Αναρτήσεις
Σταύρος Χριστακόπουλος
Πολύ πρόσφατα ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δήλωσε την πρόθεση και επιθυμία του να διαθέσει το 70% του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος για να αποκαταστήσει «αδικίες» της
τρέχουσας «μνημονιακής» πολιτικής. Σε ποιους κατά προτίμηση; Σε ένστολους, δικαστές και χαμηλοσυνταξιούχους.
Όμως για την επίτευξη του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος, εκτός από τη συνήθη «δημιουργική λογιστική» του μαιτρ Στουρνάρα, απαιτούνται μια σειρά μέτρα:
1. Πρέπει να παραμείνει «στεγνή» η αγορά εξ αιτίας της παρακράτησης υπέρογκων χρεών του δημοσίου προς ιδιώτες προμηθευτές του, οι οποίοι καταρρέουν υπό το βάρος της έλλειψης ρευστότητας, με κίνδυνο πολλοί εξ αυτών να κλείσουν και να αφήσουν κι άλλο κόσμο στον δρόμο, και μάλιστα σε περίοδο που η πραγματική ανεργία ξεπερνά το 30% και η επίσημη το πλησιάζει.
2. Πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για την παιδεία, με αποτέλεσμα σχολεία να κλείνουν, να συγχωνεύονται ή να υπολειτουργούν ελλείψει απολύτως απαραίτητου προσωπικού, καθηγητές και δάσκαλοι να μπαίνουν σε διαθεσιμότητα με βέβαιο μέλλον την απόλυση, μαθητές να μην έχουν πρόσβαση σε σχολικές μονάδες – και τα πανεπιστήμια να απαξιώνονται προκειμένου να «ανθήσουν» στη συνέχεια τα ψευδεπίγραφα «κολέγια» των επιχειρηματικών φίλων της κυβέρνησης.
3. Πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για την υγεία, να γεμίσει η αγορά ανεξέλεγκτα γενόσημα φάρμακα, να αφυδατωθούν τα νοσοκομεία ακόμη και από είδη πρώτης ανάγκης και να «φεσωθούν» οι ασθενείς – ιδιαίτερα οι χρονίως πάσχοντες – με το χαράτσι εισαγωγής.
4. Πρέπει να απολυθούν από το Δημόσιο όσες χιλιάδες εργαζόμενοι κρίνει «αναγκαίο» κάθε φορά η τρόικα, με συνέπεια να φουσκώνει κι άλλο το κύμα της ανεργίας.
5. Πρέπει οι φορολογούμενοι να επωμιστούν υπέρογκους και παράλογους φόρους ακινήτων, ακούγοντας παράλληλα την «ευγενή» κυβερνητική παρότρυνση να πουλήσουν την περιουσία τους αν δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους.
6. Πρέπει οι ταλαίπωροι συνταξιούχοι να υποστούν νέες μειώσεις στις πενιχρές συντάξεις τους και άνθρωποι που λιμοκτονούν να χάσουν το ΕΚΑΣ όχι με εισοδηματικό, αλλά με ηλικιακό κριτήριο. (Προφανώς για να εισπράξουν ύστερα το βοήθημα του Σαμαρά).
7. Πρέπει να πουληθεί από κοψοχρονιά έως τζάμπα στους φίλους της κυβέρνησης – επειδή ξένος «επενδυτής» δεν πλησιάζει ούτε σιδηροδέσμιος – ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σε δημόσια περιουσία, επί ζημία μάλιστα του κράτους και του δημοσίου συμφέροντος – όπως στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ.
8. Πρέπει κάθε χειμώνα να παγώνουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας επειδή επιβάλλεται μια παράλογη και ζημιογόνος για το κράτος και το δημόσιο συμφέρον φορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης.
9. Πρέπει οι επιχειρήσεις να πληρώνουν πανάκριβη ενέργεια και να αντιμετωπίζουν παράλογους φόρους με συνέπεια είτε να κλείνουν είτε να αποσύρονται από τη χώρα.
10. Πρέπει ολόκληρος ο ελληνικός λαός να χαρατσώνεται – οριζοντίως και καθέτως – κάθε τρεις και λίγο ώστε να καλυφθούν οι χαώδεις «τρύπες» που αφήνουν στα δημόσια οικονομικά ο μηδαμινός περιορισμός της φοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας και της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας.
Τα «Πρέπει» είναι πολλά και τα ζούμε όλοι – πολλοί με τρόπο τραγικό. Όλα αυτά τα «Πρέπει», όμως, κοστίζουν πολλά:
● μια κατεστραμμένη οικονομία,
● μια διαλυμένη κοινωνία,
● μια ανυπόληπτη χώρα, η οποία κυβερνάται από μια επιτροπή καθορισμένη από τους δανειστές με αποκλειστικό έργο να διασφαλίζει πληρωμές δανείων με όποιο κόστος, όσο παράλογο και αν είναι αυτό,
● μια ακόμη πιο ανυπόληπτη κυβέρνηση, της οποίας ο υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει δημοσίως το «μνημόνιο» ως το μόνο σοβαρό πολιτικό κείμενο που υπάρχει στη χώρα, μια ναζιστική συμμορία που εκτινάχθηκε δημοσκοπικά σε τρίτο κόμμα – και παρ’ ολίγον δεύτερο, πάνω και από τη Ν.Δ.
Η απαρίθμηση μέτρων και συνεπειών μπορεί να σταματήσει εδώ, αφού η λίστα είναι ατελείωτη.
Όλα αυτά, λοιπόν, συμβαίνουν για να επιτευχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο ο Σαμαράς διακηρύσσει ότι θα μοιραστούν οι ένστολοι, οι δικαστικοί και οι χαμηλοσυνταξιούχοι – των οποίων οι συντάξεις καταρρέουν ακριβώς λόγω της πολιτικής για την επίτευξη του πλεονάσματος.
Γιατί αυτές οι τρεις κατηγορίες;
1. Οι δικαστικοί και οι ένστολοι επειδή στελεχώνουν τους δύο κρίσιμους τομείς που θα πρέπει να υπηρετήσουν το νεοδημοκρατικό «δόγμα» Σαμαρά και Δένδια «Νόμος και τάξη». Αριθμούν πολλές δεκάδες χιλιάδες και μαζί με τις οικογένειές τους – αν βεβαίως υποθέσουμε ότι θα τους προσελκύσει η διανομή του «πλεονάσματος» – συγκροτούν μια κρίσιμη μάζα ανάσχεσης ή περιορισμού της πολύ πιθανής συντριβής της Ν.Δ.
2. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι επειδή ανήκουν στη μοναδική ηλικιακή κατηγορία στην οποία ακόμη η Ν.Δ. έχει δημοσκοπικό προβάδισμα. Χωρίς αυτούς καταρρέει. Σπεύδει λοιπόν να τους χρυσώσει το χάπι της νέας επί τα χείρω μεταβολής του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού πριν την εγκαταλείψουν και αυτοί.
Αν, λοιπόν, απορείτε για το τρέχον κριτήριο άσκησης της οικονομικής πολιτικής, ευτυχώς ο πρωθυπουργός είναι υπέρ το δέον ειλικρινής και αποκαλυπτικός. Η κυβέρνησή του, όπως κάθε άλλη κυβέρνηση από αυτές που οδήγησαν την Ελλάδα στη διάλυση, λειτουργεί με μόνο κριτήριο την πολιτική της διάσωση.
Όλα τα υπόλοιπα, περί πάταξης της διαφθοράς, ακούγονται βερεσέ όταν ο πυρήνας της διαφθοράς, δηλαδή η κατ’ αποκλειστικότητα εξυπηρέτηση των συμφερόντων ενός κόμματος εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, διατηρείται ακέραιος και στην εποχή τών – δήθεν «εξυγιαντικών» – μνημονίων.
Πολύ πρόσφατα ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δήλωσε την πρόθεση και επιθυμία του να διαθέσει το 70% του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος για να αποκαταστήσει «αδικίες» της
τρέχουσας «μνημονιακής» πολιτικής. Σε ποιους κατά προτίμηση; Σε ένστολους, δικαστές και χαμηλοσυνταξιούχους.
Όμως για την επίτευξη του όποιου πρωτογενούς πλεονάσματος, εκτός από τη συνήθη «δημιουργική λογιστική» του μαιτρ Στουρνάρα, απαιτούνται μια σειρά μέτρα:
1. Πρέπει να παραμείνει «στεγνή» η αγορά εξ αιτίας της παρακράτησης υπέρογκων χρεών του δημοσίου προς ιδιώτες προμηθευτές του, οι οποίοι καταρρέουν υπό το βάρος της έλλειψης ρευστότητας, με κίνδυνο πολλοί εξ αυτών να κλείσουν και να αφήσουν κι άλλο κόσμο στον δρόμο, και μάλιστα σε περίοδο που η πραγματική ανεργία ξεπερνά το 30% και η επίσημη το πλησιάζει.
2. Πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για την παιδεία, με αποτέλεσμα σχολεία να κλείνουν, να συγχωνεύονται ή να υπολειτουργούν ελλείψει απολύτως απαραίτητου προσωπικού, καθηγητές και δάσκαλοι να μπαίνουν σε διαθεσιμότητα με βέβαιο μέλλον την απόλυση, μαθητές να μην έχουν πρόσβαση σε σχολικές μονάδες – και τα πανεπιστήμια να απαξιώνονται προκειμένου να «ανθήσουν» στη συνέχεια τα ψευδεπίγραφα «κολέγια» των επιχειρηματικών φίλων της κυβέρνησης.
3. Πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες για την υγεία, να γεμίσει η αγορά ανεξέλεγκτα γενόσημα φάρμακα, να αφυδατωθούν τα νοσοκομεία ακόμη και από είδη πρώτης ανάγκης και να «φεσωθούν» οι ασθενείς – ιδιαίτερα οι χρονίως πάσχοντες – με το χαράτσι εισαγωγής.
4. Πρέπει να απολυθούν από το Δημόσιο όσες χιλιάδες εργαζόμενοι κρίνει «αναγκαίο» κάθε φορά η τρόικα, με συνέπεια να φουσκώνει κι άλλο το κύμα της ανεργίας.
5. Πρέπει οι φορολογούμενοι να επωμιστούν υπέρογκους και παράλογους φόρους ακινήτων, ακούγοντας παράλληλα την «ευγενή» κυβερνητική παρότρυνση να πουλήσουν την περιουσία τους αν δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους.
6. Πρέπει οι ταλαίπωροι συνταξιούχοι να υποστούν νέες μειώσεις στις πενιχρές συντάξεις τους και άνθρωποι που λιμοκτονούν να χάσουν το ΕΚΑΣ όχι με εισοδηματικό, αλλά με ηλικιακό κριτήριο. (Προφανώς για να εισπράξουν ύστερα το βοήθημα του Σαμαρά).
7. Πρέπει να πουληθεί από κοψοχρονιά έως τζάμπα στους φίλους της κυβέρνησης – επειδή ξένος «επενδυτής» δεν πλησιάζει ούτε σιδηροδέσμιος – ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σε δημόσια περιουσία, επί ζημία μάλιστα του κράτους και του δημοσίου συμφέροντος – όπως στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ.
8. Πρέπει κάθε χειμώνα να παγώνουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας επειδή επιβάλλεται μια παράλογη και ζημιογόνος για το κράτος και το δημόσιο συμφέρον φορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης.
9. Πρέπει οι επιχειρήσεις να πληρώνουν πανάκριβη ενέργεια και να αντιμετωπίζουν παράλογους φόρους με συνέπεια είτε να κλείνουν είτε να αποσύρονται από τη χώρα.
10. Πρέπει ολόκληρος ο ελληνικός λαός να χαρατσώνεται – οριζοντίως και καθέτως – κάθε τρεις και λίγο ώστε να καλυφθούν οι χαώδεις «τρύπες» που αφήνουν στα δημόσια οικονομικά ο μηδαμινός περιορισμός της φοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας και της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας.
Τα «Πρέπει» είναι πολλά και τα ζούμε όλοι – πολλοί με τρόπο τραγικό. Όλα αυτά τα «Πρέπει», όμως, κοστίζουν πολλά:
● μια κατεστραμμένη οικονομία,
● μια διαλυμένη κοινωνία,
● μια ανυπόληπτη χώρα, η οποία κυβερνάται από μια επιτροπή καθορισμένη από τους δανειστές με αποκλειστικό έργο να διασφαλίζει πληρωμές δανείων με όποιο κόστος, όσο παράλογο και αν είναι αυτό,
● μια ακόμη πιο ανυπόληπτη κυβέρνηση, της οποίας ο υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει δημοσίως το «μνημόνιο» ως το μόνο σοβαρό πολιτικό κείμενο που υπάρχει στη χώρα, μια ναζιστική συμμορία που εκτινάχθηκε δημοσκοπικά σε τρίτο κόμμα – και παρ’ ολίγον δεύτερο, πάνω και από τη Ν.Δ.
Η απαρίθμηση μέτρων και συνεπειών μπορεί να σταματήσει εδώ, αφού η λίστα είναι ατελείωτη.
Όλα αυτά, λοιπόν, συμβαίνουν για να επιτευχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο ο Σαμαράς διακηρύσσει ότι θα μοιραστούν οι ένστολοι, οι δικαστικοί και οι χαμηλοσυνταξιούχοι – των οποίων οι συντάξεις καταρρέουν ακριβώς λόγω της πολιτικής για την επίτευξη του πλεονάσματος.
Γιατί αυτές οι τρεις κατηγορίες;
1. Οι δικαστικοί και οι ένστολοι επειδή στελεχώνουν τους δύο κρίσιμους τομείς που θα πρέπει να υπηρετήσουν το νεοδημοκρατικό «δόγμα» Σαμαρά και Δένδια «Νόμος και τάξη». Αριθμούν πολλές δεκάδες χιλιάδες και μαζί με τις οικογένειές τους – αν βεβαίως υποθέσουμε ότι θα τους προσελκύσει η διανομή του «πλεονάσματος» – συγκροτούν μια κρίσιμη μάζα ανάσχεσης ή περιορισμού της πολύ πιθανής συντριβής της Ν.Δ.
2. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι επειδή ανήκουν στη μοναδική ηλικιακή κατηγορία στην οποία ακόμη η Ν.Δ. έχει δημοσκοπικό προβάδισμα. Χωρίς αυτούς καταρρέει. Σπεύδει λοιπόν να τους χρυσώσει το χάπι της νέας επί τα χείρω μεταβολής του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού πριν την εγκαταλείψουν και αυτοί.
Αν, λοιπόν, απορείτε για το τρέχον κριτήριο άσκησης της οικονομικής πολιτικής, ευτυχώς ο πρωθυπουργός είναι υπέρ το δέον ειλικρινής και αποκαλυπτικός. Η κυβέρνησή του, όπως κάθε άλλη κυβέρνηση από αυτές που οδήγησαν την Ελλάδα στη διάλυση, λειτουργεί με μόνο κριτήριο την πολιτική της διάσωση.
Όλα τα υπόλοιπα, περί πάταξης της διαφθοράς, ακούγονται βερεσέ όταν ο πυρήνας της διαφθοράς, δηλαδή η κατ’ αποκλειστικότητα εξυπηρέτηση των συμφερόντων ενός κόμματος εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, διατηρείται ακέραιος και στην εποχή τών – δήθεν «εξυγιαντικών» – μνημονίων.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου