Μια πρώην οργισμένη κυρία...

Του Γιάννη Παντελάκη

Αρκετούς μήνες πίσω, είχα βρεθεί σ' ένα σπίτι όπου μια ευκατάστατη απ' ότι κατάλαβα κυρία, με δουλειές εδώ και στο εξωτερικό ήταν πολύ οργισμένη. Έπρεπε να δικαιολογήσει πως βρέθηκαν στους λογαριασμούς της τα περασμένα χρόνια κάποιες χιλιάδες ευρώ. Ενδεχομένως να ήταν και πολλές χιλιάδες, αλλά η κυρία δεν έλεγε πολλά γι αυτό. Αντίθετα έλεγε πως δεν είναι δυνατόν να ψάχνει στο παρελθόν για να βρει τι συναλλαγές έκανε πριν 8 ή 10 χρόνια και να πρέπει να τις δικαιολογήσει τώρα.

Η κυρία είχε τρομάξει λίγο μ εκείνο τον νόμο για τα αδήλωτα εισοδήματα ο οποίος δίνει την δυνατότητα σε φορολογούμενους να υποβάλουν συμπληρωματικές ή τροποποιητικές δηλώσεις στις οποίες θα συμπεριλάβουν αδήλωτα και αδικαιολόγητα εισοδήματα παλαιότερων χρόνων. Η φορολογία γι αυτά τα εισοδήματα θα είναι σχετικά χαμηλή συγκριτικά με την φορολογία και τα πρόστιμα που θα πλήρωνε κάποιος αν τον εντόπιζε η εφορία μόνη της. Απ' ότι διάβασα, η εθελοντική δήλωση έχει μια φορολογία χαμηλή, δεν ξεπερνά το 12% (μέσος συντελεστής), ενώ στην περίπτωση εντοπισμού θα είναι πολλαπλάσια.

Κάποιοι λοιπόν φοβήθηκαν και έως το τέλος του περασμένου Ιουνίου έτρεξαν να δηλώσουν εισοδήματα παλαιών χρόνων τα οποία φτάνουν τα 3.7 δις. ευρώ! Και θα υπάρχει συνέχεια όπως φαίνεται, αφού η προθεσμία για τις δηλώσεις εκπνέει το τέλος Σεπτεμβρίου.  Θεωρώ πολύ πιθανόν, ανάμεσα σ' αυτούς που έτρεξαν, να είναι και η τότε οργισμένη κυρία. Η οποία δεν θα είναι πια οργισμένη με τόσο μικρό φόρο που θα κλήθηκε να καταβάλει. Θα είναι πρώην οργισμένη.

Αν σκεφτεί κανείς τι ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης για να πάρει μια δόση 8.5 δις από τους δανειστές, κατανοεί τι σημαίνουν τα 3,7 δις. Βέβαια, το ποσό αυτό, είναι το δηλωθέν, από αυτά υπολογίζεται να μπουν στα δημόσια ταμεία περίπου 400 εκατ.

Ας προσθέσουμε ένα επιπλέον στοιχείο για να συμπληρωθεί το παζλ: Τα 3,7 δις. δεν προέρχονται κατά κανόνα από πολύ πλούσιους εκατομμυριούχους (αυτοί πάντα έχουν απόλυτα ασφαλείς τρόπους να διαφυλάττουν νόμιμα και μη χρήματα), αλλά από καταθέτες που δηλώνουν από 100 έως 300 χιλ. ευρώ. Μπορεί για τους περισσότερους από μας τέτοια ποσά ν' ακούγονται μεγάλα και να μην τα έχουμε προσεγγίσει ποτέ, αλλά τις εποχές της πλαστής ευημερίας ήταν ποσά που ειχαν αρκετοί στους λογαριασμούς τους.

Η ιστορία αυτή μας δείχνει το μέγεθος της φοροδιαφυγής που γινόταν τα προηγούμενα πολλά χρόνια όχι απαραίτητα μόνο από πλούσιους αλλά και μικρομεσαίους οικονομικά. Η σύλληψη ενός μέρους έστω αυτής της παλιάς φοροδιαφυγής, θα ήταν μια καλή είδηση, αν συμπληρωνόταν από ένα επιπλέον στοιχείο. Ότι η φοροδιαφυγή στις ημέρες μας έχει πάψει να υπάρχει, για την ακρίβεια, ότι έχει περιοριστεί σημαντικά.  Πρόσφατη έρευνα (διαΝεοσις), έδειξε ότι το κράτος χάνει από την σημερινή φοροδιαφυγή περίπου 16 δις. τον χρόνο. Συμβαίνει ο,τι και παλιά δηλαδή.

Μας δείχνει και κάτι άλλο ωστόσο η ιστορία αυτή. Ότι οι φοροφυγάδες αντιμετωπίζεται από το κράτος όπως και οι αυθαιρετούχοι. Οι τελευταίοι, χτίζουν ένα τεράστιο σπίτι και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να περιμένουν τον επόμενο νόμο για τ αυθαίρετα ο οποίος θα τους δώσει την δυνατότητα με λίγα χρήματα να νομιμοποιήσουν την παρανομία τους. Μοιάζει με την ρύθμιση για τους φοροφυγάδες.  Αδυνατούν ή δεν θέλουν (οι κρατικές υπηρεσίες) να τους εντοπίσουν όταν φοροδιαφεύγουν και 5, 10 χρόνια μετά, τους καλούν μ' ένα σχετικά χαμηλό συντελεστή να πληρώσουν ένα ποσό και να «καθαρίσουν».. Αν για 400.000 ευρώ αδήλωτες και αδικαιολόγητες καταθέσεις ,θα πρέπει να πληρώσεις ένα 12% φόρο και να έχεις ασφαλίσει τα υπόλοιπα χρήματα, δεν είναι καθόλου άσχημα... 

liberal.gr

Χάος με τις δηλώσεις των αγροτών

Tις επόμενες ημέρες θα ανέβει καινούργιο αρχείο για τους κωδικούς 037/038      

Σε σπαζοκεφαλιά τείνουν να εξελιχθούν οι φετινές δηλώσεις για τους αγρότες λόγω των τραγικών λαθών που υπάρχουν στο σύστημα και τα οποία έχουν ως ακόλουθο οι φορολογούμενοι επαγγελματίες  να μένουν στα μισά της διαδικασίας.

Αναλυτικότερα, η νέα γκάφα του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, είναι ότι υπολογίζει τον φόρο εισοδήματος για το 2016 με λανθασμένα στοιχεία, και αυτό γιατί δεν μπορεί να συνεννοηθεί το ένα υπουργείο με το άλλο.

Οι λογιστές προσπαθούν να ετοιμάσουν τις φορολογικές δηλώσεις 2016 στους κατ’ επάγγελμα αγρότες και σε νέους επαγγελματίες, αλλά διαπιστώνουν με έκπληξη ότι υπάρχουν τραγικά λάθη στους προσυμπληρωμένους κωδικούς του TAXISnet που παγιδεύουν τους συγκεκριμένους φορολογουμένους με υπέρογκους φόρους!

Σύμφωνα με την «Δημοκρατία», αυτό συμβαίνει γιατί το αρχείο των φορολογουμένων που θεωρούνται «κατ’ επάγγελμα αγρότες», το οποίο απέστειλε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, έχει ελλιπή και λανθασμένα στοιχεία.

Οι λογιστές των συγκεκριμένων φορολογουμένων, όταν εισέρχονται στο σύστημα TAXISnet για να υποβάλουν τις δηλώσεις τους, διαπιστώνουν ότι ο κρίσιμος κωδικός 037 ή 038 του πίνακα 2 του εντύπου Ε1, ο οποίος κατοχυρώνει την ιδιότητα του «κατ’ επάγγελμα αγρότη», δεν έχει προσυμπληρωθεί από τις υπηρεσίες της ΑΑΔΕ, ώστε η ιδιότητα αυτή να αναγνωριστεί και να κατοχυρωθεί το δικαίωμα έκπτωσης φόρου 1.900-2.100 ευρώ. Οι λογιστές δεν μπορούν να συμπληρώσουν από μόνοι τους αυτόν τον κωδικό, διότι το σύστημα ΤΑΧISnet δεν τους το επιτρέπει!

Τεράστιοι φόροι

Και όταν προχωρούν στη συμπλήρωση και την ηλεκτρονική υποβολή των δηλώσεων, διαπιστώνουν, από την πρώτη δοκιμαστική εκκαθάριση, ότι οι πελάτες τους υποχρεούνται να καταβάλουν τεράστια ποσά φόρου εισοδήματος, επειδή, σε κάθε περίπτωση, κατά την ηλεκτρονική εκκαθάριση δεν υπολογίζεται η έκπτωση φόρου των 1.900-2.100 ευρώ και το δηλωθέν αγροτικό εισόδημα φορολογείται από το πρώτο ευρώ με 22%.

Πριν από λίγες μέρες και ενώ εξέπνεε η καταληκτική ημερομηνία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ανέβασε καινούργια αρχεία στο TAXIS, με σκοπό τη διόρθωση των στρεβλώσεων στους κατ’ επάγγελμα αγρότες. Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί ένα μπάχαλο, καθώς οι κατ’ επάγγελμα αγρότες που είχαν πριν «ανοιχτούς» τους κωδικούς 037 και 038, έβλεπαν πλέον ότι δεν ήταν τσεκαρισμένοι, ενώ ήταν «ανοιχτοί» οι κωδικοί σε κάποιους άλλους φορολογουμένους που δεν είχαν δηλώσει αγροτικό εισόδημα, σε αλλοδαπούς που δήλωναν εισόδημα από εργόσημα ΟΓΑ κ.λπ.

Έτσι, πολλοί φορολογούμενοι οι οποίοι πληρούν τα κριτήρια του «κατ’ επάγγελμα αγρότη» δεν περιλαμβάνονται στο συγκεκριμένο αρχείο και το σύστημα TAXISnet δεν τους αναγνωρίζει την ιδιότητα του «κατ’ επάγγελμα αγρότη» και κατ’ επέκταση ούτε και το δικαίωμα της έκπτωσης φόρου των 1.900-2.100 ευρώ.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση του συντελεστή φόρου εισοδήματος από το 13% πέρυσι στο 22%-45% φέτος, αλλά και με την αύξηση του συντελεστή προκαταβολής φόρου από το 75% στο 100% του κύριου φόρου, έχει ως συνέπεια οι εν λόγω φορολογούμενοι να απειλούνται πλέον με εξοντωτικούς φόρους.

** Σε επικοινωνία που είχαμε με το ΥΠΟΙΚ τις επόμενες ημέρες θα ανέβει καινούργιο αρχείο για τους κωδικούς 037/038 το οποιο ελπίζουμε να δώσει επιτέλους λύση στα πολλά προβλήματα που υπήρχαν φέτος στις δηλώσεις των αγροτών    

newpost.gr

   

Άρειος Πάγος: Δικαιώματα μισθωτών ΤΕΛΟΣ...

Άρειος Πάγος: Η μη καταβολή δεδουλευμένων δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας

«Μόνη όμως η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την εκτεθείσα έννοια, μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, εκτός αν γίνεται δολίως και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του»

Η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί από μόνη της να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει τον εργαζόμενο σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σε αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης.

Αυτό επιβεβαίωσε ο Άρειος Πάγος με απόφαση του (677/2017) που κινείται στη λογική προηγουμένων σχετικών αποφάσεων (ΑΠ. 381/2012, ΑΠ 795/2007) με το σχετικό σκεπτικό να μην ευνοεί εργαζομένους που παραμένουν απλήρωτοι επί πολλούς μήνες σε επιχειρήσεις, όντας στην πράξη σε εργασιακή ομηρεία.

Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 349, 648, 652 παρ. 1, 656 του Αστικού Κώδικα, αλλά και των νόμων 2112/1920 και 3198/1955 προκύπτει ότι η μονομερής από τον εργοδότη και δυσμενής για το μισθωτό μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας δεν συνεπάγεται χωρίς άλλο τη λύση της, αλλά παρέχει στο μισθωτό το δικαίωμα είτε να θεωρήσει τη μεταβολή αυτή ως άτακτη καταγγελία της σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη και να ζητήσει την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης είτε, εμμένοντας στη σύμβαση, να αξιώσει την τήρηση των όρων της και την αποδοχή της εργασίας του από τον εργοδότη σύμφωνα με το πριν τη μεταβολή περιεχόμενο της σύμβασης και, σε περίπτωση άρνησης του εργοδότη να αποδεχθεί την εργασία αυτή, να ζητήσει μισθούς υπερημερίας.   

stontoixo.com

  

Ο πλανήτης χρωστάει 217 τρισ. δολάρια!

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Το παγκόσμιο χρέος φτάνει στο 327% του ΑΕΠ - Οι κίνδυνοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν μικρούς κινδύνους * Η Ευρωπαϊκή Ένωση ίσως αποτελεί έναν νέο μεγάλο ασθενή, έναν τεράστιο αδύναμο κρίκο σε ενδεχόμενη κατάρρευσης των αγορών δανεισμού

Η πρόσφατη μελέτη του Institute of International Finance (IIF) για το διεθνές χρέος άρχισε να φέρνει στην επιφάνεια μια δυσάρεστη και έντεχνα κουκουλωμένη εξέλιξη για το διεθνές χρέος. Το διεθνές χρέος έχει αγγίξει τα 217 τρι. δολάρια. Υπάρχει όμως κάτι ανησυχητικό, σε όσα ανέδειξε η έκθεση του IIF ή απλώς αποτελούν μια απλή διαπιστωτική πράξη με μικρή πρακτική αξία;

Για να καταλάβουμε αν αυτό είναι ανησυχητικό, αρκεί να σκεφτούμε ότι το εθνικό μας χρέος είναι μη βιώσιμο σε επίπεδα πάνω από 100% του ΑΕΠ. Όταν το παγκόσμιο χρέος είναι πάνω από τρεις φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ, συγκεκριμένα στο 327% περίπου του ΑΕΠ, αντιλαμβανόμαστε ότι τα μεγέθη αφορούν επίπεδα που μπορεί να προβληματίσουν.

Η αλήθεια είναι ότι ο προβληματισμός δεν δείχνει να είναι άμεσος. Επί του παρόντος τα επιτόκια των περισσότερων χωρών είναι χαμηλά, ως αποτέλεσμα των χαμηλών αμερικανικών επιτοκίων, και της ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας που κρατάει μακριά τα βασικά προβλήματα από το σύνολο των αγορών. Όσο το μείγμα ισχυρής ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας και παράλληλα των χαμηλών επιτοκίων στην αμερικάνικη αγορά διατηρούνται, η ανάπτυξη περιφερειακών αγορών θα μπορεί να διατηρείται με σχετικά χαμηλά επιτόκια δανεισμού.

Η ισχυρή, επίσης, ζήτηση των προϊόντων παγκοσμίως, λόγω της ισχυρής ώθησης της αμερικανικής οικονομίας, που είναι η ατμομηχανή των πάντων (καθώς το 30% της παγκόσμιας οικονομίας κινείται από εκεί), επιτρέπει ομαλοποίηση περιφερειακών προβλημάτων. Επιτρέπει ανακούφιση των ανισορροπιών σε βραχυπρόθεσμη βάση.

Το κρεβάτι του Προκρούστη

Όμως αυτή είναι μια συνθήκη δύσκολα διατηρήσιμη, θυμίζοντας το κρεβάτι του Προκρούστη, του γνωστού μυθικού προσώπου στην αρχαία Ελλάδα που έπρεπε είτε να τεντώσει τα πόδια των άτυχων θυμάτων του για να τα φέρει στο μήκος του κρεβατιού είτε να κόψει ό,τι περισσεύει! Δύσκολο να διατηρηθούν ισχυρή ανάπτυξη και χαμηλά επιτόκια, ένα από τα δύο ανατρέπεται, και συνήθως πρώτα αυξάνονται τα επιτόκια και μετά έρχεται πτώση της ανάπτυξης.

Τα αμερικανικά επιτόκια άρχισαν ήδη να ανεβαίνουν. Η άνοδός τους μάλλον θα επιταχυνθεί στο επόμενο διάστημα. Το ίδιο το IIF (Institute International Finance), προβλέπει αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων κατά 100 μονάδες βάσης στους επόμενους 6 μήνες! Αν αυτό όμως γίνει πραγματικότητα, τότε μπορεί να μιλάμε για αύξηση επιτοκίων περιφερειακών αγορών κατά 2,5% - 3%, και παράλληλη ολίσθηση ισοτιμιών των νομισμάτων αυτών σε κάποιες περιπτώσεις. Η άνοδος επιτοκίων στις ΗΠΑ, εν ολίγοις, αναμένεται να οδηγήσει σε «μετασεισμικές δονήσεις» ανόδου επιτοκίων στις υπόλοιπες χώρες, με τεράστιες επιπτώσεις στο κόστος κεφαλαίου, αλλά και σε σημαντική αναδιάταξη τις παγκόσμιες ισοτιμίες όσο και την επενδυτική αγορά, με φυσικό επακόλουθο τον κλονισμό της εμπιστοσύνης στις τράπεζες. Ο δανεισμός, επίσης, για πολλές εθνικές κυβερνήσεις ίσως καταστεί προβληματικός.

Στο τελευταίο διάστημα υπήρξε έκρηξη δανεισμού από περιφερειακές χώρες σε «σκληρό» νόμισμα, κυρίως δολάριο. Με κλονισμένες ισοτιμίες, η αποπληρωμή τέτοιων υποχρεώσεων καθίσταται δυσχερής. Όμως οι κίνδυνοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν μικρούς κινδύνους.

Και οι πλούσιες χώρες

Οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν δανειστεί 3 τρισ. επιπλέον, ανεβάζοντας τον δανεισμό τους κατά 6%, και το χρέος σε 218% του ΑΕΠ τους, εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη. Όμως οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν δανειστεί σε επίπεδα πολύ πάνω του 300% του ΑΕΠ. Οι κίνδυνοι εν ολίγοις είναι υψηλοί και στις αγορές που φαίνονται ισχυρές. Ο υψηλός δανεισμός, για παράδειγμα, σε χώρες όπως ο Καναδάς στην αγορά κατοικίας δημιουργεί σημαντικούς κινδύνους. Οι ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης έχουν ξαναβρεθεί με φαινόμενα παθογένειας στον δανεισμό της στεγαστικής πίστης παρόμοια με εκείνα πριν από την κρίση του 2007.

Αν τα επιτόκια ανέβουν, θα προκύψει πρόβλημα αναχρηματοδότησης και εξυπηρέτησης δανείων.

Χώρες όπως η Τουρκία, η Νότια Κορέα, η Ρωσία και η Κίνα ίσως αντιμετωπίσουν άμεσα τέτοια θέματα. Χώρες όπως το Μπαχρέιν, η Σαουδική Αραβία και το Ομάν, είναι επίσης ευαίσθητες στις εξελίξεις. Είναι εντελώς άγνωστο τι θα γίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ενδεχόμενη κατάρρευση των αγορών δανεισμού. Ήδη η Ιταλία και η Γαλλία είναι σε φάση βαθύτατου προβληματισμού, με τις ιταλικές μάλιστα τράπεζες σε κρίση, ενώ η ισχυρότερη των οικονομιών, που είναι η Γερμανία, πλήττεται από τη στροφή Αγγλίας και ΗΠΑ σε εθνική ανάπτυξη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ίσως αποτελεί έναν νέο μεγάλο ασθενή, έναν τεράστιο αδύναμο κρίκο.

Το πότε οι κίνδυνοι θα εμφανιστούν είναι ένα άλλο ζητούμενο. Συνήθως οι αυξήσεις επιτοκίων περνάνε από τη μια αγορά στην άλλη με ταχύτητα ημερών. Όμως, παρά την πρόβλεψη του IIF οι ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να κρατήσουν τα επιτόκια κατά το δυνατόν χαμηλά. Για να γίνει όμως αυτό, ξαναπροβάλλει πλέον το ενδεχόμενο επιβολής μέτρων λιτότητας για να εξοικονομηθούν πόροι, κάτι που επισημαίνει το IIF, ακόμη και για μεγάλες οικονομίες. Αυτό, όμως, θα οδηγούσε σε ένα ακόμη χειρότερο σενάριο, θα πολλαπλασίαζε τον άμεσο κίνδυνο κρίσης όπως διαπιστώσαμε από την αποτυχημένη εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων σε χώρες όπως η Ελλάδα. Δείχνει, επομένως, στο διάστημα των επομένων 12 μηνών, ανεξαρτήτως πολιτικών που θα ασκηθούν, ότι ο κύκλος ανάπτυξης που ξεκίνησε από το 2009 είναι πλέον κοντά στο τέλος του και η παγκόσμια οικονομία αναμένεται να βιώσει υψηλότερους κινδύνους ιδιαίτερα κατά το νέο έτος.

* Ο Κωνσταντίνος Βέργος είναι καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

  avgi    

Νέα επίθεση του Πολάκη στο ΣΤΕ

Νέα αιχμηρά σχόλια του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας, για άλλη μία φορά μέσα από τα social media.

Ο Π. Πολάκης κατηγόρησε το ΣτΕ ότι «κουκουλώνει τη ληστεία της δεκαετίας του εκσυγχρονισμού, των Ολυμπιακών Αγώνων, των εξοπλισμών και του πάρτι στην Υγεία».

Επανήλθε στην κριτική για την απόφαση του ΣτΕ να κηρύξει αντισυνταγματικό τον έλεγχο πέραν της πενταετίας, στα περί λιστών κλπ., ενώ δεν λείπει και η αναφορά του στον πρωθυπουργό.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Π. Πολάκη, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook έχεις ως εξής:

«Τώρα που διαθέτουμε το μηχανισμό και την τεχνολογία για να πιάσουμε τους φοροφυγάδες (με το σύστημα διασταύρωσης στοιχείων εισοδημάτων-καταθέσεων που έφτιαξαν και ολοκλήρωσαν σε ένα χρόνο τα στελέχη του Υπ. Οικονομικών)

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΣΤΕ να κηρύξει αντισυνταγματικό τον έλεγχο αν υπερβαίνει την πενταετία .

ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΕΙ ΤΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ, ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, ΤΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!

Πείτε μου τώρα για εξελίξεις στο "νομικό πολιτισμό " που είμαι αστοιχείωτος, περί δικαιοκρατικών εγγυήσεων και λοιπά κολοκυθιά τούμπανα που τα θυμήθηκαν ΤΩΡΑ που κινδυνεύουν οι "πυλώνες του έθνους" που είναι στις λίστες!!!

Αλλά, όπως είπε και σήμερα ο Αλέξης "το καλό το παληκάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι"......................».   

 tvxs.gr 

Ομοιος ομοίω

Του Δημήτρη Νανούρη

Μια διαφορετική προσέγγιση του διαφορετικού και των διαφορετικών έκανε τη διαφορά το, κάθε άλλο παρά αδιάφορο, Σαββατόβραδο στο κτήμα του Θωμά Κοροβίνη στα Πλατανίδια του δυτικού Πηλίου, μια ανάσα από τα Ανω και όχι από τα Κάτω Λεχώνια, καταπώς έγραφα την Παρασκευή και με διόρθωσε ευγενικά οπωσούν σχολαστικός με την ιστορία του τόπου γηγενής. Δυστυχώς δεν αναφέρονται Μέσα Λεχώνια, η ύπαρξη των οποίων θα αποτελούσε έναν «έντιμο συμβιβασμό», λέμε τώρα, καίτοι γίνεται κατάχρηση του όρου από τους σκληρούς διαπραγματευτές μας στις ατέρμονες συζητήσεις με τους δανειστές που καταλήγουν με ακρίβεια χειροποίητου ελβετικού ρολογιού σε πανωλεθρίαμβο για τη χώρα.

Επιστήμονες, γλωσσολόγοι, γλωσσοπλάστες, γλωσσοθήρες και γλωσσοκοπάνες, τουτέστιν ένα πολύβουο σμάρι ποιητών, πεζογράφων, εν γένει λογοτεχνών και κριτικών λογοτεχνίας, αλλά και ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, τραγουδιστές και λογής λογής καλλιτέχνες προσέγγισαν τους «διαφορετικούς» με θαυμαστά κείμενα, εξαιρετικές απαγγελίες και αναλόγια ανάλογα κορυφαίων θιάσων. Κάτω από μηλιές, ροδακινιές, βερικοκιές και αροχλάδες δημιουργήθηκε μια θερμή ατμόσφαιρα που εξουδετέρωσε τον καύσωνα σαν φυσικό και συνάμα ψυχικό ερκοντίσιον.

Θαμπή, θλιμμένη, θολή και αδρανής η δική μου συνεισφορά στα δρώμενα: «Φυλάγαμε τσίλιες οι τρεις μας, γωνία Αρριανού-Ολύμπου. Κρατούσαμε σφιχτά το περίστροφο, με το χέρι στη φαρδιά τσέπη του σακακιού που φούσκωνε, όπως στην τελευταία ταινία του Τζωρτζ Ραφτ. Στις οχτώ ακριβώς ακούστηκε μια ριπή από πολυβόλο και σε λίγο σκόρπιοι πυροβολισμοί. Στις οχτώ και πέντε έφτασε ο Γαλάνης να μας πει να διαλυθούμε. Εγώ κατέβαινα μαζί του μέχρι την Εγνατία. “Απλή δουλειά” είπε. “Μόλις μπήκαμε μέσα στον τεκέ τούς βρήκαμε όλους ξαπλωμένους στην κουρελού, ακίνητους, σαν να μην άκουσαν που μπήκαμε. Τους φωνάξαμε να σηκωθούν. Δε σηκωθήκανε, ήτανε βαριά μαστουρωμένοι. Τους ρίξαμε με την ησυχία μας μια και καλή. Δε σάλεψε κανείς τους, ούτε κιχ, οχτώ άτομα. Θ’ ανασάνει τώρα η γειτονιά από την αλητεία του Κιορπέ”. “Πάρε το περίστροφο” είπα “δεν έχω πού να το ακουμπήσω απόψε”. Πρόσεξα τη φωνή μου. Την πρόσεξε και ο Γαλάνης. “Σε καταλαβαίνω” είπε. “Δεν έχεις συνηθίσει ακόμα”. “Είναι κι αυτό” είπα».

Ηταν ένα κείμενο του Μανώλη Αναγνωστάκη από «Το Περιθώριο ’68-’69» που δείχνει πώς οι κομμουνιστές κανόνιζαν τις διαφορές τους με τους «διαφορετικούς» στην απελευθερωμένη Θεσσαλονίκη περί τα μέσα της δεκαετίας του ’40. Ας είναι. Επιστρέφοντας Δευτέρα μεσημέρι, με τη νηφάλια μέθη της βραδιάς να θάλπει τα φυλλοκάρδια, έπεσα πάνω στην ομοιομορφία των ομοίων μέσω ραδιοφώνου. Ηγουν στον ΘΑλέξη να κουτουλοχτυπιέται με τον Κούλη στη Βουλή. Πόσο εύκολα, αλήθεια, αποδομούσαν ο ένας το αφήγημα του άλλου. Και πόσο δύσκολα άρθρωναν το δικό τους, πανομοιότυπο με εκείνο που μόλις είχαν κατεδαφίσει. Ο Τσίπρας μιλούσε σαν τον Σαμαρά του ’14 κι ο Κυριάκος αντιδρούσε σαν τραγί. Ομοιος ομοίω αεί... βελάζει!   

efsyn.gr

Τα όνειρα που δεν πεθαίνουν

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Ισχυρίζονται αρκετοί, ορθά ίσως, ότι οι ολετήρες ονείρων είναι οι πλέον αδίστακτοι εγκληματίες της ανθρωπότητας. Πώς καταστρέφει κανείς τα όνειρα -και γιατί; Ονειρα όταν λέμε συνήθως εννοούμε βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών, ώστε να καταφέρουμε να απολαύσουμε τα αγαθά της φύσης και του πολιτισμού απρόσκοπτα, χωρίς φόβο και χρήση βίας από την εκάστοτε εξουσία, που εμείς οι ίδιοι ομονοούμε να «στήσουμε».

Τα όνειρα αφορούν είτε το εγώ του καθενός είτε μια ευδαίμονα πολιτεία όπου ο καθένας ξεχωριστά επιλέγει τον δικό του τρόπο ικανοποίησης των επιθυμιών του -μια ουτοπία με άλλα λόγια, με συγκρούσεις μεν με αποτελέσματα δε, κάτι σαν ένα παραμυθάκι. Και όμως αυτά τα παραμυθάκια συντηρούν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και μάλιστα κοντινό.

Εδώ που τα λέμε, οι ιδέες της ουτοπίας ξέφτισαν και δόθηκαν βορά από τη σκληρή πραγματικότητα στους αστοιχείωτους και τους εξουσιομανείς· κόπηκε η διάθεση των ιδεολόγων για εγκαθίδρυση της ιδεολογίας τους, μετά μάλιστα και τη θλιβερή κατάληξη της μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης στην τσαρική Ρωσία (όχι ακριβώς κόπηκε -τους την έκοψαν οι οικονομικοί οικουμενικοί οδοστρωτήρες...).

Μπορεί η ουτοπία να επανεμφανιστεί στο μέλλον ή όλα έχουν τελειώσει και έχουν πάρει τον δρόμο τους;

Μα τότε θα γκρεμιζόταν διά παντός η ελπίδα, τα όνειρα θα έπαυαν να υπάρχουν.

Μήπως, όμως, βρισκόμαστε ακριβώς σ’ αυτό το σημείο; Μήπως έχει επικρατήσει η ιδεολογία της ισχύος και όλα τα άλλα είναι απλώς κούφια λόγια για τους παραιτημένους και ανήμπορους να αντιδράσουν, μετά μάλιστα και το φιάσκο της Αριστεράς;

Οχι, επιμένει -παραδόξως;- ο Παναγιώτης Κονδύλης, ένας επαΐων του περιθωρίου.

Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, γράφει στο «Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία», εκδ. Στιγμή, «τότε θα παρέλυε η ανανεωτική και ριζοσπαστική διάθεση, η οποία χαρακτηρίζει τις συνθήκες γένεσης της ουτοπίας, ενώ θα ευδοκιμούσαν ιδεολογίες που θα νομιμοποιούσαν σκληρά πειθαρχικά μέτρα και άτεγκτες ιεραρχίες».

Να το λοιπόν ξανά το ερώτημα. Μήπως βρισκόμαστε εκεί όπου ευδοκιμούν η πειθαρχία και η ιεραρχία και οι κοινωνίες δεν ξέρουν από πού να φυλαχτούν;

Μήπως ο οργουελιανός θαυμαστός καινούργιος κόσμος είναι αυτός που βιώνουμε τούτη τη στιγμή;

Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ο μηδενισμός είναι το μέλλον και άρα ο αφανισμός του είδους επίκειται...

Πώς αντέχεται τόση καταπίεση και τόση ανισότητα, τόσος εκφυλισμός του ανθρώπινου πνεύματος και τέτοιος εξευτελισμός του ανθρώπινου σώματος;

Μακάρι να μπορούσε κάποιος να απαντήσει, ειδικά σήμερα που η πολιτική έχει εκπέσει στην άβυσσο της μετριότητας και της οιονεί δουλικότητας όσων τη «διακονούν», ζώντας βέβαια πλουσιοπάροχα απ’ αυτήν, αυτοί και οι κολαούζοι τους (μια ζωή τα ίδια, τι να κάνουμε, δεν παλεύεται η κατάσταση...).

Γενικά τα όνειρα πέθαναν και μαζί τους κάποια καλή διάθεση για τη ζωή και τους συνανθρώπους -ε, αυτό να ανατραπεί, αυτή η απώλεια της ελπίδας.

Να αποφασίσουν οι πολλοί ότι τα όνειρα ποτέ δεν παθαίνουν όσο και να φροντίζουν γι’ αυτό οι παροδικοί διαφεντευτές της μοίρας των ονειροπολούντων. 

efsyn.gr 

Ετοιμη η δεύτερη μαγική εικόνα…

Ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε στη Βουλή το τοπίο που θέλει να διαμορφώσει για τους επόμενους 12-16 μήνες πριν προκηρύξει εκλογές. Αυτό είναι το μείζον και όχι η κάλυψη που έδωσε στον Καμμένο και στον Πολάκη

Του Γιώργου Καρελιά

Από τη χτεσινή (Δευτέρα) συζήτηση στη Βουλή οι περισσότεροι κατάλαβαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας «προσφέρει απόλυτη κάλυψη» στις (σχεδόν παρακρατικού τύπου) Κλουζο-δραστηριότητες του Πάνου Καμμένου και στις «αστοιχείωτες» επιθέσεις του Παύλου Πολάκη εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Όμως, αυτό είναι το προφανές και δεν χρειαζόταν άλλη μια κοινοβουλευτική «μάχη» για να πιστοποιηθεί. Είναι δεδομένο. Ειδικά η συμμαχία με τον Καμμένο είναι στρατηγικού χαρακτήρα (μέχρι να τη διαλύσει η κάλπη), παρά τις πομφόλυγες περί «προοδευτικής συνεργασίας» με το ΠΑΣΟΚ, στις οποίες δεν «τσιμπάνε» πλέον ούτε οι πλέον φιλο-ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚοι.  Αλλά δεν είναι αυτή η εικόνα που επιδιώκουν να οικοδομήσουν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ για τους επόμενους 12 έως 16 μήνες, οπότε πιθανολογείται βάσιμα ότι θα προκηρύξουν εκλογές. Η νέα μαγική εικόνα θα έχει άλλα χαρακτηριστικά.

Σε αδρές γραμμές θα είναι τα εξής:

Πρώτον, η νέα συμφωνία με τους δανειστές δεν περιέχει μέτρα, μόνο «αντίμετρα». Ο κ. Τσίπρας απέφυγε επιμελέστατα να πει οτιδήποτε για τα μέτρα που θα πληρώσουν οι πάντες και εκθείασε τα αντίμετρα, τα οποία θα εφαρμοστούν υπό όρους και για λίγους. Μένει να το πιστέψουν και οι (ταλαντευόμενοι ακόμα) ψηφοφόροι.

Δεύτερον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί το «προοδευτικό» σχέδιο, σε αντίθεση με το «συντηρητικό», που έχει η ΝΔ.

Τρίτον, αυτό το «σχέδιο» δεν έχει, βεβαίως, καμιά σχέση με εκείνο του 2014 και του πρώτου εξαμήνου του 2015. Τότε που οι αγορές ήταν δυνάστες, τα πλεονάσματα ματωμένα και οι διεθνές Οίκοι Αξιολόγησης μιάσματα. Σήμερα ο κ. Τσίπρας επαίρεται για τα «αριστερά» πλεονάσματα, εκστασιάζεται με την ανταπόκριση των αγορών, με το ράλι του Χρηματιστηρίου και με τον καλό βαθμό της Μoody’s.

Τέταρτον, επειδή η συμφωνία στο Εurogroup δεν φαίνεται να περνάει τόσο καλά στην κοινή γνώμη, ούτε καν στο αριστερό κοινό που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως πιστοποιούν όλες οι έρευνες, ακόμη και των φιλικών τους εφημερίδων (εδώ), ο κ. Τσίπρας άρχισε να χρησιμοποιεί και το τελευταίο επιχείρημα: παρόλα αυτά, δηλαδή τα «δυσάρεστα μέτρα», που έχει παραδεχτεί  και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, είναι προτιμότερο να τα εφαρμόζει μια αριστερή κυβέρνηση («εμείς είμαστε η Αριστερά», αναγκάστηκε να πει ο Πρωθυπουργός για όσους αμφιβάλλουν…) παρά η «νεοφιλελεύθερη ΝΔ».

Πέμπτον, όλα αυτά (θα) έχουν ως τελική κατάληξη το «εμείς σας βγάλαμε από τα Μνημόνια και την επιτροπεία». Του χρόνου τέτοιες μέρες θα γίνεται επικοινωνιακό πάρτι με την (επικείμενη, τότε) λήξη του τρίτου (αριστερού) Μνημονίου, λίγο πριν στηθούν οι κάλπες.

Αυτό είναι το σχέδιο, που περιέγραψε ο κ. Τσίπρας στη Βουλή. Αυτό είναι το μείζον και όχι η κάλυψη που έδωσε στον Καμμένο και στον Πολάκη. Αυτοί μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως «μαντρόσκυλα» στη σύγκρουση με επιλεγμένους αντιπάλους της άλλη πλευράς, μπορεί και όχι. Ειδικά ο Καμμένος  μπορεί και να εγκαταλειφθεί στην τύχη του, αν η εκλογική του επιβίωση (θα) είναι αβέβαιη και θα αναγκαστεί να επινοήσει τότε νέα τρενάκια και «ξεκόλλα».

Η μάχη για των επόμενων εκλογών θα γίνει με όπλο τη νέα μαγική εικόνα που περιέγραψε ο κ. Τσίπρας, τα κομμάτια της οποίας θα συμπληρώνονται μήνα με το μήνα με διαφορετικές «φωτογραφίες». Για τις οποίες ισχύει αυτό που έχει πει ο αμερικανός φωτογράφος Ανσελ Ανταμς: «Δεν παίρνεις μια φωτογραφία, την κατασκευάζεις».

 protagon.gr

Τελικά, ήμασταν σεξιστές με τη Ραχήλ και τη Ζωή;

Η Ελλάδα παραμένει ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Αλβανία, αφήνοντας πίσω χώρες με μεγαλύτερο οικονομικό εκτόπισμα αναφέρει η Τράπεζα της Αλβανία σε έκθεση της που δημοσιοποιήθηκε την Τρίτη.

 Στο κλίμα της πρώτης μνημονιακής περιόδου, οι συμπεριφορές της Ραχήλ και της Ζωής ήταν ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος δραματοποιημένος. Ο Τσίπρας τα έλεγε, η Ραχήλ και η Ζωή τα ερμήνευαν. Χρησιμοποιήθηκαν σαν μεγάφωνα, που κάηκαν από την υψηλή τάση...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ο πρόεδρος της ΕΡΤ είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης. Μια κιθάρα να είχε δίπλα, να ήταν το πιάνο κάπου εκεί κοντά, το έβγαζε το μιούζικαλ με τη Ραχήλ. Και μετά η ΕΡΤ θα είχε τα πάντα. Τη μελωδία του MTV, την ψυχαγωγία του FOX και τα σπάνια πλάσματα του National Geographic.

Μνημείο υπάρχει στη δημόσια τηλεόραση της Σερβίας, για να θυμίζει τον βομβαρδισμό του κτιρίου από το ΝΑΤΟ. Ε, μνημείο έχει τώρα και η ΕΡΤ για να θυμάται το «μαύρο» του Σαμαρά και το φρόνημα που επέδειξε η ΠΟΣΠΕΡΤ. Ο καθένας μπορεί να φέρνει τους συμβολισμούς στα μέτρα του –δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι η Ραχήλ Μακρή.

Η γυναίκα αυτή εμφανίστηκε στο προαύλιο της ΕΡΤ ντυμένη στα μαύρα, κρατώντας ένα μπουκέτο λουλούδια –ΕΡΤ και Καισαριανή, το ίδιο πράγμα. Και αφού φώναξε, άκουσε το «σκάσε» του Τσακνή και παραδόθηκε στα δόντια των social media. Περιέργως η Ραχήλ δεν πληγώνεται από κάθε σημείο της Timeline. Και αυτό είναι λογικό. Δεν γίνεται να αποθέωνες όταν σκαρφάλωνε στα κάγκελα της ΕΡΤ και να τη λοιδορείς για όσα κάνει στο προαύλιο. Το βουλώνεις και εύχεσαι να μη θυμάται κανείς ότι πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια χαρακτήριζες σεξιστική την κριτική προς τη Ραχήλ και τη Ζωή.

Βέβαια οι συμπεριφορές των ανθρώπων αξιολογούνται πάντα ανάλογα με το περιβάλλον εντός του οποίου εκδηλώνονται. Μπορείς να ουρλιάζεις στο γήπεδο, αλλά όχι σε ένα κονσέρτο κλασικής μουσικής. Μπορείς να αφήνεις τα μυαλά σου στα κάγκελα της ΕΡΤ όταν την κλείνει ο Σαμαράς, όχι όμως και όταν την απαξιώνει ο Τσίπρας.

Όλα, λοιπόν, έχουν να κάνουν με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Στο κλίμα της πρώτης μνημονιακής περιόδου, οι συμπεριφορές της Ραχήλ και της Ζωής ήταν ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος δραματοποιημένος. Ο Τσίπρας τα έλεγε, η Ραχήλ και η Ζωή τα ερμήνευαν. Και μάλιστα τότε αξιοποιήθηκαν ως αποτελεσματικά επικοινωνιακά και πολιτικά εργαλεία. Του κερατά, δεν μπορεί να είχε και εδώ αυταπάτες ο Πρωθυπουργός. Εν προκειμένω, ήξερε πολύ καλά με ποιες είχε να κάνει. Όμως από τη στιγμή που το show έκοβε εισιτήρια, δεν είχε καμία αναστολή να κάτσει στο Ταμείο. Αλλωστε με προσωπική του παρέμβαση η Ραχήλ Μακρή μετακινήθηκε από το ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ σε εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ –οι ψήφοι δεν λερώνουν, ούτε μυρίζουν.

Και εντάξει, ο Τσίπρας. Η κοινωνία, όμως, πώς επιβράβευσε πολιτικά αυτές τις συμπεριφορές; Νομίζω ότι τις χρησιμοποίησε ως άλλοθι για να νομιμοποιήσει την άσκηση βίας με πολιτική επένδυση. Ο τύπος που πάει και κοπανάει τον Χατζηδάκη, θα ψηφίσει χρυσαυγίτες και, τέλος πάντων, θα εντάξει τη Ραχήλ στα αντανακλαστικά της δίκαιης οργής.  Αν ο πολιτικός καβαλάει τα κάγκελα, ο πολίτης αισθάνεται ότι μπορεί να πάει και ένα βήμα πιο πέρα.

Κάναμε ολόκληρα debate για το αν είναι ή όχι σεξιστική η κριτική προς τη Ραχήλ ή τη Ζωή. Ελεγες ότι είναι για τα κάγκελα (όχι της ΕΡΤ) και σου απαντούσαν με κάτι ανοησίες περί καθωσπρεπισμού. Τελικώς επρόκειτο για περιπτώσεις που αξίζουν τη συμπάθεια, όχι όμως για πολιτικούς λόγους. Ας πούμε για την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία τους και, φυσικά, μη ξεχνιόμαστε, την πολιτική τους συνέπεια… Χρησιμοποιήθηκαν σαν μεγάφωνα, που κάηκαν από την υψηλή τάση. Ως κλακαδόροι πολυτελείας και προπαγανδιστές των όχλων. Ως μπαλόνια που έχασαν τον αέρα τους.

protagon.gr

Οι Έλληνες πρώτοι επενδυτές στην Αλβανία με 1,22 δισ. ευρώ

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Τράπεζας της Αλβανίας οι άμεσες ξένες επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν από την Ελλάδα στην γειτονική χώρα ανέρχονται σε 1,22 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2017 αυξημένες σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2016 όταν είχαν διαμορφωθεί σε 1,17 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές οι ελληνικές επενδύσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται τα επόμενα χρόνια καθώς όσο οι εδώ επιχειρήσεις βλέπουν την Αλβανία σαν μία χώρα όπου μπορούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους.

Πίσω από την Ελλάδα, σε επίπεδο επενδύσεων βρίσκεται η Ολλανδία με επενδύσεις ύψους 869 εκατ. ευρώ (688 εκατ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2016) και ο Καναδάς με τα κεφάλαια που έχουν επενδυθεί να φθάνουν τα 839 εκατ. ευρώ.

Στα 200 εκατ. ευρώ τα έσοδα από οικειοθελή αποκάλυψη εισοδημάτων

Το ποσό των 200 εκατ. ευρώ σύμφωνα με την "Καθημερινή" έχει εισέλθει στον κρατικό κορβανά (έχουν βεβαιωθεί 316 εκατ. ευρώ) από τους φορολογουμένους που έκαναν χρήση της ευνοϊκής ρύθμισης για την αποκάλυψη αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό των 53.000 φορολογουμένων που εντάχθηκαν στην ανωτέρω ρύθμιση δεν παρουσιάστηκε οικειοθελώς αλλά αντίθετα κλήθηκε από την εφορία να δώσει εξηγήσεις, καθώς από τον έλεγχο διαπιστώθηκε αναντιστοιχία δηλωθέντων και περιουσιακών στοιχείων.

Επίσης, χρήση της διάταξης έκαναν και οι φορολογούμενοι στους οποίους είχε προσδιοριστεί φόρος με βάση τα ευρήματα του ελέγχου. Οσοι λοιπόν έσπευσαν στην εφορία, το έπραξαν για να πληρώσουν λιγότερους φόρους σε σχέση με το υφιστάμενο σύστημα (αυξημένα πρόστιμα μέχρι και 120%).

Αντίθετα, σύμφωνα με πληροφορίες δεν έχουν εμφανιστεί –μέχρι στιγμής τουλάχιστον– φορολογούμενοι για να αποκαλύψουν αδήλωτα εισοδήματα.

Όσοι εμφανίστηκαν οικειοθελώς, προχώρησαν σε μικροδιορθώσεις παλαιότερων δηλώσεων από τους οποίες το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει κανένα όφελος. 

Σε κάθε περίπτωση, το ποσό που έχει εισπραχθεί είναι ιδιαίτερα σημαντικό και μάλιστα ξεπερνά τις προσδοκίες της φορολογικής διοίκησης που υπολόγιζε να εισπραχθούν 200 εκατ. ευρώ Ωστόσο, επικρατεί προβληματισμός στη φορολογική διοίκηση, καθώς αρκετά από τα ποσά που έχουν εισπραχθεί δεν αποκλείεται να επιστραφούν, καθώς οι χρήσεις που ελέγχθηκαν ενδέχεται να έχουν παραγραφεί σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων:

Στη ρύθμιση έχουν ενταχθεί 53.000 φορολογούμενοι.

Το ποσό που έχουν αποκαλύψει-αποδεχθεί ανέρχεται στα 3,67 δισ. ευρώ (μέχρι 9/6/2017).

Εχουν εισπραχθεί μέχρι στιγμής 200 εκατ. ευρώ.

Τα ποσά που αποκαλύπτονται κυμαίνονται από 100.000 έως 300.000 ευρώ.

Οσοι ενταχθούν στη ρύθμιση πρέπει να πληρώσουν τον φόρο που προκύπτει σε 30 ημέρες ή διαφορετικά να υπαχθούν στη ρύθμιση των 12 ή 24 δόσεων, ενώ θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η εφορία διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου, εκτός των στοιχείων που θα αποκαλύψουν οι φορολογούμενοι, συνολικά των εισοδημάτων τους και των περιουσιακών τους στοιχείων ακόμα και για τη χρήση που αφορά η δήλωση που θα υποβάλουν. Επί της ουσίας, η υποβολή της εθελουσίας δήλωσης δεν σημαίνει ότι παράγεται οριστικό αποτέλεσμα για τον φορολογούμενο και τις επιχειρήσεις.

Ειδικότερα, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι:

Ο φόρος που θα κληθούν να καταβάλουν ξεκινάει από το 30% της αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης και φθάνει μέχρι και το 60% ανάλογα με την περίπτωση και τον χρόνο απόκρυψης.

Οι δηλώσεις υποβάλλονται χειρόγραφα.

Για αρχικές ή τροποποιητικές δηλώσεις που υποβάλλονται μετά τις 31.5.2017 και μέχρι το πέρας της προθεσμίας (30.9.2017), ο τυχών οφειλόμενος πρόσθετος φόρος ορίζεται στο 12% του κυρίου φόρου.

Στη ρύθμιση μπορούν να ενταχθούν φορολογούμενοι για τους οποίους έχει εκδοθεί ή θα εκδοθεί εντολή ελέγχου μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2017. Στην περίπτωση που έχει κοινοποιηθεί προσωρινός προσδιορισμός φόρου, ο πρόσθετος φόρος ανέρχεται στο 36%, ενώ σε διαφορετική περίπτωση στο 18%.     

Τι μας είπε η Δημοκρατική Συμπαράταξη;

Του Γιάννη Παντελάκη

Με δυο λόγια μας είπε ότι επέστρεψε η κεντροαριστερά, ότι τον Οκτώβριο θα εκλέξει από την βάση τον/την νέο αρχηγό και ότι θ' ακολουθήσει μια αυτόνομη πορεία. Αυτό το τελευταίο, παρότι θολό ως πολιτική απάντηση, είναι το πιο ενδιαφέρον. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα κατέβει αυτόνομα στις επόμενες εκλογές. Αυτό όμως ήταν αυτονόητο. Το βασικό ερώτημα είναι αν χρειαστεί να μετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, τι θα κάνει;

Σ αυτό το ερώτημα, απάντηση δεν υπήρξε. Και μάλλον δεν θα μπορούσε να υπάρξει, πως να προβλέψει ένα ελληνικό κόμμα- όπως συμβαίνει με τα περισσότερα στη χώρα μας-με ποιόν θα πάει και ποιόν θ' αφήσει όταν αυτό χρειαστεί ; Για να συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε οι αναφορές να αφορούσαν σε κόμματα με συγκεκριμένα προγράμματα ιδεολογικών αναφορών τα οποία συγκλίνουν με τα προγράμματα άλλων κομμάτων και αποκλίνουν από κάποια άλλα. Και παράλληλα, κόμματα που διατυπώνουν σε ανύποπτο πολιτικό χρόνο πιθανούς αυριανούς κυβερνητικούς εταίρους και απίθανους τέτοιους.

Η ΔΗΣΥ κράτησε ουσιαστικά αποστάσεις και από τα δυο κόμματα εξουσίας και τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε αυτό σημαίνει κάτι όταν λέγεται σε νεκρό πολιτικό χρόνο. Όλα θα κριθούν όταν μελλοντικά χρειαστεί μια ανάγκη συνεργασιών. Η πρόεδρος της ΔΗΣΥ έκανε κάτι αναμενόμενο, κράτησε μια γραμμή «ουδετερότητας», κάτι που όφειλε να κάνει για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Όταν διατρανώνεις ότι «Η ΔΗΣΥ φιλοδοξεί να γίνει ο προοδευτικός πόλος που θα καθορίσει την πορεία της χώρας στη μεταμνημονιακή περίοδο», κάτι που σημαίνει ότι διεκδικείς να είσαι ένας από τους δυο πόλους εξουσίας, δεν αναφέρεσαι σε μελλοντικές συνεργασίες. Είναι σαν να παραδέχεσαι ότι δεν θα είσαι στους δυο πρώτους και δείχνει ηττοπάθεια.

Το πρόβλημα της ΔΗΣΥ, που δεν είναι μόνο δικό της, είναι ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει μ' έναν συγκεκριμένο, σαφή και ουσιαστικό τρόπο πως βλέπει ότι μπορεί να προχωρήσει η χώρα. Με ποιο πρόγραμμα, με ποιους όρους και προς ποια κατεύθυνση. Όχι γενικές αναφορές, αλλά κάτι συγκεκριμένο. Ένα ρεαλιστικό νέο παραγωγικό μοντέλο που πρέπει ν' ακολουθήσει η χώρα, οι τρόποι υλοποίησης του, η θέση της κοινωνίας μέσα σ' αυτό. Αυτό ουσιαστικά δεν μας το έχει πει κανένα κόμμα, ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία. Η  ασκούμενη πολιτική του, έχει καθαρά επικοινωνιακό χαρακτήρα, ενώ επί της ουσίας διακρίνεται για τους αυτοσχεδιασμούς οι οποίοι συχνά είναι ανεπιτυχείς και αυτοακυρώνονται.

Πρόσφατα, έγιναν εκλογές στη Βρετανία, τα προγράμματα των δυο βασικών διεκδικητών της εξουσίας ήταν σαφή, διαφορετικά, συγκρουόμενα, υπήρξαν δυο διαφορετικές προτάσεις εξουσίας. Το ίδιο συγκεκριμένες ήταν και οι προθέσεις των δυο για μετεκλογικές συνεργασίες. Στη χώρα μας, λόγω των μνημονίων-αλλά όχι μόνο γι αυτό-υπάρχει μια απόλυτη σύγχυση. Ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα που στο παρελθόν αντιστεκόταν σθεναρά στην πιο μικρή ιδιωτικοποίηση, είναι το κόμμα που κάνει το μεγαλύτερο κύμα ιδιωτικοποιήσεων που συνέβη ποτέ στη χώρα. Και ενδεχομένως και στην Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρ όλα αυτά δηλώνει ότι έχει αριστερό πρόσημο και κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για οικονομικό φιλελευθερισμό.

Το πολιτικό σύστημα μοιάζει μ' έναν αχταρμά πολιτικών εκφράσεων ο οποίος επιχειρεί να λειτουργήσει σε συνθήκες κανονικότητας η οποία όμως δεν υπάρχει. Η συνεργασία ΝΔ.-ΠΑΣΟΚ το 2012  αρχικά χαρακτηρίστηκε παράταιρη, το ίδιο και η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015. Όμως είναι φανερό πως σε όλα τα κόμματα υπάρχουν κάποιοι-όχι λίγοι- οι οποίοι έχουν νομιμοποιήσει πολιτικά τις προαναφερόμενες ανίερες συμμαχίες. Στην Δημοκρατική Συμπαράταξη, είναι ισχυρό το ρεύμα εκείνων που βλέπουν με καλό μάτι μια μελλοντική επανάληψη της συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Αντίστοιχα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν επίσης αρκετοί που νοιώθουν βολεμένοι με την κυβερνητική συνεργασία με τον σημερινό ακροδεξιό εταίρο.

Στις μέρες μας τα διακυβεύματα κεντροαριστερά-κεντροδεξιά, έχουν πάρει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα απ' ότι στο πρόσφατο (προ κρίσης) παρελθόν. Σήμερα θεωρείται σχεδόν φυσιολογικό οτιδήποτε και δεν προκαλεί εντύπωση οποιουδήποτε είδους κυβερνητική συνεργασία. Έχουμε τουλάχιστον πέντε μνημονιακά κόμματα τα οποία επιχειρούν να πείσουν ότι το ένα είναι θεαματικά διαφορετικό από το άλλο. Και ενδεχομένως είναι, διαφορές υπάρχουν αλλά αυτές δεν κινούνται στην παλαιά πολιτική οριογραμμή αλλά σε νεα δεδομένα τα οποία δημιουργήθηκαν τα χρόνια της κρίσης.