Το τείχος του Τραμπ και η αντιμεταναστευτική υστερία

Γράφει ο Παναγιώτης Μαυροειδής

Σε κατάσταση έκτασης ανάγκης και εθνικού συναγερμού θα κηρύξει τις ΗΠΑ ο Πρόεδρός τους Ν. Τραμπ, κάνοντας χρήση υπερεξουσιών που έχει σε περίπτωση πολέμου και ύψιστου εθνικού κινδύνου!

Ποιος είναι λοιπόν ο τρομακτικός κίνδυνος για τις ΗΠΑ; Η είσοδος μεταναστών τα νότια σύνορά τους απαντούν εν χορώ οι νεοσυντηρητικοί και ζητούν εδώ και τώρα κατασκευή ενός πελώριου τείχους σε μήκος 3.145 χιλιομέτρων και συνολικού κόστους πάνω από 33 δις!

Ποιοι τα λένε αυτά αλήθεια; Αυτοί που κορδώνονταν για το πάνθεο των μεγάλων ελευθεριών του σύγχρονου καπιταλισμού, δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων/υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων. Αμ δε…

Όσο πολύ αγάπησε ο καπιταλισμός εμπορεύματα, κεφάλαια (και κέρδη)-αν και οι χωριστές καπιταλιστικές χώρες είναι πάντα δέσμιες των αντιθέσεων μεταξύ τους-, άλλο τόσο μίσησε τους ανθρώπους.

Μήπως όμως συμβαίνει κάτι πραγματικά ιδιαίτερο στις ΗΠΑ που οδηγεί τον Τραμπ να χτίζει τείχος προστασίας από φτωχούς ανθρώπους, μπροστά στο οποίο το αλήστου μνήμης Τείχος του Βερολίνου, μοιάζει με παιδικό παιχνιδάκι;

• Το ποσοστό των πολιτών στις ΗΠΑ που γεννήθηκαν σε άλλες χώρες (μετανάστες), πράγματι έχει αυξηθεί σε 14% σε σχέση με το 1970 που ήταν 5%. Ωστόσο, μέσα σε όλη τη διακύμανση που παρουσιάζει διαχρονικά είναι στα ίδια επίπεδα με το ποσοστό του 1870.

• Ο αριθμός των νόμιμων νέων μεταναστών για τις δεκαετίες 1990-1999, 2000-2009 και 2010-2017 ήταν σταθερός (γύρω στο 1.000.000 ανά έτος). Από το σύνολο των μεταναστών το 75% είναι νόμιμοι (με διαφορετικό καθεστώς)

• Το ποσοστό των μη νόμιμων εργαζόμενων μεταναστών (όχι κυρίως με δική τους ευθύνη) το 2007 ήταν 8,2%, ενώ το 2016 (πριν την εκλογή Τραμπ), μειώθηκε σε 7,8%.

Μήπως ωστόσο έπιασε τον Τραμπ κάποια ευαισθησία για την αρνητική επίπτωση των μεταναστών εργατών (νόμιμων και μη) στην οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ ή για υποβάθμιση των εργατικών αμοιβών;

• Το ίδιο το Γραφείο Προϋπολογισμού της Γερουσίας των ΗΠΑ εκτιμά ότι η παρουσία των μεταναστών έχει θετική επίδραση στη συνολική ανάπτυξη του ΑΕΠ, ενώ τυχόν απέλαση των μη νόμιμων μεταναστών, αυτό θα οδηγήσει σε οικονομικής επιβράδυνση περίπου 0,3% κατ’ έτος.

• Όσο για τις εργατικές αμοιβές, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνεται η γνωστή φιλολογία της απανταχού ακροδεξιάς. Στις κατηγορίες των εργαζομένων με ειδίκευση και πτυχιούχων ανώτερης και ανώτατης μόρφωσης, η παρουσία των μεταναστών πιέζει τους μισθούς προς τα πάνω, καθότι- παρά την αντίθετη αίσθηση που υπάρχει- το μορφωτικό επίπεδο των μεταναστών είναι υψηλότερο από τους γηγενείς Αμερικανούς! Ακόμη και σε ότι αφορά τους ανειδίκευτους εργαζόμενους, στη χειρότερη των περιπτώσεων (διότι υπάρχουν έρευνες με αντιτιθέμενα αποτελέσματα), υπάρχει αρνητική επίδραση της τάξης του 0,5-1%, δηλαδή στην ουσία μη μετρήσιμη.

• Για τον ίδιο βασικό λόγο, η δημοσιονομική συμβολή των ειδικευμένων και μεσαίας/ανώτερης/ανώτατης μόρφωσης των μεταναστών στον κρατικό προϋπολογισμό , είναι μεγαλύτερη από αυτή των γηγενών Αμερικανών.

Εκεί όμως που τα στοιχεία εντυπωσιάζουν, αφορούν το περίφημο θέμα της εγκληματικότητας και της ασφάλειας.

• Τα ποσοστά κάθε εγκληματικότητας στους μετανάστες είναι πολύ χαμηλότερα από ότι στους ντόπιους Αμερικάνους.

• Πιθανή νομιμοποίηση των μη νόμιμων τώρα μεταναστών, θα οδηγήσει σε μείωση της παραβατικότητάς τους, ακριβώς επειδή και θα την «χρειάζονται» λιγότερο, αλλά και επειδή θα πάψουν να είναι «αόρατοι» όπως σήμερα.

Προς τι τότε όλη αυτή η υστερία;

Πρόκειται για αψυχολόγητες ενέργειες ενός παρανοϊκού Προέδρου, όπως αρέσκονται να πιστεύουν γιαλαντζί αντι-νεοφιλελεύθεροι στις ΗΠΑ και αλλού;

Κατ’ αρχήν η μανία με το κυνήγι των μεταναστών και τις απελάσεις, δεν αφορά μόνο τον Τραμπ.

Τα στοιχεία δείχνουν πως αυτό είναι δομικό στοιχείο της αμερικάνικης πολιτικής.

Στην οκταετία Μπους (2001-2008), απελάθηκαν περίπου 2.000.000 μετανάστες, δηλαδή περίπου 250.000 τη χρονιά.

Στην οκταετία Ομπάμα (2009-2016), απελάθηκαν περίπου 3.200.000 μετανάστες, δηλαδή περίπου 400.000 τη χρονιά.

Στις δύο πρώτες χρονιές του Τραμπ (2017 και 2018), απελάθηκαν αντίστοιχα  226.000 και 246.000 (εκτίμηση, έως τον περασμένο Σεπτέμβριο είχαν απελαθεί 191.000, αύξηση 9% σε σχέση με αντίστοιχη περίοδο του 2017) αντίστοιχα, δηλαδή περίπου 235.000 τη χρονιά. Έχει πολύ δουλειά να κάνει για να φτάσει τον Ομπάμα…

Στην πραγματικότητα η αντιμεταναστευτική υστερία, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, δεν αφορά τους «κινδύνους» από τους μετανάστες, ούτε στοχεύει αποκλειστικά σε αυτούς.

Η ευρύτερη και κεντρική στόχευση αφορά την καρδιά και τα μυαλά των «ντόπιων» εργαζομένων. Επιδιώκουν το γονάτισμά τους και την υποταγή στην αστική πολιτική, μέσω μιας «εθνικής συστράτευσης» κατά «ξένων απειλών».

Υπάρχει οικονομική, υλική ανάγκη του κεφαλαίου για αυτό, καθώς μέσα σε αυτό το κλίμα της δήθεν «καταστροφής» που επέρχεται (και της αληθινής απειλής νέας καπιταλιστικής κρίσης), μπορούν να δικαιολογηθούν τόσο μέτρα λιτότητας/περιστολής μισθών που προωθούνται, όσο και σοβαρή περιστολή καταχτημένων εργατικών δημοκρατικών καταχτήσεων.

Υπάρχει ταυτόχρονα, πολιτική και ιδεολογική ανάγκη για αυτή την ρατσιστική εκστρατεία, καθώς με την εμπέδωση ενός κλίματος εμφυλίου πολέμου εντός των εργαζομένων και των φτωχών, η αστική πολιτική ενισχύεται και θωρακίζεται. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και η ένταση του εθνικισμού σε όλες τις χώρες.

Εν κατακλείδει, η αντιπαράθεση με τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό και τον εθνικισμό, τόσο με τις φασιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις, όσο και στην εκδοχή που λαμβάνουν στην περίπτωση των κλασικών αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων, δεν αποτελεί μια απλή επέκταση της θεματολογίας δράσης των κομμουνιστών και της αριστεράς. Αντίθετα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της εργατικής πολιτικής, αφενός αποκαλύπτοντας τις ψευδολογίες που χρησιμοποιούνται και αφετέρου προτάσσοντας την ανάγκη της ταξικής ενότητας και αδελφικής κοινής δράσης των εργαζομένων και των φτωχών όλου του κόσμου.