Υπάρχουν στην Ελλάδα ολιγάρχες;

Την ώρα που συζητάμε για νέες περικοπές στις χαμηλές συντάξεις, οι πιο πλούσιοι Ελληνες, οι εφοπλιστές, κοιμούνται ήσυχοι, κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες του Συντάγματος | EUROKINISSI 

Μιλώντας την περασμένη Τρίτη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι «έχει έρθει η ώρα σε αυτό τον τόπο την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και όχι ο κόσμος της εργασίας, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι».

Η φράση αυτή καταχειροκροτήθηκε από τους κυβερνητικούς βουλευτές και αποτέλεσε ένα σαφές στίγμα για τη φορολογική πολιτική που επιθυμεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, καταθέτοντας στην Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους στη Βουλή, μια μέρα νωρίτερα, ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτης Ρουμελιώτης αναφέρθηκε στη δυσαρέσκεια που εξέφραζαν στελέχη του Ταμείου για το γεγονός ότι παρέμεναν ουσιαστικά αφορολόγητοι οι πραγματικά πλούσιοι στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια διαπίστωση που επαναλαμβάνεται εντός και εκτός της χώρας. Και το παράδοξο είναι ότι διατυπώνεται και από εκείνους που μέχρι σήμερα μας έχουν συνηθίσει να κυνηγούν τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ. Δεν είχαν περάσει ούτε λίγες μέρες από τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και στη Γερμανία άρχισαν να ακούγονται διάφορες καινούργιες παραινέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση, και να προτείνονται νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και σ’ αυτές τις προτάσεις εμφανιζόταν η γερμανική πλευρά να προσαρμόζεται στην αριστερή στροφή του ελληνικού εκλογικού σώματος και να ζητά να πληρώσουν οι πλούσιοι Ελληνες.

Ο νυν αν. υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας σε ημερίδες για τη ναυτιλία | EUROKINISSI

Μόλις μία βδομάδα μετά τις εκλογές, στις 3.2.2015, η γνωστή για τις φιλελληνικές της ευαισθησίες εφημερίδα «Bild» φιλοξενούσε ρεπορτάζ με τίτλο «Για ποιο λόγο δεν πληρώνουν φόρους οι ζάπλουτοι Ελληνες;» και υπέρτιτλο «Η κυβέρνηση της Αθήνας δεν ζητά χρήματα από τους εφοπλιστές». Μάλιστα, η εφημερίδα συνόδευε το ρεπορτάζ με τη σχετική δήλωση του Μίκαελ Φουκς, αντιπροέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοσοσιαλιστών: «Εφτασε επιτέλους η στιγμή να φορολογήσει η Ελλάδα τους εφοπλιστές της».

Στην ίδια κατεύθυνση και οι δηλώσεις των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ και Καρλ-Γκέοργκ Βέλμαν: «Προτού θιγεί η τσέπη των Γερμανών, θα ’πρεπε καλύτερα να στραφούν οι Ελληνες στους δικούς τους δισεκατομμυριούχους». Και ο πρόεδρος της Ενωσης των Φορολογουμένων Ράινερ Χόλτσναγκελ προσέθετε: «Αντί να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι για τα ελληνικά χρέη, πρέπει να ενεργοποιηθεί ο ελληνικός φορολογικός μηχανισμός. Τώρα πρέπει επιτέλους να οδηγηθούν οι πλούσιοι Ελληνες στο ταμείο».

Ελλάς-Γερμανία συμμαχία

Περίεργα πράγματα! Ερχονται τα συντηρητικά και νεοφιλελεύθερα στελέχη του γερμανικού κυβερνώντος κόμματος να υποδείξουν στην Αριστερά να φορολογήσει τους πλούσιους; Μην ανησυχείτε. Δεν μετατράπηκαν οι συνεργάτες της κυρίας Μέρκελ σε κοινωνικούς επαναστάτες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η φορολογική προστασία την οποία απολαμβάνουν οι Ελληνες εφοπλιστές είναι ακόμα και συνταγματικά κατοχυρωμένη. Το μόνο που θέλουν να πετύχουν με αυτές τις αναφορές είναι να στρέψουν την προσοχή του γερμανικού κοινού μακριά από την ελληνική πραγματικότητα, μακριά από τα πραγματικά θύματα της κρίσης, τα στρώματα που εξαθλιώνονται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό επί πέντε χρόνια.

Αλλωστε, αυτές οι προτάσεις ουδέποτε περιλήφθηκαν στα προαπαιτούμενα της τρόικας και των θεσμών. Γνωρίζουν κι εκείνοι ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα εκείνη που παρέχει αυτή τη σκανδαλώδη φορολογική ασυλία στους εφοπλιστές της. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με την ίδια τη Γερμανία. Η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτό το ζήτημα η Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 στη χώρα μας ισχύει η φορολόγηση των ποντοπόρων πλοίων επί του τονάζ, σύμφωνα με την οποία καταβάλλονται λίγες πενταροδεκάρες για κάθε 100 τόνους φορτίου και μάλιστα ανάλογα με την ηλικία του σκάφους. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια εικονική φορολόγηση, η οποία επεκτείνεται και σε όλες τις δραστηριότητες των ναυτιλιακών εταιρειών. Μετά την Ελλάδα υιοθέτησε την ίδια φορολογική ασυλία για τους εφοπλιστές η Κύπρος, η οποία διέθετε κάτω από τη σημαία της πολλά ελληνόκτητα πλοία.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, το μοντέλο της υποφορολόγησης του τονάζ εξαπλώθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και το 1997 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το υιοθέτησε ως νόμιμο φορολογικό μέτρο. Από το 1999 το ίδιο μοντέλο εφαρμόζεται και στη Γερμανία, καθιστώντας τις ναυτιλιακές εταιρείες ουσιαστικά αφορολόγητες.

Μάλιστα, προκειμένου να απολαμβάνουν αυτή τη φορολογική ασυλία οι εφοπλιστές δεν υποχρεούνται να διατηρούν τα πλοία τους υπό γερμανική σημαία. Αρκεί να έχουν έδρα σε κάποια γερμανική πόλη. Με τον τρόπο αυτό ο καγκελάριος Σρέντερ κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να πολλαπλασιαστεί ο γερμανικός εμπορικός στόλος.

Εργαζόμενοι έξω από δεξαμενόπλοιο στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος έπειτα από δυστύχημα με δύο νεκρούς | EUROKINISSI

Υποτίθεται ότι με τη «συμβολική» φορολόγηση επί του τονάζ οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας σε θάλασσα και στεριά. Μόνο που τα αποτελέσματα δείχνουν το αντίθετο. Με μια ανακοίνωσή της η ΠΕΝΕΝ (Πανελλήνια Ενωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού) στις 1.4.2015 αναφερόταν στην «επιχειρηματική ασυδοσία» του εφοπλιστικού κεφαλαίου με συγκεκριμένα στοιχεία:

«2002-2013: 140 δισ. ευρώ κέρδη με μηδενική φορολόγηση. 59 σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές με συνταγματική κατοχύρωση, εθελοντική φορολόγηση επί του τονάζ!

2012-2014: Αγορά 865 πλοίων αξίας 50 δισ. δολαρίων. Πρώτοι στον κόσμο στα δεξαμενόπλοια και στα πλοία χύδην μεταφοράς. Σύνολο ελληνόκτητου στόλου 3.650 πλοία! Αξία ελληνόκτητου στόλου 107 δισ.!»

Και απέναντι σ’ αυτό τον πλούτο και την «ανάπτυξη», ποια ήταν τα ωφελήματα των ναυτεργατών;

«Η ανεργία των ναυτεργατών ξεπερνάει το 50%. 1985: 85.000 θέσεις εργασίας Ελλήνων ναυτεργατών, 2014: 4.500 θέσεις! Φορολογία εφοπλιστών 2012: 15 εκατ. ευρώ. Των ναυτεργατών 57 εκατ. ευρώ! Η φορολογία των ναυτικών τριπλασιάστηκε, ενώ των εφοπλιστών είναι σε εθελοντική βάση! Ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία: Μαύρη ανασφάλιστη και χαμηλόμισθη εργασία στο 80% των ελληνικών πλοίων, ενώ στην ελληνόκτητη στο 95%!»

Ενα ομολογημένο σκάνδαλο

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει δεμένα τα χέρια της, εφόσον οι σχετικές ρυθμίσεις έχουν συνταγματική ισχύ. Το άρθρο 107 του ισχύοντος Συντάγματος είναι σαφές: «1. Η πριν από την 21 Απριλίου 1967 νομοθεσία, με αυξημένη τυπική ισχύ για την προστασία κεφαλαίων εξωτερικού, διατηρεί την αυξημένη τυπική ισχύ που είχε και εφαρμόζεται και στα κεφάλαια που θα εισάγονται στο εξής. Την ίδια ισχύ έχουν και οι διατάξεις των Κεφαλαίων Α΄ έως και Δ΄ του τμήματος Α΄ του νόμου 27/75 “περί φορολογίας πλοίων, επιβολής εισφοράς προς ανάπτυξιν της εμπορικής ναυτιλίας, εγκαταστάσεως αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων”. 2. Νόμος, που εκδίδεται μία φορά μόνο μέσα σε τρεις μήνες από την ισχύ του Συντάγματος, ορίζει τους όρους και τη διαδικασία για την αναθεώρηση ή λύση των εγκριτικών διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν με οποιονδήποτε τύπο κατ’ εφαρμογή του νομοθετικού διατάγματος 2687/1953 ή των συμβάσεων που έχουν συναφθεί από 21 Απριλίου 1967 έως 23 Ιουλίου 1974 για επενδύσεις κεφαλαίων εξωτερικού, με εξαίρεση εκείνες που αφορούν τη νηολόγηση πλοίων με ελληνική σημαία».

Την περασμένη βδομάδα συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την ψήφιση του Συντάγματος στη Βουλή της μεταπολίτευσης. Το εν λόγω άρθρο (είχε τότε τον αριθμό 108) αποτέλεσε αντικείμενο εκτενούς συζήτησης στην Ολομέλεια, με την τότε αντιπολίτευση (Ενωση Κέντρου, ΠΑΣΟΚ, Αριστερά) να διαφωνεί και να το καταψηφίζει. Στις σκανδαλώδεις ρυθμίσεις είχε αντιταχθεί με αγόρευσή του ο Ανδρέας Παπανδρέου, λέγοντας ότι «ο νόμος 2687 μπορεί να θεωρηθεί νόμος προστασίας εξαγωγής και όχι εισαγωγής συναλλάγματος».

Αλλά εκείνος που υπήρξε αποκαλυπτικός για τις ρυθμίσεις αυτές ήταν ο Γεώργιος Μαύρος, ο οποίος ανέλυσε το ιστορικό της υπόθεσης, ξεκινώντας από τις νομοθετικές ρυθμίσεις του 1951: «Ητο η εποχή κατά την οποίαν ήτο ουσιαστικώς ανύπαρκτος η ελληνική ναυτιλία. Και εγένετο μία πρώτη δοκιμή διά να ίδωμεν πώς είναι δυνατόν να προσελκύσωμεν προς την ελληνικήν σημαίαν σκάφη. Είναι νόμος διακομματικός, τον εψήφισαν τα δύο μεγάλα κόμματα της Βουλής τότε. [...] Ο κλάδος αυτός της οικονομίας εζήτησε να έχη μείζονα κατοχύρωσιν και έγιναν σχετικές συζητήσεις και υπό τον όρον της αποδοχής από τα δύο μεγάλα κόμματα τότε εγένετο ο νόμος αποδεκτός από την Βουλήν. Και τι έκαμε ο νόμος αυτός. Καθιέρωνε δοκιμαστικώς ένα πάγιον ποσοστόν φορολογίας επί των ακαθαρίστων εσόδων από τας ναυλώσεις των πλοίων. Δεν απέδωσε το νομοθέτημα εκείνο. Ησαν πολύ ολίγες νηολογήσεις που έγιναν ελληνικών σκαφών και το 1952 έπεσε η ιδική μας κυβέρνησις, ήλθε η κυβέρνησις του Συναγερμού. Τότε εψηφίσθη ο νόμος 2687 και βάσει αυτού εγένετο η χάραξις της οριστικής ναυτικής πολιτικής, η οποία έφθασε μέχρι της υπερβολής να καθιστά τελείως αφορολόγητον την ναυτιλίαν. Ισως αυτό της επέτρεψε να αναπτυχθή, αλλά κατέστη η ελληνική σημαία, σημαία ευκολίας».

Η ωμή παραδοχή από τα χείλη ενός συντηρητικού πολιτικού έχει βέβαια ιδιαίτερο βάρος. Στην ίδια αγόρευσή του ο Γ. Μαύρος έδωσε απάντηση και στα επιχειρήματα που ακούγονται μέχρι σήμερα από όσους επιμένουν στη διατήρηση της φορολογικής ασυλίας των εφοπλιστών: «Δεν νομίζω ότι το θέμα της χρησιμοποιήσεως ελληνικών πληρωμάτων αποτελεί επιχείρημα διά την διατήρησιν ενός τέτοιου καθεστώτος. Τα πληρώματα δεν τα παίρνουν διότι έχουν ελληνική σημαία, τα παίρνουν διότι δεν ευρίσκουν άλλα. Η απασχόλησις των ναυτεργατών θα ήτο η ιδία, οιανδήποτε σημαίαν και εάν είχον τα πλοία».

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κέντρου επισήμαινε και έναν βαθύτερο κίνδυνο:«Καταγγέλλεται ότι αυτή η διόγκωσις, αυτή η αύξησις του ελληνικού τονάζ, ώστε να φαινώμεθα πρώτοι, δεν δίδει την εικόνα των πράγματι ελληνικών συμφερόντων, τα οποία υπάρχουν υπό την ελληνική σημαία. Είναι πιθανόν επειδή κατέστη σημαία ευκαιρίας να στεγάζωνται υπό την ελληνική σημαία συμφέροντα άλλων κρατών και υπήκοοι άλλων εθνοτήτων. Είναι γεγονός και πιθανόν αυτό να δημιουργήση ωρισμένα προβλήματα εις το μέλλον, διότι αυτή η νηολόγησις υπό ελληνική σημαία, με τους όρους υπό τους οποίους γίνεται και με την ιδιότητα του νηολογούντος εφοπλιστού του πλοίου υπό την ελληνικήν σημαία να το αποσύρη αμέσως, διά μονομερούς πράξεως και να ξαναγίνη πάλιν ξένο, ουσιαστικώς καθιστά αμφίβολον την αξίαν αυτής της πολιτικής».

Ο Αντώνης Σαμαράς μπροστά σε μακέτες ελληνικών δεξαμενόπλοιων υπό κατασκευή | EUROKINISSI

Η προφητική αυτή ανάλυση κατέληγε σε μια υπόδειξη που ουδέποτε απασχόλησε τις ελληνικές κυβερνήσεις: «Νομίζω ότι θα πρέπει και εις τον τομέα αυτόν να χαραχθή μία άλλη πολιτική από εδώ και εις το εξής. Δεν πρέπει, κύριοι βουλευταί, να αγνοούμεν ότι η ελληνική ναυτιλία αποτελεί κλάδον της οικονομίας μας, ο οποίος ανεπτύχθη εκτός της Ελλάδος, ανήκει εις άλλον οικονομικόν χώρον».

Στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος είχε αποκαλέσει «Δούρειο Ιππο» αυτές τις ρυθμίσεις και είχε απομυθοποιήσει την ενίσχυση του στόλου υπό ελληνική σημαία κατά την περίοδο της χούντας, εξηγώντας ότι επρόκειτο για πλοία ξένων συμφερόντων. Μάλιστα, ο Α. Κανελόπουλος αποκάλυψε ότι την ίδια περίοδο είχε έρθει στην Ελλάδα ο αδελφός του προέδρου των ΗΠΑ Νίξον, και έλαβε «δάνειο 10 εκατ. δολ. από την ΕΤΒΑ, υπό το πρόσχημα μιας ναυτιλιακής εταιρείας που εφέρετο ως ελληνική. Η Ελλάς εδάνεισε την Αμερική! Ο τρόπος με τον οποίον επραγματοποιείτο αυτό, είναι πάρα πολύ απλός. Τα κενά από τη νομοθεσία για την προστασία της ναυτιλίας μας ήσαν τέτοια, ώστε θαυμάσια έσπευσαν να τα εκμεταλλευθούν. Μην έχουμε λοιπόν την ψευδαίσθηση ότι επετύχαμε με τον νόμο αυτό, το λεγόμενο θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας».

Το Σύνταγμα ως άλλοθι

Περιττό να παρατηρήσουμε ότι ουδέποτε αμφισβητήθηκε η σκανδαλώδης ρύθμιση και βέβαια δεν περιλήφθηκε σε καμιά από τις αναθεωρήσεις που επιχειρήθηκαν κατά τα 40 χρόνια που πέρασαν. Αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο. Σε όλο αυτό το διάστημα συνέβη το αντίθετο. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις προσέθεταν κάθε λίγο και λιγάκι νεότερες ρυθμίσεις, με τις οποίες οι εφοπλιστές αποκτούσαν όλο και περισσότερα φορολογικά προνόμια.

O πρώην υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Δένδιας | EUROKINISSI

Το πιο πρόσφατο κρούσμα σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013. Η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά έφερε προς ψήφιση στη Βουλή μια σκανδαλώδη τροπολογία, σε ένα εντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, με τίτλο «Δημόσιες υπεραστικές οδικές μεταφορές επιβατών - Ρυθμιστική Αρχή Επιβατικών Μεταφορών και άλλες διατάξεις». Η τροπολογία που έφερε την υπογραφή πολλών υπουργών (Μ. Χρυσοχοΐδης, Δ. Αβραμόπουλος, Κ. Μητσοτάκης, Ι. Βρούτσης, Χ. Αθανασίου) εξαιρούσε από την υποχρέωση της αναφοράς στο «πόθεν έσχες» των μετοχών «εταιρειών που έχουν συσταθεί και λειτουργούν με τις διατάξεις του ν.δ. 2687/1953 (Α΄ 317) και του ν. 27/1975 (Α΄ 77)». Με άλλα λόγια, οι υπόχρεοι σε υποβολή «πόθεν έσχες» θα μπορούσαν με αυτή την τροπολογία να αποφύγουν την αναφορά στη συμμετοχή τους σε ναυτιλιακές εταιρείες.

Σε μια περίοδο που το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει αλώσει –μέσω και του τραπεζικού συστήματος– τόσο την πολιτική όσα και τα συγκροτήματα μέσων ενημέρωσης, εκείνους δηλαδή τους δημόσιους χώρους για τους οποίους έχει κυρίως θεσπισθεί το «πόθεν έσχες», η τροπολογία ήταν τόσο εξόφθαλμα προκλητική, ώστε δεν βρέθηκε ούτε ένα κόμμα να την υποστηρίξει. Για την ακρίβεια υπήρξε η Χρυσή Αυγή, η οποία επέλεξε να απουσιάσει τόσο από την Επιτροπή όσο και από την Ολομέλεια της Βουλής, έτσι ώστε να μην υποχρεωθεί να κακοκαρδίσει τους αγαπημένους της εφοπλιστές.

Είχε βέβαια κι άλλα στο μυαλό της η ναζιστική οργάνωση, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την πανελλήνια κατακραυγή. Αντίθετα, ακόμα και οι εκπρόσωποι των δύο κυβερνητικών κομμάτων δεν τόλμησαν να υποστηρίξουν την τροπολογία ούτε καν στην Επιτροπή (13.9.2013). «Δεν ενημερωθήκαμε καθόλου για τη συγκεκριμένη τροπολογία», λέει ο ειδικός αγορητής του ΠΑΣΟΚ Αθ. Μωραΐτης και προσθέτει ότι «εγείρει πάρα πολλά ερωτηματικά η σκοπιμότητα της κατάθεσής της». «Θεωρούμε ότι πρέπει να αποσυρθεί» προσθέτει ο εισηγητής Μ. Συνετάκης. Ακόμα και ο νεοδημοκράτης πρόεδρος της Επιτροπής Γ. Βλάχος είχε προλάβει στην εισαγωγική του παρέμβαση να δηλώσει «προκαταβολικά» την «πλήρη» αντίθεσή του και να ξεκαθαρίσει: «Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να ψηφιστεί, τουλάχιστον από εμένα». Αλλά και ο παριστάμενος υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης αρκέστηκε να πει ότι για την τροπολογία θα μιλήσει ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης.

Για το περιεχόμενο της αντίθεσης στην τροπολογία μίλησε κυρίως ο Δ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ: «Το ερώτημα είναι: Ποιους ευνοεί αυτή η σκανδαλώδης ρύθμιση, που ουσιαστικά καταργεί την έννοια της νομοθεσίας περί “Πόθεν έσχες”; Ποιους θέλει να καλύψει; Σημειώνω ότι το “πόθεν έσχες” δεν έχουν υποχρέωση να το υποβάλλουν μόνον οι πολιτικοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι –που, και σε αυτή την περίπτωση, είναι σκανδαλώδης η ρύθμιση, διότι όποιος παίρνει τη μίζα και την ξεπλένει σε μετοχές ναυτιλιακές, δεν υπάγεται σε κανέναν έλεγχο– αλλά είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν δήλωση “πόθεν έσχες” και καναλάρχες και εκδότες κ.λπ. και ξέρουμε ότι, τελευταία, αρκετοί εφοπλιστές έχουν μπει, μέσω αχυρανθρώπων, στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ορισμένοι διαφημίζουν και τη φιλία τους με τον πρωθυπουργό. Κάνω έκκληση στην κυβέρνηση να την αποσύρει, αν και αυτό δεν αρκεί, γιατί πρέπει να μάθουμε και ποιο ήταν το μαγειρείο της διαπλοκής, που την ετοίμασε και κάνω έκκληση και στους συναδέλφους όλων των πτερύγων, να μην την ψηφίσουν».

Να λοιπόν που υπήρξε εθνική ομοψυχία κατά της τροπολογίας. Υποχρεώθηκε λοιπόν η κυβέρνηση να την αποσύρει άρον άρον. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει όμως η αγόρευση του υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου που την εισηγήθηκε. Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής δυο μέρες αργότερα από το πατατράκ της Επιτροπής, ο κ. Αθανασίου προσπάθησε να δικαιολογήσει το σκεπτικό της τροπολογίας και να απαντήσει στον υπαινιγμό του κ. Παπαδημούλη περί «μαγειρείου της διαπλοκής». Και με αυτό τον τρόπο έκανε μια σύνοψη όλων των σκανδαλωδών ρυθμίσεων που έχουν θεσπιστεί υπέρ του εφοπλιστικού κεφαλαίου:

«Θα μου επιτρέψετε να κάνω μία σύντομη ιστορική νομική αναδρομή για το πώς η πολιτεία αντιμετωπίζει διαχρονικά ευνοϊκά τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις, εταιρείες και τους μετόχους, για λόγους βέβαια εθνικής σημασίας και ενίσχυσης της οικονομίας», λέει ο κ. Αθανασίου. Και αρχίζει να απαριθμεί τους νόμους που έχουν ήδη θεσπιστεί προς την ίδια κατεύθυνση: «Να σας αναφέρω αυτές τις διατάξεις που διαχρονικά η Βουλή ψήφισε: ν. 814/1978 (“Ειδική φορολόγηση στις εισφορές πλοίων αχρεωστήτως καταβληθείσες”), ν. 1731/1987 (“Μείωση της εισφοράς πλοίων”), νόμος 1892/1990 –τα λέω αυτά για να δείτε τι συνάφεια υπάρχει– (“Εισαγωγή στο χρηματιστήριο των μετοχών ναυτικών εταιρειών με ειδικότερους όρους εισαγωγής και διαπραγμάτευσης”), ν. 2515/1997 (“Παράταση των χορηγηθεισών πενταετών αδειών εγκατάστασης”), ν. 2987/2002 (“Καθορισμός ελκυστικού ελαχίστου κεφαλαίου για ίδρυση ναυτικής εταιρείας”), ν. 3182/2003 (“Απαλλαγή για ναυτιλιακές επιχειρήσεις από φόρους, τέλη και οποιαδήποτε επιβάρυνση σε αυτούς και τους μετόχους”), ν. 3522/2006 (“Βεβαιωμένες οφειλές ναυτιλιακών εταιρειών”), ν. 3783 –για να μην σας κουράσω– (“Περί καθορισμού συντελεστή φόρων”), ν. 4110/2013 –πρόσφατος νόμος– (“Απαλλαγή φόρου για μεταβίβαση από οποιαδήποτε αιτία μετοχών ή μεριδίων”), ν. 4150 περί κατάργησης εγγυήσεων ναυτικών εταιρειών που επιτρέπει την κατ’ εξαίρεση συμμετοχή πλοίων υπό ελληνική σημαία».

Ο κατάλογος των σκανδαλωδών ρυθμίσεων είναι τόσο μεγάλος, ώστε έληξε ο χρόνος που είχε στη διάθεσή του ο υπουργός και αναγκάστηκε να ζητήσει παράταση για να συνεχίσει:

«Με το άρθρο 83 του ν. 3842/2010, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 36 του ν. 4143/2013 –πρόσφατα, στις 5 Απριλίου του 2013– για το Περιουσιολόγιο ορίζονται τα ακόλουθα: Στο Περιουσιολόγιο περιλαμβάνονται ακίνητα, αυτοκίνητα, σκάφη, κατοχή μετοχών, αμοιβαία κεφάλαια κ.λπ. Ρητώς ορίζεται –προσέξτε– ότι δεν περιλαμβάνονται οι τραπεζικές καταθέσεις, τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τα αμοιβαία κεφάλαια εσωτερικού και –κρατήστε αυτήν τη φράση– οι μετοχές σε εταιρείες που έχουν συσταθεί και λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.δ. 2687/1953 και του ν. 27/1975. Κρατήστε τις διατάξεις αυτές».

Στη συνέχεια ο κ. Αθανασίου εξηγεί: «Τι λένε οι νόμοι αυτοί; Το ν.δ. 2687/1953 (“Περί προστασίας επενδύσεων κεφαλαίων εξωτερικού”) αναφέρει: “Αρθρο 1, κεφάλαια εξωτερικού κατά το παρόν νομοθετικό διάταγμα εννοούνται τα με οποιαδήποτε μορφή εκ του εξωτερικού εισαγόμενα είτε συνάλλαγμα κ.λπ. Στις διατάξεις του παρόντος νομοθετικού διατάγματος υπάγονται υπό την άνω έννοια κεφάλαια εισαγόμενα στη χώρα από το εξωτερικό και τοποθετούνται σε παραγωγικές επενδύσεις”. Ας δούμε τώρα τι είναι παραγωγικές επενδύσεις και ποια είναι τα κεφάλαια εξωτερικού, σύμφωνα με το νόμο. “Παραγωγικές επενδύσεις είναι αυτές που αποβλέπουν στην ανάπτυξη της εθνικής παραγωγής και συμβάλλουν στην οικονομική πρόοδο της χώρας, τα κεφάλαια εξωτερικού –μεταξύ των άλλων που αναφέρθηκαν– και τα νηολογημένα υπό ελληνική σημαία πλοία, τα οποία και δεν υπάγονται στο ν. 1676/1986”, δηλαδή σε φορολόγηση δεν υπάγεται τίποτα από αυτά. Ο δεύτερος νόμος, ο ν. 27/1975, στο άρθρο 2 προχωρεί ακόμα περισσότερο: “Εις ην περίπτωσιν ημεδαπή αλλοδαπή εταιρεία πλοιοκτήτρια πλοίων υπό ελληνική σημαία ασκεί πλην της εκμετάλλευσης του πλοίου και άλλες επιχειρήσεις απαλλάσσεται από φόρο εισοδήματος, εισφορών κ.λπ.”».

Υπάρχει και συνέχεια στις αποκαλύψεις του κ. Αθανασίου: «Τι λέει η εισηγητική έκθεση του ν. 3842/2010, δηλαδή του Περιουσιολογίου; Λέει ότι ο σκοπός είναι ο καλύτερος έλεγχος και η αποκάλυψη της φοροδιαφυγής. Εξαιρεί όμως, με το άρθρο 83, τις μετοχές του ν.δ. 2687/1953 και του ν. 27/1975 που ανέφερα, καθώς θέλει γι’ αυτές και τους κατόχους τους ευνοϊκή μεταχείριση, δηλαδή να μην υπόκεινται σε εισφορές κ.λπ.».

Ο υπουργός τελικά απέσυρε την τροπολογία, αλλά με τα όσα είπε για να τη δικαιολογήσει αποκάλυψε το μεγάλο σκάνδαλο. Και, χωρίς να το θέλει, άφησε να εννοηθεί ότι ακόμα και χωρίς αναθεώρηση του συντάγματος υπάρχει μεγάλο περιθώριο κατάργησης της σχετικής χαριστικής νομοθεσίας, προς όφελος μιας δικαιότερης φορολογικής πολιτικής.

Τάσος Κωστόπουλος - Άντα Ψαρρά - Δημήτρης Ψαρράς για την Εφημερίδα των Συντακτών

«Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται»

Χιλιάδες κόσμου δίνει το «παρών» στη συγκέντρωση που πραγματοποιείται στο Σύνταγμα, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές της. Έχει γεμίσει η πλατεία Συντάγματος, και έχουν κλείσει οι οδοί Όθωνος, Β. Αμαλίας και Β. Γεωργίου.

Πανό και στα αγγλικά | Αφροδίτη Τζιαντζή

Στην παλλαϊκή-πανεργατική συγκέντρωση, το δημοσιοϋπαλληλικό και εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα απευθύνει κάλεσμα στην κυβέρνηση να μην κάνει βήμα πίσω από το προεκλογικό πρόγραμμά της και τις προγραμματικές δεσμεύσεις της, να μην υποκύψει, αλλά να απορρίψει τους εκβιασμούς δανειστών και «θεσμών» και να προχωρήσει αποφασιστικά στην υλοποίηση του προγράμματός της, καθώς και να αποτινάξει τα βαρίδια του δημόσιου χρέους. Στη συγκέντρωση συμμετέχουν πλήθος σωματείων.

Στράτος Ιωακείμ

Με δικά του καλέσματα συμμετέχουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπάρχουν πολλά πανό, στα ελληνικά και στα αγγλικά, με κυρίαρχο σύνθημα το «Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται». Ακούγεται και το «Εμπρός λαέ, έξω από την Ε.Ε.»

Οι εργαζόμενοι, μεταξύ άλλων, απαιτούν:

■ Κατάργηση μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων.

■ Αμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ για όλους τους εργαζομένους και επαναφορά του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

■ Κατάργηση όλων των ευέλικτων μορφών εργασίας και σύγχρονης δουλείας.

■ Ενίσχυση και προστασία του δημόσιου και καθολικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

■ Αμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη όλων των ελλείψεων σε ανθρώπινο δυναμικό στο Δημόσιο, με προτεραιότητα στις δομές που συμβάλλουν στην άμβλυνση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης.

■ Διαγραφή του χρέους.

■ Πέρασμα των τραπεζών υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο.

■ Να μην πραγματοποιηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που οδηγούν στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ-ΟΤΑ ενημερώνουν ότι, σε περίπτωση που ανακοινωθεί συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών για συνέχιση μνημονίων και βάρβαρης λιτότητας, θα αποφασίσουν πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων. «Μετά από περίπου πέντε μήνες διαπραγματεύσεων οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι οι λύσεις των προβλημάτων τους μετατίθενται όλο και περισσότερο στο μέλλον. Τα μνημόνια, αντί να καταργηθούν, μπαίνουν σε διαδικασία ανανέωσης», αναφέρει, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ, ενώ σύσσωμες οι ομοσπονδίες τονίζουν ότι οι εργαζόμενοι οφείλουν να δώσουν σκληρή πολιτική μάχη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας και την ικανοποίηση των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας.

Αντίστοιχες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. 

Πηγή

Η Λέξη Που Ψάχνεις Είναι…

(Ιστορίες απ” το μπαρ)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Έχεις παρατηρήσει ότι στην πόλη δεν υπάρχει ουρανός;»

Μου το “πε κοιτώντας το ποτήρι του.

«Εννοείς δεν φαίνεται.»

Κούνησε το κεφάλι του, σαν εκείνα τα παιχνίδια που βάζουν στα αυτοκίνητα, εκείνα που συνήθως είναι σε σχήμα σκύλου ή γάτας, και σε κάθε λακούβα ή στροφή το κεφάλι τους πηγαίνει πέρα-δώθε.

«Δεν υπάρχει. Κι εδώ δεν φαίνεται, αλλά αν βγεις απέξω θα τον δεις, υπάρχει.»

Ήμασταν σ” ένα υπαίθριο μπαρ, στην Νάξο. Πάνω απ” το κεφάλι μας απλωνόταν μια κληματαριά. Πιο πάνω ήταν, πράγματι, ο ουρανός.

«Στην πόλη δεν υπάρχει ουρανός, μόνο μπαλώματα… Αυτό είναι που μου λείπει πιο πολύ.»

Πήγα ως την άκρη της μπάρας, να πάρω την παραγγελία από τη Δήμητρα, τη σερβιτόρα.

«Είναι παράξενο αυτό», συνέχισε καθώς έβαζα μπύρες, και χωρίς να τον νοιάζει αν τον άκουγα, «γιατί… Μεγάλωσα στην πόλη. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα. Οδός Σμύρνης, 39. Το σχολείο μου ήταν ένα τετράγωνο παραπέρα. Γκράβα. Την ξέρεις τη Γκράβα; Δεν χάνεις τίποτα. Άλλωστε όλα τα σχολεία έτσι είναι, σαν φυλακές.»

Πήγα τις μπύρες στη Δήμητρα και χτύπησα την απόδειξη. Γυρίζοντας έβαλα ένα ποτό και για μένα. Ο τύπος μιλούσε κι όσο έλειπα. Σαν έφτασα κοντά του άκουσα τη συνέχεια.

«… που για πρώτη φορά το κατάλαβα. Όταν ήμουν παιδί μάλλον δε μ” ένοιαζε. Η πόλη ήταν τεράστια, τι να τον κάνω τον ουρανό; Αλλά τώρα πνίγομαι.»

«Στις διακοπές φορτώνεις τις μπαταρίες σου», του είπα, για να πω κάτι πιο πολύ, μπάρμαν ήμουν.

Με κοίταξε, σαν να έβλεπε έντομο που μιλούσε, λες και δεν είχε προσέξει ότι ήμουν εκεί. Τα μάτια του θολά, σαν μπαγιάτικο ψάρι.

«Δεν κάνω διακοπές», είπε και μου “δωσε το ποτήρι του. «Πουλάω.»

«Τι πουλάς;»

Δεν απάντησε, μόνο άναψε τσιγάρο.

«Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου έλεγε ότι θα πάμε να ζήσουμε σε μια φάρμα. Με ζώα, λουλούδια, κατσικάκια κι ουρανό. Εγώ τον πίστευα, αλλά αυτός δεν πίστευε τα ψέματα του. Κάποια μέρα πήρε το αυτοκίνητο και βγήκε απ” την πόλη, πήγε προς Σούνιο. Κάπου εκεί σταμάτησε, ένωσε ένα λάστιχο με την εξάτμιση, το πέρασε απ” το παράθυρο, έκλεισε με χαρτοταινία τα κενά…»

Κοίταξα προς τη Δήμητρα, μήπως χρειαζόταν κάτι, για να ξεφύγω. Έπαιζε με το κινητό της. Ξαναγέμισα το ποτήρι μου, με παραπάνω τζιν παρά τόνικ.

«Πάντα παραπονιόταν για το καυσαέριο κι έλεγε ότι στη φάρμα, που θα πηγαίναμε, δεν έχει καυσαέριο. Και τελικά πέθανε έτσι, μέσα στο καυσαέριο.»

Τον ρώτησα αν ήθελε ένα ποτό ακόμα, κέρασμα. Έπρεπε κάτι να πω, μπάρμαν ήμουν.

«Σε ψυχοπλάκωσα, ε;»

«Η ζωή είναι δύσκολη», είπα, λες και ήξερα τι είναι η ζωή.

«Δεν είναι δύσκολη, είναι… Αν ήταν μόνο δύσκολη δεν θα ήταν πρόβλημα. Αν υπήρχε ένας στόχος, ένας σκοπός, κάποιο νόημα… Αλλά είναι κάτι άλλο.»

«Κουραστική;»

«Μπα.»

«Βαρετή;»

Εκεί συμφώνησε. Σχεδόν.

«Η βαρεμάρα είναι μέρος του άλλου, του… Δεν βρίσκω τη λέξη. Είναι… Ξυπνάς το πρωί και δεν θες να σηκωθείς απ” το κρεβάτι. Σηκώνεσαι τελικά, τι άλλο να κάνεις; Δουλεύεις όλη μέρα. Τα παιδιά σου έφυγαν απ” το σπίτι, πριν προλάβεις να καταλάβεις ότι έχεις παιδιά. Με τη γυναίκα σου δεν λες και πολλά. Τα λεφτά που βγάζεις φτάνουν για τα βασικά. Ούτε και γι” αυτά τώρα πια. Ίσα να επιβιώνεις. Κάποιες φορές ούτε καν γι” αυτό… Κι ύστερα κοιτάς πάνω και δεν βλέπεις ουρανό. Και τότε είναι που σκέφτεσαι: Γιατί κάνω ό,τι κάνω; Έφτασα τα 48 και δεν είμαι τίποτα. Έχω ένα σπίτι, δυο παιδιά που φύγανε, μια γυναίκα, ένα αυτοκίνητο κι έναν σκύλο, αλλά δεν είμαι τίποτα.»

Απ” τα ηχεία, σύμπτωση βασανιστική, έπαιζε το «Once in a lifetime»:

And you may ask yourself
How do I work this?
And you may ask yourself
Where is that large automobile?
And you may tell yourself
This is not my beautiful house
And you may tell yourself
This is not my beautiful wife

Το ποτό με είχε πιάσει κι είχα διάθεση να μιλήσω.

«Γιατί δεν φεύγεις;» τον ρώτησα.

«Πού να πάω;»

«Σε μια φάρμα.»

Χαμογέλασε. Ανάποδα. Σαν ν” αποδεχόταν την ήττα.

«Κάποτε μπορεί να το “κανα. Όταν είχα δυνάμεις. Τώρα απλώς υπάρχω, δεν είμαι άνθρωπος, απλώς βγάζω πέρα την κάθε μέρα, περιμένοντας για το βράδυ, για να κοιμηθώ, σαν να περιμένω το τέλος, το οριστικό βράδυ… Πλέον δεν κατηγορώ τον πατέρα μου. Σχεδόν τον καταλαβαίνω.»

«Έχεις παιδιά», του είπα, «γι” αυτά αξίζει»

«Να είμαι τίποτα», μ” έκοψε. «Ώστε να γίνουν τίποτα κι αυτά.»

Μου “δωσε το ποτήρι του.

«Τι ήθελες να κάνεις όταν ήσουν παιδί;» τον ρώτησα. «Τι ονειρευόσουν;»

«Δεν θυμάμαι πια. Ήμουν παιδί; Ονειρευόμουν;»

«Όλοι κάποτε ήμασταν παιδιά.»

«Ξέρεις τι εύχομαι; Αυτή είναι η μόνη μου ελπίδα πια. Να καταστραφούν τα πάντα. Να γίνει κάτι και να μη μείνει τίποτα όρθιο. Ώστε να μην έχω δικαιολογίες πια, να μπορέσω να ελευθερωθώ… Όλα αυτά που έχω δεν μ” αφήνουν να είμαι. Και δεν έχω κάτι, να είχα εντάξει, αλλά δεν έχω. Δεν έχω ούτε ουρανό.»

«Γιατί δεν τα καταστρέφεις μόνος σου;»

«Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είναι ενάντια στους κανόνες. Δεν το “χεις καταλάβει ακόμα, είσαι μικρός και νομίζεις ότι κάνεις την επανάσταση σου δουλεύοντας στα μπαράκια και σαλιαρίζοντας με τις σερβιτόρες. Αλλά θα το δεις. Σιγά-σιγά, δεν θα καταλάβεις πότε έγινε, αλλά θα μπεις μέσα του… Ζούμε για τους άλλους. Όχι προσφέροντας, αυτό θα ήταν καλό. Ζούμε για την εικόνα μας, για να μην διαταράξουμε την εικονική ειρήνη. Οι άλλοι μας κατασκευάζουν, εμείς πατάμε στα χνάρια τους, και τα παιδιά μας στα δικά μας… Αν καταφέρεις να συνεχίσεις να ζεις με την ψευδαίσθηση ότι είσαι κάτι, τότε είναι καλά. Οι περισσότεροι έτσι ζουν, αντέχουν. Αλλά κάποιοι την πατάνε, έρχονται φάτσα κάρτα με τον εαυτό τους και δεν βρίσκουν τίποτα. Κι έπειτα βάζουν τον σωλήνα στο παράθυρο.»

Η Δήμητρα με φώναξε για να της κόψω μια απόδειξη. Της είπα να το κάνει μόνη της.

«Δηλαδή τι;» είπα στον τύπο. «Δεν είμαστε ελεύθεροι; Σπουδαία ανακάλυψη. Κανείς δεν είναι ελεύθερος. Ακόμα και τα πουλιά είναι δεμένα στον ουρανό.»

Απ” τα ηχεία ακουγόταν η γκρινιάρα φωνή του Dylan.

«Τα πουλιά έχουν τον ουρανό. Εμείς τι έχουμε;»

«Υπάρχουν στιγμές που»

Μ” έκοψε.

«Στιγμές. Ζεις μια ολόκληρη ζωή μες στα σκατά, και χαίρεσαι όταν βγάζεις, για μια στιγμή, το κεφάλι σου απέξω. Αυτές είναι οι στιγμές σου.»

«Όχι! Διαφωνώ. Δεν μπορεί να είναι έτσι. Είσαι πολύ…»

«Ειλικρινής;»

«Απαισιόδοξος.»

«Δεν είμαι τίποτα. Έχω τόσες υποχρεώσεις, τόσα να κάνω, τόσα προβλήματα να λύσω, που πλέον δεν είμαι. Υπάρχω για να πληρώνω λογαριασμούς. Και να προσποιούμαι ότι είμαι εντάξει… Είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι… Δεν είμαι. Δεν ξέρω τι είμαι.»

Η Δήμητρα μου έκανε νόημα. Είχε αδειάσει η πλατεία και η μπάρα. Έπρεπε να τον διώξω για να κλείσουμε.

«Τι πουλάς;» τον ρώτησα, όχι επειδή ήμουν μπάρμαν κι έπρεπε να πω κάτι, αλλά επειδή πραγματικά ήθελα να μάθω τι πουλάει ένας τέτοιος τύπος. Συσκευές ανώδυνης αυτοχειρίας;

«Τον εαυτό μου», είπε και σηκώθηκε απ” το σκαμπό. «Όλη μου τη ζωή αυτό κάνω: Πουλιέμαι. Κι αλήθεια δεν έχω κερδίσει τίποτα.»

Μου άφησε ένα χαρτονόμισμα για τα ποτά του, και μου “κανε νόημα να κρατήσω τα ρέστα. Έφυγε απ” τον «Κήπο» χωρίς να παραπατάει. Σαν βγήκε έξω γύρισε και κοίταξε τον ουρανό. Έμεινε για λίγο έτσι. Μετά κατέβασε το κεφάλι και χάθηκε.

Μαζέψαμε το μαγαζί με τη Δήμητρα.

«Θα έρθεις στο jam bar;» μου είπε όταν κλειδώναμε.

«Θα πάω στην παραλία», της είπα. «Να δω τον ουρανό.»

Εκείνη θίχτηκε.

«Κάνε ό,τι γουστάρεις», είπε κι έφυγε.

«Μακάρι», είπε ο μπάρμαν κι έμεινε μόνος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η φωτογραφία είναι του Robert Frank, από το The Americans

Πηγή

Ο Σταύρος θέλει «κούρεμα» συντάξεων κι όχι αναδιάρθρωση χρέους (διαβάστε αιχμηρό tweet Βαξεβάνη)

Θέλει ο Σταύρος να κρύψει το φιλομνημονιακό εαυτό του, αλλά του είναι αδύνατο. Ο επικεφαλής του Ποταμιού τάχθηκε υπέρ του «κουρέματος» συντάξεων και κατά της αναδιάρθρωσης χρέους σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica».

«Πρέπει να μείνουμε στο ευρώ. Αν ο κ. Τσίπρας πει όχι στην συμφωνία πάμε κατευθείαν σε εκλογές», ανάφερε ο ίδιος, προσθέτοντας πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ γιατί δεν έχει αυτό το δικαίωμα. «Δεν ψηφίστηκε από εκατομμύρια ψηφοφόρους για να πράξει αυτό. Το ξέρει. Το συζητήσαμε κατά τη συνάντησή μας, την εβδομάδα που αφήνουμε πίσω μας και μου εγγυήθηκε ότι αν αναγκαστεί να πει όχι σε κάθε μορφή συμβιβασμού, τότε θα οδηγήσει αμέσως τη χώρα σε εκλογές».

Για τη Σύνοδο Κορυφής της Δευτέρας, ο Σταύρος Θεοδωράκης υπογράμμισε: «Ο κ. Τσίπρας πρέπει να βρει το πολιτικό θάρρος να κάνει ένα βήμα πίσω και να υπογράψει μια συμφωνία». Ο ποταμίσιος ηγέτης εκτίμησε ότι υπάρχουν περιθώρια για συμφωνία και τόνισε: «Η Ελλάδα μπορεί να κόψει τις συντάξεις, τις υψηλότερες και τις πρόωρες και να μειώσει σημαντικά τις δαπάνες του δημοσίου».

«Η Ευρώπη, αντί να μας περικόψει το χρέος, πρέπει να μας βοηθήσει να ανακάμψει η οικονομία. Το πραγματικό πρόβλημα είναι να φτάσουμε σε συμφωνία πριν να είναι πολύ αργά για να την υπογράψουμε», πρόσθεσε ο κ. Θεοδωράκης υποστηρίζοντας ότι η φυγή των κεφαλαίων κινδυνεύει να γίνει «η σταγόνα που θα κάνει να ξεχειλίσει το ποτήρι» για την Ελλάδα.

Ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση ο ίδιος υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτούς τους μήνες «δεν έκανε τίποτα, αποδεικνύοντας ότι ήταν απροετοίμαστοι για να κυβερνήσουν». «Δώσανε ηλεκτρική ενέργεια και κουπόνια διατροφής στους φτωχούς, πολύ καλά. Αλλά είναι ένα μέτρο που δεν ξεπερνά, σε αξία, τα διακόσια ευρώ τον μήνα για κάθε οικογένεια, δεν λύνει τίποτα. Επιβεβαίωσαν, αντίθετα, ότι τάσσονται υπέρ του κρατισμού όπως οι άλλοι, επαναπροσλαμβάνοντας στη δημόσια τηλεόραση, όλους τους δημοσιογράφους που είναι πιστοί στο κόμμα», υποστήριξε.

Όταν ρωτήθηκε για το αν η κυβέρνηση καταφέρνει να μεταθέσει το βάρος τις κρίσης στις πλάτες των πλουσίων και των ολιγαρχών, όπως υποσχέθηκε, ο Σταύρος Θεοδωράκης σημείωσε ότι, κατά την εκτίμησή του συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

«Θα σας φέρω δυο παραδείγματα: Επέτρεψε να πληρώσουν τα οφειλόμενα προς το δημόσιο σε δόσεις, όχι μόνον σε όσους αντιμετωπίζουν πραγματική δυσκολία, αλλά σε όλους, συμπεριλαμβανομένων και ιδιωτών με αγαθά αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων, με οφειλές δεκάδων εκατομμυρίων προς το κράτος. Σε ό,τι αφορά τους ολιγάρχες, πέρα από ρητορικές τοποθετήσεις, δεν έκανε τίποτα. Το Ποτάμι είναι έτοιμο να ψηφίσει οποιαδήποτε στιγμή, με τον κ. Τσίπρα, έναν πολύ σκληρό νόμο κατά της διαφθοράς, και εκείνος το γνωρίζει. Αλλά μέχρι τώρα - τι σύμπτωση - δεν έγινε καμία αναφορά στο θέμα», συμπλήρωσε.

Πηγή

Στέλιος Ράμφος: Ο φιλόσοφος των καναλιών και των ραδιοφώνων

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Τι δουλειά κάνει ένας φιλόσοφος; Αν κρίνω από τη δραστηριότητα του Στέλιου Ράμφου, βασική δουλειά του φιλόσοφου είναι να εμφανίζεται στον ΣΚΑΙ, στο ΜΕΓΚΑ, στον ΑΝΤΕΝΑ, στον ΣΚΑΙ fm, στον ΒΗΜΑ fm, οσονούπω και στονSport fm, για να μας πει ότι το ματσάκι γυρίζει. Αναλογιστείτε τι θα συνέβαινε αν επιδείκνυε ανάλογη συμπεριφορά ο Γερμανός φιλόσοφος  Ιμμάνουελ Καντ, αν γύριζε ολημερίς στις ρούγες και στα καπηλειά επιδιδόμενος σε καφενειακές αναλύσεις, με σύνθετες λέξεις αποτελούμενες από σαράντα γράμματα και βάλε. Αν τα έκανε αυτά ο Ιμμάνουελ, δεν θα έγραφε ποτέ την «Κριτική του καθαρού λόγου» και την «Κριτική του πρακτικού λόγου», δεν θα προλάβαινε καν να ισοπεδώσει τις Πέντε Λογικές Αποδείξεις περί της Υπάρξεως του Θεού και να λάβει επαξίως τον τίτλο του «Σφαγέα της Δογματικής».

"Αυτήν τη στιγμή, ομάδες πολιτικής ψυχοθεραπείας, μάς κυβερνάνε», απεφάνθη ο κ. Ράμφος, από το στασίδι του «ΒΗΜΑ fm". Πόσο ωραία, πόσο γλυκά, πόσο αβρά τα λένε οι φιλόσοφοι! Ο κ. Ράμφος ομιλεί για «ομάδες πολιτικής ψυχοθεραπείας», προκειμένου να περιγράψει  αυτό που ο Άδωνης Γεωργιάδης αποκαλεί «τρελοί Συριζαίοι που έχουν βαλθεί να καταστρέψουν την Ελλάδα». Εν πάση περιπτώσει,   ανεξαρτήτως εκφοράς, το συμπέρασμα είναι ακριβώς το ίδιο: Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι είναι ψυχοπαθείς. Αυτό μας λέει ο κ. Ράμφος, ο οποίος, άλλωστε, είναι εξοικειωμένος με τα ψυχιατρεία αντιφρονούντων, από τότε που ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.

Χρόνια έμεινε πιστός στο δόγμα του Υπαρκτού ο κ. Ράμφος και μετά, τσουπ, μεταπήδησε στο δόγμα του Χριστιανισμού και δη του Ορθοδόξου. Εύκολη η μεταπήδηση, αν κατέχεις της τεχνοτροπία, αλλάζεις απλώς τα ιερά βιβλία, τα ιερά λόγια, τα ιερά πρόσωπα. Μεταπηδάς, φιλόσοφε, και μετά ρίχνεις την Εκκλησία και την Ορθοδοξία στο πολιτικό αλισβερίσι: «Η Εκκλησία και η Ορθοδοξία  στην Ελλάδα είναι το πραγματικό πεδίο της ταυτότητος. Άρα, αν θέλεις να μην πας με στενά περιθώρια πολιτικοκοινωνικά, τα οποία μοιραία είναι διχαστικά από τη φύση τους, αν θέλεις να έχεις ένα όραμα  πλατύτερο, έχεις δικαίωμα να στραφείς προς τη μεγάλη δεξαμενή μιας πνευματικής ενότητας». Καταλάβατε τίποτα; Εγώ κατάλαβα ότι πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας.

«Το μεγάλο δίλημμα στο βάθος τώρα είναι: ή λιτότητα με αλήθεια ή πείνα με ψέματα». Πείτε το μας, κ. Ράμφο, να μην χάνουμε άδικα το χρόνο μας. Σιγά μην διαλέξουμε την πείνα με το ψέμα, για ηλίθιους μας περάσατε. Την λιτότητα με την αλήθεια θα διαλέξουμε απαξάπαντος.  Η αλήθεια είναι το μπαχαρικό της ψυχής, νοστιμεύει τα πάντα, ακόμη και την λιτότητα. Το λέτε και σεις, άλλωστε: «Πρέπει να αποδεχτούμε ότι θα πάμε σε λιτότητα με αλήθεια, δηλαδή θα βγούμε να πούμε τι ακριβώς γίνεται, αν θέλουμε να δούμε χαΐρι και προκοπή».  Ωραία τα λέτε, αν και η λέξη «χαΐρι» δεν είναι και τόσο κομψή, ιδίως για φιλοσόφους.

Λιτότητα και αλήθεια, λοιπόν. Ποιαν αλήθεια, όμως, κ. Ράμφο; Την αλήθεια του Κυρίου, την αλήθεια τη δική σας, την αλήθεια των δανειστών;

Πηγή

Αυτές οι νέες αντιπροτάσεις της κυβέρνησης

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στην έκτακτη σύσκεψη της Ομάδας Πολιτικής Διαπραγμάτευσης που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο παρουσία του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου, συζητήθηκε το σχέδιο δράσης της κυβέρνησης μέχρι και τη Δευτέρα.

Στο αυριανό κυβερνητικό συμβούλιο στο Μέγαρο Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας θα ενημερώσει τα μέλη του για τις προτάσεις τις οποίες θα παρουσιάσει η Ελλάδα στην έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup και της Συνόδου Κορυφής.

Αξίζει αν σημειωθεί ότι ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και αρμόδιος για τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις βρίσκονται ήδη στις Βρυξέλλες, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός είναι πιθανό να μεταβεί την Κυριακή στη βελγική πρωτεύουσα.

Με βάση κυβερνητικές πηγές, αυτά είναι τα νέα μέτρα που θα παρουσιαστούν στους δανειστές:

-Κατάργηση των πρόωρων συντάξεων από 1/1/2016 και σε βάθος τριετίας. Με βάση υπολογισμούς της ομάδας διαπραγμάτευσης, το όφελος από αυτό το μέτρο μπορεί να αγγίξει τα 200 εκατ. ευρώ το χρόνο, την ώρα, όμως που οι Βρυξέλλες ζητούν κατάργηση των πρόωρων από... αύριο κιόλας.

-Στο θέμα του ΦΠΑ η κυβέρνηση επιδιώκει να μείνει στο 13% για τα τιμολόγια ενέργειας και στην εστίαση και το υπόλοιπο των απαιτήσεων των δανειστών να καλυφθεί με εναλλακτικά φορολογικά μέτρα. Με αυτόν τον τρόπο, με τη νέα πρόταση καλύπτεται από την Αθήνα το 0,43% των απαιτήσεων που έχουν οι δανειστές, την ώρα που αυτοί απαιτούν τα έσοδα από τον ΦΠΑ να καλύψουν το 1%.

-Αναφορικώς με τις υψηλότατες επικουρικές συντάξεις, αν και το ψαλίδι παραμένει στο τραπέζι, κυβερνητικά στελέχη σημειώνουν ότι μια μείωσή τους δεν θα αποδώσει πάρα πολλά στην κατηγορία 1.000 έως 3.000 ευρώ, αφού μόλις 80.000 άτομα παίρνουν αυτές τις συντάξεις από τους συνολικά 3 εκατ. συνταξιούχους

-Νέες μειώσεις στις αμυντικές δαπάνες.

-Αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης σε εισοδήματα πάνω από 30.000 ευρώ.

-Φόρος στις επιχειρήσεις με κέρδη που ξεπερνούν τα 500.000 ευρώ.

-Περαιτέρω απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με άνοιγμα όσων επαγγελμάτων είναι ακόμα κλειστά.

Κατά την κυβέρνηση, πάντως, σημείο-κλειδί για συμφωνία είναι η χρηματοδότηση και η ρύθμιση του χρέους με σαφή αναφορά.

Ταυτοχρόνως, οι εταίροι τηρούν στάση αναμονής για τις νέες προτάσεις της Αθήνας, ενώ το πρώτο που θα κοιτάξουν στο νέο κείμενο που θα υποβληθεί είναι αν εξοικονομούνται 300 εκατ. ευρώ. Αν όλα πάνε καλά, τότε τη Δευτέρα στο Euro Working Group θα δοθεί το πράσινο φως για να λάβει τις αποφάσεις του αμέσως μετά το Eurogroup, ενώ το βράδυ της ίδιας ημέρας, η συμφωνία θα επικυρωθεί και στο επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων. Αν δεν πάνε, τότε όλα μετατίθενται για μετά από την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής.

Πηγή

Είναι πολλά τα λεπτά Αλέξη

Γράφει ο Φέλιξ

Η Ελλάδα βοά για τους χατζηαβατισμούς του Τάκη Χατζή και τα δήθεν πτυχία του, το HOT DOC που το αποκαλύπτει έχει ξεπουλήσει, το υπουργείο ζητά πίσω τα χρήματα που του κατέβαλε το ελληνικό δημόσιο, αλλά οι βουλευτές Γιάννης Βρούτσης και Αλέξης Μητρόπουλος τον τιμούν με την παρουσία τους στην εκπομπή του "Ακραίως". 

Αυτό σημαίνει πολιτικό κριτήριο και ευθιξία.

Να αποκαλύπτεται πως κάποιος εξαπατά την κοινή γνώμη και το ελληνικό Δημόσιο, πως είναι ψευδεπίγραφος της δημοσιογραφίας και εσύ να του δείχνεις την προτίμησή σου.

Να τον επιλέγεις για να πεις τις πολιτικές σου θέσεις.

Μπράβο στους δύο βουλευτές και ιδιαίτερα στον Αντιπρόεδρο της Βουλής Αλέξη Μητρόπουλο για τον σεβασμό τους στον θεσμικό τους ρόλο.

Να έχει κλέψει κάποιος από το Δημόσιο ένα εκατομμύριο και να χειροκροτούν την απάτη. 

Είναι πολλά τα λεπτά μάλλον. Της δημοσιότητας . Ή είναι λίγο το μέτρο της ηθικής.

Πηγή

Μια λύση υπάρχει για την ενωμένη Ευρώπη

Μερικά εικοσιτετράωρα πριν από την τελική κρίση, οποιαδήποτε σώφρων πρόβλεψη για το αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής της Δευτέρας και την έκβαση της διαπραγμάτευσης Ελλάδας και δανειστών θα έπρεπε να αρχίζει και να τελειώνει στην εκτίμηση ότι "όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά", όπως εκτιμούσαν χθες όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές, καθεμιά με τον τρόπο της. Όμως μια πιο αποστασιοποιημένη ματιά θα επέτρεπε το συμπέρασμα ότι τη Δευτέρα για τους 19 ηγέτες που θα παρευρεθούν στη σύνοδο υπάρχει μόνο μια λύση και έκβαση.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, που μέχρι χθες δεν είδαν και πολύ το φως της δημοσιότητας, στο Eurogroup της Πέμπτης ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών βρέθηκε μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη που του επεφύλασσε η εκπρόσωπος του ΔΝΤ. Κατά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Πορτογαλία, που στα μάτια της κοινής γνώμης αλλά και των δανειστών μας ξεπέρασε επιτυχώς το Μνημόνιο επειδή "έκανε τα μαθήματά της", παρ' ότι ακόμη παράγει πρωτογενή ελλείμματα, σε αντίθεση με την Ελλάδα που παράγει πλεονάσματα, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο ασφαλιστικό της σύστημα και οφείλει να πάρει -τα γνωστά- μέτρα για να τα ξεπεράσει. Η απάντηση του Πορτογάλου υπ. Οικονομικών ήταν κοφτή και άκρως πολιτική: Ξεχάστε το, τον Οκτώβριο έχουμε εκλογές.

Ένα μήνα αργότερα, τον Νοέμβριο, θα διεξαχθούν εκλογές στην Ισπανία και σχεδόν έχει προεξοφληθεί ότι ο Ραχόι θα έχει την τύχη του καλού του φίλου Αντ. Σαμαρά, με τους Podemos να εμφανίζονται δυναμικά στο προσκήνιο και να θεωρείται πιθανότατο ότι θα αναλάβουν κυβερνητικό ρόλο. Πριν από λίγες ημέρες διεξήχθησαν εκλογές στη Δανία και οδήγησαν το κυβερνών σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην αντιπολίτευση, με πραγματικό νικητή το ακροδεξιό και αντιευρωπαϊκό Κόμμα του Λαού (DF), που θα παραμείνει εκτός κυβέρνησης.

Μπορεί το τελευταίο διάστημα στη διεθνή πολιτική σκηνή και στα ΜΜΕ να έπαιξε πολύ το Grexit, αλλά στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες γνωρίζουν ότι το μεγάλο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν ως ενδεχόμενο είναι το Brexit. Ο Σόιμπλε, από τον "ρόλο" που έχει αναλάβει, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος, διατείνεται ότι ούτε για το Brexit χάνει τον ύπνο του, όμως η Μέρκελ δηλώνει ότι, για να παραμείνει η Βρετανία στην Ε.Ε., συζητάει ακόμη και την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Υπάρχουν, βεβαίως, πολλά ακόμη προβλήματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, είτε αφορούν χώρες της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. είτε αφορούν την "αρχιτεκτονική", την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ευρώπης. Αν η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν έχει κλειστά τα μάτια και τα αφτιά, αν δεν βρίσκεται εκτός τόπου, χρόνου και Ιστορίας, αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να επιμένει σε μια πολιτική που τρώει τα παιδιά της και οδηγεί τους λαούς της στο βάραθρο ούτε διαθέτει την πολυτέλεια να ανοίγει τρύπες στο σώμα της και να ακρωτηριάζεται. Οφείλει να απαντήσει στα προβλήματά της πολιτικά και να κλείνει ένα - ένα τα μέτωπα, αρχίζοντας από τα -συγκριτικά- μικρότερα.

Πηγή

ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ συμπράττουν και «μένουν Ευρώπη»

Ο πρώην τομεάρχης του Ποταμιού Λυκούργος Λιαρόπουλος, που έγινε ευρύτερα γνωστός με το ασυγκράτητο «Γερούν γερά» μετά την πρώτη συνάντηση Ντάισελμπλουμ -Βαρουφάκη, γελούσε δίπλα στον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Θάνο Πλεύρη. Ήταν ένα μόνο από τα στιγμιότυπα στα οποία απαθανατίστηκε η προσέγγιση στελεχών των τριών κομμάτων της λεγόμενης φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης με κεντρικό σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη», την προηγούμενη Πέμπτη το απόγευμα. 

Είχε προηγηθεί κοινή προσπάθεια από βουλευτές και πολιτευτές που πήραν πάνω τους την προσπάθεια να μαζευτεί κόσμος στην πλατεία Συντάγματος. Στα social media τα έδωσαν όλα από τον Γ. Μουρούτη μέχρι τον Οδ. Κωνσταντινόπουλο και από τον Γ. Κουμουτσάκο μέχρι την Ε. Χριστοφιλοπούλου. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γ. Ραγκούσης ανέβαζε φωτογραφίες στη διάρκεια της κινητοποίησης εκφράζοντας τη συγκίνησή του γι' αυτό που συνέβαινε, την ώρα που η Σοφία Βούλτεψη έκανε δηλώσεις στα κανάλια. Στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, τόσο στο Μέγκα όσο και στον Σκάι, το γεγονός προβλήθηκε σχεδόν ως ιστορικής σημασίας, ενώ η «γραμμή» ότι «μίλησε η σιωπηρή πλειοψηφία» διαχύθηκε σε όλο το μνημονιακό τόξο. 

Η διαδήλωση αυτή ήταν πράγματι η πρώτη μεγάλη αντικυβερνητική κινητοποίηση μετά τις εκλογές και προβλήθηκε ως αμιγώς φιλοευρωπαϊκή, ενώ ήταν (και) βαθύτατα αντιπολιτευτική, σε μια συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη ενόψει της έκτακτης Συνόδου Κορυφής για το ελληνικό ζήτημα τη Δευτέρα. Η σημασία της δεν εξαντλείται στην αυθόρμητη συμμετοχή πολιτών που ανησυχούν για την ελληνική παρουσία στην ευρωζώνη ούτε στο «καπέλωμα» που τους έγινε από τα κόμματα και ειδικά από τη ΝΔ που πρωταγωνίστησε. Η σημασία της εκτείνεται στο ότι το μήνυμα της πλατείας λειτουργεί ως πρόπλασμα για τη δημιουργία μιας «ευρωπαϊκής συμπαράταξης» που προορίζεται να δοκιμαστεί στις επόμενες εκλογές.

Η ιδέα είναι η ένταξη της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ σε ένα συμμαχικό σχήμα που θα μπορούσε να έχει - σύμφωνα με όσα συζητιούνται στο παρασκήνιο - ως επικεφαλής τον Γ. Στουρνάρα, τον Δ. Αβραμόπουλο ή τον Π. Πικραμμένο. Τα τρία κόμματα δεν χρειάζεται να διαλυθούν αφού υπάρχει τρόπος να διεκδικηθεί το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα εφόσον δημιουργηθεί νέος πολιτικός φορέας στον οποίο θα προσχωρήσουν. 

Κουβέντες γίνονται ακόμη και για τους ρόλους που θα μοιραστούν την επόμενη μέρα, αν δηλαδή κατάφερναν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να γίνει υπουργός Οικονομικών ο Ευ. Βενιζέλος και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Α. Σαμαράς. 

Μέχρι τώρα ο σχεδιασμός «κόλλαγε» στην άρνηση του Ποταμιού να συνεργαστεί με το «παλιό». Ο Στ. Θεοδωράκης είχε διαψεύσει κατηγορηματικά πληροφορίες ότι κινείται σε μια τέτοια κατεύθυνση. Όμως, από τη στιγμή που πρότεινε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών «που πιστεύουν στη Δημοκρατία και στην Ευρώπη» άρχισε να διαφαίνεται ότι αρχίζει να το βλέπει διαφορετικά. Άλλωστε, αν γίνουν εκλογές σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, το κόμμα του θα πιεστεί πολύ και αρκετά στελέχη του θα ζητήσουν ίσως συμμετοχή στην “ευρωπαϊκή συμπαράταξη”. Προφανώς και για τον Στ. Θεοδωράκη θα μετρήσουν πολύ οι όροι της όποιας τρικομματικής συνεργασίας και ασφαλώς ο προσωπικός του ρόλος. 

Αρχιτέκτονας του εγχειρήματος - στο πολιτικό επίπεδο - είναι ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έτσι θα μπορούσε να διατηρήσει την παραμονή του στην ηγεσία της ΝΔ εξουδετερώνοντας - για κάποιο διάστημα τουλάχιστον- τους δελφίνους. Την προηγούμενη εβδομάδα είχε συναντήσεις με τον ΠτΔ, τον Κ. Καραμανλή και τον Κ. Σημίτη, ενώ λέγεται ότι θα επιδιώξει να δει και τον Λ. Παπαδήμο. Σε όλες του τις συναντήσεις, με βάση τις διαρροές, εκδηλώνει την ανησυχία του για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και ζητά ενεργοποίηση όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων προκειμένου να αποφευχθεί ρήξη με την ευρωζώνη. 

Ανάλογες ανησυχίες έχουν επιχειρηματίες, τραπεζίτες, μιντιάρχες που ενθαρρύνουν στο παρασκήνιο μια ευρωπαϊκή συμμαχία στην πολιτική σκηνή. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Α. Παπαδόπουλος και ο πρύτανης της ΑΣΟΕΕ Δ. Γάτσιος ακούγονται ως πρόσωπα που θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο στην ηγετική ομάδα ενός τέτοιου σχήματος, το οποίο το ονειρεύονται και στις Βρυξέλλες. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο η Κομισιόν υποδέχθηκε τη διαδήλωση «Μένουμε Ευρώπη» (θα υποβάλει σχετική ερώτηση τη Δευτέρα ο αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Δ. Παπαδημούλης) ήταν πολύ ενδεικτικός της πολιτικής ανάγνωσης που γίνεται από το ευρωσύστημα των εσωτερικών εξελίξεων. 

Την επόμενη εβδομάδα ο επικεφαλής του Ποταμιού Στ. Θεοδωράκης θα συναντηθεί με τον Επίτροπο Π. Μοσκοβισί και θα έχει δείπνο εργασίας με πρωθυπουργούς της ευρωζώνης στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη. Είναι καλεσμένος του πρωθυπουργού του Βελγίου Γκι Φερχόφστατ. Τι κι αν είναι απλώς ένας πολιτικός αρχηγός αντιπολιτευόμενου κόμματος του 6%; Για τους έξω είναι ο κατάλληλος μεταφορέας μηνυμάτων και - με λίγη τύχη - θα ήταν ένας ιδανικός ρυθμιστής των εξελίξεων. 

Πηγή

Κρούγκμαν: Oι δανειστές πρέπει να φοβούνται περισσότερο το Grexit

Με νέο άρθρο του στο προσωπικό του ιστολόγιο την Παρασκευή, ο διακεκριμένος οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σχολιάζει τις εξελίξεις στην ελληνική διαπραγμάτευση, παρομοιάζοντας την Αθήνα του 2015 με το Μπουένος Άιρες του 2001. Επισημαίνει, παράλληλα, πως «έχει ήδη σπάσει η πρώτη γραμμή άμυνας ενάντια σε μια πιθανή έξοδο από το ευρώ».

Αναλυτικά το άρθρο του Πολ Κρούγκμαν έχει ως εξής:

Τα περιθώρια για την επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές γίνονται όλο και πιο στενά, αν και δεν έχουν κλείσει οριστικά. Δεν πρέπει να υπάρχουν βεβαιότητες για τις επιπτώσεις ενός Grexit.

Έχω μείνει σιωπηλός τον τελευταίο καιρό όσον αφορά τις εξελίξεις στην Ελλάδα επειδή ακριβώς δεν θέλω να συμβάλλω κι εγώ στη δημιουργία κλίματος πανικού. Εντούτοις, νιώθω πως πρέπει να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. 

Πρώτον, η πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι σε μια έξοδο από το ευρώ έχει ήδη σπάσει. Καμία χώρα δεν θα σκεφτόταν να φύγει από το ευρώ υπό το φόβο ότι μια τέτοια κίνηση θα πυροδοτούσε «την μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων», καθώς όλοι θα έτρεχαν να αποσύρουν τα χρήματα από τις τράπεζες. Αλλά αυτός ο φόβος δεν ισχύει πλέον για την περίπτωση της Ελλάδας, καθώς η χρηματοπιστωτική σταθερότητα έχει ήδη δεχθεί μεγάλο πλήγμα. Η Αθήνα του 2015 είναι το Μπουένος Άιρες του 2001.

Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομολόγο, τίποτα δεν τον ενοχλεί περισσότερο από το ιδεολόγημα ότι για όλα ευθύνεται η αναποτελεσματικότητα των Ελλήνων, οι οποίοι υποτίθεται ότι δεν έχουν κάνει τίποτα. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα καλείται να εφαρμόσει τρομακτικά επώδυνα μέτρα.

Το πρόβλημα είναι ότι οι μεγάλες περικοπές δαπανών σε μια οικονομία χωρίς ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και την δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμά της, οδηγούν σε τεράστια οικονομική συρρίκνωση. Το οποίο σημαίνει πως ότι κερδίζεται από το μέτωπο των δαπανών χάνεται από το μέτωπο των εσόδων.

Αυτό δεν είναι ένα λάθος των Ελλήνων, αλλά ουσιαστικά ένα σχεδιαστικό ελάττωμα του ίδιου του ευρώ. Όσον αφορά το Grexit, αυτήν την στιγμή κάποιοι από την πλευρά της τρόικας φαίνεται σχεδόν να καλωσορίζουν το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Αυτό είναι αρκετά παράξενο αν αναλογιστεί κανείς τα συμφέροντα των δανειστών. Όντως, οι ζωές των δανειστών θα γίνουν πιο εύκολες, για λίγο, γιατί δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά από την σκοπιά των πιστωτών, το Grexit είναι κάτι απόλυτα αρνητικό. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έπαιρναν λιγότερα χρήματα πίσω σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη συμφωνία που κρατάει την Ελλάδα μέσα και η απόδειξη ότι το ευρώ είναι τελικά αναστρέψιμο θα προλειάνει το έδαφος για μελλοντικές κρίσεις, ακόμα και αν η ΕΚΤ καταφέρει να συγκρατήσει αυτήν την κρίση.

Και όπως γράφει και ο Μάρτιν Γουλφ, «η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να την αντιμετωπίσουν».

Οι Έλληνες από την άλλη πλευρά, μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με το οικονομικό χάος μετά την έξοδο από το ευρώ. Και ενδεχομένως η προειδοποίηση από την Τράπεζα της Ελλάδας ότι η υποτίμηση θα οδηγήσει την χώρα στον τρίτο κόσμο να είναι σωστή. Ωστόσο, θα ήθελα να γνωρίζω το μοντέλο και τα ιστορικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα αυτό.

Αλλά αν δεν συμβεί αυτή η εσωτερική κατάρρευση, ένα υποτιμημένο νόμισμα θα οδηγούσε τελικά σε μια ανάκαμψη, με ώθηση από τις εξαγωγές.

Το επιχείρημα είναι πως κανείς δεν πρέπει να έχει απόλυτες βεβαιότητες. Αλλά οι πιστωτές θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο από τους Έλληνες για μια ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ.

Πηγή μετάφρασης: Euro2day

Αντίστροφη μέτρηση με ομοβροντία τελεσιγράφων από τους πιστωτές

Ο πρωθυπουργός επεδίωκε από την αρχή μια λύση στο ελληνικό πρόβλημα που θα ερχόταν μέσα από πολιτική διαπραγμάτευση σε επίπεδο ηγεσιών. Με αυτή την έννοια, η πραγματοποίηση της έκτακτης Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης τη Δευτέρα συνάδει με την οπτική του. Όμως, η ατμόσφαιρα στην οποία θα πραγματοποιηθεί (όπως και ησυνεδρίαση του Eurogroup νωρίτερα) δεν έχει καμία σχέση με τις επιδιώξεις του Μεγάρου Μαξίμου ούτε καν με όσα ήταν γνωστά μέχρι τώρα για την ευρωπαϊκή τάση προς τη σύνθεση των αντιθέσεων μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις. 

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ φρόντισε να ξεκαθαρίσει έγκαιρα, από την Παρασκευή το βράδυ, ότι το δίλημμα είναι «συμφωνία ή χρεοκοπία» και άσκησε πολύ επιθετική κριτική στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλεεπέλεξε να εμφανιστεί απαισιόδοξος, προδιαγράφοντας ένα αδιέξοδο, ενώ σχεδόν όλα τα μηνύματα που εκπέμφθηκαν από την πλευρά των εταίρων - δανειστών είχαν πρόθεση πίεσης και καλλιέργειας έντασης. Είχε προηγηθεί ένα μπαράζ διαρροών για κλείσιμο τραπεζών από την επόμενη εβδομάδα και ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων που πυροδότησε μαζική εκροή καταθέσεων και αναζωπύρωσε το διεθνές ενδιαφέρον για ενδεχόμενο Grexit.

Στη Σύνοδο Κορυφής, εκτός των επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων των 19 κρατών μελών της Ευρωζώνης, θα συμμετάσχουν η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ. Έχει επίσης προσκληθεί και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ως πρόεδρος του Eurogroup. Το δίλημμα μπροστά στο οποίο αναμένεται να βρεθεί ο πρωθυπουργός είναι ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι το τέλος του μήνα, τότε η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη για τη χώρα μας, γιατί η ΕΚΤ θα σταματήσει να χορηγεί ρευστότητα στις δοκιμαζόμενες ελληνικές τράπεζες.

Είτε πρόκειται για μπλόφα είτε για απώλεια ψυχραιμίας, γεγονός είναι ότι το περιβάλλον θα είναι εξαιρετικά σκληρό για τη χώρα μας καθώς η διαπραγμάτευση έχει εξελιχθεί σε σύγκρουση, αν όχι σε βεντέτα. 

Κυβερνητικές πηγές αντέδρασαν στα χθεσινά τελεσίγραφα απορρίπτοντάς τα. «Αναμενόμενες, προβλέψιμες και αχρείαστες επί της ουσίας»,χαρακτήρισε ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος τις προειδοποιήσεις των δανειστών. Στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν ότι οι διεργασίες θα είναι εντατικές στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος για ένα συμβιβασμό, με το σενάριο της παράτασης του τρέχοντος προγράμματος για έξι μήνες να είναι αυτή τη στιγμή κυρίαρχο. 

Τις επόμενες ώρες αναμένεται επικοινωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ενώ δεν αποκλείονται συνομιλίες με τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ. 

Στην πραγματικότητα, η συμφωνία είναι εφικτή εφόσον υπάρξει βούληση. Η ελληνική πλευρά απορρίπτει μειώσεις συντάξεων και ζητά μια ρητή δέσμευση για την απομείωση του χρέους μαζί με ένα επενδυτικό-αναπτυξιακό πακέτο. Υπάρχει στις Βρυξέλλες επεξεργασμένη πρόταση για το χρέος και έτοιμο ένα πρόγραμμα στήριξης από την Κομισιόν, ενώ οι περικοπές συντάξεων θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με κάποιο από τα ισοδύναμα που έχει προτείνει η ελληνική πλευρά. Επομένως, αν οι εταίροι θέλουν συμφωνία, θα γίνει συμφωνία. 

Η συνέχεια, δηλαδή η πολιτική της διαχείριση, εξαρτάται από το περιεχόμενό της. Αν είναι μια πλήρης πρόταση, που εκτός από μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης θα περιλαμβάνει και αναπτυξιακές πολιτικές και ρυθμίσεις για το χρέος, τότε τα πράγματα θα είναι σχετικά εύκολα για τον πρωθυπουργό. Αν όχι, θα ανοίξει ο δρόμος για εκλογές τον Ιούλιο σε συνθήκες που αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν. 

Πηγή