Υποβολείο

«Εχουν γίνει θαύματα από την κυβέρνηση» είπε ο πρωτοπρεσβύτερος του πρωθυπουργικού ιερατείου • -ανάμεσά τους κι αυτό που αξιώθηκαν οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι. • Που τους χτύπησε ξαφνικά μια έκλαμψη • κι έχουν δει το Χριστό φαντάρο. •

Ενα άλλο «θαύμα» που ετοιμάζουν οι νουνεχείς • είναι η «αντικατάσταση του ένφια» από νέο φόρο • που θα περιλαμβάνει λέει όχι μόνο την ακίνητη αλλά και την κινητή περιουσία • -εισοδήματα, καταθέσεις κλπ. • Εκεί να δεις εκλάμψεις • ιδίως αν συμπεριλάβουν τελικά αυτοκίνητα, αεροπλάνα, βαπόρια, πατίνια, κοσμήματα, έπιπλα αξίας, πίνακες, γλυπτά, χρυσές οδοντογλυφίδες και μεταξωτά βρακιά επιδεξίων. • Κουκουνάρα ένα Θαύμα. • Αρκεί να «καταργήσουν» τον ένφια. •

Εγώ πάλι πώς το είδα Καβάφης την περασμένη Κυριακή; • Γιατί ο μέγας αλεξανδρινός είχε βεβαίως πάσα ποιητική άδεια να γράψει «επέστρεφε» στο γνωστό του ποίημα • -με χρονική αύξηση δηλαδή στην προστακτική, • αφού το σωστό «Επίστρεφε» κλωτσάει, δεν αντέχεται εκεί • (φαντάσου στίχο που λέει «Επίστρεφε συχνά και παίρνε με / αγαπημένη αίσθησις επίστρεφε και παίρνε με»)- • αλλά εμένα, του αθλίου, πώς μου ξεφύτρωσε εκείνο το «επέτρεπε» • το οποίο μάλιστα έβαλα στο στόμα του αρχαιοτάτου και παντελώς αθώου Δημοκρίτου • στη γνωστή ρήση του «Μη πάνυ επίτρεπε τη γλώσση»; • Από τόσα χτενίσματα και επαναναγνώσεις της στήλης πριν την παραδώσω στην εφημερίδα • πώς ξεγλίστρησε το μιαρόν; • Στραβωμάρα μου και γανάρα μου, • η μόνη εξήγηση. • Μόνο ένα 24ωρο αργότερα ήρθε στον ύπνο μου αυτό το «επέτρεπε», • σαν ν’ αναβόσβηνε γραμμένο με νέον, • αλλά δεν σωζόταν τίποτα πια • -σελίδος κλεισθείσης πας φωστήρ σκυλεύεται. •

Ανακάλυψα τελευταία δύο συγγραφείς που μου αρέσουν. • «Ανακάλυψα». Τελοσπάντων. • Θέλω να πω ότι αν κι έχουν χρόνια αναγνωριστεί διεθνώς, • μάλιστα η μία εξ αυτών έχει τιμηθεί και με Νομπέλ (το 2013), • εγώ τώρα αξιώθηκα να πάρω στα χέρια μου βιβλία τους. • Και τα απολαμβάνω. • Μιλάω κυρίως για την Καναδέζα Αλις Μονρό • χαρισματική διηγηματογράφο, • με ματιά βαθιά και γραφή καθάρια όσο και υπαινικτική, • της οποίας έτυχε να διαβάσω τη συλλογή διηγημάτων «Ακριβή μου ζωή» • κι αμέσως ήθελα κι άλλο. • Και χάρηκα ακόμη περισσότερο τη συλλογή της «Πάρα πολλή ευτυχία» (Μεταίχμιο, και οι δύο). • Θα έχουμε συνέχεια με τη Μονρό. • Ακολούθως έπεσα στο πέλαγος ενός μυθιστορήματος που δρέπει δάφνες τα τελευταία χρόνια • εκτοξεύοντας τον δημιουργό του στα πάνω σκαλιά της τέχνης του. • Μιλάω για τον Καταλανό Ζάουμε Καμπρέ και το συναρπαστικά πολυδαίδαλο «Confiteor» (Πόλις). • Παλίμψηστο μύθων, ιστοριών και Ιστορίας, • δοκιμιακών παραγράφων ενοφθαλμισμένων σαν ανάσα στον μυθιστορηματικό κορμό, • θρίλερ και μυστηρίων, ερώτων και τερατουργιών, πνευματικών αναζητήσεων και καθημερινών ανθρώπινων καταστάσεων. • Κλασικό έργο, λεπτουργημένης γραφής και μεγάλης πνοής. • Πυρετικής επίσης. •

Ας προσγειωθούμε τώρα • για να απογειωθούμε ρεαλιστικώς αυτή τη φορά. • Και μάλιστα για το διάστημα, όχι αστεία. • Διότι στο εργαστήριο «θαυμάτων» των συριζανέλ ετοιμάζεται και Ελληνική Διαστημική Υπηρεσία. • «Τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι» απόρησε η αγαθή φίλη μου Μαρίνα • αλλά την προσγείωσα απότομα • διότι «βρε αφελεστάτη» την αποπήρα «πιστεύεις ότι το κάνουν επειδή κόπτονται για τα διαστημικά; • Θέσεις φτιάχνουν για να διορίζουν δικούς τους». • Με κοίταξε με βλέμμα βοώπις Αθήνη • και έθεσε αποφασιστικά τέρμα στη συζήτηση: • «Καλά λέει εκείνος ο σοβαρός κύριος Ξυδάκης να συζητάμε χωρίς ταμπού για τη δραχμή».

Βασίλης Αγγελικόπουλος  

Αλλεργία στον έλεγχο; Θεραπεύστε την!

Το καλαμπούρι ότι όσοι ξοδεύουν κρατικό χρήμα κάνουν ό,τι θέλουν πρέπει να τελειώσει. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να θεραπεύσουν την αλλεργία τους στον έλεγχο. Υποχρεούνται να λογοδοτούν χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 Του Γιώργου Καρελιά

Στα χρόνια της ευμάρειας και της κρατικής σπατάλης το χρήμα των φορολογουμένων (και των δανείων) ξοδευόταν κατά προκλητικό τρόπο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η πάλαι ποτέ κρατική Ολυμπιακή, την οποία είχαν φεσώσει οι πάντες.

Θυμάμαι που στα επίσημα ταξίδια (με Πρωθυπουργούς και Προέδρους της Δημοκρατίας) ουδείς πλήρωνε εισιτήριο. Ούτε εμείς οι δημοσιογράφοι που μετείχαμε στις αποστολές. Μια φορά που «τόλμησα» να ρωτήσω «μα γιατί; τα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να πληρώσουν ένα εισιτήριο;» κάποιοι υπουργοί με κοίταζαν σαν ούφο και κάποιοι συνάδελφοί μου έδειχναν να ενοχλούνται, κάτι σαν το «μα, θα χαλάσουμε την πιάτσα;». Το φαινόμενο -όντως τέτοιο ήταν!- σταμάτησε στα τέλη της δεκαετίας του ’90.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά αφορμή το θέμα που προέκυψε από την ερώτηση του Αδωνι Γεωργιάδη σχετικά με το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι με τα το κυβερνητικό αεροπλάνο. Ο Γεωργιάδης υπαινίχθηκε ότι ο Πρωθυπουργός ταξίδεψε οικογενειακώς για αναψυχή, η κυβέρνηση το διέψευσε ανακοινώνοντας ότι πήγε με δύο κυβερνητικούς αξιωματούχους για επαφές με επενδυτές.

Σε μια κανονική χώρα το θέμα θα είχε λήξει εδώ, εκτός αν ο ερωτών είχε να παρουσιάσει άλλα στοιχεία. Στη μη κανονική Ελλάδα η κυβέρνηση δεν αρκείται στη διάψευση δια στοιχείων. Ο συντάκτης της ανακοίνωσης τήν στολίζει με χαρακτηρισμούς για τον ερωτώντα και «εξυπνάδες» του στιλ «να σας ενημερώσουμε και για το καθημερινό διαιτολόγιο του Πρωθυπουργού…».

Ολα αυτά φανερώνουν την αλλεργία των κυβερνώντων στον έλεγχο. Το πρωί της Κυριακής ένα κυβερνητικό στέλεχος (Γιώργος Βασιλειάδης, υφυπουργός Αθλητισμού) είπε από τηλεοράσεως: «Γιατί ο Πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να δίνει λογαριασμό στον κ. Γεωργιάδη για τις κινήσεις του;».

Ο οικοδεσπότης της εκπομπής (Γιώργος Αυτιάς) το έχαψε και πήγε παρακάτω. Αντί να του πει: «Τι είναι αυτά που λες, υφυπουργέ μου και είσαι και νέος άνθρωπος; Οσοι ασκείτε εξουσία και ξοδεύετε κρατικό χρήμα είσθε υποχρεωμένοι να δίνετε λογαριασμό αμέσως και αναλυτικά. Σήμερα εσείς, αύριο οι άλλοι».

Πολύ καλά έκανε ο Γεωργιάδης και ρώτησε. Πολύ καλά απάντησε και η κυβέρνηση γιατί πήγε ο Πρωθυπουργός στο Παρίσι και με ποιους (αλλά έκανε πολύ κακά που συμπλήρωσε την απάντηση με τη γαρνιτούρα των χαρακτηρισμών και των, δήθεν, εξυπνάδων). Και καθόλου καλά δεν έκανε ο Γεωργιάδης (και η ΝΔ) που συνεχίζει με υπαινιγμούς χωρίς να παρουσιάσει στοιχεία. Αν ξέρουν ότι στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο ήταν και άλλοι, εκτός εκείνων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, ας το πουν. Τα μισόλογα και οι δηλητηριώδεις υπαινιγμοί είναι απαράδεκτη μέθοδος ελέγχου και αντιπαράθεσης.

Σε κάθε περίπτωση, το καλαμπούρι ότι όσοι χρησιμοποιούν το κρατικό χρήμα κάνουν ό,τι θέλουν πρέπει να τελειώσει. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να θεραπεύσουν την αλλεργία τους στον έλεγχο. Υποχρεούνται να λογοδοτούν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σήμερα οι του ΣΥΡΙΖΑ, αύριο οι της ΝΔ και όποιοι άλλοι.

Οσοι πληρώνονται με κρατικό χρήμα και όσοι το ξοδεύουν στην άσκηση της εξουσίας δεν δικαιούνται να έχουν τέτοια αλλεργία. Πρέπει να δίνουν αναλυτικό λογαριασμό. Είναι καθήκον τους, δεν μας κάνουν χάρη.  

Γεννηματά: Στην κρισιμότερη ώρα η χώρα έχει τη χειρότερη κυβέρνηση

Δρυμεία επίθεση εξαπέλυσε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά κατά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

«Η χώρα στην πιο κρίσιμη ώρα έχει τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Χάνει διαρκώς χρόνο, δεν λύνει κανένα θέμα, βγάζει διαρκώς δήθεν αριστερές κορώνες και την τελευταία στιγμή με την πλάτη στον τοίχο λέει "ναι σε όλα". Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε ως δήθεν επαναστάτης, στην πορεία έγινε υποτακτικός των πιο συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης, δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα απολύτως και έβαλε την υπογραφούλα του στα πάντα», είπε μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ.

Ακόμη, η κ. Γεννηματά επέκρινε τον πρωθυπουργό για την καθυστέρηση του κλεισίματος της αξιολόγησης: «Σήμερα, με τα αδιέξοδα που δημιουργεί και τον χρόνο που χάνει, αλυσοδένει τη χώρα. Τον προκάλεσα να μου απαντήσει στη Βουλή αν γίνεται συνεργός στα σχέδια που απεργάζονται οι συντηρητικοί κύκλοι για Grexit της χώρας ή με την πολιτική του οδηγεί τη χώρα σε διαρκή λιτότητα. Δεν μου απάντησε. Και αυτή η ερώτηση απαιτεί απάντηση. Απαιτεί απάντηση και από την κυβέρνηση και από τον πρωθυπουργό αν υπάρχει σχέδιο για τη χώρα. Που οδηγούμαστε;»

Εξάλλου, η κ. Γεννηματά ξεκαθάρισε ότι τα προβλήματα δεν θα λυθούν, όσο συνεχίζεται ο «κομματικός εγωισμός». «Ο ένας έχει ταμπουρωθεί πίσω από τον λαϊκισμό και την ιδέα του κρατισμού, ο άλλος πίσω από την ιδέα ότι οι ασύδοτες αγορές μπορούν να λύσουν τα πάντα», είπε «φωτογραφίζοντας» τον κ. Τσίπρα και τον κ. Μητσοτάκη.

«Όλοι να κάνουν πίσω από τις εμμονές τους», συνέχισε. «Ένας πρέπει να είναι ο εθνικός μας στόχος: να κρατήσουμε τη νέα γενιά στην πατρίδα της. Άλλο να φεύγουν τα παιδιά μας γιατί το επιθυμούν και άλλο να φεύγουν επειδή δεν μπορούν να μείνουν στον τόπο τους».

Η κ. Γεννηματά απαρίθμησε τρεις προτεραιότητες που προέχουν για την ανόρθωση της οικονομίας και της χώρας: Ένα κοινό σχέδιο ανατροπών και προοδευτικών αλλαγών στο κράτος, την οικονομία, το κοινωνικό κράτος, αξιοποιώντας τις υποδομές που υπάρχουν, να υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί τον στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα και «ουσιαστική διαπραγμάτευση για να μειωθεί το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους και όχι τα μεσοπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα «καλαθάκια» που φέρνει ο κ. Τσίπρας –που του τα παίρνουν πίσω στο τέλος– και θα αποδώσουν μετά από 25 χρόνια».

Κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης

Όλα αυτά, σύμφωνα με την κ. Γεννηματά μπορούν να επιτευχθούν από μια κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, με πυλώνα της την εθνική γραμμή. «Ζητώ από τον ελληνικό λαό να μας δώσει τη δύναμη για να μπορέσουμε να είμαστε καταλύτης των εξελίξεων», ανέφερε και πρόσθεσε:

«Οι πολιτικοί συσχετισμοί πρέπει να αλλάξουν. Με τη δύναμη που έχουν σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν ακούν κανέναν. Επιβάλλουν την επιθυμία τους να διαδέχονται ο ένας τον άλλον και να εναλλάσσονται στον ρόλο του σωτήρα με το μαγικό ραβδί. Απλά αυτός ο σωτήρας δεν υπάρχει. Δύναμη στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, μείωση των ποσοστών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποδεχθούν ότι η σωτηρία της χώρας βρίσκεται στην εθνική συνεννόηση, στο σχέδιο που πρέπει να συνδιαμορφώσουμε και να υλοποιήσουμε όλοι μαζί. Όποτε και αν γίνουν εκλογές εμείς είμαστε έτοιμοι και η στάση μας απόλυτα ξεκάθαρη».

Μάλιστα, η κ. Γεννηματά έθεσε ως κεντρικό στόχο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης το τρίπτυχο ενότητα-συσπείρωση-ανανέωση. «Δημοκρατικά και συλλογικά παίρνουμε τις αποφάσεις αλλά υπάρχει επικεφαλής. Δεν μπορεί να προχωρήσει αλλιώς ένας πολιτικός χώρος», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε: «Ο κόσμος επιστρέφει σπίτι του. Αυτό είναι το μήνυμα. Αλλά όσοι πήγαν να βρουν στασίδι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποδεκτοί να γυρίσουν πίσω. Γιατί είναι μέρος της πολιτικής απάτης που στήθηκε σε βάρος της παράταξης και τελικά σε βάρος του ελληνικού λαού».

Τέλος, η κ. Γεννηματά επανέλαβε ότι έχει ζητήσει εξεταστική επιτροπή για την Οικονομία από τότε που η χώρα μπήκε στο ευρώ και «να σταματήσει η καραμέλα ότι "για όλα φταίει το κακό ΠΑΣΟΚ"». «Είναι μια πολύ εύκολη λύση για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να στηρίξουν την πολιτική τους διαδρομή και ανέλιξη πάνω στην καταστροφή της Δημοκρατικής Παράταξης. Αυτό δεν θα το επιτρέψω. Ναι υπήρξαν λάθη, αλλά ήταν και η Ευρώπη απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσει την κρίση. Δεν ήταν μόνο η Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση. Να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους δίκαια. Τεράστιο λάθος να υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας ότι το σύνολο της Μεταπολίτευσης ευθύνεται για την κρίση και τα μνημόνια. Είναι ισοπεδωτικό και φασιστικό και επικίνδυνο», σημείωσε και κατέληξε:

«Το 2010 ήταν μονόδρομος. Με το χρέος στα ύψη, 35 δισ. έλλειμμα, σημαντικό έλλειμμα στην ανταγωνιστικότητα. Από το 2007 στην ύφεση και με την κυβέρνηση να λέει ότι η οικονομία είναι απολύτως θωρακισμένη. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πήρε κανένα μέτρο, οδηγώντας τη χώρα στο αδιέξοδο των μνημονίων. Κανείς δεν λέει μια κουβέντα γι' αυτό».  

Πηγή

Προ των πυλών η υποχώρηση για την κυβέρνηση -Για να μην σέρνεται η αξιολόγηση

Μονόδρομος είναι πλέον η νομοθέτηση δέσμης μέτρων προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση και από το Μέγαρο Μαξίμου τροποποιούν εμφανώς τη ρητορική τους για να γίνουν κατά το δυνατό πιο εύπεπτες οι αλλαγές στις… κόκκινες γραμμές.

Ο πρωθυπουργός στον απόηχο των επαφών του στη Μάλτα αναμένεται να έχει συσκέψεις για τα επόμενα βήματα και τις κινήσεις που θα ακολουθήσει το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες θέλουν τον κ. Τσίπρα να εμμένει στη θέση του για «συνολική συμφωνία». Όπερ και σημαίνει, ότι η Αθήνα είναι μάλλον διατεθειμένη να κάνει κάποιες υποχωρήσεις σε δεύτερο στάδιο, εάν εξασφαλίσει ότι θα ανοίξει η συζήτηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος και προσδιοριστεί το ύψος των πλεονασμάτων για μετά το 2018, ώστε να προχωρήσει η ένταξη της χώρας μας στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης.

Πίσω από τις λέξεις

Ο υπουργός επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος δεν διέψευσε το ενδεχόμενο μείωσης του αφορολόγητου, παρά επέλεξε να απαντήσει μέσω ελιγμών, λέγοντας πως «δεν υπάρχει καμία συμφωνία για μείωσή του». Στο σημείο αυτό, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συζητήσει η κυβέρνηση ένα μηχανισμό εγγυήσεων, ο οποίος- όπως είπε- δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να εφαρμοστεί.

Τέλος, υπογράμμισε ότι «από μόνα τους τα μεσοπρόθεσμα μέτρα δεν αρκούν» ώστε η κυβέρνηση να υποχωρήσει και να νομοθετήσει μέτρα, πλην όμως απέφυγε τις πομπώδεις εκφράσεις τύπου «δεν ψηφίζουμε».

Πηγή 

Η μυστική συμφωνία Τόμσεν – Σόιμπλε που βάζει “ταφόπλακα” στην Ελλάδα!

- Αποκαλύψεις για τη συνάντηση του αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας το πρωί της περασμένης Πέμπτης στο Βερολίνο

- Συμφώνησαν για την κοινή, σκληρή γραμμή που θα κρατήσουν

- Και οι δύο τάσσονται υπέρ της άποψης ότι η Αθήνα πρέπει να προχωρήσει στην άμεση νομοθέτηση των μέτρων

Σε συμφωνία για τη σκληρή γραμμή που θα κρατήσουν όσον αφορά τις απαιτήσεις τους από την ελληνική κυβέρνηση κατέληξαν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο σκληροπυρηνικός του ΔΝΤ, Πόουλ Τόμσεν, κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους το πρωί της προηγούμενης Πέμπτης στο Βερολίνο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της "Real News", και οι δύο τάσσονται υπέρ της άποψης ότι η Αθήνα πρέπει να προχωρήσει στην άμεση νομοθέτηση των μέτρων.

Η πάγια θέση του ΔΝΤ για μείωση του αφορολόγητου ορίου – ακραία θέση του Ταμείου κάνει λόγο για μείωση στα 4.000 ευρώ – βρέθηκε ψηλά στη λίστα των μέτρων που συζήτησαν οι δύο άνδρες. Έτσι αναμένεται να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση να νομοθετήσει τώρα τη δραστική μείωση του αφορολόγητου ορίου και αυτό να τεθεί σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2018. Επιπλέον, στη συνάντηση του Βερολίνου ετέθη από τις δύο πλευρές η ανάγκη ενίσχυσης του δημοσιονομικού «κόφτη», τα μέτρα του οποίου θα ενεργοποιηθούν από το 2019 και μετά, για να διορθώσουν πιθανές αποκλίσεις από τον στόχο 3,5% για πρωτογενές πλεόνασμα.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, οι δύο σκληροί των δανειστών συμφώνησαν ότι η Αθήνα πρέπει να εντάξει στον «κόφτη» και τις κύριες συντάξεις και συγκεκριμένα την περικοπή/κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς». Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι παρά τις προσπάθειες των διαλλακτικών στους κόλπους των δανειστών να μην περιληφθεί η «προσωπική διαφορά» στον μελλοντικό «κόφτη», το ΔΝΤ πιέζει για το αντίθετο, καθώς αποτελεί πάγια θέση του ότι το ασφαλιστικό της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο και το κονδύλι που δαπανάται από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις υφιστάμενες συντάξεις είναι ιδιαίτερα υψηλό, σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Οι κ.κ. Σόιμπλε και Τόμσεν άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να υιοθετήσουν την πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, η οποία θα ακυρώνει τα μέτρα του «κόφτη» σε περίπτωση που επιτευχθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η συζήτηση επικεντρώθηκε και στο ζήτημα του ελληνικού χρέους και συγκεκριμένα στα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσής του χωρίς όμως να καταλήξουν σε αποφάσεις. Συζητήθηκε ωστόσο το ενδεχόμενο να υπάρξει μία πιο αναλυτική «φωτογραφική» περιγραφή.

Πηγή: Real

Ναυτεργατικά Σωματεία: Νέες φιλοεφοπλιστικές ρυθμίσεις προωθεί η κυβέρνηση

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΝΕΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: «ΕΠΕΚΤΕΙΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ»

Όπως έχουμε τονίσει δεκάδες φορές από το Newsbomb.gr η αριστερόστροφη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο αφήνει στο απυρόβλητο το εφοπλιστικό λόμπι, αλλά φαίνεται διατεθειμένη να νομοθετήσει και υπέρ νέων φιλοεφοπλιστικών ρυθμίσεων που θα συντρίψουν τις σχέσεις εργασίας και ενδέχεται να δημιουργήσουν και ζητήματα ασφαλείας.

Η ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού αποκαλύπτει τις προθέσεις της κυβέρνησης, που όπως έχει επισημανθεί πηγαίνει χέρι - χέρι με τους εφοπλιστές.

Διαβάστε αναλυτικά τις σοβαρότατες καταγγελίες της ΠΕΝΕΝ:

«Το σχέδιο νόμου που έδωσε στην δημοσιότητα και απέστειλε για διαβούλευση στα Ναυτεργατικά Σωματεία και την ΠΝΟ ο Υπουργός Ε.Ν προωθεί νέες φιλοεφοπλιστικές ρυθμίσεις που εξυπηρετούν τα εφοπλιστικά συμφέροντα και ταυτόχρονα καταργούν θέσεις εργασίας των Ναυτικών ενώ διαμορφώνουν αρνητικές συνέπειες στα ασφαλιστικά τους ταμεία και δημιουργούν κινδύνους για την ασφάλεια των πλοίων.

Στο πλαίσιο του σχεδίου νόμου που έχει κατατεθεί όπως προκύπτει στο άρθρο 73 και το οποίο αφορά τα πλοία αναψυχής με μεταφορική ικανότητα έως και 12 επιβατών καταργείται ο Πλοίαρχος και το πλήρωμα !

Πρόκειται για μια απαράδεκτη και επικίνδυνη ρύθμιση η οποία πέρα από τις συνέπειες που θα δημιουργήσει με την αύξηση της ανεργίας και τις επιπτώσεις στα ασφαλιστικά μας ταμεία, θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο την ασφάλεια αυτών των σκαφών και των επιβαινόντων!

Με τον τρόπο αυτό διευρύνεται η ασύδοτη επιχειρηματική δράση των εφοπλιστών και επεκτείνεται η μαύρη ανασφάλιστη εργασία.

Στο ίδιο σχέδιο νόμου εντάσσονται και οι επιθεωρητές της Συμβάσεως Ναυτικής Εργασίας 2006 ( MLC) μαζί με τους λοιπούς επιθεωρητές ISPS – ISM κ.λπ χωρίς να αναγνωρίζεται ότι πρόσφατα έχει υιοθετηθεί από την χώρα μας σχετική νομοθεσία (υπ’ αριθμ. 3522/2/08/2013 ΚΥΑ (Β΄ 1671) και υπ’ αριθμ. 4113. 305/01/2013 ΚΥΑ (Β΄ 1553) που ρυθμίζει το θέμα των επιθεωρητών ναυτικής εργασίας σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην εν λόγω Διεθνή Σύμβαση κατά τρόπο που είναι σύμφωνος με την Δ.Σ και προβλέπει την δυνατότητα επιθεωρήσεων ακόμη και σε μικρά νησιά.

Θεωρούμε πρωτοφανές με ένα νόμο να επιχειρείται η κατάργηση διατάξεων νόμου αυξημένης τυπικής ισχύος που ενσωμάτωσαν διεθνή σύμβαση.

Επίσης με το υπό προώθηση σχέδιο νόμου περιορίζεται ο αριθμός των επιθεωρητών και διαμορφώνονται κριτήρια έτσι που κάθε φορά που θα γίνεται καταγγελία από Ναυτεργατικά Σωματεία και Ναυτεργάτες, το κράτος να αναφέρει ότι δεν υπάρχει στην περιοχή επιθεωρητής της MLC του 2006!

Η εφαρμογή της Ναυτικής νομοθεσίας και των ΣΣΕ και κάθε άλλου εργασιακού προβλήματος επιβάλει την άμεση παρέμβαση και όχι περιμένετε το πότε θα βρω και θα στείλω επιθεωρητή που δεν έχουν και το Ναυτεργατικό πρόβλημα να συγκαλύπτεται και στην ουσία να κουκουλώνεται περιμένοντας τον επιθεωρητή…

Στο άρθρο 56 που αναφέρεται στην απόρριψη αίτησης δρομολόγησης για παραβιάσεις των όρων εργασίας των ΣΣΕ των πληρωμάτων θεωρούμε ανεπίτρεπτο τα 3 χρόνια και προτείνουμε να γίνει 1 χρόνος.

Παίρνοντας υπόψη ότι το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αφορά πλήθος θεμάτων και διατάξεων διαφορετικού ενδιαφέροντος και γνωρίζοντας επίσης το γεγονός ότι ανάλογο νομοσχέδιο αρμοδιότητας του ΥΕΝ είχε κατατεθεί και ψηφιστεί στην Βουλή το 2013, καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση και το ΥΕΝ δεν επιθυμούν την αντιμετώπιση και επίλυση δίκαιων αιτημάτων που περιλαμβάνονταν στην πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση των Ναυτεργατών 2 έως 10 Δεκέμβρη 2016 αφού κανένα από τα επίμαχα αιτήματα δεν επιλύεται στο σχετικό νομοσχέδιο!

Αυτό δείχνει και επιβεβαιώνει την άποψη που διατυπώσαμε έντονα κατά τις διαδοχικές συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία του ΥΕΝ ότι δεν έχουν βούληση να δώσουν λύσεις στα κυρίαρχα προβλήματα του Ναυτεργατικού κόσμου αλλά στην πραγματικότητα τον εμπαίζουν και τον εξαπατούν!

Η ΠΕΝΕΝ προτείνει στο εν λόγω νομοσχέδιο να συμπεριληφθούν τουλάχιστον τα παρακάτω αιτήματα που είναι αποκλειστικά αρμοδιότητας του ΥΕΝ:

• Κατάργηση όλων των διατάξεων περί μειωμένων συνθέσεων τόσο στην Ακτοπλοΐα όσο και στην Αδριατική.

• Επαναφορά της 10μηνης ναυτολόγησης και δρομολόγησης όλων των Ακτοπλοϊκών πλοίων συμπεριλαμβανομένων και των ταχύπλοων.

• Κατάργηση των διατάξεων νόμων για το απεργοσπαστικό πλοίο ασφαλείας καθώς και αυτής που αναφέρεται στις επιχειρησιακές ΣΣΕ.

• Λήψη άμεσων και αποτελεσματικών μέτρων για την απασχόληση όλων των ανέργων Ναυτικών, μέτρα στήριξης – ενίσχυσης και προστασίας των ανέργων».

Πηγή 

Αύξηση έως 66% στις εισφορές επαγγελματιών

Σοκ προκαλούν σε χιλιάδες ασφαλισμένους οι εισφορές που πρέπει να πληρώσουν, καθώς το άνοιγμα της εφαρμογής του ΕΦΚΑ αποκάλυψε αυξήσεις έως και 66% ή και πιο πάνω από τις εισφορές που είχαν ως τον Δεκέμβριο.

Ο λογαριασμός που κρύβουν τα ραβασάκια του ΕΦΚΑ βγήκε χθες για τους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ και του ΟΓΑ και είναι κυριολεκτικά εξοντωτικός όχι μόνο για τα υψηλά εισοδήματα, αλλά και για μεσαία, ή ακόμη και για χαμηλότερα εισοδήματα.

Μπλοκάκια

Σταδιακά θα ανέβουν στην ιστοσελίδα του ΕΦΚΑ και οι εισφορές για τους ασφαλισμένους του ΕΤΑΑ, ενώ την ίδια στιγμή εξετάζονται και τροποποιήσεις, διορθώσεις και προσθήκες στα μπλοκάκια.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του «Ε.Τ.», όσοι είναι μισθωτοί με ασφάλιση ΙΚΑ ή άλλο Ταμείο μισθωτών (ΔΕΚΟ, τραπεζών, ΕΤΑΠ-ΜΜΕ) και έχουν παράλληλα μπλοκάκι, χωρίς όμως να υπήρξαν ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ, δεν θα γλιτώσουν τις νέες εισφορές. Θα τους έρθει ειδοποίηση στο επόμενο διάστημα για να καταβάλουν εισφορές του 2017, με βάση το εισόδημα που απέκτησαν το 2015 από την άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος. Το εισόδημα θα εντοπιστεί από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων(ΓΓΔΕ) και με βάση αυτό θα βγουν τα ραβασάκια για τους μισθωτούς του ΙΚΑ ή άλλων Ταμείων που έχουν και μπλοκάκι. Για παράδειγμα, ένας οικονομολόγος που εργάζεται σε εταιρία με σχέση εξαρτημένης εργασίας και έχει μπλοκάκι, για το οποίο με βάση την ισχύουσα νομοθεσία δεν είχε υποχρέωση ασφάλισης και στον ΟΑΕΕ, θα λάβει ειδοποιητήριο μόλις διασταυρωθεί μέσω ΓΓΔΕ το εισόδημα που έβγαλε το 2015 με το μπλοκάκι και θα υποχρεωθεί να καταβάλει εισφορά 26,95% επί αυτού του εισοδήματος.

Παράλληλα, εξετάζεται να διορθωθεί η βάση υπολογισμού των εισφορών για όσους έχουν μπλοκάκι σε ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ και είναι σε προγράμματα του ΕΣΠΑ, καθώς μπορεί για μια χρονιά να πήραν μεγάλο ποσό ενισχύσεων και να κληθούν να πληρώσουν υψηλή εισφορά. Για να αποφευχθούν υπερβολικές χρεώσεις, το υπουργείο μελετά ένα διαφορετικό σύστημα ώστε οι εισφορές να βγαίνουν ανάλογα με τις δόσεις των ενισχύσεων.

Σοκ

Οι επιβαρύνσεις, όπως φαίνονται στα ειδοποιητήρια, πέρα από όσα ισχυρίζονται οι υπουργοί της κυβέρνησης, είναι δυσανάλογα υψηλές για όσους έχουν εισόδημα από 9.000 ως 50.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν και αντιδράσεις από όσους ανήκουν στη λεγόμενη κατώτατη βάση εισοδήματος γιατί ακόμη και αν έχουν μηδενικό εισόδημα θα πληρώνουν υποχρεωτικά την ελάχιστη εισφορά των 167,95 ευρώ το μήνα που αντιστοιχεί σε ετήσιο εισόδημα 7.033 ευρώ. Είναι ενδεικτικά 4 από τα ειδοποιητήρια των νέων εισφορών που πήραν χθες ασφαλισμένοι (λογιστές) στον ΟΑΕΕ, καθώς και αγρότες (ΟΓΑ). Σε αυτά φαίνεται ότι:

1 Στον ΟΑΕΕ ο ένας ασφαλισμένος θα πρέπει να καταβάλλει εισφορά 748 ευρώ το μήνα ενώ πλήρωνε 450 ευρώ μέχρι τον Δεκέμβριο, που σημαίνει ότι θα πληρώνει 300 ευρώ επιπλέον κάθε μήνα, δηλαδή 66% αύξηση εισφορών!

2 Στο δεύτερο ειδοποιητήριο ζητείται εισφορά 889 ευρώ το μήνα! Και τα δύο ποσά υπερβαίνουν το ανώτατο ποσό της 14ης ασφαλιστικής κατηγορίας του ΟΑΕΕ που ήταν 605 ευρώ το μήνα ως τον Δεκέμβριο του 2016.

3 Στο ειδοποιητήριο του ΟΓΑ ο αγρότης με ετήσιο εισόδημα 450 ευρώ (!) καλείται να πληρώσει εισφορά 87 ευρώ το μήνα, δηλαδή 1.044 ευρώ, ενώ έβγαλε 450 ευρώ εισόδημα! Αυτό γίνεται επειδή ακόμη και με μηδενικό εισόδημα οι αγρότες πληρώνουν εισφορά που αντιστοιχεί σε εισόδημα 4.923 ευρώ.

4 Στο δεύτερο ειδοποιητήριο, ο αγρότης προερχόμενος από τον ΟΓΑ καλείται να πληρώνει 359 ευρώ μηνιαία εισφορά, γιατί το εισόδημά του βγήκε το 2015 στις 20.376 ευρώ. Για το 2017, το εισόδημα του 2015 του βγάζει να πληρώσει 4.308 ευρώ. Αν το 2016 έχει μικρότερο εισόδημα, θα περιμένει ως το τέλος του έτους για να κατέβουν οι εισφορές των επόμενων μηνών, δηλαδή του 2018.

Πηγή 

Θέατρο διαλόγου

Του Παντελή Μπουκάλα

Εφόσον ο δημόσιος λόγος, στην προφορική του ιδίως εκδοχή, έτσι όπως ακούγεται στη Βουλή και στους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ποντάρει πρωτίστως στις ατάκες και στα λεκτικά παιγνίδια, δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι ο δημόσιος διάλογος βαλτώνει. Θόρυβο παράγει, κανείς δεν το αμφισβητεί. Και κάποιους μπορεί να τους φανατίζει. Αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος του – ή τουλάχιστον δεν θα ’πρεπε να είναι, αν η ενηλικίωση της δημοκρατίας μάς αφορά και μας πονάει όλους.

Το πρόβλημα δεν είναι το πάθος, η σφοδρότητα, η οξύτητα. Δεν γίνεται δίχως αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά δεν προκαλούνται επειδή ο καθένας από τους εκάστοτε συνομιλητές ακούει προσεχτικά τι λένε οι υπόλοιποι και εξεγείρεται εξαιτίας των αυθεντικών λεγομένων τους, αλλά επειδή, χωρίς να τους ακούσει, χωρίς να νοιάζεται να τους ακούσει, είναι εκ προοιμίου εξεγερμένος. Δεν δίνει την προσοχή του σε ακέραιες φράσεις. Δεν κρατάει σημειώσεις, ώστε κατόπιν να απαντήσει συγκεκριμένα επί του συγκεκριμένου. Του αρκεί μια λεξούλα, ένα ξεφτίδι, για να αρπαχτεί από αυτό και να εξαπολύσει, με την ίδια πάντοτε αυταρέσκεια, όσα έχει ήδη γράψει ή του έχουν γράψει. Μονόλογο ακούει, με μονόλογο θα απαντήσει. Ενα θέατρο διαλόγου ερήμην τού λόγου... Κάποιος αρχαίος φιλόσοφος είχε ισχυριστεί ότι στις συζητήσεις βγαίνει νικητής αυτός που ακούει περισσότερο και προσεχτικότερα, γιατί έτσι αποκτά το πλεονέκτημα να ξέρει επακριβώς σε τι οφείλει να αντιτεθεί, άρα και πώς να επιχειρηματολογήσει. Μάλλον αστειευόταν.

Μέρα τη μέρα, βδομάδα τη βδομάδα, ο ακροατής του δημόσιου διαλόγου (ο θεατής του μάλλον) βεβαιώνεται πως η παρερμηνεία και η προκρούστεια αντιμετώπιση της ομιλίας των άλλων, ώστε να απομονωθεί και να αποσπαστεί ένα διευκολυντικό ξεφτίδι, δεν είναι κάτι σποραδικό και τυχαίο. Είναι δόγμα, σύστημα, πρόγραμμα. Είναι ένα έθιμο εξαιρετικά βολικό τόσο για τους κομματικούς ρήτορες, αποφασισμένους να υποβαθμίσουν τον πολιτικό λόγο έως το επίπεδο του επιφωνήματος, όσο και για τους θεράποντες μιας βαμμένης, εξαρτημένης δημοσιογραφίας.

  

Αύξησαν τους μισθούς τους στις 20.000 ευρώ τον μήνα στον ΑΔΜΗΕ

Μείζον θέμα έχει δημιουργήσει στη ΔΕΗ ως μητρική εταιρεία αλλά και στην κυβέρνηση, συνολικότερα, η απόφαση των δύο στελεχών του ΑΔΜΗΕ να αναθεωρήσουν τις αμοιβές τους στις 20.000 ευρώ τον μήνα και να λάβουν αναδρομικά 200.000 ευρώ. Πρόκειται για τον πρόεδρο του ΑΔΜΗΕ Εμμανουήλ Κορωνιωτάκη και τον διευθύνοντα σύμβουλο Ιωάννη Μπλάνα, που προέρχονται και οι δύο από την εταιρεία. Ο κ. Κορωνιωτάκης πριν γίνει πρόεδρος ήταν τομεάρχης, ενώ ο κ. Μπλάνας κατείχε τη θέση του διευθυντή της Διεύθυνσης Συστημάτων και Υποδομών. Την υπόθεση που, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια τόσο στη διοίκηση της ΔΕΗ όσο και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας, αποκάλυψε με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, ο τομεάρχης ενέργειας της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Σκρέκας.

Μια πρώτη αντίδραση στην κατεύθυνση του ελέγχου των αποφάσεων της διοίκησης του ΑΔΜΗΕ ήρθε χθες από τον πρόεδρο του εποπτικού συμβουλίου της εταιρείας Νικόλαο Καϊμάκη. Με ανακοίνωσή του τονίζει ότι θα επανεξετάσει τη σχετική σύμβαση και θα επανακαθορίσει τις αποδοχές των παραπάνω στελεχών του ΑΔΜΗΕ σύμφωνα με το κοινά παραδεκτό μέτρο των αποδοχών που λαμβάνουν τα αντίστοιχα στελέχη των άλλων δημόσιων οργανισμών, σε συνδυασμό με τις οικονομικά αποδεκτές δυνατότητες της ΑΔΜΗΕ Α.Ε.

Στην ίδια ανακοίνωση, ο πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου αναφέρει ότι ο επαναπροσδιορισμός των αμοιβών και η αναδρομική ισχύς των αμοιβών της τωρινής διοίκησης του ΑΔΜΗΕ εγκρίθηκε από το προηγούμενο εποπτικό συμβούλιο κατ’ εφαρμογή του νόμου που ψηφίστηκε στα τέλη του 2015 (Ν 4354/2015), με τον οποίο η κυβέρνηση ήρε το πλαφόν στις αμοιβές των διοικήσεων των ΔΕΚΟ. Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται στην ερώτησή του ο κ. Σκρέκας, ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ τον περασμένο Δεκέμβριο έκαναν χρήση νόμου που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα τέλη του 2015, με τον οποίο αίρεται το πλαφόν στις αμοιβές των διοικήσεων των ΔΕΚΟ.

Οπως αναφέρει ο κ. Σκρέκας, «την ώρα που ο διαγωνισμός είναι σε φάση ολοκλήρωσης, δύο κορυφαία στελέχη του ΑΔΜΗΕ, μέλη του διοικητικού συμβουλίου, διορισμένα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σύμφωνα με πληροφορίες, χρησιμοποίησαν νόμο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να εκτοξεύσουν τις μηνιαίες αποδοχές τους στις 20.000 ευρώ (ανά μήνα!)». 

Πηγή

Η Οριακή Προεδρία

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

«Όπου ακούς αγάπη και ασφάλεια, άγχος αποχωρισμού μυρίζει»

Ο δυτικός άνθρωπος, ιδιαίτερα των τελευταίων ετών της παγκοσμιοποίησης, έθετε σαν στόχο την όλο και μεγαλύτερη άρση των κάθε είδους ορίων (ακόμη και των συνόρων), την ολοκλήρωση της κυριαρχίας του στη φύση με την πλήρη εξάντληση των ορίων της, την αποθέωση της παραγωγικής ικανότητας έστω κι αν αυτή ισοδυναμούσε με την εξόντωση των εργαζόμενων -σε διάφορα σημεία του πλανήτη- και άρα την υπέρβαση ακόμη και των ορίων του στοιχειώδους ανθρωπισμού, την ολοκλήρωση οχύρωσης της περίκλειστης ατομικότητας, ακολουθώντας, με περίσσια ορμή, το κυρίαρχο προμηθεϊκό πρόταγμα. the sky is the limit …και λίγο λέμε.

Ταυτόχρονα με την επέκταση αυτή των Ορίων, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας προβλέπει πως το 2020 η κατάθλιψη θα είναι η πρώτη αιτία αναπηρίας, ανικανότητας στο δυτικό κόσμο και θα αφορά στο 25% του πληθυσμού, ενώ ο ρυθμός ανόδου αυτού του δείκτη είναι τέτοιος ώστε να διπλασιάζεται κάθε δεκαετία. Με άλλα λόγια, περί το 2040 δεν θα υπάρχει κανείς που να μην νοσεί από κατάθλιψη.

Πρόκειται δηλαδή για μια, εκ πρώτης όψεως, αντιφατική «κίνηση» στην οποία ενώ, από την μια ο δυτικός άνθρωπος διαρκώς επεκτείνεται πέραν των όποιων «εκτός του» ορίων, από την άλλη συρρικνώνεται «εντός του» πάλι πέραν των «κάτω, ελάχιστων ορίων» του. Σαν ένα εκκρεμές, κινείται διαρκώς -και ταυτόχρονα- από το άνω στο κάτω όριο του, σ’ ένα διαλυτικό -για την ύπαρξη- σπιράλ. Από το άσπρο στο μαύρο, λες και χάθηκαν τα χρώματα.

Η παγκοσμιοποίηση που, ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας, «κατόρθωσε» να  θέσει στο επίκεντρο της την αστεία ταυτολογία «να είσαι ο εαυτός σου!», την αυτό-πραγμάτωση, την αυτό-εκπλήρωση και τα διάφορα άλλα «αυτό-…» -της αυτοϊκανοποίησης συμπεριλαμβανομένης- σαν να κινδύνευε κάποιος να του «κλέψουν» την εαυτότητα, με τον ίδιο πρωτόγονο τρόπο που οι ιθαγενείς φοβόντουσαν πως η φωτογραφία θα τους «κλέψει τη ψυχή», αν και εκείνοι ίσως δεν είχαν και πολύ άδικο τελικά, αν συλλογιστούμε την κριτική του Ντεμπόρ στη Βιομηχανία του Θεάματος. Από τη μια η ναρκισσιστική προμηθεϊκή επιταγή «τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα» και από την άλλη ο αγωνιώδης ψίθυρος «και τώρα, πως θα τα βγάλω πέρα;»

Πάνε πλέον μερικές δεκαετίες που ο δυτικός άνθρωπος έχει «καταπιεί», έχει εσωτερικεύσει κάποιον μυθικό «Σίνη Πιτυοκάμπτη», που αφού λυγίσει δυο ψηλά δέντρα, δένει τον Εαυτό -όχι τον ανύποπτο διαβάτη, αυτή τη φορά- στις κορφές τους και μετά τα αφήνει ελεύθερα, με φυσικό επακόλουθο το φριχτό διαμελισμό του. Η παγκοσμιοποίηση άφησε τα δυο δέντρα ανεξέλεγκτα.

Και κάπως έτσι, μπροστά στο δέος της διάσχισης αυτής,  για πρώτη φορά μετά από τον 2ο Π.Π.  τίθενται στόχοι με αρνητικό πρόσημο. Δεν επιδιώκεται πια να συμβεί κάτι, αλλά αντίθετα, «μην τυχόν και συμβεί». Μην τυχόν και μειωθεί περαιτέρω το εισόδημα και η καταναλωτική ευχέρεια, μην τυχόν και χαθεί η όποια εργασία, μην τυχόν και συμβεί αυτό, μην τυχόν και συμβεί το άλλο. Και βέβαια το σύνθημα του Τράμπ «Να ξανακάνουμε μεγάλη την Αμερική», όσο κι αν ακούγεται ναρκισσιστική μεγαλομανία, ανάλογη του ύφους του προέδρου, στην πραγματικότητα υποκρύπτει και υπερ-αναπληρώνει τον φόβο «μην τυχόν η Αμερική γίνει μικρή». Με άλλα λόγια, η Αμερική «εγκαταλείπει» μην τυχόν και «εγκαταληφθεί» και τα εκκεντρικά, ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια και υπονοούμενα του Τράμπ, ενάντια στην πολιτική ορθότητα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «υστερική» έκφραση του πληγωμένου δυτικού Εαυτού που γυρεύει να εξαγνίσει τις ενοχές με αυτοτιμωρητικές δόσεις ακόμη μεγαλύτερου πόνου. Όπως κάθε φορά που ένας Αμερικανός μπάτσος πυροβολεί ένα παιδί ή ένας πιτσιρικάς χώνεται με ένα όπλο στο σχολειό και «καθαρίζει» μερικούς συμμαθητές του, είναι η Αμερική που πληγώνει τον Εαυτό της, μετατοπίζοντας την εστία του πόνου της. Δεν είναι «αμφιλεγόμενος» ο Τράμπ, ούτε αποτελεί μια ναρκισσιστική «παραξενιά» ή ιδιομορφία. Είναι η «προσωποποίηση» του αμφίθυμου δυτικού ανθρώπου και η «απομόνωση» που προτείνει δεν είναι παρά το αυτοκαταστραφικό κλείσιμο στον Εαυτό.

Η ανάγκη της ασφάλειας επαν-ιεραρχείται και τίθεται σε μέγιστη προτεραιότητα, ενώ μια ατέλειωτη λίστα με «μην τυχόν» υπερτροφοδοτεί με άγχος, ενοχές και φόβο έναν, μάλλον ανεκπαίδευτο στα ζόρικα, Εαυτό. «Δουλειές για όσους αγαπούν τη χώρα, ασφάλεια και τάξη που εγγυούνται οι δυνάμεις ασφαλείας και ο στρατός», θα διατρανώσει ο Τράμπ.

Ο Προμηθέας παρατάει τη θέση του στον Καύκασο -εγκαταλείπει και τη «φωτιά» που τόσα τράβηξε εξ’ αιτίας της- και την παραχωρεί σ’ έναν κουτσό Ήφαιστο, που τώρα θυμάται κι αυτός ότι τον παραπέταξε η ίδια η μητέρα του…για να μπει στην αγορά εργασίας.

Η παγκοσμιοποιητική δυτική ναρκισσιστική αυταρέσκεια, ο δυτικός le roi soleil που ήθελε να δορυφοροποιήσει τους Άλλους γύρω του και οδηγήθηκε σε μια μορφή αποχαυνωτικής απορρόφησης στο ά-σχετο καβούκι του Εαυτού, μετεξελίσσεται τώρα σ’ ένα γαλβανισμένο, μονωμένο, διαδικτυακό άβαταρ που προσπαθεί να αποφύγει τη φρίκη της ένδειας, της αδικίας και της βίας. Η ενασχόληση με τον Εαυτό δεν είναι πια θέμα «κομμωτηρίων»,  ναρκισσιστικής αυταρέσκειας και «ψυχανάλυσης», αλλά υπαρξιακού «κουρέματος» και βαθιάς, οριακής, απελπισίας.

Και βέβαια, μπορεί ένα ολόκληρο σύστημα από τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες και τα ΜΜΕ, μέχρι τους εναλλακτικούς «θεραπευτές» και την πολιτική ελίτ, να επιμένει, ότι η κοινωνική δυσφορία –εν τέλει- δεν είναι τίποτα άλλο από προσωπική ανεπάρκεια, να μετασχηματίζει δηλαδή το κοινωνικό πρόβλημα σε ατομική μειονεξία. Αλλά δεν μπορεί –εν τέλει- να κρυφτεί το γεγονός ότι μερικά εκατομμύρια προσωπικά προβλήματα συνιστούν  ένα τεράστιο κοινωνικό-πολιτικό πρόβλημα.

Ο εν λόγω «Εαυτός», του οποίου η συγκρότηση ολοκληρώνεται σ’ αυτή τη φάση της παγκοσμιοποιητικής επέκτασης, δεν είναι ένα απωθημένο του ναρκισσισμού που προηγήθηκε. Δεν είναι ο «Ελάχιστος Εαυτός» ή ο ανθρωπολογικός τύπος της «Κουλτούρας του Ναρκισσισμού», όπως τον ορίζει ο Κ. Λας ήδη από το 1975. Είναι η κορύφωση της απελπισίας. Είναι η ολοκλήρωση της διαδικασίας διαχωρισμού του εαυτού από τους  Άλλους, του εαυτού από τον κόσμο και του εαυτού από τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι η απελπισία του ανθρώπου μπροστά στο φόβο της εγκατάλειψης από τον ίδιο του τον εαυτό. Πρόκειται, για τον Οριακό άνθρωπο.

Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος διαθλάται επαναλαμβανόμενα και με οδυνηρή ισχύ στις οικογενειακές και προσωπικές εμπειρίες όλων. Δεν πρόκειται πια για μια απλή ψυχική δυσφορία, ως συνέπεια ενός καταναλωτικού ανεκπλήρωτου, ούτε για μια εύλογη ψυχική αβεβαιότητα, αλλά για βιωμένες εμπειρίες εσωτερικής κενότητας, μοναξιάς και μη αυθεντικότητας. Ακραίες συμπεριφορές, πανικός, κατάθλιψη, οργή, έντονες και ταραγμένες σχέσεις με μέλη της οικογένειας, φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, αλλά και «ακροβασίες» ανάμεσα στην υπερβολική οικειότητα και την υπερβολική αντιπάθεια, είναι και θα είναι όλο και πιο συχνές και ορατές συνέπειες για μεγάλα στρώματα του πληθυσμού των δυτικών κοινωνιών.

Παράλληλα, η διαστρεβλωμένη και ασταθής εικόνα για τον Εαυτό, θα οδηγεί όλο και πιο συχνά σε απότομες εναλλαγές, όχι μόνο της συναισθηματικής διάθεσης, αλλά και της γνώμης, των όποιων αξιών, αλλά και των μικρών ή μεγάλων στόχων. Οι παρορμητικές και μερικές φορές επικίνδυνες συμπεριφορές, από το σεξ, μέχρι την κατάχρηση ουσιών και την επικίνδυνη οδήγηση ή τις βουλιμικές κρίσεις υπερφαγίας ή ακόμη και τις αυτοκτονικές συμπεριφορές, ορατές σε όλους μας, είναι επίσης συνέπειες της ψυχοπαθολογικής οριακότητας του δυτικού κόσμου..

Η δυσκολία να σκεφτεί κανείς οτιδήποτε άλλο εκτός από το φόβο του «μην τυχόν» και η ακατάσχετη σεναριολογία που τον συνοδεύει, ο τρόμος στην πιθανότητα να μην είναι ο ίδιος «αρκετά» αρκετός, τα μη ρεαλιστικά συναισθήματα ή η αποπροσωποποίηση, ο φόβος της αποτυχίας, η απαισιόδοξη εκτίμηση για την εξέλιξη καταστάσεων, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, το άγχος και η ανησυχία για το αύριο, ο θυμός, η θλίψη, η ζήλεια, η καχυποψία, οι κρίσεις πανικού, οι ακραίες απογοητεύσεις μπροστά στην αποτυχία, οι αϋπνίες, η δύσπνοια, οι αιφνίδιες αναλαμπές συναισθηματικής θέρμης και ψυχρότητας και κυρίως, η επιθυμία να εγκαταλείψει κανείς αιφνιδιαστικά μια σχέση ή μια κατάσταση, είναι και θα είναι στην ημερήσια διάταξη της καθημερινότητας όλων, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και ένταση απ’ ότι στο πρόσφατο παρελθόν.

«Σ’ αγαπώ, φύγε!» Ή «σε μισώ, μη φύγεις» θα ήταν μια πιο «ποιητική», ίσως, έκφραση της συναισθηματικής αυτής αντίφασης. «Κι’ όπου ακούς αγάπη και ασφάλεια, άγχος αποχωρισμού μυρίζει», για να παραφράσουμε τον ποιητή.

Ένας κόσμος ακινητοποιημένος στο μεταίχμιο ανάμεσα στη νεύρωση και στην ψύχωση. Ένας κόσμος borderline(r), εγκλωβισμένος σ’ ένα φαύλο κύκλο άγχους-λύπης-θυμού. Ένας κόσμος παγιδευμένος σε μια «αεικίνητη ταυτοκινησία» μέσα-έξω. Ο Τράμπ είναι το «πρότυπο» αυτού του κόσμου και «αποκαλύπτει» κάτι πολύ σοβαρότερο από τα «φαινόμενα κοινωνικού εκφασισμού», για το οποίο καταγγέλλεται -με όρους του 20ου αιώνα- από την μεταμοντέρνα, αντιρατσιστική – και πολιτιστικά φιλελεύθερη – αριστερά. (…Όλες οι λέξεις σε εισαγωγικά). Ο Τράμπ δεν είναι απλά «αντικείμενο μίμησης ενός όχλου», αλλά η πολιτική συμπύκνωση της συλλογικής οριακότητας, ενώ η Χίλαρι θα ήταν η συνέχεια της ναρκισσιστικής εκδοχής της.

Ο Οριακός Άνθρωπος και η εξ’ αυτού Οριακή Κοινωνία, είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των πολεμικών συνθηκών, της αβεβαιότητας και κυρίως της απώλειας της εμπιστοσύνης στο μέλλον, που επέφερε η παγκοσμιοποίηση και η αρπακτική βουλιμία των «αγορών».

Τίποτα δεν μπορεί πλέον να γαληνέψει ή έστω να διασκεδάσει την εσωτερική πείνα για νόημα, που στέκει πεισματικά ακόρεστη.

Η παγκοσμιοποίηση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έσπρωξε με σφοδρότητα στην εξάντληση της γκάμας των σπουδαίων και λαμπρών ρόλων, που ο ναρκισσιστικός εαυτός  είχε αναλάβει να υποδυθεί μεταπολεμικά. Το εσωτερικό κενό επιστρέφει τώρα αμείλικτο και απειλητικό. Επιστρέφει η εμπειρία ότι η ταυτότητα έχει καταρρεύσει και «εκεί κάτω δεν είναι κανένας». Ο Οριακός άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος συνήθως σιωπηλός… όταν «μέσα του ουρλιάζει». Και κανείς δεν ξέρει αν το ουρλιαχτό αυτό θα παραμένει για πολύ ακόμη βουβό, στρυμωγμένο στην αναγκαιότητα της με κάθε τρόπο επιβίωσης,  ή μια «ωραία μέρα ή νύχτα» θα υπερβεί το Όριο, όπως έχει ήδη συμβεί με το Brexit, την εκλογή Trump ή την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη.

Όσα τείχη και να χτίσει ο Τραμπ, όσους περιορισμούς και να επιβάλλει, όση ρατσιστική μισαλλοδοξία και να ξεράσει, «για να προστατεύσει την αγαπημένη Αμερική» το πρόβλημα είναι εντός των τειχών, είναι εντός του δυτικού Εαυτού και ο ίδιος είναι η πολιτική έκφραση της Οριακής κοινωνικής ψυχοπαθολογίας. Αυτός είναι το «κάτω-μαύρο-εσωστρεφές» όριο και η Χίλαρι το αντίθετο «άνω-λευκό- εξωστρεφές» όριο ενός ασπρόμαυρου Εαυτού, που δεν μπορεί πια να φανταστεί ότι πιθανόν υπάρχουν και άλλες αποχρώσεις. Χρέος μας να τους το θυμίσουμε…

     

Guardian: Η Ελλάδα και πάλι μπροστά στην «τέλεια καταιγίδα»

Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με την τέλεια καταιγίδα γράφει ο Guardian επαναφέροντας με την σειρά του τα σενάρια περί Grexit, σενάρια που επανήλθαν μέσω δημοσιευμάτων, αποκαλύψεων και δηλώσεων πολιτικών εντός και εκτός συνόρων. Οι αγρότες με τα τρακτέρ είναι πάλι στους δρόμους, η κοινωνία βρίσκεται στα κάγκελα και  πληθαίνουν πλέον οι ενδείξεις ότι η Ελλάδα οδεύει ξανά προς σε μια ανεξέλεγκτη κρίση.  Επτά χρόνια το ελληνικό δράμα έχει περάσει από πολλές φάσεις deja vu.

Η Ελλάδα κρύφτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας εξαιτίας μιας σειράς γεγονότων, από το Brexit έως την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, όμως ο «επικός αγώνας» της χώρας κόντρα στην χρεοκοπία δεν σταμάτησε ποτέ και τώρα η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη μια φορά αντιμέτωπη με την τέλεια καταιγίδα. Οι διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τους δανειστές έχουν βαλτώσει και το φάντασμα του Grexit στοιχειώνει ξανά τη χώρα.

To σπρέντ των ελληνικών ομολόγων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Η απόδοση του διετούς ομολόγου έχει αυξηθεί από 6% έως 10% σε λιγότερο από δύο εβδομάδες τρομάζοντας τους επενδυτές. Και η ρητορική περί Grexit έχει επιστρέψει. Οι αναλυτές βλέπουν ένα επικίνδυνο αδιέξοδο και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Όπως πάντα, ο χρόνος είναι πολύτιμος. Τον Ιούλιο η Ελλάδαθα πρέπει να αποπληρώσει χρέος ύψους € 7,4 δισ φτάνοντας πιο κοντά στην χρεοκοπία καθώς έως τότε τα κρατικά ταμεία θα έχουν στερέψει.

Το αδιέξοδο έχει μετατραπεί σε μια αντιπαράθεση καθώς οι πιστωτές απαιτούν πρόσθετα μέτρα λιτότητας μόλις λήξει το τρέχον πακέτο διάσωσης. Χωρίς περαιτέρω μείωση των συντάξεων - που έχουν ήδη περικοπεί 12 φορές από τότε που ξεκίνησε η κρίση - και τη μείωση του αφορολόγητου το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποστηρίζει ότι η χώρα καταχρεωμένη δεν θα είναι ποτέ σε θέση να επιτύχει τον δημοσιονομικό στόχο της, ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018.

Ο Τσίπρας επιμένει ότι δεν θα δεχθεί νέες απαιτήσεις από το ΔΝΤ και νέα μέτρα όμως η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι απαραίτητη για την Ελλάδα που εξορίστηκε από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές και που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις 9 Μαρτίου κλειδί για τη χώρα να ανακτήσει την πρόσβαση στην αγορά. Αν η προθεσμία χαθεί λίγοι πιστεύουν Αθήνα θα είναι σε θέση να κρατηθεί στη ζωή χωρίς τέταρτο πακέτο διάσωσης.

Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται αντιμέτωπη με τον φόβο της ανόδου της ακροδεξιάς  οι προοπτικές να συμβεί κάτι τέτοιο είναι ελάχιστες. «Αυτό που βλέπουμε είναι μια καταστροφή για την πραγματική οικονομία, διότι τα πάντα είναι σε αναμονή», λέει στον Guardian ο Κώστας Παναγόπουλος της Alco. "Για άλλη μια φορά μιλάμε για οικονομική καταστροφή, για άλλη μια φορά μιλάμε για Grexit"

Την Πέμπτη, εν μέσω φημών περί παραίτησής του ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος προσπάθησε να εμφανιστεί καθησυχαστικός. Σε γραπτή του δήλωση ο μαρξιστής καθηγητής Οικονομικών είπε ότι ενώ το ένα τρίτο της αξιολόγησης έχει ολοκληρωθεί και άλλο ένα τρίτο έχει «εντελώς συμφωνηθεί», το υπόλοιπο εξακολουθεί να υπόκειται σε «πολιτική διαπραγμάτευση».

Τι θα συμβεί στη συνέχεια εξαρτάται όχι μόνο από το τι συμβαίνει στην Αθήνα. Σε μεγάλο βαθμό τα γεγονότα στην Ευρώπη και η Ουάσιγκτον θα παίξουν επίσης ρόλο. Εν όψει των εκλογών στη Γερμανία, τον Σεπτέμβριο, ο υπουργός Οικονομικών του Βερολίνου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υιοθετεί επίσης την τακτική των προκλήσεων με με την αυξανόμενη κριτική στην Ελλάδα - μια τακτική που έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής με τους ψηφοφόρους οι οποίοι διαφορετικά θα μπορούσαν να υποστηρίξει ακροδεξιό κόμμα AFD της Γερμανίας. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα η γερμανική Bild υποστήριξε ότι το Grexit βρίσκεται ξανά στο τραπέζι.

Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας του Ντόναλντ Τραμπ και της στάσης που θα θελήσει να τηρήσει σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ. Στο παρελθόν ο Τραμπ είχε σχολιάσει ότι οι Ελληνες «χάνουν τον χρόνο» τους στην Ευρωζώνη.

Η έκθεση του ΔΝΤ την περασμένη εβδομάδα ήταν από τις πλέον απαισιόδοξες για το ελληνικό χρέος. Το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου θα συζητήσει επίσημα το θέμα στις 6 Φεβρουαρίου, αλλά έχει ήδη υπαινιχθεί ότι χωρίς τη δέσμευση της ελάφρυνσης του χρέους από την ΕΕ δεν θα είναι σε θέση να συμβάλει περαιτέρω. Η Γερμανία έχει θέσει ως προϋπόθεση τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Οι αναλυτές είναι αναποφάσιστοι για το αν η Αθήνα σκόπιμα παίζει με τις καθυστερήσεις προσδοκώντας σε μια καλύτερη συμφωνία ή αν παίζει με τη φωτιά.

Ο Guardian αναφέρεται στις δηλώσεις Ξυδάκη περί δραχμής, σχολιάζοντας ότι η άλλοτε «απόρθητη» δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα έχει καταρρεύσει από την εφαρμογή ορισμένων από τα πιο σκληρά μέτρα. Λίγοι πιστεύουν ότι έχει το πολιτικό κεφάλαιο να επιβάλει ένα νέο γύρο λιτότητας. "Δεν είναι ένα κουτί, αλλά μια βόμβα που κλώτσησε," είπε ένας δυτικός διπλωμάτης και πρόσθεσε: "Σε έναν κόσμο όπου οι αξίες απειλούνται θα μπορούσαμε να βρεθούμε με το πολύ επικίνδυνο σενάριο της κατάρρευσης του λίκνου της δημοκρατίας».

Χωρίς ανάπτυξη και έχοντας δεχθεί το σκληρό πλήγμα από περικοπές και αυξήσεις φόρων, οι Έλληνες έχουν γίνει φτωχότεροι και όλο και περισσότεροι έχουν επίγνωση της αδιέξοδης κατάστασης, σε μια χώρα όπου η κυριαρχία είναι περισσότερο κατ όνομα παρά επί της ουσίας. Ένας στους τρεις ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας με την ανεργία να ίπταται. Η νοσταλγία για τη δραχμή μεγαλώνει. Αυτό είναι που προκαλεί ανησυχία, η απουσία της ελπίδας που οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια.

Πηγή

Γιατί «τσιτώνει» ο Ερντογάν

Του Δημήτρη Μηλάκα

Θεωρεί την Ελλάδα εύκολο αντίπαλο και καλλιεργεί τον εθνικισμό για να κρύψει τα προβλήματά του

Υπάρχει μια ανησυχητική «νέα» παράμετρος σε όλα αυτά που συνθέτουν το «ελληνοτουρκικό» πρόβλημα των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται πια αυτήν την υπόθεση η τουρκική κοινή γνώμη: ο μέσος Τούρκος πιστεύει ακράδαντα ότι η Ελλάδα έχει «αρπάξει» από την Τουρκία δεκάδες νησιά και νησίδες στο Αιγαίο...

Η τουρκική κοινή γνώμη, αδιάφορη μέχρι και πριν από λίγους μήνες γύρω από την υπόθεση των ελληνοτουρκικών, βγήκε εύκολα από το νεφέλωμα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και φιλίας που επί εικοσαετία (μετά την κρίση των Ιμίων) καλλιεργήθηκε συστηματικά, όταν ο πρόεδρος Ερντογάν άρχισε να «ενσωματώνει» την ακραία ατζέντα των εθνικιστικών τουρκικών πολιτικών δυνάμεων.

Με αυτόν τον τρόπο ο Τούρκος πρόεδρος ισοφάρισε σ’ έναν βαθμό τις απώλειες που είχε από το κουρδικό στοιχείο.

Η «στροφή» του Ερντογάν επισφραγίστηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του. Από εκείνη τη στιγμή η ρητορική του για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης (που αφορά και τα ελληνοτουρκικά σύνορα) πυροδότησε σε πολιτικούς φίλους και αντιπάλους του μια διάθεση εθνικιστικής πλειοδοσίας σε ό,τι έχει να κάνει με την κατάσταση των συνόρων στο Αιγαίο και την κυριότητα νησιών και βραχονησίδων.

Έχουν ξεφύγει

Η πλειοδοσία αυτή κορυφώθηκε το διάστημα που ήταν υπό εξέταση το αίτημα για άσυλο των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Μετά την απόφαση του Άρειου Πάγου να μην ικανοποιήσει το τουρκικό αίτημα έκδοσης η επιθετική ρητορική (και όχι μόνο) ξέφυγε από κάθε όριο. Είχαμε:

 Την «επίσκεψη» του Τούρκου επιτελάρχη με πλοίο γύρω από τα Ίμια.

 Τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Βεϊσί Καϊνάκ ότι η Ελλάδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις βραχονησίδες, αλλά οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας «δεν θα το επιτρέψουν».

 Δηλώσεις του βουλευτή Σμύρνης του ισλαμιστικού κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) Χουσεΐν Κοτσαμπιγίκ, ο οποίος δεν δίστασε να απειλήσει ανοιχτά την Ελλάδα δηλώνοντας μέσω Twitter: «Προειδοποιώ την Ελλάδα: Το 1996 γλιτώσατε χάρη στη δειλία ενός ναυάρχου. Μην παίζετε μαζί μας το παιχνίδι των Καρντάκ (τουρκική ονομασία για τα Ίμια) γιατί θα σας χτυπήσουμε».

 Ο ίδιος βουλευτής – αξίζει να σημειώσουμε – σε άλλο του σημείωμα ανέφερε: «Το 1996 η πρωθυπουργός Τσιλέρ είχε δώσει εντολή για βύθιση των ελληνικών πλοίων στα Ίμια, αλλά, επειδή ο ανόητος επικεφαλής του ναυτικού τότε φοβήθηκε, δεν εκτέλεσε τη διαταγή. Η κακομαθημένη συμπεριφορά των Ελλήνων στο Αιγαίο συνεχίζεται από τότε που αυτή η πολιτική οδηγία δεν εφαρμόστηκε. Αλλά οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν ότι η σημερινή Τουρκία δεν είναι η Τουρκία του 1996».

  Μπαράζ υπερπτήσεων τουρκικών μαχητικών πάνω από τα Ίμια, αλλά και την περιοχή της Χίου, αμέσως μετά την πτήση για κατάθεση στεφάνου του Έλληνα υπουργού Άμυνας στη θαλάσσια περιοχή όπου συνετρίβη το ελληνικό ελικόπτερο το ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου του 1996.

Επικίνδυνη κλιμάκωση

Κάτι που επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να συνεχίσει να αξιοποιεί την απόφαση του Αρείου Πάγου για τη μη έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών προκειμένου να ασκεί πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για άλλα ζητήματα.

Συγκεκριμένα, σε δηλώσεις του ο υπουργός Δικαιοσύνης της Τουρκίας Μπεκίρ Μπόζνταγ αναφέρει τα εξής:

«Η Ελλάδα, όπως η Τουρκία, έχει βιώσει και πληρώσει το αντίτιμο των στρατιωτικών πραξικοπημάτων. Από αυτή την άποψη, αναμένουμε πολλά από την Ελλάδα. Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις έδειξαν ότι οι ελπίδες μας παραμένουν αιωρούμενες. (Η Ελλάδα) δεν ανταποκρίθηκε θετικά σε κανένα αίτημά μας (για επιστροφή ατόμων στην Τουρκία) από το 2007 μέχρι σήμερα. Εκεί υπάρχουν μέλη πολλών τρομοκρατικών οργανώσεων. Δεν επιστράφηκε κανείς. Ελπίζουμε ότι από τώρα και στο εξής θα υπάρξουν θετικές εξελίξεις».

Όλα όσα περιγράψαμε πιο πάνω καταγράφουν τη διαμόρφωση ενός επικίνδυνου κλίματος στο εσωτερικό της Τουρκίας, καθώς το πολιτικό προσωπικό εμφανίζεται να «ποντάρει» στην αντιπαράθεση με την Ελλάδα υποθάλποντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας η οποία ήδη δοκιμάζει τις αντοχές της. Ας μην μας διαφεύγει ότι η Τουρκία βρίσκεται ήδη στη δίνη ενός κυκλώνα που περιλαμβάνει τρομακτικά οικονομικά προβλήματα, τρομοκρατία και κινδύνους εδαφικού ακρωτηριασμού. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ακόμα ότι για το κουρδικό ζήτημα οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήδη πολεμούν εντός και εκτός (Συρία) της χώρας...

Η αναζήτηση ενός εύκολου αντίπαλου ή μιας εύκολης υπόθεσης είναι, όπως εύκολα μπορεί να συμπεράνει κάποιος, επιτακτική ανάγκη για την τουρκική ηγεσία. Καθώς η χώρα αυτή βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστια ζητήματα (Κουρδικό, οικονομική κρίση και τρομοκρατία) και ισχυρούς αντιπάλους (ΗΠΑ) είναι για την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν απαραίτητη η επίδειξη ισχύος σε έναν αντίπαλο που θεωρεί του χεριού του.

Κατά την εκτίμηση της Άγκυρας, η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι ο εύκολος αντίπαλος και το Αιγαίο – που η τουρκική διπλωματία έχει καταφέρει να βάψει «γκρίζο» εκμεταλλευόμενη την ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων – είναι το γήπεδο όπου μπορεί να πετύχει μια νίκη...