Επέστρεψε σαν δαρμένο σκυλί..

Το Βατερλώ του κ. Σαμαρά στις Βρυξέλλες ίσως να αποτελεί σημείοκαμπής για τον ίδιον και την κυβέρνησή του. Έχοντας φέρει τη χώρα στα έσχατα, το τελευταίο που προσπάθησε ο κ. Σαμαράς ήταν να αγοράσει λίγο χρόνο ακόμα.                                                                                                             Με τον λαό γονατισμένον πλέον απ’ τα τελευταία μέτρα κι απελπισμένον απ’ τα νέα μέτρα που άρχισαν να φαίνονται στον ορίζοντα, ο κ. Πρωθυπουργός επεχείρησε μια φυγή προς τα μπρος, λέγοντας ψέματα γιατο πρωτογενές πλεόνασμα κι αρχίζονταςλεονταρισμούς για διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. 

Ούτε τα ψέματά του κάθησαν, ούτε οι λεονταρισμοί του βγήκαν. Αντιθέτως, εξευτελίσθη και μαζί του για μιαν ακόμα φορά ευτελίσθηκε και η χώρα. Με ιταμό τρόπο η κυρία Μέρκελ, μάλιστα πρωτοφανή για διακρατικές σχέσεις που δεν βρίσκονται στα πρόθυρα ρήξης ή πολέμου έκανε «ξεπέτα» τον Έλληνα Πρωθυπουργό, λέγοντας ότι μίλησε μαζί του (μόνον) πέντε λεπτά (είκοσι και σαράντα διέδιδαν οι επιτελείς του κ. Σαμαρά), για να του πει να μην απευθύνεται στους ομότιμούς του, αλλά στους υπαλλήλουςτους, στην Τρόικα. Το χαστούκι που έφαγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες, δεν ακούσθηκε μόνον ως την Αθήνα, αλλά έφθασε ο ήχος του και όχι η ηχώς του σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πει κανείς, φερ’ ειπείν η κυρία Μέρκελ, όχισε κάποιον, φερ’ ειπείν τον κ. Σαμαρά. Ο τρόπος όμως που διάλεξε η Γερμανίδα Καγκελάριος ήθελε να υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα είναι μια Αποικία Χρέους μια χώρα που έχει απωλέσει την εθνική της κυριαρχία, όπου δεν έχει πλέον Ασυλία η δημόσια περιουσία της. Ο τρόπος που είπε το όχι στον επίδοξο... επαναδιαπραγματευτή κ. Σαμαρά η επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ραϊχ ήθελε να δείξει σε όλη την Ένωση πως όποιο ποντίκι βρυχάται σαν λιοντάρι θα τις αρπάζει σαν σκύλος – κι ακριβώς σαν δαρμένο σκυλί γύρισε οίκαδε ο κ. Σαμαράς.

 Ο άνθρωπος που θα «διαπραγματευόταν» το χρέος, που θα ζητούσε από τους (συν)εταίρους (δηλαδή τους δανειστές) να «τηρήσουν τις δικές τους δεσμεύσεις» (sic), ο άνθρωπος που έβλεπε έστω καθ’ όναρ ότι θα ζητούσε πίσω το κατοχικό δάνειο και ότι θα απαιτούσε την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων, έφαγε μια σφαλιάρα που ακούστηκε ως τα Ουράλια, το Τόκιο και τη Γη του Πυρός.

Μόνον που αυτήν τη σφαλιάρα, έδωσε ο κ. Πρωθυπουργός τηνευκαιρία, να τη φάει  όλος ο ελληνικός λαός. Ώστε να ξέρει τί τον περιμένει και να μην έχει καμμιά αμφιβολία ουδείς, εκτός όσων ή εθελοτυφλούν ή από αυτήν την κατάσταση τα ’κονομάνε.

Αν αυτήν τη στιγμή ο κ. Σαμαράς είχε την τόλμη «να απευθυνθεί προς το έθνος» και να του «εξηγήσει την κατάστασή του», θα μας έλεγε ότι: το β’ τρίμηνο της διακυβέρνησής του κατά το 2013 το ΑΕΠ έπεσε κατά 3, 8%.

Ο δείκτης ανεργίας ανέβηκε στο 27, 1%. Η βιομηχανική παραγωγήέπεσε κατά 7, 2 %. Ο κύκλος εργασιών στο λιανικό εμπόριο έπεσε κατά 14, 4%επιπλέον. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών μειώθηκαν κατά 1, 4%, πλησιάζοντας στο ναδίρ.

Στο ίδιο διάστημα, περίπου του success story, το εισόδημα του νοικοκυριών μειώθηκε κατά 9, 3% και οι αποδοχές των εργαζομένων κατά 13, 9%. (Τα στοιχεία απ’ την ΕΛΣΤΑΤ.) Η χώρα πλέον μυρίζει λιβάνι, το λιβάνι τουθανατά.

Και τί σκέφτεται η κυβέρνηση να κάνει, για να αναστρέψει την κατάσταση; Να επαναφέρει τον ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%. Να αυξήσει τουςέμμεσους φόρους στα τσιγάρα και τα ποτά. Να αυξήσει τα εισητήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα τιμολόγια της ΔΕΗ, να αυξήσει κι άλλο τα τέληκυκλοφορίας, να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές για τα στεγαστικά δάνεια, για παιδιά που σπουδάζουν,

εκτός απ’ τα μαντριά να φορολογήσει ο Στουρνάρας και τα στουρνάρια, να περικόψει τα εφάπαξ, να περικόψει τις επικουρικές, να βάλει ειδικό φόρο κατανάλωσης στο εμφιαλωμένο νερό, να καταργήσει τις εκπτώσεις απ’ τις ιατρικές δαπάνες καθώς κι ένα κάρο αλλά μέτρα – που δεν θα τα ονομάζει «νέα μέτρα», που δεν θα είναι «οριζόντια», αλλά που το κάρο θα είναι σαν εκείνα όπου πάνω τους στην Κατοχή φόρτωναν τους αποδεκατισμένους απ’ την πείνα.

Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει τώρα.

Τα μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει – για να μην απαριθμήσω άλλα είκοσι από δαύτα  - θα μας οδηγήσουν στην τρέλα.

Βλάκες ή βαλτοί, ανδρείκελα ή ενθουσιώδεις αυτόκλητοι κάνουν το ένα έγκλημα (απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα) μετά το άλλο (αύξηση των απολύσεων στον δημόσιο τομέα). Με μέτρα όπως η απελευθέρωση των πλειστηριασμών δεν επιδιώκουν φυσικά να ανακόψουντις καταστροφές, αλλά να τις επιτείνουν, διότι βασική τους επιδίωξη ήταν και είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε Ειδική Οικονομική Ζώνη για το κεφάλαιο και νέο Ζωτικό Χώρο για τους Γερμανούς και τους συν αυτοίς.

Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει τώρα, διότι δολοφονεί την Ελλάδα, δολοφονεί τη νεολαία της, λέει μπούρδες (π.χ. δημοσιονομικό κενό 500 εκατομμύριων) και κάνει εγκλήματα (π.χ. της τάξεως των 2, 5 δισ) για να το καλύψει)...

Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει τώρα. Ήδη η Ν. Δ. έχει πάρει τον δρόμο για ΠΑΣΟΚ εις ό, τι αφορά την εκλογική της επιρροή. Τα αμφιλεγόμενα γκάλοπ που προσπαθούν αδέξια να συγκαλύψουν αυτήν την πραγματικότητα, δεν θα το καταφέρνουν για πολύ ακόμα. Όμως στο διάστημα που της απομένει, αυτή η κυβέρνηση των ανδρείκελων της Διαπλοκής και των Βρυξελλών, θα κάνει συνεχώς και μόνον εγκλήματα – πρέπει να οδηγηθεί στην πτώση της, το συντομότερο δυνατόν...

email: stathis@enikos.gr

 http://www.enikos.gr/

Απειλή διαθεσιμότητας για 30.000 δημοσίους υπαλλήλους

Την απειλή της διαθεσιμότητας, που πιθανότατα θα οδηγήσει σε απόλυση, για 30.000 δημοσίους υπαλλήλους, κραδαίνει η “Ελευθεροτυπία”, με σχετικό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, περίπου 800 Οργανισμοί και φορείς του δημοσίου μπαίνουν στο μικροσκόπιο κυβέρνησης και τρόικας, σε μια προσπάθεια να υπάρξει αξιολόγηση η οποία θα οδηγήσει στη συνέχεια σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις.

Η διαδικασία αυτή αφορά περίπου 30.000 δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι εκ των πραγμάτων είναι υποψήφιοι για να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας, με ανοιχτό το φάσμα της απόλυσης.

Οι Οργανισμοί που μπαίνουν στο μικροσκόπιο αφορούν 10 υπουργεία, τα Οικονομικών, Ανάπτυξης, Παιδείας, Πολιτισμού, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Υγείας, Εργασίας, Αγροτικής Ανάπτυξης, Υποδομών-Μεταφορών-Δικτών, καθώς και το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΙΑ, ΟΥΤΕ ΧΡΩΜΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Των Ελλήνων τα ιερά…ψεύδη, είναι μπολιασμένα στην εποχή που διανύουμε με ένα νεοεθνικιστικό ρεύμα που βρίσκει πατήματα στις ραγδαίες πολιτισμικές και κοινωνικές εξελίξεις και χρησιμοποιεί συγκεκριμένα αντανακλαστικά για να χειριστεί ως μαριονέτες ανθρώπους που ζουν με τον φόβο του ξένου, μια εικόνα που παρουσιάζεται ως διαρκή απειλή από τα media. Η 28^η Οκτωβρίου ως μια μέρα εθνικής μνήμης και εκγύμνασης του εθνικού φρονήματος, θα ήταν προτιμότερο να μεταμορφωθεί σε ημέρα συνειδητοποίησης του «ποιοι είμαστε» την δεδομένη χρονική στιγμή κι όχι να βαυκαλιζόμαστε με ηρωισμούς του παρελθόντος.

Αν και πολλοί θα εναντιωθούν στην άποψη αυτή, είμαι εναντίον των μαθητικών παρελάσεων. Όχι λόγω ότι αγαπάω την «πατρίδα» λιγότερο, αλλά επειδή εκτός απ’ το ότι αποτελούν κατάλοιπα της χούντας, οι παρελάσεις δεν είναι γιορτή του έθνους αλλά του στρατού. Δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετούν, απ’ την στιγμή που οι παρελάσεις και τα εμβατήρια είναι τρόποι εξάπλωσης προπαγάνδας σε ολοκληρωτικά καθεστώτα στα οποία ο στρατός έχει μεγάλη συμμετοχή.

Η μηχανική συμπεριφορά κι η ψυχαναγκαστική συμμετοχή δεν ενισχύει ούτε την μνήμη των παιδιών, ούτε τους μαθαίνει ιστορία (όπως η εξαναγκαστική πρωινή προσευχή που δεν αυξάνει την πίστη, αλλά την αχρηστεύει αφού γίνεται μηχανικά λες και παίρνουν χάπι). Απλά τα εμβολιάζει με…εθνικόνια (τα μόρια του εθνικισμού) χωρίς συναίσθημα, χωρίς ταυτότητα. Ρομποτάκια που παρελαύνουν για να τα δουν οι γονείς και να τα καμαρώσουν.

Υπάρχει αποσιώπηση του γεγονότος ότι πολλοί από τους ήρωες της ελληνικής επανάστασης ήταν Αρβανίτες, δηλαδή εξελληνισμένοι Αλβανοί που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τον 14ο αιώνα.Οι «ελληναράδες» αυτή η εσωστρεφής κι απροβλημάτιστη ράτσα που μαστίζεται από παρελθοντολαγνεία και αγάπη για το Τίποτα. Αυτή η φυλή που πλεόν δεν εξάγει τίποτα και εισάγει τα πάντα και κυρίως κουλτούρα, ιδέες, τα καταναλώνει κοιμισμένη στην τηλεοπτική της λήθη. Βέβαια η νέα φυλή των “ελληναράδων” ξεχνάει ή αποσιωπεί τα εξής :

• Η αναφορά στους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης δίνει βάρος στο εθνικό στοιχείο και τους αποκαλούν “Έλληνες της Πόλης”. Αντιθέτως, τους Τούρκους της Θράκης τους αποκαλούν “μουσουλμάνους”, αποκρύπτοντας την εθνική τους καταγωγή.

• Γίνεται ιστορικός λόγος για την Μικρασιατική Καταστροφή και καταφέρονται εναντίον των Τούρκων, αλλά δεν αναφέρουν ότι εμείς ήμασταν οι επιτιθέμενοι.
• Αποτροπιάζουν για την -ομολογουμένως- βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, αλλά η επιλεκτική μνήμη δεν μπορεί να θυμηθεί τις δικές μας εθνοκαθαρτήριες επιχειρήσεις της ΕΟΚΑ στα τουρκικά χωριά της Κύπρου την δεκαετία του ’60.
• Ενώ πανηγύρισαν(με) για την -πριν μερικά χρόνια- υποψηφιότητα του ελληνικής καταγωγής Μ. Δουκάκη για την προεδρία των ΗΠΑ, παθαίνουν αναφυλαξία ακόμα και στην σκέψη να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους αλλοδαπούς της χώρας μας, γεγονός που θα δέσμευε και τους ίδιους, αλλά θα τους αποδεχόταν κι έμπρακτα στην κοινωνική ζωή. Βέβαια η αφερεγγυότητα του πολιτικού μας συστήματος, θα δημιουργούσε νέες “πελατειακές” σχέσεις με τους αλλοδαπούς.
• Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία ανήγγειλε μετά περισσού ηδονισμού την ανέγερση ναού στην κουμμουνιστική (άρα άθεη όπως οι ίδιοι κάνουν την σύνδεση βάσει του στερεοτύπου του άθεου κομμουνιστή) Κούβα, αλλά αρνείται πεισματικά την ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην Αττική. Ίσως φοβούμενη ότι θα διαβρωθεί το ποίμνιό της, ίσως βέβαια και για να μην γίνει ορατό κι έμπρακτα πόσοι αλλόθρησκοι υπάρχουν στην χώρα μας.
• Η λυσσαλέα επίθεση κατά αλλοδαπών μαθητών να σηκώσουν την ελληνική σημαία σε μαθητικές παρελάσεις (ελλείψει νομοθετικής ρύθμισης). Για φανταστείτε αν ένας αριστούχος αλλοδαπός μαθητής αρνιόταν να σηκώσει την σημαία, τι αντιδράσεις θα είχαμε.

Σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία είναι αναγκαίο να υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή της διαφορετικότητας. Τηλε-εθνικιστές και “υπερπατριώτες” ευδοκιμούν σ’ ένα έδαφος άγνοιας, αμορφωσιάς, φόβου και συμπλεγμάτων δημιουργώντας ένα επικίνδυνο μελλοντικά, καθεστώς.

Προφάσεις όπως το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Χωρίς να παίρνω θέση υπέρ ή κατά του βιβλίου, είναι απορίας άξιο γιατί αντιδρούν οι άνθρωποι όταν τους λένε την αλήθεια, παρά υποστηρίζουν ότι “αυτό έμαθα , δεν θέλω να αλλάξει”. Η χαρμόσυνη άγνοια και οι επιφανείς πρόγονοι, δεν σώζουν την κατάσταση .

Ποιος απ’ αυτούς είναι σίγουρος δηλαδή ότι η Ιστορία που έμαθε στο σχολικό χώρο είναι και η πραγματική; Αφήστε τους νέους να προχωρήσουν μπροστά με νέα οράματα και μην τους δίνετε να καταβροχθίσουν με το ζόρι τα προϊόντα των ιδεοψυχαναγκασμών σας. Αυτό που χρειάζεται είναι κριτική σκέψη και αγάπη για την Γνώση και την Αλήθεια.

“Τον ξένο και τον άγνωστο τον είδαμε στον καθρέφτη”
Γ. Σεφέρης

http://strangejournal.files.wordpress.com/

Ολάντ εναντίον όλων

Με εντολές των οικονομικών ελίτ το Παρίσι επιτίθεται σε Βερολίνο αλλά και Ουάσινγκτον.

Μάχες σε πολλά μέτωπα αποφάσισε να διεξάγει ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματα της αστικής τάξης της χώρας του αλλά και να προστατέψει την καρέκλα του από επερχόμενη πολιτική θύελλα.

Ξεκινώντας από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία και φτάνοντας μέχρι τους μετανάστες αλλά και τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα της χώρας του, θέλησε να επιδείξει ένα προφίλ ισχυρού ηγέτη. Ο κίνδυνος όμως να ταπεινωθεί σε όλα τα μέτωπα είναι πάντα υπαρκτός.

Η σημαντικότερη και λιγότερο προβεβλημένη επίθεση που πραγματοποίησε το Παρίσι αφορούσε το ίδο το Βερολίνο και τη μετατροπή της ευρωζώνης σε γερμανικό προτεκτοράτο. Ο Γάλλος υπουργός Βιομηχανίας, Αρνό Μοντμπούρ, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στη Γερμανία κατηγορώντας την για «μισθολογικό ντάμπινγκ» και τη δημιουργία ενός «γερμανικού ερυώ» το οποίο προωθεί τα συμφέροντα της γερμανικής οικονομίας σε βάρος των υπολοίπων οικονομιών της νομισματικής ένωσης.

«Αν το ευρώ ήταν υποτιμημένο κατά 10% έναντι του δολαρίου» επεσήμανε ο Μοντμπούρ, «ο εθνικός πλούτος της Γαλλίας θα αυξανόταν κατά 1,2%, θα δημιουργούνταν 120 χιλιάδες θέσεις εργασίας και το έλλειμμα θα μειωνόταν κατά 12 δισ. Ευρώ».

Τα λόγια του Μοντμπούρ απηχούσαν την οργή μεγάλου τμήματος του επιχειρηματικού κόσμου της Γαλλίας που βλέπει τη γειτονική χώρα να εκμεταλλεύεται ξένους αλλά και Γερμανούς εργάτες με μισθούς πείνας που δεν ξεπερνούν τα 400 ευρώ το μήνα ενώ οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να σέβονται τον κατώτατο γαλλικό μισθό των 1.430 ευρώ.

Καθώς η οικονομική κρίση βαθαίνει οι γαλλικές οικονομικές ελίτ, που ανήκαν στον πυρήνα των χωρών που βγήκαν κερδισμένες από τη λειτουργία της ευρωζώνης κυρίως μέσω του τραπεζικού τους συστήματος, συνειδητοποιούν ότι το ευρωπαϊκό νόμισμα αποτελεί πλέον εργαλείο οικονομικής κυριαρχίας μόνο για τους Γερμανούς.

Το Παρίσι γνώριζε φυσικά από καιρό ότι η εθνική οικονομία αντιμετώπιζε πλέον τα ίδια δομικά προβλήματα με τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας καθώς το χάσμα ανταγωνιστικότητας με τη Γερμανία οδηγεί σε συσσώρευση ελλειμμάτων και χρέους ενώ η αδυναμία υποτίμησης του νομίσματος, λόγω της ευρωζώνης, ωθεί σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης. Μέχρι σήμερα όμως η κυρίαρχη τάση στο εσωτερικό της γαλλικής αστικής τάξης ήταν αυτή της υποταγής στην οικονομική κυριαρχία του Βερολίνου. Εάν τα τμήματα των βιομηχάνων που θίγονται περισσότερο αποφασίσουν να αντιδράσουν και καταφέρουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους, οι σχέσεις Παρισιού Βερολίνου ίσως οδηγηθούν σύντομα σε ρήξη.

Προς το παρόν βέβαια ο Ολάντ πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τις άμεσες επιπτώσεις που επιφέρει η οικονομική κρίση στις πολιτικές ισορροπίες και συγκεκριμένα τη σαρωτική άνοδο της φασίζουσας δεξιάς από το Εθνικό Μέτωπο της Μ.Λεπέν. Και η μέθοδος που αποφάσισε να ακολουθήσει, αντιγράφοντας προφανώς αρκετούς ακόμη Ευρωπαίους «σοσιαλιστές» ηγέτες, ήταν να υιοθετήσει τη ρητορική μίσους της άκρας δεξιάς.

Η απόφασή του να στηρίξει δημοσίως την βίαιη απέλαση μιας μαθήτριας ρομά από το Κοσσυφοπέδιο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από εκατομμύρια μαθητές και κοινωνικούς φορείς. Και όταν ο ίδιος επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, επιτρέποντας στην μικρή Λεοναρντα Ντιμπρανι να επιστρέψει στη Γαλλία χωρίς όμως την οικογένειά της, απλώς έριξε λάδι στη φωτιά αποδεικνύοντας ότι εκτός πίσω από την απάνθρωπη ακροδεξιά πολιτική του κρύβεται και ένας πολιτικός εγκέφαλος νηπίου.

Παρά το γεγονός ότι το προεδρικό μέγαρο είχε εξασφαλίσει αρχικά την στήριξη των μεγαλύτερων μέσων ενημέρωσης, που εξαπέλυσαν πόλεμο λάσπης εναντίον της οικογένειας της Λεοναρντα, οι επιτελείς του προέδρου κατάλαβαν πολύ νωρίς ότι η υπόθεση θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε μαθητική και φοιτητική εξέγερση. Η απόφαση όμως του Ολάντ να ακολουθήσει τις νεοφασιστικές κραυγές της Λε Πεν για το μεταναστευτικό είναι ειλημμένη καθώς ο ίδιος θεωρεί ότι εφαρμόζοντας πολιτική του «νόμου και της τάξης» θα μπορέσει να ανακτήσει τμήμα του χαμένου εδάφους σε πολιτικό επίπεδο.

Η τρίτη και τελευταία μάχη που είναι αναγκασμένος να δώσει ο Γάλλος πρόεδρος αφορά το σκάνδαλο των ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων Ευρωπαίων ηγετών που πραγματοποιούσαν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες φτάνοντας μέχρι και το προσωπικό κινητό τηλέφωνο της Άνγκελα Μέρκελ. Για άλλη μια φορά η πίεση γι΄ αυτή την αντίδραση προήλθε από τον επιχεηματικό κόσμο όταν έγινε γνωστό ότι η Ουάσινγκτον επιδίδεται σε επιχειρηματική κατασκοπεία παρακολουθώντας δεκάδες τηλέφωνα ισχυρών οικονομικών παραγόντων της χώρας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Μοντ, μόνο στην περίοδο ανάμεσα στο Δεκέμβριο του 2012 και τον Ιανουάριο του 2013 οι αμερικανικές υπηρεσίες κατέγραψαν 70 εκατομμύρια ηλεκτρονικές επικοινωνίες από τη Γαλλία. Παράλληλα έχουν στη διάθεσή τους στοιχεία από εκατομμύρια τραπεζικές συναλλαγές τα οποία απέσπασαν με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

Οι γαλλικές όπως και οι Γερμανικές ελίτ συνειδητοποιούν τώρα ότι ο Λευκός Οίκος και το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ έχουν στη διάθεσή τους στοιχεία με τα οποία θα μπορούν να εκβιάζουν για δεκαετίες τους πολιτικούς και οικονομικούς τους αντιπάλους στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.

Προφανώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορούσαν εάν το ήθελαν να ασκήσουν πολύ αυστηρότερη πίεση στην Ουάσινγκτον, προσφέροντας λόγου χάρη άσυλο στον διωκόμενο από τις ΗΠΑ πρώην πράκτορα Έντουαρντ Σνόουντεν. Αντιθέτως Παρίσι και Βερολίνο στήριξαν το κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπολύσει εναντίον του ο Λευκός Οίκος.

Η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών του ευρωπαϊκού κέντρου με την αμερικανική υπερδύναμη έχει ακόμη πολλές υπηρεσίες να προσφέρει εναντίον των «εσωτερικών εχθρών» τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία. Απλώς το Παρίσι θα ήθελε να ξεκαθαρίσει ότι… μεταξύ κατεργαρέων, εχεμύθεια.

Άρης Χατζηστεφάνου
Εφημερίδα ΠΡΙΝ 27/10/2013

http://info-war.gr/

Υποκλοπές και από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα

Tεράστιες διαστάσεις παίρνουν οι υποκλοπές των ΗΠΑ… Τώρα στο επίκεντρο βρίσκεται και η Αθήνα, καθώς σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel η πρεσβεία της Αμερικής στην Β. Σοφίας περιγράφεται ως κέντρο παρακολούθησης επικοινωνιών και υποκλοπών, βάση εγγράφου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Το έγγραφο αυτό φέρεται να περιλαμβάνεται στα στοιχεία που διέρρευσαν από τον Ε. Σνόουντεν, τον καταζητούμενο πρώην συνεργάτη των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», εκτός από την ειδική μονάδα συλλογής πληροφοριών που βρίσκεται στην Αθήνα, υπάρχει και εξοπλισμός που λειτουργεί εξ αποστάσεως χωρίς να απαιτείται η παρουσία προσωπικού.

Ο εξοπλισμός τοποθετείται στους υψηλότερους ορόφους ή και στην ταράτσα των πρεσβειών και καλύπτεται με πάνελ ή κατασκευές.

Βάσει του δημοσιεύματος μια τέτοια κατασκευή από λευκά δομικά υλικά διακρίνεται και στην οροφή της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα στο παλαιό κτίριο προς την πλευρά της οδού Πέτρου Κόκκαλη που καταλήγει στη Βασιλίσσης Σοφίας.

http://www.e-reportaz.gr/

"Η αγωνία του Μαξίμου πριν από το πέναλτι": Και αλλαγή πρωθυπουργού?

Μεγάλη ανησυχία υπάρχει για την βιωσιμότητα της κυβέρνησης στο Μέγαρο Μαξίμου εν όψει της έλευσης νέων μέτρων προς ψήφιση στην Βουλή.

Η τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή μέσω διαρροών "κύκλων" του ότι δεν θα ψηφίσει τα νέα μέτρα και μάλιστα θα λάβει τον λόγο για να αιτιολογήσει την άρνησή του, σημαίνει ότι ολόκληρη η καραμανλική ομάδα κινείται στο ίδιο πνεύμα.

Και είναι πολλοί. Πόσοι; Ίσως και πάνω από 100.

Επίσης τουλάχιστον πέντε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι ύποπτοι διαρροών στην Βουλή σα δύσκολα νομοσχέδια, εκτιμούν στο Μαξίμου.

Είναι οι Δ.Σκανδαλίδης, Γ.Μωραϊτης,Θ.Τζάκρη, Μ.Κασσής και Δ.Κουτσούκος.

Μάλλον όμως ανησυχούν περισσότερο για του νεοδημοκράτες οι οποίοι είναι πολλοί, πάρα πολλοί, αυτοί που αντιτίθενται στον κυβερνητικό σχεδιασμό.

Από την Τρόικα που επιστρέφει αρχές Νοεμβρίου, θα τεθούν αυτομάτως τρία θέματα:

- Να κλείσουν «εδώ και τώρα» οι εκκρεμότητες για τη δόση του ενός δισ. ευρώ: η Τρόικα ζητά λουκέτο σε ΕΑΣ και δίνει πίστωση χρόνου στη ΛΑΡΚΟ, εάν και εφόσον πει «ΝΑΙ» και η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κομσιόν για τις κρατικές ενισχύσεις.

- Να συμφωνηθεί το ύψος της «μαύρης τρύπας» στον προϋπολογισμό του 2014, που η κυβέρνηση το υπολογίζει στα 500 εκατ. (με βάση το χειρότερο δυνατό σενάριο), αλλά η Τρόικα το ανεβάζει στα 2-2,5 δισ.

- Να "κλειδώσουν" τα βασικά μέτρα του 2014 με πρώτο πεδίο εφαρμογής το Ασφαλιστικό, όπου η Τρόικα θέλει νέα μέτρα ύψους 0,5-1 δισ. ευρώ.

Η τρόικα ζητά εγγυήσεις από την ελληνική πλευρά ότι όλες οι απαιτήσεις τους έχουν γίνει αποδεκτές. Επιπλέον, όμως, εκτός από τα μέτρα αυτά, κυβέρνηση και Τρόικα συζητούν και άλλα, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για να καλυφθεί το «κενό» του 2015-2016, το οποίο η Τρόικα το υπολογίζει σε 5 δισ. ευρώ.

Το νέο πακέτο λιτότητας που συζητείται μπορεί να περιλαμβάνει και μέτρα που είχαν μείνει «στο συρτάρι», όπως οι αυξήσεις έως 25% στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, του ΟΣΕ, αλλά και στα τιμολόγια της ΔΕΗ. 

Το αν θα ψηφίσουν ου βουλευτές ή όχι, είναι μια άλλη υπόθεση που θα ξεκαθαρίσει πολύ σύντομα.

Το ζήτημα είναι ότι νέα μέτρα δεν πρόκειται να περάσουν και πλέον η κάθε ψηφοφορία, ακόμα και αυτή για τα αγροτεμάχια θα εξελίσσεται σε σκληρή μάχη. Το σημερινό άρθρο του Β.Πολύδωρα, απλά θετει επί ιδεολογικής βάσης την άρνηση.

Η κυβέρνηση κινδυνεύει να πέσει; Όχι απαραίτητα. Αλλά θα σέρνεται.

Δεν αποκλείεται να έχουμε αλλαγή πρωθυπουργού (ήδη συζητείται πολύ έντονα το ενδεχόμενο εντός της ΚΟ της ΝΔ) προκειμένου να επιβιώσει η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία. Αυτό το μελετά η τρόϊκα προκειμένου να επαναληφθεί το σκηνικό του 2011-2012 με τους τέσσερις εν σειρά πρωθυπουργού.

Το ζητούμενο γι αυτούς είναι να διατηρηθεί η πολιτική των Μνημονίων.

Θεωρούν ότι υπάρχουν και οι εφεδρείες (Λοβέρδος-Αηδόνης), αλλά και κάποιοι από ΔΗΜΑΡ και άλλους ανεξάρτητους οι οποίοι μπορούν να στηρίξουν να χρειαστεί.

Το ζήτημα είναι αν είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση στην κοινωνία. Είναι;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Θέλουν οι καναλάρχες να χαρούν αλλά η κομισιόν δεν τους αφήνει

Κυβερνητική κρίση απειλεί να προκαλέσει η υπόθεση της χαριστικής παραχώρησης των ψηφιακών συχνοτήτων. Ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έχει ζητήσει από τον Αντώνη Σαμαρά να αποσύρει την τροπολογία, ενώ και ο Απόστολος Κακλαμάνης έχει δηλώσει δημόσια την διαφωνία του.

Με τροπολογία που εντάχθηκε στο νομοσχέδιο για την υγεία και πρόκειται να ψηφιστεί την Πέμπτη προβλέπεται ότι όσοι εξέπεμπαν μέχρι την 31η Αυγούστου και είχαν σύμβαση με νόμιμο πάροχο δικτύου (λέγε με και Digea) αυτόματα αποκτούν δικαίωμα εκπομπής στην ψηφιακή τηλεόραση χωρίς καμία άλλη υποχρέωση.

Το σχέδιο του Σίμου Κεδίκογλου που έκλεισε την πλεονασματική ΕΡΤ προβλέπει ότι τα επόμενα 15 χρόνια το κράτος θα αποκομίσει μόλις 18 εκατομμύρια ευρώ, όταν σύμφωνα με το typologies.gr με τον ισχύοντα νόμο οι καναλάρχες τα τελευταία 15 χρόνια για την αναλογική εκπομπή έχουν αποδώσει περισσότερα από 105 εκατομμύρια ευρώ.

Η συζήτηση για την παραχώρηση των ψηφιακών συχνοτήτων θα ήταν τελείως διαφορετική αν η κυβέρνηση δεν είχε αποκλείσει την ΕΡΤ με το μαύρο της 11ης Ιουνίου. Μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν είναι τυχαία η βιασύνη της κυβέρνησης να κλείσει την κρατική ραδιοτηλεόραση μόλις λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει η διαβούλευση για τις ψηφιακές συχνότητες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως είχε επισημάνει από νωρίς το TPP η ίδια η διαβούλευση περιλάμβανε φωτογραφικές διατάξεις προς ενίσχυση της Digea, όπως αυτή που περιέγραφε ως κατάλληλο ανάδοχο την εταιρία που διαφήμισε τον τελευταίο χρόνο την ψηφιακή μετάβαση (την θυμάστε την κυρία Κλικλίκου;).

Η κυβέρνηση όμως έχει τώρα και την Κομισιόν απέναντί της. Οι πληροφορίες τουtypologies.gr και του greek-tv.blogspot.com αναφέρουν ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέστρεψε στην κυβέρνηση το σχέδιο προκήρυξης για το διεθνή διαγωνισμό ψηφιακών συχνοτήτων με το επιχείρημα ότι αντίκειται στον ελεύθερο ανταγωνισμό.

Η κομισιόν σημειώνει ότι στην προκήρυξη υπάρχουν «παράθυρα» που ευνοούν συγκεκριμένη ελληνική εταιρία που μετείχε ήδη στο μεταβατικό στάδιο της ψηφιακής τηλεόρασης και εμφανίζεται πιο έτοιμη από κάθε άλλο πιθανό ενδιαφερόμενο. Ως παράδειγμα παρουσιάζεται ο όρος περί της κάλυψης του 60% της επικράτειας από πομπούς εντός δέκα μηνών, την ώρα που οι άδειες για την τοποθέτηση κεραιών και πομπών απαιτούν περισσότερο από δέκα μήνες μέχρι να εκδοθούν.

Το 3ο μνημόνιο περιγράφει ως προαπαιτούμενο την παράδοση του ψηφιακού μερίσματος προς την κινητή τηλεφωνία μέχρι τον Νοέμβριο του 2014. Η άρνηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να δεχτεί την φωτογραφική προκήρυξη μπορεί να προκαλέσει νέα κυβερνητική κρίση. Εκτός των άλλων το σχέδιο του κ.Κεδίκογλου προβλέπει ελάχιστα έσοδα από την εκμετάλλευση των τηλεοπτικών αδειών που επίσης περιλαμβάνεται ως όρος του μνημονίου.

http://www.thepressproject.gr/

Έλληνες, οι λιγότερο ευτυχισμένοι πολίτες στην Ευρώπη

Ως οι λιγότερο ευτυχισμένοι πολίτες της Ευρώπης καταγράφονται οι Έλληνες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο οικονομικό περιοδικό  «Wirtschaftswoche». Πιο ευτυχισμένοι στην Ευρώπη αναδεικνύονται οι Δανοί.

Τα στοιχεία προκύπτουν από την ετήσια μελέτη «Άτλας της Ευτυχίας». Οι Γερμανοί επιστήμονες Μπερντ Ραφελχούσεν και Ρενάτε Κέχερ, υπεύθυνοι της έρευνας, αναφέρουν πως το χάσμα μεταξύ των Ευρωπαίων διευρύνεται πλέον και σε ό,τι αφορά την ευτυχία.

Από το 2002, όταν και πραγματοποιήθηκε η πρώτη μελέτη, καταγράφεται η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ Ελλάδας και Δανίας η διαφορά βρισκόταν τότε στις 3,4 μονάδες, ενώ σήμερα έχει διευρυνθεί στις 5,5 μονάδες.

Στην έρευνα συμμετέχουν κάθε χρόνο 3.000 Ευρωπαίοι, οι οποίοι απαντούν σε ερωτήσεις για την προσωπική τους κατάσταση, την οποία αξιολογούν οι ίδιοι, σε κλίμακα από 0 μονάδες (πολύ δυσαρεστημένος) ως 10 μονάδες (πολύ ευχαριστημένος).

Πριν ξεσπάσει η κρίση, το 2007, η Ελλάδα είχε βαθμολογηθεί με 5,7 μονάδες, ενώ σήμερα περιορίζεται στις 3,4. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στις υπόλοιπες χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση, όπου ο βαθμός «ευτυχίας» μειώθηκε αισθητά. Αντιθέτως, κατά το ίδιο διάστημα αυξήθηκε ο βαθμός «ευτυχίας» για τους λαούς των χωρών της Βαλτικής.

 http://tvxs.gr/

Πώς γιορτάζουμε το «ΟΧΙ» μετά το μεγάλο «ΝΑΙ» σε Γερμανούς και τρόικα;

Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το 1940 στον ιταλικό φασισμό και το γερμανικό ναζισμό, καθώς και η ηρωική πάλη του ενάντια στον Γερμανό κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του.....
που ακολούθησε, θα έπρεπε να εμπνέει και να διδάσκει τους σημερινούς Έλληνες, για να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές εξαθλίωσης που επιβάλλουν η τρόικα και το Βερολίνο μέσω των ελληνικών κυβερνήσεων.

Η στάση ηττοπάθειας, όμως, που είναι διάχυτη στην καθημερινότητα των περισσότερων Ελλήνων είναι ανακόλουθη με την παρακαταθήκη του έπους του '40. Στη σωρεία βάρβαρων μέτρων που έφεραν τα αντιλαϊκά μνημόνια της Μέρκελ και του ΔΝΤ, οι ελληνικές κυβερνήσεις απάντησαν με ένα μεγάλο «ΝΑΙ» και ο ελληνικός λαός έμεινε απλός παρατηρητής, να βλέπει τη ζωή του να υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα.
Αλήθεια, πώς θα σκέφτονταν τα παλικάρια που έδωσαν τη ζωή τους στο αλβανικό μέτωπο, οι γυναίκες της Πίνδου που κουβαλούσαν στα βουνά βάρος ίσο με το δικό τους, που κατάφεραν να νικήσουν το φόβο για το θάνατο, τα κρυοπαγήματα, τις κακουχίες, κάθε φορά που οι ελληνικές κυβερνήσεις, στα ζεστά σαλόνια των Βρυξελλών, υποχωρούν σε μία μετά την άλλη, στις απαιτήσεις της τρόικα.
Τελικά εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, μετατρέψαμε τον ηρωισμό σε έθιμο, τη θυσία του ελληνικού λαού σε επετειακή ελληνική ταινία που παρακολουθούμε κάθε χρόνο από τον καναπέ μας και όταν η θυσία χτυπάει τη δική μας πόρτα, δυστυχώς αποφασίζουμε να σκύψουμε το κεφάλι για μία ακόμα φορά, προκειμένου να μη χάσουμε ό,τι μας έχει απομείνει από την επίπλαστη ευημερία των τελευταίων δεκαετιών.
Αυτή η ζωή μας αξίζει; Ταιριάζει με τις παραδόσεις του Έλληνα, την ιστορία του τόπου μας, μια μικρή χώρα που συγκρούστηκε με αυτοκρατορίες εδώ και χιλιάδες χρόνια, μπορεί να έχει απογόνους που στην καθημερινή τους ζωή ντροπιάζουν τα διδάγματα του «ΟΧΙ»; Τελικά μπορούμε να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου χωρίς να έχουμε ενοχικά σύνδρομα; Μήπως κρυβόμαστε πίσω από τις ευθύνες των πολιτικών μας, για να κρύψουμε το δικό μας συμβιβασμό; Γιατί σε τελευταία ανάλυση έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, αφού η ευθύνη των επιλογών μας, εμάς βαραίνει.
Μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε; Αξίζει τελικά να διακινδυνεύσουμε την ηρεμία μας, την όποια ευημερία έχει απομείνει, προκειμένου κάθε φορά που μας το ρωτάει το παιδί μας, το εγγόνι μας, να μπορούμε περήφανοι, με ψηλά το κεφάλι, να απαντάμε «παιδί μου γιορτάζουμε το ΟΧΙ» και αυτό το ΟΧΙ να μην είναι απλά ένα ιστορικό σύνθημα, αλλά μια συνεπής στάση ζωής απέναντι σε αυτούς που κάθε μέρα ταπεινώνουν τον ελληνικό λαό.


newsbomb.gr

 

Ο Ολι Ρεν δεν ήταν στο Καστελόριζο

Η δήλωση του επιτρόπου Ολι Ρεν περί Ελλάδος υπό επιτήρηση έως τον μακρύ καιρό υπενθύμισε με πικρό τρόπο το Καστελόριζο του Γιώργου Παπανδρέου. Ο τότε πρωθυπουργός για να αναγγείλει την είσοδο της χώρας στο Μνημόνιο είχε επιλέξει το ακριτικό νησί, τη φυσική και συμβολική εσχατιά της επικράτειας. Για να αναγγείλει την έναρξη μιας ιστορικής περιόδου πόνων και δακρύων, αλλά και τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Η χονδροειδής σκηνοθεσία του Καστελόριζου μάλλον δεν ήταν προϊόν αφέλειας· κι αν ήταν, έδειχνε παρ’ όλ’ αυτά ανάγλυφο το μέλλον, για όσους μπορούσαν να το διακρίνουν: η χώρα εφεξής θα λειτουργούσε σαν γραφική καρτ-ποστάλ, σαν ένα πανέμορφο νησί, ξεμοναχιασμένο, διεκδικούμενο, μια γκρίζα ζώνη, με ανυπεράσπιστους κατοίκους και μια κεντρική διοίκηση πολύ μα πολύ μακρινή. Ο Γ. Παπανδρέου, πάντα ρηξικέλευθος και απρόβλεπτος, εσήμανε εξωλεκτικά για την ιστορική μετάβαση όσα δεν μπορούσε να χωρέσει κανένας λόγος: εθνική κυριαρχία και λαϊκή κυριαρχία ετίθεντο υπό περιστολή και επιτήρηση για όσο χρόνο θα κρατούσε η περιπέτεια του χρέους, άγνωστο πόσο.

Ο Ολι Ρεν είπε το προφανές, το αμοιβαία συμφωνημένο, και ψηφισμένο από τη Βουλή των Ελλήνων. Είπε αυτό που είχε αναγγείλει ο τότε πρωθυπουργός, το 2010, και όσα εγνώριζαν οι μετέπειτα πρωθυπουργοί, εκλεγμένοι ή μη. Άλλωστε, η συρρίκνωση του έθνους-κράτους κατά την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ήταν γνωστή, καίτοι μη πλήρως κατανοητή, από την εποχή της Συμφωνίας του Μάαστριχτ και της ένταξης στην ΟΝΕ. Η πρόσφατη απόφαση για επιτήρηση των χωρών υπό μνημόνιο ελήφθη και με την ελληνική ψήφο· και ακολούθως από την επιτηρούμενη χώρα αφαιρέθηκε το δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Προφανές λοιπόν. Μια διαφορά: το 2010 το σοκ του καινούργιου ήταν τόσο σφοδρό, που ο καθείς προσπαθούσε καταρχάς να φανταστεί τη ζωή του, πώς θα επιζήσει στους δύσκολους καιρούς που θα έρχονταν. Κατάπληξη, οργή, στρατηγικές επιβίωσης, και κάποιες σπίθες ελπίδας ζωντανές ακόμη για διάσωση· η μεγάλη εικόνα, η ιστορική τροπή, δεν είχε γίνει αντιληπτή. Στα τέλη του 2013, μετά αλλεπάλληλες θυσίες και κύματα οριζόντιου κανιβαλισμού, η κρίσιμη μάζα των μεσοστρωμάτων αντιλαμβάνεται τη διάρκεια και το βάθος της ιστορικής μεταβολής. Και αντιλαμβάνεται την ιστορική μεταβολή σαν καταστροφή εν διαρκή προόδω. Σε αυτό τον αντιληπτικό ορίζοντα, η ατομική και κοινωνική υποβάθμιση αρχίζουν να συνδέονται με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και την περιορισμένη έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Ότι αυτά τα φαινόμενα, σε άλλοτε άλλη έκταση, συμβαίνουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπό επιτήρηση ή και χωρίς επιτήρηση, ουδόλως παρηγορεί τον ελληνικό λαό, κατά τον έκτο χρόνο ύφεσης.

Ένας έμπειρος φίλος πρόσφατα βρήκε μια αναλογία της παρούσας εθνικής κατάστασης με την καταστροφή του 1922: τότε επλήγη ο εκτός κρατιδίου μείζων ελληνισμός, τώρα απειλούνται με σαρωτική αλλαγή οι όροι ύπαρξης του ελληνισμού εντός της επικράτειας. Η συνέχιση της παράτολμης αναλογίας ίσως είναι παρηγορητική: οι πληγές του ’22 επουλώθηκαν και οι πρόσφυγες μπόλιασαν ευτυχισμένα τον ισχνό κορμό. Η καταστροφή έδωσε και δημιουργικούς καρπούς, όχι μόνο συντρίμμια. Η γνώση αυτή όμως ήρθε εκ των υστέρων, πολύ αργότερα. Προς το παρόν, η αναλογία μάς βρίσκει στη φάση της εθνικής ταπείνωσης και της κοινωνικής αγωνίας, στη φάση της θραυσμένης ταυτότητας, των συλλογικών διαψεύσεων, της ηττοπάθειας, της σύγχυσης, της μοιρολατρίας, της ετερονομίας. Για διάφορους λόγους, υπερτοπικούς και εγχώριους, οι άνθρωποι χάνουν την πίστη στον εαυτό τους, χάνουν την ικανότητα να αγωνιστούν για να ανατρέψουν τη δυσμενή συνθήκη, και περιμένουν τη σωτηρία από έναν εξωτερικό παράγοντα, έναν Μεσσία. Ηγέτη, προφήτη, σωτήρα, ποιμένα και πατέρα, όλα. Υπό αυτή την έννοια, πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι είδαν στην εξωγενή τρόικα έναν παράγοντα υπέρβασης της εγχώριας παθογένειας, μια δύναμη που θα ξεπερνούσε τους εγχώριους φαύλους ηγέτες και θα έβαζε τη χώρα σε τροχιά νοικοκυρέματος και εξορθολογισμού. Με παρόμοια διάθεση, άλλοι προσέβλεψαν σε μια διακυβέρνηση τεχνοκρατών-σωτήρων, απαλλαγμένων από την μολυσματική πολιτική, αλλά και από την πολιτική νομιμοποίηση.

Όλες αυτές οι προσδοκίες, θεμιτές, αφελείς, ιδιοτελείς, είναι απότοκες της απόγνωσης· γεννιούνται από την αγωνία ενώπιον του άδηλου μέλλοντος, από την σπασμένη ταυτότητα, από την κατάρρευση του πολιτικού, από τη βίαιη απομείωση των δημόσιων αγαθών, τη βίωση του δημόσιου χώρου ως χώρου ανοίκειου και εχθρικού. Η απογοήτευση από την εγκατάλειψη των εταίρων, που μετετράπησαν τώρα σε άκαρδους δανειστές, τείνει να λάβει χαρακτηριστικά ιδεαναγκασμού, μανίας καταδίωξης, ακριβώς διότι δεν πιστεύουμε στις δικές μας δυνάμεις, διότι έχει σβήσει μέσα μας η εικόνα ενός εαυτού αυτεξούσιου και αγωνιστή, αυτόνομου και αυτάρκους, που θα σταθεί όρθιος παρ’ όλες τις αντιξοότητες, όρθιος μαζί με τους άλλους. Μα τέτοιοι είναι οι απαιτητοί χαρακτήρες του ελεύθεροι πολίτη και παραγωγού στη δημοκρατία.

Η ανάκαμψη της Ελλάδας μπορεί να έρθει μόνο με την ψυχική ανάκαμψη των Ελλήνων. Με αναπτέρωση του φρονήματος, ατομικού και συλλογικού. Η διαπίστωση ότι περιεστάλη η εθνική κυριαρχία, ότι απειλείται να μείνει χωρίς περιεχόμενο η λαϊκή κυριαρχία, ότι μεσοπρόθεσμα η χώρα κινδυνεύει να κατοικείται από γέροντες και παρίες, είναι καταλύτες αποφασιστικής σημασίας, είναι αφετηρίες αυτογνωσίας και αυτενέργειας. Σε δέκα χρόνια η χώρα μπορεί να πετάει, μου είπε φίλος οικονομολόγος· το θέμα τι θα κάνουμε εμείς αυτά τα δέκα χρόνια.

http://vlemma.wordpress.com/

Άμα ξανακούσω "είναι πιο επίκαιρο από ποτέ"...

Άμα ξανακούσω την έκφραση "το μήνυμα της σημερινής επετείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ", θα δείρω άνθρωπο!



• Έρχεται επέτειος της 28ης Οκτωβρίου και σου λέει ο άλλος από -οποιουδήποτε- άμβωνος: "το μήνυμα του όχι είναι πιο επίκαιρο σήμερα για να πούμε τα δικά μας όχι στο φασισμό και στους επίδοξους πάσης φύσεως κατακτητές"!
• Έρχεται επέτειος 25ης Μαρτίου και λέει πάλι ο ίδιος "το μήνυμα της εθνικής ενότητας και της εθνεγερσίας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα που καλούμαστε να δώσουμε εθνικές μάχες"
• Έρχεται επέτειος 17ης Νοεμβρίου και ξαναλέει "το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα όπως και το αίτημα για ψωμί, παιδεία και ελευθερία".
• Έρχεται επέτειος του Γοργοποτάμου και ξαναματαλέει "το μήνυμα της ανατίναξης της γέφυρας κατόπιν εθνικής συνεννόησης και εκεχειρίας είναι πιο επικαιρο από ποτέ σήμερα, που πρέπει να συνθέσουμε τις δικές μας εκεχειρίες προς όφελος των ανώτερων εθνικών σκοπών. Αμήν!"
• Έρχεται επέτειος της κατάκτησης του euro και σου λέει "το μήνυμα της κατάκτησης της κορυφής της Ευρώπης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα, που πρέπει να καταλάβουμε πως ενωμένοι κάνουμε θαύματα."
• Έρχεται εέτειος του Γουέμπλεϊ και σου λέει "το μήνυμα της σημερινής επετείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα, που ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να αλλάξει δυο πάσες"..
• Έρχεται επέτειος του γάμου του και λέει στη γυναίκα του "το μήνυμα της σημερινής ημέρας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ για να πάψεις να μου ζαλίζεις τ' αρχίδια"!

(και πάει λέγοντας...)

Για κάθε επέτειο έχει ο καθένας την παραρδέλα του να πει.
Γιατί, ρε φίλε, είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ το μήνυμα της τάδε σπουδαίας πράξης;
Το μήνυμα της κάθε πράξης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ τη στιγμή που πραγματοποιείται.
Εκείνη τη στιγμή έχει πραγματικά αξία το μήνυμα που στέλνουν οι άνθρωποι που παίζουν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα σε εκείνους που κάνουν τις πάπιες την ίδια στιγμή.
Μετά Χριστόν προφήτες, μετά Πολυτεχνείον επαναστάτες και μετά Κατοχήν αντάρτες έγιναν πολλοί. 
Το μήνυμα είναι εκείνη την ώρα από τους λίγους που βάζουν τα στήθια τους μπροστά στους πολλούς που βάζουν τον κώλο τους στην πολυθρόνα του ζεστού τους σαλονιού.

Αντί να αναρωτιόμαστε αν τα Αλβανάκια δικαιούνται ως αριστούχοι να σηκώνουν τη σημαία στη μαθητική παρέλαση, καλό είναι να αναρωτηθούμε γιατί στα σχολεία μας αριστεύουν τα Αλβανάκια και όχι τα Ελληνάκια, που είναι και η μητρική τους γλώσσα... 



Κι εμείς καλό είναι να αποσυνδεθούμε από τη συνεχή επίκληση του παρελθόντος.
Με την ίδια φρασεολογία, με τα ίδια συνθήματα, με τις ίδιες ιδέες, με τα ίδια τραγούδια, δεν δίνεις μάχες, αλλά μάλλον κάνεις... αφιερώματα!
Δε μας ανήκει το παρελθόν. Ανήκει σ' εκείνους που το ζήσαν ως παρόν.
Εμείς είμαστε απλοί μελετητές των επιτευγμάτων τους.
Το μόνο που μας ανήκει είναι το παρόν.
Κι αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα τιμητικό για μας...

Δε λέω να σταματήσουμε να τιμούμε τις εθνικές γιορτές και τις άλλες επετείους (ακόμη και του γάμου), αλλά να μη νομίζουμε πως -επειδή κρατάμε ένα σημαιάκι ή κατεβαίνουμε στην παρέλαση ή στην εθιμοτυπική διαδήλωση (ναι, για του πολυτεχνείου λέω)- κάνουμε κάτι ή παίρνουμε κάτι απ'τη δόξα των αγωνιστών.
Αυτοί την πήραν τη δόξα όλη μόνοι τους και μαγκιά τους.

Το να αισθάνεσαι περήφανος ως αριστερός για το πολυτεχνείο είναι σα να ξανακρεμάς τις αφίσες του πατέρα σου στο εφηβικό σου δωμάτιο ή σα να προσπαθείς να βάλεις στο αυτί σου το σκουλαρίκι της προσωπικής επανάστασης του πατέρα σου.
Το να αισθάνεσαι περήφανος ως Έλλην για το '40 ή το '21 είναι σα να γαμάς με τα αρχίδια του παππού σου.
http://toixo-toixo.blogspot.gr

Τα παιδιά νίκησαν τον ρατσισμό και έδωσαν τη σημαία σε αυτόν που την άξιζε (εικόνα)

Την καλύτερη απάντηση σε όσους προσπάθησαν με ποικίλους τρόπους να δώσουν τη δική τους ερμηνεία στην παρέλαση έδωσαν τα παιδιά του 20ου δημοτικού σχολείου του Δήμου της Αθήνας.

Την ώρα που ο περιφερειάρχης Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας με την ατυχέστατη έμπνευσή του να προσκαλέσει στην παρέλαση τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής ,οι μαθητές από την Αθήνα έστελναν το δικούς αντιρατσιστικό μήνυμα αγκαλιάζοντας το σημαιοφόρο του σχολείο τους, ο οποίος είναι μαύρος.

Μάλιστα η κίνηση αυτή δίνει ακόμα μία απάντηση και σε γονείς που κατά καιρός δεν ήθελαν μαθητές που δεν έχουν αμιγώς ελληνική καταγωγή να γίνονται σημαιοφόροι στην παρέλαση.

Πηγή: iefimerida.gr 

Τα 89 όχι και το ένα ΝΑΙ της κυβέρνησης

Του trollstoi

Σε καθεστώς πλήρους σύγχυσης τελεί η κυβέρνηση ενόψει της άφιξης εντός της εβδομάδας των επικεφαλής της τρόικας. Οι υποτιθέμενες κόκκινες γραμμές έχουν αρχίσει να γίνονται… ροζ, μετά τις «διευκρινήσεις» Στουρνάρα πως «άλλο όχι οριζόντια μέτρα και άλλο όχι καθόλου μέτρα». Οι κορώνες και τα λάβαρα της επανάστασης που όψιμα θυμήθηκαν να υψώσουν οι οπλαρχηγοί του Μαξίμου τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουν πάει περίπατο προ πολλού. Τα «όχι» που κατέκλυσαν τον ελληνικό Τύπο κράτησαν για ένα 48ωρο και κατέληξαν να αφορούν τον Ιωάννη Μεταξά και τους λόγους για τους οποίους τα είπε.

Από το Μαξίμου συνεχίζουν να στήνουν σκηνικό διαπραγμάτευσης και -ίσως επηρεασμένοι από το επαναστατικό πνεύμα των ημερών- μετώπου ενάντια στην τρόικα. Σε αυτή τη λογική το πρωτογενές πλεόνασμα και το success story άφησε προς το παρόν τη θέση του στο χρηματοδοτικό κενό των 500 εκατομμυρίων που εντόπισε αίφνης το οικονομικό επιτελείο για το 2014. Βέβαια για την ίδια περίοδο οι τροϊκανοί έχουν διαπιστώσει κενό 2,5 δις. Ευρώ, πράγμα που επιβεβαιώνει πως απλά έρχονται – όπως πάντα – με άγριες διαθέσεις. Στη γαλάζια παράταξη γνωρίζουν ακριβώς το πρόκειται να ακολουθήσει, για αυτό και έχουν ξεκινήσει τα πρώτα «άσφαιρα» με οσμή… αντιπολίτευσης, σε μία προσπάθεια να χρυσώσουν το χάπι στις εκλογικές τους περιφέρειες. Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά απασχολημένοι με το πως θα χειριστούν επικοινωνιακά το νέο κουκούλωμα ευθυνών για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τα υποβρύχια που επιχειρείται προς όφελος του τεράστιου πολιτικού βάρους του Ευάγγελου Βενιζέλου και δεν έχουν ιδιαίτερο χρόνο για ήσσονος σημασίας ζητήματα όπως τα νέα μέτρα που έρχονται.

Ουδείς ασχολήθηκε με την μεγαλοπρεπέστατη χυλόπιτα που γεύθηκε ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες στο Eurogroup της περασμένης εβδομάδας, όπου στο αίτημα του Α. Σαμαρά για χαλάρωση του ελληνικού προγράμματος, κατά την πεντάλεπτη συνάντηση που του χάρισε η γερμανίδα καγκελάριος, τον παρέπεμψε στην τρόικα. Η σημασία της κίνησης αυτής δυστυχώς – αλλά όχι τυχαία – ποτέ δεν εξετάστηκε λεπτομερώς. Διότι η Μέρκελ, χωρίς ακόμα καν να έχει κλειδώσει τον κυβερνητικό συνασπισμό στα του οίκου της με τους Σοσιαλοδημοκράτες που αποτελούσαν ελπίδα αλλαγής της πολιτικής λιτότητας, είπε το δικό της «ΟΧΙ», παραπέμποντας τις όποιες αιτιάσεις για αλλαγή πολιτικής στη σφαίρα της φαντασίας.

Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, μέσα στην εβδομάδα θα αποφασιστούν οι νέες «παρεμβάσεις» στα ασφαλιστικά ταμεία, από όπου υπολογίζεται ότι θα εξοικονομηθούν περί το μισό δισεκατομμύριο και εν ολίγοις, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ουδείς στον κυβερνητικό συνασπισμό ασχολείται – η τουλάχιστον έτσι διατείνονται και σφυρίζουν αδιάφορα – με τον ξαφνικό θάνατο στο μοντέλο της ΕΡΤ που απαιτούν οι δανειστές για τις αμυντικές βιομηχανίες ή με την απελευθέρωση των απολύσεων «ένεκα των ιδιαζουσών συνθηκών» που προανήγγειλε ο υφυπουργός Εργασίας. Με λίγα λόγια στην κυβέρνηση ζουν μία φορά το τρίμηνο την ημέρα της μαρμότας και τις υπόλοιπες 89 περίπου μέρες σχεδιάζουν πως θα κάνουν την επόμενη να φανεί διαφορετική για να πείσουν τον κόσμο ότι όλα βαίνουν καλώς και βάσει σχεδίου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι μάλλον ορισμένοι έχουν αρχίσει να πείθονται και οι ίδιοι.

http://www.koutipandoras.gr/

Όπου λαλεί Κορυδαλλός...

Του Θανάση Καρτερού

Όλο και πιο πολύ η κυβέρνηση των συμμάχων αποκαλύπτεται ως κυβέρνηση των συνενόχων. Και όχι μόνο σε πράγματα άκρως σοβαρά, όπως η προθυμία αποδοχής και επιβολής Μνημονίων, ή σε πράγματα απλώς σοβαρά, όπως οι πολιτικές απάτες -το γεφύρι του success story, ας πούμε, με τους σαράντα πέντε μάστορες κι εξήντα μαθητάδες, και η προγραμματική συμφωνία με τα σαράντα τρία σημεία και τις δώδεκα σελίδες. Αλλά και σε πράγματα πιο υπαρξιακά -όπως to be or not to be στο Μαξίμου, στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης, στην εξουσία γενικώς.

Στο υπαρξιακό αυτό πεδίο τα ζητήματα λύνονται με μέσα κάπως λιγότερο πολιτικά και περισσότερο ποινικά. Ο Σαμαράς και η Ν.Δ., για παράδειγμα, που ζητούσαν την κεφαλή του Βενιζέλου επί πίνακι για το σκάνδαλο του Σκαραμαγκά, τώρα δηλώνουν δημοσίως ότι ο χθεσινός κατηγορούμενος είναι καθαρός ουρανός. Γιατί; Μα γιατί ο χθεσινός κατηγορούμενος τους έχει πιάσει από τον λαιμό ότι, αν δεν τον ανακηρύξουν καθαρό ουρανό, θα αστράψει και θα βροντήξει και την κυβέρνηση θα ρίξει. Αυτό φέρνει κάπως σε εκβιασμό βεβαίως, αλλά προέχει το αρραγές μέτωπο.

Το πράγμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Διότι, εντάξει, ο Σίμος έδωσε στη δημοσιότητα τη δήλωση ξεπλύματος του Βενιζέλου, που του έδωσε το Μαξίμου, που την πήρε από τον Βενιζέλο. Και, ακόμα πιο εντάξει, ο Βενιζέλος έδωσε στο Μαξίμου με βούλα και υπογραφή υπόσχεση στήριξης μέχρι το τέλος της τετραετίας. Αλλά τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα της εξεταστικής με τους θυμωμένους βουλευτές της Ν.Δ. που δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό τον αντιπρόεδρο; Και τι θα γίνει με όσους επιφανείς της παρατάξεως τον περνούσαν πριν από λίγο καιρό γενεές δεκατέσσερις;

Εδώ προφανώς χρειάζεται άλλος εκβιασμός -αποκεντρωμένος, αφού αφορά πολύ κόσμο. Ο Βενιζέλος δηλαδή εκβιάζει τον Σαμαρά να εκβιάσει τα δύστροπα στελέχη του, διότι, ΑΝ ΔΕΝ, τότε έρχεται η έξωση από το Μαξίμου. Αλλά και ο Σαμαράς εκβιάζει τον Βενιζέλο να είναι πειθαρχικός, διότι, ΑΝ ΔΕΝ, τότε έρχεται όχι μόνο η έξοδος από την αντιπροεδρία, αλλά και η είσοδος σε περιπέτειες με άδηλο τέλος. Τουτέστιν, αν δεν το καταλάβατε, έχουμε μια κυβέρνηση noir με πολύ σασπένς και σκοτεινό παρασκήνιο.

Και, ως γνωστόν, όπου λαλεί Κορυδαλλός, αργεί να ξημερώσει...

http://www.avgi.gr/

Πολιτική με μαφιόζικους κανόνες...

Του Δημήτρη Χρήστου

Η φράση του Αλέξη Τσίπρα, ότι δεν μπορεί να λειτουργεί μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με όρους ομερτά, άναψε τα αίματα στη Βουλή στις 20 Οκτωβρίου του 2011. Ο Βενιζέλος αντέδρασε με θεατρική οργή, ζητώντας από τον Αλ. Τσίπρανα ανακαλέσει. Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Ο κ. Απ. Κακλαμάνης, λαμβάνοντας τον λόγο επί προσωπικού, παρατήρησε: «Δεν ξέρω εάν ο κ. Τσίπρας γνωρίζει τι σημαίνει ομερτά, αλλά εγώ δεν γνωρίζω από συμμορίες και θεωρώ προσβολή ότι θα ψηφίσουμε προϊόν συμφωνίας συμμοριών. Πού βρισκόμαστε, στο πεζοδρόμιο;».

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ αυτής της εβδομάδας, την Τρίτη, ο Βενιζέλος ανήγγειλε έκτακτη συνέντευξη Τύπου καλώντας εκτός από τους διαπιστευμένους συντάκτες του ΥΠΕΞ και τους αντίστοιχους που καλύπτουν το ΠΑΣΟΚ. Τα σχετικά ρεπορτάζ μάς ενημέρωναν ότι θα αντιδράσει με οργή κατά του Δ. Αβραμόπουλου, ο οποίος τον άφησε παντελώς ακάλυπτο στο σκάνδαλο των υποβρυχίων, ενώ η μπάλα θα πάρει και τον Σαμαρά. Η αγωνία στο κατακόρυφο, καθώς κάποιοι ευφάνταστοι δημοσιογράφοι έκαναν λόγω μέχρι και για πιθανή πτώση της κυβέρνησης! Πριν αρχίσει η συνέντευξη Βενιζέλου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Σίμος υπερκάλυψε τον κ. αντιπρόεδρο, θεωρώντας νόμιμη και ηθική την απόφασή του για τα υποβρύχια, απόφαση την οποία το κόμμα του είχε χαρακτηρίσει σκάνδαλο μεγαλύτερο και από εκείνο του Τσοχατζόπουλου!

ΑΡΧΙΖΕΙ λοιπόν η συνέντευξη Βενιζέλου και ο κ. αντιπρόεδρος ομιλεί περί του μεταναστευτικού προβλήματος και της πολιτικής του υπουργείου του στο θέμα αυτό! Τι τους ήθελε τους συντάκτες του ΠΑΣΟΚ; Τους κάλεσε για να στείλει το μήνυμά στον συνέταιρό του, τι θα συμβεί αν δεν τον προστατεύσουν. Μάλιστα, στη μοναδική ερώτηση που υπεβλήθη για το θέμα, αν ζήτησε τη κάλυψη του Σαμαρά, απάντησε: "Η ερώτησή σας είναι ακατανόητη, εάν ζητήσω εγώ να με καλύψει ο Σαμαράς για το θέμα των Ναυπηγείων; Γιατί όχι και το αντίστροφο; Γιατί να μην μου ζητήσει ο κ. Σαμαράς να το καλύψω εγώ; Τι είναι αυτό που μου λέτε;".

ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ; Μέχρι και ο Απόστολος Κακλαμάνης το κατάλαβε, παρά το ακατανόητο για την ηλικία του μένος κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Η διακυβέρνηση της χώρας γίνεται κυριολεκτικά με μαφιόζικους όρους και αλληλοεκβιασμούς, που αφορούν πρωτίστως την πολιτική, αλλά και ποινική σωτηρία των πρωταγωνιστών. Γιατί, για παράδειγμα, ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου που παρήγγειλε οικονομική έρευνα (σε ανεξάρτητη εταιρεία) για το ταμείο του ΠΑΣΟΚ, μόλις την παρέλαβε, ενώ είχε αναλάβει πρόεδρος του κόμματος, την κουνούσε δηλώνοντας "όλα στο φως" και μετά την πολύωρη συνάντησή του με τον τουρίστα ΓΑΠ την κλείδωσε στο συρτάρι του; Γιατί η υπόθεση με τα τροφοδοτούμενα με μαύρο χρήμα από τη Siemens (και όχι μόνον) κομματικά ταμεία της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και πολλών πρωτοκλασάτων στελεχών τους κουκουλώθηκαν; Γιατί ποτέ δεν άσκησαν όλα τα διεθνή νόμιμα μέσα για την έκδοση του Χριστοφοράκου στην Ελλάδα; Τι σόι διαπραγμάτευση μπορούν να κάνουν με την Μέρκελ και να τολμήσουν επιπλέον να απαιτήσουν το κατοχικό δάνειο, όταν η καγκελάριος έχει όλα τα στοιχεία στο συρτάρι της;

ΓΙΑΤΙ κουκούλωναν την υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ τόσο καιρό και μόλις αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο κάλυψαν όλους τους ενόχους -πλην του Παπακωνσταντίνου, που πιθανόν να γλιτώσει με παραγραφή- οι οποίοι, ως πολιτικά πρόσωπα, έχουν ορκιστεί να τηρούν τους νόμους και το Σύνταγμα; Όλοι αυτοί οι εκβιάσιμοι από τους δανειστές για τις παρανομίες τους τύποι επιχειρούν σήμερα να παρουσιαστούν έτοιμοι να πουν το μεγάλο "ΟΧΙ" στην τρόικα και τους δανειστές και αμέσως να πάνε σε εκλογές! Αν το παιχνίδι, δεν είναι στημένο, με τη συναίνεση των δανειστών, δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να ρισκάρουν, όχι μόνον γιατί θα απολυθούν, αλλά και γιατί θα κινδυνεύσουν, αν δεν προλάβουν να αυτοεξοριστούν, να βρεθούν και πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ δεν είναι πλέον ηγέτες πολιτικών κομμάτων. Είναι αρχηγοί ομάδων που κινούνται εκτός συνταγματικών και κοινοβουλευτικών κανόνων κάνοντας χρήση των κλασικών, μαφιόζικου τύπου εκβιασμών και η παραμονή τους στην εξουσία είναι για αυτούς κυριολεκτικά θέμα επιβίωσης. Είναι αδίστακτοι και άκρως επικίνδυνοι. Αυτό τουλάχιστον έχει αρχίσει να γίνεται σαφές και στο εσωτερικό της Ν.Δ., που ως κόμμα της αστικής τάξης οδηγείται σε βίαιη μετάλλαξη, με πρωτοφανείς μεθόδους, σε στόχους που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί παραδοσιακά. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, αυτό που έχει απομείνει και ακολουθεί τον Βενιζέλο, θα ακολουθήσει τη μοίρα της εξέλιξης, σαν τους δεινόσαυρους που εξαφανίστηκαν διότι δεν έβρισκαν πλέον τροφή.

ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ είναι πλέον καμένα χαρτιά. Ο πολιτικός χάρτης στην Ελλάδα θα αλλάξει. Η μεγάλη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει, παρά τις αδυναμίες του, ακόμη μεγαλύτερη, καθώς ο σκληρά δοκιμαζόμενος ελληνικός λαός δεν βρίσκει άλλο τρόπο να σταματήσει την ανθρωπιστική καταστροφή και τον αφελληνισμό των πάντων. Οι απόπειρες κατασκευής πολιτικών δυνάμεων στο χώρο της Κεντροαριστεράς δεν είναι εύκολες και δύσκολα θα ευδοκιμήσουν χωρίς την παραμικρή λαϊκή επαφή και την κατανόηση των μείζονος σημασίας εθνικών οικονομικών προτεραιοτήτων για τη σωτηρία της χώρας. Η δημοσκοπική δύναμη της Ν.Δ. δεν αφορά επιλογή και επιδοκιμασία από τους πολίτες που δηλώνουν πρόθεση να την ψηφίσουν. Είναι αποτέλεσμα των πολιτικών εκβιασμών και της εισβολής μέσω των ΜΜΕ του φόβου στα σπίτια των πολιτών, κυρίως αυτών της μεγάλης ηλικίας.

dchristou52@gmail.com

http://www.avgi.gr/

Το «ΟΧΙ» και το μεροκάματο

Του Κωνσταντίνου Πουλή
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε. Κ. Π. Καβάφης

Ο Σεφέρης έλεγε ότι το καβαφικό Che fece… il grand rifiuto τον ενοχλούσε γιατί μπορούσε ο καθένας να το γεμίσει με όλα τα «όχι» και τα «ναι» που του έλαχαν στο μεροκάματό του. Ο στίχος του Δάντη που χρησιμοποιεί ως τίτλο ο ποιητής αναφέρεται, λένε οι μελετητές, κατά πάσα πιθανότητα σε έναν μοναχό που ανέλαβε το αξίωμα του πάπα στα ογδόντα του και στη συνέχεια, μετά από πέντε μήνες, παραιτήθηκε «από δειλία». Έχει νόημα να συγκρίνουμε έναν πάπα με τα «όχι» και τα «ναι» που έλαχαν στο μεροκάματό μας; Έχει νόημα να συγκρίνουμε «το έπος του ’40» με τη ζωούλα μας; Αυτός είναι ο προβληματισμός που συνοδεύει στο μυαλό μου κάθε επέτειο. Το ίδιο σκεφτόμουν για τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που ανέφερε το περίφημο «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Εξαιτίας του συνδυασμού ηλιθιότητας και δολϊότητας που διακρίνει το κυβερνών κόμμα, η κουβέντα ξεστράτισε στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει εμφύλιο πόλεμο. Το αληθινό ερώτημα είναι: τι σημαίνει για σένα η φράση «καλή αντάμωση στα γουναράδικα»; Εδώ δεν τολμάς να βγεις απ’ το Ευρώ, τα λόγια των ανθρώπων που ζήσαν αγκαλιά με τον θάνατο σε μαράνανε;

Αφηγείται ο Θεοτοκάς ότι τον Νοέμβριο του ’40 συναντά μια κυρία που τον ειρωνεύεται: «Χτες σας είδα που χειροκροτούσατε τους τραυματίες. Τι ωραία που είναι να είναι κανείς γερός και να χειροκροτεί τους τραυματίες που γυρνούν από τον πόλεμο!» Σε κάθε τέτοια επέτειο ένας ζωντανός υμνεί έναν νεκρό. Αυτό συμβαίνει εξ ορισμού. Τι μπορεί να βγει απ’ αυτή την άνιση αφετηρία; Το να συγκρίνεις τον πόλεμο με την ειρήνη πάντα οδηγεί σε αδιέξοδα, γιατί ο θάνατος έχει χαρακτήρα απόλυτο, δεν μπαίνει σε καμιά ζυγαριά. Ένας μικρός τον καιρό της κατοχής πουλάει παστέλια με την τάβλα. Βλέπει ένα σταματημένο καμιόνι με Άγγλους αιχμαλώτους και τους πετάει ολόκληρο το ταψί. Ο Γερμανός φρουρός πάει να τον πιάσει και ο μικρός ανοίγει το σακάκι του, τεντώνει το στήθος του και φωνάζει: «χτύπα, ρε, αν είσαι άντρας!» Αυτό με τι να το συγκρίνεις; Όμως, αν έχει κάποιο νόημα η ιστορική μνήμη, υποθέτω πως είναι ακριβώς να μας διδάσκει ότι το όριο του ανθρώπου είναι πιο πέρα από όσο βλέπει το μάτι μας. Κάποιος πηδάει δυόμιση μέτρα στο άλμα εις ύψος, λοιπόν το πεζουλάκι που περνάμε εμείς ανακαλύπτουμε ότι είναι χαμηλό. Συγκρινόμαστε με ήρωες ίσα ίσα για να χωνέψουμε ότι έχει κι άλλο, έχει και πιο πέρα. Αν δεν είναι αυτό, δεν είναι τίποτα.

Στην περίπτωσή μας αυτή η ηρωική εθνική ανάταση, ωστόσο, είναι απολύτως και μόνο φαντασιωσική. Δεν είναι τυχαίο ότι η Νέα Δημοκρατία συνδυάζει την εθνικιστική υστερία με το πιο απροκάλυπτο πλατσούρισμα στα βρωμόνερα των διεθνών ταπεινώσεων. Τι άλλο συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς από το ότι αυτού του τύπου η περηφάνια, που είναι συλλογική και ριζικά αέρινη, δεν είναι ποτέ χειροπιαστή και προσωπική, ποτέ λύση προσωπικού κόστους και πρακτικής αυτοθυσίας, είναι η μόνη ανώδυνη, και γι’ αυτό και χαίρει τέτοιας ενθουσιώδους υποστήριξης από όλα τα θεσμικά μέσα. Σκέφτεσαι έναν άνθρωπο που θα φωνάζει όλη μέρα συνθήματα υπέρ της ελευθερίας του έθνους και το βράδυ θα γυρίζει πειθήνιος στο κλουβάκι του. Τι καλύτερο από αυτή την εκτόνωση; Σαν καρναβαλικό δρώμενο, όπου ο τρελός του χωριού ντύνεται βασιλιάς και λοιδορείται, για να επιστρέψουν την άλλη μέρα στη θέση τους και ο βασιλιάς και ο τρελός. Οι σημερινοί άνθρωποι εκδηλώνουν τον θαυμασμό τους για στρατιώτες που πολέμησαν, κι όμως όταν έρχεται η ώρα να κριθεί κάτι στη ζωή τους, όχι για μάχες δεν είναι ικανοί, τρέμουν και να απεργήσουν, βαριούνται και να διαδηλώσουν. Πάντοτε μου θυμίζουν μία φράση που έχω ξαναχρησιμοποιήσει, όπου η κινηματογραφική γυναίκα του Γούντι Άλλεν αναρωτιέται πόσο θα άντεχε στα βασανιστήρια, και εκείνος τής απαντά ότι θα ομολογούσε τα πάντα μόλις της έκοβαν τις πιστωτικές κάρτες.

Αντίθετα με τον Σεφέρη, λέω: ας ήταν να λέγονταν πιο συχνά αυτά τα ασήμαντα «όχι», εκεί που τόσοι άνθρωποι ζουν μέσα στον φόβο και την παθητικότητα. Κι ας έμενε και καμιά σημαία στο συρτάρι, από όλον αυτόν τον θαυμασμό για τα μακρινά κατορθώματα των ηρώων του ’40. Εις ό,τι με αφορά, ισχύει πάντοτε για τον ηρωισμό ο στίχος του Καβάφη: «Και μη επαναπαύεσαι που στην ζωή σου περιωρισμένη, τακτοποιημένη, και πεζή, τέτοια θεαματικά και φοβερά δεν έχει». Αυτά τα «όχι» που έλαχαν στο μεροκάματο, ας είναι η ταπεινή περιουσία μας, αφού δεν βρεθήκαμε (ευτυχώς) στα βουνά και στα φαράγγια ζωσμένοι φυσεκλίκια, ούτε στα βουνά της Αλβανίας φαντάροι. Σε πείσμα του Σεφέρη, θέλω να πω, ας σεβαστούμε τα αναίμακτα «όχι» που απαιτούν το θάρρος της εποχής της ειρήνης. Κι αυτό θάρρος είναι.

 Κωνσταντίνος Πουλής

http://www.thepressproject.gr/

Διαφωνείς με την ΕΕ; Φυλακή!

του Γιώργου Δελαστίκ

Την ψήφισαν τελικά προχτές οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την επαίσχυντη τροπολογία, το άκρον άωτον της ευρωδουλείας: θα χώνουν στη φυλακή όποιον διαφωνεί µε την εξωτερική πολιτική της ΕΕ! Όχι, δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο. Από την Πέµπτη 24 Οκτωβρίου ο Ποινικός Κώδικας τη Ελλάδας περιλαµβάνει και το άρθρο 458Α µε τίτλο «Παραβάσεις κανονισµών της ΕΕ» βάσει του οποίου τιµωρείται µε φυλάκιση µέχρι δύο ετών όποιος παραβιάζει κυρώσεις εναντίον κρατών, οργανώσεων ή προσώπων που έχει επιβάλει η… ΕΕ! Απίστευτο, εξωφρενικό, αλλά δυστυχώς πέρα για πέρα αληθινό.

Η σφοδρότατη κοινοβουλευτική αντίδραση του ΚΚΕ, το οποίο ανέδειξε την αισχρή κυβερνητική στάση και µέσω του Ριζοσπάστη που προχτές έκανε κεντρικό πρωτοσέλιδο θέµα του την αποκρουστική τροπολογία της κυβέρνησης καθιστώντας την ευρύτερα γνωστή, ξεγύµνωσε ακόµη περισσότερο τους αδίστακτους ευρώδουλους Σαµαρά και Βενιζέλο. Δεν απέτρεψε την υπερψήφισή της από τους κυβερνητικούς σύγχρονους «γερµανοτσολιάδες» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Υποχρέωσε όµως την κυβέρνηση να εγκαταλείψει το «µπαλαµούτι», την απάτη δηλαδή χρησιµοποίησης και του ΟΗΕ προκειµένου να συγκαλύψει την προσπάθεια εξόντωσης µέσω φυλάκισης οποιουδήποτε Έλληνα αντιστέκεται στις αποφάσεις της ΕΕ εναντίον χωρών ή οργανώσεων που δεν υποκύπτουν στη γραµµή του Τέταρτου Γερµανικού Ράιχ και των υποτελών του στην ΕΕ! Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από την αρχή τάχθηκαν εναντίον της κυβερνητικής τροπολογίας και την καταψήφισαν. Η ΔΗΜΑΡ στην αρχή είχε ταχθεί υπέρ, αλλά βλέποντας στη συνέχεια το θόρυβο που ξεσηκώθηκε και τον αυτοεξευτελισµό που υπέστη, προτίµησε στο τέλος να την κάνει µε ελαφρά πηδηµατάκια και να µην πάρει µέρος στην ψηφοφορία προκειµένου να διασώσει ό,τι ήταν δυνατό να σωθεί.

Είναι πραγµατικά κατάπτυστη η στάση του Σαµαρά και του Βενιζέλου και πρέπει σίγουρα να δώσουν λόγο και για την τροπολογία αυτή, όταν θα αποµακρυνθούν από την εξουσία. Αυτονόητο είναι πως αυτό το άρθρο του Ποινικού Κώδικα πρέπει να καταργηθεί αµέσως από την επόµενη κυβέρνηση της Ελλάδας, αν φυσικά αυτή δεν είναι γερµανόδουλη όσο η σηµερινή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η αρχική τροπολογία που έφεραν τα δύο κόµµατα, πέρα από την προσπάθειά τους να θολώσουν τα νερά συµπεριλαµβάνοντας και το Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να καλύψουν το γεγονός πως µόνο η εξόντωση των αντιπάλων της ΕΕ τους ενδιέφερε, ήταν ως εξής: «Όποιος µε πρόθεση παραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά µέτρα που έχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισµών ή φυσικών ή νοµικών προσώπων µε αποφάσεις του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ή µε κανονισµούς της ΕΕ τιµωρείται µε φυλάκιση τουλάχιστον έξι µηνών, εκτός αν από άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή. Οι διατάξεις του προηγούµενου εδαφίου εφαρµόζονται και όταν οι προβλεπόµενες σε αυτό πράξεις δεν είναι αξιόποινες κατά τους νόµους της χώρας στην οποία τελέστηκαν»! Τελικά είναι τόσο ξετσίπωτοι που αφαίρεσαν εντελώς το µπαλαµούτι του ΟΗΕ, άλλαξαν την τουλάχιστον εξάµηνη φυλάκιση µε κατ’ ανώτατο όριο δύο χρόνια φυλάκισης και την ψήφισαν αδίστακτα µόνοι τους.

Εξόφθαλµος στόχος της κυβέρνησης Σαµαρά-Βενιζέλου και των ποταπών βουλευτών τους είναι να ποινικοποιήσουν κάθε είδους πολιτική δράση που µε λόγια ή πράξεις αρνείται να υποταχθεί στη γραµµή της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική. Αν για παράδειγµα η ΕΕ χαρακτηρίσει οριστικά και αµετάκλητα «τροµοκρατικές» οργανώσεις τη Χεζµπολάχ στο Λίβανο ή το ΡΚΚ στο τουρκικό Κουρδιστάν, όποιος Έλληνας συµπαραστέκεται στις οργανώσεις αυτές πρέπει από εδώ και πέρα να… φυλακίζεται! Ακόµη και η χούντα των συνταγµαταρχών είναι συζητήσιµο αν σε έστελνε εξορία ή σε βασάνιζε για θέµατα εξωτερικής πολιτικής –ιδίως αν αυτά δεν αφορούσαν ευθέως την Αµερική, της οποίας οι συνταγµατάρχες δικτάτορες ήταν πράκτορες– αλλά ο Σαµαράς και ο Βενιζέλος δεν έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασµό να φυλακίζουν όποιον Έλληνα διαφωνεί µε την πολιτική της ΕΕ εναντίον κρατών, οργανώσεων ή προσώπων! Είναι προφανές ότι λειτουργούν ως τυφλά όργανα του Τέταρτου Ράιχ. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε µετατραπεί ολόκληρη σε µια απέραντη φυλακή, πολύ χειρότερη από εκείνη της χούντας, αν ο εµετικός αυτός νόµος του Σαµαρά και του Βενιζέλου ίσχυε π.χ. την εποχή του πολέµου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, αφού σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις εκείνης της εποχής έως και το… 97% (!) των Ελλήνων τασσόταν υπέρ της Γιουγκοσλαβίας και ντε φάκτο εναντίον της γραµµής της ΕΕ στο θέµα αυτό.

Δεν πρέπει σε καµιά περίπτωση να αφήσουµε να ισχύσει στην πράξη ο κατάπτυστος νόµος του Σαµαρά και του Βενιζέλου. Είχε απόλυτο δίκιο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, όταν έλεγε στη Βουλή: «Η απειθαρχία και η ανυπακοή εδώ είναι επιβεβληµένες. Είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που θέλει την πρόοδο της κοινωνίας και δεν µπορεί να υποταχθεί στη λογική τού “να µπει στο γύψο όλη η ανθρωπότητα”» ή έστω ολόκληρη η Ευρώπη, να αντιταχθεί στην εκδοχή που τελικά ψήφισαν οι βουλευτές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

http://prin.gr/