Οι αναγνώστες τιμωρούν

Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης

Η κρίση των εφημερίδων είναι ένα παγκόσμιο γεγονός, τέτοιας έκτασης που πολλοί μιλούν για το τέλος της έντυπης δημοσιογραφίας. Και ας μην πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα, που ακόμα και όταν υπήρχαν εφημερίδες που πουλούσαν πάνω από εκατό χιλιάδες φύλλα, δεν μπορούσε να συγκριθεί με τις σκανδιναβικές χώρες όπου η κυκλοφορία των εφημερίδων ήταν εξαπλάσια και εφταπλάσια.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν καλή αγορά εφημερίδων, όπως και βιβλίων, σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη που θεωρούσαν την εφημερίδα είδος πρώτης ανάγκης. Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχτηκαν οι εφημερίδες ήταν από την εμφάνιση της τηλεόρασης στα μέσα του 20ού αιώνα. Τραγικό θύμα ήταν η αριστερή εφημερίδα «Daily Herald» που πουλούσε 2 εκατ. φύλλα και την αγόραζαν τα λαϊκά στρώματα. Και την εγκατέλειψαν χάριν της δωρεάν τηλεόρασης. Το 1964 έκλεισε ύστερα από σαράντα χρόνια αδιάλειπτης κυκλοφορίας.

Η κατάσταση χειροτέρεψε με την εμφάνιση του Διαδικτύου και άρχισε να γενικεύεται στα τέλη του 20ού αιώνα. Στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο οι εφημερίδες έχασαν τους μισούς αναγνώστες τα τελευταία χρόνια. Η «Guardian» έχασε τα 2/3 των αναγνωστών της και περιορίστηκε στα 138.000 φύλλα (στο Διαδίκτυο όμως έχει 10 εκατ. αναγνώστες και μια εποχή ήταν πρώτη παγκοσμίως). Τα λεγόμενα Free Press, ένα πρόδρομος του Διαδικτύου, αν και είχαν μεγάλη κυκλοφορία, δεν απείλησαν ποτέ σοβαρά τις κανονικές εφημερίδες.

Για να έρθει και αυτών η σειρά να ακολουθήσουν την τύχη της έντυπης εφημερίδας. Οι εφημερίδες αμύνθηκαν με προσφορές, δηλαδή προσφορές-λαχεία, που δεν είχαν σχέση με τη δημοσιογραφία (σπίτια, αυτοκίνητα, ακόμα και τάφους κ.λπ.), τακτική που απαγορεύτηκε λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού. Και η προσφορά περιορίστηκε σε βιβλία, δίσκους ή ταινίες.

Τη χρυσή εποχή των προσφορών, που αγοράζαμε παραπάνω από μία εφημερίδα Σάββατο βράδυ από την Ομόνοια, χρειαζόμασταν καροτσάκι για να τις κουβαλήσουμε. Η «Νew York Times» (14.9.87) είχε 1.612 σελίδες και ζύγισε περίπου 16 κιλά. Πλησίαζε τον αριθμό των σελίδων της Βίβλου.

Μιλάμε βέβαια για εφημερίδες-κολοσσούς του αστικού Τύπου και όχι για εναλλακτικό Τύπο. Ακόμα και η «Guardian», όπως και άλλες δημοκρατικές εφημερίδες, την οποία εμπιστεύτηκε ο Σνόουντεν για τις αποκαλύψεις του, ανήκει σε αυτή την ελίτ και κάνει δεξιώσεις στο Νταβός με συνδαιτυμόνες όλους τους βαρόνους των ΜΜΕ, ηλεκτρονικών ή μη.

Εντούτοις η εποχή των μεγάλων τιράζ φαίνεται ότι πέρασε. Αλλά η έντυπη εφημερίδα δεν πρόκειται να πεθάνει γιατί είναι άλλο προϊόν από την digital μορφή της. Απόδειξη είναι πως όλες οι μεγάλες εφημερίδες του κόσμου που εκδίδονται και ηλεκτρονικά με τεράστια απήχηση, η οποία δεν συγκρίνεται με την έντυπη εκδοχή τους, δεν σταμάτησαν να τυπώνονται. Οταν έγινε η ανακάλυψη της φωτογραφίας δεν τελείωσε η ζωγραφική. Και όταν βγήκε ο κινηματογράφος δεν καταργήθηκε το θέατρο. Η τηλεόραση, που επέβαλε την παγκόσμια δικτατορία της, δεν εξαφάνισε τον κινηματογράφο.

Το πρόβλημα της κρίσης του έντυπου Τύπου δεν οφείλεται στον αμείλικτο ανταγωνισμό με την ηλεκτρονική του μορφή, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Η ουσία του προβλήματος έγκειται στο «τι πουλάς». Δηλαδή στο περιεχόμενο και την ποιότητα του προϊόντος. Και αυτό εξαρτάται από την ιδιοκτησία της εφημερίδας. Το σύνολο του ελληνικού Τύπου, όπως και η εμπορική-διαφημιστική τηλεόραση, είναι στα χέρια εφοπλιστών ή μεγαλοκεφαλαιούχων. Κοινώς μεγαλοκαρχαριών.

Και φυσικά θα υποστηρίξουν το «νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαίου» κι εκείνο το κόμμα που θα τον κάνει νόμο του κράτους. Οι εφημερίδες της Αριστεράς είναι κομματικές. Πρώτο ενδιαφέρον είναι να «χτίσουμε το κόμμα». Αρα όποια άποψη δεν συνεισφέρει σ' αυτήν την κατεύθυνση, είναι απορριπτέα. Η «Αυγή» επί Φίλη πήγε να σπάσει αυτήν την παράδοση με ενδιαφέροντα θέματα και αξιόλογους συνεργάτες και τελικά κατέληξε σε προπαγανδιστικό όργανο της κυβέρνησης. Και με το χέρι στην καρδιά ας διερωτηθούμε: Για ποιο λόγο να διαβάσει κανείς μια εφημερίδα που δεν εκφράζει τα συμφέροντά του, δεν τον πληροφορεί σωστά και δεν του δίνει γνώση;

Αυτό το κενό ήρθε να καλύψει το συνεταιριστικό εγχείρημα της «Εφ.Συν.», που στην αρχική της διακήρυξη, έως και σήμερα, δηλώνει πως δεν ανήκει σε κανένα κόμμα και εκφράζει όχι μόνο το σύνολο της Αριστεράς, αλλά όλο το φάσμα του δημοκρατικού κόσμου. Δηλαδή ανήκει στον εναλλακτικό Τύπο.

Αλλά για πρώτη φορά με καθημερινό φύλλο και όχι με περιοδική έκδοση. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν αξιόλογα έντυπα ή ηλεκτρονικά περιοδικά που έχουν μεγάλο κύρος και επιβιώνουν επειδή οι αναγνώστες τους είναι πιστοί και μπορούν να διαμορφώσουν μια σωστή γνώμη για τα τεκταινόμενα και να δράσουν αναλόγως. Κατά κανόνα είναι ενεργοί πολίτες, υψηλού μορφωτικού επιπέδου που δημιουργούν τα σύγχρονα κινήματα και ίσως συγκροτήσουν την Αριστερά του 21ου αιώνα που αργεί να σχηματιστεί. Το αμαρτωλό παρελθόν ακόμα βαραίνει το μέλλον.

Αυτό είναι το στέλεχος της ΝΔ που ενορχήστρωσε τις απειλές σε βουλευτές

Απειλές ακόμη και για τη ζωή τους καταγγέλλουν ότι δέχονται βουλευτές των ΑΝΕΛ, ενόψει της ψηφοφορίας στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών ενώ σάλο προκαλεί η δημοσιοποίηση μηνύματος από «γαλάζιο» στέλεχος, που αποκαλύπτει πως έχει ρόλο ενορχυστρωτή της επιχείρησης εκφοβισμού. Την παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου προκάλεσαν οι αποκαλύψεις.

Σε ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «Ο μηχανισμός της ΝΔ προφανώς με πλήρη γνώση και καθοδήγηση, του κ. Μητσοτάκη επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους βουλευτές». Από την πλευρά της ΝΔ, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Κώστας Κυρανάκης χαρακτήρισε «υποχρέωση» και όχι «εκφοβισμό» τα τηλεφωνήματα σε βουλευτές.

«Η πρακτική να αποστέλλονται mails και να γίνονται τηλέφωνα από ψηφοφόρους σε πολιτικούς, είναι σύνηθες σε όλο τον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο» έγραψε το στέλεχος της ΝΔ, πρόεδρος ΝΟΔΕ, Σπύρος Αβραμάκος, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, μετά τον πολιτικό θόρυβο που ξέσπασε.

«Δεν μπορώ ούτε να κάνω τη δουλειά μου, έχω σβήσει πάνω από 200 μηνύματα και έχω και άλλα, αλλά δεν τους φοβάμαι» δηλώνει χαρακτηριστικά ο βουλευτής των ΑΝΕΛ, Θανάσης Παπαχριστόπουλος.

Μείζον πολιτικό ζήτημα προκύπτει από το γεγονός πως το στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, Σπύρος Αβραμάκος, με μήνυμά του παρακινούσε φίλους και μέλη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να στέλνουν μηνύματα ή να παίρνουν τηλέφωνο και να απειλούν βουλευτές που έχουν δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, όταν αυτή έρθει στη Βουλή. Ο Σπύρος Αβραμάκος, που είναι πρόεδρος της Β4 ΝΟΔΕ, της μεγαλύτερης Νομαρχιακής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας, έδινε με μήνυμά του και τα προσωπικά τηλέφωνα των βουλευτών.

tvxs.gr

Έχουμε πρόβλημα με τις ζωντοχήρες;

Γράφει η Λώρη Κέζα

Από τον Πάνο Καμμένο το περιμέναμε. Αυτός είναι ο τρόπος που μιλάει. Χυδαίος, σεξιστικός και ομοφοβικός. Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων μέσα στο Κοινοβούλιο αποκάλεσε «νυφούλα» τον βουλευτή του Ποταμιού Γιώργο Αμυρά. 

Από τον Γιώργο Αμυρά δεν το περιμέναμε. Η απάντηση ήταν «καλύτερα νυφούλα παρά ζωντοχήρα». Εξήγησε ότι «τις νύφες όλοι τις θέλουν». Υπονόησε ότι τις ζωντοχήρες δεν τις θέλουν. Υπονόησε ότι οι διαζευγμένες γυναίκες έχουν απορριφθεί, γι’ αυτό δεν τις θέλουν. 

Αυτοί είναι οι βουλευτές της Ελλάδας, αυτός είναι ο καθρέφτης της χώρας. Ακόμη και ο εναλλακτικός Αμυράς, αυτός που μιλά για τα δικαιώματα και το σεβασμό σε κάθε τι διαφορετικό, αυτός ο ίδιος Αμυράς μιλά με απαξία για μια μερίδα του πληθυσμού και γίνεται ίδιος με τον Καμμένο. Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημά του με τις γυναίκες που κάποτε παντρεύτηκαν αλλά πήραν διαζύγιο; 

Προφανώς δεν μπορεί να το εξηγήσει λογικά αλλά εκφράζεται αρνητικά όταν μιλά αυθόρμητα. Η έκφραση βγήκε από μέσα του αβίαστα και έτσι άρθρωσε την αληθινή του γνώμη για τις γυναίκες και όχι τη γνώμη που θα παρουσίαζε σε κάποιο συνέδριο ή μέσα από κάποια ανακοίνωση. 

Ο Γιώργος Αμυράς έκανε μια αναπαραγωγή του πιο παλαιομοδίτικου στερεότυπου για τις χωρισμένες γυναίκες. Είναι οι ανεπιθύμητες, είναι εκείνες που τις άφησε ο άνδρας και δεν τις θέλει κανείς. Ενώ τις νυφούλες που είναι πιο φρέσκιες, τις θέλουν όλοι. 

Αυτοί είναι οι βουλευτές και μιλούν όπως οι ψηφοφόροι τους, με περιφρόνηση εναντίον των γυναικών. Οι δυο χαρακτηρισμοί έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενους, σε εκφράσεις όπως «θα στηθείτε στα τέσσερα», «άντε μωρή καλτσοδέτα». Αυτά όλα εντάσσονται σε ένα σύστημα συμβολικής βίας μαζί με όλο το δημοφιλές υβρεολόγιο που χρησιμοποιείται καθημερινά, σε κάθε περίσταση, άνευ λόγου. Ένα υβρεολόγιο που αναπαράγει και σωματοποιεί πολιτισμικά στερεότυπα για την ανωτερότητα του φαλλού, ο οποίος υποτάσσει με τη διείσδυση. 

Ο Γιώργος Αμυράς και ο συνάδελφός του Πάνος Καμμένος αναπαράγουν κοινωνικές ανισότητες για τους gay και για τις γυναίκες. Και οι δυο τους διαιωνίζουν την ανδροκεντρική κοσμοθεώρηση της κοινωνίας. Και οι υπόλοιποι βουλευτές παρατηρούν χωρίς να σχολιάζουν. Όλα αυτά είναι φυσικά, τόσο φυσικά ώστε να μην σχολιάζει κανείς, ως άτομο, ως κόμμα, ως φορέας. Μπορούν ελεύθερα οι βουλευτές να ασχημονούν για μερίδες του πληθυσμού, για τον ερωτικό τους προσανατολισμό ή για την οικογενειακή τους κατάσταση. 

Το πιο αστείο ή πιο λυπηρό είναι ότι ο Γιώργος Αμυράς εξανίσταται για τη σιωπή των συναδέλφων του. Δήλωσε: «Αυτό που μου έκανε αλγεινή εντύπωση είναι ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ευαίσθητοι σε θέματα σεξισμού έκαναν μόκο». Δεν έχει καν συναίσθηση του δικού το σεξισμού.

Προσωπική επιστολή Γερμανίδας νοσηλεύτριας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα από τη Λέσβο στην Άνγκελα Μέρκελ

Προσωπική επιστολή στη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, με αφορμή την επίσκεψή της στην Ελλάδα, στέλνει γερμανίδα νοσηλεύτρια που εργάζεται στη Λέσβο με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Με έναν ιδιαίτερα συναισθηματικό λόγο η Κόρντουλα Χέφνερ, ιατρική συντονίστρια στη Λέσβο, περιγράφει τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν χιλιάδες πρόσφυγες στη Μόρια. Ζητά από την Ευρώπη να στρέψει το βλέμμα της στα ελληνικά νησιά, εκεί όπου παραμένουν εγκλωβισμένοι χιλιάδες πρόσφυγες και καλεί την ‘Ανγκελα Μέρκελ να επισκεφθεί τη Λέσβο, τη Σάμο και τη Χίο για να δει από κοντά τις τραγικές συνέπειες στις ζωές χιλιάδων προσφύγων που έχει φέρει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, της οποίας η Γερμανία ήταν πρωτεργάτης.

Ακολουθεί η επιστολή της γερμανίδας νοσηλεύτριας:

Αξιότιμη κυρία Άνγκελα Μέρκελ,

Με την ευκαιρία της επικείμενης επίσκεψής σας στην Ελλάδα, θα ήθελα να σας συστηθώ ως εκπρόσωπος της χώρας μου. Ονομάζομαι Κόρντουλα Χέφνερ και είμαι ιατρική συντονίστρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λέσβο.

Είμαι στη Λέσβο 3 μήνες, και το αντικείμενό μου είναι η βασική φροντίδα υγείας για παιδιά και τα σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας για μετανάστες και πρόσφυγες. Οι απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες οι μετανάστες και οι πρόσφυγες μένουν επ’ αόριστον στον καταυλισμό της Μόριας με θλίβουν βαθύτατα. Έχοντας εργαστεί σε αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε διάφορα μέρη του κόσμου (Αϊτή, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και Λιβύη), ήρθα στην Ελλάδα περιμένοντας να είναι καλύτερη η κατάσταση στην Ευρώπη, ωστόσο έχω σοκαριστεί από το μέγεθος του ανθρώπινου πόνου εδώ.

Μπορείτε να φανταστείτε ένα νεογέννητο να ζει σε σκηνή με θερμοκρασία λίγο πάνω από το μηδέν;

Μπορείτε να φανταστείτε ανθρώπους να φορούν σαγιονάρες κάτω από τέτοιες συνθήκες;

Μπορείτε να φανταστείτε ένα 14χρονο ασυνόδευτο παιδί που δεν μπορεί να μιλήσει και να εκφραστεί εξαιτίας των φοβερών καταστάσεων που έχει αντιμετωπίσει ήδη στη σύντομη ζωή του και συνεχίζει να αντιμετωπίζει στον καταυλισμό της Μόριας;

Μπορείτε να φανταστείτε ανθρώπους να στέκονται κάθε μέρα στην ουρά για 3 ώρες σε αυτό το κρύο για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό;

Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι να αναγκάζεσαι να ζεις χωρίς ελπίδα, χωρίς να ξέρεις τίποτα για το μέλλον σου;

Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα του τι αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι καθημερινά. Καθώς επισκέπτεστε την Ελλάδα, 5.700 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 1.800 ευάλωτα παιδιά, ζουν στη Μόρια σε πλήρη εξαθλίωση και περίπου 2.700 άνθρωποι μένουν σε σκηνές σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης.

Για παράδειγμα, βλέπουμε σε καθημερινή βάση πάνω από 100 παιδιά με λοιμώξεις του αναπνευστικού, διάρροια, δερματοπάθειες και προβλήματα ψυχικής υγείας. Πολλά από αυτά τα περιστατικά συνδέονται άμεσα με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και επιδεινώνονται από αυτές.

Είμαστε απλώς μία ιατρική οργάνωση και προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, όπου είναι δυνατό.

Πιστεύει πραγματικά η Ευρώπη ότι όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν και πρέπει να λυθούν από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις;

Ως Ευρωπαίος πολίτης, αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη να εξασφαλίσω ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό και ότι τα δικαιώματά τους γίνονται σεβαστά. Η κατάσταση που βλέπω στην Ελλάδα με κάνει να ντρέπομαι, επειδή οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, έχουν γυρίσει την πλάτη σε ανθρώπους που υποφέρουν.

Θα ήθελα να σας προσκαλέσω να επισκεφθείτε τα νησιά. Ελάτε στη Λέσβο, τη Σάμο, τη Χίο για να δείτε και να αντιληφθείτε από πρώτο χέρι κάτω από ποιες συνθήκες ζουν άνθρωποι που βρίσκονται υπό τη φροντίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα χαρώ πολύ να συνομιλήσω μαζί σας.

Με εκτίμηση,

Κόρντουλα Χέφνερ 

  

Χιονίζει στερεότυπα

του Παντελή Μπουκάλα

Λόγω της ρίμας και του σχεδόν παρόμοιου ήχου των δύο λέξεων που το απαρτίζουν, το κλισέ «Φονιάς χιονιάς» θριαμβεύει δίχως αντίπαλο τις λευκές μέρες που περνάμε, αλλά και κάθε χειμώνα. Ανταγωνίζεται μάλιστα για τα πρωτεία ετήσιας χρήσης το «Μάνα Μήδεια», παρότι το παιδοκτονικό στερεότυπο φαίνεται να πλεονεκτεί ελαφρώς, μια και είναι παντός καιρού. Διεκδικητής της πρωτιάς είναι και το..

«Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», ξέρουμε δεν ξέρουμε την αισώπεια καταγωγή και την καθαυτό σημασία του, γεγονός που μας επιτρέπει να μετακινούμαστε από το άλμα εις μήκος σε σεξιστικά υπονοούμενα. Από κοντά η «γκλίτσα του τσοπάνη» και το «πανελλήνιο σοκ προκάλεσε...», που σπανίως λέει την αλήθεια.

Βολικά είναι τα κλισέ. Ουδέτερα πάντως δεν είναι. Για παράδειγμα, επί παιδοκτονίας και πάλι, αν το φονικό χέρι είναι το πατρικό, είναι πολύ πιθανό να γράψουμε «Πατέρας Ηρώδης», κι ας μη σκότωσε τα δικά του παιδιά ο Ηρώδης, είναι όμως εντελώς απίθανο να περάσει από το μυαλό μας ο «Πατέρας Ηρακλής», παρότι ο ήρωας σκότωσε, έστω ως αιχμάλωτος ιερής μανίας, τα παιδιά του και τη μητέρα τους τη Μεγάρα. Αρχαιόθεν λατρεμένος ο ημίθεος, ο «άγιος» των Κυνικών, είναι δικός μας· δεν γίνεται να αποκαθηλωθεί, να ενταχθεί ονομαστικά σε φράσεις ατιμωτικές. Η Μήδεια και ο Ηρώδης είναι ξένοι· εύκολα μετατρέπονται σε «καθάρματα» ή σε αποδιοπομπαίους τράγους.

Τη μονοτονία των στερεοτύπων την απείλησαν προς στιγμήν τα βαφτίσια των κυμάτων της κακοκαιρίας – ο Ραφαήλ, η Σοφία, ο Τηλέμαχος, κατά αλφαβητική σειρά. Νιώσαμε για λίγο τυφωνόπληκτοι, προπάντων όσοι ανάμεσά μας φέρουν το όνομα κάποιου από τα «κύματα». Η αλήθεια είναι ότι, καλομαθημένοι όπως είμαστε στον ήλιο και τη ζέστη, ακόμα και στα τέλη του Νοέμβρη πια, φτάσαμε να μιλάμε για «κακοκαιρία» και να γλιστράμε σε αναίτιο πανικό ακόμα και μ’ ένα δωδεκάρι τον Δεκέμβρη ή τον Γενάρη· πάνω από το μηδέν εννοώ, όχι κάτω. Τώρα ναι, το κρύο είναι βαρύ και το χιόνι πυκνό. Αλλά έχει και η γη τις ανάγκες της. Και τους κύκλους της. Η απορρύθμισή τους είναι δικό μας φταίξιμο.

Φαίνεται πάντως ότι κατανοήσαμε την ευθύνη μας. Γι’ αυτό και αναθέτουμε στους Τραμπ και τους Μπολσονάρου του πλανήτη να βάλουν το χεράκι τους, ώστε από την απορρύθμιση του κλίματος να καταντήσουμε στην πλήρη διάλυση. Το τέταρτο κύμα κακοκαιρίας πήρε το όνομα Υπατία, μάλλον όχι προς τιμήν της φιλοσόφου, που τη λιντσάρισαν φανατικοί χριστιανοί. Πιο ταιριαστό πάντως θα ήταν το Υπέρβολος.

Το τείχος του Τραμπ και η αντιμεταναστευτική υστερία

Γράφει ο Παναγιώτης Μαυροειδής

Σε κατάσταση έκτασης ανάγκης και εθνικού συναγερμού θα κηρύξει τις ΗΠΑ ο Πρόεδρός τους Ν. Τραμπ, κάνοντας χρήση υπερεξουσιών που έχει σε περίπτωση πολέμου και ύψιστου εθνικού κινδύνου!

Ποιος είναι λοιπόν ο τρομακτικός κίνδυνος για τις ΗΠΑ; Η είσοδος μεταναστών τα νότια σύνορά τους απαντούν εν χορώ οι νεοσυντηρητικοί και ζητούν εδώ και τώρα κατασκευή ενός πελώριου τείχους σε μήκος 3.145 χιλιομέτρων και συνολικού κόστους πάνω από 33 δις!

Ποιοι τα λένε αυτά αλήθεια; Αυτοί που κορδώνονταν για το πάνθεο των μεγάλων ελευθεριών του σύγχρονου καπιταλισμού, δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων/υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων. Αμ δε…

Όσο πολύ αγάπησε ο καπιταλισμός εμπορεύματα, κεφάλαια (και κέρδη)-αν και οι χωριστές καπιταλιστικές χώρες είναι πάντα δέσμιες των αντιθέσεων μεταξύ τους-, άλλο τόσο μίσησε τους ανθρώπους.

Μήπως όμως συμβαίνει κάτι πραγματικά ιδιαίτερο στις ΗΠΑ που οδηγεί τον Τραμπ να χτίζει τείχος προστασίας από φτωχούς ανθρώπους, μπροστά στο οποίο το αλήστου μνήμης Τείχος του Βερολίνου, μοιάζει με παιδικό παιχνιδάκι;

• Το ποσοστό των πολιτών στις ΗΠΑ που γεννήθηκαν σε άλλες χώρες (μετανάστες), πράγματι έχει αυξηθεί σε 14% σε σχέση με το 1970 που ήταν 5%. Ωστόσο, μέσα σε όλη τη διακύμανση που παρουσιάζει διαχρονικά είναι στα ίδια επίπεδα με το ποσοστό του 1870.

• Ο αριθμός των νόμιμων νέων μεταναστών για τις δεκαετίες 1990-1999, 2000-2009 και 2010-2017 ήταν σταθερός (γύρω στο 1.000.000 ανά έτος). Από το σύνολο των μεταναστών το 75% είναι νόμιμοι (με διαφορετικό καθεστώς)

• Το ποσοστό των μη νόμιμων εργαζόμενων μεταναστών (όχι κυρίως με δική τους ευθύνη) το 2007 ήταν 8,2%, ενώ το 2016 (πριν την εκλογή Τραμπ), μειώθηκε σε 7,8%.

Μήπως ωστόσο έπιασε τον Τραμπ κάποια ευαισθησία για την αρνητική επίπτωση των μεταναστών εργατών (νόμιμων και μη) στην οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ ή για υποβάθμιση των εργατικών αμοιβών;

• Το ίδιο το Γραφείο Προϋπολογισμού της Γερουσίας των ΗΠΑ εκτιμά ότι η παρουσία των μεταναστών έχει θετική επίδραση στη συνολική ανάπτυξη του ΑΕΠ, ενώ τυχόν απέλαση των μη νόμιμων μεταναστών, αυτό θα οδηγήσει σε οικονομικής επιβράδυνση περίπου 0,3% κατ’ έτος.

• Όσο για τις εργατικές αμοιβές, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνεται η γνωστή φιλολογία της απανταχού ακροδεξιάς. Στις κατηγορίες των εργαζομένων με ειδίκευση και πτυχιούχων ανώτερης και ανώτατης μόρφωσης, η παρουσία των μεταναστών πιέζει τους μισθούς προς τα πάνω, καθότι- παρά την αντίθετη αίσθηση που υπάρχει- το μορφωτικό επίπεδο των μεταναστών είναι υψηλότερο από τους γηγενείς Αμερικανούς! Ακόμη και σε ότι αφορά τους ανειδίκευτους εργαζόμενους, στη χειρότερη των περιπτώσεων (διότι υπάρχουν έρευνες με αντιτιθέμενα αποτελέσματα), υπάρχει αρνητική επίδραση της τάξης του 0,5-1%, δηλαδή στην ουσία μη μετρήσιμη.

• Για τον ίδιο βασικό λόγο, η δημοσιονομική συμβολή των ειδικευμένων και μεσαίας/ανώτερης/ανώτατης μόρφωσης των μεταναστών στον κρατικό προϋπολογισμό , είναι μεγαλύτερη από αυτή των γηγενών Αμερικανών.

Εκεί όμως που τα στοιχεία εντυπωσιάζουν, αφορούν το περίφημο θέμα της εγκληματικότητας και της ασφάλειας.

• Τα ποσοστά κάθε εγκληματικότητας στους μετανάστες είναι πολύ χαμηλότερα από ότι στους ντόπιους Αμερικάνους.

• Πιθανή νομιμοποίηση των μη νόμιμων τώρα μεταναστών, θα οδηγήσει σε μείωση της παραβατικότητάς τους, ακριβώς επειδή και θα την «χρειάζονται» λιγότερο, αλλά και επειδή θα πάψουν να είναι «αόρατοι» όπως σήμερα.

Προς τι τότε όλη αυτή η υστερία;

Πρόκειται για αψυχολόγητες ενέργειες ενός παρανοϊκού Προέδρου, όπως αρέσκονται να πιστεύουν γιαλαντζί αντι-νεοφιλελεύθεροι στις ΗΠΑ και αλλού;

Κατ’ αρχήν η μανία με το κυνήγι των μεταναστών και τις απελάσεις, δεν αφορά μόνο τον Τραμπ.

Τα στοιχεία δείχνουν πως αυτό είναι δομικό στοιχείο της αμερικάνικης πολιτικής.

Στην οκταετία Μπους (2001-2008), απελάθηκαν περίπου 2.000.000 μετανάστες, δηλαδή περίπου 250.000 τη χρονιά.

Στην οκταετία Ομπάμα (2009-2016), απελάθηκαν περίπου 3.200.000 μετανάστες, δηλαδή περίπου 400.000 τη χρονιά.

Στις δύο πρώτες χρονιές του Τραμπ (2017 και 2018), απελάθηκαν αντίστοιχα  226.000 και 246.000 (εκτίμηση, έως τον περασμένο Σεπτέμβριο είχαν απελαθεί 191.000, αύξηση 9% σε σχέση με αντίστοιχη περίοδο του 2017) αντίστοιχα, δηλαδή περίπου 235.000 τη χρονιά. Έχει πολύ δουλειά να κάνει για να φτάσει τον Ομπάμα…

Στην πραγματικότητα η αντιμεταναστευτική υστερία, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, δεν αφορά τους «κινδύνους» από τους μετανάστες, ούτε στοχεύει αποκλειστικά σε αυτούς.

Η ευρύτερη και κεντρική στόχευση αφορά την καρδιά και τα μυαλά των «ντόπιων» εργαζομένων. Επιδιώκουν το γονάτισμά τους και την υποταγή στην αστική πολιτική, μέσω μιας «εθνικής συστράτευσης» κατά «ξένων απειλών».

Υπάρχει οικονομική, υλική ανάγκη του κεφαλαίου για αυτό, καθώς μέσα σε αυτό το κλίμα της δήθεν «καταστροφής» που επέρχεται (και της αληθινής απειλής νέας καπιταλιστικής κρίσης), μπορούν να δικαιολογηθούν τόσο μέτρα λιτότητας/περιστολής μισθών που προωθούνται, όσο και σοβαρή περιστολή καταχτημένων εργατικών δημοκρατικών καταχτήσεων.

Υπάρχει ταυτόχρονα, πολιτική και ιδεολογική ανάγκη για αυτή την ρατσιστική εκστρατεία, καθώς με την εμπέδωση ενός κλίματος εμφυλίου πολέμου εντός των εργαζομένων και των φτωχών, η αστική πολιτική ενισχύεται και θωρακίζεται. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και η ένταση του εθνικισμού σε όλες τις χώρες.

Εν κατακλείδει, η αντιπαράθεση με τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό και τον εθνικισμό, τόσο με τις φασιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις, όσο και στην εκδοχή που λαμβάνουν στην περίπτωση των κλασικών αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων, δεν αποτελεί μια απλή επέκταση της θεματολογίας δράσης των κομμουνιστών και της αριστεράς. Αντίθετα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της εργατικής πολιτικής, αφενός αποκαλύπτοντας τις ψευδολογίες που χρησιμοποιούνται και αφετέρου προτάσσοντας την ανάγκη της ταξικής ενότητας και αδελφικής κοινής δράσης των εργαζομένων και των φτωχών όλου του κόσμου.

Η Μέρκελ ψήφισε Τσίπρα…

Απλόχερη στήριξη και «ψήφο εμπιστοσύνης» στον Τσίπρα έδωσε η καγκελάριος Αν. Μέρκελ, προωθώντας ταυτόχρονα τα συμφέροντα του Γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και έχοντας απέναντι της τον Έλληνα πρωθυπουργό απαλλαγμένο από τις «αντιμνημονιακές» κορώνες του παρελθόντος να προπαγανδίζει τον …πρωταθλητισμό του στις μνημονιακές μεταρρυθμίσεις.

Η Μέρκελ με κεντρικό στόχο της, την προώθηση και εδραίωση των οικονομικών συμφερόντων των γερμανικών πολυεθνικών στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια έβαλε στο επίκεντρο το μοίρασμα της πίτας και σημείωσε: «Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ελλάδας. Ευχαριστούμε για την τιμή που μας κάνετε να είμαστε η τιμώμενη χώρα στη μεγάλη εμπορική έκθεση της Θεσσαλονίκης (…) Μας ενδιαφέρει η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της και οι μεγάλες επενδύσεις που γίνονται από την γερμανική πλευρά στην Ελλάδα δείχνουν την εμπιστοσύνη που έχουμε στη χώρα».  

Η Μέρκελ δήλωσε «ευγνώμων», που ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου και «ευχαριστημένη» από την πορεία της Ελλάδας και την εφαρμογή των προγραμμάτων. Κατανοητό! Η κυβέρνηση Τσίπρα – όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις – δημιούργησαν τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα για να πληρώνονται τα ληστρικά επιτόκια του δημόσιου χρέους. Η κυβέρνηση Τσίπρα ψήφισε και δημιούργησε το υπερταμείο που έχει αναλάβει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στις πολυεθνικές ανάμεσα τους και τις γερμανικές.  Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει τη φορολεηλασία του ελληνικού λαού για να τηρείται η δημοσιονομική πειθαρχία της ΕΕ. Εξάλλου η εντολή της Καγκελαρίου ήταν συγκεκριμένη: «Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνεχιστούν»!

Ο …αντιμνημονιακός διαδηλωτής που έγινε πρωθυπουργός του μνημονίου

«Η Μέρκελ έρχεται σε μια Ελλάδα διαφορετική, θέλω να πιστεύω, από αυτήν της προηγούμενης επίσκεψής της», δήλωσε από την πλευρά του ο πρωθυπουργός, σε μια προσπάθεια να στηρίξει το αφήγημα της «μεταμνημονιακής» Ελλάδας. Έσπευσε ωστόσο να ξεκαθαρίσει ότι πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης του παραμένει η συνέχιση των ευρωενωσιακών πολιτικών σημειώνοντας: «Αφήνουμε πίσω την εποχή των ελλειμμάτων και είμαστε πρωταθλητές στις μεταρρυθμίσεις».

Ξεχωριστή στιγμή των κοινών δηλώσεων η τοποθέτηση Τσίπρα, με την οποία επιχείρησε να «ξεπλύνει» την πορεία του, όταν κοροϊδεύοντας τον ελληνικό λαό υποκρινόταν τον πολέμιο των μνημονιακών πολιτικών για να τα εφαρμόσει μετά μέχρι κεραίας.  

«Στήριζα τις διαδηλώσεις και το πρώτο διάστημα που ήμουν πρωθυπουργός. Έχει αλλάξει και το γεγονός ότι, όταν είσαι στη θέση του πρωθυπουργού, οφείλεις να εκπροσωπείς όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Εκπροσωπείς και όσους διαδηλώνουν και όσους φοβούνται τις διαδηλώσεις.  Άρα, πρέπει να βρεις τη συνισταμένη που θα είναι επωφελής για όλους όσους εκπροσωπείς», τόνισε ο πρωθυπουργός, απατώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου.

Ο Τσίπρας λοιπόν το 2014 και το πρώτο εξάμηνο του 2015 δεν εκπροσωπούσε όλους τους Έλληνες και γι’ αυτό συμμετείχε στις διαδηλώσεις πουλώντας «φούμαρα» στους άλλους μισούς ότι θα σκίσει τα μνημόνια. Πλέον βέβαια, αλλάζοντας «ρόλο» και εκπροσωπώντας τις πολιτικές και τα συμφέροντα που πάντα επί της ουσίας στήριζε, εφαρμόζει τα αντιλαϊκά μέτρα που ξεζουμίζουν τον ελληνικό λαό και δεν διστάζει – όπως σήμερα – να πνίξει την Αθήνα με χημικά, να δώσει εντολή στα ΜΑΤ να χτυπήσουν διαδηλωτές, να απαγορεύσει ακόμα και τις διαδηλώσεις!

Τα ευρωατλαντικά παράσημα

Ο Αλ. Τσίπρας  εισέπραξε και τα εύσημα της Μέρκελ για την Συμφωνία των Πρεσπώνείτε. Μετά τις ΗΠΑ και η Καγκελάριος Μέρκελ επαίνεσε τον πρωθυπουργό που έφερε σε πέρας  τα σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για την περιοχή, ανοίγοντας το δρόμο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στους ευρωατλαντικούς μηχανισμούς.

«Είμαι ευγνώμων στον Αλέξη Τσίπρα που ανέλαβε να προωθήσει μια λύση σε ένα πρόβλημα ετών (σ.σ. για τη Συμφωνία των Πρεσπών). Δίνει την ευκαιρία στη Βόρεια Μακεδονία να έχει ευρωπαϊκή προοπτική, για να υπάρξει πρόοδος. Δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τον Έλληνα πρωθυπουργό γι’ αυτό το τόσο αποφασιστικό βήμα, από το οποίο δεν θα ωφεληθούν μόνο η Ελλάδα και η Βόρεια Μακεδονία, αλλά και όλη η Ευρώπη», τόνισε χαρακτηριστικά η Μέρκελ.

Από την πλευρά του, ο Τσίπρας μίλησε για τον καθοριστικό ρόλο της Γερμανίας στην επίτευξη της συμφωνία, ενώ διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο για την Ελλάδα στους γενικότερους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή ανέφερε: «Μιλήσαμε για την Τουρκία, το Κυπριακό, την ανάγκη εξεύρεσης βιώσιμης λύσης… Τόνισα τη σημασία που έχει ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο στην περιοχή του Αιγαίου και στην ανατολική Μεσόγειο από τη γειτονική μας χώρα. Υπάρχει κινητικότητα στην περιοχή, υπάρχει ένας νέος ενεργειακός χάρτης, καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία προχωρά σε εξορύξεις, απολύτως μέσα στο πλαίσιο των κυριαρχικών της δικαιωμάτων».

Με τη Μέρκελ το μέτωπο κατά της ακροδεξιάς!

Ο Αλέξης Τσίπρας επιδίωξε να αναγάγει την καγκελάριο Μέρκελ και κυρίως την ίδια την ΕΕ ως «θύλακες» της δημοκρατίας κατά της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Δεν δίστασε μάλιστα να εντάξει την Μέρκελ στο μπλοκ των πολιτικών δυνάμεων που αντιμάχονται την ακροδεξιά στην Ευρώπη, σε μια προσπάθεια ακριβώς να αθωώσει την αντιλαϊκή πολιτική του ευρωοικοδομήματος που «εκκολάπτει» και ενισχύσει τις ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη.

Μάλιστα αναπαράγοντας την ευρωενωσιακή προπαγάνδα για λογαριασμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, δε δίστασε να «τσουβαλιάσει» κάθε φωνή αμφισβήτησης της ΕΕ με αντιδραστικές ακροδεξιές δυνάμεις.

Υ.Γ: Η μισή φράση του πρωθυπουργού «δεν ξεχνάμε το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές επανορθώσεις» που έγινε για τα μάτια του κόσμου αποτελεί προσβολή για τον ελληνικό λαό. Ειδικά όταν η Γερμανιδά καγκελάριος δείχνει πλήρη απαξίωση στην συγκεκριμένη αναφορά και την αγνοεί επιδεικτικά. Ο Τσίπρας μπορεί να κάνει όσες κωλοτούμπες θέλει απέναντι στο Γερμανικό κεφάλαιο και στους εκάστοτε πολιτικούς εκπροσώπους του. Ας αρκεστεί όμως σε αυτές…  

imerodromos.gr   

«Ένας εξαιρετικός υπουργός Εθνικής Άμυνας»

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Έργα και ημέρες του Πάνου Καμμένου στην αμυντική πολιτική της χώρας. Νέες βάσεις, το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, συμφωνίες με Ισραήλ, ιδιώτες στην αμυντική βιομηχανία.  

Είναι το πρόσωπο των ημερών και σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα «ένας εξαιρετικός υπουργός Άμυνας», όπως και από τους «μακροβιότερους». Ο λόγος φυσικά για τον Πάνο Καμμένο.

  Παρότι εμπλέκεται σε πολλά θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στο κομμάτι της υπουργίας του και στα θέματα ‘Αμυνας, αφού το έκανε και ο πρωθυπουργός. Ίσως καταλάβουμε και τους λόγους.

   Πριν από όλα ας μην ξεχνάμε ότι ήδη από το 2015 στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αλλά κυρίως της ‘Άμυνας ο Πάνος Καμμένος φρόντιζε ανελλιπώς να «διαφημίζει» τον εαυτό του ως το «αμερικανικό διαβατήριο» του ΣΥΡΙΖΑ. Υποστήριζε δηλαδή ότι αποτελεί τον «εγγυητή» του «δυτικού προσανατολισμού» μιας κυβέρνησης με βασικό κόμμα έναν σχηματισμό που αυτοαποκαλούνταν «αριστερός». (Το αν είχε δίκιο ελέγχεται βέβαια, γιατί ο Αλ.Τσίπρας πολύ πριν γίνει πρωθυπουργός είχε ξεκαθαρίσει το θέμα με την περίφημη συνέντευξη στον ΑΝΤΕΝΝΑ όπου διακήρυξε πως «ανήκουμε στο δυτικό πλαίσιο». Κι όπως φάνηκε το εννοούσε…).

   Ας δούμε όμως τα κυριότερα επιτεύγματα του Πάνου Καμμένου:

— Το τελευταίο χρονικά κατόρθωμα του είναι φυσικά η επίσκεψή του στις ΗΠΑ και οι συνομιλίες του με τον αμερικανό ομόλογό του. Εκεί όπου …έταξε νέες αμερικανικές βάσεις στο πλαίσιο του διαλόγου στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας – ΗΠΑ που ως γνωστόν συνεχίζεται. Ζήτησε να γίνουν βάσεις στην Λάρισα, την Αλεξανδρούπολη, τον Βόλο και την Κάρπαθο. (Στην Κάρπαθο μάλιστα θα είχαμε ένα …εναλλακτικό ακρωτήριο Κανάβεραλ!). Το κυριότερο όμως είναι ότι προσπάθησε να αλλάξει τα αμερικανικά σχέδια για την συμφωνία των Πρεσπών. Είχε ζητήσει «μία αξονική συμφωνία στην οποία θα περιλαμβάνεται η ΠΓΔΜ με το προσωρινό όνομά της, χωρίς όμως να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ» όμως με το σχέδιο αυτό θα εμπλέκονταν στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό η Σερβία μία μεγάλη βαλκανική κρατική οντότητα. ‘Όπως είχε δηλώσει στην ΕΡΤ η χώρα «δεν μπορεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ αφού είναι «νωπό το αίμα» από τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς της χώρας το 1999» όμως με το σχέδιο Καμμένο θα είχε ενεργητικό ρόλο στην δομή της συμμαχίας.

— Εξίσου σημαντικό «κατόρθωμα» η συμβολή του Πάνου Καμμένου στο να αρμενίζουν σήμερα στο Αιγαίο οι φρεγάτες του ΝΑΤΟ ως … «φρουροί» της συμφωνίας Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης – Τουρκίας για το προσφυγικό. Ήταν από αυτούς που «προφήτευσαν» την συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με αυτή την εξέλιξη αφού περίπου έναν μήνα πριν ανακοινωθεί και μετά από διάσκεψη με τους ευρωπαίους ομολόγους του είχε δηλωσει: «Ένα από τα σημαντικά συμπεράσματα της κοινής συνεδρίασης των Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την παρουσία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, ήταν ότι το θέμα της μετανάστευσης είναι πλέον και θέμα άμυνας». Πρόσθεσε πως «το θέμα αφορά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και πρέπει να παρθούν μέτρα. Αυτό σήμερα το παραδέχτηκε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ. Από εδώ και πέρα λοιπόν, προχωρώντας σε μία πολιτική που χαράσσει η Ευρωπαϊκή Ένωση – σε πρώτη φάση για τα βόρεια σύνορα της Αφρικής, δηλαδή τα νότια θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης– για τις επιχειρήσεις που ξεκινούν με την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, αναγνωρίζεται πλέον ως ευρωπαϊκό και το πρόβλημα που υπάρχει στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης, στην Ελλάδα».

—Με εισήγηση του Πάνου Καμμένου εγκρίθηκε στην Βουλή η αμυντική συμφωνία Ελλάδας και Ισραήλ στις 31 Μαίου του 2016. Τότε ο είχε πει πως  «οι συμφωνίες αυτές με το Ισραήλ  και την Αίγυπτο αποτελούν στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης. Στρατηγική επιλογή που από την πρώτη στιγμή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ως εταίροι αυτής της κυβέρνησης λάβαμε». Επίσης είχε δηλώσει ότι «έχουμε ξεκαθαρίσει προς όλους μας και προς τους εταίρους μας και προς το ΝΑΤΟ αλλά το έχουμε ξεκαθαρίσει και προς τις σύμμαχος χώρες ότι η Ελλάδα στην γειτονιά της δεν πρόκειται ποτέ να εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις διαταράσσοντας τις σχέσεις μεταξύ των χωρών». Μια εκτίμηση πάντως που έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε.  Στο άρθρο 2 του νόμου ορίζεται πως  «σε περίπτωση κατά την οποία τα μέρη συμφωνήσουν ότι απαιτούνται περεταίρω διακανονισμοί προκειμένου να διευθετήσουν επιπρόσθετα ζητήματα των στρατιωτικών δραστηριοτήτων τα μέρη είναι δυνατόν να πραγματοποιούν αυτούς τους διακανονισμούς στο πλαίσιο Συμφωνιών Εφαρμογής σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας συμφωνίας». Πράγμα που σημαίνει ασκήσεις και επιχειρήσεις χωρίς καν ενημέρωση της Βουλής.

— Ο Πάνος Καμμένος ουδέποτε έκρυψε την συμπάθεια του προς την ιδιωτική πρωτοβουλία στον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας. Γι αυτό και πέρασε ρύθμιση στην Βουλή , τον Ιούνιο του 2016 με την οποία οι Ακόλουθοι Αμυνας (ΑΚΑΜ) στις ελληνικές πρεσβείες οφείλουν να διαφημίζουν εκτός από τις δημόσιες και τις ιδιωτικές αμυντικές βιομηχανίες της Ελλάδας. Χαρακτηριστικά δήλωσε τότε πως «εμείς έχουμε αποφασίσει, πέραν της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανίας να ενισχύουμε και τις άλλες ελληνικές ιδιωτικές αμυντικές βιομηχανίες. Ιδίως, οι εντολές, οι οποίες έχουν δοθεί, πλέον, σε όλους τους ΑΚΑΜ, σε όλες τις χώρες, είναι ότι θα εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Ελλάδος, ανεξάρτητα αν είναι ιδιωτικών ή δημοσίων επιχειρήσεων». Επικαλέστηκε την διεθνή πρακτική λέγοντας ότι «το κάνουν όλοι οι Πρέσβεις. Μας πιάνουν όλους για να εξυπηρετήσουν εταιρείες τους σε όλον τον κόσμο. Θα το κάνουμε κι εμείς»! Μάλιστα πολλάκις έχει ενημερώσει σχετικά με τις προθέσεις του ενισχυθούν επενδυτικά σχέδια από εγχώριες και ξένες βιομηχανίες στον χώρο της Άμυνας.

    Και τρία υστερόγραφα:

1. Ο Πάνος Καμμένος βρέθηκε πολλάκις στο στόχαστρο της Νέας Δημοκρατίας για σκάνδαλα (βλήματα στην Σαουδική Αραβία κ.α). Προφανώς γιατί ουδέποτε η Ν.Δ σκέφθηκε να αμφισβητήσει τον πυρήνα της αμυντικής πολιτικής του.

2. Το μεγαλύτερο μέρος των πρωτοβουλιών του σε θέματα Άμυνας είχε την στήριξη του Νίκου Κοτζια. ‘Ασχετα αν πλέον «σφάζονται».

3. Να μην ξεχάσουμε και τις περιοδείες του σε φυλάκια συνοδεία κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας με την συμμετοχή και βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Όμως αυτό μάλλον περισσότερο πρέπει να απασχολήσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που επίσης συμμετείχαν σε αυτές.   

Γαμπροί και νυφούλες (της Βουλής) στον κόσμο τους

Του Δημήτρη Μηλάκα

Κάποια παλιά καραβάνα της πολιτικής ζωής του τόπου σε μια περίοδο ζυμώσεων του παρελθόντος που μύριζε εκλογές είχε – με κυνικό είναι αλήθεια τρόπο – υποδείξει μια διαφορετική γωνία παρατήρησης των κινήσεων και των επιλογών των βουλευτών: «Ξέρετε», είχε ρωτήσει την ομήγυρη, «πολλές δουλειές σήμερα οι οποίες προσφέρουν καμιά δεκαριά χιλιάρικα τον μήνα»;

Παρακολουθώντας τα όσα αυτήν την περίοδο συμβαίνουν στο πολιτικό προσκήνιο πολλά ενδεχομένως να εξηγούνται αν λάβει κάποιος υπόψη του ότι και οι βουλευτές άνθρωποι είναι που αγωνιούν, εκτός από την τύχη του τόπου, για το μέλλον τους.

Καθότι οι περισσότεροι εξ αυτών απολαμβάνουν επί τετραετία σχεδόν τα οφέλη (οικονομικά και άλλα) που συνεπάγεται η ιδιότητα του εκπροσώπου του έθνους, μπορεί εύκολα να κατανοήσει κάποιος την αγωνία που τους προκαλεί το βάσιμο ενδεχόμενο να βρεθούν στην απέξω.

Αυτή η αγωνία καθορίζει και καλλιεργεί δεξιοτεχνίες λόγων και πράξεων ανθρώπων διατεθειμένων να προσαρμόσουν ιδέες και πεποιθήσεις με τρόπο που να χωρούν σε μια καρέκλα, η οποία θα τους εξασφαλίζει το καθημερινό παντεσπάνι.

Κάπως έτσι παρακολουθούμε αυτούς που φεύγουν και αυτούς που έρχονται, αυτούς που αποχαιρετούν και αυτούς που υποδέχονται να λογαριάζουν κέρδη και ζημιές επί των καρεκλών που κατέχουν ή θέλουν να καταλάβουν.

Παρακολουθώντας αυτό το παιχνίδι όπως αποτυπώνεται στις κινήσεις των εν λόγω εκπροσώπων του έθνους, μένει με την εντύπωση πως κανένα άλλο πρόβλημα δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο πέρα από τις διανομές των θέσεων και τη δημιουργία των πολιτικών ισορροπιών οι οποίες θα καθοριστούν από το πού θα πάει να προσφέρει υπηρεσίες ο Κόκκαλης, η Κουντουρά, ο Αμυράς, ο Ψαριανός και λοιποί εκλεκτοί διάκονοι του δημόσιου βίου.

Στην πασαρέλα «νυφούλες» κάνουν νάζια σε γαμπρούς που μετρούν την προίκα στην οποία ελπίζουν προκειμένου να στήσουν μια πλειοψηφία, μια θητεία, μια μπάζα, μια ακόμη εμφάνιση στην προσοδοφόρα πολική σκηνή.

Κι όλα αυτά για το καλό μας, για το καλό του τόπου, για τη μάχη υπέρ των λαϊκών συμφερόντων του δικαίου και της πατρίδος…

Για τη βεβήλωση του τοπίου των Δελφών

Γράφει ο  Γιώργος Σταματόπουλος

Ετσι που το πάει η ελληνική πολιτεία δεν θα μείνει τίποτα αμαγάριστο στην ελληνική γη, στο σπάνιας φυσικής ομορφιάς τοπίο της. Και να ήταν μόνο η ομορφιά. Λείψανα [αλλά τι λείψανα: πανέμορφα αγάλματα, κίονες και αετώματα, στάδια, παλαίστρες και ναοί] αρχαϊκού κλέους είναι διάσπαρτα στην επιφάνειά της, στις κοιλάδες της, στα βουνά της. Σπαρμένη όλη η χώρα με ιστορία και πολιτισμό, θεμέλια του σύγχρονου πολιτισμού της Δύσης [και της οικουμένης].

Τοπία που έπρεπε να τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας, ίσως και καλύτερα, διότι εκτός που διασώζουν τη μνήμη και το πνεύμα αποφέρουν ένα σωρό έσοδα στα κρατικά ταμεία. Τι κράτος είναι αυτό το ελληνικό...

Ας διαβάσουμε αυτή την είδηση-ανακοίνωση συλλογικών φορέων Δελφών και Κορινθιακού Κόλπου: «Πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε χωροταξικό νόμο με τον οποίο χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο μέρος της γης των Δελφών περιοχή [άκουσον!] “Αποκλειστικής Μεταλλευτικής Δραστηριότητας”· το υπόλοιπο τμήμα της δίνεται για αιολικά πάρκα, η θάλασσα για εντατικές ιχθυοκαλλιέργειες και έχουν υπογράψει κάποιες σχετικές άδειες.

»Αυτός ο χωροταξικός νόμος εξασφαλίζει τα οικονομικά συμφέροντα της εταιρείας IMERYS, που έχει πάρει τα δικαιώματα εξόρυξης βωξίτη και των άλλων εταιρειών των αιολικών πάρκων [σχεδιάζεται ένα τεράστιο στη Δεσφίνα, στην ανατολική χερσόνησο των Δελφών] και των ιχθυοκαλλιεργειών. Εξασφαλίζει επίσης την καταστροφή του δελφικού τοπίου».

Και να σκεφτεί κανείς ότι από το 1981 η ελληνική πολιτεία οριοθέτησε τη δελφική γη και καθόρισε τον τρόπο προστασίας της. Οι αντιστεκόμενοι πολίτες θυμίζουν ότι το 1987 οι Δελφοί χαρακτηρίστηκαν από την Unesco Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το μεγαλύτερο μέρος της και η θάλασσά της έχουν ενταχθεί στους προστατευόμενους οικότοπους Natura και ο ελαιώνας της έχει αναγνωριστεί ως «παραδοσιακός» από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σιγά σιγά όμως, «μεθοδικά και καταπατώντας πολλούς νόμους επί δεκαετίες, η εταιρεία εξόρυξης βωξίτη S&B δημιούργησε σεληνιακά τοπία στο βουνό των Δελφών (Παρνασσό) και τεράστιες παράνομες εγκαταστάσεις στο λιμάνι των Δελφών, την Ιτέα».

Απευθυνόμενοι στον ίδιο τον πρωθυπουργό οι Πολίτες από τις δύο πλευρές του Κορινθιακού ζητούν ξεκάθαρα να ανακαλέσει άμεσα τον καταστροφικό χωροταξικό νόμο και κάθε άδεια για κάθε νέα κατασκευή που αλλοιώνει το δελφικό τοπίο. Του θυμίζουν βέβαια τι σημαίνουν για τη χώρα και την ανθρωπότητα οι Δελφοί, αλλά δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός διαθέτει ευαισθησίες ικανές να τον προτρέψουν να υπερασπίσει αυτόν τον «ιερό» τόπο. Τι ακριβώς τόπος είναι του το λένε: «Τόπος λατρείας, ιερό του θεού Απόλλωνα [ξέχασαν τον Διόνυσο] και το σπουδαιότερο μαντείο του αρχαίου κόσμου. Τόπος όπου γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν μερικές από τις σημαντικότερες ιδέες του ανθρωπισμού και της οικουμενικότητας. Εκατομμύρια άνθρωποι συνεχίζουν να επισκέπτονται τους Δελφούς, που εξακολουθούν να προσφέρουν στον ανθρώπινο πολιτισμό δικαιώνοντας τον αρχαίο τίτλο του “ομφαλού της γης”».

Τι είναι ένας οφθαλμός της γης (;) μπροστά στη βουλιμική ανάπτυξη των μεγάλων εταιρειών; Αόμματοι φαντάζουν [και εταιρειολάτρες] όσοι ηνιοχεύουν κατά καιρούς την ελληνική πολιτεία· δεν βλέπουν έτσι τον υπέροχο Ηνίοχο, που δεσπόζει στο Μουσείο των Δελφών και μαρμαρώνει τους ανθρώπους με την ομορφιά του.

    

Πώς μια λέξη ισούται με δεκάδες λέξεις

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Περπάτησα στα χιόνια, στον Υμηττό, μιάμιση-δυο ώρες, προσεκτικά. Ακουσα κάποια κυρία, μπαμπουλωμένη, να μιλάει στο κινητό σε άλλη κυρία. Υπέθεσα ότι επρόκειτο για κυρία, γιατί η μπαμπουλωμένη κυρία ρωτούσε στο κινητό: «Πώς την έκανες την πλέξη στην κουκούλα;». Φράση πιο επίκαιρη δεν γινόταν!

Πλέξη! είχα να ακούσω τη λέξη από παιδί, στη γειτονιά –προσφυγική στους Αμπελοκήπους–, όπου όλες οι νοικοκυρές, με το έμπα του χειμώνα έπιαναν το πλέξιμο, από πουλόβερ μέχρι ζιλεδάκια και ζακέτες και από κάλτσες μέχρι κασκόλ. Συνήθως ξήλωναν τα παλιά, έκαναν πάλι το μαλλί κουβάρι, ανακάτευαν και λίγο από καινούργιο και δώσ’ του πλέξιμο.

Με τη Σοφία, την αδελφή της Δέσποινας, -μεσοτοιχία τα σπίτια μας- πρώτη πλέχτρα (ξεσήκωνε και πατρόν από ιλουστρασιόν περιοδικά· εγγλέζικα τα πιο πολλά!). Συγχρόνως εργαζόταν· πωλήτρια στο μεγάλο ζαχαροπλαστείο του Παππά, στην Ευριπίδου, που ειδικευόταν στα κουφέτα για γάμους και τα φοντάν. Λίγο πιο πάνω, Ευριπίδου γωνία με Αγίου Μάρκου, ήταν ο ναός του πλεχτού: Το μεγάλο κατάστημα του Ευθυμιάδη· ό,τι βάλει ο νους σου από μαλλιά· ποιότητα και χρώμα, ντόπια και εισαγωγής.

Εκεί η γειτονιά πήγαινε συνήθως παραμονές Χριστουγέννων, εφόσον βέβαια περίσσευαν χρήματα, που συνήθως λείπανε. Ακολουθούσα τη μητέρα, που ψώνιζε το μαλλί σε κούκλες (έτσι λέγανε το τεμάχιο μέτρησης, κούκλα) κι ήθελες τόσες κούκλες για το αντρικό πουλόβερ, τόσες για το παιδικό, τόσες για το ζιλεδάκι κ.λπ.

Μας περνούσαν μετά, των παιδιών, οι μανάδες την κούκλα στα δυο χέρια, εμείς κάναμε με τα δυο χέρια κυματισμούς, να ξετυλίγεται η κούκλα και να την τυλίγουν οι μανάδες κουβάρι, για την πλέξη. Να πώς μια λέξη (ομόηχη δε: πλέξη/λέξη) μπορεί να ισούται με δεκάδες λέξεις. Πλέξη μνήμης…