Μία ρεαλιστική πρόταση για τα ακίνητα...

Του Θανάση Μαυρίδη
Ξεκίνησε ως ένας έκτακτος φόρος, ένα χαράτσι στα ακίνητα. Την επόμενη χρονιά ήρθε πάλι και την μεθεπόμενη αποδείχτηκε ότι ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Τώρα έφτιαξαν τον ενιαίο φόρο ακινήτων. Είναι ένας ακόμη φόρος κατοχής περιουσίας. Δεν φορολογεί κέρδος ή εισόδημα. Τιμωρεί τον ιδιοκτήτη ακινήτου. Είναι άδικος νόμος. Ωστόσο, υπάρχει πάντα διέξοδος! 

Λένε ότι πρέπει να βρουν άμεσα αυτά τα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπονται με τον φόρο ακινήτων και ότι σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει η χώρα. Καταρχήν να σημειώσουμε ότι τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά αν τα τελευταία τρία χρόνια είχαν γίνει διαρθρωτικές αλλαγές. Τότε ίσως δεν χρειαζόμασταν τόσα χρήματα. Αλλά ας ξεπεράσουμε αυτό το "σκόπελο". 

Μπορεί να μην υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις σχέσεις των πολιτών με την εξουσία, αλλά οι Έλληνες έχουν αποδείξει μέχρι σήμερα ότι έχουν φιλότιμο. Αν λοιπόν η πολιτική εξουσία έβγαινε σήμερα και έλεγε ότι πρόκειται πράγματι για έναν άδικο νόμο και έθετε ένα χρονοδιάγραμμα κατάργησής του ή μετατροπής του σε εύλογο χρονικό διάστημα σε έναν ανταποδοτικό φόρο, τότε το κλίμα θα ήταν τελείως διαφορετικό. 

Να έλεγαν, δηλαδή, κάτι τέτοιο: "Κάθε χρόνο θα μειώνεται ο φόρος, ανάλογα με το αποτέλεσμα των διαρθρωτικών αλλαγών. Μέσα σε τρία ή τέσσερα χρόνια ο φόρος θα μεταφερθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σαφώς μικρότερος από αυτόν που πληρώνουμε σήμερα και εφόσον οι Δήμοι θα αποδείκνυαν ότι θα προχωρούσαν σε συγκεκριμένες ανταποδοτικές υπηρεσίες". 

Θα ήταν μία ρεαλιστική και τίμια πρόταση. Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο θα πρέπει να θέλουν πράγματι να προχωρήσουν σε διαρθρωτικές αλλαγές κι όχι να συζητούν εδώ και μήνες για το αν μπορεί να βγάλει κάποτε κέρδη η αμυντική βιομηχανία. Νιος ήμουν και γέρασα... 

Από την άλλη, έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν θεραπεύει την αδυναμία πολλών συμπολιτών μας να πληρώσουν το νέο χαράτσι του κ. Στουρνάρα. Όπως δίκιο έχουν και όσοι εκφράζουν την αμφιβολία τους για την αξία των όποιων ανάλογων δεσμεύσεων. 

Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να βρεθεί  μία χρυσή τομή. Όσο απαράδεκτος είναι ένας φόρος κατοχής που κατευθύνεται στην κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού (κάτι σαν bonus στις σπατάλες του δημόσιου τομέα), το ίδιο απαράδεκτο είναι να απαιτεί κάποιος δωρεάν υπηρεσίες από το κράτος στην περιοχή που διαθέτει το ακίνητό του.  Αλλά μιλάμε για μικρά, λογικά ποσά. Όπως συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Κι επίσης, ο πολίτης που πληρώνει φόρους, έχει την απαίτηση να υπάρχει πλήρης διαφάνεια. Να γνωρίζει που ακριβώς πάνε τα χρήματά του και τι παίρνει πίσω.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο νόμος αυτός δεν μπορεί να μείνει όπως τον έχουν κατασκευάσει. Αν επιμένουν θα κληθούν να πληρώσουν ένα τεράστιο κόστος. Όπως πληρώνουν ήδη εξαιτίας της αλαζονείας που επιδεικνύουν μέλη του υπουργικού συμβουλίου...

Είναι βέβαιο ότι ο νόμος αυτός γράφτηκε στο πόδι. Έχει τόσα λάθη και ατέλειες που δεν μπορεί να έχει συμβεί διαφορετικά. Ας τον ξανασκεφτούν. Ας δώσουν διέξοδο με δέσμευση για την κατάργησή του. Κι ας εξετάσουν πιο σοβαρά πως θα απαλλάξουν από το βάρος τους ανθρώπους εκείνους που έχουν αντικειμενικό πρόβλημα να πληρώσουν. 

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr