ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Όχι μόνο παρακολουθούν δημοσιογράφους, αλλά εντάσσουν στη δικογραφία τις συνομιλίες τους με μέλη της "εγκληματικής οργάνωσης" στις Σκουριές. Όχι μόνο προβιβάζουν σε εθνικό ευεργέτη την "Ελληνικός Χρυσός", αλλά και υποβιβάζουν σε εγκληματία όποιον αμφισβητεί τις ευεργεσίες της. Όχι μόνο θέτουν υπό διωγμό τις αντιδράσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής, αλλά θέτουν υπό διωγμό και τη γνώμη τους για τους χρυσοθήρες και τα αποτελέσματα της δράσης τους στο περιβάλλον στους ανθρώπους.
Όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του Σαμαρά. Σου σηκώνεται η τρίχα: Στους σκοπούς της εγκληματικής οργάνωσης που συνέστησε ο Τ. Παπαγεωργίου (πρόεδρος στο παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων) περιλαμβάνεται ο επηρεασμός της κοινής γνώμης με συνεχείς συνεντεύξεις στα ΜΜΕ και στον Τύπο και πληροφορίες που είναι παραποιημένες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα... και ο ίδιος, με αναρτήσεις κειμένων στο blog του, προσπαθεί επίσης να επηρεάσει την κοινή γνώμη.

Προσπαθεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη. Κι αυτό είναι αδίκημα! Αυτή είναι η λογική των διωκτικών αρχών. Έτσι στοιχειοθετούν κατηγορίες για να σύρουν στο εδώλιο και στις φυλακές τους "πρωταίτιους" και να τρομοκρατήσουν όσους αντιδρούν. Να τους χώσουν όλους ωραία-ωραία στο τσουβάλι της εγκληματικής οργάνωσης όχι μόνο για όσα υποτίθεται ότι κάνουν, αλλά και για όσα λένε και πιστεύουν. Χειροπέδες για πληροφορίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα - και ποια είναι η πραγματικότητα ξέρει μόνο ο αρμόδιος αστυνόμος.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας οι φυλακές ήταν γεμάτες από κόσμο και κοσμάκη που είχε φορτωθεί την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Έλεγες μια κουβέντα που δεν τους άρεσε και πήγαινες μέσα πριν καταλάβεις από πού σου ήρθε. Ποιος να το έλεγε ότι θα γυρνούσαμε, ελέω χρυσού, Μνημονίων και Μπόμπολα, τόσο πίσω ώστε να μας δείχνει τα δόντια της η Ελλάδα του σκότους; Οι υποκλαπείσες συνδιαλέξεις αποδεικνύουν ότι ο κατηγορούμενος υποστηρίζει ότι η "Ελληνικός Χρυσός" εγκληματεί, άρα ο κατηγορούμενος εγκληματεί, άρα χώστε τον μέσα για να κάνει τη δουλειά της η εταιρεία έξω. Κάπως έτσι.
Λέτε από τη δημοκρατία των Μνημονίων να περνάμε στη Δημοκρατία της Σιωπής, η οποία ως γνωστόν είναι Χρυσός - και μάλιστα Ελληνικός; Η ζωή θα δείξει. Μέχρι να δείξει όμως, μήπως είναι φρόνιμο να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στη Ζωή, στους ζωηρούς και στα γεγονότα;