Πυκνή ομίχλη στη χώρα των Φώτων

«Μα πώς μπορεί να δει κανείς μέσα σ’ αυτή την ομίχλη;» αναρωτιόταν αρθρογράφος της γαλλικής Le Monde στην τελική ευθεία της πιο αλλόκοτης προεδρικής αναμέτρησης, που έγινε ακόμη περισσότερο απρόβλεπτη μετά την τρομοκρατική επίθεση της Πέμπτης. Με τέσσερις υποψήφιους, από την άκρα Δεξιά μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά, να έχουν ελπίδες συμμετοχής στον δεύτερο γύρο της 7ης Μαΐου, η αγωνία του δημοσιογράφου είναι εύλογη. Μέχρι να βγουν τα exit polls, απόψε το βράδυ, την ίδια αγωνία θα μοιράζονται οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Οκτώ από τους έντεκα υποψηφίους υιοθετούν αρνητική στάση έναντι της Ε.Ε. και συγκλίνουν, από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, στη γραμμή: Θα αξιώσουμε ριζική αναθεώρηση των υφιστάμενων συνθηκών και αν η Γερμανία αρνηθεί, θα οργανώσουμε δημοψήφισμα για την έξοδο από το ευρώ ή και από την ίδια την Ε.Ε. Οι φόβοι επικεντρώνονται πρωτίστως στη Μαρίν Λεπέν. Η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου φιλοδοξεί να σερφάρει πάνω στο κύμα του δεξιού λαϊκισμού, τύπου Brexit και Τραμπ, για να περάσει στον δεύτερο γύρο και από εκεί στο Ελιζέ. Και αν η Ε.Ε. μπορεί να υπάρξει χωρίς τη Βρετανία –μια σπουδαία χώρα, η οποία όμως βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης και στεκόταν πάντα μόνο με το ένα πόδι στην Ευρώπη– η επιβίωσή της φαντάζει αδιανόητη χωρίς τη Γαλλία, τον πολιτικό αρχιτέκτονα της Ενωσης.

Ελάχιστοι Γάλλοι διπλωμάτες και αναλυτές θεωρούν πιθανό αυτό το σενάριο καταστροφής – τουλάχιστον για φέτος. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν από την επίθεση της Πέμπτης έδιναν στον ευρωπαϊστή Εμανουέλ Μακρόν μικρό προβάδισμα στον πρώτο γύρο (24-25% έναντι 22-23% της Λεπέν) και άνετη νίκη στον δεύτερο, με ποσοστό άνω του 60%. Ωστόσο, είναι δύσκολο να αποτολμήσει κάποιος προβλέψεις ύστερα από τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις των δημοσκόπων. Αλλωστε, πρόσφατη έρευνα του έγκριτου Sciences Po έφερνε το 47% των Γάλλων να προσανατολίζεται στην αποχή ή να μην έχει κατασταλάξει. Με τον κεντροδεξιό Φρανσουά Φιγιόν και τον αριστερό Ζαν-Λικ Μελανσόν να ακολουθούν κατά πόδας (γύρω στο 20% και 19% αντίστοιχα) το εκλογικό θρίλερ κέρδισε σε σασπένς το τελευταίο δεκαήμερο.

Αν κάτι ανέδειξε η προεκλογική εκστρατεία, αυτό ήταν η βαθύτατη κρίση του γαλλικού πολιτικού συστήματος. Ο Τύπος υιοθέτησε τον νεολογισμό «ντεγκαζίζμ» (από το «Degagez!», δηλαδή «Ξεκουμπιστείτε») για να περιγράψει τη γενικευμένη διάθεση λιντσαρίσματος των ελίτ. Για πρώτη φορά, ο πρόεδρος της χώρας, Φρανσουά Ολάντ, απέφυγε να διεκδικήσει και δεύτερη θητεία για να μη γελοιοποιηθεί. Ο πρωθυπουργός του, Μανουέλ Βαλς, ηττήθηκε στις προκριματικές εκλογές των Σοσιαλιστών από το αουτσάιντερ Μπενουά Αμόν. Την ίδια τύχη είχε ο φιλόδοξος πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί απέναντι στον άχρωμο Φιγιόν στις προκριματικές του κεντροδεξιού κόμματος «Οι Ρεπουμπλικανοί». Τα δύο κόμματα που μονοπωλούσαν την εξουσία στην Πέμπτη Δημοκρατία ετοιμάζονται να συγκεντρώσουν αθροιστικά μόλις 26-27%.

Τον Ιούνιο του 2012, το Σοσιαλιστικό Κόμμα διέθετε, για πρώτη φορά στην ιστορία του, την προεδρία της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, την πλειοψηφία της Βουλής και της Γερουσίας, τις 21 από τις 22 περιοχές της μητροπολιτικής Γαλλίας και τους δήμους 27 εκ των 39 μεγάλων πόλεων. Σήμερα βρίσκεται σε τροχιά κονιορτοποίησης. Ο Μπενουά Αμόν σηκώνει τον σταυρό του μαρτυρίου με κίνδυνο να κινηθεί σε μονοψήφια νούμερα, όπως ο Γκαστόν Ντεφέρ που περιορίστηκε στο 5% το 1969, προτού ο Φρανσουά Μιτεράν ανασυγκροτήσει εκ θεμελίων την παράταξη.

Ολοι θυμούνται ότι ο Ολάντ ανέβηκε στην εξουσία κηρύσσοντας το τέλος της λιτότητας και αναγορεύοντας σε εχθρό του το «χρηματιστικό κεφάλαιο». Ο ίδιος είχε χλευάσει το ζεύγος «Μερκοζί» (Μέρκελ - Σαρκοζί), προαναγγέλλοντας σκληρή γραμμή απέναντι στο Βερολίνο. Γρήγορα έβαλε στο συρτάρι όλα αυτά τα ριζοσπαστικά, χωρίς όμως να τα αντικαταστήσει με μια νέα στρατηγική, φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων τύπου Μπλερ και Σρέντερ για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας μιας πάσχουσας γαλλικής οικονομίας. Το αποτέλεσμα ήταν μια παραλυτική «εποχή της στασιμότητας», με την ανεργία σταθερά στο 10%, την κοινωνική δυσφορία να καλπάζει και τη Γαλλία να υποχωρεί διαρκώς σε ισχύ έναντι της Γερμανίας. Η καταβαράθρωση του Αμόν (όπως και η δεινή θέση των Εργατικών στη Βρετανία υπό την ηγεσία του Τζέρεμι Κόρμπιν) έδειξε ότι η αιφνίδια αριστερή στροφή δεν πείθει την παραδοσιακή εργατική βάση, που πολώνεται προς τη Λεπέν και τον Μελανσόν, ενώ αποξενώνει τα μορφωμένα μεσοστρώματα, που έχουν γίνει ο νέος κορμός της μεταμοντέρνας σοσιαλδημοκρατίας.

Σκάνδαλα

Διαφορετικής τάξης προβλήματα ταλανίζουν την Κεντροδεξιά. Και οι τρεις βασικοί υποψήφιοι για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών –Φιγιόν, Σαρκοζί, Ζιπέ– είχαν κηλιδωθεί από οικονομικά σκάνδαλα. Ο νικητής Φιγιόν υποσχέθηκε στους Γάλλους μια οδυνηρή «θεραπεία-σοκ», σε στυλ Θάτσερ, τη στιγμή που προκαλούσε τις αντοχές τους με τα μεσαιωνικά κάστρα, τα αγωνιστικά αυτοκίνητα και τα πανάκριβα κοστούμια του. Εκθείαζε τις «χριστιανικές αξίες» και την οικογένεια, για να αποκαλυφθεί ότι είχε ευεργετήσει κατά σκανδαλώδη τρόπο μόνο τη... δική του οικογένεια, με αργομισθίες που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι.

Η απέχθεια των Γάλλων απέναντι στο πολιτικό προσωπικό τους εξηγεί το παράδοξο φαινόμενο που θέλει όλους τους υποψηφίους για το Ελιζέ να εμφανίζονται ως «αντισυστημικοί». Εξαίρεση δεν αποτελεί ούτε ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος έχει βάσιμες φιλοδοξίες να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας μόλις στα 39 του χρόνια. Το τελευταίο του βιβλίο είχε τίτλο «Επανάσταση». Στέλεχος του χρηματιστικού ομίλου Ροτσiλντ και υπουργός Οικονομικών ελέω Ολάντ χωρίς να έχει εκλεγεί ούτε καν δημοτικός σύμβουλος, ο Μακρόν δεν αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα «αντάρτη». Αυτό δεν τον εμπόδισε να διακηρύξει ότι «η Γαλλία βραχυκυκλώνεται από τις ελίτ, που κοιτάνε μόνο τα δικά τους συμφέροντα», προσθέτοντας αφοπλιστικά: «Το γνωρίζω, γιατί ήμουν κι εγώ τμήμα τους».

Το πρόβλημα για τον Μακρόν είναι πώς και με ποιους θα κυβερνήσει εάν εκλεγεί. Η γαλλική Le Figaro τον λοιδορεί «ο κύριος από τη μία πλευρά... από την άλλη...», ενώ η ισπανική El Pais τον χαρακτηρίζει «ο μεγάλος αλχημιστής»: ούτε αριστερός ούτε δεξιός, και με τον Ντε Γκωλ και με τον Μιτεράν, και με τη λιτότητα και με την κοινωνική προστασία. Ενας πολιτικός με νεανικό σφρίγος και επικοινωνιακά χαρίσματα, αλλά και με κλίση να φτιάχνει φιογκάκια όταν πρέπει να κόψει γόρδιους δεσμούς.

Επειτα, το νεοπαγές πολιτικό του μόρφωμα «En Marche!» (Εμπρός!) δεν έχει καμία ελπίδα να κερδίσει την πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Το ίδιο ισχύει για τον Φιγιόν, ο οποίος εμφάνισε ανοδική τροχιά στην τελική ευθεία της αναμέτρησης, ελπίζοντας στην έκπληξη. Μια παραλυτική συγκατοίκηση και μια νέα περίοδος στασιμότητας για τη Γαλλία θα ήταν το πιο ευνοϊκό έδαφος για μια νίκη της Μαρίν Λεπέν ή των διαδόχων της μετά πέντε χρόνια. Με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι η πυκνή ομίχλη της Γαλλίας δεν επιφυλάσσει το «ατύχημα» που όλοι απεύχονται στον σημερινό κάβο, είτε σε εκείνον της 7ης Μαΐου.

Η βαριά σκιά της τρομοκρατίας

Ολοι το σκέφτονταν, παρότι ουδείς θα διανοούνταν να το εκστομίσει δημοσίως: μια νέα τρομοκρατική επίθεση τζιχαντιστών, στην τελική ευθεία της προεκλογικής αναμέτρησης, θα μπορούσε να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην έκβασή της. Κάτι ανάλογο με τις επιθέσεις του 2004 στη Μαδρίτη, μόλις τρεις ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, που οδήγησαν σε αναπάντεχη ήττα τον Χοσέ-Μαρία Αθνάρ.

Οι φόβοι έγιναν πραγματικότητα το βράδυ της Πέμπτης με τον πιο θεαματικό τρόπο: ο τρομοκράτης με το καλάσνικοφ σκότωσε έναν αστυνομικό και τραυμάτισε βαριά δύο άλλους στο Σανς Ελιζέ, την πιο διάσημη λεωφόρο της Ευρώπης, σε μικρή απόσταση από το προεδρικό μέγαρο, την ώρα που οι 11 υποψήφιοι βρίσκονταν στο στούντιο για την τελευταία τηλεοπτική τους αναμέτρηση. Το Ισλαμικό Κράτος, που ανέλαβε την ευθύνη, «ψήφισε», με τον τρόπο του, στις γαλλικές εκλογές.

Ο Ντόναλντ Τραμπ έσπευσε να εκφράσει, μέσω Twitter, τη βεβαιότητά του ότι η τρομοκρατική επίθεση θα έχει «μεγάλη επίδραση» στο εκλογικό αποτέλεσμα. Υποπτευόμαστε πως ο Αμερικανός πρόεδρος εκτιμά, αν δεν εύχεται, πως η Μαρίν Λεπέν και ο Φρανσουά Φιγιόν θα αποκομίσουν κέρδη εις βάρος του Εμανουέλ Μακρόν και του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Γεγονός είναι ότι οι υποψήφιοι της Δεξιάς και της άκρας Δεξιάς είχαν επενδύσει στη σκληρή γραμμή τους έναντι της τρομοκρατίας και του Ισλάμ, ενώ μετά την επίθεση της Πέμπτης κατηγόρησαν τους αντιπάλους τους για «ελαστικότητα» και «αφέλεια».

Η επίδραση της επίθεσης στο εκλογικό αποτέλεσμα παραμένει ωστόσο αμφίβολη. Το μακελειό στο Μπατακλάν, τον Νοέμβριο του 2015, εκτίναξε στα ύψη, προσωρινά, τη δημοτικότητα του σοσιαλιστή προέδρου Ολάντ, ενώ το Εθνικό Μέτωπο δεν κέρδισε ούτε μία περιφέρεια στις εκλογές που έγιναν τρεις εβδομάδες αργότερα. Αλλωστε, ύστερα από τις αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις της τελευταίας διετίας, οι Γάλλοι φαίνεται να έχουν συνηθίσει στην ιδέα ότι θα ζουν για καιρό με αυτό το πρόβλημα. Παρά τις προσπάθειες της Λεπέν και του Φιγιόν, τα θέματα της τρομοκρατίας και της ασφάλειας βρίσκονταν, μέχρι το βράδυ της Πέμπτης, στο περιθώριο της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Πάντως, ο φόβος και νέων τρομοκρατικών επιθέσεων, ακόμη και τη μέρα των εκλογών, πλανιόταν πάνω από τη Γαλλία. Περίπου 50.000 αστυνομικοί και 7.000 στρατιώτες έχουν κινητοποιηθεί για την ασφάλεια των 67.000 τμημάτων της χώρας.

 kathimerini.gr

ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΕ - υπό την απειλή του Grexit -

γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Κάθε λαός μηδέ του ελληνικού εξαιρουμένου, έχει την ιστορία και τα βιώματά του κι από αυτά κρίνονται οι πράξεις και οι επιλογές του. Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι να κατασκευάσει ένα άλλοθι για όλα όσα έχουν συμβεί μετά την Μεταπολίτευση και την πλήρη ένταξη της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σκοπός μας είναι να διερευνήσουμε και να εξηγήσουμε τους λόγους που συνέβησαν όσα συνέβησαν, για τα οποία, βεβαίως, κατηγορείται και διασύρεται τώρα ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Να αποκαλύψουμε την αλήθεια αλλά και τους πραγματικούς υπεύθυνους, οι οποίοι όχι μόνον τολμούν να προσβάλλουν την τιμή και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων, αλλά έχουν, μάλιστα, το θράσος να απειλούν με έξοδο της πατρίδας μας από την Ευρωζώνη (Grexit), προμηνύοντας Αρμαγεδδών για τον ελληνικό λαό.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη ούτε από εθνικές εξάρσεις ούτε από πρόσκαιρους, υποβολιμαίους και κακόβουλους υποστηρικτές για να αποδείξει την ακεραιότητά του. Το πρόσφατο παρελθόν του, λίγο πριν από την ένταξή της χώρας μας εις την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αποτελεί την αδιαμφισβήτητη απόδειξη αλλά και όπλο για την δικαίωση του.

Ως λαός με δύναμη την ιστορία του, οι Έλληνες αντιμετωπίσαμε όλες τις εθνικές περιπέτειες και κακουχίες πάντα με το κεφάλι ψηλά και με αρετές την τιμιότητα, την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, την ταπεινότητα, την πίστη εις τις εθνικές μας καταβολές, αξίες και αρχές. Αρετές και γνωρίσματα που κρατούσαν τον λαό μας όρθιο, προσγειωμένο, αφοσιωμένο εις την αυτάρκεια του και εις την εθνική του συνείδηση και υπερηφάνεια. Η αυτάρκεια  ήταν η ασπίδα μας, η οποία προστάτευε τις ηθικές μας αρχές και αξίες. Είχαμε δημόσιο τομέα, δημόσιους φορείς, εθνική παιδεία, οργανισμούς, κυβερνήσεις, πολιτικούς να διαχειρίζονται τους πόρους του έθνους βάσει των δυνατοτήτων μας. Διαφθορά, διαπλοκή, σκάνδαλα, φοροδιαφυγή, εγκληματικότητα ήσαν άγνωστες έννοιες εις τον λαό μας.

Ωστόσο, αυτή η αυτάρκεια του λαού μας ερμηνεύονταν από τους πρωταγωνιστές των Βρυξελλών και κυρίως από την Γερμανία και την Γαλλία ως φτώχεια, όταν, αρχές της δεκαετίας του 1960, η τότε ελληνική κυβέρνηση υπέβαλλε την αίτηση ένταξης της χώρας μας εις την τότε ΕΟΚ. Ως γνωστόν όμως η αίτηση εκείνη έγινε υπό την προϋπόθεση προσαρμογών και μεταβατικών περιόδων, όπως και κατεγράφησαν εις τις τότε Συμφωνίες, οι οποίες έθεταν ήδη τότε ως προαπαιτούμενα για την πλήρη ένταξή μας εις τους ευρωπαϊκούς θεσμούς τις διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Έννοιες, βέβαια, ύψιστης σημασίας από οικονομικής πλευράς, αλλά άγνωστες εις τις ελληνικές κυβερνήσεις και τον αυτάρκη λαό μας, ο οποίος είχε συνηθίσει να περιορίζεται εις τα ολίγα και να διαχειρίζεται με φειδώ όλα αυτά που ούτως ή άλλως προέρχονταν από τις δικές του δυνάμεις, τον δικό του μόχθο και εργατικότητα.

Η όλως απρόσμενη πλήρης ένταξη της χώρας μας εις την ΕΟΚ (ΕΕ) το 1981, χωρίς την προηγούμενη εκπλήρωση των προϋποθέσεων για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, σήμαινε ήδη τότε την έναρξη της κρίσης  εις την Ελλάδα, η οποία, ως απόστημα, άρχισε να διογκώνεται και, όπως ήταν αναμενόμενο, «έσπασε» το 2008-2009. Διότι η ΕΕ, εν γνώσει των ολέθριων συνεπειών διοχέτευσης τεράστιων κεφαλαίων εις την χώρα μας, γνώριζε ήδη τότε το αποτέλεσμα και την κατάληξη της Ελλάδος. Όλα τα Όργανα της, τα οποία επί δεκαετίες είναι εγκατεστημένα εις την Αθήνα, αλλά και οι πρεσβείες των ευρωπαϊκών χωρών κατέγραφαν καθημερινώς τις αλλαγές των συμπεριφορών των ελληνικών κυβερνήσεων, πολιτικών και κομμάτων. Την τεράστια διόγκωση του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Τις τεράστιες αυξήσεις σε μισθούς του δημοσίου και σε αμοιβές του ιδιωτικού τομέα, όλως δυσανάλογες τόσο με την παραγωγικότητα, η οποία άρχισε να υποχωρεί εις την χώρα μας, όσο και με τις αντίστοιχες των παραγωγικών χωρών-μελών της ΕΕ. 

Την τεράστια αύξηση εισαγωγής καταναλωτικών αγαθών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, με παράλληλη και επικίνδυνη για την χώρα μας υποχώρηση των εξαγωγών, η οποία αποτυπώνεται ακόμη και εις την αιφνίδια και πρωτόγνωρη εμφάνιση χιλιάδων χωματερών, για τις οποίες εισέπραττε η χώρα μας επί τρείς δεκαετίες ογκώδη πρόστιμα από τις Βρυξέλλες. Την δημιουργία χιλιάδων κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων εις τον ιδιωτικό τομέα, ως αποτέλεσμα της διαπλοκής και της διαφθοράς, οι οποίες με τα αποκαλούμενα «θαλασσοδάνεια» είτε έκλειναν λόγο μετά είτε μετέφεραν τις εργασίες τους εις το εξωτερικό. Τις σκανδαλώδεις υπερκοστολογήσεις δημοσίων έργων και παραγγελιών, για τις οποίες ενέχονται διαπλεκόμενες επιχειρήσεις όχι μόνον εγχώριες, αλλά και χωρών της ΕΕ, κυρίως της Γερμανίας και Γαλλίας.

Οι εταιρείες των τελευταίων κατά κόρον, άλλωστε, χρησιμοποιούσαν μίζες για να διαφθείρουν το εγχώριο πολιτικό σύστημα, με επίσης υπέρμετρες κοστολογήσεις έργων και προϊόντων, ενεργώντας αναμφίβολα κατά παράβαση των διεθνών νόμων και κανόνων, καθώς και εν γνώσει των δικών τους κυβερνήσεων, που όχι μόνον τις διευκόλυναν, αλλά παράλληλα, μάλιστα, τις προστάτευαν, τις κάλυπταν, αρνούμενες, επί παραδείγματι, την έκδοση εις την χώρα μας των υπαιτίων της διαφθοράς και της εξαπάτησης του λαού μας. Γνωστός εις τους υπαίτιους της κατάρρευσης της χώρας μας είναι επίσης ο εντός μόλις μίας δεκαετίας δεκαπλασιασμός της εισαγωγής οχημάτων πάσης μορφής, καθώς και η υπέρογκη αύξηση της αξίας των ακινήτων ευθύς με την ένταξη μας εις την Ευρωζώνη.

Όλα αυτά τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής, δωροδοκίας, φοροδιαφυγής έχουν άμεση σχέση με το χρήμα, το οποίο, ως γνωστόν, χρησιμοποιείται από τους κατέχοντες αυτό για να χρεοκοπήσουν, φέρ’ ειπείν, μία χώρα και, σε συνέχεια αυτού, να γίνουν απόλυτα και εσαεί κυρίαρχοι του εθνικού πλούτου της. Ο γνωστός σε όλους μας και περιέργως συμπαθής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρος σήμερα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραδέχθηκε δημοσίως προ τεσσάρων ετών ότι γνώριζε πολλά χρόνια πριν τις επιπτώσεις αυτής της χρηματοδότησης της Ελλάδος, όπως και που κατέληγαν τα κεφάλαια αυτά και οι κοινοτικές επιχορηγήσεις για την ανάπτυξη, ωστόσο δεν έκανε τίποτε μέσω των Βρυξελλών για να το σταματήσει «εξαιτίας των αντιδράσεων δύο εταίρων»! Υπαινισσόταν προφανώς την Γερμανία και την Γαλλία, οι οποίες επί δεκαετίες κέρδιζαν τεράστια ποσά από την συμπεριφορά και την συνενοχή του εν τη γενέσει του τότε σάπιου πολιτικού συστήματος της Ελλάδος.

Με την ένταξη της χώρας μας εις την ΕΕ και την Ευρωζώνη ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την αξιοπρέπεια και το οικονομικό του μέλλον εις τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. ‘Όμως με όλα αυτά τα οποία αποκαλύπτονται και βγαίνουν κάθε τόσο εις την δημοσιότητα, ο λαός μας αισθάνεται όχι μόνον προδομένος και εξαπατημένος, αλλά και απέχθεια προς όλους εκείνους οι οποίοι τον απειλούν. Διότι ο Αρμαγεδδών δεν φοβίζει εμάς τους ‘Ελληνες, πρέπει, ωστόσο, να φοβίζει εκείνους οι οποίοι δια της εγκληματικής δράσης τους θα φέρουν τον Αρμαγεδδών εις όλους τους λαούς της αμετάκλητα γερμανικής Ευρώπης.

O Γεώργιος Εμ. Δημητράκης  αρθρογράφος είναι κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. 

Ερευνητές γνωρίζουν πού βρίσκεται το αεροσκάφος της Malaysian Airlines που αγνοείται 3 χρόνια

Το αυστραλιανό ερευνητικό ινστιτούτο CSIRO ανακοίνωσε ότι εντόπισε «την πλέον πιθανή τοποθεσία» του αεροσκάφους της πτήσης MH370 της Malaysia Airlines, που αγνοείται εδώ και περισσότερο από τρία χρόνια.

Σε νέα έκθεση που δημοσιοποιήθηκε σήμερα, ο ερευνητικός οργανισμός ανακοίνωσε ότι οι πρόσφατες δοκιμές που έγιναν με το πτερύγιο του Boeing 777 αποκάλυψαν ότι το MH370 πιθανόν βρίσκεται βόρεια της αρχικής ζώνης ερευνών, σε μια περιοχή διπλάσια της έκτασης του Σίδνεϊ.

Η τελευταία έρευνα επιβεβαιώνει την προηγούμενη ανάλυση του ινστιτούτου για το πώς έχουν παρασυρθεί τα συντρίμμια, η οποία δημοσιοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2016.

Συνολικά 239 επιβάτες και πλήρωμα βρίσκονταν στο αεροσκάφος που εκτελούσε την πτήση από την Κουάλα Λουμπούρ στο Πεκίνο στις 8 Μαρτίου του 2014, όταν εξαφανίστηκε από τα ραντάρ.

  

Ο δρ. Ντέβιντ Γκρίφιν από την CSIRO δήλωσε σήμερα ότι είναι «βέβαιος» πως τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τις δοκιμές όπου χρησιμοποιήθηκε ένα πραγματικό εξάρτημα από Boeing 777, το οποίο υπέστη ορισμένες τροποποιήσεις, υπέδειξαν μια νέα περιοχή ερευνών για την αγνοούμενο αεροσκάφος.

Αντί να χρησιμοποιήσουν ένα αντίγραφο πτερυγίου όπως έκαναν για την αρχική τους ανάλυση, οι επιστήμονες προχώρησαν στη μετατροπή ενός αυθεντικού, μεταχειρισμένου εξαρτήματος από Boeing 777 προκειμένου να μοιάζει ακριβώς με τα συντρίμμια που έχουν εντοπιστει.

«Οι δοκιμές με ένα πραγματικό πτερύγιο αποτέλεσαν επιπλέον επιβεβαίωση για τα ευρήματα της προηγούμενης δουλειάς μας», δήλωσε ο Γκρίφιν σήμερα.

«Το προηγούμενο μοντέλο για το πώς παρασύρθηκαν τα συντρίμμια εφαρμόστηκε χρησιμοποιώντας αντίγραφα από το πτερύγιο που βρέθηκε στη Νήσο Ρεϊνιόν. Αυτά τα αντίγραφα κατασκευάστηκαν από ξύλο και ατσάλι και σχεδιάστηκαν να επιπλέουν και να συμπεριφέρονται όπως τα κανονικά εξαρτήματα». Οι γαλλικές αρχές συνεχίζουν να διενεργούν έρευνες στο πραγματικό πτερύγιο του αεροσκάφους που βρέθηκε στη Ρεϊνιόν. «Βρήκαμε ότι το πραγματικό πτερύγιο κινείται περίπου 20 μοίρες προς τα αριστερά και ταχύτερα σε σχέση με τα αντίγραφα, όπως ακριβώς εκτιμούσαμε. Πλέον φαίνεται απόλυτα λογικό που το πτερύγιο της MH370 έφθασε στην Ρεϊνιόν τον Ιούλιο του 2015».

«Το να γνωρίζουμε το πώς το πτερύγιο και άλλα κομμάτια του MH370 που βρέθηκαν, ανταποκρίνονται στον άνεμο και τα κύματα είναι εξίσου σημαντικό με το να γνωρίζουμε τα ρεύματα του Ινδικού Ωκεανού».

Τα ευρήματα της νέας μελέτης επιβεβαιώνουν τα πορίσματα της πρώτης έρευνας, σύμφωνα με τα οποία η πιθανότερη τοποθεσία του MH370 είναι σε αυτή την νέα περιοχή ερευνών.

  

«Δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι, αλλά είναι αυτό που υποδεικνύουν όλα τα στοιχεία, και αυτή η νέα εργασία μάς κάνει περισσότερο βέβαιους για τα ευρήματά μας». Τον Ιανουάριο ανεστάλησαν οι έρευνες για το Boeing 777. Έχουν διερευνηθεί περίπου 120.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ωκεανού, με κόστος πάνω από 140 εκατ. δολάρια.

 ΑΠΕ-ΜΠΕ & Πηγή: Associated Press via iefimerida.gr

Ο μύθος του «οικονομικού θαύματος» της απριλιανής δικτατορίας

Τι έγινε την επταετία με το δημόσιο χρέος, τις κρατικές δαπάνες, τον πληθωρισμό, το ασφαλιστικό και τους δημόσιους υπαλλήλους

Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης αναπτύχθηκε ένας μύθος. Ο μύθος αυτός οφείλει την ύπαρξή του κατά κύριο λόγο σε δυο παράγοντες. Στην ασθενική μνήμη και το… internet. Μέσα στα χιλιάδες πράγματα που γράφονται καθημερινά πέρασε και το «επί δικτατορίας ο λαός έτρωγε με χρυσά κουτάλια».

 

Πέρα από απλοϊκός μύθος και σε κάθε περίπτωση καθόλου τεκμηριωμένο «τσιτάτο», κρύβει έναν κίνδυνο. Να αγιοποιήσει ο αναγνώστης-δέκτης μια κατάσταση η οποία σε ένα μεγάλο βαθμό είναι η ίδια με όλα αυτά τα κακώς κείμενα που έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.

Είναι πολύ πιθανό, μάλιστα, οι ίδιοι άνθρωποι που καταριούνται το περίφημο «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα», να υμνούν, δίχως να το γνωρίζουν, τον άκρατο κρατικό δανεισμό που εκτόξευσε το εξωτερικό χρέος της χώρας επί επταετίας.

Η αλήθεια για το δήθεν οικονομικό θαύμα που συντελέστηκε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο είναι… απλά μαθηματικά! Κανένα «οικονομικό θαύμα» δεν υπάρχει. Οι δικτάτορες επί της ουσίας συνέχισαν στην ίδια οικονομική πορεία που είχαν χαράξει οι κυβερνήσεις του Συναγερμού και της ΕΡΕ που είχαν προηγηθεί του πραξικοπήματος.

Η διαφορά είναι πως επειδή ήθελαν να είναι αρεστοί στον λαό, επιχείρησαν με τρόπο «άγαρμπο» να επιταχύνουν την ανάκαμψη. Η προσπάθεια αυτή έφερε «υπερθέρμανση» της οικονομίας που σε συνδυασμό με τη διεθνή κρίση του πετρελαίου στις αρχές της δεκαετίας του 1970, άνοιξε πολλές «μαύρες» τρύπες που θα φαινόντουσαν τα επόμενα χρόνια.

Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε εντυπωσιακά στην περίοδο της δικτατορίας. Το 1966 πλησίαζε τα 700 δολάρια και το 1967 εκτινάχθηκε στα 800!  Το πέρασμα από τα 700 στα 1.250 δολάρια μέσα σε έξι χρόνια δεν ήταν ένα απλό στατιστικό φαινόμενο. Στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει μια πορεία, που σε άλλες χώρες χρειάστηκε δεκαετίες για να επιτευχθεί.

Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι πως αυτή η πορεία είχε ήδη ξεκινήσει πριν την επιβολή της δικτατορίας. Το 1953 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν περίπου 300 δολάρια. Το 1965 είχε περάσει τα 600 και η πορεία του δείκτη στα δύο χρόνια πριν από το πραξικόπημα υπήρξε εξ ίσου εντυπωσιακή.

Δημόσιες δαπάνες 

Σε αυτόν τον κρίσιμο οικονομικό δείκτη παρατηρούμε μια συνεχή άνοδο από το 1961 έως το 1974. Μέχρι το 1963 (κυβερνήσεις ΕΡΕ), ο ρυθμός αύξησης ήταν ήπιος. Από το 1963 μέχρι το 1966 (κυβερνήσεις Κέντρου) ο ρυθμός γίνεται έντονος. Από το 1967 και μετά (δικτατορία) ο ρυθμός γίνεται εντονότατος.

Ένα μέρος των δαπανών πήγε σε επενδύσεις. Το μεγαλύτερο κομμάτι, ωστόσο, φαίνεται να απορροφήθηκε στη γιγάντωση του δημόσιου τομέα και την αύξηση του προσωπικού του. Το περίεργο είναι ότι μειώθηκαν οι δαπάνες για την εθνική άμυνα και ταυτόχρονα διογκώθηκαν οι δαπάνες για την «εσωτερική ασφάλεια» του καθεστώτος.  

Και για να γίνει και μια σύνδεση με το σήμερα, ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο των δαπανών απορροφούσε η πληρωμή των τοκοχρεολυσίων του δημόσιου χρέους.

Δημόσιο χρέος 

Και μιας και ο λόγος για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, είναι χρήσιμο να δούμε πως  βρέθηκαν οι πόροι για τη διόγκωση των κρατικών δαπανών. Αρχικά αυξήθηκε η φορολογητέα ύλη. Οι φόροι, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξήθηκαν κατά δύο έως τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Αλλά η κύρια πηγή ήταν ο δανεισμός. Το ελληνικό δημόσιο χρέος πολλαπλασιάστηκε. Ειπώθηκε, μάλιστα, πως στην επταετία ο δανεισμός υπερέβη κατά τρεις φορές το σύνολο των δανείων που είχε λάβει η χώρα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι το 1967! Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρέπει να σημειωθεί πως ως ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος ήταν χαμηλότερο σε σχέση με τα μεγέθη των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης.

Πληθωρισμός

Από 2,5% το 1968, ο πληθωρισμός έφτασε το 6,6% το 1972 και προσέγγισε το 40% στις αρχές του 1974! Μόνο επί ημερών Ανδρουτσόπουλου, ελήφθησαν σκληρά αντιπληθωριστικά μέτρα, αλλά ήταν πλέον αργά. Καταλυτικές συνέπειες στο δείκτη τιμών καταναλωτή, πάντως, είχαν διάφοροι παράγοντες όπως η διεθνής κρίση πετρελαίου που συρρίκνωσε οικονομίες με πιο στέρεες βάσεις από την ελληνική.

Τουρισμός

Το δικτατορικό καθεστώς θεώρησε ευθύς εξαρχής ατμομηχανή της οικονομίας τον τουρισμό. Ο αριθμός των τουριστών τετραπλασιάστηκε μεταξύ 1968 και 1971, οπότε και ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο.

Αυτή η επιλογή, ωστόσο, οδήγησε σε μια σκανδαλώδη δανειοδότηση του τουριστικού κλάδου έναντι του βιοτεχνικού με αποτέλεσμα να «παγιδευτούν» πιστωτικοί πόροι που αν είχαν διατεθεί στη βιοτεχνία, πιθανότατα, να είχαν μειώσει τα φαινόμενα στενότητας στην προσφορά αγαθών. Αυτό με τη σειρά του ήταν ένα γεγονός που συνέβαλε στην αύξηση του πληθωρισμού.

Αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων

Ο αριθμός των απασχολουμένων αυξήθηκε στη διάρκεια της επταετίας και ο ρυθμός μετανάστευσης μειώθηκε. Μέχρι το 1969, η απασχόληση δημιουργήθηκε κυρίως στις πολύ μικρές μεταποιητικές μονάδες, που απασχολούσαν μέχρι 4 εργάτες ή υπαλλήλους. Από το 1969 μέχρι το 1973 η κατάσταση άλλαξε.

  

Παρατηρήθηκε σοβαρή αύξηση θέσεων απασχόλησης στις μεγάλες επιχειρήσεις, αξιοσημείωτη αύξηση στις μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ η απασχόληση στις μικρές επιχειρήσεις παρέμεινε στάσιμη. Τέλος, στις πολύ μικρές επιχειρήσεις υποχώρησε στα επίπεδα του 1963.

Αμοιβές

Τα τρία πρώτα χρόνια, οι αμοιβές των μισθωτών αυξήθηκαν σε πραγματικές τιμές. Στην περίοδο 1970-1972 εμφάνισαν στασιμότητα (κατά την έκφραση του Γ. Παπαδόπουλου, «θα φάγωμεν λιγότερο, κύριοι, θα πίωμεν ολιγότερον»). Τέλος, στη διετία 1973-1974, ωστόσο, οι πραγματικές αμοιβές συρρικνώθηκαν δραματικά, λόγω του υψηλού πληθωρισμού.

Ασφαλιστικό, συντάξεις, «ρύθμιση» χρεών, μονιμότητα στο δημόσιο, παροχές

Μία από τις βασικές προτεραιότητες της δικτατορίας ήταν η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος η οποία τελικά… δεν έγινε ποτέ! Το καθεστώς επεδίωκε μια ομαδοποίηση των ασφαλισμένων κατά φορείς αλλά υπήρξαν αντιδράσεις και τελικά το σχέδιο δεν προχώρησε. Πυλώνας του ασφαλιστικού ήταν οι συντάξεις στους «αγωνιστές Εθνικής Αντίστασης». Η συγκεκριμένη εκδοχή έφτανε μέχρι και την «περίοδο του συμμοριτοπόλεμου», αρκεί ο υποψήφιος συνταξιούχος είχε επιλέξει τη... σωστή πλευρά.

Παράλληλα, το 1968 η δικτατορία αποφάσισε τη μαζική απελευθέρωση των επιχειρηματιών και επαγγελματιών που βρίσκονταν στη φυλακή για χρέη. Απελευθερώθηκαν έτσι περίπου 2.000 άτομα. Στη συνέχεια, καταργήθηκε η προσωποκράτηση για χρέη. Την ίδια χρονιά σχεδόν χαρίστηκαν, συσσωρευμένα αγροτικά χρέη. Από τη ρύθμιση αυτή ωφελήθηκαν 644.000 οφειλέτες, για συνολικό ποσόν ύψους 7,6 δισεκατομμυρίων δραχμών της εποχής. Το ποσόν αυτό ήταν ίσο με το σύνολο των απλήρωτων υπολοίπων των δανείων προς τη βιοτεχνία στα τέλη του ίδιου έτους!

Ένα μέτρο που έλαβε η δικτατορία και ισχύει μέχρι σήμερα είναι η δωρεάν διανομή φοιτητικών συγγραμμάτων. Εκτός από αυτό καθιερώθηκαν ρυθμίσεις για τη «διευκόλυνση» των σπουδών, καθιερώνοντας τη δυνατότητα μεταφοράς μαθημάτων από έτος σε έτος.

Τέλος, το 1968 καθιερώθηκε η μονιμότητα όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Το μέτρο αυτό ελήφθη μετά την εκκαθάριση των υπηρεσιών από τα πρόσωπα που θεωρούνταν «ύποπτα» για τα κοινωνικά τους φρονήματα και που δεν δέχτηκαν να γίνουν «δηλωσίες». Την επόμενη χρονιά η χούντα μονιμοποίησε και ενέταξε στην ιεραρχία όλους τους έκτακτους υπαλλήλους.

Βιβλιογραφία:  Νίκος Ψυρούκης «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», τέταρτος τόμος, Αθήνα 1983 και Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη (με τη συνεργασία της Βάσως Πορταρίτου), Ανάλυση της Ελληνικής Οικονομίας, Αθήνα 1979.

Τα οικονομικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν στο θέμα προέρχονται από έρευνα του διδάκτορα οικονομικών επιστημών στο Α.Π.Θ και συγγραφέα κ. Ευάγγελου Α. Χεκίμογλου, που δημοσιοποιήθηκε πριν από μερικά χρόνια στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία.       

newsbeast.gr

Γαλλικές εκλογές, η τιμωρία του κατεστημένου

Οι χαμηλές επιδόσεις της γαλλικής οικονομίας σε συνδυασμό με τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε γαλλικό έδαφος εξίσωσαν σε αντιδημοφιλία τον Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ με τον προκάτοχο του Νικολά Σαρκοζί. Σκεπτικισμός και αβεβαιότητα είναι το σκηνικό, αφού η προεκλογική εκστρατεία χαρακτηρίζεται από μικρές ανατροπές, αρκετή σκανδαλολογία, σκληρή ρητορική, μικρά ποσοστά των υποψήφιων και πολλούς αναποφάσιστους.

Οι Γάλλοι νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από το κατεστημένο. Σε πολλές επαρχιακές πόλεις όπου βιομηχανίες έκλεισαν και η ανεργία μαστίζει αρνούνται να ανοίξουν την πόρτα τους στους υποστηρικτές των υποψήφιων και είναι αμφίβολο εάν θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό της οικονομικής δυσπραγίας και της κατάρρευσης των Σοσιαλιστών, το τελευταίο διάστημα εισέρχεται δυναμικά ένα αουτσάιντερ, ένας showman με το σακάκι του προέδρου Μάο: ο υποψήφιος της Αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν, που καλεί τους πολίτες να επαναστατήσουν απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη ελίτ της Γαλλίας, υπόσχεται περισσότερους φόρους για τους πλούσιους, γενναίες δημόσιες δαπάνες, εβδομάδα 32 ωρών εργασίας, σύνταξη στα 60 και αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών συνθηκών κραδαίνοντας την απειλή της εξόδου της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με γνωστή την έως σήμερα στάση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών και ιδιαίτερα της Γερμανίας σε ανάλογες περιπτώσεις, η σύγκρουση του Μελανσόν με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει σαν πιθανότερο αποτέλεσμα την εξοδο της Γαλλίας.

Ο κεντρώος υποψήφιος Εμανουέλ Μακρόν, με το σοσιαλιστικό παρελθόν, συνεχίζει να γοητεύει με την αισιόδοξη καμπάνια του, τον «λογικό λόγο» του, τις άριστες τεχνοκρατικές περγαμηνές του και την υπόσχεσή του για ολική ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Γεμίζει στάδια παρά το γεγονός ότι δεν έχει καν διορίσει υπεύθυνο προεκλογικής εκστρατείας. Υπόσχεται επενδύσεις, αλλαγές και φυγή μπροστά. Η μεταρρύθμιση δεν είναι αρκετή λέει, η Γαλλία χρειάζεται Μεταμόρφωση! Το πρόγραμμά του είναι το μόνο που απαντά με γνώση και μακριά από «εύηχα συνθήματα» στην στασιμότητα της γαλλικής οικονομίας σε μια προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση: να παντρέψει τις απαραίτητες αλλαγές στην οικονομία με σοβαρά δίχτυα προστασίας των εργαζόμενων και των αδύναμων. Ο Μακρόν επιχειρεί την υπέρβαση του δίπολου «Αριστερά - Δεξιά» με ένα μείγμα φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής - αλλαγών με κοινωνικό πρόσημο - ασφάλειας και οικονομικού πατριωτισμού.

Η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Μαρί Λε Πεν δείχνει στις τελευταίες δημοσκοπήσεις να χάνει την αρχική της δύναμη και θα χρειαστεί να αγωνιστεί πολύ για να περάσει στον δεύτερο γύρο. Βαθιά αντιευρωπαϊκή, εισπράττει το πιο δυνατό χειροκρότημα όταν ζητάει «τα λεφτά που σκορπάμε για τους μετανάστες, να τα δώσουμε στους φτωχούς των δρόμων μας». Οι σχέσεις της με τη Ρωσία υπαρκτές και καταγεγραμμένες σε βαθμό που υπάρχουν ισχυρισμοί για χρηματοδότηση από το Κρεμλίνο. Ο βαθμός ανάμειξης του ρωσικού παράγοντα στις γαλλικές εκλογές είναι δύσκολο να αποδειχτεί επί του παρόντος, υπάρχουν όμως οι καταγγελίες του Μακρόν για επιθέσεις και χακάρισμα της καμπάνιας του από κέντρα συνδεόμενα με τη Ρωσία. Το προηγούμενο των αμερικανικών εκλογών καθιστά αυτούς τους ισχυρισμούς άξιους διερεύνησης.

Μία εξίσου ενδιαφέρουσα περίπτωση όμως είναι και ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Φρανσουα Φιγιόν, αφού αποδείχτηκε εξαιρετικά ανθεκτικός παρά την πίεση από τα δεξιά του καθώς και τα πολλαπλά σκάνδαλα και τα σαφέστατα ερωτηματικά που τίθενται ως προς την ηθική του. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν κατάφερε να τον ρίξει ποτέ κάτω από το 18%, ποσοστό που τελικά αποτελεί μάλλον το σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της παραδοσιακής δεξιάς παράταξης της Γαλλίας. Ενδεχομένως και να φτάσει να ευνοηθεί τελικά από την κόπωση του εκλογικού σώματος από τη σκανδαλολογία! Η καμπάνια του βασίζεται σε σκληρά δεξιά θέματα που έλκουν τους ψηφοφόρους του Εθνικού μετώπου αλλά και ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται κεντρώοι ή προοδευτικοί. «Όταν η μεσαία τάξη υποφέρει, ολόκληρη η Γαλλία είναι άρρωστη» αναφωνεί, υποσχόμενος σε 10 χρόνια η Γαλλία να έχει πάρει την ευρωπαϊκή ηγεμονία από τη Γερμανία. Μη μας φανεί παράξενο εάν την επομένη των εκλογών συζητάμε πώς και γιατί οι μετανάστες δεύτερης γενιάς ή πρώην σοσιαλδημοκράτες ψήφισαν Φιγιόν...

Τέλος ο υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος Μπενουά Αμόν έκανε μια μάλλον βαρετή προεκλογική εκστρατεία, αφοπλισμένος από την απογοητευτική προεδρία Ολάντ αλλά και εκτοπισμένος από τον Αριστερό Μελανσόν με τη σαφή ρητορική και τις νέες τεχνολογίες στο πλευρό του.

Όπως πολλές ακόμη δυτικές χώρες έτσι και η Γαλλία - κάτω από την πίεση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και των μεταναστευτικών ροών - είναι μια χώρα που οι πολίτες της είναι θυμωμένοι με το κατεστημένο και βαθιά απογοητευμένοι από την παρακμιακή της πορεία. Θέλουν να τιμωρήσουν τις ελίτ, θέλουν να πέσουν κεφάλια, θέλουν όλα να αλλάξουν για να ξαναγίνουν όπως ήταν στο παρελθόν...

Σε πραγματικό χρόνο τα ποσοστά των υποψηφιών εν όψει του α' γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία:      

Κατερίνα Διαμαντοπούλου Οικονομολόγος - Πρώην Περιφερειάρχης

huffingtonpost.gr

Νοσταλγός της χούντας ο Ψωμιάδης

Με δύο διαδοχικές αναρτήσεις στο facebook, ανήμερα της «μαύρης» επετείου της χούντας, ο πρώην νομάρχης Θεσσαλονίκης υπεραμύνεται του… έργου του δικτάτορα Παπαδόπουλου και βάλλει εναντίον όσων μιλούν για την 21η Απριλίου:

efsyn.gr     

Κόλαση στη Βενεζουέλα: 13 νεκροί τη νύχτα σε ταραχές στο Καράκας

Τουλάχιστον 13 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο Καράκας κατά τη διάρκεια των ταραχών που ξέσπασαν τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, ανακοίνωσε η εισαγγελία της Βενεζουέλας, με αποτέλεσμα να αυξηθεί στους 20 ο αριθμός των νεκρών στο κύμα διαδηλώσεων που ξεκίνησαν πριν από 3 εβδομάδες, στις αρχές Απριλίου, εναντίον του προέδρου Νικολάς Μαδούρο.

Σε ένα δελτίο τύπου που εξέδωσε, η εισαγγελία γνωστοποίησε «τον θάνατο 13 ανθρώπων», ορισμένων εξ αυτών από ηλεκτροπληξία, ενώ άλλοι σκοτώθηκαν από σφαίρες. Στην ίδια ανακοίνωση συμπληρώνεται ότι επίσης 6 άνθρωποι τραυματίστηκαν «κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων που εκτυλίχθηκαν» στη συνοικία Ελ Βάγιε, στο νοτιοδυτικό τμήμα της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας.

Σύμφωνα με έναν πυροσβέστη, ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους από ηλεκτροπληξία ανέρχεται σε 8.

Το περιστατικό συνέβη όταν μια ομάδα προσώπων εισέβαλε σε ένα αρτοποιείο με στόχο να το λεηλατήσει, στη συνοικία Ελ Βάγιε, σύμφωνα με τον πυροσβέστη, που δεν θέλησε να κατονομαστεί.

Το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς μεταδίδει ότι προς το παρόν δεν έχει καταστεί εφικτό να επιβεβαιωθούν οι ακριβείς συνθήκες που συνέβη το περιστατικό από ιατρικές πηγές ή άλλους αξιωματούχους.

Άλλοι εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν στις ταραχές που ξέσπασαν στο περιθώριο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, όπου οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας.

«Χθες γύρω στις 9 ή το 10 το βράδυ τοπική ώρα η κατάσταση επιδεινώθηκε ανησυχητικά, μια ομάδα ανθρώπων που ήταν οπλισμένοι ήρθαν… και άρχισαν τις λεηλασίες» δήλωσε ο Χάνε Μουσταφά, ιδιοκτήτης ενός μικρού σούπερ μάρκετ στο Ελ Βάγιε.

«Η κατάσταση ασφαλείας δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. Χάσαμε τα πάντα εδώ» συμπλήρωσε ο ίδιος.

ΑΠΕ   - ΜΠΕ 

ΑΣΕΠ: Τη Δευτέρα οι αιτήσεις για ΕΛΣΤΑΤ, ΟΣΕ, ΕΑΑ, Εθνικό Τυπογραφείο

Tην ερχόμενη Δευτέρα 24 Απριλίου ξεκινούν οι αιτήσεις μέσω ΑΣΕΠ για 48 προσλήψεις (17 θέσεις ΠΕ, 8 ΤΕ, 22 ΔΕ και 1 ΥΕ) μόνιμου προσωπικού στον ΟΣΕ, το Εθνικό Τυπογραφείο, την Εθνική Αναλογιστική Αρχή και την ΕΛΣΤΑΤ.

Πρόκειται για την προκήρυξη 3Κ/2017, η προθεσμία για την οποία λήγει στις 8 Μαΐου 2017, ημέρα Δευτέρα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΘΕΣΕΩΝ:

α) ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ (Ε.Α.Α.)

Αποστολή της είναι ο αξιόπιστος έλεγχος και η επιστημονικά τεκμηριωμένη παρακολούθηση των κρίσιμων, οικονομικών κυρίως, μεγεθών που αναφέρονται στη βιωσιμότητα του συνολικού Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και των επί μέρους φορέων του.

Οι κατωτέρω ειδικότητες έχουν κύριο αντικείμενο απασχόλησης:

ΠΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ: Υποστήριξη στην εφαρμογή του Κλαδικού Λογιστικού Σχεδίου με όλες τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την οικεία νομοθεσία. Ανάληψη ευθύνης λογιστικής παρακολούθησης ήτοι κλείσιμο μηνών και έτους, απολογισμοί, ισολογισμοί, προϋπολογισμοί, δηλώσεις ΦΠΑ, φόρου εισοδήματος, έκδοση μισθοδοσίας.

Παροχή συμβουλών και επεξηγήσεων λογιστικού και μηχανογραφικού περιεχομένου στο προσωπικό της Αρχής.

ΠΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ: Εύρυθμη ρύθμιση όλων των υπολογιστικών μηχανών της Αρχής ώστε να λειτουργούν αποτελεσματικά. Υποβολή εκθέσεων-προτάσεων στην Ε.Α.Α. για τυχόν αναβαθμίσεις λογισμικού ή άλλων στοιχείων ηλεκτρονικής οργάνωσης και λειτουργίας στα πλαίσια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Συγγραφή κώδικα σε γλώσσα προγραμματισμού για ανάπτυξη λογισμικού εκ μέρους της Ε.Α.Α. και αρχείων της Ε.Α.Α..

β) ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ

Η γενική του αρμοδιότητα συνίσταται στην έκδοση και κυκλοφορία της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως καθώς και στην κάλυψη των εκτυπωτικών αναγκών των δημοσίων υπηρεσιών.

Οι κατωτέρω ειδικότητες έχουν κύριο αντικείμενο απασχόλησης:

TE4 ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (ΕΚΤΥΠΩΤΩΝ): Εκτύπωση διαφόρων εντύπων και λοιπών εργασιών με μηχανήματα προηγμένης τεχνολογίας (ψηφιακά και off set).

TE4 ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (ΦΩΤΟΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΩΝ): Τεχνική επεξεργασία, ποσοτική και ποιοτική, της δημοσιευτέας ύλης των Φύλλων της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.) και των λοιπών προς εκτύπωση/έκδοση εργασιών (φωτοστοιχειοθέτηση, ηλεκτρονική σελιδοποίηση, διαμόρφωση και τεχνική επεξεργασία εργασιών), με χρήση ιδίως των προγραμμάτων InDesign, Photoshop και Illustrator.

γ) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ (ΕΛ.ΣΤΑΤ.)

H ΕΛ.ΣΤΑΤ. έχει σκοπό τη συστηματική παραγωγή επίσημων στατιστικών, καθώς και τη διενέργεια επιστημονικών ερευνών και την κατάρτιση μελετών, οι οποίες αφορούν όλους τους τομείς της δραστηριότητας του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Οι πτυχιούχοι Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης με τις επιστημονικές τους γνώσεις διαθέτουν το απαιτούμενο γνωστικό υπόβαθρο και υποστηρίζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, χάραξης και αξιολόγησης πολιτικών της Κυβέρνησης και των φορέων του Δημοσίου (δείκτες αξιολόγησης) που υποβάλλονται σε διεθνείς φορείς σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της χώρας.

δ) ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε. (Ο.Σ.Ε. Α.Ε.)

Διαχειρίζεται την Εθνική Σιδηροδρομική Υποδομή σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις, μεριμνά για τη συντήρηση, βελτίωση και επέκτασή της και φέρει την ευθύνη της διαχείρισης των σχετικών επενδύσεων, στο πλαίσιο της γενικότερης εθνικής πολιτικής για τους σιδηροδρόμους.

Οι κατωτέρω ειδικότητες έχουν κύριο αντικείμενο απασχόλησης:

ΠΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Μελέτες και κατασκευή δικτύων ηλεκτροκίνησης σιδηροδρόμων και συ-

στήματος σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου.

ΠΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Ή ΠΕ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Μελέτες Ηλεκτρομηχανολογικών Εγκαταστάσεων των σιδηροδρομικών έργων και σύνταξη τευχών δημοπράτησης έργων.

ΠΕ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Σύνταξη και εφαρμογή διαδικασιών ελέγχου και ασφάλειας.

ΠΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ: Πληροφοριακά συστήματα και εφαρμογές.

ΠΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ / ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Δομοστατικές ή και γεωτεχνικές μελέτες, κατασκευή έργων σιδηροδρομικής επιδομής, χαράξεις συγκοινωνιακών έργων, περιβαλλοντικές, υδραυλικές ή οικονομοτεχνικές μελέτες, αντίστοιχα κατά ειδικότητα.

ΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ: Παρακολούθηση και ενεργειακή διαχείριση του διακοπτικού υλικού (Ρυθμιστές Έλξης).

ΔΕ ΚΛΕΙΔΟΥΧΟΙ: Χειρισμός μηχανισμού αλλαγής τροχιάς στους σταθμούς, εκτέλεση εργασιών ελιγμών και εργασία λίπανσης και ελαφράς συντήρησης των μηχανισμών και εγκαταστάσεων γραμμής.

ΔΕ ΣΤΑΘΜΑΡΧΕΣ: Αποκλειστικά υπεύθυνος για την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών στην περιοχή ευθύνης του. Διαχείριση προσωπικού, δαπανών απολογιστικά στοιχεία κυκλοφορίας, αλληλογραφία προς τις υπηρεσίες του Ο.Σ.Ε. Α.Ε. κ.λ.π..

 Δείτε αναλυτικά ΕΔΩ

New York Times: Διχασμένο το ΔΝΤ για το αν θα "διασώσει"... γι' άλλη μια φορά την Ελλάδα

Διχασμένο εμφανίζεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το αν θα συμμετάσχει με νέα δάνεια «στην σχεδόν χρεοκοπημένη Ελλάδα», αναφέρει σε δημοσίευμά του η εφημερίδα «New York Times», στον απόηχο των συναντήσεων του Ευκλείδη Τσακαλώτου με την Κριστίν Λαγκάρντ, στην Ουάσιγκτον.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, εδώ και ένα και πλέον έτος, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ λένε -φωναχτά- ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, εάν η Ευρώπη δεν συμφωνήσει να ελαφρύνει το αβάσταχτα βαρύ χρέος.

Αυτή η απροθυμία να δεσμευτεί για τον δανεισμό της Ελλάδας με πρόσθετα χρήματα, υπογραμμίζει μία ευρεία οπτική μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ -αλλά και της κυβέρνησης Τραμπ- ότι το Ταμείο ξεπέρασε τον εαυτό του με την Ελλάδα, αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα. «Επίσης βλέπουν την ευθύνη για την αποκατάσταση της οικονομικής υγείας της χώρας ως κάποια που ανήκει πρωταρχικά στην Ευρώπη, η οποία αυτή τη στιγμή καλύπτει το 80% του ελληνικού χρέους», προσθέτει.

Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα που συναίνεσε στις απαιτήσεις του ΔΝΤ να περικόψει τις δαπάνες και να επιτύχει περισσότερα έσοδα, βρίσκεται αντιμέτωπη με την πληρωμή 7 δισ. ευρώ τον Ιούλιο, που ενδεχομένως να μπορέσει να φέρει σε πέρας εάν το Ταμείο και η Ευρώπη δεν φτάσουν σε μία νέα συμφωνία. «Με πολλούς τρόπους, η κατάσταση στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα υπαρξιακό ερώτημα για το ΔΝΤ», συμπληρώνει το δημοσίευμα.

Αναφερόμενη στις συναντήσεις που είχε χθες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην Ουάσιγκτον, η εφημερίδα υποστηρίζει πως σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν γνώση των συζητήσεων, «επιτεύχθηκε μικρή πρόοδος», αν και δημοσίως η Κριστίν Λαγκάρντ επανέλαβε ότι θα πρέπει να βγαίνουν τα νούμερα ώστε το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.

«Το Ταμείο στυλώνει τα πόδια, αλλά αν επικρατήσει η ριψοκίνδυνη διπλωματία που έχουν ασκήσει οι Ευρωπαίοι και οι Ελληνες στο παρελθόν, θα δείτε μεγαλύτερη αστάθεια στις αγορές. Αυτό σίγουρα προκαλεί άγχος, τόσο εντός του Ταμείου, όσο και εντός των εθνικών κυβερνήσεων», σχολίασε ο Ράνταλ Χένινγκ, ειδικός σε ζητήματα παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών θεσμών.

 ethnos.gr