Τι σημαίνει «Βάστα Ρόμελ»

Η φράση Βάστα Ρόμελ, που αποδίδεται στους Έλληνες μαυραγορίτες της κατοχής, επανήλθε στο προσκήνιο μετά το διαβόητο «Γερούν γερά, σπάστου τον Τσαμπουκά» που «ανέκραξε» το πρώην στέλεχος του ποταμιού Λυκούργος Λιαρόπουλος, πριν αναγκαστεί να υποβάλλει την παραίτησή του.

Πολύ σωστή, θεωρητικά, η απόφαση του Ποταμιού να δεχθεί την παραίτηση.

Το ερώτημα είναι τι ακριβώς περίμενε το συγκεκριμένο κόμμα από έναν τεχνοκράτη του χώρου της Υγείας, ο οποίος περιφερόταν για χρόνια ανάμεσα σε υπουργεία, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες (δείτε τοβιογραφικό του για να καταλάβετε). Ο Λιαρόπουλος, όπως και ο Θεοδωράκης είναι σήμερα οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της λεγόμενης «περιστρεφόμενης πόρτας» – δηλαδή της διασύνδεσης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.  Μήπως λοιπόν να σκεφτούν να τον ξαναπάρουν στο κόμμα;

Με αφορμή πάντως την ανθελληνική στάση όλων των μνημονιακών δυνάμεων θυμηθήκαμε και το Δημήτρη Ψαθά που περιέγραφε τη δύσκολη θέση που βρέθηκαν οι μαυραγορίτες της κατοχής μετά τη νίκη των Συμμάχων στο Ελ Αλαμέιν:

-Βάστα, Ρόμελ! Αντιλαλούν οι δρόμοι.
-Βάστα, Ρόμελ! Ωρύονται οι άνθρωποι.
-Βάστα, Ρόμελ!
Το λένε στα σπίτια και στα μαγαζιά κι ολούθε. Χαρά. Και γέλια. Κι ούτε κανένας λογαριάζει πια τις φάτσες των Γερμανών και Ιταλών, που τριγυρνούνε πολύ κατσούφηδες στους δρόμους. Μας έχει συνεπάρει ο ενθουσιασμός. Δεν θέλουμε, άλλωστε, πολύ. Τι έτρεχε; Έγινε θαύμα. Η πρώτη μεγάλη κι αποφασιστική νίκη των συμμάχων: Ελ Αλαμέιν. Έκαναν την επίθεσή τους οι Εγγλέζοι και τσάκισαν τον Γερμανό στρατάρχη, που πήρε τα βρεμένα του και φεύγει. Γύρισε το φύλλο η Ιστορία. Ο πόλεμος μπαίνει σε καινούργια φάση. Ελ Αλαμέιν. Ο ήλιος που βγήκε ανάμεσα απ’ τα μαύρα σύννεφα φωτίζει με πλούσιο φως όλους τους λαούς που στενάζουν κάτω απ’ την μπότα του χιτλερισμού. Φεύγει ο Ρόμελ. Κι ο αντίλαλος της φευγάλας του φτάνει ως την Αθήνα και βάζει σε τρόμο τους μαυραγορίτες:
-Βάστα, Ρόμελ! Είναι η σαρκαστική επίκληση της μαρίδας προς τον Γερμανό στρατάρχη που κλόνισε στη φευγάλα του και το φρούριο της μαύρης αγοράς. Φεύγει ο Ρόμελ. Άρα; Τελειώνει ο πόλεμος! Και μέσα στην παραζάλη της παθαίνει σύγχυση η μαύρη αγορά, χάνει το ηθικό της και τα βγάζει όλα στη φόρα. Πανικός. Τσακίζονται να προλάβουν οι μαυραγορίτες. Πρώτη η οδός Αθηνάς βλέπει απορημένη ν’ ανατέλλουν τα φασόλια. Και σιγά-σιγά στα πεζοδρόμια, στην άσφαλτο, πάνω σε τραπεζάκια, μέσα σε καρτοτσάκια, σε τσουβάλια, κάνουν την εμφάνισή τους -ανοιχτά!- όλα τα είδη που είχαν πάθει έκλειψη απ’ τον Απρίλη του ‘41.
-Έσπασε, έσπασε η μαύρη! Βλέπει ο κόσμος φασόλια στους δρόμους! Ρεβύθια στα πεζοδρόμια! Πατάτες στα καροτσάκια! Άλλοι γελούν. Άλλοι φωνάζουν. Άλλοι φιλιούνται. Γυναικούλες στέκονται μπροστά σ’ αυτό το αναπάντεχο θαύμα, δακρύζουν και σταυροκοπιούνται: “Αμήν, Παναγίτσα μου, δόξα σοι ο Θεός που αξιώθηκαν τα μάτια μας να δουν τόσο μεγάλη μέρα”.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ” Εκδόσεις ΜΑΡΙΑ Δ. ΨΑΘΑ

Α.Χ

Πηγή