Όταν δάκρυσε η Ιστορία …

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου  

Εκείνοι με τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα κι εμείς με τις παρακαταθήκες μας, καταχωρισμένες στη συλλογική συνείδηση και το ομαδικό θυμικό, χωρίς ενοχές και συμπλέγματα.

Εκείνοι οικονομικοί εγκληματίες κατά συρροή κι εμείς θύματακατ΄εξακολούθηση. Τώρα όμως τιμωροί, δίκαιοι και δικαιωμένοι.

Αγριεύτηκαν και αγρίεψαν τα τάγματα των εθελόδουλων, μόλις κατάλαβαν ότι πήγε στράφι η προπόνηση στον πάγκο των Βρυξελλών, τις τελευταίες ημέρες.Προσδοκώντας » ανάσταση νεκρών», καραδοκούσαν για αποτυχία η οποία θα οδηγούσε σε εκλογές, όπου θα κατέβαιναν από κοινού, ως ευρωπαϊκό μέτωπο. Αλλά το δημοψήφισμα ήρθε κατακούτελα και έχασαν έτσι κάθε πρόσχημα, οι «μένουμε Ευρώπη- Γερμανία». Ταυτόσημες  και οι τρεις ανακοινώσεις ( Ν.Δ. ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) βγαλμένες από το ίδιο εργαστήριο. Τρομοκρατικές, ανεύθυνες και επικίνδυνες, καθώς με τη σπέκουλα και την κακοήθεια, έστειλαν τον κόσμο νυχτιάτικα στα ΑΤΜ και τα βενζινάδικα.

Και δεν βρέθηκε ένα κανάλι να πει ότι για να διακοπεί η χρηματοδότηση του Ντράγκι, απαιτούνται οι ψήφοι από τα 3/5 των μελών του συμβουλίου της ΕΚΤ και των 17 κεντρικών τραπεζιτών και το κυριότερο η υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης. Έσπευσαν να αναμεταδώσουν τις υστερικές αντιδράσεις της BILD κατά της Ελλάδας , αλλά κουβέντα για τη διαβεβαίωση του Bloombergότι τη Δευτέρα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα οι ελληνικές τράπεζες.

Χαρακτήρισαν διχασμό την προσφυγή στο λαό, δείχνοντας πόσο τονπεριφρονούν και αποκαλύπτοντας πόσο τον φοβούνται. Έσπερναν φήμες ότι απειλεί με παραίτηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ θα προκηρύξει εκείνος το δημοψήφισμα, ή ότι διαφωνεί η Ζωή Κωσνταντοπούλου, την ώρα που η Πρόεδρος της Βουλής έκανε συγκινημένη δηλώσεις, έξω από το Μαξίμου!

Η μεταμεσονύκτια ανακοίνωση του πρωθυπουργού για το  δημοψήφισμα – αφού είχε κλείσει η wall street- είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πολιτική πρωτοβουλία ιστορικής σημασίας και μια ηγετική κίνηση ευρύτατου βεληνεκούς, που θα μνημονεύεται για χρόνια ως καταλύτης εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη.

Είναι η ένεση που χρειαζόταν η Ελληνική Δημοκρατία και η ανάσα που χρειαζόμασταν οι πολίτες της, για να βγούμε από την ταπείνωση, το τέλμα, την αμηχανία, το φόβο και την παράλυση.

Είναι η αφορμή να ξαναζήσει η Ελλάδα το μεγαλείο των αγώνων του 114 που έγινε 120 και ορίζει με δυο γραμμές την πεμπτουσία της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Αξιοπρέπειας. Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, πρωταρχικό μέλημα και ζωτική ανάγκη κάθε ελεύθερου πολίτη:

 2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Είναι η υπόμνηση των φράσεων του Αλέξη  Τσίπρα στις προγραμματικές, τότε που έσπασε η φωνή του και η καρδιά μας:

«Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την ιστορία μας. Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού. Ερχόμαστε μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού και γι’ αυτό θα τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους. Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας» .

Είναι η στιγμή που δάκρυσε η Ιστορία από περηφάνεια και χωρίς προκατάληψη…

Πηγή