Ο λαϊκισμός στην εξουσία

Τα κοινά στοιχεία της εκλογής Τραμπ με το Brexit και τον Τσίπρα.

   

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ τα ξημερώματα της Τετάρτης στη θέση του Προέδρου της μεγαλύτερης υπερδύναμης προκάλεσε εντύπωση και σε πολλές περιπτώσεις σοκ. Ένα κακόγουστο αστείο που μοιάζει με εφιάλτη. Φόβος και θυμός ήταν τα άμεσα συναισθήματα όσων αρνούνταν να δεχθούν και να καταλάβουν πως γίνεται κάποιος με το δικό του χαρακτήρα και προσωπικότητα να ανέρχεται στο ισχυρότερο δημοκρατικό αξίωμα στον πλανήτη. Συναισθηματικές αντιδράσεις τις οποίες όμως κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει και να ενστερνιστεί.

Ήταν μια πορεία που από την αρχή μέχρι το τέλος έμοιαζε με κωμικοτραγική φάρσα η οποία κάποια στιγμή θα είχε το αναπόφευκτο τέλος που της αξίζει. Όμως αυτό το τέλος όχι μόνο δεν ήρθε ποτέ, αλλά σε λίγο παραπάνω από δύο μήνες οι ΗΠΑ θα ορκίζουν ως 45ο πρόεδρό τους, όχι την πρώτη γυναίκα αλλά τον πρώτο αστέρα ριάλιτι. Η εθνικιστική αυτή αναδίπλωση της αμερικανικής κοινωνίας στο πρόσωπο του Τραμπ, αποτελεί σαφέστατα και ένδειξη της - ναι μεν ιστορικής και συμβολικής αλλά τελικά - προβληματικής υποψηφιότητας της Χίλαρυ Κλίντον, λόγω κυρίως του συσχετισμού της με το παλαιό κατεστημένο.

Η σύνδεση μπορεί να μοιάζει ακραία αλλά αυτό που ξεκίνησε στην Ελλάδα με τις απανωτές εκλογικές επιτυχίες του Α. Τσίπρα, ακολουθήθηκε στην πορεία από την επικράτηση του Brexit και τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ. Δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το ένα επηρέασε άμεσα το άλλο, όμως οι συγκρίσεις και τα κοινά στοιχεία είναι αδύνατο να αγνοηθούν.

Και στις τρεις περιπτώσεις επικράτησε ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, οι υπερβολικές και ασυνάρτητες υποσχέσεις και ο δήθεν αντισυστημικός χαρακτήρας.

Η αγωνία και οι εκτενείς αναλύσεις για τα πιθανά αποτελέσματα και τις επιπτώσεις της επερχόμενης Προεδρίας του είναι εύλογες και θεμιτές. Ειδικά όταν μιλάμε για μια πολιτική καρικατούρα που έχει καταφέρει να εκφράσει κάθε πιθανή άποψη, για κάθε πιθανό ζήτημα.

Με μια πιο ψύχραιμη ματιά, καλό θα είναι να σταθούμε σε τρία βασικά σημεία που ενδεχομένως να καθορίσουν την επόμενη μέρα στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο του Προέδρου Τραμπ (όσες φορές και να το επαναλάβει κανείς συνεχίζει να ακούγεται απίστευτο και τρομακτικό).

Πρώτον, όπως έχει αποδειχθεί στην πλειονότητα σχετικών περιπτώσεων (βλ. Τσίπρα, Brexit, κ.α.) τα δύσκολα ξεκινάνε μετά την εκλογή. Η μοιραία επαφή με αυτό που ο λογικός κόσμος αποκαλεί πραγματικότητα καταδεικνύει σχεδόν αμέσως την αβασιμότητα και αδυναμία υλοποίησης των παράλογων προεκλογικών εξαγγελιών. Μοιάζει αναπόφευκτό ο Τραμπ να οδηγηθεί σε σημαντική αναδίπλωση και τελικά να «ξεχάσει» τα περισσότερα από αυτά που αφειδώς δήλωνε και υποσχόταν μέχρι πριν λίγες μέρες.

Δεύτερον, οι ΗΠΑ είναι μια χώρα με βαθιά δημοκρατική παράδοση και ισχυρότατους δημοκρατικούς θεσμούς. Παρότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του οποίου ηγήθηκε ως υποψήφιος Πρόεδρος ελέγχει το Κογκρέσο, ο ίδιος εν πολλοίς συνεχίζει να θεωρείται ξένο σώμα. Επομένως δύσκολα θα ανεχθούν πιθανές ακραίες αποφάσεις και επιλογές του. Ενώ σε μια τέτοια περίπτωση κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει ενδεχόμενη μομφή εναντίον του σε σύμπραξη με τους Δημοκρατικούς, κάτι που θα τον απομάκρυνε από την καρέκλα της εξουσίας. Μάλλον πολύ καλό για να γίνει πραγματικότητα.

Τρίτον, η επικράτησή του αποτελεί παράλληλα και μια τεράστια ευκαιρία. Την ευκαιρία ο λαϊκισμός και η δημαγωγία να εκτεθούν ως πρακτικές άσκησης πολιτικής στο ισχυρότερο παράδειγμα χώρα που θα μπορούσαν. Και αυτό να αποτελέσει επιτέλους το εφαλτήριο για την οριστική εξάλειψη και απαξίωσή τους.

Στον απόηχο των εξελίξεων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το ερώτημα που θα πρέπει περισσότερο να μας απασχολεί είναι το πως θα αντιδράσει η Ευρώπη στην επέλαση του λαϊκισμού. Θα απαντήσει με περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Θα επιλέξει την επιστροφή στις δημοκρατικές και πολιτισμικές αξίες και αρχές που βρίσκονται στον πυρήνα της δημιουργίας της, ή θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στο φαύλο κύκλο του διχασμού και των ακραίων πολιτικών;

Η ερώτηση είναι λιγότερο ρητορική απ’ όσο φαντάζεται κανείς και η απάντηση κρύβεται στις επιλογές και τις αποφάσεις του καθένα από εμάς σήμερα, αύριο και κάθε μέρα. Κανείς δεν είναι ανίσχυρος και άμοιρος ευθυνών.

Αλέξανδρος Λάμψιας 

Σε μείζον θέμα εθνικής ασφάλειας εξελίσσεται το μεταναστευτικό

Σε μείζον θέμα εθνικής ασφάλειας εξελίσσεται πλέον το μεταναστευτικό και η δραματική κατάσταση στην οποία έχει εγκλωβίσει την χώρα η κυβέρνηση, με ατυχείς χειρισμούς και με αποδοχή άνευ όρων των υποδείξεων του Βερολίνου και των απαιτήσεων της Άγκυρας.

Έχοντας με εγκληματική αμέλεια αποδεχθεί όλα όσα απαίτησε το Βερολίνο πριν ένα χρόνο στην Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου του 2015, η κυβέρνηση Τσίπρα ήλπιζε ότι θα εξασφάλιζε την εύνοια της κ. Μέρκελ για την ελάφρυνση του χρέους και το κλείσιμο της αξιολόγησης. Όμως τότε ήταν που με την υπογραφή του ο κ. Τσίπρας αποδέχτηκε την μετατροπή της Ελλάδας σε ένα απέραντο hot spot και καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών («τουλάχιστον 50.000 θέσεις» προέβλεπε η απόφαση), ενώ με την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας έθεσε την Ελλάδα υπό την ομηρεία και του ίδιου του Τ. Ερντογάν.

Η Γερμανία και η Αυστρία φρόντισαν ώστε οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων να σφραγίσουν τα σύνορα με την Ελλάδα, μετατρέποντας έτσι την χώρα μας σε ένα στεγανό buffer zone για όλη την Ευρώπη.

Όμως με την συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας -και ενώ δεν είχε εξασφαλισθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της μετεγκατάστασης προσφύγων από την Ελλάδα προς τις ευρωπαϊκές χώρες, ούτε υπήρχε αυστηρός μηχανισμός για επιστροφή μεταναστών προς την Τουρκία- ο κ. Τσίπρας αποδέχτηκε ότι για να υπάρχει η πιθανότητα να επιστραφούν στην Τουρκία μετανάστες, θα πρέπει να παραμένουν στα νησιά που αποτελούν τον πρώτο σταθμό τους.

Καθώς το περίπλοκο αυτό σύστημα δεν λειτούργησε, ούτε πρόκειται να λειτουργήσει στο μέλλον, η Αθήνα έχει δεσμευθεί να κρατά τους μετανάστες και πρόσφυγες στα νησιά, που έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια αντοχής τους.

Τα φαινόμενα που παρατηρούνται τις τελευταίες ημερες σε Χίο, Σάμο, Λέσβο, είναι αποτέλεσμα της οργής των εκατοντάδων και χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που, έχοντας πληρώσει στους δουλεμπόρους μερικές χιλιάδες δολάρια, έφτασαν στα ελληνικά νησιά, φιλοξενούνται σε όχι και τόσο ιδανικές συνθήκες και πλέον βλέπουν ότι οι πιθανότητες να φτάσουν είτε στην Γερμανία, είτε σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, εξανεμίζονται - και έτσι καταφεύγουν στη βία.

Τα στοιχεία είναι δραματικά. Το Σάββατο πέρασαν στα νησιά 217 μετανάστες και πρόσφυγες και πλέον στα νησιά (Λέσβο, Σάμο, Χίο, Λέρο, Κω) καταγράφονται επισήμως 16.400 μετανάστες, με την δυνατότητα των δομών να φιλοξενούν μέχρι 7.450 και ενώ το σύνολο των όσων βρίσκονται στην Ελλάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία έφτασε την Κυριακή τους 62.348.

Οι τοπικές κοινωνίες δικαιολογημένα αντιδρούν, καθώς βλέπουν ότι οι υποσχέσεις της Πολιτείας δεν τηρούνται και, καθώς οι συμφωνίες με την Ε.Ε. αλλά και την Τουρκία δεν υλοποιούνται, κινδυνεύουν να μετατραπούν σε νησιά-στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι επιπτώσεις στην τοπική οικονομία είναι σαφείς καθώς τα ευχολόγια υπουργών, ότι τα κοινοτικά κονδύλια για τους πρόσφυγες θα αντισταθμίσουν τις απώλειες από τον τουρισμό, αποδείχτηκαν εντελώς αβάσιμα, μια και η ζημιά στην τουριστική εικόνα των νησιών είναι τεράστια.

Όμως εκ των πραγμάτων και ενώ κανείς δεν γνωρίζει αν και πότε ο κ. Ερντογάν θα επιλέξει στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης του, με την Ε.Ε. και την Δύση, να ανοίξει την στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών, υλοποιώντας την απειλή του για τα 3 εκατομμύρια πρόσφυγες, οι κάτοικοι των νησιών βρίσκονται σε απελπισία, καθώς τίθενται και θέματα ασφάλειας με την ελλιπή αστυνόμευση και ενώ μέσω των μεταναστευτικών ροών θα επιχειρήσουν να περάσουν στην Ευρώπη και τζιχαντιστές που θα φυγαδεύονται από τα Ιράκ και την Συρία, όσο εντείνεται η επίθεση σε Μοσούλη και Ράκκα.

Σλοβακία, Πολωνία, Ουγγαρία και Τσεχία συμμετέχουν στον σκληρό πυρήνα των χωρών που αντιδρούν στην επιβολή ποσοστώσεων για υποχρεωτική μετεγκατάσταση προσφύγων. Η Σλοβακία που προεδρεύει της Ε.Ε. μέχρι το τέλος του έτους πρότεινε μάλιστα την περασμένη εβδομάδα να προβλεφτούν έκτακτα μέτρα σε περίπτωση μεγάλης αύξησης των ροών, αλλά μόνο σε «εθελοντική βάση». Επέμεινε ακόμη στην πρόταση ότι τα κράτη-μέλη που δεν συμμετέχουν στην μετεγκατάσταση θα συνεισφέρουν οικονομικά για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων! Οι προτάσεις αυτές προδιαγράφουν το αδιέξοδο στο εσωτερικό της Ε.Ε., όπου ταυτόχρονα ενισχύεται η αρνητική προδιάθεση για την Τουρκία και τον Τ. Ερντογάν, φέρνοντας πιο κοντά την κατάρρευση της Συμφωνίας Ε.Ε.- Τουρκίας για το μεταναστευτικό.

Όμως οι επιπτώσεις του μεταναστευτικού αγγίζουν και τον σκληρό πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και μάλιστα στο κρίσιμο πεδίο των ελληνοτουρκικών. Η πολιτική της Αθήνας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει «προσφυγοποιηθεί» με σοβαρές συνέπιες για τα ελληνικά συμφέροντα καθώς στο πεδίο αυτό όλα τα «όπλα» βρίσκονται στα χέρια του Τ. Ερντογάν.

Έτσι ακόμη και για εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ο γνώμονας με τον οποίο η κυβέρνηση σχεδιάζει την πολιτική της είναι αποκλειστικά και μόνο οι διαθέσεις της Τουρκίας στο μεταναστευτικό, αποφεύγοντας έτσι να θέσει μια σειρά θέματα για να μην... ερεθιστεί η Άγκυρα και αυξήσει τις μεταναστευτικές ροές.

Εξάλλου, οι μεταναστευτικές ροές και οι δεκάδες βάρκες που ξεκινούν από τις τουρκικές ακτές με κατεύθυνση τα ελληνικά νησιά δίνουν την ευκαιρία στην Τουρκία για την σχεδόν καθημερινή αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων και, φυσικά, της ευθύνης για Έρευνα και Διάσωση μέχρι το μέσο του Αιγαίου και ακόμη μέχρι λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις ακτές των ελληνικών νησιών.

Πηγή 

Εντιμος, αξιοπρεπής, τολμηρός

Ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν ο μόνος πολιτικός που αντιτάχθηκε το 1989 στην παραχώρηση αδειών τηλεόρασης στους εκδότες των εφημερίδων. Το 2001 είπε «όχι» στο αίτημα του Χριστόδουλου για δημοψήφισμα στο θέμα των ταυτοτήτων

 Γιώργος Καρελιάς

Γνώρισα από κοντά τον Κωστή Στεφανόπουλο το 1985. Μόλις είχε ιδρύσει την Δημοκρατική Ανανέωση(ΔΗΑΝΑ), ένα κόμμα που δεν μακροημέρευσε. Νεαρός δημοσιογράφος πήγα στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε.

Αλλη εντύπωση είχα γι’ αυτόν και άλλον άνθρωπο είδα. Ηξερα ότι ήταν ένας πολύ συντηρητικός πολιτικός, σκληρός δεξιός, βαθιά αντικομμουνιστής. Είχα παρακολουθήσει στην Πάτρα μια-δυο αγορεύσεις του στα δικαστήρια. Δεινός αγορητής, πολυβόλο.

Δεν είχε χάσει αυτήν την ικανότητα ως αρχηγός νεοσύστατου κόμματος. Αλλά ήταν άνθρωπος ήπιος, σεμνός, προσπαθούσε να μιλάει με επιχειρήματα και όχι με συνθήματα. Κέρδισε τη δημοσιογραφική ομήγυρη σε μια εποχή που ο δικομματισμός (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) σάρωνε.

Λίγα χρόνια αργότερα (1989) μια ομιλία του στη Βουλή προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση. Η τότε κυβέρνηση ΝΔ-Συνασπισμού έφερε έναν νόμο που παραχωρούσε, για πρώτη φορά, άδειες για την ίδρυση ιδιωτικών τηλεοπτικών αδειών στους τότε εκδότες εφημερίδων. Ο Στεφανόπουλος ήταν ο μόνος βουλευτής που αντιτάχθηκε, χαρακτηρίζοντας επικίνδυνη την ταύτιση της ιδιότητας του εκδότη με εκείνη του καναλάρχη. Η στάση του αυτή του στοίχισε, καθώς η μετέπειτα προβολή του από τηλεοράσεις και εφημερίδες ήταν περιορισμένη.

Στις αρχές του 1995 το όνομα του Στεφανόπουλου ξαναήρθε στο προσκήνιο (ο ίδιος το 1994 είχε διαλύσει το κόμμα του και αποχωρήσει από την πολιτική, αφού είχε αποτύχει να εκλέξει ευρωβουλευτή). Ο Αντώνης Σαμαράς, τότε αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης, τον πρότεινε για υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επρεπε, όμως, να τον υποστηρίξει και το ΠΑΣΟΚ, που τότε κυβερνούσε. Τηλεφώνησα ένα βράδυ στον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος διήνυε τη δεύτερη θητεία του στην πρωθυπουργία και τον ρώτησα: «Θα ψηφίσετε τον Στεφανόπουλο, κύριε πρόεδρε;». Δεν μου απάντησε ευθέως, αλλά η είδηση βγήκε: «Εχεις κάποιον καλύτερο να μου προτείνεις;», μου είπε. Στις 8 Μαρτίου ο σχεδόν ξεχασμένος Αχαιός πολιτικός εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η δημοτικότητά του απογειώθηκε στη διάρκεια της θητείας του. Καθοριστική συμβολή σ’ αυτό είχε η ομιλία που εκφώνησε κατά το δείπνο προς τη τιμήν του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Μπίλ Κλίντον (εδώ).

Πέντε χρόνια αργότερα (2000) επανεξελέγη, αυτή τη φορά με ρεκόρ ψήφων (269) και με την υποστήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων (την πρώτη φορά δεν τον είχε ψηφίσει η ΝΔ). Η δεύτερη θητεία του σημαδεύτηκε από την τολμηρή στάση του στο θέμα των ταυτοτήτων. Τον Αύγουστο του 2001 τον επισκέφθηκε ο τότε αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, του παρουσίασε μερικά εκατομμύρια υπογραφές και του ζήτησε να γίνει δημοψήφισμα για την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Είχαν προηγηθεί η αρνητική απόφαση του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και τα συλλαλητήρια. Λίγες ώρες αργότερα η Προεδρία της Δημοκρατίας εξέδωσε μια λιτή ανακοίνωση: «Οι εκτός νομοθετημένης διαδικασίας συλλεγείσες υπογραφές δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τις διατάξεις του Συντάγματος».

Ο Στεφανόπουλος ήταν συντηρητικός πολιτικός και θεοσεβούμενος άνθρωπος. Ομως, την κρίσιμη στιγμή παραμέρισε τις πιέσεις της Ιεραρχίας και τήρησε το Σύνταγμα, τιμώντας το αξίωμά του. Τηρουμένων των αναλογιών, πήρε μια τολμηρή απόφαση.

Ο Κωστής Στεφανόπουλος, τον οποίο θυμάμαι τα καλοκαίρια να κάνει βόλτες με το ποδήλατό του στο Ρίο της Πάτρας ακόμα και ως Πρόεδρος, ήταν από τους πολιτικούς που διήνυσαν μεγάλη απόσταση στη ζωή τους. Ο δικηγόρος της επαρχίας, ο σκληρός δεξιός βουλευτής και υπουργός, έγινε μετριοπαθής και τίμησε το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.

Ηταν αξιοπρεπής, έντιμος και στα στερνά του τολμηρός στα λόγια και στις αποφάσεις του.       

Επιμένουν οι θεσμοί για τις ομαδικές απολύσεις

Μπορεί να δόθηκε το «πράσινο» φως από τους θεσμούς για τον προϋπολογισμό του 2017, καθώς καλύφθηκε το κενό των 50 εκατ. ευρώ που είχε απομείνει για το επόμενο έτος, μπορεί να συμφωνήθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα λίγο υψηλότερο του 1,8% του ΑΕΠ, αλλά το μεγαλύτερο αγκάθι παραμένουν οι ομαδικές απολύσεις.

Μετά από 4 ώρες η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου βγήκε από τη διαπραγμάτευση χωρίς καμία δήλωση με τη λακωνική φράση «Συνεχίζουμε» κι όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει προσέγγιση σε κανένα σημείο της διαπραγμάτευσης και δρομολογείται νέα συνάντηση την Δευτέρα.

Σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Εργασίας, επιμένουν οι δανειστές στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από 5% σε 10% μηνιαίως.

Την ίδια ώρα, οι δανειστές αποκλείουν σε κάθε περίπτωση την άμεση επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά δέχονται να ανοίξει η συζήτηση μετά το β' εξάμηνο του 2017.

Πάντως το απόγευμα της Δευτέρας κατατίθεται στη Βουλή ο προϋπολογισμός για το 2017, με την πρόβλεψη για πλήρη χρηματοδότηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (760 εκατ.ευρώ), όπως δήλωσε αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών, στο περιθώριο των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των θεσμών. Σύμφωνα με τον ίδιο, στον προϋπολογισμό θα υπάρχει και ένα κονδύλι ύψους 300 εκατ.ευρώ για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών παρεμβάσεων σε υγεία και παιδεία. Ο ίδιος παράγοντας ανέφερε ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό στον προϋπολογισμό 2017, ενώ θα προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα λίγο πάνω από το 1,8% του ΑΕΠ «για λόγους ασφαλείας».

Σημειώνεται ότι αργά απόψε αναμένεται να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των θεσμών και ο υπουργός Ανάπτυξης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, με αντικείμενο την 3ηεργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και το άνοιγμα των αγορών.

Πηγή 

     

Χρονιά φόρων το 2017: Για ποιους έρχεται φοροκαταιγίδα -Ποια προϊόντα ακριβαίνουν

Νοικοκυριά και επιχειρήσεις θα είναι για άλλη μία χρονιά οι μεγάλοι χαμένοι, αφού και το 2017 θα είναι μία χρονιά φόρων με πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις.

Με το καλημέρα του νέου έτους έρχονται αυξήσεις σε καύσιμα, τσιγάρα, επιβολή νέων φόρων στη σταθερή τηλεφωνία, τον καφέ και τα ηλεκτρονικά τσιγάρα, αλλά και κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ σε όλα τα νησιά του Αιγαίου. Τα φορο-μέτρα που θα έρθουν θα φτάσουν σε ύψος τα 2,5 δισ. ευρώ.

Τι θα είναι πιο ακριβό το 2017

Από την αρχή του 2017 έρχεται το νέο τσουνάμι επιβαρύνσεων, που αφορά:

Αυξήσεις στα καύσιμα

Από την 1η Ιανουαρίου 2017 ο ΕΦΚ στη βενζίνη θα αυξηθεί κατά 3 λεπτά το λίτρο, από τα 0,67 στα 0,7 ευρώ το λίτρο, ενώ στο πετρέλαιο κίνησης θα αυξηθεί κατά 8 λεπτά το λίτρο, από τα 0,33 στα 0,41 ευρώ το λίτρο. Ο ΕΦΚ στο υγραέριο κίνησης θα αυξηθεί κατά 10 λεπτά το λίτρο, από τα 0,33 στα 0,43 ευρώ το λίτρο.

Αυξήσεις στα προϊόντα καπνού

Αυξάνονται από την 1η Ιανουαρίου 2017 οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα τσιγάρα και τα λοιπά προϊόντα καπνού. Ο πάγιος φόρος κατανάλωσης που επιβαρύνει τον λεπτοκομμένο καπνό θα αυξηθεί από τα 156,70 στα 170 ευρώ ανά κιλό.

Αυξήσεις στον καφέ

Επιβάλλεται ειδικός φόρος κατανάλωσης στον εισαγόμενο και εγχωρίως παραγόμενο καφέ. Ειδικότερα από την 1η-1-2017 θα επιβληθεί ΕΦΚ στην εισαγωγή και στην εγχώρια παραγωγή καφέ, με συντελεστές από 2 έως 3 ευρώ ανά κιλό στον καβουρντισμένο καφέ και με συντελεστή 4 ευρώ ανά κιλό στον στιγμιαίο καφέ και στα παρασκευάσματα από εκχυλίσματα, αποστάγματα ή συμπυκνώματα του καφέ.

Φόρος στα ηλεκτρονικά τσιγάρα

Από την 1η Ιανουαρίου 2017 θα επιβληθεί ειδικός φόρος κατανάλωσης στα υγρά που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρονικά τσιγάρα: Το ύψος του φόρου θα είναι 10 λεπτά ανά ml υγρού.

Ειδικό τέλος στη σταθερή τηλεφωνία

Νέο φορολογικό τέλος 5% σε κάθε μηνιαίο ή διμηνιαίο λογαριασμό τηλεπικοινωνιακών τελών σταθερής τηλεφωνίας. Το νέο αυτό τέλος θα επιβάλλεται από την 1η Ιανουαρίου 2017 επί των καθαρών (προ ΦΠΑ) τηλεπικοινωνιακών τελών κάθε μηνιαίου ή διμηνιαίου λογαριασμού. Επί του νέου αυτού τέλους θα επιβάλλεται εν συνεχεία ο ΦΠΑ με συντελεστή 24%.

Αυξήσεις ΦΠΑ στα νησιά

Αυξήσεις ΦΠΑ στα νησιά που έχουν απομείνει με την έκπτωση του 30%

Στο τέλος του έτους, καταργείται η έκπτωση 30% του ΦΠΑ που έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα σε ορισμένα νησιά.

Ποιοι επιβαρύνονται από τους φόρους που έρχονται

Τα πρώτα θύματα των νέων φόρων που έρχονται το 2017 είναι οι:

μισθωτοί,

συνταξιούχοι,

αγρότες,

ιδιοκτήτες ακινήτων που εισπράττουν ενοίκια

ελεύθεροι επαγγελματίες.

Οπως γράφει και η Ημερησία όλες αυτές οι κατηγορίες των φορολογούμενων με μεσαία και υψηλά εισοδήματα θα δουν τους φόρους επί των εισοδημάτων τους να αυξάνονται λόγω των μειώσεων στα αφορολόγητα όρια και των αλλαγών στις κλίμακες υπολογισμού του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Υπενθυμίζεται πως η τελική εκκαθάριση του φόρου εισοδήματος για τη νέα χρονία θα γίνει αμέσως μετά την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων το 2017, με τις νέες κλίμακες επί του συνόλου των αποδοχών που θα έχουν εισπράξει οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και για τους 12 μήνες του τρέχοντος έτους.

Τι θα ισχύει για όσους έχουν εισοδήματα από ενοίκια

Οι ιδιοκτήτες ακινήτων που τα νοικιάζουν και από αυτά εισπράττουν ενοίκια θα κληθούν να καταβάλουν αυξημένους φόρους έως και 36,36%. Η νέα φορολογική κλίμακα:

Από 11% σε 15% για το τμήμα ετησίου εισοδήματος μέχρι 12.000 ευρώ. Έτσι όσοι εισπράττουν ενοίκια έως 12.000 ευρώ θα έχουν αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης κατά 36,36%.

Ελεύθεροι επαγγελματίες

Για την πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών θα θα προκύψουν φοροελαφρύνσεις καθώς ο συντελεστής 26% που επιβάλλονταν στους έχοντες εισοδήματα έως 50.000 ευρώ έχει μειωθεί στο 22% για έχοντες εισοδήματα έως 20.000 ευρώ. Επιβαρύνσεις προκύπτουν για όσους έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα πάνω από τις 35.000 ευρώ. Επιπλέον, σε όσους δηλώνουν ετήσια εισοδήματα μεγαλύτερα των 12.000 ευρώ θα επιβάλλεται η νέα αναμορφωμένη ειδική εισφορά αλληλεγγύης η οποία υπολογίζεται με συντελεστές κλιμακούμενους από 2,2% έως 10%.

Αλλαγές και για τα μπλοκάκια

Στην περίπτωση των μισθωτών που ενισχύουν τα εισοδήματα και με έσοδα από «μπλοκάκι» τα εισοδήματα από τις δυο πηγές θα προστεθούν και θα φορολογηθούν με την ενιαία κλίμακα. Στη συνέχεια θα αφαιρείται το ποσό της έκπτωσης φόρου που προβλέπεται ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος και τον αριθμό των παιδιών. Ωστόσο η έκπτωση θα ισχύσει μόνο για το εισόδημα από μισθούς.  Επιπλέον, στους έχοντες ετήσια εισοδήματα μεγαλύτερα των 12.000 ευρώ θα επιβάλλεται η νέα αναμορφωμένη ειδική εισφορά αλληλεγγύης η οποία θα υπολογίζεται με συντελεστές κλιμακούμενους από 2,2% έως 10%.

Πηγή

  

Πάμε για εκλογές;

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαψεύδει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, που συζητείται πάλι, λέγοντας πως δεν υπάρχει τέτοιο σενάριο. Λέει την αλήθεια. Δεν υπάρχει περίπτωση προσφυγής στις κάλπες. Τουλάχιστον για τους επόμενους πολλούς μήνες. Η κυβέρνηση, δεν έχει λόγους για μια τέτοια επιλογή αυτοκτονίας στην συγκεκριμένη περίοδο. Αλλά και οι παράγοντες εκείνοι, εκτός της κυβέρνησης, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν έχουν κανένα λόγο για να το κάνουν.

Εκλογές πριν την λήξη της τετραετίας, συνήθως γίνονται για δυο βασικούς λόγους: α) η κυβέρνηση χάνει την κοινοβουλευτική στήριξη β) η πίεση σε μια κυβέρνηση για διάφορους λόγους (κοινωνικές αντιδράσεις, εξωτερικοί παράγοντες κ.ο.κ.) είναι τόσο μεγάλη που αναγκάζεται σε μια τέτοια επιλογή. Σχετικά πρόσφατα, υπήρξε και μια τρίτη περίπτωση (δεύτερη θητεία κυβέρνησης Καραμανλή), που προτίμησε μια ηρωική έξοδο μπροστά σε όσα δύσκολα θα ερχόντουσαν, αλλά εδώ δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Είναι σχετικά μικρός ο χρόνος που βρίσκονται στην εξουσία την οποία θεωρούν αυτοσκοπό.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρά την σχετικά οριακή πλειοψηφία της είναι απόλυτα συμπαγής, δεν κινδυνεύει από τους βουλευτές της. Δεν υπάρχουν βουλευτές που θα απέσυραν την εμπιστοσύνη τους επειδή θα διαφωνήσουν με την πολιτική που ασκείται. Έχουν ψηφίσει ένα ολόκληρο μνημόνιο, ψηφίζουν εκκρεμότητες του δεύτερου μνημονίου, δεν θα αντιδράσουν τώρα για οποιονδήποτε λόγο. Από την Βουλή θα περάσουν άνετα και η απελευθέρωση των απολύσεων και οι νέες περικοπές των συντάξεων και οτιδήποτε άλλο απαιτηθεί (από το ΔΝΤ) για να υπάρξει μια σχετικής απόδοσης ρύθμιση για το χρέος μελλοντικά.

Αυτό άλλωστε είναι και το άλλοθι που χρησιμοποιούν και οι βουλευτές για να ψηφίζουν χωρίς αντιρρήσεις ο,τι έρχεται στην Βουλή. Άλλοθι, ενδεχομένως για τον εαυτό τους (τουλάχιστον για κάποιους), αλλά κυρίως για την κοινή γνώμη. Κόβουμε μισθούς και συντάξεις, επιβάλλουμε αβάσταχτους φόρους, αλλά όλα αυτά γίνονται για έναν υπέρτατο λόγο, την ρύθμιση του χρέους. Αυτό περιλαμβάνει το αφήγημά τους.

Πίεση από εξωτερικούς παράγοντες (όπως οι δανειστές) δεν υπάρχει. Η όποια πίεση αφορά στην εφαρμογή του μνημονίου, αλλά το χαλάκι δεν θα τραβηχθεί γι αυτό, δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση. Και γιατί άλλωστε ; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί έστω με μικρές καθυστερήσεις τις μνημονιακές προβλέψεις και ο,τι έχει ζητηθεί από τους δανειστές. Η υλοποίηση συνοδεύεται από δήθεν κλάματα και λυγμούς, αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Το πιο σημαντικό είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές αντιδράσεις, δεν κουνιέται φύλλο.

Για το χρέος και την ρύθμισή του πολλά λέγονται και ακούγονται, αλλά η ουσία περιγράφεται στις αποφάσεις του Eurogroup τον περασμένο Μάιο. Σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο μετά το 2018 και εφόσον εφαρμοστεί επιτυχώς το πρόγραμμα (σ.σ. μνημόνιο) θα εφαρμοστεί μια ακόμη δέσμη μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους (η μεγαλύτερη εξομάλυνση για τα δάνεια του EFSM και η σταδιακή επιστροφή των κερδών των ομολόγων που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες). Ένας επιπλέον παράγοντας που συντελεί στην βεβαιότητα ότι οποιαδήποτε ρύθμιση και αν υπάρξει, αυτό δεν θα συμβεί πριν το 2018, είναι και οι Γερμανικές εκλογές.

Η κυβέρνηση θα πορεύεται με το μύθευμα ότι η ρύθμιση για το χρέος έρχεται σύντομα πιστεύοντας ότι μπορεί να επανακάμψει στην κοινωνία. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνει. Όσοι ψηφοφόροι της (του Σεπτεμβρίου) έφυγαν, έκλεισαν την πόρτα οριστικά. Δεν το καταγράφουν αυτό μόνο οι δημοσκοπήσεις. Το περιγράφει και μια λογική σκέψη. Κανένας συνταξιούχος, μισθωτός, άνεργος δεν θα ξανασκεφτεί να τους ψηφίσει ακόμα και αν το χρέος ρυθμιζόταν αύριο το πρωί. Γι αυτούς προέχει ως αξιολογικό κριτήριο, η επιβίωση και η δραματική επιδείνωση των όρων της και τίποτα άλλο.  

Όταν ο Σόϊμπλε ζηλεύει τις ελληνικές συντάξεις και τα νοσοκομεία!

Την ώρα που η κυβέρνηση παζαρεύει με την τρόικα τα εργασιακά, ο Βόλφανγκ Σόιμπλε κατακεραυνώνει την Κομισιόν ότι ευνοεί τις δημόσιες επενδύσεις, το ΔΝΤ ότι υπονομεύει την ανάπτυξη με ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους και την Ελλάδα ότι δεν εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στα εργασιακά και στους κανόνες της αγοράς και ότι ζει πάνω από τις δυνατότητές της. Τουλάχιστον σ αυτό το τελευταίο έχει δίκιο!

Ο αντιπαθέστατος αυτός τύπος, που είναι η αντιπροσώπευση της γερμανικής νοοτροπίας της αυστηρότητας στους κανόνες ακόμα κι αν οι κανόνες βλάπτουν, νόμιζε ότι τα είπε όλα στο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Συνέδριο της Φραγκφούρτης, αλλά στην πραγματικότητα είπε μόνο τα μισά.

Όσον αφορά στήν Κομισιόν και τις δημόσιες επενδύσεις, που αποτελούν την καθαρή Κεϋνσιανή απάντηση στην ύφεση και τη λιτότητα, ο δρ Σόϊμπλε είναι τυχερός που ο Τζον Μέϊναρντ Κέυνς έχει πεθάνει και δεν είναι εδώ για να του θυμίσει πώς σώθηκαν και σώζονται οι πολίτες από τους τζόγους που παίζουν οι τραπεζίτες και οι κυβερνήσεις στα χρηματιστήρια και στα παράγωγα με τα χρηματοπιστωτικά αποθέματα των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.

Επειδή ο δρ Σόϊμπλε είτε ξεχνάει πώς ξεκίνησε η κρίση από την αμερικανική φούσκα και την ευρωπαϊκή έκθεσή της στις ευρωπαϊκές οικονομίες, είτε είναι οπαδός των τζογαδόρων τραπεζικών και εξωθεσμικών παικτών, που έπαιξαν τα ομόλογα των ευρωπαϊκών κρατών, έτσι ώστε να κερδοσκοπήσουν,πουλώντας ακριβά και αγοράζοντας πάμφθηνα κρατικά χρέη.

Προφανώς ο δρ Σόϊμπλε δεν ξέρει τίποτε και για το PSI, το κούρεμα που μετέτρεψε τα χρέη προς ιδιώτες και τράπεζες σε χρέη προς πολίτες, δηλαδή προς κράτη και που έβγαλε από την πλάτη των τραπεζιτών, κυρίως, το άγος να τους οφείλονται αμφισβητούμενης πληρωμής δισεκατομμύρια. Ενώ των πολιτών οι τσέπες μπορούν να κουρευτούν χωρίς να χάσει κανένας από τους κεφαλαιούχους υποστηρικτές του «μαύρου» Γερμανού. Όχι όμως και των Γερμανών πολιτών!

Εδώ βρίσκεται και η πεισματική αντίρρησή του στο κούρεμα του ελληνικού χρέους, που θα σήμαινε κούρεμα των προϋπολογισμένων στο γερμανικό δημόσιο δισεκατομμυρίων, που φέσωσε ο ίδιος τους Γερμανούς πολίτες, μεταφέροντάς τα από τις γερμανικές ιδιωτικές τράπεζες.

Ο δρ. «οικονομικός θάνατος», όμως, δήλωσε σε υψηλούς τόνους ότι «αυτό το οποίο δεν γίνεται είναι ότι η Ελλάδα δεν εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στα εργασιακά και στους κανόνες που διέπουν την αγορά της.» Και σ αυτό δυστυχώς έχει δίκιο.

Έχει δίκιο ο δρ«οικονομικός θάνατος» όχι επειδή αυτά τα τρία που επισημαίνει είναι απαιτήσεις δικές του ή της τρόικας, αλλά επειδή αυτές οι δυσλειτουργίες της ελληνικής οικονομίας είναι από τους βασικούς υπαίτιους της ελληνικής κατάντιας, που θα έπρεπε να διορθώσει οποιαδήποτε υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση από μόνη της σαν υποχρέωσή της προς τη χώρα και όχι σαν υποχρέωσή της προς δανειστές.

Του έχουν δώσει το δικαίωμα να έχει δίκιο όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις που αδιαφόρησαν για την Ελλάδα και τη βύθισαν σε ελλείμματα και χρέη και τη μετέτρεψαν σε χώρα μη παραγωγής. Εδώ και χρόνια.

Παρουσιάζω, λοιπόν εδώ έναν πίνακα με το τι δεν έχουν κάνει ήδη τέσσερις (4) ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και έξι (6) χρόνια κρίσης για να βάλουν μπρός την οικονομία σε υγιέστερες βάσεις από τις βάσεις του αντιπαραγωγικού επιδοτούμενου και δανειοδοτούμενου δημοσιοκεντρικού κράτους, που είχαμε.

Επειδή, η ελληνική κρίση, θυμίζω δεν ήταν κρίση χρέους αλλά ελλείμματος στον προϋπολογισμό εξ αιτίας του πολύ υψηλού κόστους λειτουργίας μιας κρατικοκεντρικής οικονομίας, που έπρεπε να ταϊζει αεριτζήδες υπαλλήλους, αεριτζήδες συνδικαλιστές, αεριτζήδες μεσάζοντες, αεριτζήδες επιχειρηματίες και πανάκριβες υπηρεσίες εξ αιτίας του πολύ υψηλού κόστους υπερτιμολογήσεων, λαδωμάτων, φοροδιαφυγής, μιζών και «αέρα».

Ένα πάρτυ μεταξύ πολιτικής, υπαλληλικής και επιχειρηματικής διαπλοκής. Φυσικά, με την ευγενική προσφορά γερμανικών, γαλλικών, αμερικάνικων, βρετανικών, ολλανδικών, αραβικών και ανατολικών εταιριών, που συμμετείχαν χρηματοδοτώντας όλο το κύκλωμα της διαφθοράς. Το οποίο πλήρωνε κατά κύριο λόγο ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα και οι συνταξιούχοι. Οι σχετικοί πίνακες είναι διαθέσιμοι για όσους ξέχασαν σε ποια χώρα ζούσαμε.

Αλλά, στο προκείμενο, εδώ και έξι (6) χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ έχουν μαδήσει τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα κυρίως, και ελαφρύτερα στον δημόσιο, και ενώ έχουν ρημάξει τις συντάξεις και την οποιαδήποτε εγχώρια παραγωγή με την υπέρογκη φορολογία, έχοντας έτσι απαξιώσει τα εισοδήματα, επομένως και την αγορά αξιών και αγαθών, δεν έχουν κάνει τίποτε έως ελάχιστα για να πολεμήσουν τις αγκυλώσεις του πελατειακού κράτους σε ένα κάρο τομείς.

Επειδή ακριβώς όλο τους το μέλημα είναι να προστατέψουν μέχρις εσχάτων αυτό το πελατειακό κράτος.

21 μέτρα, που αποφεύγονται

Έτσι, οι κυβερνήσεις, και φυσικά και αυτή, κωλυσιεργούν, καθυστερούν ή δεν κάνουν τίποτε σε τουλάχιστον 21 νευραλγικούς τομείς:

Άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων

Αποκομματικοποίηση δημόσιου τομέα

Αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων

Αναδιάρθρωση, συγχώνευση ή κατάργηση κατακερματισμένων και ανενεργών δημόσιων υπηρεσιών.

Ενιαίο μισθολόγιο. Δεν εφαρμόζεται ούτε στον στενό, ούτε στον ευρύτερο τομέα, ούτε στις ΔΕΚΟ.

Θεσμοθέτηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Μεταρρύθμιση για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απονομή δικαιοσύνης.

Χτύπημα στο λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων.

Αποτελεσματικό σχέδιο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής μεγάλου πλούτου και επαγγελματιών.

Στελέχωση των φοροελεγκτικών μηχανισμών και υπηρεσιών και προσλήψεις.

Μέτρα για καταπολέμηση της αδήλωτης και υποαμοιβόμενης εργασίας με αντίστοιχους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Στελέχωση της επιθεώρησης εργασίας και οργανόγραμμα δράσης.

Ενιαίο Εθνικό κτηματολόγιο.

Εθνικό σχέδιο προώθησης εξαγωγών.

Εκκαθάριση του γραφειοκρατικού πλαισίου που φρενάρει την επιχειρηματικότητα.

Νομικό και κανονιστικό πλαίσιο διευκόλυνσης επιχειρηματικότητας και επενδύσεων.

Απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, χωρίς κρατικό πάτρωνα, με αυστηρό δημόσιο έλεγχο.

Ενοποίηση της μηχανοργάνωσης όλων των υπηρεσιών του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων.

Κλειστά, ενοποιημένα νοσήλια στα νοσοκομεία.

Ηλεκτρονική πλατφόρμα για τις δημόσιες συμβάσεις και τις πρακτικές σχέσεις του πολίτη με το δημόσιο.

Νομική και θεσμική ενίσχυση των Ανεξάρτητων Αρχών.

Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει δεκάδες παρεμβάσεις που καρκινοβατούν για να γίνει το ελληνικό κράτος Κράτος. Κυρίως στους νευραλγικούς τομείς της Υγείας και της Παιδείας, που εμφανίζουν εικόνα καταστροφής χωρίς ελπίδα στο ορατό μέλλον και οι οποίοι είναι παραγωγοί μεγάλου πλούτου (μέσω της γνώσης και της προσέλκυσης επενδύσεων) αν τους αξιοποιήσει κανείς χωρίς στενόμυαλες πολιτικές.

Δεν είμαι σίγουρος ότι ο δρ Σόϊμπλε είχε στο νου του τον κατάλογο που παράθεσα, ούτε και ότι έχει ο ίδιος κανένα ενδιαφέρον αν ζεί ή πεθαίνει ο Έλληνας πολίτης. Γι αυτόν, θα μπορούσε να ζει εδώ ένας οποιοσδήποτε λαός. Αρκεί να τηρεί τους κανόνες του...

Από τους κανόνες του κ Σόϊμπλε, όμως, λείπει ένας βασικός.

Τα προϊόντα εισαγωγής δε φτηναίνουν…

Είπε χτες ότι οι Έλληνες ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Πραγματικά, δεν έχει άδικο. Είναι απορίας άξιο πώς μια ολόκληρη τρόϊκα και ένας παντοδύναμος Γερμανός υπουργός Οικονομικών έχουν καταφέρει να διαλύσουν το εισόδημα του μέσου Έλληνα, αλλά δεν έχουν καταφέρει να φτηνύνουν τα προϊόντα που αγοράζει ο μέσος Έλληνας από τα σούπερ μάρκετ και την υπόλοιπη αγορά. Η πλειονότητα των οποίων προέρχεται από τις χώρες τους!

Οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης έχουν περίεργη συμπεριφορά όταν αφορούν σε υπηρεσίες και αγαθά που προωθούνται από δανειστές προς δανειζόμενους. Οι οποίοι θα μπορούσαν να ισορροπήσουν αν οι δανειζόμενοι σταματούσαν να αγοράζουν τα προϊόντα των δανειστών.

Αλλά, αυτό θα εκλαμβανόταν σαν μποϋκοτάζ από τους δανειστές και προφανώς δεν θα συμβάδιζε με τους κανόνες, που τόσο πολύ αρέσουν στον δρ Σόϊμπλε.

«Γιατί οι κανόνες είναι αξιοσέβαστοι όταν μας συμφέρουν. Όταν ήμασταν μια διαλυμένη χώρα εξ αιτίας των ηγετών μας και του λαού μας δεν πείραζε αν δεν πληρώναμε τα χρέη μας σ αυτούς που καταστρέψαμε, προκειμένου να ορθοποδήσουμε.»

«Και, όταν οι δικές μας εταιρίες πολεμικού και μη υλικού διαφθείρουν κυβερνήσεις – και όχι μόνο τις ελληνικές -  και υποχρεώνουν ξένους λαούς να πληρώνουν ακριβότερα υπηρεσίες και αγαθά, σχεδόν μονοπωλιακά, είναι διεφθαρμένοι εκείνοι που διαφθείρουμε,και εμείς είμαστε απλώς επιχειρηματίες που κάνουμε τη δουλειά μας, σύμφωνα με τους κανόνες. Ας μη διαφθείρονταν!»

Φυσικά. Τους κανόνες του κ Σόϊμπλε, ο οποίος μπορεί δυστυχώς να κουνάει το δαχτυλάκι του μόνο και μόνο επειδή οι Έλληνες πολιτικοί και κυβερνήτες τού το επιτρέπουν με την ανευθυνότητα, τον τυχοδιωκτισμό τους και την παντελή έλλειψη πατριωτικής συνείδησης στην πράξη.

«Οι Έλληνες έχουν υψηλότερες κοινωνικές παροχές και συντάξεις απ όσες απολαμβάνουν οι Γερμανοί πολίτες», είπε στη Φραγκφούρτη ο δρ Σόϊμπλε. Ευχαρίστως να τον νοσηλεύσουμε σε οποιοδήποτε κρατικό νοσοκομείο επιθυμεί. Και να του δώσουμε να ζήσει τον εαυτό του και τους άνεργους από το σόϊ του με τη σύνταξη ενός Έλληνα συνταξιούχου. Για να δει τη γλύκα.

Γιατί εμείς τους αρρώστους μας και τους συγγενείς μας δεν τους πετάμε στο δρόμο και στα ιδρύματα, όπως τους πετάνε οι κανόνες του δραΣόϊμπλε στην πατρίδα του και όπως πάνε να τους πετάξουν οι νόμοι που ψηφίζουν οι κυβερνήτες μας.

Και σ αυτό τουλάχιστον κρατάμε ακόμα με νύχια και δόντια ένα πλεόνασμα ανθρωπιάς. Παλεύοντας και με τον κ Σόϊμπλε και με τους άχρηστους κυβερνήτες μας.

Γ Παπαδόπουλος-Τετράδης

Πέθανε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος

Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος εξέπνευσε στις 23:18 , στο Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», όπου νοσηλευόταν, από επιπλοκές πνευμονίας.

Είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο την Πέμπτη, 17 Νοεμβρίου, «με εμπύρετο και σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια». Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από «αμφοτερόπλευρη πνευμονία εξ εισροφήσεως». Η υγεία του ήταν ήδη επιβαρυμένη και παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε και παρουσίασε ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων.

Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος

Πρόεδρος της Δημοκρατίας

1995-2000 / 2000-2005

O Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα στις 15 Αυγούστου 1926. Πατέρας του ο Δημήτριος Στεφανόπουλος, δικηγόρος, ο οποίος διετέλεσε βουλευτής και υπουργός, μητέρα του η Βρισηϊς Φιλοπούλου.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1954 άσκησε ενεργό δικηγορία μέχρι το 1974, ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών. Αρχισε να πολιτεύεται στις εκλογές του 1958 με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αχαΐας το 1964. Επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας, με τη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) στις εκλογές του 1974, 1977, 1981 και 1985. Διετέλεσε Γραμματεύς της Κοινοβουλευτικής ομάδος και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος από το 1981 μέχρι το 1985.

Το 1974 μετέσχε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως υφυπουργός Εμπορίου. Τα επόμενα επτά χρόνια υπήρξε μέλος των κυβερνήσεων της ΝΔ ως υπουργός Εσωτερικών από το Νοέμβριο του 1974 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1976, υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (Σεπτέμβριος 1976 - Νοέμβριος 1977) και υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (1977-1981).

Τον Αύγουστο του 1985, ο Κ.Στεφανόπουλος αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία και στις 6 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους ίδρυσε το κόμμα της Δημοκρατικής Ανανέωσης (ΔΗΑΝΑ). Εξελέγη βουλευτής Α' Αθηνών στις εκλογές του 1989, ενώ παρέμεινε πρόεδρος του κόμματος αυτού μέχρι τον Ιούνιο του 1994, οπότε το κόμμα αυτό ανέστειλε τη δράση του.

Εν όψει των προεδρικών εκλογών του 1995, το κόμμα της Πολιτικής Ανοιξης (ΠΟΛΑΝ) πρότεινε και στήριξε ως υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, τον Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο ο οποίος με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ εξελέγη στις 8 Μαρτίου 1995, κατά την τρίτη ψηφοφορία, με 181 ψήφους ως ο πέμπτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στις 10 Μαρτίου 1995. Στο διάστημα της Προεδρίας του ταξιδεύει τακτικά στο εσωτερικό της χώρας. Επίσης κάθε χρόνο πραγματοποιεί 3 με 4 επισήμους επισκέψεις σε άλλες χώρες και δέχεται ίσον αριθμό επισκέψεων ξένων Αρχηγών Κρατών. Δέχεται πολλούς επισκέπτες στο Προεδρικό Μέγαρο, απαντά σε όλες τις επιστολές που του απευθύνονται και υποδέχεται στο Προεδρικό Μέγαρο μαθητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης από σχολεία όλης της χώρας.

Επανεξελέγη στο Προεδρικό αξίωμα στις 8 Φεβρουαρίου 2000 με την πρώτη ψηφοφορία αφού έλαβε 269 ψήφους επί 298 παρόντων βουλευτών.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της θητείας του συνέχισε να κατοικεί στην ιδιωτική κατοικία του, μαζί με το μεγαλύτερο γυιό του, τη νύφη του και τα δυο εγγόνια του. Μετά την αποχώρησή του από την Προεδρία της Δημοκρατίας έδινε το «παρών» στο λιτό γραφείο του, στο κέντρο της Αθήνας, όπου μετέφερε τα έπιπλά του από το δικηγορικό του γραφείο στην Πάτρα.

Νυμφεύθηκε την Τζένη Στουνοπούλου. Έζησαν μαζί 29 χρόνια, μέχρι το θάνατό της το 1988 και απέκτησαν τρία παιδιά.     

Πηγή

Οι πολίτες πιστεύουν ότι «Ο Ομπάμα δεν θα φέρει την Άνοιξη»

Τι απάντησαν οι Έλληνες σε δημοσκόπηση σχετικά με την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στην Αθήνα

Αν και οι Έλληνες τείνουν προς τον φιλοαμερικανισμό τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι παραμένουν υπέρ των στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία. Και δεν περιμένουν κάποια λύση μετά από την επίσκεψη Ομπάμα.

Αυτά προκύπτουν στη δημοσκόπηση της Κάπα Research, την οποία δημοσιεύει το «Βήμα», το 75,5% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι η επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα δεν θα έχει καμία επίδραση στην αντιμετώπιση της κρίσης. Η έρευνα έγινε στις 11-12 Νοεμβρίου, δηλαδή πριν από την άφιξη του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου στη χώρα μας (15/11).

Το 41,5% πιστεύει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της τα οικονομικά της προβλήματα, ενώ το 34% πιστεύει ότι η χώρα θα πρέπει να στηρίζεται κυρίως στην ΕΕ.

Από το 2010, όταν το 38% έτεινε προς τον φιλοαμερικανισμό, πλέον το 2016 το 56% των Ελλήνων  έχει τέτοια στάση. Σε ό,τι αφορά τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, το 41,5% δηλώνει δυσαρέσκεια για τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ το 78% εκτιμά ότι η προεδρία του θα έχει αρνητική και μάλλον αρνητική επίδραση για την Ευρώπη.

Πάντως, το 47,5% πιστεύει ότι συμφέρει περισσότερο την Ελλάδα να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία, ενώ το 39,5% προτιμά την Κίνα, το 36,5% τις ΗΠΑ και το 20% τη Γερμανία. Η δημοφιλέστερη χώρα για τους Ελληνες είναι η Γαλλία (75%), με τη Βρετανία (61,5%) και τη Ρωσία (61%) να ακολουθούν, ενώ η Γερμανία έπεσε κατά 34,5 μονάδες από το 2005 μέχρι σήμερα.   

Ζητείται ανθρωπιά..!

Του Σταύρου Φυντικάκη

Την παρακάτω ιστορία - θρύλο μου την αφηγήθηκε ο "Σφακιανόγιαννης" ένα απομεσήμερο, σε ένα Κρητικό ταβερνείο στην Ακρόπολη της Κισσάμου, την αρχαία Πολυρρήνια ..!

Λέει λοιπόν ο θρύλος:

Κάποτε βάδιζαν στο δάσος ο αέρας το νερό και η ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Κάπου εκεί που βάδιζαν μέσα στη πυκνή βλάστηση του δάσους αναρωτήθηκαν πως θα ξαναβρεθούν εάν κάποια στιγμή χαθούν και χωριστούν τα μονοπάτια τους.

Λέει λοιπόν ο αέρας εμένα εάν χαθούμε θα με βρείτε στα φύλλα του ευκαλύπτου.!

Το νερό με τη σειρά του λέει ότι εμένα θα με βρείτε στα βούρλα εκεί που είναι το έλος .!

Έρχεται και η σειρά της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ και λέει! :"ΕΜΕΝΑ ΕΑΝ ΜΕ ΧΑΣΕΤΕ ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΒΡΕΙΤΕ...!

Αφιερωμένο σε όλους τους πολιτικούς και κυρίως στα εναπομείναντα Κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που με τις αποφάσεις του φτωχοποιούν ολόκληρη την κοινωνία, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις των δανειστών, δείχνουν να την έχουν απολέσει προ πολλού και δυστυχώς όσο και εάν προσπαθήσουν, δεν θα μπορέσουν να την ξαναβρούν....ΠΟΤΕ..!

Αναρωτιέμαι αλήθεια πόση ανθρωπιά κρύβουν οι αποφάσεις   των αποτυχημένων  πολιτικών  και τεχνοκρατών, που δήθεν διαπραγματεύτηκαν «σκληρά» με τις «δυνάμεις κατοχής..» έως ότου χάσει και ο τελευταίος συνταξιούχος τα δεδουλευμένα της ζωής του, ο κάθε Έλληνας νοικοκύρης την περιουσία  του, η χώρα τη Δημόσια περιουσία της (υποθηκεύτηκε για 99 χρόνια..στο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας..!) και την Εθνική της κυριαρχία ..?

Αλήθεια πόση ανθρωπιά έχουν οι σημερινοί Κυβερνώντες που έκοψαν το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ),  που θεσπίστηκε ειδικά για  να στηρίξει το εισόδημα των χαμηλοσυνταξιούχων και να έχουν το απύθμενο θράσος να υπερασπίζονται την απόφασή σου αυτή Κυβερνητικά στελέχη, λέγοντας δημόσια ότι κακώς το ελάμβαναν..!

Αλήθεια πόση Ανθρωπιά κρύβουν οι αποφάσεις της βίαιης φτωχοποίησης του Ελληνικού λαού, (τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας), χάνοντας την  αξιοπρέπειά του και τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά του..?

Αλήθεια πόση ανθρωπιά  έχεις όταν  μετατρέπεις την χώρα σου σε διεθνή επαίτη, εκλιπαρώντας την παγκόσμια οικονομική ελίτ του διεθνούς κεφαλαίου για απομείωση του χρέους …,που οι ίδιοι τεχνηέντως δημιούργησαν, με στόχο την υποδούλωση  της, αντί να προβαίνεις σε παράλληλες ενέργειες  δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και μονάδων  παραγωγής  .. με παράλληλο εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης..?

Αλήθεια πόση ανθρωπιά έχουν υπουργοί και Κυβερνητικά στελέχη τέως και νυν, που υιοθέτησαν και υιοθετούν και εφαρμόζουν νόμους, γραμμένους και μεταφρασμένους στο Βερολίνο, με στόχο, την αιχμαλωσία του Έλληνα, που αδυνατεί, λόγω φτώχειας, να ανταπεξέλθει στις φορολογικές και λοιπές του υποχρεώσεις ?

Πιστεύει αλήθεια το παλιό πολιτικό σύστημα..,  ότι επειδή ο κόσμος αποδοκιμάζει την πολιτική των τωρινών Κυβερνώντων, η κοινωνία και οι πολίτες έχουν κοντή μνήμη και είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν και πάλι στο κάλεσμά τους.., εάν δεν αλλάξουν πολιτική θεώρηση σχετικά με τα πεπραγμένα του παρελθόντος  και δεν προσπαθήσουν με πειστικά επιχειρήματα και σχέδιο, ότι μέλημά τους θα είναι, να απεγκλωβίσουν την χώρα από τα νύχια των διεθνών τοκογλύφων, για την ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας και της χαμένης αξιοπρέπειας του λαού της..?

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ  ένα ωραίο σύνθημα της δεκαετίας του 70 που μάλλον στην πορεία ξεχάστηκε από κάποιους... εκτός και εάν κάποιοι λόγω της παγκοσμιοποίησης πιστεύουν κάτι άλλο..!

Η ανθρωπιά βέβαια δεν διδάσκεται αλλά καλλιεργείται...! Σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι έγιναν σπουδαίοι, επειδή κατέκτησαν την εξουσία, με ψέματα και παραπλανητικές υποσχέσεις να θυμούνται όμως αυτό : "'ότι κι αν κάνεις - ότι κι αν είσαι - εάν δεν είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ - είσαι ένα ΤΙΠΟΤΑ"...!"