Η ιστορικότητα της επιλογής του ΟΧΙ

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας) *

Είναι πλέον απόλυτα κατανοητό σε όλους, ότι διανύουμε ιστορικές εποχές, καθώς ελάχιστες φορές στην ιστορία του αυτός ο λαός, έχει κληθεί να αποφασίσει μόνος του για τη μοίρα του.
Η ιστορικότητα της επιλογής του ΟΧΙ, είναι εκείνη που αποδίδει ιστορικότητα αντίστοιχα και στο ΝΑΙ, καθώς η ευθύνη του Έλληνα απέναντι στις συνθήκες που βιώνει καθίσταται ιστορική.

Όταν ο φασισμός ασκείται έμμεσα από Δημοκρατικά πολιτεύματα, που επιστρατεύονται προκειμένου να καθοδηγήσουν πάλι το λαό στην ποδηγέτηση του από το κεφάλαιο είναι χειρότερος και από αυτόν των απολυταρχικών καθεστώτων , γιατί το δηλητήριο στο δίνει με το κουταλάκι του φαρμάκου το «μητρικό» χέρι , αυτό που εμπιστεύεσαι και όχι ο εχθρός.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου είναι διαβρωμένη η σκάλα επικοινωνίας του λαού με το πολίτευμα του και κινδυνεύει να πέσει στον αγώνα του για να το φτάσει, καταργείται η σκάλα. Τα χέρια του λαού αποκτούν διαστάσεις χεριών γίγαντα, το κατεβάζει από εκεί ψηλά που το έχει τοποθετήσει και επαναπροσδιορίζει την αξία του.

Σε μια αντίστοιχη στιγμή σήμερα, ο ελληνικός λαός καλείται να πράξει ανάλογα, αποκαθιστώντας τη σχέση του με την Δημοκρατία. Απλά η Ελληνική κυβέρνηση κατάργησε τη σάπια σκάλα και έθεσε καινούργια αγωνιστικά δεδομένα ιστορικής ευθύνης για ιθύνοντες και μη.
Επί σειρές ετών, ο ελληνικός λαός βρισκόταν βυθισμένος στην γλυκιά νάρκη του καταναλωτισμού και έτσι άφηνε τα περιθώρια να εκπορνεύουν την Δημοκρατία του οι έμποροι του συγκεκριμένου ναρκωτικού. Έτσι και στήθηκε η μεγαλύτερη βιομηχανία θανάτου όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αλλά και για όλους τους λαούς που ήταν επιρρεπείς στην συγκεκριμένη εξάρτηση, ξεπουλώντας τις περιουσίες τους για μια δόση «καταναλωτικής ηρωίνης», μέχρι που κάποια στιγμή ξύπνησε από τον λήθαργο και αναζητούσε ευθύνες, χωρίς να αναλογίζεται ότι η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στον ίδιο.
Αυτή η ιστορική ευθύνη βαρύνει σήμερα τον ίδιο, προκειμένου να υπερασπιστεί την Δημοκρατία του, προκείμενου να υπερασπιστεί την Ιστορία του, κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες που τον καλούν να αγωνιά για το αν θα μπορεί να βγάλει χρήματα από το ATM για να αγοράσει τα εισαγόμενα προιόντα.
Και αν έχουν φθάσει σήμερα αρκετά εισαγόμενα προιόντα να καλύπτουν πάγιες πρώτες ανάγκες , είναι γιατί άφησε την οικονομία του στα χέρια κλεφτών που σακάτεψαν την εγχώρια παραγωγή και επιχειρηματικότητα, με απώτερο στόχο να ανοίξουν την πόρτα στο πολυεθνικό κεφάλαιο που σάρωσε τα πάντα.
Έτσι, οι εισαγωγές καταστάθηκαν περισσότερες από τις εξαγωγές και δημιουργήθηκε το έλλειμμα που είναι υπεύθυνο για την κρίση στην ελληνική οικονομία, γιατί το κέρδος δεν έμπαινε στις ελληνικές τσέπες και κατά συνέπεια δεν επαναεπενδυόταν στην ελληνική αγορά.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας , για το restart, ακόμη και από μηδενική βάση και αυτό γιατί διαθέτει όλα τα απαραίτητα παραγωγικά και εμπορικά μέσα για να δηλώσει αυτάρκεια, ακόμη και στα χειρότερα σενάρια υιοθέτησης εθνικού νομίσματος. Αρκεί να υπάρχει η βούληση, για την αποκατάσταση των συνθηκών δημοκρατίας, που θα διέπουν τις όποιες αγορές κινείται.
Γιατί η Δημοκρατία δεν πατάει σε νομίσματα, αλλά σε ιδεολογίες διευθέτησης της ίσης μεταχείρισης.
Το συνδημοκρατικό λοιπόν θα είναι, ο λαός να λειτουργήσει με ψυχραιμία, να σταθμίσει τα επιχειρήματα για να αποδώσει και τις αντίστοιχες ευθύνες και να ψηφίσει ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ», που του παρέχει η «μητέρα» Ευρώπη…
Έτσι θα δώσει μια ευκαιρία και στην Ευρώπη να τα ξαναβρεί με την Δημοκρατία, την οποία έχει καθυβρίσει και προσβάλλει βάναυσα , προκειμένου να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο.
Σε όποια περίπτωση, εμείς το ραντεβού μας με την ιστορία δεν θα το χάσουμε, ακόμη και αν χρειαστεί να ξαναγυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα, με αντίκρισμα τον εθνικό μας πλούτο, που πολλοί επιβουλεύονται…
Σχετικά δε με τους εκβιασμούς που ασκούνται τύπου capital control (έλεγχος τραπεζικών αναλήψεων) , προκειμένου να χτιστεί μια πλειοψηφία του ΝΑΙ, δεν είναι παρά μια κλασική τραπεζική διαδικασία που προβλέπεται πάντα σε περιπτώσεις κρίσεων ή bank run (υπεραναλήψεις χρημάτων ,τόσες πολλές και μεγάλες που δεν μπορεί το σύστημα να τις σηκώσει). Εδώ έχουμε την περίπτωση του bank run ,που ο κόσμος πανικοβλημένος σηκώνει τεράστιες ποσότητες χρημάτων , με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι τράπεζες να στερέψουν από χρήμα και να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν. Τότε το σύστημα κατεβάζει ασφάλειες για να αυτοπροστατευθεί και δεν έχει να κάνει ούτε με αλλαγή νομίσματος ,ούτε και με έξοδο από την ευρωζωνη.
Το “ΟΧΙ” όμως παραμένει το χρέος απέναντι στην ιστορία μας… και το “ΝΑΙ” το χρέος απέναντι στους δανειστές/κατακτητές μας…
Για αυτόν το λόγο πρεπει η ψήφος να είναι καθολική και αποφασιστική χωρίς τα διλλήματα του «ψευδοευρώ». Πρέπει να στέλνει μηνύματα αγωνιστικής ελευθερίας και Δημοκρατίας που είναι σε άσκηση, ενάντια στο φασισμό του «ο λαός δεν μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του, παρά μόνο μέσα από τους εκλεγμένους του». Πρέπει να ξεπερνά το φόβο για το άγνωστο που αποδομούσε ανέκαθεν την άσκηση της άμεσης Δημοκρατίας. Ο φόβος για το άγνωστο αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα μόνο όσων υποτάσσουν και όσων υποτάσσονται. Οι υπόλοιποι μπορούν να δημιουργούν ελεύθερα σε κάθε περιβάλλον, ακόμη και από τις στάχτες τους… 

*Η Παναγιώτα Μπλέτα γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New YorkΔραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου - Πρόεδρος των Δημοτικών Επιχειρήσεων Πολιτισμού και...