Ο 12λογος της σωστής μελέτης των παιδιών

Ποιες είναι οι αναγκαίες δεξιότητες που πρέπει να αποκτήσει το παιδί όσον αφορά στη μελέτη των μαθημάτων του για να πετύχει τις αναμενόμενες υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις.

Ο Γιώργος είναι ένα έξυπνο οκτάχρονο αγόρι που δεν παρουσιάζει ελλείμματα στον προφορικό ή στον γραπτό του λόγο. Αντίθετα, οι δυνατότητές του είναι πάνω από το μέσο όρο των παιδιών αντίστοιχης ηλικίας. Επίσης, δεν εμφανίζει δυσκολίες προσοχής, δεν διασπάται εύκολα και δεν είναι παρορμητικός. Σύμφωνα και με την κρίση του δασκάλου, ζει σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον με καλή ενδοοικογενειακή επικοινωνία. Γιατί, λοιπόν, ένα παιδί με τέτοιο δυναμικό και τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες μάθησης εμφανίζει χαμηλές σχολικές επιδόσεις; Γιατί, απλώς, ενώ μπορεί να πάρει καλούς βαθμούς, παίρνει μέτριους ή και χαμηλούς;

Ποιοι είναι οι ανασταλτικοί παράγοντες που πλήττουν τη μαθησιακή διαδικασία και πώς μπορούμε, εντοπίζοντάς τους, να τους αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά και συστηματικά υπέρ του παιδιού μας; Για να πετύχει ένα τέτοιο παιδί τις αναμενόμενες υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις πρέπει να αποκτήσει τις αναγκαίες δεξιότητες στη μελέτη του, στον τρόπο δηλαδή που διαβάζει τα μαθήματά του. Όταν μάθει πώς να διαβάζει, θα αποκτήσει υψηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και θετική στάση. Τέλος, αποκτώντας τέτοιου είδους δεξιότητες, θα τον βοηθήσει να διαχειριστεί και μελλοντικά τη μετέπειτα καριέρα του. Οι γονείς καλούνται να διαδραματίσουν τον πιο ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση της μελέτης των παιδιών.

Πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν στην οργάνωση της σκέψης των μικρών μαθητών

Κάθε παιδί έχει τον ιδιαίτερο, μοναδικά δικό του τρόπο μάθησης. Θα πρέπει να εξερευνήσει με τη βοήθεια των γονιών και των δασκάλων του εκείνους τους τρόπους που το βοηθούν να μαθαίνει καλύτερα. Να αποκτήσει, δηλαδή, ένα σύστημα μελέτης που θα το ακολουθεί πάντα.

 1. Προτεραιότητά σας κατά τη διάρκεια της εβδομάδας είναι η απογευματινή μελέτη των παιδιών, όπως και να την κάνουμε ευχάριστη. Είμαστε όλοι χρονικά πιεσμένοι. Καβγάδες, νεύρα, υστερίες δεν οδηγούν πουθενά.

 2. Να δούμε τη μελέτη σαν μια θετική εμπειρία. Να προσπαθήσουμε να το ενθαρρύνουμε και να το επαινούμε όταν τελειώνει όλα τα μαθήματα σε εύλογο χρόνο που θα καθορίσουμε μαζί με το παιδί από κοινού. Ταυτόχρονα να βρούμε χρόνο να ακούμε τους προβληματισμούς του παιδιού μας και να το βοηθάμε να βρει θετικές λύσεις.

 3. Να βοηθήσουμε να αποκτήσει δεξιότητες οργάνωσης, κυρίως του χρόνου. Μια ιδέα είναι να τοποθετήσουμε στο δωμάτιό του έναν μαγνητικό πίνακα όπου θα καταγράφει μόνο του το καθημερινό του πρόγραμμα με σειρά προτεραιότητας, π.χ. τα δύσκολα γι’ αυτό μαθήματα διαβάζονται τις πρώτες απογευματινές ώρες όπου ο βαθμός συγκέντρωσης της προσοχής είναι καλύτερος και μεγαλύτερος.

 4. Να του μάθουμε πώς να υπολογίζει τον χρόνο που χρειάζεται για να τελειώσει μια εργασία ή να μάθει καλά ένα μάθημα έτσι ώστε να φτιάξει ένα ρεαλιστικό ατομικό πρόγραμμα.Ίσως ένα ρολόι να το βοηθήσει στην αρχή να ελέγχει τους χρόνους του.

 5. Η μελέτη θέλει σύστημα. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με διάβασμα της τελευταίας στιγμής. Θέλει καθημερινή ενασχόληση μικρής διάρκειας. Έτσι, αποφεύγονται οι εντάσεις και τα άγχη.

 6. Να βοηθήσουμε το παιδί να αυξήσει τον βαθμό συγκέντρωσής του. Ένα παιδί Δημοτικού χρειάζεται κάθε 20 – 30 λεπτά ένα μικρό διάλειμμα. Δεν γίνεται να αλληλοεξαντλούμαστε λόγω κακής οργάνωσης μέχρι και τις 12 το βράδυ, και μάλιστα με παιδί στο Δημοτικό! Αντίστοιχα, ένα παιδί Γυμνασίου/Λυκείου χρειάζεται μια διακοπή κάθε 40-50 λεπτά.

 7. Να βοηθάμε να γίνουν τα δύσκολα μαθήματα πιο διασκεδαστικά. Να προτείνουμε κατά τη διάρκεια των μικρών του διαλειμμάτων να αποφορτίζει την έντασή του παίζοντας με ένα αγαπημένο του παιχνίδι ή να ασχολείται με κάποιο χόμπι του, αν πρόκειται για μεγαλύτερο παιδί.

 8. Να ενθαρρύνουμε τη χρήση λεξικού για να διευρύνει το λεξιλόγιό του και να μάθει σωστή ορθογραφία.

 9. Να το ενθαρρύνουμε να υπογραμμίζει τα κύρια σημεία του μαθήματος ή να κολλά στους τοίχους του δωματίου του τις σημαντικές σημειώσεις. Ενισχύει έτσι την οπτική του μνήμη ώστε να συγκρατεί μεγαλύτερο εύρος πληροφόρησης.

 10. Σε τακτά διαστήματα καλό είναι να κάνει επαναλήψεις στην ύλη του.

 11. Να το αφήνουμε μία στις τόσες να διαβάζει μαζί με άλλα παιδιά. Έρευνες δείχνουν ότι η ομαδική μελέτη είναι πιο αποτελεσματική. Όταν τελειώνει τη μελέτη να το αφήνουμε να παίζει με έναν φίλο ή μια φίλη του, να δει λίγο τηλεόραση ή να παίξει με ένα αγαπημένο του παιχνίδι.

 12. Τέλος, να το αφήνουμε να προσπαθεί μόνο του να λύνει τις απορίες του. Μόνο όταν δυσκολεύεται πραγματικά να παρεμβαίνουμε. Όσο πιο γρήγορα αυτονομηθεί στο διάβασμα, τόσο πιο υπεύθυνο θα γίνει. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι… δεν είμαστε εμείς που πάμε σχολείο.

Χαρά Καραμήτσου – Λογοπεδικός M.R.C.S.L.T.
Για επικοινωνία: charakaramitsou@ath.forthnet.gr

Πηγή

Έχει γλιτώσει η Τράπεζα Πειραιώς φόρους μεταβίβασης ακινήτων;

Συντάκτης: Νίκος Σβέρκος

Πληθαίνουν τις τελευταίες ημέρες οι πληροφορίες ότι η Τράπεζα Πειραιώς, όχι μόνο πήρε «κοψοχρονιά» έναντι μόλις 95 εκατ. ευρώ τα περιουσιακά στοιχεία της Αγροτικής Τράπεζας, η αξία των οποίων ανερχόταν σε πάνω από 1 δισ. ευρώ, αλλά επίσης ότι απαλλάχθηκε από τους αντίστοιχους φόρους και τα τέλη μεταβίβασης. Το θέμα φέρνουν στη Βουλή 34 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητώντας από το Υπουργείο Οικονομικών να διευκρινίσει αν έχουν εισπραχθεί τα αντίστοιχα ποσά από την Τράπεζα Πειραιώς, αλλά και τα σχετικά έγγραφα αποτίμησης της αξίας των περιουσιακών στοιχείων.

Υπενθυμίζεται μάλιστα ότι η εταιρία Grant Thornton προχώρησε πρόσφατα σε αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων της Αγροτικής που μεταβιβάσθηκαν στην Πειραιώς, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η διαφορά Ενεργητικού - Παθητικού (funding gap των υγιών στοιχείων ενεργητικού της Αγροτικής που μεταβιβάστηκαν στην Πειραιώς) σε 7,47 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο πιστοποιήθηκε και από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). 

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη αποφυγή φόρων επετεύχθη με το να θεωρηθεί η εξαγορά της Αγροτικής Τράπεζας, συγχώνευση πιστωτικών ιδρυμάτων! Σε αυτή την περίπτωση ο νόμος προβλέπει ότι η μεταγραφή των ακινήτων και λοιπών εμπράγματων δικαιωμάτων πραγματοποιείται χωρίς την καταβολή τελών. Επί του προκειμένου όμως, η μεταβίβαση της Αγροτικής είχε χαρακτηρισθεί ως «εξυγίανση», κατά την οποία χαρίστηκαν περιουσιακά στοιχεία, από το ένα πιστωτικό ίδρυμα στο άλλο, χωρίς την ανταλλαγή μετοχών.

Ούτως ή άλλως ο Όμιλος Πειραιώς, από το καλοκαίρι 2014, έχει απαλλαγεί «με σκανδαλώδη τρόπο», όπως αναφέρουν οι βουλευτές, από φόρους και τέλη μεταβίβασης για τα καταστήματα των Κυπριακών τραπεζών, με το ποσό που «γλίτωσε» η Πειραιώς να φτάνει τα 200 εκατ. ευρώ.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ρωτούν τον Υπουργό Οικονομικών αν έχουν εισπραχθεί από τον όμιλο Πειραιώς οι σχετικοί φόροι και τα λοιπά τέλη, ποια είναι αυτά τα ποσά, και σε περίπτωση που δεν έχουν καταβληθεί ακόμη, αν έχουν επιβληθεί τα νόμιμα πρόστιμα λόγω εκπρόθεσμης καταβολής. Ζητούν επίσης να κατατεθούν τα αντίστοιχα έγγραφα μεταγραφής των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών που «εξαφανίστηκαν» με βάση το νόμο για την εξυγίανση των τραπεζών καθώς επίσης και οι αποδείξεις καταβολής των φόρων και λοιπών τελών μεταβίβασης.

Πηγή

Νόμος είναι το δίκιο του Τραπεζίτη!

Του Γιάννη Παντελάκη

Έως τώρα, σε μια πτωχευτική διαδικασία ή έναν πλειστηριασμό, οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης που πτώχευε, το δημόσιο και τ' ασφαλιστικά ταμεία, είχαν προτεραιότητα. Προηγούντο δηλαδή έναντι των υπόλοιπων πιστωτών. Αυτό, δεν είναι απλά δίκαιο, είναι αυτονόητο ιδιαίτερα για τις ημέρες που διανύουμε, όπου χιλιάδες επιχειρήσεις αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, το δημόσιο και τ' ασφαλιστικά ταμεία. Οι υπόλοιποι πιστωτές, όπως οι Τράπεζες, ακολουθούσαν, έπαιρναν δηλαδή ό,τι περίσσευε από μια εκπληστηριαζόμενη περιουσία.

Αυτό το αυτονόητο, η... καλή μας κυβέρνηση αποφάσισε να το αλλάξει. Για την ακρίβεια, αποφάσισε σ' αυτές τις περιπτώσεις, να προηγούνται οι τράπεζες έναντι όλων των υπόλοιπων πιστωτών! Τι σημαίνει αυτό; Να το περιγράψουμε μ' ένα παράδειγμα, προσωπική γνώση του οποίου έχει ο υπογράφων αυτό το σημείωμα. Δυο αδελφές που κατείχαν την επιχείρηση που εξέδιδε την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (Μάνια Τεγοπούλου και Λένα Μακρή), οδήγησαν την επιχείρηση σε πτώχευση. Οι δυο πρώην ιδιοκτήτριες δεν είχαν την παραμικρή επίπτωση από αυτό. Ζουν ανάμεσά μας, ανέμελες, άθικτες και χωρίς καμία νομική επίπτωση. Οι -περισσότεροι από 850- εργαζόμενοι προσπαθούν, χρόνια τώρα, μέσα από πολύπλοκες και χρονοβόρες διαδικασίες, να διεκδικήσουν κάποια έστω από τα χρήματα που τους οφείλουν. Και η αλήθεια είναι πως είχαν κάποιες ελπίδες έως τώρα. Η διαδικασία της πτώχευσης έχει ξεκινήσει πρόσφατα, η επιχείρηση έχει περιουσιακά στοιχεία, άρα από την πώλησή τους θα ικανοποιούντο και οι ίδιοι και το δημόσιο και τ' ασφαλιστικά ταμεία. Έστω σε κάποιον βαθμό.

Οι ελπίδες αυτές, τείνουν να χαθούν. Ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε τη φαεινή ιδέα ν' αλλάξει τον «κώδικα πολιτικής δικονομίας» και ουσιαστικά ν' αλλάξει και τις προτεραιότητες στις πτωχεύσεις και τους πλειστηριασμούς. Προφανώς θεωρεί πως οι Τράπεζες έχουν πληγεί περισσότερο από κάθε άλλον. Και από τους εργαζόμενους και από το δημόσιο και από τ’ ασφαλιστικά ταμεία. Οι «πολύπαθες τράπεζες υποφέρουν», εικάζω πως σκέφτηκε ο υπουργός. Και έφερε τις τράπεζες σε προνομιακή θέση έναντι όλων των άλλων πιστωτών.

Η σχετική αλλαγή του κώδικα κατατέθηκε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή. Ήδη οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, αντιδρώντας και σ' αυτή την απαράδεκτη ρύθμιση, έχουν κηρύξει τριήμερη αποχή. Αναμένεται κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, αλλά αναμένεται και κάτι άλλο. Ν' αποδείξει η κυβέρνηση πως δεν νομοθετεί κατ' επιταγή των αγαπημένων της τραπεζιτών. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία μνημονιακή υποχρέωση που να την οδηγεί σε μια τέτοια επιλογή. Το μόνο που υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση για την κυβέρνηση, είναι «το δίκιο του Τραπεζίτη»! Το οποίο μάλιστα η κυβέρνηση, θεωρεί ισχυρότερο και από εκείνο των εργαζομένων και από εκείνο του δημοσίου και από εκείνο των πολύπαθων ασφαλιστικών ταμείων. Γνωρίζω πως λέξεις όπως «ντροπή» είναι τόσο χρησιμοποιημένες που έχουν χάσει και την αξία τους. Δεν βρίσκω ωστόσο καταλληλότερη για να περιγράψω αυτή τη ρύθμιση...

Υ.Γ.: Ναι, τη συγκεκριμένη είδηση δεν θα τη συναντήσετε σε πολλά μέσα ενημέρωσης. Έχουν, πολλά από αυτά, μεγάλα δάνεια σε Τράπεζες, ας μην τα παρεξηγούμε...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

«Όχι» στην εξόρυξη στις Σκουριές από τον δήμο Αριστοτέλη

Με ομοφωνία εγκρίθηκε το ψήφισμα που υιοθέτησε ο Δήμος Αριστοτέλη, με το οποίο εκφράζεται η αντίθεση στην επέκταση της υφιστάμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας στις Σκουριές. Η απόφαση έγινε δεκτή με χειροκροτήματα τόσο από τους πολίτες που βρίσκονταν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, όσο και από αυτούς που παρακολουθούσαν τη συνεδρίαση από γιγαντοοθόνη που είχε στηθεί στην κεντρική πλατεία.

Αιτιολογώντας το «όχι» το ψήφισμα αναφέρει ότι «η επέκταση των μεταλλείων στις Σκουριές και σε άλλες περιοχές μετατρέπει το σύνολο της περιοχής μας σε μία απέραντη μεταλλευτική ζώνη βαριάς βιομηχανικής εκμετάλλευσης, η οποία θα επιφέρει μη αναστρέψιμες βλάβες στα νερά, τα δάση, τον αέρα, τον άνθρωπο και την οικονομία της περιοχής».

Πολύ σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι ο δήμος Αριστοτέλη αποφάσισε να διακόψει όλες τις οικονομικές συναλλαγές με την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός». Σημειώνεται ότι επί δημαρχίας Πάχτα, ο δήμος είχε οικονομικές συναλλαγές με την εταιρεία που εκμεταλλεύεται τις Σκουριές με τη μορφή δωρεών, χρημάτων, ειδών ή έργων. Σημειώνεται ότι ο πρώην δήμαρχος Αριστοτέλη, Χρήστος Πάχτας, δεν παρευρέθηκε στη συνεδρίαση, επικαλούμενος λόγους προσωπικής ασφάλειας.

Σχολιάζοντας τις οικονομικές συναλλαγές που είχε μέχρι σήμερα ο δήμος με την «Ελληνικός Χρυσός», ο Γιώργος Ζουμπάς, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, είπε πως επρόκειτο για «ηθικά απαράδεκτη» κίνηση.

Παράλληλα η νέα δημοτική αρχή, στο ψήφισμα της αναφέρει πως θα διεκδικήσει αποκατάσταση του περιβάλλοντος όπου έχει επιβαρυνθεί, ζητά από την πολιτεία τον αποχαρακτηρισμό περιοχών από τον όρο «μεταλλευτικές» και πιέζει για την πλέον αυστηρή περιβαλλοντική εφαρμογή αυστηρών όρων, μελετών και κανόνων.

Πηγή

Νέα παγκόσμια τάση η επαναδημοτικοποίηση του νερού

Περισσότερες από 180 πόλεις και κοινότητες σε 35 χώρες έχουν αναλάβει και πάλι τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού τους τα τελευταία 15 χρόνια, αποκαλύπτει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Transnational Institute (ΤΝΙ), τη Διεθνή Ερευνητική Μονάδα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες (PSIRU) και το Παρατηρητήριο

Η έκθεση αποκαλύπτει πως η επανάκτηση του νερού αποτελεί τη νέα παγκόσμια τάση. Από τον Οκτώβριο του 2014, η παγκόσμια λίστα των επαναδημοτικοποιήσεων νερού που συνέβησαν από το 2000 έως το 2014 καταγράφει 180 περιπτώσεις. Δεδομένου ότι η χαρτογράφηση της διαδικασίας αυτής είναι ακόμα στα σπάργανα, πολλές ακόμη περιπτώσεις αναμένεται να έρθουν στο φως στο μέλλον. Η έντονη αυτή τάση είναι παρατηρήσιμη τόσο σε χώρες του Βορρά όσο και του Νότου. 136 περιπτώσεις παρατηρούνται σε χώρες υψηλού εισοδήματος ενώ 44 περιπτώσεις αφορούν τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Στον Βορρά, η λίστα των πόλεων που έχουν επαναδημοτικοποιήσει τις υπηρεσίες του νερού περιλαμβάνει πρωτεύουσες όπως το Παρίσι στη Γαλλία και το Βερολίνο στη Γερμανία και μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, όπως η Ατλάντα και η Ινδιανάπολη. Πέρα από τις μεγάλες πόλεις και πολλοί μικρότεροι δήμοι επιλέγουν το δημόσιο έλεγχο. Για παράδειγμα μόνο στη Γαλλία πάνω από 50 δήμοι και κοινότητες έχουν τελειώσει με τις συμβάσεις ιδιωτικής διαχείρισης ή αποφάσισαν να μην τις ανανεώσουν. Στο Νότο την ίδια πολιτική ακολούθησαν και πρώην ναυαρχίδες της ιδιωτικοποίησης του νερού, συμπεριλαμβανομένου του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή, της Λα Παζ στη Βολιβία, του Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότια Αφρική, του Νταρ Ες Σαλάμ στην Τανζανία και της Κουάλα Λουμπούρ στη Μαλαισία. Ταυτόχρονα στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, υπάρχει επίσης μια ισχυρή εκστρατεία για επαναδημοτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης της πόλης.

Επίσης 81 επαναδημοτικοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν στις χώρες υψηλού εισοδήματος στην περίοδο 2010-2014, διπλασιάζοντας τον αριθμό των πέντε προηγούμενων ετών, ενώ μόνο οι 41 είχαν συμβεί μεταξύ 2005-2009. Κατά την ίδια περίοδο, υπήρξαν πολύ λίγες νέες περιπτώσεις ιδιωτικοποίησης του νερού στις μεγάλες πόλεις. Η πιο εμφανής περίπτωση επαναδημοτικοποίησης βρίσκεται στη Γαλλία, μια χώρα με τη μεγαλύτερη ιστορία της ιδιωτικοποίησης του νερού που είχε χαρακτηριστεί “σπίτι” για τις κορυφαίες πολυεθνικές του νερού. Οκτώ περιπτώσεις επανδημοτικοποίησης μεταξύ 2005-2009 σε σύγκριση με 33 περιπτώσεις από το 2010. Μάλιστα η υψηλού συμβολισμού επαναδημοτικοποίηση του 2010 στο Παρίσι έχει επηρεάσει πολλούς άλλους δήμους εντός και εκτός Γαλλίας. Οι γαλλικές τοπικές αρχές και οι πολίτες έχουν βιώσει από πρώτο χέρι το «πρότυπο της ιδιωτικής διαχείρισης» που οι παγκόσμιες εταιρείες ύδρευσης Veolia και Suez προσπάθησαν να εξάγουν σε άλλες χώρες. Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, πολλές γαλλικές πόλεις έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν τα βήματα της Γκρενόμπλ και του Παρισίου και να πάρουν πίσω τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού. Μάλιστα ένας ακόμα μεγαλύτερος αριθμός συμβάσεων φτάνουν στο χρονικό όριο της ανανέωσης μέσα στα επόμενα χρόνια και αναμένεται ότι πολλές περισσότερες γαλλικές πόλεις θα προχωρήσουν στην επανάκτηση του νερού.

Όπως φαίνεται από τις περιπτώσεις που εξετάζονται από την έκθεση, οι παράγοντες που οδηγούν στην επαναδημοτικοποίηση του νερού είναι παρόμοιοι σε όλο τον κόσμο. Οι προσδοκίες από την ιδιωτικοποίηση του νερού που διαψεύσθηκαν αφορούν κυρίως τη κακή απόδοση των ιδιωτικών εταιρειών (π.χ. στο Νταρ Ες Σαλάμ, Άκρα, Μαπούτο), τις υποεπενδύσεις (π.χ. Βερολίνο, Μπουένος Άιρες), τις διαφορές επί των λειτουργικών δαπανών και τις αυξήσεις των τιμών (π.χ. Αλμάτι, Μαπούτο, Ινδιανάπολη), τη ραγδαία αύξηση στους λογαριασμούς του νερού (π.χ. Βερολίνο, Κουάλα Λουμπούρ), τις δυσκολίες στον έλεγχο των ιδιωτικών φορέων (π.χ. Ατλάντα), στην έλλειψη οικονομικής διαφάνειας (π.χ. Γκρενόμπλ, το Παρίσι, το Βερολίνο), στις περικοπές προσωπικού και στη κακή ποιότητα των υπηρεσιών (π.χ. Ατλάντα , Ιντιανάπολις).

Τέλος από την άλλη πλευρά η επαναδημοτικοποίηση τείνει να οδηγήσει σε αυξημένη πρόσβαση και ποιότητα στις υπηρεσίες. Ίση ή μεγαλύτερη αποδοτικότητα των δημόσιων υπηρεσιών νερού και χαμηλότερες τιμές έχουν παρατηρηθεί σε πόλεις τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όπως το Παρίσι (Γαλλία) και το Αλμάτι (Καζακστάν). Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η Γκρενόμπλ (Γαλλία) και το Μπουένος Άιρες (Αργεντινή), οι νέες δημόσιες επιχειρήσεις έχουν αυξήσει σημαντικά τις επενδύσεις στα συστήματα νερού. Άλλοι δήμοι έχουν επίσης επωφεληθεί από την επαναδημοτικοποίηση για να ενισχύσουν τη λογοδοσία και τη συμμετοχή του κοινού.  

Κατερίνα Μπακιρτζή

Πηγή

“Βόμβα” Παπανδρέου: Ζητά έκτακτο συνέδριο και εκλογή νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη βάση

Έκτακτο Συνέδριο και εκλογή νέας ηγεσίας ζητά ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο και στην οποία αναπτύσσει τις θέσεις του τις οποίες, σε γενικές γραμμές, παρουσίασε στη χθεσινή τους συνάντηση.

Στο συνέδριο, όπως αναφέρει ο κ. Παπανδρέου, πρέπει να συζητηθούν τα πάντα, και να ληφθούν αποφάσεις για τη φυσιογνωμία και την πορεία του ΠΑΣΟΚ στο μέλλον.

Ο κ. Παπανδρέου εκφράζει και τη διαφωνία του με την Δημοκρατική Παράταξη την ίδρυση της οποίας έχει δρομολογήσει ο κ. Βενιζέλος και εξαρτά τη συμμετοχή του στις επόμενες εκλογές από την τύχη που θα έχουν οι προτάσεις τις οποίες διατυπώνει.

Αναλυτικά η επιστολή Παπανδρέου:

«Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, όπως είχε ήδη δημοσιοποιηθεί αμέσως μετά την χθεσινή συνάντησή του με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, του απέστειλε σήμερα, την πρότασή του για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση του Κινήματος.

Στην πρότασή του, ο Γιώργος Παπανδρέου, αναφέρει:

Η πρότασή μου, αφορά στην πορεία και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ ως πολιτικού φορέα που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες του Ελληνικού λαού, για τη Δημοκρατία και την Αλλαγή του τόπου – και τα τελευταία χρόνια, με την ανάληψη του βάρους για την αντιμετώπιση της κρίσης, που σε κάθε περίπτωση δεν του αναλογούσε.

Στις δημόσιες παρεμβάσεις μου έχω διατυπώσει επανειλημμένα τις απόψεις μου για τα ζητήματα που αφορούν το Κίνημά μας. Και εδώ και πολύ καιρό, έχω εκφράσει με παρρησία τις θέσεις μου, τόσο για το τι χρειάζεται το Κίνημά μας στην πορεία του προς το μέλλον, όσο και τις ενστάσεις και διαφωνίες μου για τις οβιδιακές μεταμορφώσεις που επιχειρούνται κατά καιρούς στο Κίνημα.

Ωστόσο, στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται το Κίνημά μας, αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ και σε κάθε μέλος και φίλο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται πραγματικά για την πορεία του τόπου, κοινοποιώντας τις σκέψεις μου και την πρότασή μου γραπτώς, μακριά από ενδιάμεσους και ψιθύρους.

Με απόλυτη καθαρότητα, με απόλυτη διαφάνεια.

Όπως έκανα πάντα.

Ως εκ τούτου, θέλω να είμαι σαφής και συνοπτικός:

1. Οι όποιες διεργασίες συντελούνται σήμερα στο Κίνημα, ελάχιστη σχέση έχουν με την κοινωνία και τις ανάγκες της. Η ενασχόληση με το κομματικό «καπέλο», με την ονοματολογία, αλλά και με τις όποιες μεταμορφώσεις του Κινήματος, σκοτώνει την ουσία.

2. Η ουσία είναι η Πολιτική. Η πολιτική είναι θέσεις. Από την ίδρυσή του το ΠΑΣΟΚ και στις καλύτερές του στιγμές, έθετε – και χωρίς φόβο – τα ουσιαστικά διακυβεύματα για τη χώρα. Μπορούσε έτσι και ένωνε πλατιά στρώματα του Ελληνικού λαού που διψούσαν για αλλαγές.

Την περίοδο 2009-2011, το ΠΑΣΟΚ έκανε το πατριωτικό του καθήκον. Μόνο του, χωρίς τη στήριξη καμιάς άλλης πολιτικής δύναμης, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα.

Όμως, το διακύβευμα ήταν βαθύτερο. Το φάσμα της χρεοκοπίας προήλθε από τη γιγάντωση ενός μοντέλου πελατειακού καπιταλισμού. Από την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και λειτουργιών.

Η διακυβέρνηση της χώρας, με αποκορύφωμα την περίοδο 2004-2009, συνέβαλε ώστε να κυριαρχήσουν αντιλήψεις και πρακτικές, που επέτρεψαν, πόροι και πλούτος του Ελληνισμού, να γίνουν βορά ισχυρών ιδιοτελών συμφερόντων.

Επέτρεψαν, δηλαδή, να σπαταληθούν και εν τέλει να χαθούν, με ζημία για την οικονομική ανάπτυξη, το κοινό καλό και τον Έλληνα πολίτη.

Θεωρώ αυτονόητο ότι, μπροστά σε αυτό το διακύβευμα απαιτούνται θέσεις που να υπηρετούν αρχές και αξίες, θέσεις – και αγωνιστική διάθεση για αυτές – που να ανταποκρίνονται στις δημοκρατικές και σοσιαλιστικές μας ρίζες.

Θέσεις, δηλαδή, που να διασφαλίζουν έμπρακτα το δημόσιο συμφέρον και το συλλογικό καλό, με κοινούς κανόνες για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και γκρίζες περιοχές.

Καθαρές θέσεις, συνεχείς πρωτοβουλίες και μάχες για θεσμούς και πρακτικές που να προωθούν την ισονομία, την διαφάνεια, την αξιοκρατία, τη λογοδοσία.

Αυτή και μόνο μπορεί να είναι η βάση για μια βιώσιμη οικονομία και για την εμπέδωση κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοκρατικού κράτους δικαίου.

Αυτή είναι η μάχη που πρέπει και αξίζει να δοθεί.

Αυτή η μάχη μπορεί να ενώσει ευρύτατα στρώματα του Ελληνικού λαού.

Και αυτή η μάχη, απαιτεί και Συμμετοχή του κόσμου.

Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία όσων πονάνε πραγματικά για το ΠΑΣΟΚ και τις αξίες που εξέφρασε, λένε ότι, τα όσα γίνονται στο Κίνημα δεν οδηγούν πουθενά. Κάθε μέρα που συνεχίζονται όλες αυτές οι πρακτικές και οι διαδικασίες, το Κίνημα αιμορραγεί. Μερικοί λένε, μάλιστα, ότι πλέον ψυχορραγεί. Ούτε Θέσεις υπάρχουν, ούτε Συμμετοχή.

Είναι προφανές ότι, τα όποια σχήματα έπονται.

Όποιος δεν το βλέπει, εθελοτυφλεί.

3. Είτε το θέλουμε είτε – κάποιοι – όχι, το ΠΑΣΟΚ υπήρξε η θεσμική έκφραση της Παράταξης, των ευρύτερων δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων τις τελευταίες δεκαετίες. Πρέπει, λοιπόν, να το σεβαστούμε όλοι. Ο σεβασμός αυτός δεν είναι ζήτημα συμβόλων ή ονομάτων. Είναι ζήτημα σεβασμού των αρχών του, και εντέλει, όσων αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν να αγωνίζονται, παλαιότερων και νεότερων, εμάς των ίδιων, αν θέλουμε να πάμε παρακάτω συντεταγμένα και με προοπτική.

4. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο κόσμος του. Υπαρξιακά ζητήματα του Κινήματος τα λύνει ο κόσμος του, κανένας άλλος. Αν το ΠΑΣΟΚ σταματήσει να υπάρχει, ή συνεχίσει να υπάρχει, ή μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο, ή μετονομαστεί σε οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι θέμα του κόσμου του, κανενός άλλου.

Εν τέλει, η μετεξέλιξη είναι μέρος της ζωής, αλλά είναι και μια πολιτική – παιδευτική διαδικασία, ένα εργαστήρι ιδεών και προτάσεων, που δεν πραγματοποιείται ερήμην όσων πίστεψαν και πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες του Κινήματος.

Γιατί η πραγματική μετεξέλιξη έχει νόημα, όταν δεν είναι φραστική αλλά όταν γίνεται ευθύνη του καθενός μας και συλλογικά όλων μας. Και αυτό είναι εφικτό μόνο εάν η διαδικασία είναι συμμετοχική – βαθιά δημοκρατική.

5. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται ένα εγερτήριο πολιτικό δημοκρατικό ΣΟΚ για να ανανήψει. Τίποτα λιγότερο. Όλα από την βάση. Τώρα.

6. Η πρότασή μου:

α) Προκηρύσσεται Έκτακτο και Ανοιχτό Συνέδριο ΠΑΣΟΚ – Συνέδριο Εκτάκτων Αποφάσεων, όπως επιβάλλουν οι περιστάσεις.

β) Η προκήρυξη συνοδεύεται με προσκλητήριο προς όλους, είτε είναι στο ΠΑΣΟΚ σήμερα, είτε δεν είναι.

Ανοιχτό σε όλους όσοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη ριζικής αλλαγής της χώρας με προοδευτικό πρόσημο και με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη. Όλους όσοι είναι έτοιμοι να απελευθερώσουν την Ελλάδα από τις δουλείες του παρελθόντος.

Ανοιχτό στην κατάθεση και συλλογική επεξεργασία καινοτόμων προτάσεων από όλους όσοι αντιλαμβάνονται την πρόκληση της Μεταπελατειακής Ελλάδας.

Με ανοιχτό μητρώο, για να δοθεί η δυνατότητα συμμετοχής σε όλους όσους ενδιαφέρονται.

Το σύνολο των μελών του Κινήματος που θα προκύψουν μετά από τις διαδικασίες αυτοοργάνωσης που επιβάλεται να δρομολογηθούν, στο πλαίσιο του προσκλητηρίου που θα απευθυνθεί και προκειμένου η συμμετοχή τους να είναι και ουσιαστική, θα κληθούν να εκλέξουν με άμεση εκλογή και την Οργανωτική Επιτροπή, που θα καθορίσει και τους κανόνες διεξαγωγής του Συνεδρίου – με βάση τη δημοκρατική παράδοση και συγκρότηση του Κινήματος.

γ) Στις ανοιχτές διαδικασίες προς και κατά την διάρκεια του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, να συζητηθούν και να αποφασιστούν τα πάντα: στίγμα, φυσιογνωμία, θέσεις, σύμβολα, δομή, πρόσωπα.

δ) Αμέσως μετά το Συνέδριο, εκλογή νέου Προέδρου από τη βάση.

7. Οι πρωτοβουλίες αυτές, μπορούν να προκαλέσουν αυτό το πολιτικό και δημοκρατικό ΣΟΚ που χρειάζεται, το Κίνημα, η χώρα – που χρειαζόμαστε όλοι. Άμεσα. Είναι πρωτοβουλίες που υπηρετούν την πολιτική, τις δημοκρατικές αποφάσεις, τη συλλογική δράση. Είναι πρωτοβουλίες που ανταποκρίνονται και υπηρετούν τις αρχές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την αποστολή του ΠΑΣΟΚ να υπηρετεί τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.

Και μπορούν να κινητοποιήσουν κόσμο, να προκαλέσουν και πάλι το ενδιαφέρον του.

Μόνο με κινηματικού χαρακτήρα ενέργειες μπορεί να κινητοποιηθεί ξανά η βάση της Παράταξής μας – που σήμερα αποστασιοποιείται, αδιαφορεί, αισθάνεται πολιτικά άστεγη.

8. Προσωπικά, ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, θα τιμήσω μέχρι τέλους την αποστολή που μου εμπιστεύθηκαν οι πολίτες. Και δεσμεύομαι να στηρίξω ένα πραγματικό εγερτήριο ΣΟΚ στο Κίνημα. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν ενδιαφέρομαι για καμία καρέκλα. Το μόνο που θέλω – και γι’ αυτό θα συνεχίσω να αγωνίζομαι, είναι να συμβάλλω στην αναγέννηση του Κινήματος, αλλά και στην ανόρθωση της χώρας – για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δικαίου και για την ενδυνάμωση της προοπτικής του λαού μας προς την ευημερία.

9. Είναι προφανές, κατόπιν όλων αυτών, πως αν, επιτέλους, αναληφθούν πρωτοβουλίες που σέβονται τις αρχές, τις αξίες και τον κόσμο του Κινήματος, θα συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις και από οποιαδήποτε θέση μάχης, στο εγχείρημα αυτό.
10. Στην κρίσιμη αυτή φάση που περνά η χώρα μας, οι δυνάμεις της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού πρέπει και μπορούν να αποτελέσουν και πάλι την ατμομηχανή που θα πάει την χώρα μπροστά. Σπάζοντας κατεστημένες αντιλήψεις, κτίζοντας ευρύτερες συναινέσεις και συμμαχίες, με στόχο θεσμούς και πρακτικές που θα εδράζονται σε προοδευτικές αξίες και αρχές, ώστε να καταστήσουν δυνατή μια νέα Προοδευτική Διακυβέρνηση για μια Νέα Αλλαγή.

Όσο δεν αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση, το πολιτικό σκηνικό θα βυθίζεται στην αστάθεια, με αρνητικές επιπτώσεις για τη γενικότερη ισορροπία και πρόοδο της χώρας, που τώρα πια, όλοι αντιλαμβάνονται – ακόμα και όσοι πρωταγωνίστησαν στην ισοπέδωση του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα, ο ένας μετά τον άλλο δικαιώνουν τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ, πολιτικοί σχηματισμοί – παλαιοί και νεοπαγείς – ιδιοποιούνται μέρος των θέσεων του, πολλοί καρπώνονται αδιάντροπα το έργο του, και όλοι μαζί το απαξιώνουν.

Εμείς, οφείλουμε πια να το σεβαστούμε και να το υπερασπιστούμε.

Η ιστορία, η προσφορά, η πορεία του ΠΑΣΟΚ στο μέλλον, όπως και η όποια αλλαγή του, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση και απόφαση δική μας, όλων μας.

Από τη βάση, κινηματικά, δημοκρατικά, συμμετοχικά.

Η ευθύνη για την σφυρηλάτηση της ουσιαστικής ενότητάς μας, με απόλυτη προσήλωση και σεβασμό στις αρχές μας, ανήκει σε όλους μας και στον καθένα χωριστά.

Έτσι διασφαλίζεται ο ιστορικός ρόλος και η αποστολή του Κινήματός μας, να ανταποκρίνεται στα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.

Η ευθύνη για να δρομολογηθούν οι αναγκαίες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, ανήκει στην ηγεσία του Κινήματος, που απαιτείται να λειτουργήσει με πνεύμα δημιουργικό.»

Κυβέρνηση - χορηγός της Digea. O λογαριασμός στους πολίτες

Όσοι νόμιζαν ότι τα πλούσια δώρα της κυβέρνησης στην κοινοπραξία των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας, την Digea, τελείωσαν με την παραχώρηση του φάσματος συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης, έναντι πινακίου φακής, κάνουν μεγάλο λάθος.

του Νίκου Μιχαλίτση

Η Digea, τα ήθελε όλα για να ελέγξει σε απόλυτο βαθμό το τηλεοπτικό τοπίο της χώρας. Κατόρθωσε να το πετύχει, αφού σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση έστησαν μια υποτιθέμενη δημοπρασία, έναν "πλειοδοτικό" διαγωνισμό, στον οποίο δεν είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει κανένας άλλος, λόγω των πολυάριθμων διατάξεων των προδιαγραφών που φωτογράφιζαν με ακρίβεια την Digea. Θα μου πείτε, αυτό έρχεται σε σύγκρουση και με τον ίδιο τον ορισμό της δημοπρασίας ή του πλειοδοτικού διαγωνισμού, αφού για να πλειοδοτήσει κάποιος απαιτούνται τουλάχιστον δύο συμμετέχοντες. Και τί μ' αυτό; Στις ίδιες τις προδιαγραφές της "δημοπρασίας" υπήρχε ο εξωφρενικός όρος ότι, αν είναι μόνον ένας ο συμμετέχων, δεν ακυρώνεται ο διαγωνισμός αλλά συνεχίζεται. Τέτοιος όρος δεν έχει υπάρξει ποτέ σε διαγωνισμούς δημοσίου γιατί αντιβαίνει τον Κανονισμό Προμηθειών του Δημοσίου και την ενσωματωμένη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προβλέπουν ότι σε περίπτωση μιας μόνον συμμετοχής, ο διαγωνισμός ακυρώνεται και επαναλαμβάνεται για ευρύτερη συμμετοχή, ώστε να επωφεληθεί το Δημόσιο από τον ανταγωνισμό.

Η Digea, όμως, δεν ήθελε μόνο να παίξει μόνη της. Υπερχρεωμένοι, όπως είναι οι μέτοχοί της, ήθελαν να πάρουν τις συχνότητες μπιρ παρά. Η κυβέρνηση ακολούθησε απέναντί τους τη στάση με την οποία αντιμετωπίζει και την τρόικα: Ναι σε όλα! Έβαλε λοιπόν μια αστεία  τιμή εκκίνησης (18,3 εκατομμύρια €) για την 15ετή εκμετάλλευση του  συνόλου του φάσματος της ψηφιακής τηλεόρασης (240 MHz), στην οποία και αναδείχτηκε πανηγυρικά ...πλειοδότης, ελλείψει αντιπάλου, η Digea.

Αρκεί μια σύγκριση, με μιαν άλλη δημοπρασία, που ολοκληρώθηκε προσφάτως για να φανεί το μέγεθος του εγκλήματος. Το ψηφιακό μέρισμα, δηλαδή φάσμα συχνοτήτων 72 MHz, στην ίδια περιοχή συχνοτήτων, παραχωρήθηκε (μετά από 10 γύρους δημοπρασίας)  στις τρεις εταιρείες κινητής για 15ετή εκμετάλλευση έναντι 309 εκατομμυρίων €! Έδωσαν δηλαδή για το ίδιο χρονικό διάστημα και στην ίδια περιοχή συχνοτήτων,  φάσμα 240 MHz για 18,3 εκ. € στην Digea, ενώ στις εταιρείες κινητής 72 MHz για 309 εκ. €. Μικρή λεπτομέρεια: Τα 309 εκ. € έχουν εγγραφεί στον Προϋπολογισμό του 2014 και με απαίτηση της τρόικας έχουν παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ και θα διατεθούν για την αποπληρωμή του χρέους προς τους πιστωτές μας. Το γιατί δεν ζήτησε η τρόικα ανάλογα κονδύλια και από τις συχνότητες της ψηφιακής τηλεόρασης, φαίνεται ότι αποτελεί ανταπόδοση του δικού της "χρέους" στους μεγαλοκαναλάρχες, για την πολύτιμη στήριξη της πολιτικής που κατέστρεψε τη χώρα.

Νομίζετε όμως, ότι οι απαιτήσεις της Digea σταματούν εδώ; Όχι βέβαια. Ως μοναδικός πάροχος δικτύου ψηφιακής τηλεόρασης, η Digea θα έπρεπε να προσφέρει καθολική υπηρεσία, δηλαδή τουλάχιστον στο 98% του πληθυσμού της χώρας (υπενθυμίζουμε ότι η ΕΡΤ κάλυπτε αναλογικά το 99,8% του πληθυσμού με 1.100 κέντρα εκπομπής). Η υποχρέωσή της αυτή θα σήμαινε αυξημένο κόστος, αφού ο αριθμός των αναμεταδοτών αυξάνεται εκθετικά, όταν θέλεις να καλύψεις δύσκολες για τη μετάδοση του σήματος περιοχές με μικρό σχετικά πληθυσμό.

Η Κυβέρνηση φρόντισε να ξαλαφρώσει την Digea και από αυτό το βάρος. Ας δούμε πώς τα κατάφερε και σε ποιους φόρτωσε το βάρος αυτό.  
 
 Οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις

Αμέσως μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και τη δημιουργία της τριμερούς κυβέρνησης υπό τον κ. Σαμαρά, τον Ιούλιο 2012, διορίζεται Γενικός Γραμματέας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ο κ. Μενέλαος Δασκαλάκης, πρώην Γενικός Διευθυντής της ΝΔ. Ο κ. Δασκαλάκης βρίσκει σε εξέλιξη τότε, τη διαμόρφωση του λεγόμενου χάρτη συχνοτήτων ο οποίος (μετά από διαγωνισμό) είχε ανατεθεί από το Υπουργείο σε μια κοινοπραξία δύο Τμημάτων ασύρματων επικοινωνιών, του Ε.Μ. Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και του Πανεπιστημίου Πειραιά (ΠΑ.ΠΕΙ). Τα τμήματα αυτά ολοκληρώνουν το πρώτο σχέδιο του χάρτη συχνοτήτων και το Υπουργείο το θέτει (όπως είχε υποχρέωση) σε δημόσια διαβούλευση. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε, ότι για την κάλυψη του 97,2% του πληθυσμού της χώρας απαιτούνταν 275 σημεία εκπομπής, ενώ με έναν αριθμό συμπληρωματικών σημείων όπου θα έπρεπε (πάντα με ευθύνη του παρόχου δικτύου) να τοποθετηθούν μικροί αναμεταδότες (gap fillers) για κάλυψη των υπολοίπων περιοχών, η κάλυψη θα έφθανε το 99%. Η Digea, σαν να γνώριζε από τότε ότι θα είναι ο μελλοντικός πάροχος δικτύου, αντιδρά αμέσως, θεωρώντας υπερβολικό τον αριθμό των σημείων εκπομπής και μεγάλο το κόστος για τον πάροχο δικτύου.

Διαρκούσης της διαβούλευσης, ο κ. Δασκαλάκης αναθέτει σε ένα στέλεχος της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), τον κ. Νίκο Παπαουλάκη, να επέμβει για την αναδιαμόρφωση του χάρτη. Κάποιοι που ασχολούνται με το θέμα, αντιλαμβάνονται εκείνη την περίοδο μια στενή επικοινωνία του κ. Παπαουλάκη με στελέχη της Digea. Και ω του θαύματος! Λίγες ημέρες  μετά τη λήξη της προθεσμίας της διαβούλευσης (23/09/2012) και χωρίς να έχει μεσολαβήσει η δημοσίευση των προτάσεων που είχαν κατατεθεί, ούτε  κανένας σχολιασμός του Υπουργείου, αλλά και χωρίς να ενημερωθούν οι νόμιμοι συντάκτες του σχεδίου (ΕΜΠ και ΠΑ.ΠΕΙ), υπογράφεται Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) και δημοσιεύεται σε ΦΕΚ στις 5/10/2012 ο τελικός χάρτης συχνοτήτων , ο οποίος έχει ελαττώσει το πλήθος των σημείων εκπομπής από 275 σε 156!  

Ο κ. Παπαουλάκης έχει αλματώδη εξέλιξη. Διορίζεται αρχικώς Ειδικός Σύμβουλος του κ. Δασκαλάκη και λίγες μέρες πριν την προκήρυξη της διαβόητης "δημοπρασίας" για την παραχώρηση του φάσματος των συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης, Αντιπρόεδρος της ΕΕΤΤ.

Εδώ ίσως μας ψέξει κάποιος ότι προτρέχουμε να κατηγορήσουμε την κυβέρνηση και την Digea, αντικρούοντας ότι ακόμα και αν μειώθηκαν τα κύρια σημεία εκπομπής από 275 σε 156, αν διατηρηθεί το ίδιο πληθυσμιακό ποσοστό κάλυψης, το κόστος θα μεταφερθεί στο μεγαλύτερο πλήθος των μικρών αναμεταδοτών που θα απαιτηθούν. 

Το σχέδιο κυβέρνησης - Digea, όμως, τα είχε προβλέψει όλα. Ούτε το ίδιο πληθυσμιακό ποσοστό κάλυψης θα διατηρηθεί, ούτε το κόστος των μικρών αναμεταδοτών θα το πληρώσει η Digea. 
 
Η μεταφορά του κόστους στους πολίτες 

Οι προδιαγραφές της  "δημοπρασίας", μαζί με μια  ΚΥΑ (27217/505/4-6-2013) που εκδίδεται μια βδομάδα πριν το μαύρο της ΕΡΤ, ικανοποιούν απολύτως ό,τι κατάφερε με τόσο "κόπο" (και διαπλοκή) να επιβάλει η  Digea και μεταφέρουν τις υποχρεώσεις που θα έπρεπε να βαρύνουν τον πάροχο δικτύου στην τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή πάλι στους πολίτες.  

Όλα αυτά αποτυπώνονται, χωρίς αιδώ, στη σύμβαση παραχώρησης του φάσματος συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης στην Digea ΦΕΚ 1693/Β, 2014 :
- Στο άρθρο 6, παρ. 1, αναφέρεται ότι:

"...ο κάτοχος των δικαιωμάτων χρήσης ραδιοσυχνοτήτων οφείλει να καλύπτει τουλάχιστον το 95% του πληθυσμού της χώρας εφαρμόζοντας τον χάρτη συχνοτήτων. ".

Όποια κάλυψη, δηλαδή, υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν τα 156 σημεία εκπομπής και τίποτα παραπάνω. Ποιος, όμως θα πληρώσει το επί πλέον κόστος των υπόλοιπων μικρών αναμεταδοτών;

- Στο ίδιο άρθρο (6), παρ.2, αναφέρεται:

"Μετά την ολοκλήρωση του δικτύου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω υπό 1 παρ. του παρόντος άρθρου (σ.σ. μόνον τα 156 σημεία εκπομπής) και εάν υφίσταται μέρος του πληθυσμού που βρίσκεται εκτός της περιοχής κάλυψης του δικτύου, ο Κάτοχος  των δικαιωμάτων χρήσης ραδιοσυχνοτήτων, εφόσον δεν προτίθεται να επεκτείνει το δίκτυό του στις περιοχές αυτές, οφείλει ... να συνεργάζεται με τρίτους και ιδίως με  Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι προτίθενται να αναλάβουν το κόστος προμήθειας, εγκατάστασης, λειτουργίας και συντήρησης και να διαθέσουν την απαραίτητη έκταση για τις εν λόγω υποδομές..."  

Όσοι δηλαδή πολίτες είχαν την ατυχία να εξαιρεθούν από την κάλυψη του χάρτη συχνοτήτων, που έξω από κάθε δεοντολογική διαδικασία συνέταξε ο κ. Δασκαλάκης και οι συν αυτώ, έχουν δύο επιλογές: Ή να μην βλέπουν καθόλου τηλεόραση ή να πληρώσουν ένα νέο  χαράτσι στην Digea, μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με αντίστοιχη βεβαίως αύξηση των δημοτικών τελών. Και όπως θα διαπιστώσατε, το χαράτσι αυτό θα είναι μόνιμο, διότι δεν είναι μόνον η προμήθεια των αναμεταδοτών, των κεραιοσυστημάτων, κ.λπ. και η εγκατάστασή τους που θα πληρωθεί εφάπαξ με τα γνωστά τιμολόγια της Digea. Είναι και η συντήρηση, οι επισκευές, η λειτουργία (κατανάλωση ρεύματος) και η παραχώρηση των χώρων εγκατάστασης των υποδομών. Και επειδή οι αναμεταδότες αυτοί θα τοποθετηθούν σε κατοικημένες περιοχές και όχι σε βουνά, το κόστος της ενοικίασης για την παραχώρηση των χώρων δεν είναι καθόλου αμελητέο. Όπως δεν είναι αμελητέο και το κόστος της προμήθειας των αναμεταδοτών.

Υπολογίζουμε ότι σε όλη τη χώρα θα απαιτηθούν γύρω στα 600 συμπληρωματικά σημεία εκπομπής για τέτοιους αναμεταδότες. Σε κάθε σημείο θα πρέπει να τοποθετηθούν 6 αναμεταδότες (όσες και οι συχνότητες που εκμεταλλεύεται η Digea). Με μέτριους υπολογισμούς το κόστος κάθε αναμεταδότη είναι γύρω στα 7.000 €. Αυτό σημαίνει ότι μόνον η προμήθεια των αναμεταδοτών θα κοστίσει στον έλληνα πολίτη όχι λιγότερο από 25 εκατομμύρια €. Ο έλληνας πολίτης γίνεται αυτόματα χρηματοδότης των υποχρεώσεων της Digea.

Στην Πελοπόννησο, στο Βόρειο Αιγαίο και στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη πραγματοποιήθηκε η "ψηφιακή μετάβαση". Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ποσοστά της κάλυψης είναι πολύ μικρότερα από το επικαλούμενο 95%. Ολόκληρες περιοχές, πολλές κωμοπόλεις, ακόμα και Δήμοι έχουν απόλυτο μαύρο στις οθόνες τους. Άλλες περιοχές βλέπουν τηλεόραση σποραδικά - έρχεται και φεύγει. Οι διαμαρτυρίες των πολιτών και των δημοτικών αρχών αντιμετωπίζονται από τους αρμόδιους (Υπουργείο και ΕΕΤΤ) είτε με απαξιωτικό τρόπο (κάνετε λάθος - οι χάρτες κάλυψης λένε άλλα) είτε με αλαζονικό (βρίσκεστε σε "λευκή" περιοχή, ας πληρώσει ο Δήμος σας να έχετε τηλεόραση. Ο κ. Δασκαλάκης και ο κ. Παπαουλάκης, οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, χρησιμοποιούν αυτά τα επιχειρήματα στις συναντήσεις τους με τοπικές αρχές, σαν να είναι συνήγοροι της Digea και όχι υπηρέτες του Δημοσίου συμφέροντος, ως όφειλαν.

Κάποιοι Δήμοι άρχισαν να υποκύπτουν στον εκβιασμό, χωρίς να αντιλαμβάνονται ακόμη το πραγματικό κόστος που θα καταβάλλουν διαρκώς στην Digea.

Άλλες "πρόθυμες" δημοτικές αρχές, ποιος ξέρει κάτω από ποιες πιέσεις, όπως ο Δήμος Σκύρου με απόφασή του , παραχωρούν δωρεάν εκτάσεις στην  Digea, ακόμα και για ένα από τα βασικά (156) κέντρα εκπομπής, με το "επιχείρημα" ότι όλοι οι Δήμοι έχουν παραχωρήσει δωρεάν εκτάσεις στην Digea!

Εν τούτοις, άλλες δημοτικές αρχές δείχνουν να αντιστέκονται. Δείτε στο videoτη χαρακτηριστική τοποθέτηση του Διευθυντή του Δημοτικού Σταθμού Θεσσαλονίκης  TV 100, κ. Φίλιου Στάγκου, προς το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, όπου αναφέρει τα υπέρογκα ποσά που ζητά η Digea για να μεταφέρει ψηφιακά τον TV 100, ενώ ζητάει να της παραχωρηθούν δωρεάν οι χώροι του Δήμου για να εγκαταστήσει τους πομπούς της.
 
Η επιστράτευση ευρωπαϊκών κονδυλίων  για τη χρηματοδότηση της Digea

Όπως αναφέραμε παραπάνω, η "ψηφιακή μετάβαση" έχει πραγματοποιηθεί και σε δύο ακριτικές περιφέρειες: Του Βορείου Αιγαίου (πλην Σάμου, Ικαρίας και Φούρνων, όπου θα γίνει αργότερα η μετάβαση) καθώς και της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Το δαιμόνιο του κ. Δασκαλάκη, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ισχυρές αντιδράσεις των πολιτών, που αντί για την "κρυστάλλινη" εικόνα του κλικλίκου είχαν μαύρες οθόνες, τον οδήγησε να δημιουργήσει ειδική δράση του ΕΣΠΑ και συγκεκριμένα του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Ψηφιακή Σύγκλιση" για να προχωρήσει η χρηματοδότηση της Digea για την κάλυψη των κατ' ευφημισμόν "λευκών περιοχών" όπως τις ονομάζει. Το πρόγραμμα αυτό το ονόμασε "Υπηρεσίες ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος σε ακριτικές περιοχές" και έχει προϋπολογισμό 900.000 €, τα οποία θα πάνε στην Digea για την κάλυψη των "λευκών" περιοχών. Πρώτη προθυμοποιήθηκε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, η οποία με Δελτίο Τύπου της ανακοίνωσε την κατάθεση πρότασης, με την οποία διεκδικεί τα 593.000 € από τα 900.000 του προγράμματος. Ένα ενδιαφέρον σημείο του Δελτίου Τύπου, είναι εκεί που αναφέρει ότι 26.000 πολίτες του Βορείου Αιγαίου δεν μπορούν να δουν τηλεόραση μετά τη μετάβαση. Αυτό σημαίνει ότι η κάλυψη στο Βόρειο Αιγαίο έφθασε το 83% αντί του επικαλούμενου 95% (Ο πληθυσμός του Βορείου Αιγαίου, χωρίς τη Σάμο, την Ικαρία και τους Φούρνους είναι 150.000), που είναι ενδεικτικό για το τί συμβαίνει ή τί θα συμβεί και σε άλλες περιοχές.

Όσο για την ιδέα του κ. Δασκαλάκη εμείς θα σχολιάσουμε το εξής: Τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χρήματα και του ελληνικού λαού που τα έχει αποδώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επιστρέφουν με τη μορφή προγραμμάτων για να χρηματοδοτηθούν επείγουσες, ουσιαστικές και αναπτυξιακές δράσεις και όχι για να χρηματοδοτούνται οι υποχρεώσεις των υπερχρεωμένων μεγαλοκαναλαρχών.

Και μια απορία: Οι Περιφέρειες χειρίζονται δημόσιο χρήμα και για την προμήθεια οποιουδήποτε εξοπλισμού υποχρεούνται να κάνουν διαγωνισμούς, ακόμα περισσότερο όταν συγχρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά προγράμματα. Πώς θα αγοραστεί ο εξοπλισμός που θα υποδείξει η Digea; Με αναθέσεις;

Δυστυχώς το ελληνικό κράτος έχει αναδειχθεί σε mega χορηγό της Digea, αντί να υπηρετεί τον έλληνα πολίτη, στον οποίο φορτώνει διαρκώς νέα χαράτσια.

Το αστείο είναι ότι στα λόγια όλα γίνονται για το καλό του και για το δημόσιο συμφέρον. Στα αλλεπάλληλα δωράκια στην Digea,  πριν παίξει χωρίς αντίπαλο στη "δημοπρασία", όταν τροποποιούσαν κατά βούληση το δικό τους χάρτη συχνοτήτων, έβαζαν  σε όλες τις υπουργικές αποφάσεις μια παράγραφο, όπως στο ΦΕΚ 2359/Β, 20-09-13 , στα "'έχοντας υπόψη", παρ.18, που έλεγε: "Το ραδιοφάσμα είναι σπάνιος πόρος και η χορήγησή του για χρήση  πρέπει να εξασφαλίζει βιώσιμα δίκτυα και επαρκή ανταγωνισμό" !

Μας δουλεύουν κι από πάνω...


Πηγή

Οι Podemos και ο θείος τους

Του Γιάννη Μακριδάκη

Διαβάζοντας χθες το άρθρο του Καρακούση στο Βήμα για την μεγάλη κρίση της δεξιάς παράταξης δεν μπόρεσα να μην αναλογιστώ την ανάλογη μεγάλη κρίση της Αριστεράς. Η οποία μεταλλάχθηκε όπως ήταν φυσικό κι αυτή κατόπιν του αποπροσανατολισμού της κοινωνίας, σε συστημική Αριστερά, με την έννοια ότι είναι εγκλωβισμένη εντός των ορίων του χρηματοοικονομικού συστήματος, αποδέχεται πλήρως τους ορισμούς και τις αξίες του, πολιτεύεται δε με στόχο την συντήρηση και την επιβίωσή του και αυτό είναι πασιφανές κυρίως τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης αλλά και απολύτως (φυσιο)λογικό αφού οι άνθρωποι οι οποίοι την αποτελούν είναι οι ίδιοι προσωπικά απολύτως εγκλωβισμένοι στο σύστημα ως καταναλωτές.

Έχουμε λοιπόν κατά το πλείστον μία Αριστερά καταναλωτών γαλουχημένων να επιβιώνουν κυκλοφορώντας το χρήμα, μη ικανών να επιβιώσουν απεκδυόμενοι την ιδιότητά τους ως γρανάζια του συστήματος που ζει και ανασαίνει από την κυκλοφορία του, μη γνωριζόντων και μη διανοουμένων καν πολλών από αυτών ότι υπάρχει και άλλος τρόπος ζωής και θεώρησης του κόσμου, με άλλα ιδανικά, αξίες και ορισμούς. Μία Αριστερά η οποία και λόγω ακριβώς αυτής της σύνθεσης της πλειονότητας των μελών της, άνοιξε τις αγκάλες της από ένστικτο αυτοσυντήρησης συστημικής σε κάθε καρυδιάς καρύδι μετά από την καταβαράθρωση του παραδοσιακού δικομματισμού και ενσωμάτωσε πάντες τους κομματικά ορφανούς ρηχούς, αδαείς, αμόρφωτους, ιδιοτελείς, επενδυτές σε πολυεθνικές του θανάτου, καιροσκόπους πολιτικάντηδες και διάφορους άλλους τύπους, οι οποίοι, εκτός των άλλων, λόγω και του ότι θεωρούν τον εαυτό τους σπουδαίο, καίγονται, όπως αποδεικνύουν περίτρανα οι βλακώδεις κατά καιρούς δηλώσεις τους, τις οποίες ηλιθιωδώς κατόπιν διευκρινίζουν απανωτά, να πραγματοποιηθεί ο διακαής τους πόθος για αλλαγή πολιτικής φρουράς (και μόνον) και (επ)άνοδό τους στα οφίτσια.

Το άλλο βεβαίως μέρος της Αριστεράς, η εσωτερική της μειονότητα που ανέχεται όλους αυτούς, αποτελεί και αυτό μίαν ακόμη πίκρα. Διότι στην πλειονότητά τους είναι παρωχημένα πλέον πολιτικά όντα, δίχως οικουμενικότητα στοχαστική, ένα κράμα καταναλωτή και παλαιο-σοσιαλιστή, μπερδεμένου απόλυτα, ως είναι φυσικό, ανάμεσα στις αλληλοσυγκρουόμενές του ιδιότητες, εξ ου και οι πολιτικές που προτείνουν είναι παρωχημένες εκτός από αποδεδειγμένα αδιέξοδες, π.χ για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας προτείνουν εκβιομηχάνιση, επαναφορά δηλαδή στην αποτυχημένη πεπατημένη του παγκοσμίου συστήματος η οποία μας έφερε ως ανθρωπότητα μέχρι εδώ, πρεσβεύουν δηλαδή το πισωγύρισμα του χρόνου και τίποτε παραπάνω.

Έχουμε λοιπόν μία Αριστερά αποπροσανατολισμένη, παρωχημένη, ανίκανη και απρόθυμη να δει, να σκεφτεί και να δράσει οικουμενικά, πολιτευόμενη μονάχα συστημικά εξ ενστίκτου επιβίωσης, μια Αριστερά σε μεγάλη κρίση ταυτότητας και συνείδησης δηλαδή, κρίση απολύτως εμφανή σε όλες τις εκφάνσεις του πολιτικού μας βίου, μια Αριστερά εκπροσωπούμενη, τουλάχιστον στις θέσεις των πρωτοκλασάτων στελεχών αυτής, από ανθρώπους οι οποίοι θα έπρεπε να τελούν πλέον υπό πολιτική απόσυρση λόγω ηλικίας τουλάχιστον, αντ' αυτού όμως κατέχουν θέσεις σημαντικές και επηρεάζουν με την συντηρίλα που αποπνέει ένας άνθρωπος της τρίτης ηλικίας τους νεώτερους και την πορεία του χώρου, έχουμε μία Αριστερά ιδεολογικά μεν ρηχή, ανεπαρκή και αραχνιασμένη, εμφανισιακά δε επηρεασμένη, μιμούμενη και απολύτως ομοιάζουσα με την συντηρητική δεξιά δίχως γραβάτα.

Εξ ου και στις πρόσφατες φωτογραφίες από την Ισπανία, ο Αλέξης δίπλα στους Podemos έμοιαζε, λόγω εμφάνισης και γλώσσας του κορμιού του, όπως σχολίασε εύστοχα μία καλή μου φίλη, σαν να ήταν ο Έλληνας θείος τους που ήρθε απ' τα παλιά.

Πηγή