Ισπανικές εκλογές: Κυβέρνηση συνεργασίας δείχνουν οι κάλπες -Πρώτος ο Ραχόι

Το Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι παραμένει η πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα, καταλαμβάνοντας 114-118 έδρες, δεύτεροι οι Σοσιαλιστές με 81-85 έδρες, τρίτο κόμμα οι Podemos με 76-80 και τέταρτο οι Ciudadanos με 47-50 έδρες. 

Τα πρώτα exit polls μετά το κλείσιμο της κάλπης δείχνουν πρωτιά Ραχόι αλλά χωρίς αυτοδυναμία, ένα αποτέλεσμα το οποία προέβλεπαν και οι δημοσκοπήσεις των προηγούμενων ημερών.

Οι αντιπολιτευόμενοι Σοσιαλιστές έρχονται στη δεύτερη θέση και ακολουθούν, στην τρίτη, οι Podemos, «αδελφό» κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο πέρυσι τέτοια εποχή είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται (οι δημοσκοπήσεις το έφερναν πρώτο). Ακολούθως, όμως, με την ίδια ταχύτητα είδε τα ποσοστά του να συρρικνώνονται, με πολλούς αναλυτές να δείχνουν ως αίτιο αυτής την κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην τέταρτη θέση, τα exit polls δίνουν το κόμμα των Ciudadanos.  

Πηγή 

H κυβέρνηση χάρισε τα δάνεια στο Mega ως το 2021!

Έχει κάθε λόγο να ρίχνει τις ζειμπεκιές της η Ολγα Γεροβασίλη στον Γιώργο Μαργαρίτη. Άλλωστε όλα είναι καλώς καμωμένα, με υποδειγματική μεθοδικότητα.

Σας υπενθυμίζουμε εκείνο το γεύμα ανάμεσα στις κυρίες Ολγα Γεροβασίλη και Ολγα Τρέμη στο roof garden της «Μεγάλης Βρεταννίας», με την εκπληκτική θέα της Ακρόπολης μια και έχει ξεχωριστή σημασία για την συνέχεια.

Την αποκάλυψη του γεύματος είχε κάνει ο Βηματοδότης, ο οποίος σημείωνε ότι πλήρωσε με την πιστωτική της κάρτα η Ολγα Τρέμη.

“Άνοιξαν πολλά θέματα πολιτικά, το πολυνομοσχέδιο, αλλά κυρίως τα τηλεοπτικά. Εφαγαν και οι δύο μοσχαράκι με σαλάτα και πλήρωσε με πιστωτική κάρτα η μεγαλύτερη Ολγα…”

Θα μπορούσαμε να εκλάβουμε το συγκεκριμένο κέρασμα της κεντρικής παρουσιάστριας του Mega σαν μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης στα όσα είχαν προηγηθεί.

Τι ήταν αυτό που είχε προηγηθεί;

Μα η γενναιοδωρία της κυβέρνησης Τσίπρα στο Mega!

Mην αιφνιδιάζεστε!

Τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης είναι μανούλες στην υποκρισία και στην διπλοπροσωπία άσε που όλοι τους είναι πολύ θεατράλε!

Οπως όταν οι υπουργοί της προτρέπουν τους ψηφοφόρους τους να διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησης.

Κάπως έτσι είναι και η τραβεστί σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το MEGA. Για επικοινωνιακούς λόγους οι υπουργοί πουλάνε τσαμπουκά στο κανάλι ώστε να ικανοποιήσουν τους χαχόλους ψηφοφόρους τους.

Την ίδια ώρα όμως, όπως αποκαλύπτει η Ματίνα Παπαχριστούδη στο Hot doc μόλις στις 25 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση χάρισε τα δάνεια στο Mega ως το 2021.

Και εκεί που διαβάζεις δεξιά και αριστερά πως στα γραφεία των οικονομικών εισαγγελέων έχουν συσσωρευτεί οι καταθέσεις 60 τουλάχιστον στελεχών τραπεζών, σχετικά με τα επισφαλή δάνεια που έχουν δοθεί σε media. Και εκεί που ακούς από τα πρωθυπουργικά χείλη στη Βουλή πως «ξεψυχά η διαπλοκή».

Έρχεται το οικονομικό δελτίο της «Τηλέτυπος» – όπου Τηλέτυπος η ιδιοκτήτρια εταιρία του Mega, δηλαδή του τηλεοπτικού καναλιού της κατεξοχήν τηλεοπτικής διαπλοκής – και μαθαίνεις πως οι τράπεζες το ’σωσαν το μαγαζί.

Πολύ συγκεκριμένα και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων αντιγράφουμε κατά λέξη από το δελτίο της «Τηλέτυπος»: «Η μη επίτευξη των οικονομικών δεσμεύσεων, ως εκφράζονται μέσω συγκεκριμένων χρηματοοικονομικών δεικτών, δεν αναμένεται να οδηγήσει σε έναρξη διαδικασίας παροχής δικαιώματος των ομολογιούχων ως περιγράφεται στη δανειακή σύμβαση. Παράλληλα η εταιρία έχει έλθει σε κατ’ αρχήν έγγραφη συμφωνία την 25η Σεπτεμβρίου 2015. Προϋπόθεση της νέας συμφωνίας, που προβλέπει τη μετάθεση του κύριου όγκου των υποχρεώσεων για το 2021 και αποπληρωμή για δόσεις €2,5 εκατ. έως το τέλος του 2016, είναι η πλήρης κάλυψη της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου ύψους 15,1 εκατ.».

Σε απλά ελληνικά, το Mega δεν θα πληρώσει τη δόση του ομολογιακού δανείου, αρχικού ποσού 98 εκατ. ευρώ, η οποία είχε ήδη μετατεθεί για πληρωμή από το Σεπτέμβριο για το Δεκέμβριο.

Η συμφωνία έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου, δηλαδή στη διάρκεια της εισαγγελικής έρευνας για τα δάνεια στα media. Έγινε επίσης πριν την πολύκροτη ανακεφαλαίωση των τραπεζών, πριν την απόφαση για κοινή τραπεζική πολιτική έναντι των «κόκκινων mediaκών δανείων».

Γιατί να μην κεράσει η Ολγα Τρέμη την Ολγα Γεροβασίλη μετά από αυτό;

Πηγή

Οι κάλπες ανοίγουν, η διάσπαση έρχεται

Με προεξοφλημένη την τρικυμία -ίσως και τη διάσπαση- την "επόμενη μέρα" της εκλογής αρχηγού, αλλά και με τα παραδοσιακά "τζάκια" να διαμηνύουν ότι δεν θα αφήσουν το κόμμα να πέσει σε "ξένα χέρια", η Ν.Δ. οδεύει σήμερα στις κάλπες που θα στηθούν ανά τη χώρα για τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας.

Ταυτόχρονα οι σημερινές εκλογές διεξάγονται υπό τη βαριά σκιά του πρώην πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή, μία διαρροή του οποίου την περασμένη εβδομάδα έβαλε φωτιά στο εσωκομματικό σκηνικό και ανέδειξε στο παρά πέντε των εκλογών το πολιτικό επίδικο της εκλογής νέου αρχηγού: τη στάση της Ν.Δ. έναντι της κυβέρνησης και το κατά πόσον θα επιδιώξει να ξαναγίνει πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας ή θα διολισθήσει έτι περαιτέρω στο δεξιό περιθώριο του πολιτικού φάσματος.

Η "διαρροή" του "καραμανλικού" στρατοπέδου βάσει της οποίας ο πρώην πρωθυπουργός στηρίζει τον Ευ. Μεϊμαράκη "γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να διασφαλίσει την ενότητα του κόμματος" έβαλε φωτιά στο εσωκομματικό σκηνικό. Η διαρροή όχι μόνο δεν διαψεύστηκε ποτέ, αλλά ο Ευ. Μεϊμαράκης -σε συνεννόηση με τον Κ. Καραμανλή- έσπευσε να "οικειοποιηθεί" τη στήριξη αυτή λέγοντας ότι "είναι τιμή του" και "καρφώνοντας" τους ανθυποψηφίους του, με τη φράση "πολλοί θα ήθελαν τη στήριξη του Κ. Καραμανλή".

Ανοιχτή γραμμή

Ταυτόχρονα στην εσωκομματική διελκυστίνδα προστέθηκαν δηλώσεις και "αποκαλύψεις" "καραμανλικών" για "ανοιχτή γραμμή" και τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ του Κ. Καραμανλή και του Αλ. Τσίπρα. Η αρχή έγινε με παραπολιτικό σχόλιο που εμφάνιζε τον Ευρ. Στυλιανίδη να αποκαλύπτει στους συνομιλητές του ότι ο πρωθυπουργός, κατά τη 17ωρη διαπραγμάτευση της 12ης Ιουλίου, συνομίλησε τηλεφωνικά με τον Κ. Καραμανλή και τη σκυτάλη πήρε ο Θ. Ρουσόπουλος, ο οποίος έκανε λόγο για "μία-δύο" επικοινωνίες. Ταυτόχρονα, σε αντίστοιχες "αποκαλύψεις" προέβησαν ο Γ. Βουλγαράκης, ο Ευ. Αντώναρος και άλλα "γαλάζια" στελέχη που έχουν συνδεθεί πολιτικά με τον πρώην πρωθυπουργό. Τελικώς, προχθές ο Κ. Καραμανλής, με την προσφιλή του τακτική των "διαρροών", ανέθεσε σε συνεργάτες του να διευκρινίσουν ότι έχει υπάρξει μόνο μία τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των δύο ανδρών -και μάλιστα όχι με πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα.

"Ο Κ. Καραμανλής τηλεφώνησε με δική του πρωτοβουλία στον πρωθυπουργό στις 10 Ιουλίου, δύο ημέρες πριν από την κρίσιμη σύνοδο κορυφής, ζητώντας του να κάνει το καθήκον του και να πάρει δύσκολες αποφάσεις που θα διασφαλίσουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας" έλεγαν συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού.

Το "στίγμα" της συναίνεσης

Η παρέμβαση Καραμανλή, όπως λένε συνομιλητές του, είχε στόχο να εξουδετερώσει τα επιχειρήματα του Άδ. Γεωργιάδη, του Απ. Τζιτζικώστα και, εν μέρει, του Κυρ. Μητσοτάκη, καθώς και οι τρεις "πάτησαν" στις διαρροές των "καραμανλικών" για να υπονοήσουν ότι η εκλογή του Ευ. Μεϊμαράκη είναι... επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικά ο Απ. Τζιτζικώστας και ο Αδ. Γεωργιάδης έκοψαν κάθε σενάριο συναίνεσης ή έστω συνεννόησης με την κυβέρνηση, υποστήριξαν την ανάγκη "δομικής" αντιπολίτευσης και κατηγόρησαν τον Ευ. Μεϊμαράκη, που συνέχιζε -και συνεχίζει- να τάσσεται υπέρ της συνεννόησης, διευκρινίζοντας, πάντως, πως "άλλο συνεννόηση και άλλο συναίνεση".

Ρυθμιστής ο... Λαζόπουλος

Το δίδυμο Τζιτζικώστα - Γεωργιάδη επιχείρησε να ταυτίσει τον Ευ. Μεϊμαράκη με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και μέσω του... Λ. Λαζόπουλου. Ο Άδ. Γεωργιάδης κατηγόρησε τον σατιρικό ηθοποιό πως στηρίζει Μεϊμαράκη γιατί "τον θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ" και επιχείρησε να "μπουκάρει" στο θέατρο Βέμπο την ώρα της εκπομπής "Αλ Τσαντίρι". Στο παιχνίδι μπήκε και ο Απ. Τζιτζικώστας, ο οποίος, με δήλωσή του, ξιφούλκησε κατά του ηθοποιού υποστηρίζοντας ότι λειτουργεί ως... άτυπος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης.

Ισορροπίες Μητσοτάκη

Την ίδια στιγμή να αποφύγει την ένταξή του σε κάποιο "μπλοκ" επιχείρησε έως τη δωδεκάτη ώρα ο Κυρ. Μητσοτάκης. Την ώρα που υπερασπιζόταν τις μεταρρυθμίσεις και τη μετριοπάθεια ενός "ευρωπαϊκού" κόμματος -αποφεύγοντας να επιτεθεί στον Ευ. Μεϊμαράκη με την επιχειρηματολογία περί "συναινετικού" που χρησιμοποιούσαν Τζιτζικώστας - Γεωργιάδης- επετίθετο με σφοδρότητα και στον Κ. Καραμανλή, αλλά και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλο, για τα "Δεκεμβριανά" του 2008, υποστηρίζοντας ότι "ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός είχαν ευθύνη που παραδώσαμε την Αθήνα στους αναρχικούς" και υπενθυμίζοντας ότι ο ίδιος απουσίασε από την προεδρική εκλογή εξαιτίας της στάσης που είχε τηρήσει ο Πρ. Παυλόπουλος ως υπουργός Εσωτερικών - Δημόσιας Τάξης.

Δύο στρατόπεδα

Όπως και να 'χει, παρά την προσπάθεια Μητσοτάκη να ισορροπήσει σε δύο βάρκες, η εβδομάδα που πέρασε ανέδειξε τα δύο κυρίαρχα μπλοκ που διαγκωνίζονται στη Ν.Δ.: από τη μια Ευ. Μεϊμαράκης και Κυρ. Μητσοτάκης ευαγγελίζονται ένα μεγάλο κεντροδεξιό κόμμα με πλουραλιστικά χαρακτηριστικά. Στον αντίποδα Απ. Τζιτζικώστας και Αδ. Γεωργιάδης εμφανίζονται ως "δεξιοί" υποψήφιοι, με τον δεύτερο να κάνει λόγο για την ανάγκη ενός "δεξιού σαρκοζικού κόμματος" και τον πρώτο να πρωταγωνιστεί σε σενάρια διάσπασης της Ν.Δ. και δημιουργίας ενός νέου κόμματος "στα δεξιά" της Συγγρού.

Εξάλλου αντίστοιχες εισηγήσεις έχουν διατυπώσει με επιμονή προς τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας οι δύο βασικοί σύμβουλοί του, που ανήκουν στους "σκληροπυρηνικούς" δεξιούς της Ν.Δ.: ο Μ. Βορίδης και ο Τ. Μπαλτάκος. Στη σφαίρα των σεναρίων, μάλιστα, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας συνδέεται ακόμη και με φήμες για δημιουργία... "βασιλικού" κόμματος, με συμμετοχή κάποιου γόνου από την έκπτωτη ελληνική βασιλική οικογένεια!

Τα σενάρια του δεύτερου γύρου

Το γεγονός ότι Ευ. Μεϊμαράκης και Κυρ. Μητσοτάκης ανήκουν, κατ' ουσίαν, σε ένα "μπλοκ" φαίνεται και από τις προθέσεις που έχουν ενόψει του δεύτερου γύρου: Ο Κυρ. Μητσοτάκης, αν δεν πάρει σήμερα το διαβατήριο για τις 10 Ιανουαρίου, θα δώσει στήριξη στον Ευ. Μεϊμαράκη, ενώ ο τελευταίος έχει προαναγγείλει ότι θα κάνει το ίδιο, χαρακτηρίζοντας την υποψηφιότητα του πρώην υπουργού ως "τη μόνη σοβαρή". Μάλιστα προχθές τόνισε ότι "αν βγει δεύτερος, θα αποσυρθεί και θα στηρίξει Μητσοτάκη" σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους για να "πιάσει" το 50%.

Σε ό,τι αφορά υπόλοιπους υποψηφίους, άδηλες παραμένουν οι προθέσεις του Άδ. Γεωργιάδη και του Απ. Τζιτζικώστα αν δεν περάσουν στον δεύτερο γύρο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο Άδ. Γεωργιάδης θα προτιμήσει Μητσοτάκη αν περάσει το δίδυμο Μητσοτάκης - Μεϊμαράκης και Μεϊμαράκη αν ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. έχει απέναντί του τον Απ. Τζιτζικώστα.

Σε ό,τι αφορά τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, ο ίδιος δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του ως προς το τι θα κάνει αν δεν περάσει σήμερα στον δεύτερο γύρο, αλλά εκτιμάται ότι θα στηρίξει τον Ευ. Μεϊμαράκη προκειμένου να κρατήσει ανοιχτό έναν δίαυλο επικοινωνίας με τη νέα ηγεσία του κόμματος.

Προεξοφλημένη διάσπαση

Σε κάθε περίπτωση, όλοι στη Ν.Δ. συμφωνούν σε ορισμένες εκτιμήσεις: αφενός ότι ο Κ. Καραμανλής, έπειτα από την "παρένθεση Σαμαρά", δεν θα ανεχθεί να πέσει το κόμμα σε... "ξένα χέρια" για μία ακόμη φορά. Αφετέρου πως η "επόμενη μέρα" των εκλογών θα είναι εξαιρετικά δύσκολη και οι πιθανότητες για διάσπαση αυξημένες -κάτι που δεν αποκλείεται να συμβεί και στις "κολασμένες" τρεις εβδομάδες που μεσολαβούν από σήμερα έως τις 10 Ιανουαρίου, οπότε θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος.

Πάντως, οι "καραμανλικοί", που δίνουν σκληρή μάχη επιβολής του Ευ. Μεϊμαράκη, έχουν προεξοφλήσει τις ραγδαίες εσωκομματικές εξελίξεις, ενώ ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος του κόμματος έχει ήδη "βαφτίσει" τη διάσπαση ως "αποχωρήσεις προσωπικοτήτων" "φωτογραφίζοντας" στελέχη της "δεξιάς" τάσης της Ν.Δ.

"Τα μεγάλα κόμματα εξουσίας δύσκολα έχουν διασπάσεις, έχουν αποχωρήσεις προσωπικοτήτων. Δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν θα αποχωρήσει κανείς" υπογράμμισε προχθές ο κ. Μεϊμαράκης, ενώ ακόμη... σαφέστερος ήταν ο Θ. Ρουσόπουλος: «Είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνυπάρξουμε. Εάν μάλιστα φέρει η Αριστερά την απλή αναλογική, αυτό είναι πιθανό να δημιουργήσει φιλοδοξίες σε κάποιους εκ των υποψηφίων ή σε κάποιους άλλους που δεν φαίνονται τώρα για ένα άλλο κόμμα».

Πηγή

Πολυθρόνα για τέσσερις στη ΝΔ…

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

«Αν εκλεγεί ο…» – Τι σημαίνει για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και την πολιτική ζωή συνολικά η εκλογή καθενός από τους τέσσερις υποψηφίους – Η «ομπρέλα του καραμανλισμού», oι απόψεις, οι διαφωνίες, οι ελπίδες και η αναζήτηση του «αντι-Τσίπρα»

Η εκλογή του νέου αρχηγού της ΝΔ δεν θα επηρεάσει, όπως είναι απολύτως προφανές και αναμενόμενο, μόνο την πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα συνολικά στο πολιτικό σκηνικό, εξ’ ου και το μεγάλο ενδιαφέρον που επιδεικνύει η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός.

Για να υπολογιστούν οι συνέπειες της εκλογής του ενός ή του άλλου εκ των τεσσάρων υποψηφίων, πρέπει να ληφθούν υπόψη ορισμένοι παράγοντες, οι οποίοι δεν είναι κατ’ ανάγκην αλληλένδετοι:

1. Η ΝΔ είναι το μεγάλο κόμμα του συντηρητικού χώρου στην Ελλάδα. Και μένει να φανεί αν θα παραμείνει μεγάλο και μετά την εκλογή του νέου αρχηγού. Η εκλογή του ενός ή του άλλου μπορεί αποδειχθεί καταλυτική.
2. Η ΝΔ έχει τη «στάμπα» του «καραμανλικού» κόμματος, την οποία δεν απέβαλε ούτε όταν εξελέγησαν αρχηγοί οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Αντώνης Σαμαράς. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν αυτό θα συνεχίσει να συμβαίνει ανεξαρτήτως του προσώπου που θα εκλεγεί ή αν η εκλογή κάποιου μπορεί να «απογαλακτίσει» το κόμμα από τον «καραμανλισμό» και τι θα σημαίνει αυτό.
3. Ποια στάση θα κρατήσει ο νέος αρχηγός απέναντι στην κυβέρνηση; Στην προεκλογική περίοδο, όλοι ύψωσαν τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, αλλά είναι προφανές ότι άλλη αντίληψη για τη «συνεννόηση» (ή και τη «συναίνεση» σε ορισμένα θέματα) έχει, για παράδειγμα, ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης και άλλη ο Άδωνις Γεωργιάδης. Εξίσου προφανές είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας προτιμά να έχει απέναντί του κάποιον «συνεννοήσιμο» και όχι κάποιον που θα επενδύσει στη μετωπική αντιπαράθεση, με στόχο να βελτιώσει την εικόνα και τις δημοσκοπικές επιδόσεις της ΝΔ.

Μεϊμαράκης: η συνέχεια της παράδοσης

Ο κ. Μεϊμαράκης ήταν το απόλυτο φαβορί πριν από την αναβολή της εκλογικής διαδικασίας. Οι εντυπώσεις από το φιάσκο, αλλά και η αντιπαράθεσή του με τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, που ακολούθησε, φαίνεται ότι δυσκόλεψαν τη θέση του τουλάχιστον πολιτικά, διότι άλλες εκτιμήσεις είναι δύσκολο να γίνουν (οι δημοσκοπήσεις δεν θεωρούνται έγκυρες, διότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο εκλογικό σώμα).

Έχει τη σταθερή υποστήριξη των συντριπτικά περισσότερων «καραμανλικών» στελεχών. Ως μεγαλύτερο πλεονέκτημά του προβάλλει την ικανότητά του να κρατήσει τη ΝΔ ενωμένη, πατώντας κυρίως στην παράδοση, σε συνδυασμό με λελογισμένες κινήσεις αλλαγών. Ήταν ο αρχηγός που έδωσε αφειδώς την υποστήριξή του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το καλοκαίρι. Το τελευταίο διάστημα υψώνει τους τόνους απέναντι στον πρωθυπουργό, σε μια προσπάθεια να αποκρούσει τις επικρίσεις των (εσωκομματικών) αντιπάλων του ότι «παραείναι συναινετικός». Ο ίδιος λέει «άλλο συνεννόηση και άλλο συναίνεση» και επικρίνει όσους εσωκομματικούς αντιπάλους του αρνούνται κάθε συνεννόηση με την κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας ότι ορισμένοι ήταν υπουργοί στην, ευρύτερης συνεργασίας, κυβέρνηση Παπαδήμου (το «καρφί ήταν για τον Μάκη Βορίδη, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ του Απόστολου Τζιτζικώστα).

Αν εκλεγεί ο κ. Μεϊμαράκης, θεωρείται βέβαιο ότι θα υψώσει τους τόνους της αντιπολίτευσης, αλλά δεν θα αρνηθεί τη «συνεννόηση» με την κυβέρνηση σε σοβαρά θέματα, αν ικανοποιηθούν κάποιοι δικοί του όροι. Οι αντίπαλοί του τον θεωρούν ως επιλογή στασιμότητας, η οποία βολεύει τον κ. Τσίπρα. Ο ίδιος αντιτείνει ότι διασφαλίζει την ενότητα μέσα από τη συνέχεια, κάτι που δεν είναι αυτονόητο με την εκλογή τουλάχιστον ορισμένων από τους αντιπάλους του.

Τζιτζικώστας ως «νεότερος του Τσίπρα»

Ο Απόστολος Τζιτζικώστας ήταν μέχρι πρότινος terra incognita. Έχει σχετικά μικρή πολιτική διαδρομή και ελάχιστη εμπειρία. Η υποψηφιότητά του προβάλλεται (και) ως αντίβαρο στην κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική σκηνή. Είναι ο μοναδικός που είναι μικρότερος σε ηλικία από το σημερινό πρωθυπουργό. Αν εκλεγεί αρχηγός, υπόσχεται ριζική αναδιοργάνωση του κόμματος και τερματισμό της επιρροής των «βαρονιών» και των «τζακιών», αν και ο ίδιος προέρχεται από πολιτικό τζάκι της Βόρειας Ελλάδας. Θεωρείται βέβαιο ότι θα επιλέξει από την αρχή επιθετική αντιπολίτευση, αν και την επιδίωξή του αυτή θα δυσκολέψει εν μέρει το γεγονός ότι δεν είναι βουλευτής και δεν θα μπορεί να παίρνει μέρος στις κοινοβουλευτικές μάχες.

Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για ασάφεια στις πολιτικές του θέσεις (συνήθως είναι πολύ γενικόλογες), ο ίδιος προβάλλει ως πλεονέκτημα τη μη ενεργό συμμετοχή του στον παλιότερο και σημερινό κομματικό σύστημα. Τον υποστηρίζουν -μεμονωμένα όμως- «καραμανλικά» στελέχη κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα και ορισμένοι υπουργοί των κυβερνήσεων Σαμαρά. Ενδεχόμενη εκλογή του μπορεί να αλλάξει -αν ο ίδιος το επιχειρήσει- τους παραδοσιακούς συσχετισμούς στο κόμμα.

Μητσοτάκης: με όπλο τον «φιλελευθερισμό»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρόβαλε, στην προεκλογική περίοδο, τις σαφέστερες θέσεις τόσο για το κόμμα όσο και για την οικονομική πολιτική. Ως βασικό του όπλο χρησιμοποιεί φιλελεύθερες ιδέες και προτάσεις. Eίναι «αντικρατιστής» και θεωρεί ότι η ιδιωτική οικονομία υποφέρει εξαιτίας του κράτους. Παρά τις επιθέσεις που έχει δεχτεί, επιμένει στην πολιτική των στοχευμένων απολύσεων στο Δημόσιο, που είχε εφαρμόσει ως υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά. Όπως και οι συνυποψήφιοί του, δηλώνει ότι δεν μπορεί να γίνει καμιά κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο είναι αξιοσημείωτη η διαφοροποίησή του στην αντιμετώπιση ορισμένων μεγάλων προβλημάτων, που είναι αυτήν την περίοδο στην επικαιρότητα. Για παράδειγμα, θεωρεί ότι το Ασφαλιστικό πρέπει να επιλυθεί τώρα και να μη χαθεί άλλη μια ευκαιρία. Επίσης, σε αντίθεση με την «επίσημη» γραμμή του κόμματος για το φορολογικό των αγροτών, θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις στην κατανομή των φορολογικών βαρών. Έτσι, βάσιμα μπορεί να υποστηριχθεί ότι, ως αρχηγός της ΝΔ, δεν θα αρνιόταν  κατηγορηματικά τη συναινετική αντιμετώπιση ορισμένων «καυτών» προβλημάτων. Ο κ. Μητσοτάκης διατηρεί καλή σχέση με τους κυρίους Καραμανλή και Σαμαρά, γεγονός που θα τον βοηθούσε στα πρώτα βήματα μιας ενδεχόμενης αρχηγικής θητείας του.

Γεωργιάδης: είμαι δεξιός και δεν το κρύβω

Η υποψηφιότητα του Άδωνι Γεωργιάδη θα εκφράσει το καθαρόαιμο δεξιό κομμάτι της ΝΔ. Άλλωστε, ο ίδιος έχει ως μοτίβο του τη φράση «είμαι δεξιός και δεν ντρέπομαι να το λέω». Οι αντίπαλοί του λένε ότι, λόγω διαφόρων ακραίων κατά καιρούς θέσεών του, δεν μπορεί να εκφράσει όλη την Κεντροδεξιά, στην οποία απευθύνεται η ΝΔ. Εδώ υπονοείται ο κίνδυνος της διάσπασης. Ο κ. Γεωργιάδης θεωρείται «κόκκινο πανί» για τον καραμανλικό κορμό του κόμματος. Αντίθετα, είναι πολύ καλή η σχέση του με τον  κ. Σαμαρά, του οποίου υπήρξε κυβερνητικό «πρωτοπαλίκαρο». Ήταν από τους ελάχιστους υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης που υπερασπιζόταν όλες τις αντιδημοφιλείς επιλογές της, γεγονός που είχε επισημανθεί θετικά και από τον Ευ. Βενιζέλο. Είναι κατηγορηματικά αντίθετος με οποιαδήποτε συνεννόηση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι, ενδεχόμενη εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ θα εγκαινίαζε μια περίοδο άκρως μετωπικών συγκρούσεων με τον κ. Τσίπρα. Την έχει ήδη προαναγγείλει.

Οταν ο Τσίπρας νίκησε τον εαυτό του

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Τώρα που τελειώνει το 2015, ένα από τα πιο κρίσιμα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μπορούμε να δούμε συνολικά και τις καταστροφικές επιλογές και τη μια και μοναδική επιλογή, που (μπορεί να) απέτρεψε μια καταστροφή. Ήταν όλες του ίδιου ανθρώπου. Ναι, ο Αλέξης Τσίπρας είπε πλήθος ψεμάτων και έδωσε αμέτρητες υποσχέσεις, για να κατακτήσει την εξουσία. Αδιαμφισβήτητο. Σε κάποιο βαθμό το έχει παραδεχθεί και ο ίδιος. Ναι, ο σημερινός πρωθυπουργός κυβέρνησε επί εφτά μήνες με τρόπο ανεύθυνο. Είτε λόγω ιδεοληψιών, προσωπικής άγνοιας  και απειρίας, είτε επειδή είχε επιλέξει ακατάλληλους συνεργάτες, κόντεψε να οδηγήσει τη χώρα στο μη περαιτέρω. Κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, επίσης το έχει παραδεχθεί. Ήταν ένα εφτάμηνο με μεγάλες επιπτώσεις στην οικονομική ζωή και το μόνο που απομένει, ως ευχή, είναι η βλάβη να αποδειχθεί  αναστρέψιμη.

Σε όλα  αυτά υπάρχει ένα «αλλά». Το οποίο ενισχύεται από το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του Πολ Μέισον για το βρετανικό κανάλι Chanell 4 (αξίζει να το δει κανείς ολόκληρο), η κάμερα του οποίου ήταν η μοναδική που είχε το ελεύθερο να καταγράφει σημαντικές στιγμές μέσα στο μέγαρο Μαξίμου το περασμένο καλοκαίρι. Τα πανηγύρια των συνεργατών του πρωθυπουργικού γραφείου τη στιγμή που ανακοινώθηκε το 62% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ήταν η μία στιγμή. Και η άλλη ήταν η δυσθυμία και η ανησυχία του Αλέξη Τσίπρα, που επιβεβαιώνει την αποκάλυψη του Γιάννη Βαρουφάκη ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος βρήκε τον πρωθυπουργό κατηφή και απογοητευμένο. (Δείτε εδώ το σχετικό απόσπασμα)

Πώς γίνεται ο άνθρωπος που προκάλεσε το δημοψήφισμα να αισθάνεται έτσι επειδή νίκησε; Εδώ κολλάει το «αλλά» της προηγούμενης παραγράφου. Ο κ. Τσίπρας γνώριζε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τον δυσκόλευε, αντί να τον διευκολύνει, όπως πίστευε όταν το προκήρυξε. Τον εμπόδιζε να κάνει τη μεγάλη στροφή και τον οριστικό συμβιβασμό. Είναι άλλο το 62% να σου λέει «ΟΧΙ μην συμβιβαστείς» και άλλο να έχεις ένα οριακό αποτέλεσμα, όπως έλεγαν  οι περισσότερες προβλέψεις.

Η επιλογή του σημερινού πρωθυπουργού να μη γίνει «ήρωας της μιας βραδιάς», επειδή μετά θα ακολουθούσε η «κατάρρευση της οικονομίας» (δικές του λέξεις) είναι μια σημαντική προσφορά μέσα στις πολλές, κατά τα άλλα καταστροφικές, επιλογές του πρώτου επταμήνου της θητείας του.

Η εκ των υστέρων παραδοχή του ότι, αν έφευγε από τις διαπραγματεύσεις,  θα ακολουθούσε η καταστροφή (εδώ), αντικειμενικά εξηγείται ως προσπάθεια να δικαιολογήσει την «κωλοτούμπα». Ομως, είναι και η πραγματικότητα, την οποία έτρεμαν όλοι οι νουνεχείς άνθρωποι στην Ελλάδα. Το ότι έφτασε μια στιγμή που άρχισε να την συνειδητοποιεί-  και να την τρέμει- και ο κ. Τσίπρας καταγράφεται στα υπέρ του. Οι ιστορικές στιγμές στην πορεία μιας χώρας είναι δύσκολο να αποτιμηθούν εν θερμώ. Χρειάζεται χρόνος, γνώση όλων των δεδομένων και καλύτερη εκτίμηση των αποτελεσμάτων που παρήγαγε μια επιλογή. 

Η απόφαση αυτή του σημερινού πρωθυπουργού μπορεί να σηματοδοτεί άλλη μια, παράπλευρη, προσφορά. Βοηθάει να συνειδητοποιήσουν οι πάντες- πολιτικός κόσμος και εκλογικό σώμα-ότι η άγνοια, οι ιδεοληψίες,  τα ψέματα και  οι ανέρειστες υποσχέσεις φέρνουν ψήφους, αλλά μπορεί να φέρουν και καταστροφές. Ο κ. Τσίπρας το συνειδητοποίησε τον περασμένο Ιούλιο, έκανε τη στροφή και η καταστροφή εκείνη τη στιγμή αποφεύχθηκε. Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια, δηλαδή τις μεσοπρόθεσμες και μακροχρόνιες επιπτώσεις των επιλογών του θυελλώδους εφταμήνου Ιανουάριος-Ιούλιος 2007.

Τώρα που τελειώνει το 2015, ένα από τα πιο κρίσιμα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μπορούμε να δούμε συνολικά και τις καταστροφικές επιλογές και τη μια και μοναδική επιλογή, που (μπορεί να) απέτρεψε μια καταστροφή. Ηταν όλες του ίδιου ανθρώπου. Και  τις κρίνουμε όλες, όσο μπορούμε πιο ψυχρά και με τη χρονική απόσταση που μας επιτρέπει να είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια. Για την περίπτωση που εξετάζουμε σήμερα, νομίζω ότι ταιριάζει αυτή εδώ η ρήση του Πλάτωνα: «Το να νικάς τον εαυτό σου είναι η πρώτη και σπουδαιότερη νίκη…». 

Γιατί Δραγασάκης – Σπίρτζης αγωνιούν να «σώσουν» πάση θυσία την Attica Bank;

Γράφει ο Ceteris Paribus

Το «δράμα» της Attica Bank συνοδεύει άλλη μία ανακεφαλαίωση των 4 συστημικών τραπεζών. Για μία ακόμη φορά όμως αυτό το «δράμα» και οι ποικίλες και καίριες προεκτάσεις του, οικονομικές αλλά και πολιτικές, μένουν στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, καθώς είναι πάρα πολλοί και πολύ υψηλά ιστάμενοι όσοι έχουν «σοβαρούς λόγους» να θέλουν να μείνει εκτός δημοσιότητας…

Το «δράμα» αυτό συνίσταται στο εξής: ……….

η Attica Bank πρέπει να καλύψει μια μεγάλη για τις αντοχές της αύξηση κεφαλαίου εντός του Δεκεμβρίου, αλλιώς θα σπάσει σε Good και Band Bank, και τα «ιμάτια» της Good Bank, δηλαδή του υγιούς ενεργητικού, θα διαμοιραστούν σε κάποιες εκ των συστημικών τραπεζών (σύμφωνα με πληροφορίες, τη Eurobank και την Alpha Bank) ή θα υπαχθεί στη διαδικασία του bail-in με ανάλογα αποτελέσματα. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, δύο κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ατύπως εποπτεύων τον τραπεζικό τομέα Γιάννης Δραγασάκης και ο υπουργός Υποδομών Χρίστος Σπίρτζης θα έχουν… τεράστιο πρόβλημα! Μαζί τους, θα έχει τεράστιο πρόβλημα και η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αφού η εμπλοκή των δύο κυβερνητικών στελεχών στις τύχες της τράπεζας είναι καθοριστική.

Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση έχει κινητοποιήσει σε κορυφαίο επίπεδο «λυτούς και δεμένους» ώστε να πετύχει η αύξηση κεφαλαίου της τράπεζας. «Σώστε την Attica Bank με κάθε μέσον, αλλιώς θα έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα!» Αυτή είναι η εντολή που έχει δοθεί. Και στο πλαίσιο αυτής της εντολής, έχουν κινητοποιηθεί όλοι οι «μεσάζοντες» για να πεισθούν κορυφαίοι επιχειρηματίες, αλλά και ΔΕΚΟ και δημόσιοι οργανισμοί να συμμετάσχουν με τα ρευστά τους διαθέσιμα στην αύξηση κεφαλαίου της Attica, η οποία υπ’ αυτούς τους όρους προσλαμβάνει χαρακτηριστικά «ζωής και θανάτου».

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Όταν ο Γιάννης Δραγασάκης έκανε πρόσφατα την «περίεργη» δήλωση ότι χρειαζόμαστε ένα «άτυπο» τραπεζικό σύστημα πέρα από το «επίσημο» των 4 συστημικών τραπεζών, πολλοί απόρησαν. Κάποιοι το πήγαν πολύ μακριά, κάνοντας λόγο για «πυραμίδες», κάποιοι άλλοι επανήλθαν στα γνωστά φληναφήματα περί κρατικού τραπεζικού πυλώνα. Ελάχιστοι κατάλαβαν το «υπονοούμενο»: με τη δήλωσή του αυτή ο κ. Δραγασάκης ήθελε να πει απλά: η Attica Bank πρέπει να σωθεί!

Γιατί όμως είναι τόσο υπαρξιακής σημασίας η σωτηρία της Attica, ώστε να πρέπει να γίνει «πάση θυσία»; Για να έχει και η κυβέρνηση υπό τον έλεγχό της μια τράπεζα ύστερα από τη fast track ιδιωτικοποίηση των 4 συστημικών τραπεζών; Όχι μόνο ούτε κυρίως γι’ αυτό, αλλά για έναν άλλο σημαντικό λόγο: επειδή οι κ. Δραγασάκης και Σπίρτζης έχουν εμπλακεί άμεσα στη «μεγάλη απόφαση» για συμμετοχή του ΤΣΜΕΔΕ στις διαδοχικές αυξήσεις κεφαλαίου της Attica Bank με σημαντικά κεφάλαια από τα αποθεματικά του Ταμείου. Τώρα, το ΤΣΜΕΔΕ καλείται να συμμετάσχει ξανά στη νέα ΑΜΚ, για τρίτη φορά στη τελευταία τριετία. Μέσα από τις διαδοχικές συμμετοχές του στις ΑΜΚ της Attica, το ΤΣΜΕΔΕ κινδυνεύει να χάσει μεγάλο μέρος των αποθεματικών του ή και να καταρρεύσει. Στην υπόθεση της Attica το ΤΣΜΕΔΕ βρίσκεται πλέον στο κλασικό δίλημμα του εγκλωβισμένου επενδυτή: για να μη χάσει τελείως την αξία των έως τώρα επενδύσεών του, πρέπει να συνεχίσει να επενδύει και με νέα κεφάλαια, διακινδυνεύοντας να χάσει ακόμη περισσότερα ή και τα πάντα!

Το πάλαι ποτέ κραταιό ταμείο των μηχανικών της χώρας, βρίσκεται σε αυτό το δίλημμα ενώ βρίσκεται γενικότερα σε κατάσταση «υπαρξιακής» αγωνίας. Αρχίζοντας από το κούρεμα των αποθεματικών του με το περιβόητο PSI του Ευάγγελου Βενιζέλου, το Ταμείο είναι σε «σπιράλ θανάτου»: έχασε 1,8 δισ. ευρώ από το «κούρεμα» των αποθεματικών του με το PSI, έχει ουσιαστικά χάσει πάνω από το 90% της έως τώρα επένδυσής του στο ΤΣΜΕΔΕ (που οι μηχανικοί την υπολογίζουν σε 500 εκατ. ευρώ χωρίς να υπολογίζεται το ύψος της συμμετοχής του στην τωρινή ΑΜΚ), βλέπει τα έσοδά του από τις εισφορές των μηχανικών μελών του να καταρρέουν λόγω της τεράστιας ανεργίας στον κλάδο. Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, αυξάνονται διαρκώς οι εισφορές των μηχανικών, σε μια εποχή μεγάλης ανεργίας και μείωσης των εισοδημάτων τους, με αποτέλεσμα ο κλάδος των μηχανικών να βρίσκεται σε κατάσταση «βρασμού». Οι πλέον οργισμένοι ή «αθυρόστομοι» λένε πλέον ευθαρσώς «αυξάνονται οι εισφορές μας σε αυτές τις συνθήκες, για να καλύψουμε τη ‘‘χασούρα’’ από τις ‘‘επενδύσεις’’ των κ. Δραγασάκη και Σπίρτζη στην Attica»!

Εδώ ακριβώς έγκειται η πολιτική ευθύνη των δύο κορυφαίων της κυβέρνησης: όντας εμπνευστές των «επενδύσεων» του ΤΣΜΕΔΕ στην Attica, βαρύνονται με την ευθύνη της απώλειας μεγάλου ύψους αποθεματικών. Ο μεν Γιάννης Δραγασάκης επειδή συμφώνησε με αυτή την εμπλοκή ως σύμβουλος της Τράπεζας αλλά και ως αρμόδιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, ο δε κ. Σπίρτζης διότι προσυπέγραψε αυτές τις αποφάσεις του ΤΣΜΕΔΕ ως διατελέσας πρόεδρός του.

Τώρα όμως, το παιχνίδι των «επενδύσεων» του ΤΣΜΕΔΕ στην Attica γίνεται οριακό: η παρούσα είναι η τελευταία ανακεφαλαίωση της τράπεζας που γίνεται πριν ισχύσει (από 1/1/2016) το ευρωπαϊκό bail-in. Τα ενδεχόμενα είναι τρία:

Πρώτο, να πετύχει η ανακεφαλαίωση (με τους όρους που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια). Σε αυτή την περίπτωση, ο κίνδυνος της ολοσχερούς καταστροφής αναβάλλεται μέχρι την επόμενη ανακεφαλαίωση, την οποία σύμπασα η αγορά θεωρεί βέβαιη. Στο πιο αισιόδοξο σενάριο, λοιπόν, το ΤΣΜΕΔΕ και οι πολιτικοί εμπνευστές των «επενδύσεών» του στην Attica κερδίζουν 1 χρόνο πριν βρεθούν αμετάκλητα πλέον μπροστά στο φάσμα της καταστροφής, δηλαδή του bail-in. Με την ελπίδα ότι στη διάρκεια αυτού του χρόνου «κάτι θα βρεθεί» – χωρίς πάντως να διαφαίνεται τι θα μπορούσε να είναι αυτό το «κάτι»… Είναι πλέον φανερό ότι η Attica έχει δομικό πρόβλημα: η ΑΜΚ του 2003 ήταν 400 εκατ. ευρώ, του 2004 επίσης 400 εκατ. ευρώ, ενώ η φετινή 748,73 εκατ. ευρώ. Για μια τόσο μικρή τράπεζα τα ποσά είναι καταλυτικά και δείχνουν ότι «δεν στέκει καλά στα πόδια της». Επιπλέον, στην αναπόφευκτη νέα ΑΜΚ οδηγεί και η πιθανότατη επαναρύθμιση με λιγότερου ευνοϊκούς όρους της υπόθεσης με τον αναβαλλόμενο φόρο.

Δεύτερο, να μην πετύχει η ανακεφαλαίωση, και να αναλάβει δράση η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), προβαίνοντας σε εκκαθάριση με τα σημερινά διαθέσιμα μέσα προ της έναρξης ισχύος του bail-in, δηλαδή μέχρι το τέλος του έτους, με τη μέθοδο της διάσπασης σε Good και Band Bank. Σε αυτή την περίπτωση, το υγιές ενεργητικό θα μεταβιβαστεί σε άλλες συστημικές τράπεζες (ακούγεται περί Eurobank και Alpha Bank) και το ΤΣΜΕΔΕ θα χάσει τα λεφτά του!

Τρίτο, να δοθεί νέα παράταση στην ανακεφαλαίωση (ήδη δόθηκε μια πρώτη παράταση από τις 11 Δεκεμβρίου στις 18 Δεκεμβρίου) ακόμη και για τον Ιανουάριο, με τεράστιο ρίσκο αν δεν ευοδωθεί να πάμε ήδη τον Ιανουάριο σε bail-in! Σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο θα χάσει επίσης τελεσίδικα τα λεφτά του το ΤΣΜΕΔΕ, όχι μόνο θα χρεωθούν οι Γιάννης Δραγασάκης και Χρίστος Σπίρτζης μια τεράστια διαχειριστική και πολιτική ευθύνη, όχι μόνο αυτή η ευθύνη θα επεκταθεί στην κυβέρνηση συνολικά, αλλά θα υπάρξει και η επιπλέον ευθύνη της πρώτης εφαρμογής του bail-in σε ελληνική τράπεζα και με ευθύνη στελεχών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ!

Το «παιχνίδι» με την Attica φτάνει στο οριστικό του τέλος είτε άμεσα (μέχρι και τον Ιανουάριο) είτε το αργότερο σε ένα χρόνο από τώρα, στην επόμενη -αναπόφευκτη, όπως λέει σύμπασα η αγορά- ανακεφαλαίωση της τράπεζας…

Εγκλωβίζουν τώρα στην Attica Bank και τις ΔΕΚΟ

Αντιδρώντας με το «σύνδρομο του εγκλωβισμένου» και επιστρατεύοντας όλα τα μέσα για την επιτυχία της ΑΜΚ της Attica «πάση θυσία», η κυβέρνηση ρίχνει τώρα το βάρος της για να εμπλακούν οι ΔΕΚΟ στην ΑΜΚ της Attica.  Από τον εγκλωβισμό του ΤΣΜΕΔΕ πάμε τώρα σε γενικότερο εγκλωβισμό και κάποιων ΔΕΚΟ! Η υπόθεση όμως της ΑΜΚ είναι υψηλού ρίσκου, ενώ οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ που τυχόν θα συμμετάσχουν σε μια επένδυση υψηλού ρίσκου με μεγάλες πιθανότητες άμεσης αποτυχίας φοβούνται ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι ακόμη και με ποινικές ευθύνες. Έτσι, κάποιες ΔΕΚΟ που ανακοίνωσαν ότι τα Διοικητικά τους Συμβούλια θα εξετάσουν άμεσα τη συμμετοχή τους στην ΑΜΚ της Attica, τώρα «τα γυρίζουν» και μεταθέτουν τις συνεδριάσεις προς το τέλος του μήνα (ΕΥΔΑΠ, «Ελευθέριος Βενιζέλος»)…

Η κυβερνητική κινητοποίηση για την επιτυχία της ΑΜΚ της Attica δεν σταματάει εδώ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση προέβη επίσης στις εξής ενέργειες:

1. Έθεσε το ζήτημα και ζήτησε τη συνδρομή του διοικητή της ΤτΕ κ. Γιάννη Στουρνάρα, κατά τη συνάντηση που είχαν μαζί του στις 24 Νοεμβρίου οι κ. Τσίπρας και Δραγασάκης. Η συνάντηση έγινε σε καλό κλίμα και ο κ. Στουρνάρας προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά «στα όρια που του επιτρέπει η θέση του»…

2. Άσκησε την επιρροή της ώστε να συμμετάσχουν στην ΑΜΚ οι 4 συστημικές τράπεζες (με την ανοχή του κ. Στουρνάρα) έμμεσα, μέσω Αμοιβαίων Κεφαλαίων.

3. Άσκησε την επιρροή της ώστε να συμμετάσχουν στην ΑΜΚ κορυφαίοι επιχειρηματίες, ιδιαίτερα εξ αυτών που έχουν ανοιχτές «δοσοληψίες» με το Δημόσιο ή προσδοκούν σε διάφορα «πρότζεκτ» με αυτό – μεταξύ αυτών και μελλοντικές δανειοδοτήσεις, πιθανότατα από την ίδια την Attica Bank…

Παρ’ όλα αυτά, το εγχείρημα είναι στην κόψη του ξυραφιού. Ενώ ο κ. Στουρνάρας ήταν έτοιμος να ενεργοποιήσει το σενάριο με Good και Band Bank, η τράπεζα ανακοίνωσε στις 11 Δεκεμβρίου ότι κάλυψε τις ανάγκες για το βασικό σενάριο αντλώντας 597,3 εκατ. ευρώ (έναντι του συνολικού απαιτούμενου ποσού των 748,73 εκατ. ευρώ). Φαίνεται όμως ότι οι εφεδρείες για την κάλυψη του υπολειπόμενου ποσού στερεύουν. Έτσι, η υπόθεση εξελίσσεται σε «θρίλερ». Τώρα, ακούγεται το ύστατο σενάριο: παράταση λίγων μηνών (μέχρι και τον Μάρτιο), στη βάση της έννοιας της «μερικής κάλυψης» της ΑΜΚ…

Εδώ όμως τα ερωτήματα είναι δύο:

Αν ο κ. Στουρνάρας θα «ευλογήσει» ένα τέτοιο ύστατο σενάριο και το ακόμη δυσκολότερο- αν θα συμφωνήσουν σε όλους αυτούς τους χειρισμούς «σωτηρίας» η αρμόδια ευρωπαϊκή Διεύθυνση DG COM 2 και ευρύτερα οι δανειστές.

Το «δράμα» της Attica, και μαζί των κ. Δραγασάκη και Σπίρτζη, θα κορυφωθεί τις επόμενες δύο βδομάδες. Κι έχει όλες τις προϋποθέσεις να προκαλέσει ένα μεγάλο «πολιτικό σεισμό».

Υ.Γ. Παρόλο το «δράμα» που εκθέσαμε αναλυτικά, η Attica bank έχει «βασιλικές» δαπάνες για αμοιβές της διοίκησης, στα επίπεδα της AlphaBank. Μπορεί να επιστρατεύεται το σύμπαν για τη σωτηρία της, αλλά οι παχυλοί μισθοί των μελών του Δ.Σ. της παραμένουν… 

Η κυβέρνηση σε αδιαθεσία

Εδώ και εβδομάδες έχουν φτάσει στο Μέγαρο Μαξίμου δημοσκοπήσεις που δείχνουν κυβερνητική φθορά και συλλογική απογοήτευση για την παράταση της ύφεσης και της λιτότητας.

Οι ίδιες μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι το πολιτικό κεφάλαιο του πρωθυπουργού παραμένει ισχυρό, ότι δηλαδή έχει μπροστά του πολλά χιλιόμετρα ακόμη, παρά τη συλλογική δυσθυμία για τη γενική εικόνα της κυβέρνησης. Με βάση και αυτά τα στοιχεία είχε ήδη κερδίσει έδαφος η ιδέα ενός σαρωτικού ανασχηματισμού μετά από την ψηφοφορία για το ασφαλιστικό (Ιανουάριο ή Φεβρουάριο) ώστε να σηματοδοτηθεί η επανεκκίνηση της προσπάθειας με νέους όρους και με θετική προοπτική την απομείωση του χρέους.

Η αναγκαστική απόσυρση του παράλληλου προγράμματος λόγω ενστάσεων των πιστωτών ήταν μια εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη για το Μέγαρο Μαξίμου όπου διαπιστώθηκε ότι οι εταίροι, παρά την επιθυμία τους να μην διασαλευτεί η πολιτική σταθερότητα, δεν πρόκειται να διευκολύνουν την κυβέρνηση στην προσπάθειά της να μεταδώσει ένα θετικό μήνυμα στην εξουθενωμένη από την υπεφορολόγηση και την πτώση βιοτικού επιπέδου κοινωνική πλειοψηφία. Οχι μόνο αυτό, αλλά την ίδια ώρα οι εταίροι ασκούν μεγάλη πίεση στην ελληνική πλευρά για το προσφυγικό, η διαχείριση του οποίου γίνεται με όλο και μεγαλύτερο εκνευρισμό.

Το βασικό σενάριο

Η κυβέρνηση εξακολουθεί να ελπίζει ότι αν περάσει χωρίς τραύματα τον κάβο του ασφαλιστικού η συνέχεια θα είναι πολύ πιο εύκολη και το καλοκαίρι θα υπάρχει μια εντελώς νέα κατάσταση με έναρξη του αναπτυξιακού κύκλου, επενδυτική δυναμική και ενίσχυση της απασχόλησης. Με άλλα λόγια πιστεύουν ότι αν βγει ο χειμώνας θα έχει κριθεί η πολιτική σταθερότητα μέχρι το 2019.

Για το λόγο αυτό, άλλωστε, δεν έχει γίνει κάποια σοβαρή προεργασία για την διεύρυνση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ούτε γίνεται προσπάθεια βελτίωσης των σχέσεων με τα κόμματα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης που, δυνητικά, θα συνεργάζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ για να μη γίνουν πρόωρες εκλογές. Κάπως έτσι αυτές οι συζητήσεις έχουν αναβληθεί για το νέο έτος, αφού απαντήσει το “κουαρτέτο” στην πρόταση Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό και αφού διαμορφωθεί χρονοδιάγραμμα για τις δύσκολες ψηφοφορίες (συνταξιοδοτικό, φορολόγηση αγροτών, κόκκινα στεγαστικά δάνεια) και την αξιολόγηση του προγράμματος που έχει ατύπως μετατεθεί για την άνοιξη.

Η συνοχή της συμπολίτευσης θα κριθεί είτε στην ψηφοφορία για το ασφαλιστικό είτε μετά την αξιολόγηση εφόσον τότε οι πιστωτές ζητήσουν νέα μέτρα. Και στη χειρότερη περίπτωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δηλαδή προκύψει θέμα συγκρότησης άλλης κυβέρνησης από την ίδια Βουλή, το κρίσιμο στοιχείο θα είναι οι όροι που θα τεθούν για τη σύνθεση αυτής της κυβέρνησης και ειδικά για την πρωθυπουργία. Οσο πιο ισχυρός πολιτικά είναι εκείνη τη στιγμή ο Α. Τσίπρας τόσο πιο μεγάλες θα είναι τα διαπραγματευτικές του δυνατότητες.

Ανακατατάξεις

Μέχρι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει σε κάποιο βαθμό το πολιτικό τοπίο. Θα έχει φανεί αν η ΝΔ με τη νέα ηγεσία της πορεύεται ενωμένη ή όχι και αν έχει διάθεση συνεννόησης ή μόνο σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ισως θα έχει καταλήξει κάπου το Ποτάμι στο εσωτερικό του οποίου υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τη στάση έναντι της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, υπάρχουν απόψεις και υπέρ μιας εποικοδομητικής στάσης στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση και για εκ προοιμίου άρνηση, ενώ ο Στ. Θεοδωράκης δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του έναντι βουλευτών και στελεχών. Και πιθανώς θα έχει φανεί πόσο ισχυρή είναι η επιρροή του Ευ. Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ που το τελευταίο διάστημα ακολουθεί γραμμή σκληρής αντιπολίτευσης, ενώ αρχικά η Φ. Γεννηματά δεν έδειχνε την ίδια ένταση.

Τα σενάρια εργασίας είναι αρκετά και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους: Είτε η κυβέρνηση θα πορευθεί με τη σημερινή της μορφή αγκομαχώντας μέχρι να βγει στο ξέφωτο μαζί με τη χώρα, είτε θα αλλάξει η σύνθεσή της λόγω διάρρηξης της συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή ενός ή περισσότερων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων), είτε θα συγκροτηθεί μεγάλος συνασπισμός (που μπορεί να φέρει διάσπαση της ΝΔ και δημιουργία νέου κόμματος), είτε θα σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση με τον ίδιο ή άλλον πρωθυπουργό. Το ενδεχόμενο των εκλογών είναι υπαρκτό παρόλο που δεν έχει φανερούς υποστηρικτές αυτή τη στιγμή. Αν, πάντως, η λύση αναζητηθεί στις κάλπες, θα έχει αλλάξει στο μεταξύ (πιθανότατα) ο εκλογικός νόμος και επομένως ο πολιτικός χάρτης σε  ενεστώτα ή μέλλοντα χρόνο.

Πηγή

Η επιστροφή του Καραμανλή

Στην τελική ευθεία για την εκλογή προέδρου της ΝΔ (την Κυριακή ο α γύρος) ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, χωρίς να σπάσει την πολυδιαφημισμένη σιωπή του, έγινε ο απόλυτος πρωταγωνιστής των εσωκομματικών εξελίξεων.

Φέρεται από συνομιλητές του να στηρίζει τον Ευ. Μεϊμαράκη (που είναι και το φαβορί στην κούρσα) και να ενθαρρύνει τη συνεννόηση με την κυβέρνηση για το καλό της χώρας. Επιφανείς καραμανλικοί, όπως ο Θ. Ρουσόπουλος, ο Ευ. Στυλιανίδης και ο Ευ. Αντώναρος αναφέρθηκαν σε συνομιλίες που είχε ο κ. Καραμανλής με τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα στη διάρκεια των κρίσιμων διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ τους. Κάπως έτσι αναθερμάνθηκαν τα σενάρια για μυστικούς αρραβώνες του ΣΥΡΙΖΑ με την καραμανλική δεξιά και κουμπάρο τον πρόεδρο της δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.

Ο πρώην πρωθυπουργός παρακολουθεί από ψηλά όσους μιλούν για λογαριασμό του, ανάμεσά τους και τον επί κυβέρνησής του του διοικητή της ΕΥΠ Δ. Παπαγγελόπουλο ο οποίος, ως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης σήμερα, χαρακτήρισε “εθνάρχη της Αριστεράς” τον Α. Τσίπρα και πυλώνα σταθερότητας μαζί με τον Κ. Καραμανλή και τον Πρ. Παυλόπουλο. Μετά από αυτό ο παραλληλισμός του πρωθυπουργού με τον Ανδρέα Παπανδρέου από τον Θόδωρο Ρουσόπουλο, εκπρόσωπο της κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν μια φυσική εξέλιξη, ακόμη και για όσους δεν γνωρίζουν ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει αναπτύξει καλή σχέση με τον υπουργό Επικρατείας Ν. Παππά, ο οποίος φέρεται να τον συμβουλεύτηκε σχετικά με τον νέο νόμο για τα ΜΜΕ.

Τα μυστικά του τσαντιριού

Σε κάθε περίπτωση, ο Κ. Καραμανλής είναι το κυρίαρχο πρόσωπο στο γαλάζιο σύμπαν και του πήρε για λίγο τη δόξα ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος στοχοποιήθηκε από τον Αδ. Γεωργιάδη ως προπαγανδιστής του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του Ευ. Μεϊμαράκη. Αλλωστε, η παρουσία Νεοδημοκρατών στην πρεμιέρα της παράστασής του (ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Ιωαννίδης και ο πρώην υπουργός Ευ. Στυλιανίδης) είχε εκληφθεί από αντικαραμανλικούς ως έμμεση επιβεβαίωση των ανομολόγητων σχέσεων Καραμανλή-Τσίπρα που μπορεί να οδηγήσουν, τελικά, σε συγκυβέρνηση.

Αλλοι “κύκλοι” του Κ. Καραμανλή τον περιγράφουν ενοχλημένο για την εικόνα που δημιουργείται ερήμην του, κάποιοι πιστεύουν ότι αν δεν ήθελε να συμβούν όλα αυτά θα τα είχε αποτρέψει, αρκετοί αναρωτιούνται τι ακριβώς επιδιώκει, αν, για παράδειγμα, βλέπει κάποιο ρόλο για τον εαυτό του στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας ή αν ενδιαφέρεται να βάλει τη σφραγίδα του στην επανένωση της δεξιάς (επιστροφή των ΑΝΕΛ στη ΝΔ).

Το φάντασμα της διάσπασης

Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ α και β γύρου των εκλογών στη ΝΔ θα κάνει χριστουγεννιάτικες διακοπές στο εξωτερικό και αυτό ίσως δείχνει ότι δεν έχει αλλάξει συνήθειες στο πλαίσιο ενός νέου σχεδιασμού ούτε έχει καταβληθεί από το άγχος λόγω της φασαρίας που γίνεται γύρω από το  όνομά του. Το βέβαιο είναι ότι η στάση της ΝΔ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ θα κρίνει την ενότητά της.

Το δεξιό κομμάτι (Τζιτζικώστας, Βορίδης) αρνούνται εκ προοιμίου το διάλογο και οποιαδήποτε συνεννόηση, ο Ευ. Μεϊμαράκης είχε προεκλογικά ταχθεί υπέρ ενός μεγάλου συνασπισμού, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει ήδη θέμα αλλαγής πρωθυπουργού για να γίνει οποιαδήποτε συνεργασία. Το ερώτημα είναι, λοιπόν, τι θα συμβεί αν ο επόμενος πρόεδρος της ΝΔ δείξει διάθεση συναίνεσης. Η απάντηση θα εξαρτηθεί και από τις διαθέσεις του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος επίσης κινείται δραστήρια στο παρασκήνιο διεκδικώντας τη δικαίωσή του και συνομιλώντας σταθερά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Η ιδέα είναι ότι αν η ΝΔ συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ τότε μπορεί να προκύψει διάσπαση. Σε περίπτωση που δεν κερδίσει την ηγεσία ο Απ. Τζιτζικώστας μπορεί να επιχειρήσει τη δημιουργία ενός καθαρά δεξιού κόμματος μαζί με τον Βορίδη και τον Μπαλτάκο, ενώ και ο Κυρ. Μητσοτάκης θεωρείται ότι, δυνητικά, θα ηγούταν μιας προσπάθειας για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα με συμμετοχή στελεχών του Ποταμιού και της εκσυγχρονιστικής κεντροαριστεράς απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εννοείται πώς κα οι καραμανλικοί δεν θα αποδέχονταν την αποκαραμανλοποίηση του κόμματος αν δεν κέρδιζε ο υποψήφιος που υποστηρίζουν. Πολλά θα κριθούν και από ενδεχόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου που αν αλλάξει προς την κατεύθυνση περισσότερης αναλογικότητας τότε θα ενισχυθεί ο πειρασμός δημιουργίας νέων κομμάτων που αν και μικρά θα έχουν διψήφιο αριθμό βουλευτών.

Πηγή