Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «ρουσφέτια»

Του Γιάννη Σιδέρη

Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ήρθε ως παρένθεση, κατά την άποψη της τότε καθεστηκυίας  πολιτικής τάξης. Ο κρατικός μηχανισμός επί 150 χρόνια ήταν στελεχωμένος από την γνωστή ιστορική Δεξιά, τη Δεξιά των κοινωνικών φρονημάτων, σε όλο του το σώμα, και φυσικά στους κρίσιμους αρμούς του, τις θέσεις ευθύνης.

Φυσικά ο μεταχουντικός Καραμανλής, εμπλουτισμένος με την ευρωπαϊκή πείρα και τον στόχο της εθνικής συμφιλίωσης, έκανε ανοίγματα, άρχισαν να εισέρχονται στο Δημόσιο  οπαδοί και των άλλων κομμάτων, αλλά ως νέοι, στις παρυφές του κρατικού μηχανισμού.

Η επέλαση του ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε εξ αρχής το ανυπόκριτο σαμποτάζ των υψηλόβαθμων υπαλλήλων της κρατικής γραφειοκρατίας. Συνειδητοποίησε  την ανάγκη να εισέλθουν δικά του στελέχη στον κρατικό μηχανισμό, και δη στις θέσεις αποφασιστικής ευθύνης. Στην κίνηση αυτή δόθηκε και «θεωρητική» κάλυψη, με την εύσχημη αγωνιστική ορολογία ότι «το λαϊκό κίνημα εισέρχεται στους αρμούς του κράτους για να το αλλάξει.

Η κίνηση για όσους δεν έχουν παρωπίδες ήταν  επιβεβλημένη, παρότι κατήργησε τους γενικούς  διευθυντές των υπουργείων, οι οποίοι ήταν  φορείς της θεσμικής μνήμης της   γραφειοκρατικής λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης.

Όμως  αφού πλήρωσε τις  - αναγκαίες για την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού - πολιτικές θέσεις, άρχισε ο εκφυλισμός της διαδικασίας. Πλέον ο δεύτερος κύκλος των προσλήψεων  δεν αφορούσε πολιτικά στελέχη  για κρίσιμες θέσεις (πολιτικά στελέχη βεβαίως χωρίς καμιά επιστημονική συνάφεια με το αντικείμενο της ευθύνης τους), αλλά τα στελέχη και τα μέλη του κινήματος. Ο τρίτος κύκλος, πιο ευρύς, αποδέχτηκε στους κρατικούς κόλπους τους ψηφοφόρους και ο τέταρτος, το κάθε έναν, κάθε πολιτικής τοποθέτησης, που απλώς είχε πρόσβαση σε πρόσωπα της νέας εξουσίας (ο γράφων δεν κομίζει γλαύκα ες Αθήνας έχει αναφερθεί και παλιότερα σε αυτό).

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον ίδιο δρόμο

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στην εξουσία υπό άλλες συνθήκες. Τα πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού ήταν φίλιος χώρος - το μεγαλύτερο μέρος του και θερμά υποστηρικτικό. Όταν άρχισαν αν βγαίνουν καταγγελτικά δημοσιεύματα για την στελέχωση των πολιτικών γραφείων και των διευθυντικών θέσεων με ημέτερους,  ο γράφων με κείμενό του υποστήριξε τη νέα κυβέρνηση. Τα πολιτικά γραφεία και κάποιες  διευθυντικές θέσεις, έχουν ως απαραίτητο στοιχείο την εμπιστοσύνη και την εχεμύθεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν καβαλήσει τον αφρό του αντιμνημονίου, παρέπαιε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, για χρόνια ( ως ΣΥΝ,ΕΑΡ και ΚΚΕες), λίγοι άνθρωποι, μαζεύονταν στις ολιγάριθμες οργανώσεις του, λίγοι στις αναιμικές συγκεντρώσεις και πορείες του. Λογικό ήταν αφού μοιράζονταν το ίδιο όραμα, να αναπτυχθούν μεταξύ τους και ανθρώπινες σχέσεις (αυτές που κατήγγειλαν τα δημοσιεύματα). 

Ωστόσο η διαχείριση της εξουσίας χωρίς να υποπέσεις σε πολιτικοδιοικητικό εκφυλισμό, απαιτεί  Παιδεία, όραμα, κατανόηση των αντοχών της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πλήρωσε τις αναγκαίες πολιτικές θέσεις με στενά δικούς του, θα έπρεπε να ξανοιχτεί στο ευρύ πεδίο των ειδικών, των μάνατζερ ( παρότι η λέξη του φέρνει ανατριχίλα),  από τους οποίους θα αντλούσε τους κατάλληλους για τον ευρύτεροι δημόσιο τομέα, και θα απαιτούσε παραγωγή έργου και μετρήσιμου αποτελέσματος.

Ο σύντροφος της συντρόφισσας

Δυστυχώς το τελευταίο επεισόδιο με τον σύζυγο της βουλευτού κας Καφαντάρη, Αργύρη Αργυρίου, δείχνει  πως εν σπέρματι αρχίζει ο πολιτικός εκφυλισμός. Ο κ Αργυρίου με τις ψήφους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της  Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων (ΔΕΠΕΝΕ Α.Ε.). Προφανώς θα έχει τα τυπικά προσόντα.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι θα περνούσε εν κρυπτώ η ιδιότητα του συζύγου της βουλευτού, αν δεν επέμενε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης

Τελικά (όπως έγραψε χθες το liberal) παραδέχτηκε, δίχως ιδιαίτερη… διάθεση ότι η κυρία Καφαντάρη είναι γυναίκα του, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αποσιωπούν το ζήτημα.

Το πρόβλημα επίσης είναι ότι η εν λόγω εταιρία δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν λόγο ύπαρξης. Όπως διαβάσαμε,  έγινε διορισμός Δ.Σ. χωρίς να  υπάρχει καταστατικό, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αρνήθηκε να δώσει νούμερο για το κόστος λειτουργίας της, και η εταιρεία θα έχει στο τιμόνι της τρία πρόσωπα (Πρόεδρο, αντιπρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο), ενώ αρκούσε μόνο ένας.

Το πιο ωραίο είναι ότι η νέα ΔΕΚΟ δεν θα έχει αντικείμενο, αφού έχει ματαιωθεί η κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, στην κατασκευή του οπίου θα συμμετείχε. Ο κ. Σκουρλέτης θα μπορούσε να αναμένει αλλαγή των πραγμάτων και να την συστήσει, αλλά πώς θα έκανε το ρουσφέτι στον σύντροφο της συντρόφισσας;

ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ : Διαβάστε τι θα γίνει εάν η Ελλάδα διεκδικήσει τις Γερμανικές Αποζημιώσεις...

Σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Ιστορίας και Οικονομίας, Albert Ritschl, στο Spiegel, αναδύεται στην επιφάνεια η σοβαρότητα του θέματος των Ελληνικών αξιώσεων επί της Γερμανίας σε ότι αφορά τις πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο. Αυτό το οποίο πολλοί φοβούνται να ξεστομίσουν, ο Γερμανός καθηγητής το λέει ευθαρσώς. «Αν η Γερμανία αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

Η συνέντευξη είναι η εξής:

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;

Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά.

Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αύτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut», που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι” αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή. 

Διαβάστε τη συνέντευξη στο spiegel πατώντας ΕΔΩ

Πηγή

Ο χρήσιμος διορισμός του συζύγου…

Του Γιάννη Παντελάκη

Κι όμως, ο διορισμός του συζύγου της κ. Καφαντάρη, είναι διδακτικός, έχει και την καλή του πλευρά δηλαδή. Βοηθάει στην ανάδειξη του πολιτικού αδιέξοδου στο οποίο βρίσκεται η χώρα, το φέρνει στην επιφάνεια με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο. Ο τρόπος που αυτός έγινε (έκρυβαν από την επιτροπή της Βουλής ότι ήταν σύζυγος βουλευτή), η τοποθέτησή του σε μια δημόσια ΔΕΚΟ που προς το παρόν δεν έχει αντικείμενο και βέβαια ο διορισμός με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, απεικονίζει μια βασική παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.

1.      Όταν αποκαλύφθηκε ότι διορίστηκε ο σύζυγος, ξεσηκώθηκε ένας μικρός σάλος. Κυρίως, από την αντιπολίτευση, η οποία όμως στο μεγάλο μέρος της έχει ένα κυβερνητικό παρελθόν με ανάλογες τακτικές νεποτισμού. Οι κριτικές από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, μπορεί αντικειμενικά να είναι σωστές, αλλά έχει πάντα σημασία ποιός λέει κάτι και όχι τί λέει. Όταν διαμαρτύρονται αυτά τα δυο κόμματα για τέτοιες άθλιες τακτικές, ο λόγος τους δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Είναι ενδεικτικό, πως μόλις αρχίσαν οι εκπρόσωποί τους να κάνουν κριτική, οι «απέναντι» (ΣΥΡΙΖΑιοι), απάντησαν με σχόλια για τους δικούς τους διορισμούς στο παρελθόν.

2.      Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ με βάσει το παρελθόν του, θα έπρεπε να έχει ισχυρά αντανακλαστικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, τώρα σφυρίζει αδιάφορα και δέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιες τακτικές. Η κριτική Παπαδημούλη (για τον συγκεκριμένο διορισμό) με ένα tweet, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν συγκριθούν τα tweets του Παπαδημούλη πριν τον Ιανουάριο του 2015 με αυτά που ακολούθησαν μετά, θα καταλάβει πως δεν πρέπει να δίνουμε σημασία. Λογικά, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα ήθελαν να είναι συνεπή με τον παλαιότερο εαυτό τους, θα έπρεπε να αντιδράσουν έντονα σε μια τόσο προκλητική περίπτωση. Ωστόσο σιώπησαν ηχηρά. Έχουν αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, έχουν ενσωματώσει τις άρρωστες λογικές του παρελθόντος, αποτελούν ένα μέρος της παθογένειας την οποία έχουν καταγγείλει άπειρες φορές.

3.      Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αυτοευνουχιστεί και στο συγκεκριμένο θέμα (που περιλαμβάνεται στην θεωρία περί «ηθικού πλεονεκτήματος») από την αρχή κατάληψης της εξουσίας. Όταν λίγο μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, ο Τσίπρας διόρισε τον ξάδελφό του, στελέχη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ σιώπησαν. Μπορεί ο εξάδελφος να ήταν ένας ικανός άνθρωπος για την συγκεκριμένη θέση, αλλά δεν έπαυε να είναι πρωθυπουργικός ξάδελφος. Και μόνο γι’ αυτό, δεν έπρεπε να διοριστεί, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ανάλογες ικανότητες. Προφανώς και ανάμεσα στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμήθηκε όμως ο ξάδελφος. Με την κίνηση αυτή, ένα χρόνο πριν, ο Τσίπρας έστειλε ένα μήνυμα σε υπουργούς, βουλευτές και κομματικά στελέχη. Έμοιαζε να τους λέει πως «μπορούν να κάνουν το ίδιο». Όπως και το έκαναν. Διόριζαν παιδιά, συζύγους, συντρόφους όπου και όπως μπορούσαν. Και συνεχίζουν.

4.      Οι πολιτικοί, πολλοί πολιτικοί, εξακολουθούν να θεωρούν πως η κοινωνία κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά όρια νοημοσύνης. Όταν το θέμα διορισμού του συζύγου Καφαντάρη προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, η δική της ήταν αποκαλυπτική «Ο σύζυγός μου, είναι άνθρωπος της επιστήμης και της κοινωνίας. Έχει μια συγκεκριμένη επαγγελματική πορεία και αναγνωρίστηκε από τον υπουργό» (Σκουρλέτη). Και η κ. Καφαντάρη και ο κ. Σκουρλέτης, θεωρούν προφανώς ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας.

Για όλους αυτούς τους λόγους - και όχι μόνο - ο διορισμός του συζύγου, αποδεικνύεται χρήσιμος, μας υπενθυμίζει πως εξακολουθεί να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα…

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ euDorA•25 – «Ενα φάντασμα ταλανίζει την Ευρώπη, το φάντασμα της δημοκρατίας»!

Στην δημοσιότητα έδωσε το κίνημα του Γιάννη Βαρουφάκη, euDorA•25 (The European Union will be Democratised or Abolished – Horizon: 2025 – Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εκδημοκρατισθεί ή θα καταργηθεί– Ορίζοντας: 2025), το προκαταρκτικό μανιφέστο.

Το κείμενο τονίζει ότι «ένα φάντασμα ταλανίζει την Ευρώπη, το φάντασμα της δημοκρατίας» ενώ συνεχίζει αναφέροντας ότι «Μία κοινή γραφειοκρατία, ένα κοινό νόμισμα χωρίζει τώρα τους ευρωπαϊκούς λαούς που ήταν κάποτε ενωμένοι κάτω από διαφορετικές γλώσσες και πολιτισμούς. Μία συνομοσπονδία οικονομικά αφελών αξιωματούχων και οικονομικά ανίκανων “εμπειρογνωμόνων” βάζει την Ευρώπη σε ανυποληψία και έχει προκαλέσει μία επικίνδυνη αντί-ευρωπαϊκή».

Επιπλέον, το κίνημα, αναφέρει ότι η προσπάθεια από-πολιτικοποίησης των χρημάτων και της πολιτικής, σκοτώνει τη δημοκρατία και σημειώνει ότι η ότι η κρίση έχει οδηγήσει σε αύξηση της ξενοφοβίας και του φόβου προς τον άλλο.

«Μία απλή, ριζοσπαστική ιδέα είναι η δύναμη που κινεί το euDorA•25: Εκδημοκρατισμός στην Ευρώπη» λέει στο μανιφέστο.

Επίσης, στο κείμενο επισημάνεται ότι«Πιστεύουμε ότι ο χρόνος εξαντλείται γρήγορα για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει άμεσα και η νέα δημοκρατική ένωση θα πρέπει να έχει τεθεί σε ισχύ μέχρι το 2025»

Όσον αφορά στο χρονοδιάγραμμα, το euDorA•25, αναφέρεται στον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης σε διάφορα στάδια (βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες αλλαγές) και θέτει χρονοδιάγραμμα για δράσεις.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα (εντός μίας εβδομάδας): Πλήρης διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων.

- Το Συμβούλιο της ΕΕ, το Ecofin, οι συνεδριάσεις του Eurogroup και το FTT να μεταδίδονται ζωντανά μέσω live streaming.

- Τα πρακτικά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τις συνεδριάσεις του συμβουλίου της να δημοσιεύονται σε διάστημα εβδομάδων από την πραγματοποίηση των συναντήσεων.

- Όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τις εμπορικές διαπραγματεύσεις της TTIP να αναρτώνται στο Διαδίκτυο.

Βραχυπρόθεσμα (σε διάστημα 12 μηνών):

Αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, με τη χρήση υπαρχόντων θεσμικών οργάνων, στο πλαίσιο των υφιστάμενων συνθηκών της ΕΕ.

Το euDorA•25 λεέι ότι η κρίση της Ευρώπης εκτυλίσσεται σε τέσσερις σφαίρες ταυτόχρονα: Δημόσιο χρέος, τράπεζες, ανεπάρκεια επενδύσεων και αυξανόμενη φτώχια.

Οι σφαίρες αυτές έχουν αφεθεί στα χέρια των εθνικών κυβερνήσεων που δεν έχουν την εξουσία να ενεργήσουν πάνω τους, τονίζεται στο κείμενο.

Επίσης, αναμένεται να παρουσιαστούν λεπτομερείς προτάσεις πολιτικής για τον εξευρωπαϊσμό των σφαιρών αυτών και την επιστροφή της εξουσίας στα εθνικά, περιφερειακά, δημοτικά συμβούλια και τις κοινότητες.

Μεσοπρόθεσμα (εντός δύο ετών):

Συνταγματική Συνέλευση. Το euDorA•25 σημειώνει ότι οι λαοί της Ευρώπης έχουν δικαίωμα και καθήκον να ασχοληθούν με το μέλλον της Ευρώπης.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να συγκληθεί συνέλευση των αντιπροσώπων τους.

Το κίνημα θα προωθήσει τη δημιουργία Συνταγματικής Συνέλευσης που θα αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους.

Η Συνταγματική Συνέλευση θα έχει την εξουσία να αποφασίσει για ένα δημοκρατικό Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές συνθήκες.

Μακροπρόθεσμα (έως το 2025): Θέσπιση των αποφάσεων της Συνταγματικής Συνέλευσης.

Οι αρχές του κινήματος:

Το euDorA•25 αναφέρεται στις αρχές που θα το διέπουν:

- Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο, εφόσον παραβιάζεται η δημορκατία ενός άλλου.

- Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, εάν σε ένα άλλο αρνούνται την αξιοπρέπεια.

- Κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν μπορεί να ελπίζει σε ευημερία εάν ένα άλλο ωθείται προς την μόνιμη αφερεγγυότητα και την οικονομική ύφεση.

- Η ευημερία απαιτεί ανάπτυξη που να συνάδει με την ανθρώπινη ανάπτυξη και την οικολογική ισορροπία.

Οι στόχοι του κινήματος είναι:

- Ο εκδημοκρατισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

- Ο τερματισμός της μετατροπής όλων των σχέσεων σε σχέσεις εξουσίας.

- Η υποβολή της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών στην βούληση ενός κυρίαρχου ευρωπαϊκού λαού και

- η εκ νέου πολιτικοποίηση των κανόνων που διέπουν την ενιαία αγορά.

Πηγή

Aποκάλυψη του Γαλλικού Πρακτορείου και του Dogan: Με "μαϊμού" σωσίβια έπνιγαν τους μετανάστες οι Τούρκοι.

Σοκάρει η αποκάλυψη του Γαλλικού Πρακτορείου και του Dogan για το εργοστάσιο στην Τουρκία που κατασκεύαζε «μαϊμού» σωσίβια πλουτίζοντας σε βάρος των προσφύγων.

Η αστυνομία της Σμύρνης ανακάλυψε το εργοστάσιο όταν παρατήρησε ότι αρκετοί από τους πρόσφυγες που πνίγηκαν πρόσφατα και τα πτώματά τους ξεβράστηκαν στις τουρκικές ακτές, φορούσαν σωσίβια μάρκας Yamaxa (προφανώς οι κατασκευαστές ήθελαν να μιμηθούν τα εξαιρετικά προϊόντα της Yamaha).

«Πουλάμε μόνο ένα ή δύο ζευγάρια παπούτσια την ημέρα» είπε ένας υπάλληλος καταστήματος στον Guardian για να συνεχίσει: «Αλλά πουλάμε 100 με 300 σωσίβια. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ήταν χιλιάδες, τα εργοστάσια δεν προλάβαιναν»


Πηγή

Νέο Ασφαλιστικό: Σαμαρά, Βενιζέλο ή Τσίπρα έχουμε για πρωθυπουργό;

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΤΕΡΑ; ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΓΙΑΤΙ ΜΠΑΖΕΙ ΚΡΥΟ...

Σ΄ ένα πράγμα πέτυχε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο: αποκάλυψε ένα γυμνό μνημονιακό σώμα που ανήλθε στην εξουσία με αντιμνημονιακό μανδύα. Θα μιλούσαμε για... «περσινά ξινά σταφύλια», αλλά αυτός ο μανδύας περιφέρεται ακόμη στις ζωές μας!

Της Γεωργίας Λινάρδου

Είναι ακόμη πρωί της Παρασκευής (08/01/2016) και ανάμεσα σε έναν ορυμαγδό πληροφοριών και αναλύσεων περί του τι προβλέπει το νέο ασφαλιστικό, το «χάος» διακόπτει η απευθείας συνέντευξη του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου.

Εάν δεν τον γνωρίζεις και δεν έχεις παρακολουθήσει τα χρόνια των Μνημονίων την εξέλιξη του βιογραφικού του, θα μπορούσες να πειστείς πως επρόκειτο για έναν πληγωμένο μνημονιακό πολιτικό ο οποίος εργάζεται δίχως εντάσεις, αφοσιωμένος στη δουλειά και με παρωπίδες - απάντηση στις οποιεσδήποτε... «σειρήνες» τον καλούν.

Αρχίζει να αναλύει την φιλοσοφία του νέου ασφαλιστικού.

Η αλήθεια είναι πως ξεχνιέσαι.

Όχι, όμως, για πολύ

Εξελίσσεται τουλάχιστον... αστεία η εικόνα ενός υπουργού Εργασίας να κλείνει την παρουσίαση μιας σειράς βίαιων αλλαγών στο ασφαλιστικό με υποσχέσεις για νέες θέσεις εργασίας που θα προωθήσουν οι «φίλες» του κατά πως αποκάλεσε ο ίδιος τόσο τη Ράνια Αντωνοπούλου (αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας), όσο και την Θεανώ Φωτίου (αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης)!

Έμοιαζε μάλλον με κακή προεκλογική ομιλία η οποία αν και δεν κατέληξε στο πολλαπλά πομπώδες -και πλέον ιστορικό - «Λεφτά υπάρχουν», επέλεξε να ολοκληρωθεί με την επίσης πολλά υποσχόμενη φράση: «Θέσεις υπάρχουν»!

Κι όλα αυτά ως επίλογος μιας αμήχανης συνέντευξης τύπου για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις συντάξεις, καταβαλλόμενες ή... μέλλουσες.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχαν οι «δαίμονες» της «παραπληροφόρησης» που κυνηγούν ανελέητα το «θεάρεστο» κυβερνητικό έργο, πάλι προκλητικά αμήχανη θα ήταν αυτή η συνέντευξη τύπου του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου που πέτυχε να δημιουργήσει σοβαρά αντικίνητρα σε αρκετούς πολίτες της χώρας. Σε ποιους; Σε όλους αυτούς που ψιθυρίζουν: «Σιγά μην πάρουμε ποτέ σύνταξη!»

Προφανώς, τόσο ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος, όσο και οι συμπαθέστατες κατά τα υπόλοιπα «φίλες» του, δεν το έχουν ακούσει ποτέ αυτό να λέγεται. Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υποστηρικτικός του, ούτε τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη το έχουν ακούσει αυτό από κάποιον άνεργο, εργαζόμενο με ασφάλιση ή «αόρατο» εργαζόμενο με «μαύρα» χρήματα;

Αλλιώς δεν εξηγείται η δήθεν «υπερηφάνεια» του υπουργού όταν περιέγραφε ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου είναι πως επαναφέρει την ελπίδα σε ασφαλισμένους ότι θα πάρουν σύνταξη και στους συνταξιούχους ότι θα συνεχίσουν να παίρνουν την σύνταξη τους.

Παραμένει κυρίαρχο θέμα των πολιτών η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στην κοινωνική ασφάλιση, σε τέτοιο βαθμό ώστε να χρησιμοποιείται σε επίπεδο πολιτικών επιχειρημάτων; (σ.σ., εκτός από τους συνταξιούχους)

Τρομάρα μας Κύριε υπουργέ που θέλουμε να δώσουμε και το φωτεινό παράδειγμα της Ευρώπης κατά πως εξέφρασε η... «κομπορημοσσύνη» σας με την παρακάτω δήλωση στη συνέντευξη τύπου την Παρασκευή (08/01/2016): «Η Ελλάδα είναι ο καθρέφτης του μέλλοντος της Ευρώπης»! Εκτός αν εννοούσατε πως ο σπασμένος καθρέφτης της Ελλάδας θα μετακυλήσει την γρουσουζιά του σε όλη την Ευρώπη. Αυτό το συζητάμε. Αλλιώς δεν εξηγείται το τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ αλήθειας και αληθοφάνειας.

Η μόνη αλήθεια είναι πως τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν τελειώσει από τις βίαιες περικοπές των συντάξεων σε όλα τα χρόνια των Μνημονίων, από το ρούφηγμα των αποθεματικών που επιτυχώς έφεραν εις πέρας οι ελληνικές κυβερνήσεις - ακόλουθοι του ΔΝΤ και προστάτες ενός κακοστημμένου σκηνικού διαφθοράς, με την ανεργία, τη μαύρη εργασία, τους «ελεγχόμενους» μηχανισμούς ελέγχου και το υδροκέφαλο δημόσιο κράτος.

Εννοείται πως δεν ευθύνεται για όλα η «πλάτη του καμπούρη» -βλέπε Κυβέρνηση Σύριζα Ανέλ - γι' αυτό. Ευθύνεται, όμως, καθώς αφ' ενός μιμείται όλους τους προηγούμενους εξελισσόμενη ως το αποτελεσματικότερο «πιόνι» των δανειστών, αφ' ετέρου συνεχίζει προκλητικά να (συγ)καλύπτει τον σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων (και όσων κινούν τα νήματα στη βάση) με το να συνεχίζει να ποτίζει το υδροκέφαλο κράτος!

Γιατί το κράτος που χρωστάει δισεκατομμύρια στα ασφαλιστικά ταμεία δεν ξεκινά την αποπληρωμή τους; Γιατί όχι να μπει και αυτό στη ρύθμιση των... 100 δόσεων; (σ.σ., εδώ γελάμε)!

Από το «χέρι» στην «ασέλγεια» σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων

Ουδέποτε τα ασφαλιστικά ταμεία στη χώρα μας διέθεταν ισχυρά αποθεματικά, διότι πάντα οι κυβερνήσεις τους έβαζαν «χέρι»!

Σύμφωνα με μελέτη της ΓΣΕΕ, το πρώτο «χέρι» στο λάγνο σώμα των ασφαλιστικών ταμείων, μπήκε μετά τον εμφύλιο πόλεμο (Ν.1611/50). Η δικαιολογία ήταν πως πρέπει να τονωθεί η ανάπτυξη της χώρας!

Από κει και πέρα το «χέρι» εξελίχθηκε σε ασελγή πράξη!

Τα στοιχεία της ΓΣΕΕ εκτιμούν πως υπό άλλες συνθήκες, κυρίως το ΙΚΑ θα είχε στα τέλη του 1990 περί τα 30 τρισεκατομμύρια δραχμές! Μόνον αποθεματικό ε;

Τότε δεν σήμαινε τίποτα, αλλά τώρα σημαίνει πολλά: επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τα ασφαλιστικά ταμεία έλαβαν ελευθέρας να τοποθετούν το 20% των ασφαλιστικών τους ταμείων σε τραπεζικές επενδύσεις υψηλού ρίσκου! (σ.σ., εδώ κλαίμε).

Ο «σοφός» Κώστας Σημίτης ενίσχυσε αυτό το ποσοστό κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Όπερ σημαίνει 23% επένδυση στο... ρίσκο το οποίο περιελάμβανε και μετοχές!

Θυμίζουμε απλά πως όταν η χρυσή εποχή του χρηματιστηρίου οπισθοχώρησε σε τσίγκινη, τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν περισσότερα από 3,5 δισ., ευρώ! (σ.σ., εδώ μοιρολογάμε).

Μετά τα αποθεματικά των Ταμείων πήγαν... εκδρομή! Βλέπε: Δομημένα ομόλογα και PSI.

Και μετά ήρθε η οικονομική κρίση, η ανεργία, η απληρωσιά και άρα η εισφοροδιαφυγή. Τα χρέη του κράτους προς τα Ταμεία ανήλθαν στα 12 δισ., ευρώ! (σ.σ., εδώ θυμώνουμε)

Δυστυχώς, η τακτική από τον Εμφύλιο μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί με τα «ίδια ρούχα»!

Θα μιλούσαμε για «περσινά ξινά σταφύλια» εάν δεν διαιωνίζονταν η ίδια λογική περί των ασφαλιστικών ταμείων.

Πώς είναι δυνατόν να έχεις εξοντώσει τους περισσότερους με μια βαριά φορολογία, να έχεις επιβάλλει capital controls, να έχεις συντελέσει στη μετανάστευση καταθέσεων (δεν αναφερόμαστε στους φοροφυγάδες, αλλά σε ανθρώπους που φοβούνται ότι θα χάσουν τα χρήματά τους εδώ), να έχεις τινάξει σε άλλες χώρες τα καλά «μυαλά» που θα μπορούσαν να χτίσουν την ανάπτυξη της Ελλάδας, να έχεις τρομοκρατήσει το εργατικό δυναμικό (το οποίο σε μεγάλο ποσοστό πληρώνεται με καθυστερήσεις μηνών) και να τολμάς να υποστηρίζεις πως ήρθε το τέλος της «εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής;»

Τώρα τι γίνεται;

Ανώμαλη προσγείωση.

Η ζωή γράφει την επόμενη μέρα, δίχως κομματικές παρεμβάσεις. Όταν κάποιος βρίσκεται στο γκρεμό δεν έχει και πολλές επιλογές.

Τώρα καλούμαστε να ακολουθήσουμε ξαναζεσταμένες συνταγές διάσωσης του ασφαλιστικού που... κάποτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ της κατήγγειλε μετά βδελυγμίας.

Το δικαίωμα της Ανάστασης -ιστορικά Ένας το διαθέτει- τουλάχιστον να μην μας παραμυθιάζουν με ανέξοδα αριστερά και αντιμνημονιακά φούμαρα και συναισθηματισμούς της δεκάρας ότι μπορεί να Αναστηθεί και άλλος...

Απίστευτη δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: Πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη από τον... Σημίτη! (βίντεο)

Σε μια απίστευτη δήλωση προχώρησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Αθανασίου, ο οποίος είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ζητήσει συγνώμη από Κώστα Σημίτη και τον τότε υπουργό Εργασίας (2001) Τάσο Γιαννίτση, που αντιτάχθηκε στη ρύθμιση του ασφαλιστικού που προωθούσε εκείνη την εποχή η κυβέρνηση.

Μιλώντας στην τηλεόραση της ΕΡΤ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είπε πως «Πρέπει από τον πρωθυπουργό Σημίτη και τον Τάσο Γιαννίτση να ζητήσουμε συγγνώμη, διότι από τότε είχαν καταλάβει ότι το ασφαλιστικό καταρρέει και έπρεπε να κάνουμε κάτι».

Να σημειωθεί πως εκείνη την εποχή, πολλά στελέχη του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονταν στο πλευρό του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που προωθούσε την ενοποίηση των ταμείων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.   

Πηγή

Για τις φιλελεύθερες ρωγμές

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Εχει ενδιαφέρον πώς κρίνουν τις εκλογές για ανάδειξη προέδρου στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας άνθρωποι αντίπαλων στρατοπέδων, από Ποταμοσοσιαλιστές και λοιπούς έως κυβερνητικούς αλλά και εξωκοινοβουλευτικούς.

Ολοι συγκλίνουν, για τους δικούς τους ο καθένας λόγους, στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο κύριος λόγος είναι όχι τόσο η προσωπικότητά του όσο η αντιπάθεια που εκπέμπει ο έτερος υποψήφιος («μαγκιά», λαϊκισμός, δεξιά παράδοση και μύρια άλλα απωθητικά, τόσο ιδεολογικής όσο και αισθητικής υφής). Συμβαίνουν αυτά στο τοπίο της πολιτικής εν Ελλάδι.

Δεν χρειάζεται να έχεις δεξιότητες ή οποιουδήποτε είδους ικανότητες, αρκεί ο «αντίπαλος» να μη συμπλέει με τα δεδομένα της αγοράς. Σιγά την αγορά, αλλά λέμε...

Τάχα μου πεφωτισμένος συντηρητικός (η αντίφαση των όρων δεν αναιρεί τη χρήση του), λίγο (νεο)φιλελεύθερος, ευρωπαϊστής, γόνος ενός Μαθουσάλα της πολιτικής ζωής του τόπου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τείνει να γκρεμίσει τη δυναστεία του Καραμανλή (ίσως για να «χτίσει» μια νέα δική του, αλλά ποιος νοιάζεται για κάτι τέτοια...).

Και αυτό, στο πλαίσιο της στενής πολιτικής που κυριαρχεί στη χώρα, θα ήταν μια μικρή επανάσταση, λένε οι εκτός Νέας Δημοκρατίας κινούμενοι. Μάλιστα.

Ισως για την όντως πολιτική όλα αυτά να είναι άνευ ουσίας και σημασίας, δεν παύουν, όμως, να τροφοδοτούν την πληροφοριοσφαίρα με πιπεράτες ατάκες και υπαινιγμούς, με δημοκρατική επίφαση, με ανοχή, ανοιχτότητα στην κοινωνία δήθεν και λοιπές πομφόλυγες (ούτε καν ρητορείες· αλλά για να ρητορεύσεις πρέπει να ’χεις θητεύσει τουλάχιστον στους πρώτους Ευρωπαίους διαφωτιστές, τους Σοφιστές εννοείται -και πού καιρός για τέτοιες αναγνώσεις από τους νεοπολιτικούς της Ελλάδας).

Ναι, αλλά πού βόσκει τούτη η περιλάλητη όντως πολιτική; Εδώ έχουμε χάσει τ’ αυγά και τα καλάθια, με χίλια ζόρια προσπαθούμε να αποφύγουμε την πείνα (και τον θάνατο!), η όντως πολιτική μάς μάρανε; Και όμως, αν δεν τη βρούμε (σύντομα μάλιστα), κούνια που μας κούναγε...

Θα συμφωνήσουμε ότι η δεξιά διαμάχη δεν αφορά μόνο την παράταξη και τους ψηφοφόρους της, αλλά σύμπασα τη χώρα, διότι είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που προβάλλει αξιώσεις αντιπολίτευσης και δυνάμει κυβέρνησης.

Σ’ ένα τέτοιο σύστημα εντός του οποίου είμαστε εγκλωβισμένοι, εμείς του 21ου αιώνα, έχει σημασία και το παραμικρό, η δυνατή ήγουν αντιπολίτευση που τάχα μου θα προασπίσει τα συμφέροντα της κοινωνίας και κουραφέξαλα. Το παιχνίδι είναι χαμένο (στημένο) εδώ και αιώνες, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η κοινωνία δεν μπορεί να το κερδίσει· αρκεί να φερθεί έξυπνα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να μπορεί να το καταλάβει αυτό και να κάνει μερικές παραχωρήσεις. Ετσι λένε οι «αντίπαλοι».

Στα ισχνά αυτά όρια της πολιτικής ίσως να έχουν δίκιο, διότι και η παραμικρή ρωγμή στο σύστημα -έτσι όπως καταντήσαμε- μπορεί να προκύψει και από τη φιλελεύθερη παράταξη (έστω σκοπίμως, έστω για λίγο).

Ο Μητσοτάκης φαίνεται ικανός για ρωγμές, ο Μεϊμαράκης όχι. (Δεν θέλω σχόλια...)

Διόρισαν διευθύνοντα σύμβουλο σε νέα ΔΕΚΟ, τον σύζυγο της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χαράς Καφαντάρη

Εγκρίθηκε από την Επιτροπή της Βουλής με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ η τοποθέτηση των τριών νέων μελών του ΔΣ της νέας «Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων Α.Ε.» (Δ.ΕΠ.ΕΝ.Ε. Α.Ε.). Διευθύνων Σύμβουλος διορίσθηκε ο Αργύρης Αργυρίου που είναι σύζυγος της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου Χαράς Καφαντάρη.

Οι αναφορές του υπουργού Περιβάλλοντος Πάνου Σκουρλέτη ότι δεν πρόκειται για την δημιουργία μιας νέας ΔΕΚΟ για την τακτοποίηση ημετέρων αλλά για τις ανάγκες ενός Ρωσικου αγωγού που η κατασκευή του έχει «παγώσει» κατέπεσαν όταν ο υπό διορισμό Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας που ακόμα δεν έχει ούτε καν Καταστατικό, μετά από την επίμονη ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Μανιάτη, παραδέχθηκε ότι «η σύζυγός μου είναι η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χαρά Καφαντάρη, κάτι όμως που πιστεύω ότι αυτό δεν συνιστά κώλυμα…».

Δυσφορία και από τους ΑΝΕΛ

Την δυσφορία του, πάντως, αναγκάστηκε να εκφράσει για αυτό το νέο συγγενικό διορισμό και ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Θανάσης Παπαχριστόπουλος λέγοντας πως «δεν πιστεύω ότι δημιουργείται μια εταιρεία για να βολέψει ημετέρους. Είμαι σε δύσκολη θέση που ένας από τους προτεινόμενος είναι σύζυγος βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ την Χαρά Καφαντάρη την εκτιμώ και είναι φίλη μου. Και πιστεύω ότι το ίδιο εξαίρετος είναι και ο κ. Αργύρης Αργυρίου. Σε αυτό όμως το κομμάτι θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί. Και εδώ υπάρχει ένα μικρό θέμα και δεν θέλω να το κρύψω... παρά το γεγονός ότι θα ψηφίσω θετικά στα προτεινόμενα πρόσωπα».

Χατζηδάκης: Δημιούργησαν μία εταιρεία που δεν έχει έργο

Νωρίτερα, ο βουλευτής της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης εξέφρασε αντιρρήσεις επί της πολιτικής επιλογής της Κυβέρνησης να δημιουργήσει μια ακόμα εταιρεία ΔΕΚΟ, η οποία όπως είπε «δεν θα προσφέρει τίποτα καθώς όπως όλοι ξέρουμε αφορά ένα έργο, τον Ρωσικό αγωγό, που είναι παγωμένος». Επίσης αναρωτήθηκε «ποιο θα είναι το έργο που θα έχουν τα στελέχη αυτής της εταιρείας τους επόμενους μήνες. Θα ασχολούνται με νομικά ζητήματα ενδεχόμενως για έναν αγωγό που δεν ξέρουμε εάν θα γίνει. Ένα όποιο έργο που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει μέσα από υφιστάμενες δομές και εταιρείες» και ζήτησε «να ανασταλεί από τον υπουργό η δημιουργία της νέας αυτής ΔΕΚΟ καθώς η χώρα μας αυτή την ώρα δεν έχει ανάγκη να δημιουργήσει μια ακόμα κρατική εταιρεία.»

Μανιάτης: Η νέα εταιρεία δεν έχει ακόμα ούτε Καταστατικό λειτουργίας

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Γιάννης Μανιάτης, καταψήφισε τους διορισμούς, λέγοντας πως το έργο αυτό θα μπορούσε να γίνει από την ΔΕΠΑ και επεσήμανε ότι τα διοριζόμενα μέλη θα πάνε αύριο το πρωί στην νέα εταιρεία που όμως δεν έχει ακόμα ούτε Καταστατικό λειτουργίας; «Ποια θα είναι η αποστολή που αναλαμβάνουν;» είπε.

Αναρωτήθηκε γιατί 7μελές Δ.Σ και όχι 4μελές για να υπάρχουν εξοικονομήσεις. «Ποιες θα είναι οι αμοιβές του ΔΣ; Και γιατί αλλάξαμε το θεσμικό πλαίσιο και αντί το Καταστατικό της νέας εταιρείας να γίνει με Προεδρικό Διάταγμα θα γίνει με υπουργική απόφαση». διερωτήθηκε. Και ήταν εκείνος που έθεσε το ερώτημα – βόμβα, εάν «κανένα από τα υπο διορισμό πρόσωπα έχουν συγγενική, πολιτική ή άλλη ασυμβίβαστη σχέση».

Σκουρλέτης: Η αμετροέπεια είναι κακώς σύμβουλος για τον οποιοδήποτε

Ο υπουργός Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης από την πλευρά του θέλησε να αντικρούσει τις κατηγορίες της Αντιπολίτευσης λέγοντας πως «κάποιοι μπορεί να θεωρούν ανάλογα με το πολιτικό τους σκεπτικό άστοχη την δημιουργία αυτής της εταιρίας όμως επειδή πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν τις προηγούμενες ημέρες θα ήθελα να πως πολλά από αυτά ήταν άστοχα και υπερβολικά και θεωρώ ότι η αμετροέπεια είναι κακός σύμβουλος για τον οποιοδήποτε…»

Υποστήριξε πως στο πλαίσιο του πολυδιάστατου ρόλου που αποκτά η χώρα μας στον ενεργειακό τομέα η εταιρεία αυτή είναι αναγκαία και τόνισε ότι δημιουργείται με πολύ συνετά βήματα. «Το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο προβλέπεται να είναι στο 1 εκατ. ευρώ και το οποίο θα δοθεί τμηματικά στο βάθος της τριετίας. Θα κινηθούμε –είπε- με περιστολή και το ποσό είναι μικρό σε σχέση με τα οφέλη που μπορεί να αποφέρει όταν γίνει αυτός ο αγωγός».

Αναφορικά με τους διοριζόμενους στις θέσεις του Προέδρου του Δ.Σ. της «Δημόσια Επιχείρηση Ενεργειακών Επενδύσεων Α.Ε.» (Δ.ΕΠ.ΕΝ.Ε. Α.Ε.) κ. Αντώνη Γεωργόπουλο, της Αντιπροέδρου κυρίας Ελένης Ζαφειροπούλου και του Διευθύνοντος Συμβούλου κ. Αργύρη Αργυρίου, ο υπουργός κ. Πάνος Σκουρλέτης υποστήριξε ότι «είναι ένας συνδυασμός στελεχών που ο ένας συμπληρώνει το άλλο καθώς διαθέτουν επιστημονικό υπόβαθρο αλλά και επαγγελματική εμπειρία όπου μαζί με την βούληση της Κυβέρνησης θα βοηθήσουν σημαντικά τις ενεργειακές επενδύσεις της χώρας». Και, στην δευτερολογία του πρόσθεσε ότι «δεν μιλάμε για μια εταιρεία και μια επένδυση εν κενώ. Από τότε που έγινε η πτώση του ρωσικού αεροσκάφους, ακόμα και ο Πούτιν έχει κάνει δηλώσεις για την εξεύρεση λύσεων για την προώθηση και αυτού του αγωγού".

Το Καταστατικό της εταιρείας είπε πως "θα είναι έτοιμο τις επόμενες ημέρες», οι δαπάνες της θα είναι μηδαμινές «καθώς θα στεγάζεται στα γραφεία του υπουργείου» και υποστήριξε ότι «εδώ δεν υπάρχουν σκάνδαλα όπως γινόταν στο παρελθόν με άλλες εταιρείες που συστήνονταν…» Μετά πάντως την αποκάλυψη στην Επιτροπή ΔΕΚΟ της Βουλής για την συγγενική σχέση του διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας με την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χαρά Καφαντάρη, ο υπουργός κράτησε σιγήν ιχθύος. Οι βουλευτές του ΚΚΕ, του Ποταμιού, της Ενωσης Κεντρώων πάντως ψήφισαν πολιτικά «παρών» στους διορισμούς των τριών μελών.

Δήλωση του Γιάννη Μανιάτη, ΠΑΣΟΚ:

Ο Υπεύθυνος της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) για Ενέργεια, Περιβάλλον και Υποδομές, Γιάννης Μανιάτης, αναφορικά με το διορισμό της νέας Διοίκησης της Ανώνυμης Εταιρείας «Δημόσια Επιχείρηση Ενεργειακών Επενδύσεων Α.Ε.» (Δ.ΕΠ.ΕΝ.Ε. Α.Ε.), έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Αποτελεί πρωτοφανές σκάνδαλο ο σημερινός διορισμός από την κυβέρνηση της νέας Διοίκησης της ανύπαρκτης Εταιρείας - φάντασμα Δ.ΕΠ.ΕΝ.Ε., η οποία υποτίθεται θα υλοποιήσει τον ανύπαρκτο ελληνορωσικό αγωγό φυσικού αερίου, που θα είναι η συνέχεια του επίσης ανύπαρκτου ρωσοτουρκικού αγωγού.

Σκάνδαλο η ίδρυση και λειτουργία μιας Εταιρείας χωρίς αντικείμενο και χωρίς Καταστατικό, για θέμα το οποίο μπορεί να υλοποιήσει άλλη Εταιρεία, π.χ. ΔΕΠΑ, όπως αυτό γίνεται ήδη σε άλλους 3 Διεθνείς αγωγούς εθνικού ενδιαφέροντος (EASTMED, IGB, IGI).

Σκάνδαλο η έναρξη λειτουργίας Εταιρείας για την οποία το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αρνείται να καταθέσει Έκθεση Κόστους Λειτουργίας.

Σκάνδαλο η προικοδότησή της με 1.000.000 ευρώ δημόσιο χρήμα όταν περικόπτονται μισθοί και συντάξεις.

Σκάνδαλο η μη υποχρέωση δημοσιοποίησης στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου.

Σκάνδαλο ο διορισμός ΚΑΙ Προέδρου ΚΑΙ Αντιπροέδρου ΚΑΙ Διευθύνοντος Συμβούλου.

Σκάνδαλο οι αμοιβές του Δ.Σ. που βρίσκονται έξω από τα όρια που ορίζονται για όλες τις άλλες Εταιρείες του Δημοσίου.

Σκάνδαλο η λειτουργία Εταιρείας που διαχειρίζεται κρατικό χρήμα με αποφάσεις Υπουργών και όχι Προεδρικό Διάταγμα για έλεγχο νομιμότητας από το Συμβούλιο Επικρατείας (ΣτΕ).

Σκάνδαλο τέλος, η προσπάθεια απόκρυψης από τη Βουλή της συγγενικής σχέσης του Διευθύνοντος Συμβούλου με βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατηφόρα χωρίς τέλος. Κατηφόρα ηθική, διαχειριστική, οικονομική, αισθητική....".

Αντίδραση από το Ποτάμι

"To Ποτάμι συγχαίρει τη βουλευτή του Σύριζα κυρία Χαρά Καφαντάρη για το διορισμό του συζύγου της κ. Α. Αργυρίου στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων. Παραλλήλως, συγχαίρει τον υπουργό κ. Σκουρλέτη για την τολμηρή αξιοκρατική επιλογή του" αναφέρει σε δήλωσή του το Ποτάμι.

Πηγή 

Πρόσφυγες, μετανάστες και εθνική κυριαρχία

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Όπως ακριβώς η αδυναμία να ξεπληρωθούν τα δάνεια της χώρας έχει οδηγήσει στην εκχώρηση της δημοσιονομικής της κυριαρχίας, έτσι και η αδυναμία διαχείρισης του προβλήματος των μεταναστευτικών/ προσφυγικών ροών,  οδηγεί στην εκχώρηση περαιτέρω κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτή είναι, με λίγα λόγια, η  σύνοψη του «νέου» προβλήματος που αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση αναφορικά με το προσφυγικό/ μεταναστευτικό ζήτημα. 

Το… μακρινό καλοκαίρι του 2015 αλλού ήταν στραμμένη η προσοχή των πρωταγωνιστών στην κεντρική πολιτική σκηνή: θα τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει την εξουσία ή θα αποτελέσει μια σύντομη αριστερή παρένθεση; Θα μπορέσει ο Τσίπρας να αφομοιώσει δίχως πολιτικό κόστος την αποτυχημένη διαπραγμάτευση με τους δανειστές που οδήγησε τελικά στο τρίτο μνημόνιο και τη διάσπαση του κόμματός του; Εκείνο, το τρομερό περσινό καλοκαίρι, κανείς από τους πρωταγωνιστές στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν μπορούσε να δει πέρα από την μύτη του και το στενό περίγραμμα του ρόλου του το, απίθανων διαστάσεων, πρόβλημα που προστέθηκε στα ήδη μεγάλα και δισεπίλυτα  προβλήματα της χώρας: Τη διαχείριση των προσφυγικών/ μεταναστευτικών ροών.

Μάλιστα, επίμονα αφελής, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα θεώρησε ότι αυτό ακριβώς το προσφυγικό πρόβλημα που προστέθηκε στα πολλά άλλα ελληνικά προβλήματα  θα αποτελούσε ένα διαπραγματευτικό επιχείρημα και όπλο για ηπιότερους τρόπους και χαμηλότερες ταχύτητες  υλοποίησης του τρίτου μνημονίου που του επέβαλαν τελικά οι δανειστές. Πολύ γρήγορα, ωστόσο,  ο πρωθυπουργός αντιλήφθηκε, αυτό που ήδη θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει:  ότι κάθε ελληνική αδυναμία, προσθέτει μια ακόμη απαίτηση από την πλευρά των δανειστών.

Η επιχειρηματολογία (και η απαίτηση) των εταίρων (και δανειστών) στην ΕΕ είναι απλή: Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να ελέγξει την είσοδο των προσφύγων/ μεταναστών στο έδαφός της κάποιοι άλλοι θα πρέπει να την αναλάβουν. Πρόκειται, προφανώς, για προσχηματική επιχειρηματολογία, ανάλογη με αυτήν που οι δανειστές χρησιμοποιούν για να ελέγξουν (και θεσμικά πλέον) ολόκληρη την δημοσιονομική πολιτική και τους μηχανισμούς των εισπράξεων του κράτους.

Ήδη η ελληνική κυβέρνηση έχει παραδώσει στη frontex αρμοδιότητες ελέγχου των ροών προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα και επιθυμούν να μεταβούν σε άλλες ευρωπαικές χώρες.

Ωστόσο, όπως ακριβώς στον δημοσιονομικό έλεγχο ποτέ δεν είναι αρκετές οι περικοπές και απαιτούνται από τους δανειστές νέες, έτσι και στην περίπτωση του ελέγχου των προσφυγικών ροών η εκχώρηση τομέων κυριαρχίας της χώρας είναι δίχως τέλος. Η  αναβάθμιση της frontex σε ισχυρή υπηρεσία φύλαξης των ευρωπαικών συνόρων, περικλείει δικαιώματα και αρμοδιότητες της νέας αυτής υπηρεσίας τα οποία φτάνουν μέχρι  και τη δυνατότητα να επιβάλει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης περιοχές της χώρας στην οποία δραστηριοποιείται (της Ελλάδας, δηλαδή) απλώς ενημερώνοντας την κυβέρνηση.

Υποτίθεται ότι όλη αυτή η υπόθεση- περί των αρμοδιοτήτων της νέας ισχυρής frontex- είναι υπό διαπραγμάτευση. Κοιτώντας, ωστόσο, τη «μεγάλη εικόνα» εύκολα μπορεί κάποιος να προβλέψει το αποτέλεσμα και αυτής της διαπραγμάτευσης. Και η «μεγάλη εικόνα» είναι τρομακτική:

1000%  αύξηση του αριθμούν των προσφύγων / μεταναστών που μπήκαν στη χώρα το 2015 σε σχέση με το 2014

Η κλιμάκωση της έντασης στη Μ/Ανατολή εκτιμάται ότι θα διατηρήσει στα ίδια επίπεδα τη ροή, η οποία ακόμη και αυτές τις χειμωνιάτικες μέρες ξεπερνά τους 2,500 την ημέρα

Απ αυτούς τους ανθρώπους το 50%  προέρχεται από εμπόλεμες περιοχές ενώ το υπόλοιπο 50% είναι μετανάστες από χώρες κατά κύριο λόγο της Βόρειας Αφρικής, οι οποίοι δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν άσυλο από κάποια ευρωπαική χώρα, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα.

Οι ευρωπαίοι εταίροι, ο καθένας ξεχωριστά, αλλάζουν την πολιτική τους στο μεταναστευτικό και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τη συνθήκη Σένγκεν αλλά και άλλες  διεθνείς συνθήκες   και κανόνες κλείνουν τα σύνορά τους, μετατρέποντας ουσιαστικά την Ελλάδα σε «χωματερή» προσφύγων και μεταναστών

Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η διαπραγματευτική δυνατότητα της χρεοκοπημένης οικονομικά χώρας για την αντιμετώπιση του προσφυγικού/ μεταναστευτικού προβλήματος που απασχολεί την Ευρώπη, αλλά καίει στην κυριολεξία την Ελλάδα;

Μπορεί, για παράδειγμα, η κυβέρνηση να αποκρούσει την απαίτηση για αυξημένες αρμοδιότητες της νέας frontex  ενώ την ίδια στιγμή καίγεται για «θετικές αξιολογήσεις» και νέα δανεικά;

Μπορεί να υλοποιήσει της δεσμεύσεις της για τη δημιουργία ανοιχτών χώρων φιλοξενίας  30.000 προσφύγων / μεταναστών;

Μπορεί να καλύψει τα έξοδα διαβίωσης αυτών των ανθρώπων;

Τα παραπάνω και άλλα πολλά συναφή ερωτήματα, καθώς και η πραγματικότητα των αριθμών οδηγούν – ακόμα και κυβερνητικούς παράγοντες—στο οδυνηρό συμπέρασμα: Η νέα frontex δημιουργείται για να σφραγίσει (ελέγξει) τις εξόδους από την Ελλάδα των μεταναστών/ προσφύγων και οι αρμοδιότητες που θα εξασφαλίσει για την λειτουργία της, προϋποθέτουν ότι η Ελλάδα θα εκχωρήσει ένα ακόμη, βασικό κομμάτι, της κυριαρχίας της.

Υστερόγραφο: υπάρχουν πολλοί που στα ζητήματα κυριαρχίας εμφανίζονται «άνετοι» και αναπτύσσουν επιχειρήματα του τύπου «αφού δεν μπορούμε μόνοι μας να εκσυγχρονιστούμε ας έρθει η τρόικα να αναλάβει» ή «ότι δεν έχει σημασία ποιος φυλάει τα σύνορα, αρκεί κάποιος να τα φυλάει». Καλό θα είναι όλοι αυτοί να διαβάσουν- αν όχι ιστορία που ίσως τους πέφτει βαριά-  Αίσωπο και τον μύθο με το λύκο που (δεν) φυλάει τα πρόβατα…

Αλεξιάδης: Δικαιότερο ΦΠΑ στα νησιά λόγω προσφυγικού εξετάζει η κυβέρνηση

Την περίπτωση διατήρησης και την ερχόμενη χρονιά του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ σε νησιά του Αιγαίου που δοκιμάζονται έντονα από τις προσφυγικές ροές μελετά το υπουργείο Οικονομικών σύμφωνα με όσα ανέφερε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφωνας Αλεξιάδης. 

Απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Σεβαστάκη, ο αναπληρωτής υπουργός Τρύφωνας Αλεξιάδης αναγνώρισε το πρόβλημα που υπάρχει με τον ΦΠΑ στα νησιά, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση μελετά την περίπτωση εξαίρεσης των περιοχών αυτών από τη δεύτερη ομάδα νησιών που θα ενταχθεί τον Ιούνιο σε καθεστώς υψηλού ΦΠΑ, όπως προβλέπει η συμφωνία με τους δανειστές λέγοντας αρχικά πως «με το μεγάλο θέμα που θέτετε για το ΦΠΑ και την αναγκαστική επέκταση του τον Ιούνιο του 2016 στην νέα κατηγορία νησιών – γιατί έχουμε δεσμευθεί σε τρεις κατηγορίες να πάμε – εκεί πραγματικά αντιμετωπίζουμε ένα μεγάλο πρόβλημα».

Ο Τρύφωνας Αλεξιάδης άφησε «ανοιχτό παράθυρο» εξαίρεσης ομάδας νησιών λέγοντας πως «δεν είναι δυνατόν αυτή την στιγμή τα νησιά που είναι στην ακριτική Ελλάδα, τα νησιά που αντιμετωπίζουν ένα τρομερό οικονομικό, αλλά κυρίως κοινωνικό πρόβλημα και τα οποία για άλλη μια φορά αποδεικνύουν και την ανθρωπιά τους και την αλληλεγγύη των κατοίκων τους, να πάμε και να τα επιβαρύνουμε φορολογικά περισσότερο», τόνισε χαρακτηριστικά ο Τρύφωνας Αλεξιάδης.

Μάλιστα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών σημείωσε ότι «πολύ σωστά οι επιχειρήσεις από όλες τις νησιωτικές περιοχές λένε: “βγείτε έγκαιρα και πείτε τι έχετε να κάνετε διότι πρέπει να κάνουμε συμφωνίες και δεν μπορούμε να κάνουμε συμφωνίες όταν υπάρχει αυτή η ασάφεια σε ό,τι αφορά το θέμα του ποια νησιά θα είναι στη δεύτερη ομάδα, που αφορά τον Ιούνιο του 2016”».

Ο Τρύφωνας Αλεξιάδης επανέλαβε ότι η κυβέρνηση μελετά την επιβολή ΕΝΦΙΑ στα ακίνητα του εξωτερικού που ανήκουν σε Έλληνες φορολογούμενους, κάνοντας λόγο για «αδικίες». Όπως είπε «ένα ακίνητο που καλύπτει βασική ανάγκη μιας οικογένειας, κατασκευής του 1970 και εμπορικής αξίας τώρα 30 χιλιάδων ευρώ πληρώνει ΕΝΦΙΑ. Ένα ακίνητο 3 εκατ. ευρώ ενός Έλληνα φορολογούμενου που κάνει δήλωση εδώ, αλλά το έχει στο εξωτερικό, δεν πληρώνει ΕΝΦΙΑ συμβολικά ούτε 1 ευρώ», είπε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών και συμπλήρωσε πως «αυτές είναι αδικίες, τις οποίες έχουμε εντοπίσει και στις επόμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα φέρουμε θα τις αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο τρόπο».

Πηγή

Η Ιρλανδία αποχαιρετά την οικονομική κρίση -Πώς τα κατάφερε

To 2010 η Ιρλανδία βρισκόταν ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, η οποία αποτράπηκε μόνο χάρη σε διεθνείς πιστώσεις. Μετά από πενταετή πολιτική λιτότητας η κυβέρνηση παρουσίασε έναν σχεδόν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.

H Deutsche Welle περιγράφει πως η Ιρλανδία αποχαιρετά την οικονομική κρίση:

«Επί πέντε χρόνια δύο υπουργοί έδωσαν σκληρή μάχη κατά του ιρλανδικού δημοσιονομικού ελλείμματος. Ο Μπρένταν Χόουλιν από το εργατικό κόμμα ήταν αρμόδιος για τις δαπάνες και ο Μάικλ Νούναν από το Fine Gael για τα δημόσια έσοδα. Η εξυγίανση των δημοσιονομικών έμοιαζε με ηράκλειο άθλο. Στον οικονομικό απολογισμό της ιρλανδικής κυβέρνησης για το 2015 ο Μπρένταν Χόουλιν περιγράφει με μελανά χρώματα το 2010, όταν η Ιρλανδία εκχωρούσε κυριαρχικά της δικαιώματα στους δανειστές στις Βρυξέλλες, στη Νέα Υόρκη και τη Φρανκφούρτη.

Το δημοσιονομικό έλλειμμα είχε φθάσει τότε στο 11% του ΑΕΠ, που αντιστοιχούσε σε 18,7 δισεκατομμύρια ευρώ. Στα τέλη του 2015 το έλλειμμα περιορίστηκε σε μόλις 62 εκατομμύρια από 8 δισεκατομμύρια το 2014. Με άλλα λόγια η χώρα παρουσίασε έναν σχεδόν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ο αρμόδιος για τις δημόσιες δαπάνες υπουργός, με φανερή υπερηφάνια, χαρακτηρίζει τα νέα στοιχεία εντυπωσιακά. Η οικονομική ανάκαμψη οφείλεται στη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Ο Μάικλ Νούναν αμφισβητεί μάλιστα τις αιτιάσεις ότι η ανάκαμψη οφείλεται εν πολλοίς σε μια νέα «φούσκα».

Σημαντικά έσοδα από την φορολογία πολυεθνικών

Το 2015 η ανάκαμψη της ιρλανδικής οικονομίας έφθασε το 7%, ενώ για φέτος η ανάπτυξη θα περιοριστεί περίπου στο 4,5%. Ο υπουργός Δημοσίων Εσόδων άφησε να εννοηθεί ότι αναμένει κατά την τρέχουσα χρονιά μεγαλύτερη ανάπτυξη και ότι το έλλειμμα ενδεχομένως θα μηδενιστεί. Η μοναδική στην Ευρώπη αλματώδης ανάπτυξη οφείλεται στην ιδιωτική κατανάλωση, αλλά και τις επενδύσεις. Εξέχων είναι ο ρόλος και των εξαγωγών, που ελέγχονται κυρίως από πολυεθνικές. Μόνο από τη φορολογία εισοδήματος νομικών προσώπων το κράτος διασφάλισε έσοδα μερικών δισεκατομμυρίων.

Μήπως όμως το γεγονός αυτό ενισχύσει στις επικρίσεις κατά του νέου ποσοστού φορολόγησης πολυεθνικών; Το Δουβλίνο καθιστά σαφές ότι το 12,5% δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Το ποσοστό δεν θα αλλάξει και δεν του περνά καν απ΄ το μυαλό να ζητήσει συγγνώμη γι' αυτό, τόνισε ο υπουργός Μάικλ Νούναν.

Υπόδειγμα αποδοτικής πολιτικής λιτότητας

Δεν αποκλείεται η Ιρλανδία να βγει τελικά κερδισμένη από τη μεταρρύθμιση της διεθνούς φορολόγησης επιχειρήσεων. Το 2015 μερικές πολυεθνικές ψηφιακής τεχνολογίας μετέφεραν τις ευρεσιτεχνίες τους από φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής στην Ιρλανδία και καταβάλλουν πλέον λίγο περισσότερους φόρους. Έτσι η Ιρλανδία έγινε τα τελευταία σκληρά και δύσκολα χρόνια υπόδειγμα για τους υπέρμαχους της σκληρής πολιτικής λιτότητας. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι το ιρλανδικό μοντέλο μπορεί να μεταφερθεί άκριτα και αβίαστα σε άλλες χώρες». 

Πηγή 

Die Zeit: «Τσίπρας, ο ανώτατος των τροϊκανών» -Υλοποιεί βήμα βήμα όσα συμφώνησε με τους δανειστές

Βήμα-βήμα ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υλοποιεί το συμπεφωνημένο με τους δανειστές πρόγραμμα, σχεδιάζοντας πλέον και δραστικές περικοπές συντάξεων, αναφέρει σε εκτενές της άρθρο η εφημερίδα Die Zeit.

H Die Zeit (Ντι Τσάιτ) θυμίζει καταρχήν το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού, εστιάζοντας στη ελπίδα που εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας «(…) σε πέντε χρόνια από σήμερα, που θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, να έχουμε οικοδομήσει μια Ελλάδα όπως αξίζει στην ιστορία της και στον λαό της».

«Αισιοδοξία για τον δεινοπαθούντα λαό», σχολιάζει η εφημερίδα, επισημαίνοντας ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν και διαφορετικά, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε δημοσιογράφους, λέγοντας ότι εάν δεν υλοποιηθούν οι συμπεφωνημένες με τους δανειστές μεταρρυθμίσεις, τότε ήδη σε πέντε χρόνια η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να πληρώνει συντάξεις. «Η εκ βάθρων μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είναι μια από τις βασικές απαιτήσεις των δανειστών και στο τρέχον τρίτο πρόγραμμα βοήθειας (…). Μολονότι πρόκειται στο μεταξύ για τέσσερις θεσμούς, στην Ελλάδα οι πιστωτές εξακολουθούν να ονομάζονται τρόικα».

Όπως σχολιάζει η Die Zeit, «στον προεκλογικό αγώνα ο Τσίπρας υποσχέθηκε όχι μόνον να διώξει την τρόικα από τη χώρα, αλλά και να μην προχωρήσει σε άλλες μειώσεις συντάξεων. Τώρα όμως και αυτό τίθεται και πάλι επί χάρτου. Το ότι παίρνει τόσο ξεκάθαρη θέση, μπορεί να εκληφθεί και ως απειλή. Προς όλους εκείνους στην Ελλάδα που θέλουν να φρενάρουν ή να υπονομεύσουν την δρομολογηθείσα πορεία, είτε στις τάξεις της αντιπολίτευσης είτε στον ίδιο τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο Τσίπρας είναι εν τω μεταξύ διατεθειμένος να περάσει ακόμη και πικρές περικοπές».

«Ο Τσίπρας προσεγγίζει τους δανειστές»

Το δημοσίευμα αναφέρεται στη συνέχεια στο χρονοδιάγραμμα των επικείμενων διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς επί της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος, που αναμένεται να ξεκινήσει περί τα μέσα Ιανουαρίου. Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι αν και σε ορισμένα πεδία σημειώνονται καθυστερήσεις, «συνολικά ο Τσίπρας έχει περάσει από τη Βουλή πολυάριθμα μεγάλα νομοθετικά πακέτα και αυτό και αυτό με μια ισχνή πλειοψηφία».

«Ο Τσίπρας προσεγγίζει τους δανειστές», λέει προς την εφημερίδα ο Γενς Μπόισεν-Χογκρέφε, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο για την Παγκόσμια Οικονομία του Κιέλου. Προφανώς ο έλληνας πρωθυπουργός αντελήφθη ότι με δεδομένη τη δημογραφική εξέλιξη, η αναδιοργάνωση του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι αναγκαία στην Ελλάδα. «Αυτό έπρεπε να συμβεί ακόμη κι αν δεν υπήρχε οικονομική κρίση», σχολιάζει ο ειδικός, προσθέτοντας ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική.

Αναφερόμενη στη συνέχεια στο περιεχόμενο της πρότασης για το νέο ασφαλιστικό, η εφημερίδα σημειώνει ότι «δεν έχει αποσαφηνιστεί πώς θα αξιολογήσουν οι δανειστές τις προτάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Εάν συναινέσουν, τότε το νομοσχέδιο μπορεί να τεθεί προς ψήφιση στις αρχές Φεβρουαρίου. Το πρόβλημα: στη Βουλή η κυβέρνηση Τσίπρα έχει μια οριακή πλειοψηφία τριών ψήφων. Γι΄ αυτό το λόγο ο πρωθυπουργός προσπαθεί να βρει έναν τρίτο εταίρο για τον συνασπισμό του, αλλά μέχρι στιγμής μάταια. Η αντιπολίτευση δεν είναι διατεθειμένη να συνεπωπισθεί τις ριζικές αλλαγές».

Η πολιτική αστάθεια το μεγαλύτερο πρόβλημα

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην παρούσα φάση έγκειται στη συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια», σχολιάζει προς την εφημερίδα ο Γενς Μπόισεν-Χογκρέφε, «κυρίως για την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη της χώρας». Η Die Zeit σημειώνει πάντως ότι, παρά το κλείσιμο των τραπεζών, το δημοψήφισμα, τις δυο εκλογικές διαδικασίες αλλά και το χάος που επικράτησε το πρώτο εξάμηνο, το 2015 η ύφεση δεν θα είναι τελικά τόσο μεγάλη όσο αναμενόταν.

Σύμφωνα με τον γερμανό οικονομολόγο πάντως, η μείωση της ανεργίας και γενικότερα η επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη θα εξαρτηθούν από έναν κυρίως παράγοντα: «Οι ιδιώτες επενδυτές θα πρέπει να εκτιμήσουν και πάλι ως αξιόπιστη την κατάσταση στην Ελλάδα». Πέραν τούτου, τα capital controls μπορούν να αρθούν εξ΄ ολοκλήρου μόνον όταν το χρηματοπιστωτικό σύστημα ανακτήσει την εμπιστοσύνη επιχειρήσεων και καταναλωτών.

Η εφημερίδα αναφέρεται, τέλος, και στη συζήτηση για ενδεχόμενη απομείωση του ελληνικού χρέους, την οποία θέλει διακαώς να ανοίξει η κυβέρνηση και την οποία υποσχέθηκαν οι δανειστές όταν θα έχει ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση. «Εάν ο έλληνας πρωθυπουργός επιτύχει μια απομείωση του χρέους, τότε θα είχε να παρουσιάσει επιτέλους και μια μεγαλύτερη επιτυχία στο εσωτερικό. Προηγουμένως όμως πρέπει να γίνουν ακόμη μερικά πράγματα».

Πηγή: Deutsche Welle