Από τη σύνταξη ξύγκι

Της Λώρης Κέζα

Τι θέλουμε από το κράτος; Δικαιοσύνη στα σίγουρα. Αν δηλαδή το κράτος σκότωσε την κατσίκα μου, οφείλει να σφάξει και την κατσίκα του γείτονα. Αυτή η λογική έχει επικρατήσει οπότε αν κάποιος συνταξιούχος δυσκολεύεται να αγοράσει φάρμακα, νιώθει δικαιωμένος από το πετσόκομμα της σύνταξης των υπολοίπων, όσων έχουν μια καλή επικουρική ή κάποιο κολοσσιαίο προνόμιο της τάξης των εκατό ευρώ. 

 

 Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας ήταν σαφής όταν μιλούσε για το πνεύμα της δικαιοσύνης. Δεν μπορούν να υπάρχουν ευνοούμενοι πλέον. Γι’ αυτό και θα προχωρήσει σε επιπλέον μειώσεις. Είπε: «Υπάρχουν περιθώρια στοχευμένων περικοπών σε δαπάνες καταργώντας κοστοβόρες εξαιρέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα από τους γενικούς κανόνες, εξαιρέσεις που δεν είναι κοινωνικά δίκαιες και χωρίζουν τους πολίτες σε πατρίκιους και πληβείους».

 

Για να μην γράφουμε τα ίδια και τα ίδια, παραπέμπουμε σε δημοσιεύματα του 3^ου πακέτου μέτρων, προ 14 μηνών. Κυκλοφόρησε ξανά τότε πλήρης κατάλογος με στρεβλώσεις του συστήματος. Στο επίκεντρο είχαν βρεθεί και τότε οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ με υψηλές επικουρικές, τα ευγενή ταμεία και οι εργαζόμενοι στη Βουλή. Ας θυμηθούμε πως διέσωσαν οι τελευταίοι τα προνόμιά τους. Απείλησαν ότι θα κατεβάσουν τα ρολά του Κοινοβουλίου αν δεν αποσυρθεί η ρύθμιση που τους αφορούσε. Η αλλαγή στο κείμενο έγινε στα όρθια, στο διάδρομο έξω από την αίθουσα της ολομέλειας. 

 

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ξανά στις παθογένειες του συστήματος. Είναι λάθος ένας  υπάλληλος Βουλής να  έχει πενταπλάσιες ετήσιες αποδοχές σε σχέση με όσους δεν είχαν καλό ρουσφέτι. Είναι λάθος να βγαίνουν στη σύνταξη σαραντάρες. Είναι λάθος να επιδοτούνται οι άγαμες θυγατέρες στρατιωτικών και τα λοιπά και τα λοιπά. Δεν είναι όμως αυτά το κύριο ζήτημα, δεν είναι πια αυτά. Είναι ανεπίτρεπτο να μας απασχολεί ο Γιάννης Στουρνάρας με τα περισσεύματα των μέτρων. Αυτά θα έπρεπε να έχουν διορθωθεί από την αρχή, πριν ληφθούν τα οριζόντια μέτρα. Τα παράλογα επιδόματα έπρεπε να έχουν καταργηθεί πριν γίνει η επίθεση στις κυρίως συντάξεις.

 

Επί της ουσίας η κυβέρνηση ασχολείται ακόμη με τα μικρά, με όσα δεν έχουν καθοριστική σημασία για το οικονομικό αποτέλεσμα. Δεν λαμβάνει όμως αποφάσεις για άλλους τομείς. Πώς φορολογούνται οι πολυεθνικές; Με ποιες πρακτικές γλιτώνουν φόρους οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες  χρησιμοποιούν ενδιάμεσες έδρες σε άλλες βαλκανικές χώρες; Πόσα γλιτώνουν οι αλυσίδες λιανεμπορίου που βγάζουν έξω τα κέρδη και εμφανίζουν στην Ελλάδα τη χασούρα από αλλού; Γιατί δεν λαμβάνονται αποφάσεις για την φοροδιαφυγή στα καύσιμα; Γιατί δεν εξαρθρώνονται τα κυκλώματα του λαθρεμπορίου; Εκεί κρύβονται τα δισ.. Από τις συντάξεις δεν μένει και τίποτα σοβαρό. 

http://www.tovima.gr/