Αναρτήσεις
Του Γιάννη Παντελάκη
Τελικά, δεν είναι μόνο ο όμιλος Βαρδινογιάννη ο πρόθυμος χορηγός των στρατιωτικών παρελάσεων. Υπάρχουν άλλοι πέντε επιχειρηματίες που εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να συνδράμουν οικονομικά για να ξαναδούμε τανκς και πολεμικά αεροπλάνα στις παρελάσεις. Ο υπουργός Αμυνας, που αποκάλυψε την ξαφνική προθυμία των άλλων πέντε, δεν μπήκε στον κόπο να μας δώσει και ονόματα. Μας έδωσε όμως έναν παραλληλισμό, μια σύγκριση κατά κάποιο τρόπο. Τους παρομοίασε περίπου με τους ευεργέτες Ζάππα και Μπενάκη. Ενδιαφέρον. Εκείνο που θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, θα ήταν αν απαντιόταν και ένα άλλο ερώτημα. Οχι απαραίτητα από τον υπουργό, αλλά ενδεχομένως από τους πρόθυμους χορηγούς στρατιωτικών παρελάσεων, από αυτούς που ενθουσιάστηκαν από την πρωτοβουλία τους, αλλά ίσως και από την κοινωνία ολόκληρη. Γιατί ένας/μία με μεγάλη οικονομική επιφάνεια επιλέγει να πληρώνει βενζίνες και γενικά καύσιμα για τανκς και αεροπλάνα που θα παρελάσουν σε μια επέτειο και δεν ρίχνει μια ματιά γύρω του;
Ενδεχομένως, βέβαια, ο περίγυρος ενός πλούσιου να μην περιλαμβάνει εικόνες σαν κι αυτές που εισπράττουμε όλοι καθημερινά. Αστεγους, φτωχούς, ανήμπορους, απελπισμένους που πολλαπλασιάζονται με φοβερά γρήγορους ρυθμούς. Και όχι μόνο στις παραδοσιακά υποβαθμισμένες περιοχές, αλλά και εκεί που σε κοντινές εποχές φιλοξενούσαν μεσαία εισοδήματα.
Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης καταγράφουν σχεδόν καθημερινά όσα συμβαίνουν. Και κατά διαβολική σύμπτωση, τις ημέρες που καταγραφόταν η περίφημη χορηγία για τις παρελάσεις (η οποία παρεμπιπτόντως, παρ’ ότι τουλάχιστον πρωτοφανής για τα ελληνικά, ευρωπαϊκά και ενδεχομένως παγκόσμια χρονικά, κατά πώς φαίνεται δεν σχολιάστηκε αρνητικά ούτε από τα περισσότερα μέσα, ούτε από τα πολιτικά κόμματα, των αριστερών συμπεριλαμβανομένων –γιατί άραγε;), ο Δήμος της Αθήνας έδινε στοιχεία για τους άστεγους της πόλης. Και αυτά τα στοιχεία δεν μπορεί να μην έπεσαν στα μάτια κάποιων… χορηγών.
Μου φαίνεται αδύνατο να μην πληροφορήθηκαν πως οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, πως ανήκουν κυρίως στις λεγόμενες παραγωγικές ηλικίες (26-55 χρόνων), πως στερούνται τις βασικές συνθήκες υγιεινής, πως κατά κύριο λόγο αποτελούν θύματα της οικονομικής κρίσης, πως δεν υπάρχει καμιά προοπτική γι’ αυτούς. Προοπτική για στοιχειωδώς αξιοπρεπή βελτίωση της σκληρής καθημερινότητάς τους.
Θα τα είδαν όλα αυτά, δεν μπορεί. Ακόμα και οι έχοντες και κατέχοντες έχουν έναν τρόπο, έστω από μακριά, να μαθαίνουν τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, στην πραγματική ζωή. Κι όμως, οι μεγάλοι χορηγοί αυτού του τόπου κάνουν τις δικές τους επιλογές και ιεραρχήσεις.
Προτιμούν να δίνουν κάποια χρήματα σε βενζίνες και κηροζίνες για στρατιωτικές παρελάσεις. Αραγε, ο Ζάππας και ο Μπενάκης, τους οποίους επικαλέστηκε ο υπουργός, κάτι τέτοιο θα έκαναν; Ο Αβραμόπουλος ίσως έχει μια καλή απάντηση.
Τις υπόλοιπες απαντήσεις μάλλον θα πρέπει να τις βρούμε μόνοι μας. Εμείς, τα κόμματα, οι φορείς, οι εκπρόσωποι θεσμών και δεν ξέρω ποιος άλλος. Πρέπει να ψαχτούμε λίγο, να αναζητήσουμε ιεραρχήσεις, ανάγκες, επιλογές. Τι ακριβώς θέλουμε σ’ αυτήν τη χώρα; Εμείς, αλλά και τα κόμματα που μας εκπροσωπούν, όσους εκπροσωπούν. Και η αναζήτηση αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τον παραλληλισμό που προαναφέρουμε. Ναι, είναι εντυπωσιακό να προτιμούν καύσιμα για στρατιωτικά οχήματα, από στήριξη κάποιων που έχουν ανάγκη, αλλά δεν πρόκειται παρά για έναν παραλληλισμό που έτυχε χρονικά να συμπέσει τις ίδιες ημέρες. Ωστόσο, δεν είναι παρά ένα καλό παράδειγμα για να σκεφτούμε λίγο παραπάνω.
Αφορμή αποτέλεσε ο παραλληλισμός των δύο γεγονότων που συνέβησαν σε σχεδόν παράλληλο χρόνο. Βασικά, αφορμή για αυτογνωσία. Να αναρωτηθούμε, για παράδειγμα, γιατί πρέπει να επιμένουμε στις παρελάσεις, και μάλιστα επιδοτούμενες από οικονομικούς χορηγούς. Τονώνεται κάποιο φρόνημα, ανυψώνεται κάποιο ηθικό, επανέρχονται αναγκαίες ιστορικές μνήμες ή ισχύει άραγε αυτό που είπε και ο περίφημος Αβραμόπουλος, ότι «οι πολίτες πλήρωσαν γι’ αυτά τα πολεμικά οχήματα και θέλουν να τα βλέπουν»; Και αν πράγματι υπάρχουν πολλοί πολίτες που θέλουν να βλέπουν άρματα, οι ίδιοι πολίτες δεν θέλουν να μη βλέπουν εικόνες ανέχειας δίπλα τους, εικόνες που αποκτούν δραματικό χαρακτήρα;
Ρητορικά φυσικά τα ερωτήματα, δεν περιμένουν απάντηση. Και να περίμεναν, φοβάμαι πως η απάντηση προσωπικά θα με απογοήτευε…
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου