Το πράσινο στο Ελληνικό θα είναι… τσόχα

Του Πέτρου Κατσάκου

Με μια τεράστια πράσινη τσόχα έχει καλυφθεί το περίφημο «φιλέτο» του Ελληνικού, πάνω στην οποία οι φερόμενοι ως επενδυτές παίζουν τα ρέστα τους για την πολυπόθητη άδεια ενός καζίνου. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα αποκαλύπτεται πως πίσω από τα μεγαλεπήβολα σχέδια, τις εντυπωσιακές μακέτες και τις υποσχέσεις για χιλιάδες θέσεις εργασίας κρύβεται ένας άγριος επιχειρηματικός τζόγος με έπαθλο τη «χρυσή» άδεια.

Ο πρώτος παίκτης που άνοιξε τα χαρτιά του ήταν η Lamda Development, που ξεκαθάρισε στο ΤΑΙΠΕΔ πως «για τη μεταβίβαση των μετοχών της Ελληνικό Α.Ε. βασική αίρεση είναι η δημιουργία καζίνου». Η εταιρεία του Σπ. Λάτση έχει ζητήσει (όπως προβλέπεται άλλωστε στη σχετική πρόταση) τη χορήγηση άδειας καζίνου, χωρίς όμως να δεσμεύεται το Ελληνικό Δημόσιο ότι θα την παραχωρήσει.

Το ΤΑΙΠΕΔ ξεκαθάρισε πως η συγκεκριμένη άδεια θα παραχωρηθεί μέσω ξεχωριστού διαγωνισμού, όμως ο επενδυτής έχει την ευχέρεια αποχώρησης από το έργο στην περίπτωση που κρίνει πως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ανατρέπονται τα επιχειρηματικά του σχέδια. «Οι επενδυτές επιθυμούν την κατασκευή καζίνου με στόχο την αύξηση της επισκεψιμότητας στην περιοχή και τη μετατροπή αυτής σε διεθνή προορισμό. Ωστόσο, το καζίνο δεν περιλαμβάνεται στην αποτίμηση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων» σημείωσε σε συνέντευξη τύπου ο εντεταλμένος σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ Ανδρέας Ταπραντζής.

Στο σημείο αυτό η Lamda Development σε ανακοίνωσή της προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ξεκαθαρίζει πως «σε περίπτωση που δεν γίνει καζίνο, τότε η εταιρεία έχει το δικαίωμα να υπαναχωρήσει από την αρχική συμφωνία». Το ενδιαφέρον είναι πως σε αυτή την περίπτωση η εταιρεία του Σπ. Λάτση υποστηρίζει πως θα μπορεί να φύγει «από την επένδυση» χωρίς κανένα πρόστιμο.

Σχολιάζοντας τον παρασκηνιακό τζόγο γύρω από την δημιουργία καζίνο στο παραλιακό μέτωπο ο Δήμος Αργυρούπολης - Ελληνικού παίρνει ξεκάθαρη θέση, με τον Χ. Κορτζίδη να τονίζει πως «η συζήτηση για τη λειτουργία καζίνο στο Ελληνικό δεν μας ξαφνιάζει. Αναδεικνύει ακόμα πιο απροκάλυπτα το είδος της ανάπτυξης και των νέων θέσεων εργασίας που οραματίζονται κυβέρνηση και τρόικα για την ελληνική κοινωνία γενικά και ειδικά για το Ελληνικό και τις ακτές του Σαρωνικού».

Ειδικά για την άδεια καζίνου η Επιτροπή Αγώνα υπογραμμίζει ότι «είναι κωμικό από τη μια να λένε ότι θα προκηρυχθεί ξεχωριστός διαγωνισμός για την άδεια καζίνου και από την άλλη η άδεια καζίνου να τίθεται ως αναβλητική αίρεση στη σύμβαση παραχώρησης του Ελληνικού».

Οι επίδοξοι μνηστήρες του τζόγου στην παραλιακή

Το ενδιαφέρον της για την απόκτηση άδειας καζίνου στο Ελληνικό φέρεται να έχει εκφράσει προς το Δημόσιο η AGC Equity Partners, μεγαλομέτοχος του επενδυτικού σχήματος που εξαγόρασε τον Αστέρα Βουλιαγμένης, φιλοδοξώντας να ενισχύσει την ξενοδοχειακή μονάδα με έναν ναό του τζόγου που θα λειτουργήσει ως πόλος έλξης επισκεπτών «υψηλού» επιπέδου.

 Οι επίδοξοι μνηστήρες διακρίνουν σημαντικότατες οικονομικές προοπτικές στην ανάπτυξη ενός διεθνούς τουριστικού προορισμού για τις ελίτ και τα υψηλά εισοδήματα που δεν μπορεί παρά να περιλάβει και τους ναούς του τζόγου στα πρότυπα της αίγλης που εκπέμπουν καζίνο όπως του Monte Carlo. Την ίδια ώρα το καζίνο της Πάρνηθας, που έχει επιβαρυνθεί εσχάτως με δυσβάσταχτες οικονομικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για επιστροφή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που υπολογίζεται ότι έλαβαν ως έμμεσες κρατικές επιδοτήσεις επιθυμεί διακαώς την μετακόμιση στην παραλιακή.

 Το καλοκαίρι του 2013 η κοινοπραξία Μπόμπολα - Λασκαρίδη, που διαχειρίζεται το καζίνο του Μον Παρνές με επιστολή προς την υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη κατέθεσε αίτημα μετεγκατάστασης αναφέροντας πως η παραμονή του καζίνου στην Πάρνηθα δεν εξυπηρετεί καμία ανάγκη, αντιθέτως επιφέρει ζημία στο Δημόσιο και οδηγεί την επιχείρηση σε μαρασμό, σε απώλεια εκατοντάδων θέσεων απασχόλησης και σε επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος.

 Στην επιστολή τους οι επιχειρηματίες εξηγούσαν πως ο αριθμός των ξένων επισκεπτών πρακτικά είναι ανύπαρκτος, ενώ οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις στην Πάρνηθα έχουν κλείσει εδώ και χρόνια και ουδέποτε αναβαθμίστηκαν. Στους ήδη υπάρχοντες μνηστήρες έρχεται πλέον να προστεθεί και η Lamda Development, η οποία φιλοδοξεί μέσω της εξαγοράς του Ελληνικού να πάρει με κάθε τρόπο ως προίκα και την άδεια λειτουργίας του παραλιακού καζίνο.

Η «άσχετη» τροπολογία Στουρνάρα

 Σε ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών με τίτλο «Εκλογή των μελών του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και άλλες διατάξεις» που πέρασε αργά το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής από τη Βουλή ο Γ. Στουρνάρας έβαλε και μια τροπολογία για τα καζίνα. Η τροπολογία αφορά αλλαγή του τρόπου απόδοσης των δικαιωμάτων του Δημοσίου από τις επιχειρήσεις των καζίνων, οι οποίες στο εξής είναι υποχρεωμένες να αποδίδουν τα προβλεπόμενα ποσά αυθημερόν, ηλεκτρονικά (μέσω «web banking») και σε λογαριασμό της Επιτροπής Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων (ΕΕΕΠ).

 Η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τυχερών Παιχνιδιών αντιτάχθηκε στην απόφαση του υπουργείου Οικονομικών σημειώνοντας πως «μια τέτοια αιφνίδια διακοπή ρευστότητας, σε επιχειρήσεις που στην πλειονότητά τους καταβάλλουν με μεγάλη καθυστέρηση τις αποδοχές στο προσωπικό τους, συνιστά "εγκληματική πράξη" και προκαλεί ξαφνικό θάνατο στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις». Ο τρόπος και ο χρόνος που επέλεξε η κυβέρνηση να καταθέσει τη σχετική ρύθμιση πυροδότησαν ερμηνείες για «ριγμένους» και ενδεχόμενους «ευνοημένους» επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ δεν έλειψαν και οι σκέψεις πως πίσω από αυτή τη φωτογραφική τροπολογία κρύβονται σκέψεις που αφορούν τη δημιουργία καζίνου στο Ελληνικό και στον επιχειρηματικό πόλεμο που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια μεταξύ Λουτρακίου και Πάρνηθας καθώς τα δύο υπάρχοντα σχήματα συγκρούονται για τον έλεγχο της αγοράς της Αττικής, τη μεγαλύτερη της χώρας.

 Με δεδομένο πως τα δυο μεγάλα καζίνα στην περιφέρεια της Αττικής αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα από τη μεγάλη πτώση του τζίρου, το δέλεαρ γίνεται ακόμα ισχυρότερο εξαιτίας της φημολογούμενης ενίσχυσης της τουριστικής κίνησης προς την Αθήνα τα επόμενα χρόνια και της αύξησης των επιβατών κρουαζιέρας. Είναι ενδεικτικό πως μέχρι σήμερα κάθε σκέψη για μεταφορά του Καζίνου Πάρνηθας στο παραλιακό μέτωπο της πρωτεύουσας συναντούσε την έντονη αντίδραση του Καζίνου Λουτρακίου. «Θιγμένο» από την τροπολογία εμφανίζεται να είναι το Καζίνο Λουτρακίου, το οποίο φέρεται να μην έχει ρυθμίσει οφειλές του τρέχοντος έτους, ύψους 4 εκατ. ευρώ, προς το Δημόσιο, ενώ υποχρεώσεις 21 εκατ. ευρώ έχουν ρυθμιστεί σε 36 δόσεις κι εκκρεμεί αίτημα της εταιρείας να παραταθεί η εξόφλησή τους σε 90 δόσεις.

Η γεωγραφία του τζόγου

 Η «γεωγραφία» των καζίνων στην Ελλάδα έχει διαμορφωθεί με τον νόμο Ν. 2206/1994 όταν καθορίστηκε η χορήγηση δυνητικά αδειών λειτουργίας δώδεκα επιχειρήσεων καζίνου στη χώρα. Ο νόμος προέβλεπε τη χορήγηση δύο αδειών για τον Νομό Αττικής, από τις οποίες η πρώτη στη θέση του Μον Παρνές στην Πάρνηθα και η δεύτερη εκτός δήμου Αθηναίων που δεν προχώρησε τελικά ως σήμερα μιας και η υπόθεση συνδέθηκε με το σκάνδαλο του καζίνου στον Φλοίσβο.

 Σήμερα οι ζώνες στις οποίες συγκεντρώνεται το ενδιαφέρον για την κατασκευή του καζίνου είναι το Λαγονήσι, ο Αστέρας Βουλιαγμένης και η έκταση του Ελληνικού. Όσον αφορά το Λαγονήσι, σύμφωνα με πληροφορίες ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Grand Resort και η κοινοπραξία Μπόμπολα - Λασκαρίδη βρίσκονται σε συνεννόηση προκειμένου να μεταφερθούν στο πολυτελές ξενοδοχείου οι δραστηριότητες του καζίνου της Πάρνηθας.

Πηγή: «ΑΥΓΗ»

Tι υποψήφιο θα ψώνιζες;

Του Γιάννη Παντελάκη

Έχω την εντύπωση, πως αρκετά πολιτικά κόμματα δεν κοιτάνε τις επικείμενες εκλογές κατάματα, αλλά μέσα απο τα μάτια των επικοινωνιολόγων και των διαφημιστών. Δεν καταθέτουν συγκεκριμένες, σαφείς, εναλλακτικές και πειστικές πολιτικές προτάσεις, που θα μπορούσαν να προσελκύσουν ψηφοφόρους. Δεν παράγουν, δηλαδή, πολιτική.   

Λειτουργούν περισσότερο με όρους μάρκετινγκ. Στην πλειονότητά τους τουλάχιστον. Οι επιλογές τους εν όψει της  εκλογικής αναμέτρησης μοιάζουν μ' εκείνες ενός διαφημιστή, που μηχανεύεται ωραίους τρόπους προώθησης ενός προϊόντος. Ενός νέου αντρικού αρώματος, που μόλις το φοράς, σε πλησιάζουν όλες οι ωραίες γυναίκες του πλανήτη! Κάπως έτσι το έχουν φανταστεί και τα κόμματα, τα περισσότερα κόμματα. Έναν γυαλιστερό υποψήφιο, που θα λειτουργήσει ως πόλος ελξης λόγω εμφάνισης ή αναγνωρισιμότητας. Ένα προϊόν προς κατανάλωση...

Να βάλουμε νέα πρόσωπα, λένε τα κομματικά επιτελεία. Ακούγεται ωραίο. Αναγκαία η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Κάποτε πρέπει να πάψουν να κυριαρχούν οι επαγγελματίες της πολιτικής. Ωστόσο, δεν επιλέγουν νέους, επειδή ανακάλυψαν κάποιους νέους με δυνατότητες. Το κάνουν απλά για να απαντήσουν στο φθαρμένο. Όμως, δεν αρκεί κάποιος να είναι νέος για να είναι ελκυστικός. Κάτι καινούργιο θα πρέπει να έχει να πεί. Δεν αρκεί να επαναλαμβάνει τον ξύλινο βαρετό λόγο των μπαμπάδων του.

Να προωθήσουμε πρόσωπα με αναγνωρισιμότητα, είναι μια ακόμα σημαντική παράμετρος επιλογής υποψηφίων για τα ίδια επιτελεία. Από μόνη της, δείχνει την αδυναμία τους. Ο ηθοποιός, ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος, ο ποδοσφαιριστής. Απλά γνωστοί και αυτό αρκεί. 

Η συγκεκριμένη συνταγή, δεν ειναι καινούργια. Μοιάζει τόσο παλιά, όσο και η πολιτική. Άρα, δοκιμασμένη και συχνά επιτυχημένη. Πετυχημένη ως προς την στόχευση, την προσέλκυση ψηφοφόρων δηλαδή. Δεν είμαι σίγουρος και για το αποτέλεσμα. Θυμάμαι στην προηγούμενη Βουλή την χαρακτηριστική περίπτωση του βουλευτή και πρώην ποδοσφαιριστή Ανατολάκη. Τον ψήφισαν οι γαύροι, βγήκε βουλευτής, δεν μίλησε ποτέ, και όταν το έκανε σ' έπιανε θλίψη. Δεν είναι ο μόνος. Σκεφτείτε πόσοι επώνυμοι μπήκαν στην Βουλή με μοναδικο εφόδιο αυτή την επωνυμία και στην πορεία απλά εξαφανίστηκαν.

Αναρωτιέμαι, αν αυτή η λογική επιλογής υποψηφίων έχει θέση στην Ελλάδα της κρίσης. Παλαιότερα, όταν η πλαστή ευημερία τα κάλυπτε όλα, το μάρκετινγκ είχε κυριαρχήσει, και δικαιολογημένα. Λίγοι είχαν υποψιαστεί το βάθος της κρίσης, οι περισσότεροι έδιναν βάρος στο φαίνεσθαι. Νομίζω, πως οι ανάγκες των (σημερινών) καιρών, δεν θέλουν κάτι τέτοιο. Θέλουν απαντήσεις σε όσα συμβαίνουν, θέλουν το συγκεκριμένο.

Είναι σίγουρο, πως ένα κομμάτι της κοινωνίας αρκείται στις επιφανειακές αυτές επιλογές. Ανταποκρίνεται σ' αυτές. Θα ψηφίσει τον αναγνωρίσιμο, ανεξάρτητα αν αυτός έχει τις δυνατότητες να ανταποκριθεί. Υποτίθεται, ωστόσο, πως τα πολιτικά κόμματα πρέπει να επηρεάζουν θετικά την κοινωνία, όχι να την χαϊδεύουν. Οφείλω να παραδεχτώ, πως σε κάθε ψηφοδέλτιο απ' όσα έχουν ανακοινωθεί έως τώρα, θα βρει κάποιος αξιόλογους υποψηφίους, ικανούς γι' αυτό που προορίζονται. Φοβάμαι, όμως, πως η σκόνη της αναγνωρισιμότητας των συνυποψηφίων τους, θα τους σκεπάσει...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Κάστρα και πολιορκητές

Οι άνω των 30 θα το θυμάστε. Βγαλμένο απο τις ζωηρότερες εικόνες της φαντασίας μας ή ακόμα απο έναν μαγικό στα παιδικά μας μάτια κόσμο, αυτόν που μέσα ζούσαν οι ιππότες και οι ευγενικοί σκοποί τους. Απο τα αγπημένα μου παιχνίδια μια που, αντίθετα με όσα πίστευαν οι συνομήλικοί μου τότε, θεωρούσα πως ήταν ένα παιχνίδι στρατηγικής.

Θυμάμαι πως καθόμουν αντίκρυ με τον αντίπαλο και παρατηρούσα προσεκτικά πιο σημείο της δομής του κατασκευάσματός του ήταν το περισσότερο αδύνατο για να κατευθύνω πάνω του τα στρογγυλά κόκκινα η μπλέ πραγματάκια, τα πυρομαχικά μας, με τους καταπέλτες που είχα στη διάθεσή μου.

Αντίστροφα όταν “έχτιζα” το κάστρο μου και την οχύρωσή του έκανα έλεγχο σε κάθε τουβλάκι, κάθε πυργίσκο, κάθε στρατιώτη. Ήθελα να είμαι σίγουρος πως έχουν κάλυψη και πως έχω βάλει μπροστά τους αρκετή “σαβούρα” να απορροφά τα χτυπήματα. Γιατί νικητής ήταν αυτός που θα δεχόταν τα περισσότερα χτυπήματα, εξαντλώντας τα πολεμοφόδια του αντιπάλου του χωρίς να έχει διαλυθεί το τελευταίο οχυρό του φανταστικού βασιλείου του.  Αυτός που θα “ξόδευε” τα πυρομαχικά του αντιπάλου του οδηγώντας τον να χτυπάει τη “σαβούρα” στην αγωνία του να ρίξει το τείχος. Έβαζα λοιπόν μπροστά στα τείχη μου στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια, τουβλάκια και κάθε λογής πράγματάκια για να τρώνε τις βολές. Αυτά τα, άχρηστα για οτιδήποτε άλλο, πραγματάκια ήταν και η σωτηρία μου. Τα τείχη δεν τα ακουμπούσαν οι εχθρικές βολές, οι πυργίσκοι μου δεν κουνάγανε σπιθαμή απο τα χτυπήματα του αντιπάλου και στο τέλος, ανάμεσα σε ένα σωρό απο συντρίμμια και αναποδογυρισμένα στρατιωτάκια έβγαινα νικητής.

Ένα πράγμα μόνο φοβόμουν. Μην καταλάβει ο αντίπαλος το ανώφελο της στρατηγικής του και αρχίσει να στοχεύει ψηλά. Μην χτυπήσει το ψηλότερο μέρος του τείχους και πέσουν τα τουβλάκια της κύριας δομής του. Μην χτυπήσει τον πυργίσκο του κάστρου μου ψηλά και έτσι, χωρίς πολύ κόπο, τον αναποδογυρίσει. Βλέπεις όσο ο εχθρός ήταν απασχολημένος προσπαθώντας να βγάλει τη “σαβούρα” απ΄τη μέση ξέχναγε οτι τα πολεμοφόδια τελειώνουν. Σε κάθε του χτύπημα το μάταιο ήταν πιο κοντά και ο πανικός μεγάλωνε. Ευτυχώς όμως για μένα, όσο η προσοχή του ήταν στραμμένη στη “σαβούρα” δεν μπορούσε να καταλάβει πως ο μόνος τρόπος να κερδίσει ήταν ένας.

Να χτυπήσει ψηλά.

http://ypoptomousi.files.wordpress.com/

Ευρωπαϊκή ομοβροντία «χαλάει» το success story

Ο επικεφαλής του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μ. Ντράγκι και ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ.Κ. Γιουνκέρ, εμφανίζονται επιφυλακτικοί για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές .

Το πανηγυρικό κλίμα που έστησε η ελληνική κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη και την έλευση της Άνγκελας Μέρκελ δε φαίνεται να το συμμερίζονται και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters ότι η δημοπράτηση κρατικών ομολόγων από την κυβέρνηση της Ελλάδας δεν διαφοροποιεί τις αναχρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για τα επόμενα δύο χρόνια που αποτελούν μία μείζονα πρόκληση.

«Η Ελλάδα έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει»

Ο Ντάισελμπλουμ επισήμανε ότι παρά την επιτυχία της έκδοσης των ελληνικών κρατικών ομολόγων, η Αθήνα δεν μπορεί ακόμη να κάνει λόγο περί πλήρους επιστροφής στη χρηματοδότησή της, από τις αγορές.

«Πρέπει να αντιληφθείτε πως αν μια χώρα πάει στις αγορές μία φορά, με ένα είδος ομολόγου, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές, ότι είναι σε θέση να αναχρηματοδοτήσει τα ευρωπαϊκά δάνειά της με ένα λογικό τίμημα», σημείωσε ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ.

«Για αυτό είμαι λίγο επιφυλακτικός και δεν ταυτίζομαι με τους υπεραισιόδοξους ανθρώπους, που λένε ότι αυτό είναι το τέλος του ελληνικού προβλήματος. Δεν είναι. Η Ελλάδα έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει», τόνισε ο Ντάισελμπλουμ.

«Η ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξεί να μη χρειαστεί ένα νέο πρόγραμμα (στήριξης), αλλά εάν δει κανείς το μέγεθος του κρατικού χρέους και τις αναχρηματοδοτικές της ανάγκες για τα επόμενα δύο χρόνια, εξακολουθεί ακόμη να υπάρχει μια μείζων πρόκληση για την Ελλάδα», ανέφερε ο ίδιος.

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα συζητήσουν σχετικά με το ποσό της πρόσθετης χρηματοδότησης που μπορεί να χρειαστεί η Ελλάδα το τέταρτο τρίμηνο αυτού του έτους. «Θα συνεργαστούμε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για καταλήξουμε στα μεγέθη των αναχρηματοδοτικών αναγκών (της Ελλάδας) για το 2015 και πέραν αυτού, και θα συζητήσουμε με την ελληνική κυβέρνηση μετά το καλοκαίρι για να δούμε τι χρειάζεται», κατέληξε ο Ντάισελμπλουμ.

Χαμηλούς τόνους κρατά ο Ευρωπαίος Κεντρικός Τραπεζίτης

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, δήλωσε χθες Σάββατο, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Ουάσινγκτον ότι η Ελλάδα πρέπει «να συνεχίσει τις προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής μετά την επιτυχία της έκδοσης ομολόγου στις αγορές».

Η επιτυχία αυτή δείχνει ότι «οι αγορές αποτιμούν θετικά την πολύ σημαντική πρόοδο που σημειώθηκε στη χώρα», είπε, προσθέτοντας ωστόσο ότι «είναι επίσης αλήθεια ότι αυτή τη στιγμή οι αγορές είναι πολύ, πολύ ευνοϊκές προς τους εκδότες χρέους σε ολόκληρο τον κόσμο».

«Η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να συνεχιστεί», τόνισε, όπως και «οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και η φροντίδα για «τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος».

«Αυτές οι τρεις προϋποθέσεις είναι ακόμη πιο σημαντικές ώστε η επιστροφή στις αγορές να μην είναι ένα εφήμερο γεγονός, αλλά η αρχή ενός success story», κατέληξε.

«Η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές δεν οδηγεί αυτομάτως σε σημαντική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης»

Το τρίτο θεσμικό πλήγμα που δέχεται η κυβέρνηση έρχεται από τον υποψήφιο της κεντροδεξιάς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ που υποστηρίζει: «το ότι η Ελλάδα επιστρέφει στις αγορές δεν οδηγεί αυτομάτως σε σημαντική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης».

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Tagesspiegel, ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, τονίζει πως «στην Ελλάδα, η διαδικασία δημοσιονομικής προσαρμογής θα διαρκέσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα».

«Οι συνθήκες διαβίωσης δεν μπορούν να βελτιωθούν παρά εάν το αβυσσαλέο ελληνικό χρέος μειωθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα», συνεχίζει ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup.

Ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ θεωρεί ότι οι μεγάλες περικοπές που έγιναν στο ελληνικό σύστημα υγείας ήταν «λάθος».

«Μέχρι σήμερα θεωρώ ότι τα μεγάλα μέτρα περικοπών στο ελληνικό σύστημα υγείας, τα οποία είχαν άδικες συνέπειες, ήταν λάθος», τονίζει χαρακτηριστικά.

Και προσθέτει στο απόσπασμα της συνέντευξης που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα: «Εκείνη την εποχή θεωρούσα ήδη ότι ήταν λάθος η μείωση του κατώτατου μισθού σε τέτοια κλίμακα…Αλλά αυτό δεν βοηθάει σήμερα τους Έλληνες…Και θα είχε πολύ βοηθήσει τους Έλληνες εάν η χώρα είχε ακολουθήσει μία σοβαρή δημοσιονομική πολιτική κατά τα τελευταία 40 χρόνια».

Νέα μέτρα φέρνει η ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου

Μετά τις ευρωεκλογές έρχονται και νέα μέτρα που ψηφίστηκαν στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση ενώ η κουβέντα για την απομείωση του χρέους που έχει ανοίξει, οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες τη χώρα μας καθώς θα βρεθεί στη μέγγενη της λιτότητας για πολλά χρόνια ακόμα αν δεν αλλάξει η εφαρμοζόμενη πολιτική.

efsyn.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ  

Πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη συμμετοχή τα Εγκαίνια του Εκλογικού Κέντρου Γέρακα του Συνδυασμού "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο"

Υποψήφιος Δήμαρχος Παλλήνης
Απόστολος Βολιώτης
με τον Συνδυασμό
"Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο" 

Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου,  σε ένα ιδιαίτερα θερμό κλίμα πραγματοποιήθηκαν  χτες τα εγκαίνια του Εκλογικού μας Κέντρου στον Γέρακα.
Η δυνατή βροχή κατά την διάρκεια των εγκαινίων, δεν στάθηκε εμπόδιο στην ανταπόκριση του καλέσματός μας, των φίλων του Συνδυασμού μας "Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο".
Τα εγκαίνια, τίμησαν με την παρουσία τους, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑΓιώργος Πάντζας καιΑλέξης Μητρόπουλος, καθώς και ο  ηθοποιός και μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρολιάκος.

Ο ηθοποιός Πασχάλης Τσαρούχας
προλογίζει την Έναρξη των Εγκαινίων 

Παρευρέθηκε επίσης, ο συνδημότης μας ηθοποιός Πασχάλης Τσαρούχας, ο οποίος άνοιξε την εκδήλωση των εγκαινίων και προλόγισε την ομιλία του Υποψηφίου Δημάρχου του συνδυασμού μαςΑπόστολου Βολιώτη.

ΟΜΙΛΙΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΟΛΙΩΤΗ:

Αγαπητές φίλες και φίλοι

Συνδημότισσες και συνδημότες

  Εγκαινιάζουμε σήμερα το εκλογικό κέντρο της δημοτικής μας παράταξης, έχοντας μπροστά μας στις 18 του Μάη μια τριπλή εκλογική μάχη (δημοτικές-περιφερειακές-Ευρωεκλογές), που έχει μεγάλη σημασία και ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα που σίγουρα θα προσδιορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στο επόμενο διάστημα.  

 Σίγουρα όμως δεν εγκαινιάζουμε σήμερα τη δράση και τις  προσπάθειές μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την ιστορία μας  στα δημοτικά και πολιτικά δρώμενα, μέσα από αγώνες και προσφορά.  

                                                                                                       

Τον περασμένο Απρίλη, αρκετοί από μας που στη συνέχεια γίναμε περισσότεροι, αποφασίσαμε σε ανοιχτή-δημόσια συγκέντρωση να ιδρύσουμε τη νέα μας δημοτική παράταξη που τη βαφτίσαμε «Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο» θέλοντας έτσι να δώσουμε το στίγμα της πορείας μας.   

 

 Θελήσαμε να δώσουμε νέα πνοή, καλύτερη  οργάνωση στις προσπάθειες μας και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες για τη σίγουρη πραγματοποίηση των στόχων μας. Κάποτε, οι στόχοι μας φάνταζαν ίσως εξωπραγματικοί και ίσως ανέφικτοι. Τώρα όμως είναι φανερό ότι είμαστε πολύ κοντά στην πραγματοποίησή τους.

 Πρώτος και αμεσότερος από τους στόχους μας η ΑΝΑΤΡΟΠΗ της σημερινής απαράδεκτης πραγματικότητας που βιώνει ο πολίτης του Δήμου μας. Το καθήκον μας είναι η ανατροπή μιας κατεστημένης δημοτικής αρχής η οποία διοικεί τον δήμο με τρόπο που δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της σημερινής πολιτικοοικονομικής συγκυρίας.  

                                                                              

Η δράση και τα πεπραγμένα της διοίκησης του σημερινού και απερχόμενου δημάρχου επιβάλλουν ως αδήριτη ανάγκη την απομάκρυνση της , προς όφελος των πολιτών της Ανθούσας, του Γέρακα και της Παλλήνης.

  – Αυτό διαπιστώνουμε κάθε μέρα και  περισσότερο την ώρα που συναντιόμαστε με τους συνδημότες μας και ανταλλάσσουμε μια χειραψία.                          

  – Αυτό καταλαβαίνουμε στο  χαμόγελο της συναίνεσης και της αποδοχής των επιχειρημάτων μας στις λαϊκές αγορές της περιοχής μας, μοιράζοντας το φυλλάδιό μας.                                                                                      

  – Αυτό βλέπουμε στα μάτια και τα λόγια των μικροεπιχειρηματιών του δήμου μας όταν τους επισκεπτόμαστε και εκφράζουν την απόλυτη δυσαρέσκειά τους προς τη δημοτική αρχή.                                                                                                                    

   –Αυτό αντιλαμβανόμαστε στα λεγόμενα των κατοίκων της Ανθούσας που εκφράζουν αβίαστα την οργή τους από την πλήρη εγκατάλειψή τους.                                        

   – Αυτό μας υποδηλώνουν οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται στους μαζικούς φορείς, στους αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους.

Είναι διαπιστώσεις που τις αντιλαμβάνονται πια ΟΛΟΙ. Ακόμα και τα ίδια τα στελέχη της απερχόμενης δημοτικής αρχής. Γι’ αυτό λοιπόν θεωρούμε ότι δεν είναι τυχαίες οι σπασμωδικές αντιδράσεις πανικού που εκδηλώνονται εκ μέρους τους με δημοσιεύματα, άρθρα και σχόλια στον φιλικό τους τύπο και στο διαδίκτυο. Δεν είναι ανεξήγητες οι αντιδράσεις του κ. δημάρχου ακόμα και στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, όπου με απαράδεκτη, άκομψη και παραπλανητική συμπεριφορά επιτίθεται με εμπάθεια και χαρακτηρισμούς στην παράταξή μας, σε μένα προσωπικά και με έμμεσα υπονοούμενα στον πολιτικό φορέα που στηρίζει το συνδυασμό και τις προσπάθειές μας. 

Δεν μας προκαλεί εντύπωση. 

  Γνωρίζουμε πολύ καλά και τους λόγους  και τις προθέσεις τους.   

Είναι οι λόγοι και οι συμπεριφορές που οδήγησαν στην παραίτηση και ανεξαρτητοποίηση πρώην συνεργατών τους, οι οποίοι είδαν με τα μάτια τους και διαπίστωσαν την υλοποίηση μιας πολιτικής που βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα των πολιτών, μιας πολιτικής που χαρακτηρίστηκε όλα τα χρόνια από τυφλή υπακοή στις εκάστοτε κυβερνητικές αποφάσεις και εντολές. Στις πολιτικές των μνημονίων και της τρόικα, που οδήγησαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο χείλος του γκρεμού, και σαν μην έφτανε αυτό, προσποιούνται τώρα τους ακομμάτιστους και τους αδέσμευτου όταν με πάθος υποστήριζαν την εφαρμογή του εκτρωματικού Καλλικράτη όταν υποδέχονταν μετά βαϊων και κλάδων τους κ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βορίδη τους υπεύθυνους της καταστροφής της χώρας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους εμπνευστές και νομοθέτες του οικονομικού παρατηρητηρίου της Τ. Α που με επικεφαλής τοποτηρητή τον υφυπουργό οικονομικών της Γερμανίας κ. Φούχτελ, οδήγησαν τους δήμους σε οικονομικό μαρασμό μειώνοντας κατά 65% την κρατική επιχορήγηση.

                                                                                                     

ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ:

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η Τ.Α αποτελεί το προπύργιο ανατροπής και ελπίδας, συλλογική φωνή αντίστασης στα καταστροφικά δεσμά του μνημονίου. 

Εμείς θα καταφέρουμε να είμαστε μια νέα Δημοτική αρχή που θα πείθει και θα συσπειρώνει τους πολίτες. Δεν θα τους αντιμετωπίζει με τοπικιστικά κριτήρια. Αντίθετα θα τους ενώνει στη λογική της ενιαίας αντίληψης του γεωγραφικού και κοινωνικού χώρου του νεοσύστατου Δήμου.  

Εγγύηση για τα παραπάνω αποτελεί η συγκρότηση του ίδιου του συνδυασμού μας. Αποτελείται από πολίτες και των 3 δημοτικών ενοτήτων. Από δημοκρατικούς πολίτες ανεξάρτητα από πολιτικές αφετηρίες. Μας ενώνει ο κοινός στόχος: Η εξυπηρέτηση ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ των συμφερόντων των συνδημοτών μας. Γι’ αυτό, θα γίνουμε η νέα δημοτική αρχή η οποία θέλει και μπορεί:                                                                                    

• Να υπηρετεί με κοινωνική δικαιοσύνη, τις ανάγκες όλων των Πολιτών. Να αξιοποιεί τους πόρους με διαφάνεια και ανταποδοτικά κριτήρια. Καμμιά αύξηση δημοτικών τελών και φόρων. Κανένα νέο τέλος.
• Να προασπίζει τα δικαιώματά μας, την εκπαίδευση, την υγεία, την εργασία. 
• Να διασφαλίζει των κοινωφελή δημόσιο χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης. Κανένα παιδί εκτός βρεφονηπιακού-παιδικού σταθμού
• Να συνδράμει συμπολίτες με προβλήματα επιβίωσης εξαιτίας της μνημονιακής καταιγίδας (ανεργία, χαράτσια, κατασχέσεις κατοικιών, διακοπή ρεύματος και νερού κ. ά) Κανείς μόνος του στην κρίση.
• Να ενθαρρύνει τη συμμετοχή του πολίτη, τον κοινωνικό έλεγχο. Να διοικεί την Πόλη ενιαία, αρμονικά, με δίκαιη κατανομή των πόρων. Δημόσια διαβούλευση. Τακτική λογοδοσία. Διαφάνεια παντού.
• Να λύσει οριστικά και τελεσίδικα το αποχετευτικό πρόβλημα. Να ολοκληρώσει τις πολεοδομικές εντάξεις περιοχών. Να αναδείξει τα κέντρα της Πόλης. Να αναπτύξει διαδημοτικές συνεργασίες.
• Να διεκδικεί από την κεντρική εξουσία, αρμοδιότητες και πόρους για τοπικά αναπτυξιακά έργα. Να στηρίζει τις υποδομές της Πόλης. Να διασφαλίζει την ποιότητα στην καθημερινότητα του Πολίτη.
• Να διαφυλάττει τους χώρους πρασίνου και την περιβαλλοντική ισορροπία της πόλης. (Στρατόπεδο Λάμπρου, Λόφος Λεβίδη, ΔΕΗ, Κτήμα Καμπά, Λόφος Κεραίας, δασικές εκτάσεις, ρέματα)
• Να ενισχύει την κοινωνική οικονομία, τον κοινωνικό εθελοντισμό. Να υποστηρίζει τις καινοτόμες πρωτοβουλίες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την νεανική επιχειρηματικότητα και την απασχόληση.
• Να αναδεικνύει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Πόλης. Να υποστηρίζει συμπολίτες που ασχολούνται με τον πολιτισμό, τα γράμματα, τις τέχνες. Να ενισχύει τον μαζικό αθλητισμό.

Θέλουμε έναν Δήμο δυνατό, με κοινωνικό πρόσωπο. Μια δημοτική αρχή ΔΙΠΛΑ και ΟΧΙ απέναντι στους Πολίτες. ΜΑΖΙ δημιουργούμε την ελπίδα και την προοπτική. Με πίστη στη δημιουργικότητα και τη συλλογικότητα. Με εμπιστοσύνη στην κοινωνία των ενεργών πολιτών.

Αλλάζουμε την πόλη μας

Αλλάζουμε τη ζωή μας

Με Συμμετοχή-Αλληλεγγύη-Κοινωνική Δικαιοσύνη

http://pa-pallini.blogspot.gr/

Κυριακή των βαΐων για τους αγωνιζομένους της ελεύθερης ΕΡΤ, Κυριακή των προδοτών για τους δωσίλογους υπηρέτες της νέας ΥΕΝΕΔ (νεριτ)

Σήμερα το πρωί οι προδότες και οι εθελόδουλοι συνεργάτες της δωσίλογης κυβέρνησης, έριξαν τις τελευταίες πινελιές του μαύρου στο πραξικόπημα που ξεκίνησαν στις 11 του περασμένου Ιούνη.

Οι δίψυχοι και κατραμόκαρδοι φασίστες, άρχισαν να ξηλώνουν απο την ταράτσα του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ την επιγραφή "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ" νομίζοντας οι ανόητοι, ότι με αυτόν τον τρόπο θα σβήσουν και μια 80 χρονη ιστορία πολιτισμού και ενημέρωσης. 

Το ίδιο πίστευε βέβαια και ο ιδεολογικός τους πρόγονος Παπαδόπουλος όταν ξήλωνε κάθε τι που θύμιζε την πραγματική Ελλάδα και έβαζε το σήμα της μασωνικής στοάς Αχαρνών, νομίζοντας πως με ένα πουλί και έναν φαντάρο θα σβυστεί απο το νου και την καρδιά του Έλληνα η δίψα για ελευθερία και δημοκρατία. 

Πολλοί απο μας βρεθήκαμε απ΄έξω απο το ραδιομέγαρο και πιστέψτε το κλάψαμε για πρώτη φορά όχι επειδή αιφνιδιατήκαμε αλλά επειδή δεν αντέξαμε στην θέα αυτής της χουντομαγαρισιάς. 

Γλεντείστε έξουσιαστές και δωσίλογοι όσο μπορείτε ακόμα γιατί ο καιρός που θα δώστε λόγο για κάθε ανομία και προδοσία φτάνει και σύντομα οι ταμπέλες του καθεστώτος σας θα είναι μια πικρή ανάμνηση στη μνήμη του δημοκρατικού ελληνικού λαού ο οποίος θα ξανανοίξει την ΕΡΤ και θα αποκαταστήσει την δημοκρατία που τόσο χυδαία μαγαρίσατε. 

klassikoperiptosi.blogspot.gr

 

Κασιμάτης: «Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει Ομόλογα και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας»

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα

Με το ελληνικό δίκαιο οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!
Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους
Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ” τον Βορρά.
Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

Γίνεται πολύς λόγος τελευταία για το αγγλικό δίκαιο στο οποίο μας επιβάλλουν οι δανειστές μας να υπάγονται οι δανειακές μας συμβάσεις. Τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

- Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 (1) ότι η Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Αυτό το είχα καταγγείλει τότε αμέσως ως πολύ σοβαρό ζήτημα που είχε δεχτεί η κυβέρνηση. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω με απλά λόγια τι σημαίνει αυτός ο όρος:
 Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντοτε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης, ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιϊκού πολιτισμού της Ευρώπης.
Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει. Εκεί επικράτησε η αποικιακή νοοτροπία της αυτοκρατορίας και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη. Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίος βρίσκεται συνήθως στην ανάγκη να δανειστεί, ισχύει, έστω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο.

Για να καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώστες μας, μπορείτε να μας δώσετε κάποιο παράδειγμα;

1ο παράδειγμα: Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανειστεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν μπορεί να γίνει.

2ο παράδειγμα: Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωσή του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται.

3ο παράδειγμα: Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, δεν μπορεί.

4ο παράδειγμα: Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Βεβαίως, όλα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα. Αυτό το ξέρουν καλά οι δανειστές μας.

Η κυβέρνηση, όταν υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση, δεν το γνώριζε;

- Ασφαλώς το γνώριζε, αφού κάθε κυβέρνηση έχει όλες τις δυνατότητες να γνωρίζει καλά τις νομικές συνέπειες αυτών που υπογράφει. Σήμερα η κυβέρνηση Παπαδήμου οφείλει, κατά τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης και με βάση το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκε, να αρνηθεί την υπογραφή όρων που θα είναι αντίθετοι προς τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας μας.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά η Ευρώπη και το ΔΝΤ, αφού είναι σε αντίθεση με το δίκαιο των λαών της ηπειρωτικής Ευρώπης;

- Τα κέντρα εξουσίας του χρηματοοικονομικού συστήματος που εκπροσωπεί το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν και στην Ευρώπη αυτά που εφάρμοζαν στον Τρίτο Κόσμο. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι της Ευρωζώνης υπέκυψαν σ” αυτές τις αξιώσεις και ανατρέπουν την ευρωπαϊκή νομιμότητα που καθιέρωσε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός.
Η κυρία Μέρκελ έχει ήδη διακηρύξει αυτήν την πολιτική, λέγοντας ότι θα προτείνει τη μεταβολή των Συνθηκών της ΕΕ, για να υποτάξει ο Βορράς τις χώρες του Νότου. Αυτό σημαίνει ότι, αντί για ένωση των λαών, επιχειρείται η κατοχή του Νότου από τον Βορρά. Αυτά όλα θυμίζουν έντονα την πορεία ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού στη δεκαετία του 1930.

Στην καρδιά του σκότους. Του Στρατή Μπουρνάζου

Δυο βδομάδες μετά, το θέμα της πρώτης μας σελίδας είναι ο βασανισμός και η δολοφονία του Ίλια Καρέλι. Η άγρια δολοφονία και ο άγριος βασανισμός του. Τα όσα μεσολάβησαν (το τέταρτο μνημόνιο που το είπανε πολυνομοσχέδιο, το γάλα που το είπανε «φρέσκο», το «επεισόδιο Μπαλτάκου», η έξοδος στις αγορές), εκτός του ότι δεν είναι διόλου άσχετα με το θέμα μας, δεν μπορούν και δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε ένα από τα μεγαλύτερα στίγματα για το ελληνικό κράτος της μεταπολίτευσης. Κι ένα τέτοιο στίγμα, δεν ξεθωριάζει — κι ας βρέθηκε εκτός της πρώτης γραμμής της επικαιρότητας. Αντίθετα, όσο σπρώχνεται στα «ψιλά» των εφημερίδων και της μνήμης μας τόσο το στίγμα γίνεται πιο ανεξίτηλα ντροπιαστικό γίνεται.

***

Από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε, το πρωί της Παρασκευής 28 του Μάρτη, το νέο είχε όλα τα χαρακτηριστικά του δυσοίωνου. Ένας Αλβανός κρατούμενος νεκρός, μέσα στις φυλακές, δυο μέρες αφότου σκότωσε έναν δεσμοφύλακα. Μέρα με τη μέρα ο ζόφος μεγάλωνε, καθώς αποκαλύπτονταν και ένα ακόμα αποτρόπαιο χαρακτηριστικό. Ότι η δολοφονία δεν ήταν έργο ενός, αλλά πολλών, και ακόμα περισσότερων που την παρακολούθησαν αμέριμνοι. Και άλλων, που μετά δεν έκαναν τίποτα, αλλά τον άφησαν να πεθάνει σα σκυλί –με μόνη φροντίδα να σφουγγαρίσουν τα αίματα για να κρυφτούν τα ίχνη. Ότι όλοι αυτοί, οι πολλοί οι περισσότεροι και οι άλλοι, δεν ήταν κάποιοι άγνωστοι, αλλά κρατικοί υπάλληλοι. Ότι ο θάνατος δεν επήλθε τυχαία αλλά από συστηματικό και πολύωρο ξυλοδαρμό. Ότι δεν ήταν μόνο ξυλοδαρμός αλλά μεθοδευμένος βασανισμός. Ότι έγινε για αντεκδίκηση. Με αποκορύφωμα το βίντεο. Μια εικόνα χίλιες λέξεις, μια εικόνα χιλιάδες λέξεις, λέξεις φρικιαστικές, που τρυπάνε σαν βελόνες το μυαλό και την καρδιά. Η επιτομή της βαρβαρότητας: Ελλάδα 2014.

Και μέσα από όλα αυτά, ένα ερώτημα τριβελίζει το μυαλό: Τι να κάνουμε;

Το πρώτο, για μένα, είναι μια στάση. Ένα στοπ. Να σταθούμε λίγο, ένα λεπτό έστω, σ’ αυτό που έγινε. Να το νιώσουμε, να δούμε την εικόνα ατόφια, καθαρή, όχι στο μίξερ των εικόνων της καθημερινότητας, της ειδησεογραφίας, της πολιτικής που διαδέχονται καταιγιστικά η μία την άλλη. Να νιώσουμε τη φρίκη, να αναλογιστούμε τη φρίκη. Όπως όταν διαβάζουμε για τα βασανιστήρια στην ΕΑΤ ΕΣΑ, πριν από κάθε ανάλυση (για τη χούντα, για τις μεθόδους, τους σκοπούς και τους στόχους), αισθανόμαστε να ξεχειλίζει ο πόνος και η φρίκη. Θλίψη, τρόμος, απελπισία κι οργή: αυτά είναι τα συναισθήματα για μένα από τη δολοφονία Καρέλι.

Κι αμέσως μετά, να αναλογιστούμε. Η διάθεσή μου είναι να γράψω ΦΡΙΚΗ ΦΡΙΚΗ ΦΡΙΚΗ με μεγάλα μαύρα γράμματα και να γεμίσω τη σελίδα, νιώθω όμως ότι αυτό δεν φτάνει. Κι ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε, να κάνουμε την οργή και τη θλίψη σκέψη και πράξη. Σκέψεις λοιπόν.

α) Πρέπει να πούμε το πράγμα με το όνομά του: βάρβαρη δολοφονία και βασανισμός από κρατικά όργανα, για λόγους αντεκδίκησης, ενός ξένου, στον υποτίθεται κατεξοχήν προστατευμένο χώρο. Τίποτα λιγότερο, και ίσως αρκετά περισσότερα (λ.χ. συνέργειες, κυκλώματα σε φυλακές, εμπλοκή της διεύθυνσης).

β) Πέφτουμε από τα σύννεφα με αυτό που έγινε; Όχι, αλλά δεν μας αφήνει αδιάφορους. Ξέρουμε ότι βασανιστήρια γίνονται στις ελληνικές φυλακές, ότι ο ρατσισμός και η αγριότητα φωλιάζουν στο σωφρονιστικό μας σύστημα. Αλλά είναι άλλο να τα υποψιάζεσαι και να τα ξέρεις, και άλλο να αποκαλύπτονται ξεκάθαρα, να συμπυκνώνονται και να οδηγούν σε μια άγρια δολοφονία. Δεν μπορούμε να καμωνόμαστε τους ανήξερους, αλλά ούτε να εθιζόμαστε στην απάθεια, επειδή ξέρουμε. Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω με ένα παράδειγμα.

Πρώτη σκέψη: Όχι μόνο ο υπουργός, αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα όφειλε από τη στιγμή τουλάχιστον που βγήκε το πόρισμα του ιατροδικαστή να εκφράσει τη λύπη και τον συγκλονισμό του και να αναλάβει τις ευθύνες του (σ.σ. ούτε καν μια χλιαρή ή νερόβραστη ανακοίνωση δεν έβγαλαν).
Δεύτερη σκέψη. Μα αυτό είναι αφελές, ανόητο, ο πρωθυπουργός είναι αυτός που μίλαγε για «ανακατάληψη του κέντρου των πόλεών μας» από τους μετανάστες, η κυβέρνηση προωθεί τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, η ΝΔ θεωρεί ότι σωφρονισμός=τιμωρία των «εγκληματιών» (ειδεχθείς όλους τους), σαρξ εκ της σαρκός της ΝΔ και του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος είναι ο Μπαλτάκος και ο Φ. Κρανιδιώτης. Πώς να εκφράσουν όλοι δαύτοι τη λύπη τους; Πώς να πάρει θέση ο πρωθυπουργός;
Τρίτη σκέψη. Και όμως, θα όφειλε. Όχι από αντιρατσισμό, συμπόνια ή ανθρωπισμό – δυστυχώς αυτά τα έχουμε χάσει. Αλλά επειδή η δολοφονία του Καρέλι ήταν και δολοφονία του ευνομούμενου κράτους. Κι αυτό δεν πρέπει να παύουμε να το υπενθυμίζουμε (και στον πρωθυπουργό, αλλά κυρίως και στην κοινωνία) και να το διεκδικούμε.

γ) Γιατί για ένα τόσο τρομερό πράγμα ο κόσμος σιωπά; Το ερώτημα είναι και μεγάλο και καίριο. Ας ξεφύγουμε από την παρέα μας, τους φίλους, τους συντρόφους μας (όπου όλοι ξέρουν και αγανακτούν) κι ας κοιτάξουμε τη μεγάλη εικόνα: τα έντεκα εκατομμύρια. Πολλοί, λοιπόν, μπορεί να μην το ξέρουν καν (ναι, όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο) και ακόμα περισσότεροι να μη θέλουν να το μάθουν. Υπάρχουν αυτοί που με κυνισμό θεωρούν ότι «αυτά συμβαίνουν» στη σκληρή καθημερινότητα της φυλακής, και άλλοι που χαίρονται για την εξόντωση του «αλβανού φονιά». Και άλλοι που το ακούνε ως ένα ανάμεσα στα χιλιάδες μίζερα, μαύρα, κακά, που διαπερνάνε την καθημερινότητά τους. Και άλλοι που το ξεχωρίζουν, αλλά δεν ξέρουν τι να κάνουν – και από αυτούς δεν βγάζω και τους εαυτούς μας, το ακούμε λιγάκι σαν ζαλισμένα κοτόπουλα ξεσπώντας την οργή μας στο ποτάμι του φέισμπουκ, γράφοντας μύδρους. Κι άλλοι που πιστεύουν ότι δεν γίνεται τίποτα.

Όλα αυτά, τα πολύ ετερογενή, συνθέτουν το μεγάλο ψηφιδωτό· όλες αυτές οι ψηφίδες, εντελώς διαφορετικές και αντίπαλες (ένας άβυσσος χωρίζει εκείνον που επιχαίρει από εκείνον που αισθάνεται ότι είναι ανήμπορος να δράσει) φτιάχνουν ωστόσο μια κοινή εικόνα: την απραξία. Πρέπει να σκεφτούμε πολύ πάνω σ’ αυτό, καθώς η κατανόησή του αποτελεί όρο για να κάνουμε αριστερή ριζοσπαστική πολιτική, να την καταλάβουμε για να την αλλάξουμε.

Θα συνεχίσουμε σε άλλο φύλλο, ίσως την κουβέντα. Θα πω μόνο, τελειώνοντας ότι ενώ πολύ λίγα μπορούμε να περιμένουμε από τους θεσμούς (και θα έλεγα ελάχιστα αν δεν κινηθούμε), την ίδια ακριβώς στιγμή δεν μπορούμε να τους απεμπολήσουμε. Μπορούμε και πρέπει να τους ασκούμε κριτική, στην κατεύθυνση της βελτίωσης, της εμβάθυνσης και της ριζοσπαστικής υπέρβασής τους, αλλά όχι να τους απεμπολούμε. Και οι θεσμοί μπορούν να απεμποληθούν με δύο τρόπους. Πρώτον, από τους ακροδεξιούς που θεωρούν ότι η δικαιοσύνη, η αστυνομία, το σωφρονιστικό σύστημα πρέπει να καταστέλλουν στυγνά, να δολοφονούν και να επιβραβεύουν τη βαρβαρότητα. Αυτούς δηλαδή που θέλουν δηλαδή να μετατρέψουν τους θεσμούς αποκλειστικά σε σιδερένιο ενεργούμενο του κράτους. Δεύτερον, από εμάς αν, απελπισμένοι –και όχι αδίκως, βέβαια– από το χάλι των θεσμών θεωρήσουμε ότι έχουν μετατραπεί μόνο σε σιδερένιο ενεργούμενο του κράτους και δεν έχει κανένα νόημα η διεκδίκηση αλλαγών σε αυτούς. Μια αντίληψη που οδηγεί είτε στην απραξία είτε στη λογική «φωτιά φουρνέλο και να καούν τα κάρβουνα».

ΥΓ. Η άσκηση κακουργηματικών διώξεων και οι προφυλακίσεις για τη δολοφονία Καρέλι είναι πολύ σημαντικές. Και γίνονται ακόμα πιο σημαντικές, γιατί αυτό που «κανονικά», in vitro, θα ήταν απολύτως δεδομένο, στοιχειώδες και ανάξιο λόγου, στις σημερινές συνθήκες δεν είναι καθόλου δεδομένο. Έτσι, αυτό που θα έπρεπε να είναι ο κανόνας (η λογοδοσία) γίνεται η εξαίρεση, μέσα στην κανονικότητα της κρατικής αυθαιρεσίας και ατιμωρησίας.


Tου Στρατή Μπουρνάζου για τα Ενθέματα

 

Σε 4 χρόνια πληρώσαμε 100 δισ. περισσότερα από όσα λάβαμε ως βοήθεια

Και το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται... 

Το 2009, ένα χρόνο δηλαδή πριν την επιβολή του Μνημονίου στην Ελλάδα, το κρατικό χρέος έφτανε στο 129% του ΑΕΠ. Σήμερα, 5 χρόνια μετά, το χρέος έχει εκτοξευθεί στο 175% και συνεχίζει να αυξάνεται.


Παράλληλα, από το 2010 μέχρι σήμερα η Ελλάδα έλαβε στα πλαίσια του περίφημου προγράμματος στήριξης 215 δισ. ευρώ σε μορφή δανείων. 

Από τα χρήματα αυτά φυσικά δεν «στηρίχθηκαν» οι πολίτες, αλλά οι τράπεζες, οι οποίες μάλιστα δεν αρκέστηκαν σε ένα ποσοστό μόνο του συνολικού ποσού αλλά τροφοδοτήθηκαν με επιπλέον κρατικά χρήματα, με τη συνολική «βοήθεια» να ανέρχεται στα 250 δισ. ευρώ.

Στο ίδιο διάστημα, η Ελλάδα, δηλαδή οι εξαθλιωμένοι πολίτες της, πλήρωσαν για τους τόκους και την αποπληρωμή των δανείων 321 δισ. ευρώ!


Με απλά λόγια, πληρώσαμε για τη δήθεν βοήθεια 100 δισ. ευρώ περισσότερα από αυτά που λάβαμε.
Και εγένετο success story...Μία τεράστια επιτυχία για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση και οι ξένοι δανειστές δεν σταματούν να μας συγχαίρουν...
Πώς γίνεται βέβαια να ονομάζουν θρίαμβο την καμένη γη που έχουν αφήσει πίσω τους, πώς γίνεται να πανηγυρίζουν για την απελπισία και την απόγνωση που δημιούργησαν, πώς μπορούν ναπερηφανεύονται για το ότι υποθήκευσαν το παρόν και το μέλλον της χώρας τους στους διεθνείς τοκογλύφους;
Μάλλον πρόκειται για «δημιουργική λογιστική» που εμείς ως απλοί πολίτες δεν μπορούμε να συλλάβουμε...

olympia.gr

Η επίσκεψη Μέρκελ ματώνει τις πληγές χώρας υπό κατοχή

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Απέραντο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης κυριαρχεί σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα. 

Η ολιγόωρη επίσκεψη στην Αθήνα της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ υπενθυμίζει με επώδυνο τρόπο σε όλους τους Έληνες ότι εδώ και τέσσερα χρόνια η πατρίδα μας είναι χώρα υπό οικονομική κατοχή εξαιτίας του επονείδιστου καθεστώτος του Μνημονίου στο οποίο την υπήγαγε συνειδητά και προσχεδιασμένα ο Γιώργος Παπανδρέου. 

Ως βαθύτατα αμερικανόφιλος αυτός επιδίωκε να μας υπαγάγει υπό τον ζυγό μόνο του ΔΝΤ, το οποίο ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Δεν είχε όμως κανένα πρόβλημα να θέσει την Ελλάδα υπό διπλό κατοχικό ζυγό - τόσο της ΕΕ (δηλαδή της Γερμανίας) όσο και του ΔΝΤ (δηλαδή των ΗΠΑ). 

Μέσα από τα ανομολόγητα δεινά των σκοτεινών χρόνων της μνημονιακής κατοχής οι Έλληνες γνώρισαν το ευρώ ως οικονομική θηλιά στον λαιμό τους. Γνώρισαν επίσης την ΕΕ ως παράγοντα καταβαράθρωσης του βιοτικού τους επιπέδου και υπέστησαν τη μετατροπή της Ελλάδας σε φτωχή επαρχία του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. Την υποβάθμισή της από ανεξάρτητο κράτος σε χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας. Οι Γερμανοί και οι ιθαγενείς τοποτηρητές τους μας λένε ότι το 2009 ήμασταν χρεοκοπημένοι και μας έσωσαν. Ήμασταν χρεοκοπημένοι δηλαδή το 2009,τελευταία χρονιά πριν από τη μνημονιακή κατοχή, που το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 231 δισεκατομμύρια ευρώ και είμαστε «σωσμένοι» το 2013 που το ΑΕΠ καταποντίστηκε στα... 183 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ - δηλαδή μόλις χάσαμε σχεδόν 50 δισεκατομμύρια από το ΑΕΠ μας, πάνω από το 20%, ποσοστό πρωτοφανές για ειρηνική περίοδο, έχουμε... «σωθεί»! Τα 50 δισ. ΑΕΠ παραπάνω ήταν που μας έπνιγαν!

Μας έλεγαν ότι είμαστε χρεοκοπημένοι το 2009 επειδή χρωστούσαμε 299 δισ. ευρώ(ποσοστό 129% του ΑΕΠ), αλλά έχουμε σωθεί πλέον το 2013 που χρωστάμε ως χώρα... 321 δισεκατομμύρια (ποσοστό 175% του ΑΕΠ)! Με το δημόσιο χρέος στο 129% του ΑΕΠ ήμασταν δυστυχώς χρεοκοπημένοι, ενώ με το δημόσιο χρέος να έχει εκτιναχθεί στο 175% του ΑΕΠ είμαστε ευτυχώς σωσμένοι! 

Εκτός από δουλόφρονες, πρέπει να μας θεωρούν και απερίγραπτα ηλίθιους πολιτικά για να νομίζουν ότι πιστεύουμε τέτοιους ανόητους ισχυρισμούς. Το 2009 οι άνεργοι στην Ελλάδα ήταν470.620 άτομα, ποσοστό 9,5%, ενώ το 2013 απογειώθηκαν στο 1.374.054 άτομα, ποσοστό27,6%. Για να «σωθούμε» δηλαδή έστειλαν στο σύγχρονο κρεματόριο της ανεργίας περίπου 900.000 Έλληνες - τον έναν από κάθε τέσσερις εργαζόμενους! Την εξαετία 2007-2012 το πραγματικό ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 35,4% -πραγματικά ανατριχιαστικό ποσοστό- λόγω της μνημονιακής κατοχής της πατρίδας μας. Μόνο που τα ίδια χρόνια, στην επίσης υπό μνημονιακό καθεστώς Ιρλανδία η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών ήταν σχεδόν... έξι (!) φορές μικρότερη, μόνο 6,2%.Αλλά και στην επίσης υπό μνημονιακό καθεστώς Πορτογαλία, η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος ήταν 5,3% - σχεδόν επτά φορές μικρότερη!

Αρκεί και μόνο αυτό το στοιχείο για να κατανοήσει κανείς και να συμμεριστεί πλήρως τηβαθύτατη οργή των Ελλήνων τόσο εναντίον των Γερμανών όσο και εναντίον των ελληνικών πολιτικών κομμάτων που συγκρότησαν τις μνημονιακές κυβερνήσεις και υπηρέτησαν πιστά τα σχέδια οικονομικής εξόντωσης του ελληνικού πληθυσμού. Ο λόγος που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα θεωρήσουν θαύμα αν πάρουν στις επικείμενες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο το 30% των ψήφων και τα δύο κόμματα μαζί, ενώ και στις επτά προηγούμενες ευρωεκλογές που έχουν γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα από το 1981 ως το 2009 είχαν πάρει από 70% έως 80% (από 68,92% το 1999 έως 79,63% το 1984), είναι απλούστατος: επειδή έριξαν αδίστακτα στον οικονομικό Καιάδα εκατομμύρια Έλληνες!

Οι πάντες έχουν πια πειστεί ότι το αποτέλεσμα των επικείμενων ευρωεκλογών θα διαλύσει εντελώς το μνημονιακό κομματικό σύστημα. Δεν θα επισφραγίσει μόνο τον τελειωτικό ενταφιασμό του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος-πυλώνα του συστήματος. Θα αποσαθρώσει και τη ΝΔ ως κόμμα τέτοιου χαρακτήρα, γι' αυτό και έχουν ήδη αρχίσει οι σπασμωδικές κινήσεις εξεύρεσης αντικαταστατών για τα δύο αυτά κόμματα. Η τύχη του ευρώ και της ΕΕ δεν θα κριθεί όμως στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές των κομμάτων στη Γαλλία, την Ιταλία, τηνΑγγλία, την Ολλανδία που κατεβαίνουν με καθαρά αντιγερμανική γραμμή και με συνθήματα «Εξω από το ευρώ» και «Εξω από την ΕΕ» θα είναι αυτά που θα καθορίσουν τις εξελίξεις.

*Δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ, 11/4/ 2014