Το Γεφύρι της Πλάκας δεν έπεσε από τη βροχή

Τα γεφύρια της ιστορίας δεν πέφτουν από μία μπόρα. Ούτε καν από έναν κατακλυσμό.

 Η Ελλάδα, σύμφωνα με την UNESCO, έχει 210 αρχαιολογικά μουσεία, πάνω από 250 οργανωμένους 

αρχαιολογικούς χώρους (και εκατοντάδες ανοργάνωτους και εγκαταλελειμμένους), πάνω από 19.000 

κηρυγμένα μνημεία και χώρους. Όμως στο πλαίσιο των προγραμμάτων οικονομικής… «σωτηρίας» 

της χώρας, που εφαρμόστηκαν πιστά τα προηγούμενα χρόνια, η μοίρα τους ήταν αντίστοιχη με αυτή

 του λαού μας: Κατάρρευση, αποδιοργάνωση, διάλυση, ξεπούλημα.

Κάθετη μείωση των δαπανών στο Υπουργείο Πολιτισμού, που ξεπέρασε το 50%, με πρώτα θύματα την υποστελέχωση των υπηρεσιών.

Διάλυση των ήδη ανίσχυρων δομών προστασίας των μνημείων και των αρχαιολογικών χώρων.

Εγκατάλειψη της προστασίας και της συντήρησής τους.

Απολύσεις στο ήδη μειωμένο προσωπικό

Αύξηση των παράνομων ανασκαφών και λεηλασία των μνημείων κατά 25% σε σχέση με τα προ-μνημονίου χρόνια.

Προετοιμασία για την ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση των ιστορικών και αρχαιολογικών μνημείων της Ελλάδας με το πρόσχημα της οικονομικής αδυναμίας.

Αυτά ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των ημερών των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Την ίδια στιγμή βέβαια οι λιμουζίνες και τα υψηλά μισθολόγια των «συμβούλων», που είχαν προσληφθεί για να «συμβουλεύουν» την πολιτική ηγεσία, χρηματοδοτούνταν κανονικά. Το κόστος της θωρακισμένης υπερπολυτελούς λιμουζίνας με την οποία κυκλοφορούσε ένας μόνο από τους εθνικούς μας σωτήρες θα έφτανε για να αποσοβηθεί το διαχρονικό έγκλημα στο ιστορικό Γεφύρι της Πλάκας, αλλά και σε πολλά ακόμα μνημεία του πολιτισμού και της ιστορίας μας, που κινδυνεύουν άμεσα από την ελλιπή συντήρηση και την απουσία αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας.

Όχι λοιπόν… τα γεφύρια της ιστορίας δεν πέφτουν από μία μπόρα. Ούτε καν από έναν κατακλυσμό.

Το Γεφύρι της Πλάκας συμβολίζει, με κρότο, την προοπτική που είχε χαραχθεί για μια ολόκληρη χώρα, αν οι πολίτες δεν έβαζαν τέλος στην συστηματική καταλήστευση του εθνικού πλούτου της πατρίδας μας. Και εθνικός πλούτος είναι πάνω απ’ όλα οι άνθρωποί της, ο λαός μας, τα μνημεία της ιστορίας μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά.

©Χρήστος Τσαντής, Φλεβάρης 2015

Πηγή: christostsantis.com via alfavita

 
 

Ισλανδία- Το παράδειγμα εξόδου από την κρίση που τρέμει η Ευρώπη

Της Παναγιώτας Μπλέτα*

Για όσους φοβούνται την χρεοκοπία, ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία, μία μικρή χώρα, που κατάφερε να ξεπεράσει την οικονομική κρίση, τοποθετώντας τον λαό κυρίαρχο, στις πολιτικές που ακολούθησε, για να βγει από το αδιέξοδο.

H Ισλανδία υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Η κατάσταση της τότε, ήταν χειρότερη και από αυτήν της Ελλάδας. Σήμερα η Ισλανδία, έχει ανακάμψει πλήρως, παρουσιάζοντας ανάπτυξη της τάξης του 2,5% ετησίως , κάτι που ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να καυχηθούν πλέον ότι εμφανίζουν, ενώ η ανεργία της έχει πέσει κάτω από το 5% και η εμπιστοσύνη των αγορών αποκαθίσταται.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η Ισλανδία, με πληθυσμό περίπου 320 χιλιάδες κατοίκους, ήταν μια αρκετά πλούσια χώρα. Το 2003, το νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό καθεστώς ιδιωτικοποίησε όλες τις τράπεζες, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Οι τράπεζες αυτές , δείχνοντας μεγάλα ποσοστά κερδών, μέσω των λογαριασμών IceSave, προσέλκυσαν πολλούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Παράλληλα όμως, με την αύξηση των επενδύσεων, αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.

Το 2003, το χρέος της Ισλανδίας έφθασε το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 σκαρφάλωσε στο ασύλληπτο 900%. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας, Landbanki, Kapthing και η Glitnir πτώχευσαν. Η κορόνα έχασε το 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ και στο τέλος του ίδιου χρόνου η Ισλανδία κήρυξε πτώχευση.

Οι διεθνείς οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία να πάρει δραστικά μέτρα, φορτώνοντας τα βάρη στην πλάτη του λαού. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να «αγοράσουν» το χρέος, με το επιχείρημα, ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.

Θα πρέπει να εξηγήσουμε εδώ, ότι η αγορά χρέους μιας χώρας, συνιστά «πελατειακή σχέση». Όποιος αγοράζει δηλαδή χρέος, στοχεύει να βγει κερδισμένος από την διαδικασία, καθώς αποτελεί μια καθαρά οικονομική συναλλαγή. Κανείς λοιπόν δεν κάνει χάρη σε κανέναν. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελλάδα.

Ο λαός αντέδρασε σκληρά , με αποτέλεσμα να παραιτηθεί η τότε κυβέρνηση και να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, το 2009.

Η νέα κυβέρνηση αποτελούνταν από έναν αριστερό συνασπισμό, ο οποίος καταδίκασε μεν το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, πλην όμως ήταν έτοιμος να δανειστεί χρήματα για να αποπληρώσει τις τράπεζες, όταν ο πρόεδρος της χώρας, Όλαφ Γκρίμσον, αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο, ο οποίος ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και αποφάσισε να διενεργήσει δημοψήφισμα.

Στο δημοψήφισμα, τον Μάρτιο του 2010, το 93% των Ισλανδών ψήφισε κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως, αλλά ο λαός δεν πτοήθηκε.

Έτσι ξεκίνησαν μια σειρά έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες, κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί και αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απάλλασσε την χώρα από την κυριαρχία των ξένων κέντρων οικονομίας.

Φυσικά η διεθνής κοινότητα δεν το άφησε να περάσει έτσι. 

Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με σκληρή καταστολή, η οποία θα οδηγούσε τη χώρα σε απομόνωση. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Το ΔΝΤ απειλούσε να στερήσει στη χώρα οποιαδήποτε βοήθεια, λίγο πριν διενεργηθεί το δημοψήφισμα.

Αναφέρει χαρακτηριστικά στην Deutsche Velle, ο πρόεδρος της χώρας : «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».

Τι έκανε λοιπόν η Ισλανδία;

Όταν διέγνωσαν, ότι η κρίση πέρα από οικονομική ήταν και βαθιά πολιτική και κοινωνική, αποφάσισαν να κάνουν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, να στηρίξουν το κράτος πρόνοιας και να αφήσουν τις τράπεζες, οι οποίες είχαν προκαλέσει την κρίση, να χρεοκοπήσουν και έτσι οι φορολογούμενοι δεν επιβαρύνθηκαν με τα χρέη των τραπεζών. Γιατί δεν γίνεται, όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν τεράστια κέρδη, που διανέμονται σε ιδιώτες και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος λαός να πληρώσει τον λογαριασμό.

Ο Όλαφ Γκρίμσον, αρνήθηκε δύο φορές να υπογράψει νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία, η χώρα του θα επέστρεφε στη Βρετανία τα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ, που της οφείλει, μετά την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008, αναγκάζοντας τη βρετανική κυβέρνηση να αποζημιώσει τους Βρετανούς καταθέτες που είχαν λογαριασμούς σε ισλανδικές τράπεζες και αναγνώρισε μόνο τους Ισλανδούς καταθέτες δηλώνοντας «Η οικονομία δεν είναι απλώς η ηχώ των τραπεζών. Είναι μια κοινωνία ανθρώπων. Αν δεν νιώθουν δυνατοί, δεν έχει σημασία τι φορολογικά μέτρα θα πάρεις. Αυτό φάνηκε μέσω δημοψηφίσματος.»

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπήκε στη δικαστική διαμάχη εναντίον της Ισλανδίας, υποστηρίζοντας ότι η χώρα είχε παραβιάσει την ευρωπαϊκή οδηγία για την εγγύηση των καταθέσεων και τους κανόνες μη διάκρισης καταθετών.

Το δικαστήριο δικαίωσε την Ισλανδία και επεσήμανε, ότι το ρυθμιστικό πλαίσιο του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα πρέπει να αναθεωρηθεί, στη βάση της ενίσχυσης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, εν μέσω οικονομικής κρίσης. Αυτή η απόφαση συνέθλιψε τις περίφημες πολιτικές διάσωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες ανάγκαζε την κάθε χώρα με χρέος, να υιοθετήσει, βουλιάζοντάς την ακόμη περισσότερο στο δανεισμό και εκτινάσσοντας το χρέος της σε απίστευτα ύψη.

Η Ισλανδία κατάφερε να υπερβεί με επιτυχία την κρίση, επειδή την αντιμετώπισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τις χώρες της ευρωζώνης.

Πολλοί υποστηρίζουν, ότι η Ισλανδία τα κατάφερε επειδή απλά είχε το δικό της νόμισμα και δεν ήταν μέλος της ευρωζώνης. Φυσικά και βοήθησε, το γεγονός , ότι είχε το δικό της νόμισμα, το οποίο και υποτίμησε, αλλά ο κύριος λόγος που βγήκε από την κρίση, ήταν γιατί έκανε το λαό συμμέτοχο σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Και διερωτάται κανείς… Αν η Ισλανδία, αυτή η μικρή χώρα των ψαράδων και αγροτών κατάφερε να ορθοποδήσει, τότε η Ελλάδα με τον τεράστιο ορυκτό πλούτο θα πρέπει να δημιουργήσει τέτοια οικονομία, που να εξασφαλίσει και τις γενιές του μέλλοντος.

Αλλά αυτό φυσικά μπορεί να συμβεί, μόνο όταν η Ελλάδα διαχειριστεί το πλούτο της η ίδια και δεν παραμείνει υποτελής στα ξένα συμφέροντα, που την απομυζούν μέσω των δυσβάστακτων δανεισμών.

Και σε αυτήν όμως την συνθήκη, ένας μόνο μπορεί να μπει εγγυητής και αυτός είναι ο ίδιος ο λαός…

*Η Παναγιώτα είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: 

ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology

BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York

Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:

Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου - Πρόεδρος των Δημοτικών Επιχειρήσεων Πολιτισμού και Ανάπτυξης στο Δήμο...

Πηγή

Τι σημαίνει «Βάστα Ρόμελ»

Η φράση Βάστα Ρόμελ, που αποδίδεται στους Έλληνες μαυραγορίτες της κατοχής, επανήλθε στο προσκήνιο μετά το διαβόητο «Γερούν γερά, σπάστου τον Τσαμπουκά» που «ανέκραξε» το πρώην στέλεχος του ποταμιού Λυκούργος Λιαρόπουλος, πριν αναγκαστεί να υποβάλλει την παραίτησή του.

Πολύ σωστή, θεωρητικά, η απόφαση του Ποταμιού να δεχθεί την παραίτηση.

Το ερώτημα είναι τι ακριβώς περίμενε το συγκεκριμένο κόμμα από έναν τεχνοκράτη του χώρου της Υγείας, ο οποίος περιφερόταν για χρόνια ανάμεσα σε υπουργεία, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες (δείτε τοβιογραφικό του για να καταλάβετε). Ο Λιαρόπουλος, όπως και ο Θεοδωράκης είναι σήμερα οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της λεγόμενης «περιστρεφόμενης πόρτας» – δηλαδή της διασύνδεσης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.  Μήπως λοιπόν να σκεφτούν να τον ξαναπάρουν στο κόμμα;

Με αφορμή πάντως την ανθελληνική στάση όλων των μνημονιακών δυνάμεων θυμηθήκαμε και το Δημήτρη Ψαθά που περιέγραφε τη δύσκολη θέση που βρέθηκαν οι μαυραγορίτες της κατοχής μετά τη νίκη των Συμμάχων στο Ελ Αλαμέιν:

-Βάστα, Ρόμελ! Αντιλαλούν οι δρόμοι.
-Βάστα, Ρόμελ! Ωρύονται οι άνθρωποι.
-Βάστα, Ρόμελ!
Το λένε στα σπίτια και στα μαγαζιά κι ολούθε. Χαρά. Και γέλια. Κι ούτε κανένας λογαριάζει πια τις φάτσες των Γερμανών και Ιταλών, που τριγυρνούνε πολύ κατσούφηδες στους δρόμους. Μας έχει συνεπάρει ο ενθουσιασμός. Δεν θέλουμε, άλλωστε, πολύ. Τι έτρεχε; Έγινε θαύμα. Η πρώτη μεγάλη κι αποφασιστική νίκη των συμμάχων: Ελ Αλαμέιν. Έκαναν την επίθεσή τους οι Εγγλέζοι και τσάκισαν τον Γερμανό στρατάρχη, που πήρε τα βρεμένα του και φεύγει. Γύρισε το φύλλο η Ιστορία. Ο πόλεμος μπαίνει σε καινούργια φάση. Ελ Αλαμέιν. Ο ήλιος που βγήκε ανάμεσα απ’ τα μαύρα σύννεφα φωτίζει με πλούσιο φως όλους τους λαούς που στενάζουν κάτω απ’ την μπότα του χιτλερισμού. Φεύγει ο Ρόμελ. Κι ο αντίλαλος της φευγάλας του φτάνει ως την Αθήνα και βάζει σε τρόμο τους μαυραγορίτες:
-Βάστα, Ρόμελ! Είναι η σαρκαστική επίκληση της μαρίδας προς τον Γερμανό στρατάρχη που κλόνισε στη φευγάλα του και το φρούριο της μαύρης αγοράς. Φεύγει ο Ρόμελ. Άρα; Τελειώνει ο πόλεμος! Και μέσα στην παραζάλη της παθαίνει σύγχυση η μαύρη αγορά, χάνει το ηθικό της και τα βγάζει όλα στη φόρα. Πανικός. Τσακίζονται να προλάβουν οι μαυραγορίτες. Πρώτη η οδός Αθηνάς βλέπει απορημένη ν’ ανατέλλουν τα φασόλια. Και σιγά-σιγά στα πεζοδρόμια, στην άσφαλτο, πάνω σε τραπεζάκια, μέσα σε καρτοτσάκια, σε τσουβάλια, κάνουν την εμφάνισή τους -ανοιχτά!- όλα τα είδη που είχαν πάθει έκλειψη απ’ τον Απρίλη του ‘41.
-Έσπασε, έσπασε η μαύρη! Βλέπει ο κόσμος φασόλια στους δρόμους! Ρεβύθια στα πεζοδρόμια! Πατάτες στα καροτσάκια! Άλλοι γελούν. Άλλοι φωνάζουν. Άλλοι φιλιούνται. Γυναικούλες στέκονται μπροστά σ’ αυτό το αναπάντεχο θαύμα, δακρύζουν και σταυροκοπιούνται: “Αμήν, Παναγίτσα μου, δόξα σοι ο Θεός που αξιώθηκαν τα μάτια μας να δουν τόσο μεγάλη μέρα”.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ” Εκδόσεις ΜΑΡΙΑ Δ. ΨΑΘΑ

Α.Χ

Πηγή

Αυτοί που φοράνε γραβάτες και αυτοί που φοράνε παντελόνια! Για πρώτη φορά Αριστερά….

Του Γιάννη Σιδηρόπουλου

Για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων αυτής της χώρας η πορεία προς την εξουσία και η ανάληψη της διακυβέρνησης από ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται στα στερεότυπα και δεν υποτάσσονται στην κυρίαρχη ιδεολογία ήταν κάτι που έμοιαζε με ανέκδοτο. Ακόμη και μετά την κρίση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε και άρχισε να διεκδικεί την εξουσία, όλα αυτά έμοιαζαν με «γραφικές αριστερές ουτοπίες» προκαλώντας βεβιασμένες αντιδράσεις και πανικό στις «κυρίαρχες» ελίτ.

Πέρασαν λίγα χρόνια και φαίνεται ότι οι κάποτε «γραφικές αριστερές ουτοπίες» που διατυπώνονταν από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πραγματικότητα στην Ελλάδα, γιατί μια κυβέρνηση συσπείρωσε ευρύτερες δυνάμεις, στη βάση μιας αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης στο εξωτερικό και μιας μετριοπαθούς και τίμιας διαχείρισης στο εσωτερικό, μακριά από τη διαπλοκή. Όσα κάποτε ήταν «γραφικά» για κάποιους, είναι σήμερα πια κυβερνητικό πρόγραμμα γιατί δεν έπαψαν να είναι συνεπείς αποτυπώσεις όσων σταθερά αυτός ο χώρος υποστηρίζει από την αρχή της κρίσης: για τις αιτίες, για την κατάσταση και για την αναγκαία πολιτική λύση.

Όρος πολιτικής επιβίωσης η επιμονή μιας «αριστερής» διακυβέρνησης, η υλοποίηση των δεσμεύσεων.

Αρκεί η κυβέρνηση να συνεχίσει να είναι συνεπής στην «ατζέντα» που την έφερε στην εξουσία, όπως ακριβώς ξεκίνησε. Είναι ξεκάθαρα όρος πολιτικής επιβίωσης ! Χωρίς να προεξοφλείται ότι η στρατηγική για το χειρισμό των ζητημάτων έχει δικαιωθεί ή όχι, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι υλοποιείται απόλυτα η λαϊκή εντολή, με αποτέλεσμα να σημειώνεται μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας και ψυχολογίας για τους πολίτες. Έχει συντελεστεί μια ασυνήθιστη συσπείρωση για τη νέα κυβέρνηση, η οποία κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο την κατηγορούσαν και τη χλεύαζαν ως αντιπολίτευση. Είναι ξεκάθαρα Αριστερή….

Η Αριστερά λοιπόν είναι αυτή που κατηγορείται από το παλιό πολιτικό σύστημα ότι τολμά να εφαρμόσει ακριβώς όσα υποσχέθηκε στις εκλογές ! Είναι μάλλον αντανακλαστική αντίδραση αλλά είναι σπαρταριστό να παρακολουθεί κανείς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ομολογούν ότι η εξαπάτηση της λαϊκής ετημυγορίας είναι συνυφασμένη με την «υπεύθυνη» πολιτική.

Με το πουκάμισο απ΄έξω, χωρίς γραβάτες;

Για ένα μέρος των πολιτών που αξιολογεί την πραγματικότητα μέσα από τις στερεοτυπικές εικόνες, η εικόνα του Πρωθυπουργού και των υπολοίπων μελών της Κυβέρνησης χωρίς γραβάτες και με πολύ απλή εμφάνιση, ήταν δύσκολα αποδεκτή. «Είναι δυνατόν να διαχειριστούν τη χώρα αυτοί, να μας σώσει αυτός με το πουκάμισο απ’ έξω;» ήταν η φράση που ακούστηκε τις τελευταίες μέρες για τον Υπουργό Οικονομικών από ακροατήρια που δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτό τον αντικομφορμισμό. Είναι όμως «αυτοί» που για πρώτη φορά περνάνε στο κοινό μια διαφορετική εκτίμηση για την έννοια της εθνικής αξιοπρέπειας, ανεξάρτητα από την έκβαση αυτής της μάχης, πετυχαίνοντας να συσπειρώνουν δυνάμεις της κοινωνίας που δεν είχαν και δεν θα έχουν ποτέ σχέση με τις ιδέες της Αριστεράς. Επιβραβεύουν όμως το ήθος της, φαίνεται, χωρίς να τη βαθμολογούν με βάση το συντηρητικό dress code αλλά με βάση το αξιακό της περιεχόμενο.

Χωρίς γραβάτες λοιπόν, αλλά όπως ακριβώς υποσχέθηκαν, ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του, αυτοί οι «ατημέλητοι» 40άρηδες , κατάφεραν μέσα σε 5 εργάσιμες μέρες να αλλάξουν την ψυχολογία της χώρας και να θορυβήσουν τον πλανήτη, έτοιμοι από καιρό, υλοποιώντας το ξεκάθαρο πλάνο τους με αποφασιστικότητα ! Οι υποστηρικτές τους είναι πολύ περισσότεροι πια από όσους τους ψήφισαν , στέλντοντας μήνυμα για την αλλαγή της διάθεσης του Έλληνα. Γιατί η Αριστερά έμοιαζε να έχει «χαρίσει» τον «πατριωτισμό» σε όσους έκρυβαν πίσω από γραβάτες και καθωσπρεπισμούς, πίσω από υποκριτικούς όρκους και ψευδεπίγραφα κυρήγματα, την έλλειψη πραγματικής ευθύνης για να προασπίσουν την πρόοδο και την κοινωνική ειρήνη. Οι «γραβάτες» αυτές συγκάλυψαν για μισό αιώνα όλους τους υπεύθυνους της πολιτικής, οικονομικής και ηθικής μας χρεωκοπίας. Aλλά και για τους λαούς της Ευρώπης, αυτό το στοίχημα έχει αντίστοιχη σημασία εξαιτίας του τρόπου που πολιτεύτηκαν οι ηγεσίες τους.

Ποιοι φοράνε γραβάτες και ποιοι φοράνε παντελόνια

Με τον ίδιο τρόπο, τα μνημόνια που επιβλήθηκαν ως μονόδρομος, ανέλαβαν να συγκαλύψουν οικονομικές απάτες και πολιτικά εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του ελληνικού λαού τα τελευταία χρόνια, φορτώνοντας στις πλάτες του και με βάναυσο κοινωνικό κόστος, την ηθική και αντικειμενική ευθύνη για το χρέος. Αυτή την ευθύνη της αποκατάστασης της αδικίας είναι η Αριστερά που κλήθηκε να την αναλάβει με την δέσμευση, να το κάνει στο πλαίσιο των αρχών και της κουλτούρας της, χωρίς ποτέ να ξεχάσει ποιο είναι το δίκιο και ποιο είναι το σωστό. Γι’αυτό ακριβώς κατηγορείται αφού κάποιοι θεωρούσαν νομοτελειακή τη μεταμόρφωσή της σε κάτι αστικό και συνηθισμένο την επομένη των εκλογών ενώ ξεκινά δείχνοντας να έχει επιλέξει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της στο ακέραιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει στρατηγικά να κρατά ως ισχυρότερο χαρτί του μέσα και έξω από τη χώρα, το ηθικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων, τα «καθαρά χέρια» ! Αυτή η αντισυμβατική επιλογή, είτε θεωρείται ριψοκίνδυνη είτε η πλέον συνετή, είναι η πιο αξιοπρεπής που θα μπορούσε να υπάρξει και άλλαξε το κλίμα μέσα και έξω από τη χώρα αφού κανείς πια δεν τολμά να υποστηρίξει ότι το μέλλον της Ευρώπης περνά από τις πολιτικές της λιτότητας. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι έλληνες πολίτες φρόντισαν να το καταστήσουν σαφές πια.

Φαίνεται πως δεν έχει σημασία αν φοράς γραβάτα, αλλά αν φοράς παντελόνια…

(ΥΓ: Και με την ευκαιρία της παρομοίωσης, αν σε κάτι υστερεί το κυβερνητικό σχήμα και δεν είναι συνεπές αριστερό είναι η ανάγκη για ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών)

Πηγή

Guardian: «Το εκπληκτικό δεν είναι ότι οι έλληνες ψήφισαν την Αριστερά, αλλά το ότι υπέμειναν στωικά τόσα χρόνια»

Η βρετανική εφημερίδα «Guardian» καλεί τον Αλέξη Τσίπρα να μείνει αμετακίνητος στις θέσεις του, ακόμα και να απειλήσει με έξοδο από το ευρώ, προκειμένου να γλιτώσει η Ελλάδα από την οικονομική λαίλαπα.

Το έντυπο, μάλιστα, κάνει αναφορά στο μαρτύριο του Σισύφου, του βασιλιά της Κορίνθου που τιμωρήθηκε από τους θεούς να μείνει για πάντα στον Άδη προσπαθώντας να ανεβάσει έναν ογκόλιθο στην κορυφή ενός βουνού. Με αυτόν προσομοιάζει και η Ελλάδα, η οποία με χρέος 175% του ΑΕΠ της προσπαθεί να δραπετεύσει από τον οικονομικό Άδη που βρίσκεται τα τελευταία πέντε χρόνια.

Η «Guardian» επισημαίνει πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο να απαιτεί μια ελάφρυνση του χρέους: «Το εκπληκτικό στην Ελλάδα δεν είναι ότι οι έλληνες ψήφισαν υπέρ της ριζοσπαστικής αριστεράς έναντι του status quo, αλλά το γεγονός ότι υπέμειναν στωικά τόσα χρόνια. Η δουλειά του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι εύκολη καθώς οι Έλληνες θέλουν, σε μεγάλη πλειοψηφία, να παραμείνουν στο ευρώ, κι αυτό σημαίνει ότι η νέα κυβέρνηση πρέπει εν τέλει να συμφωνήσει με την Άνγκελα Μέρκελ. Πώς θα γίνει αυτό»;

Πηγή

ΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ…

Ούτε έπρεπε να χαθούν τόσες ψυχές επειδή δεν άντεξαν τις πληγές στην αξιοπρέπειά τους… Ούτε έπρεπε να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα στα σχολεία… Ούτε έπρεπε να πάθουν κατάθλιψη οι μισοί Έλληνες επειδή περίμεναν από μέρα σε μέρα να τους πάρει το σπίτι μια τράπεζα… Ούτε ήταν αναγκαίο να πηγαίνουν 20χρονα κορίτσια γονατιστά σε βουλευτικά γραφεία να εκλιπαρήσουν για μια θέση σ’ ένα σούπερ μάρκετ με 250 ευρώ μηνιάτικο, δουλεύοντας 6ωρο και υπογράφοντας για 4ωρο… Ούτε έπρεπε να υπομείνουμε τη γελοιοποίησή μας από τα γερμανικά ΜΜΕ ως τεμπέληδες και άχρηστοι με τους ηγέτες μας να κουνούν το κεφάλι συμφωνώντας… Ούτε έπρεπε να γεννηθεί το νεοναζιστικό τέρας με τη βοήθεια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ της, ώστε να μπορούν να αναπτύξουν τη θεωρία των δύο άκρων…

Όλα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά. Υπήρχε η δυνατότητα. Κυρίως, όμως, ΚΥΡΙΩΣ θα μπορούσαν σήμερα να χαίρονται τη ζωή, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, τους συντρόφους τους αυτοί που έφυγαν επειδή άδειασε η ψυχή τους από κουράγιο και ελπίδα.

Σε αυτούς, η σημερινή κυβέρνηση χρωστάει κάτι σημαντικό. Τη λύτρωση. Όχι τιμωρώντας δίκαιους και άδικους. Χρωστάει έρευνα, εξεταστικές επιτροπές, απόδοση ευθυνών, ποινές. Θα πρέπει να γνωρίζει το εξής η κυβέρνηση κι έτσι να πορευτεί. Όλοι λέγαμε ότι οι ΣαμαροΒενιζέλοι υποκύπτουν στις απαιτήσεις της Μέρκελ επειδή αυτή τους κρατούσε από κάπου. Είτε από τη SIEMENS, είτε από προμήθειες όπλων, είτε από μίζες για λεωφορεία και τραμ. Όλοι το λέγαμε.

Τώρα, αν όλοι αυτοί ξαφνικά ξεχαστούν και συγχωρεθούν, θα έχει το δικαίωμα ο οποιοσδήποτε να σκεφτεί ότι κάτι φοβάται και η σημερινή κυβέρνηση. Θα είναι απολύτως λογικό να το σκεφτεί. Δε μπορεί η κυβέρνηση μίας μέχρι χτες ανυπόληπτης χώρας να ταρακουνά σήμερα ολόκληρη την Ευρώπη κι όμως να μη μπορεί να δικαιώσει το λαό της ερευνώντας για τις ευθύνες και τους υπεύθυνους της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης σε αυτή την ήπειρο. Κάτι θα τρέχει. Κάτι θα έχει συμβεί. Αν φάμε ψωμί, αν βρούμε δουλειές, αν σταματήσουν οι απολύσεις, δεν σημαίνει κι ότι θα ξεχάσουμε το έγκλημα.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το προσπεράσουμε. Να πούμε ένα «δε γαμείς, περασμένα, ξεχασμένα». Αν το κάνουμε ή αν το δεχτούμε, πάλι κολοβή θα είναι αυτή η Δημοκρατία. Πάλι το κεφάλι της θα βρωμάει και γρήγορα θα βρωμίσει και το υπόλοιπο ψάρι. Ακόμη κι αν στην κυβέρνηση δεν το θεωρούν ύψιστη προτεραιότητα, είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνεται ταυτόχρονα με τις προσπάθειες να ξαναβρεί η χώρα το δρόμο της. Όμως αν «το αφήσουμε γι’ αργότερα» είναι σίγουρο ότι πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεχαστούν οι δεσμεύσεις για εξεταστικές επιτροπές.

Σήμερα ανοίγει το Χρηματιστήριο. Μπορεί και να καταρρεύσει. Ελάχιστη σημασία έχει. Μια εικονική πραγματικότητα είναι το Χρηματιστήριο στην Ελλάδα. Πιο ψεύτικο κι από Μονόπολη.Ιδού τι έγινε πριν 4 ημέρες, αλλά λίγοι έδωσαν σημασία: «Η διάλυση του τραπεζικού δείκτη στο Χρηματιστήριο Αθηνών τις τελευταίες ημέρες ανάγκασε την διοίκηση του χρηματιστηρίου σε συνεργασία με τον οίκο FTSE σε έκτακτα μέτρα δεκαπλασιάζοντας την αξία του τραπεζικού δείκτη.

Η εν λόγω κίνηση πραγματοποιείται με στόχο να εμφανίζεται σε υψηλότερα επίπεδα ο δείκτης, για την τόνωση του επενδυτικού κλίματος χωρίς να επιφέρει καμία μεταβολή στην αξία του. Για παράδειγμα, με βάση το σημερινό κλείσιμο του δείκτη τραπεζών στις 53,94 μονάδες, ο δείκτης μετατρέπεται στις 539,4 μονάδες. Σημειώνεται ότι την πρακτική αυτή είχε ακολουθήσει η διοίκηση του χρηματιστηρίου και το 2004 με τον δείκτη μεσαίας κεφαλαιοποίησης.»

Πέτσινα όλα. Κι όσο για το χειρισμό των τιμών; Πέντε μεγάλα founds κάνουν κουμάντο. Ξέρετε ποιος έχασε το μεγαλύτερο ποσό από την πτώση του Χρηματιστηρίου μετά τις εκλογές της Κυριακής; Ο Prem Watsa της Fairfax. Ξέρετε τι έπαθε; Χασμουρήθηκε. Πήγε συνάντησε τον Δραγασάκη και τον Σταθάκη την Παρασκευή κι αποφάσισαν ν’ αλλάξει η διοίκηση της Eurobank. Αυτό είναι το Χρηματιστήριο στην Ελλάδα. Μία ασήμαντη λεπτομέρεια της οικονομίας.

Το γράφω αυτό μόνο και μόνο για να δείξω ότι δεν μπορούν πλέον ούτε να μας τρομάξουν, ούτε να μας αποπροσανατολίσουν τα ΜΜΕ. Ο μονόδρομος δεν υπήρξε ποτέ. Διπλής κατεύθυνσης ήταν πάντα, αλλά είχαν κλείσει το ένα ρεύμα οι κερδοσκόποι, οι τραπεζίτες, οι μιντιάρχες, οι διοδιάρχες και οι εφοπλιστές. Εκτελούσαν έργα υπερκερδών.

Αυτό, καλό είναι να τελειώνει. Μπράβο και ζήτω στην κυβέρνηση και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Οι τελευταίες ημέρες μοιάζουν πραγματικά με εκδρομή ύστερα από 5ετή φυλάκιση. Το εκτιμώ απεριόριστα, όπως πιστεύω ότι το εκτιμά και κάθε λογικός άνθρωπος που δεν κλαίει για την ήττα των προσωπικών του συμφερόντων όπως τα εξυπηρετούσε το καθεστώς που έπεσε. Πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες να χαρούμε. Όμως ας δώσει και τη λύτρωση στους νεκρούς. Ο θάνατός τους μας πείσμωνε κι έγινε ένα από τα όπλα μας. Τους οφείλουμε μία δικαίωση. Μια τιμωρία σε όσους τους έσπρωξαν στο γκρεμό της απόγνωσης. Δεν είναι εκδίκηση. Είναι πράξη Δικαιοσύνης για να πάμε ένα βήμα μπροστά στο δρόμο της Βεβαιότητας ότι το Παλιό τελείωσε. Μια βεβαιότητα που τόσο ανάγκη την έχουμε.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Νίκος Κοτζιάς: Δεν μπορούν να συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σαν κράτος-παρία

«Στο τελευταίο ευρωπαϊκό συμβούλιο, οι συνάδελφοί μου κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σαν κράτος-παρία, γιατί χρωστάει λεφτά» τονίζει σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ-ΜΠΕ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, αναφερόμενος στα αποτελέσματα της συνόδου των Ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών για το θέμα των κυρώσεων στη Ρωσία. 

«Άλλο χρωστάω λεφτά και άλλο δεν αξιοποιώ και εγκαταλείπω τα δικαιώματα που έχω στην ΕΕ» σημειώνει ο υπουργός Εξωτερικών και προσθέτει: «Η πείρα που αποκόμισα τις τελευταίες πέντε ημέρες, που υπήρξαν τα πρώτα σχέδια απόφασης μέχρι και την ίδια τη διαπραγμάτευση, είναι ότι η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να κάνει διαπραγματεύσεις. Δεν μπορείς να διατάσσεις αν δεν θέλεις να είσαι διατασσόμενος. Αυτό είναι το βασικό που κατάλαβα και νομίζω ότι κερδίσαμε αυτή τη διαπραγμάτευση. Μπορεί στο μέλλον να χάσουμε μια άλλη, αλλά αποκαταστήσαμε την κυριαρχία της χώρας και την έννοια της ισοτιμίας κάθε κράτους-μέλους μέσα στην ΕΕ. Η διαπραγμάτευση από ό,τι παρατηρώ -ήταν χιλιάδες τα μηνύματα που πήρα, για πρώτη φορά πήραμε τόσο πολλά στο υπουργείο- έδωσε μια αίσθηση αξιοπρέπειας στον ελληνικό λαό, μια αίσθηση εμπιστοσύνης και ένα μικρό αεράκι αισιοδοξίας» 

Ο κ.Κοτζιάς τονίζει με έμφαση ότι «η έξοδος της χώρας μας από την κρίση δεν είναι μόνον υπόθεση χρηματοπιστωτικών αγορών. Είναι και υπόθεση ο άνθρωπος να νιώθει καλά, να νιώθει ο Έλληνας ότι μπορεί να συμβάλει, να έχει ο πολίτης τα δικαιώματά του και να μπορεί να ονειρεύεται για το μέλλον. Ένα λιθαράκι σε αυτή τη διαδικασία ελπίζω να αποδείξει η ιστορία ότι ήταν και αυτή η συνεδρίαση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών» 

Ερωτηθείς για το κλίμα που συνάντησε μεταξύ των Ευρωπαίων ομολόγων του στη σύνοδο των Βρυξελλών,ο υπουργός Εξωτερικών σημειώνει: «Νομίζω ότι χάρη στην πολιτική και την τακτική που ακολουθήσαμε, με τις οδηγίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μπορέσαμε αντί να υποχρεωθούμε να βάλουμε βέτο, να περάσουμε τη θεμελιακή μας γραμμή: "δεν θέλουμε άλλες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας". Ασφαλώς συνεχίζουν οι προηγούμενες που είχαν συμφωνηθεί στο παρελθόν, αλλά όχι αυτό το μεγάλο κύμα των κυρώσεων και με αυτό τον τρόπο και κρατήσαμε την ευρωπαϊκή ενότητα, δεν διασπάστηκε πάνω σε αυτό το ζήτημα, αλλά και δεν υπήρξε ρήγμα σε βάρος της Ρωσίας. Γι΄ αυτό είχαμε την πρόσκληση από τον συνάδελφό μου τον Λαβρόφ να επισκεφτώ τη Μόσχα, γι΄ αυτό είχαμε μια συζήτηση μαζί του, γι΄ αυτό και θα προκύψει και θα γίνει συζήτηση -τηλεφωνική- ανάμεσα στον κ. Πούτιν και στον πρωθυπουργό της χώρας. Πρέπει να σας πω, ότι είχα συζήτηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον κ. Κέρι, ο οποίος άκουσε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης, την οποία είπα και στο Συμβούλιο, ότι δεν έχουμε διάθεση να υποσκάψουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα καμιάς κοινωνίας και καμιάς πλευράς, θέλουμε να διαμεσολαβήσουμε, αλλά δεν θέλουμε να ανοίξουμε μέτωπα. Είχαμε πολύ ευχάριστη συζήτηση με τον κ.Κέρι και σύντομα θα κάνουμε και συνάντηση». 

Ο κ.Κοτζιάς τονίζει ότι, μιλώντας στη σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών κατέστησε σαφές ότι «έχουμε ελληνική μειονότητα στην Ουκρανία, και μάλιστα εισάγαμε στην τελική απόφαση μια ειδική διατύπωση για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, που είναι πρόταση πάνω στην οποία θα στηριχθούμε για να προστατέψουμε τους Έλληνες της Ουκρανίας. Αυτό που αναδείχθηκε, γιατί πήρα πρόσκληση να πάω στο Κίεβο και έχω την πρόσκληση από τον κ. Λαβρόφ, υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, επίσης, είναι ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει τμήμα του προβλήματος ούτε να κόψει τις ιστορικές σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά μπορεί να παίξει ιδιαίτερο ρόλο διαμεσολάβησης και ανάπτυξης της διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε αυτά τα δύο φίλα, για εμάς και τα δύο, κράτη της Ευρώπης. Πρέπει να σημειώσω ότι το βασικότερο όλων, που προβάλαμε την αντίρρησή μας μέχρι τέλους και που πείσαμε την πλειοψηφία ήταν ότι η Ευρώπη δεν θα πρέπει να προχωρήσει σε ένα τρίτο κύμα κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Δηλαδή, οι λεγόμενες τομεακές κυρώσεις, που σημαίνει καταστροφή κλάδων της οικονομίας της Ρωσίας… 

Ήταν πολύ δύσκολη πρακτική, διότι θα έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο που να μην έρθουμε σε αντίθεση, με τρόπο παράλογο θα έλεγα, και να διαταράξουμε τη σχέση μας σε εξωοικονομικό τομέα με τους Ευρωπαίους, αλλά ταυτόχρονα να μη διαταράξουμε τις σχέσεις της Ευρώπης, αλλά και της Ελλάδος με τη Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε πολύ σκληρή διαπραγμάτευση, η οποία είχε αρχίσει τέσσερις ημέρες πριν. Θα ξέρετε ότι ειπώθηκαν πολλαπλά ψέματα σε βάρος μας, συκοφαντίες και από ελληνικά μέσα, δίκτυα, αλλά και από μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού, στο πλαίσιο της πίεσης που ασκείται, όπως είναι φυσιολογικό, από την άλλη μεριά που διαθέτει πιο πολλά μέσα ενόψει της συνεδρίασης. Είναι όπως γίνεται με τη Φόρμουλα 1, τα αυτοκίνητα που το Σάββατο κάνουν pole position, δηλ. από τι θέση θα ξεκινήσουν την επόμενη μέρα και ο αγώνας είναι την Κυριακή. Έτσι είναι και οι πιέσεις έξω από τη διαπραγμάτευση. Δυστυχώς, πρέπει να το πω, υπάρχουν ελληνικά έντυπα και ελληνικά ΜΜΕ που υιοθετούν τα επιχειρήματα του ξένου παράγοντα για να μας πιέσουν και άλλο. Δεν το καταλαβαίνουν, δεν το κάνουν επίτηδες, αλλά δεν βοηθάνε». 

πηγή: left.gr

Τα 22 μέτρα-«φωτιά» για την πάταξη της Διαφθοράς

Του Πέτρου Κουσουλού 

Σαρωτικές αλλαγές για την πάταξη της διαφθοράς και του οικονομικού εγκλήματος σχεδιάζει η Κυβέρνηση μέρος των οποίων θα αναγνωσθεί στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή. Στόχος να μπει τέλος στην ασυδοσία των ενδο-ομιλικών συναλλαγών των μεγάλων πολυεθνικών και να καταπολεμηθεί το «τέρας» της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Παράλληλα θα ελεγχθούν σε βάθος τα δισ ευρώ που φυγαδεύτηκαν την περίοδο της κρίσης- και όχι μόνο- σε ασφαλή τραπεζικά «καταφύγια» του εξωτερικού και σε υπεράκτιες εταιρείες (off shore)…

Έτσι λοιπόν το πλαίσιο των μέτρων που αποκαλύπτει το ereportaz και αποτελεί το συμβόλαιο του ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη κατά του Οικονομικού Εγκλήματος, περιλαμβάνει:

1)Την σύσταση εξεταστικών επιτροπών στη Βουλή για τη διερεύνηση σκανδάλων και την παραπομπή τυχόν εμπλεκόμενων στη Δικαιοσύνη,

2)Την κατάργηση του φορολογικού απορρήτου όλων προς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Εφορίας,

3)την δημιουργία μόνιμου ηλεκτρονικού μητρώου φορολογικών ελεγκτών,

4)τη συνεχή παρακολούθηση και τεκμηρίωση των υποθέσεων που επιλέγονται για έλεγχο,

5)»Πόθεν έσχες» σε όσους εμπλέκονται στον καταλογισμό και την είσπραξη της φορολογητέας ύλης,

6)Διοικητική ανεξαρτησία για τους οικονομικούς επιθεωρητές,

7)Καθιέρωση του περιουσιολογίου για όλους τους φορολογούμενους,

8) Η φορολογική δήλωση θα αντικαθιστά οποιαδήποτε υπάρχουσα δήλωση «πόθεν έσχες» για οποιονδήποτε. Κάθε αλλαγή της περιουσιακής κατάστασης θα αποδεικνύεται είτε από νόμιμο παραστατικό είτε θα πρέπει να δικαιολογείται από τα δηλωθέντα στην εφορία ετήσια εισοδήματα,

9)Κατάσχονται τα ποσά που δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές δηλώσεις και την προσαύξηση της περιουσίας για όσους λαμβάνουν εισόδημα η μισθό από το Δημόσιο,

10)Δεσμεύονται από το Δημόσιο- για όσους φορολογούνται στην χώρα μας -καταθέσεις, επενδυτικό προϊόν, συμμετοχή σε εταιρεία κλπ για τα οποία δεν έχουν ενημερωθεί οι φορολογικές αρχές και εφόσον προκύπτει οτι προέρχονται από αδήλωτα εισοδήματα,

11)Οι διατάξεις του πειθαρχικού και ποινικού δικαίου που ισχύουν για τους εφοριακούς θα ισχύουν για βουλευτές ,μέλη της Κυβέρνησης, διοικητές Οργανισμών, περιφερειάρχες κλπ,

12)θεσπίζεται ειδική υπηρεσία ελέγχου για το «πόθεν έσχες» και επιβάλλεται σε όσους μετέφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό (Διευθυντές, συμβούλους και μέλη Δ.Σ Α.Ε και ΕΠΕ,σε εργολάβους δημοσίων έργων, κατασκευαστές ,δημοσιογράφους, μεγαλοστελέχη τραπεζικών Ιδρυμάτων και χρηματιστηριακών εταιρειών, υψηλόβαθμα στελέχη του Δημοσίου,.ιδιοκτήτες ΜΜΕ και σε υποκρυπτόμενα πρόσωπα σε υπεράκτιες εταιρείες),

13) Δημιουργείται Δικαστική Αστυνομία για την προανακριτική διαδικασία,

14)Καταργείται ο νόμος περί ευθύνης υπουργών στο πλαίσιο της επόμενης Αναθεώρησης του Συντάγματος,

15) έλεγχος από την Τράπεζα της Ελλάδος η τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές για την προέλευση της χρηματοδότησης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης,

16)Επανεξετάζονται όλες οι τηλεοπτικές συχνότητες από μηδενική βάση και αναθεωρείται το καθεστώς αδειοδότησης,

17) Τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί ,εφημερίδες και περιοδικά έχουν υποχρέωση ειδικής δήλωσης για την ιδιοκτησιακή τους κατάσταση από νομικά η φυσικά πρόσωπα,

18)Υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση των επί πολλά χρόνια ζημιογόνων επιχειρήσεων,

19)Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης καθίσταται γενικός επόπτης και συντονιστής όλων των ελεγκτικών σωμάτων και των υπηρεσιών ελέγχου,

20)Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή της Βουλής θα εξετάζει και θα αξιολογεί δημόσιες συμβάσεις μεγάλης εθνικής και κοινωνικής σημασίας η μεγάλης οικονομικής αξίας,

21)Το κοινοβούλιο θα έχει πρωτεύοντα ελεγκτικό ρόλο στις προμήθειες αμυντικού υλικού,

22)Οι τράπεζες , η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι θεματοφύλακες επενδυτικών προϊόντων κλπ υποχρεώνονται να ενημερώνουν καθημερινά σε ηλεκτρονική μορφή τις φορολογικές υπηρεσίες για υπόλοιπα των τραπεζικών καταθέσεων και για λοιπά αρχεία που έχουν στη διάθεσή τους .

 Πηγή

Το όνομα και η μνήμη τους... Του Πάνου Σκουρολιάκου

Του Πάνου Σκουρολιάκου*

•  
• Τα Χριστούγεννα του '43, μέσα στη Μητρόπολη, ηθοποιοί πέταξαν από τον γυναικωνίτη προκηρύξεις που ζητούσαν να σταματήσουν οι εκτελέσεις. Στις ενέργειες αντίστασης του ελληνικού λαού, όπως ήταν το κλείσιμο των καταστημάτων, η αποχή των δημοσίων υπαλλήλων από τις υπηρεσίες τους κ.λπ., τα θέατρα έκλειναν

Κυβέρνηση της Αριστεράς. Ζούμε την Ιστορία. Το άπιαστο όνειρο. Εκείνο το όνειρο για το οποίο πάλεψαν γενιές και γενιές. Αυτές τις μεγάλες στιγμές μου έρχονται στον νου οι χιλιάδες δημιουργοί, οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων, που, από τη δική τους την ευθύνη, προετοίμασαν δεκαετίες πριν την 25η Ιανουαρίου του 2015.

Επιτρέψτε μου όμως να μιλήσω για τους ομότεχνούς μου θεατρίνους του ΕΑΜ Θεάτρου. Γι' αυτούς που οργάνωσαν την αντίσταση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και που ανακούφισαν με την αλληλεγγύη τους τούς συναδέλφους τους. Τού ΕΑΜ Θεάτρου που ήταν παρόν σε όλες τις διαδηλώσεις της κατοχής. Για την πείνα και την τρομοκρατία, πότε γιορτάζοντας την 25η Μαρτίου και πότε στεφανώνοντας τους Φιλικούς στην πλατεία Κολωνακίου. Στα συσσίτια που οργάνωνε η «Εθνική Αλληλεγγύη» έδιναν παραστάσεις. Ο Αιμίλιος Βεάκης, μαζί με συναγωνιστές του, έδινε κάθε Κυριακή παραστάσεις στα νοσοκομεία για τους ανάπηρους του αλβανικού μετώπου.

Η εφευρετικότητα και το χιούμορ των ηθοποιών δεν εξαντλούνται στο «χτίσιμο» του ρόλου ή της παράστασης. Μεταφέρονται και στη ζωή και στον αγώνα τους. Τοποθετούσαν λοιπόν προκηρύξεις στις χλαίνες των Γερμανών αξιωματικών - θεατών σε κάποια μουσικοθεατρική παράσταση στο υπόγειο του σημερινού Θεάτρου Τέχνης! Τοποθετούσαν μικρές αφίσες στα γερμανικά αυτοκίνητα, όπου εικονίζονταν ένα ρολόι του οποίου η ώρα έδειχνε 12 παρά 5 και στα γερμανικά αναγραφόταν η φράση «ήρθε το τέλος σας»! Αφισοκολλήσεις στους δρόμους της Αθήνας με αφίσες που φιλοτεχνούσαν σπουδαίοι ζωγράφοι, συνθήματα στους τοίχους και τοποθέτηση προκηρύξεων στα καθίσματα των θεάτρων και των κινηματογράφων με ενημέρωση για την Αντίσταση σε πόλεις και ύπαιθρο. Τα Χριστούγεννα του '43, μέσα στη Μητρόπολη, ηθοποιοί πέταξαν από τον γυναικωνίτη προκηρύξεις που ζητούσαν να σταματήσουν οι εκτελέσεις. Στις ενέργειες αντίστασης του ελληνικού λαού, όπως ήταν το κλείσιμο των καταστημάτων, η αποχή των δημοσίων υπαλλήλων από τις υπηρεσίες τους κ.λπ., τα θέατρα έκλειναν. Εκείνο το βράδυ δεν γίνονταν παράσταση.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν. Το ΕΑΜ Θεάτρου πλήρωσε βαρύ τίμημα για τη δράση του. Στην εξορία οι Βεάκης, Γληνός, Ντιριντάουα, Μορίδης, ο δάσκαλός μου Πέλος Κατσέλης, οι Ρένα Ντορ, Δανάη Στρατηγοπούλου, Ασπασία Παπαθανασίου, Μίμης Φωτόπουλος, Βαγγέλης Γκούφας, Ολυμπία Παπαδούκα και τόσοι άλλοι. Στους νεκρούς να αναφέρουμε τους Λέανδρο Καβαφάκη, Μαρία Χατζοπούλου (Μανταλένα), Βάσω Αργυριάδη, Σοφία Μαυρίδη καθώς και τον γιο του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου, τον Κώστα Κορδάτο.

Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι μαζί που έθεσαν την τέχνη τους στην υπηρεσία της αλληλεγγύης, του αγώνα και της ελευθερίας του τόπου, μια 25η Γενάρη 2015 ονειρεύτηκαν. Δεν την έζησαν. Αντίθετα, ζήσανε διώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις.

Το όνομα και τη μνήμη τους εμείς τώρα θα πρέπει να τιμήσουμε. Αθάνατοι!

* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής της Περιφέρειας Αττικής

Πηγή