Οι αγορές ακυρώνουν την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης

Του Πάνου Παναγιώτου

Για τρίτη, διαδοχική, συνεδρίαση την Τρίτη, οι ελληνικές μετοχές απογειώνονται (ΓΔ: +4%) και τα spread των ελληνικών ομολόγων πέφτουν (απόδοση 10ετούς: 7,7% από 9%) και το ερώτημα είναι τί άλλαξε και αντιστράφηκε η τάση του τελευταίου διαστήματος.

Σε μία σειρά προηγούμενων άρθρων χρησιμοποίησα ένα τεχνικό χρηματιστηριακό μοντέλο που είχα δημοσιεύσει, αρχικά, το 2010, ως ορθολογιστικά επεξηγητικό των κινήσεων των ελληνικών ομολόγων και μετοχών κατά τη διάρκεια της κρίσης και ως ακυρωτικό, σήμερα, της, πολιτικά βολικής, επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης περί υπαιτιότητας Τσίπρα για την πρόσφατη άνοδο των spread, εξαιτίας του φόβου των αγορών από την υπεροχή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης  στις δημοσκοπήσεις και της προσπάθειας του προέδρου της για τη δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας μέσω της πίεσης του για διενέργεια πρόωρων εκλογών.

Σύμφωνα με το χρηματιστηριακό μοντέλο, η πολύ χαμηλή πιστοληπτική βαθμολογία της Ελλάδας καθιστά τα περιουσιακά της στοιχεία, όπως μετοχές και ομόλογα, εξαιρετικά υψηλού ρίσκου για τους επενδυτές και αλλοιώνει την παραδοσιακή αντίστροφη σχέση μετοχών – ομολόγων, με αποτέλεσμα αυτά να κινούνται παράλληλα και όχι αντίθετα και έτσι να αγοράζονται ταυτόχρονα μόνο όταν αυξάνεται η διεθνής διάθεση για ανάληψη ρίσκου και να πωλούνται , επίσης, ταυτόχρονα όταν η διάθεση αυτή μειώνεται.

Ως ενδεικτικό της διεθνούς διάθεσης για ρίσκο παρέθεσα το πιο γνωστό διαπραγματεύσιμο αμοιβαίο κεφάλαιο αμερικανικών εταιρικών ομολόγων χαμηλής πιστοληπτικής βαθμολογίας  (HYG), δείχνοντας το πώς η κατάρρευση των τιμών του το τελευταίο διάστημα ακολουθήθηκε βήμα προς βήμα από το Γενικό Δείκτη τιμών του Χρηματιστηρίου Αθηνών και τα μακροπρόθεσμα κρατικά, ελληνικά ομόλογα, οδηγώντας, συνάμα, σε εκτόξευση των spread.

Αν ήταν να επιβεβαιωθεί η εξήγηση του μοντέλου ακυρώνοντας αυτήν της κυβέρνησης, τότε θα έπρεπε η επιστροφή  των διεθνών κεφαλαίων στις επενδύσεις ρίσκου, σε μία αναμενόμενη αναζήτηση περιουσιακών στοιχείων με πολύ υψηλές αποδόσεις και σε χαμηλές τιμές μετά την κατάρρευση των τιμών τους, να προκαλούσε την αυτόματη άνοδο των ελληνικών μετοχών και ομολόγων και έτσι την πτώση των spread.

Αν, αντίθετα, ήταν να επιβεβαιωθεί η πολιτική εξήγηση της κυβέρνησης ακυρώνοντας αυτήν του μοντέλου, τότε θα έπρεπε για όσο διάστημα η αντιπολίτευση κρατούσε τους τόνους υψηλούς, εξακολουθούσε να προηγείται στις δημοσκοπήσεις και συνέχιζε την προσπάθεια για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, οι αγορές να παρέμεναν φοβισμένες και τα spread να διατηρούσαν την ανοδική τους τάση.

Από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι προφανές πως η εξήγηση της κυβέρνησης δεν επιβεβαιώθηκε. Αντ’ αυτού το μοντέλο επιβεβαιώθηκε απολύτως.

Στην εικόνα που συνοδεύει το άρθρο παρατηρούμε πως η αλλαγή της επενδυτικής διάθεσης από τη φάση ‘risk off’ (αποφυγή ανάληψης ρίσκου) σε αυτήν του ‘risk on’ (διάθεση για ανάληψη ρίσκου), πέρασε πρώτα από τα αμερικανικά εταιρικά ομόλογα χαμηλής βαθμολογίας (junk = σκουπίδια) στη συνεδρίαση του αμερικανικού χρηματιστηρίου το βράδυ της περασμένης Πέμπτης (κίτρινη μπάρα εντός του κίτρινου περιγράμματος πάνω από το κίτρινο βέλος), προκαλώντας την άνοδο του Γενικού Δείκτη τιμών το πρωί της Παρασκευής (λευκή μπάρα, πάνω από το λευκό βέλος) και την πτώση των spread (γαλάζια καμπύλη κάτω από το γαλάζιο βέλος).

Η κίνηση αυτή συνεχίστηκε στις ΗΠΑ την Παρασκευή και τη Δευτέρα, περνώντας στην Ελλάδα τη Δευτέρα και την Τρίτη, όπως ακριβώς προβλέπει το μοντέλο. Σε κάθε περίπτωση η επιβεβαίωση του μοντέλου εν προκειμένω δεν είναι η μοναδική αλλά διαρκεί εδώ και πέντε χρόνια, έχοντας εξηγήσει και προβλέψει με αποτελεσματικό τρόπο την πορεία ελληνικών μετοχών και ομολόγων.

Αντίθετα, οι κατά καιρούς πολιτικές προσεγγίσεις των κινήσεων των αγορών αποδείχτηκαν, στο σύνολο τους, προβληματικές και σε πολλές περιπτώσεις υπαίτιες για δραματικές οικονομικοπολιτικές επιλογές.

Τουτέστιν, είναι προτιμότερο να εξηγούμε τις αγορές με χρηματοοικονομικό ορθολογισμό και όχι με πολιτικό καιροσκοπισμό, ειδάλλως κινδυνεύουμε να βλέπουμε φαντάσματα, να κυνηγούμε μάγισσες και να βρισκόμαστε πάντοτε πίσω και ποτέ μπροστά απ’ την καμπύλη, μία στρατηγική εξαιρετικά επικίνδυνη για το χρηματοοικονομικό μέλλον της χώρας.

Πηγή 

Με ρυθμούς…πολυβόλου οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων μεγαλοοφειλετών του δημοσίου

Με εντατικούς ρυθμούςανεβαίνουν στην ηλεκτρονική σελίδα της ΓΓΔΕ ακίνητα μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου που βγαίνουν στο... σφυρί, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Γιώργου Παππού στο iefimerida.gr

Το πρόβλημα παραμένει, ωστόσο, η πολύ υψηλή τιμή εκκίνησης, η οποία μέχρι να αλλάξει ο νόμος, ορίζεται στο ύψος της αντικειμενικής αξίας, που βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την εμπορική τιμή των περισσότερων ακινήτων. Το αποτέλεσμα είναι η χαμηλή ή ανύπαρκτη ανταπόκριση στους πλειστηριασμούς, η αδυναμία του Δημοσίου να εισπράξει τα προσδοκώμενα και βέβαια η αδυναμία των οφειλετών να ελαφρύνουν το βάρος των οφειλών τους.

Μονοκατοικίες, μεζονέτες, διαμερίσματα, λατομείο και ξενοδοχείο στο σφυρί

Μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου , το Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου, το Κέντρο Φορολογουμένων Μεγάλων Επιχειρήσεων, οι ΦΑΕ και άλλοι ελεγκτικοί μηχανισμοί της ΓΓΔΕ προωθούν πλειστηριασμούς 37 ακινήτων, μεταξύ των οποίων είναι μονοκατοικίες, μεζονέτες, διαμερίσματα, ένα λατομείο, ένα ξενοδοχείο και πολλά αγροτεμάχια, φυσικών και νομικών προσώπων που χρωστάνε πάνω από 300.000 ευρώ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση γνωστού επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον κλάδο των κατασκευών.

Μεταξύ των περιπτώσεων που ξεχωρίζουν είναι αυτή όπου η ΦΑΕ Θεσσαλονίκης, προχωρά σε πλειστηριασμό ενός διαμερίσματος 163 τ.μ στη Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη, στον έβδομο όροφο με τιμή εκκίνησης τις 650.000 ευρώ, η αναζήτηση αγοραστών για γωνιακό ακίνητο στο Κολωνάκι με τιμή εκκίνησης 4,168 εκατ. ευρώ, για οικόπεδο 238 τ.μ με οικοδομή στα Βριλήσσια έναντι 480.000 ευρώ και για αγροτεμάχιο 3 στρεμμάτων στη θέση Πουρνάρι Πυλαίας Θεσσαλονίκης έναντι 400.000 ευρώ.

Υπενθυμίζεται ότι μετά από συμφωνία με την Τρόικα, η τιμή εκκίνησης για τους πλειστηριασμούς θα είναι στα 2/3 της αντικειμενικής αξίας, ενώ στην περίπτωση άγονης διαδικασίας, θα επαναλαμβάνεται εντός 15 ημερών στο 50% της πρώτης τιμής και εφόσον εκ νέου δεν υπάρχει ενδιαφέρον, τότε η τιμή θα ορίζεται από το Δικαστήριο.

Πηγή: Iefimerida.gr

τα 7 σημάδια του κακού φίλου

Σε κανέναν δε χαρίζεται το προνόμιο της φιλίας και όλοι πρέπει να κοπιάσουμε γι’ αυτό και να αποδείξουμε, ότι αξίζουμε τον πολυπόθητο τίτλο. Η φιλία είναι πολύτιμη και η πραγματική φιλία είναι σπάνια. Συμπεριφορές, όπως το κουτσομπολιό, τα κακόβουλα σχόλια και η υπονόμευση, δεν είναι αποδεκτές συμπεριφορές.
Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεστε και μπορεί να το κάνετε κι εσείς εν αγνοία σας, αλλά δεν θα είναι λίγες οι φορές στη ζωή σας που θα συναντήσετε κάποιον που θα νομίζετε ότι είναι φίλος, αλλά τελικά δεν θα είναι.

Αν παρατηρείτε τα παρακάτω σημάδια στη συμπεριφορά ενός φίλου, πριν τον διαγράψετε από την ατζέντα σας, συζητήστε μαζί του αν έχει επίγνωση και αν δεν έχει επίγνωση, αλλά έχει έστω τη διάθεση να αλλάξει, τότε αξίζει την προσπάθεια. Αλλιώς πατήστε delete χωρίς δεύτερες σκέψεις…

1. Υπονομεύει τρίτους σε εσάς
Ένα από τα σημάδια, ότι ένας φίλος μιλάει πίσω από την πλάτη σας για εσάς, είναι ότι το κάνει και για άλλους, σε εσάς. Όταν δε διστάζει να μιλάει άσχημα και υποτιμητικά για κάποιον άλλο φίλο τους σε εσάς, μην έχετε καμία αμφιβολία ότι εξασκεί την ίδια τακτική, όσον αφορά και τη δική σας σχέση.

2. Μαθαίνετε από τους τρίτους
Όσοι κουτσομπολεύουν τους ίδιους τους φίλους τους, ξεχνούν το πολύ πιθανό ενδεχόμενο, να φτάσουν τα σχόλιά τους στον ενδιαφερόμενο. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός και ο κόσμος μιλάει πολύ. Αργά ή γρήγορα τα σχόλια θα φτάσουν στον ενδιαφερόμενο και τότε ο ενδιαφερόμενος, εσείς εν προκειμένω, θα πρέπει να κάνετε ένα καλό ξεκαθάρισμα φίλων και εχθρών.

3. Είναι ευγενής, αλλά με αρνητική πρόθεση
Οι κακοί φίλοι, μοιάζουν ευγενείς, αλλά δεν είναι. Χαμογελούν όταν σχολιάζουν κάτι επάνω σας για παράδειγμα, αλλά όταν προσπεράσετε το χαμόγελο και αντιληφθείτε αυτό που πραγματικά ειπώθηκε, τότε θα διαπιστώσετε πως το χαμόγελο ήταν απλά μια βιτρίνα και το σχόλιο ήταν μάλλον πικρόχολο. Οι πραγματικοί φίλοι λένε την ειλικρινή γνώμη τους και δεν είναι κακεντρεχείς, ακόμα και αν έχουν λόγο να είναι.

4. Σας μειώνει με τη συμπεριφορά του
Κάποιοι το κάνουν συνειδητά και κάποιοι ασυνείδητα, αλλά όσοι το κάνουν δεν είναι φίλοι. Ο φίλος είναι εκεί για να σας φτιάχνει τη διάθεση, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά και όχι για να σας τη ρίχνει περισσότερο. Δεν είναι πάντα διακριτή η διάθεση κάποιου να σας υποτιμήσει, αλλά αργά ή γρήγορα θα το καταλάβετε και πρώτα απ’ όλα θα το νιώσετε. Τέτοιες συμπεριφορές πηγάζουν από ανασφαλή άτομα και άτομα που τελικά καταλήγουν μόνα τους και χωρίς φίλους.

5. Εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες σας
Ο φίλος, που, τελικά, δεν αξίζει να είναι φίλος, γνωρίζει τις αδυναμίες σας και τις χρησιμοποιεί συχνά εις βάρος σας για να σας υποτιμήσει, ρίξει την αυτοπεποίθηση σας και να αποδείξει –εν τέλει- πόσο κακός φίλος είναι. Μην ξεγελιέστε λοιπόν, από φτηνές δικαιολογίες και δηλώσεις μεταμέλειας, γιατί οι αληθινοί φίλοι δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ εις βάρος σας τα τρωτά σας σημεία.

6. Υποσκάπτει την ερωτική σας σχέση
Μια άλλη συνήθεια τέτοιου είδους φίλων, είναι η τάση να υπονομεύουν τον σύντροφό σας, να σας πιέζουν να δείτε ότι δεν είναι ο ιδανικός για εσάς και εν τέλει να χωρίσετε. Επιθυμεί να είναι εκείνος το μοναδικό ενδιαφέρον σας και την ίδια τακτική εφαρμόζει και όσον αφορά και τους υπόλοιπους φίλους σας. Στοχεύουν στην απομόνωσή σας, ώστε να είναι εκείνοι οι μοναδικοί σας … «φίλοι».

7. Σας σαμποτάρει
Ένας φίλος που σας υπονομεύει και θα πρέπει άμεσα να πάψει να είναι φίλος σας, θα προσπαθήσει να σας σαμποτάρει και σε άλλους τομείς της ζωής σας και θα φροντίσει να μην καταφέρετε κάτι που δεν έχει πετύχει εκείνος πρώτα. Δεν επιθυμούν το καλύτερο για εσάς και θα υποσκάψουν κάθε φιλοδοξία και κίνητρο που έχετε.

Πηγή άρθρου: www.clickatlife.gr

Σημείωση Εναλλακτικής Δράσης: Και εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε τις παραπάνω πληροφορίες για τη δική σας αυτογνωσία, τότε παρατηρήστε εάν πολλοί φίλοι σας παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς. Για παράδειγμα μπορεί να παρατηρήσετε ότι πολλοί φίλοι σας, προσπαθούν να σας σαμποτάρουν. Τότε μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας κάποιες ερωτήσεις που θα σας οδηγήσουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο αυτογνωσίας. Οι ερωτήσεις για το παράδειγμα που αναφέραμε θα μπορούσαν να είναι:

Γιατί έλκω συχνά στη ζωή μου ανθρώπους που με σαμποτάρουν;

Τι δεν μαθαίνω από αυτή την εμπειρία που έχει ως αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται συχνά;

Μήπως Σαμποτάρω κι εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου;

  

Πηγή

Ο πανικόβλητος και η «αχάριστη»

Το νέο «αφήγημα» του Πρωθυπουργού, που διατυπώθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ψήφο εμπιστοσύνης, αποδείχθηκε μέσα σε λίγες μέρες ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα, και προκάλεσε περισσότερο γέλιο και από εκείνο του «success story».

Ο κ. Σαμαράς είχε κηρύξει την έξοδο από το μνημόνιο χωρίς να χρειαστούμε άλλο πρόγραμμα επιτήρησης, την αποδέσμευση από το ΔΝΤ και την αυτόνομη χρηματοδότηση της χώρας από τις αγορές.

Το τί επακολούθησε είναι γνωστό:
Στο Eurogroup που έγινε
δυο ημέρες μετά, ο Γκίκας Χαρδούβελης, που τόλμησε να θέσει προφορικά το αφήγημα Σαμαρά, έγινε σάκος του μποξ. Ο Πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, έκανε μια "διακριτική" δήλωση ότι δεν μπορεί να βγει η Ελλάδα στις αγορές χωρίς "προληπτικό" πρόγραμμα, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε το σφυροκόπημα των αγορών στα ελληνικά ομόλογα, με αποτέλεσμα να βρεθούν τα spreads πιο πάνω και από τις τιμές που είχαν την αποφράδα της ένταξής μας στο μνημόνιο.

Όπως ήταν φυσικό, η ελληνική κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμνα και άρχισε να ψελλίζει κάτι περί ανάγκης "προληπτικής στήριξης", όπως ακριβώς της είχαν υπαγορεύσει στο Eurogroup. Αποκρύπτει, βεβαίως, ότι οποιαδήποτε τέτοια "προληπτική" στήριξη προϋποθέτει νέο μνημόνιο, όπως κι αν λέγεται αυτό, που θα επιβάλλει τη συνέχιση της λιτότητας, του ξεπουλήματος της χώρας, των απολύσεων και της πλήρους απορρύθμισης των σχέσεων εργασίας, με όποιες ωραιοποιημένες λέξεις κι αν  αμπαλαριστούν τα εγκλήματα αυτά (δημοσιονομική σταθερότητα, αποκρατικοποιήσεις, μεταρρυθμίσεις, αξιολόγηση, άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας, κ.λπ.).

Από την εξέλιξη αυτή, προκύπτουν δύο εύλογες απορίες...

Η πρώτη αφορά την κυβέρνηση και κυρίως τον Αντώνη Σαμαρά: Είναι τόσο αφελείς, που δεν καταλάβαιναν ότι το νέο τους "αφήγημα" που δεν είχε την έγκριση της τρόικας (ούτε της Μέρκελ, όπως φάνηκε από την πρόσφατη συνάντηση στο Παρίσι), θα είχε κοντά ποδάρια;

Η δεύτερη αφορά την τρόϊκα, την ευρωπαϊκή ελίτ και την ίδια την Μέρκελ: Είναι όλοι αυτοί τόσο "αχάριστοι" απέναντι σ' αυτόν που οι ίδιοι επέλεξαν ως εκλεκτό τους στην Ελλάδα, που αντί να του προσφέρουν μια πολιτική ανάσα, τώρα που βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, του απαντούν με απανωτά χαστούκια; Δεν μπορούσαν να μεσολαβήσουν στις αγορές ώστε να επαναληφθεί μία ακόμα, έστω εικονική, χρηματοδότηση από τις ίδιες, με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Δεν βλέπουν ότι έτσι οδηγούν στην απαξίωση και στην κατάρρευση τον πιο πιστό  υπηρέτη της δικής τους πολιτικής στην Ελλάδα;

Ο Σαμαράς οφείλει την πολυπόθητη γι' αυτόν πρωθυπουργία στην υποταγή του στην τρόϊκα και στη Μέρκελ. Ο δρόμος αυτός άνοιξε με την μεταστροφή του από λάβρο αντιμνημονιακό σε μνημονιακό, μετά την περίφημη δήλωση υποταγής (μετά υπογραφής) στο μνημόνιο, την περίοδο της συγκρότησης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Εκείνη τη στιγμή, ο Σαμαράς, ξεπέρασε μια διαχωριστική (μια κόκκινη) γραμμή, με αντάλλαγμα την μελλοντική Πρωθυπουργία. Έκτοτε, ποτέ πια δεν θα μπορούσε να ασκήσει δική του πολιτική. Το ίδιο είχε συμβεί και με τον Γ. Παπανδρέου με την ένταξη της χώρας στον έλεγχο του ΔΝΤ, το ίδιο έχει συμβεί άπειρες φορές στην παγκόσμια Ιστορία. Τα μετέπειτα γεγονότα, απλώς επιβεβαίωσαν την αλήθεια αυτή. Η δεύτερη μεταστροφή του Σαμαρά, από τις προεκλογικές κορώνες περί σκληρής διαπραγμάτευσης έως την μετεκλογική πλήρη συμμόρφωση, χωρίς όχι μόνον να διαπραγματεύεται αλλά χωρίς καν να τολμά να θέτει θέματα διαπραγμάτευσης στους υπαλλήλους της τρόϊκας, ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη. Τα "καλά" και ανέξοδα λόγια κάποιων τροϊκανών και ηγετών της Ε.Ε., ότι η Ελλάδα "πηγαίνει καλά", συνοδεύονταν πάντοτε από την προσθήκη ότι πρέπει να συνεχίσει τις "μεταρρυθμίσεις" και ήταν στάχτη στα μάτια.

Το ορόσημο της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, που μπορεί να κόψει ενάμιση χρόνο ζωής από την κυβέρνηση Σαμαρά, δημιούργησε μια μεγάλη αντίφαση, ιδιαίτερα μετά την ήττα στις ευρωεκλογές. Η εφαρμογή του μνημονίου απαιτούσε σκληρότερα μέτρα ενώ το ενδεχόμενο εκλογών απαιτούσε παροχές. Πάνω στον πανικό που δημιουργούσε αυτή η αντίφαση, ο Σαμαράς πίστεψε, χωρίς καμία ένδειξη, ότι η Μέρκελ και οι ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι ηγέτες θα του έδιναν μια ευκαιρία... Αλίμονο.

Η Μέρκελ, με τη σειρά της, οφείλει την επανεκλογή της, τον Νοέμβριο 2013, σε δύο παράγοντες. Ο πρώτος, είναι  γιατί έχει αναδειχτεί στον καλύτερο εκφραστή των συμφερόντων των λεγόμενων αγορών, του χρηματιστηριακού κεφαλαίου που αποτελεί την πραγματική εξουσία σήμερα παγκοσμίως. Ο δεύτερος, που σχετίζεται με την μέχρι τώρα  δημοφιλία της στην Γερμανία, είναι ότι έχει αναδείξει τη χώρα της σε ηγεμονική δύναμη στην Ευρώπη και έχει επιτύχει τη μεταφορά πλούτου από τις χώρες του Νότου στη Γερμανία. Δεν υπήρχε, λοιπόν καμία περίπτωση, να διακινδυνεύσει τα συμφέροντα των δικών της "χορηγών" με μια επικίνδυνη ανεκτικότητα σε μια αλλαγή της εφαρμοστέας συνταγής στο πολυσυζητημένο πειραματόζωο, την Ελλάδα. Ήταν και για εκείνη θέμα κύρους και τελικώς πολιτικής επιβίωσης, ιδιαιτέρως σε μια στιγμή που αρχίζει να αμφισβητείται η πολιτική της και από άλλες χώρες του Νότου. Ακόμα περισσότερο, δεν θα το ρίσκαρε για κάποιον που έχει δηλώσει υποταγή στην ίδια και είναι του χεριού της. Κι αυτό δεν είναι "αχαριστία", είναι ψυχρή πολιτική. Και δεν αφορά μόνον το Σαμαρά...

Πηγή  

Πολιτισμός Ή Βαρβαρότητα; (Οι Άνθρωποι Αυτοί Είναι Μια Κάποια ΛΙsis)

«Βάρβαρος είναι όποιος πιστεύει στη βαρβαρότητα»
Claude Levi-Straus

«Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»
Κ.Π. Καβάφης

~

Υπάρχουν 7 δισεκατομμύρια τρόποι θέασης της πραγματικότητας -από την μεριά των ανθρώπων και μόνο.

Συνηθίζεται όμως να τους περιορίζουμε σε μόλις δύο: «Εγώ και ο άλλος».
Και στον πληθυντικό: «Εμείς κι αυτοί».

Η αντικειμενικότητα είναι ένας ακόμα γλαφυρός μύθος που κατασκεύασε το συλλογικό φαντασιακό της ανθρωπότητας.

Βάρβαρος είναι όποιος δεν αποδέχεται τους κανόνες του «δικού μου/μας» πολιτισμού. Και πολιτισμός δεν είναι τίποτα άλλο από τους κανόνες που διέπουν και καθορίζουν μια κοινωνία.

~~{}~~

Εμείς και οι άλλοι.

Κατά κάποιον τρόπο ο πολιτισμός ορίζεται από τον αλλότριο, τον βάρβαρο, όπως το Φυσιολογικό Εγώ ορίζεται από τις παρεκκλίσεις του Άλλου.

Αν δεν υπήρχαν τρελοί δεν θα υπήρχαν λογικοί -ενώ είναι οι λογικοί που αποφασίζουν ποιος είναι τρελός!

Αν δεν υπήρχαν φασίστες δεν θα υπήρχαν και αντιφασίστες, αν δεν υπήρχαν βάρβαροι τι θα γινόμασταν, ποια θα ήταν η «λύσις» για εμάς τους πολιτισμένους;

Έχουμε ανάγκη τον εχθρό, τον ναζί, τον κομμουνιστή, τον τρομοκράτη, τον βάρβαρο, τον εξωγήινο, αυτός μας πείθει ότι ο πολιτισμός μας είναι απαραίτητος για την επιβίωση μας.

~

Και καθώς ο πολιτισμός του κρατικοδίαιτου «φιλελευθερισμού» αποδεικνύεται στυγνός και απάνθρωπος, καθώς φανερώνεται ότι η «Ελεύθερη Αγορά» δεν βασίζεται στην ελευθερία, αλλά στην εκμετάλλευση των πολλών από τους ελάχιστους, καθώς ο ανθρωπισμός εμφανίζεται ως ένα μυγόχεσμα στην οθόνη του χρηματιστηρίου, καθώς ο μέσος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι δεν ζει, αλλά επιβιώνει, εμφανίζεται ο εχθρός (πάντα θα υπάρχει ένας εχθρός όταν υπάρχει ανάγκη).

~~{}~~

Ο φονταμενταλισμός του ISIS είναι οι καινούριοι βάρβαροι, αυτοί που θα μας πείσουν για την αναγκαιότητα του ανώτερου πολιτισμού μας, το ΙSIS είναι η λύσις.

Δημιουργήθηκαν και γαλουχήθηκαν ακριβώς γι” αυτό. Μην πιστεύετε τις θεωρίες περί «του τέρατος που ξέφυγε από τον έλεγχο».

Ο υπέροχος δυτικός πολιτισμός βασίζεται στην ανισότητα, στην ανισορροπία, στη σύγκρουση, στην κρίση.

Η σταθερότητα είναι ο μόνος πραγματικός εχθρός του. Γιατί η σταθερότητα δεν παράγει υπερκέρδη.

~

Ο πόλεμος είναι ο πατέρας του πολιτισμού. Αλλά ο πολιτισμός είναι ένα τέρας που τρώει τα παιδιά του. Μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει.

~~{}~~

Παιδιά του δυτικού κόσμου εγκαταλείπουν την οικογένεια τους, εγκαταλείπουν τη θαλπωρή του πολιτισμού για να ενσωματωθούν στις τάξεις των βαρβάρων.

Είναι παραπλανημένοι, αποπλανημένοι, ξεγελασμένοι; Όχι, είναι νέοι.

Νέοι που αναγνωρίζουν το αδιέξοδο του σύγχρονου παγκόσμιου πολιτισμού (δεν είναι πια μόνο δυτικός).  Μεγαλώνουν σε μια κοινωνία όπου θα ζήσουν ως παρίες, χωρίς μέλλον, χωρίς παρόν, χωρίς τίποτα.

Οι είλωτες του σύγχρονου κόσμου είναι το 99% του πληθυσμού.

Οι ενήλικες έχουν αποδεχτεί την ειλωτοποίηση τους.

Όμως οι νέοι είναι ρομαντικοί, αποζητούν την ελευθερία, τη δράση. Οι νέοι ανέκαθεν είχαν τάση στην υπερβολή.

Το αντίπαλος δέος της παγκοσμιοποίησης είναι ο φονταμενταλισμός (καθώς και ο εθνικισμός και ο νεοναζισμός). Έτσι το παρουσιάζουν τα media, για να αποκρύψουν άλλες λύσεις, οι οποίες θα ήταν καταστροφικές για τον πολιτισμό που τρέφει τα media.

Το δίλημμα παρουσιάζεται πάλι, ψευδές:
Πολιτισμός ή βαρβαρότητα;
Δυτικός κόσμος ή Isis;
Πλουτοκρατία ή σφαγή;

~~{}~~

Αναλογιστείτε τη σοφιστεία: Ο πολιτισμός έχει ταυτιστεί με την βαναυσότητα της πλουτοκρατίας. Αν δεν επιλέξεις αυτό, να επιβιώνεις ως είλωτας, τότε οι βάρβαροι θα σε βιάσουν, θα σε κατακρεουργήσουν, θα σε αφανίσουν.

Οι πολιτισμένοι εκκόλαψαν ένα τέρας για να αποδείξουν την αναγκαιότητα του μοντέλου τους.

Και τώρα πρέπει να διαλέξουμε: Τη φυσιολογικότητα ή το τέρας;

Πηγή

Ο Κυριάκος τής Siemens απολύει επίορκους. Μόνο εγώ βλέπω την ειρωνεία;...

Το να τοποθετείς τον Κ. Μητσοτάκη στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι σαν να ζητάς από ένα λύκο να νοικοκυρέψει ένα μαντρί. Ο λύκος δεν θα σου αφήσει ούτε τα κόκαλα από τα προβατάκια σου και ύστερα εσύ θα μείνεις να αναρωτιέσαι τί πήγε στραβά. Ο Κ. Μητσοτάκης, τιμώντας την οικογενειακή παράδοση του δοσιλογικού νεοφιλελευθερισμού, δεν είχε ποτέ ως στόχο να βάλει μια τάξη στο δημόσιο τομέα, ο οποίος προφανώς τη χρειάζεται. Σκοπός του είναι να τον διαλύσει ώστε αύριο μεθαύριο να μπορεί να πείσει την κοινωνία πως δεν γίνεται αλλιώς παρά να παραχωρήσουμε στους ιδιώτες και τη δημόσια διοίκηση της χώρας. Αντί, εξάλλου, να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, τον κρατούν χαμηλό ώστε, πέρα από όλα τα άλλα, να φαίνεται λογικό οι αντίστοιχες αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων να πέσουν στα 680 ευρώ. Η «δουλειά» γίνεται μια χαρά: και τους δημόσιους υπάλληλους, τους μισούς από τους οποίους τους έχει διορίσει το μητσοτακέικο, θα κάνουμε σκλάβους και τον κοινωνικό αυτοματισμό θα ενεργοποιήσουμε. Δεν είνα ειρωνικό, εξάλλου, ο άνθρωπος που αν αποκαλυπτόταν το σκάνδαλο Siemens σε όλες τις διαστάσεις του κι όχι μόνο έως κάποια τηλεφωνικά κέντρα θα βρισκόταν φυλακή να απολύει σήμερα επίορκους;…

Δεν έχω τη δύναμη να ακούσω κι άλλο πολιτικό να ισχυρίζεται πως οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να προχωρήσουν γιατί ο δημόσιος τομέας είναι γραφειοκρατικός κι άρα αναποτελεσματικός. Κατ’ αρχάς, από την εποχή τού μπαμπά Μητσοτάκη και της μιζαδόρικης πώλησης της ΑΓΕΤ Ηρακλής στους μαφιόζους τής Καλτσεστρούτσι έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ αποκρατικοποιήσεων που έχει αφήσει ελάχιστες επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο. Απλώς τώρα ακολουθεί το επόμενο βήμα, που δεν είναι άλλο από την παραχώρηση, σχεδόν κυριολεκτικώς, ακόμα και του αέρα που αναπνέουμε.  Εχουν ήδη βγάλει στο σφυρί νησιά, αιγιαλούς, αεροδρόμια, την ίδια ώρα που απαξιώνουν πλήρως τη δημόσια παιδεία και υγεία. Μην παραξενευτείτε αν πολύ σύντομα  ιδιωτικοποιήσουν ακόμα και τις φυλακές. Ποιός θα περίμενε, άλλωστε, πριν μια 20ετία πως θα πληρώναμε στους ιδιώτες τα μαλλιά τής κεφαλής μας μόνο και μόνο για να διασχίζουμε το εθνικό οδικό δίκτυο;…

Ο Κ. Μητσοτάκης, και κάθε άλλος υπουργός που αποδεικνύεται βασιλικότερος της τρόικας, έχει κάθε λόγο να χαμογελά με αυτό το χαμόγελο που τρομάζει ακόμα και τους δυνατούς. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται κι ο νεοφιλελεύθερος όταν η άγρια λιτότητα και η αρρύθμιστη αγορά φτάνουν στο απόγειό τους με σοσιαλδημοκρατικά υποζύγια. Η κυβέρνηση, άλλωστε, ετοιμάζεται να περάσει ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα λέγεται βεβαίως κάπως αλλιώς γιατί έρχονται κι εκλογές, με το οποίο θα συνεχιστούν οι ίδιες αδιέξοδες πολιτικές. Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε από τη στιγμή που κι ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει πλέον ως ενδεχόμενο, για παράδειγμα, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών; Όταν η Αριστερά αφαιρεί όπλα από τη φαρέτρα της, όπως έκανε και με τη δραχμή, είναι φυσικό οι αντίπαλοί της να τη φοβούνται λιγότερο και να ανοίγει περισσότερο ο δρόμος προς την εξουσία γι’ αυτή. Αν είναι, όμως, κι ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την κωλοτούμπα του, ας μείνουμε με το μητσοτακέικο που είναι και πιο ορίτζιναλ νεοφιλελεύθερο…

  

Πηγή

Η Ελενα Ακρίτα περνάει γενεές δεκατέσσερις την Αμάλ Αλαμουντίν: «Ασε μας κουκλίτσα μου με το ύφος σου»

Με ένα εμπρηστικό κείμενο, με το γνωστό καυστικό της στιλ, η Ελενα Ακρίτα σχολιάζει με τον δικό της τρόπο την επίσκεψη της Αμάλ Αλαμουντίν και την ανακίνηση του ζητήματος των Γλυπτών του Παρθενώνα.

Στο κείμενό της, που δημοσιεύεται στα «Νέα» με τίτλο «Ο τσολιάς και η Αμαλ-ία» η γνωστή δημοσιογράφος επικρίνει τη σύζυγο του Τζορτζ Κλούνεϊ, ενώ κάνει λόγο και για προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα.
Αναλυτικά το κείμενο:

«Ο τσολιάς και η Αμαλ - ία

- Θα πάρουμε πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα;
- Αμάλ και πότε!

Άσε μας κουκλίτσα μου! Άσε μας που μου 'ρθες με το ύφος Φρειδερίκης των σίξτις που επιθεωρεί τας απόρους κορασίδας. Κι εκείνο το στάιλινγκ «παπάκι πάει στη ρεματιά, Σανέλ πάει στους βλάχους». Η μεγαλοδικηγόρος με ΤΟ νομικό επιχείρημα:
- Άμα λάχει θα βάλει ένα χεράκι και το στεφάνι μου!

Ο ινστρούχτορας φορούσε Prada. Κι ό Σαμαράς κατζαμάν πρωθυπουργός την στρογγυλοκάθισε εξ δεξιών: Ο τσολιάς και η Αμαλ-ία. Η οποία Αμαλ-ία χαμογελούσε στις κάμερες τύπου «αν και Απόλυτη Ντίβα, στο βάθος είμαι μια άδολη κι αγνή λιβανεζοπούλα!».

Για να μην σχολιάσω την Όλγα Κεφαλογιάννη - που δήλωσε το σκόπιμα (;) ανιστόρητο: Πρώτη φορά, λέει, η Ελλάδα έκανε τόσο μεθοδευμένη προσπάθεια για την επιστροφή των μαρμάρων. Εμένα φαν της Μελίνας Μερκούρη δεν με λες. Αλλά ειδικά για τα μάρμαρα, μην την ξεφτιλίσουμε τελείως την ιστορική μνήμη. Έλα αγάπη μου και την έχουμε και πρόσφατη τη ρημάδα. Τώρα, πρωτομπήκε στο τοπίο η Καρυάτιδα;

Δηλαδή, Όλγα μου, μικρή χαρωπή τουριστοπούλα - ποια η μεθόδευση σου ακριβώς; Πήγες - ως Γεωργία Βασιλειάδου – προξενήτρα στον Κλούνει για την Αμάλ; Πού 'χει σαράντα πρόβατα κι εξήντα πέντε γίδια; Κι έκλεισες και γόνδολα ρεζερβέ για να πάρει δημοσιότητα το ιβέντ; Άσε μας κουκλίτσα μου. Άσε μας κι έχουμε τα βάσανα μας.

Βέβαια, το σωστό να λέγεται. Μην τα χώνουμε μόνο τους πολιτικούς. Γιατί εδώ και τα ΜΜΕ μεγαλούργησαν. Εδώ ο κόσμος καίγεται... Του χρηματιστηρίου το κραχ ακούστηκε μέχρι την Άνω Κερασίτσα... Κι έβλεπες τον «παρουσιαστή_wanna be_ Λάκης Γαβαλάς» να αναλύει το μοντελάκι της Άμαλ. Και στο παράθυρο – αντί για πολιτικούς – ο Λευτέρης Λάζαρου να περιγράφει το μενού: Αχινοσαλάτα, καρπάτσιο λαβράκι, τραγανό μπαρμπούνι πάνω σε μους καπνιστής μελιτζάνας, χριστόψαρο σε μους σελινόριζας (κόπι πέιστ το 'κανα). Ωώωωρες τώρα αυτό στα δελτία. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Ο τσολιάς και η Αμαλ-ία. Μια Αμαλ-ία που ήρθε στους ιθαγενείς χωρίς ένα καθρεφτάκι, μια πολύχρωμη χαντρούλα, ένα μποά της Ζωζώς Σαπουντζάκη, βρε αδελφέ. Και δεν προλάβαμε να αγκαζάρουμε το Μεγάλο Μάγο της Φυλής για χορευτικό σόου υπερπαραγωγή με Δώρα Στράτου, Μάγια Πλισένσκαγια, τα μπαλέτα των Ζουλού και η Ελένη Ζαφειρίου στο ρόλο της Μάνας.

Εμείς χάντρες και καθρεφτάκια, σόρι δεν θα πάρουμε. Ως λαός είμαστε πλέον του μίνιμαλ. Κυρίως από το Καστελόριζο και μετά – όλοι οι Έλληνες υιοθετήσανε στην αισθητική τους αυτό το απολύτως αφαιρετικό: Δεν τρώνε, δεν κοιμούνται, δεν εργάζονται, δεν έχουν να πληρώσουν. Κι η κυβέρνηση τι κάνει ακριβώς; Τον τσολιά και την Αμαλ-ία: Ο Σαμαράς με τα προικιά, η Όλγα με τα προξενιά κι ο Τασούλας με της παρθένας το πατωμένο σεντόνι!

Δεν έχουμε καθόλου ψυχικό χώρο για όλο αυτό το σύστριγγλο. Τα μάρμαρα του Παρθενώνα κόρωνα στο κεφάλι μας. Αμφίπολη κι Αντικύθηρα ομοίως. Αλλά εδώ, πολιτικοί κι ορισμένα ΜΜΕ καρα-εσκεμμένα προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή μας στους αρχαίους ημών - για να ξεχάσουμε τους συγχρόνους ημών.

Πείτε την άποψη αυτή αιρετική, πείτε την αντεθνική, αλλά κυρία, κυρία, τα άλλα παιδάκια την ξεκίνησαν πρώτα. Ο Αντωνάκης, η Όλγα, ο Τασούλας κι όλοι όσοι στην τάξη κάθονται πρώτο θρανίο πίστα.

Και μην μου πει κανένας ότι συγκρίνω ανόμοια πράγματα: Αυτοί βάλανε θεωρείο την Αμάλ και γαλαρία το κραχ. Αυτοί μπερδέψανε τα μπρόκολα με τις μπαλαντέζες. Αυτοί, όχι εγώ.

Μόνο που δεν έχουν καταλάβει κάτι απλό: Δεν μας αποπροσανατολίζει η σεβαστή καθ' όλα Καρυάτιδα! Ούτε του Παρθενώνα το μάρμαρο.

Γιατί, δυστυχώς, εμείς πληρώνουμε το μάρμαρο.
Και τον μαρμαρά!

Έλενα Ακρίτα»

Πηγή 

Ωμά προκαλούν οι Αλβανοί, αδιαφορούν Σαμαράς - Βενιζέλος

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εμβρόντητοι έχουμε μείνει. Δεν ενόχλησε την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου ο χάρτης της Μεγάλης Αλβανίας που οδήγησε στη διακοπή του ποδοσφαιρικού αγώνα Σερβίας - Αλβανίας την περασμένη εβδομάδα στο Βελιγράδι; Μας είναι παντελώς αδιάφορη η αντίδραση της γερμανόδουλης σερβικής πολιτικής ηγεσίας, η οποία έφτασε σε τέτοιο βαθμό γελοιότητας, ώστε ο υπουργός Εσωτερικών της Σερβίας, Νεμπόισα, Στεφάνοβιτς, να δηλώσει ότι... «Η Αλβανία δεν είναι αρκετά ώριμη ώστε να ενταχθεί στην ΕΕ»!!! Ναι, ο υπουργός... Εσωτερικών, όχι Εξωτερικών! Κανενός είδους αγωνία δεν έχουμε αν θα πραγματοποιηθεί ή όχι την Τετάρτη η επίσκεψη του Αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα στο Βελιγράδι, η πρώτη ύστερα από 70 χρόνια στις σχέσεις των δύο χωρών. Είμαστε όμως εξοργισμένοι με το γεγονός πως καθόλου δεν φάνηκε να ενοχλήθηκε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ από το ότι ο χάρτης της Μεγάλης Αλβανίας που πέταγαν οι Αλβανοί στο στάδιο της Παρτιζάν, στο Βελιγράδι, περιελάμβανε και την... Κέρκυρα, την Ηπειρο και το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Μακεδονίας!!! Αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχουν σε αυτήν τη φάση κάνει σκοπό της ζωής τους να βρουν τους 180 βουλευτές που θα τους επιτρέψουν να παραμείνουν στην εξουσία, ψηφίζοντας όποιον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προτείνουν, αλλά μήπως θα έπρεπε να τους νοιάζει λιγάκι και αν οι Αλβανοί ονειρεύονται να αρπάξουν την Κέρκυρα, την Ηπειρο και τη Δυτική Μακεδονία;

«Καράφλιασαν» όλοι οι Ελληνες ή εν πάση περιπτώσει αυτοί που ακόμη ενδιαφέρονται για τα εθνικά θέματα, ακούγοντας τον Ευ. Βενιζέλο, με την ιδιότητά του ως υπουργού Εξωτερικών, να απαντά στις προκλητικές αλβανικές διεκδικήσεις της Κέρκυρας, της Ηπείρου και της Δ. Μακεδονίας με την εξής δήλωση: «Είμαι βέβαιος ότι οι κυβερνήσεις και των δύο γειτονικών και φίλων χωρών, της Αλβανίας και της Σερβίας, όχι απλώς θα αποδοκιμάσουν τα γεγονότα αυτά, αλλά θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία προκειμένου με δηλώσεις και με πράξεις να δώσουν ισχυρή την αίσθηση της περιφερειακής σταθερότητας, του σεβασμού των υφισταμένων συνόρων και της κοινής ευρωπαϊκής προοπτικής όλων των χωρών της περιοχής»!!! Οταν ο Αλβανός πρωθυπουργός δηλώνει π.χ. ότι «οι Σέρβοι ξεφτιλίστηκαν», αυτό συνεισφέρει κατά τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας στην... «κοινή ευρωπαϊκή προοπτική όλων των χωρών της περιοχής»; Μήπως τότε η εισβολή στο χωριό της ελληνικής μειονότητας Δερβιτσάνη στην Κάτω Δερόπολη, το σπάσιμο τζαμιών και οι πυροβολισμοί στον αέρα... «δίνουν ισχυρή την αίσθηση της περιφερειακής σταθερότητας» κατά Βενιζέλο;

Αν ναι, καήκαμε! Αν έτσι εκτιμάει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου τα προαναφερθέντα γεγονότα, πολύ φοβόμαστε ότι ακόμη και η θεωρητική εκπλήρωση των μεγαλοαλβανικών εθνικιστικών βλέψεων με την αρπαγή της Κέρκυρας και της Ηπείρου ενδέχεται να εκτιμηθεί στην Αθήνα από τους νυν κυβερνώντες ως δείγμα... «σεβασμού των υφιστάμενων συνόρων»!!! Πώς να μιλήσει όμως η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, όταν οι αλβανικές Αρχές... κλέβουν και δικές της ιδέες; Εκανε π.χ. κάθε νομό τρεις - τέσσερις δήμους όλους κι όλους η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να περιοριστούν στο ελάχιστο οι δήμοι που μπορεί να κερδίσει η Αριστερά. Την αντέγραψε αμέσως ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Αλβανίας, Εντι Ράμα, με στόχο να περιορίσει δραστικά τους δήμους όπου μπορούν να εκλεγούν Ελληνες μειονοτικοί!

Ενωσε λοιπόν η αλβανική κυβέρνηση τον δήμο της Χιμάρας με την αμιγώς μουσουλμανική επαρχία Βράνισα, καθιστώντας άκρως αμφίβολη την εκλογή στο μέλλον Ελληνα μειονοτικού δήμαρχου στη Χιμάρα. Ακόμη κι αν αυτό συμβεί, αρκεί μια ακόμη διεύρυνση των ορίων του δήμου Χιμάρας προς αμιγώς αλβανικό πληθυσμό για να εκλείψει και θεωρητικά μια τέτοια δυνατότητα! Εφτιαξε ο Ράμα και έναν δήμο Τσαμουριάς στα ελληνοαλβανικά σύνορα (για να είναι έτοιμος να... ενσωματώσει την Ηπειρο!), εντάσσοντας σε αυτόν τον δήμο των Τσάμηδων και πέντε χωριά (Μουρσί, Τζάρα, Βρύνα, Σκάλα και Τσιφλίκι), με αξιοσημείωτο ελληνικό πληθυσμό! Ενέταξε επίσης το χωριό Τσούκα στον δήμο των Αγίων Σαράντα. «Η νέα διοικητική διαίρεση είναι εσωτερικό θέμα της Αλβανίας», απάντησε ο ΥΠΕΞ της Αλβανίας, Ντ. Μπουσάτι, όταν αυτός του τηλεφώνησε τυπικά. Ως και οι Αλβανοί έχουν πάρει χαμπάρι την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου! Ακόμη και για την «εισβολή» στη Δερβιτσάνη διάβημα έκανε η κυβέρνηση έπειτα από... 48 ώρες, αφού την είχε «κράξει» ο Τύπος!

Πηγή

“Αγορές ή θάνατος”!

Του Νίκου Μπογιοπούλου

Ξεκίνησαν με το «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Kαι έφεραν τη χρεοκοπία, έφεραν την φτωχοποίηση  εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού.

Προχώρησαν με το «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς». Kαι έφεραν δοτούς πρωθυπουργούς, τον αυταρχισμό του «μαύρου», τη δημοκρατία των Μπαλτάκων και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Συνέχισαν με το δεύτερο Μνημόνιο, διακηρύσσοντας «Μνημόνιο ή χάος». Και έφεραν το χάος της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, των ληγμένων τροφίμων, των παιδιών που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία.

Απείλησαν με το «PSI ή καταστροφή». Και έφεραν την καταστροφή των νοσοκομείων, των Πανεπιστημίων, των Ασφαλιστικών Ταμείων.

Εκβίασαν με το «ευρώ ή δραχμή». Και έφεραν την πλήρη... αφραγκία, το μηδενικό εισόδημα, τα χαράτσια, τον ΕΝΦΙΑ, τη φτώχεια που ακόμα κι αυτήν τη φοροληστεύουν. 

Και να που μετά από όλα αυτά φτάσαμε στον νέο εκβιασμό: «Αγορές ή θάνατος»! «Αγορές ή πείνα»! «Αγορές ή εξανδραποδισμός»!

Ιδού, λοιπόν, η νέα τρομοκρατία. Αυτοί που «σκίζουν Μνημόνια», που«διαπραγματεύονται την έξοδο από τα Μνημόνια», που «οργανώνουν την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια», σε συνεργασία με τους αφεντάδες του βασιλείου που υπηρετούν, σε συνεργασία δηλαδή με τους κερδοσκόπους και τους τοκογλύφους του σάπιου βασιλείου της Αυτού Εξοχότητας της «Αγοράς», βάζουν τα κανάλια τους, τις εφημερίδες τους και τους ενσωματωμένους διανοούμενους της αγοραίας κινδυνολογίας να διαλαλούν:

-       Ή θα κάνουμε ό,τι λένε οι «Αγορές» ή θα πεινάσουμε!

-       Ή θα κάνουμε ό,τι λένε οι «Αγορές» ή θα χρεοκοπήσουμε!

-       Ή θα παραμείνουμε αιωνίως (και… προληπτικώς) σε καθεστώς λιτότητας υπό την επιτήρηση της ΕΕ, της Κομισιόν, της ΕΚΤ ή οι «Αγορές» θα μας πνίξουν!

Ερώτηση 1^η: Από πότε συνιστά «σωτηρία» και «πατριωτισμό» το «σφάξε με… Αγορά μου ν’ αγιάσω»;

   

Ερώτηση 2^η: Από πότε είναι «σωτηρία» και «πατριωτισμός» να απειλούν με «πείνα» ένα λαό αυτοί που – για τον… εξευμενισμό των «Αγορών» - κατάντησαν τα 6,3 εκατομμύρια του πληθυσμού της Ελλάδας να ζουν στην καταχνιά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού;

Ερώτηση 3^η: Από πότε είναι «σωτηρία» και «πατριωτισμός» το κήρυγμα της αιώνιας υποταγής στα πιράνχας των «Αγορών» από αυτούς που για να θησαυρίζουν οι ύαινες των «Αγορών» σφάγιασαν μισθούς και συντάξεις, «φυλάκισαν» τα εργασιακά δικαιώματα και «απελευθέρωσαν» τις απολύσεις;

Ερώτηση 4^η: Από πότε είναι «σωτηρία» και «πατριωτισμός» να κατακρεουργούνται στην προκρούστια κλίνη της «Αγοράς» οι εργάτες, οι υπάλληλοι και οι άνεργοι για να διασώζονται οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εργολάβοι της «Αγοράς»;

Αφού, λοιπόν, έπαιξαν με τα ταξίδια στα Παρίσια και με τα «διαζύγια» με το ΔΝΤ, ιδού ο «ρεαλιστικός» δρόμος που μας προτείνουν: Να είμαστε φρόνιμοι, να πληρώνουμε κανονικά τους κερδοσκόπους και τους διεθνείς τοκογλύφους, να είμαστε μειλίχιοι κα κατευναστικοί με τις «Αγορές», να συνεχίσουμε να ταΐζουμε τον Μινώταυρο της καπιταλιστικής κρίσης με την δική μας ανθρωπιστική κρίση, ειδάλλως οι «Αγορές» θα μας αυξήσουν τα σπρέντ…

 Αλλά για μισό λεπτό ορέ «λεβέντες»:

- Και τι θα γίνει άμα μας αυξήσουν τα σπρεντ;  Τότε – απαντούν οι «λεβέντες» - δεν θα μπορούμε να δανειζόμαστε (από τους τοκογλύφους).

- Ε, κι άμα δεν μπορούμε να δανειζόμαστε από τους τοκογλύφους τι θα γίνει; Τότε – επιμένουν οι «λεβέντες» - δεν θα μπορούμε να ξεπληρώνουμε τα χρέη (στους τοκογλύφους).

- Αλλά ποιος σας είπε, ορέ «λεβέντες», ότι η μοίρα αυτού του λαού είναι ντε και καλά να θυσιάζεται για δάνεια και να ματώνει για χρέη που τα δημιουργεί η κάστα σας και για τόκους που τους εισπράττουν οι τοκογλύφοι φίλοι σας;

Επομένως: Αφού η «Αγορά» σας δεν είναι παρά το γήπεδο ενός σικέ παιχνιδιού, αφού δεν είναι  τίποτα λιγότερο από μια ζούγκλα από γύπες κι από ύαινες, από σαρκοφάγα και από παχύδερμα που παριστάνουν τους «καλούς Σαμαρείτες», τότε:

• Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού και κάθε λαού να την στείλει στην «Αγορά» σας στον αγύριστο.
• Είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού να αρνηθεί να πληρώνει στην «Αγορά» σας χρέη που δεν του αναλογούν.
• Είναι δικαίωμά του αντί να πληρώνει λύτρα σε εκβιαστές και τρομοκράτες, να οργανώσει την άμυνά του απέναντι στην «Αγορά» σας, και να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τους όρους της ύπαρξής του.

Εδώ, βέβαια, ξεκινούν τα δύσκολα. Εδώ είναι που τίθεται το μέγα ερώτημα: Και πώς θα γίνουν όλα αυτά; Πως θα τα βάλουμε με τις «Αγορές»; Μπορεί η «μικρή Ελλάδα» να τα βάλει με τέτοιες δυνάμεις; Μην είναι καλύτερα να εξουσιοδοτήσουμε κάποιο Μεσσία μπας και καλοπιάσει τα όρνεα; Μήπως να προσδοκούμε να περισώσουμε κάτι από τις διαπραγματεύσεις με τις ύαινες; Μήπως να διατηρήσουμε τη χώρα και το λαό στις αρένες των «Αγορών» εν αναμονή της συνεννόησης με τα παχύδερμα;

Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο, ισοδυναμεί με το να πιστεύεις ότι παίζοντας με τους κανόνες του Κύκλωπα και ζώντας μέσα στη σπηλιά του Κύκλωπα, θα καλοπιάσεις τον Κύκλωπα.

Στην οργάνωση του σχεδίου της άμυνας, και ταυτόχρονα της λαϊκής αντεπίθεσης, απέναντι στα σαρκοφάγα και τους Κύκλωπες των «Αγορών» δεν χωρούν ψευδαισθήσεις. Εδώ απαιτείται ένας κοινωνικός συναγερμός, αποτυπωμένος σε ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο που δεν μπορεί παρά:

• Να περνάει μέσα από την ανυπακοή στους εκβιαστές και από την «ιχνηλάτηση» της πορείας αποδέσμευσης από την αρένα τους.
• Να περνάει μέσα από ένα λαό αποφασισμένο ότι τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν τον τόπο δεν θα τον οικειοποιούνται τρίτοι.
• Να στηρίζεται από ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα αξιοποιεί όλο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας στο πλαίσιο της παραγωγικής αναγέννησης του τόπου.
• Να εντάσσει την παραγωγική βάση, τον ορυκτό πλούτο, τις βιομηχανικές δυνατότητες, τον τραπεζικό τομέα, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε ένα σχεδιασμό με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και με πολιτική πυξίδα οι παραγόμενες αξίες να μην γίνονται κέρδη ή τοκοχρεολύσια για τους λίγους αλλά κοινωνικό όφελος που θα διανέμεται στους πολλούς.
• Να περνάει μέσα από την οικοδόμηση διεθνών σχέσεων όπου ο δανεισμός και οι κάθε λογής σχέσεις της χώρας στο «παγκόσμιο χωριό» θα αποφασίζονται στη βάση του κοινού οφέλους και όχι στη βάση της υποταγής στο δίκιο του εκμεταλλευτή.  

Μα όλα αυτά – θα πουν οι «λεβέντες» - θα επιφέρουν τη σύγκρουση με τις «Αγορές» και με τα πολιτικοοικονομικά τους στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας.

Μα, ναι! Αυτό ακριβώς λέμε! Λέμε ότι εισερχόμαστε στη νέα φάση της λαϊκής σφαγής, όπου όντως στον ελληνικό λαό τίθεται το πραγματικό δίλημμα:

    Ή θα συνεχίσει να παρακολουθεί τη συντριβή του ή θα επιλέξει τον άλλο δρόμο!

    Ή θα αποδεχθεί το εκβιαστικό δίλημμα «Αγορές ή θάνατος» και θα υποταχθεί στην τυραννία ως το θάνατο, ή θα συγκρουστεί με τους εκ-βιαστές του διεκδικώντας ως έπαθλο την Ελευθερία του από τις αλυσίδες.   

email: mpog@enikos.gr 

Tags: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή

Κυβερνήσεις για φτύσιμο. Η ελληνική κυβέρνηση είναι προτελευταία σε δημοτικότητα παγκοσμίως!

Δε χρειαζόταν κάποια απόδειξη, ωστόσο η γενική αίσθηση ότι έχουμε μια αναξιόπιστη κυβέρνηση, αποδεικνύεται και από τις μετρήσεις. Μια από αυτές τις μετρήσεις πραγματοποίησε σε παγκόσμια κλίμακα η εταιρία της  Gallup και  δημοσίευσε  η  huffingtonpost. Στην έρευνα αυτή  παρουσιάζονται οι δώδεκα κυβερνήσεις με τη μικρότερη δημοτικότητα στον πλανήτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι  κυβερνήσεις με την μικρότερη δημοφιλία, σύμφωνα με την έρευνα, βρίσκονται στην Ευρώπη, γεγονός που με απλά λόγια σημαίνει ότι το ευρωπαικό οικοδόμημα δεν στέκεται και πολύ καλά στα πόδια του…

Ας δούμε λοιπόν, χωρία άλλα σχόλια τον πίνακα της ντροπής, στον οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ , η κυβέρνηση δηλαδή των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου, η κυβέρνηση που λέει ότι μας έβγαλε από την κρίση, βρίσκεται στην προτελευταία θέση, πάνω μόνο από την κυβέρνηση της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης. Τόσο… αξιαγάπητη !

• 12^η  θέση: Ισπανία
  
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 20%  (ένατο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 89% (8^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 26,1% (4^ο υψηλότερο)

• 11^η θέση: Πορτογαλία
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 20%  (ένατο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 86% (17^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 16,2% (11^ο υψηλότερο)

• 10^η θέση: Τζαμάικα
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 20%  (ένατο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 86% (17^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 15,3% (4^ο υψηλότερο)

• 9^η Θέση: Κόστα Ρίκα
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 20%  (ένατο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 84% (24^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 8,1% (44^ο υψηλότερο)

• 8^η Θέση: Ρουμανία
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 18%  (πέμπτο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 77% (8^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 7,3% (53^ο υψηλότερο)

• 7^η Θέση: Περού
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 18%  (πέμπτο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 86% (17^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 7,5% (50^ο υψηλότερο)

• 6^η θέση: Πακιστάν
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 18%  (πέμπτο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 81% (34^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 6,2% (68^ο υψηλότερο)

• 5^η θέση: Μολδαβία
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 18%  (πέμπτο υψηλότερο)
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 86% (17^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 5,1% (81^ο υψηλότερο)

• 4^η Θέση: Τσεχία
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 15%
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 87% (8^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 7% (60^ο υψηλότερο)

• 3^η Θέση: Ελλάδα
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 14%
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 91% (8^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 27,3% (2^ο υψηλότερο)

• 2^η Θέση Βουλγαρία
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 13%
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 79% (42^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 13% (22^ο υψηλότερο)

• 1^η Θέση: Βοσνία- Ερζεγοβίνη 
  Το ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης ανέρχεται στο 8%
  Το ποσοστό του κόσμου που θεωρεί την κυβέρνηση διεφθαρμένη ανέρχεται στο 91% (2^ο υψηλότερο)
  Ποσοστό ανεργίας: 27% (3^ο υψηλότερο)
   

Κατά τα λοιπά, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν κουράζονται να μας λένε πόσο πετυχημένη είναι η κυβέρνησή τους και πως αν τυχόν και δεν τους ξαναψηφίσουμε μας περιμένει το χάος και η καταστροφή…

Πηγή

Από 24 έως 100 δόσεις για τις οφειλές στους δήμους

Μέχρι τις 30 Νοεμβρίου του 2014 θα έχουν οι πολίτες τη δυνατότητα να ρυθμίσουν – με αίτησή τους – τις οφειλές τους προς τους δήμους και τα Νομικά τους Πρόσωπα, σύμφωνα με τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός Εσωτερικών, Αργύρης Ντινόπουλος.

Σύμφωνα με την τροπολογία που ψηφίσθηκε στη Βουλή, ο αριθμός των δόσεων κυμαίνεται από 24 έως 100, ανάλογα με το ύψος της οφειλής και απαλλάσσεται πλήρως από πρόστιμα και προσαυξήσεις αν εξοφληθεί εφάπαξ.

Στην ευνοϊκή ρύθμιση εντάσσονται και όσες οφειλές βεβαιώθηκαν και θα βεβαιωθούν έως και τις 30 Οκτωβρίου 2014.

Παράλληλα, δίδεται η δυνατότητα να ενταχθούν σε αυτό το πλαίσιο και οι παλαιότερες οφειλές (πριν την 01-01-2010).

Ανάλογη ρύθμιση θα ισχύσει και για τις οφειλές των πολιτών προς τις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α), με αίτησή τους έως τις 14-11-2014.

Απολογία Σαμαρά στις αγορές

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2010, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Με μια δήλωση-απολογία στο Μιλάνο, στη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Ασίας, ο κ. Σαμαράς απάντησε στις κατηγορίες ότι με τη βιασύνη και την απρονοησία του προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στις αγορές και το βατερλό του σχεδίου του. Κεντρική ιδέα τους ότι μάλλον από παρεξήγηση οι αγορές νόμισαν ότι η ελληνική πλευρά βγαίνει από τα μνημόνια και δεν έχει ανάγκη από νέα χρηματοδότηση και νέο πρόγραμμα.
Για να καθησυχάσει, ωστόσο, όχι μόνο τις αγορές, αλλά την τρόικα και τις Βρυξέλλες, εξηγεί ότι δέχεται το νέο μνημόνιο να λέγεται «προληπτική γραμμή στήριξης», διαβεβαιώνει ότι «η Ελλάδα θα συνεχίσει το δρόμο των μεταρρυθμίσεων» που είναι και το κρίσιμο σημείο για τη διαιώνιση των μνημονίων, γεγονός που, όπως ο ίδιος τονίζει, αποτελεί «συμφωνία για την επόμενη μέρα».
Την εκδοχή Σαμαρά, όμως, για την επόμενη μέρα είχε ήδη ερμηνεύσει μάλλον αυθεντικότερα ο κ. Κατάινεν, προσωρινός επίτροπος για τα οικονομικά θέματα της ΕΕ:
Στη δήλωση διάσωσης την περασμένη Πέμπτη, αφού τονίζει την ανάγκη «αποτελεσματικής εποπτείας» της Ελλάδας και επαναλαμβάνει την υποχρέωση «να συνεχιστεί η προσπάθεια των μεταρρυθμίσεων» ξεκαθαρίζει ότι «η εν εξελίξει αξιολόγηση θα απαιτήσει ένα συνολικό πακέτο φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων, που θα πρέπει να συμφωνηθεί», για να καταλήξει στην ανάγκη στήριξης της χώρας «μετά την ολοκλήρωση του σημερινού προγράμματος».
Δεν φαίνεται, λοιπόν, να έχουν άδικο όσοι εκτιμούν ότι, μετά την πρόσφατη αναταραχή, η ισορροπία επιτεύχθηκε σ’ ένα επίπεδο που θυμίζει 2010, όταν τα αδιέξοδα μιας οικονομικής πολιτικής οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια και τη διαρκή λιτότητα. Σήμερα μοιάζει να παρακολουθούμε το δεύτερο μέρος ενός έργου, στο οποίο οι πρωταγωνιστές θέλουν, κατά δήλωσή τους, να δραπετεύσουν από τη φυλακή των μνημονίων, κουβαλώντας, όμως, μαζί τους για πάντα τις αλυσίδες που τους δένουν μ’ αυτά.


Πηγή