Μακεδονία μακεδονική

Γράφει η Λώρη Κέζα

Υπάρχει μια παγκόσμια πραγματικότητα, υπάρχουν και οι ψευδαισθήσεις σε τοπικό επίπεδο. Ακόμη και αν επισήμως η γειτονική χώρα ονομαστεί «Μπρεγκάλνιτσα» ή «Ζαεφία», ο πλανήτης όλος θα την αποκαλεί Μακεδονία. Το διεκδίκησε και το κέρδισε, όσα συλλαλητήρια κι αν γίνουν, όσα κι αν ακουστούν στο ελληνικό Κοινοβούλιο. 

Σε όλες τις εφημερίδες του πλανήτη η γειτονική μας χώρα αναφέρεται ως «Μακεδονία», χωρίς εισαγωγικά, χωρίς εξηγήσεις. Κανείς δεν την αποκαλεί FYROM παρά μόνο σε ορισμένα επίσημα έγγραφα διεθνών οργανισμών. Ποτέ προφορικά ούτε καν σε επίσημες συναντήσεις. Και σε έγγραφα όμως, όπως σε αυτά της Κομισιόν, έχει αρχίσει να περνάει το «Μακεδονία» ως η επίσημη ονομασία της γείτονος. Όσο το καθυστερούσαμε, τόσο οι Σκοπιανοί παγίωναν μια κατάσταση. 

Και ποια είναι αυτή η κατάσταση; Στα εστιατόρια του εξωτερικού να υπάρχουν κρασιά από το κράτος που ονομάζεται «Μακεδονία». Όταν περνούν αεροσκάφη, να λέει ο πιλότος «είμαστε πάνω από την Μακεδονία». Το σχετικό λήμμα στη Wikipedia να αναφέρεται στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η πρόγνωση καιρού σε όλα τα διεθνή ιστολόγια να δείχνουν τα Σκόπια. Ούτε Σλαβική ούτε βόρεια ούτε ελληνική. Αυτή είναι η πραγματικότητα είτε μας αρέσει είτε όχι. 

Τι έκανε το ελληνικό κράτος για να ανατρέψει αυτήν την πραγματικότητα; Τίποτα. Καμία ενέργεια που να επηρεάζει τη διεθνή κοινή γνώμη, πέρα από τα βέτο που μοιάζουν πλέον σαν αντίδραση κακομαθημένου. Κατά την εικοσαετία που πέρασε δεν καταγράφηκαν ενέργειες που να διαμορφώνουν την εικόνα της ελληνικής Μακεδονίας σε παγκόσμια διάσταση. Εκτός από συλλαλητήρια όπου οι καλόγεροι με εικονίσματα διαμαρτύρονται παρέα με ξεβράκωτους διαδηλωτές που έχουν καταστήσει την Ελλάδα εντελώς γραφική. 

Τι θα μπορούσε να γίνει όλα αυτά τα χρόνια ώστε η Ελλάδα να διαμορφώσει παγκοσμίως την άποψη ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική»; 

Να γίνει τουριστική καμπάνια «Ζήσε το μύθο σου στη Μακεδονία». Χωρίς να αναφέρεται στο κρατίδιο. Παραλίες, βουνά, ωραίες εικόνες, τεράστια γράμματα το Μακεδονία, κι από κάτω με μικρότερα γράμματα «Ελλάδα». 

Να γίνουν γυρίσματα ταινιών και σίριαλ στα εδάφη της Μακεδονίας, να έρθει μια Μέριλ Στριπ, να γυριστεί μια Λάρα Κροφτ, να επιδοτηθεί ντοκιμαντέρ για την περιοχή, να γίνει διαγωνισμός ταινιών μικρού μήκους για Μεγαλέξανδρους, να χρηματοδοτηθεί η δημιουργία βιντεοπαιχνιδιού με ήρωα τον Βουκεφάλα.  

Να γίνει μέσα από τις πρεσβείες επέλαση σε εκθέσεις προϊόντων, να ενισχυθεί η μακεδονική ετικέτα, να κυκλοφορεί σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις το όνομα της Μακεδονίας μαζί με την ελληνική σημαία. Χωρίς αναφορά στη γειτονική χώρα. Όσο η Ελλάδα ήθελε να προσδιορίζεται από την αντιπαράθεση με το κρατίδιο, τόσο έκανε γνωστό το ζήτημα της διεκδίκησης, τόσο έμενε πίσω στη δική της προβολή. 

Πολλά μπορούσαν να γίνουν: επιστημονικά συνέδρια για πανίδα της περιοχής ή φεστιβάλ μαγειρικής με βάση τον μακεδονικό χαλβά. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν. Η Ελλάδα ήταν οργανωμένο κράτος, τα Σκόπια προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Με τη γκρίνια και με τα καμώματα το μόνο που κατάφερε η ελληνική πλευρά ήταν να χαρίσει το όνομα. Η γειτονική χώρα λέγεται ήδη Μακεδονία χωρίς εισαγωγικά, χωρίς προσδιορισμούς. Αυτή είναι η παγκόσμια πραγματικότητα.