Κρύβουν πίσω από τους πρόσφυγες συμφωνία Μέρκελ-Ερντογάν για Συρία

Ρισκάρει σύγκρουση με Ομπάμα, πάει σε πάγωμα σχέσεων με Πούτιν και ανοίγει επικίνδυνα κεφάλαια

Σε επικίνδυνα και αχαρτογράφητα νερά εισέρχεται η Ευρώπη με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για το προσφυγικό καθώς ανοίγει έναν σημαντικό δίαυλο με την Τουρκία τη στιγμή που ΗΠΑ και Ρωσία την αποκλείουν με κάθε τρόπο από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Στην πραγματικότητα η απόφαση της ΕΕ και η στάση που θα αναγκαστεί, σε αυτό το πλαίσιο, να τηρήσει η Αθήνα, δημιουργούν τετελεσμένα, στηρίζοντας την κυβέρνηση Ερντογάν και αφήνοντας χώρο για την επανεξέταση της πρότασης για τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας εντός της συριακής μεθορίου. Οι αποφάσεις που ελήφθησαν από ευρωπαϊκής πλευράς είναι προφανές ότι δεν συνάδουν με το επίπεδο των δεσμεύσεων και τη ρητορική της Άγκυρας, καθιστώντας σαφές ότι μεγάλο μέρος της συμφωνίας είτε παραμένει κρυφό είτε ανολοκλήρωτο.

Το μείζον ζήτημα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία δεν εστιάζεται ούτε στην επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, οι οποίες μπορούν να παγώσουν, ούτε στη χρηματοδότησή της, αλλά στην επιλογή σχεδίου που θα προωθήσει η ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Συρία, της ISIS και τον τρόπο που θα πολιτευθεί  στην περιοχή.

Τριγμοί στον γαλλογερμανικό άξονα

Αν η Ευρώπη επέλεξε να παίξει το χαρτί της Άγκυρας στην περιοχή της Συρίας, την ίδια στιγμή που ο Φρανσουά Ολάντ σχηματίζει κοινό μέτωπο με τον Βλάντιμιρ Πούτιν κατά της ISIS, τότε είτε η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε μεγάλη κρίση, είτε έχει αποφασίσει να δυναμητίσει πλήρως τις σχέσεις με τη Μόσχα.

Με δεδομένο ότι η στήριξη των ΗΠΑ προς την Άγκυρα έμεινε σε λεκτικό και θεωρητικό επίπεδο και δεν εξειδικεύτηκε με ανακοίνωση του ΝΑΤΟ και με τον Πούτιν να αρνείται επανειλημμένως να συναντήσει τον Ταγίπ Ερντογάν, είναι ξεκάθαρο ότι ΗΠΑ και Ρωσία δεν επιθυμούν να αναδείξουν την Τουρκία σε ρυθμιστή στην περιοχή.

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στο Παρίσι όμως αποκαλύπτουν ότι η ΕΕ υιοθετεί ή βρίσκεται στην πορεία υιοθέτησης άλλης πολύ πιο κοντόφθαλμης και μάλλον επικίνδυνης πολιτικής.

Και κόντρα με τον Ομπάμα

Η στάση αυτή που στηρίχθηκε κυρίως από την Άνγκελα Μέρκελ και τους δορυφόρους της, φαίνεται ότι διαφοροποιείται από τη στρατηγική του Φρανσουά Ολάντ, τοποθετώντας την ΕΕ απέναντι από τις ΗΠΑ. Η στρατηγική αυτή δικαιολογείται μόνο από τον ανοιχτό πόλεμο ΗΠΑ-Γερμανίας που έχει ξεσπάσει με αφορμή τις υποθέσεις της VW, της Deutsche Bank και της Siemens που αποκάλυψαν οι αμερικανικές αρχές.

Στη Σύνοδο Κορυφής η ΕΕ προενέκρινε ένα πακέτο που περιλαμβάνει διαδικασίες fast track για την έκδοση Visa, σε Τούρκους πολίτες, 3 δισ. σε χρηματοδότηση και πολιτικά οφέλη. Σαν αντάλλαγμα η Άγκυρα δεσμεύτηκε να ανακόψει τις προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, παραδεχόμενη εμμέσως πλην σαφώς ότι μπορούσε και δεν το έπραττε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιτάχυνση των διαδικασιών Visa έχει διακοπεί μετά από veto που άσκησε η κυπριακή κυβέρνηση, θέτοντας ως προαπαιτούμενο την πλήρη αναγνώριση της Κύπρου από την Άγκυρα.

Σε αυτή τη φάση, ακόμα και γαλλικά think tanks επισημαίνουν ότι η απελευθέρωση της διαδικασίας έκδοσης Visa, που είναι το επόμενο βήμα από την επιτάχυνση που συμφωνήθηκε τώρα στη Σύνοδο Κορυφής, κάτι που ορίζουν ως αυτοκτονικό για οποιαδήποτε γαλλική κυβέρνηση.

Ο Νταβούτογλου “θύμισε” τους βομβαρδισμούς

Οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι κατ επιλογή αγνόησαν το μείζον θέμα του προσδιορισμού του οδικού χάρτη για τη μετάβαση στη Συρία, κάτι που έθιξε ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, για το ύψος των μεταναστευτικών ροών που μπορεί να ανασχέσει η Τουρκία.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πώς μπορεί να δεσμευθεί για τη μείωση των μεταναστευτικών ροών σε πραγματικούς αριθμούς, ο κ. Νταβούτογλου απάντησε πως δεν μπορεί να δεσμευθεί, γιατί αν δεν σταματήσουν οι βομβαρδισμοί «από το Συριακό καθεστώς και τους συμμάχους του» όπως και επίσης το Ισλαμικό Κράτος, «κανείς δεν μπορεί να δεσμευθεί».

Αν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου επέλεξε να εστιάσει τον Ασάντ, τους συμμάχους του και τον ISIS, εν τούτοις στο ίδιο πρόβλημα μερίδιο έχουν τόσο η Γαλλία όσο και οι ΗΠΑ που δρουν στην περιοχή και έχουν αναλαβει την ευθύνη της αποπομπής του Άσαντ και την απονεύρωσης του Ισλαμικού Κράτους.

Αφήνοντας όμως καίρια ζητήματα αναπάντητα και δεχόμενοι τις κενές περιεχομένου δεσμεύσεις της Τουρκίας οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι επιτρέπουν είτε στοχεύουν σε κάτι άλλο είτε ασκούν μυστική διπλωματία σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές.

Πηγή