Στέλιος Ράμφος: Ο φιλόσοφος των καναλιών και των ραδιοφώνων

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Τι δουλειά κάνει ένας φιλόσοφος; Αν κρίνω από τη δραστηριότητα του Στέλιου Ράμφου, βασική δουλειά του φιλόσοφου είναι να εμφανίζεται στον ΣΚΑΙ, στο ΜΕΓΚΑ, στον ΑΝΤΕΝΑ, στον ΣΚΑΙ fm, στον ΒΗΜΑ fm, οσονούπω και στονSport fm, για να μας πει ότι το ματσάκι γυρίζει. Αναλογιστείτε τι θα συνέβαινε αν επιδείκνυε ανάλογη συμπεριφορά ο Γερμανός φιλόσοφος  Ιμμάνουελ Καντ, αν γύριζε ολημερίς στις ρούγες και στα καπηλειά επιδιδόμενος σε καφενειακές αναλύσεις, με σύνθετες λέξεις αποτελούμενες από σαράντα γράμματα και βάλε. Αν τα έκανε αυτά ο Ιμμάνουελ, δεν θα έγραφε ποτέ την «Κριτική του καθαρού λόγου» και την «Κριτική του πρακτικού λόγου», δεν θα προλάβαινε καν να ισοπεδώσει τις Πέντε Λογικές Αποδείξεις περί της Υπάρξεως του Θεού και να λάβει επαξίως τον τίτλο του «Σφαγέα της Δογματικής».

"Αυτήν τη στιγμή, ομάδες πολιτικής ψυχοθεραπείας, μάς κυβερνάνε», απεφάνθη ο κ. Ράμφος, από το στασίδι του «ΒΗΜΑ fm". Πόσο ωραία, πόσο γλυκά, πόσο αβρά τα λένε οι φιλόσοφοι! Ο κ. Ράμφος ομιλεί για «ομάδες πολιτικής ψυχοθεραπείας», προκειμένου να περιγράψει  αυτό που ο Άδωνης Γεωργιάδης αποκαλεί «τρελοί Συριζαίοι που έχουν βαλθεί να καταστρέψουν την Ελλάδα». Εν πάση περιπτώσει,   ανεξαρτήτως εκφοράς, το συμπέρασμα είναι ακριβώς το ίδιο: Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι είναι ψυχοπαθείς. Αυτό μας λέει ο κ. Ράμφος, ο οποίος, άλλωστε, είναι εξοικειωμένος με τα ψυχιατρεία αντιφρονούντων, από τότε που ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Υπαρκτού Σοσιαλισμού.

Χρόνια έμεινε πιστός στο δόγμα του Υπαρκτού ο κ. Ράμφος και μετά, τσουπ, μεταπήδησε στο δόγμα του Χριστιανισμού και δη του Ορθοδόξου. Εύκολη η μεταπήδηση, αν κατέχεις της τεχνοτροπία, αλλάζεις απλώς τα ιερά βιβλία, τα ιερά λόγια, τα ιερά πρόσωπα. Μεταπηδάς, φιλόσοφε, και μετά ρίχνεις την Εκκλησία και την Ορθοδοξία στο πολιτικό αλισβερίσι: «Η Εκκλησία και η Ορθοδοξία  στην Ελλάδα είναι το πραγματικό πεδίο της ταυτότητος. Άρα, αν θέλεις να μην πας με στενά περιθώρια πολιτικοκοινωνικά, τα οποία μοιραία είναι διχαστικά από τη φύση τους, αν θέλεις να έχεις ένα όραμα  πλατύτερο, έχεις δικαίωμα να στραφείς προς τη μεγάλη δεξαμενή μιας πνευματικής ενότητας». Καταλάβατε τίποτα; Εγώ κατάλαβα ότι πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας.

«Το μεγάλο δίλημμα στο βάθος τώρα είναι: ή λιτότητα με αλήθεια ή πείνα με ψέματα». Πείτε το μας, κ. Ράμφο, να μην χάνουμε άδικα το χρόνο μας. Σιγά μην διαλέξουμε την πείνα με το ψέμα, για ηλίθιους μας περάσατε. Την λιτότητα με την αλήθεια θα διαλέξουμε απαξάπαντος.  Η αλήθεια είναι το μπαχαρικό της ψυχής, νοστιμεύει τα πάντα, ακόμη και την λιτότητα. Το λέτε και σεις, άλλωστε: «Πρέπει να αποδεχτούμε ότι θα πάμε σε λιτότητα με αλήθεια, δηλαδή θα βγούμε να πούμε τι ακριβώς γίνεται, αν θέλουμε να δούμε χαΐρι και προκοπή».  Ωραία τα λέτε, αν και η λέξη «χαΐρι» δεν είναι και τόσο κομψή, ιδίως για φιλοσόφους.

Λιτότητα και αλήθεια, λοιπόν. Ποιαν αλήθεια, όμως, κ. Ράμφο; Την αλήθεια του Κυρίου, την αλήθεια τη δική σας, την αλήθεια των δανειστών;

Πηγή