Ο Κυριάκος τής Siemens απολύει επίορκους. Μόνο εγώ βλέπω την ειρωνεία;...

Το να τοποθετείς τον Κ. Μητσοτάκη στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι σαν να ζητάς από ένα λύκο να νοικοκυρέψει ένα μαντρί. Ο λύκος δεν θα σου αφήσει ούτε τα κόκαλα από τα προβατάκια σου και ύστερα εσύ θα μείνεις να αναρωτιέσαι τί πήγε στραβά. Ο Κ. Μητσοτάκης, τιμώντας την οικογενειακή παράδοση του δοσιλογικού νεοφιλελευθερισμού, δεν είχε ποτέ ως στόχο να βάλει μια τάξη στο δημόσιο τομέα, ο οποίος προφανώς τη χρειάζεται. Σκοπός του είναι να τον διαλύσει ώστε αύριο μεθαύριο να μπορεί να πείσει την κοινωνία πως δεν γίνεται αλλιώς παρά να παραχωρήσουμε στους ιδιώτες και τη δημόσια διοίκηση της χώρας. Αντί, εξάλλου, να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, τον κρατούν χαμηλό ώστε, πέρα από όλα τα άλλα, να φαίνεται λογικό οι αντίστοιχες αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων να πέσουν στα 680 ευρώ. Η «δουλειά» γίνεται μια χαρά: και τους δημόσιους υπάλληλους, τους μισούς από τους οποίους τους έχει διορίσει το μητσοτακέικο, θα κάνουμε σκλάβους και τον κοινωνικό αυτοματισμό θα ενεργοποιήσουμε. Δεν είνα ειρωνικό, εξάλλου, ο άνθρωπος που αν αποκαλυπτόταν το σκάνδαλο Siemens σε όλες τις διαστάσεις του κι όχι μόνο έως κάποια τηλεφωνικά κέντρα θα βρισκόταν φυλακή να απολύει σήμερα επίορκους;…

Δεν έχω τη δύναμη να ακούσω κι άλλο πολιτικό να ισχυρίζεται πως οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να προχωρήσουν γιατί ο δημόσιος τομέας είναι γραφειοκρατικός κι άρα αναποτελεσματικός. Κατ’ αρχάς, από την εποχή τού μπαμπά Μητσοτάκη και της μιζαδόρικης πώλησης της ΑΓΕΤ Ηρακλής στους μαφιόζους τής Καλτσεστρούτσι έχει ξεκινήσει ένα μπαράζ αποκρατικοποιήσεων που έχει αφήσει ελάχιστες επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο. Απλώς τώρα ακολουθεί το επόμενο βήμα, που δεν είναι άλλο από την παραχώρηση, σχεδόν κυριολεκτικώς, ακόμα και του αέρα που αναπνέουμε.  Εχουν ήδη βγάλει στο σφυρί νησιά, αιγιαλούς, αεροδρόμια, την ίδια ώρα που απαξιώνουν πλήρως τη δημόσια παιδεία και υγεία. Μην παραξενευτείτε αν πολύ σύντομα  ιδιωτικοποιήσουν ακόμα και τις φυλακές. Ποιός θα περίμενε, άλλωστε, πριν μια 20ετία πως θα πληρώναμε στους ιδιώτες τα μαλλιά τής κεφαλής μας μόνο και μόνο για να διασχίζουμε το εθνικό οδικό δίκτυο;…

Ο Κ. Μητσοτάκης, και κάθε άλλος υπουργός που αποδεικνύεται βασιλικότερος της τρόικας, έχει κάθε λόγο να χαμογελά με αυτό το χαμόγελο που τρομάζει ακόμα και τους δυνατούς. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται κι ο νεοφιλελεύθερος όταν η άγρια λιτότητα και η αρρύθμιστη αγορά φτάνουν στο απόγειό τους με σοσιαλδημοκρατικά υποζύγια. Η κυβέρνηση, άλλωστε, ετοιμάζεται να περάσει ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα λέγεται βεβαίως κάπως αλλιώς γιατί έρχονται κι εκλογές, με το οποίο θα συνεχιστούν οι ίδιες αδιέξοδες πολιτικές. Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε από τη στιγμή που κι ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει πλέον ως ενδεχόμενο, για παράδειγμα, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών; Όταν η Αριστερά αφαιρεί όπλα από τη φαρέτρα της, όπως έκανε και με τη δραχμή, είναι φυσικό οι αντίπαλοί της να τη φοβούνται λιγότερο και να ανοίγει περισσότερο ο δρόμος προς την εξουσία γι’ αυτή. Αν είναι, όμως, κι ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την κωλοτούμπα του, ας μείνουμε με το μητσοτακέικο που είναι και πιο ορίτζιναλ νεοφιλελεύθερο…

  

Πηγή