Χούντα – Ναζί – Χρυσή Αυγή

21η Απριλίου σήμερα και υπάρχουν και κάποιοι που γιορτάζουν και νοσταλγούν τη χούντα. Με άρθρο στην επίσημη ιστοσελίδα τους οι χρυσαυγίτες θέτουν το παρακάτω ερώτημα:

  

Ανάμεσα στα συμπεράσματα του χουντοάρθρου είναι και το εξής:

«…παραμένει γεγονός ότι εκείνο που λείπει από τους Έλληνες σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας. Γι’ αυτό νοσταλγούν την 21η Απριλίου».

Ας δούμε πόσο «νοσταλγικά» (και με ποιο «αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας») έχουν τιμήσει την περίοδο της δικτατορίας οι χουντοχρυσαυγίτες. Έτσι, για να μην ξεχνάμε ποιοι είναι και τι εκπροσωπούν αυτοί οι χουντο – ναζί που (κάνουν πως) μιλάνε.

Αρχιναζίδι και θαυμαστής της χούντας

Με τη σημαία της χούντας  

Με το χουντο-κάθαρμα Ντερτιλή

Στη φωτογραφία αριστερά ο Ντερτιλής (ο ταγματάρχης που το μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973 έβγαλε από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβόλησε έναν νεαρό, το χουντο-κάθαρμα που είπε στη συνέχεια: «Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!» [από την περιγραφή του 21 ετών τότε οδηγού του Αντώνη Αγριτέλη]) σε χουντική δολοφονική δράση.

Στη φωτογραφία δεξιά ο Μιχαλολιάκος κρατάει στοργικά το χέρι του Ντερτιλή (Δεκέμβριος 2012).    

Kαι κλάμα για τον χουντο-υπάνθρωπο Παττακό     

Ποιος ήταν ο Παττακός ξέρουν πολλοί. Για τους λίγους που δεν ξέρουν αρκεί το βίντεο που ακολουθεί.

            

Στην αρχή του βίντεο λέει για τα βασανιστήρια επί χούντας:

«Όλα αυτά είναι ψέματα. Κανένας δεν τους άγγιξε ποτέ».

Χρόνια αργότερα απαντάει για τα βασανιστήρια στον αξιωματικό, με αντιδικτατορική δράση,  Σπύρο Μουστακλή. Η απάντηση του Παττακού αναφέρεται σε όλους αυτούς που βασάνισε η χούντα (στο 0.43 του βίντεο):

«Καλά του κάναμε. Να ησυχάσουμε.  Η δύναμη επιβάλλεται δια παντός τρόπου. Ό, τι δεν λύνεται, κόβεται. Σπαθί».        

Μετά τα και όλα τα παραπάνω το εμετικό σύνθημα των χουντοναζί της Χρυσής Αυγής («Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή») μπορεί να γίνει πιο αντιπροσωπευτικό: «Χούντα – Ναζί  – Χρυσή Αυγή».   

Πηγή       

Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ: Ο τάφος στη Βεργίνα είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όχι του Φιλίππου

Στο νεκροκρέβατο του λεγομένου Φιλίππου (στη Βεργίνα) βλέπουμε ένα Διόνυσο και έναν σάτυρο. Όταν ο Αλέξανδρος φτάνει στην Τύρο, συναντά τέτοια αντίσταση  που νομίζει ότι πρέπει να την εγκαταλείψει. Το βράδυ, βλέπει στον ύπνο του έναν σάτυρο και ως μαθητής του Αριστοτέλη καταλαβαίνει σα- τύρος, ότι η "Τύρος δική σου". Μένει και παίρνει την Τύρο. Όταν ο Αλέξανδρος έγινε ο κατακτητής των κατακτητών έστειλε στους Έλληνες μία προσταγή: να τον κάνουν θεό. Οι Σπαρτιάτες είπαν ότι αφού θέλει να γίνει θεός ας γίνει. Οι Αθηναίοι άρχισαν κουβέντα. Ο Δημάδης, αν θυμάμαι καλά, φίλος του Αλεξάνδρου, τους είπε να τον κάνουν 13ο Ολύμπιο. Οι Αθηναίοι θύμωσαν και έβαλαν πρόστιμο στο Δημάδη. Και αυτός τους είπε: "Όποιος κρατάει τον ουρανό, χάνει τη γη". Οι Αθηναίοι φοβήθηκαν ότι ο Αλέξανδρος θα έστελνε ένα άγημα και έτσι τον έκαναν Διόνυσο. Και βγήκε ο περίφημος ο Διογένης και είπε: "Αν κάνατε αυτόν Διόνυσο, εμένα να με κάνετε σέραπι".  Διόνυσος και σέραπις επάνω στο νεκροκρέβατο (στον βασιλικό τάφο στη Βεργίνα)  καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να είναι μόνο του Αλεξάνδρου και όχι του Φιλίππου».

Η ιστορικός Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ είναι απολαυστική όταν αφηγείται ιστορίες. Πολύ περισσότερο όταν πίσω από αφηγήσεις, όπως αυτή για τον σάτυρο και το Διόνυσο, βρίσκεται ο όγκος της επιστημονικής γνώσης που έχει συσσωρεύσει και η γοητευτική ταχύτητα της σκέψης της.  Η συζήτηση γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου «Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών» (Εκδόσεις Gutenberg, 2018).

Ποιά είναι η σύνδεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τους Βυζαντινούς; «Οι Βυζαντινοί είναι συνέχεια των Ρωμαίων. Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τον Μέγα Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο κατακτητή, τον αήττητο στρατάρχη και στην Αλεξάνδρεια, όπου ήταν το μαυσωλείο, είχαμε επισκέψεις Ρωμαίων αυτοκρατόρων, νομίζοντας ότι είναι εκεί ο Αλέξανδρος. Είμαι πεπεισμένη ότι δεν ήταν εκεί», λέει η κυρία Αρβελέρ, δίνοντας το στίγμα της θεωρίας της για τον τάφο του Αλέξανδρου.

Γιατί η κυρία Αρβελέρ πιστεύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν θαμμένος στην Αλεξάνδρεια;  Μας εξηγεί: «Στο "χρονικό της Βεργίνας" ο Ανδρόνικος λέει: "όταν είδα τον Μεγαλέξανδρο στη ζωφόρο, στεφανηφόρο, είπα ‘Μεγαλέξανδρος’, αλλά όντας σίγουρος ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια τον απέκλεισα κι έτσι απέκλεισα τον Φίλιππο Γ’, γιατί αυτός ήταν απόλεμος, καθυστερημένος... οπότε δε μου έμενε παρά ο Φίλιππος Β’..."Κι έτσι έχουμε όλη τη Βεργίνα ως μνημείο του Φίλιππου Β’, γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Υπάρχουν πάνω από πενήντα μνείες ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Τις έπιασα μία μία. Όλες οι μνείες για την ταφή του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια είναι τρεις αιώνες μετά. Μέσα στον τάφο του λεγομένου Φιλίππου υπάρχει το ομοίωμα του Αλεξάνδρου. Λέω στον Ανδρόνικο "Βρε Μανώλη, είναι δυνατόν βασιλεύς βασιλεύων να είναι μέσα σε τάφο, αν είναι ο Φίλιππος; Γιατί, αν ήταν ο Φίλιππος τότε ο Αλέξανδρος ήταν βασιλεύς βασιλεύων και τον βάζουν μέσα σε τάφο;”. "Έλα βρε Ελένη, ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια", μου είπε».

Σύμφωνα με την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα που στηρίζουν τη θεωρία της για το που βρίσκεται το τάφος του Αλέξανδρου είναι «αυτό των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, βρήκαν ένα σκελετό εκτός του τάφου, αλλά στη Βεργίνα. Ο σκελετός φέρνει ένα τραύμα στην κνήμη, ακριβώς όπως ήταν του Φιλίππου. Οπότε, ο σκελετός αυτός που είναι και μεγαλύτερος από το θώρακα που έχουν βρει στη Βεργίνα και ο οποίος θώρακας είναι ακριβώς ο ίδιος που φορούσε ο Μεγαλέξανδρος στη μάχη των Γαυγαμήλων, στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας. Οπότε, οι Αμερικανοί λένε ότι αποκλείεται να είναι ο Φίλιππος στον τάφο της Βεργίνας. Επίσης, στο σκελετό του λεγόμενου Φιλίππου βρέθηκαν ίχνη ενός ορυκτού, που λέγεται χουντίτις. Κανείς δεν ήξερε τι ήταν και το έστειλαν στο Δημόκριτο και ο υπεύθυνος είπε ότι το ορυκτό είναι μόνο αιγυπτιακό και το χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο για τις μούμιες. Από κάτι τέτοια λέω να ξυπνήσουμε. Έχουμε το Μέγα Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Άλλωστε, υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο του Παπαζώη, ο οποίος από την αρχή φώναζε ότι ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος και όχι ο Φίλιππος. Όλοι δέχονται ότι σε έναν από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, υπάρχει ο σκελετός του μικρού Αλεξάνδρου, του γιου του δηλαδή. Αυτόν τον βρήκαν στεφανωμένο. Είναι όλοι σίγουροι ότι είναι ο μικρός. Τι περιμένουν για να κάνουν την οστεϊκή ανάλυση του μικρού με τη Βεργίνα; Την έχουν κάνει και είπαν ότι έχει σχέση. Βεβαίως, αν είναι ο μπαμπάς του έχει σχέση. Είπαν ότι έχει σχέση, επειδή είναι ο Φίλιππος, ο παππούς του. Αν όμως κάνουν και την ανάλυση του «Αμερικανού» Φιλίππου θα ξέρουμε ότι αν και τα τρία συνάδουν, σίγουρα έχουμε τον Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Αλλά δεν το κάνουν αυτό...»

Το  θέμα της ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου επανέρχεται συνεχώς, διαπιστώνουμε. Και η κυρία Αρβελέρ παραθέτει τα γεγονότα με χρονική ακολουθία: «Όταν πεθαίνει ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, τον μεταφέρουν στη Δαμασκό. Αν πρόκειται να πάει να ταφεί στην Αλεξάνδρεια δεν είναι ο δρόμος από τη Βαβυλώνα στη Δαμασκό, αλλά από την άλλη μεριά. Στη Δαμασκό, έχει πάει αντιπρόσωπος του Περδίκκα, αντιβασιλέα του Μακεδόνα, για να πάρει τον Αλέξανδρο. Εκεί καταφθάνει ο Πτολεμαίος ο Αιγύπτιος και κλέβει τη σωρό και τη μεταφέρει στη Μέμφιδα, περιμένοντας να κάνει το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια. Στη Μέμφιδα υπάρχουν δύο φρουροί Μακεδόνες. Το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια γίνεται μετά από 20 χρόνια. Η ελληνιστική εποχή είναι γεμάτη σκοτωμούς και φόνους. Είναι μία αιματηρή εποχή της ελληνικής ιστορίας. Οι φρουροί Μακεδόνες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο τον οποίο έχουν θάψει ελληνικό τω τρόπω, δηλαδή τον έχουν κάψει, χωρίς να καούν τα κόκκαλα και τον έχουν βάλει με τα πορφυρά μέσα, αυτά που βρήκαν στη Βεργίνα. Οπότε φτάνει ξανά στη Δαμασκό και από εκεί η Ευρυδίκη και ο άντρας της ο Φίλιππος Γ’ τον μεταφέρουν στη Μακεδονία. Γιατί δε γίνεται ντόρος στη Μακεδονία; Γιατί η βασίλισσα Ευρυδίκη είναι αυτή που διοικεί και είναι η πρώτη εχθρός της Ολυμπιάδας. Αν φτάσει ο Αλέξανδρος, γιος της Ολυμπιάδας στη Μακεδονία, η Ολυμπιάδα θα είναι η πρώτη των πρώτων, οπότε η Ευρυδίκη χάνει κάθε φήμη και αίγλη. Οπότε, ή κρατά στο σκελετό μυστικό ή τον θάβουν με διακριτικότητα. Έχουμε ένα επίγραμμα του 1ου αιώνος από το Μακεδόνα ποιητή Αδαίο, που γράφει "Αν θέλεις να υμνήσεις τον τύμβο του Αλεξάνδρου ψάξε τον σε δύο ηπείρους",  η μία είναι η Αίγυπτος εκεί όπου όλος ο κόσμος νομίζει ότι θάφτηκε, η άλλη; Αυτά αναφέρω στο βιβλίο και κανείς δε μιλάει».

Ο Λουκιανός έχει γράψει ότι ο Αλέξανδρος θα ήθελε να ξαναζήσει για να δει όσα ιστορούνται για εκείνον, όπως σημειώνει η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ στο βιβλίο της. Και προσθέτει: «Λέει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό. Ότι πολύς αγώνας θα γίνει μετά το θάνατό του μεταξύ των επιγόνων. Ο Μέγας Αλέξανδρος ζούσε σε μία εποχή που ήξερε ότι γύρω του υπάρχουν φιλοδοξίες, ματαιοδοξία και όλα τα πράγματα τα τελείως ανθρώπινα, τα οποία κάνουν αυτή τη στιγμή και οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία να μην έχουμε σίγουρη απάντηση».

Η ιστορία και ο «άλλος»

Στην ερώτηση εάν αισθάνεται ικανοποιημένη από τον τρόπο που διδάσκεται η ιστορία, η κυρία Αρβελέρ απαντά: «Στην Ευρώπη διδάσκεται τέλεια. Στην Ελλάδα δεν ξέρω. Εμείς στα σχολεία στη Γαλλία, έχουμε για παράδειγμα για τη Γαλλική Επανάσταση τέσσερα - πέντε βιβλία. Το ένα λέει ότι ήταν καλός ο Ροβεσπιέρος, το άλλο ότι ήταν εγκληματίας. Τα διδάσκουν όλα στα παιδιά. Και μαθαίνουν ότι υπάρχει αυτή η αντίθεση και ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάποια κριτική σκέψη, ούτως ώστε να υπάρχει μία άποψη, η οποία αν και δεν είναι αντικειμενική, θα είναι άποψη ανθρώπων που γνωρίζουν και το μεν και το δε. Εδώ δε γνωρίζεις ούτε το μεν ούτε το δε. Η ιστορία δεν είναι μονόδρομος. Αυτή η αντίθεση κάνει την ιστορία ένα ζωντανό μάθημα. Όταν δεν ξέρεις ιστορία, η ιστορία εκδικείται. Δεν επαναλαμβάνεται. Εκδικείται. Είναι τελείως διαφορετική».

Ποια είναι λοιπόν, η αλήθεια της ιστορίας; «Η αλήθεια της ιστορίας είναι να ξέρεις όλη την αντίθεση και όχι μόνο τη μία άποψη. Η μία άποψη είναι οπωσδήποτε υποκειμενική. Ο διπλανός έχει πάντα και κάποιο δίκιο. Αυτό πρέπει να μάθουμε στα παιδιά. Ο διπλανός δεν είναι πάντα ο βάρβαρος. Δεν είναι σίγουρο ότι όλοι οι εχθροί ήταν βάρβαροι, ούτε είναι σίγουρο ότι όλοι οι βασιλιάδες των Βυζαντινών ήταν ευσεβείς. Αυτές οι ολότητες και οι γενικότητες είναι μία παραχάραξη της ιστορίας». Ποια είναι η πιο σημαντική ανάμνηση για την κυρία Αρβελέρ, έχοντας διαγράψει τη δική της πορεία από τα προσφυγικά του Βύρωνα μέχρι το Παρίσι; Μας απαντά: «Η αντίσταση εναντίον των Γερμανών. Και δε λέω πια των Γερμανών, λέω των ναζιστών. Στην αντίσταση έμαθα ακριβώς ποια είναι η εθνική αλληλεγγύη και ποια είναι η υπόσταση του ανθρώπου που θέλει να μείνει όρθιος, να πεθάνει όρθιος και να μη ζήσει γονατιστός. Αυτό είναι για εμένα το περίφημο σύνθημα. Για εμένα το μεγαλύτερο μάθημα είναι η Εθνική Αντίσταση σε οποιοδήποτε της χρώμα».

Πηγή: Πρακτορείο Magazine - Συνέντευξη της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ στη Ράνια Παπαδοπούλου

Τι θα γίνει πια με το «άβατο» του Κολωνακίου;

Πάλι κάποιοι θα «έπεσαν από τα σύννεφα» με την εμπλοκή πολύ ισχυρών ονομάτων της αθηναϊκής κοινωνίας στην υπόθεση της δολοφονίας Ζαφειρόπουλου και της «Μαφίας των φυλακών Κορυδαλλού». Μια υπόθεση που δείχνει ότι τα όρια του «υποκόσμου» και της «καλής κοινωνίας» είναι δυσδιάκριτα, σε αντίθεση με τα όρια της υποκρισίας, που για ορισμένους είναι απλώς ανύπαρκτα.

Τον θόρυβο έκανε η σύλληψη του δικηγόρου και πρώην βουλευτή της ΝΔ Αλέξανδρου Λυκουρέζου. Μαζί του συνελήφθη και ο δικηγόρος Θοδωρής Παναγόπουλος. Συνελήφθησαν με τις κατηγορίες της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και της απόπειρας εκβίασης.  Το τεκμήριο αθωότητας είναι αδιαμφισβήτητο, ωστόσο ανεξάρτητα της εμπλοκής των δύο δικηγόρων, η υπόθεση της «μαφίας των φυλακών» έχει οδηγήσει στη φυλακή δύο ακόμη δικηγόρους και σχετίζεται με τη δολοφονία  Ζαφειρόπουλου, την απόπειρα δολοφονίας του Αντωνόπουλου και την  υπόθεση Energa-Hellas Power με πρωταγωνιστή τον Αριστείδη Φλώρο.

  

Η υπόθεση σε διάφορες πτυχές της έχει και «γαλάζιες» αποχρώσεις, με εμπλοκή ακόμη και στελεχών της κυβέρνησης Σαμαρά. Όμως η Νέα Δημοκρατία  δεν βρήκε ούτε μια λέξη, ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν για άλλες υποθέσεις, για την εγκληματική δραστηριότητα με έδρα το Κολωνάκι, ενώ μιλάει διαρκώς για την «ανομία» λίγα μέτρα πιο κάτω, στο «άβατο» των Εξαρχείων.

Όπως φαίνεται για ορισμένους «άριστους» πρόσωπα «ευυπόληπτα» που κατηγορούνται,  σε συνεργασία με κοινούς ποινικούς,  ενέχονται σε δολοφονίες, απόπειρες, συμβόλαια θανάτου, εκβιασμούς και τεράστιες οικονομικές απάτες δεν συνιστούν έγκλημα.

Πηγή

   

Μετά τις νέες αποκαλύψεις, ο Αυτοκράτορας Καραμανλής είναι και επισήμως γυμνός

Τώρα που ξέρουμε πως ήταν απάτη η φήμη για το σχέδιο δολοφονίας του, τα ερωτήματα επανέρχονται αμείλικτα

Γράφει ο Άρης Δημοκίδης

Στα πέντε χρόνια που κυβέρνησε όχι μόνο δεν άσκησε ουσιαστική πολιτική, αλλά μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Και μετά εξαφανίστηκε, αφήνοντας τους όλους τους επόμενους μέχρι και σήμερα α) να φάνε όλο το βρίσιμο και β) να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα.

Όταν ήταν πια προφανές πως είχε αποτύχει παταγωδώς στην οικονομία (την οποία, λίγο πριν φύγει με ελαφρά πηδηματάκια, είχε χαρακτηρίσει όλο περηφάνια «θωρακισμένη»), έκανε τα πάντα για να μην επανεκλεγεί και έκτοτε χάθηκε στα ταβερνάκια και, στην ανάγκη, στη γαλαρία της Βουλής.

Τον βόλεψε τρομερά η φήμη πως οι κακοί ήθελαν να τον σκοτώσουν επειδή ήταν τόσο άξιος και επαναστάτης, και έτσι ποτέ δε ζήτησε συγγνώμη, ποτέ δεν έκανε αυτοκριτική, ποτέ δε μίλησε.

Έλα όμως που η φήμη, όπως έκανε εξάλλου μπαμ απ’ την αρχή, ήταν ψευδής και επινοημένη. Σήμερα το μάθαμε και επισήμως.

Μέχρι τώρα, κάθε φορά που τολμούσες να σχολιάσεις την εγκληματική, τεμπέλικη απραξία του, οι φανς του σε μάλωναν: «Δεν έκανε τίποτα γιατί δεχόταν απειλές! Θα σκότωναν τα παιδιά του!».

Κι όταν τολμούσες να διαμαρτυρηθείς για την αδιαφορία του για τα κοινά την τελευταία δεκαετία -δεν αδιαφορεί βέβαια τόσο ώστε να μη βγει βουλευτής και να μην τσεπώνει κάθε μήνα τα χιλιάρικα, κι ας είναι αόρατος εκεί, κι ας μην παίρνει καν το λόγο- σου έλεγαν, «Μα δε μπορεί να μιλήσει, δέχεται ακόμα απειλές πως αν αποκαλύψει τι έγινε θα σκοτώσουν τα παιδιά του».

Τα παραμύθια πούλησαν πολύ, για σχεδόν μια δεκαετία

Τώρα που ξέρουμε επιβεβαιωμένα πως όλα αυτά είναι ψέματα, οι απορίες μεγαλώνουν. Για ποιο λόγο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ιερή αγελάδα τον άνθρωπο που χρεοκόπησε λόγω ανικανότητας και βαρεμάρας την Ελλάδα και που έκτοτε έχει τσεπώσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως βουλευτής με μοναδικό έργο να γυρίζει στα ταβερνάκια και να χλαπακιάζει;

Γιατί τον θεωρούν Χρυσή Εφεδρεία και εξαιρετική επιλογή για μελλοντικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν δεν έχει τολμήσει να αναλάβει τις ευθύνες του και να απολογηθεί για τα λάθη του; (Το χειρότερο είναι πως ενώ μοιάζει να ήξερε ότι σχέδια… δολοφονίας του δεν υπήρχαν έκανε την πάπια επειδή τον συνέφερε.)

Και τελικά, για πόσο ακόμα θα κρίνουμε έναν πολιτικό όχι απ’ το αν είναι χρήσιμος ή άχρηστος αλλά απ’ το αν είναι συμπαθής ή όχι;

  

Ξανά χαμένοι στη μετάφραση

Του  Παντελή Μουκάλα

Οπως πολλοί, παραξενεύτηκα κι εγώ όταν έγινε γνωστό ότι ο Κώστας Γαβράς θα κινηματογραφήσει την ελληνική κρίση. Οτι θα αναπαραστήσει μια εκδοχή της τέλος πάντων, μια ανάγνωσή της, με το σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του κ. Γιάνη Βαρουφάκη «Ενήλικοι στο δωμάτιο». Σίγουρα, ένας γερός μάστορας μπορεί να στύψει και την πέτρα. Αλλά τον ογκολιθικό εγωισμό του πρώην υπουργού πώς τον διαχειρίζεται κάποιος ώστε να δει και να δείξει και στους άλλους κάτι περισσότερο, κάτι διαφορετικό από όσα αυτοδικαιωτικά και αυτομυθοπλαστικά υπαγορεύει και υποδεικνύει ο ναρκισσισμός του, με πολλά σίγμα αυτός;

Τίποτε στο βιβλίο του κ. Βαρουφάκη δεν βεβαιώνει ότι έστω εκ των υστέρων κατανόησε πόσο σοβαρή υπόθεση είναι η όντως ενήλικη ευθύνη που απαιτείται όταν στα χέρια σου κρατάς όχι τα του οίκου σου –αυτά είναι αποκλειστικά δικός σου λογαριασμός– αλλά τα του δήμου. Αδιάβροχος πέρασε μέσα από τα προβλήματα που προκάλεσε ο ίδιος, αποδεικνύοντας έτσι ότι το αισχυλικό «το πάθος, μάθος» δεν ισχύει για όλους. Και σίγουρα δεν ισχύει όταν τα παθήματα είναι των άλλων κι εσένα δεν σε αγγίζουν. Με θεωρίες παιγνίων και ευφυολογήματα τα βγάζεις πέρα –ίσως και θριαμβευτικά– σε συνεντεύξεις που μπορείς να τις μανιπουλάρεις. Οχι όμως στη διακυβέρνηση. Οχι σε διαπραγματεύσεις με τους εξπέρ του είδους, που έχουν ούτως ή άλλως το πάνω χέρι. 

Αυτά θα μας απασχολήσουν και πάλι όταν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα και η ταινία πάρει τον δρόμο της προς τις αίθουσες προβολής. Προς το παρόν, μας απασχολεί ένα σκάνδαλο που δεν είναι σκάνδαλο, όπως δα έχει συμβεί πάμπολλες φορές, και στη Μυθολογική Εποχή της Ελλάδας και στην Ιστορική. Και αυτό επειδή τη λέξη «σπουδή» συνηθίσαμε να τη μεταφράζουμε μόνο με τη σημασία της βιασύνης. Η έννοια της κοπιώδους και μεθοδικής μελέτης μας αφήνει αδιάφορους.

Βιάστηκαν, λοιπόν, οι φανατικοί της αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση, οι ερωτευμένοι με τον αρνητισμό, να καταγγείλουν την κυβέρνηση ότι χρηματοδότησε, λέει, τον Κώστα Γαβρά για να κινηματογραφήσει τα πάθη μας. Ορεξη που είχε ο κ. Τσίπρας να δει ταινία το βιβλίο του κ. Βαρουφάκη. Οτι μπορεί να υπάρχει νόμος που προβλέπει την αυτόματη ενίσχυση ταινιών που γυρίζονται εδώ δεν τους πέρασε από τον νου, γιατί δεν ήθελαν να τους περάσει. Και βάφτισαν διαπλεκόμενο τον Γαβρά, προσβάλλοντάς τον βαρύτατα. Θα ισχύσει μήπως στην περίπτωσή τους ο νόμος «το πάθος, μάθος»; Είναι πιθανό. Οσο πιθανό είναι να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Βαρουφάκης.

Αυτός είναι ο "οδηγός αμαρτιών" που μοίρασαν σε σχολείο της Λέσβου .!

Μοίρασαν "οδηγό αμαρτιών" σε μικρά παιδάκια μετά από εκκλησιασμό στη Λέσβο - "Απαγορεύονται" τα πάρτι, το θέατρο, το σινεμά, τα "κοσμικά" τραγούδια και τα "βιβλία που δεν ωφελούν".

Απαγορεύεται να πηγαίνεις στα θέατρα και τους κινηματογράφους γιατί δεν είναι του Θεού. Απαγορεύονται και τα "κοσμικά" τραγούδια του ραδιοφώνου. Αδιανόητο επίσης να μην πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην εκκλησία και στο κατηχητικό.

Επίσης, μήπως βλέπεις άσχημα έργα στην τηλεόραση; Ή μήπως διαβάζεις περιοδικά και βιβλία "που δε σε ωφελούν;".

Τα παραπάνω (μεταξύ άλλων) περικλείονται σε "οδηγό εξομολόγησης" που μοιράστηκε σήμερα σε σχολείο της Λέσβου μετά από εκκλησιασμό, την τελευταία ημέρα λειτουργίας των σχολείων πριν το Πάσχα. Ο οδηγός έρχεται στο "φως" από το τοπικό site stonisi.gr. Και προκαλεί ζάλη, πονοκέφαλο και το λιγότερο, εκνευρισμό.

Εν έτει 2019 διαμοιράζονται τέτοιου τύπου φυλλάδια που ουδεμία σχέση έχουν με τις πραγματικές διδαχές. Προφανώς από κάποιους που οικειοποιούνται τον ρόλο του Μεσσία έναντι ανηλίκων μικρών παιδιών που κατηχούνται στην πιο τρυφερή ηλικία τους με στρεβλές "εντολές" και ορισμούς "αμαρτωλών πράξεων" οι οποίες με τη σειρά τους θυμίζουν σκοταδιστικές εποχές και αιρετικές ερμηνείες της πίστης.

Πέραν από ορισμένες διατυπώσεις που παραπέμπουν στην Παλαιά Διαθήκη, εδώ έχουμε και περιεχόμενο που ανάγεται στο παπικό "πίστευε και μη ερεύνα".

Δείτε τα επίμαχα καρέ, όμοια με εκείνα που κυκλοφορούσαν επί Χούντας, και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.   

Χρήστος Δεμέτης

Wikileaks: Αυτές είναι οι δέκα μεγάλες αποκαλύψεις που έκανε ο Ασάνζ

H κοινή γνώμη παγκοσμίως παραμένει σοκαρισμένη από τη σύλληψη μέσα από την πρεσβεία του Ισημερινού του Τζούλιαν Ασάνζ, ιδρυτή της ιστοσελίδας Wikileaks που συντέλεσε σε σειρά πολύ σημαντικών αποκαλύψεων μεταξύ άλλων για ζητήματα όπως τι συνέβαινε μέσα στο Γκουαντάναμο, ο πόλεμος στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, για τις μεγάλες παγκόσμιες εμπορικές συμφωνίες και τα συμφέροντα πίσω από αυτές, τον πόλεμο στη Συρία, σημαντικές αποκαλύψεις σε σχέση με τη λειτουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA)

O Ασάνζ είχε βρει άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού από το 2012, για να αποφύγει την έκδοσή του στη Σουηδία, όπου κατηγορείται για βιασμό, αλλά και τις ΗΠΑ, όπου του έχει ασκηθεί δίωξη για δημοσιοποίηση απόρρητων κυβερνητικών εγγράφων.

Σε δηλώσεις της έξω από το δικαστήριο όπου ο Ασάνζ δικάστηκε για παραβίαση της εγγύησής του το 2012 η Τζένιφερ Ρόμπινσον, μέλος της νομικής ομάδας του Τζούλιαν Ασάνζ, τόνισε:

“Οι σημερινές εξελίξεις δημιουργούν ένα επικίνδυνο προηγούμενο για όλους τους μιντιακούς οργανισμούς και τους δημοσιογράφους στην Ευρώπη αλλά και αλλού στον κόσμο. Αυτό το προηγούμενο σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε δημοσιογράφος μπορεί να εκδοθεί για να διωχθεί στις ΗΠΑ επειδή έχει δημοσιεύσει αληθινές πληροφορίες σχετικά με τις ΗΠΑ.

Μόλις μίλησα με τον κ. Ασάνζ μέσα από τα κρατητήρια της αστυνομίας. Θέλει να ευχαριστήσει όλους όσους τον υποστηρίζoυν.

Είπε:

“Σας το είχα πει””

Με αφορμή τη σύλληψη του ιδρυτή του, Τζούλιαν Ασάνζ, παρουσιάζουμε τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις που έκανε το Wikileaks:

Γκουαντάναμο

Περισσότερα από 100 απόρρητα έγγραφα του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας για τα όσα συμβαίνουν στο Γκουαντάναμο, στο Αμπού Γκράιμπ, αλλά και σε άλλες φυλακές-κολαστήρια, όπου κρατούνται ύποπτοι για τρομοκρατία, άρχισε να δημοσιεύει το 2007 το Wikileaks. Πολλά από τα έγγραφα που δημοσιοποιούνται «μπορούν να περιγραφούν μόνο ως πολιτικές ασυδοσίας», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ιστότοπου.

TPP

Ο πρώην υπάλληλος της NSA, Έντουαρντ Σνόουντεν, ανακοίνωσε στις 9 Οκτωβρίου 2015 μέσω Twitter πως ο ιστότοπος Wikileaks είναι έτοιμος να δημοσιεύσει λεπτομέρειες για το Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TPP).

Όπερ και εγένετο. Οι λεπτομέρειες της “σκοτεινής” συμφωνίας αναρτήθηκαν αναλυτικά στην επίσημη ιστοσελίδα του Wikileaks. Η συμφωνία είναι ανάμεσα στις ΗΠΑ με το Μεξικό, τη Σιγκαπούρη, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, το Μπρουνέι, τη Χιλή, τη Μαλαισία, το Νέα Ζηλανδία, το Περού, και το Βιετνάμ κι εκτιμάται ότι επηρεάζει το 40% της παγκόσμιας αγοράς. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2009 και γίνονται σε απόλυτη μυστικότητα ενώ ελάχιστα έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς στον τύπο από διάφορους ακτιβιστές.

Η TPP που ξεκίνησε ως ένα υποτιθέμενο αντίβαρο στην ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή της Κίνας στην παγκόσμια αγορά, έχει ως σκοπό να προωθήσει προϊόντα και υπηρεσίες εταιρειών που έχουν έδρα τις ΗΠΑ στις αγορές της ΝΑ Ασίας.

Επιπλέον το κεφάλαιο των πνευματικών δικαιωμάτων του TPP είναι ίσως το πιο αμφιλεγόμενο, λόγω των επιπτώσεων στις υπηρεσίες διαδικτύου, τα φάρμακα, τις εκδόσεις, τις πολιτικές ελευθερίες και τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε σχέση με την βιολογία.

Πόλεμος σε Ιράκ – Αφγανιστάν

Ο Ασάνζ κάλεσε το 2010 τις ΗΠΑ να εξετάσουν λεπτομερώς τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και να σταματήσουν “την επιθετική τους έρευνα” κατά του ιστότοπου. Στα 500.000 έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα γίνεται πλήρης καταγραφή του πολέμου (πρόκειται για την πιο λεπτομερή καταγραφή πόλεμου που έχει δημοσιευτεί ποτέ). Σε αυτά αναφέρεται κάθε επίθεση και θάνατος, ενώ αποκαλύπτονται 15.000 θάνατοι που είχαν κρατηθεί μυστικοί.

Trafigura

Η ευρωπαϊκή εταιρεία πετρελαίου Trafigura πέταξε παράνομα τοξικά απόβλητα στην Ακτή του Ελεφαντοστού και κατάφερε να κάνει το δικαστήριο να φιμώσει τα διεθνή μέσα. Το Wikileaks διέρρευσε το 2009 μια αναφορά του επιστήμονα Τζον Μίτον, στην οποία αναφέρονταν η επικινδυνότητα των τοξικών αποβλήτων, τόσο για τους ανθρώπους όσο και για το περιβάλλον, και στη συνέχεια έδωσε στη δημοσιότητα έγγραφα που αποκάλυπταν την προσπάθεια φίμωσης της υπόθεσης από τον πετρελαϊκό κολοσσό. Η Trafigura αναγκάστηκε με δικαστική απόφαση να καταβάλει το ποσό των 46 εκατ. δολαρίων στα θύματα της περιβαλλοντολογικής καταστροφής.

Δολοφονίες αμάχων

Ο Ασάνζ απασχόλησε τα διεθνή πρωτοσέλιδα το 2010 όταν το WikiLeaks δημοσιοποίησε ένα απόρρητο στρατιωτικό βίντεο των ΗΠΑ που έδειχνε μια επίθεση με ελικόπτερα Απάτσι που είχαν αποτέλεσμα τον θάνατο δώδεκα ανθρώπων στη Βαγδάτη, περιλαμβανομένων δύο μελών του προσωπικού του πρακτορείου ειδήσεων Reuters. Αυτό που σόκαρε τον κόσμο από τα έγγραφα που βγήκαν στη δημοσιότητα, ήταν τα σχόλια των στρατιωτών και η προθυμία τους να σκοτώσουν.

Cablegate

Στις 28 Νοεμβρίου του 2010, το WikiLeaks δίνει στη δημοσιότητα με τη βοήθεια πέντε μεγάλων διεθνών εφημερίδων (The New York Times, The Guardian, Der Spiegel, Le Monde, El Pais), περισσότερα από 250.000 απόρρητα έγγραφα που αποκαλύπτουν τα «ντεσού» της αμερικανικής διπλωματίας. Μετά το σκάνδαλο αυτό που έμεινε γνωστό ως “cablegate”, ο Τζούλιαν Ασάνζ έγινε ο υπ’αριθμόν ένα δημόσιος εχθρός στις ΗΠΑ.

Stratfor

Στις 27 Φεβρουαρίου 2012, το Wikileaks ξεκίνησε την δημοσίευση των Global Intelligence Files (διαρροή που αποτέλεσε την πρώτη συνεργασία του ιστότοπου με τους Anonymous). Πρόκειται για περισσότερα από 5 εκατομμύρια emails από την Stratfor, μια εταιρία που διαφημίζεται ως “εκδοτική” που εκδίδει ενημερωτικά newsletters αλλά ουσιαστικά αυτό που κάνει είναι να παρέχει εμπιστευτικές πληροφορίες σε μεγάλες εταιρείες και κυβερνητικές υπηρεσίες.

Τα emails από τους συντελεστές της Stratfor αποκαλύπτουν τόσο τον τρόπο λειτουργίας της, όσο και τις πρακτικές των στελεχών της προκειμένου να εκμαιεύσουν τις πληροφορίες που ήθελαν. Και ακόμα χειρότερα, εμπιστευτικές πληροφορίες για διάφορες οργανώσεις ακτιβιστών, πολιτικά και οικονομικά πρόσωπα, πολίτικες κρατών, αλλά και ανθρώπους σε διάφορες χώρες που πληρώνονται για να παρέχουν πληροφορίες σε αυτή την “εκδοτική” εταιρεία.

Συρία

Περίπου 2,3 εκατομμύρια emails δημοσιεύτηκαν για τη Συρία, συμπεριλαμβανομένων και του ηγέτη της Άσαντ, στα οποία αποκαλύπτονται πώς οι δυτικές εταιρείες επωφελήθηκαν από τον πόλεμο στη Συρία.

NSA

Η Wikileaks αποκάλυψε έγγραφα από την NSA ((Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας)), η οποία κατασκοπεύει τους παγκόσμιους ηγέτες, όπως η Άνγκελα Μέρκελ, ο Μπαν Κι Μουν, ο Μπερλουσκόνι και οι 3 τελευταίοι Γάλλοι πρόεδροι.

DNC Εmails

Πρόκειται για έγγραφα της Δημοκρατικής Εθνικής Επιτροπής που αποκαλύπτουν συνομωσία κατά του άλλοτε αντιπάλου της Χίλαρι Κλίντον Μπέρνι Σάντερς.

Ποιος είναι ο Τζούλιαν Ασάνζ

Ο Τζούλιαν Πολ Ασάνζ δημιούργησε το 2006 τη σελίδα Wikileaks.

Ενώ οι εφημερίδες τον περιγράφουν ως “διευθυντή” ή «ιδρυτή» του Wikileaks, ο ίδιος δεν αποκαλεί έτσι τον εαυτό του, αλλά λειτουργεί ως αρχισυντάκτης του, ενώ έχει δηλώσει ότι έχει την τελική απόφαση στη διαδικασία της εξέτασης των εγγράφων που υποβάλλονται στο site.

Όπως και όλοι οι άλλοι που εργάζονται για το site, είναι εθελοντής, άνευ πληρωμής.

To 2009 του απονεμήθηκε το βραβείο Τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας  ενώ έχει βραβευθεί και από το βρετανικό περιοδικό Εconomist με το βραβείο Index on Censorship το 2008.

Το 2010 σε ψηφοφορία του Βρετανικού περιοδικού New Statesman ψηφίστηκε στο νούμερο 23 ανάμεσα στα «50 πρόσωπα που επηρεάζουν περισσότερο τον Κόσμο το 2010».

Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το βραβείο Σαμ Ανταμς, από την Sam Adams Associates for Integrity in Intelligence, μια ομάδα πρώην αξιωματικών της CIA σχετικά με την ακεραιότητα και την ηθική στον τομέα της πληροφοριοδότησης.

Επίσης ψηφίστηκε από το περιοδικό Utne Reader (τεύχος Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου 2010) ως ένας από τους «25 Οραματιστές που Αλλάζουν τον Κόσμο σας» ενώ η γαλλική εφημερίδα Le Monde τον ανακήρυξε «άνδρα της χρονιάς» για το 2010.

Το 2010 υπήρξε ανάμεσα στους υποψήφιους για το πρόσωπο της χρονιάς του περιοδικού Time για το 2010. Στην διαδικτυακή ψηφοφορία του κοινού μάλιστα κατέλαβε την πρώτη θέση με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, τον Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν

Η επιλογή από το περιοδικού όμως ήταν ο ιδρυτής του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο οποίος στη ψηφοφορία είχε έρθει 10ος. Το αποτέλεσμα ενόχλησε πολύ τους αναγνώστες του περιοδικού που με μαζικά μηνύματα στην ιστοσελίδα του εξέφρασαν την αντίθεσή τους, ενώ ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Ρίτσαρντ Στένγκελ, αμυνόμενος για την απόφαση του περιοδικού, εξέφρασε την άποψη πως «σε λίγα χρόνια από σήμερα, ο ιδρυτής του WikiLeaks δεν θα είναι παρά μια υποσημείωση στην Ιστορία».

Συνολικά το WikiLeaks δηλώνει ότι έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα “περισσότερα από 10 εκατομμύρια έγγραφα”, που αφορούν στον τομέα της οικονομίας, της ψυχαγωγίας και της πολιτικής.

Πώς θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να μη μισούν λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο;

 Αγώνας της Κρήτης  

Μήπως η καταστροφή της Νοτρ Νταμ είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής λιτότητας;

Μετά τα δάκρυα πάντων για την καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων, την εντυπωσιακή ανταπόκριση των μαικήνων εκ Γαλλίας και αλλαχού (βοηθουσών και των σχετικών φοροαπαλλαγών) για να συμβάλλουν στην αποκατάστασή της, ύστερα από τα πλήθος ερωτήματα για το πώς ένα τόσο σημαντικό μνημείο δε διέθετε τα πιο προηγμένα συστήματα εντοπισμού και κατάσβεσης πυρκαγιάς, λίγοι είναι εκείνοι που σκέπτονται εάν η καταστροφή του παγκόσμιου τούτου μνημείου είναι το αποτέλεσμα μίας γενικότερης οικονομικής πολιτικής.

Μίας πολιτικής, που θεωρεί πως η κουλτούρα και τα μνημεία δεν αποτελούν την πρώτιστη προτεραιότητα των δαπανών και επενδύσεων, παρά το γεγονός ότι αφήνουν χρήματα στο κράτος (ή ανάλογα στους ιδιώτες διαχειριστές τους), χάρη στην υψηλή επισκεψιμότητά τους.

Χρόνια πριν, το Δεκέμβριο του 2017, ο ιταλικός Τύπος στο σύνολό του εξέφραζε με εκτεταμένα άρθρα του την έκπληξη για το γεγονός ότι η αγαπημένη των Γάλλων και των θαυμαστών της απ’ όλον τον κόσμο Νοτρ Νταμ κατέρρεε, αλλά το γαλλικό κράτος δεν διέθετε τα χρήματα για να την ανακαινίσει, ή να την αποκαταστήσει.

Η Repubblica, αλλά και μία σειρά άλλων μεγάλων εφημερίδων που μοιράζονταν τον ίδιο τίτλο, δημοσίευε ένα μεγάλο αφιέρωμα «Η Ντοτρ Νταμ γίνεται κομμάτια», ενώ η Giornale εξόν από τη σχετική είδηση αφιέρωνε κι ένα άρθρο γνώμης με τίτλο «Το όνειδος της Ευρώπης», για το γεγονός ότι η γαλλική κυβέρνηση έδινε μόνον 2 εκατ. ευρώ ετησίως για τη συντήρηση ενός τόσο σημαντικού μνημείου, το οποίο κάθε χρόνο επισκέπτονται τουλάχιστον 12 εκατ. επισκέπτες—πληρώνοντας μάλιστα και εισιτήριο. Και αναρωτιόνταν επίσης πως είναι δυνατόν το γαλλικό κράτος να μη βρίσκει –όπως τώρα-- πρόθυμους χορηγούς για να συμβάλλουν στη συλλογή χρημάτων για τις εργασίες ανακαίνισης.

Από το 2017, ο εκπρόσωπος Τύπου της Παναγίας των Παρισίων Αντρέ Φρινό προειδοποιούσε πως τα 2 εκατ. ευρώ δεν φθάνουν και για να αποκατασταθεί στο περασμένο του μεγαλείο ο ναός χρειάζονταν 150 εκατ. ευρώ, που ο αρχιεπίσκοπος Αντρέ Βαν-Τρουά είχε ξεκινήσει να αναζητεί μέσω crowdfounding, πρακτικής που είχε αποδειχθεί αποτελεσματική σε πολλούς άλλους γαλλικούς πολιτισμικούς θεσμούς, όπως π.χ. στο Λούβρο για την αγορά πινάκων, που ο προϋπολογισμός του δεν επέτρεπε.

Μάλιστα, μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη των αρθρογράφων, όταν το γαλλικό κράτος διεμήνυε πως μπορεί να συμβάλλει εκτάκτως μόλις με 40 εκατ. ευρώ, ενώ ο Μακρόν, εν μέσω μίας πολιτικής λιτότητας που όφειλε να ακολουθήσει προκειμένου να μην εξοκείλει πέραν του 3% το γαλλικό έλλειμμα, το μόνο που είχε να προτείνει ήταν η δημιουργία ενός ειδικού λαχείου, που μέσω των εσόδων του θα κατόρθωνε σιγά σιγά να συγκεντρώσει τα ποσά.

Ενώ παράλληλα θα βασιζόταν και στην «καλοσύνη των ξένων» θαυμαστών του μνημείου, όπως για παράδειγμα των Αμερικανών που δημιούργησαν τον σύλλογο «Φίλοι της Νοτρ Νταμ», με σκοπό την ευαισθητοποίηση ακόμη και των τουριστών που επρόκειτο να επισκεφθούν το μνημείο. Και αναρωτιούνταν από τότε πολλοί πως είναι δυνατόν, κράτη, αλλά και διάφοροι μαικήνες, που ξοδεύουν τόσα για τις προσωπικές τους συλλογές, ή για αμφίβολες επενδύσεις, να μην συμβάλλουν στη διάσωση ενός τέτοιου συμβολικού μνημείου.

Όπως σημειώνουν σήμερα και κάποιοι αρθρογράφοι (πχ ο Τζουζέπε Μασάλα στο Indifferenti), σήμερα ο «Μακρόν έχει τα χέρια δεμένα όσον αφορά την αποκατάσταση του καθεδρικού και ξεκινά μία εκστρατεία εθνικού εράνου, όπου οι πλούσιοι της Γαλλίας συμβάλλουν γενναία, με κίνητρο όπως υποθέτω τις μεγάλες φοροαπαλλαγές. Κοντολογίς σε μία τόσο μεγάλη δημοσιότητα με μηδαμινό, ή ακόμη και μηδενικό κόστος».

«Ιδού ποιο είναι το σχιζοφρενικό σύστημα στο οποίο ζούμε: τα κράτη παγιδευμένα στη λιτότητα αφήνουν στην τύχη της την πολιτιστική κληρονομιά τους και μετά έρχονται οι Τρανοί Πλούσιοι (που κατά κανόνα είναι οι μόνοι κερδισμένοι από την λιτότητα τούτη) συμμετέχουν σε εράνους (εντελώς φοροαπαλλασσόμενους) για να ανακατασκευάσουν αυτό που το κράτος δεν μπόρεσε να διαφυλάξει για να επιτρέψει σε εκείνους να πλουτίσουν τόσο ανερυθρίαστα», σημειώνει στηλιτευτικά ο Μασάλα.

Δάκρυα λοιπόν σήμερα πάνω από την Παναγία των Παρισίων, αντί για οργή για μία πολιτική που θεωρεί πως ο πολιτισμός είναι μόνον καλός όταν φέρει έσοδα, μέσω της κατανάλωσης της κουλτούρας και του τουρισμού, αλλά όχι πεδίο για κρατικές επενδύσεις προς όφελος της πολιτιστικής κληρονομιάς. Όπως σημειώνει και ο Πιερλουΐτζι Φαγκάν στο μπλογκ του «Συναίσθημα και λογική, σύμβολο και σημασία. Η λογική δομή που οδήγησε στην οικοδόμηση του ναού μένει η ίδια και σήμερα. Εκείνο που αλλάζει είναι το σημαίνον, και διαβάζοντας τα σημαίνοντα κατανοούμε καλύτερα τους καιρούς, τα συναισθήματά τους, τις λογικές τους, την ανάγκη τους για σύμβολα και την πυρπόλησή τους».

Γιώργης –Βύρων Δάβος

Με πληροφορίες από La Repubblica (03/12/2017), Il Giornale (11/03/2018), huffingtonpost.it, Indifferenti.it, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σε κάθε επόμενο βήμα, μαζί (με τους Αμερικανούς)

Του Δημήτρη  Μηλάκα

Την εποχή που η Βρετανία ήταν πράγματι μεγάλη και κοσμοκράτειρα, οι άσπονδοι φίλοι της είχαν εύστοχα παρατηρήσει ότι «αγκαλιάζει τους φίλους της τόσο σφικτά, ώστε πεθαίνουν από ασφυξία». Παρόμοιες εκδηλώσεις φροντίδας και εγγύτητας χρησιμοποιεί σήμερα η αμερικανική αυτοκρατορία, η οποία μας ξεκαθαρίζει – σε τόνους που δεν επιτρέπουν αντιρρήσεις, καθότι είμαστε πια «κολλητοί» και «στρατηγικοί εταίροι» – ότι «σε κάθε επόμενο βήμα (θα προχωρήσουμε) μαζί».

Αυτό το «σε κάθε βήμα, μαζί» είναι βασικό σλόγκαν της διαφημιστικής καμπάνιας που προωθεί η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα με στόχο, προφανώς, να ξεχάσουμε τα περασμένα, να καθίσουμε αναπαυτικά δεμένοι στο αμερικανικό άρμα και να φτάσουμε βήμα – βήμα εκεί όπου οδηγούν τα συμφέροντα της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Επειδή ο τρόπος με τον οποίο η Ουάσιγκτον διασφαλίζει τα συμφέροντά της είναι παγκοσμίως γνωστός και καθώς ο ελληνικός λαός θυμάται ακόμη το κόστος που έχει καταβάλει σε περιπτώσεις που στο παρελθόν το αμερικανικό ενδιαφέρον εκδηλώθηκε έντονα στην περιοχή μας, η αμερικανική πρεσβεία έχει αναλάβει, με την καμπάνια που εξελίσσεται, να μας καθησυχάσει και να μας πείσει ότι τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά και πως πια είμαστε πραγματικοί φίλοι.

Είναι φίλοι μας…

Η καμπάνια της αμερικανικής πρεσβείας με διαφημιστικά σποτ στις τηλεοράσεις και στα social media σημειώνει τα ευεργετήματα της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας σε κάθε τομέα, προβάλλοντας τις πορείες Ελλήνων οι οποίοι διαπρέπουν στον χώρο τους, αφού βεβαίως αξιοποίησαν τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που προσφέρει η αμερικανική μητρόπολη. Αυτό το αμερικανικό όνειρο της επιτυχίας σε ατομικό επίπεδο η καμπάνια της πρεσβείας επιχειρεί να το μεταφέρει και σε επίπεδο των διμερών ελληνοαμερικανικών σχέσεων, υπονοώντας ότι πολλά έχει η Ελλάδα να κερδίσει προσδεδεμένη στο αμερικανικό άρμα, έτσι όπως συμφώνησε να δεθεί η ελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ με τις συμφωνίες που υπέγραψε τα τελευταία χρόνια.

Οι Αμερικανοί προφανώς γνωρίζουν ότι, για να έχουν τα συμφωνηθέντα Τραμπ – Τσίπρα ισχύ μακράς πνοής, πέρα από τις υπογραφές απαιτείται όχι μόνο η συναίνεση, αλλά και μια βαθύτερη αλλαγή αντίληψης των πραγμάτων από την πλευρά του επιφυλακτικού για τις αμερικανικές προθέσεις ελληνικού λαού. Αυτός, άλλωστε, είναι ο στόχος της καμπάνιας, η οποία έρχεται να επικοινωνήσει κάποιες από τις βαθύτερες επιδιώξεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή μας. Αυτές οι βαθύτερες αμερικανικές επιδιώξεις στην περιοχή μας, και ειδικότερα στη χώρα μας, δεν είναι άγνωστες ούτε κρυφές. Οι ίδιοι οι Αμερικανοί τις έχουν δημοσιοποιήσει με έκθεση του αμερικανικού ΥΠΕΞ, όπου περιγράφονται λεπτομερώς.

Δεμένοι χειροπόδαρα

Η «Ολοκληρωμένη Έκθεση («Integrated Country Strategy») του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα» αποτελεί κείμενο (ολόκληρο μεταφρασμένο μπορεί κάποιος να το αναζητήσει στο imerodromos.gr) το οποίο εγκρίθηκε τον Αύγουστο του 2018. Στην εν λόγω έκθεση καταγράφεται χωρίς περιστροφές το πλαίσιο της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης έτσι όπως διαμορφώνεται μετά τις συμφωνίες που έχει υπογράψει και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση Τσίπρα.

Διαβάζοντας την έκθεση κατανοεί κάποιος και την ανάγκη της διαφημιστικής καμπάνιας που έχει αναλάβει η αμερικανική πρεσβεία προκειμένου να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις που δημιουργεί η συμφωνία για μετατροπή της χώρας σε πιόνι και για την επίτευξη των συμφερόντων των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή και για την προστασία της «αμερικανικής πατρίδας», όπως αναφέρει η έκθεση! Μεταξύ άλλων, στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ γίνεται λόγος:

● Για την «ενθάρρυνση της ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας για την προστασία της αμερικανικής πατρίδας και των συμφερόντων της».

● Για την Αθήνα «(που) είναι ένας αφοσιωμένος εταίρος στην προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων εντός και εκτός Ελλάδας…».

● Για τη μετατροπή ολόκληρης της χώρας (λιμάνια, drones, ελικόπτερα) σε ΝΑΤΟϊκή βάση, δεδομένου ότι «η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας και το υπουργείο Άμυνας πρόσφερε πρόσθετες εγκαταστάσεις, εκτός του Κόλπου της Σούδας…».

● Για τη δέσμευση της κυβέρνησης «να επενδύσει στην αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 και να συνεχίσει να στηρίζει και να φιλοξενεί ασκήσεις του ΝΑΤΟ, έχοντας δαπανήσει πάνω από 2 δισ. δολάρια από το 2015…».

● Για την πρόθεση της Ελλάδας «να γίνει περιφερειακό κέντρο για την επιχειρησιακή ικανότητα των ελικοπτέρων του ΝΑΤΟ».

● Για την υπαγόρευση από την αμερικανική πρεσβεία στην Ελλάδα «να υποστηρίξει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ», ώστε να περιορίσει την «κακοήθη επιρροή της Ρωσίας και την οικονομική εισβολή της Κίνας».

● Για την αποστολή της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα να «προτρέψει την Ελλάδα να εφαρμόσει τη συμφωνία για το θέμα της ονοματοδοσίας της Μακεδονίας».

Αναφορικά με τους στόχους της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα (η οποία όπως βλέπουμε και από την τρέχουσα διαφημιστική καμπάνια της τους εκπληρώνει) στην έκθεση διαβάζουμε ακόμη:

● «Να διαμορφωθεί σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, τις ΜΚΟ και τα ΜΜΕ μια νέα γενιά ηγετών φίλα προσκείμενη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αξίες που οι τελευταίες πρεσβεύουν»!

● «Τα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα της Αποστολής για την Ελλάδα (να) στοχεύουν στη νεολαία, τα κορίτσια και τη νέα γενιά ηγετών στο επιχειρείν και στην κοινωνία των πολιτών, αποσκοπώντας να προωθήσουν μια θετική ατζέντα».

Ο σφικτός – μέχρι ασφυξίας – εναγκαλισμός της Ουάσιγκτον, μέσα στον οποίο, απ’ ό,τι φαίνεται, νιώθουν ακόμη άνετα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα καθώς, όπως διαβάζουμε σε σχετικά ρεπορτάζ, έχουν ήδη αποφασιστεί:

● Περισσότερες και μεγαλύτερες επισκέψεις στα λιμάνια της Ελλάδας θα πραγματοποιούνται στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα από πλοία του αμερικανικού ναυτικού.

● Αξιοποίηση ελληνικών αεροδρομίων (Λάρισα, Ανδραβίδα κ.λπ.) για την παραμονή ή και τη μεταφορά άλλων συστημάτων, όπως για παράδειγμα ιπτάμενα τάνκερ.

Συμπέρασμα: Κάποιοι, ανάμεσά τους προφανώς και η ελληνική κυβέρνηση, αγνοούν ότι οι αυτοκρατορίες αγκαλιάζουν τους υποτελείς – φίλους τους τόσο σφικτά, ώστε σπανίως αποφεύγουν το μοιραίο… 

Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Διάβαζα στο πρωτοσέλιδο της «Εφ. Συν.» της Δευτέρας «Με λιγότερο ΔΝΤ για νέο ομόλογο», στο σχετικό ρεπορτάζ του Μάριου Χριστοδούλου ότι: «Ισχυρό προεκλογικό “χαρτί” θα αποτελέσει για την κυβέρνηση η κίνηση πρόωρης αποπληρωμής δανείων που έλαβε η χώρα, σε καιρό μνημονίων, από το ΔΝΤ…» με κατακλείδα της παραγράφου: «… όπου οι άλλοι απέτυχαν, ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε…» [τα δεύτερα αποσιωπητικά, του συντάκτη].

Αυτή περίπου είναι η εικόνα, με λέξεις, όπως την αποδίδει ο συνάδελφος. Αποσπώ ενδεικτικά: «ισχυρό προεκλογικό “χαρτί”», «όπου οι άλλοι απέτυχαν, ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε…». Πού, πώς και πόσο τα κατάφερε, αναφέρεται παρακάτω στο ρεπορτάζ λεπτομερώς. Ναι μεν η «κίνηση» συνεπάγεται για την Ελλάδα κάποιο όφελος, αλλά και να θέλει το ΔΝΤ και η κ. Λαγκάρντ, πρέπει να συμφωνήσουν και οι άλλοι πιστωτές, ιδίως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, δηλαδή οι εταίροι μας στην Ε.Ε., αλλά και το Γιούρογκρουπ, που και τα περισσότερα μας δάνεισαν· με πολύ χαμηλό επιτόκιο, ενώ το ΔΝΤ… τοκογλύφισε και λίγο τα δανεικά· άσε που πριν από την ελληνική χρεοκοπία -και μετά το φιάσκο του στην Αργεντινή- το μαγαζί είχε κεσάτια, και αν δεν άνοιγαν οι δουλειές με την Ελλάδα [και άλλους Ευρωπαίους πάσχοντες] το Ταμείο πήγαινε για… μνημόνιο· δεν τα λένε αυτά, αλλά τότε, το 2007-2008, γράφτηκαν και σχολιάστηκαν κατά κόρον!

«Προεκλογικό “χαρτί”» λοιπόν και «όπου οι άλλοι απέτυχαν», αλλά… εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς. Αν π.χ. το «χαρτί» δεν το έβλεπαν [στον ΣΥΡΙΖΑ] σαν προεκλογικό [εφάπαξ!], αλλά σαν πολιτικό [με διάρκεια…] και τους «άλλους» όχι ως αποτυχόντες, αλλά ως αστοχήσαντες, τότε ίσως η πολιτική στη χώρα μας άρχιζε να λογαριάζεται με άλλους όρους από τους συνήθεις… προεκλογικούς.