Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ: Με το κουρδιστό πορτοκάλι στο χέρι

Αν τα καταφέρει κανείς να δει την Αριστερά στη «μακρά της διάρκεια», υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν μπορούν εύκολα να του διαφύγουν. Το ένα είναι ότι ο πολιτικός λόγος που εκπέμπεται από τα αριστερά έχει πάντοτε μια –λιγότερο ή περισσότερο προφανή- ταξική μεροληψία. Αυτή η διακριτή αφετηρία είναι η «κόκκινη σημαία» που κυματίζει σε κάθε επικράτεια του αριστερού χώρου και αποτελεί σε τελευταία ανάλυση την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην ιστορική Αριστερά και τα μεταμοντέρνα ψευδώνυμά της. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο, εξίσου ευδιάκριτο χαρακτηριστικό, που ταξινομεί τις «φυλές» της Αριστεράς σε διάφορες κατηγορίες: η θέση που παίρνουν κατά καιρούς τα αριστερά κόμματα εκτιμώντας το καθένα με τα δικά του αναλυτικά εργαλεία και τη δική του παράδοση, τον λεγόμενο «συσχετισμό των δυνάμεων».

Εις τα καθ’ ημάς, οι πιο μετριοπαθείς (ή, αν έτσι νομίζετε, οι πιο συντηρητικοί) που πιστεύουν ότι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν επιτρέπει προς το παρόν τίποτα παραπάνω από μια σχετικά ήπια αλλαγή μέσα στα ευρωπαικά πλαίσια συσπειρώθηκαν σιγά-σιγά στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι, πιο τολμηροί ίσως (ή, αν έτσι θέλετε, πιο αιθεροβάμονες) συσπειρώθηκαν σε διάφορα αριστερά σχήματα πέραν του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, υπήρξε και η ιδιομορφία που ακούει στο όνομα ΚΚΕ. Η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ από τη μια μεριά εκτίμησε ότι οι υποκειμενικές συνθήκες δεν είναι ώριμες για την άμεση αλλαγή του κοινωνικού συστήματος, αλλά από την άλλη εξόρκισε κάθε απόπειρα βελτίωσης στα πλαίσια του παρόντος συστήματος, καταψηφίζοντας αδιακρίτως ό,τι πρότεινε τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες δυνάμεις.

Στο πλέγμα των ιστορικών διαιρέσεων της ελληνικής Αριστεράς προστέθηκε από το 2010 και μετά ένας ακόμη Γόρδιος δεσμός: το μνημόνιο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, η αντι-μνημονιακή πολιτική υπήρξε καθοριστική για τη συγκρότηση ενός ρωμαλέου κινήματος. Αντίθετα, το ΚΚΕ θεώρησε ότι όλη η συζήτηση για το μνημόνιο έχει δευτερεύουσα μόνο σημασία –μπροστά στο πραγματικό επίδικο που δεν ήταν άλλο από τη «λαική εξουσία» και την «κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής». Το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλό, αλλά εμπεριείχε ένα σημείο ρήξης: έξοδο από το μνημόνιο, παραμονή στην Ευρωζώνη και παράλληλα εισαγωγή μέτρων που αμβλύνουν τις κοινωνικές αδικίες και ευνοούν την ανάταξη της οικονομίας (μέσω εκτεταμένης αναδιανομής). Δοθείσης της ευκαιρίας, ο κόσμος επέλεξε αυτό που έβγαζε νόημα και επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και τους αντι-μνημονιακούς συμμάχους του να σχηματίσουν κυβέρνηση στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Όλα αυτά μέχρι πριν λίγες βδομάδες, όταν στο πέρας μιας βασανιστικής διαπραγμάτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας διαπιστώνει ότι ο συσχετισμός των δυνάμεων σε ευρωπαικό επίπεδο δεν επιτρέπει ούτε καν αυτή (τη σχετικά ήπια) αλλαγή που είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του. Και για αυτό, μετά μάλιστα από ένα δημοψήφισμα που επιβεβαίωσε πανηγυρικά τη διαπραγματευτική τακτική του με τις τράπεζες κλειστές, αλλάζει πάραυτα –και με δραματικό τρόπο- την πολιτική του ατζέντα. Ο πρωθυπουργός εξηγεί στο πανελλήνιο που παρακολουθεί εμβρόντητο ότι δεν υπήρχε άλλη λύση από το να υπογραφεί ένα νέο μνημόνιο μπροστά στον κίνδυνο μιας άτακτης χρεοκοπίας. Ορισμένοι βουλευτές που πρόσκεινται στην Αριστερή Πλατφόρμα και επιφανή στελέχη του κόμματος διαχωρίζουν τη θέση τους και καταψηφίζουν τα προαπαιτούμενα για την προς υπογραφή συμφωνία, αλλά η πλειοψηφία στηρίζει την απόφαση του πρωθυπουργού. Κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει εν τοις πράγμασι την αντι-μνημονιακή του πολιτική και τις προγραμματικές του θέσεις, ενώ στο οραματικό επίπεδο παραμένει ακόμη προσηλωμένος στο αντι-μνημονιακό δόγμα και τη λογική του «αλλάζουμε την Ευρώπη». Για το ΚΚΕ ισχύει βέβαια το «όπερ έδει δείξαι»: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ αντι-μνημονιακό κόμμα. Όλα αυτά ήταν ένα συνειδητό ψέμα για να εξαπατηθούν οι ψηφοφόροι!

Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη το ΚΚΕ, το ιστορικό αυτό κόμμα που έγινε, δυστυχώς, κόμμα της ιστορίας. Το ζήτημα είναι τι κάνει τώρα η νοήμων Αριστερά. Και για μεν τους διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ μικρό το πρόβλημα: θα αποχωρήσουν πιθανότατα από το κόμμα και θα συνεχίσουν την αντι-μνημονιακή τους προσπάθεια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Καμιά αντίφαση, καμιά ανακολουθία -πέρα βέβαια από τον τεράστιο γκρίζο ελέφαντα (τη χρεοκοπία) που είναι παρών στο δωμάτιο χωρίς να τον λαμβάνει κανείς υπόψη του. Για αυτούς -και για πολλούς άλλους- το μείζον πρόβλημα το έχει ο «υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ», αυτός που οδεύει προς ένα έκτακτο συνέδριο, έχοντας ψηφίσει στη Βουλή εκείνο ακριβώς που αντιμάχονταν μέχρι τώρα. 

Ας μη γελιόμαστε. Αν είναι κάτι που θα νομιμοποιήσει την επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να αποδεχθεί ένα νέο μνημόνιο δεν είναι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η προσφυγή στις κάλπες. Κι εκεί, ό,τι κι αν λένε τώρα οι δημοσκοπήσεις, τα πράγματα είναι άδηλα. Άδηλα, πρώτον, διότι αυτοί που μπορεί να αποχωρήσουν από τον οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο οι μεγαλοσχήμονες, αλλά και ένα τμήμα του κόσμου που δούλεψε με ανιδιοτέλεια και ταπεινοφροσύνη τόσα χρόνια στα κινήματα. Τα νέα παιδιά, τους καλλιτέχνες και τους επιστήμονες που στελέχωσαν τις δομές αλληλεγγύης, έδωσαν χρώμα και ζωή στο ραδιόφωνο και πάλεψαν στις Σκουριές και στην Κερατέα, γιατί θεώρησαν ότι αυτό που λέμε μνημόνιο ήταν η συντομογραφία μιας επιθετικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κατέστρεφε συστηματικά και ανθρώπους και περιβάλλον. Άδηλο όμως είναι το αποτέλεσμα των εκλογών και για έναν δεύτερο λόγο: αποδεχόμενος τη ζοφερή  πραγματικότητα ενός νέου μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της Αριστεράς, οφείλει τώρα να περιγράψει τον χαρακτήρα και τον οδικό χάρτη μιας άλλης ρήξης με το καθεστώς. Και για να εξηγούμεθα: από μόνες τους, η εφαρμογή του ποινικού κώδικα, η σύλληψη των φοροφυγάδων και η παραπομπή των παραβατών στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα δεν συνιστούν αριστερό πρόγραμμα, αλλά μεταχρωμασία -από το κόκκινο προς άλλες αποχρώσεις.

Μια σοφή οδηγία για το παρακεί είναι ότι η κυβερνώσα Αριστερά θα πρέπει ίσως να γίνει πιο ταπεινή και να αφουγκρασθεί τις εντάσεις της κοινωνίας όταν αυτή αμφισβητεί τα «θέσφατα». Και πράγματι, πόσοι και πόσες δεν είχαν εκφράσει επιφυλάξεις όταν τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονταν ότι οι δανειστές στο τέλος θα υποχωρήσουν. Και πόσοι τώρα δεν αμφιβάλλουν, όχι για τις καλές προθέσεις, αλλά για το εάν θα είναι τεχνικά δυνατόν από τη μια να εφαρμόζει η κυβέρνηση ένα επαχθές μνημόνιο και από την άλλη να εφευρίσκει ισοδύναμα μέτρα που θα ανακουφίζουν την κοινωνία από τις πληγές της μνημονιακής πολιτικής. Ίσως λοιπόν η «απεμπλοκή από το μνημόνιο» που δειλά-δειλά εμφανίζεται στην πολιτική εργαλειοθήκη του ΣΥΡΙΖΑ να πρέπει να ωριμάσει σε κάτι σαφέστερο. Εννοούμε μια συντεταγμένη προετοιμασία για την έξοδο από την Ευρωζώνη, υπονοούμε κάποιο είδος «ανυπακοής» όταν οι πολιτικές μετοχές μας ανέβουν στην Ευρώπη, σκεφτόμαστε κάποιο τύπο συσπείρωσης και συνεργασίας πέρα από τα ευρωπαικά όρια, μας ενδιαφέρει μια στρατηγική συμμαχία με τις δυνάμεις της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας για να διευρυνθούν τα ρήγματα; Αυτή τη φορά δεν αρκούν οι εικασίες. Εκκρεμούν δύσκολες αποφάσεις. 

Το έχουμε ξαναπεί από αυτές τις γραμμές. Όταν τα πράγματα ζορίζουν, οι τέχνες και τα γράμματα προσφέρουν ενόραση και παρηγοριά.  Για να μη παραθέσουμε λοιπόν το γνωστό «άλλα θέλω κι άλλα κάνω» του Σωκράτη Μάλαμα (που άλλωστε αναφέρεται σε άλλου τύπου αντιφάσεις), ας ακούσουμε προσεκτικά τι λέει ο συγγραφέας του περίφημου βιβλίου «το κουρδιστό πορτοκάλι», που έγινε πασίγνωστο από την ομώνυμη ταινία του Stanley Kubrick. Λέει λοιπόν ο Anthony Burgess στο New Yorker:

Άκουσα για πρώτη φορά την έκφραση «τόσο περίεργο όσο ένα κουρδιστό πορτοκάλι» σε μια pub του Λονδίνου πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια φράση της αργκώ που σημαίνει κάτι αλλόκοτο ή τρελό, τόσο ακραίο όσο θα ήταν να ανατρέψεις τη Φύση... Η εικόνα (ενός κουρδιστού πορτοκαλιού) με τράβηξε ως κάτι όχι απλώς φανταστικά καλό, αλλά και ως κάτι που είχε ένα μυστηριώδες νόημα, σουρεαλιστικό μεν, αλλά πραγματικό με έναν αισχρό τρόπο...                           

Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου και της ταινίας είναι ένας νεαρός φονιάς που ονομάζεται Άλεξ.  Ο Άλεξ αποτελεί μια κωμική μικρογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που διασχίζει τον κόσμο κατακτώντας τον. Αλλά (σε αντίθεση με τον Αλέξανδρο) εκείνος μεταμορφώνεται σε αυτό που κατέκτησε....

Ο Άλεξ και οι φίλοι του ληστεύουν, ακρωτηριάζουν, βιάζουν, βανδαλίζουν και τελικά σκοτώνουν. Ο νεαρός αντι-ήρωας συλλαμβάνεται και τιμωρείται, αλλά η (τυπική) τιμωρία δεν είναι αρκετή για το καθεστώς. Επειδή η φυλάκιση δεν αποτρέπει (πάντοτε) το έγκλημα, το Υπουργείο Εσωτερικών εφαρμόζει μια «θεραπεία αποστροφής» που προκαλεί έμετο και εγγυημένα θεραπεύει σε δυο βδομάδες…. Τελικά όμως, οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές και η οριοθέτηση της μιας παρόρμησης από την άλλη είναι πάντοτε δύσκολη. Ο Άλεξ επιχειρεί να αυτοκτονήσει. Σόκ προκαλείται στη φιλελεύθερη κοινωνία και (για αυτόν τον λόγο) ο νεαρός υποβάλλεται σε ύπνωση που του αποδίδει ξανά την ελευθερία βούλησης. Τον αποχαιρετάμε καθώς ονειρεύεται νέες μορφές επιθετικότητας. Κι αυτό θα πρέπει να εκληφθεί ως ένα είδος happy ending».

Για να προλάβω κάθε χυδαία παρερμηνεία και να προφυλάξω το υψηλό νόημα του έργου: προφανώς, παρά την συμπτωματική συνωνυμία, ο Άλεξ της ιστορίας δεν αντιπροσωπεύει τον Αλέξη Τσίπρα –που, όπως έχουμε ξαναπεί, αποδείχθηκε σπαθί. Το «κουρδιστό πορτοκάλι» αφορά όμως πάρα πολύ το νέο συλλογικό υποκείμενο που -όπως και νάχει- θα διαδεχθεί τον αντι-μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στην καινούργια μνημονιακή περίοδο. Είναι σε αυτό το σημείο που οι συσχετίσεις με πράγματα και καταστάσεις (όπως η μεταμόρφωση του νικητή σε ηττημένο, οι τραγικές συνέπειες της απώλειας της ελεύθερης βούλησης και ο αδήριτος νόμος της λογικής που μας απαγορεύει να πιστεύουμε ότι το κρέας θα γίνει ψάρι και το κακό καλό) δεν είναι καθόλου συμπτωματικές.

Ας ελπίσουμε στο καλύτερο. Άλλωστε, ο 105.5 στο κόκκινο εξακολουθεί ακόμη να έχει ως σήμα τις όμορφες παραλλαγές της Διεθνούς. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Σπύρος Γεωργάτος

«Πυρετός» διαβουλεύσεων με ορίζοντα τη συμφωνία μέχρι αύριο

Οι βουλευτές της συμπολίτευσης έχουν ενημερωθεί ότι πρέπει να βρίσκονται στην Αθήνα. Γνωρίζουν ότι μπορεί την Πέμπτη να τεθεί σε ψηφοφορία στη Βουλή η νέα δανειακή σύμβαση και τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δόσης (σε δύο χωριστά άρθρα). Θα το ξέρουμε οριστικά την Τρίτη το πρωί, γιατί αν ως τότε δεν έχει βγει λευκός καπνός από το ξενοδοχείο Χίλτον όπου γίνονται οι συζητήσεις μεταξύ κυβέρνησης και “κουαρέτου”, τότε θα προηγηθεί της μεγάλης συμφωνίας  (η οποία θα μετατεθεί για το φθινόπωρο) μια συμφωνία-γέφυρα και θα δοθεί περιορισμένη χρηματοδότηση για να καλυφθεί η δόση στην ΕΚΤ στις 20 Αυγούστου (3,2 δισ).

Η οδηγία του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς που εμπλέκονται είναι να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να κλείσει τις επόμενες ώρες η διαπραγμάτευση χωρίς να μείνουν μεγάλες εκκρεμότητες. Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι αν υπάρξει τώρα μια μεσοβέζικη λύση ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλε θα βρει ευκαιρία να θυμίσει τις ενστάσεις του σε σχέση με τη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος από τους εταίρους και να ζητήσει αυστηρότερη στάση.

Δύσκολα σημεία

Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν αποκκλίσεις στην προσέγγιση ως προς την απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου και ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (κάτι που θα ορίσει και την “ιδιοκτησία” του ελέγχου τους). Δεν έχει βρεθεί ακόμη συμβιβασμός στο θέμα της ρύθμισης των κόκκινων δανείων, επειδή οι δανειστές ζητούν να επιτραπεί η πώλησή τους από τράπεζες. Χάσμα υπάρχει και στα εργασιακά με επίκεντρο τη μετενέργεια για τις συλλογικές συμβάσεις ως προς την οποία οι δανειστές ζητούν τρίμηνη διάρκεια (αντί εξάμηνης που ισχύει σήμερα). Αλλαγές θα γίνουν στη ρύθμιση για τις 100 δόσεις με αύξηση επιτοκίου από το 3% στο 5% για όσους έχουν χρέος πάνω από 5.000 ευρώ, ενώ για μικρότερα ποσά μπαίνουν κριτήρια προκειμένου να ισχύει το μηδενικό επιτόκιο. 

Ακόμη, εξάλλου, δεν έχει ολοκληρωθεί ο κατάλογος με τα προαπαιτούμενα που δεν είναι σαφές αν θα περιλαμβάνει διατάξεις για τον περιορισμό των πρόωρων συντάξεων. Δεν έχει επίσης ξεκαθαριστεί αν θα προβλέπεται κάτι σχετικά με τη φορολόγηση των αγροτών πέρα από τη σταδιακή κατάργηση της επιστροφής φόρου στο αγροτικό ντίζελ. Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και για το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, όπως επίσης για παρεμβάσεις στην αγορά προϊόντων, με βάση την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.

Η αριθμητική του ΣΥΡΙΖΑ

Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη ψηφοφορία στη Βουλή για το νέο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης, είτε γίνει την Πέμπτη όπως επιδιώκει η κυβέρνηση είτε αργότερα, θα έχει καταλυτική επίδραση στην εσωκομματική αρχιτεκτονική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αριθμός των διαρροών θα δείξει τα όρια του εγχειρήματος Λαφαζάνη, παρόλο που δεν είναι βέβαιο ότι όσοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίσουν θα ακολουθήσουν την Αριστερή Πλατφόρμα στο δρόμο της για δημιουργία νέου αντιμνημονιακού, δραχμικού κόμματος. Από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης που θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) δεν αναμένονται διαρροές παρόλο που υπάρχει γκρίνια μεταξύ των βουλευτών τους για το πολιτικό κόστος που αναλαμβάνουν χωρίς ο πρωθυπουργός να το λαμβάνει υπόψιν του στον εκλογικό του σχεδιασμό.

Ο κ. Τσίπρας έχει δεχτεί δύο διαφορετικές εισηγήσεις: Κατά την πρώτη, θα πρέπει να προκηρύξει εκλογές αμέσως μετά την κρίσιμη ψηφοφορία για να γίνουν μέσα στον Σεπτέμβριο ώστε να ξεκαθαριστεί γρήγορα το πολιτικό τοπίο στο εσωκομματικό και το ευρύτερο πεδίο. Κατά άλλη αντίληψη, οι κάλπες θα πρέπει να στηθούν μετά το έκτακτο συνέδριο που προγραμματίζεται για τον επόμενο μήνα γιατί δεν είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς να αγνοεί τις κομματικές διαδικασίες και να λύνει τόσο σοβαρά ζητήματα, όπως η διάσπαση, με “αντικανονικούς” τρόπους. Η επιλογή που, τελικά, θα κάνει ο κ. Τσίπρας προφανώς θα επηρεαστεί από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το νέο πρόγραμμα αλλά επίσης από την έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Πηγή

Ανοιχτός στην επιστροφή του στον ΣΥΡΙΖΑ ο Φώτης Κουβέλης!

Ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, σε συνέντευξή του στον ρ/σ Παραπολιτικά, ερωτηθείς για το αν θα τον ενδιέφερε επιστροφή στο πολιτικό σκηνικό απάντησε πως «δεν απουσιάζω από το πολιτικό σκηνικό», ενώ συμπλήρωσε «Πρόταση δεν έχω αλλά πρέπει να σας πω ότι οι πολιτικές διαδικασίες συναρτώνται με την ύπαρξη προγραμματικών συμπτώσεων... Στο βαθμό που μπορεί να υπάρξουν αυτά τα στοιχεία τότε θα έχω την συμμετοχή μου». Σχετικά με το ενδεχόμενο επιστροφής του, υπογράμμισε «Ας αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν, στην πολιτική δεν έχει σημασία ποιος παίρνει τις πρωτοβουλίες σημασία έχει η συμφωνία αν υπάρχει προγραμματική σύμπτωση.»

Οι τοποθετήσεις του σχετικά με τα μέτρα και την συμφωνία, ήταν μάλιστα πολύ κοντά στις θέσεις των κυβερνητικών στελεχών «Είναι μια συμφωνία που αναμφισβήτητα έχει δύσκολους, σκληρούς όρους, έχει βαρύτατα μέτρα, θα υπάρξει επιβάρυνση των πολιτών βεβαίως έχει και το θετικό που μπορεί να λειτουργήσει ως αντίρροπο που είναι η χρηματοδότηση που περιμένει η χώρα μας με τα 85 δισεκατομμύρια και βεβαίως η συμμετοχή της χώρας στο πρόγραμμα Γιούνκερ. Κατά συνέπεια με δεδομένη αυτή τη ρευστότητα η οποία θα εξασφαλίσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αλλά και με τα υπόλοιπα χρήματα είναι δυνατόν και πρέπει άμεσα να δρομολογηθεί η ανάπτυξη. Γιατί χωρίς ανάπτυξη δεν θα μπορέσει ο τόπος να ορθοποδήσει.»

«Τα μέτρα είναι υφεσιακά σε μεγάλο βαθμό αλλά από την άλλη πλευρά με δεδομένο τον υφεσιακό χαρακτήρα αυτών των μέτρων είναι δυνατόν να έχουμε δρομολόγηση αναπτυξιακής διαδικασίας. Για παράδειγμα στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στήριξη κυρίως του πρωτογενούς τομέας που μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή ανάπτυξης της χώρας. Δύσκολα μεν τα πράγματα αλλά υπάρχουν και δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν.»

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Φώτης Κουβέλης είχε αποχωρήσει μαζί με την πλειοψηφία της Ανανεωτικής Πτέρυγας του Συνασπισμού, στο Συνέδριο του κόμματος το καλοκαίρι του 2010. Τότε που ο Συνασπισμός αποφάσιζε την ακόμα πιο εμφατική συμμετοχή του στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ο μετέπειτα πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έβλεπε σαν «αριστερίστικη στροφή». Μετά την συμφωνία της 12ης του Ιούλη όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να αποσυντίθεται και ίσως ο δρόμος για τον Φώτη Κουβέλη να ανοίγει και πάλι για την επιστροφή…

Πηγή

N.Y. Times: «Οι τράπεζες η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας»

«Οι ελληνικές τράπεζες είναι η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας» τονίζει σε σημερινό του άρθρο στους «New York Times» ο Χιούγκο Ντίξον.

Όπως αναφέρει, οι τράπεζες πρέπει να «επιδιορθωθούν» το συντομότερο, για να υπάρξει άρση των capital controls και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των καταθετών ώστε να υπάρξει χρηματοδότηση μίας μελλοντικής ανάκαμψης.

«Υπάρχουν καλοί και όχι τόσο καλοί τρόποι για να γίνει αυτό», σχολιάζει ο γνωστός αρθρογράφος.

Ο Ντίξον εξηγεί ότι οι ελληνικές τράπεζες «χτυπήθηκαν» βάναυσα από την αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

«Η εκροή καταθέσεων, που ήταν ένα περιοδικό φαινόμενο της ελληνικής κρίσης, απογειώθηκε ξανά. Μετά ακολούθησαν τα capital controls, όταν ο έλληνας πρωθυπουργός προκήρυξε το δημοψήφισμα του Ιουλίου μετά το οποίο αυξήθηκε δραματικά το ποσό που ζητά η κυβέρνηση από τους δανειστές της.

«Με λίγα λόγια» σχολιάζει ο αρθρογράφος «η μακρά ύφεση, που διακόπηκε για λίγο πέρυσι, επέστρεψε εκδικητικά. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που ήταν στο 35% πέρυσι θα ξεπεράσουν το 2015 κατά πολύ το 40% σύμφωνα με εκτιμήσεις του οίκου Moody's».

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, οι τράπεζες που έχουν ήδη ανακεφαλαιοποιηθεί αρκετές φορές από την αρχή της κρίσης, χρειάζονται αυτή τη στιγμή επιπλέον ένεση ρευστότητας 10-25 δισ. ευρώ.

Αυτό σημαίνει ότι μέχρι τότε, η ΕΚΤ, που παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες, έχει αρνηθεί την άρση των capital controls.

«Και όσο αυτά είναι σε ισχύ, ολοένα και περισσότερες εταιρείες θα χρεοκοπούν, αφήνοντας στις τράπεζες ακόμη περισσότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια» υπογραμμίζει ο Ντίξον.

Μέσα σε όλα αυτά ωστόσο ο αρθρογράφος βλέπει και μια χαραμάδα αισιοδοξίας και δεν είναι άλλη από τη μεταστροφή της κυβέρνησης σχετικά με τις απαιτήσεις των δανειστών.

«Αν και ο ελληνικός λαός ψήφισε ενάντια στους όρους των δανειστών στο δημοψήφισμα, ο Α. Τσίπρας έκανε αναστροφή και τώρα έχει εμπλακεί σε εποικοδομητικές συζητήσεις.

Υπάρχουν καλές πιθανότητες για συμφωνία, η οποία θα παράσχει στην ελληνική κυβέρνηση 86 δις ευρώ ως «αντάλλαγμα» για τα σκληρά μέτρα λιτότητας που θα λάβει η κυβέρνηση», σχολιάζει.

«Οι δανειστές φαίνεται να έχουν αποκλείσει το χειρότερο σενάριο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, με bail-in των ανασφάλιστων καταθέσεων. Αυτό θα απαιτούσε μετατροπή μέρους των καταθέσεων σε τραπεζικές μετοχές.

Είναι μια καλή ιδέα στη θεωρία, αλλά στην ουσία αυτή η πρακτική είναι λογική μόνο όταν υπάρχουν επαρκείς μετοχές και χρέος ώστε να μην πληγούν οι καταθέτες και οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τέτοιο ''μαξιλάρι'» γράφει.

Για τον Χιούγκο Ντίξον πάντως ως η καλύτερη επιλογή , θα ήταν ο ESM να έχει άμεση συμμετοχή στις τράπεζες.

Αντί για αυτό, φαίνεται πως το Ταμείο θα δανείσει χρήματα στην Αθήνα, η οποία με τη σειρά της θα χορηγήσει κεφάλαια στις τράπεζες. Μία απευθείας ανακεφαλαιοποίηση θα ήταν προτιμότερη, γιατί θα έκοβε το δεσμό μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών της χώρας.

Ένα επιπλέον πλεονέκτημα θα ήταν ότι αν η ευρωζώνη είχε απευθείας ιδιοκτησία των τραπεζών, η εμπιστοσύνη των καταθετών απευθείας θα είχε αποκατασταθεί και οι έλεγχοι κεφαλαίων θα μπορούσαν να αρθούν γρήγορα.

Ένας λόγος που δεν προτιμήθηκε τελικά, είναι η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του ESM. Όμως, η ευρωζώνη και σε αυτή την περίπτωση εμφανίστηκε διστακτική» τονίζει.

«Μια άλλη επιλογή θα μπορούσε να είναι η δημιουργία μίας λεγόμενης bad bank στην οποία οι άλλες τράπεζες θα πουλούσαν τα προβληματικά επιχειρηματικά δάνεια, με σημαντική έκπτωση της επίσημης αξίας τους.

Οι ειδικοί θα την διαχειρίζονταν και σε κάποιες περιπτώσεις θα ρευστοποιούσαν εταιρείες. Σε άλλες, θα άλλαζαν τη διαχείριση και σε άλλη θα μετέτρεπαν το χρέος σε μετοχές.

Μετά από αυτό, οι τράπεζες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στη δανειοδότηση ''καλών'' εταιρειών».

Όπως υπενθυμίζει ο αρθρογράφος, κάτι ανάλογο έγινε στην Ισπανία και την Ιρλανδία, χώρες στις οποίες οι τράπεζες είχαν το βασικότερο μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κρίση. Με τον τρόπο αυτό οι κυβερνήσεις τους πέτυχαν με τη δημιουργία bad bank, όταν μπήκαν σε πρόγραμμα.

«Οι δανειστές της Ελλάδας όμως δεν είναι θερμοί για την εφαρμογή παρόμοιων μέτρων και στην Ελλάδα. Ένας λόγος είναι πως η Αθήνα θα χειραγωγούσε τη bad bank, ευνοώντας τους «φίλους της καθώς δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην ελληνική κυβέρνηση».

«Ένα άλλο θέμα είναι αν θα έπρεπε να επιτραπεί στις ελληνικές τράπεζες να υπολογίσουν σε ''αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις'' ως μέρος του κεφαλαίου τους.

Ο όρος αναφέρεται στο δικαίωμα να μην υπάρχει η υποχρέωση καταβολής μελλοντικών φόρων γιατί οι παρελθοντικές ζημίες υπήρξαν πολύ μεγάλες.

Πρόκειται για μία αμφιλεγόμενη μορφή κεφαλαίου γιατί δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απορρόφηση περισσότερων ζημιών στο παρόν και για αυτό δεν είναι καν κεφάλαιο. Τώρα αποτελούν πάνω από το μισό κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών».

Και ο Ντίξον καταλήγει λέγοντας ότι «τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία για την Ελλάδα να καθαρίσει τις τράπεζες της ώστε να σταματήσουν να είναι η αχίλλειος πτέρνα της οικονομίας της».

Πηγή

Πηγή

Σύντροφοι, τέρμα οι αυταπάτες - ούτε μια μέρα χαμένη

γράφει ο Θέμης Τζήμας

Το σύστημα εξουσίας που κυριαρχεί επί της χώρας και το οποίο υπηρετεί πλήρως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- Ποταμιού έχει ένα μεγάλο φόβο: την έγκαιρη συγκρότηση πολιτικού υποκειμένου, ικανού να εκφράσει το “όχι” του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου, το οποίο σε λίγο καιρό, όταν θα έχει φανεί πλήρως ο όλεθρος του 3ου μνημονίου και το μέγεθος της αποστασίας Τσίπρα, θα ξεπεράσει και αυτό το 62%.

Γνωρίζουν ότι ένα κόμμα – κίνημα, με αιχμές τη ρήξη με τη νεοαποικιακή εξάρτηση της χώρας, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, την επαναθεμελίωση της δημοκρατίας και την κοινωνική δικαιοσύνη θα υλοποιήσει αν όχι βραχυπρόθεσμα μετά βεβαιότητας μεσοπρόθεσμα, μια πραγματική επαναστατική στρατηγική στην ελληνική κοινωνία, συνιστώντας διεθνές πρότυπο.

Σε μια ευρωζώνη πλήρως ανελαστική ακόμα και στον πιο μετριοπαθή κεϋνσιανισμό, σε μια έρημο νεοφιλελευθερισμού που ρηγματώνεται διαρκώς δεδομένης της αδυναμίας του να εισάγει τον καπιταλισμό σε φάση ισχυρής μεγέθυνσης και να καθησυχάσει τις μάζες, σε μια ΕΕ που εξελίσσεται μη βιώσιμα, αποκτώντας νεοαποικιακή αρχιτεκτονική, με χασματώδη κενά στο εσωτερικό της μεταξύ του κέντρου, της ημιπεριφέρειας και της περιφέρειάς της, το καθαρό όχι του ελληνικού λαού αποτέλεσε ένα πρώτο σοκ.

Η προδοσία της κυβέρνησης έδωσε λίγες ανάσες στο σύστημα εξουσίας, ωστόσο ο φόβος έχει πια φωλιάσει για τα καλά στο τελευταίο: τι θα γίνει αν οι λαοί απαιτήσουν να ερωτώνται; αν αναδειχθούν πολιτικές δυνάμεις που θα παλέψουν πράγματι μια άλλη στρατηγική στη βάση της λαϊκής εντολής; Η Ελλάδα υπ' αυτήν την έννοια βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο. Θέλουν με κάθε τρόπο να στείλουν το μήνυμα ότι η δημοκρατία είναι ανώφελη, ότι αλλαγή μοντέλου δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ, επειδή ό,τι και αν οι λαοί θέλουν, οι ηγεσίες τους θα είναι τυχοδιωκτικές και υποταγμένες. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι πάνω απ' όλα ένα σύστημα εξουσίας και μια μέθοδος αναδιαμόρφωσης της ατομικής και συλλογικής συνείδησης.

Γι' αυτό και στην Ελλάδα θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να μείνει το όχι ορφανό και ένα κομμάτι του να χαριστεί στη Χρυσή Αυγή. Αυτό που κρίνεται λοιπόν τις επόμενες λίγες ημέρες είναι ακριβώς το αν θα προδοθεί ολοκληρωτικά η λαϊκή ετυμηγορία ή αν θα αποκτήσει πολιτικό υποκείμενο με ρίζες, στρατηγική και μεταβατική πολιτική. Το σύστημα εξουσίας θέλει να κρατήσει την αριστερή πλατφόρμα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, δέσμια της αυταπάτης ότι σε κάποιο συνέδριο παραμονές εκλογών και με ψηφισμένη τη συμφωνία, θα πάρει το κόμμα από τον Τσίπρα και θα το ξανακάνει αντιμνημονιακό.

Ο στόχος των παραγόντων του συστήματος εξουσίας είναι να κρατήσουν τους διαφωνούντες μέσα μέχρι παραμονές των εκλογών ώστε να ακυρώσουν την πιθανότητα δημιουργίας άλλου κόμματος, να τους εμφανίσουν ως μειοψηφία στο κόμμα και μετά να τους πετάξουν έξω από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε και αν τότε κάνουν κάποια κίνηση αφενός να είναι αργά, αφετέρου να τους προσάψουν καριερισμό και ιδιοτέλεια στη ρήξη τους. Εν τω μεταξύ, με διασφαλισμένα τα νώτα τους από το ΚΚΕ  και με διασπασμένη ή διαλυμένη την υπόλοιπη αριστερά, οι εξουσιαστές του λαού θα επιχειρήσουν να ελέγξουν το εκλογικό αποτέλεσμα, παντοιοτρόπως.

Το εφεδρικό τους σχέδιο αν δεν αποδώσει το πρώτο είναι να προκαλέσουν πολυδιασπάσεις στην πολιτική έκφραση του όχι και να τις γραφικοποιήσουν, είτε με προσωποπαγή κόμματα, είτε ποντάροντας στο ότι η αριστερά θα αποτύχει να ξεπεράσει τον εαυτό της και να εμφανίσει σχέδιο που να απευθύνεται σε εθνικό ακροατήριο, χωρίς να θυσιάζει την απαιτούμενη επαναστατικότητα.

Είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν ένα κόμμα της δραχμής, μια άλλη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα κόμμα που θα μιλά στην καρδιά και στο νου του ταξικού πυρήνα αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού μπλοκ που είπε όχι ή που θα μετανιώσει το ναι του, στην καρδιά και στο νου των νέων που σαρωτικά ψήφισαν όχι, των πατριωτών, δημοκρατών που δεν ανέχονται την ταπείνωση της χώρας και του λαού. Δεν μπορούν να ελέγξουν ένα κόμμα που θα ριζώσει στους μαζικούς χώρους, που θα μιλήσει ανοιχτά για τη στρατηγική του και για μεταβατικές πολιτικές εξόδου από τη σημερινή ευρωζώνη, που θα καλέσει το λαό με ειλικρίνεια σε μια δύσκολη μάχη εξόδου από την παρακμή και για τη ζωή αλλιώς.

Η επιβεβαίωση ή η διάψευση των φόβων του συστήματος εξουσίας κρίνεται αυτές τις ημέρες. Είναι κατανοητή η συναισθηματική δέσμευση των διαφωνούντων του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα τους. Είναι αντιληπτές και οι εσωκομματικές ισορροπίες. Όμως πραγματικά, για τη μεγάλη μάζα του λαού δε σημαίνουν τίποτα πέρα από την καλλιέργεια σύγχυσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει, εδώ και καιρό στην πραγματικότητα αλλά σίγουρα από τη συμφωνία του 3ου μνημονίου. Είναι ένα άλλο κόμμα, ένα μνημονιακό κόμμα που στιγματίζει την αριστερά και προδίδει το λαό. Κάθε μέρα που το εσωκομματικό ζήτημα επικυριαρχεί του κοινωνικού- επαναστατικού, οι όροι για τους διαφωνούντες και για τη συγκρότηση πολιτικού υποκειμένου του όχι επιδεινώνονται.

Τέρμα, λοιπόν, οι αυταπάτες σύντροφοι: ελάτε, όλοι μαζί να καλέσουμε σε αυτοοργάνωση επιτροπών του όχι μέχρι τη νίκη σε όλη τη χώρα. Και αμέσως μετά, μέσα στον Αύγουστο σε συγκρότηση κόμματος- κινήματος. Οι αυταπάτες, αν κυριαρχήσουν θα αποδειχθούν ολέθριες. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να θεμελιωθεί η νέα πορεία του λαού και δεν επιτρέπεται να κωλυσιεργούμε.

Γελάσαμε και σήμερα

γράφει ο Καρτέσιος

Εντάξει, όταν καταφέρεις να ξεπεράσεις το στάδιο της οργής γι’ αυτή την κυβέρνηση, μπορείς άνετα ν’ αρχίσεις να διασκεδάζεις μαζί της. Οι άνθρωποι δεν είναι σοβαροί, πρόλαβαν να το αποδείξουν. Δεν περίμενα όμως να είναι και τόσο ξεδιάντροπα διασκεδαστικοί. Να γελάς με αυτά που λένε, να ξέρεις ότι δεν τα πιστεύουν κι όμως να συνεχίζουν να προσπαθούν να σε βγάλουν ηλίθιο με πολύ σοβαρό τρόπο.

Όπως, για παράδειγμα, ο Νίκος Παππάς. Ένας νέος άνθρωπος που μέσα σε 6 μήνες γέρασε πολιτικά περισσότερο κι από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. «Η επιστροφή στη δραχμή δεν υπήρξε προγραμματική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ και το Grexit δεν υπήρξε ποτέ ούτε εντολή του ελληνικού λαού, ούτε σχέδιο της κυβέρνησης», δήλωσε ο Νίκος Παππάς κι αμέσως σου έρχεται στο μυαλό η ερώτηση: «Δηλαδή ήταν το τρίτο Μνημόνιο ανάμεσα στις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ;».

Δεν υπάρχει ίχνος από το ήθος που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει την Αριστερά κι αυτό με κάνει σίγουρο ότι αυτή η κυβέρνηση ή άλλες με κορμό αυτήν την κυβέρνηση δεν θα σταματήσουν εδώ τις πολιτικές ανηθικότητες. Ούτε η διαφθορά θα αγγιχθεί, ούτε η διαπλοκή θα ενοχληθεί, ούτε τα μεγάλα συμφέροντα θα πειραχτούν. Πρόκειται για μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Και ο σκοπός αυτός είναι να μην αλλάξει τίποτα στην πολιτική, στην κοινωνία και στην οικονομία.

Θα είχε δικαίωμα ο κύριος Παππάς να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα πως «Η επιστροφή στη δραχμή δεν υπήρξε προγραμματική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ» αν υπήρχε έστω και η παραμικρή σχέση της σημερινής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε τις εκλογές. Το μέγεθος της πολιτικής απάτης που ζήσαμε και θα ζήσουμε από αυτή την κυβέρνηση θα χρειαστεί να το μετράμε για πολλά χρόνια.

Για να ρίξουμε, όμως, μία σύντομη ματιά στην προσήλωση της σημερινής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στις προγραμματικές δηλώσεις της:

Στα πλαίσια αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης

– Δωρεάν ρεύμα και κουπόνια σίτισης για τουλάχιστον, τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά
– Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης
– Η 13η Σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους με σύνταξη κάτω από τα 700 €
Απολογισμός: Παππάρια!

Στα πλαίσια της στήριξης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους

– Οι δόσεις δεν θα ξεπερνούν το 30% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη.
– Οι προσαυξήσεις και τα πρόστιμα δεν θα ξεπερνούν το 30% του αρχικώς οφειλόμενου κεφαλαίου.
– Καταργείται ο φόρος λαιμητόμος, ο ΕΝΦΙΑ. Και θεσπίζεται κοινωνικά δίκαιος φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
Απολογισμός; Παππάρια!

Για τα κόκκινα δάνεια

– Σύσταση δημόσιου ενδιάμεσου φορέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους, όχι ως μία «κακή τράπεζα», δηλαδή ως «bad bank», αλλά, αντίθετα ως διαχειριστή κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες και ελεγκτή των τραπεζών ως προς την εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων.
– Σε αντίθεση με την απελθούσα κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία με νόμο παρέδωσε τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις στις τράπεζες, που μονομερώς, πλέον, μπορούν να τις θέτουν σε αναγκαστική ειδική διαχείριση, δηλαδή σε ειδική μορφή πτώχευσης και εκκαθάρισης, υλοποιείται λύση ταχείας εφαρμογής χωρίς μακροχρόνιες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
– Απαγορεύονται οι εξαγορές κόκκινων δανείων από διεθνή funds που έχουν στόχο να κερδοσκοπήσουν στην πλάτη των ελλήνων πολιτών και της ελληνικής οικονομίας.
Απολογισμός: Παππάρια!

Για τον τερματισμό της εργοδοτικής ασυδοσίας

– Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα €751 για όλους.
– Αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και επαναφορά των τριετιών, της επεκτασιμότητας και της μετενέργειας και της διαιτησίας
– Υλοποίηση του Σχεδίου για άμεση δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό, δημόσιο και κοινωνικό τομέα της οικονομίας.
– Θεσμική και δημοκρατική ανασυγκρότηση του κράτους.
Απολογισμός: Παππάρια!

Στα πλαίσια της αναμόρφωσης της Δημόσιας Διοίκησης

– Στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προβλέπονται δέκα μόνο υπουργεία
– Καταργούνται τα πολυάριθμα κυβερνητικά όργανα που λειτουργούν ως φυτώρια διαφθοράς και διάχυσης της πολιτικής ευθύνης.
– Αποσυμφόρηση του δημόσιου τομέα από τις στρατιές των Συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων και προώθηση της στελέχωσης των Γραφείων Υπουργών, Γενικών Γραμματέων και Διοικητών από τις τάξεις των δημοσίων Υπαλλήλων
Απολογισμός: Παππάρια!

Αυτή η απόσταση μεταξύ των προγραμματικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε μέσα σε 6 μόλις μήνες διακυβέρνησης και πριν υπογραφεί το τρίτο Μνημόνιο. Μετά την υπογραφή του δεν θα απομείνει τίποτα να θυμίζει τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μείνει όμως ο κ. Παππάς να τις επικαλείται επιλεκτικά. Όχι φυσικά για το τι περιλαμβάνονταν σε αυτές, αλλά στο βολικότερο, για το τι δεν περιλαμβάνονταν σε αυτές.

Συμπερασματικά κύριε Παππά, με αυτή την κυβέρνηση δε μάθαμε μόνο να γράφουμε το «Γιάννης» με ένα ν, αλλά και το «παπάρια» με δύο π.

Πάτρα: Με εντολή δημάρχου δωρεάν οι ξαπλώστρες στην πλαζ της πόλης

Με πρωτοβουλία του δημάρχου Πατρέων Κώστα Πελετίδη που εξελέγη με το ΚΚΕ, επανατοποθετήθηκαν το μεσημέρι της Παρασκευής οι ξαπλώστρες στην παραλία της Πλαζ της Πάτρας, οι οποίες είχαν απομακρυνθεί μετά από καταγγελίες στην Κτηματική Υπηρεσία, με το αιτιολογικό της καταπάτησης αιγιαλού.

Ο δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι και οι συνεργάτες του Κ. Πελετίδη, επισκέφτηκαν στις 2.30 μ.μ. και γέμισαν την παραλία με ξαπλώστρες (τοποθετώντας μάλιστα 50 επιπλέον) για τη δωρεάν χρήση από τους λουόμενους. 

Σύμφωνα με τον 902.gr, κατά την αποχώρηση του δημάρχου από την Πλαζ, λουόμενοι πλησίασαν τον Κ. Πελετίδη και τον ρώτησαν αν υπάρχει ο κίνδυνος οι ξαπλώστρες να αφαιρεθούν εκ νέου από την Κτηματική.

Η απάντηση του δημάρχου ήταν πως «ότι υπάρχει στην παραλία της Πλαζ ανήκει νόμιμα στο Δήμο και προσφέρεται δωρεάν στους λουόμενους. Στέλνουμε σήμερα και ένα μήνυμα σε κάποιους καλοθελητές, πως οι λαϊκές ανάγκες είναι πάνω από τα όποια επιχειρηματικά συμφέροντα».

Πηγή

Εβδομάδα εξελίξεων

Και βέβαια υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο. Οταν μάλιστα πρόκειται για την ελληνική επικαιρότητα υπάρχουν εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα: Πολιτικές και οικονομικές. Κυβερνητικές πηγές και αξιωματούχοι της ευρωζώνης διακινούν σε διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ την εκτίμηση ότι μπορεί μέσα στην εβδομάδα να έχει ριφθεί ο κύβος της μεγάλης συμφωνίας με τους πιστωτές και μάλιστα να ψηφιστεί την Πέμπτη (13/8) από την ελληνική Βουλή.

Βουλευτές που παραθερίζουν ή ετοιμάζονται για 15Αύγουστο στις εκλογικές τους περιφέρειες δηλώνουν άγνοια και αναρωτιούνται πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και πότε θα προλάβουν να διαβάσουν ένα τόσο εκτενές και σύνθετο κείμενο, το οποίο θα προωθηθεί, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.

Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν η κυβέρνηση και οι εταίροι καταλήξουν μέσα στα επόμενα 24ωρα σε συμφωνία, τα πολιτικά γεγονότα θα συμβούν με καταιγιστικούς ρυθμούς και χωρίς οι βουλευτές που θα ψηφίσουν να καταλάβουν καλά-καλά ποιες μεταρρυθμίσεις και ποια μέτρα θα υλοποιηθούν τους επόμενους μήνες.

Υπάρχουν ανησυχίες για ατύχημα της τελευταίας στιγμής, επειδή ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β. Σόιμπλε υπενθυμίζει με διάφορους έμμεσους τρόπους ότι προτιμά ένα τρίτο πακέτο προαπαιτούμενων και ένα δάνειο-γέφυρα, ενώ από η Φιλανδία έστειλε ένα πολύ σκληρό μήνυμα, εκφράζοντας απροθυμία να μετάσχει στο νέο ελληνικό πρόγραμμα.

Ο γρίφος της ψηφοφορίας

Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, το περιεχόμενο της συμφωνίας, παρόλο που είναι βαρύ και περίπλοκο, θα απασχολήσει λιγότερο το δημόσιο διάλογο από όσο το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Γιατί με τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ θα διαχωριστούν οι δυο κόσμοι που αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ με τη διάσπαση να έχει ήδη συμβεί χωρίς να έχει επισημοποιηθεί.

Η Αριστερή Πλατφόρμα με την καθοδήγηση του Π. Λαφαζάνη οργανώνεται για τη δημιουργία νέου κόμματος. Οσο περισσότερες θα είναι οι διαρροές, τόσο καλύτερα για το σχεδιασμό τους, παρόλο που δεν ισχύει ότι όσοι βουλευτές καταψηφίσουν, δηλώσουν “παρών” ή απουσιάσουν θα ενταχθούν στο κυοφορούμενο κόμμα που ήδη περιγράφεται από πολλές πλευρές ως κόμμα της δραχμής. Το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα επιδιώξει συνεργασία, ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται η στάση που θα κρατήσουν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο Αλέκος Αλαβάνος.

Τυπικά, έχει προγραμματιστεί έκτακτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για το τέλος Σεπτεμβρίου. Ουσιαστικά δεν είναι αυτό το ορόσημο, αφού η Αριστερή Πλατφόρμα είναι πιθανό να μην θελήσει να συμμετάσχει, προβλέποντας ότι οι συσχετισμοί θα είναι σε βάρος της. Ετσι, το κρίσιμο σημείο είναι η ψηφοφορία για τη συμφωνία με τους πιστωτές και πρόθεση της ομάδας των “ανταρτών” είναι να χρεώσουν την ευθύνη της διάσπασης στην ηγεσία, που επιδιώκει το ακριβώς αντίθετο.

Το αίνιγμα των εκλογών

Κυβερνητικοί παράγοντες δεν αποκλείουν την προκήρυξη εκλογών αμέσως μετά την ψηφοφορία στη Βουλή προκειμένου να πραγματοποιηθούν μέσα στον Σεπτέμβριο. Είναι το σενάριο που απεύχονται στα κόμματα της αντιπολίτευσης που θα προτιμούσαν να γίνουν πρώτα αισθητά τα μέτρα στους πολίτες, να ξεκινήσει μια κάποια φθορά για τον πρωθυπουργό, να αποτυπωθεί αυτό στις δημοσκοπήσεις και μετά να συζητηθεί η προοπτική της κάλπης.

Ομως, στα επιτελεία των αντίπαλων πολιτικών αρχηγών γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις του πρωθυπουργού ο οποίος φαίνεται πως έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές τόσο στο κόμμα του όσο και στην κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, αμέσως μετά την ψηφοφορία για το νέο τριετές ελληνικό πρόγραμμα θα ξεκινήσει μια θερμή πολιτικά περίοδος η έκβαση της οποίας θα επηρεαστεί από τη δυναμική της οικονομίας.

Ο υπουργός Ανάπτυξης Γ. Σταθάκης ετοιμάζει τον νέο αναπτυξιακό νόμο που θα παρουσιαστεί σύντομα ως η ελληνική αντιπρόταση για την αναθέρμανση της οικονομίας που υποφέρει ξανά από την ύφεση. Μεγάλο βάρος θα δοθεί στην αξιοποίηση του πακέτου Γιούνκερ (35 δισ. ευρώ), ενώ ο Α. Τσίπρας θα θέσει με πιεστικό τρόπο το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους αφού περάσει τον κάβο της έγκρισης της συμφωνίας από τη Βουλή και αφού επανακαθοριστούν οι κανόνες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή

Φιάσκο Σαμαρά η Αμφίπολη - Τι αποκαλύπτουν οι αρχαιολόγοι

Πριν περάσει ένας χρόνος από την ανακοίνωση των ευρημάτων στην Αμφίπολη και του αρχαιολογικού πυροτεχνήματος που επί μήνες παρακολουθούσε η ελληνική κοινή γνώμη από τα τηλεοπτικά κανάλια, τα επιστημονικά δεδομένα που προκύπτουν από την ανασκαφική έρευνα έρχονται να ανατρέψουν τη χρονολόγηση του μνημείου, η οποία διολισθαίνει από τον 4ο αι. π.Χ. στους ύστερους ελληνιστικούς χρόνους (δεύτερο μισό 2ου αι. π.Χ. - 1ος αι. π.Χ.).

Το HOT DOC σε αφιέρωμά του είχε αποκαλύψει όλο το φιάσκο και τις αντιεπιστημονικές σκοπιμότητες

Το τεύχος 77 του HOT DOC με μια συγκροτημένη ανάλυση των γεγονότων των όσων έχουν έρθει στο φως αυτούς τους  μήνες, οδηγήθηκε στο εξής θλιβερό συμπέρασμα: Στοχεύοντας στις εντυπώσεις, ο Αντώνης Σαμαράς σε συνεργασία με την Κατερίνα Περιστέρη όχι μόνο σκηνοθέτησαν έναν εθνικό μύθο για να κρύψουν την αποτυχία της τότε κυβέρνησης σε όλους τους τομείς αλλά κατέστρεψαν την προοπτική να μάθουμε σπουδαία μυστικά που το μνημείο έκρυβε. 

Αυτό επιβεβαιώνει σήμερα και η εφημερίδα "Αυγή". Η έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησε κλιμάκιο του υπουργείου Πολιτισμού αποτελούμενο από έγκριτους αρχαιολόγους, με πολυετή ανασκαφική εμπειρία στη Μακεδονία, στον αρχαιολογικό χώρο και στο Μουσείο της Αμφίπολης όπου φυλάσσονται η κεραμική και άλλα κινητά ευρήματα της ανασκαφής, στις 30 Μαΐου.

Το μνημείο χρονολογείται στα ύστερα ελληνιστικά χρόνια και δεν έχει καμία σχέση με τον βασιλικό οίκο των Μακεδόνων

Μαζί με τη διολίσθηση της χρονολόγησης του σπουδαίου μνημείου ενταφιάζονται οι πολιτικές και επικοινωνιακές μέθοδοι χειραγώγησης και παραπλάνησης των πολιτών που επιστράτευσε η κυβέρνηση Σαμαρά για μικροπολιτικά οφέλη.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ 

Πηγή

Κυβέρνηση: Συγκροτείται «τράπεζα» δημόσιας αγροτικής γης και ακινήτων

Τη δημιουργία μιας «τράπεζας» αγροτικής γης και ακινήτων προκειμένου να αξιοποιηθούν ανεκμετάλλευτες ή και καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις αναμένεται να προχωρήσει το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το «Βήμα», ήδη από την περασμένη εβδομάδα ο αναπληρωτής υπουργός Βαγγέλης Αποστόλου υπέγραψε απόφαση για τη συγκρότηση της επταμελούς ομάδας η οποία θα καταγράψει την περιουσία του Δημοσίου που διαχειρίζεται το πρώην υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τα ακίνητα του Ταμείου Γεωργίας και Κτηνοτροφίας.

Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, μετά και την καταγραφή αυτή θα οριστικοποιηθεί η τελική μορφή του νέου φορέα, με το βασικό στόχο να παραμένει η αξιοποίηση της περιουσίας για τη στήριξη της αγροτικής δραστηριότητας.

Πηγή

«Πλοίο των ΕΛΠΕ “ξέχασε” να πάρει τα σχετικά έγγραφα για 13.000 τόνους πετρελαίου που φόρτωσε»

Ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου και μέλος της Μόνιμης Διυπουργικής  Επιτροπής για την Πάταξη της Διαφθοράς, Τέρενς Κουίκ, έδωσε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Κάτια Νταβράνη (news.makedonias.gr), σχετικά με την απόφαση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να χτυπήσει στη ρίζα τους της διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, ξεκινώντας από τα καπνά και τη διακίνηση των λαθραίων καυσίμων.

Η πλήρης συνέντευξη έχει ως εξής:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μετά το σχέδιο νόμου για τη πάταξη της λαθρεμπορίας τσιγάρων που παρουσίασε ο Υπουργός Επικρατείας Παναγιώτης Νικολούδης, ήλθε η ώρα των Καυσίμων...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα μέτρα για την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων που αποφάσισε ομόφωνα η Επιτροπή μας στη τελευταία σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου θα βάλει ένα τέλος στον πιο σκοτεινό κόσμο φοροδιαφυγής, που κοστίζει πολλά δις Ευρώ κάθε χρόνο στο ελληνικό κράτος. Δεν θα δίσταζα τους λαθρέμπορους καυσίμων να τους αποκαλέσω την πιο αδίστακτη εγκληματική οργάνωση σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Η ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά το τέλος της 4ωρης σύσκεψης που έγινε υπό την Προεδρία του Αρμόδιου Υπουργού Επικρατείας Παναγιώτη Νικολούδη περιγράφει με σαφήνεια όλο τον οδικό χάρτη σε έναν πόλεμο που  βάζει στην άκρη τα παλιά επικοινωνιακά τεχνάσματα και αρχίζει επί της ουσίας την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων, που είτε «ξεχάστηκαν» σε διάφορα συρτάρια είτε χρήζουν νέων νομοθετικών ρυθμίσεων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τις τελευταίες μέρες έχετε κάνει πολλές «επιθετικές» δηλώσεις για το θέμα των καυσίμων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τι εννοείτε «επιθετικές»; Απλά δημοσιοποίησα - για παράδειγμα - ότι το ελληνικό κράτος δεν ξέρει πόσα πρατήρια καυσίμων υπάρχουν, πόσες δεξαμενές καυσίμων υπάρχουν, ότι το σύστημα εισροών/εκροών λειτουργεί μόνο στα βενζινάδικα και μάλιστα όχι σε όλα, ότι το θέμα της ιχνηθέτησης «πάγωσε» από την προηγούμενη κυβέρνηση, κλπ.

Έστειλα ένα εσωτερικό σημείωμα σε όλα τα μόνιμα μέλη της Διυπουργικής μας Επιτροπής, άμεσα ο κύριος Νικολούδης συγκάλεσε σύσκεψη και επίσης άμεσα ο κύριος Τρύφωνας Αλεξιάδης έφερε συγκεκριμένες και χρονοθετημένες τις προτάσεις του.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Στην ανακοίνωση αναφέρεστε στα φλοπς. Τι είναι αυτά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι ένα κομμάτι που εμπλέκεται στη λαθρεμπορία από το ναυτιλιακό καύσιμο, όπου εκεί και αν δεν έχουμε υψηλής ζώνης κακουργηματικές παραβάσεις. Δεν φαντάζομαι ότι ακούτε για πρώτη φορά το λαθρεμπόριο καυσίμων που γίνετε στη θάλασσα!...

Τα φλοπς είναι τα σκάφη εκείνα, που μεταφέρουν τα λήμματα/απόβλητα από τα καράβια στη στεριά. Βοούν τα λιμάνια, ότι δεν είναι λίγα εκείνα, που - αντί για απόβλητα - μεταφέρουν στη στεριά αφορολόγητο ναυτιλιακό πετρέλαιο, το οποίο και διοχετεύουν με διάφορους τρόπους στην αγορά. Στο ναυτιλιακό πετρέλαιο μιλάμε για εξειδικευμένες συμμορίες, οι οποίες μάλιστα, με τους μεγαλοπροστάτες τους και με πληρωμένους μπράβους, απειλούν τον όποιον θελήσει να παρέμβει. «Θα σου σπάσουμε τα πόδια», «θα σου σπάσουμε τα χέρια», «θα σε καθαρίσουμε»...

Και αυτά για πρώτη φορά τα ακούτε;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ακριβώς έγινε με ένα πλοίο με καύσιμα από τα ΕΛΠΕ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η εσωτερική ενημέρωση που έχω, αναφέρεται σε πλοίο των ΕΛΠΕ, που φορτώθηκε από Ελευσίνα για Ασπρόπυργο και με τελικό προορισμό τη Θεσσαλονίκη, με αφορολόγητο πετρέλαιο κοντά στους 13.000 τόνους και «ξέχασε» να πάρει μαζί τα προβλεπόμενα έγγραφα!!! Η εκ των υστέρων «διευθέτηση» (τυπική αβλεψία ή τυπικό σφάλμα το αποκάλεσαν κάποιοι) δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην εφαρμοστούν όλοι οι προβλεπόμενοι νόμοι. Πρόστιμα, ποινές και πλήρης εισαγγελική έρευνα. Ως Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και ως μέλος της αρμόδιας Διϋπουργικής Επιτροπής, έχω κάθε δικαίωμα να ζητήσω την πιο αυστηρή αντιμετώπιση του γεγονότος.

Στραβά μάτια και συγχωροχάρτια σε κανέναν, όταν μάλιστα, η Εφορία τσακίζει σε πρόστιμα έναν εμποράκο που κουβαλάει με το φορτηγάκι του ένα εμπόρευμα μικρής αξίας μεν, αλλά έχοντας «ξεχάσει» τα παραστατικά του. Οι νόμοι θα εφαρμόζονται για όλους και ακόμα πιο αυστηρά για τους μεγάλους...

ΕΡΩΤΗΣΗ: Για τα καπνά πότε θα έρθει στη Βουλή ο σχετικός νόμος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο Υπουργός Επικρατείας για την Πάταξη της Διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης, και από τη θέση του Εισαγγελέα, αλλά και από την κυβερνητική θέση που κατέχει πλέον, έχει δώσει τα απόλυτα δείγματα γραφής στη μεθοδικότητα και στην αποφασιστικότητα που τον διακρίνει.

Δεν είναι από εκείνους που βιάζονται, αφού το αιτούμενο είναι η κάθε του απόφαση να είναι καλά τεκμηριωμένη και «κλειδωμένη». Κατά γενική ομολογία, το σχέδιο Νόμου που παρουσίασε για την πάταξη του καπνικού λαθρεμπορίου και της εκτεταμένης φοροδιαφυγής από τα καπνά, λύνει ένα χρόνιο πρόβλημα που κοστίζει κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια απώλειας εισοδημάτων από τα κρατικά ταμεία. Είναι θέμα λίγων εβδομάδων να μπει στη Βουλή, αφού προηγουμένως τηρηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες όπως είναι η δημόσια διαβούλευση κλπ.

Υπενθυμίζω επίσης ότι ο κ. Νικολούδης πρόσφατα έδωσε στη Δικαιοσύνη και τη λίστα με τα αγύριστα 1.300 δάνεια της ΑΤΕ, που κόστισαν στους Έλληνες πολίτες 5 δις Ευρώ. Να επαναλάβω ότι για το θέμα της ΑΤΕ, θα ήθελα να δω το συντομότερο δυνατόν τις εισαγγελικές Αρχές να ασκήσουν τις προβλεπόμενες ποινικές διώξεις. Δεν μπορούμε να έχουμε στο καθεστώς ατιμωρησίας όλους αυτούς που πράγματι «έφαγαν» τις σάρκες των Ελλήνων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξέρετε ποιοί είναι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα ονόματα έχουν σταλεί στις δύο αρμόδιες Εισαγγελείς Πόπη Παπανδρέου και Ελένη Ράϊκου. Εγώ και να ήξερα δεν μπορώ να πω το παραμικρό. Αλλά, μην αμφιβάλλετε, ότι θα βρείτε πολλά γνωστά και ενδιαφέροντα ονόματα, από πολλούς γνωστούς χώρους.

Πηγή

Φορο-καταιγίδα - Ο λογαριασμός στους πολίτες

Το πόσο των 5 δισ. ευρώ θα κληθούν να πληρώσουν συνολικά οι Έλληνες φορολογούμενοι έως τα τέλη του 2015 στην εφορία, μέσω των αυξημένων – και για φέτος – φορολογικών μέτρων. Φόρος εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, τέλος επιτηδεύματος, αυξημένη εισφορά αλληλεγγύης, φόρος πολυτελούς διαβίωσης και τέλη κυκλοφορίας είναι ορισμένα από τα φορολογικά βάρη που καλούνται να σηκώσουν έως το τέλος του έτους εκατομμύρια φορολογούμενοι.

Σε ό,τι αφορά τον ΕΝΦΙΑ του 2015 θα ισχύσει και φέτος η αποπληρωμή του σε δόσεις, με την εξόφλησή του να γίνεται στα τέλη Φεβρουαρίου του 2016.

Ενδεικτικά, οι φορολογούμενοι που υπέβαλαν δήλωση από τις 19 Ιουλίου ή θα την καταθέσουν έως τις 26 του μήνα θα πρέπει έως τις 31 Αυγούστου να πληρώσουν την πρώτη δόση του φόρου. Η δεύτερη δόση θα πρέπει να καταβληθεί στις 30 Σεπτεμβρίου και η τρίτη έως τα τέλη Νοεμβρίου.

Η εισφορά αλληλεγγύης, οι κρατήσεις και το μέλλον των μισθών

Την ίδια στιγμή και παράλληλα με τον ΕΝΦΙΑ, από τον Αύγουστο θα «τρέξει» και η ειδική εισφορά αλληλεγγύης, γεγονός που συνεπάγεται  μείωση μισθών που θα κυμαίνεται από 13 έως 35 ευρώ σε μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα που έχουν σε μηνιαία βάση καθαρές αποδοχές (μετά φόρων) πάνω από 1.721 ευρώ.

Βάσει της νέας νομοθετικής ρύθμισης που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, αυξάνεται η ειδική εισφορά αλληλεγγύης σε όσους έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 30.000 ευρώ.

Έτσι, όσοι μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν καθαρές αποδοχές πάνω από το ποσό αυτό, θα έχουν κρατήσεις. Για παράδειγμα, μισθωτός με δύο παιδιά που έχει ετήσιο μεικτό εισόδημα 30.000 ευρώ (μηνιαίος καθαρός μισθός 1.721 ευρώ) θα πληρώσει τον μήνα παραπάνω φόρο 13 ευρώ και τον χρόνο 180 ευρώ.

Αν ο ίδιος είχε μηνιαίο καθαρό μισθό 2.011 ευρώ (37.000 μεικτά ετησίως), θα πλήρωνε παραπάνω φόρο τον μήνα 16 ευρώ και τον χρόνο 222 ευρώ.

Η πρώτη «φορο-καταιγίδα» και η αύξηση της φορολογίας με τους νέους υψηλότερους συντελεστές θα γίνει αντιληπτή με την εκκαθάριση της μισθοδοσίας Ιουλίου ή Αυγούστου, ενώ η δεύτερη θα γίνει, όταν οι φορολογούμενοι υποβάλουν τη φορολογική τους δήλωση την επόμενη χρονιά.

Αυτό σημαίνει ότι το 2016, με την εκκαθάριση, θα προκύψει το ποσό που πρέπει να πληρώσουν, αφού αφαιρεθούν οι αυξημένες παρακρατήσεις που έχουν γίνει από τον Αύγουστο και μετά.

Πηγή