ΕTE: Πρώτα το νέο οργανόγραμμα, μετά η εθελουσία

Mέσα στο επόμενο 10ήμερο εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθούν οι αλλαγές στο οργανόγραμμα. Εστίαση στην κατάργηση διευθύνσεων. Μετά τις 10 Δεκεμβρίου το πρόγραμμα εθελουσίας. Τα βασικά χαρακτηριστικά του.

ETE: Πρώτα το νέο οργανόγραμμα, μετά η εθελουσία

Μετά την ολοκλήρωση των αλλαγών στο οργανόγραμμα του ομίλου Εθνικής θα ξεκινήσει το νέο πρόγραμμα εθελουσίας, το οποίο θα απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους των εν Ελλάδι δραστηριοτήτων, με την προϋπόθεση ότι έχουν προϋπηρεσία τουλάχιστον τριών ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Εθνική υλοποιεί ήδη την απόφαση για ένα πιο λιτό οργανόγραμμα, που να αντικατοπτρίζει τόσο τον περιορισμό των δραστηριοτήτων του ομίλου στο εξωτερικό, όσο και τη συρρίκνωση των δραστηριοτήτων στο εσωτερικό, μετά από επτά χρόνια ύφεσης.

Το νέο οργανόγραμμα προβλέπει κατάργηση τουλάχιστον 12 διευθύνσεων της τράπεζας και μικρότερες σε αριθμό συγχωνεύσεις Γενικών Διευθύνσεων. Η εξοικονόμηση δαπανών θα προέλθει κατά κύριο λόγο από την πρώτη δράση, η οποία θα απελευθερώσει προσωπικό που μπορεί εν συνεχεία να προσεγγίσει με διαφορετική οπτική τα κίνητρα του προγράμματος εθελουσίας.

Οι αλλαγές εκτιμάται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί εντός του επόμενου 10ημέρου και αμέσως μετά θα κινηθεί η διαδικασία οριστικοποίησης του προγράμματος εθελουσίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το πρόγραμμα θα αρχίσει να τρέχει μετά τη 10η Δεκεμβρίου. Σημειώνεται ότι η δράση έχει ήδη εγκριθεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Η Εθνική, όπως αποκάλυψε η στήλη Χαμαιλέων, εξετάζει το ενδεχόμενο να δώσει, ως έξτρα κίνητρο για εργαζόμενους που θα κάνουν χρήση του προγράμματος εθελουσίας και θα πληρούν κάποιες προϋποθέσεις, την προκαταβολή μέρους του εφάπαξ (σ.σ. της τάξης του 20% με 30%).

Για να συμβεί, όμως, κάτι τέτοιο θα πρέπει ο Λογαριασμός Επικούρησης Προσωπικού ΕΤΕ, το ταμείο δηλαδή επικουρικής ασφάλισης, να δώσει τα λεφτά.

Πρόκειται για ταμείο που έχει εξαιρεθεί από την ένταξη στο ΕΤΕΑ και αντιμετωπίζει προβλήματα διαχείρισης ρευστότητας λόγω, μεταξύ άλλων, της εξυπηρέτησης υψηλού δανεισμού που έχει λάβει από Εθνική και Eurobank. Για να εξοικονομηθούν χρήματα, το ταμείο ζητάει να υπάρξει ρύθμιση των δανείων, κάτι όμως που απαιτεί την εκ νέου λήψη εγκρίσεων από τα αρμόδια υπουργεία.

Το πρόγραμμα εθελουσίας θα είναι ανοικτού τύπου. Θα απευθύνεται, δηλαδή, σε όλους τους εργαζόμενους του εν Ελλάδι ομίλου με τουλάχιστον τρία χρόνια προϋπηρεσία και θα δίνει τη δυνατότητα είτε άμεσης αποχώρησης, είτε διετούς ή τριετούς άδειας με καταβολή μέρους του μισθού και εν συνεχεία αποχώρηση. Το πλαφόν αποζημίωσης ορίστηκε στις 180.000 ευρώ.

Σημειώνεται ότι η Εθνική σχημάτισε στο δ' τρίμηνο της χρήσης 2015 πρόβλεψη ύψους 118 εκατ. ευρώ για το πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου. 

Χρήστος Κίτσιος

Έρχεται η «καφρίλα» της Μαύρης Παρασκευής

Η «ΜΑΥΡΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ – ΕΙΝΑΙ ΚΑΦΡΙΛΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ

 Aνακοίνωση ΣΥΒΧΨΑ με αφορμή τη “black Friday” των public

Με περίσσια περηφάνια η αλυσίδα πολυκαταστημάτων «Public» μέσα από μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό ότι στις 25/11 φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη “black Friday”.

Πρόκειται για έναν προερχόμενο εξ Αμερικής θεσμό με «μοναδικές προσφορές για λίγες ώρες». Το νέο αναμεταδίδεται από ένα σωρό ενημερωτικά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα σαν μια πρωτοποριακή κίνηση…

Ωστόσο, κανείς δε φαίνεται να το ψάχνει λίγο παραπάνω για το τί πραγματικά σημαίνει αυτή η “black Friday” τόσο σε σχέση με τις καταναλωτικές συνήθειες που διαμορφώνει, όσο και σε σχέση με τη δοκιμασία που συνιστά για τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Ούτε και κάνει κάποιες αναφορές στις χαοτικές καταστάσεις που διαμορφώνονται μέσα στα καταστήματα (στο διαδίκτυο υπάρχουν άπειρα σχετικά videos) ή ακόμα και για τους θανάτους και τους τραυματισμούς που έχουν συντελεστεί και σχετίζονται με αυτή (7 και 98 αντίστοιχα τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ).

Οι καταναλωτές, που μπορεί να περιμένουν και ώρες έξω από τα μαγαζιά για να προλάβουν τις προσφορές, καταλήγουν να ποδοπατιούνται και να πλακώνονται κυριολεκτικά μεταξύ τους. Και βέβαια η μανία τους παίρνει σβάρνα και τους εργαζόμενους, που πέρα από τον υψηλό και εντατικοποιημένο φόρτο εργασίας που τους επιβάλλεται στο πλαίσιο της “black Friday”, έχουν να εξυπηρετήσουν-αντιμετωπίσουν τους λυσσασμένους καταναλωτές. Αλλά ουσιαστικά και τις σωματικές επιθέσεις τους στο πέρασμα τους από τους διαδρόμους στην αναζήτηση των προσφορών. Μάλιστα, το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου καταναλωτές.

Αυτός είναι λοιπόν ο θεσμός που με τόση περηφάνια τα public φέρνουν στην Ελλάδα. Προφανώς, αυτό το κρούσμα εργοδοτικής καφρίλας δεν αποτελεί μια εξαίρεση. Είναι μια πτυχή -και μάλιστα κάπως «μαύρη»- της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών και του καπιταλιστικού συστήματος απέναντι στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Έρχεται να συμπληρώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την ορθοστασία,…

Κι αν εμείς σαφώς και δεν έχουμε κάποιο ζήτημα με τις «καλές τιμές», μιλώντας για τις «ευκαιρίες» που προσφέρει το public στο πλαίσιο της “black Friday” (και μάλιστα σε μια περίοδο που σημειώνει κερδοφορία), ο νους μας πάει αυτόματα στους «μισθούς-ψίχουλα» που προσφέρονται στους συναδέλφους μας. Φαίνεται ότι για την εργοδοσία των public οι «καλές τιμές» πάνε πακέτο με την κακή-εξευτελιστική τιμή της δουλειάς των εργαζομένων της.

Από την πλευρά μας δε θα σταματήσουμε να καταδεικνύουμε την εργοδοτική ασυδοσία και να προσπαθούμε να βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν. Και ήδη μέσα στο 2016 καταδείξαμε ακόμα μια καφρίλα της εργοδοσίας των public, όταν ενώ επέβαλε στους συναδέλφους να δουλεύουν τις Κυριακές, διοργάνωσε διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα «οι δικές μας Κυριακές».

Απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας θα θέλαμε να τους προτρέψουμε να μην κάνουν τίποτε παραπάνω από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να γίνουμε τα θύματα ή οι θηριοδαμαστές στην καταναλωτική αρένα που στήνουν τα αδίστακτα αφεντικά.

Παράλληλα, καλούμε την εργοδοσία των public να δώσει ένα τέλος σε αυτά τα κρούσματα. Και σε κάθε περίπτωση την καθιστούμε υπεύθυνη για όποια προβλήματα προκύψουν, ιδίως στους συναδέλφους μας.

Τέλος, απευθυνόμενοι προς τους καταναλωτές δεν μπορούμε παρά να τους ζητήσουμε να αντιληφθούν και τη δική τους ευθύνη για τις χαοτικές-επικίνδυνες καταστάσεις που διαμορφώνονται τόσο στις “black Fridays”, όσο και σε άλλες στιγμές κοσμοπλημμύρας μέσα στα μαγαζιά. Επίσης, τους ζητάμε να μην κάνουν την παραμικρή επιθετική κίνηση προς τους συναδέλφους μας. Και τους σημειώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε τα προϊόντα της κανιβαλιστικής κατανάλωσης.

ΟΙ «ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΗΦΑΓΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΤΗΝΩΜΕΝΩΝ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΣύλλογοςΥπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Ολα τριγύρω αλλάζουνε. Εμείς;

γράφει  ο Θάνος Οικονομόπουλος

Δεν είναι εύκολο, και σίγουρα όχι ευχάριστο, να αποδεχθείς, να συμβιβαστείς, να προετοιμαστείς για να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου στη βάση του “αυτά πού ήξερες, ξέχασ’  τα...” και “υπάρχουν και χειρότερα...” μπροστά σου.

Αυτό απαιτεί, όμως, σήμερα ο ρεαλισμός και η ανάγκη προετοιμασίας (όχι μόνο ψυχολογικής...) για να μπορέσει κανείς να επιβιώσει σ’ ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία και απρόβλεπτα. Σε μιαν εποχή που πρέπει να είσαι αθεράπευτα αιθεροβάμων για να μην καταλαβαίνεις ότι η μέρες των “βεβαιοτήτων”, της ασφάλειας, της θαλπωρής της ρουτίνας, τέλειωσαν- αν υπήρξαν πράγματι ποτέ. Σε μια εποχή που ακόμη βρίσκεται στο ξεκίνημα της, και στην οποία τα “αδιανόητα”, όχι μόνο μπορεί να συμβούν. Συμβαίνουν ήδη...

Ο κόσμος, δεν ήταν ποτέ δίκαιος, ειρηνικός, εύκολος. Μια φευγαλέα αναδρομή στην ιστορία, σε βεβαιώνει περί αυτού. Οι άνθρωποι, όμως, είχαμε μια διαφορετική πρόσληψη του κόσμου. Πιο “εντόπια”, με προσλαμβάνουσες από την “γειτονιά” μας. Τα νέα και οι επιπτώσεις των  παγκόσμιων εξελίξεων και ανακατατάξεων, ήθελαν πολύ χρόνο για να κυκλοφορήσουν, να γίνουν “νέα πραγματικότητα” που έπρεπε να αφομοιωθεί. Με το προσδόκιμο ζωής σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από το σημερινό, γενιές ολόκληρες  δεν προλάβαιναν καν να μάθουν, πόσο μάλλον να βιώσουν, τις ανατροπές και τις επιπτώσεις αυτών των εξελίξεων.

Τα  αρκετά τελευταία χρόνια, οι αποστάσεις εκμηδενίστηκαν. Οι μεγάλες αλλαγές, προς το καλό ή το κακό, δεν χρειάζονται χρόνια ή αιώνες για να μαθευτούν και να σφραγίσουν την νέα “πραγματικότητα”. Παρακολουθούμε σε... ζωντανή μετάδοση τους πολέμους, ακούμε σε πραγματικό χρόνο τις απειλές που εκτοξεύονται, χάνονται περιουσίες στα χρηματιστήρια από μιαν απρόβλεπτη εκλογική ανατροπή χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά μας. Μια εικόνα “ξινισμένης”χειραψίας δύο ηγετών που μεταδίδεται ακαριαία σ’ ολόκληρο τον κόσμο, προειδοποιεί για τις πιθανότατες ριζικές και απρόβλεπτες ανακατατάξεις που μπορεί να συμβούν από στιγμή σε στιγμή...

Έχουμε, πλέον, αποδεχθεί (οι νεότεροι, σε απόλυτο βαθμό και καθόλου θεωρητικά) ότι στην διάρκεια του βίου του, ένας άνθρωπος θα υποχρεωθεί από τις εξελίξεις και την πρόοδο, ν’ αλλάξει τουλάχιστον 4-5 φορές επάγγελμα. Γιατί, λοιπόν (οι μεγαλύτεροι...) δεν αποδεχόμαστε ότι “αυτά που ξέραμε, πάνε...”; Ότι  η επίπλαστη ραστώνη του “καλά είμαστε, και θα συνεχίσουμε να είμαστε έτσι...” έχει εκπνεύσει προ πολλού; Ότι αυτά που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας φανταζόμασταν ότι μπορεί να μας τύχουν, μας... έτυχαν και βρισκόμαστε σε μια ατέρμονη διαδικασία ανακατατάξεων και επιδρομής των “αδιανόητων”;

Τα τελευταία περίπου 40 χρόνια, η Ευρώπη, η Δύση ολόκληρη σχεδόν, βίωσε μια πρωτοφανής περίοδο ειρήνης, οικονομικής ανάπτυξης, ευμάρειας, σιγουριάς και ασφάλειας. Αψυχολόγητα και χωρίς να μαθαίνουμε από την ιστορία (στη διάρκεια μόλις 30 ετών, από το 1910 μέχρι το 2040, η Ευρώπη και ο κόσμος έζησαν δυο τρομακτικούς πολέμους,μια κομβική επανάσταση, επαναχάραξη συνόρων, αφανισμό κραταιών αυτοκρατοριών, ανατροπή παραγωγικών μοντέλων, επαναπροσδιορισμό σχέσεων των συντελεστών της παραγωγής κ.λ.π.) αφεθήκαμε βολικά να βαυκαλιζόμαστε ότι από δω κι’ εμπρός, ο κόσμος θα πορεύεται κατά πως μάθαμε, προβλεπτά, σε μόνιμη ασφάλεια , με την βεβαιότητα πως κεκτημένα και σχεδιασμοί, δεν πρόκειται επ’  ουδενί να διαταραχθούν- τουλάχιστον όχι επί τα χείρω...

Η αχαλίνωτη υπερμεγέθυνση της οικονομικής εξουσίας (της χρηματοπιστωτικής, της “φούσκας”, όχι του παραγωγικού καπιταλισμού που αργά και με δυσκολίες τα έβρισκε τελικά με τον κόσμο της εργασίας) και η κυριαρχική επιβολή της στην πολιτική ( με εγκληματικές ευθύνες της τελευταίας...), αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε σε εκρηκτικές καταστάσεις, που οι “τεχνοκράτες” ηγέτες δεν θα μπορούσαν ή δεν θα ήθελαν να διαχειριστούν. Το αποτέλεσμα της σωρευμένης μελαγχολίας, θυμού, οργής των κοινωνιών, τα βλέπουμε να εξαπλώνονται και να παγιώνονται. Πολιτικές ηγεσίες  φοβικές και συντηρητικές, ιδεοληπτικές (αριστεράς και δεξιάς...), ποντάρουν πάνω σ’ αυτήν την ψυχολογική κατάπτωση των κοινωνιών, την εκμεταλλεύονται λαϊκίστικα ποντάροντας στον φόβο, δημιουργούν (η μεγιστοποιούν διαστροφικά) “εχθρούς”, τις ποδηγετούν...

Εδώ στην γωνιά μας, επιμένουμε να μην θέλουμε να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα-την δύσκολη, την απαιτητική, την αβέβαιη. Δίνουμε μάχες οπισθοφυλακών για να διατηρήσουμε “κεκτημένα” ξεπερασμένα από τις εξελίξεις. Φοβόμαστε τις μεταρρυθμίσεις, αναμφίβολα επώδυνες στην αρχή τους, και... ονειρευόμαστε κάποια μαγική επάνοδο στα “παλιά. Καλά χρόνια”! Αρνιόμαστε να αποδεχθούμε το νέο περιβάλλον, δεν ξέρουμε πώς να προσαρμοσθούμε και να το διαχειρισθούμε- και δεν υπάρχουν ταγοί να μας δείξουν το “πώς” και να μας συνεγείρουν , να μας  καθοδηγήσουν ώστε να συμβιώσουμε θετικά σ’ αυτό και τις νέες συνθήκες του.

Η πολιτική μας τάξη, συμπεριφέρεται λες και δεν βλέπει καν τι συμβαίνει στον περίγυρό μας, στον κόσμο! Ζητάμε (πάλι...) “πολιτική λύση” για τα ασφυκτικά προβλήματά μας από την Ευρώπη, την ώρα που τα θεμέλια αυτής της Ευρώπης δεν σείονται μόνο, αλλά ρηγματωμένα απειλούνται με πλήρη κατάρρευση. Το brexit,η Λεπέν,η επικείμενη ανατροπή δυνάμεων στην Ιταλία, η ραγδαία ενδυνάμωση εθνικιστικών φόβων,αισθημάτων και πολιτικών, δεν συνεκτιμώνται. Το “αδιανόητο” του Τράμπ και ότι αυτό πιθανόν προοιωνίζεται για την παγκόσμια- ήδη επίφοβη- ισορροπία, δεν προβληματίζει, ούτε φρονηματίζει. Ο απροκάλυπτος πλέον επεκτατισμός του Ερντογάν, με αιχμή του δόρατός του την Ελλάδα αλλά στόχο ολόκληρη την υπό διαρκή αναταραχή περιοχή μας, αντιμετωπίζεται αμήχανα, ασχεδίαστα. Ίσως τώρα, ο νέος αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών κ. Κατρούγκαλος, να τον συνετίσει, προειδοποιώντας τον ότι αυτός (και η κυβέρνηση...) “είναι και παραμένουν κομμουνιστές”! Ποιος ξέρει;

Στο παρελθόν, τέτοια αδιέξοδα λύνονταν δια του πολέμου. Σήμερα; Με την... επιφοίτηση του ...Αγίου Πνεύματος μάλλον απίθανη, οι “δοκιμασμένες λύσεις” προβάλλουν θελκτικές. Κι’ αυτό που ζούμε σήμερα, προανάκρουσμα πολέμου είναι. Χωρίς αχό κανονιών και μυρωδιά μπαρούτης...

Βερολίνο: «Δεν θα γίνει έκτακτη σύνοδος για την Ελλάδα»

To γερμανικό υπ. Οικ. διέψευσε στη DW τα περί έκτακτης συνάντησης πέντε υπ. Οικονομικών της ευρωζώνης για το θέμα του ελληνικού χρέους. «Βρισκόμαστε σε τακτική επαφή με τους εταίρους μας», διαβεβαιώνει το Βερολίνο.

Η γερμανική κυβέρνηση απέρριψε πληροφορίες που βγήκαν στο φως της δημοσιότητας από την εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου, σύμφωνα με τις οποίες την ερχόμενη Παρασκευή προγραμματιζόταν συνάντηση πέντε υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, δηλάδή της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας με την παράλληλη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με αντικείμενο τη συμμετοχή του ΔNT στο τρίτο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του εν λόγω γερμανικού υπουργείου προς την ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle «μια τέτοιου είδους συνάντηση δεν θα γίνει».

Σε διευκρινιστική ερώτηση, η ίδια εκπρόσωπος επεσήμανε ότι «το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται σε τακτική επαφή με τους εταίρους μας στην ευρωζώνη. Τη Δευτέρα προγραμματίζεται συνάντηση του Euroworkingroup και στις 5 Δεκεμβρίου σύνοδος του Eurogroup σε υπουργικό επίπεδο».

Η εκπρόσωπος πρόσθεσε ότι «παράλληλα γίνεται ανταλλαγή απόψεων σε όλα τα επίπεδα, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και ευκαιριακά σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες». Υπογράμμισε επίσης ότι σημαντικό είναι ότι «μια λεγόμενη έκτακτη συνάντηση, όπως αναφέρεται στη SZ, δεν θα γίνει.». Κατά τη διάρκεια του κυβερνητικού μπρίφινγκ της Τετάρτης η εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών διέψευσε εκ νέου το άρθρο της SZ.

Τι αναφέρει η SZ

Το γερμανικό υπ. Οικονομικών διέψευσε στη DW τα όσα αναφέρει η SZ για σύγκληση έκτακτης συνόδου για το ελληνικό χρέος

Το γερμανικό υπ. Οικονομικών διέψευσε στη DW τα όσα αναφέρει η SZ για σύγκληση έκτακτης συνόδου για το ελληνικό χρέος

Να υπενθυμίσουμε ότι η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου στο σημερινό της φύλλο κάνει λόγο για σύγκληση έκτακτης συνόδου πέντε υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας και Ολλανδίας ) με στελέχη του ΔΝΤ και εκπροσώπους της Κομισιόν και της ΕΚΤ την Παρασκευή στο Βερολίνο για να συζητηθεί το καίριο θέμα -κυρίως για τη γερμανική πλευρά- της οικονομικής συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Mάλιστα η γερμανική εφημερίδα σημειώνει: «Κυρίως για την γερμανική, αλλά και για την ολλανδική κυβέρνηση η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι υψίστης πολιτικής σημασίας. Υπενθυμίζουμε ότι η γερμανική βουλή είχε δώσει το περασμένο καλοκαίρι πράσινο φως στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα υπό την προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχει το Ταμείο στο πρόγραμμα. Όμως και το Ταμείο έχει θέσει ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή του την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Σε μια προσπάθεια προσέγγισης του ΔΝΤ οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης υποσχέθηκαν τον περασμένο Μάιο ελαφρύνσεις με τη μορφή μιας καλύτερης διαχείρισης του χρέους. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ωστόσο επιμένει σε μέτρα ρύθμισης του ελληνικού χρέους, μόνο αν κριθεί απαραίτητο και μετά το τέλος του προγράμματος το 2018».

Eιρήνη Αναστασοπούλου / ΣτέφανοςΓεωργακόπουλος

Συντάξεις, μισθοί και κατασχέσεις στο επικαιροποιημένο μνημόνιο -Ολα τα μέτρα «φωτιά»

Κρίσιμα ζητήματα, όπως οι αποδοχές των συνταξιούχων, οι οφειλές προς το Δημόσιο, οι μισθοί και οι προσλήψεις στο Δημόσιο, περιλαμβάνονται στο κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου που απέστειλαν οι δανειστές στην ελληνική κυβέρνηση και με το οποίο ζητούν να ληφθούν μέτρα-«φωτιά».

Την αποκάλυψη κάνει η «Καθημερινή», η οποία παραθέτει όλα τα μέτρα που ζητούν να λάβει η κυβέρνηση. Αυτά είναι:

αναπροσαρμογή των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων σύμφωνα με τις νέες παραμέτρους ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά στην προσωπική διαφορά που επικαλείται η κυβέρνηση

αναθεώρηση του τρόπου υπολογισμού του εφάπαξ

ολοκλήρωση του επανυπολογισμού έως το Δεκέμβριο του 2017

έκδοση του 35% των συντάξεων οι αιτήσεις για τις οποίες υποβλήθηκαν από τις 12 Μαΐου έως το τέλος Οκτωβρίου χωρίς παράλληλα να διακοπεί η έκδοση συντάξεων

άμεση έκδοση της υπουργικής απόφασης για μείωση κατά 430 εκατ. ευρώ των δαπανών για το ΕΚΑΣ

στρατηγικό σχέδιο για είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών έως το τέλος του 2017 με τη δημιουργία ειδικού λογισμικού που θα επιτρέπει την αυτόματη είσπραξη οφειλών και τις αυτόματες κατασχέσεις για τους οφειλές του Δημοσίου

να διαγραφούν όσα ληξιπρόθεσμα είναι ανεπίδεκτα είσπραξης

να νομοθετηθούν μέχρι τον Ιούνιο του 2017 οι ηλεκτρονικές συναλλαγές με υποχρεωτική χρήση POS

να αναπροσαρμοστούν οι αντικειμενικές αξίες μέχρι τον Ιούνιο λαμβάνοντας υπόψη τις εμπορικές αξίες

κατάργηση φοροαπαλλαγών και εξαιρέσεων που θα κριθούν αναποτελεσματικές από τη φορολογική διοίκηση και την τεχνική βοήθεια

να θεσπιστούν στο Μεσοπρόθεσμο 2017-2020 όρια για τη μισθολογική δαπάνη και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων τα οποία θα είναι συνεπή με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων

να υπάρξει νέος νόμος για την ολοκλήρωση του εξορθολογισμού των ειδικών μισθολογίων που θα εγκριθεί ως προαπαιτούμενη δράση από τις Αρχές. Σημειώνεται στο πλαίσιο αυτό ότι οι αλλαγές στα ειδικά μισθολόγια θα πρέπει να έχουν ως πρότυπο τις πρόσφατες αλλαγές στο νέο ενιαίο μισθολόγιο για ολόκληρο το δημόσιο τομέα ενώ γίνεται ρητή αναφορά ότι θα πρέπει να προκύψει όφελος για τον προϋπολογισμό.

Πηγή 

Έρχεται το πλεόνασμα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Η κυβέρνηση εκτιμά πως φέτος το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι αισθητά μεγαλύτερο από εκείνο που προβλεπόταν στον αρχικό στόχο. Από 0,5% αναμένεται να φτάσει στο 1,09 %. Ο προϋπολογισμός υπολογίζει πως το συνολικό ποσό του πλεονάσματος θα φτάσει στα 1,907 δισ. ευρώ, θα είναι αυξημένο δηλαδή κατά 1,032 δισ. ευρώ. Εντυπωσιακό ακούγεται. Και είναι. Αν εξαιρέσουμε μια μικρή λεπτομέρεια. Το πλεόνασμα προκύπτει επειδή το κράτος έχει περίπου κηρύξει στάση πληρωμών.

Σύμφωνα με στοιχεία που είναι γνωστά, έως τα τέλη του περασμένου Μαΐου οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου για το τρέχον έτος σε ιδιώτες και προμηθευτές του έφταναν τα 5,5 δισ. ευρώ. Από τον Μάιο έχουν αυξηθεί. Αλλά και μόνο εκείνα να πληρωνόντουσαν, το πλεόνασμα δεν θα υπήρχε ούτε σαν μακρινό όνειρο. Η συνταγή «δεν πληρώνω κανέναν και έχω πλεόνασμα», φέρνει αποτελέσματα. Η κυβέρνηση καυχιέται ότι πέτυχε και με το παραπάνω τους στόχους. Τα υπόλοιπα (το κόστος της μη πληρωμής των υποχρεώσεων του κράτους), αποτελούν λεπτομέρειες.

Η πολύμηνη και πολύχρονη καθυστέρηση πληρωμής των υποχρεώσεων από την πλευρά του κράτους, έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Η οικονομία συρρικνώνεται, επιχειρήσεις κλείνουν ή απολύουν εργαζόμενους, δουλειές χάνονται, άνθρωποι πετιούνται στον δρόμο ή προσπαθούν να επιβιώσουν με ελάχιστα χρήματα. Μεγάλες οι επιπτώσεις και σε αυτό που κατ’ ευφημισμό ονομάζεται στη χώρα μας, κοινωνικό κράτος. Στα νοσοκομεία, οι συγγενείς των ασθενών αγοράζουν γάζες.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης, αποτελούν οι συνταξιούχοι σε αναμονή. Πρόκειται για μια ειδική κατηγορία ανθρώπων που δεν εργάζονται πια, έχουν καταθέσει αιτήσεις συνταξιοδότησης, ζουν μ’ ένα πενιχρό έσοδο προσωρινής σύνταξης (που μειώθηκε από τον τελευταίο νόμο) και η κατάσταση τους αυτή μπορεί να διαρκέσει έως και τρία χρόνια. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή περιμένοντας την έκδοση της σύνταξής τους.

Υπολογίζεται ότι σήμερα βρίσκονται σε εκκρεμότητα περίπου 330.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης (για κύρια, επικουρική, εφάπαξ) στο σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτά αντιστοιχούν σε δημόσια δαπάνη 3,6 δισ. ευρώ. Οι αιτήσεις δεν ικανοποιούνται, οι υποχρεώσεις των ταμείων μετατίθενται για το μέλλον και το πλεόνασμα το οποίο διαφημίζουν με περηφάνεια, εμφανίζεται μεγαλύτερο από το προσδοκώμενο.

Με την τακτική αυτή, το πλεόνασμα μπορεί τον επόμενο χρόνο να φτάσει σε ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα. Αρκεί να μην πληρώνεται κανένας ή να πληρώνονται όσο γίνεται λιγότεροι. Η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει και θα προωθεί και πολιτικές μοιράσματος του πλεονάσματος. Θα δοθούν μερικά ψίχουλα στις ευπαθείς κατηγορίες, υποτίθεται. Αυτές οι οποίες μετατράπηκαν σε ευπαθείς και οι οποίες πολλαπλασιάζονται... 

Υπερκομματικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, αλλιώς κινδυνεύουμε

Δεν υπάρχει γείτονας της χώρας, πλην Βουλγαρίας, που να μη διεκδικεί αυτά που δεν μπορούσε να πάρει εδώ και χρόνια και μάλιστα επιθετικά. Κι εδώ κυβερνά ένας άπειρος και ανίδεος περί τα θέματα πρωθυπουργός, με άπειρους έως επικίνδυνους αρμόδιους υπουργούς και συμβούλους. Είναι ώρα να σκεφτεί σοβαρά η πολιτική ηγεσία τη δημιουργία του συμβουλευτικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής με τους αρχηγούς των κομμάτων και τους πρώην πρωθυπουργούς. Είναι ώρα να σοβαρευτούμε.

Πολλοί νομίζουν ότι το μεγαλύτερο βασανιστήριο για τον πρωθυπουργό και το κόμμα του είναι η οικονομία. Μάλλον δεν ξέρουν από αριστερά. Το μεγαλύτερο βασανιστήριο είναι από κει που ήσουν εχθρός των συνόρων και των εθνικών κρατών να σε υποχρεώνει η πράξη να υπερασπίζεσαι την εκκλησία, τα σύνορα, το έθνος, τις ελληνικές εθνικές μειονότητες. Επειδή η υπεύθυνη καρέκλα της διακυβέρνησης απέχει παρασάγγας από την ανεύθυνη καρέκλα των τσιπουράδικων. Η υπεύθυνη καρέκλα, όμως, χρειάζεται και υπεύθυνους συμβούλους.

Δεν έχει περάσει 1,5 χρόνος, που ο πρωθυπουργός είπε την περίφημη φράση για το Αιγαίο: «δεν ήξερα ότι οι θάλασσες έχουν σύνορα». Και δεν έχουν περάσει παρά δύο μήνες που κλήθηκε να υπερασπιστεί τα σύνορα των ελληνικών θαλασσών όταν ο Ταϊπ Έρντοαν αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Εχτές ο Τούρκος πρόεδρος επανήλθε δριμύτερος και έθεσε θέμα αναθεώρησης της συνθήκης ως «ανάγκη της Τουρκίας»! Κι αυτό είναι πολύ ανησυχητικό. Επειδή η Τουρκία χτυπά πάντα τους γείτονές της όταν τους βρίσκει αδύναμους και η Ελλάδα είναι πλέον εξαιρετικά αδύναμη.

Είναι αδύναμη οικονομικά και εξαρτά την πολιτική της από τους ξένους περισσότερο από ποτέ, χωρίς να παράγει σχεδόν τίποτε και χωρίς να μπορεί να ξοδέψει χωρίς τις ευλογίες τους.

Είναι αδύναμη πολιτικά γιατί βρίσκεται σε χέρια εντελώς άπειρα, τα οποία μάλιστα έχουν και εκφρασμένες απόψεις, που δεν απέχουν πολύ από εκείνες της Φινλανδίας, που παραχώρησε εδάφη φινλανδικό πληθυσμό στη Ρωσία, προκειμένου να μην τα υπερασπιστεί δυναμικά.

Είναι αδύναμη εξοπλιστικά εξ αιτίας της οικονομικής της καχεξίας, τη στιγμή που η Άγκυρα συμπαράγει με τις ΗΠΑ τα τελευταίας γενιάς F 35, που ανατρέπουν εντελώς ακόμα και τη στοιχειώδη ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα, η χώρα δεν αντέχει την οικονομική αιμορραγία από τη συντήρηση και διατήρηση του αξιόμαχου της αεροπορίας, που τη βγάζουν οι Τούρκοι κάθε μέρα στο Αιγαίο.

Προχτές ήταν ο Αλβανός πρόεδρος Έντι Ράμα, που έθεσε πάλι θέμα Τσάμηδων και ανάγκασε το πρωθυπουργικό γραφείο να απαντήσει απειλώντας με μέτρα κατά της αλβανικής ευρωπαϊκής πορείας, υπενθυμίζοντας και τις υποχρεώσεις των Τιράνων απέναντι στην ελληνική μειονότητα.

Παράλληλα, το εθνικιστικό VMRO, που κυβερνάει τα Σκόπια δεν έχει απεμπολήσει ούτε στο ελάχιστο τις διεκδικήσεις της χώρας σε ιστορία και εδάφη, με επαναλαμβανόμενες κορώνες του προέδρου της χώρας.

Στο Κυπριακό, ίσως ήρθε η στιγμή να μάθει ο πρωθυπουργός και το κόμμα του στην πράξη αυτό που ήξεραν και αντιπάλευαν οι μάχιμοι κομμουνιστές της δεκαετίας του ‘60 με ογκώδεις αιματηρές διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Ότι η Κύπρος είναι και θα είναι όμηρος της Τουρκίας μέχρις ότου αντιμετωπιστεί το πρόβλημά της ως αυτό που είναι: Πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Όλα τα άλλα είναι ατελέσφορα και πρόξενοι μελλοντικών δεινών.

Όλα αυτά τα θέματα, μαζί με εκείνο των σχέσεων με το Ισραήλ και τους Άραβες (Ιράν, Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος), που άπτεται και των ενεργειακών κοιτασμάτων, αλλά και των στρατιωτικών και πολιτικών δεσμών, δεν είναι σημερινά, αλλά είναι νευραλγικής σημασίας.

Και ορθώνεται το ερώτημα: Με ποια πείρα και ποιες γνώσεις η παντελώς άπειρη, αλλά και τεκμηριωμένα αμόρφωτη περί αυτά πρωθυπουργία μπορεί να αντιμετωπίσει με ευστοχία αυτά τα θέματα, που άπτονται απολύτως της ελληνικής κυριαρχίας με τρόπο οξύ και επιθετικό;

Με ποια διπλωματική και πολιτική υποστήριξη χειρίζεται τα θέματα ο εντελώς άπειρος περί αυτά υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος αντιμετωπίζει τους διπλωμάτες περισσότερο μέσα από τις ιδεολογικές και πολιτικές του τοποθετήσεις ( ή και επιλογών του με προσωπικά κριτήρια και άνωθεν δουλείες) μιας παλιάς κομμουνιστικής διεθνιστικής διαλλακτικότητας απέναντι σε επιθετικούς εθνικιστές, που έχουν βρει την ευκαιρία να κερδίσουν από την Ελλάδα ό,τι δεν μπορούσαν εδώ και πολλές δεκαετίες;

Με ποια σοβαρότητα συμβάλλει στην αμυντική υποστήριξη της διπλωματίας το υπουργείο Άμυνας (καμιά διπλωματία στην ιστορία δεν έχει ισχύ χωρίς τα όπλα), όταν επικεφαλής του βρίσκεται ένας πολιτικός που αναλίσκεται σε θεατρινίστικες εμφανίσεις, δραστηριότητες και δηλώσεις, την ώρα που απέναντί του στη διεθνή σκακιέρα και στη γειτονιά οι συνάδερφοί του υπουργοί είναι παραπάνω από επαρκείς σ αυτό που κάνουν;

Η παρουσία της Νατοϊκής μοίρας στο Αιγαίο και η αγωνιώδης υποδοχή του Ομπάμα από την κυβέρνηση ως εκπροσώπου της «αμερικανικής βοήθειας» όχι απλώς δεν αρκούν για να περιφρουρήσουν την Ελλάδα από τις σημερινές και αυριανές προκλήσεις, αλλά την καθιστούν ακόμα περισσότερο χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και υποτελή απ όσο είναι με τους δανειστές.

Τούρκοι, Αλβανοί και Σκοπιανοί οξύνουν τη ρητορεία τους θέλοντας να εξαναγκάσουν την ελληνική πολιτική ηγεσία να συρθεί σε έναν διάλογο από ασθενέστερη θέση. Αυτό είναι ένα κλασικό μοτίβο πολιτικής, που εφαρμόζεται εδώ και αιώνες.

Η ισχυρότερη δύναμη μιας χώρας είναι η πολιτική και λαϊκή ομοψυχία της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερηφανευτεί ότι διαπρέπει σ αυτό. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι περίφημη για το διχασμό και την αδερφοφαγία της. Κάποτε αυτή η ανωριμότητα πρέπει να εκλείψει. Είναι στο χέρι των πολιτικών της ταγών και κανενός άλλου να δώσουν ένα τέλος σ αυτό το έγκλημα. Η εποχή των συγκρούσεων είναι μπροστά και δεν μπορεί να βρει τη χώρα ανοχύρωτα διχασμένη. Η χώρα δεν έχει αυτή την πολυτέλεια.

Μπροστά σ αυτά τα δεδομένα, ο πρωθυπουργός, έχοντας επίγνωση της ανεπάρκειάς του και της κυβέρνησής του στην αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων (και την έχει την επίγνωση) καλά θα έκανε αν αντί για περιστασιακές παρασκηνιακές επαφές με πρώην, σχεδίαζε και εφάρμοζε τουλάχιστον μια ελληνική εξωτερική πολιτική πάνω από κομματικές γραμμές και ιδεοληψίες, δημιουργώντας επειγόντως ως συμβουλευτικό όργανο εκείνο το περίφημο Συμβούλιο Εξωτερικής πολιτικής με τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης και τους πρώην πρωθυπουργούς. Χωρίς συνεδριάσεις τυμπανοκρουσίας. Έχουν τη Βουλή και τους εκπροσώπου να τρώγονται σαν τα σκυλιά κάθε μέρα σε ένα σωρό θέματα. Και μετά το θέατρο να πίνουν όλοι μαζί καφέ στο εντευκτήριο…

Αυτός, ο πρωθυπουργός, θα αποφασίζει στο τέλος της μέρας. Αλλά, τουλάχιστον θα ξέρει, και θα ξέρουμε κι εμείς, ότι το καράβι δεν το οδηγεί μόνος του στη φουρτούνα ως νεόκοπος καπετάνιος με το πειρατικό του τσούρμο στα κουτουρού.

Η Ελλάδα καταστράφηκε οικονομικά εξ αιτίας της ανωριμότητας και της επιπολαιότητας των κυβερνητών της. Δεν έχει περιθώριο για άλλες επιπολαιότητες και ανωριμότητες. Καιρός είναι να το καταλάβουν πρώτα εκείνοι. Σαν πατριώτες και όχι σαν πολιτικάντηδες.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης

Αμερικανιές…

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

Μετά το ξέπλυμα της πολιτικής των Μνημονίων, της τρόικας, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, μετά το ξέπλυμα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την οποία η παρούσα κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει με το εξόχως «αριστερό» επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», ο κ.Τσίπρας φρόντισε κατά την επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα να διεκπεραιώσει και το ξέπλυμα της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

    Η εικόνα της πρώτη φορά «Αριστεράς» να απαγορεύει διαδηλώσεις και μαζί με τους Γλίξμπουργκ να χειροκροτεί στο πρόσωπο του Ομπάμα τη συμβολή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη… δημοκρατία - και τούτα παραμονή του Πολυτεχνείου – μιλούν από μόνα τους.

    Ακούσαμε λοιπόν τον («αριστερό» πάντα…) Έλληνα πρωθυπουργό να απευθύνεται στον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο δηλώνοντας ότι με τη θητεία του «άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο». Περίεργη προσέγγιση αν σκεφτεί κανείς ότι κατά την θητεία Ομπάμα αυξήθηκε κατά κοντά 1 τρισ. δολάρια (!) από την προηγούμενη θητεία Μπους το ποσό που παραχωρήθηκε από το αμερικανικό κράτος στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα για να διεξάγει τις «απελευθερωτικές» επιχειρήσεις του ανά τον κόσμο. 

    Ακούσαμε, επίσης, από τον κ.Τσίπρα ότι οι ΗΠΑ επί Ομπάμα ήταν μια χώρα που έσπευσε «να υπερασπιστεί τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας». Εξίσου περίεργη προσέγγιση αν ρίξει κανείς μια ματιά είτε στο Γκουαντανάμο – που παραμένει στη θέση του – είτε στη Συρία, στη Λιβύη και στη Μέση Ανατολή που στην προηγούμενη θέση τους βρίσκονται, πλέον, συντρίμμια, ή αν ρίξει μια ματιά στις στατιστικές των δολοφονημένων από μαύρων πολιτών από την αμερικανική αστυνομία στο εσωτερικό των ΗΠΑ…

    Αυτού του είδους η αποτίμηση της θητείας Ομπάμα που επιχείρησε ο κ.Τσίπρας δεν αντέχει σε καμία κριτική. Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, όπως την γνωρίζουν όχι μόνο οι κάτοικοι της Ελλάδας, αλλά οι κάτοικοι του πλανήτη Γη.

    Θα ισχυρίζονταν κάποιοι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να είπε και μια κουβέντα παραπάνω αφενός για τις ανάγκες της φιλοξενίας του υψηλού του καλεσμένου αφετέρου διότι έλαβε ως αντίδωρο τη βοήθεια του Ομπάμα στα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος.

    Αλλά μετά το ταξίδι Ομπάμα κατά το οποίο ήλθε, εξυμνήθηκε και απήλθε, εκείνο το οποίο απέμεινε για τα ελληνικού λεγόμενου ενδιαφέροντος θέματα ήταν τα κυβερνητική πανηγύρια. Που, όμως και για να το πούμε ευγενικά, είναι για τα πανηγύρια…

    Εκείνο που έμεινε από το ταξίδι του Ομπάμα, όπως σημειώσαμε και στη Realnews, είναι:

    α) Η ΝΑΤΟική επικυριαρχία με την δεδηλωμένη πρόθεση του κ.Τσίπρα για διατήρηση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο Αιγαίο. Είστε παράδειγμα προς μίμηση που παρέχεται το 2% του ΑΕΠ σας στο ΝΑΤΟικό ταμείο, συνεχάρη τον κ.Τσίπρα ο Ομπάμα. Πράγματι. Η Ελλάδα των Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλου και τώρα Τσίπρα, την τελευταία 7ετία των μειώσεων μισθών και συντάξεων, έχει προσφέρει στο ΝΑΤΟ «συμμαχικά» λύτρα που ξεπερνούν τα 30 δισ. ευρώ!

    β) Το καθεστώς διαμόρφωσης των διεθνών σχέσεων της χώρας με πυξίδα το «ανήκομεν εις την Δύσιν». Είναι ενδεικτικά τα «εύγε» του Ομπάμα για τη συμμετοχή της Ελλάδας στις κυρώσεις κατά Ρωσίας, αλλά και τα χειροκροτήματα του ακροατηρίου όταν ο Ομπάμα εκθείαζε την πολιτική των ΗΠΑ στην Ουκρανία, εκεί όπου η υφυπουργός επί των Εξωτερικών του, η κυρία Νούλαντ, ανέλαβε την προώθηση των ναζί στην διακυβέρνηση της χώρας…

    γ) Οι τουρκικές και κάθε λογής υποδαυλισμένες από τις ΗΠΑ προκλήσεις και κινήσεις κατά της Ελλάδας. Η σιωπή του Ομπάμα για τη Συνθήκη της Λοζάνης και τα προβλήματα με την ΠΓΔΜ (σσ: την αναγνωρισμένη από τις ΗΠΑ σαν «Μακεδονία»), αλλά και η επιμονή του για την «επίλυση» του Κυπριακού με όρους ξαναζεσταμένου σχεδίου Ανάν, ήταν χαρακτηριστικά.

    Σε ό,τι αφορά τώρα στο θέμα του χρέους, οι δηλώσεις Σόιμπλε ενώσω ο Ομπάμα βρισκόταν στην Αθήνα, αλλά και οι δηλώσεις Ομπάμα αμέσως κατά την άφιξή του στο Βερολίνο – εκεί όπου έπλεξε το εγκώμιο της Μέρκελ της οποίας δήλωσε… ψηφοφόρος και φανατικός οπαδός - δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών:

    Η όποια διευθέτησή του χρέος, όποτε και αν γίνει, προοιωνίζεται για τον ελληνικό λαό ένα νέο μνημόνιο, όπως κι αν αυτό ονομαστεί. Αυτό το γνωρίζουν πρώτα και κύρια οι εγχώριοι φίλοι του κ.Ομπάμα που δεν έπαυσαν να τον χειροκροτούν με πάθος ακόμα κι όταν αυτός τους προέτρεπε να επιταχύνουν τις «μεταρρυθμίσεις». Θυμίζουμε πως όταν ο οι ΗΠΑ μιλούν για «μεταρρυθμίσεις» δεν εννοούν τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι εννοεί το ΔΝΤ…

    Εκείνο, επομένως, που θα απομείνει να θυμίζει στον ιστορικό του μέλλοντος την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, πέραν του κόστους της όπως αυτό θα αποτυπωθεί πολύ σύντομα στα ζητήματα της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι παρά οι… αναξιοπρεπείς αμερικανιές στις οποίες επιδόθηκε το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα της χώρας.

    Αμερικανιές όπως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεροσταλιάζει για μια κατ’ ιδίαν συνομιλία… ενός λεπτού με τον απερχόμενο πλανητάρχη, αμερικανιές όπως των Θεοδωράκη – Λεβέντη να διαμαρτύρονται γιατί δεν τους προσκάλεσαν στο δείπνο με τον Ομπάμα, ή αμερικανιές όπως αυτές: 

SZ: Πέντε ΥΠΟΙΚ κρατών-κλειδιών θα συζητήσουν με το ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος

Οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ολλανδίας προγραμματίζουν να συναντηθούν στο Βερολίνο την Παρασκευή με αξιωματούχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να συζητήσουν σχετικά με την κρίση κρατικού χρέους της Ελλάδας, αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung.

Στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης δήλωσαν νωρίτερα ότι η Αθήνα συνεχίζει τις συνομιλίες με τους διεθνείς πιστωτές της για τις μεταρρυθμίσεις στα πεδία της δημοσιονομικής πολιτικής και των εργασιακών σχέσεων, με στόχο την ολοκλήρωση της τρέχουσας, δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος στήριξης στις αρχές του επόμενου μήνα, ενόψει της συνόδου των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης τον επόμενο μήνα.

Η Süddeutsche Zeitung δεν υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες για τα θέματα που θα εξεταστούν στη συνάντηση της Παρασκευής.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ 

Αμφισβητεί ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάνης ο Ερντογάν

Ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό του ο Ταγίπ Ερντογάν θέτοντας -για πρώτη φορά- θέμα επαναδιαπραγμάτευσης της Συνθήκης της Λωζάνης.

Οπως αναφέρει η ιστοσελίδα "A Haber" ο Τούρκος Πρόεδρος σημείωσε πως η Συνθήκη της Λωζάνης δεν είναι ιερό κείμενο, ούτε ιερό βιβλίο, οπότε το περιεχόμενό της πρέπει να ξανασυζητηθεί.

«Οι κανόνες που έθεσαν οι νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν έδιναν στην Τουρκία το δικαίωμα της επιβίωσης. Με την Συνθήκη των Σεβρών η Τουρκία διαμελιζόταν σε 7-8 κομμάτια. Η Τουρκία δεν αποδέχθηκε αυτή την διχοτόμηση και σχημάτισε τα σημερινά σύνορα. Η συζήτηση για την Συνθήκη της Λωζάνης ξεκινά από αυτό το σημείο...Φυσικά αντιμετωπίζουμε με ευχαρίστηση ότι κερδίσαμε στην Συνθήκη της Λωζάνης. (Όμως), η Λωζάνη δεν είναι μια συνθήκη που δεν μπορεί να συζητηθεί. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα ιερό κείμενο, δεν είναι ιερό βιβλίο. Και φυσικά θα την συζητήσουμε...Θα εργαστούμε για να εξασφαλίσουμε κάτι καλύτερο... Είμαστε αποφασισμένοι να οδηγήσουμε την Τουρκία πιο πέρα», είπε επί λέξει ο Ταγίπ Ερντογάν. 

Πηγή

Διαμαρτυρία κατά της ΕΡΤ για την μετάδοση της ομιλίας Μιχαλολιάκου

 «Ως δημόσιος φορέας δεν δικαιούται να συντελεί στην μετάδοση λόγου μίσους»

Επιστολή διαμαρτυρίας εστάλη προς τους Δ.Τσακνή και Λ.Ταγματάρχη για την μετάδοση από την ΕΡΤ της ομιλίας του προέδρου της Χρυσής Αυγής Ν.Μιχαλολιάκου προς την ΚΟ του κόμματος.

Στην επιστολή επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι η δημόσια τηλεόραση ως δημόσιος φορέας αυξημένης ευθύνης δεν δικαιούται να συντελεί στην μετάδοση λόγου μίσους, στην καλλιέργεια αντικοινοβουλευτικού πνεύματος, στην αμφισβήτηση των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου.

Την επιστολή υπογράφουν η Βασιλική Γεωργιάδου, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης, Αντιδήμαρχος Αθηναίων, ο Κωστής Παπαϊωάννου, τ. Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ο Δημήτρης Χριστόπουλος, Πρόεδρος Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Οι υπογράφοντες καλούν την ηγεσία της ΕΡΤ να επανεξετάσει την πρακτική της ΕΡΤ απέναντι στην Χρυσή Αυγή, να αναλάβει το αυξημένο μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί και να πρωτοστατήσει στην απομόνωση των φορέων τέτοιων απόψεων. «Αυτό θα αποτελεί δικαίωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης» τονίζουν.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:

«Μας προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη η πρόσφατη μετάδοση ομιλίας του Ν. Μιχαλολιάκου, Προέδρου του "Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή", στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του. Η έκπληξη επιτείνεται από το γεγονός ότι έχουν προηγηθεί και άλλες αντίστοιχες μεταδόσεις εκδηλώσεων του εν λόγω κόμματος, παρά τις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν.

»Η ηγεσία και μέλη της Χρυσής Αυγής, όπως γνωρίζετε, αντιμετωπίζουν κατηγορίες για σοβαρά κακουργήματα, μεταξύ των οποίων σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Είναι ακριβώς η τελευταία κατηγορία που οδήγησε το Κοινοβούλιο να αναστείλει την κρατική χρηματοδότηση στο εν λόγω κόμμα.

»Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε συνταγματική, νόμιμη και σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής. Επισήμανε μάλιστα το ενδεχόμενο άμεσης ή έμμεσης καταχρηστικής χρήσης των κρατικών αυτών παροχών για τη στήριξη εγκληματικών δραστηριοτήτων.

»Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ακόμα πως διώκεται όποιος με πρόθεση, δημόσια υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων.

»Ακριβώς όμως τις μέρες αυτές, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής με τον δημόσιο λόγο της και τη φυσική της παρουσία πυροδοτεί εκδηλώσεις φυλετικού μίσους και επαίρεται, ουσιαστικά δηλαδή αναλαμβάνει την ευθύνη, για τη μετατροπή της ρητορικής του μίσους σε πράξεις βίας στη Χίο. Ευθέως δηλώνει την εμπλοκή της οργάνωσης σε πράξεις που απειλούν την κοινωνική τάξη και δημόσια ασφάλεια. Αξίζει κυρίως να σημειωθεί ότι αυτά συνέβησαν σε αυτήν ακριβώς την ομιλία που μεταδόθηκε από την ΕΡΤ!

»Με βάση τα παραπάνω, σας καλούμε κ. Πρόεδρε να επανεξετάσετε άμεσα την πρακτική της ΕΡΤ στο συγκεκριμένο θέμα. Η παροχή της δυνατότητας εκφοράς εμπρηστικού ρατσιστικού λόγου, και μάλιστα από δημόσιο μέσο ενημέρωσης σε υπόδικους για τα άρθρα 187 και 187Α του ΠΚ, δεν είναι συμβατή με τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Δε συνιστά δημοσιογραφική υποχρέωση. Δεν αποτελεί εκπλήρωση κάποιας υποχρέωσης της ΕΡΤ με βάση την ισότιμη μεταχείριση των κομμάτων.

»Η δημόσια τηλεόραση είναι φορέας αυξημένης ευθύνης και δεν δικαιούται να συντελεί στην πυροδότηση κοινωνικών εντάσεων, στην μετάδοση λόγου μίσους, στην καλλιέργεια αντικοινοβουλευτικού πνεύματος, στην αμφισβήτηση των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου. Η δημόσια τηλεόραση εκπαιδεύει τους σημερινούς και αυριανούς πολίτες.

»Με βάση τα παραπάνω, σας καλούμε να αναλάβετε το αυξημένο αυτό μερίδιο ευθύνης που σας αναλογεί και να πρωτοστατήσετε στην απομόνωση των φορέων τέτοιων απόψεων. Αυτό θα αποτελεί δικαίωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Με εκτίμηση

Βασιλική Γεωργιάδου, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Λευτέρης Παπαγιαννάκης, Αντιδήμαρχος Αθηναίων

Κωστής Παπαϊωάννου, τ. Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Δημήτρης Χριστόπουλος, Πρόεδρος Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου»

Πηγή

Munchau: Το ιταλικό δημοψήφισμα και η αρχή του τέλους της ευρωζώνης

Οι πραγματικοί λόγοι που απομακρύνουν την Ιταλία από τη ζώνη του ευρώ και πώς μπορεί να λειτουργήσει το δημοψήφισμα ως καταλύτης. Η ερώτηση που καλείται να απαντήσει η Μέρκελ και τα πιθανά σενάρια.

Γράφει ο Wolfgang Munchau.

Μετά το Brexit και τον Ντόναλντ Τραμπ ετοιμαστείτε για την επιστροφή της κρίσης στην ευρωζώνη. Αν ο Ματέο Ρέντσι, ο Ιταλός πρωθυπουργός, χάσει το δημοψήφισμα για τις αλλαγές στο Σύνταγμα στις 4 Δεκεμβρίου, περιμένω μια σειρά γεγονότων που θα θέσουν ερωτήματα για τη συμμετοχή της Ιταλίας στην ευρωζώνη.

Τα βαθύτερα αίτια αυτής της εξαιρετικά ανησυχητικής πιθανότητας δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το ίδιο το δημοψήφισμα. Το πιο σημαντικό είναι η απόδοση της ιταλικής οικονομίας από το 1999, οπότε υιοθέτησε το ευρώ. Η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών (total factor productivity), το κομμάτι βιομηχανικής παραγωγής, το κομμάτι της οικονομικής παραγωγής που δεν εξηγείται από την εργασία και το κεφάλαιο, υποχώρησε κατά περίπου 5% από τότε, όταν σε Γερμανία και Γαλλία αυξήθηκε κατά περίπου 10%.

Η δεύτερη αιτία ήταν η αποτυχία της ΕΕ να χτίσει μια κανονική οικονομική και τραπεζική ένωση μετά την κρίση της ευρωζώνης το 2010-2012 και να υιοθετήσει αντ’ αυτής τη λιτότητα. Αν θέλεις να ξέρεις γιατί η Άνγκελα Μέρκελ δεν μπορεί να είναι ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου, δεν χρειάζεται να κοιτάξεις παραπέρα. Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν μπόρεσε καν να ηγηθεί της Ευρώπης όταν χρειαζόταν.

Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων είναι οι μεγαλύτερες αιτίες για τη σταδιακή αύξηση του λαϊκισμού στην Ευρώπη. Η Ιταλία έχει τρία κόμματα στην αντιπολίτευση και όλα υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ. Το μεγαλύτερο και περισσότερο σημαντικό είναι το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, ένα κόμμα που υπερβαίνει τον κλασικό διαχωρισμό δεξιάς-αριστεράς. Το δεύτερο είναι το Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που μετατράπηκε γρήγορα σε αντι-ευρωπαϊκό μετά την εκδίωξη του πρώην πρωθυπουργού από την εξουσία το 2011. Το τρίτο είναι η αποσχιστική Λίγκα του Βορρά. Σε δημοκρατικές χώρες είναι σύνηθες η αντιπολίτευση να αναλαμβάνει εντέλει την εξουσία. Να περιμένετε αυτό να συμβεί και στην Ιταλία.

Το δημοψήφισμα έχει σημασία γιατί θα μπορούσε να επιταχύνει την πορεία προς την έξοδο από το ευρώ. Αν ο Ματέο Ρέντσι χάσει, έχει πει πως θα παραιτηθεί, δημιουργώντας πολιτικό χάος. Οι επενδυτές ίσως θεωρήσουν ότι το παιχνίδι τελείωσε. Στις 5 Δεκεμβρίου η Ευρώπη μπορεί να ξυπνήσει με έναν άμεσο κίνδυνο αποσύνθεσης.

Στη Γαλλία, η πιθανότητα για νίκη της Μαρίν Λε Πεν δεν είναι πλέον ένα μακρινό ρίσκο. Από όλους όσοι έχουν ως τώρα δηλώσει υποψήφιοι είναι η πλέον προετοιμασμένη. Υπάρχουν κάποιοι που θα μπορούσαν να τη νικήσουν, όπως ο Εμανουέλ Μακρόν, ο πρώην μεταρρυθμιστής υπουργός Οικονομίας που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του την Τετάρτη. Ισως όμως δεν φτάσει στον τελικό γύρο των εκλογών καθώς στερείται κομματικού μηχανισμού.

Αν η Λε Πεν γίνει πρόεδρος, έχει υποσχεθεί να κάνει δημοψήφισμα για το μέλλον της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν το δημοψήφισμα αυτό οδηγήσει σε Frexit, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα τελειώσει το επόμενο πρωί. Το ίδιο και το ευρώ.

Μια έξοδος της Γαλλίας ή της Ιταλίας από το ευρώ θα επιφέρει το μεγαλύτερο default στην ιστορία. Οι ξένοι κάτοχοι ιταλικού ή γαλλικού χρέους σε ευρώ θα πληρωθούν με το ισόποσο της λίρας ή του φράγκου. Αμφότερα θα υποτιμηθούν. Αφού οι τράπεζες δεν υποχρεούνται να διακρατούν κεφάλαιο έναντι των τοποθετήσεών τους σε κρατικό χρέος, οι απώλειες θα οδηγήσουν πολλές τράπεζες σε άμεση πτώχευση. Η Γερμανία τότε θα συνειδητοποιήσει ότι το τεράστιο πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών έχει τα μειονεκτήματά του. Υπάρχει πολύς γερμανικός πλούτος εν αναμονή πτώχευσης.

Μπορεί αυτό να αποτραπεί; Στη θεωρία ναι, αλλά θα απαιτήσει μια σειρά από αποφάσεις που θα παρθούν έγκαιρα και με τη σωστή σειρά. Αρχικά η Μέρκελ θα πρέπει να αποδεχτεί αυτό που αρνήθηκε το 2012, έναν οδικό χάρτη προς μια πλήρη δημοσιονομική και πολιτική ένωση. Η ΕΕ θα πρέπει να ενισχύσει τον ESM, τον μηχανισμό διάσωσης, που δεν είναι σχεδιασμένος για να αντιμετωπίσει χώρες του μεγέθους της Ιταλίας ή της Γαλλίας.

Είναι αυτό έστω και λίγο πιθανό; Σκεφτείτε το ως εξής: αν ρωτήσετε τη Γερμανίδα καγκελάριο αν θέλει ευρωομόλογα, θα σας απαντήσει όχι. Αλλά αν πρέπει να διαλέξει μεταξύ των ευρωομολόγων και της εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ, η απάντησή της μπορεί να είναι διαφορετική. Η απάντηση εξαρτάται επίσης από το εάν η ερώτηση θα γίνει πριν ή μετά τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου.

Η βασική μου προσδοκία, ωστόσο, παραμένει. Δεν θα καταρρεύσει η ΕΕ και το ευρώ αλλά θα υπάρξει αποχώρηση μιας ή περισσότερων χωρών, πιθανότατα η Ιταλία, αλλά όχι η Γαλλία. Υπό το πρίσμα των τελευταίων γεγονότων, το βασικό μου σενάριο είναι τώρα στην αισιόδοξη πλευρά των λογικών εξελίξεων.   

Πηγή: FT.com