Καταργείται η κλήρωση για την είσοδο φοιτητών στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο -Μειώνονται και τα δίδακτρα

Μια απρόσμενη ανακοίνωση έκανε πριν από λίγο η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου. 

Μιλώντας στη Βουλή ανέφερε ότι  το υπουργείο μελετά τον μετασχηματισμό του Ανοιχτού Πανεπιστημίου σε αυτοδύναμο Ίδρυμα με την εκλογή οργάνων, αντικαθιστώντας την διαδικασία κλήρωσης επιλογής των φοιτητών με κριτήρια και την αύξηση τον αριθμό των υποτροφιών.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρόεδρος του ΕΑΠ Βασίλης Καρδάσης πρότεινε να καταργηθεί η κλήρωση για όσους επιθυμούν να φοιτήσουν στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και αντ' αυτού να μπαίνουν όλοι όσοι το επιθυμούν, με μειωμένα δίδακτρα κατά 50 ευρώ ανά θεματική ενότητα. Η πρόταση έγινε δεκτή από το υπουργείο Παιδείας και, σύμφωνα με πληροφορίες,  θα τεθεί σε εφαρμογή από την επόμενη χρονιά μόνο, όμως, για τα προπτυχιακά προγράμματα. 

Σημειώνεται ότι συνολικά καταθέτουν αιτήσεις για προπτυχιακές σπουδές 14.000 με 15.000 υποψήφιοι εκ των οποίων κληρώνονται για σπουδές περίπου οι 5.000 διαμορφώνοντας την αναλογία ένας στους τρεις. 

 

Το σχέδιο αυτό για είσοδο χωρίς κλήρωση στο ΕΑΠ προέκυψε όταν 30.000 φοιτητές κινδύνεψαν να βρεθούν στον αέρα όταν δεν μπορούσε να συνεχιστεί η πληρωμή των καθηγητών του Ιδρύματος καθώς έληξαν τα προγράμματα του ΕΣΠΑ μέσω των οποίων πληρώνονταν. Τελικά βρέθηκε η εναλλακτική λύση οι 200 υπάλληλοι να πληρώνονται από το Ιδρυμα, με νόμιμους τρόπους, το οποίο επιβαρύνεται με ένα πολύ μεγάλο ποσό για τη μισθοδοσία. Εκτιμάται οτι το ποσό θα ανέρχεται στα 4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως και όπως παραδέχεται η διοίκηση του ΕΑΠ χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει το Ιδρυμα.

Επίσης, ο κ. Καρδάσης τόνισε ότι το ΕΑΠ θα μπορούσε να κάνει περαιτέρω μείωση διδάκτρων σε όσους δεν θέλουν τα βιβλία σε χαρτί αλλά τα μελετούν μόνο ψηφιακά. 

Πηγή 

Ραγδαίες εξελίξεις: Η Ρωσία ακυρώνει την κατασκευή του Turkish Stream

Η Μόσχα δίνει αιφνιδίως τέλος στο πρότζεκτ κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου που θα συνέδεε τη Ρωσία με την Τουρκία, του λεγόμενου Turkish Stream.

Η κίνηση αυτή έρχεται ως αντίδραση των Ρώσων στην κατάρριψη του μαχητικού αεροσκάφους της χώρας από την Τουρκία στα σύνορα με τη Συρία και την ανακοίνωσε πριν από λίγο ο Ρώσος υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Alexey Ulyukayev.

«Αυτό το πρότζεκτ δεν διαφέρει από κανένα άλλο, μιλάμε για τη συνεργασία μας με την Τουρκία σε επίπεδο επενδύσεων. Σίγουρα είναι ένα από τα πιο σημαντικά επενδυτικά πρότζεκτ, αλλά, όπως και κάθε άλλο τέτοιο πρότζεκτ, υπόκειται στις ειδικές συνθήκες που έχουν προκύψει», είπε χαρακτηριστικά ο Ρώσος υπουργός, προδιαγράφοντας ουσιαστικά τη μοίρα του αγωγού.

Μάλιστα, όπως είπε ο ίδιος, στα μέτρα εναντίον της Τουρκίας ίσως περιληφθεί και η ακύρωση της τεράστιας ρωσικής επένδυσης για την κατασκευή πυρηνικού σταθμού στο Ακουγιού (μια συμφωνία που είχε υπογραφεί το 2010), στον Νότο της Τουρκίας (απέναντι από την Κύπρο) ενώ συμπλήρωσε πως οι περιορισμοί στις αερομεταφορές θα αφορούν τόσο τις κανονικές πτήσεις όσο και τις πτήσεις τσάρτερ προς την Τουρκία.

Επίσης, ανακοίνωσε ότι μπαίνει «φρένο» στη δημιουργία ενός ρωσοτουρκικού επενδυτικού fund που ήταν στα σκαριά.   

Τι είναι ο Turkish Stream 

Η κατασκευή του Turkish Stream ανακοινώθηκε πριν από δύο περίπου χρόνια κατά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Τουρκία.

Ουσιαστικά ο αγωγός αυτός θα μετέφερε φυσικό αέριο από τη Ρωσία στην Τουρκία, δια μέσου της Μαύρης Θάλασσας και θα αντικαταστούσαμε τον South Stream, ένα πρότζεκτ που ακυρώθηκε.

Η κατασκευή του Turkish Stream θα άρχιζε, σύμφωνα με την Gazprom, αμέσως μόλις αποφασιζόταν το ακριβές σημείο στο οποίο θα κατέληγε στην Τουρκία, ενώ ήδη δύο πλοία τοποθέτησης σωλήνων βρίσκονταν στην Μαύρη Θάλασσα.

Ο αγωγός υπολογιζόταν ότι θα μετέφερε 63 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο, εκ των οποίων 14 δισ. θα κατέληγαν στην Τουρκία και το υπόλοιπο θα εξαγόταν στην Ευρώπη. 

Μάλιστα, την περασμένη Ανοιξη, στο πλαίσιο των ταξιδιών του Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα αλλά και του τότε υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτη Λαφαζάνη, συζητούνταν η επέκταση του Turkish Stream και στην Ελλάδα. Το κομμάτι του ρωσικού αγωγού που θα περνούσε από την Ελλάδα θα ονομαζόταν Greek Stream και αποσκοπούσε, όπως αναφερόταν τότε, στην τροφοδοσία της ευρωπαϊκής αγοράς με παράκαμψη της Ουκρανίας, αν και υπήρχαν διάφορες ενστάσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση. 

Μάλιστα, οι συζητήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τη ρωσική πλευρά για τη δημιουργία του Greek Steam γίνονταν μεσούσης της κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους και ενώ η χώρα ξέμενε από ρευστό, ενώ πολλά δημοσιεύματα της περιόδου εκείνης και πληροφορίες ανέφεραν ότι οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να εκταμιεύσουν 5 δισ. ευρώ και να τα δώσουν στην Ελλάδα ως προκαταβολή για τον αγωγό αυτό, ενώ η επένδυση, εκτιμούσαν τότε οι εμπλεκόμενοι  ότι θα έχει πολλαπλά οφέλη για την Ελλάδα, τόσο άμεσα σε χρήματα, όσο και έμμεσα, όπως δημιουργία θέσεων εργασίας. Το Απρίλιο, κύκλοι του Μεγάρου Μαξίμου σχολίαζαν στο Spiegel, μάλιστα, ότι «είναι γνωστό ότι η συμφωνία υπάρχει» (σσ με τη Ρωσία για τον αγωγό)». 

Πηγή 

Καταπέλτης η Κωνσταντοπούλου κατά Βούτση: Αποζημιώνει τη φαυλότητα!

Το θέμα που έχει προκύψει με τους υπαλλήλους της Βουλής ήταν η νέα αφορμή για να εξαπολύσει δριμεία επίθεση κατά του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση η προκάτοχός του, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Για άλλη μια φορά, η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί σκληρές εκφράσεις.

«Θα καταβληθούν μισθοί σε ανθρώπους που δεν εργάσθηκαν στη Βουλή και ηθελημένα υπέσκαψαν τη λειτουργία της: το άκρον άωτον της φαυλοκρατίας» ήταν το πρώτο καυστικό tweet της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που όμως δεν έμεινε εκεί!

Κάλεσε τον Νίκο Βούτση να μην ισχυριστεί ότι "δεν ήξερε" γιατί όπως έγραψε «δεν ρώτησε και επέλεξε να ακολουθήσει την πεπατημένη των εξυπηρετήσεων» και κατηγόρησε τον νυν πρόεδρο της Βουλής ότι «αποζημιώνει η φαυλότητα».

Πηγή

Δεν θα συμμετάσχει το ΚΚΕ στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών

Δεν θα συμμετάσχει σε ένα διάλογο – παρωδία, που έχει στόχο να κάνει το λαό συνένοχο στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, δήλωσε το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του σχετικά με τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών.

«Η πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, για σύγκληση του Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, γίνεται για να πετύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ώστε να εξασφαλίσει ένα και μοναδικό στόχο: Να καλλιεργήσει κλίμα ψευδεπίγραφης συναίνεσης, δήθεν «εθνικής ομοψυχίας», έτσι ώστε να αποσπάσει την ανοχή των κομμάτων και του λαού στα μέτρα σφαγιασμού του, που έχει ήδη δρομολογήσει μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, την ψήφιση, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και fast track διαδικασίες, προαπαιτούμενων και την προετοιμασία νέων αντιλαϊκών μέτρων», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Τονίζεται ότι «η σύγκληση του Συμβουλίου συνδέεται και με τις πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις, στο πλαίσιο των οποίων η κυβέρνηση προωθεί την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, με τεράστιους κινδύνους για τον ελληνικό λαό, απαιτώντας απ’ αυτόν επίσης ανοχή και συναίνεση στις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ».

Στην ανακοίνωση του το ΚΚΕ καταλήγει λέγοντας ότι «καμία συναίνεση, καμία ανοχή. Ο λαός να ορθώσει το ανάστημα του, να οργανώσει την πάλη του, για να παρεμποδίσει τα βάρβαρα μέτρα, να ανατρέψει τελικά το ίδιο το σύστημα, που φέρνει κρίσεις, φτώχεια, ανεργία και πολέμους».

πηγή: tanea.gr

Το ΣτΕ ακυρώνει μειώσεις συντάξεων...

Το δύσκολο σκόπελο του Συμβουλίου Επικρατείας, ακόμα κι αν δεχτούμε  ότι θα περάσουν από την Ελληνική Βουλή, θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα νέα μέτρα για το ασφαλιστικό που οδηγούν σε μειώσεις συντάξεων.

Τα όσα έχει αποφασίσει μέχρι σήμερα το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε «ακύρωση» των μειώσεων συντάξεων. Το κορυφαίο σε όλα αυτά είναι πως τα περί «αντισυνταγματικότητας» αυτών των μειώσεων, το Συμβούλιο Επικρατείας τα στοιχειοθετεί και με βάση αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, του 2010.     

Η αξιοπρεπής διαβίωση και το γερμανικό δικαστήριο

Το δικαστήριο θεωρεί πως σε εξαιρετικές περιπτώσεις υφίσταται δυνατότητα περικοπής των συντάξεων αλλά όχι απεριόριστα και αλλεπάλληλα, αφού θα πρέπει να διασφαλίζεται η αξιοπρεπής διαβίωση του συνταξιούχου.

Αν δε θεωρεί πως αυτό διαταράχθηκε (και το έκρινε αντισυνταγματικό) με τις δεύτερες περικοπές του 2012, τι θα γνωμοδοτήσει για τρίτες; Χαρακτηριστικό είναι δε πως επικαλείται και σχετική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας:

"Και στις εξαιρετικές, όμως, αυτές περιπτώσεις, η δυνατότητα του νομοθέτη να περικόπτει τις ασφαλιστικές παροχές δεν είναι απεριόριστη, αλλά οριοθετείται κατά πρώτον από τις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης (άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος) και της ισότητας στα δημόσια βάρη (άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος), οι οποίες επιτάσσουν να κατανέμεται εξ ίσου το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής μεταξύ όλων των πολιτών, καθώς και από την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος), σύμφωνα με την οποία το συγκεκριμένο μέτρο πρέπει να είναι πράγματι πρόσφορο και αναγκαίο για την αντιμετώπιση του προβλήματος (πρβλ. ΣτΕ 2192-2196/2014 Ολ.).

Σε κάθε δε περίπτωση, η περικοπή των συντάξεων δεν μπορεί να παραβιάζει αυτό που αποτελεί, κατά τα ανωτέρω, τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, τη χορήγηση δηλαδή στον συνταξιούχο παροχών τέτοιων που να του επιτρέπουν να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζοντας τους όρους όχι μόνο της φυσικής του υποστάσεως (διατροφή, ένδυση, στέγαση, βασικά οικιακά αγαθά, θέρμανση, υγιεινή και ιατρική περίθαλψη όλων των βαθμίδων), αλλά και της συμμετοχής του στην κοινωνική ζωή με τρόπο που δεν αφίσταται, πάντως, ουσιωδώς από τις αντίστοιχες συνθήκες του εργασιακού του βίου (πρβλ. απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας της 9.2.2010, -1 BvL 1/09-, -1 BvL 3/09-, -1 BvL 4/09-, ιδίως Rn. 135)".

Συναίνεση με τους Γερμανοτσολιάδες;

Του Γιάννη Παντελάκη

Συναίνεση με ποιους; Τους Μερκελιστές και δοσίλογους; Αυτούς που υπάκουαν τόσα χρόνια στα κελεύσματα των δανειστών και πειθήνια ακολουθούσαν τα κελεύσματά τους; Τους προσκυνημένους; Τους γερμανοτσολιάδες;

Εκείνους που λεηλάτησαν την κοινωνία σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του λαού;

Ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, την σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. Και βιάζεται μάλλον, οι πληροφορίες λένε πως επέμεινε αν είναι δυνατόν αυτό να συμβεί μέσα στο Σαββατοκύριακο. Η "Αυγή", το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, μας πληροφορεί πως το ασφαλιστικό και το προσφυγικό, θα είναι τα δυο θέματα του συμβουλίου.

Και τα δυο θέματα, δεν προέκυψαν χθες, το ένα (ασφαλιστικό), εκκρεμεί ιδιαίτερα μεγάλο χρόνο, το δεύτερο (προσφυγικό), πολλούς μήνες. Και όλο αυτό το διάστημα και η κυβέρνηση Σαμαρά και η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, το είχαν μπροστά τους. Δεν προέκυψαν χθες δηλαδή για να δικαιολογείται τόση βιασύνη. Μήπως δικαιολογείται ωστόσο, επειδή η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία αδυνατεί να τα διαχειριστεί και ιδιαίτερα φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να "περάσει" από την Βουλή το ασφαλιστικό το οποίο όλες οι πληροφορίες λένε, πως θα φέρει πολύ μεγάλες μειώσεις σε συντάξεις και παροχές; Θ’ αγγίξει δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, το οποίο ξεπερνά τα 2,7 εκατ. άτομα.

Και αν έτσι έχουν τα πράγματα, με ποιους θα επιχειρήσει να συνδιαλλαγεί ο πρωθυπουργός για να ζητήσει την συναίνεσή τους; Τα "φερέφωνα των δανειστών", όπως τους χαρακτήριζε τόσα χρόνια; Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο άλλος κυβερνητικός εταίρος, στήριξαν την στρατηγική τους τα προηγούμενα χρόνια σε μια λογική εμφυλίου.

Δεν έκαναν κριτική με βάσει ιδεολογικούς ή πολιτικούς διαχωρισμούς, κάτι σωστό ακόμα και αναγκαίο. Έκαναν ασκήσεις εύκολης ρητορείας, βασισμένες πάνω στο συναίσθημα μιας κοινωνίας που ήταν έτοιμη να ανταποκριθεί σε αυτό επειδή έτσι εκπαιδεύτηκε. Μια κοινωνία, ένα μεγάλο μέρος της οποίας, είχε υποστεί γενναία μείωση του βιοτικού της επιπέδου και η οποία βρήκε εύκολες ερμηνείες γι’ αυτό, στην ρητορική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Δεν γνωρίζω πως θ ανταποκριθούν στην έκκληση (γιατί περί αυτού πρόκειται) Τσίπρα, τα κόμματα στα οποία απευθύνεται. Γνωρίζω, πως η δυσκολία συναίνεσης, οφείλεται κατά βάση στον ίδιο...

CNBC: Η Κυβέρνηση Τσίπρα ξεπούλησε τις μετοχές 4 μεγάλων Τραπεζών για λίγα σεντς, οι οποίες έχουν περιουσία που ανέρχεται σε 350 δισ. δολ..

Την πλήρη παράδοση της Ελληνικής οικονομίας στους διεθνής τοκογλύφους επισημαίνει σε ρεπορτάζ του το CNBC. Ξεπούλησε ο Τσίπρας για λίγα σεντς, λέει το ρεπορτάζ, μία περιουσία 350δις. Αυτά για όποιος πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις των μνημονίων είναι κάτι άλλο εκτός από γιουσουφάκια.

Αναλυτικά η αναφορά του CNBC.  

«Σα να μην είχε αρκετά οικονομικά προβλήματα η Ελλάδα, την προηγούμενη εβδομάδα ξένα κεφάλαια πήραν τον έλεγχο των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών της χώρας, μέσα από μία αύξηση κεφαλαίων ύψους 6,42 δισ. δολ. και μία περίπλοκη διαδικασία νομικών χειρισμών.

Ως αποτέλεσμα, οι μετοχές των τραπεζών πουλήθηκαν για λίγα σεντς, εξαϋλώνοντας την κρατική συμμετοχή σε αυτές τις σημαντικές επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν περιουσία που ανέρχεται σε 350 δισ. δολ.».

Ακολούθως, το CNBC κατακεραυνώνει τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αναφερόμενο στη διαδικασία του book building που ακολουθήθηκε, η οποία και επέτρεψε στους υποψήφιους επενδυτές να καθορίσουν οι ίδιοι τις τιμές των τιμών στις αυξήσεις κεφαλαίου.

Παράλληλα, το ειδησεογραφικό πρακτορείο τονίζει την απόφαση της κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτικό για το ΤΧΣ την αποδοχή των τιμών που θα προέκυπταν από το book building, ακόμη και εάν αυτές δεν αντικατόπτριζαν την πραγματική αξία των μετοχών.

Το CNBC συνεχίζει λέγοντας ότι «σύμφωνα με πηγές στις ελληνικές τράπεζες, οι Capital Group, Pimco, WLR Recovery Fund, Wellington, Fairfax, Brookfield Capital Partners και Highfields Capital Management είναι ανάμεσα σε εκείνους που έσπευσαν να επενδύσουν στις ελληνικές τράπεζες σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές μέσα στο Νοέμβριο».

Τέλος, το CNCB καταλήγει ότι «οι ξένοι επενδυτές αξιολόγησαν τις ελληνικές τράπεζες στα 800 εκατ. δολ. περισσότερο από 3 φορές χαμηλότερα από την χρηματιστηριακή τους αξία που ανέρχεται σε 3 δισ. δολ.».

Πηγή

Το προσκλητήριο συναίνεσης και το ρίσκο Τσίπρα με το ασφαλιστικό

Ένα προσκλητήριο εθνικού διαλόγου ζητά αποδέκτες, ένα βαρύ ασφαλιστικό νομοσχέδιο αναζητά διόδους κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης και ο Αλέξης Τσίπρας επιζητά επειγόντως λύση στο… στρατηγικό και υπαρξιακό αδιέξοδο της Νέας Δημοκρατίας.

Η ώρα του ασφαλιστικού φέρνει κυβέρνηση και αντιπολίτευση ενώπιον κομβικών πολιτικών επιλογών. Πάνω στον άξονα «ένα ταμείο, μία εθνική σύνταξη» της πρότασης Κατρούγκαλου που ενέκρινε χθες το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής δρομολογούνται εκ βάθρων αλλαγές και ανατροπές – ανατροπές που, μέσω του επαναπροσδιορισμού του ποσοστού αναπλήρωσης και του αναδιανεμητικού συστήματος πολύ δύσκολα δεν θα εμπεριέχουν μείωση συντάξεων όχι μόνον για τους νέους αλλά και για τους σημερινούς συνταξιούχους. Η δε ενοποίηση των ασφαλιστικών φορέων οδηγεί, εκ των πραγμάτων, σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις «ευγενών» ταμείων, με λιγότερα ή περισσότερα προνόμια, και με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε επίπεδο κοινωνικών αντιδράσεων και εντάσεων.

Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει ήδη χαράξει τη βασική στρατηγική της. Ταχεία ψήφιση του ασφαλιστικού – «μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη και αμέσως μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού», όπως έλεγε χθες το βράδυ κυβερνητική πηγή -, διασφάλιση της προστασίας των πιο αδύναμων με ένα μοντέλο που θα εγγυάται «δίκαιες συντάξεις» κατά τον υπουργό Εργασίας Γιώργο Κατρούγκαλο και μάχη με τους δανειστές για να περάσει το δύσκολο δημοσιονομικό σκέλος της πρότασης που προβλέπει αύξηση των εισφορών. Είναι το σημείο στο οποίο, σύμφωνα με τις πληροφορίες, φέρνει και τις πιο σκληρές αντιρρήσεις μέχρι στιγμής το ΔΝΤ και είναι επίσης το σημείο το οποίο έχει επιλέξει η κυβέρνηση ως την «κόκκινη γραμμή» της νέας αναμέτρησης.

Το προσκλητήριο «εθνικού διαλόγου»

Είναι όμως μια αναμέτρηση, τόσο σε ό,τι αφορά το μέτωπο των πιστωτών όσο και τα διαγραφόμενα κοινωνικά μέτωπα, που η κυβέρνηση δύσκολα μπορεί να σηκώσει μόνη της με δεδομένη και τη συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Και εδώ ο Αλέξης Τσίπρας έχει επίσης πάρει τις αποφάσεις του: Θα προχωρήσει, πιθανότατα και μέσα στα επόμενα 24ωρα, στην επίσημη πρόσκληση για διάλογο και συναίνεση προς την αντιπολίτευση – μια πρόσκληση, όμως, που η τελική της μορφή θα καθοριστεί, πρωτίστως πλέον, από τις εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία.

Πρόθεση του πρωθυπουργού ήταν και είναι η σύγκλιση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, το κενό ηγεσίας όμως και η βαθιά κρίση στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι πιθανό να αναδιαμορφώσει τους σχεδιασμούς. Το εναλλακτικό σενάριο που εξετάζεται είναι αντί του συμβουλίου αρχηγών να συσταθεί διακομματική επιτροπή στην οποία θα κληθούν να στείλουν εκπροσώπους και προτάσεις όλα τα κόμματα, η δε τελική απόφαση του Μαξίμου θα ληφθεί αφού προσμετρηθούν οι προθέσεις, οι αντοχές και οι δυνατότητες στην, βαθιά κλονισμένη, Νέα Δημοκρατία.

Τα μηνύματα, άλλωστε, που εκπέμπονται από τη Συγγρού, υπό το βάρος του διαβρωτικού εμφυλίου, δεν είναι ενιαία. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, παρά τους υψηλούς τόνους, δεν έχει κλείσει την πόρτα, η Ντόρα Μπακογιάννη άφησε ανοικτό παράθυρο διαλόγου – έστω για «εθνικά θέματα» - στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, η Μαριέττα Γιαννάκου είπε ότι «η πρόσκληση δεν μπορεί να απορριφθεί χωρίς συζήτηση», ενώ αποχρώσσες διαθέσεις συνεννόησης διαφαίνονται, συνολικά, στο καραμανλικό μπλοκ. Η πλέον ενδεικτική, δε, ήταν ίσως η τοποθέτηση του Νικήτα Κακλαμάνη: «Άλλο συγκυβέρνηση, άλλο συναίνεση», είπε, αφήνοντας επίσης ανοιχτό ενδεχόμενο διαλόγου για το ασφαλιστικό: «Άλλο», επεσήμανε, «να φτιάξει ένα νόμο μόνος του, να τον φέρει στη Βουλή και να ζητήσει να τον ψηφίσουμε, και άλλο να υπάρχει μια πρόταση που θα έχει συνδιαμορφωθεί από τα κόμματα».

Με δεδομένα, πάντως, τα άκρως περιορισμένα χρονικά περιθώρια αλλά και το βάθος της κρίσης στη ΝΔ, οι προσδοκίες είναι μάλλον περιορισμένες. Και δεν τις ενισχύουν ούτε τα μηνύματα από ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, με τη μεν Φώφη Γεννηματά να επαναλαμβάνει χθες το βράδυ ότι ο διάλογος που ζητά η κυβέρνηση είναι «προσχηματικός» και ο Αλέξης Τσίπρας «αναζητά συνενόχους», τον δε Σταύρο Θεοδωράκη να επιμένει ότι «το Ποτάμι δεν θα πέσει στην παγίδα».

Τα σενάρια και οι παγίδες

Η κυβέρνηση, όμως, και ο Αλέξης Τσίπρας είναι αποφασισμένοι, και σ΄έναν βαθμό αναγκασμένοι, να το ρισκάρουν. Κατά το Μαξίμου κοινωνικές ανατροπές τέτοιου βάθους δεν μπορούν να περάσουν χωρίς τουλάχιστον να γίνει προσπάθεια για τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις – η δε ενδεχόμενη άρνηση της αντιπολίτευσης μπορεί, όπως τουλάχιστον εκτιμά μια μερίδα κυβερνητικών στελεχών, να έχει και πολιτικά οφέλη σε επίπεδο εντυπώσεων.

Κατά άλλους επιτελείς, της λεγόμενης «ρεαλιστικής γραμμής», μια τέτοια άρνηση θα εγκλωβίσει περαιτέρω την, ήδη κοινοβουλευτικά αποδυναμωμένη, κυβέρνηση σε μοναχική μνημονιακή πορεία με όλες τις παγίδες που μπορεί αυτό να συνεπάγεται. Και, κατά τους ίδιους, ίσως θα πρέπει να οδηγήσει και σε επανακαθορισμό του σχεδιασμού: Πρόκειται για τη γνωστή εισήγηση που προβλέπει «σπάσιμο» του ασφαλιστικού στα δύο με άμεση ψήφιση του δημοσιονομικού σκέλους και μετάθεση των μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών του συστήματος μετά το Γενάρη – μια εισήγηση, πάντως, στην οποία μέχρι στιγμής φέρεται να είναι αντίθετος ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος…

Πηγή

Παιχνίδια παραφροσύνης: Oι υπόγειες σχέσεις Τουρκίας και ISIS

«Παιχνίδια παραφροσύνης» τα χαρακτήρισε ο αρθρογράφος της Hurriyet Γιουσούφ Κανλί - «πισώπλατη μαχαιριά από τους συνεργούς των τρομοκρατών» ήταν η πολύ πιο σκληρή εκδοχή που επέλεξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. 

Ο,τι από τα δύο κι εάν ισχύει, η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού Sukhoi από την Τουρκία στην συριακή μεθόριο και η κατακόρυφη κλιμάκωση της γεωπολιτικής έντασης, φέρνει για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο τις υπόγειες σχέσεις της Αγκυρας με τον ISIS και, κυρίως, το σκέλος που αφορά τον εξοπλισμό και την χρηματοδότηση των τζιχαντιστών και των συμμάχων τους.

«Εχει δίκιο ο Βλαντιμίρ Πούτιν χαρακτηρίζοντας την Τουρκία συνεργό των τρομοκρατών;», ρωτά ο αρθρογράφος του Guardian Martin Chulov, και προς απάντηση παραθέτει συγκεκριμένα, και αποδεδειγμένα, στοιχεία και γεγονότα των τελευταίων ετών.

«Η σχέση που κατήγγειλε ο ρώσος πρόεδρος μετά την κατάρριψη του μαχητικού είναι περίπλοκη και περιλαμβάνει συγκεκριμένους δεσμούς τούρκων αξιωματούχων με υψηλόβαθμυς παράγοντες του ISIS», γράφει η εφημερίδα, σημειώνοντας ότι από τους πρώτους κιόλας μήνες του πολέμου η Τουρκία ήταν το κράτος εκείνο που είχε την πιο ενεργό εμπλοκή και τα μεγαλύτερα διακυβεύματα στην εκστρατεία κατά του Ασαντ απ΄ όλες τις περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής.

«Τα τουρκικά σύνορα ήταν η κύρια οδός για τους, πάσης φύσεως και προέλευσης μαχητές, που ήθελαν να εισέλθουν στη Συρία», γράφει ο  Guardian. «Οι στρατιωτικές της βάσεις της χώρας χρησιμοποιούνταν για τη διανομή όπλων και την εκπαίδευση των ανταρτών μαχητών.

Η κίνηση ήταν επίσης μεγάλη και στα διεθνή αεροδρόμια της Τουρκίας Πολλοί, εαν όχι όλοι, από τους 15.000  με 20.000 ξένους μαχητές του ISIS  έφθασαν στα συριακά εδάφη είτε μέσω των αεροδρομίων της Κωνσταντινούπολης και των Αδάνων είτε μέσω των μεσογειακών λιμανιών της χώρας.

Η μαζική αυτή εισροή μαχητών προσέφερε γόνιμο έδαφος στους συμμάχους του Ασαντ, πολύ πριν την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού, να διακηρύσσουν ότι η Τουρκία υποστηρίζει το ISIS.

Από τα μέσα του 2012, όταν οι τζιχαντιστές άρχισαν να ταξιδεύουν προς τη Συρία, η παρουσία τους ήταν εμφανής σε όλα τα σημεία της διαδρομής προς τα σύνορα: Στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, στις νότιες πόλεις Χατάι και Γκαζιαντέπ, οι οποίες και οι δυο βρίσκονται σε κομβικά σημεία, και στα χωριά των συνόρων.

Οι ξένοι μαχητές που πήγαιναν να στα μέτωπα του πολέμου ακολουθούσαν σταθερά αυτές τις διαδρομές μέχρι και τα τέλη του 2014 όταν, μετά από την κλιμάκωση τη πίεσης Ευρωπαϊκης Ενωσης και ΗΠΑ προς την Τουρκία, άρχισαν συντονισμένες προσπάθειες για να ανακόπτεται η πορεία τους και να γυρίζουν πίσω.

Μέχρι τότε, όμως, το ISIS, είχε ήδη γίνει κυρίαρχη δύναμη σε τμήματα της ανατολικής και της βόρειας Συρίας. Είχε ενσωματώσει τις κατακερματισμένες, άνευ ιδεολογικής συγκρότησης, φράξιες της συριακής αντιπολίτευσης και ισλαμικών ομάδων που είχαν υποστηριχθεί από την Τουρκία και διασφάλιζαν ότι οποιαδήποτε διακυβέρνηση κι εάν προέκυπτε από τα ερείπια της Συρίας ουδεμία σχέση θα είχε με τους αρχικούς στόχους της επανάστασης.

Η συνάθροιση αυτή σήμανε συναγερμό στην ευρωπαϊκή διπλωματία, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα πως η τουρκική ηγεσία βλέπει με συμπάθεια τους συντηρητικούς ισλαμιστές που συνέρρεαν στην περιοχή για να πολεμήσουν τον Ασαντ - τον Ασαντ, που ήταν φίλος του Ταγίπ Ερντογάν μέχρι τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης του 2011. «Μετα απο εκεινα τα γεγονότα έγινε εχθρός», σημειώνει δυτικός αξιωματούχος τονίζοντας: «Ο Ερντογάν είχε επιχειρήσει  να γίνει ο μέντορας του Ασαντ. Αλλά μετά την μεγάλη καταστολή των διαδηλώσεων ένιωσε προσβεβλημένος. Κι έτσι φθάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα».

Οσο η Συρία κατέρρεε, η Τουρκία διπλασίαζε την στήριξή της σε μια σειρά απο ομάδες ανταρτων, αλλά την ίδια ωρα άρχισε να αναγνωρίζει ότι οι τζιχαντιστές πoυ περνούσαν από το έδαφός της ήταν μια σοβαρή απειλή.

Παρά αυτή τη στροφή όμως, οι δεσμοί της Τουρκίας με κάποια τμήματα του ISIS συνέχισαν να αναπτύσσονται. Τούρκοι επιχειρηματίες έκλειναν προσοδοφόρες συμφωνίες με τους λαθρέμπορους πετρελαίου του Isis, στέλνοντας έτσι τουλάχιστον 10 εκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα στα ταμεία της τρομοκρατικής οργάνωσης και παίροντας τη θέση της Συρίας ως ο μεγαλύτερος πελάτης της. Τα δύο τελευταία χρόνια, υψηλόβαθμα στελέχη του Isis έχουν δηλώσει στον στον Guardian ότι η Τουρκία προτιμά να μένει έξω από τον δρόμο τους και σπάνια έχει αντιπαρατεθεί ευθέως μαζί τους.

Στους κύκλους των υπηρεσιών πληροφοριών η ανησυχία εντάθηκε. Οι δεσμοί αυτοί ξεπερνούσαν πια το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» και πολύ δυσκολα μπορούσαν να αιτιολογηθουν ως μια κατά συνθήκη συμμαχία. Οι φόβοι εντάθηκαν το Μάιο, όταν σε επιδρομή κομάντο των ΗΠΑ στην αντολική Συρία σκοτώθηκε ο Αμπού Σαγιάφ, ο άνθρωπος που είχε την ευθύνη για το εμπόριο πετρελαίου του Isis. 

Στους σκληρούς δίσκους που κατείχε ο Σαγιάφ εντοπίστηκαν στοιχεία που αποκάλυψαν διασυνδέσεις ανώτερων παραγόντων του ISIS με τούρκους αξιωματούχους. Στις αναφορές που εστάλησαν σε Ουάσινγκτον και Λονδίνο υπήρχε η προειδοποίηση πως οι αποκαλύψεις αυτές θα μπορούσαν να έχουν «σοβαρές πολιτικές συνέπειες».

Λίγο αργότερα, η Τουρκία άνοιξε νέο μέτωπο κατά του PKΚ. Ταυτόχρονα, επέτρεψε στις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν τη βάση τους στο Ινκιρλίκ για επιδρομές κατά του ISIS, δεσμευόμενη ότι θα εμπλακεί και εκείνη στις επιχειρήσεις κατά της οργάνωσης. Εκτοτε τα ουρκικά μαχητικά φέρονται να κάνουν επιθέσεις αποκλειστικά κατά στόχων του PKK εντός των συνόρων της και στη Συρία, όπου το YPG, στρατιωτικός σύμμαχος του ΡΚΚ, εμφανίζεται ως η μόνη αποτελεσματική δύναμη μάχης κατά του ISIS, επιχειρεώντας υπό την κάλυψη των αμερικανικών μαχητικών.

Ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ανοιχτά ότι οι Κούρδοι, - ο βασικός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Συρία - αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας από ότι το ISIS. Παρ' όλα αυτα η νατοϊκη Τουρκία εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως σύμμαχος από την Ευρώπη. Οι αμερικανοί και οι βρετανοί δείχνουν λιγότερο ερωτευμένοι μαζί της πλέον, αλλά δεν δείχνουν πρόθυμοι να κάνουν και πολλά γι αυτό. Η ανησυχία αμφοτέρων είναι πως η όποια διαφορετική κίνησή τους θα μπορούσε να προσθέσει μια ακόμη μεταβλητή σε μία ήδη ιδιαίτερα ασταθή περιοχή, όπου συμμαχίες, στρατηγικές και παρενέργειες αλλάζουν συνεχώς.

«Η Τουρκία πιστεύει ότι μπορεί να τα ελέγχει όλα», λέει υψηλόβαθμος δυτικός αξιωματούχος. «Ομως, ο έλεγχος τους έχει ξεφύγει πια. Το ISIS έγινε μπούμερναγκ που τους χτύπησε στην καρδιά της Αγκυρας (με την διπλή βομβιστική επίθεση του περασμένου Οκτωβρίου) κι αυτό θα τους  στοιχειώνει για πολύ καιρό».

Πηγή

Πως οι 1.500 τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο μπήκαν στη διαμάχη Κρεμλίνου-Αγκυρας

Το ζήτημα των 1.500 παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας από τα τουρκικά μαχητικά επικαλέστηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ ως πάγια πρακτική προκλήσεων την Αγκυρας.

Ο κ.Λαβρόφ επιμένοντας πως η αντίδραση της Τουρκίας - ηκατάρριψη του ρωσικού Σουχόι από την Άγκυρα, έπειτα από μόλις 17 δευτερόλεπτα παραμονής στον τουρκικό εναέριο χώρο και ενώ, κατά τους Ρώσους, το αεροσκάφος κατερρίφθη εντός του εναέριου χώρου της Συρίας-

ήταν υπερβολική επικαλέστηκε το παράδειγμα της τουρκικής πρακτικής των συνεχών παραβιάσεων πάνω από το Αιγαίο.

Ο Ρώσος ΥΠΕΞ επικαλέστηκε συνομιλία που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκο Κοτζιά, στην οποία ο τελευταίος του έθεσε υπόψη τις 1.500 τουρκικές παραβιάσεις σε ετήσια βάση (σ.σ. 1.633 το 2015, 2.244 το 2014, σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία του ΓΕΕΘΑ).

Συγκεκριμένα, ο Σεργκέι Λαβρόφ ανέφερε: «Αυτό που συνέβη χθες είναι απαράδεκτο. Ναι, χθες άκουσα συλλυπητήρια από τον Νταβούτογλου, αλλά την ίδια στιγμή επέμεινε στις τουρκικές θέσεις και προσπάθησε να δώσει εξηγήσεις. Όσον αφορά στις ερωτήσεις μας για την παραβίαση του συριακού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη, του θυμίζω ότι τα τουρκικά αεροσκάφη παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από το Αιγαίο 1.500 φορές το χρόνο κατά μέσο όρο και η Ελλάδα αντιτίθεται συχνά γι' αυτό εις μάτην. Χθες, ο Έλληνας ΥΠΕΞ με κάλεσε, για να μου εκφράσει την αλληλεγγύη του και μου θύμισε αυτές τις 1.500 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη, που έχουν γίνει κάτι σαν συνηθισμένη πρακτική. Και μου είπε ότι και αυτός δεν αποδέχεται τις εξηγήσεις των Τούρκων. Ακόμα και αν υπήρξε παραβίαση 17 δευτερολέπτων, δεν δικαιολογεί την επίθεση κατά του ρωσικού μαχητικού».

Πηγή 

Νέο ασφαλιστικό: Κλείδωσαν οι μειώσεις στις συντάξεις -Ποιοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι

Ανατροπές για όλους τους συνταξιούχους φέρνει το νέο ασφαλιστικό το οποίο η κυβέρνηση προωθεί με διαδικασίες κατεπείγοντος προκειμένου να ψηφιστεί μέσα στον Δεκέμβριο ώστε να ξεκινήσει η εφαρμογή του στις αρχές του 2016.

Με βάση αυτό οι νέες συντάξεις θα είναι πολύ κοντά στα όρια των σημερινών συντάξεων του ΙΚΑ πράγμα που σημαίνει ότι χιλιάδες συνταξιούχοι θα δουν τα ποσά που λάμβαναν μέχρι σήμερα να μειώνονται κατακόρυφα.

Αναλυτικά και όπως αποκαλύπτει ο Ελεύθερος Τύπος, σύμφωνα με το νέο ασφαλιστικό όλες οι συντάξεις θα υπολογίζονται με βάση τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων από το ΙΚΑ καθώς

έπειτα από ομόφωνη απόφαση του κυβερνητικού συμβουλίου κοινωνικής πολιτικής, όλα τα Ταμεία θα ενοποιηθούν κάτω από αυτό.

Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τον υπολογισμό των συντάξεων στα αντίστοιχα επίπεδα του ΙΚΑ, και κατάργηση όλων των συνταξιοδοτικών καθεστώτων που ίσχυαν μέχρι σήμερα στα διάφορα Ταμεία.

Όσον αφορά στον επανυπολογισμό των συντάξεων, αυτός θα γίνει με ενιαίο συντελεστή αναπλήρωσης που θα ξεκινά από 0,7% για τα 15 έτη ασφάλισης και θα φτάνει στο 1,2% στην καλύτερη περίπτωση για 40 χρόνια ασφάλισης. Για παράδειγμα, αν ένας συνταξιούχος έχει 35 έτη εισφορών είχε μισθό 1.800 ευρώ και παίρνει πλέον μετά τις μειώσεις 1.180 ευρώ, με βάση των νέο επανυπολογισμό θα πάρει 1.077 ευρώ, ποσό που προκύπτει από τα 693 ευρώ που είναι η σύνταξη με βάση τον μισθό και τα έτη ασφάλισης και τα 384 ευρώ που είναι η εθνική σύνταξη.

Για παράδειγμα συνταξιούχος με 35 έτη εισφορών που είχε μισθό 1.800 ευρώ, και παίρνει σήμερα τελικό ποσό μετά τις μειώσεις 1.180 ευρώ, με τον επανυπολογισμό θα πάρει 693 ευρώ που είναι η σύνταξη βάσει μισθού και ετών ασφάλισης, και 384 ευρώ από την εθνική σύνταξη, δηλαδή τελικό ποσό 1.077 ευρώ, και μείωση 8,8%.

Οι μειώσεις ανά Ταμείο

Πιο συγκεκριμένα, με βάση το νέο ασφαλιστικό οι συνταξιούχοι του Δημοσίου θα δουν τη σύνταξής τους να μειώνεται κατά μέσο όρο από 5% έως και 7%, οι συνταξιούχοι ΙΚΑ θα έχουν μειώσεις από 2% έως και 3% (κατά μέσο όρο). Όσον αφορά στους συνταξιούχους του ΤΕΒΕ θα έχουν μειώσεις έως και 15%, ενώ σε ΔΕΚΟ και Τράπεζες η μείωση των συντάξεων θα φτάσει και το 20%.

Εθνική σύνταξη υπό όρους

Όπως αποκαλύπτει ο Ελεύθερος Τύπος, αίτημα των δανειστών είναι η εθνική σύνταξη των 384 ευρώ να μην καταβάλλεται σε περίπτωση πρόωρης συνταξιοδότησης, αλλά μόνο να έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας τους, με λιγότερα από 40 έτη ασφάλισης, ή μόνο αν έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια ασφάλισης στα 62 τους χρόνια.

Καταργείται το ΕΚΑΣ -Μειώσεις και στο εφάπαξ

Όσον αφορά στο ΕΚΑΣ αυτό θα σταματήσει να καταβάλλεται σε περίπου 60.000 δικαιούχους, ενώ η ενοποίηση των Ταμείων θα φέρει παράλληλη μείωση από 10% έως και 20% στα σημερινά ποσά των εφάπαξ.

Πηγή 

Γιατί καταρρέουν τα κόμματα;

Γράφει ο Ceteris Paribus

Η κρίση στη ΝΔ έχει πάρει πλέον γελοιογραφικές όψεις. Βέβαια, δεν είναι κάτι το πρωτοφανές. Πριν τη ΝΔ, κατέρρευσε το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, ο άλλος ισχυρός πολιτικός πυλώνας της Μεταπολίτευσης, χάνοντας σχεδόν 40 (!) ποσοστιαίες μονάδες εκλογικής επιρροής από το 2009 μέχρι το 2015.

Τέτοια πολιτική εκατόμβη, τέτοια «πολιτική χωματερή», και μάλιστα στο σύντομο από ιστορική άποψη χρονικό διάστημα μιας πενταετίας περίπου, δεν υπήρξε ξανά στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Και δεν μπορεί να γίνει κανένας σοβαρός πολιτικός σχολιασμός χωρίς μια προσπάθεια ερμηνείας του «φαινομένου».

Στην προσπάθεια μιας τέτοιας ερμηνείας, πολλές αιτίες πρέπει να αναζητηθούν και πολλοί λόγοι να εξεταστούν. Εμείς θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε κάποιες αιτίες που κατά τη γνώμη μας είναι θεμελιώδεις και έχουν μακροσκοπικό χαρακτήρα:

1. Η πραγματική ζωντάνια των κομμάτων, αυτό που τα «αιμοδοτεί», που τους εξασφαλίζει αντοχή και «νομιμοποίηση», είναι η εκπροσώπηση κοινωνικών αιτημάτων και συμφερόντων, η εκπροσώπηση κοινωνικής δυναμικής, και η αποτύπωση όλων αυτών σε πρόγραμμα. Όταν αυτές οι προϋποθέσεις είναι «ζωντανές», τότε μιλάμε και για κόμματα «ζωντανά», για κόμματα που ζουν και στηρίζονται στη συμμετοχή αυτών που «στρατεύονται» σε αυτά, για κόμματα που έχουν οργανικούς δεσμούς με την κοινωνία, που ανανεώνονται στελεχικά από την κοινωνία, που οριοθετούνται με ευκρίνεια από άλλα κόμματα και από την αντίστοιχη δική τους κοινωνική επιρροή.

Αυτά όμως προϋποθέτουν πραγματικές και ουσιαστικές προγραμματικές διαφορές, πραγματικές διαφορές προγραμμάτων – αλλιώς, γιατί να υπάρχουν διαφορετικά κόμματα;

Σε αυτό το σημείο, στα χρόνια μετά το ’80 εμπεδώθηκε σταδιακά μια μεγάλη ανατροπή: στο πλαίσιο της «ενιαίας σκέψης», της λογικής ότι η οικονομία αποφασίζει και η πολιτική απλώς διαχειρίζεται τους καταναγκασμούς της οικονομίας, τα προγράμματα των κομμάτων συνέκλιναν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους, τέτοιες που να δικαιολογούν την ξεχωριστή τους ύπαρξη. Έτσι, επήλθε μια μεγάλη ανατροπή: τα κόμματα από φορείς διαφορετικών προγραμμάτων μετατράπηκαν σε διαφορετικούς εν δυνάμει διαχειριστές του ίδιου σε γενικές γραμμές προγράμματος. Έτσι, έπαψαν να αντλούν τη νομιμοποίησή τους από την κοινωνία, από ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, και αναγκαστικά έπρεπε να συγκρίνονται μεταξύ τους ως προς τη διαχειριστική τους ικανότητα. Από τη στιγμή που οι διαφορές δεν ήταν προφανείς και αυτονόητες, ανέλαβε η επικοινωνία να κάνει «τη νύχτα μέρα», να εφεύρει ή να διογκώσει «μεγάλες διαφορές» κ.λπ. Τα κόμματα από κοινωνικές πραγματικότητες έγιναν κομματικά και επικοινωνιακά «επιτελεία». Η μορφή του «κόμματος-στούντιο» αντικατέστησε σταδιακά ό,τι γνωρίζαμε ως τότε σαν «κόμμα».

Το να μη μπορούν αρχηγοί κομμάτων που είναι εν ενεργεία πρωθυπουργοί να μιλήσουν σε μια αξιοπρεπή προεκλογική συγκέντρωση έστω μερικών χιλιάδων ανθρώπων, και να επιστρατεύονται «σκηνοθετικά όργια» για να εμφανίζονται πενιχρές συναθροίσεις σαν «μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις» είναι η έσχατη κατάληξη αυτής της απίσχνανσης του κομματικού φαινομένου.

2. Κατά συνέπεια, αν οι διαφορές των κομμάτων, δηλαδή οι λόγοι για να υπάρχουν ξεχωριστά, αποδεικνύονται από τη διαχειριστική τους ικανότητα, αυτή η «απόδειξη» απαιτεί πάση θυσία τη συμμετοχή τους στην κυβερνητική εξουσία. Όταν όμως δεν συμμετέχεις στην κυβερνητική εξουσία για να εφαρμόσεις ένα διαφορετικό πρόγραμμα, αλλά για να εφαρμόσεις καλύτερα από τους άλλους συνδιεκδικητές το ίδιο πάνω κάτω πρόγραμμα, τότε το κομματικό επιχείρημα εκφυλίζεται στο εξής: οι δικοί μας είναι καλύτεροι διαχειριστές από τους άλλους. Για ποιο λόγο όμως; Επειδή έχουν το τεκμήριο της εντιμότητας που εξ ορισμού δεν έχουν οι κομματικοί  αντίπαλοι; Επειδή έχουν κάποια «σχολή» που παράγει με πιο αξιόπιστο έναντι των άλλων τρόπο στελέχη της κρατικής διαχείρισης; Τίποτε απ’ αυτά δεν μπορεί να σταθεί στη δοκιμασία του χρόνου. Και δεν στάθηκε… Στην πορεία του χρόνου, η εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία και πιο πρόσφατα οι συμμαχικές κυβερνήσεις απέδειξαν και με το παραπάνω ότι «όλοι ίδιοι είναι» σαν κυβερνητικοί διαχειριστές. Έτσι, εξέλιπε και αυτή η ισχνή βάση ύπαρξης του κομματικού φαινομένου. Έμεινε τελείως στον «αέρα» και άρχισε να αποσαθρώνεται παντοιοτρόπως.

3. Αν τα κόμματα δεν λογοδοτούν σε διαφορετικά προγράμματα, στην εκπροσώπηση διαφορετικών κοινωνικών συμφερόντων και δυνάμεων, τότε δεν υπάρχει αντίβαρο στη μεγάλη κεντρομόλο του «συστήματος» που τα ρουφάει όλα: το σύστημα των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Η γενίκευση της διαφθοράς και της διαπλοκής, και η αδυναμία όλων των κομμάτων να αντισταθούν σε αυτή τη «μάστιγα», σημαίνει την «ιδιωτικοποίηση» του κομματικού φαινομένου. Που παράγει με τη σειρά της,  νέες δόσεις εκφυλισμού.

4. Πέρα από αυτές τις -πάγιες και διαρκώς ισχυροποιούμενες- τάσεις της τελευταίας εικοσιπενταετίας, την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων είχαμε και μια νέα μεγάλη ανατροπή: την έξωθεν επιβολή του προγράμματος προσαρμογής, δηλαδή του μόνου πραγματικού πολιτικού προγράμματος όλων των κομμάτων. Όταν το κέντρο των αποφάσεων για το πρόγραμμα που υλοποιεί η κυβέρνηση της χώρας είναι πλέον στο εξωτερικό, τότε αλλοιώνεται όλη τους η (εναπομείνασα) δομή. Οι ηγεσίες των κομμάτων δεν είναι πλέον ούτε καν οι καλύτεροι ερμηνευτές των καταναγκασμών της οικονομίας ή οι «διαχειριστές» των αναγκαίων μέτρων, αλλά οι πλέον «συνεργάσιμοι» με τα εξωτερικά κέντρα αποφάσεων. Είναι το τελικό χτύπημα: τα κόμματα καταντούν πλέον «αδειανά πουκάμισα», κελύφη χωρίς περιεχόμενο, νεκρές μορφές.

Όλα αυτά σε μια κοινωνία που βιώνει κάθε είδους ματαιώσεις, οδύνες και συντριβές, είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο χωρίς μια «μικρή επανάσταση» που θα αλλάξει τις βάσεις του κομματικού φαινομένου αλλάζοντας τα θεμελιώδη δεδομένα. Μόνο που ακόμη δεν διαφαίνεται ο «εκλεκτός της Ιστορίας» που θα αναλάβει ένα τέτοιο έργο…

Πώς ο Τσίπρας εγκλώβισε τον Τσίπρα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Τσίπρας, έχει εγκλωβιστεί από τον Τσίπρα! Και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Όχι μόνο του Τσίπρα, αλλά και της πολιτικής ζωής, άρα κατ' επέκταση και δικό μας. Η κυβέρνηση καλείται να πάρει σ' ελάχιστο χρόνο νέες σκληρές αποφάσεις κατ' επιταγή του μνημονίου που η ίδια συμφώνησε.

Ότι το συμφώνησε, δεν σημαίνει ότι έχει και τη δυνατότητα να το υλοποιήσει. Όχι γιατί δεν θέλει απαραίτητα, αλλά επειδή δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί. Οι 153 έδρες είναι ένας ιδιαίτερα επισφαλής αριθμός για να ψηφιστούν τα προαπαιτούμενα. Τα οποία αφορούν σε νέες γενναίες περικοπές στις συντάξεις, αποκρατικοποιήσεις, νέο ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο, αποκρατικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ κ.ο.κ. Αλλαγές επώδυνες για μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Αντέχει με αυτήν την πλειοψηφία να τα ψηφίσει;

Είναι αλήθεια πως ακόμα και παραμονές των τελευταίων εκλογών ο Τσίπρας υποσχόταν διάφορα αβάσιμα «παράλληλα προγράμματα» και ισοδύναμα που θα αντικαθιστούσαν τις μνημονιακές προβλέψεις. Δηλαδή, ακολούθησε τη γνωστή τακτική των υποσχέσεων χωρίς αντίκρυσμα. Ωστόσο, αυτό δεν δίνει στους βουλευτές τουΣΥΡΙΖΑ άλλοθι για να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν τον περασμένο Αύγουστο. Όλα τα προαπαιτούμενα είναι γραμμένα στο τρίτο δικό τους μνημόνιο. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει κάποιους από αυτούς να συμπεριφερθούν σαν τον Παναγούλη. Αυτό φοβάται ο Τσίπρας και κάνει τον τελευταίο καιρό εναγώνιες προσπάθειες για συναίνεση με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Πιστεύει πως αν δεν ακολουθηθεί το παράδειγμα της υπερψήφισης του μνημονίου από μια ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κινδυνεύει η συνοχή της οριακής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και μάλλον, είναι δικαιολογημένοι οι φόβοι του.

Ωστόσο, εδώ προκύπτει και ο εγκλωβισμός του. Αν, υποθετικά, καλούσε έναν από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς για να ζητήσει αυτήν την πολυπόθητη συναίνεση, υπάρχει πολύ βάσιμο ενδεχόμενο να πάρει περίπου την ακόλουθη απάντηση: «Δεν ήρθα για να συζητήσω τη λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθα για να του πω ότι δεν πρέπει και δεν νομιμοποιείται να προχωρήσει σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Η κυβέρνησή με τις επιλογές της έχει οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Δεν έχει τη γενναιότητα να παραδεχθεί την αποτυχία, επιμένει σ' αυτήν την εγκληματική πολιτική, ψάχνει για συνένοχους και όχι για συναίνεση. Δεν μπορούμε να τη δώσουμε».

Αυτή ακριβώς την απάντηση είχε δώσει ο ίδιος ο Τσίπρας, όταν, στις 24 Μαΐου του 2011, ο Γ. Παπανδρέου τον είχε καλέσει για να του ζητήσει τη στήριξή του. Ήταν απόλυτος και κατηγορηματικός τότε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Και αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη δήλωση της στιγμής που θα μπορούσε να ξεχαστεί εύκολα. Σ αυτήν, περικλειόταν ολόκληρη η στάση και στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια των μνημονίων. Καμία συναίνεση για κανένα θέμα. Απολύτως κανένα. Ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε τη θετική του ψήφο για οποιοδήποτε άρθρο, οποιουδήποτε νόμου. Και φαντάζομαι, θα υπήρχε ένα έστω άρθρο κάποιου -όχι απαραίτητα μνημονιακού- νόμου, για το οποίο θα συμφωνούσε. Δεν το έκανε όμως.

Δεν άφησε περιθώριο μιας στοιχειώδους συναίνεσης, αντίθετα δημιούργησε ένα κλίμα πόλωσης με σχεδόν όλα τα κόμματα (πλην ΑΝΕΛ).

Οι σημερινές πολιτικές συνθήκες, είναι προφανώς διαφορετικές απ' ότι τα χρόνια που πέρασαν. Η κατάσταση στη χώρα έχει επιδεινωθεί σε όλα τα επίπεδα. Αυτό, ωστόσο, δεν αποτελεί μια καλή συνθήκη για να κρατήσει η αντιπολίτευση μια διαφορετική στάση από εκείνη που ο ίδιος είχε κρατήσει. Και μάλιστα να το κάνει (η αντιπολίτευση) χωρίς κάποιου είδους πολιτικά ανταλλάγματα.

Είναι φανερό, πως αν κάποιο ή κάποια από τα κόμματα συναινούσαν ασυζητητί στην πρόσκληση Τσίπρα (να ψήφιζαν δηλαδή τους νόμους με τα προαπαιτούμενα), θα αποκτούσαν τα κόμματα αυτά ένα σοβαρό πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης. Το οποίο ήδη έχουν. Γιατί η αλήθεια είναι πως κανένα από αυτά δεν διανύει τις καλύτερες ημέρες του, κανένα δεν έχει μια δυναμική στην κοινωνία.

Για τη Νέα Δημοκρατία δεν χρειάζεται να σημειώσουμε πολλά, όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες μιλάνε μόνα τους. Οι υποψήφιοι αρχηγοί, όταν αναφέρονται στο ενδεχόμενο συναίνεσης με την κυβέρνηση, δίνουν περισσότερες διαφορετικές απαντήσεις απ' ότι ο αριθμός των υποψηφίων. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν έχουν λόγο να ρισκάρουν την πολιτική τους επιβίωση δίνοντας απλόχερα μια τέτοια στήριξη. Και ήδη οι επικεφαλής τους έχουν απαντήσει αρνητικά.

Θεωρείται σίγουρο πως ο Τσίπρας θα συνεχίσει αυτήν την πίεση προς την αντιπολίτευση. Έστω μέσα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως ήδη το έκανε. Οι προσπάθειές του θα ενταθούν και πολύ πιθανό να φτάσουν στην παράθεση του διλήμματος «αν δεν με στηρίξετε, κινδυνεύει η παραμονή της χώρας στο κοινό νόμισμα». Θα του απαντήσουν προφανώς με αιτήματα για συμμετοχή στην εξουσία. Η στρατηγική που ακολούθησε ο πρωθυπουργός και το κόμμα του για πολλά χρόνια, τους έχουν οδηγήσει σε αυτοεγκλωβισμό...

O ξεπεσμός της πολιτικής ζωής

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Φαίνεται αληθινό κι ελπιδοφόρο και στο βάθος του επαναστατικό, ότι δηλαδή το σύνδρομο στέρησης της εξουσίας διακατέχει τους πάντες και τα πάντα στην αντιπολίτευση, εξ ου και η γελοιότητα που εκπέμπουν άπαντες, διολισθαίνοντας σ’ έναν αβυσσαλέο κατήφορο, ανευθυνότητας και μικρότητας, άντε μικροπρέπειας.

Εξημμένοι λες οι πλείστοι από τούτο το σύνδρομο πράττουν ό,τι κατεβάσει η γκλάβα τους, η θολωμένη από τη στέρηση. Μετακινήσεις στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο, ακατάσχετες ύβρεις μεταξύ «συνοδοιπόρων» ή υπηρετούντων το ίδιο κόμμα, σπασμωδικές κινήσεις, βερμπαλισμοί, λεονταρισμοί, χωρίς ουσία, αδιαφορώντας για τον εξευτελισμό της πολιτικής σοβαρότητας.

Σύνηθες φαινόμενο η τέτοια συμπεριφορά όταν χάνεις μέσα από τα χέρια σου την εξουσία και τη συνεπακόλουθη διαχείριση του κρατικού κορβανά. Τουλάχιστον να τον «γεύονταν» οι νέοι διαχειριστές. Ολα άδεια τα ταμεία, λένε. Σύγχυση. Εδώ που τα λέμε, τα τελευταία χρόνια το κράτος αδυνατεί να έχει κοινωνική πρόνοια, να βοηθήσει τους ασθενέστερους. Η αδυναμία αυτή δεν οφείλεται στην ανεπάρκεια των πολιτικών υπαλλήλων του αλλά στο ότι οι τελευταίοι έχουν τα χέρια τους δεμένα.

Το δημόσιο χρήμα δεν το διαχειρίζονται αυτοί αλλά οι ελίτ και οι τράπεζες· εδώ και απανταχού. Να γιατί τα πολιτικά κόμματα, είτε εντός είτε εκτός εξουσίας, δεν έχουν πολιτικό λόγο, γιατί δεν έχουν καμία μα καμία επαφή με την κοινωνία.

Πίσω στην αντιπολίτευση: το ΠΑΣΟΚ ήδη διαλύθηκε και ξέπεσε στην υπόληψη των περισσότερων ψηφοφόρων. Ηλθε η σειρά της Νέας Δημοκρατίας, του άλλου πυλώνα της συντήρησης και πιστού δούλου του πολιτικού συστήματος.

Προσπάθησε ο κακόμοιρος ο αρχηγός του Ποταμιού να εκμεταλλευτεί την αποσύνθεση των δύο τούτων κομμάτων, αλλά αποδείχτηκε άφωνος πολιτικά, ελάχιστος (μόνο πόζα και τάχα μου αεράτο στυλ· πώς αλλιώς όταν τόσα χρόνια ήταν θιασώτης και θαυμαστής του Life Style; Οι χαριτωμενιές αποδείχτηκαν ενοχλητικές λογολογίες...).

Μέσα σ’ αυτόν τον ξεπεσμό της πολιτικής (η κυβερνώσα Αριστερά είναι τμήμα του ξεπεσμού) ο κόσμος δεν πάει αριστερά· πουθενά δεν πάει, ενώ θα περίμενε κανείς να προσπαθήσει να δείξει τη δυσφορία του και την απογοήτευσή του. Μπα.

Μόνο θλίψη προκαλούν όλα αυτά και μια κρυφή πρόβλεψη ότι θα αναφανούν νέες πολιτικές δυνάμεις (ελπίδα) και μάλιστα γεννημένες μέσα από τα σπλάγχνα των κοινωνικών κινημάτων (επαναστατικότητα). Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, απλώς δεν έχουν πείσει ακόμη, δεν έχουν προβάλει ένα ικανοποιητικό πολιτικό πρόταγμα (σχέδιο) στο οποίο να μπορεί κάποιος να βασιστεί.

Η χώρα βαδίζει στον αυτόματο πιλότο των μνημονίων, χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς κυβέρνηση. Ανύπαρκτες και οι δύο. Το βλέπουν οι ψηφοφόροι, το συνειδητοποιούν και τρομάζουν από το πόσο μόνοι τους είναι και πόσο απροστάτευτοι. Γαντζώνονται ως εκ τούτου στα γνωστά κόμματα, παρά τη σήψη που εκπέμπουν, είτε λυπούμενοι είτε λοιδορούντες. Κολλημένοι όλοι στη σύγχυση και στο αδιέξοδο. Και η ελπίδα, όμως, και η επανάσταση (εναλλακτικότητα) δεν χάθηκαν.

Τα συμφέροντα Μελισσανίδη πονοκέφαλος για κατοίκους Κερατσινίου - Δραπετσώνας

γράφει ο Νίκος Σβέρκος

Ανησυχία επικρατεί στην τοπική κοινωνία και τις αρχές του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας. Μπορεί μεν η «τροπολογία Σκουρλέτη» να ικανοποίησε το πάγιο αίτημα των κατοίκων για την εξαίρεση της παραλιακής ζώνης του πρώην εργοστασίου Λιπασμάτων της Δραπετσώνας από την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, ωστόσο οι επιχειρήσεις της περιοχής κινούνται τάχιστα ώστε να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, των οποίων έχουν λάβει γνώση οι δήμαρχοι της περιοχής, η κοινοπραξία «HEC-OIL ONE», συμφερόντων του ομίλου Aegean του Δημήτρη Μελισσανίδη, έχει καταθέσει αίτημα στον ΟΛΠ για την ανανέωση παραχώρησης χώρου που ανήκει στον Οργανισμό, αλλά έχει ήδη εξαιρεθεί από την πρόσφατα ψηφισμένη τροπολογία.

Στον παραλιακό και λιμενικό χώρο δίπλα από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας, στην οποία διενεργείται επεξεργασία καταλοίπων πετρελαιοειδών από πλοία που φτάνουν στον Πειραιά, υπάρχουν άλλες εγκαταστάσεις ζωτικής σημασίας για την εν λόγω διαδικασία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η εταιρεία έχει αιτηθεί στον ΟΛΠ να συναφθεί σύμβαση που θα προβλέπει την παραχώρηση του συγκεκριμένου τεμαχίου γης για 37 (!) χρόνια, ώστε να συνεχίσει τις δραστηριότητές της απρόσκοπτα. Κάτοικοι της περιοχής που επικοινώνησαν με την «Εφ.Συν.» εκφράζουν την ανησυχία τους για τη συγκεκριμένη κίνηση, η οποία θα επιτείνει μια «ούτως ή άλλως ρυπογόνο δραστηριότητα στην περιοχή», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά.

Σημαντικά ζητήματα

Στη συγκεκριμένη περίσταση εγείρονται σημαντικά ζητήματα για το πώς θα διαχειριστεί η διοίκηση του ΟΛΠ το αίτημα αυτό, κυρίως ηθικής φύσεως. Η ισχύουσα «τροπολογία Σκουρλέτη» προβλέπει την αλλαγή των όρων χρήσης της συγκεκριμένης ζώνης, ωστόσο η όλη διαδικασία, που θα φτάσει μέχρι την παραχώρηση στους τοπικούς δήμους, απαιτεί χρόνο.

Επίσης η εταιρεία έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εν λόγω περιοχή για 12 έτη, βάσει της γενικότερης νομοθεσίας που αφορά το πλαίσιο διακοπής μιας βιομηχανικής δραστηριότητας. Αντ’ αυτού ο ΟΛΠ εμφανίζεται έτοιμος να συζητήσει το θέμα στη σημερινή συνεδρίαση του Δ.Σ. του, ενώ πληροφορίες φέρουν τις αρμόδιες υπηρεσίες του να έχουν ανάψει το «πράσινο φως» στο αίτημα σε συνέχεια άλλης αντίστοιχης σύμβασης.

Το αίτημα της κοινοπραξίας «HEC-OIL ONE» επρόκειτο να συζητηθεί στις 13 Νοεμβρίου, ωστόσο η συνεδρίαση του Δ.Σ. αναβλήθηκε και το θέμα παραπέμφθηκε για τη σημερινή συνεδρίαση.

Η δημοτική αρχή της περιοχής έχει απευθύνει προειδοποιήσεις προς τη διοίκηση του ΟΛΠ να μην προχωρήσει στην πολυετή παραχώρηση της έκτασης, αλλά να «συστοιχηθεί» με το πνεύμα της τροπολογίας που ψηφίστηκε πρόσφατα στο Κοινοβούλιο. Μπορεί, δε, ο ΟΛΠ να αποτελεί τον ιδιοκτήτη «στα χαρτιά» της συγκεκριμένης έκτασης, ωστόσο δεν έχει το ηθικό έρεισμα να προχωρήσει σε μια τέτοια επιλογή, υποστηρίζουν οι κάτοικοι και οι τοπικοί φορείς.