Είναι η οικονομία Φίλε!

γράφει ο Κώστας Λάμπος

Ο έλεγχος της συμπεριφοράς, της δράσης, συνεπώς και της ζωής κάθε ζωντανού όντος περνάει μέσα από το στομάχι του, δηλαδή εξαρτάται από τις δυσκολίες με τις οποίες είναι συνυφασμένη η εξασφάλιση της τροφής του. Αυτό ισχύει σε υπέρτατο βαθμό για μορφές ζωής, όπως ο άνθρωπος, που χρειάζονται πολλά χρόνια μέχρι να μπορούν να εξασφαλίσουν μόνες τους την τροφή τους, την ασφάλειά τους και την επιβίωσή τους.

Το ανθρώπινο είδος κατανόησε από την νηπιακή του ηλικία την αναγκαιότητα της συλλογικής αντιμετώπισης της εξασφάλισης της τροφής, της ασφάλειας και της επιβίωσης και γι’ αυτό συγκροτήθηκε σε ομάδες, συλλογικότητες, κοινότητες και κοινωνίες και έτσι κατάφερε για εκατομμύρια χρόνια να επιβιώνει, χάρη στην αυτοπροσδιοριζόμενη, και ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός, τροφοσυλλεκτική αρχικά και παραγωγική στη συνέχεια οικονομική του δραστηριότητα, η οποία κατάληγε στην, ανάλογα με τις ανάγκες των μελών, ισοκατανομή των παραγόμενων αγαθών.

Αυτή η διαδικασία ανακόπηκε με τη βίαιη υποδούλωση των ηττημένων από τους νικητές, που συγκροτήθηκαν σε καταπιεστικό εξουσιαστικό κράτος, και με την βίαιη επιβολή του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στη μέχρι τότε κοινόκτητη γη, αποσπώντας έτσι τον συλλογικό πλούτο της κοινότητας-κοινωνίας για λογαριασμό τους. Αυτοαποκλήθηκαν κυβέρνηση όλης, υποτίθεται της κοινωνίας, έφτιαξαν νόμους που προστατεύουν τα καταπατημένα κτήματά τους και τα κλεμμένα κοινά-κοινωνικά αγαθά και οργάνωσαν αστυνομίες και στρατούς για να τα προστατεύουν από τους δούλους, από τους φτωχοποιημένους συνανθρώπους τους και φυσικά και από τους ανταγωνιστές τους. Σκάρωσαν μάλιστα και ένα πολιτικό σύστημα, αυτό της λεγόμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, το οποίο με τον φόβο, την παραπλάνηση και τη βία εξασφάλιζε την κοινωνική νομιμοποίηση των παρανομιών τους, με την, κάθε τέσσερα χρόνια, ευνουχισμένη ψήφο του «κυρίαρχου λαού». Για να γίνει αποδεκτή από τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δηλαδή από τα θύματα της κοινωνικής ανισότητας, αυτή η πολιτική φάρσα, οι εξουσιαστές σε συνεργασία με τους σκοταδιστές οργάνωσαν έναν κοινοβουλευτικό θίασο και μοίρασαν ρόλους. Οι αρχιερείς της κατά κανόνα κρατικοδίαιτης ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και της με κάθε θυσία μεγιστοποίησης του κέρδους τους, ισχυρίζονται ότι χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε εξέλιξη και οι εργαζόμενοι θα ήταν χωρίς δουλειά, αποσιωπώντας ότι κινητήρια δύναμη της εξέλιξης υπήρξε η δημιουργική εργασία και συνεπώς χωρίς τους εργαζόμενους η ιδιωτική επιχειρηματικότητα στερείται ουσίας και αξίας. Όσο για την εξέλιξη που φέρνει η ιδιωτική επιχειρηματικότητα αποσιωπούν ότι αυτή γίνεται με τις αποταμιεύσεις του λαού για το ιδιωτικό κέρδος και σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος. Άλλοι, ιερείς, αρχιερείς και φαρισαίοι, ανάλαβαν να πουλάνε στους απόλυτα υποταγμένους και πνευματικά ευνουχισμένους εισιτήρια για τον παράδεισο στην υποτιθέμενη μετά θάνατον ζωή. Άλλοι πάλι ανάλαβαν το ρόλο του κομματικού ηγέτη και του ‘εκπροσώπου’ της περιθωριοποιημένης κοινωνίας, που υπόσχεται στους ανήσυχους και στους ανυπότακτος ανέργους έναν διορισμό, στους εργαζόμενους μια μετάθεση, μια προαγωγή και στους άστεγους ένα δάνειο, και επειδή τα δημόσια ταμεία τα είχαν αδειάσει έπαιρναν τοκογλυφικά δάνεια από ‘εταίρους και συμμάχους’ υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας. Ακόμα και αλλαγή της πολιτικής, της κυβέρνησης και του ‘συστήματος’ υπόσχονται κάποιοι άλλοι, με στόχο την αναδιάρθρωση της οικονομίας για ‘προσέλκυση καλύτερων και μεγαλύτερων ξένων επενδύσεων’, ξεπουλώντας πάντα με το αζημίωτο βέβαια, στρατηγικούς τομείς της εθνικής οικονομίας. Κάποιοι άλλοι, που μας θεωρούν μάζες και ‘ηλίθιους’, περιμένουν τον καινούργιο μεσσία, ας πούμε έναν νέο «Λένιν, που θα κάνει ότι έκανε και ο Λένιν», χωρίς να σκεφτούν τι έπρεπε να κάνει και τι έκανε τελικά ο Λένιν και αν σήμερα θα έκανε ότι έκανε από τον Οκτώβρη του 1917 μέχρι το θάνατό του, τον Γενάρη του 1924, δηλαδή τη δικτατορία του προλεταριάτου, ή θα ενίσχυε τις κομμούνες και τη συμβουλιακή δημοκρατία, δηλαδή τη δημοκρατία του προλεταριάτου, για να μην φτάναμε στον ‘υπαρκτό σοσιαλισμό’ που επέστρεψε στον ομογάλακτό του τον υπαρκτό καπιταλισμό και στην καπιταλιστική βαρβαρότητα;

Με τούτα και μ’ εκείνα, αποδείχτηκε τελικά, ότι στο κοινοβουλευτικό, όπως και στο θρησκευτικό, θέατρο δεν υπάρχει μόνο ρόλος για αυτόκλητους ‘αγίους’, για δεξιούς ψάλτες, καντηλαρπάχτες και εξαπτέρυγα, αλλά υπάρχει και ρόλος «αριστερού ψάλτη» που καλείται, κάθε φορά που η λεηλασία της οικονομίας και της κοινωνίας φτάνει στο αδιέξοδο, να κάνει τη βρώμικη δουλειά για τα αφεντικά της οικονομίας και της πολιτικής, υποσχόμενο μια καλύτερη, μια ‘αριστερή’ διαχείριση του κεφαλαίου, των δημοσίων πραγμάτων και της ανισότητας. Κι έτσι πορευόμενοι, ως διαπλεκόμενα θρησκευτικά και κομματικά ποίμνια, από το κακό στο χειρότερο φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση που δεν κινδυνεύουν μόνο τα δύο εκατομμύρια άνεργοι, τα τρία περίπου εκατομμύρια συνταξιούχοι, τα άλλα τρία περίπου εκατομμύρια επισφαλών και κακοαμοιβόμενων εργαζόμενων και τα υπόλοιπα περίπου τρία εκατομμύρια των νέων που δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα πια, αλλά κινδυνεύει η ίδια η Ελλάδα και ο Ελληνισμός.

Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Είναι παγκόσμιο, γιατί παγκόσμια είναι και η κρίση του καπιταλισμού, η οποία οξύνεται στα ακρότατα όριά της, ιδιαίτερα σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που καλπάζει προς έναν παγκόσμιο φασισμό και γι αυτό ισοπεδώνει οικονομίες, χώρες, πολιτισμούς και λαούς ολόκληρους. Και φυσικά δεν είμαστε μόνο εμείς, ένας μικρός αριθμητικά λαός που πρέπει να αντιδράσουμε και να ματαιώσουμε τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που σκαρώνει το κεφάλαιο με επικεφαλής τον αμερικανισμό και παραδίπλα τον νεογερμανισμό, τον νεοτσαρισμό, τον νεοκινεζισμό και κάθε μορφής ηγεμονισμό. Είμαστε όμως εμείς, ως ένας ιστορικά μεγάλος λαός που πρέπει στα μηνύματα των νέων καιρών να πούμε το μεγάλο παρών, οπότε θα ακολουθήσουν και οι άλλοι λαοί, που τώρα τρέμουν μην ‘καταντήσουν σαν τους Έλληνες’, αλλά περιμένουν αποχαυνωμένοι στη σειρά, άλλοι καταρώντας μας ως υπεύθυνους για την καπιταλιστική κρίση και άλλοι ‘προσευχόμενοι’ να βγάλουμε εμείς τα κάστανα από τη φωτιά, να νικήσουμε μόνοι μας τον μανιακό καπιταλισμό, για να ξαναγυρίσουμε όλοι ‘νικητές και δοξασμένοι’ στους καναπέδες της πνευματικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής μας αλλοτρίωσης.

Για να μην είναι αυτή η κατάληξη, για να μην είναι αυτό ‘το τέλος της ιστορίας’ των αυθεντικών ανθρώπων, θα πρέπει κάποιος να κάνει την αρχή, κι αυτός ήταν πάντα στην ιστορία εκείνος που βρίσκονταν με τις πλάτες στον τοίχο και αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του αφανισμού του. Και ο κλήρος έτυχε και πάλι σε εμάς του ς Έλληνες, για να βγούμε από τη φάκα του αστικού κοινοβουλευτισμού και να αποβάλλουμε τις πολιτικές ψευδαισθήσεις πως θα μας σώσει το ένα ή το άλλο κόμμα, ο ένας ή ο άλλος ‘μεσσίας’, η μία ή άλλη κομματική ιδεολογία, η μια μνημονιακή ή η άλλη αντιμνημονιακή πολιτική, χωρίς την συθέμελη ανατροπή του συστήματος του κεφαλαίου, και της κοινωνικής ανισότητας, που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και συνεπώς στην ανισοκατανομή του κοινωνικού και παγκόσμιου πλούτου. Όσο θα υπάρχει καπιταλισμός θα υπάρχουν μνημόνια που η μόνη διαφορά τους θα είναι ότι άλλα θα είναι δεξιά και άλλα αριστερά, με κοινό τους στόχο την συνέχιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο για τη μεγιστοποίηση της συσσώρευσης του πλούτου στο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και με αποτέλεσμα τη συσσώρευση της φτώχειας και της εξαθλίωσης του 99% των κατοίκων του πλανήτη.

Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην οικονομία, και συγκεκριμένα στο ποιος, στο πώς και στο γιατί οργανώνει την παραγωγή και τη διανομή του πλούτου, και όχι στην ανθρώπινη φύση, όπως ισχυρίζονται αγράμματοι αλλά καλοπληρωμένοι ‘διανοούμενοι’ και κονδυλοφόροι. Και φυσικά η ανισότητα, η φτώχεια, ο ανταγωνισμός και ο πόλεμος δεν είναι κατάρα κάποιου ανύπαρκτου θεού που εκδικείται τάχα ‘τα δημιουργήματά του’ επειδή έφαγαν από το ‘δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού’.

Ας το καταλάβουμε ότι ο εχθρός της ανθρωπότητας δεν είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος που αγωνιά και αγωνίζεται για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, αλλά το κεφάλαιο ως κοινωνική σχέση εξουσίας των λίγων πάνω στους πολλούς και ο σκληρός πυρήνας του, που τον αποτελούν πενήντα-εκατό παγκόσμιας εμβέλειας οικονομικοί όμιλοι με τους παρατρεχάμενούς τους, που με τα, κλεμμένα από εμάς τους εργαζόμενους, λεφτά ‘τους’, εξαγοράζουν συνειδήσεις, κατασκευάζουν κόμματα-θιάσους, οργανώνουν πολιτικές μαφίες και εθνικιστικά νεοναζιστικά τάγματα εφόδου, ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις και οδηγούν την ανθρωπότητα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Πολλοί προσπάθησαν με πολλά και διαφορετικά γιατροσόφια να βελτιώσουν τον καπιταλισμό και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, χωρίς να αγγίξουν την υπαρξιακή του βάση που είναι η ατομική, η ταξική ή ακόμα και η κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και των δικτύων διανομής του πλούτου και αποδείχτηκαν υποκριτές, απρόθυμοι και ανίκανοι να μπουν ‘στο ιερό του καπιταλισμού’ και να αποκαλύψουν την απάτη του σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνίας. Κι αυτό γιατί η ηθική, η ιδεολογική και η πολιτική ήττα του καπιταλισμού δεν είναι υπόθεση των υπαλλήλων του, αλλά έργο συστηματικής και επίμονης προσπάθειας της πνευματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά αυτόνομης και αυτενεργούς εργαζόμενης κοινωνίας της ίδιας.

Γι’ αυτό οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού οφείλουμε να επεξεργαστούμε μια νέα, σύγχρονη και ρεαλιστική κοσμοαντίληψη, ένα καινούργιο όραμα για την ανθρωπότητα του 21ου αιώνα που θα επαναφέρει στη συνείδησή μας όλες τις διαχρονικές εμπειρίες και τους αγώνες μας για μια οικονομία που θα υπάγεται στην κοινωνία, αντί να συμβαίνει το αντίθετο, και θα παράγει σε συνθήκες κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και κοινωνικής αυτοδιαχείρισης τα αναγκαία, για την επιβίωση, την καθολική ευημερία, ελευθερία και ευτυχία, αγαθά και υπηρεσίες. Γι αυτό πρέπει να κάνουμε τον καπιταλισμό παρελθόν επειδή παράγει κύρια προϊόντα και υπηρεσίες πλουτισμού, εξουσίας, πολέμου και καταστροφής της Φύσης, της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της. Επειδή ο καπιταλισμός, ως σπόρος της ανισότητας και της καταστροφής, αδυνατεί να λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας και να την οδηγήσει στην κοινωνική ισότητα, στην ευημερία και στην ειρηνική και δημιουργική συμβίωση ανθρώπων και λαών.

Ας πάψουμε να σπαταλάμε τη δύναμή μας ως ανταγωνιζόμενοι οπαδοί του ενός ή του άλλου θρησκευτικού μύθου, της μιας ή της άλλης εξουσιαστικής ιδεολογίας, του ενός ή του άλλου δεξιού, κεντρώου ή ‘αριστερού’ κόμματος, της μιας ή της άλλης εξουσιαστικής ‘πρωτοπορίας’ και ας συνειδητοποιήσουμε πως με τη δική μας απελευθερωμένη δημιουργικότητα μπορούμε να εκμηδενίσουμε κάθε εξουσία, να οργανώσουμε μια διαφορετική οικονομία και να οικοδομήσουμε μια κοινωνία της ισότητας, της ευημερίας και της ελευθερίας.

Ας ονειρευτούμε και ας αγωνιστούμε, μακριά από σκοταδιστικούς μύθους και εξουσιαστικές ιδεολογίες, μακριά από κομματικές παράγκες που διαπλέκονται με το κεφάλαιο για να μας στοιχίζουν πίσω από ‘ηγέτες’ που τους κατασκεύασαν για να μας εξαπατούν και να υπηρετούν το κεφάλαιο. Ας αγωνιστούμε να επανακτήσουμε την Εαυτότητά μας μέσα στο Εμείς, την ατομική, τη συλλογική και την εθνική μας αυτοπεποίθηση που θα μας οδηγήσει στην ολιστική οικουμενική αντίληψη και στην ουμανιστική συνείδηση για τον άνθρωπο, την κοινωνία και τον πολιτισμό της.

Ας συγκροτηθούμε σε ένα κίνημα που θα εκφράζεται ως ένα ενωτικό, αμεσοδημοκρατικό και αλληλέγγυο από τα κάτω κίνημα ριζικής αποκαπιταλιστικοποίησης της Ελλάδας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πλανήτη και θα καταλήγει στην Τοπική Άμεση Δημοκρατία, στην Ένωση Άμεσων Δημοκρατιών Ελλάδας, στην Ομοσπονδία Άμεσων Δημοκρατιών Ευρώπης και στην Παγκόσμια Αμεσοδημοκρατική Συνομοσπονδία, τη μοναδική ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και της ζωής πάνω στο κοινό μας σπίτι, τον πλανήτη Γη.

Φαντάζει δύσκολο, ουτοπικό, σχεδόν ακατόρθωτο, όπως φαντάζει στη σύλληψή του και ένα μεγάλο ταξίδι, το οποίο όμως αρχίζει να πραγματοποιείται από τη στιγμή που ο καθένας μας κάνει το πρώτο μικρό βήμα. Ξεκινώντας από τη σκέψη μήπως τελικά μπορεί με το σημερινό επίπεδο των επιστημών και της τεχνολογίας κάτι να γίνει; Και τι πρέπει να κάνει ο καθένας μας για να απελευθερωθούν οι επιστήμες και η τεχνολογία από το κεφάλαιο και να λειτουργήσουν για τον άνθρωπο και την κοινωνία και όχι για το κέρδος και το κεφάλαιο;.

Ας σκεφτούμε και ας κάνουμε ο καθένας μας με προσωπική μας πρωτοβουλία αυτόν τον προβληματισμό αντικείμενο ενός γόνιμου δημόσιου διαλόγου στο επίπεδο όλων των ιδιωτικών και των δημόσιων χώρων που ζούμε και εργαζόμαστε. Τότε γρήγορα θα διαπιστώσουμε πως τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να αποσπάσουμε τις ζωές μας από το αχόρταγο κεφάλαιο και να τις πάρουμε στα χέρια μας, γιατί έτσι κι αλλιώς εμείς, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού κινούμε την τοπική την εθνική και την παγκόσμια οικονομία. Μόνο που σήμερα την κινούμε για τα αφεντικά και εναντίον μας, ενώ με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και την Άμεση Δημοκρατία θα την κινούμε για το κοινό γενικό καλό μέσα στο οποίο βρίσκεται και το δικό μας ατομικό, οικογενειακό, τοπικό, εθνικό, οικουμενικό καλό.

Είναι τελικά η οικονομία Φίλη και Φίλε που εμείς την κινούμε, με το μπλοκαρισμένο, από σκοταδιστικούς μύθους και κατασκευασμένες εξουσιαστικές ιδεολογίες μυαλό μας και με τα μπράτσα μας, αλλά για λογαριασμό των εξουσιαστών μας. Να ξεμπλοκάρουμε το μυαλό μας και να υποτάξουμε την οικονομία στα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου για έναν καλύτερο κόσμο, τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας και της αταξικής κοινωνίας.

Τόσες φορές σπάσαμε τα δεσμά μας στην ιστορική διαδρομή μας και άλλες τόσες φορές γκρεμίσαμε κραταιές αυτοκρατορίες, τυραννικά και φασιστικά καθεστώτα. Το ίδιο να κάνουμε και τώρα, εδώ και παντού, για να μην διαπραγματεύονται τις ζωές μας ‘οι δανειστές μας’ με ‘πρόθυμους’ πολιτικούς υπαλλήλους τους, αλλά με έναν λαό που θα αυτοκυβερνιέται, αποφασισμένος να σωθεί και να σώσει την ιστορία και την πατρίδα του, έχοντας σταδιακά στο πλάι του όλους τους άλλους λαούς, που περιμένουν την κρίσιμη στιγμή, το σύνθημα της ιστορίας για να κάνουν το ίδιο, όπως έκαναν πάντα για έναν κάθε φορά καλύτερο κόσμο. Το πέρασμα από την καπιταλιστική οικονομία της ανισότητας και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην κοινωνική οικονομία της ισοκατανομής και στην Άμεση Δημοκρατία με περιεχόμενο την αταξική κοινωνία ήταν και παραμένει ο διαχρονικός στρατηγικός στόχος των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, οι οποίες αναδείχνονται σταδιακά στο μοναδικό υποκείμενο της αταξικής ουμανιστικής επανάστασης για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και δούλους.

Είναι η καπιταλιστική οικονομία, λοιπόν, που μας στέλνει στην ανεργία, στη φτώχεια, και γενικά στην κόλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, και όχι ‘το κακό το ριζικό μας’. Ας την αλλάξουμε. Μπορούμε. Όλοι μαζί μπορούμε.

Βάζουν στο αρχείο το σκάνδαλο με τα δάνεια της ΑΤΕ στα κόμματα

Στο αρχείο τέθηκε η δικογραφία για τα δάνεια της Αγροτικής Τράπεζας προς τα κόμματα, όπως αποκάλυψε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.

Απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Καραγιαννίδη, ο κ. Παπαγγελόπουλος ανέφερε ότι η δικογραφία για τα δάνεια της ΑΤΕ προς τα πολιτικά κόμματα μπήκε στο αρχείο, εξαιτίας της διάταξης του άρθρου 78 του ν.4146/2013, η οποία στην ουσία παρέχει ασυλία στους προέδρους, στα μέλη διοικητικών συμβουλίων και στα τραπεζικά στελέχη για μια κατηγορία δανείων.

Τον νόμο αυτόν ψήφισε εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. 

Και σχολίασε: «Και κατά την άποψή μου, η προαναφερθείσα διάταξη γι’ αυτό ψηφίστηκε».

Ο κ. Παπαγελλόπουλος δεσμεύθηκε ότι «η σημερινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να νομοθετήσει μέτρα που παρέχουν ασυλία σε οποιονδήποτε σαν τη διάταξη του άρθρου 78 του ν.4146/2013» και πρόσθεσε ότι η Εισαγγελία Εγκλημάτων Διαφθοράς ερευνά τα δάνεια της ΑΤΕ.

Απέφυγε πάντως, να δηλώσει εάν η τωρινή κυβέρνηση προτίθεται να φέρνει νόμο που να ακυρώνει αυτόν του 2013 που παρέχει ασυλία στις διοικήσεις των τραπεζών. 

Στην εν λόγω δικογραφία περιλαμβάνεται το πόρισμα ελέγχου δανειοδοτήσεων της πρώην ΑΤΕ από την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.

Πηγή

Ο δήμαρχος Λέσβου παράτησε τους Τσίπρα-Σουλτς και έπεσε στη θάλασσα για να σώσει πρόσφυγες

Στη θάλασσα έπεσε ο δήμαρχος Λέσβου Σπύρος Γαληνός προκειμένου να σώσει δύο μετανάστες που καλούσαν απεγνωσμένα σε βοήθεια.

Όπως γράφει το emprosnet.gr, ο δήμαρχος Λέσβου ακολουθούσε την αυτοκινητοπομπή που οδηγούσε τον Αλέξη Τσίπρα και τον Μάρτιν Σουλτς από το αεροδρόμιο στο hot spot της Μόριας όταν στο ύψος της Βαρειάς είδε δύο πρόσφυγες να κολυμπούν και να ζητούν βοήθεια.

Αμέσως ο δήμαρχος που είναι δεινός κολυμβητής έδωσε εντολή στον οδηγό του να σταματήσει και χωρίς δισταγμό άρχισε να βγάζει τα ρούχα του για να πέσει ο ίδιος στη θάλασσα για να τους σώσει.

Παράλληλα δόθηκε σήμα και στο λιμενικό σώμα να σπεύσει στο σημείο που οι δύο πρόσφυγες είχαν ναυαγήσει και με την βοήθεια και βάρκας ψαρά που ξεκίνησε από κοντινό λιμανάκι, οι πρόσφυγες περισυνελέγησαν και πλέον είναι ασφαλείς.

Ο δήμαρχος παρέμεινε μαζί με τον Γενικό Γραμματέα Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής Γιάννη Γιαννέλλη στο σημείο μέχρι να βεβαιωθεί ότι η υγεία των δύο προσφύγων είναι καλή.

Πηγή 

Κομισιόν: Eκτίναξη του ελληνικού χρέους στο 199,7% το 2016

Την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ύφεση το 2015 (-1,4% του ΑΕΠ), μετά από μία περίοδο υψηλής αβεβαιότητας που κορυφώθηκε με το κλείσιμο των τραπεζών και την εισαγωγή των περιορισμών κεφαλαίων, επισημαίνει η οικονομική έκθεση της Επιτροπής για την Ελλάδα, που έχει τίτλο «H αβεβαιότητα ανατρέπει την ανάκαμψη της οικονομίας».

Η Επιτροπή έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες τις “φθινοπωρινές προβλέψεις” της για τις οικονομίες των χωρών της ΕΕ την περίοδο 2015-2017.

Στις προβλέψεις της για την ελληνική οικονομία, η Επιτροπή προβλέπει ότι οι αρνητικές επιπτώσεις από το κλίμα αβεβαιότητας που δημιουργήθηκε το 2015 θα διαρκέσουν και το 2016, καθώς η οικονομική ύφεση θα διαμορφωθεί στο 1,3% του ΑΕΠ. Προβλέπει, ωστόσο, ότι η εφαρμογή του νέου προγράμματος, θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη και τις επενδύσεις στην ελληνική οικονομία, επαναφέροντάς την σε ρυθμούς ανάπτυξης το 2017 και στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ.

Ειδικότερα, η έκθεση της Επιτροπής τονίζει ότι η ελληνική οικονομία είχε θετική πορεία το 2014, ωστόσο η ανεπιτυχής ολοκλήρωση του δεύτερου προγράμματος, το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου, το κλείσιμο των τραπεζών και οι περιορισμοί κεφαλαίων αύξησαν την αβεβαιότητα και επιδείνωσαν την προοπτική της ανάπτυξης. Παρά την αβεβαιότητα, το πραγματικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1% το πρώτο εξάμηνο του 2015. Αυτό το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα οφείλεται στο ότι οι καταναλωτικές δαπάνες αυξήθηκαν υπό το φόβο ότι θα χαθούν οι καταθέσεις. Παρ' όλα αυτά, η ελληνική οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 1,4% του ΑΕΠ το 2015.

Σύμφωνα με την Επιτροπή, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας αναμένεται εντός του 2016 που θα στηριχτεί από την ανάκτηση της εμπιστοσύνης, τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που αναμένεται στο τέλος του 2015 και την επιστροφή των επενδύσεων, αλλά και των ιδιωτικοποιήσεων. Παρόλα αυτά, η οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 1,3% του ΑΕΠ το 2016 λόγω των αρνητικών επιδράσεων του 2015. Το 2017 η ανάπτυξη θα επιταχυνθεί και θα φτάσει το 2,7% του ΑΕΠ, καθώς η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων θα ενισχύσει τη ζήτηση.

Εξάλλου, η Επιτροπή επισημαίνει ότι η πτωτική τάση της ανεργίας (μετά την κορυφωσή της το 2013) θα ανακοπεί το 2015 (25,7%) και το 2016 (25,8%) και θα ξαναρχίσει να μειώνεται σταδιακά από το 2017 (24,4%) και μετά.

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι θετική επίδραση στην ανάπτυξη θα μπορούσε να προέλθει από το δημόσιο τομέα και τη διευθέτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, καθώς και με την πλήρη απορρόφηση των πόρων από τα διαρθρωτικά ταμεία μέχρι το τέλος του χρόνου. Αντιθέτως, μια αποτυχία στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, εντός του συμφωνημένου χρονοδιαγράμματος, ή η ελλιπής εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων του προγράμματος θα υπονόμευαν τις προοπτικές της ανάπτυξης.

Εξάλλου, η Επιτροπή τονίζει ότι η παρατεταμένη αβεβαιότητα είχε αρνητική επίδραση στα δημόσια οικονομικά το πρώτο εξάμηνο του 2015, ειδικότερα στα έσοδα που οδήγησαν σε αναθεώρηση των δημοσιονομικών στόχων. Τα δημοσιονομικά μέτρα που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος, τα οποία άρχισαν να εφαρμόζονται ήδη από τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2015 αναμένεται να οδηγήσουν σε βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης κατά 1% του ΑΕΠ το δεύτερο εξάμηνο του 2015 και σταδιακά έως 4% του ΑΕΠ έως το 2017.

Καταλήγοντας, η έκθεση της Επιτροπής επισημαίνει ότι το δημόσιο χρέος αναμένεται να κορυφωθεί το 2016 (199,7% του ΑΕΠ) και να φτάσει το 2017 στο 195,6% του ΑΕΠ με πτωτική πορεία.

Πηγή 

Η Θάλασσα Σε Απόσταση Αναπνοής

Του Αλμπέρ Καμύ

Μεγάλωσα μέσα στη θάλασσα και η φτώχεια μου είχε ένα μεγάλο πλούτο, αλλά έπειτα έχασα τη θάλασσα και όλες οι πολυτέλειες μου φάνηκαν γκριζωπές και η αθλιότητα ανυπόφορη. Από τότε περιμένω. Περιμένω τα καράβια της επιστροφής, το σπίτι των υδάτων, τη διάφανη μέρα. Κάνω υπομονή και καλλιεργώ την ψυχή μου με όλες μου τις δυνάμεις. Με βλέπουν να περνώ από όμορφους και σοφούς δρόμους, θαυμάζω τα τοπία, χειροκροτώ όπως όλος ο κόσμος, δίνω το χέρι μου, δεν είμαι εγώ που μιλάω. Με εγκωμιάζουν, ονειρεύομαι λίγο˙ με προσβάλλουν, δεν εκπλήσσομαι σχεδόν καθόλου. …

 

Στους ενταφιασμούς ξεπερνώ τα όρια του εαυτού μου. Στ’ αλήθεια αριστεύω. Βαδίζω με αργό βήμα στα προάστια που ανθίζουν από σιδερικά, διασχίζω μεγάλες αλέες που είναι φυτεμένες με τσιμεντένια δέντρα και σε οδηγούν σε τρύπες της παγωμένης γης. Εκεί, κάτω από τον επίδεσμο του ουρανού που μόλις βάφεται κόκκινος, κοιτάζω τους θαρραλέους συντρόφους να θάβουν τους φίλους μου σε τρία μέτρα βάθος. Αν πετάξω το λουλούδι που μου δίνει ένα απλωμένο χέρι από άργιλο, θα πέσει σίγουρα μέσα σ’ έναν τάφο. …

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στη Νέα Υόρκη μερικές ημέρες, χαμένος στο βάθος αυτών των πέτρινων ή ατσαλένιων πηγαδιών όπου στο εσωτερικό τους περιπλανώνται εκατομμύρια άνθρωποι, έτρεχα από το ένα στο άλλο χωρίς να διακρίνω τον πάτο τους, εξαντλημένος, μέχρις ότου στηρίχθηκα πάνω στην ανθρώπινη μάζα που έψαχνε μια διέξοδο. Τότε πνιγόμουν και από τον πανικό μου ήμουν έτοιμος να ουρλιάξω. Αλλά κάθε φορά κάποιο μακρινό κάλεσμα από ένα ρυμουλκό μού υπενθύμιζε ότι αυτή η πόλη, στέρνα ξερή, ήταν ένα νησί και ότι στην άκρη του το νερό της βάφτισής μου με περίμενε, μαύρο και βρώμικο νερό γεμάτο από κούφιους φελλούς. Έτσι εγώ που δεν έχω τίποτα δικό μου, που χάρισα την περιουσία μου, που κατασκηνώνω κοντά σε όλα μου τα σπίτια, νιώθω πλήρης όταν το θέλω, αποπλέω οποιαδήποτε ώρα και η απελπισία με αγνοεί. Δεν υπάρχει πατρίδα για τον απελπισμένο. Ξέρω ότι η θάλασσα προπορεύεται ή με ακολουθεί. Έχω μια τρέλα έτοιμη για όλα.

 

 

 

[Albert Camus, Η θάλασσα σε απόσταση αναπνοής,

μετάφραση Χρήστος Σαλταπήδας, εκδ. Απόστροφος]

 

 

 

artworks : Katrien De Blauwer

 

Κλάμα

Σοβαρά τώρα. Τις συντάξεις τις κόβετε. Τις τράπεζες τις ξαναπήζετε με χρήμα, ενώ τις διοικήσεις τους τις αφήνετε ανενόχλητες. Την πρώτη κατοικία δεν την προστατεύετε. Τις ιδιωτικοποιήσεις τις προχωράτε όλες κανονικά και μάλιστα κάνετε και συναντήσεις και χαριεντίζεστε με δανειστές -εταίρους!– που γουστάρουν να τσιμπήσουν κατιτίς σε νερό ή σε αεροδρόμια. Και το φράχτη στον Έβρο δεν τον ρίχνετε γιατί υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες.

Αλλά εμείς πρέπει να σας θεωρούμε «αριστερή κυβέρνηση» και να ενώσουμε τη φωνή μας με τη δικιά σας για να καταγγείλουμε τάχατες τους φράχτες των άλλων;

Γιατί;

Επειδή «δεν πιστεύετε» τα μέτρα που παίρνετε; Επειδή τα μέτρα είναι καλύτερο να τα εφαρμόζετε εσείς παρά οι Σαμαροβενιζέλοι; Επειδή μας λέτε «με ειλικρίνεια» πως ηττηθήκατε, πως «χάσατε τη μάχη»; Επειδή στενοχωριέστε που πρέπει να μας τα κάνετε όλα αυτά; Επειδή κάθε τόσο ο πρωθυπουργός δακρύζει;

Σοβαρά τώρα;

Πηγή

Αμερικανός αξιωματούχος: Ξεκίνησαν οι συζητήσεις για το ελληνικό χρέος

Την πίεση προς τις χώρες της ευρωζώνης, προκειμένου να συμφωνηθεί η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο, συνεχίζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Αμερικανός αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών ανέφερε ότι οι συζητήσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους είναι ήδη σε εξέλιξη, όμως ο ίδιος- που μίλησε στο Bloomberg, δεν θέλησε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για την πορεία τους.

Πάντως, η ίδια πηγή δήλωσε ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναλάβουν αμέσως δράση για να μειωθεί το επίπεδο του χρέους. Παράλληλα πρόσθεσε ότι η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη θα είναι επίσης υποβοηθητική για την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, η Τράπεζα θα μπορούσε να δανείσει προσωπικό και να συμβάλει με την τεχνική εμπειρογνωμοσύνη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Οι ΗΠΑ συμπλέουν με το ΔΝΤ σε αυτό το ζήτημα και σύμφωνα με το δημοσίευμα θα ήθελαν κάτι περισσότερο από μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση των δανείων, προκρίνοντας τη λύση της διαγραφής χρέους, την οποία όμως δεν αναμένεται να θέσουν σε αυτό το στάδιο.

Πηγή 

Γεννηματά σε Σουλτς: Η ύφεση δεν μπορεί να πνίγει άλλο τη χώρα μας

Τον δρόμο προς την ανάπτυξη πρέπει να βρει η χώρα, σύμφωνα με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, η οποία τόνισε πως οι εταίροι θα πρέπει να κατανοήσουν την αναγκαιότητα πως η ύφεση δεν μπορεί να πνίγει άλλο την Ελλάδα.

«Η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρεί το δρόμο προς την ανάπτυξη. Πρέπει να διαμορφώσουμε ένα επενδυτικό κλίμα. Πρέπει να προστατεύσουμε την πρώτη κατοικία, των φτωχών και μεσαίων νοικοκυριών από τους πλειστηριασμούς, όπως το έκανε το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια. Η ύφεση δεν μπορεί να πνίγει άλλο την χώρα μας και οι εταίροι μας οφείλουν να κατανοήσουν αυτή την αναγκαιότητα», τόνισε η Φώφη Γεννηματά μετά τη συνάντησή της με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς.

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σημείωσε ότι «ανέφερα στον κ. Σουλτς ότι το προσφυγικό είναι ένα θέμα που αφορά όλη την Ευρώπη και τον κόσμο και όχι μόνο την Ελλάδα και τον ενημέρωσα για τις δέκα προτάσεις που χθες καταθέσαμε».

Η κ. Γεννηματά επεσήμανε ότι πρέπει να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε τα βασικά κέντρα καταγραφής να δημιουργηθούν στην Τουρκία, στον Λίβανο, στην Ιορδανία, και η διακίνηση των προσφύγων για μετεγκατάσταση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να γίνεται από εκεί με «επίσημο» και ασφαλή τρόπο, χωρίς τους αδίστακτους διακινητές, που οδηγούν σε θάνατο αθώους ανθρώπους.

«Η προσφυγιά θέλει ανθρωπιά και αλληλεγγύη που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Με προτεραιότητα τις πιο ευάλωτες ομάδες. Κανένα παιδί δεν πρέπει να επιβιβάζεται στις βάρκες του θανάτου. Η Ελλάδα που βρίσκεται πέντε χρόνια σε μεγάλη κρίση, χρειάζεται γενναία ευρωπαϊκή βοήθεια για να αναλάβει το δικό της μερίδιο στην υπόθεση των προσφύγων. Βοήθεια που δεν πρέπει να συμψηφίζεται με τα άλλα θέματα που απασχολούν τη χώρα», προσέθεσε.

Πηγή 

Ο Φίλης και η γενοκτονία της πολιτικής

Του Κώστα Βαξεβάνη

Γενοκτονία ή εθνοκάθαρση; Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος δίνει μαθήματα ευαισθησίας πετροβολώντας τον Υπουργό Παιδείας για την τοποθέτησή του πως δεν πρόκειται για γενοκτονία των Ποντίων αλλά για εθνοκάθαρση. Από τον Μεϊμαράκη που ξαφνικά αισθάνεται ντροπή για τις δηλώσεις Φίλη (αλλά όχι για οτιδήποτε άλλο) έως το Μιχελογιαννάκη που εξακόντισε φίλια πυρά, οι πάντες πυροβολούν το Φίλη.

Έχουν δίκιο; Αν εξετάσουμε την υπόθεση όπως συνηθίζουν να εξετάζουν τα μεγάλα νομικά forum τότε μάλλον πρόκειται για εθνοκάθαρση. Ο όρος γενοκτονία καθιερώθηκε νομικά το 1948 και εκτός από βία, δολοφονίες και μετατοπίσεις πληθυσμών που περιλαμβάνει η εθνοκάθαρση απαιτεί υποτίθεται και άλλα μέτρα. Τα όρια είναι σαφώς δυσδιάκριτα.

Το 1994 η Ελληνική Βουλή αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων ενώ το 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών αναγνώρισε ως γενοκτονία όσα υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου

Σημασία δεν έχει ο χαρακτηρισμός αλλά η ουσία. Γύρω στις 400.000 Έλληνες του Πόντου πέρασαν από το λεπίδι του Κεμαλισμού και εκτοπίστηκαν προς τον Καύκασο και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες όπου και εκεί πέρασαν τα πάνδεινα. Ο όρος Γενοκτονία αποδίδει τον τρόπο, την πρόθεση, τη βία και  την έκταση των σφαγών. Το θέμα λοιπόν δεν είναι πόσοι έλληνες Πόντιοι γλύτωσαν ώστε να κάνουμε σκόντο στον όρο Γενοκτονία. Άλλωστε ο όρος Ολοκαύτωμα που χρησιμοποιείται για τους Εβραίους δεν σημαίνει πως δεν έμεινε ούτε ένας Εβραίος αλλά πως στόχος ήταν ο αφανισμός των Εβραίων.

Αυτά σε επίπεδο καθαρά νομικών και εγκυκλοπαιδικών αναζητήσεων. Πάμε τώρα στο Νίκο Φίλη. Ο Νίκος Φίλης είναι Υπουργός της Κυβέρνησης. Για μία ακόμη φορά σε συνέντευξή του θέλησε να προτάξει τις προσωπικές του θέσεις.  Είναι προφανώς πως έχει δικαίωμα να το κάνει. Το ερώτημα είναι αν ως μέλος μιας κυβέρνησης έχει δικαίωμα να βάζει θέματα στην πολιτική ατζέντα από το πουθενά, τα οποία μάλιστα έχει ξεκάθαρα ορίσει η Ιστορία. Ποιά η σημασία του διαχωρισμού που θέλησε να κάνει ο Φίλης για τη γενοκτονία; Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας; Η επίλυση ενός προβλήματος; Η αποκατάσταση μιας αδικίας;

Τίποτα από όλα αυτά. Ο Φίλης συστηματικά παίζει το ρόλο μεταξύ Ρεπούση και Πάγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ. Ακκίζεται και προκαλεί συνεχώς τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία θεωρητικά απεχθάνεται, δίνοντάς τους συνεχώς τροφή μέσα από συνεχείς προκλητικές δηλώσεις και βέβαια συνεχείς εμφανίσεις. Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως τον διορθωτή του ΣΥΡΙΖΑ που οφείλει να μαζεύει τις ιδεολογικές παρεκτροπές, ή απλώς διακατέχεται από πολιτική επιπολαιότητα και ναρκισσισμό. Το θέμα είναι πως συνεχώς ανοίγει τρύπες στην κυβερνητική συνοχή.

Θα καταλάβαινα για παράδειγμα το να ανοίξει θέματα για τις Τράπεζες ή τη διαφθορά, να ανησυχήσει για την πορεία του κυβερνητικού έργου ή πολύ περισσότερο για το χάλι της Παιδείας της οποίας είναι Υπουργός.

Όπως ακριβώς ο Πάγκαλος όμως, δείχνει το θέμα του να είναι οι προκλήσεις επί παντός πεδίου που τον κρατούν στην επικαιρότητα ως επιπλέοντα.

Ο Υπουργός Παιδείας δείχνει να πιστεύει πως έχει το δικαίωμα, να συμπεριφέρεται ως έχων το άλλοθι της δημοσιογραφίας (της κομματικής δημοσιογραφίας μάλιστα) για να διατυπώνει ό,τι θέλει και όποτε θέλει. Αυτό δεν είναι ελευθερία του λόγου αλλά αυθαιρεσία της προσωπικής πολιτικής.

Κακή πολιτική δεν είναι μόνο η υποταγή στα συμφέροντα αλλά και η αδυναμία να ιεραρχήσεις  το πρωτεύων από το τριτεύων. Και πολύ περισσότερο η αδυναμία να διαχωρίσεις τις ανάγκες της κοινωνίας από τις δικές σου.

Η Εθνική Τράπεζα έδινε επισφαλή δάνεια σε media και το 2014

Ο αμαρτωλός κρίκος των γκρίζων τραπεζικών δανείων σε ομίλους ΜΜΕ φαίνεται πως δεν έσπασε ούτε στην ύστερη, και πιο επώδυνη εποχή των Μνημονίων.

Και την ώρα που οι εκδότες καλούνται ο ένας μετά τον άλλον στον εισαγγελέα για να διερευνηθούν τα περίφημα μιντιακά θαλασσοδάνεια, αποκαλύπτεται ότι η Εθνική Τράπεζα έδινε επισφαλείς, γενναίες πιστώσεις σε νεοσύστατα μέσα ενημέρωσης ακόμη και το 2014.

Η σύμβαση - ντοκουμέντο που παρουσιάζει το tvxs.gr αποκαλύπτει ότι στις 4 Φεβρουαρίου του 2014, επί προεδρίας Αλέξανδρου Τουρκολιά, η Εθνική Τράπεζα έδωσε δάνειο, ύψους 960.000 ευρώ, στον εκδοτικό όμιλο του Γιάννη Κουρτάκη που σήμερα, μεταξύ άλλων, έχει την εφημερίδα Παραπολιτικά και τον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM.

H «σύμβαση πίστωσης με ανοιχτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό», υπ' αριθμ. 7027007272, υπεγράφη με την εταιρία ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ - ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ, ιδιοκτησίας Κουρτάκη.

Η χορήγηση του γενναιόδωρου δανείου εγείρει, από μόνη της, σοβαρά ερωτήματα καθώς δόθηκε:

*Σε μία νέα εκδοτική επιχείρηση, με ζημιογόνους ισολογισμούς και οικονομικά ανοίγματα.

*Σε μία περίοδο κατά την οποία είχαν κλείσει όλες οι στρόφιγγες του τραπεζικού δανεισμού και ήταν σχεδόν αδύνατο για οποιαδήποτε μικρή και μεσαία επιχείρηση, του όποιου κλάδου να έχει πρόσβαση σε τραπεζικές πιστώσεις.

Αίσθηση, όμως, προκαλεί και η νεώτερη σύμβαση με τον ίδιο όμιλο για την ενεχυρίαση του δανείου - μια σύμβαση που, ούτε λίγο ούτε πολύ, εμφανίζει την Εθνική Τράπεζα να χρηματοδοτεί η ίδια και να εγγυάται την αποπληρωμή των 960.000 ευρώ μέσα από τις διαφημίσεις που θα χορηγούσε στον ραδιοφωνικό σταθμό της δανειολήπτριας εταιρίας (Παραπολιτικά FM).

Από τη διοίκηση της Εθνικής επισημαίνεται ότι η εν λόγω σύμβαση αποτελεί «επέκταση» της προηγούμενης και αποτελεί μόνον μία από πολλαπλές δικλείδες εγγυήσεων για την διασφάλιση των συμφερόντων της τράπεζας, ωστόσο η διαδικασία που περιγράφεται στο έγγραφο εγείρει ερωτήματα.

Συγκεκριμένα, στις 3 Ιουνίου του 2015, επί προεδρίας πλέον Λούκας Κατσέλη και εν μέσω της μαζικής εκροής καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες, η Εθνική υπογράφει «σύμβαση ενεχυρίασης απαίτησης» με την ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ - ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ του Γιάννη Κουρτάκη με την οποία ορίζονται ως ενέχυρο για το δάνειο των 960.000 «κάθε απαίτηση, υφιστάμενη ή μελλοντική» που θα απορρεύσει «από την τυχόν ανάθεση διαφημιστικών εργασιών εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας ή των εταιριών του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας στον ραδιοφωνικό σταθμό με την επωνυμία Παραπολιτικά FM 90,1».

Από τη σύμβαση προκύπτει, δηλαδή, ότι το δάνειο θα μπορούσε να συμψηφιστεί με τις διαφημίσεις που θα έδινε η τράπεζα στην εταιρία του δανειολήπτη.

Αναλυτικά, η σύμβαση αναφέρει: «Προς εξασφάλιση των Ασφαλιζόμενων Απαιτήσεων, ο Ενεχυριαστής εκχωρεί λόγω ενεχύρου, υπέρ της αποδεχόμενης τράπεζας Τράπεζας κάθε απαίτησή του υφιστάμενη ή μελλοντική, κατά α) της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ και β) των ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, που απορρέει ή θα απορρεύσει από την τυχόν ανάθεση διαφημιστικών εργασιών εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας ή των εταιριών του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας στον ραδιοφωνικό σταθμό με την επωνυμία Παραπολιτικά FM 90,1».

Κύκλοι της Εθνικής Τράπεζας, πάντως, ανέφεραν στο tvxs.gr ότι ως ενέχυρο δεν ορίζονται μόνον τα έσοδα από διαφημίσεις της Εθνικής αλλά το σύνολο των διαφημιστικών εσόδων, από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς, που θα έχει ο ραδιοφωνικός σταθμός, προσθέτοντας ότι πρόκειται για πάγια πρακτική σε τέτοιου είδους δάνεια.

Για το γεγονός ότι στη σύμβαση δεν υπάρχει αναφορά στο «σύνολο» των διαφημιστικών εσόδων, επεσήμαναν ότι ίσως πρόκειται για «κακή διατύπωση».

Κατά τις ίδιες πηγές, η εν λόγω σύμβαση είναι μόνον μία από τις δικλείδες ασφαλείας που έχει ορίσει η τράπεζα για την χορήγηση των 960.000 ευρώ, καθώς υπάρχει επίσης δεσμευμένος καταθετικός λογαριασμός αλλά και εγγυητής του δανείου.

Πηγή

Δώδεκα προγράμματα για 104.000 ανέργους

Προγράμματα απασχόλησης που θα υλοποιηθούν τους επόμενους 6 μήνες και αφορούν 104.000 ανέργους εξήγγειλε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου στο πλαίσιο του σχεδιασμού του υπουργείου για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Οι πόροι του προγράμματος προέρχονται από το 1,4 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ για τους ανθρώπινους πόρους για το διάστημα 2014-2020.

Αναλυτικά τα 12 προγράμματα είναι τα εξής:

➊ Πρόγραμμα 10.000 θέσεων εργασίας 12μηνης διάρκειας με έμφαση στους μακροχρόνια και πολύ μακροχρόνια ανέργους, γυναίκες και ανέργους κυρίως άνω των 50 ετών το οποίο θα ξεκινήσει το Δεκέμβριο του 2015

➋ Πρόγραμμα προώθησης της αυτοαπασχόλησης 5.000 νέων ανέργων 18-24 ετών, με επιδότηση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης έως 12 μήνες από την έναρξη της δραστηριότητας τους, το οποίο θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2016.

➌ Πρόγραμμα προώθησης της αυτοαπασχόλησης 5.000 νέων ανέργων 25-29 ετών με επιδότηση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης έως 12 μήνες από την έναρξη της δραστηριότητας τους, το οποίο θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2016.

➍ Πρόγραμμα "Δράσεις Ολοκληρωμένης Παρέμβασης" για 8.000 νέους ανέργους έως 24 ετών, για την προώθηση τους εναλλακτικά σε προγράμματα κατάρτισης με εγγυημένη 12μηνη απασχόληση. Αυτό το πρόγραμμα θα ξεκινήσει το Φεβρουάριο του 2016.

➎ Πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας και ένταξης σε θέσεις απασχόλησης για 10.000 νέους ανέργους ηλικίας 18-24 ετών σε επιχειρήσεις, με επίβλεψη στο χώρο εργασίας και στη συνέχεια ένταξη σε νέες θέσεις εργασίας στις ίδιες ή άλλες επιχειρήσεις για επιδοτούμενη απασχόληση διάρκειας 12 μηνών. Η έναρξη αυτού του προγράμματος θα γίνει το Φεβρουάριο του 2016.

➏ Πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας και ένταξης σε θέσεις απασχόλησης για 3.000 νέους ανέργους 25-29 ετών σε επιχειρήσεις, με επίβλεψη στο χώρο εργασίας και στη συνέχεια ένταξη σε νέες θέσεις εργασίας στις ίδιες ή άλλες επιχειρήσεις για επιδοτούμενη απασχόληση διάρκειας 12 μηνών. Η έναρξη και αυτού του προγράμματος θα γίνει το Φεβρουάριο του 2016.

➐ Πρόγραμμα συμβουλευτικής επαγγελματικής Κατάρτισης, πιστοποίησης προσόντων και πρακτικής άσκησης σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα σε συνεργασία με κλαδικούς φορείς για 15.000 ανέργους. Έναρξη προγράμματος το Μάρτιο του 2016.

➑ Πρόγραμμα προώθησης της νεανικής επιχειρηματικότητας για 1.000 ανέργους για τη δημιουργία start-ups από νέους 18-29 ετών. Έναρξη προγράμματος το Μάρτιο του 2016.

➒ Πρόγραμμα προώθησης της επιχειρηματικότητας για 3.000 ανέργους άνω των 29 ετών για τη δημιουργία start-ups. Και αυτό το πρόγραμμα θα ξεκινήσει Μάρτιο του 2016.

➓ Πρόγραμμα απασχόλησης για ΑΜΕΑ σε κοινωνικές συναιτεριστικές επιχειρήσεις. Έναρξη προγράμματος το Μάρτιο του 2016.

⓫ Πρόγραμμα "Προώθηση της απασχόλησης μέσω προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης με εγγυημένη απασχόληση" για την ηλικία 29-64 ετών, πρόγραμμα που απευθύνεται σε 26.000 ανέργους.

⓬ Πρόγραμμα για την επιδότηση μισθολογικού κόστους για την ενίσχυση της πλήρως ασφαλισμένης εργασίας σε ΚΟΙΝΣΕΠ.

Τα προγράμματα στοχεύουν στην παροχή εγγυημένης απασχόλησης, μέσω ενίσχυσης των επιχειρήσεων με την προϋπόθεση ότι ένα ποσοστό των ανέργων θα συνεχίσει να εργάζεται και μετά τη λήξη του προγράμματος.

Εκτός από τα προγράμματα άμεσης υλοποίησης είναι προγραμματισμένη η δημιουργία 150.000 προσωρινών θέσεων εργασίας από το Μάρτιο του 2016 έως το τέλος του χρόνου διάρκειας 8-12 μηνών.

Στο πλαίσιο της επικαιροποίησης του ΕΣΠΑ 2014-2020 η κυβέρνηση διεκδικείεπιπλέον κοινοτικούς πόρους ύψους 1,2-2 δισ. ευρώ.

Πηγή

(Αυτο)κριτική

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Δύσκολα εμφανίζεται στην Ιστορία τέτοια οβιδιακή μεταμόρφωση, τέτοια μετάλλαξη ενός πολιτικού ηγέτη, όπως αυτή του κ. Τσίπρα. Και το ίδιο δύσκολα ένα αριστερό κόμμα, ή έστω το μέρος εκείνο του κομματικού σώματος που του απέμεινε, παρακολουθεί αυτή τη μετεξέλιξη προσπαθώντας να μιλήσει τη γλώσσα που μιλούσε πριν να αυτομολήσει στην πολιτική που αντιμαχόταν.

Σπανίως, επίσης, στην Ιστορία αυτή η μεταμόρφωση συντελείται τόσο γρήγορα. Και τόσο ξετσίπωτα.

Θα αναφερθώ μόνον σε ένα απ’ τα χίλια που έλεγε ο κ. Τσίπρας, πριν να αρχίσει κι αυτός να αραδιάζει τα χίλια ένα παραμύθια της Χαλιμάς. Ελεγε: «Η λέξηισοδύναμα έχει εισαχθεί απ’ την τρόικα. Οταν αναζητούνε ισοδύναμα, εννοούν ισοδύναμους πόνους». Τώρα

όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν στα πάνελ και από του βήματος της Βουλής για τους εν λόγω πόνους -τα ισοδύναμα- ως να πρόκειται για φάρμακα που θεραπεύουν πάσα λύπη και στεναγμό, ως να πρόκειται για παραμυθία αυτών των ίδιων, ώστε να αντέξουν τον αυτοδιασυρμό τους. Εσχατοι των Κλαζομενίων και υπομείονες των Αβδηριτών.    

Δεν έχει, όμως, πλέον καμία σημασία να υπενθυμίζει κανείς στον κ. Τσίπρα τι έλεγε και τι λέει. Το έργο έχει προχωρήσει, βρισκόμαστε σε μια νέα σελίδα. Κι αυτή, επίσης, σπανίως εμφανίζεται στην Ιστορία, εις όσα αφορούν τουλάχιστον την παρουσία της Αριστεράς διεθνώς. Σπανίως κόμματα της Αριστεράς έχουν περιπαίξει τη λογική, έχουν ατιμάσει την ηθική κι έχουν διασύρει την ιδεολογία τους όσον ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, απ’ όταν ο ίδιος κι όσοι τον ακολούθησαν πέρασαν κάτω απ’ τα καυδιανά δίκρανα της υποταγής.

Σπανίως οι ηττημένοι ηττώνται μέσα τους και οι ήρωες μεταμορφώνονται σε ρεμάλια, όπως έγινε με πολλούς από τους Σέρβους μετά τον πόλεμο που έχασαν.

Η Αριστερά, σε όλες της τις εκδοχές, εκφράζει την ταξική αντίθεση με τη Δεξιά, σε όλες της επίσης τις εκδοχές. Ποτέ άλλοτε, ή σπανίως, ένα κόμμα της Αριστεράς δεν έχει διασύρει τόσο πολύ και τόσο, σαν έτοιμο από καιρό, αυτήν την αντίθεση. Και μαζί της και τον εαυτόν του.

Οι γενίτσαροι ήταν αθώοι. Τους άρπαζαν μωρά οι Οθωμανοί και τους ανάθρεφαν τέρατα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε δεν αποτελείται από γενίτσαρους. Αυτοί που αυτομόλησαν στη δεξιά πολιτική δεν ήταν αρπαγμένα μωρά, αλλά ενήλικες που ανάλωσαν -αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι και οι καλύτεροι- τη ζωή τους στρατευμένοι στις ιδέες, στα ιδανικά και στον τρόπο της Αριστεράς. Που ως τώρα δεν ήταν ποτέ η χλεύη της Δεξιάς.

Μα δεν αυτομόλησαν, θα έλεγε κανείς, υποχώρησαν για να ανασυνταχθούν και να πολεμήσουν την επόμενη μέρα. Μάλιστα. Πώς πολεμάνε; Λέγοντας όσα κατήγγειλαν; Πράττοντας όσα απέρριπταν; Ή, μήπως, δεν εφαρμόζουν το μνημόνιο που οι ίδιοι υπέγραψαν και μαζί με όλες τις εκδοχές της Δεξιάς υπερψήφισαν; Ή, μήπως, δεν γνωρίζουν ότι τα περί ισοδύναμων είναι φούμαρα, καθώς ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έλεγε - ή, μάλλον, ούτε καν φούμαρα, αλλά «πόνοι»; Σε τι ελπίζουν; Σε ένα λέγε-λέγε-λέγε, ό, τι μείνει κι όπου βγάλει; Τόσο μπορούν; Πέστε μου ένα (αριθμός 1) μέτρο, που έφεραν ως αντιστάθμισμα στα εγκληματικά μέτρα που δέχθηκαν να επιβάλουν. Ενα! Ούτε ένα. Ενώ αντιθέτως βροχή, βροχή φωτιάς κι Αρμαγεδδών, οι διαταγές που εκτελούν.      

Κι επιπλέον διαπράττουν το αίσχιστο: φορτώνουν στον λαό τον φόνο του εαυτού του. «Μας ψηφίσατε, δεν μας ψηφίσατε»,; ερωτούν ξεδιάντροπα εκείνους που φόβισαν, εκείνους που εξαπάτησαν.

Ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός για να έχουμε υπερπρωθυπουργό τον κ. Μάαρτεν Φέρβεϊ ή όποιον άλλο γκαουλάιτερ μας στείλει το Βερολίνο. Σπανίως

μια μετάλλαξη λαμβάνει σάρκα και οστά σε τέτοιο βάθος και με τέτοια ταχύτητα. Ο κ. Τσίπρας μιμείται πλέον τον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου, με όλο και πιο ανατριχιαστικό τρόπο. Ομιλεί με τη σύνταξη του Ανδρέα, τις παύσεις του Ανδρέα, τη στίξη του Ανδρέα. Και το πιο ανατριχιαστικό, όλο και πιο έντονα πια η φωνή του θυμίζει τη φωνή του Ανδρέα. Ανατριχιαστικό,

αλλά αναμενόμενο, διότι όσο πιο κούφιος είναι ο μίμος, τόσο πιο έντονη ακούγεται η ηχώς του ινδάλματός του. Σπανίως ένας πολιτικός έχει μιμηθεί τόσους πολλούς και τόσα πολλά. Ο κ. Τσίπρας μιμείται την πολιτική Σαμαρά, τους τρόπους του Βενιζέλου και το στιλ του Ανδρέα. Τον μόνον που

δεν μιμείται ο κ. Τσίπρας είναι τον σύντροφο Τσίπρα που πιστέψαμε, που βοηθήσαμε, που αγαπήσαμε.

Η ντροπή που βαραίνει πολλούς από εμάς για όλο αυτό είναι το ελάχιστο. Η οδύνη, όμως, που βοηθήσαμε να βαραίνει σήμερα, απ’ όλο αυτό,κόσμο και κοσμάκη είναι ανεξιλέωτη…

Καταψήφισαν οι ΑΝΕΛ το άρθρο για τη φορολόγηση στις μικρές ζυθοποιίες

Απορρίφθηκε από τις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής το άρθρο 52 του νομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα, που αφορά στην αύξηση της φορολόγησης στις μικρές ελληνικές ζυθοποιίες.

Έτσι, το συγκεκριμένα άρθρο δεν μπορεί να εισαχθεί στη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια.

«Η διάταξη δεν περνάει στην Ολομέλεια». Με αυτή τη φράση ανακοίνωσε την απόσυρση ο προεδρεύων των αρμοδίων Επιτροπών της Βουλής, Γεράσιμος Μπαλαούρας.

Το άρθρο καταψηφίστηκε από το σύνολο της αντιπολίτευσης, αλλά και από τον κυβερνητικό εταίρο, τους ΑΝΕΛ!

Συγκεκριμένα, υπέρ ψήφισε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κατά ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ποτάμι, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Ένωση Κεντρώων.

Υπενθυμίζεται ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είχαν δηλώσει από την προηγούμενη εβδομάδα ότι δεν επρόκειτο να συναινέσουν στην ψήφιση του άρθρου, θεωρώντας ότι θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση της ελληνικής ζυθοποιίας.

Η Χρυσή Αυγή είχε δηλώσει ότι επιφυλάσσεται σε όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου.

Πηγή 

Βίλχελμ Ράιχ: Ανθρωπάκο σε περιφρονούν κι εσύ φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»

Σαν σήμερα στις 3 Νοεμβρίου του 1957 έφυγε από τη ζωή ο Βίλχελμ Ράιχ, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής του οποίου η θεωρία της οργόνης χαρακτηρίστηκε ψευδοεπιστημονική, όμως η επιρροή που άσκησε στα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης στις δεκαετίας του ’60 και του ’70, θεωρείται αδιαμφισβήτητη. Άσκησε σφοδρή κριτική στα υφιστάμενα κοινωνικά και σεξουαλικά ήθη ενώ έγινε κυρίως γνωστός από τα βιβλία του «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού» και «Άκου Ανθρωπάκο».

Ο αγαπημένος μαθητής του Φρόυντ έγραψε το «Άκου, Ανθρωπάκο» το 1946 και το δημοσίευσε το 1948. Πρόκειται για την κραυγή αγωνίας ενός μεγάλου στοχαστή, που βλέπει τα σπέρματα του φασισμού και του ολοκληρωτισμού μέσα στον κοινό, καθημερινό άνθρωπο.

Διαβάστε αποσπάσματα από το «Άκου Ανθρωπάκο»:

«Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράγμα! Τελικά δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Κι  ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα• πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωλιά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει τον λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν, και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αητός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός.

Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά. Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά όταν απ' όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που 'κείνος άντεχε δίχως καμιά προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν. Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσχίσει σε χίλια κομμάτια. Μα το ξανασκέφτηκε κι' άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε, θα βρισκόταν - έπρεπε να βρεθεί - ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός σαν τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο μοναχός αητός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι' εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.

Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γι' αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και ν'ασαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ' έμαθαν και να ορύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!". Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου».

******

«Δε σʼ αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: “Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη”. Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις “ζήτω, ζήτω”»,

«Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου».

******

<<Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά. To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο.

Διαφωνείς; Θα σου το αποδείξω. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα ‘χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα της σκέψης σου:

«Για όλα φταίνε οι Εβραίοι», λες.

«Τι είναι ο Εβραίος;» σε ρωτώ.

«Κάποιος που στις φλέβες του κυλάει εβραϊκό αίμα», απαντάς.

«Και πώς ξεχωρίζεις το εβραϊκό αίμα από το αίμα των άλλων;» Η ερώτηση σου προκαλεί σύγχυση. Μπερδεύεσαι, κομπιάζεις.

Ύστερα λες, «Εννοούσα ότι ανήκει στην εβραϊκή φυλή».

«Τι είναι η φυλή;» σε ρωτώ.

«Η φυλή; Αυτό είναι προφανές. Όπως υπάρχει γερμανική φυλή, έτσι υπάρχει κι εβραϊκή».

«Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της εβραϊκής φυλής;»

«Ο Εβραίος έχει μαύρα μαλλιά, μακριά, γαμψή μύτη και δια-περαστικό βλέμμα. Οι Εβραίοι είναι άπληστοι και κεφαλαιοκράτες».

«Αν δεις ένα Γάλλο της Μεσογείου ή έναν Ιταλό δίπλα σ’ έναν Εβραίο, θα τον ξεχωρίσεις;»

«Ε, όχι, για να είμαι ειλικρινής…»

«Τότε, λοιπόν, τι είναι ο Εβραίος; To αίμα του δε διαφέρει από το αίμα των άλλων. Η εμφάνισή του δε διαφέρει από εκείνη ενός Γάλλου ή ενός Ιταλού. Και μια και το ‘φερε η συζήτηση, έχεις δει Γερμανοεβραίους;»

«Μοιάζουν με τους Γερμανούς».

«Τι είναι ο Γερμανός;»

«Ο Γερμανός ανήκει στη βόρεια φυλή των Αρίων».

«Οι Ινδοί είναι Άριοι;»

«Ναι».

«Είναι βόρειοι;»

«Όχι».

«Είναι ξανθοί;»

«Όχι».

«Βλέπεις; Δεν ξέρεις καν ποιος είναι ο Εβραίος και τι ο Γερμανός».

«Μα, υπάρχουν Εβραίοι!»

«Ασφαλώς και υπάρχουν. Όπως υπάρχουν Χριστιανοί και Μωαμεθανοί».

«Σωστά! Να, αυτό εννοούσα, την εβραϊκή θρησκεία».

«Ήταν Ολλανδός ο Ρούσβελτ;»

«Όχι».

«Και γιατί ονομάζεις τον Εβραίο απόγονο του Δαβίδ κι όχι τον Ρούσβελτ Ολλανδό;» «Με τον Εβραίο είναι διαφορετικό».

«Σε τι διαφέρει;»

«Δεν ξέρω».

Τέτοιες κουταμάρες λες, ανθρωπάκο.

Και με τέτοιες κουταμάρες, συγκροτείς ένοπλες συμμορίες που σκοτώνουν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους επειδή είναι Εβραίοι κι ας μην ξέρεις να μου πεις τι είναι ο Εβραίος.

Να γιατί γελάνε μαζί σου. Να γιατί όποιος θέλει να κάνει κάτι σοβαρό σε αποφεύγει. Να γιατί είσαι χωμένος στο βούρκο μέχρι το λαιμό. Όταν αποκαλείς κάποιον «Εβραίο», αισθάνεσαι ανώτερος.

Αισθάνεσαι ανώτερος, επειδή νιώθεις κατώτερος. Νιώθεις κατώτερος, επειδή εκείνο που θέλεις να εξοντώσεις στους ανθρώπους που αποκαλείς Εβραίους, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και τούτο είναι απλά ένα δείγμα του τι είσαι στ’ αλήθεια, ανθρωπάκο. Όταν αποκαλείς κάποιον περιφρονητικά «Εβραίο», η αίσθηση της μηδαμινότητάς σου ξαλαφρώνει. Αυτό το ανακάλυψα μόλις πρόσφατα. Αποκαλείς Εβραίο όποιον σου εμπνέει είτε υπερβολικό, είτε ελάχιστο σεβασμό. Σαν να ‘σαι αντιπρόσωπος κάποιας ανώτερης δύναμης επί της γης, ανέλαβες να αποφασίζεις ποιος είναι και ποιος δεν είναι Εβραίος. Αμφισβητώ το δικαίωμά σου να το κρίνεις αυτό, είτε είσαι τιποτένιος Άριος, είτε τιποτένιος Εβραίος. Μόνο εγώ έχω το δικαίωμα να πω τι είμαι. Είμαι βιολογικός και πολιτισμικός μιγάς κι είμαι περήφανος γι’ αυτό, ούτε σωβινιστής όπως εσύ, ασήμαντε φασίστα, όποια κι αν είναι η εθνικότητά σου, η φυλή και η τάξη σου>>.

«Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη να αντέχουν. Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου».

Πηγή