Ηρώδου του Αττικού και Αμφιπόλεως *

Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα

που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι

να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει

έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.

Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,

όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει

εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

Κ. Π. Καβάφη

Έχει πλέον ολοκληρωθεί η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή επί της προτάσεως για ψήφο εμπιστοσύνης που κατέθεσε ο πρωθυπουργός της Χώρας Αντώνης Σαμαράς με την Κυβέρνηση να λαμβάνει εν τέλει τις πολυπόθητες (;!) 155 ψήφους στήριξης, οι οποίες όμως απέχουν κατά 25 από τον μαγικό αριθμό των 180 που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και πληθαίνουν οι βολικές φωνές όσων υποστηρίζουν ότι, με 8 βουλευτές ήδη προφυλακισμένους, θα ανακύψει ζήτημα ερμηνείας της διάταξης του Συντάγματος για το αν τα 3/5 της Βουλής που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αφορά στους 300 βουλευτές ή στους 292. Φαίνεται πιο καθαρά σήμερα, παρά ποτέ, ότι οι διπλές εκλογές του 2012 στον αριθμό των 180 στόχευαν, ασχέτως αν οι εσωτερικές πολιτικές δυσμορφίες, ανθρώπων, ούτως ή άλλως, παλινωδούντων δεν οδήγησαν στο ευκταίο.

Ο κ. Πρωθυπουργός, με την διχαστική - στα όρια της εμφυλιοπολεμικής - ομιλία του ενώπιον του Εθνικού Κοινοβουλίου, δεν δίστασε να κατηγορήσει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι, εκμεταλλευόμενο τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, επιδιώκει την καταστροφή της Πατρίδας με το να μη συναινεί στην εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή.

Ήταν μια από τις ελάχιστες, ομολογουμένως παρουσίες του κου Πρωθυπουργού στη Βουλή. 

Αυτή τη φορά φαίνεται ότι ένιωσε πολύ ζεστή την ανάσα του κου Τσίπρα στην πλάτη του.

Ποιος όμως είναι αυτός που εκμεταλλεύεται τον ανώτερο πολιτειακό θεσμό;

Ποιος είναι αυτός που εν τέλει επιδιώκει την καταστροφή της Πατρίδας;

Ο κος Πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αφού όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με δημόσιες ανακοινώσεις τους, έχουν ταχθεί κατά αυτής της προοπτικής. 

Αυτό το γνώριζε και το 2012, τουλάχιστον ο ίδιος, αλλά και ο ελλείπων λαϊκής στηρίξεως, κύριος Αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης.

Τι είναι, επομένως, αυτό που έχει κατά νου η διανδρία Βενιζέλου-Σαμαρά; Πώς γίνεται να κατηγορεί ένα φθίνον πολιτικό συνοθύλευμα, πώς ορίζει (το ίδιο μόρφωμα) το σημείο, μετά το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή; Γιατί δεν παραιτείται η παρούσα συγκυβέρνηση, καλώντας άμα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πράξει το αυτό ταυτόχρονα; 

Τι έχει αυτή η Βουλή που δε θα το έχει η επόμενη, αφού ο κύριος Σαμαράς απολαμβάνει των 155 θετικών ψήφων, σχετικά με την πολιτική που ακολουθεί;

Ένα από τα σενάρια που τις τελευταίες μέρες κερδίζει έδαφος αφορά στη διενέργεια πρόωρων εκλογών μετά το επερχόμενο Eurogroup -στο οποίο η κυβέρνηση θα «παίξει τα ρέστα της» για επικοινωνιακούς λόγους- και πριν την έναρξη της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ώστε να εκβιάσει τις εξελίξεις προκαλώντας, σε συνεννόηση με τα γερμανοτραπεζικά συμφέροντα, ασφυξία στην ελληνική οικονομία (το ταμείον είναι μείον, τα δημόσια έσοδα δεσμευμένα στον ειδικό λογαριασμό υπέρ της αποπληρωμής του Χρέους, τα χρήματα από το ΕΣΠΑ δεσμευμένα και αυτά, δάνεια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου κινδυνεύουν να λήξουν και να καταπέσουν οι εγγυήσεις τους, 300 χιλιάδες συνταξιούχοι περιμένουν την σύνταξή τους από το 2012, κανείς δε λαμβάνει επιστροφές Φ.Π.Α., πλην ολίγων τυχερών καλών φίλων … και τα κλειδιά στα σίγουρα γερμανικά χέρια) πνίγοντας κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα που θα δημιουργηθεί μετά τις πρόωρες εκλογές, για αλλαγή πορείας και ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας.

 Η διανδρία με το να προκαλέσει μεμονωμένες πρόωρες εκλογές, πριν την έναρξη της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, θέτει τη Χώρα σε μέγιστο κίνδυνο, εσωτερικό και εξωτερικό, για να εκπληρώσει την αποστολή που της έχει ανατεθεί, να εκδικηθεί τον ελληνικό Λαό που επιλέγει να εμπιστευτεί το μέλλον του σε ένα κόμμα της Αριστεράς, να εκδικηθεί τον ελληνικό Λαό για τα σχεδόν 20 χρόνια υποχρεωτικής πολιτικής αποστρατείας, στα οποία ο μεν καταδικάστηκε ως αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης, ενώ ο δε παρέμεινε υπό τη σκιά του μοιραίου ανδρός, να προκαλέσει Χάος, ώστε στη συνέχεια να παρουσιάσει εαυτόν ως Σωτήρα, να διεκδικήσει εκ νέου την ψήφο του ελληνικού Λαού στις εκλογές που θα προκληθούν εξαιτίας της μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας τον Απρίλιο του 2015, να αυτοϊκανοποιηθεί στη σκέψη ότι μετέτρεψε το «Καραμανλής ή Χάος» σε «Σαμαράς ή Χάος», ασχέτως αν στην αυτή επωδό αρέσκεται και ο συγκυβερνήτης της συνταγματικής παρερμηνείας.

 

Ο κ. Πρωθυπουργός φέρεται να επιλέγει να παίξει την Χώρα και τον Λαό της στα ζάρια, προκειμένου να διασώσει την καρέκλα της εξουσίας που προσωρινά κατέχει, λες και αυτή του ανήκει, λες και αυτή δεν ανήκει στον ελληνικό Λαό.

Ο κ. Πρωθυπουργός δεν λειτουργεί ως φορέας της εξουσίας του Λαού αλλά ως διαχειριστής της εξουσίας των τραπεζών-τραπεζιτών, των τοκογλύφων δανειστών της Χώρας και των Γερμανών εταίρων του.

Ο κ. Πρωθυπουργός φέρεται να έχει κάνει την επιλογή να μείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός που δήθεν επιχείρησε να σώσει την παρτίδα σε βάρος της Πατρίδας προκαλώντας πρόωρες εκλογές εντός του 2014, πριν δηλαδή, την εκλογή ΠτΔ, ώστε στη συνέχεια να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων προκαλώντας νέες εκλογές τον Μάιο του 2015 με αφορμή την εκλογή του ΠτΔ.

Σε όλα αυτά, όμως, ποιος είναι ο ρόλος του κου Προέδρου της Δημοκρατίας, όχι απλά ως θεσμού αλλά και ως προσώπου;

Ποιος ήταν, είναι και σίγουρα θα είναι ο ρόλος του αξιότιμου κ. Κάρολου Παπούλια;

Ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Προεδρικό Μέγαρο είχε δηλώσει: «Φέτος, είναι η τελευταία μου χρονιά και θέλω να σας ευχαριστήσω από βάθους καρδίας για την συνεργασία. Θα θυμάμαι πάντα τις αναμνήσεις που εσείς μου δημιουργήσατε!» προκαλώντας έντονα ερωτηματικά για την πρόθεσή του να παραιτηθεί με δεδομένο ότι η θητεία του λήγει το 2015 και όχι το 2014.

Ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στο μήνυμά του για την 40ή επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα ανέφερε για την κριτική που δέχθηκε ο ίδιος για τις υπογραφές που έβαλε σε πλειάδα πράξεων νομοθετικού περιεχομένου: «το Σύνταγμα οριοθετεί σαφώς τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα, που έχει πολύ ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, και να μην παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος».

Η αναφορά του αυτή μαρτυρά ότι έχει πλήρη γνώση των περιορισμών που του θέτει το Σύνταγμα αλλά και της «ταλαιπωρίας» που αυτό έχει υποστεί με τις συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με τις οποίες η Κυβέρνηση κατάργησε εν τοις πράγμασι τη νομοθετική λειτουργία του Εθνικού Κοινοβουλίου. Ειδικότερα, η σαφής ρήση «ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα» αποδεικνύει την βάσανο, στην οποία είχε περιέλθει, προκειμένου να επιλέξει το δρόμο της στήριξης της κυβερνητικής προσπάθειας ως της μόνης δυνατής προσπάθειας.

Δεν ξέρουμε αν γίνεται άμεσα αντιληπτό τι σημαίνει για το συλλογικό ασυνείδητο η αποδοχή του ανώτατου εκπροσώπου του Λαού των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Δεν είναι ότι κάθε νεόπτωχος, τσακισμένος από την ταχύτητα της καταβαράθρωσης του βιοτικού του επιπέδου, σκέπτεται από το πρωί ως το βράδυ, ή έστω μια φορά το μήνα «τι υπέγραψε πάλι ο Πρόεδρος».

Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι και ο πλέον αφελής έχει παύσει προ πολλού να δέχεται ότι οι κινούμενες στα όρια του γκροτέσκου κοκκορομαχίες, οι δραματικοί τόνοι, οι δήθεν διαβουλεύσεις, οι κόκκινες ΔΗΜΑΡικές γραμμές, οι φανφάρες του οριακώς κινούμενου κυρίου Στουρνάρα, είχαν πράγματι έστω ένα ψήγμα αληθείας και ότι δεν είχαν υπαγορευθεί ως επιβεβλημένες από κάποιο γραφείο του κενού κελύφους της Deutsche Bank.

Είναι που, «αφού το υπογράφει κι ο Πρόεδρος», αφού εκείνος που δεν βρίσκεται στην ίδια μοίρα με μας, αλλά τουλάχιστον μας καταλαβαίνει, εκείνος που έχει νιώσει την αγροτιά και τα σαλόνια και πλέον δεν έχει να περιμένει άλλη μεγαλύτερη τιμή από το Λαό, πρέπει να είναι η μόνη λύση.

Θα ακουστεί υπερβατικό ίσως, χωρίς λογική εξήγηση – αλλά τι έχει λογική εξήγηση στην Ελλάδα του ’14; - αλλά, όταν ο Πρόεδρος υπογράφει, σκύβουμε το κεφάλι, πολλές φορές και χωρίς να μας το ζητήσουν.

Εύλογα θα αναρωτηθεί ο καλόπιστος αναγνώστης για τα περιθώρια παρέμβασής του Προέδρου, για τη δυνατότητα αντίδρασής του στα τεκταινόμενα.

Είναι πεποίθηση πολλών ότι δεν μπορούσε να κάνει πολλά αφού το Σύνταγμα του παρέχει περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης.

Χρειαζόταν, όμως, να κάνει πολλά;

Χρειαζόταν να έχει αυξημένες αρμοδιότητες για να αλλάξει την πορεία της μετατροπής της Ελλάδας από ελεύθερο υπό τεχνητή χρεοκοπία κράτος σε γερμανικό προτεκτοράτο;

Όχι! Δεν χρειαζόταν να κάνει πολλά!

Ένα μόνο μπορούσε να κάνει. 

Αυτό που το Σύνταγμα του επιτρέπει.

Να μην υπογράψει τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που η κυβέρνηση των δοσιλόγων κατ’ επιταγή των δανειστών του έστελναν προς επικύρωση αφ’ ης στιγμής δεν είχε κηρύξει την Χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, πράξη που θα σήμαινε παύση πληρωμών προς το εξωτερικό.

Ένα μόνο έπρεπε να κάνει. Αυτό που το Σύνταγμα και η πατριωτική του συνείδηση θα επέβαλαν  - θέλουμε να πιστεύουμε – σε κάθε άλλον πολίτη αυτής της Χώρας.

Να πάρει στην πλάτη του τον ελληνικό λαό και το αύριο των παιδιών μας και να επιστρέψει την λαϊκή εντολή που η συγκυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ σφετεριστήκαν στην πηγή της. Στον κυρίαρχο Λαό. «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.»

Θα έπρεπε ως Πρώτος Πολίτης της Χώρας να γίνει πρώτος μεν, ίσος δε μεταξύ των πολιτών της χώρας.

Ένα μόνο έπρεπε να κάνει. 

Να γίνει πολίτης!

Πολλοί τότε θα τον κατηγορούσαν ότι με την επιλογή του θα παρενέβαινε στην πολιτική ζωή της Χώρας, αφού θα προκαλούσε εκλογές.

Σίγουρα σκέφτηκε ότι μη επιλέγοντας να διαφοροποιηθεί από τις κυβερνητικές επιταγές για υπογραφή των ΠΝΠ (μήπως τελικά δεν ήταν κυβερνητική επιταγή η υπογραφή των ΠΝΠ;) πάλι παρενέβη και συνεχίζει να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή της Χώρας διασώζοντας μια κυβέρνηση που απεργάζεται τα συμφέροντα του ελληνικού Λαού και της Ελλάδας κόντρα στη θέληση του ελληνικού Λαού.

Επέλεξε να συνεχίσει στη θέση του στηρίζοντας την Κυβέρνηση, έχοντας εδραία την πεποίθηση ότι ο χρόνος που θα κερδηθεί, θα οδηγήσει σε λύση, σε σωτηρία, σε διέξοδο επ’ ωφελεία του ελληνικού Λαού και της Πατρίδας.

Άλλωστε, όπως συνηθίζει ο θυμόσοφος λαός μας να λέει, «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία».

Πεθαίνει όμως και αυτή κάποια στιγμή.

Ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αντιλαμβανόταν και συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που διέτρεχε και συνεχίζει να διατρέχει η Ελλάδα.

Σήμερα, ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αντιλαμβάνεται ότι τα χρονικά περιθώρια που με τις δικές του υπογραφές στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είχε στη διάθεσή της η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για να βγάλει τη Χώρα από την κρίση, έχουν περάσει ανεκμετάλλευτα.

Σήμερα, ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να έχει αντιληφθεί ότι, στηρίζοντας όλα αυτά τα χρόνια τις κυβερνήσεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αρχικά και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια) της εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας, της εκποίησης της εθνικής μας περιουσίας, της καταλήστευσης των αποθεματικών, αλλά και των εισφορών (βλέπε Κ.Ε.Α.Ο.) των ασφαλιστικών ταμείων, της υιοθέτησης του αγγλικού-αποικιοκρατικού δικαίου στις δανειακές συμβάσεις, της υπαγωγής των Ελλήνων πολιτών στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, της δημιουργίας Ειδικών Οικονομικών Ζωνών κτλ, οι ειλικρινείς πατριωτικές του προθέσεις για σωτηρία της Χώρας δεν ευδοκίμησαν.

Οι προσδοκίες του από την Κυβέρνηση, την οποία όρκισε και με τις υπογραφές του στήριξε, εκ του αποτελέσματος διαψεύστηκαν.

Σήμερα, ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζοντας στο τέλος της δεύτερης θητείας του στο ύψιστο πολιτειακό θεσμό, κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία της Ελλάδας, πάρα τις αγαθές του προθέσεις, τις ειλικρινείς του προσπάθειες και την υπέρμετρη εμπιστοσύνη που έδειξε στην εκλεγμένη κυβέρνηση της Χώρας, ως ο Πρόεδρος της φτωχοποίησης των Ελλήνων και της μετατροπής της Χώρας σε γερμανικό προτεκτοράτο.

Σήμερα, ο αξιότιμος κ. Παπούλιας, λίγους μήνες πριν την προαναγγελθείσα από τον κύριο πρωθυπουργό έναρξη της διαδικασίας εκλογής νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, βρίσκεται σε ένα καθοριστικό σταυροδρόμι για το μέλλον της Χώρας και του Λαού της και αντιμέτωπος με ένα κρίσιμο δίλημμα.

Θα επιτρέψει, ο αξιότιμος κ Παπούλιας, παραμένοντας στη θέση του, στην προδοτική συγκυβέρνηση, να χρησιμοποιήσει το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας, για να θέσει σε κίνδυνο τη Χώρα, ή θα επιλέξει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων εκφράζοντας με την φωνή του τη βούληση του ελληνικού Λαού, προκρίνοντας τη μόνη λύση που μπορεί εκ της θέσεώς του να δώσει;

Θα επιτρέψει ο αξιότιμος κ. Παπούλιας στους κ.κ. Βενιζέλο και Σαμαρά να προκηρύξουν πρόωρες εκλογές πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας προεδρικής εκλογής του Φλεβάρη, ώστε να προκληθούν σε διάστημα 4 μηνών δύο εκλογικές μάχες (πρόωρες εκλογές και εκλογές στη συνέχεια λόγω πιθανής αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας) με ανυπολόγιστες συνέπειες σε εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, ή θα αναλάβει την πρωτοβουλία να οδηγήσει τη Χώρα σε μια και μοναδική εκλογική διαδικασία, ώστε να εκφραστεί άμεσα η βούληση του ελληνικού Λαού και να σταλεί ηχηρό μήνυμα σε όλους αυτούς, στο εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό, που μετατρέπουν την Χώρα σε γερμανικό προτεκτοράτο ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει με εντολή του ελληνικού Λαού δεν θα έχει θεσμικό χρονικό ορίζοντα μερικών μηνών, αποτρέποντάς τους να προβούν σε μονομερείς ενέργειες εις βάρος του ελληνικού Λαού και της Χώρας;

Ποια θα είναι εν τέλει η στάση του αξιότιμου Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια;

Κυριακή, κοντή γιορτή...

Παρεμπιπτόντως:

 Υψηλόβαθμα στελέχη του τραπεζικού κλάδου κυνικά μειδιούν στις αγωνίες αυτές, αντιτείνοντας ότι με την πολιτική της συγκυβέρνησης

«Η Ελλάδα θα σωθεί. Όχι όμως και οι Έλληνες.».

Θα θέλαμε σε όλους αυτούς να πούμε ότι:

α. Ελλάδα είναι ο ελληνικός Λαός. Χωρίς τον Λαό δεν υπάρχει Ελλάδα. Χωρίς τον ελληνικό Λαό υπάρχει απλά το «οικόπεδο γωνία», για το οποίο οι ίδιοι και τα εξωχώρια αφεντικά τους διακαώς ενδιαφέρονται. Ας το βάλουν αυτό καλά κατά νου.

β. Κανείς δεν πρέπει να θεωρεί άλυτο το γόρδιο δεσμό.

Η Ιστορία το έχει αποδείξει.

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

* των Κωνσταντίνου Νάκκα και Θάνου Αθανασιάδη.

Απελευθερώστε τους συνταξιούχους, ανακεφαλαιοποιείστε τα Ταμεία

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η νέα επιδρομή της κυβέρνησης για λογαριασμό των δανειστών κατά των συνταξιούχων θα είναι ολέθρια. Από την Πρωτοχρονιά του 2015, το κράτος αποσύρεται μονομερώς από την τριμερή στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος και περιορίζεται στην εγγύηση μόνο μιας βασικής σύνταξης 360 ευρώ το μήνα. Πρόκειται για μείζονα συνταγματική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική εκτροπή.

Στην ουσία, μετά την χρόνια καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων (θυμηθείτε τα δομημένα) με απόγειο το PSI, το κράτος έρχεται πάλι να βγάλει και θεσμικά την ουρά του απ΄ έξω και να προχωρήσει σε νέο κούρεμα, ρίχνοντας εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους στην ανέχεια. Οι συνέπειες αυτών των αλλαγών, δεδομένου ότι τα ταμεία είναι στο «κόκκινο» με ευθύνη του κράτους και του πολιτικού προσωπικού που το υπηρετεί τα τελευταία 35 χρόνια, θα είναι καταλυτικές. Γι΄ αυτό και η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταθέσει το όλο ζήτημα του ασφαλιστικού μετά την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.

Ήδη οι συνταξιούχοι, δεδομένων των κουρεμάτων με την ψιλή και της ανελέητης και άδικης φορολογίας, είναι σε αδιέξοδο και αισθάνονται παγιδευμένοι, αν όχι καταδικασμένοι. Σημειώνεται ότι χιλιάδες εργαζόμενοι ωθήθηκαν στην σύνταξη εξ αιτίας της ανεργίας και των συνθηκών που δημιουργήθηκαν, για να περισώσουν το εφάπαξ και ότι άλλο μπορούσαν από τους κόπους μιας ζωής, ενώ είναι ακόμη σε παραγωγική ηλικία και διαθέτουν κρίσιμη επαγγελματική εμπειρία. Το σύστημα τους έχει καθηλώσει στις ουρές των εφοριών, όπου συσσωρεύουν οργή. Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν άμεσα:

• Να απελευθερωθούν οι συνταξιούχοι από το καθεστώς ουσιαστικής απαγόρευσης της εργασίας. Να μην είναι μεν υπάλληλοι με δικαιώματα, αλλά να μπορούν είτε με Απόδειξη Δαπάνης, είτε με μπλοκάκι να βγάζουν λεφτά χωρίς όριο. Η Απόδειξη Δαπάνης πρέπει να πάει στα 15.000 ευρώ από 5.000 που είναι σήμερα, καθώς έχει φόρο 23,6%. Δηλαδή, να μπορεί να μένει ένα χιλιάρικο καθαρό το μήνα σε ετήσια βάση. Το μπλοκάκι πρέπει επίσης να απελευθερωθεί από το τέλος επιτηδεύματος, που πρέπει να περιοριστεί σε 10 ευρώ το μήνα, δηλαδή 120 ευρώ το χρόνο. Επίσης, το μπλοκάκι πρέπει να απελευθερωθεί από το ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ και να πληρώνει ο συνταξιούχος που έχει μπλοκάκι 80-100 ευρώ το πολύ το μήνα στο δικό του ταμείο και όχι στον ΟΑΕΕ. Έτσι, και θα συμπληρώσουν χρήματα για να πληρώνουν τράπεζες και φόρους, και δεν θα συσσωρεύουν οργή όλη μέρα. Η επιστροφή των συνταξιούχων σε διάφορες δουλειές, δεν θα κόψει θέσεις εργασίας, αλλά θα τις αυξήσει, γιατί οι περισσότεροι θα δραστηριοποιηθούν σε μικρές ατομικές επιχειρήσεις…
• Τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει άμεσα να ανακεφαλαιοποιηθούν μετά τόκων. Πρώτον, με την απόδοση σε αυτά τουλάχιστον του 51% του κεφαλαίου των τραπεζών που κατέχει το κράτος (ΤΧΣ). Δεύτερον, με το πέρασμα σε αυτά κρίσιμων στοιχείων της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΔΕΣΜΗΕ, μετοχές αεροδρομίων και με ακίνητη περιουσία), έτσι ώστε να μπορέσουν να εκδώσουν ομόλογα ή να δανειστούν από το εξωτερικό.

Οι δύο αυτές αναγκαιότητες είναι κοινωνικά και οικονομικά αναγκαίες. Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να κάνει την πάπια στο ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των Ταμείων και να ετοιμάζει νέο κούρεμα. Ταυτόχρονα με την ανακεφαλαιοποίηση θα πρέπει να υπάρξουν νέοι σοβαροί θεσμοί για την διαχείριση και εκμετάλλευση της περιουσίας των ταμείων, ούτως ώστε αυτά να καταστούν βασικός πυλώνας του χρηματοοικονομικού συστήματος και της σταθερότητας. Επιπλέον, όπως έχουμε κατ΄ επανάληψη υποστηρίξει, είναι αναγκαία η Ενιαία Εποπτεία του Χρηματο-οικονομικού Τομέα, πέρα από την Τράπεζα της Ελλάδος που είναι μια ιδιωτική τράπεζα που λογοδοτεί στην Φρανκφούρτη. 

Πηγή

Ακατάσχετη κλεπτοκρατία

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ας υποθέσουμε ότι  έχεις μια  στρωμένη επιχείρηση η οποία έχει στάνταρ πελατεία και έσοδα. Για να αντιμετωπίσεις τρέχουσες ανάγκες—και μεγαλοπιάσματα–  πας στις τράπεζες και παίρνεις ένα δάνειο, το οποίο  για να το ξεπληρώσεις (όπως κάνουν οι έξυπνοι)  παίρνεις ακόμη ένα δάνειο.

 Με αυτήν την τακτική  όπως είναι  φυσικό το χρέος πολλαπλασιάζεται, αλλά εσύ απτόητος συνεχίζεις να δανείζεσαι και οι τράπεζες να σου δίνουν γιατί  βάζεις ως εγγύηση τα έσοδα της επιχείρησης. Περνάνε έτσι  μπέικα τα χρόνια μέχρι που η επιχείρηση αρχίζει να κάνει νερά. Τότε οι τράπεζες ζητούν πίσω τα λεφτά τους και θέλουν να βάλουν στο  χέρι  τις εγγυήσεις που έχεις βάλει…

Αυτά γίνονται αν έχεις επιχείρηση, ή αν έχεις πάρει ένα σπίτι με δάνειο ή αν με κάποιο τρόπο χρωστάς οτιδήποτε στην τράπεζα.  Αυτά δεν γίνονται αν έχεις κόμμα…

Και όχι οποιοδήποτε κόμμα, αλλά κόμμα απ αυτά που κυβερνούν εδώ και 50 χρόνια τη χώρα για να τη φέρουν στο σημερινό της χάλι.

Αν έχεις τέτοιο κόμμα, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Μαζεύεστε τα φιλαράκια που συγκυβερνάτε στη βουλή και ψηφίζετε μια τροπολογία που λέει ότι το 40% της είσπραξης του (κομματικού) μαγαζιού δηλαδή το 40% της κρατικής επιχορήγησης είναι ακατάσχετο και ανέγγιχτο από το βδελυρό χέρι του τραπεζίτη.

Για πρόσεξε… Έχεις τη δύναμη- εσύ και τα φιλαράκια σου που συγκυβερνάτε τον τόπο είτε  εναλλάξ είτε μαζί καλή ώρα–  να πεις στον τραπεζίτη ότι  όσα και να του χρωστάς (και του χρωστάς εκατοντάδες εκατομμύρια) δεν πρόκειται να βάλει στο χέρι την κρατική επιχορήγηση  που πριν εισπράξεις την έβαλες εγγύηση για να πάρεις δανεικά .Εσύ είσαι το κράτος  σε τελική ανάλυση. Εσύ είσαι το κράτος τουλάχιστον για λίγο ακόμη και σπεύδεις να το εκμεταλλευτείς  για να φορτώσεις τη ζημιά στον τραπεζίτη και κατ επέκταση στην κοινωνία. Γιατί , τελικά, τις ζημιές του τραπεζίτη τις πληρώνει και τις ξαναπληρώνει με τα PSI και τις ανακεφαλαιοποιήσεις  η κοινωνία, όπως ακριβώς έχουν αποφασίσει οι διοικούντες την ΕΕ.

Όσο ακόμη είσαι το κράτος μαζεύεις ότι μπορείς να μαζέψεις, κλείνεις τεφτέρια, κρύβεις στη ντουλάπα τους σκελετούς. Πάνω απ όλα ετοιμάζεσαι και για τις δύσκολες μέρες. Το 40% της επόμενης  κρατικής  επιχορήγησης  στην (κομματική) τσέπη. Αρκεί να υπάρχει το κόμμα…

Κάπως έτσι κανονίζουν τις δουλειές τους οι φαμίλιες στη Σικελία, κάπως έτσι κάνουν την διανομή οι οικογένειες στο Σικάγο, κάπως έτσι, δια νόμου, κάνουν ταμείο τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 50 χρόνια…

Πηγή

Η Αμάλ δεν σώζει την κυβέρνηση. Οι πρόωρες εκλογές;

Του Στέλιου Κούλογλου
Η μιντιακή φρενίτιδα για την άφιξη της συζύγουτου Τζόρτζ Κλούνει στην Αθήνα δεν μπόρεσε να επισκιάσει τα μαύρα νέα από το Χρηματιστήριο και τις διεθνείς αγορές: τα επιτόκια δανεισμού θύμιζαν χθες μέρες του 2010 και η κυβέρνηση βρίσκεται κυριολεκτικά με την πλάτη στο τοίχο, χωρίς εναλλακτική λύση. Οι πρόωρες εκλογές ξαναμπαίνουν αναγκαστικά στο τραπέζι. 
Τα χθεσινά κακά οικονομικά νέα είναι άμεση συνέπεια της αποτυχίας του ταξιδιού  της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ουάσιγκτον και της συνεδρίασης του eurogroup που ακολούθησε. Στην αμερικανική πρωτεύουσα η κυρία Λαγκάρντ παρέμεινε αμετακίνητη στη θέση του ΔΝΤ, ότι η επιτήρηση της τρόικας και τα μνημόνια πρέπει να συνεχιστούν, όπως και να μετονομαστούν. Στο Λουξεμβούργο ο κ. Ντάισελμπλουμ, επικεφαλής του eurogroup, μάσησε ακόμη λιγότερο τα λόγια του: αυτό που ενδιαφέρει τους δανειστές είναι να συνεχιστεί το πρόγραμμα και όχι αν θα αλλάξει η κυβέρνηση ή γίνουν πρόωρες εκλογές.
 
Οι τελευταίες τίθενται ξανά ως μια επιλογή της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μετά τις δημοσκοπήσεις που αποτυπώνουν την προϊούσα κυβερνητική φθορά. Ηδημοσκόπηση της GPO στην εκπομπή του Γ. Πρετεντέρη, την οποία είχε θέσει υπό την προστασία του ο πρωθυπουργός τρεις μέρες πριν, ήταν η τελευταία μιας σειράς καταστροφικών, φανερών και μυστικών, μετρήσεων που φθάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Όμως χωρίς στήριξη από την Γερμανία και τους δανειστές, η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαφημίσει την έξοδο από το μνημόνιο και την αποχώρηση της τρόικας, ώστε να ανατρέξει το πολιτικό κλίμα.
 
Η τελευταία ελπίδα, μια «ηρωική έξοδος», μιας κάποιας ρήξης με την τρόικα και προσφυγής στις αγορές για δανεισμό, ακυρώνεται από την χθεσινή άνοδο των spreads: Η κυβέρνηση δεν μπορεί να τζογάρει με τα ελληνικά σκουπίδια. Από την στιγμή που όσο περνούν οι εβδομάδες τόσο μεγαλώνει η κυβερνητική φθορά, η λύση των πρόωρων εκλογών ξαναβγαίνει στο τραπέζι. Στόχος μια κάπως διαχειρίσιμη εκλογική ήττα και η παράδοση της «καυτής πατάτας» στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν ο τελευταίος σταθεροποιήσει τα ποσοστά που του δίνουν αυτοδυναμία.
 
Για την αξιωματική αντιπολίτευση, τα χθεσινά οικονομικά νέα αποτελούν επίσης ένα είδος προειδοποίησης. Οι αγορές έδειξαν για μια ακόμη φορά τα δόντια τους, πράγμα που απαιτεί την ολοκλήρωση του σχεδίου για την αντιμετώπιση τους, την επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Πηγή

To 1% των Ελλήνων κατέχει το 56% του πλούτου της χώρας

Στοιχεία για την υπερσυγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον πλανήτη παρουσιάζει η τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. Σύμφωνα με τα στοιχεία το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ στην Ελλάδα το 1% συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου. Η τράπεζα προειδοποιεί πως η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ύφεση.
 Τα στοιχεία για την Ελλάδα καταδεικνύουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης. Ειδικότερα το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%.

Στην έκθεση, που δημοσιεύτηκε στον Guardian, αναφέρεται πως ο παγκόσμιος πλούτος έχει αυξηθεί σε νέο επίπεδο ρεκόρ των 263 τρις δολαρίων, σημειώνοντας ετήσια άνοδο 20,1 τρις, τη μεγαλύτερη από το 2007. Όπως σημειώνεται στην έκθεση «συνολικά το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από 1% του συνολικού πλούτου. Στον αντίποδα, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου και το κορυφαίο 1% διαθέτει το 48,2% των παγκόσμιων στοιχείων ενεργητικού».

Σύμφωνα με την Ημερησία, οι αναλυτές της ελβετικής τράπεζας διαπιστώνουν πως κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα οι διαφορές στον πλούτο συρρικνώθηκαν στις χώρες με υψηλά εισοδήματα, αλλά η τάση αυτή μπορεί να έχει αρχίσει να αντιστρέφεται. Η ανισότητα υποχώρησε ανεπαίσθητα σε πολλές χώρες πριν από την οικονομική κρίση, αλλά τείνει να αυξάνεται από το 2008 και έπειτα, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των νοικοκυριών (34,7%) συγκεντρώνεται, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, στη Βόρεια Αμερική. Η Ευρώπη βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 32,4% και ακολουθεί η περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού (χωρίς την Κίνα), με 18,9%. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα της Ημερησίας, ο συνολικός πλούτος την Κίνα αυξήθηκε κατά 715 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3,5% μέσα σε έναν χρόνο. Υποχώρηση καταγράφεται στην Ινδονησία (-260 δισεκ. δολάρια), στην Αργεντινή και τη Ρωσία (-135 δισεκ. δολάρια στην καθεμία) και την Τουρκία (-100 δισεκ. δολάρια).

Σχετικά με τους εκατομμυριούχους, οι ΗΠΑ φιλοξενούν στο έδαφός τους το 41% των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ συνολικά ο αριθμός των εκατομμυριούχων στον κόσμο θα φτάσει τα 53,2 εκατομμύρια το 2019. Οι πέντε πλουσιότερες χώρες όσον αφορά τον μέσο πλούτο ανά ενήλικο κάτοικο είναι κατά σειρά η Ελβετία, η Αυστραλία, η Νορβηγία, οι ΗΠΑ και η Σουηδία.

Πηγή

Ανταπόδωση

Του Γιάννη Μακριδάκη

Από τα τέλη του 1941 μέχρι το καλοκαίρι του 1942 χιλιάδες Έλληνες κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου αλλά και της ηπειρωτικής χώρας πέρασαν ως πρόσφυγες πολέμου στις τουρκικές ακτές. Ταξίδεψαν με κίνδυνο της ζωής τους, “παράνομα”, “λαθραία”, διαφεύγοντας των γερμανικών ακταιωρών, κωπηλατώντας όλη νύχτα μέσα σε μικρές βάρκες και καϊκια.

Πολλοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στο θαλάσσιο στενό ανάμεσα στα νησιά και την Τουρκία. Άλλοι πάλι στο πέλαγος καθώς προωθούνταν από την Σμύρνη και τον Τσεσμέ στην Κύπρο, στοιβαγμένοι κατά διακοσαριές στα αμπάρια μεγαλύτερων τουρκικών καϊκιών.

Οι πολλοί βεβαίως έφτασαν στους προορισμούς τους. Κύπρος, Συρία, Λίβανος, Πηγές Μωυσέως, Αίγυπτος, μέχρι το Βελγικό Κονγκό έφτασαν οι Έλληνες μεσανατολίτες πρόσφυγες του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Τα γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς όπου διέμειναν μέχρι τη λήξη του πολέμου, οι δε άντρες οδηγήθηκαν στην Αίγυπτο, όπου και κατετάγησαν στον ελληνικό στρατό μέσης ανατολής. Επάνδρωσαν το πεζικό, το ναυτικό, την αεροπορία, τον Ιερό Λόχο, πήραν μέρος στις μάχες του Ελ Αλαμέιν και άλλες, στα κονβόγια των πολεμικών και στις αποβάσεις, στους βομβαρδισμούς της Μάλτας, στο Ρίμινι, στις καταδρομικές επιδρομές στα ελληνικά νησιά ενάντια στους γερμανοΙταλούς κατακτητές.

Μετά απ’ όλα αυτά, μετα και από τα γεγονότα που ακολούθησαν στους κόλπους του ελληνικού στρατού, τους έκλεισαν και στα Σύρματα οι Άγγλοι ως κομμουνιστές και στασιαστές. Ασμάρα, Ντεκαμερέ. Ορεινή Αβυσινία. Δύο χρόνια εξόριστοι και έγκλειστοι οι Έλληνες πρόσφυγες στρατιώτες σε τόπους ξένους αφιλόξενους

Τα γυναικόπαιδα όλο αυτό το διάστημα διαβιούσαν στους προσφυγικούς καταυλισμούς

Το 1946 όσοι επέζησαν επέστρεψαν στην πατρίδα. Τους έβαλαν οι Άγγλοι στα λίμπερτυ και τους έστειλαν πίσω.

Το 1996, πενήντα χρόνια μετά πήρα τις συνεντεύξεις των Ελλήνων προσφύγων και έγραψα το βιβλίο Συρματένιοι Ξεσυρματένοι, ολοι.

Σήμερα οι βάρκες των προσφύγων ακολουθούν αντίθετη πορεία και έρχονται εδώ. 11.500 πρόσφυγες πολέμου ήρθαν στα ελληνικά νησιά το 2013 και 3.200 μέχρι στιγμής το 2014 μοναχά στη Χίο.

Προφανώς όσοι επιμένουν να μιλούν ακόμη για λαθρομετανάστες και υιοθετούν ακροδεξιές ρητορείες και πολιτικές είναι ανιστόρητοι, απαίδευτοι, αποκτηνωμένοι.

Στους σύγχρονους πρόσφυγες πολέμου που έρχονται στον τόπο μας οφείλουμε μοναχά να ανταποδώσουμε τα όσα οι πρόγονοί τους πρόσφεραν τότε στους δικούς μας προγόνους.

Επειδή δε η ζωή και η ιστορία κάνουν κύκλους και μάλιστα ολοένα και πιο σύντομους όσο πιο γρήγορα τρέχουν οι εποχές, οφείλουμε να τους φερθούμε ανθρώπινα και για έναν άλλον λόγο. Για να ανταποδώσουν και πάλι ύστερα οι ίδιοι ή οι απόγονοί τους την φιλοξενία αυτή στους δικούς μας απογόνους ή και σε εμάς.

Διότι το μέλλον έρχεται γοργά κατά πάνω μας. Και είναι ερεβώδες.

Πηγή

Deutsche Welle: Θα έρθει τελικά και νέο κούρεμα χρέους

Ο πρώην ΥΠΕΞ της Γερμανίας Γ.Φίσερ ξεδιπλώνει την ανησυχία του για την ΕΕ

«Θα αποτύχει η Ευρώπη;» Ο πρώην υπ. Εξ. της Γερμανίας Γ. Φίσερ ξεδιπλώνει την ανησυχία του για την πορεία της ΕΕ. Στο νέο του βιβλίο καταγγέλλει την έλλειψη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και προτείνει το ελβετικό μοντέλο, μεταδίδει η Deutsche Welle.

160 σελίδες περιλαμβάνει το νέο βιβλίο του Γιόσκα Φίσερ, το οποίο παρουσίασε χθες στο Ίδρυμα Χάινριχ-Μπελ στο Βερολίνο. Το ερωτηματικό στον τίτλο («Θα αποτύχει η Ευρώπη;») δεν το εννοεί μόνο ρητορικά. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ πιστεύει ότι η Ευρώπη έχει πάρει την κάτω βόλτα. Κι αυτό τον ανησυχεί. Θεωρεί μάλιστα πιθανό το ενδεχόμενο να τιναχτεί στον αέρα.

Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη

«Εάν κάποιος με ρώταγε το 2008 εάν θεωρούσα πιθανή τυχόν αποτυχία της ΕΕ, θα το θεωρούσα παράλογο. Σήμερα διαπιστώνω ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει διαβρωθεί εξαιτίας της ευρωκρίσης». Στην παρουσίαση του βιβλίου που διήρκεσε μια ώρα ο Φίσερ χρησιμοποίησε πολλές φορές τη λέξη «αλληλεγγύη». Και έκανε πολλές αναφορές στον καγκελάριο της γερμανικής Επανένωσης Χέλμουτ Κολ. Για έναν άλλον πρώην καγκελάριο, επίσης εν ζωή, δεν μπορώ και δεν θέλω να πω τίποτα» πρόσθεσε. «Εκτός από την πρόταση ότι η στάση του Γκέρχαρντ Σρέντερ απέναντι στη Ρωσία είναι εντελώς διαφορετική από τη δική μου». 

Στη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου του ξεκαθάρισε, ωστόσο, ότι «η νεοϊμπεριαλιστική στροφή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής» δεν είναι το βασικό του θέμα, αλλά πολύ περισσότερο ο κατήφορος της Ευρώπης. Και στηλίτευσε ότι η διαδικασία επανεθνικοποίησης θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό εγχείρημα. «Ήδη στις ευρωεκλογές καταγράφηκε μια καταστροφική εικόνα», είπε. Ο Φίσερ υπενθύμισε ότι όταν εξελέγη πρώτος και μέχρι στιγμής μοναδικός υπουργός Εξωτερικών από το κόμμα των Πρασίνων η ΕΕ ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τερματισμό των εχθροπραξιών των προηγούμενων αιώνων. Κι αυτό ήταν κοινός τόπος στη Γερμανία.

«Έχει ξαναγίνει κούρεμα χρέους»
Και σήμερα; Τι προτείνει για να ξεπεράσει η Ευρώπη τα προβλήματά της; «Πρέπει να πορευτούμε μαζί», απαντά. «Και πρώτα περισσότερη γερμανογαλλική συνεργασία δεν γίνεται χωρίς συμβιβασμούς. Η Γερμανία θα πρέπει να απελευθερωθεί από την εμμονή στη δημοσιονομική πειθαρχία και η Γαλλία από τη δική της εμμονή στην πολιτική ανεξαρτησία (σ.σ. από την ΕΕ)». Και προσθέτει ότι κάποια στιγμή θα έρθουν τα ευρωομόλογα, όπως και ένα νέο κούρεμα χρέους για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, «είναι απαραίτητο», επισημαίνει.

Εκείνο που τον εκνευρίζει περισσότερο είναι η έλλειψη ιδεών, η ηττοπάθεια που έχει καταλάβει την Ευρώπη παρά το το ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση ήταν μια κατάσταση win- win για όλους τους εμπλεκόμενους. «Κούρεμα χρέους έχει ξαναγίνει τη δεκαετία του '50 για τους Γερμανούς, μερικά χρόνια μετά τον πόλεμο. Νομίζετε ότι αυτό άρεσε στο Παρίσι ή στην Αθήνα»; 
Ελβετικό φεντεραλιστικό μοντέλο
Στο επίκεντρο του βιβλίο του βρίσκονται επίσης και προτάσεις που κάνει στο ζητούμενο εξισορρόπησης ανάμεσα στη συγκέντρωση δύναμης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στα εθνικά κράτη. Και φέρνει την ιδέα ενός συστήματος δύο νομοθετικών σωμάτων, την Άνω Βουλή της ΕΕ και την Κάτω Βουλή με εκπροσώπους από τα κράτη – μέλη. «Πως είναι δυνατόν να αποτύχει κάτι που στην Ελβετία επιτυγχάνει; Η Ευρώπη δεν είναι ένα έθνος, αποτελείται από πολλές γλώσσες και πολλά ιστορικά αφηγήματα. Γιατί δεν μπορούμε να διδαχθούμε από το ελβετικό μοντέλο»; 

Αλλά οι κυβερνήσεις που φαίνεται να μην τα καταφέρνουν με την Ευρώπη είναι όλες δημοκρατικά εκλεγμένες, παρατηρεί μια δημοσιογράφος από τη Δανία. «Έτσι είναι στη ζωή, όποιος παίρνει λανθασμένες αποφάσεις πληρώνει και το τίμημα», είναι η απάντηση του Φίσερ. Ο 66χρονος συνταξιούχος πλέον πολιτικός παρουσίασε τις θέσεις του με μεγάλο πάθος, «που σπάνια συναντά κανείς στα κυβερνητικά κτήρια του Βερολίνου», παρατηρεί ο αρθρογράφος της Welt.


Πηγή

17 σημεία που πρέπει να γνωρίζουμε για τα γλυπτά του Παρθενώνα

Με αφορμή την επίσκεψη της Αμάλ Αλαμουντίν στην Αθήνα, ας θυμηθούμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τα περίφημα ελληνικά γλυπτά.

Ο Παρθενώνας, έμεινε, σχεδόν, αλώβητος, από την ολοκλήρωση της οικοδόμησής του, το 431π.Χ., έως το 1687, όταν κατά τη διάρκεια του ενετοτουρκικού πολέμου, δέχτηκε το πρώτο σοβαρό πλήγμα από το βομβαρδισμό των Ενετών. Το μνημείο έχασε μεγάλο τμήμα του γλυπτού του πλούτου, κατά τα έτη 1801-1804, όταν ο λόρδος Έλγιν, πήρε το μισό περίπου του γλυπτού του διακόσμου και να το μεταφέρει στην Αγγλία.

Με αφορμή την επίσκεψη της Αμάλ Αλαμουντίν στην Αθήνα, η οποία φέρεται να στηρίζει την επιστροφή των Γλυπτών στην Ελλάδα πρέπει πάντα να θυμόμαστε όταν αναφερόμαστε στο εν λόγω θέμα:

Ως Ελγίνεια Μάρμαρα είναι γνωστή μία συλλογή γλυπτών που προέρχονται από την Ακρόπολη των Αθηνών τα οποία μεταφέρθηκαν στην Βρετανία το 1806 από τον Τόμας Μπρους, 7ο κόμη του Έλγιν, πρέσβη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1799 μέχρι το 1803.

Η εν λόγω συλλογή γλυπτών περιλαμβάνει μερικά από τα γλυπτά των αετωμάτων, των μετοπών που απεικονίζουν μάχες μεταξύ των Λαπίθων και των Κενταύρων, αλλά και της Ζωφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο τμήμα των τοίχων του σηκού του ναού σε όλο τους το μήκος. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1/2 από ό,τι απομένει από τη γλυπτική διακόσμηση του Παρθενώνα που διασώθηκε: 75 μέτρα από τα αρχικά 160 μέτρα, 15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές φιγούρες από τα αετώματα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής. Τα αποκτήματα του Έλγιν περιλαμβάνουν ακόμη αντικείμενα από άλλα κτίρια της Αθηναϊκής Ακρόπολης: το Ερέχθειο, που μεταβλήθηκε σε ερείπιο κατά τον ελληνικό αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-33), τα Προπύλαια και τον Ναό της Αθηνάς Νίκης. Ο λόρδος Έλγιν πήρε περίπου τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα και από τα υπόλοιπα δημιουργήθηκαν εκμαγεία σε γύψο.

Εκμεταλλευόμενος την Οθωμανική ηγεμονία στην ελληνική επικράτεια, κατάφερε και απέκτησε φιρμάνι από τον Οθωμανό Σουλτάνο για την αποκαθήλωσή τους από τον Παρθενώνα με σκοπό την μέτρηση και την αποτύπωσή τους σε σχέδια, και στη συνέχεια προχώρησε στην αφαίρεση και φυγάδευσή τους. Τα γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816.

Ένα ατυχές συμβάν, που διαδραματίστηκε κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, είναι το καλά εξιστορημένο ναυάγιο του « Μέντορα», του προσωπικού πλοίου του Έλγιν, στα ανοιχτά των Κυθήρων. Τα γλυπτά του Παρθενώνα, με τα οποία ήταν φορτωμένο, βυθίστηκαν στον πυθμένα της θάλασσας και οι Έλληνες δύτες χρειάστηκαν δυο χρόνια για να τα διασώσουν. Έως ότου ανασυρθούν όλα τα κομμάτια, όσα Μάρμαρα έβγαιναν στην επιφάνεια έπρεπε να παραμείνουν στην παραλία καλυμμένα με άμμο, φύκια και πέτρες.

Τα γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816. Το οθωμανικό φιρμάνι, που κατέχει το Βρετανικό Μουσείο “δεν φέρει την υπογραφή και τη σφραγίδα του Σουλτάνου ή τη συνήθη επίκληση στο Θεό, και χωρίς αυτά, ο Elgin και συνεπώς το Βρετανικό Μουσείο δεν έχουν καμία νομική απόδειξη της κυριότητας των Γλυπτών του Παρθενώνα”, σύμφωνα με έκθεση ειδικών.

Το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό.

Από την πρώτη στιγμή της αφαίρεσης των Γλυπτών του μνημείου άρχισαν οι αντιδράσεις για την κλοπή τους. Αμέσως μετά τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους ξεκίνησε το αναστηλωτικό πρόγραμμα του Παρθενώνα και το μνημείο έγινε εθνικό σύμβολο. Το 1842, «κηρύχθηκε» από τον Αλέξανδρο Ραγκαβή, γραμματέα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, η πρώτη επίσημη αιτίαση της Ελλάδας κατά του Έλγιν και διατυπώθηκε η προσδοκία επιστροφής των διαρπαχθέντων γλυπτών. Το αίτημα επαναλήφθηκε το 1924, με τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από το θάνατο του λόρδου Βύρωνα.

Σύμφωνα με το υπουργείου Πολιτισμού, το 1961, ο Δήμαρχος της Αθήνας αλλά και η Ακαδημία Αθηνών, ζήτησαν από την Αγγλία τον επαναπατρισμό των Μαρμάρων του Παρθενώνα και το 1982 απετέλεσε έτος – σταθμός για το ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, καθώς στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO για την Πολιτιστική Πολιτική στο Μεξικό, η τότε Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών, Μελίνα Μερκούρη προέβαλε το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Η ελληνική αντιπροσωπεία υπέβαλε σχέδιο Σύστασης υπέρ της επιστροφής του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα στην Ελλάδα, που υπερψηφίστηκε με 56 ψήφους υπέρ, 12 κατά και 24 αποχές. Τον Οκτώβριο του 1984 η Ελλάδα υπέβαλλε επίσημο αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και τον Απρίλιο του ίδιου έτους η βρετανική πλευρά απέρριψε το ελληνικό αίτημα.

Το ίδιο έτος, επίσης, η Ελλάδα κατέθεσε επίσημο αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην UNESCO, το οποίο ενεγράφη στην ημερήσια διάταξη της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Επιστροφή των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσής τους ή την Απόδοσή τους σε Περίπτωση Παράνομης Κτήσης. Από το 1987, το ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα έχει ενταχθεί στην επίσημη ατζέντα των θεμάτων της UNESCO, συζητείται ανά διετία στις συνεδριάσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής και κάθε φορά υιοθετείται σύσταση από τα κράτη-μέλη για την προώθηση του ζητήματος χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Το 1999 ανατέθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση στην Ειδική Επιτροπή του αγγλικού Κοινοβουλίου για τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό και τα ΜΜΕ (Select Committee) η μελέτη όλων των θεμάτων της βρετανικής πολιτιστικής πολιτικής. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και τα ζητήματα επιστροφής πολιτιστικής κληρονομιάς, με κυριότερο το αίτημα για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα υπέβαλλε Υπόμνημα για τα Γλυπτά του Παρθενώνα.

Από το 1983 επίσης μια ομάδα Άγγλων φίλων της Ελλάδας ίδρυσε τη Βρετανική Επιτροπή για την Επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Η αναγκαιότητα της επιστροφής τους στην Ελλάδα επιβεβαιώνεται και από την επίσημη θέση της εκπροσώπου της UNESCO, με βάση την αρχή της διατήρησης της ακεραιότητας των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομία.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο τον Απρίλιο του 2007, αναφέρεται ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ελληνικό μουσείο.

Νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θα ήταν διατεθειμένο να δανείσει τα Ελγίνεια, αρκεί η ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο Μουσείο. Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση.

Στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης έχει κρατηθεί κενός χώρος για τη μεγάλη μέρα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο σπίτι τους, ωστόσο ακόμη λείπουν.

Η Μελίνα Μερκούρη στη διάρκεια της ακάματης εκστρατείας της για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στον τόπο τους, την Αθήνα, είχε απευθύνει και αυτά τα λόγια στις Βρετανικές Αρχές: «…πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για μας. Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας…». Η Μελίνα έλεγε: «…ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ…».

Πηγή  

Reuters: “Ανακρούει πρύμνα” η Αθήνα μετά την σφαλιάρα των αγορών – Επιστρέφει στην χρηματοδότηση

Το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων σε δημοσίευμά του κάνει λόγο για επιστροφή της Ελλάδας στη χρηματοδότηση αλλά και την ανησυχία των Ευρωπαίων αξιωματούχων για την επόμενη μέρα μετά το τέλος του μνημονίου.

Την αλλαγή γνώμης της Ελλάδας για έξοδο από το μνημόνιο αναφέρει σε δημοσίευμά του το πρακτορείο Reuters σύμφωνα με Ευρωπαίους Αξιωματούχους.

Σύμφωνα με τους αξιωματούχους, η Ελλάδα ενδέχεται να ζητήσει γραμμή πίστωσης για να αντικαταστήσει τα υπόλοιπα δάνεια που θα λάμβανε από το ΔΝΤ. “Φαίνεται να ξανασκέφτεται την επιστροφή σε αποκλειστική χρηματοδότηση των αγορών ύστερα και από τις πιέσεις που δέχτηκε τόσο από τις αγορές όσο και από την Ευρώπη.”

Μάλιστα, οι ίδιες πηγές μεταφέρουν και τις αντιστάσεις των Ευρωπαίων στο σχέδιο της Αθήνας να σταματήσει το δανεισμό της από το ΔΝΤ.

“Υπάρχει αναγνώριση από την ελληνική πλευρά ότι μία πλήρης αποκοπή από τα προγράμματα της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ δεν είναι προς το συμφέρον της”, σημειώνει αξιωματούχος της Ευρωζώνης.

“Η απότομη αύξηση στις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων επαναφέρει την Ελλάδα στην πραγματικότητα”.

Αρκετοί αξιωματούχοι, μάλιστα, υποστήριξαν ότι οι συζητήσεις κατά το Eurogroup στο Λουξεμβούργο αυτή την εβδομάδα συνέβαλλαν στο να αλλάξει η Ελλάδα γνώμη.

Μάλιστα, επισημαίνουν ότι η ελληνική πολιτική και τα διεθνή οικονομικά δεν συμβαδίζουν. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση ελπίζει να ευνοηθεί ανακοινώνοντας την έξοδο από τους όρους που επιβάλουν οι ξένοι και ειδικά το ΔΝΤ, από την πλευρά τους οι επενδυτές θεωρούν ότι τα οικονομικά της είναι ακόμα πολύ εύθραυστα για να εξαρτηθεί πλήρως από τις αγορές.

Πάντως, η πτώση του χρηματιστηρίου της Αθήνας τις τελευταίες δύο ημέρες και η αύξηση της απόδοσης του 10ετούς ομολόγου πάνω από 80 μονάδες βάσης στο 7,85% αντανακλούν τη νευρικότητα των επενδυτών σε σχέση με την ικανότητα της Ελλάδας να χρηματοδοτηθεί μόνη της.

Πηγή 

Δεν έχει πάτο το βαρέλι της… πολιτικής ανομίας – Τροπολογία από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για να γλιτώσουν από τα χρέη

Χωρίς σάλιο… Οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου προκαλούν απροκάλυπτα… Την ίδια ώρα που ένας απλός πολίτης οδηγείται στη φυλακή για χρωστούμενα μικροποσά, οι της κυβέρνησης απαλλάσσουν τα κόμματα τους από χρέη που κανονικά έπρεπε να τα έχουν οδηγήσει ήδη στις δικαστικές αίθουσες…

Βουλευτική τροπολογία των Κώστα Καραγκούνη (Ν.Δ) και Γιάννη Κουτσούκου (ΠΑΣΟΚ) η οποία αποτελεί σωσίβιο για τα υπερχρεωμένα από δάνεια κόμματα έγινε δεκτή σήμερα από τον Υπουργό Εσωτερικών Αργύρη Ντινόπουλο. Σύμφωνα με την τροπολογία το 40% της κρατικής επιχορήγησης, θα είναι ακατάσχετο και ανεκχώρητο, πράγμα «σωτήριο» για Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ τα οποία έχουν δανειστεί περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ συνολικά με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις.

Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία οι δύο βουλευτές αναφέρουν ότι «τα πολιτικά κόμματα που πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου για κρατική χρηματοδότηση, ως νομικά πρόσωπα δημοσίου σκοπού, χρειάζονται ένα ελάχιστο διασφαλισμένο έσοδο για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους».

Έτσι απλά… Και εσύ Έλληνα πέθανε στην ψάθα…

Πηγή

Κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο

Το μοιραίο της λάθος είναι ότι συνέδεσε την τύχη της με τη Μέρκελ.  

Από τον ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ*


Ένα από τα προβλήματα με τη συντηρητική παράταξη και την πασοκική συνιστώσα της που μας κυβερνούν είναι ότι ούτε βιβλία διαβάζουν ούτε πολλές ταινίες βλέπουν. Γιατί αν είχαν λίγο μελετήσει τις βιογραφίες της Μέρκελ ή είχαν δει τη Νονά, το ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την προσωπικότητά της, θα είχαν καταλάβει ότι η άσημη, απολίτικη φυσικός από την Ανατολική Γερμανία είναι μανούλα στις προδοσίες, χάρη στις οποίες κατάφερε να επικρατήσει στη γερμανική πολιτική σκηνή. Θα μάθαιναν, επίσης, κάτι πολύ ουσιαστικό, όταν πρόκειται να συζητήσεις μαζί της: ότι η ισχυρότερη γυναίκα στον κόσμο δεν λέει ποτέ ένα ξεκάθαρο ναι ή ένα ξεκάθαρο όχι. Λέει συγχρόνως και ναι και όχι, διστάζει να αποφασίσει περιμένοντας καιροσκοπικά μέχρι την τελευταία στιγμή. Ακόμη και την ημέρα της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, την ώρα που οι Ανατολικοί συγκεντρώνονταν στο Τείχος, η Άνγκελα πήγε στη σάουνα, περιμένοντας να ξεκαθαρίσουν πρώτα τα πράγματα. Ο Γ. Παπανδρέου, αλλά δυστυχώς και η Ελλάδα, το πλήρωσαν ακριβά το 2010, όταν η Μέρκελ καθυστερούσε επί μήνες να αποφασίσει για το περίφημο πακέτο βοήθειας, την ώρα που το επιτόκιο που έπρεπε να πληρώσει η Ελλάδα για να δανειστεί από τις αγορές είχε φτάσει στα ουράνια.   Μερικοί το λένε κι έξω από τα δόντια: η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη, χρειάζεται κι άλλες «μεταρρυθμίσεις». Σκάστε και κολυμπάτε. Το μοιραίο λάθος της σημερινής κυβέρνησης είναι ότι συνέδεσε απόλυτα την τύχη της με την πρώτη κυρία του Βερολίνου. Από το βράδυ των εκλογών του 2012 έδωσε τα διαπιστευτήριά της, όταν ο κ. Σαμαράς ξέχασε την επαναδιαπραγμάτευση, το κεντρικό σύνθημα χάρη στο οποίο είχε κερδίσει την πρώτη θέση, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει τα συμφωνηθέντα. Ύστερα ορκίστηκε και επισκέφθηκε τη Μέρκελ για τα διαπιστευτήρια. Η άγραφη συμφωνία ήταν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθούσε πιστά και χωρίς παρεκκλίσεις τη συνταγή λιτότητας και αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας του Βερολίνου, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Ως αντάλλαγμα, το τελευταίο θα στήριζε πολιτικά την κυβέρνηση. Κάποια στιγμή, όταν η Ελλάδα «θα είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της», οι δανειστές θα συζητούσαν το ελληνικό πρόβλημα και θα ελάφρυναν το χρέος, που αποτελεί τη λυδία λίθο του προβλήματος.   Κάπως έτσι ο κ. Σαμαράς μετατράπηκε από αντιμνημονιακός σε έναν από τους πιο σκληρούς πρωθυπουργούς που κλήθηκαν να εφαρμόσουν το νεοφιλελεύθερο δόγμα τις τελευταίες δεκαετίες: απολύσεις, περικοπές κοινωνικών δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων ελληνικών επιχειρήσεων και υπηρεσιών. Αν δεν είχε υπάρξει το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη, θα είχαν δώσει αλά Βολιβία και το νερό, ένα από τα σπουδαιότερα δημόσια αγαθά. Η κ. Μέρκελ μόνο ωφελημένη βγήκε από τη λεόντειο συμφωνία. Η ελεγχόμενη κρίση στην ευρωζώνη γέμισε τα ταμεία του Βερολίνου, που έφτασε να δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο: να επιστρέφει δηλαδή στο τέλος του δανείου λιγότερα απ' όσα είχε δανειστεί! Η σχετική οικονομική ευμάρεια διευκόλυνε αποφασιστικά την τρίτη εκλογή της, το 2013, την ίδια ώρα που πουλούσε το ελληνικό success story στη γερμανική κοινή γνώμη. Όσες χώρες του Νότου σκέφτονταν να αντιδράσουν, κάθισαν στ' αυγά τους, όταν είδαν τα δεινά της Ελλάδας: τον χειρότερο οικονομικό μαρασμό που έχει γνωρίσει χώρα σε περίοδο ειρήνης.   Η κ. Μέρκελ μόνο ωφελημένη βγήκε από τη λεόντειο συμφωνία. Η ελεγχόμενη κρίση στην ευρωζώνη γέμισε τα ταμεία του Βερολίνου, που έφτασε να δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο: να επιστρέφει δηλαδή στο τέλος του δανείου λιγότερα απ' όσα είχε δανειστεί!   Τα «καλά παιδιά» περίμεναν δύο χρόνια υπομονετικά: σύμφωνα με μία αρχική υπόσχεση, το πρόβλημα του χρέους θα συζητιόταν πριν από τις ευρωεκλογές, ώστε να διευκολυνθούν και να τις κερδίσουν. Ύστερα μετατέθηκε για τον Σεπτέμβρη του 2014, αλλά οι Σαμαράς - Βενιζέλος είδαν και πάλι το ποτήρι μισογεμάτο: ότι θα διευκολυνθούν στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις και θα τρίψουν τη γερμανική βοήθεια στη μούρη του ΣΥΡΙΖΑ. Κατόπιν, πήγε κάπου για το τέλος του 2014, μετά, αφού διεξαχθούν οι πρόωρες εκλογές της Ελλάδας, αν γίνουν στις αρχές του 2015. Η Μέρκελ είχε παίξει ένα από τα γνώριμα παιχνίδια προδοσίας. Παρότι ο ξάδελφός του, πρέσβης στο Βερολίνο, του συνιστούσε να μην πάει, γιατί δεν θα έβγαζε τίποτα, ο κ. Σαμαράς δεν άντεξε και πήγε να τη δει. Θα έκανε η καγκελάριος μια σαφή δήλωση ότι το πρόβλημα του χρέους θα αντιμετωπιστεί αποφασιστικά; Θα τον υποστηρίξει, τουλάχιστον, η Γερμανία όταν θα δηλώσει ότι τα μνημόνια τελείωσαν και η Ελλάδα θα μπορεί να δανείζεται από τις αγορές; Δεν είχε, άλλωστε, εφαρμόσει όσα σκληρά είχε υποσχεθεί και ακόμη περισσότερα ΕΝΦΙΑ; Η κ. Μέρκελ δεν απάντησε ούτε ναι ούτε όχι. Και από τότε το ίδιο μοτίβο σιγοσφυρίζουν αδιάφορα οι υπόλοιποι δανειστές από το ΔΝΤ μέχρι το Eurogroup, ενώ μερικοί το λένε κι έξω από τα δόντια: η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη, χρειάζεται κι άλλες «μεταρρυθμίσεις». Σκάστε και κολυμπάτε. Οι Σαμαράς - Βενιζέλος είναι με την πλάτη στον τοίχο, αλλά τουλάχιστον έμειναν για δύο και παραπάνω χρόνια στην εξουσία. Στο κάτω-κάτω, αν δεν ήταν η Μέρκελ, δεν θα το είχαν καταφέρει ποτέ.

 *O κ. Κούλογλου είναι διευθυντής του tvxs.gr. 


Πηγή 

Δούρου: Στην Περιφέρεια Αττικής βρέθηκαν 4 περιπτώσεις πλαστών πτυχίων

Ανακοίνωση για την πρόοδο των ελέγχων που διενεργούνται σχετικά με τους υπαλλήλους που ενδεχομένως έχουν χρησιμοποιήσει πλαστούς τίτλους σπουδών για να μονιμοποιηθούν εξέδωσε λίγο νωρίτερα η Περιφέρεια Αττικής, γνωστοποιώντας ότι μέχρι τώρα έχει ελεγχθεί το 70% και σε 4 περιπτώσεις εντοπίστηκαν παρατυπίες.

Επανέλεγχος νομιμότητας πτυχίων στην Περιφέρεια Αττικής

Το 70% των 2.280 υπαλλήλων της Περιφέρειας Αττικής έχει μέχρι σήμερα ελεγχθεί στο πλαίσιο του «επανελέγχου νομιμότητας πτυχίων, πιστοποιητικών και λοιπών στοιχείων του προσωπικού μητρώου υπαλλήλων». Τον έλεγχο διενεργεί η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού της Περιφέρειας Αττικής, σύμφωνα με τα όσα ορίζει ο Υπαλληλικός Κώδικας (Ν. 3528/07) καθώς και η σχετική νομοθεσία (Ν. 4093/12 και ν. 4172/13).
Στο πλαίσιο του ελέγχου εντοπίστηκαν τέσσερις περιπτώσεις κατοχής πλαστών και παραποιημένων τίτλων σπουδών, τις οποίες η Περιφερειακή Αρχή έχει ήδη παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο και έχει ενημερώσει την αρμόδια Εισαγγελία, ενώ στις περιπτώσεις μετάταξης έχει ενημερωθεί ο φορέας διορισμού για τις περαιτέρω ενέργειές του. Αυτή τη στιγμή άλλες επτά υποθέσεις βρίσκονται υπό εξέταση και πολύ σύντομα θα δημοσιοποιηθούν τα σχετικά αποτελέσματα.

Πηγή

 

Τα κριτήρια για το επίδομα θέρμανσης -Το ανώτατο ύψος ανά νομό (λίστα)

Ξεκινά σήμερα η διάθεση του πετραλαίου θέρμανσης, η τιμή του οποίου αναμένεται να διαμορφωθεί στο 1,06 ευρώ το λίτρο, ενώ για τους δικαιούχους του επιδόματος στα 71 λεπτά.

Από το ΥΠΟΙΚ διαβεβαιώνουν ότι, παρά τη μείωση του ΕΦΚ, το επίδομα θέρμανσης θα διατηρηθεί, και μάλιστα με τα περσινά κριτήρια.

Τα κριτήρια για το επίδομα θέρμανσης είναι τα εξής:

Εισοδηματικά

• Αγαμοι με εισόδημα έως 30.000 ευρώ.
• Εγγαμοι με εισόδημα έως 40.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε τέκνο.
• Μονογονεϊκή οικογένεια με εισόδημα έως 43.000 ευρώ όταν υπάρχει ένα τέκνο, με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε επιπλέον τέκνο.

Περιουσιακά

• Αγαμοι υπόχρεοι με ακίνητη περιουσία έως 200.000 ευρώ.
• Εγγαμοι υπόχρεοι με ακίνητη περιουσία έως 300.000 ευρώ.
• Κατοχή Ι.Χ. αυτοκινήτου με κινητήρα έως 3.000 κυβικά.

Οι 4 ζώνες της χώρας -Επιδοτούμενες ποσότητες και ανώτατα όρια

A' Zώνη

• Νομοί

Γρεβενών, Κοζάνης, Καστοριάς, Φλώρινας, Δράμας, Ευρυτανίας

• Επιδοτούμενη ποσότητα

25 λίτρα ανά τ.μ. και μέχρι 120 τ.μ. επιφάνειας

• Ανώτατο όριο επιδότησης ποσότητας

3.000 λίτρα (120 τ.μ. Χ 25 λίτρρα ανά τ.μ.)

• Ανώατατο ύψος επιδόματος

1.050 ευρώ (3.000 λίτρα επί 0,35 ευρώ ανά λίτρο)

Β' Ζώνη

• Νομοί

Ιωαννίνων, Λάρισας, Καρδίτσας, Τρικάλων, Αρκαδίας, Πιερίας, Ημαθίας, Πέλλας, Θεσαλονίκης, Κιλκίς, Χαλκιδικής, Σερρών, Καβάλας, Ξάνθης, Ροδόπης, Εβρου.

• Επιδοτούμενη ποσότητα

15 λίτρα ανά τ.μ. και μέχρι 120 τ.μ. επιφάνειας

• Ανώτατο όριο επιδοτούμενης ποσότητας

1.800 λίτρα (120 Χ 15 λίτρα ανά τ.μ.)

• Ανώτατο ύψος επιδόματος

630 ευρώ (1.800 λίτρα Χ 0,35 ευρώ ανά λίτρο)

Γ' Ζώνη

• Νομοί

Αττικής (εκτός Κυθήρων και Σαρωνικού), Κορινθίας, Ηλείας, Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Μαγνησίας, Λέσβου, Χίου, Κέρκυρας, Λευκάδας, Θεσπρωτίας, Πρέβεζας, Αρτας.

• Επιδοτούμενη ποσότητα

8 λίτρα ανά τ.μ. και μέχρι 120 τ.μ. επιφάνειας

• Ανώτατο όριο επιδότησης

960 λίτρα (120 τ.μ. Χ 8 λίτρα ανά τ.μ.)

• Ανώτατο ύψος επιδόματος

336 ευρώ (960 λίτρα Χ 0,35 ευρώ ανά λίτρο)

Δ' Ζώνη

• Νομοί

Ηρακλείου, Χανίων, Ρεθύμνου, Λασιθίου, Κυκλάδων, Δωδεκανήσων, Σάμου, Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αργολίδας, Ζακύνθου, Κεφαλλονιάς, Ιθάκης, Κύθηρα και νησιά Σαρωνικού

• Επιδοτούμενη ποσότητα

5 λίτρα ανά τ.μ. και μέχρι 120 τ.μ. επιφάνειας

• Ανώτατο όριο επιδοτούμενης ποσότητας

600 λίτρα (120 τ.μ. Χ 5 λίτρα ανά τ.μ.)

• Ανώτατο ύψος επιδόματος

210 ευρώ (600 λίτρα Χ 0,35 ευρώ ανά λίτρο)

Πηγή