Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Όπου λαλεί Κορυδαλλός...

Του Θανάση Καρτερού

Όλο και πιο πολύ η κυβέρνηση των συμμάχων αποκαλύπτεται ως κυβέρνηση των συνενόχων. Και όχι μόνο σε πράγματα άκρως σοβαρά, όπως η προθυμία αποδοχής και επιβολής Μνημονίων, ή σε πράγματα απλώς σοβαρά, όπως οι πολιτικές απάτες -το γεφύρι του success story, ας πούμε, με τους σαράντα πέντε μάστορες κι εξήντα μαθητάδες, και η προγραμματική συμφωνία με τα σαράντα τρία σημεία και τις δώδεκα σελίδες. Αλλά και σε πράγματα πιο υπαρξιακά -όπως to be or not to be στο Μαξίμου, στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης, στην εξουσία γενικώς.
Στο υπαρξιακό αυτό πεδίο τα ζητήματα λύνονται με μέσα κάπως λιγότερο πολιτικά και περισσότερο ποινικά. Ο Σαμαράς και η Ν.Δ., για παράδειγμα, που ζητούσαν την κεφαλή του Βενιζέλου επί πίνακι για το σκάνδαλο του Σκαραμαγκά, τώρα δηλώνουν δημοσίως ότι ο χθεσινός κατηγορούμενος είναι καθαρός ουρανός. Γιατί; Μα γιατί ο χθεσινός κατηγορούμενος τους έχει πιάσει από τον λαιμό ότι, αν δεν τον ανακηρύξουν καθαρό ουρανό, θα αστράψει και θα βροντήξει και την κυβέρνηση θα ρίξει. Αυτό φέρνει κάπως σε εκβιασμό βεβαίως, αλλά προέχει το αρραγές μέτωπο.
Το πράγμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Διότι, εντάξει, ο Σίμος έδωσε στη δημοσιότητα τη δήλωση ξεπλύματος του Βενιζέλου, που του έδωσε το Μαξίμου, που την πήρε από τον Βενιζέλο. Και, ακόμα πιο εντάξει, ο Βενιζέλος έδωσε στο Μαξίμου με βούλα και υπογραφή υπόσχεση στήριξης μέχρι το τέλος της τετραετίας. Αλλά τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα της εξεταστικής με τους θυμωμένους βουλευτές της Ν.Δ. που δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό τον αντιπρόεδρο; Και τι θα γίνει με όσους επιφανείς της παρατάξεως τον περνούσαν πριν από λίγο καιρό γενεές δεκατέσσερις;
Εδώ προφανώς χρειάζεται άλλος εκβιασμός -αποκεντρωμένος, αφού αφορά πολύ κόσμο. Ο Βενιζέλος δηλαδή εκβιάζει τον Σαμαρά να εκβιάσει τα δύστροπα στελέχη του, διότι, ΑΝ ΔΕΝ, τότε έρχεται η έξωση από το Μαξίμου. Αλλά και ο Σαμαράς εκβιάζει τον Βενιζέλο να είναι πειθαρχικός, διότι, ΑΝ ΔΕΝ, τότε έρχεται όχι μόνο η έξοδος από την αντιπροεδρία, αλλά και η είσοδος σε περιπέτειες με άδηλο τέλος. Τουτέστιν, αν δεν το καταλάβατε, έχουμε μια κυβέρνηση noir με πολύ σασπένς και σκοτεινό παρασκήνιο.
Και, ως γνωστόν, όπου λαλεί Κορυδαλλός, αργεί να ξημερώσει...

0 comments :

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *