Η Κωνσταντοπούλου, το βενζινάδικο και το… φούιτ στην ενημέρωση

Είναι μερικές φορές που πραγματικά δεν ξέρεις πόσες πτυχές δύναται να έχει μια «είδηση». Τρίτη του Πάσχα με ηλιόλουστο πρωινό και βγαίνω σεργιάνι προς αλίευση ειδήσεων στο διαδίκτυο. Πέρα από τις περισπούδαστες τοποθετήσεις τρόμου για τα κλασικά θέματα της οικονομικής «καταστροφής», του μεταναστευτικού, των καταλήψεων (εδώ θέλει πραγματικά κουβέντα για το «ποιοι» και «πως») τσούπ… να και το «λαβράκι» της ημέρας: Ως ταύρος ενυαλοπωλείο φέρεται να λειτούργησε η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων σε βενζινάδικο κοντά στην Αιδηψό.

Βάζω το εύρημα στη μηχανή αναζήτησης. Πανδαιμόνιο… Αρχίζω, λοιπόν, την ανάγνωση από διάφορα σάιτς. Πάνω κάτω τα ίδια γράφουν όλοι. Ο μυστήριος, η αλήθεια είναι, τρόπος λειτουργίας του μυαλού του δημοσιογράφου, λαμβάνει την αποστολή αξιολόγησης, προκειμένου να αποφασίσει για την αναπαραγωγή της «είδησης».

Η Πρόεδρος της Βουλής άλλα, όμως, έχει δείξει μέχρι τώρα. Δυναμική μεν, με χιούμορ δε. Τόσο στο «γυαλί», όσο και στην πράξη. Όλοι όσοι έχουν παρακολουθήσει Βουλή τα τελευταία χρόνια αντιλαμβάνονται άριστα τι εννοώ. Συνάμα αποτέλεσε υπέρμαχο των παράνομα απολυμένων της ΕΡΤ, στάθηκε δίπλα στους σχολικούς φύλακες, τις καθαρίστριες, αλλά και στους απανταχού κατατρεγμένους και αδύναμους. Να απειλεί με απόλυση υπάλληλο βενζινάδικου ο ίδιος άνθρωπος, χλωμό έως κάτωχρο το κόβω…

Πάμε στο περιστατικό τώρα, βάσει πάντα όλων όσων έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ο υπάλληλος του βενζινάδικου λέει ότι δεν έχει τα κατάλληλαεργαλεία για να αλλάξει το λάστιχο. Υπάρχει αυτοκίνητο πλέον που να μην έχει γρύλο και τα απαραίτητα εργαλεία για αλλαγή ελαστικού; Η πρόεδρος της Βουλής δεν συνοδεύεται από αστυνομικό, αλλά από ζευγάρι φίλων της (σ.σ. σε ορισμένα σάιτς έτσι παρουσιάζεται, η καταγγέλλουσα σε ηχητικό είναι σε σύγχυση, φίλοι- εχθροί έσονται εις σάρκαν μια).

Ένας άνθρωπος που έχει πει τέσσερις-πέντε φορές το «ξέρεις ποια είμαι εγώ» αν είχε τη δυνατότητα να έχει προσωπική ασφάλεια δεν θα την είχε και δίπλα της; Στην ψυχοσύνθεση ενός τέτοιου ατόμου αναφέρομαι.

Πάμε τώρα στην καταγγέλλουσα. Περνούσε από εκεί, είδε το περιστατικό, το τράβηξε σε βίντεο, το οποίο αναγκάστηκε, τόσο η ίδια, όσο και η φίλη της, να αφαιρέσουν από τη μνήμη του κινητού τους με παρέμβαση της προέδρου της Βουλής, η οποία μάλιστα έλεγξε ιδίοις όμμασι τα κινητά αποσπώντας τα από τα χέρια τους. Χωρίς παρουσία αστυνομικών, μόνο και μόνο με το φυσικό τηςτσαμπουκά. Εάν, λέω εγώ ο αφελής, βρισκόμουν σε τέτοια θέση, θα είχα γίνει… πουλί και άντε να με πιάσει. Όπου φύγει φύγει. Εκτός πια και αν οι φήμες που θέλουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να κρατά το σφυρί του Θωρ, ως άλλη κόρη του Όντιν, αληθεύουν;

Snap back to reality, oh, there goes gravity, τραγούδησε ο Eminen, θέλοντας να τονίσει την επιστροφή στη ζοφερή πραγματικότητα. Στο ηχητικό που υπάρχει παντού πλέον στο διαδίκτυο, η καταγγέλλουσα δηλώνει στο δημοσιογράφο(που απεγνωσμένα και όχι άδικα για τα δικά του μέτρα, σταθμά και παραστάσεις, ψάχνει να βρει φουσκωτούς και προσωπικές ασφάλειες) ότι η Πρόεδρος της βουλής ήταν μόνη της στο αυτοκίνητο. Οι άλλοι δύο εμπλεκόμενοι, ήταν ο υπάλληλος του πρατηρίου και ένας περαστικός που με τη γυναίκα του έτρεχαν να προλάβουν το πλοίο. Ο περαστικός, μάλιστα, υποστήριζε σε όλη την ιστορία την Κωνσταντοπούλου.

Η καταγγέλλουσα δεν είχε τη φυσική ρώμη και σθένος να αντισταθεί στοσβήσιμο της φωτογραφίας από το κινητό της αλλά από την άλλη διέθετε την πυγμή να της μιλήσει για απαράδεκτη συμπεριφορά και συνάμα να σηκώσει τον κακό χαμό σε όλα τα Μέσα…

Κάπου εδώ μου δημιουργήθηκε και η απορία για το ποιος προπηλάκισε ποιόν; Μήπως εν κατακλείδι, είναι μεμπτό οι πολιτικοί μας να κυκλοφορούν μόνοι τους Δευτέρα του Πάσχα με λιακάδα, ενώ κάποιοι άλλοι για να συνευρεθούν με κόσμο χρειάζεται διμοιρία φουσκωτών;

Μήπως τελικά ο κάθε «πικραμένος», κατά δήλωσή του κιόλας, δύναται δια μέσω των ΜΜΕ να προπηλακίσει (συμπτωματικό πάντα το γεγονός πως αυτό δεν συμβαίνει με τα αγαπημένα παιδιά του συστήματος, αλλά με όλους όσοι του εναντιώνονται) οιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο;

Αυτό το μένος απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου από πού πηγάζει; Το βαρέλι έχει πάτο ή μήπως βρισκόμαστε ακόμα στην επιφάνειά του και τα χειρότερα έπονται;

Κατόπιν όλων τούτων αποφάσισα να μην αναδημοσιεύσω την είδηση απλώς να παρουσιάσω το σκεπτικό που με οδήγησε σε αυτή την απόφαση. Το αν είμαι λάθος ή σωστός θα κριθεί το εγγύς μέλλον. Μέχρι τότε, πάντως, επειδή και πολλά φράγκα δεν παίζουν, ένα καφέ το στοιχηματίζω με όποιον προλάβει.

Υ.Γ.: Για όσους δεν κατάλαβαν ο πόλεμος της διαπλοκής με την κυβέρνηση ήδη ξεκίνησε. Και στο πλαίσιο αυτό θα δούμε πολλές «ειδήσεις φούιτ», με στόχευση σε πρόσωπα όπως στην προκειμένη της Ζωής Κωνσταντοπούλου που έχουν δηλώσει και με πράξεις προχωρούν στην ανένδοτη μάχη απέναντι στους «νταβατζήδες» της ενημέρωσης.

Υ.Γ.2: Η καταγγέλλουσα, που ήταν σε «mode» (ελληνιστί: σε διάθεση), χάνομαι γιατί ρεμβάζω, είδε την Κωνσταντοπούλου να τσακώνεται… γενικώς και το πρώτο πράγμα που έπραξε ήταν να σηκώσει το κινητό της να το καταγράψει; Για την προσωπική της συλλογή ή για να το μοσχοπουλήσει; Βολική η διαγραφή του, αλλά ταυτόχρονα μια αποκλειστική δήλωση αυτή την εποχή έχει και… το κόστος της, ενώ το μέσον που την αναπαράγει είναι και κομματάκι τι ελεγχόμενο, όσον αφορά στους ιδιοκτήτες του.

Υ.Γ.3: Κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Οι υπόλοιποι, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ και έχοντες πάντοτε και πάνω από όλα διασταυρώσει την είδηση, αναμεταδότες της φοβερής και τρομερής ιστορίας, για να τσιμπήσουν μερικά χτυπήματα στις ιστοσελίδες τους, χρησιμοποιούσαν τίτλους με το «ηχητικό» και το «βίντεο» τονισμένα. Έμπαινες να ακούσεις την Κωνσταντοπούλου να τα χώνει, αλλά αυτό που τελικά έφτανε στα αυτιά σου ήταν η αφήγηση της καταγγέλλουσας. Πόσο εύκολα αλλάζει τελικά το Ε, στο Μ.Μ.Ε, από Ενημέρωσης σε… Εξόντωσης, κατά το δοκούν πάντα;

Y.Γ.4: Οι φίλοι της καταγγέλλουσας, αν ψάξει κανείς στο facebook θα δει, ότι παίζουν άνετα δεξιά …εξτρεμάκια.

Υ.Γ.5: Το tweet του Αδωνίδος κολλάει γάντι, κατά το κοινώς λεγόμενο στο: Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι. Ένα παρεάκι όλοι, με IQ ραδικιού…

Υ.Γ.6: Μήπως κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν άπαντες ότι ήρθε η ώρα να αφήσουμε το παρελθόν εκεί που ανήκει και να ασχοληθούμε πλέον με τα μελλούμενα που στην προκειμένη είναι και τα μείζονα; Μήπως πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τους πολιτικούς να ασχοληθούν με την πολιτική και όχι απαντώντας σε τέτοιου είδους μυθεύματα προσπαθώντας να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες;

Εκτός και αν υπάρχουν ακόμα υποστηρικτές του Γίοζεφ Γκαίμπελς και του δόγματος: Πες, πες, κάτι θα μείνει.

Υ.Γ.7: Κλατάρισμα (Φούιτ) υπήρξε, αλλά ήταν διττό. Το πρώτο ήταν ελαστικού, το δεύτερο και ουσιαστικό της ενημέρωσης.

Ν.Κ.

Πηγή

Μαξίμου: Η κυβέρνηση Σαμαρά άφησε ανύπαρκτες υποδομές για τη διαχείριση του κύματος προσφύγων

Έκτακτο σχέδιο για τη διαχείριση του μεγάλου ρεύματος προσφύγων το οποίο δέχεται η χώρα μας, και αναμένεται να ενταθεί ακόμα περισσότερο, εκπονεί η κυβέρνηση, επιρρίπτοντας ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση για τα προβλήματα στις σχετικές υποδομές.

Όπως επισημαίνουν κύκλοι του Μεγάρου Μαξίμου, μολονότι η χώρα αποτελεί σημείο εισόδου για τα προσφυγικά ρεύματα, οι υπάρχουσες υποδομές είναι ανύπαρκτες, αφού όπως λένε η κυβέρνηση Σαμαρά δεν υλοποίησε απολύτως τίποτα και άφησε αναξιοποίητα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν και γνώριζε (μέσω της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ) ότι θα υπάρξουν έκτακτες καταστάσεις.

Ήδη, όπως τονίζουν οι ίδιες πηγές, ξεκίνησαν να λειτουργούν ως καταυλισμοί προσφύγων εγκαταλελειμμένα κτήρια του δημοσίου και του στρατού.

Η αντιμετώπιση του προσφυγικού ρεύματος, προσθέτουν, απαιτεί ενεργοποίηση των ευρωπαϊκών μηχανισμών, στους οποίους η ελληνική κυβέρνηση έχει απευθυνθεί, ενώ έχει ζητηθεί, μέσω της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, να υπάρξει μετεγκατάσταση προσφύγων από τη Συρία σε άλλες χώρες.

Οι ίδιες πηγές καλούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συνεισφέρουν στο θέμα με συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις, και να μην αναλώνονται σε μικροκομματική εκμετάλλευση ενός οικουμενικού ζητήματος.

Πηγή

Η ασφυξία του Ασφαλιστικού

Γράφει ο Σάββας Ρομπόλης*

Το παρατεταμένο υψηλό επίπεδο της ανεργίας (26%), η μείωση των μισθών (40%-45%), η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή (15 δισ. ευρώ), οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά (17,4 δισ. ευρώ), το PSI (απώλειες 12,5 δισ. ευρώ), η μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία (από 18,9 δισ. ευρώ το 2009 σε 8,6 δισ. ευρώ το 2014), οι δυσμενείς δημογραφικές εξελίξεις κλ.π., οδήγησαν το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ), στη χώρα μας, σε ασφυξία οικονομική και λειτουργική, παρά τη μείωση των συντάξεων κατά 45% [44,8% των συνταξιούχων έχει σύνταξη που αντιστοιχεί κάτω από το όριο της φτώχειας (655 ευρώ)], τη θεσμική και λειτουργική κακοποίησή του, τον δομικό μετασχηματισμό του χαρακτήρα του (από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό) και τον ιδιωτικοποιημένο προσανατολισμό του.

Με άλλα λόγια, το συστημικό κέντρο βάρους του ΣΚΑ μετατοπίζεται από ένα σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης, αναδιανεμητικό και συλλογικό, σε ένα εξατομικευμένο σύστημα, κεφαλαιοποιητικό (βασική σύνταξη, ιδιωτικά επικουρικά συνταξιοδοτικά σχήματα, επαγγελματική και ιδιωτική ασφάλιση). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2015) με τη νέα ελληνική κυβέρνηση, παραβλέποντας την οικονομική και κοινωνική ασφυξία που έχουν επιφέρει οι περιοριστικές πολιτικές στο σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, επιμένουν στην περαιτέρω μείωση των κοινωνικών δαπανών, των συντάξεων (κύριων και επικουρικών), του εφάπαξ, στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στη διεύρυνση ιδιωτικών συνταξιοδοτικών σχημάτων και στην παραβίαση θεμελιωδών συνταξιοδοτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Από την άποψη αυτήν διαπιστώνεται ότι εκτός από την ασφυξία και την αποσάθρωση του ΣΚΑ στην Ελλάδα, οι δανειστές και οι ασκούμενες πολιτικές των μνημονίων οργανώνουν και θεσμοποιούν σταδιακά την ιδιωτική διαχείριση των κοινωνικών δαπανών και την ατομική ευθύνη της ασφάλισης κινδύνων (κεφαλαιοποιητικό σύστημα), θεωρώντας λανθασμένα, όπως αποδεικνύεται από την αναλογιστική ανάλυση, ότι το κεφαλαιοποιητικό σύστημα είναι αποτελεσματικότερο από το αναδιανεμητικό. Ταυτόχρονα παραβλέπουν ότι το σύστημα των προσδιορισμένων εισφορών και η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος δημιουργούν συνθήκες διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, της φτωχοποίησης μεγάλου τμήματος πληθυσμού και συρρίκνωσης της κοινωνικής λειτουργίας της δημοκρατίας.

Η κοινωνία των πολιτών μεταμορφώνεται σε κοινωνία ιδιωτών (ατόμων) που λειτουργούν ως καταναλωτές των υπηρεσιών ασφάλισης των αγορών και όχι ως χρήστες συλλογικών-κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών. Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι τα κοινωνικά δικαιώματα διαχειρίζονται ως ατομικά δικαιώματα ιδιοκτησίας, ενώ οι κοινωνικές ανάγκες διαχειρίζονται σε όρους αγοράς θεωρούμενες ως ατομική επιθυμία και όχι ως συλλογική-κοινωνική ανάγκη που το κράτος εγγυάται τη δυναμική ικανοποίησή της (Β. Κουμαριανός, 2013).

Ετσι, συντελείται η ιδιωτικοποίηση ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών σε όρους ατομικότητας και χρησιμότητας και περιορίζεται σημαντικά η ικανοποίησή τους σε όρους συλλογικότητας και κοινωνικότητας, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται για το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού στην Ελλάδα. Η ανάσχεση αυτής της πορείας ασφυξίας (οικονομική και κοινωνική) του ΣΚΑ επιτυγχάνεται με την πλήρη αποκατάσταση του δημόσιου, κοινωνικού, αναδιανεμητικού και καθολικού χαρακτήρα του ΣΚΑ.

Ενα δημόσιο, καθολικό και αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο έχει κύριο στόχο τη δυναμική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, σχεδιάζει, οργανώνει, παρέχει και επιδιώκει:

• α) ένα αξιοπρεπές επίπεδο υπηρεσιών κοινωνικής ασφάλισης,
• β) μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων διαμέσου της αναδιανομής του εισοδήματος και
• γ) ύπαρξη επαρκούς αποθεματικού κεφαλαίου, που στην Ελλάδα έχει εξανεμιστεί, προκειμένου να συμβάλει, στον βαθμό που το αφορά, στην απρόσκοπτη χρηματοδότηση των συνταξιοδοτικών παροχών.

Θεμελιακή προϋπόθεση προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η ενίσχυση της χρηματοδότησης του ΣΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, με την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, την πραγματοποίηση επενδύσεων (δημόσιων και ιδιωτικών), τη δημιουργία εισοδήματος και νέων θέσεων εργασίας, η απώλεια των οποίων το 2014 στερεί το ΣΚΑ από πόρους που ανέρχονται στα επίπεδα των 6 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, στις σημερινές κρισιακές οικονομικές συνθήκες μεγάλης στενότηταςπόρων στην ελληνική οικονομία και συρρίκνωσης της ρευστότητας στο ΣΚΑ, θεμελιακή προϋπόθεση άμβλυνσης της παρατηρούμενης ασφυξίας και σταδιακής συμβολής στην ανασύσταση του αναγκαίου αποθεματικού κεφαλαίου αποτελεί η δημιουργία και η άμεση ενεργοποίηση του Ταμείου Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης παράλληλα με την είσπραξη των οφειλών και την καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής.

Στην προοπτική αυτή, ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δημόσιου, καθολικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα δεν «συγκινείται» για την αξιοποίηση του αποθεματικού κεφαλαίου από τις κεφαλαιαγορές, ούτε δημιουργεί αποθεματικά σε κινητές αξίες.

Η ορθολογική στρατηγική σε ένα τέτοιου χαρακτήρα ΣΚΑ είναι η επένδυση σε υποδομές-δίκτυα, σε επιχειρήσεις δημόσιου συμφέροντος και σε ακίνητη περιουσία με εμπορική αξία. Στο πλαίσιο αυτό, η επικουρική ασφάλιση μη εφαρμογής του συστήματος των προσδιορισμένων εισφορών και της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος αλλά εφαρμογής του συστήματος των προσδιορισμένων παροχών, η αναπροσαρμογή των οποίων θα ενσωματώνει τη γήρανση του πληθυσμού, χωρίς τη μείωσή τους, με επιπλέον χρηματοδότησή τους από τις αποδόσεις των επενδύσεων και της αξιοποίησης του αποθεματικού κεφαλαίου και διαμέσου και των αγορών με την εποπτεία του κράτους.

Οι αναγκαίες αυτές αλλαγές ανασύστασης του αποθεματικού κεφαλαίου και ανασυγκρότησης του ΣΚΑ στην Ελλάδα είναι κοινωνικά και πολιτικά απαραίτητο να αποφασιστούν στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού διαλόγου, η αποτελεσματικότητα του οποίου θα επιτευχθεί εφόσον προηγουμένως και εγκαίρως εκπονηθούν οι απαραίτητες αναλογιστικές μελέτες που θα αποτυπώνουν τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του ΣΚΑ, εξασφαλίζοντας την ισορροπία μεταξύ οικονομικής βιωσιμότητας και κοινωνικής αποτελεσματικότητας (μακροχρόνια επάρκεια πόρων χρηματοδότησης, αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης των συνταξιούχων και διαγενεακή αλληλεγγύη).

*Ομότ. καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Πηγή

Πού χάνουν το δίκιο τους οι διαφωτιστές

Όχι, δεν είμαστε παρανοϊκοί τριτοκοσμικοί

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα. Χρόνιο ζήτημα και με κοστοβόρες αρνητικές επιπτώσεις. Οι εντός και εκτός εισαγωγικών διαφωτιστές, μεταρρυθμιστές, ευρωπαϊστές (λες και οι άλλοι τι είναι; …πλην των δεδηλωμένων) προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους (που συχνά είναι σωστές) με ένα τρόπο που δεν περνάει προς τα κάτω και συνήθως, προκαλεί με τα αντίστοιχα αρνητικά αποτελέσματα. Το ζήσαμε έντονα κατά την διάρκεια της μεταρρυθμιστικής 8ετίας Σημίτη, κατά την οποία δεν κατέστη δυνατό να εδραιωθεί στις «μάζες» ο εκσυγχρονισμός και το μεταρρυθμιστικό πνεύμα. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι η περίοδος των μεταρρυθμίσεων ταυτίστηκε με τη μεγάλη διαπλοκή και διαφθορά. Τώρα, μετά την σιωπή της 5ετίας των μνημονίων, που σιωπηρά στηρίχθηκαν από τους διαφωτιστές/μεταρρυθμιστές, καθώς είδαν σε αυτά την ευκαιρία να μεταφερθεί το κόστος των «μεταρρυθμίσεων» στους ξένους της τρόικας, επιστρέφουν για να κρίνουν και να επικρίνουν…

«Είμαστε απλώς τριτοκοσμική χώρα ή μια χώρα παρανοϊκών;»… ή «ίσως και τα δύο;». Γύρω από αυτές τις συντεταγμένες ξετυλίγεται  συστηματικά -ενδεχομένως σε πολλές περιπτώσεις άθελα ή έμμεσα- η αποδόμηση της ελληνικής ευρωπαϊκότητας, από κάποιους κύκλους, με αναλύσεις, έρευνες, αποκαλύψεις και αρθρογραφία εγκύρων διανοούμενων, επιστημόνων και πάσης φύσεως διαφωτιστών. Η μέθοδος είναι περίπου η ίδια και συνίσταται στην εστίαση σε φαινόμενα και καταστάσεις, που άλλοτε συνδέονται με την κακοδαιμονία του ελληνικού δοβλετίου και της αντίδρασης των πολλών έναντι αυτού και άλλοτε έχουν οριακό ή μειοψηφικό χαρακτήρα, αλλά τους αποδίδεται  ασύμμετρη σημασία. Αυτή η μέθοδος -κατ΄ αναλογία- είναι που οδήγησε στην συγκρότηση του isis…

Επί του προκειμένου, το «Βήμα της Κυριακής» δημοσίευσε έρευνα για την Εκκλησία (1) της Κάπα Research, σύμφωνα με την οποία το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν θρησκευόμενοι είναι μειωμένο κατά 34% (σε σχέση με το 2006), ενώ, το ποσοστό εκείνων που πηγαίνουν στην Εκκλησία είναι μειωμένο κατά 16%. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι η έρευνα δείχνει πως το 74,2% των Ελλήνων πιστεύουν στον Θεό, αλλά και ότι το 62,5% στο μάτι, το 41,4% στα θαύματα, το 43,8% στον Σατανά, το 37,8% στην ύπαρξη εξωγήινων και το 31,8% στη Δευτέρα Παρουσία. Με δυο λόγια είναι μια εικόνα ενός τριτοκοσμικού δεισιδαίμονος λαού που δεν ταιριάζει με τον ευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό και το πνεύμα του Διαφωτισμού… και η επιλογή της διατύπωσης των ευρημάτων της έρευνας υποκρύπτει την εκτίμηση ότι αυτά τα ποσοστά είναι πολύ μεγάλα. Κάτι που όμως δεν μπορεί να εκτιμηθεί αν δεν έχουμε σύγκριση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά νούμερα… Παρεμπιπτόντως, στην Ισλανδία αλλάζουν τη χάραξη ενός δρόμου, όταν αυτός περνάει από μια πέτρα στην οποία κατοικεί κάποιο ελφ (πνεύμα)…

Βέβαια, αν η έρευνα της Κάπα είχε γραφτεί ανάποδα, η εικόνα θα ήταν διαφορετική: το 25,8% των Ελλήνων είναι άθεοι, το 37,5% δεν πιστεύει στο μάτι, το 59,6% δεν πιστεύει στα θαύματα, το 56,2% δεν πιστεύει στον Σατανά, το 62,2% δεν πιστεύει στους εξωγήινους και 68,2% στην Δευτέρα Παρουσία!... Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια απόλυτα δυτική κοινωνία που λειτουργεί μέσα στις συντεταγμένες του ορθολογισμού και των πορισμάτων της επιστήμης…

Λίγες μέρες πριν, η Σώτη Τριανταφύλλου (2) δημοσίευσε στην AV με τίτλο «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και Iακωβινισμός» ένα άρθρο, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει: « Η σημερινή κυβέρνηση καθρεφτίζει τον ελληνικό λαό: την αμορφωσιά του, τον εθνικισμό του, την προσκόλληση στις ρίζες, τους στενούς ορίζοντες, τον αντι-ευρωπαϊσμό, τον αντι-δυτισμό, την ψευτο-σοφία, το γλεντζέδικο πνεύμα, την αλαζονεία, το σύμπλεγμα κατωτερότητας, τη μανία καταδιώξεως, την τάση για εύκολες (πλην όμως επιπόλαιες) λύσεις. Τα έχουμε ξαναπεί».

Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα. Πώς αυτός ο λαός που έχει την τάση για εύκολες και επιπόλαιες λύσεις, ανέχτηκε την πιο σκληρή λύση (2) που εφαρμόστηκε ποτέ στην Δύση; Μήπως φταίγανε αυτοί που τις εισηγούνταν; Μήπως έφταιξαν οι πολιτικοί που κατασκεύασαν το εξάμβλωμα του συνδικαλισμού; Μήπως αυτή η «μανία καταδιώξεως» έχει και ιστορικά ερείσματα που οι επιτήδειοι εγχώριοι λαϊκιστές τα μοχλεύουν και τα εκμεταλλεύονται; «Σύμπλεγμα κατωτερότητας» έναντι ποιών και γιατί; … μεγάλη κουβέντα. «Αλαζονεία;», μήπως εκδηλώθηκε στους Ολυμπιακούς του 2004; …μήπως στην περίοδο των μνημονίων; …δεν νομίζω. Ε!... το «γλετζέδικο πνεύμα» το έχουμε από την εποχή του Διονύσου, όπως επιβεβαιώθηκε και από τον Ζορμπά και όχι μόνο. Για την «ψευτο-σοφία» δεν ξέρω πού αναφέρεται, αλλά φαντάζομαι πως δεν αφορά τον αυτόχθονα λαϊκό πολιτισμό που καταπολέμησε η συμμαχία των Φαναριωτών και των κοτζαμπάσηδων. «Αντιδυτικισμός» δεν υπάρχει. Η Ελλάδα είναι η μήτρα της Δύσης (και στους σύγχρονους καιρούς, το λέει και ο Μαζάουερ). Αντι-ευρωπαϊσμός δεν υπάρχει (ίσως υπάρξει πολιτικός αντιγερμανισμός, όπως παλαιότερα υπήρχε πολιτικός αντιαμερικανισμός)… «Στενοί ορίζοντες» σε ένα λαό που επί 200 χρόνια μεταναστεύει στο Νέο Κόσμο, στην Αυστραλία, στη Γερμανία, οργώνει τις θάλασσες και που τώρα «εξάγει» βαρύ επιστημονικό κεφάλαιο; «Προσκόλληση στις ρίζες» … μα είναι η διεθνής φυσιολογική αντίδραση απέναντι στον οδοστρωτήρα του μονεταρισμού και της παγκοσμιοποίησης, χώρια που στην Ελλάδα έχει λαογραφικό και μόνο χαρακτήρα. Ο «εθνικισμός» στην Ελλάδα είναι μόλις 10-12%. (ΣΣ: αναρωτιέμαι αν κατατάσσεται στην χωρία του εθνικισμού η προ ετών ατάκα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «μας ζηλεύουν… εμάς τους Γερμανούς γιατί είμαστε οι καλύτεροι μαθητές στην τάξη» …).

Το «σύμπλεγμα κατωτερότητας»

Η «αμορφωσιά» (που πρέπει να την ορίσουμε) είναι αποτέλεσμα της δραματικής διαχρονικής αποτυχίας των εγχώριων διαφωτιστών και της «καχεξίας» της αστικής τάξης. Αφού αμφότεροι ηττήθηκαν από τους κοτζαμπάσηδες διότι δεν έκαναν τις σωστές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, αφέθηκαν στην μοιρολατρική συνύπαρξη μαζί τους και στην αφ΄ υψηλού κριτική των πάντων (με φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά και με απόγειο την ΠΕΕΑ).

Έτσι, αντί να κατακρίνουν το φαινόμενο που κοτζαμπασισμού τα έβαζαν με την αριστερά και τον αμόρφωτο λαό που δεν νοεί να καταλάβει. Πχ. πάλι ο Κ. Σημίτης που αντί να ασχοληθεί με την αναμόρφωση του ΠΑΣΟΚ και της κοινωνίας, ασχολήθηκε με το να κάνει πλούσια τα λαμόγια και δεν παραίτησε την κυβέρνησή του όταν η ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση-Σπράου έπεσε πάνω στον τοίχο των λαϊκιστών (ΣΣ: το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό των διαφωτιστών μας)...

Η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Αντί οι διαφωτιστές και οι μεταρρυθμιστές να συμπαραταχθούν με τη νέα κυβέρνηση και να δώσουν τη μάχη εκ των έσω, στέκονται απέναντι και λιθοβολούν, ταυτιζόμενοι συχνά με τα πλέον αντιδραστικά στοιχεία και δόγματα. Είναι λάθος τακτική πολιτικά, κοινωνικά, πατριωτικά. Είναι λάθος και για τον λαό που επικρίνουν και για τους ίδιους που επιφυλάσσουν στον εαυτό τους το ρόλο της πεφωτισμένης ιντελλιγκέντσιας. Θέλει ευελιξία και καπατσοσύνη ο διαφωτισμός. Έχει και κόστος. Όσοι διαβάσουν μια επιτομή της Γαλλικής Επανάστασης το ξέρουν.

Κάποιοι μάλιστα σαν τον Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο μαυρίσανε το κάρμα τους και έβαλαν το κεφάλι τους κάτω από την γκιλοτίνα, για να αποκτήσει η Γαλλία μια καθωσπρέπει δημοκρατία μετά από 70 χρόνια.

… Εκτός κι αν μισούμε αυτό που είμαστε. Εκτός κι αν το ιστορικό τραύμα των εγχώριων διαφωτιστών και μεταρρυθμιστών είναι πολύ βαθύτερο και αξεπέραστο. Εκτός κι αν το «σύμπλεγμα κατωτερότητας» δεν αφορά το λαό, αλλά τις ελληνικές ελίτ που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία γιατί δεν μπόρεσαν να φτιάξουν 200 χρόνια τώρα ένα κράτος που να παρέχει ασφάλεια σε αυτά. Βέβαια, οι περισσότεροι ξέρουμε ότι τα βγάζουν έξω επειδή είναι κλεμμένα από τον «αμόρφωτο» λαό. 

Έτσι, ενώ η Σώτη Τριανταφύλλου έχει δίκιο για χίλια δυο από όσα γράφει και λέει (πχ. αγραμματοσύνη της ελληνικής αριστεράς, εγγενής λαϊκισμός, ιδεοληψίες, ισοπεδωτικές θέσεις, απόρριψη της αριστείας), χάνει το δίκιο της και αυτό κάνει κακό στον διαφωτισμό, με τον οποίο εννοείται ότι έχουμε σοβαρό έλλειμμα. Με τον να καταγγέλλεις τον λαό δεν τον βοηθάς να βγει από το καβούκι του. Τόσες δεκαετίες μετεμφυλιακής επιβολής και τα μυαλά του δεν άλλαξαν (;). Ε! με δεδομένο ότι ο λαός δεν είναι βλάκας (άσχετα αν κάνει και λάθη), είναι απλώς καχύποπτος, θέλει αλλιώς. Θυμηθείτε πως έκαψε την ωραία ιδέα της «πράσινης ανάπτυξης» ο Γιώργος Παπανδρέου και πόσες καλές ιδέες και πρακτικές κάηκαν από τις αυταρχικές ή τεχνοκρατικές προσεγγίσεις. Η «επανάσταση του αυτονόητου» ακόμη εκκρεμεί… και εδώ το ερώτημα της παράνοιας γίνεται πραγματικό.

Οι νέο-Ιακωβίνοι

«Ο ιακωβινισμός ήταν, γράφει η Σώτη Τριανταφύλλου, το πνεύμα που έκανε τη Γαλλική Επανάσταση αιμοσταγή και τρομοκρατική, με αποτέλεσμα, για να το πούμε σχηματικά, την Παλινόρθωση και τους ναπολεόντειους πολέμους».

Ναι, αλλά η Επανάσταση είχε να αντιμετωπίσει μια αριστοκρατία πλούτου και προνομίων που αντιδρούσε και ανέτρεπε κάθε αποκατάσταση της κανονικότητας, είχε να αντιμετωπίσει εμφύλιο πόλεμο, την Καθολική εκκλησία και την απολυταρχία όλης της Ευρώπης (εξωτερικός πόλεμος) που έτρεμε την εξαγωγή της επανάστασης. Ο ιακωβινισμός ήταν το τίμημα της εφαρμογής του Διαφωτισμού και ο μπολσεβικισμός η δραματική απλούστευσή του. Αλλά έτσι πάει η ιστορία…

Η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής της πιο ακραίας δημοσιονομικής προσαρμογής που προκάλεσε πρωτοφανή ύφεση και ανθρωπιστική κρίση είναι αντιμέτωπη με τον πλέον άκαμπτο ανορθολογισμό, δηλαδή την εμμονική απαίτηση συνέχισης της ίδιας καταστροφικής πολιτικής από τους πιστωτές και παρά το γεγονός ότι κορυφαίοι διεθνείς οικονομολόγοι επιβεβαιώνουν το αδιέξοδο (3). Είναι αυτονόητο ότι πίσω από την εμμονή δεν κρύβεται ένα απλό power game, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο και μάλλον πιο άρρωστο.

Προσπαθώ να φανταστώ τον υπουργό Βαρουφάκη ως Ιακωβίνο (ΣΣ: αφού μάλλον εγκατέλειψε τη θεωρία των παιγνίων καθώς δεν βρήκε απέναντί του λογικό παίκτη), να λέει στην κα Λαγκάρντ για το Grexit: «δεν θα είναι αναίμακτη η κατάσταση για κανέναν – συμπεριλαμβανομένων του ΔΝΤ, της Ευρώπης και της ΕΚΤ – εάν αυτό συμβεί. Βοηθήστε να προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις και περάστε το μήνυμα στην ΕΚΤ να μη συμπεριφέρεται εχθρικά στην Ελλάδα και να σταματήσει την ασφυξία».

«Η κυβέρνηση, -γράφει η Σώτη Τριανταφύλλλου-  μέσα στην επαναστατική της έξαψη που, μέσω μιας πλάνης της λογικής, τη θεωρεί παγκόσμια, εθελοτυφλεί μπροστά στις επιθυμίες του “λαού”». Δύο σχόλια: 1) προκαλεί πλάνες η λογική;…(ΣΣ: φυσικά και προκαλεί φτάνει να ξεφυλλίσει κανείς δυο τρεις σελίδες από τον γερμανικό ιδεαλισμό). Και 2) Ο λαός -χωρίς εισαγωγικά-, σε αυτή τη φάση, έχει ανάγκες, όχι επιθυμίες. Δύσκολα, πολύ δύσκολα. Το ζήτημα είναι πού και πώς δίνουμε τη μάχη… Άλλο όχημα δεν υπάρχει για να μας πάει απέναντι.-

(1) Κατά διαβολική σύμπτωση, η δημοσιοποίηση της έρευνας συνέπεσε με την εκχώρηση της διαχείρισης της εκκλησιαστικής περιουσίας στην Πολιτεία από τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος…

(2) Η Σώτη Τριανταφύλλλου είναι συνάδελφος δημοσιογράφος, έχουμε δουλέψει σε δύο εφημερίδες μαζί, θαυμάζω τις γνώσεις, το έργο της, το θάρρος της και τη θεωρώ φίλη. Το άρθρο της βρίσκεται στην  διεύθυνσηhttp://www.athensvoice.gr/

(3) Λύση που δεν είναι καθόλου επιπόλαια και η οποία δικαιολογεί άνετα κάθε θεωρία δεύτερων σκέψεων και επιδιώξεων για ορισμένους εκ των δανειστών μας.

Πηγή

Αλλαγές στις φορολογικές δηλώσεις: Ποιοι θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη το 2015

Βαθύτερα από άλλες χρονιές θα αναγκαστούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι για να στηριχθεί στο σκέλος των εσόδων του προϋπολογισμού.

Οι επιβαρύνσεις αυτές είτε έχουν ήδη θεσπιστεί είτε βρίσκονται... καθ' οδόν στο πλαίσιο της αναζήτησης «ζεστού χρήματος» από την κυβέρνηση ούτως ώστε να επιτευχθούν οι φετινοί δημοσιονομικοί στόχοι.

Ποιοι θα δουν αυξημένο φόρο εισοδήματος

Η φετινή φορολογική δήλωση επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις για συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογουμένων.

1. Αγρότες: Από τα εισοδήματα του 2014 οι αγρότες λογίζονται ως επιχειρηματίες και το καθαρό εισόδημά τους αναμένεται να φορολογηθεί με συντελεστή 13% από το πρώτο ευρώ. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει το capital.gr, ένας αγρότης, κτηνοτρόφος ή ψαράς που το 2014 είχε καθαρό εισόδημα ύψους 5.000 ευρώ θα κληθεί να πληρώσει φόρο εισοδήματος (μαζί με την προκαταβολή 55%) ύψους 1.007,5 ευρώ. Πόσο φόρο είχε πληρώσει για το ίδιο εισόδημα πέρυσι; Μηδέν. Και αυτό διότι οι αγρότες για το εισόδημα του 2012 φορολογούνταν με την κλίμακα των μισθωτών και των συνταξιούχων και έτσι είχαν έμμεσο αφορολόγητο όριο έως και 9.550 ευρώ.
2. Μισθωτοί και «μπλόκάκια»: Εκείνοι που θα δουν «φουσκωμένο» τον φόρο είναι και οι μισθωτοί με χαμηλό εισόδημα από μισθούς, οι οποίοι αμοίβονται με «μπλοκάκι». Από τη φετινή φορολογική δήλωση το εισόδημα από μπλοκάκι όσων είναι και μισθωτοί φορολογείται υποχρεωτικά με την κλίμακα των ελευθέρων επαγγελματιών, δηλαδή με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ. Με βάση όσα ίσχυαν έως και το εισόδημα του 2013 το εισόδημα από το μπλοκάκι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, φορολογούνταν και για όσους είχαν εισόδημα από μισθούς, με βάση την κλίμακα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Έτσι, πρόκειται να επιβαρυνθούν όσοι έχουν χαμηλό εισόδημα από μισθούς και έχουν και εισόδημα από μπλοκάκι αφού θα φορολογηθούν απευθείας με συντελεστή 26%, ενώ με το προηγούμενο καθεστώς καρπώνονταν το έμμεσο αφορολόγητο των 9.550 ευρώ.
3. Μισθωτοί με παροχές σε είδος: Η τρίτη κατηγορία φορολογουμένων είναι οι μισθωτοί που λαμβάνουν και παροχές σε είδος από τον εργοδότη τους, εφόσον αυτές δεν προβλέπονται στη σχετική συλλογική σύμβαση εργασίας. Για παράδειγμα, παροχές όπως η κάλυψη κόστους παιδικού σταθμού, ενοικίου ή ασφάλειας ζωής θεωρείται παροχή σε είδος, προστίθεται στο εισόδημα και φορολογείται. 

Ο φόροι που έρχονται

Την ίδια ώρα υπάρχουν αρκετά σενάρια για τη λήψη μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα εντός του 2015, ώστε να «βγει» ο φετινός προϋπολογισμός.

Παρακάτω ακολουθούν ορισμένα μέτρα που εξετάζονται, όπως τα παρουσιάζει το capital.gr:

• Αύξηση του φόρου πολυτελούς διαβίωσης. Ο φόρος επιβάλλεται σε ΙΧ άνω των 1.929 κυβικών, πισίνες και αεροσκάφη. 
• Αύξηση ειδικού φόρου κατανάλωσης στα οινοπνευματώδη ποτά και τα τσιγάρα. Υπάρχουν, ωστόσο, ενστάσεις από την ηγεσία του ΥΠΟΙΚ ότι μια νέα αύξηση το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αυξήσει την κατανάλωση λαθραίων ποτών και τσιγάρων και έτσι να μειώσει αντί να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα. 
• Υπαγωγή σε υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ (δηλαδή από το 13% στο 23%) ορισμένων προϊόντων τα οποία όμως ακόμη αναζητούνται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τραπέζι έπεσαν ιδέες για υπαγωγή σε υψηλότερο συντελεστή των τροφίμων με υψηλά λιπαρά. 
• Αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης. Η αύξηση εξετάζεται να γίνει με αφορμή την επαναφορά του μειωμένου ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης. Ο ΕΦΚ στο κίνησης είχε μειωθεί όταν έγινε η εξίσωση του φόρου μεταξύ πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης προκειμένου το πετρέλαιο θέρμανσης να μην ακριβύνει υπερβολικά. Τυχόν αύξηση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο κίνησης ενδέχεται να συμπαρασύρει προς τα πάνω και τον ΕΦΚ στο υγραέριο κίνησης (έχουν σήμερα τον ίδιο φόρο) 
• Μεγάλη αύξηση του φορολογικού βάρους με τον νέο φόρο ακινήτων (που θα αντικαταστήσει τον ΕΝΦΙΑ) των φορολογούμενων που έχουν ακίνητα σημαντικής αντικειμενικής αξίας (π.χ. άνω του 1.000.000 ευρώ)

Πηγή 

Επικίνδυνα παιχνίδια με χρεοκοπία και εκλογές

Παιχνίδια υψηλού κινδύνου, με κατευθυνόμενα – εντός και εκτός συνόρων – δημοσιεύματα, επικίνδυνες διαρροές και παρατεινόμενη «δημιουργική ασάφεια» στις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις, σφραγίζουν την είσοδο της κυβέρνησης και της χώρας στο πιο κρίσιμο ίσως δεκαήμερο μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Με άλυτο το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα, εκείνο της χρηματοδότησης, η κυβέρνηση μπαίνει στην τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης δίνοντας μάχη για να αποκρούσει ταυτόχρονα τόσο την – όχι και τόσο αθώα – επιμονή των τεχνικών κλιμακίων σε καυτά ζητήματα όπως η μείωση των συντάξεων όσο και το καταιγιστικό νέο κύμα φημολογίας και σεναρίων είτε για άμεση χρεοκοπία, είτε για εκλογές.

«Η Ελλάδα, θα τους απογοητεύσουμε για μια ακόμη φορά, δεν προετοιμάζεται για καμιά χρεοκοπία – το ίδιο ισχύει και για τους δανειστές», ήταν η απάντηση που έδιναν χθες το βράδυ πηγές του Μεγάρου Μαξίμου στο νέο δημοσίευμα των Financial Times περί επικείμενης χρεοκοπίας στις 24 Απριλίου. Οι FT επικαλούντο δηλώσεις έλληνα κυβερνητικού αξιωματούχου που φέρεται να είπε ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία με τους πιστωτές θα επιλεγεί η πληρωμή μισθών και συντάξεων και δεν θα αποπληρωθούν οι δόσεις Μαίου και Ιουνίου προς το ΔΝΤ.

«Η 24η Απριλίου θα αποδειχθεί μια ακόμη ημερομηνία που δεν θα «συμβεί το τέλος του κόσμου». Εχουν προηγηθεί η 25η Ιανουαρίου, (εκλογές), η 28η Φεβρουαρίου (ημερομηνία λήξης της συμφωνίας Σαμαρά), η 9η Απριλίου (δόση προς ΔΝΤ)», επεσήμαναν οι ίδιοι κύκλοι του Μαξίμου, προθέτοντας χαρακτηριστικά: «Περιμένουμε με ενδιαφέρον το άρθρο των FT της 25ης Απριλίου!».

Νωρίτερα, το Μαξίμου είχε αναγκαστεί να διαψεύσει και έτερο δημοσίευμα της Bild, σύμφωνα με το οποίο υπάρχει μυστικό σχέδιο της κυβέρνησης για πρόωρες κάλπες. Σύμφωνα με πληροφορίες, στους – εγχώριους - θιασώτες της άποψης ότι η κυβέρνηση «δεν θα αντέξει» και θα πάμε σε πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο είναι και ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.

«Η λαϊκή νομιμοποίηση που τυγχάνει η πολιτική της κυβέρνησης αποτελεί και την καλύτερη απάντηση σε αυτά τα σενάρια. Συνεχίζουμε απρόσκοπτα την αναζήτηση μιας ανοιβαία επωφελούς λύσης, τηρώντας τη λαϊκή εντολή, και αφήνουμε τους άλλους να απεργάζονται ό,τι σενάρια τους κάνουν να νιώθουν καλύτερα», ανέφεραν πηγές του Μαξίμου αντικρούοντας και αυτή την σεναριολογία.

Κυβερνητικοί παράγοντες εντάσσουν τα σενάρια αυτά – τόσο της καταστροφολογίας όσο και της εκλογολογίας – στην ευρύτερη προσπάθεια κλιμάκωσης της πίεσης εν όψει της συμφωνίας που φιλοδοξεί να κλείσει η Αθήνα με τους πιστωτές έως το Eurogroup της 24ης Απριλίου. Όπως σημειώνουν οι εν λόγω παράγοντες, «η δημιουργία κλίματος κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας μετατρέπεται σε όπλο ενίσχυσης της πίεσης που ήδη ασκούν οι τεχνοκράτες των θεσμών για καυτά ζητήματα όπως το ασφαλιστικό».

Η κυβέρνηση επιμένει ότι η μείωση των συντάξεων, όπως και συνολικά η λογική του e-mail Χαρδούβελη βρίσκεται κατηγορηματικά εκτός ατζέντας διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, οι εκπρόσωποι των θεσμών σε τεχνοκρατικό επίπεδο επιμένουν και εκείνοι να αξιώνουν την εφαρμογή άμεσων αλλαγών στο ασφαλιστικό, υψώνοντας συνεχώς εμπόδια στην τελική επίτευξη συμφωνίας.

Παρά την τακτική αυτή, παράγοντες του Μαξίμου θεωρούν ότι η διαπραγμάτευση – σ’ αυτή την πρώτη φάση τουλάχιστον – θα κλείσει «δια της πολιτικής βούλησης» και εκτιμούν ότι «η μητέρα των μαχών» θα δοθεί τον Ιούνιο επί της συμφωνίας για το μεγάλο «πακέτο».

Από την άλλη πλευρά, οι Βρυξέλλες διαμηνύουν, μέσω του εκπροσώπου της Κομισιόν Μαργαρίτη Σχινά, ότι «οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται» και «το επόμενο πιθανό βήμα θα γίνει την 24η Απριλίου», ωστόσο από πηγές της Κομισιόν εκφράζεται δυσφορία για τις αντικρουόμενες διαρροές, θέσεις και προειδοποιήσεων από έλληνες κυβερνητικούς παράγοντες.

Υπό αυτό το κλίμα, καθοριστική για τις εξελίξεις θα είναι αυτή η πορεία που θα έχουν αυτή την εβδομάδα οι διαπραγματεύσεις των τεχνικών κλιμακίων, καθώς και η πιθανή σύγκλιση του Brussels Group όπου και αναμένεται η βασική «αποτίμηση προόδου» πριν μπει το θέμα στο τραπέζι του Eurogroup.

Πηγή

Ελληνικό Χρέος και Ανάσταση

Ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης μεταφράζει (εορταστικό) Dr. Giles Frazer από τον Guardian.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίστηκε οριστικά από την Ρωμαιοκαθολική Δυτική Εκκλησία το 1054, αν και οι διαφορές είχαν οικοδομηθεί πολύ καιρό πριν και έκτοτε συνεχίστηκαν. Μεταξύ αυτών, η Ανατολική Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο-και ως εκ τούτου και ο λόγος που φέτος το Ορθόδοξο Πάσχα πέφτει την Κυριακή 12 Απριλίου, μια εβδομάδα αργότερα απ’ ότι για τη Δυτική Εκκλησία. Είναι όμως πιο σημαντικό ότι, εξ’ αιτίας αυτού του Σχίσματος, η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υιοθετεί τη Θεωρία Σωτηρίας, που αναπτύχθηκε από τον Άγιο Άνσελμο του Καντέρμπορυ. Το βιβλίο του, Cur Deus Homo, του 1089, άσκησε τεράστια μαζική επιρροή και άλλαξε ριζικά, όχι μόνο, την κατανόηση για το Πάσχα, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της ηθικής μας.

Πραγματικά, οι σχετικές στάσεις της Ελληνικής και της Γερμανικής Κυβέρνησης έναντι του χρέους, μπορεί να ιδωθούν, με μια αξιοσημείωτη προέκταση, ως συνέχεια του Σχίσματος Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας, πάνω στην έννοια του Πάσχα. 

Σύμφωνα με τον Άνσελμο και τους στοχαστές της Μεταρρύθμισης που τον ακολούθησαν, η ιστορία του Πάσχα είναι ουσιαστικά μια απάντηση του Θεού σε μια κρίση χρέους. Το επιχείρημα είναι το εξής: τα ανθρώπινα όντα έχουν αμαρτήσει ενάντια στο Θεό, αναλαμβάνοντας έτσι ένα χρέος που πρέπει να καταβληθεί.( Αν νομίζετε ότι αυτός ο παραλληλισμός της «αμαρτίας» με το «χρέος» είναι κάπως περίεργος –και είναι- σας θυμίζω ότι ακόμη μιλάμε για εγκληματίες που «πληρώνουν το χρέος τους προς την κοινωνία»). Σ’ αυτό το πρότυπο, η κλίμακα της δικαιοσύνης πρέπει να είναι ισορροπημένη. Τα εγκλήματα πρέπει να πληρώνονται και το επίπεδο των ποινών πρέπει να είναι ανάλογο με αυτό του αδικήματος. Αλλά το θεολογικό πρόβλημα είναι ότι το ανθρώπινο χρέος είναι πάρα πολύ υψηλό -είμαστε όλοι άθλιοι αμαρτωλοί και όλα αυτά- που σημαίνει ότι είμαστε εντελώς ανίκανοι να ξεπληρώσουμε το απαιτούμενο ποσό.

Όχι, λένε, η σωτηρία δεν είναι μια αιματηρή κοσμική λογιστική. Είναι μια απόδραση από τη φυλακή. Αυτός είναι ο λόγος, λέει ο Άνσελμος, που ο Ιησούς έρχεται να αναλάβει αυτός την τιμωρία που οφείλεται σε μας και σταυρώνεται, ανταποδίδοντας έτσι την οφειλή για χάρη μας και κλείνοντας τον λογαρισμό. Η Λύτρωση, να θυμάστε, είναι μια οικονομική μεταφορά. «Δεν υπήρχε άλλος αρκετά καλός για να καταβάλλει το τίμημα της αμαρτίας», όπως τραγουδούν πολλοί δυτικοί Χριστιανοί το Πάσχα. Ιδιαίτερα για τους Ευαγγελιστές, αυτή είναι η πεμπτουσία της σωτηρίας. Η αμαρτία εξοφλείται. Αλληλούια.

Αλλά αυτή δεν είναι η ιστορία του Πάσχα της Ανατολικής Εκκλησίας. Πράγματι, κανένας Έλληνας του ορθόδοξου ποιμνίου δεν θα ψάλλει, κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας της Λαμπρής, για τον Ιησού που πληρώνει το τίμημα της αμαρτίας. Για κάποιο λόγο, δεν έχουν εμμονή με την αμαρτία. Και δεν νομίζω ότι ο πόνος του Ιησού (ή οποιουδήποτε άλλου) υπάρχει τρόπος να αποπληρωθεί.

Πράγματι, δεν χρειάζεται να αποπληρωθεί.

Αυτός είναι ο λόγος που η Ελληνική Χριστιανική τέχνη, σε αντίθεση με τη Δυτική, δεν βασανίζεται με τον ματωμένο, σταυρωμένο, Ιησού. Για τους θεολόγους της Ανατολικής Εκκλησίας, η αποστολή του Ιησού είναι να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του θανάτου. Ότι σημαντικό, συμβαίνει κατά την Ανάσταση, όχι στη σταύρωση. Διότι, αν η σωτηρία είναι απλώς μια αποπληρωμή, και αυτό συμβαίνει κατά την σταύρωση, δεν υπάρχει σωτήριο έργο για να διεξαχθεί προκειμένου να επιτευχθεί η Ανάσταση. Όχι, λένε, η σωτηρία δεν είναι κάποια αιματηρή κοσμική λογιστική. Είναι μια απόδραση από τη φυλακή. Η έμφαση είναι στο Χριστό που πηδά έξω από τον τάφο και όχι στο Χριστό που κρέμεται στο σταυρό. Πρόκειται για το θρίαμβο της ζωής πάνω στο θάνατο.

Η Δυτική Εκκλησία επικρίνει συνήθως την άποψη της Ανατολικής για το ότι λαμβάνει ένα «δωρεάν γεύμα» σωτηρίας. Κανένας πόνος, κανένα κέρφος επιμένει ο Άνσελμος. Η Ανατολική Εκκλησία υποστηρίζει ότι η Δύση φετιχοποιεί τον πόνο και είναι περισσότερο προσανατολισμένη σε κάποια σιδηρά λογική της κοσμικής αναγκαιότητας, παρά στο Θεό για τον οποίο όλα είναι εφικτά.

Οι άθεοι, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, ο Έλληνας ηγέτης, μπορεί να θεωρούν ότι και οι δύο αυτές αντιλήψεις είναι φαντασιώσεις. Αλλά για τους σκοπούς του παρόντος είναι ακριβώς στο προκείμενο. Αξίζει να αναγνωρισθεί ότι αυτές οι δύο εντελώς διαφορετικές ιστορίες υποστηρίζουν δύο αντίθετες ηθικές κοσμοθεωρίες και διαφορετικές στάσεις, γενικότερα απέναντι στην Οικονομία, αλλά και ειδικότερα απέναντι στον καπιταλισμό. Ο Τσίπρας –σαν κι εμένα- είναι πολύ περισσότερο κοντά στην Ελληνική Ορθόδοξη παράταξη, όταν πρόκειται για τη σωτηρία. Και η κόρη του Λουθηρανού παπά Άνγκελα Μέρκελ είναι πάρα πολύ κοντά στη Δυτική. Ο Τσίπρας θέλει να πηδήσει δωρεάν έξω από το χρέος του θανάτου. Η Μέρκελ πιστεύει ότι πρέπει να το εκπληρώσει στο ακέραιο, δίχως να δίνει σημασία στο πόσο πολύ αίμα και πόνο συνεπάγεται κάτι τέτοιο.              

O Δρ. Giles Frazer είναι εφημέριος στο ναό της Παναγίας του Νιούινγκτον στο Νότιο Λονδίνο και υπεύθυνος της στήλης Loose Canon  του Guardian από όπου και το άρθρο αυτό . Ο Αγγλικός του  τίτλος μεταφράζεται «Τα επιχειρήματα για το ελληνικό χρέος και η αρχαία διαμάχη για το Πάσχα.».

Πηγή

Ο δωδεκάλογος της συντριβής

Πώς εκτιμούν στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι το Κίνημα έφτασε στα πρόθυρα της πολιτικής εξαέρωσης

Αντιμέτωποι με την πιο οδυνηρή και διαλυτική φάση της ιστορίας του βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, αφού δύο μήνες μετά τις εκλογές, παρά την αίσθηση αβεβαιότητας ως προς την πορεία της διαπραγμάτευσης, οι ψηφοφόροι και οι βαμμένοι «πράσινοι» άλλων εποχών φαίνεται να του έχουν στρέψει οριστικά την πλάτη. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του δίνουν ποσοστό οριακά στο 3%, επίδοση που ουδέποτε έχει καταγραφεί στην ιστορία του. Η εξαέρωσή του μοιάζει βέβαιη, παρότι συνεχίζει σε αντιπολιτευτική γραμμή. 

 

Ποιοι όμως είναι οι παράγοντες που ενισχύουν αυτήν την περαιτέρω διάλυση του πολιτικού χώρου με τον πιο κεντρικό ρόλο στη μεταπολιτευτική Ελλάδα; Αποστασιοποιημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκτιμούν ότι οι παράγοντες σχετίζονται με την εισαγωγή των μνημονίων, αλλά κυρίως με τη σκληρή πολιτική των τελευταίων χρόνων, την οποία επέφεραν τα μνημόνια, με αποτέλεσμα να είναι πια εμφανή τα μηνύματα που προαναγγέλλουν πολιτική εξαφάνιση. 

Αναζητώντας λοιπόν τους παράγοντες που δεν επιτρέπουν στο ΠΑΣΟΚ έστω και οριακή ανάκαμψη, τα αποστασιοποιημένα στελέχη επισημαίνουν τις εξής παραμέτρους: 

1. Τη συνεχή, μονότονη και επίμονη υπεράσπιση της τελευταίας κυβερνητικής τριετίας, που προκάλεσε σοκ στη συνείδηση προοδευτικών και αριστερόστροφων πολιτών λόγω της πλήρους ταύτισης ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. 

2. Την προσπάθεια που καταβάλλουν ο Αλέξης Τσίπρας και η σημερινή κυβέρνηση να αρθρώσουν έναν άλλο λόγο απέναντι στους δανειστές, οι οποίοι έχουν βυθίσει τη χώρα εδώ και πέντε χρόνια σε βαθύ σκοτάδι. 

3. Την κοινωνική αίσθηση προσμονής για το ενδεχόμενο να υπάρξει έστω και ένα κέρδος... στα σημεία από τη διαπραγμάτευση. 

4. Την εικόνα του ΠΑΣΟΚ από το 2009 και εντεύθεν και τις ευθύνες του για την ένταξη της χώρας στα μνημόνια. 

(Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν επιπλέον ότι η επιλογή του ΠΑΣΟΚ να αναλάβει πλήρως την ευθύνη εκείνη την περίοδο ήταν αυτοκτονική, ενώ η επιλογή του, δύο χρόνια μετά, να μοιραστεί τη διακυβέρνηση με τη Ν.Δ., που δεν συμφώνησε για το πρώτο μνημόνιο, χαρακτηρίζεται...αλλοπρόσαλλη).

5. Το λάθος της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών μετά το 2012. (Καθώς όλοι έλεγαν τότε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου έπεσε εξ αιτίας της εμμονής Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός, πολλά στελέχη λένε τώρα ότι το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να έχει κάνει στην άκρη λέγοντας στον λαό ότι δεν επιθυμεί να είναι στην κυβέρνηση, ακόμα κι αν στήριζε κριτικά στη Βουλή κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Ακόμα και μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, σημειώνουν, θα μπορούσε να έχει αντιμετωπίσει αλλιώς την κατάσταση). 

6. Την αποτυχία του να πείσει – επικοινωνιακά και ουσιαστικά – ότι η επιλογή των μνημονίων έγινε για τη διάσωση της χώρας, καθώς ουσιαστικά η διάσωση αφορούσε τον τραπεζικό τομέα, ενώ οι πολίτες βυθίστηκαν στην απόγνωση.

7. Τις συνεχείς δίκες Τσοχατζόπουλου και την απόφαση να καταθέσουν στις 29 Απριλίου σημαντικά ηγετικά πρόσωπα – όπως ο Βενιζέλος, ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου και η Βάσω Παπανδρέου – στη δίκη του καταδικασμένου πρώην υπουργού σε δεύτερο βαθμό, η οποία θυμίζει στους πολίτες τις πιο μαύρες σελίδες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. 

8. Την άκρατη στήριξη που συνεχίζουν να δείχνουν σοβαροί ευρωπαϊκοί κύκλοι στην παραμονή του κόμματος στην εξουσία, όπως οι πρόσφατες πιέσεις μέσω διαρροών σε ξένες εφημερίδες ότι θα προτιμούσαν μια κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι από τη σημερινή. Αυτού του είδους οι πιέσεις δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες υποψίες σε μεγάλη μερίδα των πολιτών για τον πολιτικό του ρόλο. 

9. Την επιλογή του Βενιζέλου να αποδεχτεί τη ρήξη του Γιώργου Παπανδρέου και να επιχειρήσει ένα σάλπισμα ενότητας ακόμα και με στελέχη που δημιούργησαν ερωτήματα με τη στάση τους στις τελευταίες εκλογές.

(Όπως λένε παλαιά στελέχη, στη φάση που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ οι περιχαρακώσεις και οι αυστηρές οριοθετήσεις δημιουργούν αρνητική εικόνα στους πολίτες. Μάλιστα κάποιοι εκτιμούν ότι από το 2007 είχαν ήδη προβλέψει πως ο Βενιζέλος θα ήθελε ένα κόμμα «καθαρό» και πλήρως ελεγχόμενο, ακόμα και μικρό, προκειμένου να μην νιώθει ότι υπάρχει εναντίωση στα σχέδιά του). 

10. Τη συστηματική εκδίωξη από το κόμμα όσων επιχείρησαν να διατυπώσουν άλλη άποψη. Επισημαίνουν μάλιστα ότι, από την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος, η ειρωνική και αποστομωτική υπονόμευση κάθε αντίθετης φωνής από τον Βενιζέλο, μαζί με τα πολιτικά αδιέξοδα που συσσωρεύονταν, συνέβαλαν σε μια πρωτοφανή αποσυσπείρωση ηγετικών στελεχών, που είχε αποτέλεσμα τη χαλάρωση και της οργανωμένης βάσης και των ψηφοφόρων. 

11. Την αδυναμία έως τώρα να αναδειχθεί με φυσικό τρόπο ένας ηγέτης της νεότερης γενιάς, ο οποίος θα συσπειρώνει και ο πολιτικός λόγος του θα μπορεί να αποπνέει ότι δύναται να σπρώξει το παρηκμασμένο, στραπατσαρισμένο ΠΑΣΟΚ σε νέους δρόμους. 

• Η Φώφη Γεννηματά μπορεί να απολαύει μιας δημοτικότητας, αλλά μοιάζει να διακατέχεται από την ίδια αμηχανία που έχουν και οι παλιότερες γενιές πολιτικών, ενώ η έντονη πολιτική παρουσία της την προηγούμενη δεκαετία δεν δίνει εχέγγυα μιας νέας προοπτικής.
• Ανδρουλάκης και Κωνσταντινόπουλος δεν φαίνεται να διαθέτουν την ηγετική στόφα και μοιάζουν σαν μεταβατικές φάσεις.
• Ούτε οι περιπτώσεις Πιερρακάκη και Εύας Καϊλή μπορούν να πείσουν. Ο πρώτος έχει μεν ιδεολογικές και πολιτικές δεξιότητες και ρητορική δεινότητα, αλλά δεν μοιάζει να έχει ηγετική στόφα, ενώ η δεύτερη, παρά την πρωτοφανή εκλογική επιτυχία της στις ευρωεκλογές, δεν φαίνεται ότι μπορεί στα σοβαρά να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας. 

12. Την παρουσία του Ποταμιού, το οποίο σταδιακά μοιάζει να απορροφά εκσυγχρονιστικές και φιλελεύθερες δυνάμεις του Κέντρου (πρώην ΠΑΣΟΚ στην πλειονότητά τους) και απολιτικά πρόσωπα που επιθυμούν να εκφράζονται από ένα κόμμα με συγκαταβατικό φιλοευρωπαϊκό προφίλ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να συγκρατήσει όλο το αριστερόστροφο ΠΑΣΟΚ που υποδέχτηκε στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις, το Ποτάμι συστηματικά επιχειρεί να αντικαταστήσει ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ως ένα «κεντρώο» φιλοευρωπαϊκό κόμμα. 

Μάλιστα πολλοί επισημαίνουν ότι η «νέα μεταπολίτευση», που επισφραγίστηκε με τις τελευταίες εκλογές και την κυβερνητική αλλαγή, με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, οι τεκτονικές πολιτικές αλλαγές θασυμπαρασύρουν και ένα φιλελεύθερο τμήμα της Νέας Δημοκρατίας που σταδιακά ενδεχομένως να απορροφηθεί από το Ποτάμι. 

Είναι ενδιαφέρον ότι όποιος παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις διαπιστώνει πως σταδιακά αρχίζει μια μεταμόρφωση στην πολιτική εικόνα του Ποταμιού, με τον Σταύρο Θεοδωράκη να κρατάει μεν έναν σημαντικό ρόλο, αλλά να υποχωρεί λίγο στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την εικόνα ενός αρχηγικού, τηλεοπτικού κόμματος, προωθώντας πρόσωπα με πολιτικό και τεχνοκρατικό λόγο, όπως ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, η Αντιγόνη Λυμπεράκη, ο Χάρης Θεοχάρης και ο Σπύρος Λυκούδης. 

 

Ψάχνουν αίτιο κατάρρευσης και προοπτική

Η οριακή κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετωπίζεται από όλους με τον ίδιο τρόπο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας την Κυριακή στο «Βήμα», εκτίμησε ότι το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε αναντίστοιχο των προσπαθειών του τίμημα, σε μια λογική που λέει ότι δεν αρμενίζει το κόμμα στραβά, αλλά στράβωσε ο γιαλός. Είπε ακόμα ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ «δεν ήταν μια ψήφος νεωτεριστική και ριζοσπαστική, ήταν ψήφος βαθιά συντηρητική και οπισθοδρομική, μια ψήφος αγωνίας, ανασφάλειας, κόπωσης».

Προφανώς δεν αναλύει τι προκάλεσε την αγωνία, την ανασφάλεια και την κόπωση, ρίχνει όμως ευθύνες στους ψηφοφόρους σημειώνοντας θυμόσοφα ότι «εν πάση περιπτώσει ο λαός αποφασίζει κυρίαρχα για τη μοίρα του και μπορεί να αποφασίσει και καταστροφικά». Η υποδόρια ειρωνεία ως προς τη λαϊκή ψήφο δεν υποκρύπτει μόνο μια ελιτίστική αντίληψη των πεφωτισμένων ταγών που κρίνουν το πόπολο επειδή χειραγωγήθηκε, αλλά και μια έντονη πικρία επειδή δεν είναι πια το ΠΑΣΟΚ στην παλιά του θέση. 

Παρότι πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η πολιτική συγκυρία οδηγεί τα πράγματα σε μια στροφή του στο τέλος του συνεδρίου που θα γίνει στα μέσα Μαΐου, ώστε να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, ο ίδιος στη συγκεκριμένη συνέντευξη το διαψεύδει για μια ακόμα φορά σημειώνοντας: «Τι να κάνω, δηλαδή; Να γίνω κοινοβουλευτικός βιρτουόζος;», δίνοντας μια ακόμα από τις απαντήσεις για τις οποίες θα μείνει στην ιστορία, κυρίως για την ευστροφία, την ευφράδεια και το βιτριολικό του χιούμορ. 

Ο Κώστας Σκανδαλίδης, που επιχειρεί να καταστεί η φωνή της συνείδησης της παράταξης, μίλησε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη. Κι ενώ μοιάζει να κάνει ρεαλιστικές διαπιστώσεις, όπως όταν λέει πως «είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως το ξέραμε, δεν υπάρχει, έχει εξαντλήσει έναν ιστορικό κύκλο», στη συνέχεια περνάει σε ένα στερεότυπο κομματικού πατριωτισμού, που δεν μοιάζει να ακουμπά στην πραγματικότητα: «Είναι φανερό, όμως, επίσης, πως οτιδήποτε καινούργιο θα προέλθει κυρίως μέσα από αυτό».

Και εξηγεί: «Το ΠΑΣΟΚ έχει τη στελέχωση, τη δικτύωση και τη διαδικασία. Βλέπετε ότι είναι παντού και πουθενά. Ενώ υπάρχει, ως στελέχη, παντού, σε όλη τη χώρα και ακόμα μπαίνουν στον κρατικό μηχανισμό, ακόμα και στην κυβέρνηση, ως συλλογική οντότητα δεν υπάρχει. Έχει μια δυνατότητα να ξαναγεννηθεί. Αναγέννηση σημαίνει και θάνατος και γέννηση ταυτόχρονα. Αλλά κάτι εντελώς καινούργιο, στην ίδια μήτρα των αξιών που γέννησαν το ΠΑΣΟΚ».

Πολύ ποιητικό, αλλά μοιάζει να αγνοεί ότι, αν ο χώρος ΠΑΣΟΚ υπάρχει μέσα από τους ανθρώπους, οι γενιές που το δόξασαν σταδιακά αναχωρούν από το προσκήνιο και οι νέες γενιές μάλλον δυσφορούν στο άκουσμα ακόμη και του ονόματός του. 

Η Φώφη Γεννηματά οραματίζεται μια ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς, που δεν μοιάζει να παρακολουθεί τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων και τη σημερινή κατάσταση του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια ρητορική «Τιτανικού», στην οποία έχουν εκπαιδευθεί πολλά στελέχη του την τελευταία δεκαετία, δηλαδή έβλεπαν το παγόβουνο να πλησιάζει και αυτά σουλατσάριζαν στο σαλόνι με την ορχήστρα:

«Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες ανοιχτού διαλόγου όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, του φιλελεύθερου κέντρου, όπως αυτές εκφράζονται μέσα από κόμματα, κινήσεις αλλά και προσωπικότητες, για να διαμορφωθεί ένας ευρύς πολιτικός χώρος διαλόγου» είπε πρόσφατα και... όποιος κατάλαβε. 

«Όχι» σε όλα λέει το ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο πρόγραμμα ή μνημόνιο της κυβέρνησης με τους δανειστές. Αυτό άφησε να εννοηθεί μιλώντας την Τρίτη στον Βήμα FM o Ευάγγελος Βενιζέλος, αποδεικνύοντας ότι είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα τη σκληρή γραμμή κατά της κυβέρνησης. 

«Όχι, αυτά τελειώσανε. Θα πρέπει η χώρα να συζητήσει ποια είναι η στρατηγική της. Τι θα πει να ψηφίσεις το μνημόνιο; Με ποια εθνική στρατηγική; Με ποιο προγραμματικό πλαίσιο; Με ποια κυβέρνηση, η οποία κάνει τι;» απάντησε βλοσυρά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απαντώντας σε επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων. 

Το ΠΑΣΟΚ και παρά τις δημοσκοπήσεις έχει αποφασίσει να επενδύσει πολιτικά στη σκληρή γραμμή κατά του ΣΥΡΙΖΑ με βασική λογική ότι σωρεύει πολιτικά αδιέξοδα από την κυβερνητική θητεία του που θα «πληρώσει» στο μέλλον. 

Στη συζήτηση για την εξεταστική επιτροπή για τα μνημόνια, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ σκληρή, λέγοντας ότι είναι απαραίτητο να ερευνηθεί τι έγινε πριν από το 2009, και ταυτίστηκε με τη θέση του Ποταμιού να διερευνηθεί τι συνέβη από το 2001 που η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ μέχρι και σήμερα. Παρ’ όλα αυτά δεν αρνείται την πρόταση της Ν.Δ. να συζητηθεί όλο το διάστημα από το 1981 και μετά. 

Ο Βενιζέλος, πάντως, εμφανίστηκε ήρεμος ότι τελικά η έρευνα για την περίοδο Καραμανλή θα γίνει πράξη: «Αυτές οι επιτροπές έχουν μια ακαταμάχητη δυναμική, θ’ ασχοληθούν με όλα τα θέματα, και αυτά που εξελίσσονται, τα τρέχοντα, για τα οποία την ευθύνη έχει η σημερινή κυβέρνηση». 

Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η εξεταστική μπορεί να προκαλέσει συνθήκες ευρύτερης ενότητας της Κεντροαριστεράς, αφού η Φώφη Γεννηματά μοιάζει να κάνει καμπάνια για την ηγεσία του κόμματος με αυτό το σύνθημα, ενώ νύξεις για διαδικασία ενότητας του χώρου έκανε ο Φίλιππος Σαχινίδης από το Κίνημα του Γιώργου Παπανδρέου. Ανάλογες εκτιμήσεις κάνει και η άστεγη Άννα Διαμαντοπούλου. Όλοι αυτοί βέβαια προσκρούουν στη σφοδρή άρνηση του Βενιζέλου και της ηγετικής ομάδας να συνομιλήσει με όσους αποστασιοποιήθηκαν ή κινήθηκαν απέναντι στο ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια. 

Πηγή

Ολοταχώς για διάλυση της Ν.Δ.

Οι πρωτοκλασάτοι δεν βλέπουν σενάριο επιβίωσης, λόγω πολιτικής και οικονομικής πτώχευσης 

 

Στη δημιουργία νέας παράταξης στον χώρο της Κεντροδεξιάς, χωρίς τις εμμονές Σαμαρά, φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει να μεταβούν τα προβεβλημένα και ιστορικά στελέχη της Ν.Δ., καθώς διαπιστώνουν αφενός ότι ο τέως πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να μην αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος και αφετέρου ότι δεν υπάρχει σενάριο πολιτικής επιβίωσης και ανόρθωσης της Ν.Δ. 

 

Το κλειδί είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας θα επιτύχει συμφωνία με τους Ευρωπαίους ή όχι. Σύμφωνα με τις συζητήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο μεταξύ των δελφίνων, εάν τον Ιούνιο η κυβέρνηση έχει καταφέρει να κάνει μια αξιοπρεπή συμφωνία και δεν επιδιώξει εκλογική επιβεβαίωση, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. 

 

Έχουν αποφασίσει ότι θα προχωρήσουν, αφού πρώτα καταγραφεί διαφωνία με την ηγετική ομάδα για τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου, στην ίδρυση νέου φορέα. «Η λύση για την παράταξη είναι η διάλυση της Ν.Δ.» δήλωσε ορθά - κοφτά στο «Ποντίκι» ιστορικό στέλεχος της Δεξιάς. Ανάμεσα στα προβλήματα που υπάρχουν είναι και το γεγονός ότι, εκτός από την πολιτική «πτώχευση», υπάρχει και οικονομική πτώχευση της Ν.Δ. ως οργανισμού, λόγω των χρεών που έχει στις τράπεζες το κόμμα.

 

Κριτήριο οι εκλογές

Μετά το Πάσχα οι δελφίνοι αποφάσισαν να συγκεντρωθούν εκ νέου για να χαράξουν το χρονοδιάγραμμα των κινήσεών τους, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στο εάν θα επιτευχθεί ενδιάμεση συμφωνία στα τέλη Απριλίου με τους Ευρωπαίους και στο πλαίσιο που θα συμφωνηθεί. 

Εφόσον διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, τότε θα κινητοποιηθούν οι εσωκομματικοί μηχανισμοί που διαθέτουν οι δελφίνοι για να ασκήσουν πίεση στην ηγεσία ώστε να προχωρήσει σε έκτακτο συνέδριο και να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους, σε περίπτωση άκαμπτης στάσης Σαμαρά, με την ίδρυση νέου φορέα. Όπως αποκαλύπτει το «Π», οι διαβουλεύσεις έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε έχει συμφωνηθεί και ποιος θα ηγηθεί της κίνησης για τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου, που θα είναι πιθανότατα πρόκριμα για την ηγεσία της νέας Κεντροδεξιάς. 

 

Εάν ο Τσίπρας προχωρήσει σε εκλογές, τότε οι όποιες κινήσεις θα γίνουν μετά την κάλπη, εφόσον ο Σαμαράς συνεχίσει να επιδιώκει την παραμονή του στην ηγεσία της παράταξης. Ωστόσο, σε αυτό το σενάριο οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα είναι τόσο οδυνηρή η κατάρρευση της Ν.Δ., που θα αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα χέρια του όποιου επικεφαλής της. Ιδανικά θα ήθελαν να την αφήσουν να «σκάσει» στα χέρια του Σαμαρά και ύστερα να δημιουργήσουν τη νέα Κεντροδεξιά. 

 

Σύμφωνα με τους προβληματισμούς που διατυπώνουν τα στελέχη που αμφισβητούν τον Σαμαρά, υπάρχει ακόμη μία παράμετρος που θα συνδιαμορφώσει τις αποφάσεις τους: το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει ενωμένος ή όχι στις εκλογές. Εάν διαπιστωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χωριστεί στα δύο, με ένα μπλοκ στήριξης της νέας συμφωνίας και ένα που θα αντιτίθεται, τότε είναι πιθανόν να μην χρειαστεί να διαλυθεί η Ν.Δ., αλλά να προχωρήσουν σε κινήσεις ανατροπής του Σαμαρά.

 

Κολλημένοι με τον τρόμο

Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι ο Ιούνιος θα είναι το χρονικό ορόσημο και για τη χώρα και για τον ίδιο. Εξακολουθεί να επιδιώκει τη σταθεροποίησή του στην ηγεσία του κόμματος, θεωρώντας πως θα αρχίσει μετά τον Απρίλιο η δημοσκοπική ανάκαμψη της Ν.Δ. και θα τσαλακωθεί η εικόνα της ισχυρής κυβέρνησης. Αν και προτάσσουν πλέον στη Συγγρού ότι μέλημα της ηγεσίας είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, εν τούτοις παραμένει κυρίαρχη στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις η θεωρία της «αριστερής παρένθεσης».

 

Όμως, τώρα, επειδή οι σαμαροφύλακες αντιλαμβάνονται ότι, και εκλογές να γίνουν, θα ξαναχάσουν, επιχειρούν να αποσύρουν το σενάριο από το προσκήνιο και να το αντικαταστήσουν με ρητορική περί «υπευθυνότητας» και «συναίνεσης». Γι’ αυτό ο Σαμαράς επιχείρησε με τις δηλώσεις περί στήριξης οικουμενικής κυβέρνησης να εμφανιστεί ως υπεύθυνος πολιτικός που ενδιαφέρεται για τη χώρα και όχι για το προσωπικό του συμφέρον.

 

Σε κάθε περίπτωση, εντός και εκτός χώρας, ο Σαμαράς διαμηνύει πως είναι παρών στο πολιτικό παιχνίδι και πως αποτελεί πόλο σταθερότητας. Ο Σαμαράς δεν πιστεύει ότι ο Τσίπρας θα προκαλέσει πρόωρες εκλογές για να «δοκιμάσει» τη συμφωνία στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος. «Μια συμφωνία με μέτρα δεν φέρνει ποτέ περισσότερες ψήφους» εκτιμά συνεργάτης του Σαμαρά και ταυτόχρονα αποκρούει το ενδεχόμενο να χάσει δυνάμεις η Ν.Δ. που θα μετακινηθούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Νέες εκλογές θα ήταν καταστροφικές για την οικονομία και αυτό το γνωρίζουν οι εταίροι, λένε στελέχη του περιβάλλοντος Σαμαρά και εκτιμούν πως θα πιέσουν τον Τσίπρα να αποφύγει μια «περιπέτεια». Πάντως, αν και καταλογίζουν στον Σόιμπλε και τις Βρυξέλλες «μυωπία» επειδή δεν έδιναν συμφωνία σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, θεωρούν ότι είναι «μπλόφα» για τη διαπραγμάτευση τα περί πρόωρων εκλογών και «δεν θα χαλαρώσουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν».

 

Σε κάθε περίπτωση οι επιτελείς του Σαμαρά πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τις εκλογές λόγω της ανασφάλειας που συνεχίζει να υπάρχει στη χώρα, αλλά και λόγω διγλωσσίας του κυβερνώντος κόμματος, ακόμη και εάν το δίλημμα αφορά τη ρήξη με την Ευρώπη. Ωστόσο δεν παραγνωρίζουν ότι το περιβάλλον και στην επικοινωνία και στην κοινωνία έχει αλλάξει και δηλώνουν «ανήσυχοι» για οικονομικούς και δικαστικούς «εκβιασμούς» που ασκεί η κυβέρνηση στα ΜΜΕ, κάτι που σημαίνει ότι η Ν.Δ. δεν θα έχει την προνομιακή μεταχείριση που είχε ως κυβέρνηση. 

Επιπλέον αναγνωρίζουν ότι οι νόμοι που έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συμβατοί με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και πως θα το εκμεταλλευτεί για να αποσπάσει ψήφους, ενώ το προεκλογικό τρομοκρατικό «αφήγημα» της Ν.Δ. έχει καταρρεύσει.

Πηγή