15 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι

Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες και σε πολλά επίπεδα οι οποίοι επηρεάζουν το κατά πόσον αισθανόμαστε επιτυχημένοι, πλήρεις και ευτυχείς, αλλά θεωρώ ότι ο σημαντικότερος από αυτούς είναι ο βαθμός της δικής μας συναισθηματικής ωρίμανσης. Η συναισθηματική ωριμότητα προσφέρει σταθερότητα, ψυχική δύναμη και αυτοπεποίθηση.

Τα συναισθήματά μας θεωρούνται μέρος του ψυχισμού μας, αλλά αυτό που τα ξεχωρίζει ποιοτικά είναι ότι έχουν άμεση επίδραση στη φυσική μας υπόσταση· επηρεάζουν τις λειτουργίες του σώματός μας και καθοδηγούν κάθε δράση μας. Χωρίς συναισθήματα δε θα είχαμε κίνητρο για να κάνουμε το οτιδήποτε. Κατά την αναλογία που δίνει ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Φύλλα Πορείας: Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης», αν ο εαυτός μας ήταν μια άμαξα, τα συναισθήματα θα ήταν τα άλογα που την κινούν και το μυαλό μας ο αμαξάς που κρατάει τα γκέμια.

Κατά την οπτική γωνία του παρόντος άρθρου, οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία, όπου ο αμαξάς και τα άλογα συνεργάζονται αρμονικά. Για κάποιους τυχερούς, η ισορροπία αυτή έρχεται με φυσικό, εξελικτικό τρόπο, καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν μέσα σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που την υποστηρίζει. Σε άλλους, ακόμα πιο τυχερούς, έρχεται λίγο ως πολύ έμφυτη. Για τους περισσότερους από εμάς, είναι μια κατάκτηση που έρχεται μετά από συνεχή, συστηματική, επίπονη και ειλικρινή εσωτερική εργασία.

Τα γνωρίσματα της ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας είναι πολλά, όπως πολλοί είναι και τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται – ίσως υπερβολικά πολλοί για να περιγραφούν. Σε αυτό το άρθρο, αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη οδό, δηλαδή να παραθέσουμε ένα δείγμα των «θαυμαστών» πραγμάτων που κάνουν οι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό βαθμό ψυχικής και συναισθηματικής ωριμότητας, θα κάνουμε κάτι που ίσως είναι χρησιμότερο· κάτι που δείχνει ποια όρια μπαίνουν χάρη στην ωριμότητα και γιατί, τόσο προς τους εαυτούς μας, όσο και προς τους άλλους.

Ας δούμε λοιπόν 15 πράγματα που  δεν κάνουν οι ψυχικά και συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι.

Δεν αποζητούν την αποδοχή των άλλων

Η ανάγκη να αποσπάσουμε την προσοχή και κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων είναι απευθείας συνδεδεμένη με το συναισθηματικό μας κόσμο. Κάποιοι από εκείνους που έχουν την ανάγκη να γίνονται αποδεκτοί από τους άλλους, αισθάνονται ότι έχουν αξία μόνο όταν παίρνουν την επιβεβαίωση από κάποιον τρίτο, ότι αυτός τους έχει ανάγκη, ότι του είναι χρήσιμοι. Είναι λες και οι άνθρωποι αυτοί αμφιβάλλουν για την αξία τους ή ότι έχουν πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλει κανείς για την αξία του είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: αν ούτε καν εσύ δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, κανείς δεν θα πιστέψει ποτέ ότι αξίζεις.

Η αναζήτηση της αποδοχής των άλλων κρύβει μεγάλες παγίδες. Η μεγαλύτερη, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπάρχει ο κίνδυνος οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να χαραμίζουν τη δική τους ζωή, ζώντας τη φαντασιακή ζωή κάποιου άλλου, δηλαδή εκπληρώνοντας τις προσδοκίες κάποιου άλλου. Πολλές φορές αυτό έχει ρίζες στην παιδική ηλικία, όταν οι γονείς προβάλλουν πάνω στο παιδί τις δικές τους προσδοκίες, αντί να του δίνουν αγάπη για αυτό που είναι, όπως είναι, άνευ όρων. Βλέποντας το παιδί την αναγνώριση και την αποδοχή μόνο όταν συμμορφώνεται με την εκπλήρωση των (εκφρασμένων ή υπονοούμενων) προσδοκιών των γονιών του, αναπτύσσει τη συμπεριφορά της αποζήτησης αυτής της αναγνώρισης, μπερδεύοντας την επιδοκιμασία (που εκδηλώνουν οι γονείς λόγω της ικανοποίησης των δικών τους επιθυμιών) με την αγάπη (που έχουν ανάγκη και αποζητούν τα παιδιά). Αυτή η αποζήτηση όμως ποτέ δε φτάνει σε ολοκλήρωση, καθώς, όση αποδοχή και να κερδίσουν στη ζωή τους (πχ μέσω της επαγγελματικής επιτυχίας), πάντα θα τους λείπει το αρχικό ζητούμενο: η αγάπη.

Δεν επιτρέπουν σε άλλους να τους ρίχνουν

Ο υγιής ψυχισμός απαιτεί συναισθηματική ανθεκτικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους με συμπλέγματα, απωθημένα και κακίες, που δε θέλουν να βλέπουν άλλους ανθρώπους να προοδεύουν και να προχωράνε στη ζωή τους. Μέσα σε κάθε περίσταση της ζωής σας, μπορεί να υπάρχει κάποιος που σας φθονεί. Η ατυχής αλήθεια είναι ότι, πολύ συχνά, οι άνθρωποι που μας κρατάνε πίσω είναι εκείνοι που βρίσκονται περισσότερο κοντά μας. Το να απαλλαγούμε από αυτούς τους ανθρώπους είναι τις πιο πολλές φορές η καλύτερη λύση, αλλά ταυτόχρονα είναι και η πιο δύσκολη. Αν μπορέσετε να απομακρύνετε διακριτικά αυτούς τους ανθρώπους από κοντά σας, θα έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για να καθαρίσετε τη ζωή σας από συναισθηματικά φορτία που σας κρατάνε καθηλωμένους.

Δεν κρατούν μνησικακία

Αν κρατάτε μέσα σας απωθημένο θυμό, πικρία ή κακία για κάτι που σας έχουν κάνει, τότε ήδη ασχολείστε περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται με κάποια κατάσταση. Εάν κάποιος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, συγχωρέστε τον και προχωρήστε. Εάν δε ζητήσει συγγνώμη, τότε διακόψτε σχέσεις μαζί του, αποκόψτε τον εαυτό σας από εκείνον και προχωρήστε· μόνο μην αφήσετε τα όποια σκοτεινά συναισθήματα να παραμείνουν μέσα σας. Η μνησικακία (ανάμνηση του κακού), το να κουβαλάτε στις συναισθηματικές αποσκευές σας θυμό ή πικρία για την κακία που αισθάνεστε ότι σας έχουν κάνει, καταναλώνει πάρα πολλή ψυχική ενέργεια, σας κάνει δυστυχείς και βλάπτει την υγεία σας (διαβάστε εδώ για παράδειγμα). Όπως είπε κάποιος κάποτε, η μνησικακία είναι σαν να παίρνω εγώ το δηλητήριο και να περιμένω ότι θα πεθάνει ο άλλος.

Δε σταματούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει

Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν ό,τι κάνουν επειδή το αγαπούν και δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν για κανέναν τρίτο που μπορεί να έχει τις δικές του προτιμήσεις ή σκοπιμότητες.

Δε σταματούν να πιστεύουν στον εαυτό τους

Εκείνοι που αγαπούν τον εαυτό τους και κατανοούν τον εαυτό τους — εκείνοι που δε φοβούνται να είναι υπερήφανοι για τους εαυτούς τους — δεν αμφιβάλουν ποτέ για την αξία τους. Ξέρουν ακριβώς πόσο αξίζουν και φέρονται αναλόγως· ούτε υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τους εαυτούς τους.

Δε φέρονται επιθετικά προς στους άλλους

Οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακοί. «Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό;» μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Η επιθετική ή καταπιεστική συμπεριφορά προς τους άλλους έχει νόημα και μπορεί να χρησιμεύει μόνο σαν τρόπος επιβολής. Αν προσπαθείς να επιβληθείς σε άλλους ή να τους μειώσεις, ας ελπίσουμε ότι το κάνεις στα πλαίσια των επαγγελματικών σου υποχρεώσεων (πχ σε διαπραγματεύσεις)· αν όμως είναι η γενικότερη στάση ζωής σου να φέρεσαι σαν μ@λ@κας, τότε αυτό είναι σαφής ένδειξη προσπάθειας υπερκάλυψης της πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης που κατά βάθος σε βασανίζει. Μήπως οδηγείς και μεγάλο, ακριβό αυτοκίνητο; Έχω ακούσει ότι υπάρχουν ειδικά χάπια για την περίπτωσή σου.

Δεν αφήνουν τον καθένα να μπαίνει μέσα στη ζωή τους

Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν συναισθηματική σταθερότητα για ένα λόγο: Δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εκτεθεί στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν διαλέξει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τη ζωή τους χαοτικά, χωρίς κατεύθυνση και χωρίς προσανατολισμό (στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμα με τάσεις αυτοκαταστροφής (στη χειρότερη) – και πολύ ευχαρίστως θα έπαιρναν κι εσάς μαζί, για παρέα.

Δε φοβούνται να αγαπήσουν πραγματικά

Εάν φοβάσαι να αγαπήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις αρκετή εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Ίσως να πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους για να διατηρήσεις μακροχρόνια σχέση. Ίσως δεν μπορείς να διακρίνεις τι θα δουν οι άλλοι σ’ εσένα για να θέλουν να είναι μαζί σου. Ίσως πιστεύεις πως ό,τι και να δοκιμάσεις θα είναι καταδικασμένο έτσι κι αλλιώς να αποτύχει και δε θες να μείνεις πάλι μόνος και πληγωμένος.

Προσπάθησε να το δεις από την αντίθετη πλευρά. Κατά βάθος είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και αυτό θα το αισθανθεί οποιοσδήποτε σε γνωρίσει καλύτερα. Ακόμα και αν κάτι δεν προχωρήσει, δε σημαίνει ότι θα φταις εσύ. Σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο. Αν όλα πάνε καλά, θα είναι χάρη και στους δύο. Αν όχι, η ευθύνη θα είναι και των δύο από κοινού. Εκτός βέβαια, αν είσαι ένας κακός και απαίσιος χαρακτήρας! Τότε ναι, φταις εσύ.

Δε μένουν στο κρεβάτι, τρέμοντας τη μέρα μπροστά τους

Η καλύτερη στιγμή της ημέρας θα έπρεπε να είναι η στιγμή που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είσαι για άλλη μια μέρα ζωντανός, ότι έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις, να καταφέρεις πράγματα, να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη! Πολύ συχνά, δυστυχώς, παίρνουμε την ύπαρξή μας σαν αιωνίως δεδομένη.

Δε φοβούνται την ηρεμία

Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι δεν αισθάνονται την ανάγκη για συνεχή δράση, ούτε έχουν την ανάγκη συνεχούς εύρεσης νέων ερεθισμάτων. Δεν έχουν την ανάγκη να γεμίζουν με δραστηριότητες το χρόνο τους και να είναι συνέχεια στο πόδι, προκειμένου να αποφεύγουν έτσι να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους ή για να αποδείξουν στους άλλους ή στον εαυτό τους την αξία τους. Εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας, καθώς τους υπενθυμίζουν το πώς είναι απλά να υπάρχεις και να αναπνέεις. Με αυτό δεν εννοούμε ότι αποφεύγουν την ένταση, αλλά μόνο ότι δεν τους καίει κάποια ιδιαίτερη ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης και δράσης, δεν είναι παθολογικά εξαρτημένοι από αυτήν. Αντιθέτως, πολύ ευχαρίστως και χωρίς τύψεις ή ανασφάλειες θα πήγαιναν με την πρώτη ευκαιρία για έναν ήσυχο περίπατο ή θα καθόντουσαν για λίγο σε ένα παγκάκι να παρατηρήσουν και να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους το περιβάλλον.

Δεν κάνουν πράγματα που δε θέλουν να κάνουν

Όλοι κάποιες στιγμές χρειάζεται να κάνουμε πράγματα που είτε δε μας τρελαίνουν ή δε μας αρέσουν, αλλά ποτέ δεν θα έπρεπε να κάνουμε πράγματα που δε θέλουμε να κάνουμε. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό και έχουν πάντα μέσα στο μυαλό τους τα πράγματα που αγαπούν, κάτι το οποίο σαν στάση ζωής τους βοηθά και στο να βρίσκουν τρόπους για να φτάσουν εκεί. Μπορεί να μην απολαμβάνουν κάθε δευτερόλεπτο καθενός πράγματος που κάνουν, όμως έχουν ένα σκοπό και κάθε τι που κάνουν τους φέρνει πιο κοντά σε αυτό που αγαπούν.

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν «όχι»

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία· αν δεν μπορείς να πεις «όχι», είσαι υποψήφιο θύμα εκμετάλλευσης. Οι άλλοι θα σε έχουν για χαλάκι της εξώπορτας και κανείς δε θα ζητάει τη γνώμη σου – ούτε θα τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όταν τη δίνεις από μόνος σου. Το να λες «όχι» υπενθυμίζει στους άλλους ότι είσαι ανεξάρτητος, ότι έχεις όρια και ότι δεν μπορούν να σε ελέγξουν στα πάντα.

Δεν «αμελούν» να δίνουν ένα χέρι βοήθειας

Η δικαιολογία «δεν μπορώ» δε στέκει, όταν έχουμε να κάνουμε με τη συμπόνια και τη συμπαράσταση. Μερικές φορές δε χρειάζεται να έχουμε χρήματα για να βοηθήσουμε κάποιον· λίγος από τον χρόνο μας, η συμπάθειά μας και η προσοχή μας μπορεί να είναι αρκετά. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να παραβλέπουν τα πράγματα που μας συνδέουν με τους άλλους. Οι ψυχικά ώριμοι άνθρωποι εκτιμούν τη Ζωή σε όλες της τις μορφές, εκφάνσεις και εκδηλώσεις και είναι περισσότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν άλλους που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση.

Δεν αισθάνονται την ανάγκη να «ταιριάξουν»

Όσο πιο ώριμος είναι κάποιος ψυχικά, τόσο λιγότερο αισθάνεται την ανάγκη να ταιριάξει με άλλους ανθρώπους, ομάδες ή καταστάσεις και τόσο περισσότερο ανεξάρτητος γίνεται. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Χόρχε Μπουκάι, τόσο περισσότερο «αυτοεξαρτώμενος» γίνεται, με την έννοια ότι εξαρτάται όλο και περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του και δεν εξαρτάται από το με ποιον είναι.

Το πρώτο στάδιο της διαδρομής που ακολουθεί η σκέψη και τα συναισθήματα των ώριμων ψυχικά ανθρώπων ξεκινάει από τη συνεχή, επίμονη (και επίπονη μερικές φορές, λόγω ξεβολέματος ή απομυθοποίησης καταστάσεων και προσώπων), προσπάθεια αυτογνωσίας, το «γνώθι σ’ αυτόν» του Σωκράτη, δηλαδή από το «ποιος είμαι». Από το ποιος είμαι, με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα προκύπτει το δεύτερο στάδιο του σκεπτικού μας, το «τι (θα έπρεπε να) κάνω». Αυτό που θα αναφέρω είναι υπεραπλούστευση, αλλά το χρησιμοποιώ για παράδειγμα: ο ζωγράφος ζωγραφίζει, ο συγγραφέας γράφει, ο αθλητής αθλείται, ο λεμονοστύφτης στύβει λεμόνια. Αυτό εφαρμόζεται αντίστοιχα σε όλες τις εκδηλώσεις του ανθρώπου, από τις προσωπικές, μέχρι τις σεξουαλικές, τις επαγγελματικές, τις κοινωνικές, τα χόμπι κτλ. Το τι κάνω, με τη σειρά του, μέρα με τη μέρα χτίζει το τρίτο στάδιο και με οδηγεί από μόνο του στο «πού πάω». Στη συνέχεια, πάνω στη διαδρομή που χαράσσεται με βάση το πού πάω, έρχομαι σε επαφή με συνοδοιπόρους των οποίων αυτό το κομμάτι της διαδρομής τους συμπίπτει με τη δική μου (πρόσκαιρα ή μακροχρόνια) και με τους οποίους μπορώ (ή και όχι, ό,τι διαλέξω) να αναπτύξω σχέσεις, οπότε προκύπτει το τέταρτο και τελευταίο βήμα, το «με ποιον είμαι» που λέγαμε στην αρχή.

Οι ώριμοι και έμπειροι συναισθηματικά άνθρωποι γνωρίζουν τη σειρά των βημάτων και επανεξετάζουν τον εαυτό τους συνεχώς. Η σειρά πρέπει να είναι πάντα από τα προηγούμενα προς τα επόμενα, όχι αντίστροφα. Το κάθε ένα επόμενο στάδιο (θα έπρεπε να) είναι αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων σταδίων. Για παράδειγμα, το τι κάνω δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το ποιος είμαι –  το ποιος είμαι (πρέπει να) καθορίζει το τι κάνω· το με ποιον είμαι δεν (θα έπρεπε να) καθορίζει το προς τα πού πάω –  το προς τα πού πάω (πρέπει να) καθορίζει με ποιον θα είμαι.

Το θέμα αυτό συσχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο που δίνουμε στην έννοια «ελευθερία», καθώς και τις συνέπειες της ελευθερίας. Η ελευθερία μάς ολοκληρώνει οντολογικά ως ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα μάς φορτώνει με ευθύνες και υπευθυνότητες, γι’ αυτό οι περισσότεροι επιθυμούν ολόθερμα να πιστεύουν ότι δεν είναι ελεύθεροι· αλλιώς δεν θα είχαν κανένα άλλοθι για το ότι δεν αναλαμβάνουν δράση για να αλλάξουν την κατάστασή τους (αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για τα αποτελέσματα των δράσεών τους). Από την άλλη, αν παραδέχονταν ότι ήταν ελεύθεροι, δεν θα είχαν κανέναν άλλον να του φορτώσουν (μεταβιβάσουν) τις δικές τους ευθύνες για το τι κάνουν τώρα, πού πάνε τώρα και με ποιον είναι τώρα.

Εκεί όμως θα πάμε σε επόμενο άρθρο, το οποίο θα ασχοληθεί ειδικά με το αντικείμενο της ελευθερίας. Όσον αφορά το παρόν άρθρο, κάντε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και συγκρίνετε με αυτό που συμβαίνει στη ζωή σας. Τι άποψη έχετε; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;

Δεν ξεχνούν ότι η «ευτυχία» είναι «στάση ζωής»

Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο, οι ψυχικά ώριμοι και ψαγμένοι άνθρωποι κατανοούν την ανθρώπινη φύση και κατάσταση. Καταλαβαίνουν το ρόλο που παίζει ο εγκέφαλός μας και τη δύναμη που έχει η ίδια η δική μας αντίληψη των πραγμάτων πάνω στο σώμα και το νου μας, και από βιολογικής και από ψυχολογικής πλευράς. Κατανοούν ότι τα συναισθήματα είναι αντιδράσεις· αντιδράσεις όχι απέναντι στα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά αντιδράσεις στη δική μας αντίληψη των γεγονότων. Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις μας δεν αντανακλούν την πραγματικότητα· αντανακλούν την ερμηνεία που εμείς οι ίδιοι δίνουμε στην πραγματικότητα (φυσική, κοινωνική ή όποια άλλη). Χαρακτηριστικές περιπτώσεις, σε ό,τι αφορά την «φυσική πραγματικότητα», είναι εκείνες που θίγονται στο άρθρο μας «Φυσικές αισθήσεις – Ο θόρυβος ενός δέντρου που πέφτει».

Αν κάποιος το κατανοήσει αυτό βαθιά, θα είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα τα συναισθήματά του και, αλλάζοντας τη στάση του, να αλλάξει την κατάστασή του και, σε τελική ανάλυση, την ευχαρίστηση που παίρνει από τη ζωή του.

Πηγή

http://laspas.gr/

Μην ζητάτε από τους φτωχούς να θυσιαστούν για την κλιματική αλλαγή

 

Ένας άντρας προσπαθεί να φτάσει στο σπίτι του περνώντας μέσα από ένα πλημμυρισμένο χωράφι στην περιοχή Mikocheni του Dar es Salaam, Τανζανία, στις 12 Απριλίου 

Του Charles Kenny 

Την περασμένη εβδομάδα, διέρρευσε στον Τύπο ένα σχέδιο της πιο πρόσφατης έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) με θέμα τις πιθανές επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη. Τα συμπεράσματα είναι ιδιαίτερα δυσοίωνα, κυρίως για τις φτωχότερες χώρες, που θα πρέπει για άλλη μια φορά να θυσιαστούν για να σώσουν τον πλανήτη.

Σύμφωνα με τα όσα διέρρευσαν, η επιτροπή προτίθεται να αναφέρει ότι ο κόσμος μπορεί σύντομα να προσεγγίσει μια θερμοκρασία όπου το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας θα αρχίσει να τήκεται αμετάκλητα. Σε μερικούς αιώνες, το γεγονός αυτό μπορεί να αυξήσει το επίπεδο της στάθμης της θάλασσας έως και 7 μέτρα. Η κυβέρνηση Ομπάμα, εν τω μεταξύ, αποκάλυψε ότι αναζητά να συνάψει μια ισχυρή συμφωνία για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά τη σύνοδο κορυφής για το κλίμα των Ηνωμένων Εθνών που θα διεξαχθεί του χρόνου  -την ισχυρότερη που μπορεί να πετύχει χωρίς να χρειάζεται τη συγκατάθεση της αμερικανικής Γερουσίας.

Η είδηση για την πίεση που ασκεί ο Obama προς την κατεύθυνση μιας πιο επιθετικής δράσης σε παγκόσμιο επίπεδο θα πρέπει να ακούγεται ιδιαίτερα ευχάριστα στα αυτιά των πιο φτωχών χωρών, δεδομένου ότι ο αναπτυσσόμενος κόσμος είναι αυτός που θα πληγεί περισσότερο από την κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται περισσότερη οικονομική ανάπτυξη και περισσότερη ενέργεια σήμερα – και τίποτα δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της προόδου. Αν και θα ήταν όμορφο να πιστεύουμε ότι κανείς δεν ανταλλάσσει τη βιωσιμότητα με την ανάπτυξη, ωστόσο αυτό είναι αναμφισβήτητα μια πραγματικότητα. Και τη βιωσιμότητα του αύριο δεν θα πρέπει να την επωμίζονται οι φτωχότερες χώρες σήμερα.

Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη, κατανοητή επιθυμία να προσποιούμαστε ότι οι φτωχές χώρες δεν χρειάζεται να ρυπάνουν προκειμένου να αναπτυχθούν -ότι, για παράδειγμα, μπορούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια τους χωρίς αυξήσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Μια σειρά από «Στόχους Αειφόρου Ανάπτυξης» που βρίσκονται στο στάδιο των διαπραγματεύσεων πριν την υπογραφή κατά τη συνάντηση των ηγετών του κόσμου στον ΟΗΕ το 2015 θα μιλά σχεδόν σίγουρα για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την προστασία των δασών και των ωκεανών, παράλληλα με τη μείωση της φτώχειας και τη βελτίωση της παγκόσμιας υγείας. Το πιο πιθανό είναι ότι θα λέει ελάχιστα ή τίποτα για τους συμβιβασμούς που γίνονται σε σχέση με τους στόχους αυτούς και αντ’ αυτού θα λέει ότι είναι όλοι εξίσου σημαντικοί πυλώνες στήριξης του ίδιου ευρύτερου προγράμματος. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια – ή, τουλάχιστον, δεν είναι αλήθεια ακόμα.

Πάρτε για παράδειγμα τη χρήση της ενέργειας: οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου στην πραγματικότητα αυξήθηκαν ταχύτερα μεταξύ των ετών 2000-2010 από ό,τι τα προηγούμενα 30 χρόνια, σύμφωνα με το έγγραφο της IPCC που διέρρευσε. Αυτό δεν οφείλεται στις πλούσιες χώρες, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ άλλων, έχουν πετύχει μείωση των εκπομπών κατά την τελευταία δεκαετία. Αντ ΄αυτού, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έχουν αυξηθεί, επειδή οι αναπτυσσόμενες χώρες αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς, και ως αποτέλεσμα έχει αυξηθεί η κατανάλωση ενέργειας. Η αυξημένη χρήση ενέργειας παραμένει στο επίκεντρο της ανάπτυξης στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Και η πιο φθηνή, πιο αξιόπιστη μορφή ενέργειας παραμένουν τα ορυκτά καύσιμα.

Η κλιματική αλλαγή δεν είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο αναπτυσσόμενος κόσμος σήμερα. Η έκθεση της IPCC διατυπώνει μία μη ολοκληρωμένη εκτίμηση ότι το κόστος της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 2,5C πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα μπορεί να αγγίξει το 2% του παγκόσμιου εισοδήματος. Το μεγαλύτερο από το βάρος αυτό θα πέσει στους ώμους του αναπτυσσόμενου κόσμου. Και καθώς η θερμοκρασία του πλανήτη θα ανεβαίνει πάνω από 2,5C, το κόστος θα αυξάνεται εκθετικά. Αλλά αξίζει τον κόπο να συγκρίνει κανείς το δυνητικό κόστος της κλιματικής αλλαγής για τον επόμενο αιώνα, με τους ρυθμούς ανάπτυξης τις επόμενες δύο δεκαετίες που απαιτείται για την εξάλειψη της απόλυτης φτώχιας στις λιγότερο προνομιούχες χώρες. Για πλησιάσουμε στην εξάλειψη της φτώχιας του 1,25 δολαρίων την ημέρα έως το 2030, οι αναπτυσσόμενες χώρες στις οποίες ζουν οι φτωχότεροι άνθρωποι στον κόσμο θα πρέπει να αναπτύσσονται κατά περίπου 4,5% κάθε έτος  από το 2012 ως το 2030.

Για να πλησιάσουν οπουδήποτε κοντά στην ποιότητα της ζωής στις ΗΠΑ, τα εισοδήματα και η κατανάλωση ενέργειας στις φτωχότερες χώρες πρέπει να αυξηθούν κατά τάξεις μεγέθους. Σκεφτείτε ότι το μέσο εισόδημα σε μια χώρα όπως η Τανζανία αντιστοιχεί στο 3% του μέσου όρου των εισοδημάτων στις ΗΠΑ (με βάση την αγοραστική δύναμη). Έστω κι διπλασιαζόταν το εισόδημα της Τανζανίας, η χώρα θα εξακολουθούσε να είναι απελπιστικά φτωχή. Η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος ανά άτομο στις χώρες της Ανατολικής Αφρικής είναι 92 κιλοβατώρες ετησίως. Οι Αμερικανοί καίνε ίση ποσότητα σε δυόμισι ημέρες.

Η ίδια λογική ισχύει και για την Κίνα, που ευθύνεται για τη μεγαλύτερη ποσότητα εκπομπής αερίων στον κόσμο. Το 2007, περισσότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας εξακολουθούσε να ζει με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, που είναι περίπου το ένα έβδομο από το όριο της φτώχειας στις ΗΠΑ. Η Κίνα πρέπει να δει πολύ περισσότερη οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή ενέργειας, αν θέλει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της να αγγίξει τα επίπεδα κατανάλωσης που εξακολουθούν, ωστόσο, να θεωρούνται ως επίπεδα ανέχειας στις ΗΠΑ.

Παρ ΄όλα αυτά, υπάρχουν πράγματα που οι φτωχότερες χώρες θα μπορούσαν και πρέπει να κάνουν σήμερα τα οποία θα ήταν τόσο προς το άμεσο συμφέρον τους αλλά, επίσης, θα μπορούσαν να βοηθήσουν και το περιβάλλον. Ένα παράδειγμα: Οι επιδοτήσεις καυσίμων στις αναπτυσσόμενες χώρες εξακολουθούν να ανέρχονται σε περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το 2010, το Ιράν μείωσε τις μαζικές επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων και διοχέτευσε το ποσό που εξοικονόμησε στο 80% του πληθυσμού. Για τους φτωχούς ανθρώπους, οι μεταφορές κόστιζαν περισσότερο από το ήμισυ του εισοδήματός τους. Αυτό και μόνο το μέτρο οδήγησε σε μείωση των εκπομπών άνθρακα, σε αύξηση της οικονομικής αποδοτικότητας και μείωση της ανισότητας, όλα την ίδια στιγμή.

Και παραμένει αναμφισβήτητα αληθές ότι, αν θέλουμε να αποφύγουμε τον κλιματικό Αρμαγεδδώνα, οι φτωχές χώρες θα πρέπει να γίνουν πλούσιες, χρησιμοποιώντας πολύ λιγότερο άνθρακα από όσο έκαναν χρήση κάποτε οι χώρες που σήμερα είναι πλούσιες. Αλλά πριν οι πλούσιες χώρες ζητήσουν από τους πιο φτωχούς ανθρώπους του κόσμου να στραφούν προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι η φθηνότερη μορφή ενέργειας που μπορούν να έχουν πρόσβαση οι φτωχοί άνθρωποι.

Οι πλούσιες χώρες πρέπει να παρέχουν στήριξη για την ανάπτυξη σύγχρονων υποδομών παραγωγής ενέργειας, την έρευνα και την ανάπτυξη φθηνότερων μεθόδων παραγωγής (και, αν είναι απαραίτητο, αποθήκευσης) ανανεώσιμης ενέργειας και, ως έσχατο μέσο, την παροχή επιδοτήσεων για ηλιακή, αιολική, υδροηλεκτρική, πυρηνική ή άλλη μορφή παραγωγής ανανεώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας στις φτωχές χώρες. Μέχρι στιγμής, οι πλούσιες χώρες έχουν σε μεγάλο βαθμό αποτύχει σε αυτό το μέτωπο, παρέχοντας μόλις ένα 0,2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος των αναπτυσσόμενων χωρών σε χρηματοδότηση κάθε χρόνο για τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής και προσαρμογή, το οποίο προέρχεται ως επί τω πλείστω από τις υφιστάμενες ενισχύσεις και τους προϋπολογισμούς αναπτυξιακής χρηματοδότησης.

Αποτελεί λογική ανησυχία των αναπτυσσόμενων χωρών ότι τα κονδύλια στήριξης που χρησιμοποιούνταν ως τώρα για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, της υγείας και της εκπαίδευσης θα αναδρομολογούνται από εδώ και στο εξής για την ενίσχυση της αναπροσαρμογής των υποδομών και τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, ακόμη και αν αυτές οι χώρες θα προτιμούσαν τα χρήματα αυτά να δοθούν σε άλλους σκοπούς. Ένας φόρος επί των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στον πλούσιο κόσμο θα μπορούσε να είναι μια κατάλληλη πηγή εσόδων για την παροχή πρόσθετων επενδύσεων για την έρευνα σχετικά με τη μείωση του κόστους και την αύξηση της αξιοπιστίας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ή τη χρηματοδότηση μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής στον φτωχό κόσμο.

Όμως, ανεξάρτητα από το πώς οι πλούσιες χώρες επιλέγουν να αυξήσουν την επιπλέον χρηματοδότηση, ένα πράγμα είναι σαφές: Οι άνθρωποι που καταναλώνουν λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια από ό,τι το μέσο αμερικανικό ψυγείο, που έχουν εισοδήματα το ένα πεντηκοστό αυτών των ΗΠΑ και που πεθαίνουν από ασθένειες που μπορούν να θεραπευτούν με αντιβιοτικά που κοστίζουν μόνο μερικά σεντς δεν θα πρέπει να κληθούν να θυσιαστούν ακόμα περισσότερο σήμερα για χάρη του αύριο. Θυσιάζονται ήδη αρκετά.

Ο Kenny είναι συνεργάτης του Κέντρου για την Παγκόσμια Ανάπτυξη και συγγραφέας του βιλίου The Upside of Down: Why the Rise of the RestisGreat for the West.



Πηγή

Πώς είναι Μάκη μου να κάνεις μια ζωή στην οποία ντρέπεσαι για τον ακροδεξιό που είσαι;

Ο πιο επικίνδυνος εχθρός τής υποκρισίας είναι η γερή μνήμη. Αν κατάφερνε ποτέ να ξεμπέρδευε με αυτή, οι υποκριτές σε αυτόν τον κόσμο θα ήταν απείρως περισσότεροι. Οχι πως τώρα, δηλαδή, είναι λίγοι, όπως μαρτυρά και το παράδειγμα του Μ. Βορίδη. Ημουν πρωτοετής φοιτητής στην Αθήνα το 1997 και θυμάμαι πολύ καλά τις συγκεντρώσεις με την παρουσία μερικών νοματαίων και τα φέιγ βολάν του προέδρου τότε του Ελληνικού Μετώπου, το πρόγραμμα του οποίου δεν διέφερε και πολύ από το εθνικιστικό και μισαλλόδοξο της Χρυσής Αυγής και του Εθνικού Μετώπου του Ζ.Μ. Λε Πεν. Θα μου πείτε πως όλοι στα νιάτα μας έχουμε κάνει τις βλακείες μας και είναι άδικο να στιγματιζόμαστε γι' αυτές στο υπόλοιπο της ζωής μας. Eχετε δίκιο. Μόνο που ο Μ. Βορίδης δεν μετάνιωσε ποτέ ούτε για τα τσεκούρια, για παράδειγμα, ούτε για το ότι ήταν διάδοχος του Ν. Μιχαλολιάκου στην ηγεσία τής νεολαίας τής ΕΠΕΝ, του χουντικού κόμματος που ίδρυσε ο Παπαδόπουλος από τη φυλακή. Εχει, μάλιστα, το θράσος να ισχυρίζεται πως δεν γνώριζε τον ηγέτη σήμερα των χιμπαντζήδων με τα μαύρα! Σαν να λέμε πως ο Αντ. Σαχλαμαράς κι ο Β. Βενιζέλος μέχρι να γίνουν πρόεδροι των κομμάτων τους ήξεραν τον Κ. Καραμανλή και τον ρεζίλη των Παπανδρέου μονάχα από την τηλεόραση. Δεν είμαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου Μάκη μου, αλλά δεν είμαι και τόσο ηλίθιος ούτε εγώ ούτε η πλειονότητα των ελλήνων, με τη νοημοσύνη τής οποίας χλευάζεις απροκάλυπτα...

Ο νυν πρωθυπουργεύων έχει δηλώσει πως στη νιότη του υπήρξε ακτιβιστής τής δεξιάς. Αν ήθελε να είναι περισσότερο ειλικρινής, θα μιλούσε για ακροδεξιά. Οσο, όμως, κι αν θέλει ο φασίστας να κρυφτεί ο αντικομμουνισμός του δεν τον αφήνει. Ακούγοντας τον Μ. Βορίδη να ρητορεύει στη Βουλή στην θέση ενός κάπως πιο λάιτ ακροδεξιού όπως ο Αντ. Σαχλαμαράς (αν κι ο Τ. Μπαλτάκος μπορεί να έχει αντιρρήσεις...ως προς το λάιτ) νόμιζα πως είχα μεταφερθεί με χρονοκάψουλα στην ταραγμένη δεκαετία τού '60, όταν η αντικομμουνιστική υστερία είχε φτάσει στο ζενίθ της. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάποια προβλήματα με την ακοή μου, αλλά δεν νομίζω πως αδικώ τον Μ. Βορίδη αν ισχυριστώ πως ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης που επέκτεινε χρονικώς το χαράτσι των ακινήτων μέσω των λογαριασμών τής ΔΕΗ και ψήφισε τον ΕΝΦΙΑ μας απειλούσε πως αν έρθουν οι "βάρβαροι κομμουνισταί" στην εξουσία θα μας πάρουν τα σπίτια και θα καταργήσουν την ατομική ιδιοκτησία. Ως ένα βαθμό συμπονώ τον υπουργό (τρομάρα μας) Υγείας. Πρέπει να του είναι πολύ δύσκολο να καταπνίγει τον φασιστάκο που σιγοκαίει μέσα του για να παρουσιάζει στην κοινωνία και, κυρίως, στην ελίτ όπου δείχνει τα διαπιστευτήριά του καλής διαγωγής για τη μετά Σαχλαμαρά εποχή, το προσωπείο τού συνεπούς φιλελεύθερου αστού πολιτικού. Πώς είναι να κάνεις μια τέτοια ζωή Μάκη μου, στην οποία ντρέπεσαι κι ο εσύ ο ίδιος για τον ακροδεξιό που είσαι; Πάλι "καλά" που βρίσκεται κι ο φίλος σου ο Αδ. Γεωργιάδης και σε υπερασπίζεται λέγοντας πως δεν είσαι ναζιστής, "απλώς" χουντικός! Μόνο οι δεξιοί μπορούν να δίνουν διαφορετικές ονομασίες στον απόπατο. Προσωπικώς δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω σκατό από σκατό...

Κάντε με να αισθανθώ καλύτερα και πείτε μου πως δεν είμαι ο μόνος που του σηκώνεται η τρίχα με το να βλέπει ένα νεοφασίστα όπως ο Μ. Βορίδης να μιλά εξ ονόματος του πρωθυπουργού στη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Σας ικετεύω για ένα ψέμα, να με τσιμπήσετε και να με ξυπνήσετε από τον εφιάλτη που βρίσκομαι. Πώς είναι δυνατό οι απολογητές των χουντικών, οι τσεκουροφόροι τραμπούκοι, οι συνοδοιπόροι των χρυσαυγιτών να καταγγέλλουν την Αριστερά για ενθάρρυνση της ανομίας; Ακόμα κι αν καταδίκαζα τη βία από όπου κι αν προέρχεται, που δεν την καταδικάζω γιατί θα ήταν σαν να πρόσβαλλα το χυμένο αίμα τόσων αγωνιστών σε όλον τον πλανήτη για εθνική ανεξαρτησία και ταξική απελευθέρωση, οι Βορίδηδες δεν έχουν κανένα ηθικό δικαίωμα να χρησιμοποιούν τέτοιου είδους επιχειρήματα. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη ντροπή για τους πασόκους που δεν γουστάρουν τον Β. Βενιζέλο κι ορκίζονται ακόμα στη μνήμη τού Ανδρ. Παπανδρέου να δέχονται να συνυπάρχουν στα κυβερνητικά και βουλευτικά έδρανα με τέτοια αποβράσματα. Καμιά εθνική ανάγκη δεν επιβάλλει σε έναν δημοκράτη να πιάνει το χεράκι τύπων που με αυτό έδερναν όσους αγωνίζονται για ένα δικαιότερο κόσμο ή φτάνουν σε αυτόν τον τόπο από τις πατρίδες τους για μια καλύτερη ζωή. Το ΠΑΣΟΚ είναι, έτσι κι αλλιώς, ημιθανές. Δεν είναι κρίμα, ωστόσο, για τα όποια καλά έκανε σε αυτόν τον τόπο ο επιθανάτιος ρόγχος του να ταυτιστεί με τη συγκυβέρνησή του με την ακροδεξιά; Μην σηκωθείς Ανδρέα, τί να δεις; Τα παιδιά τής...συναλλαγής;


Πηγή

Κόβεται το άτιμο. Κόβεται, αν το αποφασίσεις. Απαραίτητη διευκρίνιση: Δεν καπνίζω!

Δυσκολότερο από το να κόψεις το τσιγάρο. Αλλά κόβεται το άτιμο. Κόβεται. Την πρώτη μέρα όλα ήταν εύκολα και είπα «ξεμπέρδεψα».

Αμ, δε.

Η δεύτερη μέρα ήταν δυσκολότερη: Εφίδρωση από τη σπονδυλική στήλη μέχρι τους λοβούς των αφτιών. Είπα να τα παρατήσω, αλλά άντεξα.

Την τρίτη μέρα κοιμήθηκα τις κρίσιμες ώρες του στερητικού συνδρόμου. Η τέταρτη μέρα της αποτοξίνωσης ήταν μια πραγματική κόλαση, όμως την πέμπτη μέρα ξύπνησα «περδίκι». Όλη μέρα δεν αισθάνθηκα την παραμικρή έλλειψη. Έκτοτε δεν το ξανακούμπησα το καταραμένο.

Συνάδελφος μου στον οποίο αφηγήθηκα το κατόρθωμα μου, ευλόγως παρατήρησε: «Μα εσύ δεν καπνίζεις. Τι έκοψες; Μη μου πεις πως φουμάρεις τίποτα …άλλο».

-Τίποτα δεν καπνίζω ανόητε. Τις ειδήσεις των καναλιών της τρόικας έκοψα και βρήκα την υγειά μου!!!

Και μιας και σας μπέρδεψα με όλα τα περί τσιγάρων οφείλω να σας πληροφορήσω πως «τα έκοψα» όλα. Και με φίλτρο (ΝΕΡΙΤ) και βαρύ σέρτικο (Mega) και αμερικανικού τύπου (ΣΚΑΪ) και ό,τι με ενοχλεί ή αντιστρατεύεται τα συμφέροντα μου.

Τέρμα! Τώρα θα πέσουν στα γόνατα για να τους ξαναδώ. Και αν… Σιγά μην τους προσφέρω πόντους AGB για να προσπαθούν να με πείσουν πως «δικαίως μειώθηκε το εισόδημα μου και πολύ ορθώς αυξήθηκε η φορολόγηση μου».

Θέλω εφεξής να μου «χαϊδεύετε τα αφτιά» με «λαϊκίστικες κορώνες». Και θα επανεξετάσω το αίτημα σας. Εξ άλλου για όλες τις θεραπείες απεξάρτησης υπάρχουν υποκατάστατα. Το Internet, οι αντιμνημονιακές εφημερίδες και κανάλια, οι ανταλλαγή απόψεων με φίλους.

Τώρα που οι θεαματικότητες των μνημονοκάναλων καταρρέουν ταχύτερα από τα ποσοστά της συγκυβέρνησης είδα πως έκαναν κάποιες μικρές προσπάθειες «αντίστασης» στον οδοστρωτήρα της τρόικας, σταμάτησαν τη λογοκρισία, έδωσαν λόγο και στην ευρύτερη αντιπολίτευση. Έκαναν ακόμη και αλλαγές στα επιτελεία τους ή έβγαλαν προβεβλημένα στελέχη τους στους δρόμους με το μαρκούτσι στο χέρι.

Όμως δεν «τσιμπάμε» πλέον. Γιατί ανακαλύψαμε ακόμη πως οι «ειδήσεις» τους δεν μου προσέφεραν τίποτα. Μόνο σενάρια εκφοβισμού και ισχυρές δόσεις κυβερνητικής προπαγάνδας. Πράγματα πιο βλαβερά κι απ΄ το τσιγάρο. Ε, μπορούμε και χωρίς αυτά.

Χωρίς τσιγάρο δεν μπορούμε.

Πηγή

ΕΓΚΛΗΜΑ: Κατα 16,1 δις ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ το χρεος για το 2015, απο οτι το 2009! Δεν ειναι “λάθος συνταγή” ειναι ληστεία.

Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να διαπιστώσεις οτι στην Ελλαδα έγινε η μεγαλύτερη ληστεία της σύγχρονης ιστορίας. Ενα χρεος ομολογιακό – άρα και διαχειρισιμο – με όρους εθνικού δικαίου, μετατρέπεται σε μια νύχτα σε ενυπόθηκο βρετανικού δικαίου. Άρα, ανελαστικό.
Στο μεσοδιάστημα και για 5 χρονια, εσύ πληρώνεις:
-Την βενζίνη στο διπλάσιο
-το πετρέλαιο θέρμανσης στο τριπλάσιο.
-Τέλη κυκλοφοριας στο διπλάσιο & φόρο πολυτελείας.
-650% παραπάνω φόρο για το σπιτι σου.
-110% παραπάνω το ρεύμα.
-75 δις Ευρώ απο τις καταθέσεις σου.
-105 δις Ευρώ απο το κούρεμα ασφαλιστικών ταμείων, μικρομολογιουχων κλπ.
– το 40% του μισθού ή της σύνταξης σου
-Την συμμετοχή σου στα φάρμακα και στις εξετάσεις.
-αυξημένο ΦΠΑ
κλπ κλπ.

Και έρχονται λοιπόν μετα απο 5 χρονια και σε ενημερώνουν οτι το χρεος σου οχι μονον δεν εχει εξαφανιστεί, αλλά το αντίθετο, εχει αυξηθεί σε σύγκριση με το 2009!
Και εσύ αναρωτιέσαι “μα που πήγαν ολα αυτα τα δις που πλήρωσα”;
Μα φυσικά στις τσέπες αυτων που σε “έσωσαν” αδελφέ. Η μεγαλύτερη ληστεία εθνικού και ιδιωτικού πλούτου στην σύγχρονη ιστορία.

Πηγή

Δεν ψήφισαν στην ευρωβουλή οι εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού για τις γερμανικές αποζημιώσεις ; (Βίντεο)

Ανοιχτό άφησε τελικά το ζήτημα η Επιτροπή Αναφορών Σκληρή μάχη προκειμένου να γίνει δεκτή η πρότασή του για διοργάνωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπό την αιγίδα της Επιτροπής Αναφορών δημόσιας ακρόασης για τις γερμανικές αποζημιώσεις έδωσε στις Βρυξέλλες στις 07/10/2014, ο Αντιπρόεδρος των Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες και Ευρωβουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Καθηγητής Νότης Μαριάς. Ως γνωστόν, ο Νότης Μαριάς είχε υποβάλλει την πρόταση του μετά τη συνεδρίαση των συντονιστών της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 24/9/2014. Η πρόταση του Νότη Μαριά τέθηκε τελικά σε ψηφοφορία στην κλειστή συνεδρίαση των συντονιστών της Επιτροπής Αναφορών στις 07/10/2014 και υπερψηφίστηκε μόνο από τους Ευρωπαίους Αντιφεντεραλιστές και την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά. Την καταψήφισαν η K.O. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο συμμετέχει η ΝΔ, η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην οποία συμμετέχουν το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ, η Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και οι Πράσινοι. Στη συνέχεια ο Νότης Μαριάς, ζήτησε να τεθεί σε ψηφοφορία η πρόταση του στην Ολομέλεια της Επιτροπής Αναφορών προκειμένου να υπάρξει ονομαστική ψηφοφορία και να διαφανεί δημόσια η θέση κάθε Πολιτικής Ομάδας και κάθε Ευρωβουλευτή. Μετά από συνεχείς αντεγκλήσεις του Νότη Μαριά με την Πρόεδρο και μέλη της Επιτροπής Αναφορών, τα μνημονικά Ευρωπαϊκά κόμματα ανέκρουσαν πρύμνα, άλλαξαν τη στάση τους και προκειμένου να μην εκτεθούν δημόσια δέχθηκαν το ζήτημα της δημόσιας ακρόασης για τις γερμανικές αποζημιώσεις να παραμείνει ανοικτό στην ημερήσια διάταξη της Επιτροπής Αναφορών, ενόψει της διοργάνωσης των δημοσίων ακροάσεων κατά το β’ εξάμηνο του 2015. Υπενθυμίζεται ότι ο Νότης Μαριάς έχει θέσει ήδη το ζήτημα των οφειλών της Γερμανίας προς της Ελλάδα (πολεμικές επανορθώσεις, κατοχικό δάνειο, αποζημιώσεις συγγενών θυμάτων) στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο στις 14/07/2014. Επίσης, στις 1/10/2014 έθεσε στο Ευρωπαϊκό Kοινοβούλιο και το ζήτημα της επιστροφής των αρχαιολογικών θησαυρών που λεηλάτησαν οι ναζί κατά την κατοχή. Ο αγώνας συνεχίζεται με νέες σημαντικές πρωτοβουλίες. 

Πηγή

Το μεγάλο ξεπούλημα: Οι Ελληνες δίνουν όσο-όσο την ακίνητη περιουσία τους

Η φορολογική επιβάρυνση και η ανησυχία για περαιτέρω μείωση των τιμών, κάνει τους Ελληνες να πουλάνε όσο-όσο την ακίνητη περιουσία τους. Στην κορυφή της λίστας με τα πωλητήρια διαμερίσματα που παραμένουν ξενοίκιαστα, σπίτια στην επαρχία που δεν κατοικούνται αλλά και καταστήματα ή γραφεία που επιβαρύνουν τους ιδιοκτήτες χωρίς να προσφέρουν εισόδημα. 

Από το Σεπτέμβριο και μετά, το τελευταίο «χτύπημα» στους ιδιοκτήτες με τον ΕΝΦΙΑ προκάλεσε νέο κύμα πωλήσεων, σύμφωνα με ρεπορτάζ των «Νέων». Τα πωλητήρια το τελευταίο διάστημα έχουν πολλαπλασιαστεί, ενώ μέχρι και τον Απρίλιο οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για τον αριθμό-ρεκόρ των 250.000-270.000 ακινήτων που πωλούνταν. 

Ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κι άλλο, ενώ η τάση αυτή πιέζει προς τα κάτω ακόμη περισσότερο τις ήδη μειωμένες τιμές των ακινήτων. Από την αρχή της κρίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η μείωση των τιμών ξεπερνά το 40% κατά μέσο όρο, ενώ η τάση συνεχίζεται και φέτος με ρυθμό 7%. 

Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας, για τις τιμές σε 58 περιοχές της Ελλάδας, η πτώση κυμαίνεται κατά μέσο όρο 7-9% στην Αθήνα, 9-11% στη Θεσσαλονίκη, 6-10% στη Λάρισα και 11-12% στην Πάτρα. 

Την απόφαση να πουλήσουν παίρνουν καθημερινά ιδιοκτήτες γκαρσονιέρων ή διαμερισμάτων, αξίας 20.000-30.000 ευρώ, σε «σκοτωμένες» τιμές. Χαρακτηριστικό είναι πως πλέον τα μεσιτικά γραφεία στο κέντρο της Αθήνας παίρνουν εντολές πώλησης για διαμερίσματα σε περιοχές μεσαίου κόστους, όπως το Παγκράτι, το Γαλάτσι, ο Βύρωνας και η Καισαριανή, όπου ο ΕΝΦΙΑ κυμαίνεται ετησίως στα 500-600 ευρώ, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. 

Στον αντίποδα, υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν ευκαιρίες στις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές και αγοράζουν ακίνητα. Αυτοί δείχνουν προτίμηση σε διαμερίσματα από την Κηφισιά ως τη Βουλιαγμένη και από το Περιστέρι μέχρι το Γέρακα, μεταξύ 100.000 και 120.000 ευρώ. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για Ελληνες που δεν απέκτησαν σπίτι με δάνειο την εποχή της «φούσκας» (1999-2008) και τώρα που η εγχώρια αγορά είναι η δεύτερη πιο υποτιμημένη παγκοσμίως μετά από την ιαπωνική- σύμφωνα με μελέτη της διεθνούς εταιρείας Knight Frank- επενδύουν τις οικονομίες τους αγοράζοντας ακίνητα με μετρητά, σε τιμές 60-70% χαμηλότερες σε σύγκριση με εκείνες πριν από την κρίση. Βέβαια, τα πωλητήρια παραμένουν πολύ περισσότερα από τους υποψήφιους αγοραστές. 

Μάλιστα, οι ιδιοκτήτες των ακινήτων έχουν φτάσει σε τέτοιο απελπιστικό σημείο, που αυξάνονται οι αγγελίες για ανταλλαγή σπιτιών με ταξί και αυτοκίνητα, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτή η τάση θα πάρει διαστάσεις τους επόμενους μήνες. 

Φωτογραφία: Eurokinissi

Πηγή 

Τα πρώιμα σημάδια του Έμπολα που πρέπει όλοι να αναγνωρίζουμε

Μέχρι στιγμής, ο θανατηφόρος ιός Έμπολα έχει προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων από 4.000 ανθρώπων, στο μεγαλύτερο ξέσπασμά του στην ιστορία.
 

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όπου κρούσματα του Έμπολα επιβεβαιώθηκαν και εκτός δυτικής Αφρικής, σε ΗΠΑ και Ισπανία, και μάλιστα μετά και τον θάνατο του πρώτου ατόμου με Έμπολα εκτός Αφρικής (στις ΗΠΑ), έχει γίνει άκρως σημαντικό να μπορούμε όλοι να αναγνωρίσουμε τα συμπτώματα του ιού.
 

Όσο πιο νωρίς εντοπίσουμε αυτά τα συμπτώματα, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μην αποβεί μοιραίος ο ιός.
 

ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν. Τα πρώιμα συμπτώματα του Έμπολα είναι:
 

Υψηλός πυρετός

 

Πονοκέφαλος
 

Πόνοι στις αρθρώσεις και τους μυς
 

Ερεθισμένος λαιμός
 

Γενική αδυναμία
 

Πόνος στο στομάχι
 

Μειωμένη όρεξη
 

Καθώς η νόσος εξελίσσεται, οι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν άλλα συμπτώματα όπως εξάνθημα, ερυθρότητα του οφθαλμού, λόξιγκα, πονόλαιμο, βήχα, πόνο στο στήθος, δυσκολία στην αναπνοή και την κατάποση και αιμορραγία τόσο εντός του σώματος καθώς και από τα μάτια, τα αυτιά και τη μύτη.
 

Τα συμπτώματα και τα σημάδια της νόσου του ιού Έμπολα μπορεί να εμφανιστούν από περίπου 2 έως και 21 ημέρες μετά την έκθεση του ατόμου στον ιό (ο μέσος όρος είναι 8 έως 10 ημέρες).
 

Πώς γίνεται η διάγνωση του Έμπολα;
 

Μερικές φορές είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εάν ένα άτομο έχει Έμπολα από τα συμπτώματα και μόνο. Οι γιατροί μπορεί να δοκιμάσουν πρώτα να αποκλείσουν άλλες ασθένειες όπως η χολέρα ή η ελονοσία.
 

Εξετάσεις αίματος και ιστών, μπορούν επίσης να διαγνώσουν τον Έμπολα.
 

Εάν έχετε Έμπολα, θα τεθείτε σε απομόνωση/καραντίνα από το κοινό αμέσως για την πρόληψη της εξάπλωσης του ιού.
 

Πώς μπορώ να προστατευτώ προληπτικά από τον Έμπολα;
 

Δεν υπάρχει ακόμα εγκεκριμένο εμβόλιο για την πρόληψη του Έμπολα. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε να κολλήσετε τη νόσο είναι το να μην ταξιδεύετε σε περιοχές όπου ενδημεί ο ιός και να αποφεύγετε την στενή επαφή με άτομα που έχουν ταξιδέψει προσφάτως εκεί.
 

Οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας μπορεί να αποτρέψουν την μόλυνση φορώντας μάσκες, γάντια και προστατευτικά γυαλιά κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που μπορεί να έχουν Έμπολα.

Πηγή

 

Οι τελευταίοι

Λύπη μόνο για αυτά που θεωρούσαμε ότι θα είναι πάντα εκεί να μάς περιμένουν, όπως οι σπαρμένοι κίονες σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, που πλέον ούτε σαν τουρίστες δεν θα μπορούμε να τους προσκυνήσουμε. Μεσοτοιχία στα μέτρα του ανθρώπου αρχαίοι ναοί με το υπερπολυτελές τερατούργημα ενός κακομοίρη Κινέζου που θα βάλει τον πολύχρωμο Δράκο του να πάρει την δόξα του μαυροντυμένου Μινώταυρου.

Δάκρυ μόνο για αυτά που βουβά έπεφταν όπως τα δέντρα στην Ιερισσό, όπως οι φωλιές των αγριογούρουνων και τα μονοπάτια των ζαρκαδιών για το χρυσάφι που οι Δυτικοί στοιβάζουν στα αμπάρια των πλοίων τους σαν νέοι Φρανθίσκο Πιθάρρο. Αυτοβαφτιστήκαμε εμείς Δυτικοί δίνοντας το λαιμό ανυπεράσπιστων θαυμάτων της ελληνικής φύσης ως λάφυρο.

Θρήνος μόνο για τις ακρογιαλιές που είτε βουλιάξαμε τα πόδια μας σε αυτές ή το είχαμε όνειρο ότι μια μέρα θα τις ακουμπήσουμε. Η άμμος τους, τα βράχια τους και ο αφρός του κύματος θα μπουν σε ευρωπαϊκή τακτοποίηση, θα δεχθούν τις πολυτελείς πλαστικούρες και τα τσιμεντένια μεγαθήρια τύπου Μαϊάμι. Δεν μπορεί το αλμυρίκι να φυτρώνει άναρχα. Το άναρχο είναι τρομοκρατία για τους ορισμούς των ευρωπαϊκών “ιδεωδών” και πάντα το ταξίδι στο Μαϊάμι θάμπωνε την πλειοψηφία των βλαχοΛουδοβίκων.

Θυμός μόνο για τα ποτάμια που ως ταυτοποιημένοι ευρωπαίοι έχουμε δεχθεί εδώ και 14 ολόκληρα χρόνια ότι δεν είναι στοιχεία της φύσης αλλά προϊόντα υδροηλεκτρικής ενέργειας. Έτοιμοι να φυλακίσουν κι άλλα ποτάμια, να τα κάνουν φράγματα να γίνουμε αναπτυγμένοι, να γίνουμε δυτικοί, Ευρωπαίοι. Να βουλιάξουν πεδιάδες και φαράγγια, να πεθάνουν από ασφυξία δελφίνια, να λιμοκτονήσουν αγριόπαπιες και κύκνοι εις το όνομα του δυτικού πολιτισμού.

Λυγμός μόνο για τα πεδία μαχών υπέρ της ελευθερίας που μόνο μια στήλη λιτή ανέφερε την ανθρώπινη πράξη και τόνοι ξεραμένου αίματος και οστών θαμμένα κάτω από τα πόδια μας. Με σύρματα θα ορίσουν οι Δυτικοί την ιδιοκτησία τους σπάζοντας την στήλη ως άριστοι απόγονοι των Φιλλελήνων. Αμμοκονία θα κάνουν το μάρμαρο, το αίμα και τα οστά. Αμμοκονία....

Πίκρα μόνο για τους λίγους. Για όσους έχουν ήδη νιώσει λύπη, έχουν χύσει δάκρυ, έχουν θυμώσει και κρατάνε βουβό λυγμό για όλα αυτά που τους κληροδοτήθηκαν και προδοτικά παραδόθηκαν από τους πολλούς στων οποίων την ταυτότητα λείπει ο επιθετικός προσδιορισμός για το“ Έλληνας ”: “Κομπλεξικός Έλληνας”.

Αυτό είναι το χειρότερο είδος που πέρασε από τον πλανήτη, που όχι μόνο δεν κατάλαβε που έτυχε να γεννηθεί αλλά έκανε τα πάντα να ξεκαρφώσει και τον τελευταίο κόκκο ελληνικής άμμου για να πάρει μια άλλη ταυτότητα στα λιλιπούτεια μέτρα του. Να γίνει Άγγλος, Γερμανός, Ιταλός, Γάλλος, ακόμα και Τούρκος ή Αλβανός, Βλάχος ή Σκοπιανός αρκεί να μην έχει να υπερασπιστεί αυτά που τυχαία του χαρίστηκαν. Να βγάλει αυτό το βάρος από πάνω του αφού δεν μπορούσε ούτε να το χαρεί, άρα ούτε να το υπερασπιστεί. Ο δύσκολος τρόπος είναι να κρατήσεις την ταυτότητα σου, ο εύκολος να την αποποιηθείς για 100 τμ τσιμεντένιου κλουβιού με τραπεζικό δάνειο και ένα επίδομα από την μαμά Ευρώπη ως εθνικά ανάπηρος.

Φτιαγμένοι από ένα τυχαίο ζευγάρωμα, σε μια τυχαία χρονική στιγμή, δυστυχώς όμως σε αυτόν τον τόπο. Δυστυχώς σε αυτό το κομμάτι γης που όλοι οι θεοί του σύμπαντος βάφτισαν ως “Το κέντρο του κόσμου”. Και οι κομπλεξικοί άνοιξαν τις πόρτες του κέντρου και μπήκε μέσα όλος ο κόσμος. Με δραπανηφόρα, με αλυσοπρίονα, με μπουλντόζες, με γεωτρύπανα, με τουρμπίνες, με ανεμογεννήτριες, με ηλιοσυλλέκτες, με τράπεζες και πάνω από όλα με την λαιμαργία του κατακτητή.

Το μόνο που μένει για τους λίγους είναι να πάρουν μία μπουκάλα κρασί φτιαγμένο με τα τελευταία ελληνικά σταφύλια, ένα κομμάτι τυρί από το τελευταίο ελληνικό γάλα, ένα κομμάτι ψωμί από το τελευταίο ελληνικό στάρι, να ανέβουν στο τελευταίο ελεύθερο ελληνικό ξέφωτο, να ακουμπήσουν στον τελευταίο όρθιο ελληνικό έλατο, δίπλα από το τελευταίο ελεύθερο ελληνικό ρυάκι. Να ζητήσουν σιωπηλά συγνώμη για αυτά που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν, για αυτά που η ελευθεριότητας της Κομπλεξοκρατίας κατάφερε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όση αντίσταση αυτοί κι αν προέβαλαν.

Αυτοί οι λίγοι, οι τελευταίοι, αν έχουν τα κότσια να κάνουν ζημιές ως άναρχα πνεύματα υπέρ της Ελευθερίας, ελληνοπρεπώς θα πράξουν. Κι αν είναι να πεθάνουν γέροι κι ανίκανοι ας αφήσουν την τελευταία τους πνοή αδιαπραγμάτευτοι. Ως πλάσματα που εναρμονίστηκαν απόλυτα με το περιβάλλον των ανθρώπων, των Ελλήνων, των ελεύθερων.

Πηγή

Οι τέσσερις γκάφες με την ψήφο εμπιστοσύνης και η καταψήφιση από το Χρηματιστήριο

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Οι δανειστές ξέρουν ότι το πρόγραμμά τους έχει αποτύχει παταγωδώς και τρέμουν, για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, μην τους «σκάσει» η Ελλάδα στα χέρια με τα 320 δισ. ευρώ χρέος. Ψάχνουν να βρουν τρόπο να τα μπαλώσουν πριν συμβεί κανένα «ατύχημα», εξ ου και οι εκτιμήσεις πως δεν πρέπει να βγείτε ξεβράκωτοι στις αγορές, πως το ΔΝΤ δεν μας εγκαταλείπει, πως η χώρα χρειάζεται ένα «προληπτικό πρόγραμμα στήριξης» κ.ο.κ.

Όμως, για να τα μπαλώσουν, οι δανειστές  χρειάζονται  και κάποια πολιτικά εχέγγυα, όπως η περιβόητη «πολιτική σταθερότητα» που μόνο οι 180 την εξασφαλίζουν ως το 2016. Επειδή όμως αυτό δεν υπάρχει, το δίδυμο Σαμαράς-Βενιζέλος που αντιμετώπιζαν την ανατροπή τους εκ των έσω (από Ντόρα και Χρυσοχοϊδη) σκέφτηκαν την ψήφο εμπιστοσύνης για να προλάβουν το διπλό πραξικόπημα, αλλά και να εκτονώσουν γενικά την πίεση, μπας και ο Γιούνκερ τους δώσει κάτι τις για να βγάλουν τον προϋπολογισμό του 2014 και του 2015 (οπότε και αναμένεται το ασφαλιστικό κραχ)… Δηλαδή, η ψήφος εμπιστοσύνης ήταν ένα πολιτικό κολπάκι  για να αποφύγουν την «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» που απεργάζονται οι μεγάλοι πάτρωνες και να κερδίσουν λίγους μήνες μήπως και έτσι μπορέσουν να αναστήσουν το εντελώς ψόφιο success story…

Το πρώτο το απέφυγαν, αλλά η νίκη ήταν πύρρειος! Διότι, πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε επί τρεις μέρες να ξεδιπλώσει το πρόγραμμά του (όταν στη ΔΕΘ έκοψαν την ομιλία του Αλ. Τσίπρα) και να το ακούσουν οι πάντες αναλυτικά. Δεύτερον, εξέθεσαν όλους τους τζάμπα μάγκες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κάνουν θορυβώδη κριτική στην κυβέρνηση και υπερψηφίζουν σιωπηλά. Τρίτον, το φιλοθεάμον κοινό βλέποντας την Βούλτεψη να καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ για όσα κάνει η μονταζιέρα του Μαξίμου στο διαδίκτυο, αισθάνθηκε την χυδαιότητα του εμπαιγμού.  Τέταρτον και σημαντικότερο, την ώρα που ανέβαινε η παράσταση της ψήφου εμπιστοσύνης, κατέρρεε το χρηματιστήριο. 

Την Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου, οι «επενδυτές» καταψήφιζαν το success story!... με δύο μακροβούτια του γενικού δείκτη κάτω από τις 1000 μονάδες, για να τον μαζέψουν τελικά στις 1005. Δηλαδή, βρέθηκε στα χαμηλά 13 μηνών με απώλειες 26% από τα υψηλά της 18ης Μαρτίου για το γενικό δείκτη και 36% για τις τράπεζες. 

Οι εξηγήσεις που δίνουν οι αναλυτές είναι πολύ επιφανειακές και συγκυριακές. Μία φταίει η Τρόικα, μία ο ΕΝΦΙΑ, μία ο ΣΥΡΙΖΑ, μία ο Άδωνης, μία οι συνωμοσίες της Νέας Υόρκης και της Φρανκφούρτης υπέρ των short  παικτών, μία τα stress tests, τα «κόκκινα δάνεια»  ... ενώ είναι σαφές ότι το Ελληνικό Χρηματιστήριο είναι εντός του «σπιράλ του θανάτου» εδώ και μήνες εξ αιτίας της καταστροφής που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία και αποτελεί την αρένα για τα hedge funds που έρχονται και κάνουν αρπαχτές με όχημα τις τράπεζες. Τα όποια ανοδικά «ράλι» του δείκτη είναι για να βγάλουν λεφτά οι κερδοσκόποι. Η μετοχή της πάλαι ποτέ κραταιάς Eurobank κάνει κάτω από 3 δεκάρες του ευρώ, με κεφαλαιοποίηση 4,26 δισ. ευρώ. Αστεία νούμερα, η Εθνική με κεφαλαιοποίηση 7,7 δισ. ευρώ,  η Alpha Bank με 7,6 δισ.  και η Πειραιώς με 7,3 δισ….

Όλα αυτά δεν είναι συγκυριακά. Το χρηματιστήριο είναι ο καθρέπτης των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, που τα δύο μνημόνια δεν κατάφεραν να λύσουν, απεναντίας εκθεμελίωσαν τον όποιο παραγωγικό ιστό υπήρχε, σε σημείο μάλιστα που τα καθιστά ύποπτα. Δημιούργησαν διαρθρωτική ανεργία και κατέστρεψαν το κοινωνικό κράτος. 

Γι΄ αυτό και ο προηγούμενος μήνας Σεπτέμβριος έκλεισε με απώλειες 8,63% για τον Γενικό Δείκτη και ανάλογες απώλειες στο 9μηνο. Το χρηματιστήριο δεν είναι «εγκλωβισμένο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του πολιτικού κινδύνου» όπως υποστηρίζουν έγκυροι αναλυτές, αλλά είναι εγκλωβισμένο στην ανικανότητα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να κάνει οιαδήποτε ουσιαστική μεταρρύθμιση υπέρ της ανάπτυξης. Το χρηματιστήριο ξέρει πια καλά ότι αυτή η κυβέρνηση υπηρετεί μόνο τους χορηγούς της διαπλοκής, γι΄ αυτό και καταψηφίζει τη κυβέρνηση και τη φούσκα του success story. 

Πηγή

Α. Τσίπρας: "Έχετε χάσει την δεδηλωμένη και παραπαίετε...'

 

Καμιά συναίνεση σε μια προοπτική ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης δεν παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε από τη βήμα της βουλής ο Α. Τσίπρας, απαντώντας στις εκκλήσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικού σκοπού ή εθνικής συνεννόησης, που έρχονται από το κυβερνητικό μπλόκ και αποσκοπούν στην παροχή σανίδας σωτηρίας σε μια παραπαίουσα κυβέρνηση. "Μην επιμείνετε να αναλάβετε δεσμεύσεις χωρίς τη συναίνεση μας γιατί δεν θα τις αναγνωρίσουμε" είπε ο Α. Τσίπρας και απηύθυνε αυστηρή προειδοποίηση να σταματήσουν οι απόπειρες αποσταθεροποίησης της χώρας απέναντι στο ενδεχόμενο ανάληψης της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στηλίτευσε την διαδικασία πλαστής κατασκευής κοινοβουλευτικής συναίνεσης, αφού τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όσο και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η δεδηλωμένη έχει χαθεί.

"Δεν μπορείτε να αποσταθεροποιήσετε τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αποσταθεροποιήσετε τη χώρα" είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζοντας τις ανεπίσημες δηλώσεις του πρωθυπουργού από το εντευκτήριο της βουλής. Χαρακτηρίζοντας την διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης, που ζήτησε η κυβέρνηση ως "πρόβα αντιπολίτευσης", χαρακτήρισε την παρουσίαση του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως τομή για τη συσπείρωση ευρύτερων κοινωνικών ομάδων γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Απέκρουσε δε, τις κατηγορίες περί παροχολογίας αντιπαραβάλλοντας τα κοινωνικά αδιέξοδα των φτωχών και των ανέργων. 

Ο Α. Τσίπρας ζήτησε από τους βουλευτές της πλειοψηφίας να αναθεωρήσουν την επιλογή της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, αφού είναι πλαστή η πλειοψηφία που παράγεται και πραγματική συναίνεση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει. "Μπορεί να φανταστεί κανείς και χωρίς εσάς στις κυβερνητικές καρέκλες", είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. "Δεν μπορείτε να χειριστείτε τα ζητήματα της χώρας με επωφελή τρόπο" είπε ο Α. Τσίπρας και καυτηρίασε ιδιαίτερα την απουσία εθνικής διαπραγμάτευσης για το θέμα του χρέους. "Για το χρέος πρέπει να υπάρχουν δυο μέρη που διαφωνούν. Όμως ο κος Σαμαράς συμφωνεί με την κα Μέρκελ" είπε ο κος Τσίπρας και κατηγόρησε την κυβέρνηση οτι επιμένει να αγνοεί την ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης και δεν κινείται για την σύναψη συμμαχιών.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεσκέπασε και την ρητορική της συγκυβέρνησης περί τέλους του μνημονίου, το οποίο όπως επεσήμανε είναι 480 εφαρμοστικοί νόμοι. "Πρόκειται για μια σύμβαση ορισμένου χρόνου την οποία μετατρέψατε σε σύμβαση αορίστου χρόνου".

Πηγή