«Η Ευρώπη είναι πλέον αποικία της Γερμανίας»

Η ζωή του 84χρονου αναρχικού συγγραφέα Ελένο Σάνια, που γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, μεγάλωσε σε οικογένεια αναρχοσυνδικαλιστών αγωνιστών της CNT, αλλά ζει από το ‘60 αυτοεξόριστος στη Γερμανία, θυμίζει Δον Κιχώτη του 20ού αιώνα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Αφροδίτη Τζιαντζή

Για τον συγγραφέα περισσότερων από 30 βιβλίων -κυρίως στα γερμανικά και τα ισπανικά- η μορφή του Δον Κιχώτη, μαζί με τον Τολστόι, τον Γκάντι και τους στωικούς φιλοσόφους, είναι «η πιο αγνή ενσάρκωση του αναρχισμού. Αγωνίσου και χάσε». «Ενας Δον Κιχώτης στη Γερμανία» είναι ο τίτλος ενός από τα αυτοβιογραφικά του βιβλία.

Στο βιβλίο του «Η Ελευθεριακή Επανάσταση: Οι αναρχικοί στον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία» (υπό έκδοση από τις εκδόσεις «Στάσει Εκπίπτοντες») δεν περιγράφει απλώς τις αναμνήσεις του από τον Εμφύλιο. Ηταν εξάλλου μόλις 9 ετών όταν τα φασιστικά στρατεύματα του Φράνκο μπήκαν στη Βαρκελώνη. Μιλά για τις περιπέτειες των εξόριστων αντικαθεστωτικών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γαλλία, όπου βρέθηκε ο πατέρας του, για το δίκτυο παράνομης κινητικότητας και επικοινωνίας των φυλακισμένων αγωνιστών με τις οικογένειές τους. Η προσωπικότητα του Σάνια διαμορφώθηκε από αυτές τις συνθήκες και οι κουβέντες του πατέρα του, που ίδρυσε το «Λαϊκό Εγκυκλοπαιδικό Αθήναιο», τον σημαντικότερο αυτομορφωτικό θεσμό της Βαρκελώνης, τον σφράγισαν: «Δεν έχω κανένα χάρισμα. Ολα όσα έλεγε ο πατέρας μου αποτελούσαν μέρος της παιδείας μου. (…) Το πρώτο γράμμα της ζωής μου σε ποιον το έγραψα; Στον πατέρα μου. Και το πρώτο γράμμα που λαμβάνω είναι δικό του, από τη φυλακή. Ηταν μια πολύ σπουδαία εμπειρία», παραδέχεται. Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Ανθρωπομανία» ο Σάνια επισκέφθηκε την Αθήνα και μίλησε στην «Εφ.Συν.».

• Χθες μιλήσατε για την αυτοδιεύθυνση στο κοινό του Πολυτεχνείου. Σήμερα μιλάτε σε μια συνεταιριστική εφημερίδα. Ποια είναι η δική σας εμπειρία από τον χώρο των ΜΜΕ, αρθρογραφώντας επί χρόνια σε ισπανόφωνες εφημερίδες;

Στο Πολυτεχνείο μίλησα για τη μεγάλη αντίφαση ανάμεσα στον σκληρό κόσμο που ζούμε και τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Γνωρίζουμε καλά ότι οι εφημερίδες βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, που παραπληροφορούν τον κόσμο με συστημική προπαγάνδα. Οι αντισυστημικές, κριτικές φωνές γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Πριν από 20 και 30 χρόνια εξέδωσα βιβλία που πλέον δεν θα μπορούσαν καν να βρουν εκδότη.

• Στην Ελλάδα υπάρχει έντονο αντιγερμανικό συναίσθημα, κυρίως εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής της τρόικας, που νιώθουμε ότι υπαγορεύεται από τη γερμανική κυβέρνηση. Πώς βλέπετε τον ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη;

Πριν από 25 χρόνια έγραψα ένα βιβλίο με τίτλο «Εl Quarto Imperio – Το Τέταρτο Ράιχ». Η προφητεία μου εκπληρώθηκε. Η Ευρώπη είναι πλέον αποικία της Γερμανίας. Ο ρόλος της Γερμανίας είναι ολέθριος. Πρέπει κάποια στιγμή η Ευρώπη να επαναστατήσει ενάντια στη γερμανική ηγεμονία.

• Θεωρείτε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί ποτέ να γίνει Ευρώπη των λαών;

Η Ευρώπη τού σήμερα, η Ευρώπη της κρίσης είναι ένα γραφειοκρατικό τέρας. Ασκεί μια αδυσώπητη, αντιδημοκρατική ηγεμονία. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, του Ευρωκοινοβουλίου και των λόμπι είναι παρασιτική. Σιτίζονται με ντροπιαστικά υψηλούς μισθούς και έχουν μεγαλύτερη εξουσία από τα εθνικά Κοινοβούλια. Ο κάθε λαός πρέπει να παλεύει μέσα στην ίδια του τη χώρα ενάντια στο αυταρχικό αυτό καθεστώς των Βρυξελλών. Αυτή είναι η Ευρώπη των εμπόρων, της αγοράς και του κεφαλαίου.

• Ζήσατε τη δικτατορία του Φράνκο στην πατρίδα σας. Φοβάστε ότι μπορούμε να ξαναζήσουμε τέτοιες εποχές στην Ευρώπη;

Σήμερα ζούμε τη δικτατορία του κεφαλαίου και όχι τη δικτατορία των όπλων. Είναι μια άλλη μορφή δικτατορίας. Η Ελλάδα έχει 27% ανεργία, η Ισπανία 25% ανεργία, ο κόσμος δεν μπορεί καν να επιβιώσει. Αυτό που ζούμε είναι ένας πολιτισμός του θανάτου.

• Εχετε γράψει βιβλία για την αυτοδιεύθυνση. Πόσο εφικτή είναι σε κοινωνίες όλο και πιο ολοκληρωτικές;

Στο καπιταλιστικό Μάντσεστερ του 19ου αιώνα, οι εργάτες κατάφεραν να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς αλληλοβοήθειας, παραγωγικούς και καταναλωτικούς. Η συνεταιριστική παράδοση αναδύθηκε από το ίδιο το εργατικό κίνημα. Ο πατέρας μου το 1930, σε συνθήκες καπιταλισμού, δούλευε με άλλους συντρόφους του σε μεγάλη κοοπερατίβα, εργοστάσιο υαλικών. Λειτουργούσε στην εντέλεια, χωρίς αφεντικά και ιεραρχία. Αν ήταν εφικτό τότε, είναι και σήμερα.

• Επαιρναν όλοι τον ίδιο μισθό;

Οχι. Αυτό συνέβη αργότερα. Την εποχή της Ισπανικής Επανάστασης, ο θείος μου ήταν γραμματέας του Συνδικάτου Θεάματος της CNT και έπαιρνε τον ίδιο μισθό με τον τελευταίο εργάτη.

• Ο αναρχοσυνδικαλισμός στην Ισπανία ήταν ένα πολύ σημαντικό κίνημα. Παραμένει επίκαιρος ή ανήκει στο παρελθόν;

Οι θεμελιώδεις αρχές της ελευθεριακής ιδεολογίας παραμένουν έγκυρες: η ισότητα, η συνεργασία, ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας. Το πρόβλημα είναι ότι τα ελευθεριακά συνδικάτα της Ισπανίας δεν έχουν πια τη δύναμη να υποστηρίξουν αυτές τις αρχές. Πριν από τον πόλεμο η αναρχοσυνδικαλιστική CNT ήταν το μεγαλύτερο κίνημα στην Ισπανία με 2 εκατομμύρια αγωνιστές. Σήμερα ο συνδικαλισμός στο σύνολό του βρίσκεται σε κρίση. Οση δύναμη απομένει στα συνδικάτα, έχει περάσει στα χέρια γραφειοκρατών και ρεφορμιστών, που υπηρετούν το σύστημα. Στη Γερμανία τα συνδικάτα λειτουργούν σαν καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

• Υιοθετείτε μια ανθρωπιστική κοσμοθεωρία. Δεν είναι και ο ανθρωπισμός μια κακοπαθημένη έννοια, όταν ώς και βομβαρδισμοί γίνονται στο όνομά του;

Ο δικός μου ανθρωπισμός είναι αντικαπιταλιστικός, ελευθεριακός, αντιαστικός. Είναι μια έννοια που τη χρησιμοποιούν όλοι, όμως εγώ τη χρησιμοποιώ με την πρωταρχική της σημασία.

• Βρίσκετε ελπίδα σε κόμματα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα ή οι Podemos στην Ισπανία;

Δεν ισοπεδώνω τις διαφορές ανάμεσα στα κόμματα. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Ομως δεν εμπιστεύομαι τα πολιτικά κόμματα να διαχειρίζονται τις υποθέσεις του λαού. Πιστεύω στην εργατική χειραφέτηση και την άμεση δημοκρατία. Οσο για το Podemos, είναι ένας μικρός πυρήνας πρώην κομμουνιστών και ακαδημαϊκών, παιδιών του μπαμπά, απομακρυσμένων από τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Προέρχονται βέβαια από το κίνημα της 15 Μάη των πλατειών, που ωστόσο δεν γεννήθηκε στους κόλπους της παραγωγής. Ελπιδοφόρο θεωρώ το κίνημα κατά των εξώσεων στην Ισπανία, τοπικά εγχειρήματα επανάκτησης και αυτοδιαχείρισης φυσικών πόρων -όπως το νερό, μικρές οικο-κολεκτίβες, χωριά με τοπικό νόμισμα. Κυρίως όμως θεωρώ ελπιδοφόρα τη διάχυση αυτών των εγχειρημάτων. Δεν μπορούν να αλλάξουν το σύστημα, αν η αντιπαράθεση δεν περάσει στον τομέα της παραγωγής. Χρειαζόμαστε μια επανάσταση των συνειδήσεων. Μόνο αν η εργατική τάξη συνειδητοποιήσει το μέγεθος της εκμετάλλευσής της, το πόσο υποφέρει και εξαθλιώνεται, θα μπορέσει να εξεγερθεί.

Πηγή

Πιάνουν θέσεις...

Του Γιάννη Παντελάκη

Παρατηρώ τους αρκετούς τελευταίους μήνες και με ιδιαίτερη ένταση τις τελευταίες εβδομάδες, τις δημόσιες πολιτικές παρεμβάσεις αρκετών συναδέλφων μου. Είτε από τα μέσα ενημέρωσης στα οποία εργάζονται, είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό που μ' εντυπωσιάζει, είναι πόσο πολλοί ξαφνικά άρχισαν να συμπαθούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πολύ μάλιστα. Υπερβολικά. Σχεδόν ύμνους πλέκουν στον Τσίπρα, σε συγκεκριμένα στελέχη του κόμματος, σε ανακοινώσεις που βγάζει η Κουμουνδούρου κ.ο.κ. Αυτό σημαίνει προφανώς, πως αυτοί οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι (δεν αναφέρομαι σ' αυτούς που είχαν μια μακροχρόνια, ανιδιοτελή, συνεπή και συνεχή φιλική στάση προς το κόμμα), γοητεύτηκαν από τον πολιτικό λόγο και εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία δεν είχαν ανακαλύψει έως σχετικά πρόσφατα. Έως τότε δηλαδή -λίγα χρόνια πριν- που είχαν ανακαλύψει τις χάρες άλλων κομμάτων που... έτυχε να είναι κόμματα εξουσίας προς τα οποία επίσης φερόντουσαν με ιδιαίτερο πολιτικό τακτ.

Ενδεχομένως, βέβαια, να σημαίνει και κάτι άλλο. Πως οι συγκεκριμένοι συνάδελφοί μου έχουν προσδοκίες. Ενδεχομένως για το καλό της χώρας, ενδεχομένως για το καλό το δικό τους. Άλλωστε, δεν είναι ξένο και άγνωστο φαινόμενο για την πολιτικοδημοσιογραφική ιστορία της χώρας, κάποιοι δημοσιογράφοι να μπερδεύουν τον ρόλο τους και αντί να βρίσκονται απέναντι από κάθε είδους εξουσία, να βρίσκονται πλάι της. Ένα μπέρδεμα που έχει πολλαπλά οφέλη και για τις δυο πλευρές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας. Άρα, αναμενόμενο και το συγκεκριμένο φαινόμενο. Έχουν κάθε λόγο ωστόσο και οι δυο πλευρές, να σκεφτούν πώς θα το διαχειριστούν για να μην επαναληφθεί. Το συγκεκριμένο κόμμα γιατί επικαλούμενο αριστερό πρόσημο, δεν έχει λόγους να ταυτιστεί με πρακτικές των προηγούμενων, αλλά ν' ακολουθήσει στοιχειώδεις αρχές αξιοκρατίας στις όποιες επιλογές του. Οι δημοσιογράφοι ως κλάδος για να διαφυλάξουν ό,τι μπορεί να διαφυλαχτεί από το όποιο κύρος έχει απομείνει στο επάγγελμα...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Μια ακόμα κουτοπονηριά πίσω από το Πέπλο της Σιωπής

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Αρκετές φορές, έχω αναφερθεί στο Πέπλο της Σιωπής (βλ. εδώ κι εδώ) που καλύπτει τη σκανδαλώδη πριμοδότηση των μεγαλο-ιδιοκτητών των ελληνικών τραπεζών εις βάρος των ίδιων των τραπεζών και, βέβαια, των εξουθενωμένων φορολογούμενων.

Η προτελευταία(*) κουτοπονηριά, με την οποία ο εξαθλιωμένος φορολογούμενος πολίτης επωμίζεται το κόστος της συγκάλυψης της γύμνιας των τραπεζών, έχει ακρώνυμο: ΑΦΑ ή Αναβαλλόμενη Φορολογική Απαίτηση.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Όταν κουρεύτηκαν τα ομόλογα του δημοσίου (με το PSI του 2012) το κόστος για τις τράπεζες που τα είχαν αγοράσει ανερχόταν στα 37,7 δισ.. Αντίθετα με τους μικρο-ομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία που αφέθηκαν στη μοίρα τους, οι τράπεζες, ως γνωστόν, ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 41 δισ.. που δανείστηκε ο φορολογούμενος από το 2ο Μνημόνιο. Σαν να μην έφτανε αυτό, μυστικά και χωρίς έγκριση της Βουλής, το δημόσιο τους εγγυήθηκε και επιπλέον, νέο, ιδιωτικό χρέος 41 δισ.. από το οποίο άντλησαν ρευστότητα από την ΕΚΤ (βλ. εδώ). Σαν να μην έφτανε ούτε αυτό, οι τράπεζες ζήτησαν από το κράτος να τους αναγνωριστεί η ζημία των 37,7 δισ. (από το κούρεμα) και να μην τους ζητηθεί να πληρώσουν φόρους για τα κέρδη ίσης αξίας (37,7 δισ.) που θα βγάλουν στο μέλλον (στα επόμενα 30 χρόνια, για την ακρίβεια). Λες και η ανακεφαλαιοποίηση, σε συνδυασμό με την εγγύηση νέου χρέους τους, δεν αρκούσε...

Τέλος πάντων, το δουλικό (προς τους τραπεζίτες) πολιτικό σύστημα συναίνεσε και σε αυτό. Έκατσαν τότε οι τραπεζίτες και υπολόγισαν πόσο φόρο γλίτωσαν από τα μελλοντικά κέρδη 37,7 δισ. για τα οποία το κράτος συμφώνησε να μην τους φορολογήσει. Δεδομένου ότι ο φορολογικός συντελεστής τους είναι 26%, ο φόρος που γλιτώνουν τις επόμενες τρεις δεκαετίες είναι 9 δισ. 802 εκ. ευρώ. Ας πούμε 10 δισ., χοντρά-χοντρά. Αυτά λοιπόν τα 10 δισ. τα ονόμασαν ΑΦΑ (Αναβαλλόμενη Φορολογική Υποχρέωση, που κανονικά έπρεπε να λέγεται Καταργηθείσα Φορολογική Υποχρέωση...).

Τα 10 δισ. της ΑΦΑ δεν είναι τίποτα άλλο από μια διαχρονική φοροαπαλλαγή των τραπεζιτών που θα πρέπει ο φορολογούμενος να βρει τρόπο να καλύψει από το ανύπαρκτο υστέρημά του. Θα περίμενε κανείς ότι οι τραπεζίτες θα ήταν ικανοποιημένοι με αυτό. Πώς να είναι όμως όταν, παρά τα τεράστια δώρα που έχουν λάβει από το δημόσιο, παραμένουν τόσο πτωχευμένοι που ένας στοιχειωδώς τίμιος έλεγχος από την ΕΚΤ (που αυτή την εποχή μελετά τα λογιστικά τους βιβλία) θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι πρέπει είτε να κλείσουν είτε να εκκαθαριστούν (με τους νυν ιδιοκτήτες να χάνουν το «τιμόνι» τους); Οπότε, να πώς σκέφτηκαν οι καλοί τραπεζίτες να βάλουν την ΑΦΑ στη δούλεψή τους: Θα ζητούσαν από την ΕΚΤ να τους αναγνωρίζει αυτά τα 10 δισ. φόρων (την ΑΦΑ) που δεν θα πληρώσουν στο δημόσιο σαν να ήταν κεφάλαια που... διαθέτουν σήμερα! Καταπληκτικό; Όντως καταπληκτικό, τουλάχιστον ως προς το θράσος τους.

Βέβαια, το ότι ζήτησαν κάτι τόσο εξωφρενικό δεν σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα το αποδεχθεί. Το πολύ-πολύ να δεχθεί, όπως γίνεται διεθνώς, ότι από αυτά τα 10 δισ. το 1 δισ. ίσως να θεωρηθεί κεφάλαιο υπαρκτό, στον βαθμό που υπάρξουν μελλοντικά κέρδη που δεν θα φορολογηθούν. Κάπου εκεί θα τελείωνε το πράγμα σε μια ευνομούμενη κοινωνία: οι τραπεζίτες θα ζητούσαν από την ΕΚΤ να τους αναγνωρίσει τον «αέρα» της ΑΦΑ ως υπαρκτό κεφάλαιο 10 δισ., η ΕΚΤ θα τους έλεγε «σας αναγνωρίζω το 1 δισ., τραβάτε να βρείτε άλλα 9 πραγματικά δισ.», και οι τραπεζίτες θα ξαμολιόντουσαν να τα βρουν – κι αν δεν τα έβρισκαν θα έχαναν τον έλεγχο των τραπεζών.

Δεν ζούμε όμως σε ευνομούμενη κοινωνία. Στην κοινωνία που ζούμε (το καθεστώς της οποίας το ονομάζω εδώ και καιρό Πτωχοτραπεζοκρατία) η κυβέρνηση δεν άργησε να παρέμβει και πάλι, σκανδαλωδώς, υπέρ των τραπεζιτών. Πώς; Επέβαλε στον φορολογούμενο (και σε μια επόμενη κυβέρνηση) να εγγυηθεί και τα 10 αυτά δισ. έτσι ώστε η ΕΚΤ να τα αποδεχθεί ως πραγματικά κεφάλαια ώστε οι τραπεζίτες να μη χάσουν τον έλεγχο των τραπεζών «τους». Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι 10 δισ. που, κανονικά, οι τράπεζες θα πλήρωναν ως φόρους μελλοντικά όχι μόνο δεν θα τα πληρώσουν στο δημόσιο αλλά, άκουσον-άκουσον, αν δεν τα βγάλουν ως κέρδη στο μέλλον τότε θα τα έχουν λαμβάνειν από τον φορολογούμενο!

(*) Λέω προτελευταία επειδή η τελευταία κουτοπονηριά έπεται, σε επόμενο άρθρο...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

H ανασκαφή και η χώρα που παραμιλά

Του Στέλιου Κούλογλου

Αυτό που γίνεται πλέον με τις ανασκαφές στην Αμφίπολη δεν θα μπορούσε ούτε η χούντα να το καταφέρει. Εκείνη η δικτατορία που έπεσε πριν από 40 χρόνια, παραδίδοντας στην Τουρκία τη μισή Κύπρο, αφού προηγουμένως είχε καταδημαγωγήσει τον πατριωτισμό των Ελλήνων και την αρχαία κληρονομιά. Η προγονοπληξία των συνταγματαρχών είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που διοργάνωναν φιέστες στο Παναθηναϊκό Στάδιο με κιτς αναπαραστάσεις μαχών ανάμεσα στους Αθηναίους και τους Πέρσες. Ήταν τότε που τηλεόραση είχαν πολύ λίγοι και επομένως η καθεστωτική προπαγάνδα χρησιμοποιούσε τέτοιες δημόσιες γιορτές, τις οποίες κινηματογραφούσαν για τα επίκαιρα, που προβάλλονταν υποχρεωτικά στα σινεμά, πριν από τις ταινίες.

Τώρα με την τηλεόραση τα πράγματα έχουν γίνει πιο απλά. Ενώ η κυβέρνηση βρισκόταν σε δύσκολη θέση μετά από παρατεταμένες γκάφες, ο πρωθυπουργός πραγματοποίησε κατακαλόκαιρο μία αλά Ιντιάνα Τζόουνς αιφνιδιαστική επίσκεψη στις ανασκαφές στην Αμφίπολη. Το έργο των αρχαιολόγων ήταν μέχρι τότε γνωστό μόνο στους ειδικούς και αυτό είναι ο κανόνας σε όλες τις επιστημονικές έρευνες: κάνεις απερίσπαστος τη δουλειά σου, βρίσκεις αυτό που πραγματικά υπάρχει και ύστερα το ανακοινώνεις. Τι θα είχε γίνει άραγε αν ο Φλέμινγκ είχε ανακοινώνει ότι θα σώσει την ανθρωπότητα πριν ανακαλύψει την πενικιλίνη; Ίσως να μην είχε προλάβει ποτέ να ολοκληρώσει την ανακάλυψη.  

Φαίνεται, όμως, ότι ορισμένοι αρχαιολόγοι στην Αμφίπολη είναι νεοδημοκράτες, πράγμα από μόνο του αδιάφορο, αν δεν έβαζαν τη δουλειά τους στην υπηρεσία της κυβερνητικής επιβίωσης. Κάλεσαν, λοιπόν, τον Ιντιάνα Σαμαρά και τη συνέχεια ανέλαβαν τα σύγχρονα Παναθηναϊκά Στάδια, τα κανάλια και όλος αυτός ο συρφετός των ΜΜΕ (μέσων μαζικής εξαπάτησης), από «ενημερωτικά» sites μέχρι εφημερίδες. Τα οποία, φυσικά, ξέχασαν να αναφέρουν ότι το 2012 η πρώτη κυβέρνηση Σαμαρά κατήργησε το υπουργείο Πολιτισμού (υπεύθυνο για την υποτίθεται «βαριά βιομηχανία» της χώρας), μετατρέποντάς το σε γενική γραμματεία του υπουργείου Παιδείας, ενώ με τις πολιτικές λιτότητας που έκτοτε η κυβέρνηση εφαρμόζει συρρικνώνονται δραματικά οι αρχαιολογικές υπηρεσίες.

Αντίθετα, μας έπηξαν στα στημένα ρεπορτάζ για τις γνώσεις του πρωθυπουργού γύρω από τον Μέγα Αλέξανδρο ή, πιο πρόσφατα, για τις φωτογραφίες από την ανασκαφή που έδειξε στην Άνγκελα Μέρκελ (φαίνεται ότι τη συνεπήραν τόσο, ώστε δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα αιτήματα του πρωθυπουργού, που γύρισε με άδεια χέρια). Και ολημερίς ατέλειωτη φιλολογία για το περιεχόμενο του τάφου, με αλληλοσυγκρουόμενες προβλέψεις, γνωματεύσεις, διαμάχες και μαντείες ειδικών και ψώνιων, που αναζητούν τα 15 δευτερόλεπτα τηλεοπτικής δημοσιότητας. Μόνο μέντιουμ δεν αποφάνθηκαν για το τι κρύβει ο τάφος και αν έχει συληθεί, αν και για το τελευταίο υπάρχει απάντηση: δράστες είναι σίγουρα ορισμένοι από τους εκεί αρχαιολόγους και η κυβέρνηση.   

Έτσι, έχουμε φτάσει σε μια πρωτοφανή κατάσταση για τα παγκόσμια αρχαιολογικά, και ίσως ερευνητικά γενικώς, χρονικά: οι εργασίες εκβιάζονται στην πραγματικότητα να ανακαλύψουν πράγματα που οι κάθε είδους προφητείες και η κυβερνητική προπαγάνδα έχουν ήδη ανακαλύψει, δηλαδή κάποια σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο. Εκβιάζονται, μάλιστα, και χρονικά να αποδώσουν αποτέλεσμα, γεγονός που είναι προφανώς σε βάρος των ίδιων και της ποιότητας των ανασκαφών.

Είναι ασφαλώς αλήθεια ότι, θύμα της πρώτης πλύσης εγκεφάλου στην ιστορία με... αρχαιολογικό περιεχόμενο, το πιο ελαφρόμυαλο τμήμα του πληθυσμού έχει τσιμπήσει. Όπως ακριβώς τσιμπούσε τότε με τα Παναθηναϊκά Στάδια, ανεχόμενο ή και υποστηρίζοντας τη χούντα. Έτσι, στο «Βήμα της Κυριακής» μια κυρία από τας Σέρρας, πρώην τραπεζικός και συγγραφέας παρακαλώ, αφού εκφράζει τη βεβαιότητά της ότι ο τάφος περιέχει «κάτι που σχετίζεται με τον Μέγα Αλέξανδρο, αν δεν είναι ο ίδιος (sic) είναι τα τιμαλφή του μέσα», περιγράφει πώς ένιωσε με την ανακάλυψη: «Απέραντη ανακούφιση. Διότι πολύ την έχουν λοιδορήσει την Ελλάδα. Άλλαξε η ζωή μου, άλλαξε η ψυχολογία μου. Μου έφυγε το άγχος για τον ΕΝΦΙΑ, για την οικονομική δυστοκία που ταλανίζει όλους!».  

Και καλά η κυρία συγγραφέας, ανακουφίστηκε η γυναίκα. Το χειρότερο είναι ότι η παραπαίουσα κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Τζόουνς πιστεύουν ότι, αν ο Αλέξανδρος ο Μέγας μιλήσει εκ του τάφου, μπορούν να σώσουν την παρτίδα. Αυτό είναι ακριβώς το επικίνδυνο για τη χώρα, κυβερνήτες που είναι έτοιμοι να συλήσουν και αρχαίους τάφους, να παρατείνουν τη σήψη της κυβέρνησής τους και της χώρας ή να κάνουν τον όποιο τυχοδιωκτισμό προκειμένου να σωθούν. Και σε αυτό βρίσκουν και οπαδούς! Το ρεπορτάζ της εφημερίδας είχε τίτλο «Η ανασκαφή που κάνει την υφήλιο να παραμιλά». Κανονικά θα έπρεπε να είναι «η χώρα που παραμιλά».

 Πηγή

ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ Τι κρύβεται πίσω από την «επανάσταση της ομπρέλας»

Μπορεί ο τρόπος εκλογής των εκπροσώπων του Χονγκ Κονγκ στην κεντρική πολιτική σκηνή να ήταν η αφορμή που πυροδότησε την εξέγερση χιλιάδων πολιτών της πρώην βρετανικής αποικίας, όμως τα αίτια πίσω από την «επανάσταση της ομπρέλας» που σείεται τις τελευταίες ημέρες την Κίνα, είναι βαθύτερα.

Οι διαδηλώσεις είναι συνηθισμένες στο Χονγκ Κονγκ, αλλά αυτό που ξεκίνησε την Παρασκευή είναι πρωτοφανές. Το οικονομικό κέντρο της Κίνας σείεται από την διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και ξαφνιάζει τη Δύση. Όχι όμως και το Πεκίνο, το οποίο μοιάζει έτοιμο από καιρό για τα υπέρ της δημοκρατίας αιτήματα των κατοίκων της επαρχίας που ζει επί χρόνια με την υπόσχεση «μια χώρα, δύο συστήματα». Μια υπόσχεση που τώρα δοκιμάζει τα όριά της.

Από την περασμένη Παρασκευή, οι δρόμοι του Χονγκ Κονγκ είναι πλημμυρισμένοι από δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για τη νέα πολιτική μεταρρύθμιση που επέβαλε το Πεκίνο και περιορίζει το δικαίωμα επιλογής του τοπικού κυβερνήτη. Το κίνημα αυτό υπέρ της δημοκρατίας αποτελεί μια δοκιμασία για τον κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος φοβάται τόσο την επέκταση των διαδηλώσεων στην Κίνα όσο και τη ρήξη ανάμεσα στο Χονγκ Κονγκ και το Πεκίνο.

«Μια χώρα, δύο συστήματα»
Το Χονγκ Κονγκ, πρώην βρετανική αποικία με πληθυσμό επτά εκατομμυρίων κατοίκων, τα τελευταία χρόνια κυβερνάται υπό το σύστημα «μια χώρα δύο συστήματα», το οποίος είχε υποσχεθεί ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ κατά τη δεκαετία του '80, όταν ξεκινούσαν οι διαπραγματεύσεις για την επιστροφή της βρετανικής αποικίας στην Κίνα.

Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά; «Για να μιλήσουμε ακριβέστερα», είχε δηλώσει τότε ο κινέζος ηγέτης, «αυτό σημαίνει ότι στη λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το 1,5 δισεκατομμύριο Κινέζων που κατοικούν στο ηπειρωτικό κομμάτι θα ζουν σε σοσιαλιστικό καθεστώς, ενώ το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και η Ταϊβάν θα έχουν καπιταλιστικό σύστημα».

Ο Ντενγκ είχε επίγνωση της ανάγκης να διατηρηθεί ο έλεγχος της κότας με τα χρυσά αυγά που λέγεται Χονγκ Κονγκ και πίστευε ότι ο πραγματισμός του Πεκίνου τελικά θα επικρατούσε, παρόλο που η σινοβρετανική συμφωνία του 1997 προβλέπει μια πραγματική δημοκρατική μεταρρύθμιση που θα οδηγήσει στην οικουμενική ψήφο. Προς το παρόν, η πρόσβαση στην ψήφο επιτρέπεται μόνο σε ένα συμβούλιο μεγάλων εκλεκτόρων που ορίζεται από το Πεκίνο.

Οι στόχοι των διαδηλωτών 
Το αίτημα των διαδηλωτών είναι να αποσυρθεί το σχέδιο ψηφοφορίας του κυβερνήτη που ανακοινώθηκε στις 31 Αυγούστου από το Πεκίνο και χαρακτηρίζεται αντιδημοκρατικό. Παρόλο που οι κινεζικές αρχές δηλώνουν ότι θα επιτρέψουν στα επτά εκατομμύρια των κατοίκων να επιλέξουν τον επόμενο κυβερνήτη, στην πράξη δεν θα επιτραπεί να λάβουν μέρος στην εκλογή παρά δύο ή τρεις υποψήφιοι που υποστηρίζουν το Πεκίνο.

Αφετέρου, το κίνημα «Occupy-Central» ζητά από την κυβέρνηση του Χονγκ-Κονγκ να δρομολογήσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση ενός περαιτέρω εκδημοκρατισμού της περιοχής. Ο νυν κυβερνήτης της πόλης Λιουνγκ Τσουνγκ-Γινγκ εξεδήλωσε την πρόθεσή του να συζητήσει το ζήτημα με τους πολίτες.

Το βασικό αίτημα των διαδηλωτών ωστόσο προς την κυβέρνηση είναι να δρομολογήσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση ενός περαιτέρω εκδημοκρατισμού της περιοχής και δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την κατάληψη του κέντρου της πόλης όσο το Πεκίνο δεν προχωρεί στις πολιτικές μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.

Πόσο πιθανό όμως είναι το ενδεχόμενο να πετύχουν τους στόχους τους; Όπως εκτιμά, μιλώντας στη Deutsche Welle ο δημοσιογράφος Κι Ζενχάι, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Χονγκ-Κονγκ, στο τέλος και οι δυο πλευρές «θα βγουν λαβωμένες». Ο ίδιος αποκλείει το ενδεχόμενο να πετύχει το κίνημα «Occupy-Central» τους στόχους του και να υπαναχωρήσει το Πεκίνο. Αντιθέτως, όπως εκτιμά ο ίδιος, το χάσμα μεταξύ των δυο πλευρών αναμένεται να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο και το τίμημα θα είναι υψηλό και για τις δυο πλευρές.

Ε.Σ. 

Πηγή

Ο Γλέζος «στρίμωξε» τον επίτροπο Πολιτισμού: Να επιστραφούν οι κλεμμένες αρχαιότητες στην Ελλάδα [βίντεο]

Σε εμφανώς δύσκολη θέση έφεραν τον επόμενο επίτροπο Πολιτισμού και Παιδείας Τιμπόρ Νάβρασιτς, οι ερωτήσεις του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλη Γλέζου, που επανέφερε το θέμα της επιστροφής των κλεμμένων αρχαιοτήτων στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο των ακροάσεων των υποψήφιων Επιτρόπων, ο Μανώλης Γλέζος, ζήτησε να μάθει ποια θα είναι η προσωπική του δέσμευση και σε ποιες ενέργειες θα προβεί για τον επαναπατρισμό των έργων του πολιτισμού στους τόπους όπου δημιουργήθηκαν.

Όπως συγκεκριμένα:

«Μελέτησα προσεχτικά τις απαντήσεις που δώσατε στην Ειδική Επιτροπή του Κοινοβουλίου. Συγκινήθηκα, ως γιος δασκάλας, διαπιστώνοντας ότι είστε εκπαιδευτικός, από οικογένεια εκπαιδευτικών. Απογοητεύθηκα, όμως, επειδή καλούμαστε να επικυρώσουμε το διορισμό σας, αντί να έχουμε τη δυνατότητα να σας εκλέξουμε ανάμεσα σε άλλους. Άλλο επικύρωση, άλλο εκλογή.
Πώς όμως είναι δυνατό να οικοδομηθεί ο “ευρωπαϊκός δήμος”, που οραματίζεστε, όταν:
 
- Η Γερμανία δεν επιστρέφει στην Ελλάδα τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που άρπαξε το Γ΄ Ράιχ;
 
- Η Αγγλία αρνείται να επιστρέψει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα;
 
- Η Γαλλία ούτε καν συζητά να επιστρέψει την Αφροδίτη της Μήλου;
 
Αν, όπως λέτε, “ο πολιτισμός είναι το πιο δυνατό σημείο της Ευρώπης”, δεν μπορεί να στηρίζεται στην αρπαγή, τη λεηλασία και τη λαφυραγωγία».
 
Οι απαντήσεις προκάλεσαν το ειρωνικό χαμόγελο του Μανώλη Γλέζου, καθώς ο υποψήφιος επίτροπος αναλώθηκε σε γενικολογίες και ευχολόγια ενώ στην ουσία παραδέχτηκε την αδυναμία του ευρωπαϊκού πλαισίου για το συγκεκριμένο θέμα, παραπέμποντάς το στις διμερείς σχέσεις.

Να υπενθυμίσουμε ότι για το ίδιο θέμα ερώτηση είχε καταθέσει και ο ευρωβουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Νότης Μαριάς.

Δείτε το βίντεο από την παρέμβαση Γλέζου

Πηγή

Δεύτε τελευταίον (πολιτικόν) ασπασμόν…

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Καλά ποιος τιτάνας της πολιτικής είχε την ιδέα της ψήφου εμπιστοσύνης;  Ο διάττων αστέρας της πολιτικής σκηνής, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης; Ο Αντιπρόεδρος μας & Υπουργός Εξωτερικών κ. Ε. Βενιζέλος; Ή μήπως ο «εγώ αγόρι μου ότι μπορούσα το έκανα» κ. Α. Σαμαράς, όπως είπε σε νεαρό συνεπιβάτη του στο αεροπλάνο πηγαίνοντας προς Χαλκιδική;

Το πιο ωραίο από όλα είναι ότι θέλουν να μας πείσουν ότι πήραν την απόφαση αυτή για να σταματήσουν τον καταστροφικό ΣΥΡΙΖΑ!!! Από τι άραγε;  Από το να ψηφίσει ο λαός το εν λόγω κόμμα, αν το θελήσει, στην περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές;  Πολύ δημοκρατικό ακούγεται αυτό!!!

Ο κ. Βενιζέλος είπε χθες βράδυ στους δημοσιογράφους ότι «οι δυνάμεις της ανευθυνότητας, της δημαγωγίας και της μιζέριας δεν θα καθηλώσουν τον τόπο». Και αφού τα είπε αυτά ο σωτήρας του έθνους κ. Βενιζέλος, τελείωσε… Πάμε πάσο όλοι…. Γιατί δεν μπορείτε να αντιληφθείτε όλοι εσείς ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αυτή την ώρα ειδικά, σκέπτεται μόνον την πατρίδα;  Νομίζετε ότι τον απασχολεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μια και τον αμφισβητούν σχεδόν όλοι πια μέσα στο κόμμα του, γιατί το αποτελείωσε με την άφρονα πολιτική του; Νομίζετε ότι «εδώ κάνει τα πάντα για να μείνει αρχηγός του κόμματος» και δεν θα έκανε και το κάτι τις παραπάνω για να παραμείνει στην διακυβέρνηση της χώρας;   Την απάντηση δεν θα σας την δώσουμε εμείς… Σας την δίνει ο ίδιος. Δείτε απλά το βλέμμα του, για παράδειγμα χθες, έξω από του Μαξίμου όταν έκανε τις δηλώσεις αυτές! Μας θύμισε ντοκιμαντέρ από αυτά που βλέπουμε με άγρια θηρία στην ζούγκλα πριν κατασπαράξουν το θήραμα τους…

Ο κύριος αντιπρόεδρος δήλωσε ακόμη ότι «Η πατρίδα θα προχωρήσει γιατί υπάρχει σχέδιο που την βγάζει από την κρίση και την οδηγεί στην επόμενη μέρα»… Και εμείς όλοι οι αφελείς θα ρωτήσουμε. Βλέπετε καμιά πατρίδα να προχωράει; Εμείς όλοι βλέπουμε έναν λαό να στενάζει κάτω από το ζυγό των διεθνών δανειστών και εγχώριων εκπροσώπων τους… Υπάρχει σχέδιο;  Που είναι βρε παιδιά και γιατί το βλέπετε μόνον εσείς;  Γιατί δεν το έχει αντιληφθεί κανένας άλλος;  Στο μόνο που θα συμφωνήσουμε είναι στο ότι υπάρχει κρίση.  Τεράστια κρίση… Οικονομική, ανθρωπιστική, πολιτική, θεσμική, εσωκομματική και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς!

Σήμερα έχουμε πολλές απορίες και για αυτό θα ρωτήσουμε: Τώρα που πάνε καλά οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που δέχονται τις θέσεις μας, που έχουμε τα όπλα, που  θα κάνει φοροελαφρύνσεις η κυβέρνηση, άσχετο αν δηλώνουν (;) οι τροϊκανοί ότι έχετε «ξεσαλώσει με τα σενάρια για τις φοροελαφρύνσεις», αλλά δεν είναι σενάρια μια και οι φοροελαφρύνσεις άρχισαν ήδη, από την ευπαθή ομάδα των εφοπλιστών, που «δεν» τσακώνονται υπουργοί μεταξύ τους κοιτώντας την εκλογική τους πελατεία στην Β’ Αθηνών, που «δεν» τσακώνεται ο κ. Χαρδούβελης με τον κ. Λαζαρίδη, που «δεν» παθαίνει ίωση ο υπουργός των Οικονομικών, που «δεν» παραιτούνται Γενικοί Γραμματείς για να πολιτευτούν, που «δεν» αμφισβητείται ο κ. Σαμαράς, που «δεν» ζητούν πολλοί οικουμενική κυβέρνηση, που «δεν», που «δεν», γιατί ζητά η συγκυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης;  Γιατί;

Τόσο κοντή μνήμη έχουν; Δεν θυμούνται τον άλλο σωτήρα, τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου;  Και αυτός ψήφο εμπιστοσύνης πήρε στην Βουλή το 2011 αλλά μετά τι έπαθε;  Και τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται… Ήρθε η ώρα να ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης οι Σαμαράς-Βενιζέλος… Αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον… Ό,τι πολιτικά ή κοινοβουλευτικά τερτίπια και να σκεφθούν το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο…

Και αυτό που αρνούνται και την ύστατη αυτή ώρα να αντιληφθούν είναι ότι μόνοι τους έστρωσαν αυτό τον δρόμο.  Με τα ολέθρια λάθη τους και τις αποφάσεις τους.  Με την πολιτική και εθνική οσφυοκαμψία τους προς τους δανειστές… Γιατί πήγαν να «σώσουν» την χώρα φορτώνοντας όλα τα βάρη στον λαό αφήνοντας τους ολιγάρχες να αλωνίζουν, την μεγάλη φοροδιαφυγή να κάνει πάρτι, ξεπουλώντας την δημόσια περιουσία, απαλλάσσοντας από τις ποινικές ευθύνες ανθρώπους που είτε λήστεψαν είτε κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα…  Μόνο στον λαό έκαναν τον «τσαμπουκά»…  Ακόμη και σε αυτούς που τους ψήφισαν ελπίζοντας ότι θα τηρήσουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις…

Πάντως η συγκυβέρνηση πέτυχε και κάτι άλλο: είναι η πρώτη φορά στην πολιτική που η «κηδεία» γίνεται μετά το «μνημόσυνο»… Άντε ζωή σε λόγους μας… Στον λαό δηλαδή…

Πηγή

Έρχονται εκλογές – Εμπρός καλά μου πατίνια!

 Αγαπητέ Πιτσιρίκο, έχει πια βουίξει ο τόπος, ο Τσίπρας έρχεται! Ο Economist γράφει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Η Public Issue δίνει 11% προβάδισμα και το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης 8%. Η ΝΔ-ΠΑΣΟΚ καταρρέει δημοσκοπικά και πολιτικά.

Ο Μπουμπούκος έχει λυσσάξει, ο Βορίδης (που κάποτε τα έλεγε και τα έκανε τσεκουράτα) νιαουρίζει όποτε βγαίνει στο γυαλί σαν την Αλίκη στο Ναυτικό, έχοντας βάλει την θέση του Σαμαρά στο μάτι, η Βούλτεψη θα βάψει τα μαλλιά της πράσινα επειδή θα πάθει όπου να “ναι gaga.

Πληροφορίες από την παραδουλεύτρα του Βενιζέλου λένε πως «το κύριο δεν τρώει το τρίτο πιάτο pasta το μεσημέρι και αφήνει το δεύτερο μπούτι από το αρνί χωρίς να το αγγίξει καν»! Ούτε το γλυκό στόμα της Αλ Σάλεχ – που όπως λένε κι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ανασταίνει μέχρι και νεκρούς – δεν μπορεί να του ανεβάσει την διάθεση.

Τα σημάδια λοιπόν είναι πολλά! Ο Τσίπρας έρχεται! Αν ζούσαμε σε άλλες εποχές θα έμπαινε με το γαϊδουράκι στην πόλη και το πλήθος θα τον κουνούσε βάγια και θα του φώναζε εκστασιασμένο «ωσαννά».

Αν ζούσαμε μερικούς μήνες αργότερα από τις προαναφερόμενες εποχές θα ακούγαμε με τα ίδια μας τα αυτάκια το ίδιο πλήθος να ουρλιάζει οργισμένο «άρον, άρον, σταύρωσε αυτόν».

Επιβεβαιώνεται: ο κ.Τσίπρας κερδίζει τις επόμενες εκλογες (ίσως αυτοδύναμος).

Πού το περίεργο; Το αδιανόητο θα ήτανε να κερδίσουν ξανά εκείνοι που υπερχρέωσαν την χώρα με τις επιλογές τους (Ευρωζώνη, ΝΑΤΟΙΈΣ δαπάνες, Ολυμπιάδα κλπ), που δεν άφησαν τίποτα όρθιο από την δημόσια διοίκηση (κομματισμός, ρουσφετολογικές και αδιαφανείς προσλήψεις, ρουσφετολογικές και αδιαφανείς απολύσεις κλπ), που ξεφτιλίσανε τις περιουσίες των Ελλήνων προκειμένου να ξεπουλήσουν στους ντόπιους και ξένους αφεντάδες τους τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας όσο-όσο (πχ αεροδρόμιο Ελληνικού), που ξαναγεμίσανε τα τρένα και τα αεροπλάνα με τους νέους μετανάστες, που μειώσανε τον πληθυσμό της χώρας, που…, που…, που… Δεν έχουν τελειωμό τα εγκλήματα του δοσιλογικού κράτους της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Θα έρθει λοιπόν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τι έγινε; Πρέπει επιτέλους κάτι να αλλάξει, κι ας είναι και το χρώμα μόνο του ερειπωμένου σπιτιού. Ούτε οι ΠΑΣΟΚ-Νεοδημοκράτες δεν θα έπρεπε να αντιδρούνε στην προοπτική ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχουν άραγε βαρεθεί τις ίδιες βρωμόφατσες 40 χρόνια τώρα; Δεν έχουν σιχαθεί τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον πιο βρομιάρη πολιτικό της μεταπολιτευτικής περιόδου;

Προσωπικά, πιστεύω – και βλέπω πια ξεκάθαρα – ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τους ντόπιους και ξένους δυνάστες. Κι αν το κάνει, θα αποτύχει οικτρά.

Θα διαψεύσει – και μάλιστα πολύ γρήγορα – τις όποιες ελπίδες του λαού. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η δική μου ελπίδα.

Θα πρέπει μετά την αποτυχία και της εκδοχής διακυβέρνησης Τσίπρα, ο λαός να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του. Και το φύλλο του Αδάμ θα πέσει κι αυτό.

Μπροστά στον λαό η αλήθεια θα είναι πια γυμνή. Καμία δικαιολογία για κάποια καινούργια ανάθεση.

Είτε θα αναλάβει ο λαός τις ευθύνες του, είτε όχι οπότε θα μπορεί μετά να πάει να γαμηθεί κανονικά.

Ούτε σε ελεύθερο κι ανεξάρτητο κράτος θα του αξίζει να ζει. Ούτε Έλληνας θα του αξίζει να λέγεται. Ούτε καν Γραικός (Greece/Greek), όπως μας γνωρίζουν οι ξένοι.

Αν και μετά την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναλάβει (με όποιον αξιοπρεπή τρόπο θεωρήσει κατάλληλο, από το να ψηφίσει τον διάολο μέχρι να ανέβει στα βουνά και να ξυλοφορτώνει τους φοροεισπράκτορες)τις ευθύνες του, θα του αξίζει μονάχα το όνομα του Ραγιά.

Κι αντί για τον Τούρκο να κουβαλάει στην πλάτη τον κοιλαρά Γερμανό τουρίστα, σκύβοντας το κεφάλι κι εκλιπαρώντας για κανένα ευρώ!

Ας τα αφήσουμε όμως αυτά τα μελαγχολικά προς το παρόν. Ας επικεντρωθούμε στις επόμενες εκλογές που έρχονται με βήμα ταχύ. Ας ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε τροπαιούχο τον Αλέξη.

Εμπρός λοιπόν γενναίοι μου! Ας δαγκώσουμε το ψηφοδέλτιο πριν το ρίξουμε στην κάλπη. Να ξεβρομίσει ο τόπος πια από τα καθίκια!

Φιλιά πολλά από την Εσπερία, Ηλίας

Υ.Γ. Επειδή δεν με βλέπω να έρχομαι για ψήφο στην Ελλάδα, δεδομένου ότι τα αεροπορικά είναι πολύ ακριβά (το ίδιο κι η ζωή εδώ) ένα μόνο μπορώ να πω προκειμένου να ενθαρρύνω τον εαυτό μου: Εμπρός καλά μου πατίνιαααα!!!!!

(Αγαπητέ Ηλία, οι ελπίδες του «λαού» δεν είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή φέρνει την ελπίδα. Ελπίδα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι καταρρέουν -μαζί με τη χώρα- η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Οπότε, ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Η ελπίδα στην Ελλάδα είναι αποκλειστικότητα της θρησκείας και της Εκκλησίας. Την Εκκλησία πρέπει να κάνουμε κυβέρνηση. Να είσαι καλά.)

Πηγή

Νέα παραίτηση με βαριές καταγγελίες από τη ΝΕΡΙΤ - υπό διάλυση το Εποπτικό Συμβούλιο

Παραιτήθηκε από το Εποπτικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ και ο Ανδρέας Ζούλας καταγγέλλοντας ότι αποσιωπήθηκε απόφαση για καταδίκη των κυβερνητικών παρεμβάσεων. Σε επιστολή του ο κ. Ζούλας, καλεί τα εναπομείναντα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου να παραιτηθούν επίσης, ενώ επισημαίνει ότι μετά και τη δική του παραίτηση το Εποπτικό Συμβούλιο καταργείται αφού βάσει του ιδρυτικού νόμου της ΝΕΡΙΤ, αυτό δεν μπορεί να υφίστατι με μόνο τέσσερα μέλη. 

Διαβάστε την επιστολή του κ. Ζούλα 

"Επιστολή Παραίτησης

Αγαπητέ Πρόεδρε,
Αγαπητοί συνάδελφοι,

Στη συνεδρίαση του Εποπτικού Συμβουλίου της 1ης τρέχοντος μηνός κατέστησα σαφές ότι πρόθεσή μου ήταν να παραιτηθώ και να δημοσιοποιήσω τους λόγους παραίτησής μου – αμετάκλητης αυτή τη φορά – αν δεν κάναμε ούτε και τώρα το εκ του νόμου επιβαλλόμενο καθήκον μας, να καταγγείλουμε και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις και τις απαράδεκτες συνθήκες λειτουργίας της ΝΕΡΙΤ. Στην πολύωρη συζήτηση που ακολούθησε κατέδειξα με απόλυτη επάρκεια και με στοιχεία τόσο τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, όσο και τις υπηρεσιακές δυσλειτουργίες, η συλλειτουργία των οποίων μετατρέπει τη ΝΕΡΙΤ από φορέα ενημέρωσης σε όργανο εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων.

Το ομόφωνο κείμενο στο οποίο καταλήξαμε για την καταγγελία των παρεμβάσεων αυτών θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αποφασιστικής αλλαγής πορείας της ΝΕΡΙΤ, αρχής γενομένης από το ίδιο το Εποπτικό Συμβούλιο. Δυστυχώς, η απόφαση αυτή ενώ καταδικάζει απερίφραστα τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, κρατήθηκε μυστική. Αγνοώ τους μηχανισμούς και τις μεθοδεύσεις μέσω των οποίων παρασιωπήθηκε η σημαντικότερη απόφαση που λάβαμε από τότε που συγκροτήθηκε το Εποπτικό Συμβούλιο, ως εκ του νόμου εγγυητής της ανεξαρτησίας της ΝΕΡΙΤ και ως φορέας που μεριμνά για τη λειτουργία της κατά το δημόσιο συμφέρον. Γνωρίζω όμως καλά ότι με την παρασιώπηση και μόνο, το ίδιο το Εποπτικό Συμβούλιο απαρνείται τον ρόλο που του αναθέτει ο νόμος. Και τούτο αποτελεί και τον τελικό λόγο παραιτήσεώς μου.

Το Εποπτικό Συμβούλιο δεν έχει προορισμό την συγκάλυψη των εσφαλμένων κυβερνητικών επιλογών, ούτε την εξυπηρέτηση πολιτικών και προσωπικών σκοπιμοτήτων. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση της οργανώσεως της ΝΕΡΙΤ καθήκον του Εποπτικού Συμβουλίου είναι να εξασφαλίσει τη σωστή οργάνωσή της σε δημόσιο φορέα ενημέρωσης. Και, υπογραμμίζοντας στους νεόκοπους της δημοσιογραφικής- πολιτικής λειτουργίας, ότι ενημέρωση και σκοπιμότης είναι έννοιες ασυμβίβαστες, καλώ και όσα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου συμμερίζονται τις απόψεις μου, να πράξουν το ίδιο. Ήδη και μόνο η παραίτησή μου συνεπάγεται κατάργηση του Εποπτικού Συμβουλίου, καθώς αυτό, κατά τον ιδρυτικό της ΝΕΡΙΤ νόμο, δεν μπορεί να υφίσταται με τέσσερα μόνο μέλη. Η δε διάλυση και πολύ περισσότερο η αυτοδιάλυση του Εποπτικού Συμβουλίου, είναι η ύστατη πράξη μας που μπορεί να κάνει την Κυβέρνηση να αντιληφθεί έστω και τώρα την αλυσίδα των λαθών που έχει διαπράξει κατά τη συγκρότηση της ΝΕΡΙΤ και να επιχειρήσει μια δεύτερη, σοβαρή εκ μέρους της αυτή τη φορά, προσπάθεια.

Με εκτίμηση
Ανδρέας Χ. Ζούλας
Δημοσιογράφος"

Πηγή

Νίκησε τον νταή χωρίς να τον αγγίξεις

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά  και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.Το παρακάτω βίντεο με τίτλο «Νίκησε τον νταή χωρίς να τον αγγίξεις» αφηγείται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που βιώνουν σχολικό εκφοβισμό, και προτείνει έξυπνους τρόπους, χωρίς χρήσης βίας, για να αντιμετωπίσουν τους ¨"νταήδες".

Πηγή

Η Σουηδία η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα αναγνωρίσει την ανεξάρτητη Παλαιστίνη

Η νέα σουηδική κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αναγνωρίσει το ανεξάρτητο Κράτος της Παλαιστίνης. Αν αυτό συμβεί θα πρόκειται για την πρώτη χώρα της Ευρώπης που θα αναγνωρίσει την ανεξάρτητη Παλαιστίνη.

«Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης μπορεί να επιλυθεί μόνο με μια λύση δύο κρατών με διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο των διεθνών κανόνων», δήλωσε ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Στέφαν Λέφβεν, στην πρώτη του ομιλία στο σουηδικό κοινοβούλιο. «Μια λύση δύο κρατών απαιτεί αμοιβαία αναγνώριση και βούληση για ειρηνική συνύπαρξη. Η Σουηδία θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης», πρόσθεσε.

Υπενθυμίζεται πως το 2012 η γενική συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την ντε φάκτο αναγνώριση του κυρίαρχου Κράτους της Παλαιστίνης, ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν το έχουν ακόμα αναγνωρίσει επίσημα.

Η απόφαση της σουηδικής κυβέρνησης θα δώσει στους Παλαιστίνιους, που ζητούν την αναγνώριση ενός ανεξάρτητου κράτους, σημαντική ώθηση καθώς η Σουηδία έχει τη φήμη ενός έντιμου μεσολαβητή στις διεθνείς υποθέσεις και συνεχίζει να ασκεί επιρροή στην εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. Μετά τη σουηδική αναγνώριση αναμένεται και άλλες χώρες να στραφούν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Οι ΗΠΑ, ο βασικότερος σύμμαχος του Ισραήλ, μετά την ανακοίνωση του πρωθυπουργού της Σουηδίας, ανέφεραν πως «οποιαδήποτε διεθνής αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους» θα ήταν «πρόωρη». Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζεν Ψάκι, επανέλαβε «την κατ’ αρχήν υποστήριξη» της Ουάσινγκτον στη δημιουργία ενός «παλαιστινιακού κράτους», όμως μέσω μιας ειρηνευτικής διαδικασίας και μιας λύσης που θα επιτευχθεί έπειτα από διαπραγμάτευση με το Ισραήλ.

Πηγή

Ποια Εκάλη; Στην… Κοζάνη ζουν οι πιο πλούσιοι Έλληνες

​Πιστεύετε κι εσείς ότι οι πλούσιοι της χώρας μας μένουν στην Εκάλη, την Κηφισιά και τη Φιλοθέη; Ε, λοιπόν πλανάστε πλάνην οικτράν, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Εσόδων μειώνονται συνεχώς οι… πλούσιοι των βορείων προαστίων της Αθήνας και αντίθετα τα πρωτεία καταλαμβάνει η επαρχία και συγκεκριμένη η… Κοζάνη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, μόλις 233.087 φορολογούμενοι δήλωσαν εισοδήματα υψηλότερα από 44.020,54 ευρώ το 2013. Μάλιστα 548.581 φορολογούμενοι δήλωσαν για το 2013 εισοδήματα έως και 2.934,70 ευρώ και 994.365 εισοδήματα 5.869,41 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 1.542.946 Έλληνες ζουν μόλις με 16 ευρώ τη μέρα!

Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι τα ίδια αυτά στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων καταδεικνύουν ότι και στα πλούσια προάστια της Αθήνας, εμφανίζονται πλέον άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα.
Πάντως μέχρι το 2011 η καταγραφή των εισοδημάτων των φορολογουμένων γινόταν από την ΓΓΠΣ, η οποία εμφάνιζε τα εισοδήματα που είχαν δηλωθεί και ξεπερνούσαν τις 100.000 ευρώ σε ετήσια βάση.

Η στατιστική προσέγγιση όμως άλλαξε και πλέον χάθηκε το κριτήριο των 100.000 ευρώ, με αποτέλεσμα να διευρυνθεί και ο αριθμός των φορολογούμενων με υψηλά εισοδήματα.

Έτσι, άλλαξε και ο… χάρτης των πλουσίων στην Ελλάδα, με την Κοζάνη, την Πτολεμαΐδα, τη Μεγαλόπολη και την Τρίπολη να παίρνουν τα πρωτεία από τα προάστια της Αθήνας.

Συγκεκριμένα, στην Κοζάνη το 2012 υπήρχαν 2.473 φορολογικές δηλώσεις με εισοδήματα υψηλότερα των 44.020,54 ευρώ, την ώρα που στην Εκάλη, μόλις 778 φορολογούμενοι δήλωσαν για το οικονομικό έτος 2012 ανάλογα εισοδήματα.

Το πιο αξιοπερίεργο μάλιστα είναι ότι οι δηλώσεις αυτές μειώθηκαν το 2013 στις 681.

Πάντως σύμφωνα με τα στοιχεία, και οι πλούσιοι της Κοζάνης περιορίστηκαν το 2013, αφού μόλις 1.565 δήλωσαν εισοδήματα άνω των 44.020,54 ευρώ, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα στη Φιλοθέη έπεσε φτώχεια καιμόλις 889 φορολογούμενοι δήλωσαν ανάλογα εισοδήματα.

Ισχυροί πάντως, παρά τις δύσκολες συνθήκες, παραμένουν οι πλούσιοι της Πτολεμαΐδας, αφού το 2012 υποβλήθηκαν 1.829 δηλώσεις με εισοδήματα άνω των 44.020,54 ευρώ και 1.040 το 2013.

Τώρα αν αναρωτιέστε τι συνέβη στους πλούσιους του Ψυχικού και της Φιλοθέης, πρέπει να σας πούμε ότι το 2012, 1.136 φορολογούμενοι από το Νέο Ψυχικό έκαναν δήλωση με εισοδήματα που ξεπερνούν τις 44.020,54ευρώ και μειώθηκαν στους 945 το 2013. Την ίδια ώρα, 1.382 φορολογούμενοι από το Παλαιό Ψυχικό δήλωσαν το 2012 εισοδήματα άνω τα 44.020,54 ευρώ και 1.176 το 2013, όταν τα στοιχεία από τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, δείχνουν ότι ο δήμος Φιλοθέης – Ψυχικού έχει 26.771 κατοίκους.

Πηγή

Μνημόνιο Ντράγκι

ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΠΕΡΙ "ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ"

• Επεα πτερόεντα τα κυβερνητικά περί "τέλους της τρόικας"

"Η παραμονή σε πρόγραμμα με την Ε.Ε." όρος για την αγορά από την ΕΚΤ ενυπόθηκων τίτλων και καλυμμένων ομολόγων που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες

Την εκτίμηση ότι "η επόμενη ημέρα" του Μνημονίου είναι άλλο ένα Μνημόνιο επιβεβαίωσε χθες ο διοικητής της ΕΚΤ ακυρώνοντας με απόλυτο τρόπο την επικοινωνιακή καμπάνια Σαμαρά - Βενιζέλου περί τέλους της τρόικας και εξόδου στις αγορές από το 2015. Όπως ανακοίνωσε ο Μάριο Ντράγκι, η ΕΚΤ θα αγοράζει ενυπόθηκους τίτλους (ABS) και καλυμμένα ομόλογα που έχουν διαβάθμιση χαμηλότερη από ΒΒΒ- υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα στην οποία ανήκουν οι τράπεζες που τα κατέχουν θα βρίσκονται "σε πρόγραμμα με την Ε.Ε.".

Δεδομένου ότι το πρόγραμμα της ΕΚΤ είναι διετές και το ύψος του αγγίζει το 1 τρισ. ευρώ, η προϋπόθεση του Μ. Ντράγκι σημαίνει ότι, για να αντλήσουν ρευστότητα οι ελληνικές τράπεζες, η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει στο Μνημόνιο και τα επόμενα δύο χρόνια. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν η κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερνε να περάσει τα σκληρά μέτρα που ζητάει τώρα η τρόικα, από το 2015 θα έπρεπε να πάρει ένα ακόμη Μνημόνιο!

Πηγή

Η Σοφία Βούλτεψη το θέλει δύο φορές…

Το να κάνεις το άσπρο μαύρο απαιτεί- πέρα από την έλλειψη τσίπας—και μια κάποια ικανότητα την οποία όπως καθημερινά αποδεικνύει δεν την διαθέτει η κυρία Σοφία Βούλτεψη. Για μια ακόμη φορά η κυβερνητική εκπρόσωπος σε τηλεοπτική της εμφάνιση (Παρασκευή 3/10) στο star φρόντισε να μας διασκεδάσει…

Όπως μας είπε, λοιπόν, οι εκλογές θα γίνουν κανονικά, στο τέλος της τετραετίας! Μας είπε ακόμη ότι σχετικά με την ψήφο εμπιστοσύνης που ζητάει η κυβέρνηση, ότι, με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση θέλει να δείξει δύο φορές ότι υπάρχει η αρχή της δεδηλωμένης. «Είναι μία μεγάλη, σημαντική κοινοβουλευτική αρχή, την οποία η αντιπολίτευση αμφισβητεί συστηματικά», ανέφερε η Κυβερνητική Εκπρόσωπος, τονίζοντας «ακούμε τα ίδια επιχειρήματα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή. Ουσιαστικά, αμφισβητούν την αρχή της δεδηλωμένης, που δεν έχει αμφισβητηθεί από την εποχή του Χαριλάου Τρικούπη, που εγκαθιδρύθηκε».

Με πιο απλά λόγια η κυρία Βούλτεψη λέει ότι η κυβέρνηση αισθάνεται τόσο δυνατή που θέλει να πάρει δύο φορές ψήφο εμπιστοσύνης, μία με τη συζήτηση που θα εξελιχθεί την επόμενη βδομάδα και μια με την ψήφιση του προϋπολογισμού. Τόσο δυνατή και βέβαιη αισθάνεται η κυβέρνηση και η κυρία Βούλτεψη που ενώ έχουν στο χέρι τους 180 ψήφους που απαιτούνται για την εκλογή θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν  τη δεδηλωμένη (151 ψήφους). Και μάλιστα θέλουν να το αποδείξουν δύο φορές…

Είπαμε, για να λέει κανείς χοντρά ψέματα, δεν αρκεί απλώς να μην έχει τσίπα. Απαιτούνται και άλλες ικανότητες…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Πηγή