Πώς ο Τσίπρας εγκλώβισε τον Τσίπρα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Τσίπρας, έχει εγκλωβιστεί από τον Τσίπρα! Και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Όχι μόνο του Τσίπρα, αλλά και της πολιτικής ζωής, άρα κατ' επέκταση και δικό μας. Η κυβέρνηση καλείται να πάρει σ' ελάχιστο χρόνο νέες σκληρές αποφάσεις κατ' επιταγή του μνημονίου που η ίδια συμφώνησε.

Ότι το συμφώνησε, δεν σημαίνει ότι έχει και τη δυνατότητα να το υλοποιήσει. Όχι γιατί δεν θέλει απαραίτητα, αλλά επειδή δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί. Οι 153 έδρες είναι ένας ιδιαίτερα επισφαλής αριθμός για να ψηφιστούν τα προαπαιτούμενα. Τα οποία αφορούν σε νέες γενναίες περικοπές στις συντάξεις, αποκρατικοποιήσεις, νέο ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο, αποκρατικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ κ.ο.κ. Αλλαγές επώδυνες για μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Αντέχει με αυτήν την πλειοψηφία να τα ψηφίσει;

Είναι αλήθεια πως ακόμα και παραμονές των τελευταίων εκλογών ο Τσίπρας υποσχόταν διάφορα αβάσιμα «παράλληλα προγράμματα» και ισοδύναμα που θα αντικαθιστούσαν τις μνημονιακές προβλέψεις. Δηλαδή, ακολούθησε τη γνωστή τακτική των υποσχέσεων χωρίς αντίκρυσμα. Ωστόσο, αυτό δεν δίνει στους βουλευτές τουΣΥΡΙΖΑ άλλοθι για να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν τον περασμένο Αύγουστο. Όλα τα προαπαιτούμενα είναι γραμμένα στο τρίτο δικό τους μνημόνιο. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει κάποιους από αυτούς να συμπεριφερθούν σαν τον Παναγούλη. Αυτό φοβάται ο Τσίπρας και κάνει τον τελευταίο καιρό εναγώνιες προσπάθειες για συναίνεση με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Πιστεύει πως αν δεν ακολουθηθεί το παράδειγμα της υπερψήφισης του μνημονίου από μια ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κινδυνεύει η συνοχή της οριακής κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και μάλλον, είναι δικαιολογημένοι οι φόβοι του.

Ωστόσο, εδώ προκύπτει και ο εγκλωβισμός του. Αν, υποθετικά, καλούσε έναν από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς για να ζητήσει αυτήν την πολυπόθητη συναίνεση, υπάρχει πολύ βάσιμο ενδεχόμενο να πάρει περίπου την ακόλουθη απάντηση: «Δεν ήρθα για να συζητήσω τη λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθα για να του πω ότι δεν πρέπει και δεν νομιμοποιείται να προχωρήσει σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Η κυβέρνησή με τις επιλογές της έχει οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Δεν έχει τη γενναιότητα να παραδεχθεί την αποτυχία, επιμένει σ' αυτήν την εγκληματική πολιτική, ψάχνει για συνένοχους και όχι για συναίνεση. Δεν μπορούμε να τη δώσουμε».

Αυτή ακριβώς την απάντηση είχε δώσει ο ίδιος ο Τσίπρας, όταν, στις 24 Μαΐου του 2011, ο Γ. Παπανδρέου τον είχε καλέσει για να του ζητήσει τη στήριξή του. Ήταν απόλυτος και κατηγορηματικός τότε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Και αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη δήλωση της στιγμής που θα μπορούσε να ξεχαστεί εύκολα. Σ αυτήν, περικλειόταν ολόκληρη η στάση και στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια των μνημονίων. Καμία συναίνεση για κανένα θέμα. Απολύτως κανένα. Ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε τη θετική του ψήφο για οποιοδήποτε άρθρο, οποιουδήποτε νόμου. Και φαντάζομαι, θα υπήρχε ένα έστω άρθρο κάποιου -όχι απαραίτητα μνημονιακού- νόμου, για το οποίο θα συμφωνούσε. Δεν το έκανε όμως.

Δεν άφησε περιθώριο μιας στοιχειώδους συναίνεσης, αντίθετα δημιούργησε ένα κλίμα πόλωσης με σχεδόν όλα τα κόμματα (πλην ΑΝΕΛ).

Οι σημερινές πολιτικές συνθήκες, είναι προφανώς διαφορετικές απ' ότι τα χρόνια που πέρασαν. Η κατάσταση στη χώρα έχει επιδεινωθεί σε όλα τα επίπεδα. Αυτό, ωστόσο, δεν αποτελεί μια καλή συνθήκη για να κρατήσει η αντιπολίτευση μια διαφορετική στάση από εκείνη που ο ίδιος είχε κρατήσει. Και μάλιστα να το κάνει (η αντιπολίτευση) χωρίς κάποιου είδους πολιτικά ανταλλάγματα.

Είναι φανερό, πως αν κάποιο ή κάποια από τα κόμματα συναινούσαν ασυζητητί στην πρόσκληση Τσίπρα (να ψήφιζαν δηλαδή τους νόμους με τα προαπαιτούμενα), θα αποκτούσαν τα κόμματα αυτά ένα σοβαρό πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης. Το οποίο ήδη έχουν. Γιατί η αλήθεια είναι πως κανένα από αυτά δεν διανύει τις καλύτερες ημέρες του, κανένα δεν έχει μια δυναμική στην κοινωνία.

Για τη Νέα Δημοκρατία δεν χρειάζεται να σημειώσουμε πολλά, όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες μιλάνε μόνα τους. Οι υποψήφιοι αρχηγοί, όταν αναφέρονται στο ενδεχόμενο συναίνεσης με την κυβέρνηση, δίνουν περισσότερες διαφορετικές απαντήσεις απ' ότι ο αριθμός των υποψηφίων. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν έχουν λόγο να ρισκάρουν την πολιτική τους επιβίωση δίνοντας απλόχερα μια τέτοια στήριξη. Και ήδη οι επικεφαλής τους έχουν απαντήσει αρνητικά.

Θεωρείται σίγουρο πως ο Τσίπρας θα συνεχίσει αυτήν την πίεση προς την αντιπολίτευση. Έστω μέσα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως ήδη το έκανε. Οι προσπάθειές του θα ενταθούν και πολύ πιθανό να φτάσουν στην παράθεση του διλήμματος «αν δεν με στηρίξετε, κινδυνεύει η παραμονή της χώρας στο κοινό νόμισμα». Θα του απαντήσουν προφανώς με αιτήματα για συμμετοχή στην εξουσία. Η στρατηγική που ακολούθησε ο πρωθυπουργός και το κόμμα του για πολλά χρόνια, τους έχουν οδηγήσει σε αυτοεγκλωβισμό...