Νέα δεδομένα στην αρπαγή της 4χρονης – Άλλα 9 παιδιά ψάχνει η ΕΛ.ΑΣ

Συνταρακτικές είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση του μικρού κοριτσιού που βρέθηκε σε καταυλισμό Ρομά στα Φάρσαλα, καθώς όλο και περισσότερες πληροφορίες έρχονται στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ρομά αποκαλούσαν το 4χρονο κορίτσι Μαρία, ενώ μάλιστα είχε μάθει να ψελλίζει ορισμένες ελληνικές λέξεις.

Το «Χαμόγελο του Παιδιού» ανέλαβε πλέον την επιμέλεια του κοριτσιού, ενώ την ψυχολογική υποστήριξη ανέλαβε ο ψυχολόγος της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Θεσσαλίας, ο οποίος την χαρακτήρισε «αγρίμι» και θεωρείται πως δεν έχει την ανάπτυξη των παιδιών της ηλικίας του.

Το παιδί αναμένεται να εξετάσει ανθρωπολόγος, ώστε από την κατατομή των οστών να αποκαλυφθεί από που κατάγεται, ενώ πληθαίνουν οι ενδείξεις για παράνομη υιοθεσία, καθώς στα Βαλκάνια δρουν αρκετά τέτοια κυκλώματα.

Άλλα 9 παιδιά αναζητεί η ΕΛ.ΑΣ

Η υπόθεση χαρακτηρίζεται από την Αστυνομία ως πολύ σοβαρή, καθώς το ζευγάρι δηλώνει πως έχει 14 παιδιά και έπαιρνε επίδομα 2.800 ευρώ τον μήνα. Ωστόσο, η ΕΛ.ΑΣ εντόπισε μόλις 5 παιδιά μαζί με την 4χρονη και ψάχνει τα υπόλοιπα 9 παιδιά.

Διαβάστε εδώ περισσότερα για την υπόθεση

http://www.koutipandoras.gr/

Ο Βενιζέλος, χοντρό πρόβλημα για τη ΝΔ

του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι ο Αβραμόπουλος ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως εγκαινιάζει τη διαδρομή για μια μελλοντική συγκατοίκηση στα ανώτερα δώματα της εξουσίας; Την Προεδρία για παράδειγμα; Από την ώρα που ο υπουργός Άμυνας τοποθετήθηκε κατά του Βενιζέλου για τις συμβάσεις των υποβρυχίων, η δημοσιογραφική «ανάλυση» οργιάζει, όπως οι περικοκλάδες σε ποτιστικό χωράφι του κάμπου της Θεσσαλίας.

Είναι προφανές πως σχεδόν όλοι απαντούν με βεβαιότητα ότι κάτι τρέχει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αβραμόπουλο, πράγμα το οποίο και τον οδήγησε να ξυρίσει σύριζα τον αντιπρόεδρο, και μάλιστα κόντρα.

Η ανάλυση ωστόσο προϋποθέτει πραγματικά γεγονότα και όχι να κοιτάς στο στόμα τον Βενιζέλο, μήπως και κάνει επαναπροσδιορισμό των όρων και δεν το πάρεις είδηση. Ο Αβραμόπουλος είναι σίγουρα ένας δυσαρεστημένος από τον Σαμαρά, αφού παρέδωσε την Αντιπροεδρία στον Βενιζέλο, υποκύπτοντας στον αλληλοεκβιασμό που τους κρατά στην εξουσία.

Αλλά ο Αβραμόπουλος είναι Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ο οποίος καλείται να πληρώσει δύο υποβρύχια που δεν υπάρχουν, μαζί με τα άλλα τρία που δεν παραδόθηκαν παρότι έχουν επίσης πληρωθεί, αυτά του Άκη. Η σκανδαλώδης σύμβαση που υπέγραψε ο Βενιζέλος με την εταιρεία του Σάφα Ισκαντάρ, η οποία ανέλαβε τα Ναυπηγεία, προβλέπει πως η κατασκευάστρια εταιρεία μπορεί να πληρώνεται χωρίς να παράγει έργο. Αυτό, υπέγραψε ο κύριος Βενιζέλος. Όταν μάλιστα ο Βενιζέλος πέρασε από το Υπουργείο Άμυνας στο Υπουργείο Οικονομίας, ο Ισκαντάρ του ζήτησε χρήματα για έργο που δεν έκανε και όταν ο Βενιζέλος προσπάθησε να αρνηθεί ο Λιβανέζος επιχειρηματίας του έγραψε σε μια επιστολή «όπως θα ενθυμείστε, Εξοχότατε, οι πληρωμές συγκεκριμένα δεν ήταν συνδεδεμένες με συμβατικά ορόσημα εκτέλεσης. Αυτή είναι η λεπτή εξίσωση που καθιερώθηκε προκειμένου να σωθούν τα Ναυπηγεία».

Με το επιχείρημα της διάσωσης των Ναυπηγείων, ο Βενιζέλος παρέδωσε τα Ναυπηγεία στον Ισκαντάρ, προβλέποντας την «λεπτή εξίσωση» της χοντρής είσπραξης χωρίς έργο. Τα Ναυπηγεία δεν διασώθηκαν, ούτε και οι εργαζόμενοι. Πριν από αυτό ο Βενιζέλος, με τον νόμο 3885/2010, απάλλαξε τους Γερμανούς από την υποχρέωση να μας δώσουν ρήτρες για τα υποβρύχια που έγερναν και δέσμευσε το ελληνικό κράτος πως δεν θα έχει καμιά αξίωση εναντίον τους. Στη συνέχεια, απάλλαξε πάλι τη γερμανική εταιρεία από τα φορολογικά προβλήματα που είχε (πλαστά τιμολόγια, φορολογικές παραβάσεις, πρόστιμα) προκειμένου καθαρή να αποδοθεί στον Ισκαντάρ. Οι Γερμανοί έκλεβαν και ο Βενιζέλος κάλυπτε, όπως θα δείτε στο επόμενο HOT DOC.

Ο Ισκαντάρ πήρε τα χρήματα χωρίς να παραδώσει υποβρύχια και οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία κάνουν κάθε μέρα διαμαρτυρίες έξω από το υπουργείο του κυρίου Αβραμόπουλου. Με όλα αυτά λοιπόν ως πραγματικότητα, ο κύριος Αβραμόπουλος, θα έπρεπε σύμφωνα με τον κύριο Βενιζέλο, να συνεχίσει να πληρώνει και πολύ περισσότερο να μην πει κουβέντα για σκανδαλώδεις συμβάσεις, με τις μάλιστα, η Νέα Δημοκρατία είχε διαφωνήσει τότε.

Αν το Μαξίμου και ο Σαμαράς λοιπόν σήμερα είναι παγιδευμένοι, δεν είναι εξαιτίας του Αβραμόπουλου, αλλά του προξενιού που υλοποίησαν με τον Βενιζέλο. Ο Σαμαράς ζει την ισορροπία τρόμου που επιβάλλει η διγλωσσία Βενιζέλου και βέβαια το παρελθόν και η πολιτική του πρακτική.
Η πολιτική ομηρία του χώρου της ΝΔ, δεν είναι πλέον πρόβλημα μόνο για τους πολλούς στο κόμμα που αντιπαθούν το Βενιζέλο, αλλά και γι” αυτούς που είναι αναγκασμένοι να συγκατοικούν μαζί του περιμένοντας τη μέρα που θα ανατινάξει όλη την κρεβατοκάμαρα του πολιτικού του έρωτα, για να σωθεί ο ίδιος.

Γνωρίζουν πολύ καλά, πως όσο η πολιτική καταβύθιση του Βενιζέλου τον φέρνει συνεχως σε απόσταση αναπνοής από το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη, τόσο θα γίνεται απαιτητικός (για να το πω κομψά) από τη ΝΔ για να διασωθεί. Είναι κατάντια, υποστηρίζουν στη ΝΔ, να περιθάλπει αυτόν που το κόμμα του θέλει με κάθε τρόπο να αποτάξει.

Το πρόβλημα Βενιζέλος στη ΝΔ εν ολίγοις δεν είναι θέμα μεγέθους, αλλά ποιότητας του προβλήματος. Θα τους πάρει στο βυθό, αν καταλάβει πως βουλιάζει ο ίδιος. Αυτά υποστηρίζουν στη ΝΔ. Από τη μεριά μου υποστηρίζω πως το Βαγγέλης από το ΒαγγλΑΚΗΣ, είναι μόλις δυό γράμματα δρόμος.

http://www.koutipandoras.gr/

Το μασούρι της γιαγιάς μου

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Σπουδαίο πράγμα οι καταθέσεις, ιδίως όταν είναι λιγοστές. Όταν είναι μερικές χιλιάδες ευρώ που τα έχεις μαζέψει σπυρί-σπυρί για μια ώρα ανάγκης, για την ανεργία, την αρρώστια, τον θάνατο. Έχω στην τράπεζα το μασούρι του τάφου μου, παιδί μου, μου έλεγε η γιαγιά μου, και όσο κι αν προσπαθούσα να την πείσω ότι δεν θα το χρειαστεί, ότι θα την θάψουν δημοσία δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο, δίπλα στον Μητσοτάκη που ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερός της, δεν πειθόταν με τίποτα. Υποβολιμαία της το έλεγα, μπας και μου πάρει το καινούργιο i-pad, εκείνη όμως έμενε βράχος ακούνητος, γνώριζε άλλωστε, ως Ρεθεμνιώτισα, ότι ο Μητσοτάκης έχει κενοτάφιο στα Χανιά. Το κράτησε η γιαγιά το βιβλιάριο βαθιά στο σεντούκι, μέχρι που της το έφαγε «Ο Αχόρταγος», ο δε Μητσοτάκης τράβηξε μία ακόμη χαρακιά στο ρεβόλβερ του.

Ευτυχώς που πρόλαβε η γιαγιά, γιατί θα της το έτρωγε το μασούρι η εφορία και θα έμενε άταφη. Ένα δισεκατομμύριο ευρώ τράβηξαν οι Έλληνες τον Σεπτέμβριο από τις καταθέσεις τους, για να πληρώσουν τους φόρους που τους ήρθαν κατακέφαλα και τον Οκτώβριο, που θα έρθουν μαζεμένοι τρεις ΦΑΠ και δέκα εκκαθαριστικά, θα τραβήξουν τόσα κι άλλα τόσα. Δεν το λέμε εμείς, το λένε οι τράπεζες, που βλέπουν το μετρητό να φεύγει τροχάδην από τα βιβλιάρια και τις έχει πιάσει σύγκρυο.

Τρέχουν οι άνθρωποι να βγάλουν και το τελευταίο ευρώ που τους έχει απομείνει, αυτό που το είχανε αφήσει στην άκρη για την κακιά την ώρα. Φοβούνται, τρέμουν, ξέρουν ότι αν δεν πληρώσουν, θα τους πάρουν το σπίτι, θα τους πάρουν το αμάξι, θα τους πάρουν το κεφάλι. Κι όταν δεν πάνε οι ίδιοι στην τράπεζα, πάει ο Στουρνάρας, δηλαδή το υπουργείο Οικονομικών, που σύμφωνα με «Τα Νέα» έχει βάλει χέρι σε 50.000 λογαριασμούς οφειλετών. Παίρνουν ό,τι βρίσκουν, καταθέσεις, μισθούς, συντάξεις, μέχρι και επιδόματα ανεργίας που είναι ακατάσχετα κατάσχουν οι φοροεισπράκτορες του Αλή Πασά.

Η εντύπωση ότι η Ν.Δ. μάλλον θα κερδίσει τις εκλογές του Ιουνίου έγινε βεβαιότητα τέσσερις ημέρες πριν από τις κάλπες. Τότε μας πήραν και μας ενημέρωσαν από δυο -τρεις μεγάλες τράπεζες ότι αρχίζουν να αποσύρουν μαζικά χρήματα και οι μικροκαταθέτες, αυτοί που έχουν από 1.000 έως 20.000 ευρώ. Το κεντρικό προεκλογικό μήνυμα της Δεξιάς, το μήνυμα του φόβου, είχε φτάσει ακόμη και στους σχετικά φτωχούς, που έτρεξαν να χώσουν στο σεντούκι ό,τι είχαν και δεν είχαν, για να τα σώσουν από τη χρεωκοπία που θα έφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα λεφτά μπήκαν στο σεντούκι, η ψήφος μπήκε στην κάλπη, η οικονομία σώθηκε και οι καταθέσεις των φοβισμένων έγιναν καπνός. Τουλάχιστον τους τις πήραν οι δεξιοί που είναι νοικοκυραίοι άνθρωποι και όχι οι κομμουνιστές που είναι του σκοινιού και του παλουκιού. Δόξα τω Θεώ.

http://www.avgi.gr/

Δημοσιογράφοι ΕΡΤ: Δεν έχουμε αποζημιωθεί μέχρι σήμερα

Για «προδήλως παράνομη πρακτική, η οποία επισφραγίζει την ακυρότητα των ομαδικών απολύσεων» κάνουν λόγο, σε ανακοίνωσή τους οι απολυμένοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, σημειώνοντας ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν καταβληθεί οι αποζημιώσεις που δικαιούνται.

«Ο διαχειριστής των παράνομων και άκυρων απολύσεων, κ. Μάναλης, ούτε στην καταβολή των χρημάτων, που δικαιούνται οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, έχει φροντίσει να έχει τουλάχιστον την επίφαση νομιμότητας», αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους.

Και συνεχίζουν: «Αυτό δείχνει και το μέγεθος του εκβιασμού, που επιχειρεί η κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων, οι οποίοι συνεχίζουν να αγωνίζονται και να διασφαλίζουν την αντικειμενική και έγκυρη ενημέρωση του ελληνικού λαού, όπως δηλαδή αξίζει σε έναν πραγματικό (και όχι δήθεν) φορέα Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης».

Καταλήγοντας επαναλαμβάνουν την πρόθεσή τους να αναλάβουν εξ ολοκλήρου τη μετάδοση της Ευρωπαϊκής Προεδρίας της χώρας μας από 1/1/2014, «αφού ο κ. Μάναλης και οι συν αυτώ αδυνατούν».

http://www.koutipandoras.gr/

Καταδίκη της Ελλάδας για την υπόθεση Ελληνικός Χρυσός

Βρυξέλλες. Γ. Δαράτος

• Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητεί από την κυβέρνηση να πάρει πίσω 15 εκατ. ευρώ κρατικής ενίσχυσης προς την εταιρεία

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε χθες την Ελλάδα επειδή η κυβέρνησή της δεν ανέκτησε την κρατική βοήθεια που είχε δώσει στην επιχείρηση Ελληνικός Χρυσός με τη μορφή της πώλησης σ' αυτήν κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε τιμή χαμηλότερη της αξίας τους, απαλλάσσοντάς την ταυτόχρονα και από την υποχρέωσή της να καταβάλλει τους συνδεόμενους με αυτά φόρους.

Όπως αναφέρει η προσφυγή της Κομισιόν, στις 12 Δεκεμβρίου 2003 τα Μεταλλεία Κασσάνδρας μεταβιβάστηκαν από την TVX Hellas στο Ελληνικό Δημόσιο έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ. Την ίδια ημέρα το Ελληνικό Δημόσιο προχώρησε στην πώληση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς, όμως, να έχει γίνει προηγουμένως εκτίμηση των στοιχείων ενεργητικού της επιχείρησης και χωρίς ανοικτό διαγωνισμό.

Η πώληση εκείνη περιελάμβανε: 1. Τα μεταλλεία Στρατωνίου, Σκουριών και Ολυμπιάδας, καθώς και τα σχετικά με αυτά μεταλλευτικά δικαιώματα. 2. Γη. 3. Το απόθεμα μεταλλευμάτων.4. Τα πάγια στοιχεία ενεργητικού, δηλαδή τον εξοπλισμό εξόρυξης - επεξεργασίας, κατοικίες εργαζομένων και διάφορα βιομηχανικά κτήρια.

Σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές το μέτρο αποσκοπούσε στην εξεύρεση ιδιοκτήτη πρόθυμου να κρατήσει σε λειτουργία τα μεταλλεία με στόχο την προστασία των θέσεων εργασίας και... την προστασία του περιβάλλοντος.

Τον Απρίλιο του 2011 η Κομισιόν ζήτησε από την Ελλάδα να ανακτήσει από την Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. το ποσό των 15 εκατ. 340 χιλιάδων ευρώ, που αποτελούσε, σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς, το ποσό της κρατικής ενίσχυσης. Η ανάκτηση του ποσού, συν τους τόκους, έπρεπε να γίνει μέσα σε τέσσερις μήνες από την ημερομηνία της κοινοποιήσεως της απόφασής της, δηλαδή μέχρι τις 23 Ιουνίου 2011.

Επιπλέον η Ελλάδα όφειλε μέσα σε διάστημα δύο μηνών να ενημερώσει την Επιτροπή σχετικά με το συνολικό ποσό, τα ληφθέντα ή τα προς λήψη μέτρα και να υποβάλει τα σχετικά έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι ζητήθηκε από τη δικαιούχο η επιστροφή της ενίσχυσης των 15,340 εκατ. ευρώ, καθώς και για τα μέτρα που έχει λάβει για την εκτέλεση της απόφασης μέχρι την ολική ανάκτηση της ενίσχυσης.

Τον Απρίλιο του 2011 η Ελλάδα ζήτησε, με προσφυγή της, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την ακύρωση της απόφασης της Κομισιόν, παραλείποντας ωστόσο να συμμορφωθεί, όπως όφειλε, προς την απόφαση αυτή. Αυτή η παράλειψή της είχε αποτέλεσμα να προσφύγει η Κομισιόν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το 2012.

Με τη χθεσινή απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπιστώνει ότι μέχρι τις 23 Ιουνίου του 2011 η Ελλάδα δεν είχε πάρει κανένα μέτρο εκτέλεσης της απόφασης της Επιτροπής, με αποτέλεσμα να μην έχει εισπράξει ούτε 1 ευρώ από τα 15,340 εκατ. της κρατικής ενίσχυσης από την Ελληνικός Χρυσός. Επιπλέον διαπιστώνει πως η Ελλάδα δεν έχει ενημερώσει για τίποτα απ' όσα ζητούσε να πληροφορηθεί η Κομισιόν σχετικά με τα μέτρα που όφειλε να είχε πάρει ώστε να ανακτήσει το ποσό και τους τόκους των 15,340 εκατ. ευρώ.

Κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το κενό στη νομοθεσία που επικαλείται η Ελλάδα και αφορά το γεγονός ότι η υφιστάμενη διαδικασία ανάκτησης παράνομης κρατικής ενίσχυσης δεν καλύπτει τις περιπτώσεις χορήγησης από ένα κράτος - μέλος ενίσχυσης, υπό τη μορφή της πώλησης ακινήτων, σε τιμή κατώτερη της πραγματικής τους αξίας, δεν στοιχειοθετεί απόλυτη αδυναμία, σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Επιπλέον η Ελλάδα δεν ζήτησε από την Κομισιόν να τροποποιήσει την απόφασή της ώστε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες πώλησης των μεταλλείων.

Συνεπώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε την προσφυγή της Επιτροπής βάσιμη και αποφάσισε ότι η Ελλάδα, παραλείποντας να λάβει, μέσα στις ταχθείσες προθεσμίες, όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα για να της επιστρέψει η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. την ενίσχυση των 15,340 εκατ. ευρώ που της έδωσε με την ευκαιρία της πώλησης από το Ελληνικό Δημόσιο ακίνητης περιουσίας, παραβίασε την κοινοτική νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων.

Τώρα η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να απαιτήσει από την Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. την επιστροφή του ποσού των 15.340 εκατομμυρίων ευρώ και κάθε καθυστέρηση της τελευταίας συνεπάγεται την αύξηση του ποσού των τόκων που θα πρέπει να καταβάλει.

http://www.avgi.gr/

Ο Αλ. Τσίπρας υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Κομισιόν

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Στην εξαιρετικά τιμητική, για τη χώρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, πρόταση να υποδειχθεί ο Αλέξης Τσίπρας ως κοινός υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη μάχη για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναμένεται να καταλήξει το προεδρείο του ΚΕΑ, σήμερα, στη Μαδρίτη, επιβεβαιώνοντας το χθεσινό ρεπορτάζ της "Αυγής".

Με βάση το τυπικό, το προεδρείο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς θα εισηγηθεί τον υποψήφιο για την προεδρία προς το συνέδριο του ΚΕΑ, που θα γίνει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου, στη Μαδρίτη και πάλι -είναι σαφές πάντως ότι δύσκολα θα απορριφθεί η όποια πρόταση των επικεφαλής των κομμάτων.

Για τον σκοπό αυτόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ήδη στην ισπανική πρωτεύουσα, ενώ η υποψηφιότητα Τσίπρα συζητήθηκε χθες στη συνεδρίαση της Π.Γ., τα μέλη της οποίας αναφέρθηκαν επί μακρόν στα πολιτικά κέρδη από την επιλογή αυτή. Η ελληνική υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν θα απασχολήσει εξάλλου και τη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, που θα διεξαχθεί την Κυριακή.

Τα μηνύματα της υποψηφιότητας

"Η υποψηφιότητα απηχεί το κύρος που έχει κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ε.Ε., υπογραμμίζει όμως και τις προσδοκίες που έχουν από αυτήν οι Ευρωπαίοι αριστεροί πολίτες" σημειώθηκε χαρακτηριστικά από μέλη της Π.Γ.

Στη συνεδρίαση παρίστατο ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής, ο οποίος ανέλυσε την κρισιμότητα της συγκυρίας μέσα στην οποία θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές και θα αναδειχθούν ο πρόεδρος και τα άλλα μέλη της Κομισιόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι από Δευτέρα εισάγεται προς συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Κοινοτικός Προϋπολογισμός 2014 -2020, ένας προϋπολογισμός ελλειμματικός, σφικτός, με ψίχουλα για τα εκατομμύρια νέων ανθρώπων που είναι άνεργοι, ένας νεοφιλελεύθερος, με δυο λόγια, προϋπολογισμός -τον οποίον, όπως διαφαίνεται, θα καταψηφίσει η Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Την ίδια στιγμή εντείνονται φυσικά οι συζητήσεις και στις άλλες πολιτικές ομάδες για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μ. Σουλτςσυγκεντρώνει τις περισσότερες υποψηφιότητες για το αξίωμα εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Ομάδας -με μειονέκτημα όμως το γεγονός ότι είναι Γερμανός (και άρα ενισχύει τους φόβους μιας γερμανικής Ευρώπης). Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν έχει καταλήξει ακόμη, ακούγεται έντονα πάντως το όνομα της αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βίβιαν Ρέντινγκ. Ο Γκυ Φερχόφσταντ και ο Όλι Ρεν αναμένεται να διεκδικήσουν το χρίσμα της ομάδας των Φιλελευθέρων.

Μετά τις όποιες αποφάσεις του προεδρείου του ΚΕΑ, το θέμα θα συζητηθεί και στην κυριακάτικη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, οι εργασίες της οποίας θα ανοίξουν ("Σινέ Κεραμεικός") στις 10.30 το πρωί με ομιλία του Αλ. Τσίπρα και θα διαρκέσουν έως το βράδυ. Οι πυκνές πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, μαζί με τον απολογισμό δράσης, τη συγκρότηση επιτροπών τον και προγραμματισμό για το άμεσο μέλλον, είναι επίσης στην ατζέντα της συνεδρίασης. Η επόμενη δε συνεδρίαση της Κ.Ε., περί τα μέσα Νοεμβρίου, θα έχει ως βασικό της θέμα τις ευρωεκλογές και το ΚΕΑ, ένα μήνα σημειωτέον πριν από το συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Στη χθεσινή συνεδρίαση της Π.Γ., το άλλο μεγάλο θέμα που συζητήθηκε ήταν η στάση που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της ψηφοφορίας για τη Χρυσή Αυγή, με την Π.Γ να ανάβει πράσινο φως στην υπερψήφιση της κυβερνητικής τροπολογίας για αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης, μετά και τις βελτιώσεις που επέφερε ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Μιχελάκης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τις πρόωρες εκλογές

Την ίδια στιγμή στο μικροσκόπιο της Κουμουνδούρου έχουν μπει οι κυβερνητικοί ελιγμοί αναφορικά με τη φημολογία περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Η ομηρεία της κυβέρνησης έναντι των δανειστών για τη λήψη νέων μέτρων είναι ενδεχόμενο να οδηγήσει σε πολιτικές εξελίξεις, υπό μία προϋπόθεση ωστόσο: τη λαϊκή κατακραυγή, σημείωνε μέλος της Π.Γ.

"Κατέρρευσε πια και το success story, κατέρρευσαν και οι ελπίδες ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα υπήρχε μια άλλη αντιμετώπιση. Η τελευταία έντιμη πράξη αυτής της κυβέρνησης είναι να καταφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία" ήταν η προσέγγιση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ (στο ραδιόφωνο του Alpha).

Την απορία του εξάλλου για τη δήθεν... έκπληξη Σαμαρά - Στουρνάρα αναφορικά με την ανάγκη υιοθέτησης νέου πακέτου μέτρων με σκοπό να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό διατύπωσε ο εκπρόσωπος Τύπου.

"Αυτή η κυβέρνηση, η οποία τώρα καμώνεται ότι εξεγείρεται και ότι εν πάση περιπτώσει λέει το ηρωικό 'όχι', ουσιαστικά γνώριζε την κατάληξη, γνώριζε τις δικές της δεσμεύσεις, τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις. Είναι αυτή τη στιγμή όμηρος αυτής της στρατηγικής της υποταγής έναντι των δανειστών -άρα είναι ουσιαστικά αδύναμη και ανάπηρη να διαπραγματευτεί. Και είναι και αναξιόπιστη στο εσωτερικό της χώρας" τόνισε ο Πάνος Σκουρλέτης.

http://www.avgi.gr/

Ο Άβελ πνίγηκε στη Λαμπεντούζα

Η πολιτική μετανάστευσης της Ε.Ε σκότωσε 20.000 ανθρώπους τα τελευταία χρόνια.

Όπου σήμερα αποφασίσαμε να μιλήσουμε λίγο και να ακούσουμε πολλά τραγούδια αφιερωμένα στους εκατοντάδες πρόσφυγες που έπνιξε η ευρωπαϊκή Ένωση στις ακτές της Ιταλίας.

Θυμόμαστε ένα αεροπλάνο με ανώνυμους Mεξικανούς για τους οποίους τραγουδούσε κάποτε μόνο Γούντι Γκάθρι.

Δίνουμε το μικρόφωνο στον Μπρους Σπρίνγκστιν καθώς ανασύρει πτώματα μεταναστών από τις όχθες του Ριο Γκράντε.

Αφήνουμε τους Asian Dub Foundation να σιγομουρμουρίζουν κάτι για την Ευρώπη φρούριο που αρέσκεται εδώ και χρόνια να ψαρεύει τουμπανιασμένα πτώματα προσφύγων στις ακτές της.Αναθέτουμε τη διήγηση της ζωής ενός πρόσφυγα στους u2 από την εποχή που ήταν ακόμη συγκρότημα και πριν γίνουν σούπερ μάρκετ.

http://info-war.gr/

Λογοκριμένη Δημοκρατία

Τί θα γινόταν αν ο Λαμπράκης δείλιαζε να μιλήσει στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης για τη διεθνή ειρήνη; Τί θα άλλαζε αν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κρατούσε μυστικό το ότι «είχε ένα όνειρο»; Αν ο Κένεντι δε μοιραζόταν με το Κογκρέσο την καταγγελία του για παγκόσμια συνωμοσία κι αν ο Λένον δε γέμιζε την Ευρώπη με αντιπολεμικές αφίσες; Η παρρησία θέλει ευθύνη και η ελευθερία του λόγου ανθρωποθυσίες. Πραγματικά, δεν είναι άξιο απορίας το ότι όλοι αυτοί οι “θερισμοί” έγιναν σε χωράφι με δημοκρατικά σπαρτά. Άλλωστε, όλα τα συντάγματα είναι σχεδιασμένα με τρόπο που να αυτοαναιρούνται και να προσθαφαιρούν ελευθερίες. Έτσι που το πηλίκο να είναι πάντα μηδενικό. Γράφει η Μικέλα Φερούση

Με αυτήν ακριβώς τη λογική, ο καθένας μπορεί να λέει και να εκφράζει παντοιοτρόπως αυτό που θέλει. Ο καθένας, επίσης, μπορεί να υποβάλλει μήνυση εναντίον του καθενός, αν θεωρήσει ότι θίγεται από αυτό που είπε ή εξέφρασε. Μηδέν εις το πηλίκον. Κι είναι ο δημοκρατικός μανδύας ο πλέον κατάλληλος για να σκεπάζει τις κοινωνίες που μονάχα κατά λίγα χιλιοστά έχουν απομακρυνθεί απ ’τη μεσαιωνική πυρά των βιβλίων (βλ. Μίμη Ανδρουλάκη) και το με εντολή του –ελέω θεού- βασιλιά, κατέβασμα των άνομων θεατρικών έργων (βλ. Χυτήριο). Γιατί μόνο με αυτό το μανδύα εξωραΐζεται η εκ προμελέτης δολοφονία από ένα “φανατικό θαυμαστή” ή έναν “ψυχοπαθή Όσβαλντ”. Ένας νεκρός ήρωας είναι πάντα πιο χρήσιμος από έναν ζωντανό θνητό. Είναι που δεν έχει στόμα πια για να εκφραστεί, οπότε οι συγγραφείς της ιστορίας μπορούν να επιμεληθούν και να διορθώσουν τα κακώς κείμενά του. Είναι που κανείς δε θα θελήσει να μιμηθεί το παράδειγμά του, αφού αυτό συνοδεύεται από το τέλος του. Το περίεργο δεν είναι που μοιάζουμε να έχουμε στερέψει από ριψοκίνδυνους ανθρώπους, αλλά που δείχνουμε σε κάθε μας στιγμή ότι έχουμε αποδεχθεί το παραμύθι.

Το έγκλημά μας είναι που εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η ελευθερία του λόγου περιορίζεται στο να μπορεί μια γυναίκα να πει «σε σιχάθηκα» στον άντρα της χωρίς να μαστιγωθεί δημοσίως. Τα υπόλοιπα είναι σαν να μη μας αφορούν, εδώ στην πολιτισμένη Δύση. Δε μας νοιάζει και πολύ που κανένα έντυπο μέσο ενημέρωσης δεν είναι ανεξάρτητο. Ίσα-ίσα, μας παρέχει έτοιμη άποψη για να διαφωνήσουμε στο οικογενειακό τραπέζι και μας γλιτώνει από την κούραση της σκέψης. «Περιπτερά, πιάσε καπνό, φιλτράκια και χαρτάκια για στριφτό, θέλω να τα φτιάχνω μόνη μου τα τσιγάρα για να είναι όπως τα προτιμάω. Α! Και μια κυριακάτικη έτοιμη άποψη με όλα τα ένθετα!»

Επιπλέον, δε μας αγανακτεί το ότι δε διατίθεται στον καθένα ένα μικρόφωνο να εκφραστεί στο ευρύ κοινό. Άλλωστε, πότε έγινε ξανά αυτό; Εμείς είμαστε αυτοί που απλά επαναλαμβάνουμε την ιστορία, όχι αυτοί που τη γράφουμε. Δύσκολοι καιροί για καινοτομίες. Μόνο αυτή η Λερναία Ύδρα ξεστράτισε, το ανεξέλεγκτο διαδίκτυο, που για κάθε μία ιστοσελίδα που μπλοκάρεται, ξεπηδούν άλλες πενήντα. Και πάλι, δεν ενοχληθήκαμε αρκετοί όταν προσήχθη blogger λες και ήταν εγκληματίας. Δεν έγινε καμία μαζική διαδήλωση για το γεγονός ότι εισέβαλαν στο σπίτι του, στο οικογενειακό του άσυλο –όπως ορίζει το σύνταγμα…

Εθελοτυφλούμε ανά γενιά και ανά πολίτευμα. Σε μια κοινωνία που κοιμάται και ξυπνά με γρατζουνιές στη γλώσσα, εμείς προτιμούμε να τσακίζουμε τα κόκκαλα –χάριν ευκολίας. Δε μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε την ίαση, παρά μόνο όταν δούμε τις άφθες στη δική μας γλώσσα, στου παιδιού μας ή στου πατέρα μας. Για τους υπόλοιπους, μόνο παρηγορητικό αλατόνερο για να κάνουν γαργάρες αυτά που θα ήθελαν να πουν. Μιας και τώρα βρισκόμαστε σε καιρό λιτότητας, ας αναλογιστούμε ότι το κόστος για την παροδική ανακούφιση είναι απείρως μεγαλύτερο, απείρως πιο οχληρό από μια μόνιμη θεραπεία.

«Η δολοφονία είναι η πιο ακραία μορφή λογοκρισίας». Όχι εγώ, ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 70 χρόνια πριν.

chimeres.info

Μοιράστε σωστότερα το φορτίο, αλλιώς ο λαός θα σας… κλωτσήσει

Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί και οι οικονομικοί αναλυτές τις τελευταίες ημέρες, συγκλίνουν σε ορισμένα κοινά συμπεράσματα σε σχέση με την ελληνική οικονομική κρίση, την έως τώρα αντιμετώπισή της και το άμεσο μέλλον της:

Πρώτον, ότι το πρόγραμμα ήταν λάθος και δεν βγαίνει τελικά.

Δεύτερον, πως χρειάζεται άμεσα αναδιάρθρωση του χρέους μας είτε με γενναίο κούρεμα είτε με χαμηλότοκη επιμήκυνση είτε με συνδυασμό των δύο αυτών μεθόδων.

Τρίτον, πως θα απαιτηθεί κάποια μορφή χρηματοδότησης υπό τύπον «σχεδίου Μάρσαλ» από τους εταίρους (από αλλού, χλωμό μοιάζει!), ώστε η ελληνική οικονομία να μπορέσει να ξαναπάρει μπροστά.

Αυτά είναι τα «υψηλά οικονομικά» που τα «μεγάλα κεφάλια» των πολιτικών και των αναλυτών προσπαθούν να μεταδώσουν μέσω ανακοινώσεων, αποφάσεων και αναλύσεων στους «ιθαγενείς» εκεί κάτω, τους απλούς πολίτες δηλαδή που έχει τσουρουφλίσει η κρίση.

Επίσης, όλοι σχεδόν οι περινούστατοι αναλυτές, σκούζουν κι οδύρονται για δύο κυρίως νούμερα που το ένα θεωρούν πως είναι συνέπεια του άλλου: την πτώση του ΑΕΠ κατά 25% και την άνοδο της ανεργίας στο 28% περίπου του ενεργού πληθυσμού. Όλοι σχεδόν, κλαίνε και σκίζουν τα ιμάτιά τους, πως ποτέ σε περίοδο ειρήνης μια χώρα δεν απώλεσε τόσο μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ της σε τόσο σύντομο διάστημα, με συνέπεια την φτώχεια και κυρίως, την εφιαλτική άνοδο της ανεργίας. Με μια πρώτη σύντομη ματιά, έτσι φαίνεται πως είναι τα πράγματα. Και η αποτυχία των μνημονίων, διευκολύνει την απλοϊκή θεωρία που «βολεύει» τα μάλα το υπάρχον πολιτικό σύστημα, πως για τα δεινά του λαού μας φταίνε οι «ναζί τοκογλύφοι» της ευρωζώνης που με οργανωμένο σχέδιο μας οδήγησαν στην εξαθλίωση για να μας «αγοράσουν» μπιρ παρά.

Αλλά, είναι πραγματικά έτσι; Ας δούμε με πιο εμπεριστατωμένο τρόπο την ελληνική κρίση και την αντιμετώπισή της, τόσο από τους δανειστές όσο, κυρίως, από το εγχώριο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο.

Επί δεκαετίες «τρομπάραμε» ως χώρα και ως κοινωνία, δανεικό αέρα στις φούσκες των δημόσιων οικονομικών μας. Κυρίως μετά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και την αφθονία φθηνού δανεικού χρήματος, σπεύσαμε να «φουσκώσουμε» με αυτό ένα ΑΕΠ, που ουδόλως στηριζόταν στην παραγωγικότητα, την εξωστρέφεια και την παραγωγή αλλά στην κατανάλωση, στις εσωτερικές ανταλλαγές υπηρεσιών, στο εισαγωγικό εμπόριο και την φούσκα της οικοδομής. Ήταν μια μοιραία επιλογή, που όχι μονάχα δεν παρήγαγε πλούτο, αλλά αντιθέτως «μάζευε» τον πλούτο και το ρευστό της αγοράς στα χέρια μιας σεβαστής μειοψηφίας που το συσσώρευσε υπό μορφήν ακινήτων, καταθέσεων, ακινήτων στο εξωτερικό, καταθέσεων στο εξωτερικό, εξωχώριων εταιρειών, σκαφών αναψυχής με ξένη σημαία και λογής-λογής «επενδύσεων» σε μακρινούς εξωτικούς φορολογικούς παραδείσους. Οι μικρότεροι και παραδοσιακότεροι των κλεπτών και «ευεργετηθέντων» της τρελής περιόδου του δανεικού πάρτι, μάζεψαν όσο ρευστό μπορούσαν στα σπίτια τους, στις αυλές και στα ντουλάπια είτε υπό μορφήν ρευστού είτε υπό μορφήν χρυσού και παρακολουθούν «ανήσυχοι» τα τεκταινόμενα παριστάνοντας τους απελπισμένους και κατεστραμμένους «μικροαστούς».

Ακόμη και ο κ. Αλογοσκούφης ενίσχυσε με την περίφημη αναθεώρηση προς τα πάνω, ένα ήδη παραφουσκωμένο ΑΕΠ, μόνο και μόνο για να καταφέρει να παρουσιάσει έναν ευπρόσωπο λόγο χρέους/ΑΕΠ ώστε να βγει από τα στενά της τότε επιτήρησης. Η «διόρθωση» ενός τόσο «τρομπαρισμένου» και αντιπαραγωγικού ΑΕΠ ήταν απλώς θέμα χρόνου. Όλοι μέχρι τότε, πολιτικοί και κοινωνία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων κάνανε κατά το κοινώς λεγόμενο «το παγώνι». Μερικοί το κάνουν ακόμη και θρηνούν «στεντορεία τη φωνή» για την τεράστια πτώση του ελληνικού ΑΕΠ, την «μεγαλύτερη σε καιρό ειρήνης» όπως χαρακτηριστικά λένε. Κανείς τους όμως δεν λέει τι λογής ΑΕΠ ήταν αυτό, ποια η παραγωγική βάση που το στήριζε και με ποιους «λογιστικούς» τρόπους «σκαρφάλωσε» εκεί που είχε σκαρφαλώσει. Όταν μετά ο «σκάσιμο» της “Lehman Brothers” έγινε αναπόφευκτο και το σκάσιμο οσονούπω και της δικιάς μας φούσκας τόσο της δημοσιονομικής όσο και του ΑΕΠ, ο Κ. Καραμανλής αποφάσισε να ψελλίσει μερικές αλήθειες που η κοινωνία τις συνέκρινε με το «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ και αποφάσισε εν μέρει μονάχη της για το κατάμαυρο οικονομικό  μέλλον που ερχόταν να την συναντήσει με μοιραίες και βιαστικές δρασκελιές.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η «μεγαλύτερη πτώση ΑΕΠ σε καιρό ειρήνης» που ήταν κατά τη γνώμη μου αναπόφευκτη αλλά η διαχείρισή της από το πολιτικό σύστημα και τους κυβερνώντες. ‘’Ήταν δηλαδή νομοτέλεια η αντιστοίχιση μιας τέτοιας πτώσης με μια τόσο μεγάλη ανεργία και φτωχοποίηση μεγάλων στρωμάτων της κοινωνίας ή θα μπορούσε μια πιο αποτελεσματική εσωτερική διαχείριση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και της δημοσιονομικής κρίσης γενικότερα να αποτρέψει την διάχυση τέτοιας απελπισίας και φτώχειας σε  τόσο μεγάλες κοινωνικές ομάδες; Ισχυρίζομαι το δεύτερο, καθώς η πτώση του ΑΕΠ μας έφερε περίπου στην εποχή του 2001-2002 σε σταθερές τιμές και κανείς δεν ισχυρίζεται πως υπήρχε εκείνα τα χρόνια τέτοια ανεργία, ανέχεια και πείνα στην ελληνική κοινωνία. Άρα, κάτι πήγε στραβά στην ενδιάμεση δεκαετία (2000-2010) και κάτι πήγε στραβά στην διαχείριση της κρίσης από την αρχή της μέχρι και σήμερα. Τα καθαρά νούμερα δεν συνηγορούν ευτυχώς ή δυστυχώς στον κοινωνικό αντίκτυπο της κρίσης και κυρίως στην τραγική αύξηση της ανεργίας.

Αυτό που πήγε στραβά την δεκαετία 2000-2010 λίγο-πολύ το αναλύσαμε παραπάνω. Πακτωλοί δανεικών κεφαλαίων διαχύθηκαν με διάφορες μορφές μέσω του πελατειακού κράτους στην κοινωνία. Διαχύθηκαν όμως ανομοιόμορφα, μονόπαντα και χωρίς σχέδιο και προοπτική, με αποτέλεσμα να φουντώσουν την παρασιτική καταναλωτική φρενίτιδα και να συγκεντρωθούν τελικά με διάφορους τρόπους σε ένα σεβαστό μεν, μειοψηφικό δε κομμάτι της κοινωνίας με την μορφή παράνομου και αθέμιτου πλουτισμού.

Ελάχιστοι όμως μιλούν εμπεριστατωμένα γι’ αυτό που πήγε στραβά στην διαχείριση της κρίσης μετά το 2010 και μέχρι σήμερα. Σπάνια διακρίνονται πίσω από τις κραυγές, τις κατάρες και τα ανάθεμα προς τους δανειστές, οι ψύχραιμες εκείνες φωνές που επισημαίνουν τα δικά μας λάθη. Ας προσπαθήσουμε να τα κωδικοποιήσουμε όσο πιο σύντομα μπορούμε. Μονάχα όταν αναγνωρίσεις τα λάθη σου είσαι σε θέση και να τα διορθώσεις. Δυστυχώς, εάν δεν διορθώσουμε τάχιστα τα δικά μας λάθη, ότι και να αποφασίσουν για μας οι δανειστές θα είναι τελικά «δώρον – άδωρον».

Δεν καταφέραμε να σχεδιάσουμε ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την έξοδο από την κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Ακόμη και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα τέτοιο σχέδιο αποτελεί δυστυχώς το ζητούμενο και όχι την πραγματικότητα.

Η αρχική διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση του ΓΑΠ υπήρξε καταστροφική. Θυσίασε ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα για να διασωθεί (ματαίως όπως θα φανεί στην συνέχεια) ο πελατειακός δημόσιος τομέας που εν πολλοίς είχε δημιουργήσει και το πρόβλημα. Αυτή η τακτική δεν έχει ανατραπεί ακόμη δυστυχώς, αν και μια τέτοια ανατροπή όσο περνά ο καιρός φαντάζει όλο και περισσότερο αναπόφευκτη. Τελικά, οι «πελάτες» δεν πρόκειται να σωθούν αλλά προηγουμένως μπορεί να καταφέρουν να πάρουν στον βυθό μαζί τους και ολόκληρη τη χώρα.

Τα μνημόνια και οι συμβάσεις όριζαν κάποια επιδιωκόμενα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Ο τρόπος επίτευξής τους, κυρίως στο πρώτο μνημόνιο περιείχε αρκετούς βαθμούς ελευθερίας για την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να καταφέρει να μοιράσει πιο δίκαια τα βάρη στους πολίτες. Δυστυχώς, επελέγει ο χειρότερος: αυτός της οριζόντιας επιβάρυνσης προς όλους, ακόμη και τους πιο αδυνάτους.

Οι «κουτόφραγκοι» έγιναν πιο απαιτητικοί στο δεύτερο μνημόνιο αλλά ακόμη και τότε υπήρχαν οι πρόνοιες των «ισοδύναμων μέτρων» που όμως ελάχιστα αξιοποιήθηκαν. Ίσως επειδή για να αξιοποιηθούν χρειαζόταν το ανηλεές και αποτελεσματικό χτύπημα όλων αυτών που πλούτισαν παράνομα στα χρόνια της δανεικής ευωχίας. Ίσως επειδή προϋπέθεταν την αξιοποίηση των διαφόρων «λιστών» μεταξύ των οποίων η περίφημη «λίστα Λαγκάρντ», ώστε να ανακτηθούν κάποια από τα κλεμμένα και εξαφανισμένα κρατικά χρήματα. Ίσως επειδή θα έπρεπε  να λειτουργήσουν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί, που όμως είχαν ατροφήσει όλα αυτά τα χρόνια της ρεμούλας και του πελατειακού κράτους. Και όχι μονάχα να λειτουργήσουν αλλά να «βάλουν χέρι» κιόλας σε όσους αρπάξανε, κλέψανε, φοροδιαφύγανε όλα αυτά τα «εύκολα» χρόνια.

Έτσι λοιπόν, αποδεικνύεται πως η σχέση της πτώσης του ΑΕΠ της χώρας κατά 25% και της ανόδου της ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας για μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι απαραίτητα ευθεία. Και ενώ η πτώση ή αλλιώς ξεφούσκωμα του ΑΕΠ ήταν νομοτελειακής μορφής μετά το αδυσώπητο φούσκωμά του με δανεικά και λογιστικές αλχημείες, η φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας και η θηριώδης έκρηξη της ανεργίας ήταν περισσότερο απότοκα κακών χειρισμών από τις ελληνικές κυβερνήσεις της αναπόφευκτης οικονομικής κρίσης. Οι κακοί αυτοί χειρισμοί, οφείλονταν κατά βάση σε ανικανότητα, φόβο του πολιτικού κόστους και την βαθιά και υπόγεια σχέση που διαπερνούσε ολόκληρο το πολιτικο-οικονομικό σύστημα της μεταπολίτευσης, με συνέπεια να καθίστανται θολά τα όρια τόσο ανάμεσα στο «νόμιμο» και το «ηθικό» όσο και ανάμεσα στο «παράνομο» και το «θεμιτό».

Ένα λιγότερο διεφθαρμένο, «πελατειακό» και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα, είναι σίγουρο πως θα αντιδρούσε με περισσότερη διάκριση ώστε να διαμοιράσει σωστότερα τα βάρη της αναπόφευκτης πτώσης του ΑΕΠ και κατά συνέπεια και του κατά κεφαλήν εισοδήματος συνεπεία της οικονομικής κρίσης που είχε εν πολλοίς παγκόσμια χαρακτηριστικά. Επίσης, το ίδιο θα είχε κάνει ένα πολιτικο-οικονομικό σύστημα περισσότερο προσανατολισμένο στην ελεύθερη αγορά και λιγότερο εξαρτημένο από τον πατερναλιστικό κρατισμό του συστήματος ΠΑΣΟΚ. Όθεν, είναι και προφανή τα λάθη που έγιναν κατά την τετράχρονη σχεδόν διαχείριση της κρίσης από το πολιτικό μας σύστημα και ακόμη προφανέστερες οι διορθώσεις που απαιτούνται ώστε να επέλθει μια κάποια κοινωνική και οικονομική ισορροπία, που θα επιτρέψει αναπτυξιακούς σχεδιασμούς και διαπραγματευτικές κινήσεις υψηλής σημασίας στο άμεσο μέλλον, χωρίς τον κίνδυνο κοινωνικής αναταραχής και πολιτικών ανωμαλιών.

Akenaton

Κοιτώντας αποσβολωμένοι το τέλος της πορείας μας στην παγκόσμια ιστορία των εθνών ...

Γράφει ο Σίσυφος

Ας το πάρουμε απόφαση. Ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο Κράτος είμαστε που θα εξαφανιστεί από τη γη. Έφτασε απλώς η ώρα της διάλυσης του δικού μας Έθνους, ήρθε "η δικιά μας η σειρά " που λένε.

Ιστορικά αποδεικνύεται πως κάθε λαός που διαβρώνεται και εκφυλίζεται, κάποια στιγμή σκλαβώνεται σε άλλους λαούς και στο τέλος συνήθως εξαφανίζεται από προσώπου γης. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και τώρα με εμάς.

Όπως φαίνεται από την καθημερινότητα μας και την βίωσή μας, από τη στιγμή που σαν άνθρωποι και σαν πολίτες, μετά από τόσα που έχουμε τραβήξει και τραβάμε, παραμένουμε αναίσθητοι και αδιόρθωτοι και δεν κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες να νικήσουμε και να απεκδυθούμε τον παλιό (κακό) εαυτό μας, να τον ανακαινίσουμε και να γίνουμε «νέοι άνθρωποι», υγιείς προσωπικότητες και τίμιοι πολίτες, προφανώς δεν υπάρχει «γυρισμός» για τους Έλληνες.

Η σαπίλα έχει προχωρήσει πάρα πολύ, τόσο μέσα στον καθένα μας προσωπικά όσο και στην Ελληνική κοινωνία γενικότερα. Έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μην επιδέχεται πλέον θεραπεία και αυτό είναι γεγονός που μας το επιβεβαιώνουν οι σταθερά «δραματικά κατηφορικές» Ελληνικές πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις.

Ας το πάρουμε οριστικά απόφαση, για να ηρεμήσουμε και να μην αρρωστήσουμε ψυχικά όλοι όσοι αγωνιούμε για το μέλλον της πατρίδας μας, ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων, μας συμπαρασύρει όλους μας στο τέλος της ενδόξου ιστορίας 3500 ετών του Ελληνικού γένους.

Με αυτή τη σκέψη ηρέμησα και απαλλάχτηκα από τα φοβερά ψυχικά βάσανα που υπέφερα τα τελευταία χρόνια βλέποντας την αναλγησία των συμπατριωτών μου και αποδέχτηκα την ωμή και πικρή αλήθεια για το τέλος της πορείας μας στην παγκόσμια ιστορία των εθνών.

Τελικά αποφάσισα ότι «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» και αυτό εφαρμόζω στην ζωή τη δική μου και της οικογενείας μου από δω και πέρα.

Ας έχει ο καθένας μας το τέλος που του αξίζει.

Τέλος

ramnousia

“Κοριός” της ΕΥΠ … τσιμπάει τον ΣΥΡΙΖΑ και βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό

Ένας άνευ προηγουμένου πόλεμος έχει ξεσπάσει σε πολιτικο-εκδοτικό φόντο. Το δημοσίευμα της εφημερίδας Πρώτο Θέμα με τίτλο «κοριός τον τσίμπησε», αφορούσε τις καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για παρακολουθήσεις τηλεφώνων και επεκτείνεται στη θεωρία των δύο άκρων η οποία έχει προκαλέσει σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τα όσα αναφέρει στο δημοσίευμά της η εφημερίδα είναι πολύ σοβαρά και σίγουρα χρήζουν εισαγγελικής παρέμβασης. Ίσως μάλιστα να προαναγγέλλονται πολύς σοβαρές εξελίξεις που θα προκαλέσουν πάταγο. Σύμφωνα με το άρθρο, η συζήτηση περί εμπλοκής του ΣΥΡΙΖΑ σε βίαια
επεισόδια ή σε άλλα θέματα αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης αφορά σε πέντε υποθέσεις:
*Πρώτη, η υπόθεση της εμπρηστικής επίθεσης  στις Σκουριές,  στις εγκαταστάσεις των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής. Οι εμπλεκόμενοι φέρονται να είχαν επικοινωνία με βουλευτή Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ
* Η δεύτερη αφορά την επίθεση και τον εμπρησμό της Marfin στη Σταδίου που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών ανθρώπων, με τη φημολογία να λέει ότι υπάρχει ταυτοποίηση εμπλοκής δύο προσώπων από τότε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
* Τρίτη υπόθεση σύμφωνα με την εφημερίδα αφορά σε περιφερειακό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε νησί του Αιγαίου για τον οποίο σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η εφημερίδα, η ΕΥΠ διαπίστωσε, παρακολουθώντας άλλους, ότι σχετίζεται με την τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ.
* Τέταρτη υπόθεση αφορά στέλεχος του κόμματος που όπως σημειώνει η εφημερίδα φέρεται να έχει επαφές με οργάνωση που ασκεί φιλοσκοπιανή προπαγάνδα στη Βόρεια Ελλάδα.
* Πέμπτη υπόθεση αφορά στο βράδυ της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Όπως γράφει η εφημερίδα η ΕΥΠ έχει στοιχεία ότι στο πρώτο δίωρο μετά το συμβάν εστάλησαν από τηλέφωνα πρώην συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ 55.000 γραπτά μηνύματα σε μαθητές με περιεχόμενο το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ότι τους υποκινούσε σε βίαιη εξέγερση.
Η εφημερίδα επικαλείται στοιχεία που προφανώς έχει στη διάθεσή της η ΕΥΠ. Αν δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία τότε πρόκειται για αθλιότητα. Αν, όμως, υπάρχει τέτοιο θέμα και το επιβεβαιώσει η ΕΥΠ τότε προκύπτουν πολύ σοβαρά ερωτήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν. Αν υπάρχουν στοιχεία που εμπλέκουν στελέχη της στις παραπάνω υποθέσεις, τότε έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση η οποία δεν πρέπει να μείνει στο σκοτάδι.
Πάντως, η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα ήταν πολύ σκληρή καθώς επικαλείται διάφορες υποθέσεις με τις οποίες εμπλέκονται μέτοχοι και εκδότες του Πρώτου Θέματος. Συγκεκριμένα αναφέρεται:
«1. Θέλουμε να συγχαρούμε δημοσίως το Πρώτο Θέμα και τον φερόμενο ως εκδότη του Θέμο Αναστασιάδη  για την προαγωγή τους από τον κλάδο των απαρχαιωμένων DVD (υπόθεση Ζαχόπουλου) στον πιο εξελιγμένο κλάδο των κοριών.
2. Θέλουμε, επίσης, να δηλώσουμε ότι το εν λόγω δημοσίευμα είναι εντελώς τυχαίο και ανιδιοτελές, δεν συνιστά απόδειξη συμμετοχής στην προβοκάτσια κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε φυσικά εντάσσεται στην προσπάθεια να εμπλουτιστεί η θεωρία των δύο άκρων με “αποκαλύψεις”, “κοριούς”, παρακολουθήσεις και βαθιά λαρύγγια.
3. Αυτό εκτινάσσει  στα ύψη, μέχρι ζαλάδας, την αξιοπιστία της εν λόγω εφημερίδας. Μια αξιοπιστία στην οποία έχουν προσθέσει το λιθαράκι τους συνεκδότες και χρηματοδότες, όπως ο φυλακισμένος Ρέστης και ο καταζητούμενος Πάλλης. Την έχουν καταστήσει αναμφισβήτητη οι περιπέτειες του κ. Αναστασιάδη στους λαβυρίνθους της φοροδιαφυγής. Και την έχει θεμελιώσει η αποκάλυψη της Χρυσής Αυγής ως φιλανθρωπικής οργάνωσης με πληθώρα από ρεπορτάζ.
4. Το εν λόγω δημοσίευμα πιστοποιεί, επίσης, ότι, παρ’ όλες τις περιπέτειές τους, τόσο το Πρώτο Θέμα, όσο και ο Θέμος Ανατασιάδης εξακολουθούν να έχουν τις καλύτερες σχέσεις με το Μέγαρο Μαξίμου. Αναβαθμισμένες, μάλιστα, γιατί κάποτε παρέδιναν εκεί “υλικό”, ενώ τώρα παραλαμβάνουν κιόλας.
5. Συνεπώς, και μετά απ’ όλα αυτά, δηλώνουμε ότι λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τις αποκαλύψεις για τον κοριό που “τσίμπησε” τον Τσίπρα, καθώς και για τους άλλους κοριούς που “τσιμπούν” βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και ευχαριστούμε το Πρώτο Θέμα και τον Θέμο που όχι μόνο επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω τα οποία έχουμε καταγγείλει ως σχέδιο προβοκάτσιας εις βάρος μας, αλλά προσθέτει και στοιχεία που αγνοούσαμε, όπως ότι στελέχη μας παρακολουθούνται ως ύποπτοι κατασκοπείας και εσχάτης προδοσίας! Λέει, δηλαδή, δημοσίως εκείνα που ψιθυρίζουν τα κέντρα του παρακράτους και οι έξαλλοι του Μαξίμου.
6. Αναμένουμε από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να πάρουν θέση για όλα αυτά. Γιατί αν κάποιοι αποφάσισαν να θέσουν σε κίνηση σκοτεινούς μηχανισμούς και μια πρωτοφανή μαύρη προβοκάτσια που μας γυρίζουν στο κλίμα του εμφυλίου, πρέπει να ξέρουν ότι θα βρουν απέναντί τους όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το σύνολο του ελληνικού λαού“.
Τέλος, θέλουμε να τους διαβεβαιώσουμε πως δεν είναι εύκολο να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως και φέτος το πετρέλαιο θα είναι πανάκριβο, πως κάποιοι βρίσκονται μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουν το ένα και μοναδικό τους σπίτι, να μην βρίσκουν δουλειά και να βυθίζονται στην απελπισία».

permalink.

Σταύρος Λυγερός: Το ρήγμα, η έξοδος και οι κάλπες

του Σταύρου Λυγερού*

Στα τέλη του 2012, ο Σαμαράς φιλοδοξούσε η κυβέρνησή του να φτάσει μέχρι αυτό το φθινόπωρο. Στο Μαξίμου προεξοφλούσαν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα γίνουν κινήσεις που θα μεταστρέψουν το κλίμα στην οικονομία και κατ’ επέκταση θα τους ενισχύσουν πολιτικοεκλογικά. Για την ακρίβεια, προεξοφλούσαν ότι το Βερολίνο θα δεχόταν το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που έχουν στα χέρια τους οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θεωρούσαν ότι μια τέτοια εξέλιξη όχι μόνο θα έδινε μια ριζική λύση στο πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους, αλλά και θα άλλαζε την εικόνα για την ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα να δρομολογήσει αναπτυξιακή δυναμική.

Αν κρίνουμε από τις επανειλημμένες επίσημες δηλώσεις το ενδεχόμενο ενός τέτοιου «κουρέματος» έχει αποκλειστεί από το Βερολίνο. Όλα δείχνουν ότι αντί αυτού θα επιλεγεί τελικά ο μηδενισμός του επιτοκίου για τα επόμενα χρόνια και η επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής των ομολόγων. Ο τρόπος αυτός ανακουφίζει, αλλά δεν λύνει οριστικά το πρόβλημα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμείνει για τα επόμενα χρόνια στα γόνατα, ανίκανη να ορθοποδήσει. Αυτό φαίνεται όχι μόνο να μην ενοχλεί, αλλά και να βολεύει τη γερμανική στρατηγική για την Ευρωζώνη.

Προς το παρόν, ο Σαμαράς προσπαθεί να αποσπάσει από την τρόικα το «πράσινο φως» για να δώσει κάποια ασήμαντα «δωράκια» στους δοκιμαζόμενους Έλληνες. Ακόμα και στην καθόλου σίγουρη περίπτωση που τα καταφέρει, η δραματική κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί αισθητά. Όλα δείχνουν, άλλωστε, ότι το επόμενο διάστημα η πίεση επί των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών θα ενταθεί.

Ορισμένοι συνδέουν την προσπάθεια του πρωθυπουργού με την πρόθεσή του να προκηρύξει εκλογές. Στην πραγματικότητα, η προσπάθειά του έχει να κάνει με την ανάγκη της κυβέρνησής του να μπορεί να πουλήσει κάτι στην κοινή γνώμη. Θέλει να επαναλάβει την προπαγανδιστική διαχείριση της δοκιμαστικής μείωσης του ΦΠΑ για την εστίαση, όταν ένα δευτερεύουσας σημασίας ζήτημα για την εθνική οικονομία αναδείχθηκε από τον επικοινωνιακό μηχανισμό της κυβέρνησης σε κεντρικό θέμα.

Το ενδεχόμενο να στηθούν κάλπες, ωστόσο, δεν είναι απίθανο. Ένας τρόπος που αυτό μπορεί να προκύψει είναι να σημειωθεί ρήγμα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο Βενιζέλος είναι αποφασισμένος να βαδίσει μέχρι το τέλος την οδό του Μνημονίου, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι το ίδιο ισχύει για όλους τους βουλευτές του.

Παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί μια δυναμική επανασυσπείρωσης, είναι εξόφθαλμο ότι ο «πράσινος ήλιος» βαίνει προς τη δύση του. Η συνεχιζόμενη πολιτική απαξίωση και η εκλογική αιμορραγία του ΠΑΣΟΚ καθιστούν την προοπτική του σκοτεινή. Το γεγονός αυτό παροξύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις και τροφοδοτεί τις υποφώσκουσες διαλυτικές τάσεις. Ο ετεροβαρής κυβερνητικός συνεταιρισμός με τη ΝΔ, άλλωστε, βιώνεται τραυματικά από το σκληρό πυρήνα της «πράσινης φυλής».

Η ώρα της κρίσης θα έρθει όταν οι βουλευτές της συμπολίτευσης θα κληθούν να ψηφίσουν νέα μέτρα. Αυτό ισχύει για «γαλάζιους», αλλά πολύ περισσότερο για «πράσινους» βουλευτές. Ασφαλείς προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν, αλλά είναι προφανές ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο αδύναμος κρίκος του κυβερνητικού συνασπισμού.

Κάλπες, όμως, μπορεί να στηθούν κι αν ο Σαμαράς συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατον πια να κυβερνήσει κι ότι αν συνεχίσει κινδυνεύει να τα χάσει όλα. Ο ίδιος έχει επανειλημμένως πει σε κλειστό κύκλο ότι εάν τον πιέσουν ασφυκτικά θα τα παρατήσει και η τρόικα ας πάει να τα βρει με τον Τσίπρα. Τέτοια λόγια, βεβαίως, λέγονται εύκολα και πολύ δύσκολα μετατρέπονται σε πράξη. Τίποτα, ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρότι το ευρωιερατείο είναι κατηγορηματικά αντίθετο με την προκήρυξη εκλογών.

Αυτό που αποκλείεται είναι ο Σαμαράς να προκηρύξει εκλογές με σκοπό να τις κερδίσει. Το κλίμα γίνεται συνεχώς πιο δυσμενές για τη ΝΔ. Ο βασικός λόγος που ακόμα διατηρείται η ασταθής ισορροπία δυνάμεων είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κεφαλαιοποιεί πολιτικοεκλογικά την καταγραφόμενη στις δημοσκοπήσεις αρνητική στάση της μεγάλης πλειονότητας του ψηφοφόρων έναντι της ασκούμενης πολιτικής. Και δεν την κεφαλαιοποιεί, λόγω της αδυναμίας του να πείσει ότι διαθέτει ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Ακόμα, λοιπόν, και στην όχι πολύ πιθανή περίπτωση που η ΝΔ έρθει πρώτο κόμμα, δεν θα έχει δυνατότητες να βρεθεί σε καλύτερη θέση απ’ ό,τι είναι σήμερα. Με τα οικονομικά ερείπια να συσσωρεύονται και με τις αντοχές της κοινωνίας να εξαντλούνται, η ΝΔ δείχνει να αντέχει εκλογικά, επειδή ο συρρικνούμενος χώρος του Μνημονίου συσπειρώνεται γύρω της. Με άλλα λόγια, συντηρεί το ποσοστό της, απομυζώντας εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και τη μνημονιακή πτέρυγα της ΔΗΜΑΡ. Το πολιτικό πρόβλημα της «παράταξης του Μνημονίου» είναι ότι δεν διαθέτει πια εφεδρείες και ως εκ τούτου ο Σαμαράς δεν έχει εναλλακτικές.

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 203)

Πρώτα πεθαίνει η Δεξιά και μετά το χούι της...

Τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο οι συλλήψεις μαθητών που έχουν καταλάβει το σχολείο τους. Ήδη χθες είχαμε το δεύτερο κρούσμα. Ο μπαμπούλας της βίας στα καλύτερά του. Και η παράδοση της "αγνής και ανόθευτης" Δεξιάς, αν δεν το έχετε καταλάβει, είναι εδώ. Όπως εδώ ήταν και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ την τελευταία πενταετία με τις επιθέσεις και τις δολοφονίες κατά μεταναστών. Όσοι όμως αποφάσιζαν να καταγγείλουν αυτά τα φαινόμενα, ήταν στην καλύτερη περίπτωση γραφικοί. Και η κυβέρνηση συνέχιζε από τη μία να κάνει τα στραβά μάτια και από την άλλη να επιτρέπει στον Δένδια, τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχοΐδη να καλλιεργούν τις ιδέες και τη λογική της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. 

Αυτοί που χρησιμοποίησαν τη βία ως άσκηση πολιτικής, είτε όταν ήταν στην κυβέρνηση είτε όταν ήταν αντιπολίτευση, δεν ξέχασαν αυτή την "ειδίκευσή" τους. Μέχρι πολύ πρόσφατα, τα στελέχη της ΝΔ που είχαν διακριθεί στην άσκηση της βίας, ως αντιπολίτευση υποστήριζαν ότι η υπακοή στους νόμους εξαρτάται και από το αν ο νόμος προκαλεί ζημιά σε κάποιους ανθρώπους. Ο Βορίδης, για παράδειγμα, δεν αντιλαμβανόταν την εμμονή του κράτους να στέλνει τα ΜΑΤ στους κατοίκους της Κερατέας που αντιδρούσαν στη δημιουργία ΧΥΤΑ. Άλλωστε, ούτε ο πατριάρχης της παράταξης Τριανταφυλλίδης αντιλαμβανόταν ότι υπήρχε πρόβλημα αν για να κερδίσεις τις εκλογές, χρησιμοποιούσες βία και νοθεία.

Σήμερα, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου από την παταγώδη αποτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής, έχουν αναγάγει σε πρώτο θέμα της επικαιρότητας, τη βία. Με αφορμή τις "κινηματογραφικές" συλλήψεις των βουλευτών και μελών της Χ.Α., η κυβέρνηση Σα(χλα)μαρά προσπαθεί με κάθε τρόπο να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ως την παράταξη που δεν καταδικάζει τη βία, αν δεν την υιοθετεί κιόλας. Η βία για την κυβέρνηση είναι μία. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του δολοφόνου Ρουπακιά με το μαχαίρι, που σκότωσε τον Π. Φύσσα και του γιαουρτιού που κάποιος έριξε στον Πάγκαλο. Την ίδια με την κυβέρνηση άποψη έχει και ο Πρετεντέρης, προφανώς γιατί έχει "φάει" και αυτός γιαούρτια.

Όποιος πει ότι αυτά τα πράγματα είναι διαφορετικά, δέχεται ολική επίθεση. Είναι δεν είναι, χαρακτηρίζεται αμέσως σαν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει σημασία αν είσαι συνταγματολόγος και η άποψή σου στηρίζεται στην επιστήμη, το δίκαιο - η άποψη του Πάγκαλου, του Μιχελάκη, του Πρετεντέρη και του μαϊντανού Σιώτη, είναι πιο ισχυρή.

Η Δεξιά είναι εδώ και επιτίθεται, κατάλαβέ το. Και όπως γίνεται με τον άνθρωπο, πρώτα θα πεθάνει η Δεξιά και μετά το χούι της...

swell

"Ναυμαχία" Δ. Αβραμόπουλου - Ευ. Βενιζέλου

Της Μαρίνας Μάνη

Η κόντρα ανάμεσα στον Δημήτρη Αβραμόπουλο και στον Ευ. Βενιζέλο κρατά από τον Ιούνιο και ήρθε να κλυδωνίσει την εύθραυστη ισορροπία που χαρακτηρίζει τη σχέση του υπουργού Άμυνας με το Μαξίμου.

Η πρώτη οφείλεται στην απαίτηση του κ. Βενιζέλου να αναλάβει και το ΥΠΕΞ, εκτός από την αντιπροεδρία της κυβέρνησης, τον Ιούνιο, όταν το σπάσιμο της τρικομματικής κυβέρνησης με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ οδήγησε στην κυβερνητική σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Δεδομένου ότι αυτός ο δρόμος... ήταν μονόδρομος, το αίτημα έγινε δεκτό και ο μέχρι τότε υπουργός Εξωτερικών κ. Αβραμόπουλος υποχρεώθηκε να επιστρέψει στο Πεντάγωνο του οποίου ηγείτο επί κυβέρνησης Παπαδήμου.

Η δεύτερη αποδίδεται στον «προβληματισμό» του κ. Αβραμόπουλου με την απομάκρυνση της ΝΔ από τον λεγόμενο «μεσαίο χώρο», ο οποίος (προβληματισμός) έχει γίνει πηγή πολλών «παρεξηγήσεων» το τελευταίο διάστημα.

Σε βαθμό που κάποιοι «γαλάζιοι» έχουν αφήσει υπόνοιες και για «τακτικές συνομιλίες» του υπουργού με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μία προσπάθεια να επιτευχθούν συναινέσεις –«ακόμη και κυβερνητικές εάν χρειασθεί».

«Υποβρύχιοι» χειρισμοί...

Ο κ. Αβραμόπουλος, πολύ προσεκτικός στις δημόσιες αναφορές του, εξόργισε χθες τον κ. Βενιζέλο, συνεργάτες του οποίου... έβγαλαν στη φόρα την πρώτη (τουλάχιστον) κόντρα.

Την αφορμή έδωσε συζήτηση στη Βουλή πάνω σε ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι θα ζητησει σύσταση Εξεταστικής επιτροπής για τη «σκανδαλώδη σύμβαση» που υπέγραψε ο κ. Βενιζέλος το 2010, ως υπουργός Αμυνας (της κυβέρνησης Παπανδρέου) με την Abu Dhabi MAR.

Απαντώντας ο κ. Αβραμόπουλος, αφού τόνισε ότι «οι κυβερνήσεις δεν έχουν συνέχεια» (παίρνοντας έτσι σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τον κ. Βενιζέλου) έριξε... τη χαριστική βολή: «Αν δεν είχαν λειτουργήσει κάποιοι κάποτε ‘υποβρυχίως’ δεν θα είχε προκύψει το πρόβλημα» (σ.σ. με τη σύμβαση στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά).

Οργή Βενιζέλου

Ο κ. Βενιζέλος δεν έκρυψε την οργή του. «Εμφανίστηκε ο κ. Τσίπρας έχοντας ως συνομιλητή τον κ. Αβραμόπουλο και επανέλαβε αυτό που έχει πει τις τελευταίες ημέρες για την ιστορία του Σκαραμαγκά, μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν αυτό που του είπε το ΠαΣοΚ, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά φληναφήματα για το νόμο -και όχι σύμβαση- του 2010».

Και συνέχισε με τρόπο που “έβαλε στο παιχνίδι” τον Αντώνη Σαμαρά: «Ο πρωθυπουργός και εγώ έχουμε δώσει σαφείς οδηγίες στους εμπλεκόμενους υπουργούς να δοθεί ριζική λύση από τη Βουλή. Οι υπουργοί δεν είναι για να περιγράφουν καταστάσεις ούτε να κάνουν τον καλό στην αντιπολίτευση, αλλά για να δίνουν λύσεις»...

Κεδίκογλου στηρίζει Αβραμόπουλο
Ακολούθησε ένας... ποταμός διαρροών, σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Βενιζέλος επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό και ότι “στελέχη του Μαξίμου” σχολίασαν (ανεπισήμως) αρνητικά τη στάση του κ. Αβραμόπουλου.

Ο πρώτος γύρος έληξε... με νίκη του υπουργού Αμυνας, αφού ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου παρενέβη δημοσίως για να δηλώσει ότι το Μαξίμου ουδέν πρόβλημα έχει με τον κ.Αβραμόπουλο και ούτε σχολιάζει αρνητικά την τοποθέτησή του στη Βουλή.

Ο επόμενος γύρος αναμένεται.

Πηγή:www.capital.gr

Οι καθαρίστριες το ξεκαθάρισαν…

…θα μας βλέπουν εδώ κάθε μέρα. Αποφασισμένες να μη φύγουν από την είσοδο του υπουργείου Οικονομικών, αν δεν δικαιωθούν, είναι οι καθαρίστριες που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Ροκ μουσική από μικροφωνική εγκατάσταση, καρέκλες στο πεζοδρόμιο. Οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα από τις 18 Σεπτεμβρίου, παίρνοντας μόνο το 75% του μισθού τους για οκτώ μήνες, όσο διαρκεί η ένταξή τους στη διαθεσιμότητα, συγκεντρώθηκαν χθες το απόγευμα στην είσοδο του υπουργείου στην Καραγιώργη Σερβίας και είναι αποφασισμένες να μη φύγουν αν δεν δικαιωθούν. «Εδώ θα είμαστε κάθε μέρα. Δεν θα αφήσουμε τη δουλειά μας, δεν θα τη χαρίσουμε σε κανέναν», έλεγαν. Και τα συνθήματά τους υπογράμμιζαν την αποφασιστικότητά τους: «Θα γίνει χαμός, θα γίνει πανικός, δεν θα μας απολύσει αυτός ο υπουργός», «Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς, αυτός που περισσεύει είναι ο Σαμαράς».

Πορεία και στο Μεταρρύθμισης

Η μέρα τους είχε ξεκινήσει από το πρωί, με διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Οικονομικών και στη συνέχεια πορεία προς το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Μαύρα μπαλόνια, πάθος και δυνατή φωνή, ευρηματικά συνθήματα και γελαστά, αποφασισμένα πρόσωπα.

Σε συνάντηση της αντιπροσωπείας τους με τον υφυπουργό Οικονομικών Γιώργο Μαυραγάνη, ο υφυπουργός είπε ότι κατανοεί τα αιτήματά τους, αλλά δήλωσε αναρμόδιος και αρκέστηκε να μεσολαβήσει για συνάντησή τους με τον υπουργό. Στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης την αντιπροσωπεία δέχτηκε ο διευθυντής του γραφείου του υπουργού κ. Μελιτσιώτης, που δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στο θέμα της διαθεσιμότητας και παρέπεμψε τις εργαζόμενες στον υπουργό Οικονομικών λόγω αρμοδιότητας. Αφησε ανοιχτή μια χαραμάδα στο ενδεχόμενο να μην απολυθούν οι εργαζόμενες, αλλά να μετακινηθούν στις υπηρεσίες καθαριότητας άλλων υπουργείων, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν ανοιχτές θέσεις ύστερα από τη διαδικασία της αξιολόγησης.

Κατόπιν αυτών, οι καθαρίστριες αποφάσισαν αφενός να κινηθούν νομικά για να προασπίσουν τα θιγόμενα δικαιώματά τους και αφετέρου να εντείνουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους. «Θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε κάθε μέρα εδώ, όσες κι αν είμαστε. Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες να έρθουν εδώ μαζί μας. Θα πρέπει και κάθε εργαζόμενος να συμπαραστέκεται στους απολυμένους, γιατί σε κάθε συνάντησή μας με κυβερνητικά στελέχη μάς δηλώνουν ότι θα απολυθούν και άλλοι. Εργαζόμενοι και άνεργοι είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα, έχουμε τα ίδια συμφέροντα», λέει στην «Εφ.Συν.» η Δέσποινα Κωστοπούλου από τη Συντονιστική Επιτροπή.

Οι καθαρίστριες, μόνιμες υπάλληλοι τετράωρης απασχόλησης, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με ΚΥΑ των υπουργών Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, που κατάργησε όλες τις οργανικές και προσωρινές θέσεις στις υπηρεσίες καθαριότητας του υπ. Οικονομικών, συνολικά 595. Στόχος, να συμπληρωθεί σε δύο μήνες ο απαιτούμενος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που πρέπει να τεθούν σε διαθεσιμότητα βάσει των μνημονιακών υποχρεώσεων.

Η καθαριότητα σε… ιδιώτες

Το κόστος βέβαια για τις ίδιες τις γυναίκες και τις οικογένειές τους είναι ανυπολόγιστο σε εποχή εκτόξευσης της ανεργίας, ενώ το δημοσιονομικό όφελος είναι μηδαμινό. Ακόμα χειρότερα, το έργο της καθαριότητας θα ανατεθεί σε ιδιώτες, με αποτέλεσμα το κόστος για το Δημόσιο να είναι πολλαπλάσιο.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα επαρχιακής ΔΟΥ όπου η θέση καθαριότητας που καταργήθηκε κόστιζε στο Δημόσιο περίπου 120.000 ευρώ τον χρόνο, αλλά το ιδιωτικό συνεργείο που θα την αντικαταστήσει μπορεί να κοστίζει μέχρι και 200.000 ευρώ. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι έχουν ήδη σταλεί υπομνήματα στις διευθύνσεις των υπηρεσιών να κάνουν έρευνα αγοράς για να μπουν ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού. Αγνωστο παραμένει από ποιους κωδικούς του προϋπολογισμού θα καλυφθούν αυτά τα κονδύλια.

http://www.efsyn.gr/ 

Ο Χουρμουζιάδης στον Δρόμο του Μεταξιού

Του Θανάση Καρτερού

Κομμουνιστής να σου πετύχει κι αυτός! Ποτέ δεν σήκωνε τη φωνή, ποτέ δεν σήκωνε το δάχτυλο, ποτέ δεν αρνήθηκε σε κανέναν την καλημέρα του, ποτέ δεν άφηνε την αλήθεια του να ξεπέσει σε μοναδική και απόλυτη αλήθεια, ποτέ δεν έκανε επίδειξη της σταθερότητας και της πίστης του. Και ποτέ, μα ποτέ, δεν αρνιόταν να συζητήσει και να διαφωνήσει με ένα χαμόγελο που δεν υποδήλωνε συγκατάβαση, αλλά διάθεση επικοινωνίας - σε ακούω, με ακούς, σε σέβομαι, με σέβεσαι, κάπου μπορεί να βγάλει η διαφωνία μας.

Συχνά γράφουμε και λέμε, όταν κάποιος φεύγει για το τελευταίο ταξίδι, ότι ο κόσμος είναι φτωχότερος χωρίς την παρουσία του. Για τον Γιώργο Χουρμουζιάδη όμως, τον άνθρωπο, τον κομμουνιστή, τον καθηγητή, τον ανήσυχο και κορυφαίο αρχαιολόγο, αυτό δεν είναι μεταθανάτιο κομπλιμέντο, είναι η απλή και καθαρή αλήθεια. Αλήθεια πολλαπλασιασμένη μάλιστα επί χίλια όσον αφορά στην Αριστερά, γιατί ο φωτισμένος αυτός κομμουνιστής υποβοηθούσε σοβαρά να αποκαθίσταται το δύσκολο και καθόλου αυτονόητο ισοζύγιο ήθους και σεμνότητας στις γραμμές της.

Δίδαξε χιλιάδες φοιτητές, αναζήτησε τα ίχνη του κόπου και του θυμού των προϊστορικών ανθρώπων στο χώμα, έβγαλε από τον βυθό της λίμνης της Καστοριάς το Δισπηλιό, γοητεύτηκε από την καθημερινότητα ανθρώπων που έζησαν πριν χιλιάδες χρόνια. Και ταυτόχρονα μπόρεσε να είναι αφοσιωμένος στην καθημερινότητα του σημερινού ανθρώπου, να κάνει δική του υπόθεση την υπόθεση των κολασμένων της γης, να συνδυάζει τις αρχαιολογικές ανασκαφές με την πολιτική δράση. Ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ, ως βουλευτής, ως ευαίσθητος άνθρωπος, ως διανοούμενος που δεν αποστρέφει το πρόσωπο από την πεζότητα της φτώχειας και της καταπίεσης.

Και όλη τη ζωή του, έγραφε, έγραφε, έγραφε. Άρθρα και βιβλία για την επιστήμη του, αλλά και διηγήματα, θεατρικά μονόπρακτα, πολιτικές προκηρύξεις, επιφυλλίδες, στίχους, πολιτικά άρθρα. Έγραψα ακόμα και για ένα γάμο στο Ασχαμπάτ, όπου με είχανε καλέσει όταν επισκέφτηκα το Τουρκμενιστάν, αφηγείται με τον γνωστό αυτοσαρκασμό του ο ίδιος. Έγραψε όμως ακόμα και για το αναπόφευκτο σε όλους τέλος: "Κι όσο περνάει ο καιρός γράφω ασταμάτητα, γιατί εκείνο που θέλω να γράψω δεν το έγραψα ακόμα! Κι όταν πια δεν έχω τι άλλο να γράψω θα πάρω τον Δρόμο του Μεταξιού".

Καλό δρόμο λοιπόν, σύντροφε Γιώργο...

http://www.avgi.gr/