Το (βαθύ) Ποτάμι και η βαθυστοχασιά

Του Νίκου Ζολοταριώφ

Τον όρο “deepity” εισάγει ο γνωστός φιλόσοφος Daniel Dennett: Η βαθυστοχασιά (deepity) είναι μια πρόταση που φαίνεται ταυτόχρονα σημαντική και αληθής – και με βαθύ νόημα – αλλά αυτό το πετυχαίνει με το να είναι διφορούμενη. Από μια πρώτη ανάγνωση, είναι προφανώς λανθασμένη, αλλά θα ήταν συνταρακτικό αν ήταν αληθινή. Από μια άλλη ανάγνωση, είναι αληθινή αλλά ασήμαντη. Ο απρόσεκτος (ή ανυποψίαστης) ακροατής «τσιμπάει» στην αναλαμπή της αλήθεια από τη δεύτερη ανάγνωση και στη σπουδαιότητα από την πρώτη και σκέφτεται, Ουάου! Αυτό είναι μια βαθυστοχασιά. Μπορεί ίσως να μεταφραστεί ως σοφιστεία, μεγαλόστομη μπαρούφα, ή βαθυστόχαστη μπουρδολογία – σε κάθε περίπτωση το “deepity” έχει απαξιωτικό χαρακτήρα. Θα επιλέξω ως μετάφραση τον απαξιωτικό νεολογισμό «βαθυστοχασιά».

Η «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» είναι το μότο του Ποταμιού – μια άποψη που κατά τη γνώμη μου δεν είναι παρά μια τέτοια βαθυστοχασιά, όπως και πολλές άλλες θέσεις του Ποταμιού όπως προβάλλονται από ένα τηλεοπτικό σποτ. Εξηγούμαι αμέσως.

Το σύνθημα «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν», για να έχει νόημα και να σημαίνει κάτι (σπουδαίο), παραπέμπει στο ό,τι το (όποιο) κομματικό παρελθόν είναι κάτι κακό. Προφανώς ο κομματισμός όταν κατισχύει σε κάθε πεδίο της δραστηριότητάς μας, κακό είναι! Αλλά είναι το κομματικό παρελθόν συλλήβδην κάτι κακό; Είναι το ίδιο κακό το κομματικό παρελθόν κάποιου οργανωμένου ακροδεξιού με εκπεφρασμένες ρατσιστικές ή φιλοχουντικές απόψεις που σήμερα μπορεί και να νέμεται της πολιτικής εξουσίας και κάποιου λ.χ. προερχόμενου από μια φιλελεύθερη κεντροδεξιά λογική της Νέας Δημοκρατίας; Δεν μπορώ να δεχθώ ότι τους κρίνουμε και τους αξιολογούμε το ίδιο – μόνο ότι έχουμε τις ίδιες δημοκρατικές αρχές για να τους κρίνουμε.

Η απουσία «κομματικού παρελθόντος» κάνει κάποιον πιο «καθαρό», πιο τίμιο και πιο ικανό; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι των κομματικών σωλήνων, αλλά και όλοι όσοι έχουν ενταχθεί και συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα χωρίς να προέρχονται από αυτά, δεν είναι (αρκετά) «καθαροί», τίμιοι και ικανοί; Προφανώς ούτε το ένα ισχύει σε απόλυτο βαθμό, ούτε το άλλο.

Στην πολιτική εκπομπή «Ανατροπή» του κ. Πρετεντέρη στο Mega στις 7 Γενάρη 2013 είχε τεθεί το ερώτημα «υπάρχει πολιτική χωρίς πολιτικούς;». Ο δημοσιογράφος τότε επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι οι καταξιωμένοι του δημοσίου θεάματος, όπως οι καλεσμένοι του, δικαιούνται να μιλούν για την πολιτική, χωρίς να είναι οι ίδιοι πολιτικοί. Άλλωστε, οι  υποψηφιότητες πολλών δημοφιλών τηλεοπτικών και αθλητικών αστέρων, καθώς και καλλιτεχνών, δεν έλλειψαν ποτέ τα τελευταία χρόνια από τις κομματικές επιλογές. Με το Ποτάμι βέβαια, για πρώτη φορά, ένας δημοσιογράφος – τηλεοπτικός αστέρας, ηγείται κομματικής προσπάθειας με αξιώσεις. 

Αλήθεια, τι το νέο μας κομίζει αυτή η πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Σε τι διαφέρει από το πολιτικό σύνθημα «πολιτική χωρίς πολιτικούς» που ευαγγελίζεται η ουλτρα-φιλελεύθερη «Δημιουργία Ξανά» και οι συν αυτή πολύ πριν από Το Ποτάμι; Κατά τη γνώμη μου τίποτα. Επαναλαμβάνει μονότονα μια κενή περιεχομένου επωδό η οποία απηχεί τα αντι-πολιτικά ιδεολογήματα αντιδημοκρατικών αντιλήψεων: ‘οι τεχνοκράτες πρέπει να λαμβάνουν τις αποφάσεις γιατί ξέρουν καλύτερα’, ‘οι πολιτικοί είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά’ και άλλα τέτοια. Χωρίς να παρουσιάζονται συγκεκριμένες λύσεις και θεραπείες, εν είδει σχεδίου, σε προβλήματα της λειτουργίας του πολιτεύματος που είναι ήδη γνωστά και έχουν επί μακρόν αναλυθεί (όπως η πολιτική διαφθορά και το πελατειακό σύστημα, η διαπλοκή συμφερόντων, η λειτουργία της βουλής και η νομοθέτηση μεταξύ άλλων), το αποτέλεσμα είναι σίγουρο και μονοσήμαντο: απόρριψη της πολιτικής των πολιτικών. Υπονοείται βέβαια – αλλά υπονοείται – ότι οι κατηγορίες είναι κατά των επαγγελματιών της πολιτικής. Πού να στραφεί λοιπόν ο «θυμωμένος» κόσμος; Ας στραφεί σε αυτούς που είναι «καθαροί» και άφθαρτοι από την πολιτική, στους μη επαγγελματίες πολιτικούς. Τι ποιο καθαρό λοιπόν από Το Ποτάμι!

Πολλοί αναλυτές, επιστήμονες και πολιτικοί έχουν κατά καιρούς μιλήσει για το πρόβλημα των θεσμών στη χώρα μας σε επίπεδο λειτουργίας, εφαρμογής και αποτελεσματικότητας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι απαρχαιωμένοι ή δεν αντανακλούν τις σύγχρονες συνθήκες. Προφανώς οι θεσμοί σε ένα πολιτικό σύστημα δεν λειτουργούν από μόνοι τους – χρειάζονται και το πολιτικό προσωπικό, όπως και τους απλούς υπαλλήλους ή τους ειδικούς «τεχνοκράτες». Ή έτσι μας λένε τουλάχιστον. Για την περίπτωση της Ελλάδας, συχνά επικαλούνται την ισχνή κοινωνία πολιτών, τη σημασία της οποίας κάποιοι έσπευσαν να αποδομήσουν με ευκολία μέσω της πρόσφατης σύνδεσης ΜΚΟ με κομματικά / πολιτικά συμφέροντα, αμφιβόλου νομιμότητας χρηματοδοτήσεις και σπατάλη πόρων. Κάθε πολιτικό σύστημα αντανακλά το κοινωνικό – ιστορικό γίγνεσθαι. Η αδυναμία των πολιτικών θεσμών και της κοινωνίας πολιτών, ο έντονος τοπικισμός και η εύκολη στροφή προς τα δημοφιλή πρόσωπα του θεάματος, δεν είναι απλές αντανακλάσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι της χώρας μας των τελευταίων δεκαετιών, αλλά πολύ βαθύτερες εκφράσεις της πολιτικής μας κουλτούρας που βέβαια δεν θα αναλύσουμε εδώ. Στην πανδηλούμενη κριτική του πολιτικού συστήματος και της λειτουργίας του, κάποιοι υποστηρίζουν ότι λύση είναι λ.χ. η πολιτική χωρίς πολιτικούς, χωρίς κομματικό παρελθόν, η επιβολή των εκλογών κάθε τέσσερα χρόνια και άλλες σοφιστείες ή, ας μου επιτραπεί, «βαθυστοχασιές» (deepities). Υπονοείται έτσι ότι υπάρχει μια εύκολη θεραπεία για το πολιτικό μας σύστημα. Η επιλογή πολιτικών προσώπων που δεν είναι πολιτικοί. Παράλληλα, μια – δυο ακόμα τέτοιες διευθετήσεις, όπως η σταθερή ανά τετραετία διεξαγωγή εκλογών ή το κόστος χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, θα μας φέρουν πιο κοντά στην ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία που ονειρευόμαστε. Δυστυχώς, υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, κατά την ταπεινή μου γνώμη που αποκρύπτεται τεχνηέντως και συστηματικά.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η σύγχρονη αστική δημοκρατία είναι ένα εύκολο ή «φτηνό» στο κόστος λειτουργίας του πολίτευμα. Απαιτεί κανόνες, σεβασμό και εφαρμογή συγκεκριμένων αρχών, πόρους, χρόνο και ενέργεια των πολιτικών υποκειμένων. Απαιτεί παιδεία και την κατά το δυνατόν διάχυση τόσο του κόστους λειτουργίας της, όσο και της συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Απαιτεί θεσμικά αντίβαρα και ελέγχους (‘checks and balances’). Η (υπερ)συγκέντρωση ξέρουμε πολύ καλά ότι οδηγεί σε εκφυλισμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, σε εξωκοινοβουλευτικές και εξωθεσμικές παρεμβάσεις και διαδικασίες που ανατρέπουν την ουσία της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Ουσία της δημοκρατίας, από την καταβολή της, είναι η συμμετοχή του ευρύτερου δυνατού αριθμού πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η «πολιτική χωρίς πολιτικούς» ή η «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» δεν απηχούν αυτό το αίτημα – το υποσκελίζουν και το αποκρύπτουν, παραδίδοντας εύκολα την πολιτική στους «μη πολιτικούς». Αλήθεια, υπάρχουν μη πολιτικοί; Ποιος είναι μη πολιτικός, δηλαδή ιδιώτης κατά τους αρχαίους προγόνους μας, “idiot” για τους Άγγλους ή αλλιώς ηλίθιος; Το πολιτικό υποκείμενο είναι εξ ορισμού ένα πολιτικό ον, τόσο με την αριστοτελική όσο και με την πλατωνική ανάλυση της πολιτικής. Το γεγονός ότι η πολιτική αφορά τους πάντες (χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι τα πάντα είναι πολιτική) δε συνεπάγεται και ότι άπαντες (μπορούν να) μετέχουν στην πολιτική. Το ζήτημα της δημοκρατίας μας δεν είναι μόνον αυτό, αλλά είναι και αυτό. Η αποσιώπηση αυτής της παραμέτρου είναι επικίνδυνη για την ποιότητα της δημοκρατίας και τη λειτουργίας της και ταυτόχρονα υπονοεί την υποβάθμιση του πολιτικού έναντι του τεχνοκρατισμού και του ελιτισμού. 

Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη για να υποστηρίξουμε ότι η ‘τάξη των πολλών’ – η σύγχρονη μεσαία τάξη -  αποτελεί εγγύηση της δημοκρατίας, ότι η γνώμη των πολλών έχει μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα από αυτή των ολίγων, ακόμα και όταν αυτοί οι τελευταίοι είναι «άριστοι». Αρκεί να δούμε το πώς έχει αναπτυχθεί και λειτουργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα τα τελευταία 150 έτη, μέσα από κοινωνικούς αγώνες για την πολιτική χειραφέτηση, την αύξηση της συμμετοχής και την υλοποίηση του δημοκρατικού προτάγματος. Η διαπίστωση του λεγόμενου «ελλείμματος δημοκρατίας» τόσο σε διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς, όσο και μέσα στο πολιτικό σύστημα ενός σύγχρονου κράτους, τα φαινόμενα και οι επικρίσεις περί «μπερλουσκονισμού», υπερ-συγκέντρωσης των ΜΜΕ και των σχέσεων διαπλοκής με το πολιτικό σύστημα, ακόμα και οι πρόσφατες υποθέσεις Μπαλτάκου και οι αλλαγές στο εκλογικό σύστημα για τις ευρωεκλογές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, λίγες εβδομάδες προ της διεξαγωγής των εκλογών, η αμνήστευση των παραβάσεων περί εκλογικών δαπανών και κανόνων προβολής από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις – όλα αυτά – δεν είναι παρά όψεις του ίδιου προβλήματος της σύγχρονης δημοκρατίας. Σε όλα αυτά δεν απαντά κανείς ο οποίος θέλει ουσιαστική λύση, ουσιαστική συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στη διαφάνεια, στην ισονομία και ισοπολιτεία με σοφιστείες του στυλ «πολιτική χωρίς πολιτικούς», μείωση του αριθμού των βουλευτών, ή με την αύξηση του τεχνοκρατισμού και των πρακτικών επιτήρησης. Η ουσία της δημοκρατικής πολιτείας παραμένει η συμμετοχή και ο έλεγχος όσων ασκούν πολιτική εξουσία.

Μια ουσιαστική συζήτηση για το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να έχει τελείως διαφορετικούς άξονες και για να αποκατασταθεί η αλήθεια, η πολιτική χωρίς πολιτικούς δεν μπορεί να είναι ένα ακόμα πολιτικό σύνθημα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Πολιτική χωρίς πολιτικούς μπορεί να σημαίνει άμεση δημοκρατία, ένα βασικό και ουσιαστικό αίτημα πολύ πριν τα πολιτικά κόμματα «Δημιουργία Ξανά» και «Το Ποτάμι» ανακαλύψουν τη δική τους πολιτική χωρίς πολιτικούς. Σημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες, οι απλοί πολίτες ενημερώνονται και συμμετέχουν για τα θέματα που τους αφορούν χωρίς να χρειάζονται την πολιτική διαμεσολάβηση των «ειδικών». Επίσης, παραμένει μια ενεργή τάση στην πολιτική η προσπάθεια ρύθμισης τοπικών και όχι μόνο θεμάτων, μέσω της κοινωνίας των πολιτών και εκτός κυβερνητικών ρυθμίσεων υπό τον γενικό τίτλο της νέας πολιτικής (new politics).

Πολιτικοί είμαστε όλοι, εφ’ όσον μετέχουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι και σε αυτό δεν χωρούν αυταπάτες και επικλήσεις σε ουτοπίες και πλατωνικές πολιτείες, ή σε νεο-φιλελεύθερα ιδεολογήματα. Χρειάζεται όμως μια ουσιαστική έννοια του πολίτη, μια εμβάθυνση στο τι σημαίνει πολίτης και πως αυτή η έννοια λειτουργεί θεσμικά, ειδικά μάλιστα σε σχέση με τις τεχνολογικές και κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις του 21ου αιώνα. Η πολιτική χωρίς πολιτικούς ως συνθηματολογία τα ξεχνάει όλα αυτά, όπως ξεχνάει – ή μήπως δικαιολογεί – την υποχώρηση της πολιτικής και της δημοκρατίας σε σχέση με το σύγχρονό μας οικονομικό τεχνοκρατισμό. Ένας πολιτικός φορέας – ένα νέο πολιτικό κόμμα – δε χτίζεται βάσει της λογικής FAQs (Frequently Asked Questions), δεν μετράει πρώτα την εκλογική του απήχηση και μετά καθορίζει την ιδεολογική του ταυτότητα. Δεν απαγορεύεται βέβαια, αλλά δεν αποτελεί κάποια ουσιαστική καινοτομία. Μάλλον περί αδυναμίας πρόκειται που στη σημερινή εποχή μπορεί εύκολα να μεταφραστεί σε παραπολιτική χειραγώγηση. 

Νίκος Β. Ζολοταριώφ

nzolotar@yahoo.com 

Ο Νίκος Ζολοταριώφ είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ και έχει μεταπτυχιακό στην Πολιτική Θεωρία από το Πανεπιστήμιο του Essex Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι υπάλληλος στο Δήμο Διονύσου και μέλος της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Μαραθώνα.

Τα μυστικά συμβόλαια της ιδιωτικοποίησης του νερού στο Βερολίνο Του Klaus Kittsteiner

Ο Βερολινέζος ακτιβιστής Klaus Kittsteiner μιλά στο alterthess στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Θεσσαλονίκη πριν ένα περίπου μήνα με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσε η καμπάνια «Soste το νερό» για την ιδιωτικοποίηση του νερού.
 
Στη συνέντευξη ο Γερμανός ακτιβιστής εξηγεί για ποιους λόγους πρέπει πάση θυσία να αποτραπεί η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Θεσσαλονίκη. 
Ο Klaus Kittsteiner απευθύνοντας μήνυμα αντίστασης στους Θεσσαλονικείς εξηγεί την αποκαλυπτική  εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του νερού στο Βερολίνο όπου στα συμβόλαια μεταξύ Βερολίνου και ιδιωτών υπήρχαν μυστικές ρήτρες οι οποίες δέσμευαν το κράτος για αποζημιώσεις μαμούθ σε περίπτωση επανακρατικοποίησης αλλά και εγγυημένο κέρδος για τους ιδιώτες.

Φύσσα: Πάρτα…

Τα τελευταία χρόνια, χρόνια της κρίσης, τα τηλεοπτικά κανάλια δεν έχουν λεφτά για να κάνουν σειρές. Δυστυχώς τους τα έκοψαν οι τράπεζες. Έχουν όμως οι πολυεθνικές λεφτά, που τις έχουν αυτοί που έχουν τις τράπεζες, για να κάνουν διαφημίσεις. Ευτυχώς, για να μας προσφέρονται ανάμεσα στην παρακολούθηση της τραγωδίας που παίζεται αυτά τα χρόνια στη χώρα, μερικές στιγμές απόλαυσης μιας καλής διαφήμισης. Μιας καλής ατάκας. Ενός ονείρου. Ενός γραφικού τύπου που διαμαρτύρεται. Μιας χαζογκόμενας. Να σπάει η μαυρίλα βρε αδερφέ. Μα πάνω απ’ όλα, να απολαύσουμε το ίδιο το διαφημιστικό μήνυμα.

Έτσι χωνέψαμε το ΔΝΤ χαζεύοντας ηλεκτρικές συσκευές και μονολογώντας “Δε Νομίζω Τάκη”. Έτσι κάναμε μεταρρυθμίσεις στο λογαριασμό του τηλεφώνου μας με την Task Force. Έτσι πλέον έχουμε μια “Αγαπούλα…” με “κουκούλα”, κι έτσι παίζουμε μπάλα σαν τον Πίου το μαύρο πιστόλι. Έτσι πήρε μέχρι κι ο Κίτσος στο χωριό κινητό τηλέφωνο με εφαρμογές καλές, πριν πάρει τάμπλετ και αρχίσει να τρέχει τώρα στα παιχνιδάδικα. Έτσι μάθαμε και τι ξύλο που μας χρειάζεται και πως άμα θέλουμε να μιλάμε όταν κάτι μας ενοχλεί, να το κάνουμε στο σπίτι μας. Στο τηλέφωνο.

Αυτές τις ημέρες είδα μια διαφήμιση που βρήκα πραγματικά πολύ έξυπνη.

Ο Φύσσας και τρεις παίκτες του έχουν κατεβάσει μια ντουζίνα μπουκάλια γνωστής μπύρας και τα έχουν κάνει στοίβα, την ώρα που μερικά μέτρα παραπέρα, όργανα της τάξης πίνουν τον καφέ τους γελώντας με τις μπυροκοιλιές που θα κάνουν οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδος.

Σε μια στιγμή, τα μάτια του ενός οργάνου αστράφτουν καθώς βγάζει το γυαλί ηλίου, αφού βλέπει τον Φύσσα να κάθεται στη θέση του οδηγού με τους υπόλοιπους παίκτες να τον ακολουθούν, και να μπαίνουν στο αυτοκίνητο που ετοιμάζεται να οδηγήσει φανερά μεθυσμένος μετά από τόσες μπύρες.

Πλησιάζει στο παράθυρο, τον αγριοκοιτάζει, του κάνει επιτακτικά νόημα να χαμηλώσει το τζάμι και τον υποβάλει σε αλκοτέστ. Αμέσως, κοιτά το μηχάνημα και μένει αποσβολωμένος. Οι μπύρες δεν έχουν αλκοόλ και οι παίκτες της Εθνικής μπορούν να πίνουν όσες από αυτές θέλουνε. Το ίδιο κι όσοι πρόκειται να οδηγήσουν. (Καλά, το τελευταίο το φαντάστηκα, αλλά έτσι κι αλλιώς θα ήταν πολύ ωραίο μήνυμα).

Ακόμα πιο ωραίο πάντως θα ήταν αν, την ώρα που οι παίκτες της Εθνικής κατευθύνονταν προς το αυτοκίνητο, ο μεσήλικας σερβιτόρος της μπυραρίας στην οποία κάθονταν όση ώρα τους χάζευαν οι αστυνομικοί, έτρεχε γρήγορα ξοπίσω τους και καταπάνω στον Φύσσα για να του δώσει μια γροθιά στα πλευρά, φιλικά όπως κάνουν οι συμπαίκτες και τα κολλητάρια, και να τον ρωτήσει άμα βλέπει κανένα καλό διπλό για το σαββατοκύριακο στην Αγγλία. (Inception)

Στο τέλος όλοι μαζί θα μπορούσαν να βρεθούν μποτιλιαρισμένοι σε έναν κλειστό δρόμο εξαιτίας διαδήλωσης, και να καταλήξουν να μοιράζουν μπύρες στους εξτασιασμένους διαδηλωτές.

ΥΓ. Τι εννοείς “ποιός Φύσσας;”

 http://rebeliskos.wordpress.com/

"Προίκα" με το ζόρι στη Πειραιώς

Την πλήρη επιβεβαίωση του ρεπορτάζ του περιοδικού Hot Doc, αποτέλεσε η σημερινή απαλλακτική τροπολογία για τις τράπεζες και συγκεκριμένα για την Πειραιώς του κ. Σάλλα. Με ψηφοφορία επί των άρθρων και ονομαστικές ψηφοφορίες τις οποίες ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τέσσερα άρθρα και μία τροπολογία, ολοκληρώθηκε σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής, η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τον προληπτικό έλεγχο...των τραπεζών και “μοιραία” για την αναδρομική απαλλαγή της τράπεζας Πειραιώς. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η βουλευτής Κοζάνης των ΑΝΕΛ, Ραχήλ Μακρή, “οι βουλευτές της Συγκυβέρνησης υπερψήφισαν τη καταστροφή χιλιάδων ανθρώπων σε Ελλάδα και Κύπρο για να διασφαλίσουν τα κέρδη του κ. Σάλλα”.

Το εν λόγω σκάνδαλο έγινε μάλιστα αντικείμενο εκτενούς έρευνας στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Hot Doc, όπου σε σχετικό ρεπορτάζ αποκαλύπτεται όλο το “αμαρτωλό” παρασκήνιο πίσω από τη διάσωση της τράπεζας του κ. Σάλλα και τη καταστροφή ταυτόχρονα χιλιάδων μετόχων στη Κύπρο, δικαιώνοντας τελικά και για πολλοστή φορά μια ακόμη δημοσιογραφική έρευνα. Στην ουσία, “η εξαγορά των Κυπριακών τραπεζών έναντι 500 περίπου εκ. ευρώ, παρά τα κέρδη των 3.6 δις ευρώ ολοκληρώθηκε σήμερα με την υπογραφή των κυβερνητικών Βουλευτών, οι οποίοι απαλλάσσουν τον Σάλλα από τις νόμιμες υποχρεώσεις καταβολής των οφειλών που συμπαρασύρει αυτή η συναλλαγή”, σημειώνει η κα. Μακρή, καθώς με μια φωτογραφική διάταξη που είχε κατατεθεί στη βουλή στις 6 Δεκεμβρίου του 2013 όπως αποκάλυψε το Hot Doc, ενώ παρέμενε “παγωμένη”, πλέον έρχεται και “ξεπλένει” κάθε αμαρτία του εν λόγω μεγαλοτραπεζίτη. 

Σας θυμίζουμε εδώ, πως όταν η τράπεζα Πειραιώς εξαγόραζε τις Κυπριακές, για να αντισταθμιστούν τυχόν απώλειες των μετόχων, αλλά και των ομολογιούχων, θα έπρεπε κανονικά να γίνει ανταλλαγή μετοχών με αυτές της τράπεζας Πειραιώς. Και μάλιστα στη δικαιότερη τιμή σχέσης των μετοχών. Ωστόσο, κάτι τέτοιο όχι απλά δεν έγινε ποτε, αλλά η ελληνική κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να απαλλάξει τους μετόχους της Πειραιώς από την ανταλλαγή μετοχών, επιχείρησε και τελικά πέτυχε να περάσει στη βουλή την σχετική (ν)τροπολογία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κ. Σάλλα. 

http://www.koutipandoras.gr/

Μεγάλη πουτ@vα η ελπίδα.

Σε μήνυμα του ο πρόεδρος του Πασόκ, Ευάγγελος Βενιζέλος, τόνισε ότι η φετινή Πρωτομαγιά αποτελεί μια νέα αφετηρία για τους εργαζόμενους και τους άνεργους. 

Αντίθετα η περσινή και η προπέρσινη Πρωτομαγιά δεν αποτελούσαν νέες αφετηρίες για τους εργαζόμενους και τους άνεργους. Διότι πέρσι και πρόπερσι το κράτος δεν μοίραζε πεντακοσάρικα από το πλεόνασμα του, οι πωλητές των λαϊκών αγορών δεν μοίραζαν φρούτα και λαχανικά από το πλεόνασμα τους και γενικά η λέξη πλεόνασμα ήταν άγνωστη. Ούτε ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του δεν την είχε συμπεριλάβει.

Φέτος όμως το πλεόνασμα υπάρχει παντού, ξεχειλίζει από τις τσέπες μας, αφού πλέον έχουμε βγει στις αγορές. Διότι για να βγεις στις αγορές πρέπει να έχεις πλεόνασμα. Ενώ τις προηγούμενες χρονιές που δεν είχαμε πλεόνασμα, δεν βγαίναμε στις αγορές. Καθόμασταν στα αυγά μας και περιμέναμε το πλεόνασμα.

Λογικό είναι λοιπόν ο Ευάγγελος Βενιζέλος να θεωρεί την φετινή Πρωτομαγιά ως νέα αφετηρία για τους εργαζόμενους και τους άνεργους. Οι οποίοι δώσανε τα πάντα ώστε να δημιουργηθεί το πλεόνασμα και πλέον μπορούν να ελπίζουν. Οι εργαζόμενοι μπορούν να ελπίζουν σε καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερους μισθούς ενώ οι άνεργοι μπορούν να ελπίζουν σε μια σκέτη εργασία και έναν σκέτο μισθό.

Για τους άστεγους η φετινή Πρωτομαγιά δεν θα αποτελέσει μια νέα αφετηρία αφού θα συνεχίσουν να είναι άστεγοι και αυτό τον χρόνο. Οπότε οι άστεγοι να μην ελπίζουν. Όμως η επόμενη Πρωτομαγιά ίσως να είναι μια νέα αφετηρία για τους άστεγους. Οπότε οι άστεγοι ας περιμένουν κανένα χρόνο και μετά θα μπορούν να ελπίζουν με τη ψυχή τους. Ότι από άστεγοι θα γίνουν άνεργοι και από άνεργοι, εργαζόμενοι.

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι ας ελπίζουν από σήμερα.

Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Πρώτα θα πεθάνει ο εργαζόμενος, ο άνεργος και ο άστεγος και μετά η ελπίδα.

Μεγάλη πουτάνα η ελπίδα.

(Παντού υπάρχει ελπίδα. Αυτό που δεν υπάρχει παντού είναι η λύση. Οπότε χέσε μας με την ελπίδα και βρες τη λύση. Αλλιώς θα είσαι άλλος ένας που ζει και κάποτε θα πεθάνει.)

Πηγή:
Τα Κουρέλια Τραγουδάμε Ακόμα
 

H Πρωτομαγιά του κόσμου

Μαζικές συγκεντρώσεις, επεισόδια, συλλήψεις, εθνικό ανάστημα, διαμαρτυρίες και διεκδικήσεις. Όλα ήταν χαρακτηριστικά των εκδηλώσεων για την εργατική πρωτομαγιά παγκοσμίως.

Στην Καμπότζη, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είχαν καλέσει σε διαδηλώσεις προκειμένου να συμπαρασταθούν στους εργάτες της κλωστοϋφαντουργίας που βρίσκονται σε απεργία σε δυο ειδικές οικονομικές ζώνες στα σύνορα με το Βιετνάμ. Οι περισσότεροι από αυτούς τους εργάτες κερδίζουν λιγότερα από 100 δολάρια το μήνα. Στις διαδηλώσεις που έγιναν περιμετρικά του Πάρκου της Ελευθερίας στην Πνομ Πνεχ, η οποία είχε αποκλειστεί προκειμένου να εμποδιστεί η πρόσβαση στους αντιπάλους του πρωθυπουργού Χουν Σεν, που κυβερνά εδώ και 30 χρόνια, σημειώθηκαν επεισόδια. Πολλοί άνθρωποι ξυλοκοπήθηκαν άγρια από την αστυνομία μετέδωσε ένας φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου.

Στην Κουάλα Λουμπούρ, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν για να διαμαρτυρηθούν εναντίον ενός σχεδίου για την επιβολή ενός νέου φόρου όπως επίσης εναντίον της καταδίκης σε δεύτερο βαθμό του επικεφαλής της αντιπολίτευσης της Μαλαισίας Ανουάρ Ιμπραΐμ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για σοδομισμό κι είχε κριθεί αθώος το 2012.

Στην Ινδονησία, στις Φιλιππίνες, στο Χονγκ Κονγκ, στη Σιγκαπούρη, στη Σεούλ και στην Ταϊβάν, έγιναν διαδηλώσεις με τους εργάτες να ζητούν αύξηση του μισθού τους. 

Στο Σουλτανάτο του Μπρουνέϊ η Πρωτομαγιά ήταν ηπρώτη ημέρα εφαρμογής του ισλαμικού νόμου - της Σαρία.

Στην Κριμαία, που προσαρτήθηκε το Μάρτιο στην Ρωσία - ένα δημοψήφισμα που ήταν αποτέλεσμα της ουκρανικής κρίσης - περίπου 60.000 άνθρωποι πραγματοποίησαν πορεία κρατώντας ρωσικές σημαίες και φωτογραφίες του Προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν στη Συμφερόπολη. Οι εργαζόμενοι, κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι, κρατούσαν πλακάτ στα οποία κανείς μπορούσε να διαβάσει: «Εμείς είμαστε η Ρωσία», «ο Πούτιν είναι ο πρόεδρός μας». Στη Σεβαστόπουλη περίπου 8.000 άνθρωποι πραγματοποίησαν πορεία ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των δημοτικών αρχών, σύμφωνα με την αστυνομία. «Ανησυχούμε πολύ για τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ανατολική Ουκρανία. Δε μπορούμε να αφήσουμε τον ουκρανικό στρατό να ανοίγει πυρ εναντίον των πολιτών. Όλοι οι Ρώσοι πρέπει να ενωθούν» δήλωσε στους δημοσιογράφους ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Κριμαίας, Βλαντίμιρ Κονσταντινόφ.

Στο Σλαβιάνσκ η συμμετοχή ήταν πολύ μικρή, όπως και στο κρατούμενο από τους φιλορώσους Ντονέτσκ.

Αντιθέτως, το Κρεμλίνο είδε μπροστά του μια πολύ μαζική πορεία, που θύμιζε εκείνες της εποχής της ΕΣΣΔ. Οι πάνω από 100.000 διαδηλωτές, με έγκριση των αρχών, συγκεντρώθηκαν στην Κόκκινη Πλατεία κρατώντας μπαλόνια στα χρώματα της ρωσικής σημαίας και πλακάτ που επικροτούσαν την πολιτική Πούτιν αναφορικά με την Κριμαία. 

Στην Κωνσταντινούπολη οι εκδηλώσεις κατέληξαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, όταν οι διαδηλωτές αψήφησαν την εντολή του Ερντογάν και επιχείρησαν να προσεγγίσουν την πλατεία Ταξίμ - σύμβολο του αντικυβερνητικού αγώνα. Περισσότεροι από 50 άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ οι αρχές προχώρησαν σε 130 και πλέον συλλήψεις. 

Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν μαζικές συγκεντρώσεις από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, όπως και το ΠΑΜΕ. Οι συγκεντρώσεις μετατράπηκαν σε πορείες προς το Σύνταγμα. Σύνθημα ήταν: Ποτέ ξανά άνεργη Πρωτομαγιά

Και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες το μήνυμα των διαδηλωτών ήταν κατά της λιτότητας. 

Στη Γαλλία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις γιόρτασαν για μια ακόμη φορά την Πρωτομαγιά διχασμένες, με τις διαφορές τους να επικεντρώνονται στο πρόγραμμα περικοπών ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς. Στο Παρίσι το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο, της Μαρίν Λεπέν, πραγματοποίησε πορεία για να τιμήσει την Ιωάννα της Λοραίνης. Προσωπικό ασφαλείας του ακροδεξιού κόμματος απομάκρυνε βίαια μια ακτιβίστρια των FEMEN που έγραφε στο στήθος της συνθήματα κατά του φασισμού.

Στην Ισπανία οι πολίτες κατέκλυσαν τους δρόμους της Μαδρίτης και περισσότερων από 70 πόλεων, αιτούμενοι αλλαγές ώστε να μειωθεί το τεράστιο ποσοστό της ανεργίας.

 

 

http://tvxs.gr/

«Αλέξανδρος Παναγούλης… ωραίος ως Έλλην» – 38 χρόνια από τον θάνατό του

Σαν σήμερα, Πρωτομαγιά, έφυγε ο Αλέξανδρος Παναγούλης, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για τον αδόκητο χαμό του. Ένας μικρός φόρος τιμής στον «ωραίο ως Έλληνα» από την εκπομπή έρευνας της ΕΡΤ3 «Αρχείο», η οποία αναζήτησε τους φακέλους της υπόθεσης Παναγούλη.

Ο Αλέκος Παναγούλης υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, τηναπόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.).

\

 http://tvxs.gr/

Ω τι χαρά! Το δελτίο του ΜΕΓΚΑ καταρρέει

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Μέσα στο χειμώνα της ψυχής μας, μικρές αχτίδες φωτός ξεπροβάλλουν κάπου, κάπου από τα μαύρα σύννεφα. Αχτίδες μικρές και αχτίδες μεγάλες, σαν την κατάρρευση του βραδινού δελτίου ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ, του πάλαι ποτέ κραταιού δελτίου τους ενός εκατομμυρίου τηλεθεατών, που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και πατζούρια, κινούσε ταν Γαν, θεράπευε την φαλάκρα, την ποδάγρα και την φαινυλοκαιτονουρία. Στους μισούς έχουν μειωθεί οι θεατές του δελτίου, διακόσιες χιλιάδες έχασε μόνο εντός του 2014, βρέθηκε μακράν στη δεύτερη θέση μετά το δελτίο του ΑΝΤΕΝΑ και κάποιες ημέρες βρίσκεται πίσω και από το STAR. Κι αν πας στις ηλικίες 15-44, σε αυτές που οι τηλεορασάδες αποκαλούν «δυναμικά κοινά», εκεί γίνεται η νυξ του Αγίου Βαρθολομαίου, το δελτίο του ΜΕΓΚΑ εξαφανίζεται από το χάρτη.

Μόνο οι παλαιοί έχουν μείνει να βλέπουν το δελτίο του Μπόμπολα, του Ψυχάρη, του Βαρδινογιάννη. Άλλοι από συνήθεια -πάει ενστικτωδώς το χέρι στο ρημάδι το τηλεκοντρόλ- άλλοι από βαρεμάρα, άλλοι για να σιχτιρίσουν, να εκτονωθούν και να αποφύγουν το βραδινό αφέψημα του ύπνου. Λίγοι έχουν απομείνει κι αυτοί παρακολουθούν το δελτίο του ΜΕΓΚΑ σαν σήριαλ, για να δουν πως εξελίσσονται καθημερινά τα πάθη, τα μίση, οι δολοπλοκίες και οι πομπές του καθεστώτος.

Το βραδινό δελτίο του ΜΕΓΚΑ είναι το σήριαλ του καθεστώτος, με πρωταγωνίστρια τη μικρή και αθώα ΄Ολγα, που έχει μικρές και αθώες απορίες. «Είναι δυνατόν, Γιάννη μου, να υπάρχουν κόμματα που υποκύπτουν στο Τουρκικό Προξενείο;», «είναι δυνατόν, Παύλο, μου να υπάρχουν κόμματα που να επιθυμούν της καταστροφή της οικονομίας;», πόσες και πόσες ιστορίες, πόσες και πόσες απορίες. Άλλως ειπείν, γκαιμπελισμός δια της αθωότητας.

Ο Γιάννης και ο Παύλος στους οποίους απευθύνεται η Όλγα είναι οι δευτεραγωνιστές του σήριαλ. Ο Γιάννης είναι ο κακός, ο πάνκακος μπάτσος, πιο κακός και από τον Αστυνόμο Θεοχάρη στο «Καλημέρα ζωή». «Μίλα σκουλήκι, ξέρασέ τα όλα, το ξέρω ότι προσκυνάς το Τουρκικό Προξενείο, ότι πριονίζεις την οικονομία μας. Σκουλήκι!». Ο Παύλος είναι ο καλός μπάτσος, ευγενέστατος, με καλλιέπεια, με διεθνείς αναφορές και περίπλοκη φρασεολογία, που αναγκάζει την Όλγα να καταφεύγει συχνάκις στο ηλεκτρονικό λεξικό του i-phone. Πάνκαλος ο Παύλος αλλά, ω του θαύματος, καταλήγει πάντοτε στα ίδια συμπεράσματα με τον πάνκακο Γιάννη. Κρίμα.

Κι από πάνω ο σκηνοθέτης του σήριαλ, ο διευθυντής Χρήστος Παναγιωτόπουλος, που θα ήθελε να είναι ο Ούγος Φώσκολος αλλά δεν είναι ούτε καν ο Νίκος. Ο ποιμήν της Όλγας, του Γιάννη και του Παύλου, ο Γαργάλατας του 21ου αιώνα, ο ποιητής της συλλογής «Απωτύπωμα», στην παρουσίαση της οποίας παρέστησαν πρωθυπουργοί και βασιλιάδες. Έτσι όπως πάει όμως το δελτίο, στην επόμενη συλλογή του ποιητού, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα έχει τίτλο «Φουντάραμε καραμοσάλι στο ποτάμι», το πλέον υψηλόβαθμο στέλεχος που θα παραστεί θα είναι ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Ε και τι έγινε, φεύγουν οι θεατές από το ΜΕΓΚΑ και πάνε στα άλλα κανάλια, δηλαδή μια από τα ίδια. Δεν είναι μια από τα ίδια. Και τα υπόλοιπα κανάλια είναι τη διαπλοκής, το ΜΕΓΚΑ όμως έχει ταυτιστεί με την διαπλοκή, είναι συνώνυμο της διαπλοκής, όχι μόνο τώρα με τα μνημόνια, από παλιά, από γεννήσεως της ιδιωτικής τηλεόρασης. Το ΜΕΓΚΑ είναι το διαχρονικό σύμβολο του καθεστώτος κι όταν καταρρέουν τα σύμβολα, αργά ή γρήγορα καταρρέουν και όσα συμβολίζουν.

avgi.gr

Όλοι στην κάλπη για να μη συνηθίσουμε τον θάνατο

-Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις...

Μ΄αυτή την σκέψη ο 77χρονος φαρμακοποιός Δημήτρης Χριστούλας, τον Απρίλιο του 2012, έδινε τέλος στην ζωή του στην πιο κεντρική πλατεία της χώρας.

 

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και πριν γίνω βάρος στο παιδί μου».

 

Όποιοι από σας εκεί έξω πιστεύουν πως ο Δημήτρης Χριστούλαςεπέλεξε, μέσα στην βουβή αξιοπρέπειά του, να βάλει τέλος στην ζωή του για να εκλεγεί ευρωβουλευτής η Μαρία Σπυράκη, δεν έχουν θέση ανάμεσά μας.

 

(Εάν είναι τόσοι πολλοί, δεν έχουμε εμείς ρόλο σ΄ αυτή εδώ τη χώρα.)

 

Δεν έχουμε ρόλο σε μια χώρα στην οποία κυριαρχούν οι συμμορίες των μαφιόζων, οι οποίοι πλέον δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα, μια και ο διεφθαρμένος κρατικός μηχανισμός επιβραβεύει τις πρακτικές τους.

 

4 χρόνια μνημόνιο και το αδηφάγο πελατειακό κράτος παραμένει, αλώβητο και αδηφάγο κτήνος, το οποίο τρέφεται από τις θυσίες 11 εκατομμυρίων για χάρη 1.000 διαπλεκόμενων οικογενειών με τις πιο φονικές από δαύτες να εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα ΜΜΕ.

 

Είναι οι ίδιοι που δεν επιτρέπουν την παραμικρή μεταρρύθμιση στο χυδαίο δημόσιο.

 

1.000 οικογένειες της εγχώριας Καμόρα με μπροστάρηδες  βουλευτές, οι οποίοι υπερασπίζονται κάθε είδους προνόμια της Μαφίας ακόμη και τις εισφορές στα επιμελητήρια.

 

Είναι η ίδια Μαφία η οποία λεηλατεί περιουσίες Ανιάτων σε γνωστό Ίδρυμα της χώρας το οποίο έχει την υψηλή προστασία του σεσημασμένου παραδικαστικού κυκλώματος.

 

(Σύντομα οι αποκαλύψεις κι εδώ θα αναδείξουν το μέγεθος του εγχώριου παραδικαστικού βούρκου).

 

Όσοι από σας πιστεύετε ότι ο φαρμακοποιός Χριστούλας αυτοκτόνησε ώστε να μπορεί ανενόχλητος ο κάθε Πρετεντέρης να απαγορεύει τα δημοψηφίσματα στους πολίτες-την στιγμή που ο ίδιος έχει αποκαλύψει σε βιβλίο τον σκοτεινό ρόλο του στην εξαθλίωση των συμπολιτών του-είστε άξιοι της τύχης σας.

 Συνεχίστε να απλώνετε τα χέρια σας για ένα μαρούλι και να δημιουργείτε εντυπωσιακά ενσταντανέ για τα ΜΜΕ των μηντιαρχών της διαπλοκής που διάγουν βίο Ζούκερμπεργκ χάρη στα εκατοντάδες εκατομμύρια θαλασσοδάνεια που έχουν λάβει και συνεχίζουν να λαμβάνουν τα σαπάκια τους.

 

Επειδή είναι πολύ πιθανό να ζουν ανάμεσά μας τόσες ανθρώπινες ρέπλικες οι οποίες για ένα μαρούλι είναι έτοιμες να γυρίσουν και το άλλο μάγουλο στον σταυρωτή τους, το μεγάλο στοίχημα είναι να μην λείψει κανείς από την κάλπη.

 

Αυτή την φορά η αποχή από την κάλπη, ισοδυναμεί με την αποδοχή του και την συνήθεια του θανάτου. Των θανάτων του Χριστούλα, των χιλιάδων Χριστούλων...Θα πρέπει αυτές οι εκλογές να μετατραπούν σε δημοψήφισμα. Σε όλα εκείνα τα δημοψηφίσματα που μας στέρησαν τα φερέφωνα μιας ολιγαρχίας που οδηγεί την Ευρώπη, με μαθηματική ακρίβεια, στο τέλος της ιστορίας της.

 

Για μας εδώ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι μεγαλύτερη σημασία ακόμη και από την πανωλεθρία των εκτελεστών συμβολαίων έχει η συμμετοχή του κόσμου στην κάλπη.

 

Σ΄ αυτές τις εκλογές αρκεί η συμμετοχή σου για να προκαλέσει συνέπειες που αυτή την στιγμή είναι αδύνατο να χαρτογραφηθούν...

 

Εκείνο το σημείωμα

 

Ο αυτόχειρας, στο σημείωμα που άφησε για να εξηγήσει το απονενοημένο του διάβημα, τονίζει μεταξύ άλλων, ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας "εκμηδένισαν κάθε ίχνος επιβίωσής του".

"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτή.

Επειδή έχω μία ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ, ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου.

Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα πορέτο του Μιλάνου)" .

kourdistoportocali.com

Βρούτσης: Ναι θα κόψω εφάπαξ και επικουρικές

Ομολογία-σοκ  για επικουρικές και εφάπαξ από τον Υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση στο πλαίσιο του Άτυπου Συμβουλίου των υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ζάππειο Μέγαρο.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ομολόγησε το μεγάλο μαχαίρι στις συντάξεις που έρχεται μετά τις εκλογές βαπτίζοντας το αναπροσαρμογές στις επικουρικές από τον Ιούλιο του 2014 καθώς και στα εφάπαξ – αναγκαίες και δίκαιες – όπως είπε χαρακτηριστικά καθώς χάρη σ’ αυτές τις αναπροσαρμογές, οι συντάξεις και τα εφάπαξ διασφαλίστηκαν για τις επόμενες γενιές και τα ταμεία στο εξής δεν πρόκειται να εμφανίσουν ελλείμματα.

Σε δηλώσεις του πριν από λίγες μέρες ο κ. Βρούτσης προέβλεψε ότι οι μειώσεις στις επικουρικές θα είναι μικρές κάτω από 5%. Η εκτίμηση επιβεβαιώνεται και από τον πίνακα με τις παρεμβάσεις δαπανών στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα όπου προϋπολογίζεται μειωμένη δαπάνη προς τα επικουρικά ταμεία τα επόμενα χρόνια  λόγω της εφαρμογής της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία.

Αναφερόμενος επίσης στην εφαρμογή του ασφαλιστικού νόμου 3863/2010 με άξονα τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ από το 2015, ο υπουργός Εργασίας τόνισε ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν «βίαιες προσαρμογές και αναταράξεις στις σχέσεις των συνταξιούχων με το ασφαλιστικό σύστημα».

Ο Υπουργός Εργασίας επεσήμανε, ακόμη, ότι υπάρχουν ενδείξεις αποκλιμάκωσης της ανεργίας και εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι το ποσοστό της ανεργίας θα φθάσει το 15,9% έως το 2018, από 25% το 2014, όπως προβλέπεται από το νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015 – 2018.

Αναφερόμενος στο θέμα των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων ο κοινοτικός επίτροπος αρμόδιος για την Απασχόληση, τις Κοινωνικές Υποθέσεις και την Κοινωνική Ένταξη, Λάζλο Άντορ, ανέφερε ότι η Επιτροπή συνιστά στα κράτη-μέλη να εξαλείψουν τις εξαιρέσεις και να αυξήσουν τα όρια ηλικίας όπου απαιτείται. Αναγνώρισε όμως ότι η προσπάθεια αυτή έχει πάρει περισσότερο χρόνο από εκείνον που είχε προβλεφθεί.

Πόσο σκλάβος αισθάνεσαι σήμερα;

Σε κατηγόρησαν για τεμπέλη.
Σε κατηγόρησαν για διεφθαρμένο.
Σε κατηγόρησαν για φοροφυγά.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Άκουσες τον γιό του χαρισματικού να σου μιλά με φόντο το Αιγαίο. Πίστεψες πως αστειευόταν, ίσως και να μην κατάλαβες και τι έλεγε. Σε είχε τυφλώσει το γαλάζιο και η αθωότητα στην ματιά του.
Σε γαλούχησαν πως ζεις στον ψωροκώσταινα της Ευρώπης.
Σε έστειλαν και σε ξανάστειλαν στην ανεργία.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Διέλυσαν τα ασφαλιστικά σου ταμεία.
Μείωσαν μέχρι εξευτελισμού τον μισθό σου.
Σου παρέδωσαν φύλλο πορείας.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Μείωσαν την σύνταξή σου.
Πλήρωσες για να μην πτωχεύσουν οι τράπεζες.
Άνοιξαν το λεξικό και όποια παράξενη λέξη έβρισκαν την ονόμασαν φόρο.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Έβαλαν κυρίους και κυρίες με παράξενα ονόματα να ελέγχουν την Κυβέρνηση.
Αποφάσισαν να ελέγχουν τι λες, πως το λες, γιατί το λες.
Κατάντησαν το Σύνταγμα κορσέ για παχουλές.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Κατηγόρησαν και εξευτέλισαν τον γείτονά σου, τον γιό σου, τον συμπολίτη σου.
Μπήκαν συνεταίροι στην δουλειά σου, στο σπίτι σου, στο μεροκάματό σου.
Κατήργησαν το τραπεζικό απόρρητο, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, το οικογενειακό άσυλο.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Ελέγχουν μήπως ανάσανες χωρίς να πληρώσεις τον φόρο που αναλογεί.
Εξευτέλισαν και ευτέλισαν το κοινοβούλιο, έκαναν πιόνια τους βουλευτές
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Σου αφαίρεσαν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ακόμα και αυτό της ζωής.
Υποτιμούν την εργασία, την ζωή, την αξιοπρέπειά σου.
Ξεπούλησαν και ξεπουλούν ότι με ιδρώτα έφτιαξαν οι προηγούμενες γενιές.
Δεν μίλησες, λούφαξες.

Ψήφισες Αντωνάκη και σου βγήκε Μέρκελ.
Ψήφισες Δημοκρατία και σου βγήκε Άδωνης.
Αλήθεια αισθάνεσαι καθόλου σκλάβος σήμερα; Έστω λίγο;

 
logiosermis.net 

 

Πρωτομαγιά: “Κύριοι δικαστές...”

Τίποτα δεν χαρίστηκε. Το δικαίωμα του ανθρώπου να δουλεύει για να ζει και όχι να ζει για να δουλεύει. Το 8ωρο και το δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο. Το δικαίωμα για μόνιμη, σταθερή, δημιουργική και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία. Οι Συλλογικές Συμβάσεις, το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης, η άδεια, η συνδικαλιστική ελευθερία στους χώρους δουλειάς.

   Τίποτα απ’ όλα όσα κατακτήθηκαν εδώ και ενάμιση αιώνα και που σήμερα ο καπιταλισμός τα παίρνει πίσω με «τόκο», δεν χαρίστηκε. Είναι ποτισμένο με αμέτρητο μόχθο, ιδρώτα και αίμα. Τίποτα δεν θα επιστραφεί από μόνο του. Ο,τι κερδήθηκε κι ό,τι χάθηκε, ό,τι κλάπηκε κι ό,τι «επιστραφεί», θα έχει πάνω του την ίδια σφραγίδα: Τη σφραγίδα της θυσίας, της αγωνίας, της ενότητας των εκατομμυρίων εργαζομένων.

   Τίποτα απ΄ όλα όσα έμειναν ανεκπλήρωτα και που σήμερα οι «δουλοκτήτες» τα παρουσιάζουν σαν «αδύνατα», δεν θα χαριστεί. Θα είναι ο καρπός μιας αδιάκοπης σποράς αγώνων. Των αγώνων ώστε το νόμιμο και το ηθικό να συμπορευτεί με το δίκιο του εργάτη. Αυτή είναι η μόνη προοπτική που πάνω της μπορεί να φυτρώσει η ελπίδα για τον λαό - εργάτη.

    Αν ο λαός παραιτηθεί από αυτή την προοπτική, τότε από την εξέγερση του Σικάγου, από τη ματωμένη Κυριακή του 1905 στη Ρωσία, από τον Μάη του ’36 και τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου, από τον τοίχο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44, θα έχουν απομείνει μόνο οι αγχόνες των εκμεταλλευτών. 

   Η Πρωτομαγιά  δεν είναι απλώς ημέρα μνήμης. Είναι ημέρα υπόμνησης των δυο δρόμων: Ο ένας (σσ: «μονόδρομο» τον αποκαλούν οι μηχανοδηγοί του «οδοστρωτήρα») είναι ο δρόμος εκείνων που γυρίζουν τη ζωή του λαού δύο αιώνες πίσω. Εκείνων που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής που προσθέτει βάρη, πολλαπλασιάζει τα βάσανα, αφαιρεί δικαιώματα, διαιρεί την κοινωνία.

   Ο άλλος δρόμος – λένε οι μηχανοδηγοί του «οδοστρωτήρα» - «δεν υπάρχει». «Δεν είναι ρεαλιστικός». «Είναι δύσκολος». Κι όμως! Ο άλλος δρόμος, η άλλη πορεία, είναι μια πορεία απείρως «ευκολότερη» και – από άποψη αποτελεσμάτων – πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων, μάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες εξαναγκάζεται ο λαός για να βγαίνουν κερδισμένοι οι δυνάστες του. Είτε όταν υπάρχει «ανάπτυξη», είτε όταν έρχεται έρχεται η κρίση.

   Η Πρωτομαγιά είναι ένας άσβεστος φάρος που φωτίζει τη δυνατότητα, όπως την κατέγραψε ο ποιητής: Η Γη να γίνει κόκκινη από ζωή κι όχι από θάνατο. Η δυνατότητα αυτή περιγράφεται στα λόγια του Αύγουστου Σπάις. Ήταν τα λόγια με τα οποία ο Σπάις, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Σικάγου το Μάη του 1886, απευθύνθηκε στους δικαστές την ώρα που εκείνοι τον έστελναν μαζί με τους συντρόφους του στην αγχόνη:

   «Κύριοι δικαστές, αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, "πτωχοί τω πνεύματι". Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε.

   Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ διά παντός, από όλους τους "συνωμότες"; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε. Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε "αύξηση του εθνικού πλούτου"!

   "Εθνικού"! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.

Κάνετε κάτι καλύτερο. Καταργήστε τα τρένα, τον τηλέγραφο, τα τηλέφωνα, τα βαπόρια, τον εαυτό σας! Καταργήστε πρώτα από όλα εσάς τους ίδιους! Γιατί; Γιατί εσείς, με τη συμπεριφορά σας, είστε οι πρώτοι πράκτορες της επανάστασης.

   Καταργήστε την αρπαγή και τη λεηλασία, Κύριοί μου. Αλλά, αυτή είναι η δουλειά σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν' απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε. Από αυτήν ακριβώς την τάξη πάμε να απαλλαγούμε.

   Κοιτάξτε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων. Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου περνάνε τις μέρες τους οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου;

Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ - Βάλεϊ; Δε θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα που άρχισαν να αποσυντίθενται.

   Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Οι κατέχουσες τάξεις θα απαλλοτριωθούν. Εκείνοι που λένε "τούτο είναι δικό μου", θα τα δούνε όλα κοινά. Αυτό δε θα γίνει για σκοπούς σπεκουλάντικους, θα γίνει για το καλό όλων. Τούτο εδώ δεν είναι όραμα αιθέριο καθώς νομίζετε. Είναι αναγκαιότητα. Είδαμε στην ιστορία πώς ό,τι ήταν ανάγκη να γίνει, έγινε. Αυτό είναι η λογική της ζωής...

   Όποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.

Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί!

   Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!

   Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας!

Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε...».

email: mpog@enikos.gr

http://www.enikos.gr/

Νέα σκανδαλώδης τροπολογία για το Μέγαρο Μουσικής

Του Μάριου Αραβαντινού 

Μια ακόμη τροπολογία – δώρο στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση με άλλοθι την προσωρινή διευκόλυνση λειτουργίας του Μεγάρου μέχρι τις 31 Αυγούστου, το οποίο όφειλε, πριν ακόμη οι υπουργοί Στουρνάρας και Παναγιωτόπουλος αποφασίσουν τη διαγραφή των χρεών, περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ.

Η νέα τροπολογία, την οποία υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Πολιτισμού και Εργασίας, κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας» και προβλέπει μεταξύ άλλων την απαλλαγή του Μεγάρου Μουσικής της Αθήνας, από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας για τα χρέη του προς το ελληνικό Δημόσιο, το ΙΚΑ ή άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, για όλες τις πράξεις και συναλλαγές, πλην της μεταβίβασης ακινήτου ιδιοκτησίας του.

Με την ίδια ρύθμιση ορίζεται σκανδαλωδώς ότι δεν επιτρέπεται η διενέργεια κανενός συμψηφισμού σε βάρος του Μεγάρου Μουσικής που αφορά βεβαιωμένες χρηματικές απαιτήσεις του Δημοσίου ή ασφαλιστικών Οργανισμών κατά του Μεγάρου, ότι αναστέλλονται οι κατά του Μεγάρου Μουσικής, πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης καθώς και η λήψη οποιουδήποτε ασφαλιστικού ή διασφαλιστικού μέτρου, ενώ τονίζεται ότι «ειδικά για τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής από καταπτώσεις εγγυήσεων του Δημοσίου, δεν υπολογίζονται τόκοι και πρόστιμα».

Στην τροπολογία τονίζεται ότι η προτεινόμενη ρύθμιση κρίνεται αναγκαία ενόψει μιας επικείμενης συνολικής λύσης, ενώ επισημαίνεται ότι δεν συνεπάγεται απαλλαγή του Μεγάρου Μουσικής από την υποχρέωση εκπλήρωσης των φορολογικών και ασφαλιστικών του υποχρεώσεων.

Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους πάντως, σε σχετική έκθεσή του, η οποία συμπεριλαμβάνεται στην τροπολογία κάνει λόγο για απώλεια εσόδων, η οποία προκαλείται από τις προτεινόμενες διατάξεις, ενώ δηλώνει άγνοια για το ύψος της, αφού αυτό «εξαρτάται από τον χρόνο που κάθε ποσό από κατάπτωση εγγύησης κατέστη ή θα καταστεί ληξιπρόθεσμο, το ύψος του, τον χρόνο που τελικά θα εισπραχθεί κλπ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση.

Οι σχέσεις αγάπης Δημοσίου-Μεγάρου

Η ευνοϊκή μεταχείριση του Μεγάρου Μουσικής από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, δεν προκαλεί απολύτως καμία έκπληξη. Ήδη από τον Μάρτιο του 2011 το υπουργείο Οικονομικών, με μια σκανδαλώδη διάταξή του, επιχειρούσε να αποπληρώσει δάνειο ύψους 95 εκατ. ευρώ που είχε λάβει το 2007 από την Εθνική Τράπεζα ο Χρήστος Λαμπράκης, με εγγυητή το ελληνικό Δημόσιο, το οποίο ήταν υποχρεωμένο, δεδομένου ότι το Μέγαρο βυθιζόταν στα ελλείμματα να αποπληρώσει το χρέος του.

Τις εγγυήσεις για το συγκεκριμένο δάνειο παρείχε ο τότε υφυπουργός Οικονομικών, Πέτρος Δούκας.

Την περίοδο εκείνη ακόμη και ο μετέπειτα υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Παπανδρέου Δημήτρης Κούσελας επιχειρηματολογούσε από το βήμα της Βουλής, υπέρ της ψήφισης της συγκεκριμένης διάταξης, λέγοντας, ακριβώς όπως κάνει και σήμερα η κυβέρνηση, ότι σε περίπτωση καταψήφισης το Μέγαρο Μουσικής θα κινδύνευε να κλείσει.

Τον Σεπτέμβριο του 2013, στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, αποκαλύφθηκε ότι το ελληνικό Δημόσιο συνέχισε να εγγυάται τα δάνεια του Μεγάρου Μουσικής. Τούτη τη φορά, όπως προέκυπτε από απάντηση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, σε σχετική ερώτηση δέκα βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το Δημόσιο είχε εγγυηθεί τρία δάνεια του Μεγάρου, συνολικού ύψους 245 εκατ. ευρώ.

Επρόκειτο για τρία δάνεια, ένα από την Εθνική Τράπεζα, ύψους 95 εκατ., την εξόφληση του οποίου είχε αναλάβει το ελληνικό Δημόσιο όπως διαβάσατε παραπάνω, και δύο ακόμη από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το πρώτο 78,8 εκατ. και το δεύτερο 55,4 εκατ. Από αυτά τα τρία δάνεια, το ανεξόφλητο υπόλοιπο στις 30 Ιουνίου 2013 ξεπερνούσε τα 229,2 εκατ. ευρώ.

Ο κ. Σταϊκούρας, παραδεχόταν μεταξύ των άλλων στην απάντησή του, ότι δεν είχε διενεργηθεί έλεγχος στο Μέγαρο Μουσικής από τη Γενική Διεύθυνση Δημοσιονομικών Ελέγχων με το αιτιολογικό πως δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των ελεγχόμενων από αυτή φορέων για την επιλογή του δείγματος, καθόσον δεν τηρούσε τις ορισθείσες από την Επιτροπή Συντονισμού Ελέγχων προϋποθέσεις.

Υπενθυμίζεται ότι για το 2013, η συνολική κρατική επιχορήγηση για τους Οργανισμούς Μεγάρων Μουσικής Αθήνας και Θεσσαλονίκης για την κάλυψη λειτουργικών δαπανών είχε διαμορφωθεί στα έξι εκατομμύρια ευρώ.

Περίπου μισό χρόνο μετά, τον Φεβρουάριο του 2014, με μια προκλητική απόφασή τους, οι υπουργοί Οικονομικών και Πολιτισμού, Γιάννης Στουρνάρας και Πάνος Παναγιωτόπουλος, αποφάσισαν να διαγράψουν τα χρέη του Μεγάρου, που προέρχονταν από τα δάνεια που δόθηκαν με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Κατά τη διάρκεια σύσκεψης μεταξύ των δύο υπουργών και του προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Μεγαρού Μουσικής, Ιωάννη Μάνου είχε επίσης αποφασιστεί να περάσει στην κατοχή του Δημοσίου παλαιό κτίριο του Μεγάρου και παράλληλα να επιχορηγηθούν τα έξοδά του από το Δημόσιο.

Τέλος, όπως επίσης αναφέρεται σε απάντηση του Χρήστου Σταϊκούρα, αυτή τη φορά στη βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Σταυρούλα Ξουλίδου, στις 5 του περασμένου Μαρτίου, ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, έχει εγκρίνει για το τρέχων οικονομικό έτος, για λογαριασμό του Μεγάρου Μουσικής,  επιχορήγηση τριών εκατ. ευρώ, ενώ «δόθηκε και δυνατότητα εξόφλησης ληξιπρόθεσμων οφειλών του Μεγάρου μέσω ειδικής χρηματοδότησης, μέχρι του ύψους που ανέρχονταν οι εν λόγω υποχρεώσεις στις 31 Δεκεμβρίου 2011», όπως ανάφερε στην απάντησή του ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών. Το ποσό που χορηγήθηκε για στο Μέγαρο Μουσικής για την εξόφληση αυτών των οφειλών ήταν 2,6 εκατ. ευρώ. 

Διαβάστε την τροπολογία 

http://www.koutipandoras.gr/