Οπισθεν ολοταχώς από την κυβέρνηση και εγένετο ΕΣΡ…

Λευκός καπνός βγήκε από την αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής και επιτέλους έχουμε συγκρότηση του ΕΣΡ σε σώμα με πρόεδρο αυτόν που ήθελε η αξιωματική αντιπολίτευση και πρότεινε ο Νίκος Βούτσης

Ο πρόεδρος της Βουλής επέμεινε και στήριξε την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας πρόεδρος του ΕΣΡ να είναι ο Θανάσης Κουτρομάνος και αντιπρόεδρος ο Ροδόλφος Μορώνης.

Ως μέλη πρότεινε να είναι οι Πόπη Διαμαντάκου, Βασίλης Καραποστόλης, Νίκος Κιάος, Γιώργος Πλειός, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Λίλιαν Μήτρου και Γιώργος Σαριδάκης.

Σε σχέση με την προηγούμενη πρόταση βγήκε ο δημοσιογράφος Βασίλης Κουφόπουλος και εισήλθε ο καθηγητής στο τμήμα ΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Πλειός.

Χρυσόγονος (ΣΥΡΙΖΑ): Τέταρτο μνημόνιο θα υπάρξει μόνο με δραχμή

ΑΝ ΕΡΘΕΙ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΡΑΧΜΗΣ 

Τη βεβαιότητα του ότι δεν θα υπάρξει τέταρτο μνημόνιο για την Ελλάδα εντός ευρώ, εξέφρασε ο ευρωβουλευτης του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος.

Μιλώντας στο Action 24, ο συνταγματολόγος ανέφερε: «Αυτό που λέγεται από πολλούς ότι έρχεται τέταρτο μνημόνιο δεν ισχύει. Εμείς μιλάμε για μνημόνιο επειδή βλέπουμε τον δικό μας τον πόνο, που μας επιβάλλουν μέτρα λιτότητας, όμως αυτοί βλέπουν τη δική τους πλευρά που είναι τα δανεικά» για να προσθέσει: «Με τα σημερινά δεδομένα, βλέπω πολύ δύσκολο να υπάρξει τέταρτος διακρατικός δανεισμός. Θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι ένα μνημόνιο της δραχμής, το οποίο θα ισοδυναμούσε με ακόμα βιαιότερη φτωχοποίηση της κοινωνίας από αυτή που ζήσαμε τα τελευταία 7 χρόνια».

Πηγή

Economist: Μετά τον Τραμπ, η επόμενη αντισυστημική «επανάσταση» θα έρθει από την Ιταλία

Η νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ, το Brexit και η γενικότερη αντισυστημική ψήφος, αναλύεται σε άρθρο του Economist.

Όπως τονίζεται, πριν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι -κυρίως λευκοί, άνδρες, ηλικιωμένοι και άνθρωποι του αγροτικού κόσμου- οδηγήσουν τον Ντόναλντ Τραμπ στη νίκη των αμερικανικών εκλογών, απογοητευμένοι Βρετανοί ψηφοφόροι, με παρόμοιο προφίλ, ψήφισαν για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ. Αναλόγως... «σκυθρωποί» ψηφοφόροι στη Γαλλία συστρατεύονται εδώ και μήνες με τη Μαρίν Λεπεν του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου -που λέγεται ότι θα σαρώσει στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου έτους. Και στη Γερμανία, ένα κόμμα που είναι ανοικτά κατά της μετανάστευσης, αυξάνει τη δύναμή του όσο φτάνουν οι Γερμανικές εκλογές, επίσης το 2017. Μεγάλο μέλος των ψηφοφόρων της Δύσης, διαπιστώνει ο Economist, έχουν απηυδήσει με τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα που τα τελευταία χρόνια έχουν προκαλέσει την αυξανόμενη ανισότητα και την αργή οικονομική ανάπτυξη.

Έτσι, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, το επόμενο μεγάλο τεστ για αυτό το καθεστώς αναμένεται να γίνει στην Ιταλία στις 4 Δεκεμβρίου. Ο Ματέο Ρέντσι διεξάγει δημοψήφισμα, ζητώντας από τους ψηφοφόρους να εγκρίνουν αλλαγές στο Σύνταγμα. Η ιδέα είναι να αλλάξει τις εξουσίες της Γερουσίας και να επαναφέρει κάποιες αρμοδιότητες λήψης αποφάσεων από τις περιφέρειες στην κεντρική κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα, εάν κερδίσει, θα είναι να δημιουργήσει μια ακόμη πιο ισχυρή κεντρική κυβέρνηση και να ενισχύσει όσους είναι υπέρ φιλελεύθερων οικονομικών μεταρρυθμίσεων.

Οι επικεφαλής των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στην Ιταλία και οι συνεργάτες τους λατρεύουν αυτές τις συνταγματικές αλλαγές και υποστηρίζουν το δημοψήφισμα. Μια πιο ισχυρή κεντρική κυβέρνηση αναμένεται να είναι υπέρ της επιχειρηματικότητας και να φέρει περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, όπως να βελτιώσει τη δικαστική εξουσία, να μειώσει την γραφειοκρατία και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των ιταλικών αγορών έτσι ώστε το παραγωγικό κεφάλαιο να ρέει. Γενικά, το δημοψήφισμα του Ρέντσι φαντάζει ως μια προσπάθεια ώστε η Ιταλία να γίνει πιο ανοικτή για περισσότερη παγκοσμιοποίηση -τη στιγμή που κινήσεις εναντίον της παγκοσμιοποίησης είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Οι ψηφοφόροι σε Βρετανία και Αμερική γύρισαν την πλάτη τους εμφατικά σε πολιτικές που σχετίζονται με την παγκοσμιοποίηση, όπως η ελεύθερη αγορά και τα υψηλά επίπεδα μετανάστευσης. Εξίσου, οι Ιταλοί ψηφοφόροι είναι εξαιρετικά πιθανό να ψηφίσουν «όχι» στο δημοψήφισμα, απορρίπτοντας πολιτικές που οι επιχειρήσεις και κάποιοι από το πολιτικό στερέωμα χαρακτηρίζουν ουσιώδεις. Εάν απορριφθούν οι συνταγματικές αλλαγές, το μομέντουμ για περαιτέρω φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις θα χαθεί, με μακροπρόθεσμο κόστος για την Ιταλία, μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης.

Η επικεφαλής μιας μεγάλης επιχειρηματικής ομοσπονδίας στην Ιταλία χαρακτήρισε το ιταλικό δημοψήφισμα τη μεγαλύτερη πηγή του κακού (από πολιτικής άποψης) στην Ευρώπη σήμερα -αν και το είπε αυτό πριν τη νίκη του Τραμπ. Πράγματι, υπάρχει μεγάλη ανησυχία στις αγορές ότι ένα «όχι» θα είναι το πρελούδιο για μια εκλογική αναμέτρηση όπου το λαϊκιστικό Five Star Movement (M5S) θα θριαμβεύσει.

Ο Ρέντσι είχε μιλήσει, νωρίτερα μέσα στο έτος, για το ενδεχόμενο παραίτησής του στην περίπτωση που χάσει τον Δεκέμβριο. Κάτι που μάζεψε πρόσφατα. Αλλά η πίεση που θα του ασκηθεί για να τηρήσει τη δέσμευσή του θα είναι σημαντική. Και τα μεγάλα ΜΜΕ έχουν αγνοήσει την άνοδο του M5S, όπως απέτυχαν να προβλέψουν τη νίκη του ρεπουμπλικάνου υποψηφίου.

Ο Renato Brunetta, από το Forza Italia του Μπερλουσκόνι είπε ότι η νίκη του Τραμπ δείχνει ότι ο πρωθυπουργός είναι... μελλοθάνατος. Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι οι Ιταλοί θα επηρεαστούν από το αμερικανικό εκλογικό αποτέλεσμα και να αντιδράσουν και εκείνοι πιο λαϊκιστικά και αντισυστημικά. Αυτό δεν είναι όμως σίγουρο. Ίσως αποφασίσουν να διαλέξουν τον διάβολο που γνωρίζουν.

Αλλά στις 4 Δεκεμβρίου οι Ιταλοί θα κληθούν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο διαβόλους που γνωρίζουν: την κυβέρνηση του κ. Ρέντσι, η τύχη της οποία εξαρτάται από το «ναι», και το Σύνταγμα του 1948, που θα παραμείνει ως έχει μόνο με τη επικράτηση του «όχι».

Και ένα «όχι», που είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα, συνεχίζει ο Economist, θα αποτελέσει τη νέα απόδειξη ότι οι ψηφοφόροι των δυτικών κρατών είναι όλο και πιο απογοητευμένοι με όσους είναι στην εξουσία. Και δεν θα είναι η μόνη απόδειξη: η Γαλλία έχει τις δικές της εκλογές την άνοιξη.

Πηγή

   

Ο Άρης Δαβαράκης «καρφώνει» τον Νίκο Παππά ως χρηματοδότη του “toportal.gr”- Ερώτηση στη Βουλή από τη Νέα Δημοκρατία

Ερώτηση στη Βουλή κατέθεσε σήμερα ο Υπεύθυνος του Τομέα Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Σερρών, κ. Κώστας Καραμανλής, με αίτηση κατάθεσης εγγράφων, την οποία συνυπογράφουν 15 συνολικά βουλευτές, αναφορικά με τα όσα απεκάλυψε σε συνέντευξή του ο δημοσιογράφος και συγγραφέας, Άρης Δαβαράκης.

Για το θέμα αυτό, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ – και ιδίως των κ. Τσίπρα, Παππά και Βερναρδάκη – με το site “toportal.gr” είχε ήδη γίνει γνωστή από παλιότερα. Από τη χθεσινή, όμως, συνέντευξη του κ. Άρη Δαβαράκη στο lifo.gr, προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία χρήζουν απαντήσεων και διευκρινήσεων:

Αληθεύει ότι οι συντελεστές του site χρηματοδοτούνταν “από το γραφείο του κ. Παππά”; Αν ναι, με ποιον ακριβώς τρόπο γινόταν αυτό;

Αληθεύει ότι “το site το σκέφτηκε ο κ. Βερναρδάκης”, σημερινός Υπουργός Επικρατείας, “στα γραφειάκια της Μητροπόλεως”;

Αληθεύει ότι η συγκεκριμένη συνεργασία διακόπηκε μόλις ο κ. Δαβαράκης έλαβε θέση υπέρ του “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα; Αν ναι, για ποιο λόγο;

Υπάρχουν ανάλογες σχέσεις και με άλλους δημοσιογράφους ή Μέσα Ενημέρωσης;

Στο όνομα της ελεύθερης (υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως) έκφρασης και ενημέρωσης, ποιες άλλες αποφάσεις δημιουργίας, χρηματοδότησης, αλλά και διακοπής λειτουργίας M.M.E. έχουν ληφθεί, άραγε, “στα γραφειάκια της Μητροπόλεως”;».

Το Liberal νωρίτερα μετέδιδε τα εξής:

Με χρηματοδότηση απευθείας από το γραφείο του Νίκου Παππά στήθηκε και λειτούργησε το site tοportal.gr όπως αποκαλύπτει σε συνέντευξή του στη Lifo ο στιχουργός και δημοσιογράφος Άρης Δαβαράκης ο οποίος είχε αναλάβει να τρέξει την ιστοσελίδα από το 2013.

Το «toportal.gr φτιάχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ενόσω ήταν ακόμη στην Αξιωματική Αντιπολίτευση και συνέχισε να χρηματοδοτείται μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης, αλλά δεν ευτύχησε να μακροημερεύσει. Θα ήταν ένα site που δεν θα ακολουθούσε πιστά τις κομματικές πολιτικές, όπως είχε γράψει τότε ο Άρης Δαβαράκης, ο οποίος στη συνέχεια είδε τις απόψεις του για το δημοψήφισμα να του κοστίζουν ακριβά.

Η ιδέα που ανήκε στον Χριστόφορο Βερναρδάκη, υλοποιήθηκε μετά από απόφαση του Αλέξη Τσίπρα τον Σεπτέμβριο του 2013 και χρηματοδοτήθηκε από τον Νίκο Παππά, παραμένει ακόμη και σήμερα «κρεμασμένη» στον αέρα του διαδικτύου αναζητώντας έναν νέο χρηματοδότη που θα την ξαναζωντανέψει. Τα λεφτά κόπηκαν ξαφνικά και χωρίς καμία ενημέρωση το 2015 σύμφωνα με τον Άρη Δαβαράκη, όταν ο ίδιος έγραψε ένα άρθρο υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα… Σήμερα ο άλλοτε θερμός υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει ούτε να ακούει για το Νίκο Παππά. Τον θεωρεί κακή επιρροή για τον Τσίπρα, γιατί έχει την αντίληψη ότι «ήρθαμε, πρέπει να μείνουμε, πρέπει να αγκιστρωθούμε»

Μερικές από τις αποκαλυπτικές ερωτοαποκρίσεις στη συνέντευξη Δαβαράκη στη Lifo ακολουθούν παρακάτω. Ολόκληρη η συνέντευξη του στιχουργού και πρώην υποστηρικτή του Αλέξη Τσίπρα στη διεύθυνση http://www.lifo.gr/articles/book_articles/120568:

-Βάζοντας σε κίνδυνο και την επαγγελματική σχέση που είχατε. Αναφέρομαι στο portal.gr. Αλήθεια, ποια ήταν η πηγή χρηματοδότησής του;

Ήταν το γραφείο του Νίκου Παππά. Αλλά πολύ συγκεκριμένα θα σας πω ότι εγώ έπαιρνα 1.000 ευρώ και ο συνεργάτης μου 500 ευρώ. Όλοι έγραφαν αμισθί. Δούλευα δέκα ώρες την ημέρα. Το έκανα γιατί ήταν κάτι που μου ανέθεσαν με πίστη και το έκανα με ευθύνη και χαρά. Το έκανα γιατί ήθελα να ξεμπερδέψουμε με το παλιό πολιτικό σκηνικό. Άργησα, αλλά κατάλαβα καλά ότι και ο Αλέξης είναι ακριβώς αυτό το παλιό πολιτικό σκηνικό. Το ίδιο και όλοι οι συνεργάτες του. Ταυτίστηκαν με ό,τι είχαμε πριν, υπουργοποίησε και το μισό ΠΑΣΟΚ, και όλο αυτό ήταν μια μεγάλη απογοήτευση.  

-Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε με τον Αλέξη Τσίπρα;

Πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν τέθηκε ένα θέμα να αναλάβω το Τρίτο Πρόγραμμα. Το καλοκαίρι της τρέλας, πριν γράψω το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, με πήρε ο ίδιος να μου προτείνει να αναλάβω το Τρίτο Πρόγραμμα. Κάτι που χάρηκα πολύ. Αλλά δεν ήθελε καθόλου ο Διονύσης Τσακνής – και αυτοί διορισμένοι με τον ίδιο τρόπο. Δεν ήθελε ούτε ζωγραφιστό να με δει. Θεωρούσε ότι δεν είμαι κατάλληλος, δεν έχω διπλώματα… Με πρόσβαλε κανονικά μπροστά στα μούτρα μου. Μου είπε «δεν σε θεωρώ κατάλληλο». Ο Ταγματάρχης ήταν πολύ πιο θετικός. Πάντως, έκανα την αίτησή μου, ακολούθησα κανονικά όλη τη διαδικασία…

-Αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία;

AdTech Ad

Ναι. Δεν τον πήρα ποτέ να του πω την αντιμετώπιση που είχα. Και βέβαια κάθε εμπόδιο για καλό, αφού προφανώς δεν θα μπορούσα να κάνω αυτά που ονειρευόμουν

-Θα είχατε πολιτικό προϊστάμενο τον Νίκο Παππά;

Ναι. Ο Νίκος, όχι δεν μπορώ να πω Νίκος… Ο Νίκος Παππάς είναι μια κακή επιρροή. Έχει την αντίληψη «ήρθαμε, πρέπει να μείνουμε, πρέπει να αγκιστρωθούμε». Μπορεί να την έχει και ο Αλέξης Τσίπρας, δεν ξέρω, αλλά αυτή την αίσθηση την έχω έντονα για το πρόσωπο του Παππά.  

-Τι σχέση είχατε;

Τον έχω δει σε δυο-τρεις συσκέψεις που κάναμε για το Portal. Το site το σκέφτηκε ο Χριστόφορος Βερναρδάκης και πήγαμε στο γραφείο του Τσίπρα να δούμε πώς θα γίνει. Ήταν εκεί και ο Νίκος Παππάς. Στα γραφειάκια της Μητροπόλεως βρεθήκαμε. Εκεί κάναμε κάποιες συναντήσεις, μου έδωσε τα μίνιμουμ που είπα προηγουμένως και έτσι προχωρήσαμε. 

-Όταν γράψατε για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα τι ακολούθησε;

Δεν υπήρξε καμία αντίδραση από μέρους τους. 

-Και ήταν το σημείο όπου άλλαξε η σχέση οικονομικής υποστήριξης προς το Portal;

Ναι. Δεν με πήρε κανείς τηλέφωνο, δεν υπήρξε καμία επαφή. Απλώς σταμάτησαν να μπαίνουν τα χρήματα στους λογαριασμούς. Προσπαθούσα να επικοινωνήσω, αλλά δεν απαντούσαν. Ο μόνος, ο οποίος, αν του έστελνα μήνυμα για καλά Χριστούγεννα μου απαντούσε αμέσως, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.  

Πηγή

Όταν χάθηκε η είδηση...

Του Γιάννη Παντελάκη

Μεταξύ των εκλογών στις ΗΠΑ και των δημοψηφισμάτων σε Βρετανία κυρίως και στην Ελλάδα δευτερευόντως, παρατηρούνται κάποια κοινά  χαρακτηριστικά. Δεν αναφέρομαι στα στοιχεία ξενοφοβίας ή λαϊκισμού που εμφανίστηκαν, ούτε καν στην αποκαλούμενη αντισυστημική ψήφο, η οποία ωστόσο οδηγήθηκε σε άλλες συστημικές επιλογές! Αλλά, σε μια σημαντική παράμετρο που αφορά στο ρόλο και το βαθμό επιρροής που πραγματικά έχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ιδιαίτερα εκείνα που θεωρούνται πιο ισχυρά.

Και στις τρεις περιπτώσεις, οι πολίτες έκαναν επιλογές που ήταν αντίθετες με εκείνες των κυρίαρχων και μάλλον πιο έγκυρων (σίγουρα στις δυο πρώτες περιπτώσεις χωρών) μέσων ενημέρωσης. Αυτό, μας οδηγεί στην εκτίμηση πως τα συγκεκριμένα μέσα στην συνείδηση εκατομμυρίων πολιτών, δεν αποτελούν πηγές αποτύπωσης της πραγματικότητας, έκφρασης των αναγκών τους και τα εντάσσουν σε αυτό που αποκαλείται κατεστημένο και σύστημα.

Στην Βρετανία, τα πιο έγκυρα και παραδοσιακά πιο αντικειμενικά μέσα, πήραν θέση υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ε.Ε. Ενδεικτικά παραδείγματα: Times, Fincanial Times, Observer, Guardian κ.ά. Στις ΗΠΑ, δεν ήταν μόνο οι New York Times ή το ABC, που παραδοσιακά άλλωστε στηρίζουν τους Δημοκρατικούς, αλλά προστέθηκαν και αρκετά μέσα που έως τώρα στήριζαν τους Ρεπουμπλικάνους και τα οποία επέλεξαν αυτή την φορά να στηρίξουν την Κλίντον. Για την Ελλάδα, περιττή η υπενθύμιση πως η πλειονότητα των μέσων το καλοκαίρι του 2015, στήριξαν την επιλογή του «Ναι».

Ένα δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό -που δεν το βλέπαμε τόσο έντονα στο παρελθόν- είναι πως οι πολιτικοί που τελικά υπερίσχυαν, έκαναν σφοδρές επιθέσεις στα μέσα τα οποία τους έκαναν κριτική και βρισκόντουσαν στην απέναντι πλευρά. Επίσης περιττή η υπενθύμιση για το τι συνέβη στην χώρα μας, τα μέσα (που αναμφισβήτητα έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης) στοχοποιήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν σαν τις δυνάμεις του απόλυτου κακού. Ενδεικτικές στις ΗΠΑ, οι οξύτατες βολές του Trump στα «αηδιαστικά και διεφθαρμένα Μέσα», όπως τα χαρακτήρισε.

Από μια πρώτη ανάγνωση, αυτό δείχνει πως η επιρροή που μπορούν να ασκήσουν τα μέσα και ιδιαίτερα εκείνα που θεωρούνται λιγότερο λαϊκίστικα, είναι σχετικά περιορισμένη σε σχέση με τις επιδιώξεις τους. Επίσης σημαίνει πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος για τα μέσα εκείνα που ακολουθούν τον εντυπωσιασμό και λαϊκισμό και παράλληλα χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων, ακόμα και αν οι τελευταίοι εκφράζουν απόψεις και ιδέες που δεν συνδέονται απαραίτητα με τον ρεαλισμό.

Υπάρχει και μια δεύτερη ανάγνωση ωστόσο. Ότι τα μέσα, αρκετά μέσα, αδυνατούν να καταγράψουν αυτό που συμβαίνει σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Η Margaret Sallivan, αρθρογράφος της Washington Post, έγραψε χαρακτηριστικά χθες, πως «τα μέσα ενημέρωσης, έχασαν την είδηση. Ένας τεράστιος αριθμός των Αμερικανών ψηφοφόρων, ήθελε κάτι διαφορετικό. Και παρόλο που οι ψηφοφόροι το φώναζαν, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι απλά δεν το άκουγαν. Δεν πήραν το μήνυμα». Το ίδιο παρατηρήθηκε στην Βρετανία, αλλά και την χώρα μας. Οι δημοσιογράφοι, έχασαν την είδηση, έχασαν το μήνυμα.

Οι αιτίες είναι πολλές. Κοινός παρονομαστής ωστόσο, ότι τα μέσα ή έστω αρκετά από αυτά, δεν αφουγκράζονται ακριβώς αυτό που συμβαίνει σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Διατηρούν ενός είδους ελιτίστικη στάση, μια απόσταση από αυτό που πραγματικά συμβαίνει και πέφτουν έξω, χάνουν το μήνυμα. Ενδεχομένως αυτό να αποτελεί και μια συνειδητή επιλογή για ένα μέρος από αυτά. Να ρίχνουν μεγαλύτερο βάρος στην επιρροή που επιχειρούν, για να κατευθύνουν μεγάλες κοινωνικές ομάδες προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και λιγότερο στον αντικειμενικό ρόλο που πρέπει να παίζει η δημοσιογραφία, στην πληροφόρηση και ανάδειξη γεγονότων που συμβαίνουν και καταγραφή των διαθέσεων της κοινωνίας. 

Τι κλειδώνει για αδήλωτα εισοδήματα, τέλη κυκλοφορίας, ηλεκτρονικές πληρωμές

  

Ημέρες συνεχούς ενημέρωσης είναι οι πρώτες της νέας υφυπουργού Οικονομικών, με αρμοδιότητα στα φορολογικά έσοδα, Κατερίνας Παπανάτσιου. Το χαρτοφυλάκιο που παρέλαβε, όπως έδειξε και ο έκτασης 135 σελίδων απολογισμός έργου του προκατόχου της κ. Τρύφωνα Αλεξιάδη είναι βαρύ και με πολύ σημαντικές εκκρεμότητες.  Οι πρώτες υπογραφές που θα κληθεί να βάλει η Κ. Παπανάτσιου αφορούν σε τρεις σημαντικές αλλαγές και παρεμβάσεις στην φορολογία. Πιο συγκεκριμένα:

- θα πρέπει να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις για τα τέλη κυκλοφορίας που θα πληρώσουν φέτος οι φορολογούμενοι και αφορούν το 2017. Το τελικό σχέδιο που έχει επεξεργαστεί η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει μικρο-αλλαγές στα τέλη κυκλοφορίας που επιβάλλονται σε οχήματα άνω των 1.928 κυβικών και ηλικίας άνω των δέκα ετών. Σε αυτά τα οχήματα εξετάζεται μείωση των τελών κυκλοφορίας και το δημοσιονομικό κόστος από αυτήν τη μείωση να πληρωθεί από τους κατόχους αντίστοιχων οχημάτων μικρότερης, όμως, ηλικίας. Στόχος των αλλαγών είναι να αυξηθούν τα έσοδα από τα τέλη λόγω και της άρσης ακινησίας από φορολογούμενους που έχουν καταθέσει τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων τους

- θα πρέπει να οριστικοποιηθεί η μορφή του νομοσχεδίου για την εθελοντική αποκάλυψη αδήλωτων κεφαλαίων. Η διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών για τη συγκεκριμένη ρύθμιση έχει προχωρήσει αρκετά αλλά δεν έχει ακόμη βρεθεί η χρυσή τομή. Οι εκπρόσωποι των δανειστών επιμένουν σε μια ρύθμιση που θα απαλλάσσει ουσιαστικά μόνο από τις ποινικές ευθύνες όσους αποκαλύψουν αδήλωτα εισοδήματα αφού θα καλούνται να πληρώσουν φόρο ύψους έως και 80% του εισοδήματος που θα νομιμοποιούν. Από την πλευρά της κυβέρνησης προκρίνεται μια λύση με φόρο που θα φθάνει έως το 60% του ποσού που θα αποκαλύπτεται

- θα πρέπει να οριστικοποιηθεί η μορφή του νομοσχεδίου για την επέκταση των πληρωμών με πλαστικό χρήμα στην οικονομία. Τα περισσότερα σημεία του νομοσχεδίου έχουν κλειδώσει, όπως τα κίνητρα για την ενίσχυση της χρήσης πλαστικού χρήματος. Αυτό που μένει ακόμη ανοικτό είναι η θέσπιση του ειδικού επαγγελματικού λογαριασμού στον οποίο θα καταλήγουν οι εισπράξεις των επιχειρήσεων από πωλήσεις με πλαστικό χρήμα. Η κυβέρνηση επιθυμεί έναν τουλάχιστον μερικώς ακατάσχετο τραπεζικό λογαριασμό, λύση όμως την οποία απορρίπτουν οι θεσμοί. 

Του Σπύρου Δημητρέλη

Το μεσημέρι η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής για το ΕΣΡ

Νέα προσπάθεια για τη συγκρότηση του ΕΣΡ θα καταβληθεί στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής στις 3 το μεσημέρι, με πιθανή μια νέα ενωτική κίνηση απεμπλοκής από τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση.

Στην προηγούμενη άκαρπη Διάσκεψη υπήρξαν 16 "ναι" από ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έξι "παρών" από ΝΔ και ΚΚΕ, ένα "όχι" από την Ένωση Κεντρώων ενώ απών ήταν ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής. Η πρόταση για το ΕΣΡ, που είχε τεθεί σε ψηφοφορία, ήταν να συγκροτηθεί ΕΣΡ με πρόεδρο τον δημοσιογράφο Ροδόλφο Μορώνη και αντιπρόεδρο τον δημοσιογράφο Νίκο Κιάο.

Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ

"Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων και τη διαφαινόμενη απόφαση του ΣτΕ η Βουλή μετέφερε στο ΕΣΡ όλες τις αρμοδιότητες που αφορούν τη διεξαγωγή του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Η ΝΔ οφείλει να ανταποκριθεί στο συνταγματικό της καθήκον όπως έχουν κάνει ήδη κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης" έχει δηλώσει ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς.

Το ζήτημα της συγκρότησης του ΕΣΡ συζητήθηκε και στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ με κομματικές πηγές να τονίζουν ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο για συναίνεση. O νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, αναφέρθηκε στη διαρκή προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, δεσμευόμενη από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και με διάθεση συναίνεσης. Είπε όμως ότι σε περίπτωση που η ΝΔ επιμείνει να μη συναινεί "δεν πρόκειται να αποδεχθούμε την επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς απόλυτης ανομίας και ασυδοσίας". Μετά από δημοσιεύματα για νόμο -γέφυρα σε περίπτωση που διαπιστωθεί για μια ακόμη φορά αδυναμία συγκρότησης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, πηγές από το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής σημείωναν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι "καμιά περίπτωση νομοθέτησης δεν υπάρχει πριν εξαντληθούν οι δυνατότητες και οι πιθανότητες συναινέσεων για τη συγκρότηση του ΕΣΡ".

Η Νέα Δημοκρατία

"Εμείς θα διαφυλάξουμε το κύρος των θεσμών και τη λειτουργία των συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων Αρχών. Αν θέλουν ένα Ε.Σ.Ρ. υποχείριο του κ. Παππά, να το ξεχάσουν. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης πρέπει να έχει το κύρος και την ανεξαρτησία να σταθεί απέναντι σε έναν Υπουργό που εποφθαλμιά τις αρμοδιότητές του. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Παππάς πρέπει να εγκαταλείψει την δογματική εμμονή του για 4 κανάλια και να προσχωρήσει στην πρότασή μας για πλήρη αξιοποίηση του ψηφιακού φάσματος", έχει δηλώσει ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσιάρας και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Νικόλαος Δένδιας δήλωσαν χθες ότι η Νέα Δημοκρατία επιθυμεί τη συγκρότηση του Ε.Σ.Ρ. και εργάζεται γι' αυτό εντός του Συνταγματικού πλαισίου και έθεσαν τρεις όρους για τη συγκρότηση του ΕΣΡ:

1. "Να καταργηθεί η αντιδημοκρατική πρόβλεψη περί 4 μόνο τηλεοπτικών αδειών και να μεταφερθεί ρητά, μόνο στο ΕΣΡ τόσο η αρμοδιότητα καθορισμού του αριθμού των αδειών, με γνώμονα τη μεγαλύτερη δυνατή αξιοποίηση του ψηφιακού φάσματος όσο και οι λοιπές αρμοδιότητες που, με βάση το Σύνταγμα, ανήκουν στο ΕΣΡ".

2. "Να υπάρξει δημόσια δέσμευση από πλευράς του πρωθυπουργού ότι, μετά τη συγκρότηση του ΕΣΡ, θα καταργήσει το άρθρο 2Α, το οποίο έχει αναστείλει και δεν θα προβεί στο μέλλον στην αφαίρεση αρμοδιοτήτων από το ΕΣΡ, καταργώντας και τον διάτρητο και έκθετο στα μάτια της κοινωνίας διαγωνισμό - φάρσα. Επίσης, ότι δεν θα κλείσει κανένα κανάλι και δεν θα οδηγήσει εργαζόμενους στην ανεργία".

3."Το ΕΣΡ να στελεχωθεί καθ' ολοκληρία από προσωπικότητες υψηλού κύρους, τεχνογνωσίας και ανεξαρτησίας, όπως ο τέως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Κουτρομάνος, προκειμένου να μην καταστεί ποτέ υποχείριο της εκάστοτε Κυβέρνησης".

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέας Λοβέρδος σχολίασε χθες τη στάση της ΝΔ: "έγινε σαφές από τη συνέντευξη της ΝΔ για το ΕΣΡ, πως αν και "απορούν με τη στάση του ΠΑΣΟΚ", υιοθετούν ουσιαστικά τη γραμμή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης". Τους αναγκάζουμε τόσο αυτούς, όσο και τους ΣΥΡΙΖΑ./ΑΝΕΛ, σε αναδίπλωση.

Σημαντικό είναι και το ζήτημα, πως ενώ δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται τις δεσμεύσεις του κ. Παππά, δείχνουν εμπιστοσύνη στο alter ego του, τον κ. Τσίπρα!!!

Αν δεν κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, μάλλον έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και "βλέπουν" διαφορές Παππά-Τσίπρα.

Στην ολομέλεια της Βουλής υποστηρίξαμε τη μόνη θεσμικά ορθή κι αξιόπιστη λύση: να αναδειχθεί ένα ΕΣΡ, κανένα μέλος του οποίου να μη γεννά υποψίες για κομματικούς ετεροκαθορισμούς. Το μαύρο στην ενημέρωση που επεδίωξε ο κ.Παππάς να επιβάλει μόνος του, δεν θα το επιβάλει σήμερα μέσω του ΕΣΡ.

Το Ποτάμι

Πριν από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής θα συνεδριάσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ποταμιού, και ένα από τα θέματα που αναμένεται να την απασχολήσουν είναι και το ζήτημα της συγκρότησης του ΕΣΡ. Το Ποτάμι έχει καταθέσει πρόταση να τεθεί επικεφαλής του ΕΣΡ ο Μιχάλης Σταθόπουλος, δεν αποκλείεται ωστόσο να στηρίξει μια νέα ενωτική πρόταση στην περίπτωση που αυτή παρουσιαστεί από τον Νίκο Βούτση στη σημερινή Διάσκεψη και βρει σύμφωνη και τη ΝΔ, ώστε να υπάρξει απεμπλοκή.

Η Ένωση Κεντρώων

"Κάνουμε ύστατη έκκληση στην κυβέρνηση να πάρει πίσω το νόμο Παππά και να έρθει σε συμφωνία με τη ΝΔ για την νέα σύνθεση του ΕΣΡ. Διαφορετικά, η νέα διάσκεψη των προέδρων που προγραμματίζεται για την Πέμπτη δεν έχει κανένα νόημα να πραγματοποιηθεί. Το Σύνταγμα αξιώνει 4/5 της διάσκεψης των προέδρων. Μια φορά, ας υποχωρήσει, λοιπόν, η κυβέρνηση. Δεν είναι ήττα της, όπως φαίνεται, οι εκπρόσωποι της να το θεωρούν. Η συναίνεση ακόμη και όταν δεν συμφέρει κάποιον συνιστά πρόοδο για τη χώρα και προοιωνίζει ότι το πολιτικό σύστημα αίρεται στο ύψος των ευθυνών του. Στο νέο ΕΣΡ να δοθούν εντολές μέσα σε ένα δίμηνο να έχει κάνει την προκήρυξη των αδειών εθνικής εμβέλειας, συμφωνημένου του κόστους ανά άδεια και των προϋποθέσεων που οφείλει να εκπληρώνει κάθε αδειούχος σταθμός" ανέφερε η Ένωση Κεντρώων.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τραμπ, το SOS μιας οργισμένης παγκόσμιας κοινωνίας

γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα που έφερε το “αδιανόητο”, τον Ντόναλντ Τράμπ, στην εξουσία, δεν είναι παρά ένα σύντομο πρελούδιο, κάτι σαν “σκηνές από ταινίες προσεχώς” των αποτελεσμάτων που θα επιφέρουν σ' ολόκληρο τον κόσμο τα επόμενα χρόνια οι χθεσινές αμερικανικές εκλογές.

Οι πιο διχαστικές, τοξικές και “κρυφές” που έχουν γίνει ποτέ στις ΗΠΑ...

Τα πρόδρομα σημάδια ότι αναπτύσσονται κοινωνικά ρεύματα και διεργασίες που δεν γίνονται αντιληπτά, δεν καταγράφονται και δεν αξιολογούνται δεόντως από το κατεστημένο πολιτικό και μιντιακό σύστημα, είχαν εκδηλωθεί: η άνοδος εξωσυστημικών ακραίων κομμάτων στην εξουσία ανά την Ευρώπη (σ' αυτά, να συμπεριλάβουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως με την επανεκλογή του πέρσι τον Σεπτέμβριο...), η εύγλωττη ισχυροποίηση της Λεπέν στην Γαλλία, το φαινόμενο Πέπε Γκρίλλο στην Ιταλία, το αποτέλεσμα του εξωφρενικού εμφυλιοπολεμικού δημοψηφίσματος στην Κολομβία. Και πιο βαρύ από όλα, το brexit. Που, από μια σκοπιά, γέμισε αποφασιστικά τα πανιά του Τράμπ με αέρα νίκης...

Ας το δούμε ρεαλιστικά και αποφορτισμένα: η παγκοσμιοποίηση (που θέλει πολλά χρόνια, σύνεση, ευαισθησία και υπομονή για ν' αποδώσει καρπούς...), η αλόγιστη και κοντόφθαλμη θεοποίηση των “αγορών”, το μεταναστευτικό,( αποτέλεσμα σε πολύ μεγάλο βαθμό της “πολιτικής” της Δύσης, που της γυρίζει μπούμερανγκ και την υποχρεώνει σε άτσαλη και άναρχη συντηρητικοποίηση...) επέπεσαν τα τελευταία χρόνια πολύ βαριά στην παγκόσμια κοινωνία. Η οποία, θέλει τον χρόνο της για ν' αφομοιώσει τις αλλαγές και να προσαρμοσθεί. Ή να επαναστατήσει...

Όχι και τόσο παλιά, μιλάγαμε και προβληματιζόμασταν για την (παγκόσμια) “κοινωνία των 2/3”, δηλαδή  μια κοινωνία με το 1/3 της αποσυνάγωγο, εγκαταλελειμμένο στην τύχη του, δίχως μοίρα στον ήλιο. Και από τα 2/3 της (ας πούμε μεσαίας και μεγάλης τάξης) που συμμετείχε στα πλεονεκτήματα του καπιταλισμού και της ανάπτυξης (των αγορών...), το 97% απλώς “περνούσε καλά”, και μόλις το 3% απολάμβανε τα κολοσσιαία κέρδη του. Οι εξελίξεις που προαναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο, είχαν ως αποτέλεσμα μια βίαιη ανατροπή των -έστω και όχι τόσο δίκαιων- “ισορροπιών”. Στα λίγα σχετικά τελευταία χρόνια, οι “απόβλητοι” έγιναν τα 2/3 της παγκόσμιας κοινωνία, και από το “προνομιούχο” υπόλοιπο 1/3, αυτοί που υπερωφελούνται και θησαυρίζουν, είναι μόλις το 1%!

Η σωρευόμενη ανασφάλεια, η εκρηκτική και ραγδαία διάψευση “βεβαιοτήτων”, δημιούργησαν αγανάκτηση, οργή, μίσος και αμφισβήτηση. Καλλιέργησαν την καταστροφική μανία της κοινωνίας, το συναίσθημα “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”. Και πάνω σ' αυτήν την υπόγεια και υπόκωφη νέα παγκόσμια πραγματικότητα, ο λαϊκισμός βρήκε γόνιμο έδαφος να ανθίσει. Αφού το “οργανωμένο” πολιτικό και μιντιακό σύστημα, αποδείχθηκε ανίκανο ν' αφουγκραστεί, να διαβάσει τις κοινωνικές διεργασίες (το παράδειγμα ΕΕ και Σόϊμπλε είναι τα κραυγαλέα, αλλά όχι το μόνο...), ήταν ζήτημα χρόνου να βρεθεί ένα αντισυστημικός “τρελός” να πει στην κοινωνία την “αλήθεια” πού ήθελε ν' ακούσει, να της υποδείξει τους “εχθρούς” της, να δώσει διέξοδο στο οργανωμένο μίσος και την οργή της. Ένας Πέπε Γκρίλλο, ένας Τσίπρας, μια “Χρυσή Αυγή” ένας Φάρατζ, μια Λεπέν, ήταν μόνο η προθέρμανση για το “φαινόμενο Τράμπ”. Και τα όσα πολύ φοβάμαι ότι θ' ακολουθήσουν και στην Ευρώπη, με τις επικείμενες εκλογές στην Γαλλία και την Γερμανία...

Ο Τράμπ, λοιδωρήθηκε, υποτιμήθηκε και περιθωριοποιήθηκε από την πολιτική ελίτ της Ευρώπης, ως...ξόρκι! Έβλεπε στο πρόσωπό του το δικό της-αλλά δεν θέλησε να το παραδεχθεί και ν' αλλάξει ρότα. Έμεινε στον τραμπουκισμό του, τις χυδαιότητες, τις ακρότητες και την μισαλλοδοξία που εξέπεμψε και υποτίμησε την απήχησή του σε μια κοινωνία στην οποία το όνειρο έχει ξεθωριάσει από καιρό, που είναι ευεπίφορη να παρασυρθεί και να ξεσπάσει την οργή και το μίσος της, στον πρώτο που θα τις πει (και υποσχεθεί) “αλήθειες” στις οποίες η ίδια πιστεύει... Κάτι ξέρουμε κι' εμείς εδώ στην γωνιά μας για ψήφο διαμαρτυρίας, οργής και απόρριψης...

Μα, θα πει κανείς, “αντισυστημική” ψήφο σ' ένα κατ' εξοχήν δημιούργημα του... συστήματος, τον πολυδισεκατομμυριούχο Τράμπ; Γιατί όχι, από την στιγμή που η ψήφος ήταν αποτέλεσμα μίσους και οργής, με συναισθηματικό μπούσουλα το “αποθανέτω η ψυχή μου...”. Και, μάλιστα, την έκανε ακόμη πιο φανατική, η λάθος στάση των Δημοκρατικών, να κουνάνε το χέρι στο εκλογικό σώμα, απειλώντας το ότι αν δεν ψηφίσει Κλίντον, την όχι και πολύ συμπαθή,θα χρεωθεί στο ακέραιο την... καταστροφή των ΗΠΑ!  Η ανάλυση των αποτελεσμάτων, δείχνει ότι τον Τράμπ τον ψήφισε και η (το πάλαι...) μεσαία τάξη του “αμερικάνικου όνειρου”, και όχι μόνο οι υπερσυντηρητικοί “γελαδάρηδες” του νότου, σε ικανό βαθμό και άνθρωποι με ανώτερη και ανώτατη παιδεία, και όχι μόνο οι απαίδευτοι θλιβεροί θαμώνες, με τα τζιν και τα καρό πουκάμισα με την μπύρα στο χέρι, στα μίζερα μπαρ ανά την αχανή αυτή χώρα. Ως απόδειξη, ότι η κοινωνία (εκτός από τον Θεό!) έχει παράξενους τρόπους να εκφράζει τις βουλές της. Και την οργή της...

Για το εσωτερικό των ΗΠΑ, δεν αποκλείεται ν' αποδειχθεί βραχυπρόθεσμα ικανός Πρόεδρος. Μείωση της φορολογίας (με αντιστάθμισμα την υποβάθμιση της κοινωνικής πρόνοιας...), ενίσχυση με κρατικό χρήμα της βιομηχανίας και οικονομίας (υπερψηφίσθηκε συντριπτικά στις άλλοτε “δημοκρατικές” πολιτείες που ανθούσαν, και κατέληξαν πολιτείες-φαντάσματα με την αποβιομηχανοποίηση της παγκοσμιοποίησης και των φτηνών μεροκάματων σε χώρες υπανάπτυκτες, όπως το Ντιτρόιτ...), σημαντικό περιορισμό της λαθρομετανάστευσης, που σημαίνει δουλειές για τους Αμερικανούς, ενίσχυση της τάξης και της ασφάλειας.

Το μεγάλο και επικίνδυνο στοίχημα, είναι στις σχέσεις του νέου Προέδρου της υπερδύναμης, στο εξωτερικό. Υπάρχει, βέβαια, το “σύστημα” που δεν θα επιτρέψει (ελπίζουμε, τουλάχιστον...) επικίνδυνες ακρότητες και τραμπουκισμούς στον... ακραίο και τραμπούκο Τράμπ. Αλλά το “σύστημα” είναι σε αποδρομή. Και ο Τράμπ, είναι...Τράμπ! Και η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας, το ήθος και το ύφος των ανθρώπων της εξουσίας (πόσο μάλλον ενός πλανητάρχη), έχουν πάντα συνέπειες στις διεθνείς σχέσεις. Ιδίως σ' ένα κόσμο σ' αναταραχή...

Επεισόδια στο Ειρηνοδικείο Αθηνών: Σκαρφάλωσαν στην έδρα και έβγαλαν... σηκωτούς τους συμβολαιογράφους (βίντεο)

«Ντου» στο Ειρηνοδικείο Αθηνών έκαναν περίπου 150 άτομα προκειμένου να εμποδίσουν την διεξαγωγή πλειστηριασμών την Τετάρτη (9/11).

Οι διαμαρτυρόμενοι εισέβαλαν στην αίθουσα και αφού  έβρεξαν την ειρηνοδίκη, την πήραν κυριολεκτικά σηκωτή, με αποτέλεσμα η ίδια να πέσει κάτω στο πάτωμα και να χτυπήσει. Επιπροσθέτως, πολλούς συμβολαιογράφους τους σήκωσαν στον αέρα και τους έβγαλαν έξω από την αίθουσα, με κάποιους μάλιστα να χτυπούν και τις γυναίκες.

Πηγή

Eρευνα της Adecco: 3 στους 10 Ελληνες ψάχνουν δουλειά στο εξωτερικό

ΠΟΣΟΣΤΟ 2,5 ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 2015

Περίπου 3 στους 10 ερωτώμενους που ψάχνουν, αυτήν τη στιγμή, για εργασία, έχουν στρέψει τις προσπάθειές τους στο εξωτερικό, ποσοστό το οποίο συγκρινόμενο με την αντίστοιχη έρευνα του 2015 είναι σχεδόν 2,5 φορές μεγαλύτερο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας της Adecco.

Από την έρευνα προκύπτει ότι οι λόγοι που ωθούν τους Έλληνες να αναζητήσουν εργασία στο εξωτερικό έχουν διαφοροποιηθεί κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Στην παρούσα φάση, φαίνεται ότι οι λόγοι που συνδέονται με τις ευκαιρίες εξέλιξης και καριέρας ιεραρχούνται ως σημαντικότεροι σε σχέση με τις καλύτερες αποδοχές και συνθήκες εργασίας. Παράλληλα, στην έρευνα καταγράφονται μεγάλες αποκλίσεις ανάμεσα στο τι πιστεύουν οι εταιρείες και τι οι υποψήφιοι αναφορικά με τις δεξιότητες που διαθέτουν οι τελευταίοι.

Συγκεκριμένα, η Adecco Ελλάδας, μέλος του ομίλου Adecco, της μεγαλύτερης εταιρείας, παγκοσμίως, στον τομέα της παροχής λύσεων ανθρώπινου δυναμικού, παρουσίασε σε σημερινή συνέντευξη Τύπου τα αποτελέσματα έρευνας, με τίτλο «Η Απασχολησιμότητα στην Ελλάδα, 2016». Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δυο φάσεις: Η πρώτη που αφορά στους εκπροσώπους επιχειρήσεων που συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής προσωπικού, ολοκληρώθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου και η δεύτερη, στην οποία έλαβαν μέρος εργαζόμενοι και υποψήφιοι, ολοκληρώθηκε στα τέλη Οκτωβρίου. Η έρευνα σκιαγράφησε τις απόψεις των εργοδοτών σχετικά με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των εταιρειών τους, ενώ, ταυτόχρονα, ανέδειξε την άποψη των υποψηφίων και των εργαζομένων σχετικά με τα προσόντα και τις δεξιότητες που θεωρούν οι ίδιοι ότι διαθέτουν. Την έρευνα σχεδίασε η H+K Strategies και έτρεξε online η LMG σε συνεργασία με τη Focus Bari στο πρώτο σκέλος και με online πλατφόρμα στο δεύτερο.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, εξετάστηκε το πώς βλέπουν οι εργοδότες τις δεξιότητες των υποψηφίων, κατά πόσο θεωρούν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα προσφέρει τα κατάλληλα εφόδια στα αυριανά στελέχη, ενώ, επίσης, αναδείχθηκαν και προτάσεις των εργοδοτών για καλύτερη προετοιμασία των υποψηφίων από το εκπαιδευτικό σύστημα. Από πλευράς υποψηφίων, διερευνήθηκαν η εργασιακή εμπειρία και η εργασιακή κατάσταση, η τάση για αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, αλλά και η άποψη των εργαζομένων/υποψηφίων σχετικά με το κατά πόσο διαθέτουν τις δεξιότητες που αναζητά η αγορά εργασίας.

Ανάμεσα στα δύο κοινά – εργαζόμενους και εταιρείες- παρατηρούνται μεγάλες αποκλίσεις σχετικά με τα προσόντα που θεωρούν ότι διαθέτουν σήμερα οι εργαζόμενοι/υποψήφιοι. Οι εργαζόμενοι/υποψήφιοι θεωρούν ότι διαθέτουν τα προσόντα που απαιτεί η σύγχρονη αγορά εργασίας σε σημαντικά υψηλότερο βαθμό απ' ό,τι το πιστεύουν οι επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, όσον αφορά την «ευελιξία & προσαρμοστικότητα», υπάρχει διαφορά της τάξεως των 26 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ στη «δημιουργικότητα» η διαφορά φτάνει τις 37 μονάδες. Παράλληλα, το 34% των εργοδοτών πιστεύει ότι οι δεξιότητες των εργαζομένων στην εταιρεία τους δεν ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της επιχείρησης, ενώ υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό (2%) το οποίο θεωρεί πως δεν υπάρχει καμία σχετική αντιστοιχία.

Τα στελέχη, για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της σύγχρονης αγοράς εργασίας, θα πρέπει, σύμφωνα πάντα με τις επιχειρήσεις, να διαθέτουν συνδυασμό δεξιοτήτων. Πέραν από τα τυπικά προσόντα, στα οποία εντάσσεται και η χρήση νέων τεχνολογιών, η συνεχής ενημέρωση και εκπαίδευση αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο. Το 90% των εταιρειών που συμμετείχε στην έρευνα, θεωρεί πως όλοι οι υποψήφιοι -ανεξαρτήτως ειδικότητας- είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχουν διάθεση για μάθηση. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει την ανάγκη των σύγχρονων εταιρειών για διαρκώς ενημερωμένα και εκπαιδευμένα στελέχη, προκειμένου να παραμένουν ανταγωνιστικές στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον όπου δραστηριοποιούνται. Ακολουθούν χαρακτηριστικά, όπως η εργατικότητα (87%), η ομαδικότητα (84%), η ευελιξία (82%) και η γνώση χρήσης νέων τεχνολογιών (73%).

Η έρευνα αναδεικνύει αποκλίσεις μεταξύ των δεξιοτήτων που απαιτούν οι σύγχρονες εταιρείες και εκείνων που επιδεικνύουν οι σύγχρονοι υποψήφιοι. Ειδικότερα, μεγαλύτερες αποκλίσεις εμφανίζονται σε δεξιότητες, όπως η ανάληψη πρωτοβουλιών, η οποία αξιολογείται από το 67% των συμμετεχόντων από απολύτως απαραίτητη έως αρκετά σημαντική για τις θέσεις εργασίας στην εταιρεία τους, αλλά μόνο το 44% των συμμετεχόντων δηλώνει πως οι υποψήφιοι που διεκδίκησαν τις θέσεις αυτές διέθεταν πράγματι το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό σε ικανοποιητικό βαθμό. Επίσης, οι εργοδότες δεν φαίνεται να είναι ικανοποιημένοι από την ικανότητα των σύγχρονων υποψηφίων στην επίλυση σύνθετων προβλημάτων. Μόνο το 46% θεωρεί πως οι υποψήφιοι διαθέτουν την ικανότητα αυτή, ενώ για το 76% των εργοδοτών είναι και αυτό ένα απαραίτητο ή πολύ σημαντικό προσόν. Μία ακόμα μεγάλη απόκλιση παρουσιάζεται όσον αφορά στην ευελιξία και προσαρμοστικότητα των υποψηφίων. Ως χαρακτηριστικό κρίνεται από απαραίτητο έως αρκετά σημαντικό από το 94% των επιχειρήσεων που συμμετείχε στην έρευνα, ενώ μόνο το 66% θεωρεί πως οι υποψήφιοι έχουν τη συγκεκριμένη δεξιότητα στον επιθυμητό βαθμό.

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι 7 στους 10 εκπροσώπους επιχειρήσεων θεωρούν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα δεν εφοδιάζει τους νέους υποψηφίους με τα προσόντα και τις δεξιότητες που έχει ανάγκη η αγορά, ενώ 1 στους 2 θεωρεί πως η πρακτική σε πραγματικές συνθήκες εργασίας, η στενή συνεργασία μεταξύ των εκπροσώπων εκπαίδευσης και των επιχειρήσεων και η εξοικείωση των σπουδαστών με πρακτικές των εταιρειών είναι απαραίτητες, ώστε οι νέοι υποψήφιοι να προετοιμάζονται καλύτερα για την επιτυχημένη είσοδό τους στην αγορά εργασίας, μετά το τέλος των σπουδών τους.

Από πλευράς εργαζομένων, αξίζει να σημειωθεί ότι πάνω από το 50% των ερωτώμενων έχει βρεθεί τουλάχιστον μία φορά εκτός αγοράς εργασίας, ενώ 1 στους 5 χρειάστηκε έναν χρόνο ή και περισσότερο, για να βρει άλλη θέση εργασίας.

Όσον αφορά στο ποιες δεξιότητες θεωρούν οι εργαζόμενοι/υποψήφιοι πως διαθέτουν και ποιες θεωρούν πως έχει ανάγκη η σύγχρονη αγορά εργασίας, εμφανίζονται αποκλίσεις στο εργασιακό ήθος (15 μονάδες) και τις μαθηματικές γνώσεις (10 μονάδες), προσόντα που οι υποψήφιοι αξιολογούν πως έχουν σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας. Οι τεχνικές γνώσεις, η εργασιακή εμπειρία και οι ειδικές ψηφιακές γνώσεις, παρουσιάζουν, επίσης, αποκλίσεις, με τους υποψηφίους να θεωρούν πως αυτά είναι τα αδύναμα σημεία τους (10, 13 και 29 μονάδες αντίστοιχα).

Ακόμα, 7 στους 10 ερωτώμενους, αναγνωρίζοντας τις διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς εργασίας, δηλώνουν ότι έχουν λάβει επιπλέον εκπαίδευση, προκειμένου να ασκήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα καθήκοντα στην εργασία τους, ενώ σε 88% των περιπτώσεων φαίνεται πως αυτό έχει γίνει με πρωτοβουλία του ίδιου του εργαζομένου.

Τέλος, το 39% των ερωτώμενων θεωρεί ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προετοιμάζει κατάλληλα τους υποψηφίους για την ομαλή ένταξη στην αγορά εργασίας.

Πηγή

Tι έχει πει ο Τραμπ για την Ελλάδα -Η ειρωνική αναφορά του στο χρέος

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως νέου προέδρου των ΗΠΑ είναι εύλογο να δημιουργεί ερωτήματα για το τι μέλλει γενέσθαι με το χρέος.

Αλλωστε, η ελληνική κυβέρνηση είχε ποντάρει πολλά στην εκλογή της Χίλαρι Κλίντον για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους - γι' αυτό και εθεωρείτο σημαντική η επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στις 15 Νοεμβρίου στην Αθήνα.

Τώρα, όλα μοιάζουν αβέβαια, ειδικά αν θυμηθούμε τι έχει δηλώσει κατά καιρούς ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ για το θέμα του ελληνικού χρέους.

«Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με την Ελλάδα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, που άλλωστε το γνωρίζει καλύτερα. Ή ακόμα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τη Ρωσία. Αυτοί μπορούν να χειριστούν την κατάσταση», είχε πει ο μεγιστάνας σε συνέντευξή του, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.

Μάλιστα, αρκετές φορές ο Τραμπ είχε τονίσει ότι η Ελλάδα είναι μια προβληματική χώρα, λέγοντας πως ήταν λάθος της το ότι έμεινε στο ευρώ. «Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα. Ηταν ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να ορθοποδήσει, πιθανότατα. Δεν βλέπω πώς μπορεί να το κάνει τώρα», είχε δηλώσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ.

Τον περασμένο Μάιο, δε, μιλώντας στο CNBC, ο μεγιστάνας είχε ρίξει στο τραπέζι το... σχέδιό του για το εθνικό χρέος των ΗΠΑ, κάνοντας ειρωνική αναφορά στη χώρα μας. «Ας αντιγράψουμε την Ελλάδα. Θα ζητήσουμε από τους πιστωτές κούρεμα ή μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους μας», είχε πει.

Αλλά και ο Μάικ Πενς, ο νέος αντιπρόεδρος πλέον των ΗΠΑ και στενός συνεργάτης του Τραμπ, είχε πει, μιλώντας σε ψηφοφόρους του κόμματος και προσπαθώντας να πείσει πως οι Δημοκρατικοί καταστρέφουν τις ΗΠΑ: «Μήπως θέλουν να μας κάνουν μια χρεοκοπημένη χώρα όπως η Ελλάδα;».

Ολα τα παραπάνω -και όχι μόνο αυτά- συντείνουν στο ότι κάθε πρόβλεψη για την εξέλιξη της υπόθεσης του χρέους είναι παρακινδυνευμένη. Το σίγουρο είναι ένα: ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θέλει να εμπλακεί σε μια συζήτηση για το ελληνικό χρέος, ένα θέμα που, κατά τη γνώμη του, δεν θα πρέπει να απασχολεί τις ΗΠΑ.

Πηγή

Πού πάνε οι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ;

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Σκουρλέτης διαπίστωσε χθες με μικρή καθυστέρηση πως «υπάρχει μια μερίδα του κόσμου που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και πλέον έχει βρεθεί σε μια απόσταση». Σωστό, το επιβεβαιώνουν όλες οι μετρήσεις, καταγράφεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Πού πάνε ωστόσο αυτοί οι ψηφοφόροι; Ενδέχεται, ένα μέρος τους τουλάχιστον, να εξαφανίσουν μελλοντικά αυτήν την απόσταση Œ–όπως ελπίζει ο Σκουρλέτης και όχι μόνο– και να επανέλθουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως οδηγούνται σε άλλα κόμματα;

Όλες οι δημοσκοπήσεις απαντούν πως η πλειονότητα αυτών των ανθρώπων α) έφυγαν οριστικά από την επιλογή που έκαναν τον Σεπτέμβριο και β) μετακινούνται κατά βάση σε επιλογές αποχής, λευκού, άκυρου κ.ο.κ. Η πρόσφατη μέτρηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έδειξε πως από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, το 25,5% επιλέγει λευκό, άκυρο κλπ, το 10,5% δεν ξέρει ή δεν απαντά και το 9% μετακινείται προς την Ν.Δ. Επίσης πρόσφατη μέτρηση της εταιρείας Prorata, δείχνει ότι οι περισσότεροι από αυτούς του ψηφοφόρους δηλώνουν πως δεν θα ψηφίσουν το βασικό κυβερνητικό κόμμα ξανά. Και μάλλον θα πάνε σπίτι τους και όχι στις κάλπες των επόμενων εκλογών.

Με βάσει αυτά τα δεδομένα και στο ενδεχόμενο εκλογών, η Ν.Δ. φαίνεται να τις κερδίζει με διαφορά. Ωστόσο όχι επειδή εισπράττει μεγάλο κύμα δυσαρεστημένων πρώην ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή η φθορά του τελευταίου είναι θεαματική συγκριτικά με τον χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, συνήθως το ένα κόμμα φθείρεται (σίγουρα όχι σε τόσο σύντομο χρόνο), το δεύτερο αυξάνει τα ποσοστά συσπείρωσης και σε συνδυασμό τα μικρά κέρδη από το άλλο κόμμα, κερδίζει τις εκλογές. Αυτό που είναι καινούργιο-αλλά δεν φαίνεται ν απασχολεί ιδιαίτερα τα κόμματα-είναι το πρωτοφανές μεγάλο ποσοστό εκείνων που δεν βρίσκουν πια θετική πολιτική επιλογή.

Η μη ενασχόληση των κομμάτων με το ζήτημα, αποτελεί ένα πρόβλημα. Όχι μόνο για τα ίδια, αλλά και την λειτουργία του πολιτικού συστήματος το οποίο οδηγείται σε μια κατάσταση όπου μικρά και ιδιαίτερα μειοψηφικά ποσοστά ψηφοφόρων θα εκλέγουν κυβέρνηση, ενώ αντίστοιχα μεγάλα πλειοψηφικά ποσοστά θα επιλέγουν ενός είδους πολιτικό αναχωρητισμό. Είναι αξιοσημείωτο πως η πρωτοφανής (μεγαλύτερη από το 1951) αποχή που σημειώθηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου (που εφτασε στο 44%), δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο σοβαρής και εκτεταμένης συζήτησης από το πολιτικό προσωπικό. Παρ όλο που μόνο μεταξύ 2009 και 2015, έχουν προστεθεί 1,5 εκατ. άνθρωποι σε εκείνους που απέχουν από τις εκλογές.

Το φαινόμενο απαξίωσης των κομμάτων από τόσο μεγάλες αριθμητικά κοινωνικές ομάδες έχει προφανώς πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, ένα σημαντικό μέρος των οποίων συνδέεται και με την πολιτική διαχείριση στα χρόνια της κρίσης. Οσο δεν το αγγίζουν-με ως ένα σημαντικό πρόβλημα, αυτό θα μεγεθύνεται...