Για ποιους είναι παγίδα οι ηλεκτρονικές αποδείξεις

Η πρόθεση της κυβέρνησης να αυξήσει το ποσοστό των ζητούμενων ηλεκτρονικών αποδείξεων στο 30% του εισοδήματος για όλους ενδέχεται να αποτελέσει παγίδα για χιλιάδες φορολογουμένους και να ανεβάσει τον «λογαριασμό» που θα τους στείλει η εφορία σε υψηλότερα επίπεδα. Ζευγάρια με μεσαία εισοδήματα, χαμηλόμισθοι αλλά και όσοι πιάνονται στην παγίδα των τεκμηρίων εκτιμάται ότι θα δυσκολευτούν αρκετά το 2020 για να πιάσουν τον νέο στόχο των e-αποδείξεων που βάζει το υπουργείο Οικονομικών. Οσοι δεν τα καταφέρουν θα βρεθούν αντιμέτωποι με την επιβολή ποινής - έξτρα φόρου. Το πρόστιμο θα ανέρχεται στο 22% και θα επιβάλλεται στο ποσό των αποδείξεων που θα υπολείπεται του στόχου. Ο φόρος αυτός θα προστεθεί στον φόρο που θα προκύψει για τα εισοδήματα που θα δηλώσουν οι φορολογούμενοι στις φορολογικές δηλώσεις του 2021.

Προβληματισμό για τις κινήσεις της κυβέρνησης εκφράζει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) η οποία με επιστολή της στον υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα αναφέρει ότι «μια τέτοια πρωτοφανής ρύθμιση, η οποία δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ σε καμιά προεκλογική εξαγγελία της κυβέρνησης, είναι απαράδεκτη».

Με βάση τους ισχύοντες συντελεστές είναι σχετικά εύκολο για την πλειονότητα των φορολογουμένων να καλύψει το απαιτούμενο όριο δαπανών με πλαστικό χρήμα καθώς είναι μικρό αναλογικά με το ύψος του εισοδήματος, αλλά από το επόμενο έτος η συλλογή αποδείξεων για το 30% του ετήσιου εισοδήματος κρύβει παγίδες για πολλά νοικοκυριά. Το πέναλτι φόρου απειλεί κυρίως φορολογουμένους με μεσαία εισοδήματα.

Συγκεκριμένα, η συλλογή ηλεκτρονικών αποδείξεων για το 30% του εισοδήματός τους εκτιμάται ότι θα αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση για τους έχοντες μεσαία εισοδήματα και ειδικά για τα ζευγάρια που εργάζονται και οι δύο. Για παράδειγμα, εάν ο σύζυγος έχει ετήσιο εισόδημα 30.000 ευρώ, θα πρέπει να πραγματοποιήσει συναλλαγές ύψους 9.000 ευρώ από 4.000 ευρώ σήμερα, ενώ αν η σύζυγος έχει ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ, θα είναι υποχρεωμένη να εμφανίσει ηλεκτρονικές αποδείξεις 6.000 ευρώ, όταν φέτος απαιτείται μόνο 2.500 ευρώ. Με δεδομένο μάλιστα ότι πολλές βασικές δαπάνες ενός νοικοκυριού είναι κοινές για τα ζευγάρια όπως τα έξοδα για το σούπερ μάρκετ, το ηλεκτρικό ρεύμα, η ύδρευση, το σταθερό τηλέφωνο, η συνδρομητική τηλεόραση, τα κοινόχρηστα, το πετρέλαιο θέρμανσης, τα φροντιστήρια και άλλες δαπάνες για τα παιδιά, τότε πολλοί φορολογούμενοι θα δυσκολευτούν να εξασφαλίσουν το απαιτούμενο ποσό ηλεκτρονικών συναλλαγών για να αποφύγουν τον έξτρα φόρο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στις προθέσεις του οικονομικού επιτελείο είναι να τεθεί ανώτατο πλαφόν στις ζητούμενες e-αποδείξεις. Συγκεκριμένα, θα ζητούνται αποδείξεις μέσω ηλεκτρονικών συναλλαγών μέχρι 20.000 ευρώ. Και αυτό όμως το ποσό μπορεί να αποδειχθεί παγίδα για όσους έχουν υψηλά εισοδήματα. Το υπουργείο Οικονομικών, για παράδειγμα, υποχρεώνει κάποιον που έχει εισοδήματα 65.000 ευρώ να παρουσιάσει ηλεκτρονικά αποδείξεις ύψους 19.500 ευρώ. Τον υποχρεώνει δηλαδή να «ρίξει» στην κατανάλωση το προαναφερθέν ποσό ακόμα και αν δεν του είναι αναγκαίες όλες οι δαπάνες. Διαφορετικά θα υποστεί το πρόστιμο όπως και οι υπόλοιποι.

Από την πλευρά τους, οι ιδιοκτήτες ακινήτων, που καταβάλλουν σε φόρους πάνω από το 50% (σχεδόν 60%) των εισοδημάτων από ενοίκια, αντιδρούν σημειώνοντας ότι «η ανωτέρω υποχρέωση για μισθωτούς και συνταξιούχους προϋπήρχε, συνδυαζόμενη είτε με αφορολόγητο όριο είτε με χαμηλό φορολογικό συντελεστή, πράγμα το οποίο έχει καταργηθεί για τα μισθώματα. Συνεπώς, μια τέτοια ρύθμιση θα έπρεπε να συνδυαστεί με την καθιέρωση αφορολογήτου ορίου και στα εισοδήματα από μισθώματα, τουλάχιστον για όσους αυτά είναι το μοναδικό τους εισόδημα, αλλά και με ουσιαστική μειωτική παρέμβαση στην ισχύουσα ληστρική κλίμακα φορολογίας των μισθωμάτων, πράγμα που δεν φαίνεται να είναι στις προθέσεις» της κυβέρνησης. 

πηγή

Ομολογούν την κατάργηση του εφάπαξ.!

Γράφει ο Διονύσης Τεμπονέρας*

Ηταν Χριστούγεννα του 2015. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ λίγο μετά τον περίφημο συμβιβασμό του Αυγούστου του ίδιου έτους διαπραγματεύεται στο Hilton με τους θεσμούς τους όρους του τρίτου Μνημονίου (Ν. 4336/2015). Η είδηση σκάει σαν βόμβα... Οι δανειστές ζητούν λίγο πριν από τις αρχές του νέου έτους την κατάργηση της εφάπαξ παροχής!

Ακολουθούν σκληρές διαπραγματεύσεις και η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας επιτυγχάνει τη διατήρηση του θεσμού εν όψει της ψήφισης του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, που έμεινε μετά γνωστός ως νόμος Κατρούγκαλου (Ν. 4387/2016). Η εισφορά δε προκειμένου ο θεσμός του εφάπαξ να παραμείνει βιώσιμος καθορίζεται, στο πλαίσιο του νόμου, στο 4% του μισθού.

Από τότε πέρασαν σχεδόν 3,5 χρόνια, δημιουργήθηκε το ΕΤΕΑΕΠ, βγήκαμε τον Αύγουστο του 2018 από τα μνημόνια και το ασφαλιστικό σύστημα πήρε τον δρόμο του με τις γνωστές ανατροπές των τελευταίων ημερών.

Και ενώ η σύνταξη καθορίστηκε σε κύρια, επικουρική και εφάπαξ κατά τρόπο οριστικό, τους τελευταίους μήνες άρχισε, από τους κύκλους του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και συγκεκριμένα από τον υφυπουργό κ. Μηταράκη, να διαδίδεται ότι το εφάπαξ δεν έχει λόγο ύπαρξης (βλ. ανακοίνωση ΠΟΚΟΠΚ), ότι δεν είναι επαρκώς ανταποδοτικό και ότι θα πρέπει να επανεξεταστεί ο θεσμός ύστερα και από τις αποφάσεις του ΣτΕ (βλ. συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής στη Βουλή για τον ορισμό του διοικητή του ΕΤΕΑΕΠ).

Την περασμένη Δευτέρα παραδόθηκε στον υφυπουργό το τελικό πόρισμα της επιτροπής «σοφών» για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Και ενώ το κείμενο αναφέρεται σε επικουρική ασφάλιση και σύνταξη, ξαφνικά κάνει μια σαφή αναφορά στο εφάπαξ βοήθημα που πραγματικά εγείρει ερωτήματα.

Συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο 3.8.1 αναφέρεται ρητά σε σχέση με τη σχεδιαζόμενη προκαταβολή επικουρικής σύνταξης… «Δεδομένου ότι στο νέο σύστημα θα χορηγείται στον δικαιούχο μόνο επικουρική σύνταξη και όχι εφάπαξ παροχή, τότε ενδεχομένως να πρέπει να γίνουν ειδικές προβλέψεις για τη δυνατότητα λήψης προκαταβολής επί του σωρευμένου ποσού με τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος»!

Αυτή η... παραδοχή της αρμόδιας επιτροπής πραγματικά επιβεβαιώνει, αν μη τι άλλο, τη βούληση της κυβέρνησης να καταργήσει τον κλάδο του εφάπαξ.

Αυτό που κατάφερε να διασώσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε περιόδους αυστηρού δημοσιονομικού και πολιτικού ελέγχου, επανέρχεται και ανοίγει όχι με την πίεση των δανειστών, αλλά με πρωτοβουλία της απαλλαγμένης από τη μέγκενη των μνημονίων κυβέρνησης της Ν.Δ.

Λογικό είναι, λοιπόν, να προκύπτουν ερωτήματα προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων:

1. Θα συνεχίσουν να καταβάλλονται τα εφάπαξ στο επίπεδο που αναμένουν οι τωρινοί εργαζόμενοι και σύντομα υποψήφιοι συνταξιούχοι ή μήπως το ΕΤΕΑΕΠ θα σταματήσει να εισπράττει εισφορές υπέρ εφάπαξ;

2. Αφού μόλις πριν από 3,5 χρόνια (Ν. 4387/2016) θεσπίστηκε το κεφαλαιοποιητικό σύστημα για τις εισφορές που καταβάλλονται από 1.1.2015 και μετά, δημιουργώντας δημοσιονομική ισορροπία, με την παράλληλη λειτουργία μηχανισμού πρόληψης ελλειμμάτων, ποιος λόγος επιβάλλει την κατάργηση του βοηθήματος από τη στιγμή που επιβαρύνεται μόνο ο ασφαλισμένος και άρα δεν συνεπάγεται μη μισθολογικό κόστος;

3. Από ποιον συλλογικό φορέα εκπροσώπησης των εργαζομένων τέθηκε το συγκεκριμένο ζήτημα και η συγκεκριμένη απαίτηση, αφού οι εργοδοτικές ενώσεις δεν νομιμοποιούνται να έχουν λόγο στο ζήτημα;

4. Υπάρχει αναλογιστική μελέτη που εξασφαλίζει την καταβολή των εφάπαξ βοηθημάτων για τα ώριμα δικαιώματα των προσεχών ετών;

5. Υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο είσπραξης των εισφορών υπέρ εφάπαξ με στοιχεία προαιρετικότητας ανάλογο με αυτό που προβλέπεται για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής σύνταξης; Δηλαδή, θα έχουμε ιδιωτικές εταιρείες που θα διαχειρίζονται τις αποταμιεύσεις των ασφαλισμένων και για τον κλάδο πρόνοιας;

Ο νομοθέτης έκρινε εδώ και πολλές δεκαετίες ότι πέρα από τις περιοδικές παροχές (συντάξεις) είναι σκόπιμη η διά νόμου επιβολή της συμπληρωματικής και υποχρεωτικής εισφοράς ώστε να υπάρξει ένα σημαντικό εφάπαξ βοήθημα, που θα ενισχύσει τους υποψήφιους συνταξιούχους όταν αποχωρήσουν από την εργασία τους.

Πρόκειται για έκφραση του κράτους πρόνοιας με σκοπό να σωρεύεται ένα κεφάλαιο αποτελούμενο από εισφορές μόνο του ασφαλισμένου, που είναι απαραίτητο στους απόμαχους της εργασίας προκειμένου να καλύψουν έκτακτες και απρόβλεπτες ανάγκες συνδεόμενες με το γήρας, την αναπηρία ή τον θάνατο.

Με ποιο δικαίωμα η επιτροπή θεώρησε δεδομένη μια τέτοια παραδοχή; Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων οφείλει εξηγήσεις...

* Δικηγόρος-εργατολόγος, υποψήφιος δρ Νομικής Σχολής Αθηνών  

Το δίκιο του Τύπου...και το δίκιο της εισαγγελέως..!

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Καρελιάςγράφει στο fb για το εξώδικο της επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκης στον διευθυντή της «Καθημερινής» Αλέξη Παπαχελά και στην δημοσιογράφο της εφημερίδας Ιωάννα Μάνδρου:

Oι εφημερίδες, τα ΜΜΕ γενικότερα, πρέπει να αποκαλύπτουν απόρρητα έγγραφα, όταν αφορούν υποθέσεις μείζονος σημασίας. Ακόμα κι αν η αποκάλυψη είναι παράνομη πράξη. Αυτή είναι μια πάγια δημοσιογραφική αρχή. Καλά έκανε, λοιπόν, η "Καθημερινή" και αποκάλυψε το έγγραφο της Τουλουπάκη και κακώς η εισαγγελέας την απειλεί με δίωξη, αν δεν κατονομάσει τον πληροφοριοδότη. Αυτό για το δίκιο του Τύπου. Ομως, σε όλα τα άλλα έχει δίκιο η εισαγγελέας. Το έγγραφο αυτό παρουσιάστηκε ως, δήθεν, ανατροπή στην υπόθεση. Το πιο εξωφρενικό είναι ο ισχυρισμός ότι, αν ένας μάρτυρας έχει καταθέσει στις αρχές άλλης χώρας, δεν μπορεί να καταθέσει στην Ελλάδα! Δηλαδή, αν ένας μάρτυρας έχει πει στο FBI ότι γνωρίζει πως έχουν χρηματιστεί πολιτικοί και γιατροί στην Ελλάδα, οι Ελληνες εισαγγελείς...δεν μπορούν να τον καλέσουν να τα πει και ενώπιόν τους, διασφαλίζοντας την ανωνυμία του. Και αυτό το υποστηρίζουν πολιτικοί και νομικοί στην Ελλάδα χωρίς να κοκκινίζουν. Οι Αμερικανοί, δηλαδή, να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πιάσουν τα λαδώματα της Novartis και κάποιοι στην Ελλάδα να δίνουν λυσσώδη μάχη για να μη ληφθούν υπόψη στην Ελλάδα όσα είπαν οι μάρτυρες που μίλησαν πρώτα στην Αμερική. Φοβερά πράγματα.

Ιδού και το εξώδικο Τουλουπάκη. Όποιος το διαβάσει ολόκληρο θα καταλάβει πώς το άσπρο γίνεται μαύρο.

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΔΗΛΩΣΗ

Της Ελένης Τουλουπάκη του Χαραλάμπους, Αντιεισαγγελέως Εφετών Αθηνών, Εισαγγελέως Διαφθοράς, κατοίκου Αθηνών

ΚΑΤΑ

1. Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ, Διευθυντή της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», κατοίκου Ν. Φαλήρου Αττικής, οδός Εθν. Μακαρίου & Δ. Φαληρέως 2, (Τ.Κ.: 185 47)

2. Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΜΑΝΔΡΟΥ, δημοσιογράφου και αρθρογράφου στην ανωτέρω εφημερίδα, κατοίκου ως άνω ομοίως.

Αθήνα, 4.11.2019

Με μέγιστη αγανάκτηση και ιδιαίτερη ανησυχία, έλαβα γνώση του από 2.11.2019 άρθρου της δεύτερης εξ υμών, το οποίο δημοσιεύτηκε στο Σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», με υπερ-τίτλο «Νέα τροπή στην υπόθεση Novartis», καθώς και υπό-τίτλο «Η «Κ» παρουσιάζει το εμπιστευτικό έγγραφο της Εισαγγελέως Διαφθοράς», αλλά και παρακείμενη στήλη «Το αίτημα Ζαχαρή». Το περιεχόμενο του εν λόγω άρθρου είναι απολύτως ανακριβές και παραπλανητικό, καθόλα ανεπέρειστο, πρόχειρο και συκοφαντικό, ενώ αποκλειστικός και μόνος σκοπός του είναι η παραπληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός του κοινού, η συσκότιση των ερευνών και η θέση προσκομμάτων στο έργο της Εισαγγελίας Διαφθοράς, με ταυτόχρονη επιδίωξη την τρώση της τιμής και της υπόληψής μου ως Δικαστικής λειτουργού, όπως και του φρονήματος και του σθένους των Εισαγγελέων, που διενεργούμε τις έρευνες.

Επί του ανωτέρω συκοφαντικού δημοσιεύματος, το οποίο δεν δύναμαι με ασφάλεια να γνωρίζω το βαθμό αναδημοσίευσης και ανάρτησής του σε πλήθος άλλων ιστοσελίδων, επάγομαι τα κάτωθι. Ειδικότερα:

I. Ήδη από την εισαγωγή του αναφερόμενου άρθρου, «Αποκαλυπτικό έγγραφο, που φέρει τον χαρακτήρα «εμπιστευτικόν», αλλάζει τα δεδομένα στις έρευνες Βουλής και Δικαιοσύνης για την υπόθεση της Novartis …», η ίδια η Συντάκτης του και δεύτερη εξ υμών ομολογεί την τέλεση αξιόποινης πράξης είτε της ίδιας (άρθρ. 370 ΠΚ, «Παραβίαση απορρήτου εγγράφων») είτε εκείνων των προσώπων, τα οποία της εγχείρισαν ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ έγγραφο της δικογραφίας (άρθρ. 251 ή 252 ΠΚ, «Παραβίαση δικαστικού απορρήτου» ή «Παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου» αντίστοιχα), που έχει σχηματιστεί στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου στα πλαίσια προκαταρκτικής εξέτασης σχετικά με την Υπόθεση Novartis, κατά παράβαση της μυστικότητας της προδικασίας, όπως αυτή ορίζεται στα άρθρ. 241 σε συνδ. με 243 ΚΠΔ, με τα οποία επιβάλλεται κατά νόμο η μη δημοσιοποίηση των στοιχείων της προκαταρκτικής εξέτασης. Ως εκ τούτου, καλείται η δεύτερη εξ υμών να αποκαλύψει ποια είναι η πηγή της «πληροφόρησης» της, ήτοι η παράνομη διαρροή εγγράφου της δικογραφίας, καθότι κάτι τέτοιο συνιστά αξιόποινη πράξη. Ούτως ειπείν, ποιος σας εγχείρισε παρανόμως το αναφερόμενο ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ έγγραφο κατά παράβαση της μυστικότητας της προδικασίας; Μήπως ο Αντί-Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κ. Σοφουλάκης; Τη σφραγίδα του οποίου αφήσατε σκοπίμως σε εμφανές σημείο, ώστε να ντύσετε με μανδύα αξιοπιστίας το περιεχόμενο του άρθρου σας, δίνοντας παράλληλα στοιχεία για την πηγή της διαρροής, ήτοι την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου; Άλλωστε, η ίδια αναφέρεστε σε άλλο σημείο του άρθρου σας σε «δικαστικές πηγές με γνώση των θεμάτων»!!! Μήπως κάποιος γραμματέας της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου; Ή εσείς η ίδια παραβιάσατε τον νόμο και το απόρρητο του εγγράφου υπεξαιρώντας το, όταν οι κάτοχοι του εγγράφου δεν κοιτούσαν;

II. Πέραν, όμως, της αναφερόμενης ως άνω παρανομίας της δεύτερης εξ υμών για την οποία επιφυλασσόμαστε, το λοιπό περιεχόμενο του άρθρου βρίθει ανακριβειών, επιτρέποντας μας να συμπεράνουμε ότι εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα της «πληροφόρησης» του κοινού, όπως οφείλει να κάνει η ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Πλέον συγκεκριμένα, ουδόλως προκύπτει από το αναφερόμενο έγγραφό μου, το υποστηριζόμενο ότι οι «προστατευόμενοι μάρτυρες, με τις κωδικές ονομασίες «Μάξιμος Σαράφης» και «Αικατερίνη Κελέση» είναι τα ίδια πρόσωπα με τους μάρτυρες που εξετάστηκαν στις ΗΠΑ». Οι έρευνες που διενεργούνται από τις αμερικανικές αρχές σχετικά με την εταιρεία Novartis και τις πρακτικές της, είναι ανεξάρτητες από αυτές των ελληνικών αρχών. Η υπηρεσία μας δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ταυτότητα των μαρτύρων που εξετάζονται στις ΗΠΑ (διότι ουδέποτε μέχρι σήμερα μας έχει επιβεβαιωθεί με επίσημο ή ανεπίσημο τρόπο από τις αμερικανικές αρχές ή από τους ίδιους τους μάρτυρες, η ταυτότητα τους και το καθεστώς υπό το οποίο αυτοί καταθέτουν), πολλώ δε μάλλον, δεν γνωρίζει αν οι προστατευόμενοι στις ΗΠΑ μάρτυρες προσδοκούν από την ευδοκίμηση της έρευνας των αμερικανικών αρχών χρηματικό ή άλλο όφελος, καθόσον ακόμα κι αν ταυτίζεται κάποιος μάρτυρας δεν μπορεί να διαπιστωθεί αν ταυτίζεται με το αντικείμενο της έρευνας. Σε κάθε περίπτωση τα ανωτέρω, ουδόλως αναιρούν το περιεχόμενο του με αριθμ. πρωτ. 3700/8-10-2019 εγγράφου μου, στο οποίο αναφέρεται ότι η Υπηρεσία μας ταυτοποίησε τον ένα εκ των δύο μαρτύρων. Είναι δε κρίσιμο το γεγονός ότι η υπηρεσία μας απευθύνθηκε με δύο αιτήματα δικαστικής συνδρομής στις αμερικανικές αρχές και ζήτησε να μας αποσταλούν στοιχεία από την έρευνά τους (τυχόν καταθέσεις ή όποια άλλα στοιχεία των μαρτύρων τους) που κατά την κρίση τους ενδεχομένως να ενδιέφεραν τις ελληνικές αρχές και ουδέποτε λάβαμε σχετική απάντηση. Ως εκ τούτου, δεν προκύπτει ταύτιση των ερευνών που διεξάγονται στις δύο χώρες και ειδικότερα ταύτιση των διερευνώμενων προσώπων, αδικημάτων καθώς και του χρόνου και τόπου τέλεσης αυτών. Ωστόσο από τα επικαλούμενα στο υπ’ αριθμ. πρωτ. 3700/8-10- 2019 έγγραφό μου προς την Εισαγγελία του ΑΠ προκύπτει ότι από έγγραφα των αμερικανικών αρχών καθίστατο αναγκαία η εξέταση των συγκεκριμένων μαρτύρων και τίποτα περισσότερο. Τα επικαλούμενα στο δημοσίευμα, ότι ήταν γνωστό στην υπηρεσία μας ότι οι εξεταζόμενοι μάρτυρες ήταν και υπό καθεστώς προστασίας στις ΗΠΑ, καθώς και το ότι προσδοκούσαν όφελος από την έκβαση των ερευνών των ελληνικών αρχών, το οποίο όμως θα αποκόμιζαν από τις ΗΠΑ είναι το λιγότερο αυθαίρετο, ενώ το υποστηριζόμενο ότι «Αυτά αναφέρει η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη για τη δεύτερη μάρτυρα, αποκαλύπτοντας πως και αυτή είχε «πάρε-δώσε» με τις αμερικανικές αρχές» είναι πέραν από αυθαίρετο και απολύτως συκοφαντικό και δυσφημιστικό.

III. Σε κάθε δε περίπτωση, το επιχειρούμενο με το εν λόγω άρθρο, δηλαδή να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων είναι άκυρες ως μη νόμιμες, πέραν του προφανούς σκοπού τον οποίο εξυπηρετεί, είναι και απολύτως εσφαλμένο. Ειδικότερα, πουθενά στο νόμο δεν προκύπτει υποχρέωση του Έλληνα εισαγγελέα να γνωρίζει αν ο μάρτυρας θα αποκομίσει από τη μαρτυρική του κατάθεσή του οποιοδήποτε όφελος στο εξωτερικό (πράγμα πρακτικώς αδύνατο), αλλά ούτε καν υποχρέωσή του να γνωρίζει το νομοθετικό πλαίσιο περί προστασίας μαρτύρων και δη δημοσίου συμφέροντος σε άλλη έννομη τάξη. Σε κάθε περίπτωση δια των δικαστικών συνδρομών, που αναφέρθηκαν, ζητήθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων, ενώ βεβαίως προ της απόδοσης στους μάρτυρες της ιδιότητας του «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος» οι σχετικές προϋποθέσεις ελέγχθηκαν και εγκρίθηκαν από τον αρμόδιο εισαγγελέα, επόπτη μας κ. Παπαγεωργίου, ενώ διατηρήθηκε σε ισχύ και από τον κ. Αγγελή και από τον νυν επόπτη κ. Μπρακουμάτσο έως τούδε χωρίς να τεθεί ζήτημα άρσης της σχετικής προστασίας. Σημειώνεται, ότι η ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος δόθηκε στους προστατευόμενους μάρτυρες την 9-2-2018 με το με αρ. Πρωτ. ΕΠ 140 έγγραφο, ήτοι μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή, γεγονός που σημαίνει ότι κατά το χρόνο που κατέθεταν δεν υφίστατο ούτε και το φερόμενο αυτό ως νομικό κώλυμα. Πέραν τούτων, ακόμη κι αν ίσχυε το υποστηριζόμενο ότι «δεν μπορεί ένας μάρτυρας να μπει σε καθεστώς προστασίας όταν έχει εμπλοκή ο ίδιος στην υπόθεση και όταν έχει εξεταστεί προσδοκώντας, όπως συνέβη εδώ, χρηματικά οφέλη», το οποίο είναι το βασικό επιχείρημα των εμπλεκόμενων στην υπόθεση Novartis, με ότι συνεπάγεται αυτό για τους σκοπούς που εξυπηρετεί το στοχευμένο άρθρο, σε κάθε περίπτωση δεν «κλονίζεται η νομιμότητα των καταθέσεων», όπως υποστηρίζει η δεύτερη εξ υμών, αλλά μόνο το καθεστώς του προστατευόμενου μάρτυρα. Με λίγα λόγια, οι καταθέσεις και το περιεχόμενο τους παραμένουν έγκυρα, αλλά θα αρθεί το καθεστώς ανωνυμίας και προστασίας των μαρτύρων, που ίσως είναι και ο επιδιωκόμενος σκοπός;;; Ωστόσο, ο Έλληνας νομοθέτης θέτει ως προϋπόθεση τη μη επιδίωξη οφέλους στο πλαίσιο της μαρτυρίας εντός της ελληνικής έννομης τάξης και για την έρευνα που διεξάγουν οι ελληνικές αρχές, πράγμα το οποίο δεν προέκυψε σε κάποια φάση της έρευνάς μας, ήτοι οιοδήποτε όφελος για τους προστατευόμενους μάρτυρες στη χώρα μας αλλά ούτε και αλλού. Προσδιορισμός δε, σημαίνει όχι η απλή νομοθετική πρόβλεψη τέτοιας δυνατότητας σε άλλη χώρα, αλλά η ύπαρξη συγκεκριμένης συμφωνίας με προσδιορισμό των προσώπων που την έκαναν, του τόπου και χρόνου που έλαβε χώρα αλλά και του ανταλλάγματος που συμφωνήθηκε. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί η Σύσταση του ΟΟΣΑ με τίτλο «Πρόγραμμα Ελλάδας-ΟΟΣΑ: Τεχνική Υποστήριξη για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς στην Ελλάδα Προστασία των πληροφοριοδοτών δημοσίου συμφέροντος στον ιδιωτικό τομέα: Ανάπτυξη του νομικού πλαισίου», όπου (σελ.23 επ.) αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι: «αν ένα πρόσωπο, βάσει των πληροφοριών που του διατίθενται, ευλόγως θεωρεί ότι οι πληροφορίες που κατέχει υποδεικνύουν μια επιλήψιμη συμπεριφορά, σύμφωνα με την κρίση του μέσου πολίτη, τότε στο πρόσωπο αυτό πρέπει να παρασχεθεί προστασία. Συνεπώς, στις εν λόγω νομοθεσίες, τα στοιχεία της «καλής πίστης» και της «εύλογης αιτίας» είναι ταυτόσημα και σχετίζονται όχι με το προσωπικό κίνητρο του προσώπου που προβαίνει στην αποκάλυψη, αλλά με την πεποίθηση του προσώπου όσον αφορά τη σημασία των πληροφοριών σχετικά με τις φερόμενες επιλήψιμες συμπεριφορές. Στο παραπάνω πλαίσιο είναι αδιάφορο αν το πρόσωπο που προβαίνει στην αποκάλυψη λειτουργεί βάσει πρωτίστως χρηστών κινήτρων όταν αποκαλύπτει την επιλήψιμη συμπεριφορά η βάση άλλων, ενδεχομένως χρηματικών κινήτρων. Αρκεί να είναι πεπεισμένο ότι οι πληροφορίες που παρέχει καταδεικνύουν επιλήψιμη συμπεριφορά». Από το έγγραφο αυτό δεν καταλείπεται πλέον καμία αμφιβολία για τη χρηστή δικονομική μεταχείριση και τις ενέργειες μου, αναφορικά με τους προστατευόμενους μάρτυρες παρά τα περί του αντιθέτου αναφερόμενα στο άρθρο της δεύτερη εξ υμών.

IIII. Περαιτέρω, απολύτως αναληθώς αναφέρεται ότι «.. στο έγγραφο Τουλουπάκη στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου με παραλήπτη τον αντεισαγγελέα του ανωτάτου δικαστηρίου Λάμπρο Σοφουλάκη, όταν της ζητήθηκαν εξηγήσεις σχετικά με το πώς οργανώθηκε το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων …». Η πραγματικότητα απέχει πόρρω από το αναφερόμενο, διότι ουδέποτε μέχρι σήμερα έχω κληθεί να παράσχω εξηγήσεις στο πλαίσιο της διενεργούμενης προκαταρκτικής εξέτασης από τους κκ. Αντι-εισαγγελείς του Αρείου Πάγου, Ε. Ζαχαρή και Λ. Σοφουλάκη. Αντιθέτως, με το αριθμ. Πρωτ. 3643 από 30.9.2019 έγγραφό μας, ενημερώναμε τους ανωτέρω Εισαγγελικούς λειτουργούς με την παράκληση διαβίβασης του εν λόγω εγγράφου μας στη Βουλή των Ελλήνων ότι «Στην υπηρεσία μας τηρούνται και άκρως απόρρητα έγγραφα ξένων αρχών, αλλά και στοιχεία εκ της κεντρικής δικογραφίας της NOVARTIS, εκ των οποίων προκύπτει με σαφήνεια ο λόγος της κλήτευσης συγκεκριμένων δύο εναπομείναντων μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος αλλά και ότι γνωρίζουν κρίσιμα γεγονότα για την υπόθεση, με αποτέλεσμα να καταρρέει κάθε θεωρία περί «στημένων μαρτύρων» και «σκευωρίας». Τα έγγραφα αυτά δεν δυνάμεθα μέχρι τώρα να αποστείλουμε στη Βουλή με τη δικογραφία καθόσον τούτου θα συνεπαγόταν είτε την άμεση είτε την έμμεση αποκάλυψη της ταυτότητας των μαρτύρων […] Για το λόγο αυτό σας ενημερώνουμε ότι σε περίπτωση που μας ζητηθεί μπορούμε να θέσουμε υπόψη Σας τα ανωτέρω έγγραφα προκειμένου να σχηματίσετε ιδία άποψη επί του θέματος». Εις απάντηση του με αριθμ. Πρωτ. ΕΠ-Δ 205/07.10.2019 εγγράφου του κ.κ. Αντιεισαγγελέων του Αρείου Πάγου αποστείλαμε το αναφερόμενο έγγραφο μας, όπως προκύπτει κι από το σώμα του εγγράφου, που παρανόμως δημοσιοποίησε η δεύτερη εξ υμών κι όχι κατόπιν οποιασδήποτε κλήτευσής μου προς παροχή εξηγήσεων.

V. Τέλος, απολύτως ανακριβές είναι και το αναφερόμενο ότι «Αίσθηση προκαλεί ότι η εισαγγελέας Διαφθοράς επικαλείται το απόρρητο που ζητούν οι Αμερικανοί για ό,τι έχουν στείλει και έναντι της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ενώ στη Βουλή είχαν σταλεί έγγραφα του FBΙ από τους εισαγγελείς Διαφθοράς, όταν είχαν διαβιβάσει τον φάκελο για τους δέκα πολιτικούς». Κι αυτό διότι στην κατοχή της Υπηρεσίας μας υπάρχουν περισσότερα έγγραφα των αμερικανικών αρχών διαβαθμισμένα σε εκείνα τα οποία δύνανται να χρησιμοποιηθούν και σε εκείνα τα οποία κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, γιατί θα έθετε σε κίνδυνο τις διενεργούμενες έρευνες στις ΗΠΑ, κατά τις υποδείξεις του ίδιου του FBI. Επομένως, στη Βουλή διαβιβάστηκαν εκείνα τα έγγραφα των οποίων ήταν δυνατόν να γίνει χρήση, ενώ τα απολύτως απόρρητα φυλάσσονται στην υπηρεσία μας και είναι δυνατή μόνο η επισκόπησή τους, γεγονός το οποίο αναφέρω στο σχετικό έγγραφό μου προς τους κ.κ. Αντιεισαγγελείς του Αρείου Πάγου. Ωστόσο, η εργαλειοποιημένη δημοσιογραφία δεν υπολογίζει ούτε δικαστικές έρευνες, ελληνικές ή ξένες, με κίνδυνο από την εσφαλμένη τροπή που έχει λάβει η Υπόθεση από πολιτικούς και δημοσιογραφικούς χειρισμούς να ελλοχεύει ο κίνδυνος ακόμη και διπλωματικού επεισοδίου και πλήγμα στις διεθνείς σχέσεις της χώρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλωστε, ο βασικός στόχος της δημοσιογραφίας, σύμφωνα με τον B. Rosenstiel και τον B. Kovach, είναι να προσφέρει στους πολίτες την πληροφόρηση που χρειάζονται για να είναι ελεύθεροι και αυτοδιοικούμενοι. Η πρώτη υποχρέωση επομένως του δημοσιογράφου, όσες γενιές και αν περάσουν, είναι η επιβεβαίωση της πληροφορίας. Αντίθετα, ουδέποτε υπήρξε προηγούμενη επικοινωνία ή επιδίωξη τέτοιας επικοινωνίας από την εφημερίδα σας ή τη δεύτερη εξ υμών, πριν από τη σχετική δημοσίευση, προκειμένου να αναζητηθούν σχετικές διευκρινίσεις επί του θέματος αυτού.

VI. Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με μια ρήση του  Νταν Ράδερ, παρουσιαστή και διευθυντή του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του αμερικανικού δικτύου CBS, για τον οποίο έχει κάνει στο παρελθόν σχετικά ρεπορτάζ και η εφημερίδα σας. Αναφέρει, λοιπόν, τον Αύγουστο του 2015 ότι «Δεν υφίσταται συνταγματική δημοκρατία βασισμένη στις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας χωρίς την αλήθεια στα δελτία ειδήσεων, γιατί η ενημέρωση των πολιτών είναι επιτακτική ανάγκη. Η ελευθερία και η δημοσιογραφία χάνονται όταν χάνεται η δημοσιογραφία».

Ενόψει των ανωτέρω, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΕΝΤΟΝΩΣ για τα όσα ανακριβή και συκοφαντικά σε βάρος μου δημοσιεύτηκαν στο από 2.11.2019  άρθρο της δεύτερης εξ υμών, το οποίο δημοσιεύτηκε στο Σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», της οποίας ο α’ εξ υμών τυγχάνει Διευθυντής, και ΣΑΣ ΚΑΛΩ με την παρούσα, όπως προβείτε:

α) η δεύτερη εξ υμών

i) στην αποκάλυψη της πηγής «πληροφόρησης» σας, ήτοι της παράνομης διαρροής εγγράφου της δικογραφίας, καθότι κάτι τέτοιο συνιστά αξιόποινη πράξη

ii) δημοσίως σε επανορθωτικό δημοσίευμα στην εν λόγω εφημερίδα με νεότερο άρθρο σας, ή σε δημόσια δήλωση σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων καναλιού πανελλαδικής εμβέλειας, ανακαλώντας το περιεχόμενο των κάτωθι φράσεων προς αποκατάσταση της αλήθειας και της πληγείσας τιμής και υπόληψής μου, σύμφωνα με το περιεχόμενο της παρούσης:

«… καθώς από αυτό προκύπτει σαφώς, ότι οι δύο από τους τρεις προστατευόμενους μάρτυρες που ενοχοποίησαν με τις καταθέσεις τους τους δέκα πολιτικούς, είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα με τους μάρτυρες που προτάθηκαν από δικηγορικό γραφείο για κατάθεση στις ΗΠΑ, προσδοκώντας οικονομικά οφέλη σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία …»

«Από το εμπιστευτικό έγγραφο, που φέρει στη δημοσιότητα η «Καθημερινή», προκύπτει ότι δύο από τους τρεις προστατευόμενους μάρτυρες, με τις κωδικές ονομασίες «Μάξιμος Σαράφης» και «Αικατερίνη Κελέση» είναι τα ίδια πρόσωπα με τους μάρτυρες που εξετάστηκαν στις ΗΠΑ, προσδοκώντας οικονομικές απολαβές»

«Όπως τόνιζαν στην «Καθημερινή» δικαστικές πηγές με γνώση των θεμάτων, δεν μπορεί ένας μάρτυρας να μπει σε καθεστώς προστασίας όταν έχει εμπλοκή ο ίδιος στην υπόθεση και όταν έχει εξεταστεί προσδοκώντας, όπως συνέβη εδώ, χρηματικά οφέλη»

«Ο κλονισμός της νομιμότητας των καταθέσεων των δύο από τους τρεις μάρτυρες…» «με παραλήπτη τον αντεισαγγελέα του ανωτάτου δικαστηρίου Λάμπρο Σοφουλάκη, όταν της ζητήθηκαν εξηγήσεις σχετικά με το πώς οργανώθηκε το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων …»

«Αυτά αναφέρει η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη για τη δεύτερη μάρτυρα, αποκαλύπτοντας πως και αυτή είχε «πάρε-δώσε» με τις αμερικανικές αρχές»

«Αίσθηση προκαλεί ότι η εισαγγελέας Διαφθοράς επικαλείται το απόρρητο που ζητούν οι Αμερικανοί για ό,τι έχουν στείλει και έναντι της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, ενώ στη Βουλή είχαν σταλεί έγγραφα του FBΙ από τους εισαγγελείς Διαφθοράς, όταν είχαν διαβιβάσει τον φάκελο για τους δέκα πολιτικούς». 

​​​​​​

β) ο α’ εξ υμών, σε δημόσια δήλωση περί του, αν η εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» υιοθετεί το περιεχόμενο του εν λόγω άρθρου,

Άλλως, σε περίπτωση, που παρέλθει άπρακτη η κατά νόμο προθεσμία, ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ρητά ότι επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου εναντίον σας.

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής καλείται να επιδώσει νόμιμα την παρούσα προς εκείνους στους οποίους απευθύνεται, για να λάβουν γνώση της και για κάθε νόμιμη συνέπεια, αντιγράφοντάς την ολόκληρη στην έκθεση επίδοσης που θα συντάξει.

Αθήνα, 4.11.2019

Η εξωδίκως δηλούσα

Δια πληρεξουσίου Δικηγόρου

Εξώδικο Τουλουπάκη κατά Καθημερινής: Παράνομη η δημοσιοποίηση του εγγράφου, ανακριβές και συκοφαντικό το δημοσίευμα.!

Με εξώδικη διαμαρτυρία αντιδρά η Εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη στη δημοσίευση του εμπιστευτικού εγγράφου της προς την Εισαγγελεία του Αρείου Πάγου, για τους προστατευόμενους μάρτυρες της υπόθεσης Novartis, από την Εφημερίδα Καθημερινή.

Η εξώδικη διαμαρτυρία-δήλωση-πρόσκληση απευθύνεται στη  διευθυντή της εφ. Καθημερινή Αλέξη Παπαχελά και τη δημοσιογράφο Ιωάννα Μάνδρου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του tvxs.gr, η Εισαγγελέας Διαφθοράς χαρακτηρίζει "απολύτως ανακριβές και παραπλανητικό, καθόλα ανεπέρειστο, πρόχειρο και συκοφαντικό" το ρεπορτάζ της εφημερίδας με μόνο σκοπό του "την  παραπληροφόρηση, τον αποπροσανατολισμό του κοινού και τη συσκότιση των ερευνών" αλλά και την προσβολή του κύρους της εισαγγελικής λειτουργού. Βασικό  επιχείρημα είναι ότι η δημοσίευση συνιστά αξιόποινη πράξη καθώς παραβιάζεται η μυστικότητα της προδικασίας και καλεί τη δημοσιογράφο να κατονομάσει την πηγή της "παράνομης διαρροής του εγγράφου" αν δεν το έχει υπεξαιρέσει η ίδια, όπως αναφέρει, πριν προβεί σε άλλες νόμιμες ενέργειες. Επισημαίνει, πάντως, ότι στο δημοσίευμα εμφανίζεται -σκοπίμως όπως λέει-  η σφραγίδα του Αντι-Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κου Σουφουδάκη.

Στην επιστολή, παράλληλα, αναφέρεται ότι από το έγγραφο που αποκαλύφθηκε δεν αποδεικνύεται πως η Εισαγγελία Διαφθοράς γνωρίζει αν οι μάρτυρες που έθεσε σε καθεστώς προστασίας ταυτίζονται με προστατευόμενους μάρτυρες της αμερικανικής έρευνας ούτε με πιθανό προσδοκώμενο όφελός τους από την εξέλιξη της υπόθεσης στις ΗΠΑ, κάτι που χαρακτηρίζει αυθαίρετο ως συμπέρασμα. Μάλιστα, παρότι δεν αναιρεί το περιεχόμενο του επίμαχου εγγράφου της για την ταυτοποίηση του ενός εκ των δύο μαρτύρων, η Ε. Τουλουπάκη, αναφέρει ότι ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να διαπιστωθεί αν ο μάρτυρας που ταυτοποιείται, ταυτίζεται και με το αντικείμενο της έρευνας. Αναφέρει εξάλλου, ότι η Εισαγγελία Διαφθοράς έχει απευθυνθεί δύο φορές στις αμερικανικές αρχές με αίτηματα δικαστικής συνδρομής, που δεν έχουν καν απαντηθεί.

Η εισαγγελέας επισημαίνει, πάντως, ότι η άποψη που διατυπώνεται πως δεν μπορεί ένας μάρτυρας να μπει σε καθεστώς προστασίας όταν έχει εμπλοκή ο ίδιος στην υπόθεση και όταν έχει εξεταστεί προσδοκώντας, όπως συνέβη στις ΗΠΑ,  χρηματικά οφέλη δεν προβλέπονται στην ελληνική νομοθεσία αλλά είναι το βασικό επιχείρημα των εμπλεκόμενων στην υπόθεση Novartis.  Τέλος, στο εξώδικο διαψεύδεται από την πλευρά της Εισαγγελέως Διαφθοράς ότι από τον Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, της ζητήθηκαν εξηγήσεις σχετικά με το πώς οργανώθηκε το καθεστώς προστασίας των μαρτύρων αλλά και ότι έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή έγγραφα του FBI για τα οποία η Εισαγγελία επικαλείται το απόρρητο που ζητούν οι ΗΠΑ αφού, όπως αναφέρει, στη Βουλή  δεν έχουν διαβιβαστεί έγγραφα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τις διενεργούμενες εκεί έρευνες αλλά φυλάσσονται.

Η αντίδραση από την Εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, δίνει νέα τροπή στην υπόθεση, ενώ μετά το δημοσίευμα της Καθημερινής η συζήτηση έχει περιστραφεί κυρίως στη διάψευση της θεωρίας της "σκευωρίας" και λιγότερο στα επιχειρήματα των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων. 

Πηγή  

Περί φορολογίας και ανισότητας

Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Στο μυαλό των φιλελεύθερων είναι βαθιά σφηνωμένη η πεποίθηση ότι η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και ευρύτερα του κεφαλαίου θα προκαλέσει την έλευση των επενδύσεων και άρα της απασχόλησης και άρα της ανάπτυξης. Αυτό είναι φενάκη ασφαλώς και αποτελεί ένα από τα [θελκτικά εντούτοις] ψεύδη αυτής της οικονομικής θεωρίας. Στην πραγματικότητα, εκείνο που επιζητούν είναι η αφαίμαξη και του τελευταίου μικρομεσαίου -παλιά μου τέχνη κόσκινο για τους πολιτικούς όλων των εποχών. Στην αρχαία Αθήνα, μετά τον χρυσούν αιώνα, αυτή η τακτική είναι στο φόρτε της.

Ο Ισοκράτης, μέγας αντίπαλος του αριστοκράτη Πλάτωνα, το επισημαίνει σε έναν βαρυσήμαντο λόγο του [356-354] προς τους Αθηναίους. Οι δυναστεύοντες, λέει [οι λαϊκιστές πολιτικοί, οι δημαγωγοί] δεν ενδιαφέρονται να βρουν πώς θα εξασφαλίσουν στους φτωχούς τα μέσα επιβίωσής τους, αλλά πώς θα εξισώσουν με τους φτωχούς και εκείνους που θεωρούνται ότι διαθέτουν ακόμη κάποια περιουσία -Περί Ειρήνης, 131: Ου γαρ τούτο σκοπούσιν, εξ ου τρόπου τοις δεομένοις βίον εκποριούσιν, αλλ' όπως τους έχειν τε δοκούντας τοις απόροις εξισώσουσιν.

Μη θιγούν, προς θεού, οι έχοντες, οι άριστοι, οι ημέτεροι, αυτοί που διασφαλίζουν τη δική τους άνετη και τρυφηλή ζωή. Και ας τους είναι εύκολο, με μια απλή απόφαση, να απαλλάξουν τους αδύναμους από τη βαριά φορολογία, μεταφέροντάς την στους πλούσιους. Οτι αυτό είναι εύκολο επιβεβαιώνεται από τον Αριστοφάνη, Σφήκες, 709: Ει γαρ εβούλοντο βίον πορίσαι τω δήμω, ράδιον ήν αν. Μη γελιόμαστε, λοιπόν, με τα φιλελεύθερα φληναφήματα περί επενδύσεων και ανάπτυξης. Και, επιτέλους, έως πότε θα «αναπτύσσεται» η ανθρωπότητα [η οικονομία] σε έναν «πεπερασμένο» πλανήτη; Δεν γίνεται λόγος εδώ για επαναστατικές αλλαγές του οικονομικού προγράμματος μιας χώρας ή για αποδόμηση του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος και καθιέρωση μιας εναλλακτικής μορφής οικονομίας.

Για μια δίκαιη φορολόγηση αγωνιά η ελληνική κοινωνία, για μια ακριβέστερη κατανομή του πλούτου -δεν φταίνε, διάολε, οι φτωχοί για τη δυσμενή τους οικονομική κατάσταση, ούτε οι άχρηστοι και οι ράθυμοι και οι επιρρέποντες τάχα στην εγκληματικότητα. Ολα τούτα τα «είδη» «κοινωνικών» ανθρώπων είναι προϊόν των αδικιών που επιφέρει [γεννά] το σύστημα των λίγων και ισχυρών. Η εμμονή να μετατίθενται οι ευθύνες στους κατσαπλιάδες και τους εγκληματίες απαλλάσσει τους πολιτικούς από τις δικές τους, που είναι και οι γενεσιουργές των ανισοτήτων.

Εως τώρα πάντως τα «κατορθώματα» της φιλελεύθερης κυβέρνησης εξαντλούνται στα εξής, όπως τα καταγράφει αναγνώστρια: Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και, ευρύτερα, του κεφαλαίου, με την ελπίδα να έλθουν οι επενδύσεις, η απασχόληση και η ανάπτυξη· η συγκάλυψη σκανδάλων· η ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη· τα δώρα στους φίλους ολιγάρχες και τραπεζίτες· η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας· οι εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων· η πατριδοκαπηλία· η διασπορά μίσους, ρατσισμού, ομοφοβίας απέναντι σε κάθε τι που του είναι άγνωστο, ή, απλώς, δεν ταιριάζει στη δική του «κανονικότητα»· η απαγόρευση πρόσβασης στην υγεία και την παιδεία για πρόσφυγες και μετανάστες (σε λίγο μπορεί και για Ελληνες)· η άσκηση φτηνής εξωτερικής πολιτικής για την υφαρπαγή ψήφων από το δεξιό ακροατήριο.

Δεν φαίνεται να έχει και πολύ άδικο η αναγνώστρια...  

Πρωτοφανές πολεοδομικό «δώρο» της Κυβέρνησης στη Lamda Development με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου..!

 

Με ομόφωνη απόφαση η γενική συνέλευση της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου ζητάει να μην κυρωθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που επιτρέπει στη Lamda Development να διαχειρίζεται –και μάλιστα χωρίς χρονικό όριο– τους κοινόχρηστους χώρους στο ακίνητο του Ελληνικού. Οι καθηγητές του Πολυτεχνείου επισημαίνουν ότι «η άμεση απόδοση των κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων στον οικείο δήμο αποτελεί την ισχύουσα μοναδική διαδικασία έως σήμερα».

Πρωτοφανές πολεοδομικό «δώρο» προς τη Lamda Development αποτελεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) που εκδόθηκε με πρωτοβουλία του υπουργείου Περιβάλλοντος, με την οποία, κατά παράβαση της νομοθεσίας, οι κοινόχρηστοι χώροι στο ακίνητο του Ελληνικού θα παραμείνουν στην αρμοδιότητα του επενδυτικού σχήματος ώς την ολοκλήρωση των έργων υποδομής και δεν θα περιέλθουν στη διαχείριση του φορέα που έχει συγκροτηθεί.

Η παρέμβαση οδηγεί στη δημιουργία ιδιωτικής πόλης 70.000 κατοίκων και στην ουσία σε χωριστή «επικράτεια» 6.200 στρεμμάτων, όπου τον πρώτο ρόλο θα έχουν οι ιδιώτες και μάλιστα χωρίς χρονικό όριο. Με βάση τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις, οι δήμοι είναι οι διαχειριστές των κοινόχρηστων χώρων, ακόμα και όταν περιλαμβάνονται σε εκτάσεις που ανήκουν σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς ή έχουν ενταχθεί σε σχέδιο με τις διατάξεις περί ιδιωτικής πολεοδόμησης.

Η πιο ηχηρή αντίδραση στην αναιτιολόγητη ΠΝΠ για το Ελληνικό ήρθε από την πρόσφατη γενική συνέλευση της Αρχιτεκτονικής σχολής του Πολυτεχνείου, η οποία με ομόφωνη απόφαση ζητά να μην κυρωθεί με νόμο.

Σε ανοιχτή επιστολή προς τη Βουλή, τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο, οι καθηγητές του Πολυτεχνείου επισημαίνουν ότι «η άμεση απόδοση των κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων στον οικείο δήμο, μετά την πολεοδόμηση οποιασδήποτε περιοχής (δημόσιας ή ιδιωτικής) αποτελεί την ισχύουσα μοναδική διαδικασία έως σήμερα» και υπογραμμίζει: «η πάγια αυτή διαδικασία εξασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος μέσω της κοινής χρήσης των χώρων αυτών, καταστρατηγείται για πρώτη φορά»!

Επικεντρώνονται στο γεγονός ότι με την ΠΝΠ το επενδυτικό σχήμα «θα εξακολουθεί για απροσδιόριστο χρόνο να έχει την κυριότητα, νομή και κατοχή ολόκληρου του σχεδίου πόλης», το οποίο περιλαμβάνει τα Οικοδομικά Τετράγωνα και τους Κοινόχρηστους χώρους, ενώ η τοπική αυτοδιοίκηση «θα μείνει ουσιαστικά ανενεργή και αμέτοχη».

Οι διδάσκοντες στην Αρχιτεκτονική σχολή του Πολυτεχνείου τονίζουν ότι πρώτη φορά έχουμε πλήρη ανατροπή της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος, σημειώνουν ότι «δεν υπάρχει καμία απολύτως δέσμευση, ότι εν τέλει θα αποδοθούν σε δημόσια χρήση και ότι θα επέλθουν οι σχετικές εμπράγματες μεταβολές» και προειδοποιούν ότι «τα παραπάνω θίγουν σημαντικές αξίες της σύγχρονης ελληνικής πολιτείας και δημιουργούν τον ορατό κίνδυνο για εφαρμογή ανάλογων πρακτικών και σε άλλες περιπτώσεις/κατηγορίες πολεοδομικών εφαρμογών».

Με βάση τον νόμο 4422/2016, με τον οποίο κυρώθηκε η συμφωνία της 14ης Νοεμβρίου 2014 ανάμεσα στο ΤΑΙΠΕΔ και τη Lamda Development για την παραχώρηση του Ελληνικου, προβλέπεται ότι το επενδυτικό σχήμα θα αγοράσει το 100% των μετοχών της «Ελληνικόν Α.Ε.», της εταιρείας στην οποία το Δημόσιο θα παραχωρήσει την πλήρη κυριότητα του 30% του ακινήτου και το δικαίωμα επιφανείας (σ.σ. νομικός όρος που ισοδυναμεί με την παραχώρηση της κυριότητας για 99 χρόνια) στο υπόλοιπο 70%. Είναι μεγαλύτερη εκκρεμότητα, μαζί με την άδεια λειτουργίας καζίνου, για να ξεκινήσουν τα έργα στο Ελληνικό, τα οποία, με βάση τις τελευταίες κυβερνητικές δηλώσεις, έχει μετατεθεί για τις αρχές του 2020...

Tο ισχύον θεσμικό πλαίσιο

Με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, οι κοινόχρηστοι χώροι που θα προκύψουν από την πολεοδομική μελέτη, περιέρχονται στον φορέα διαχείρισης που προβλέπει ο νόμος 4062/2011 για το Ελληνικό και θεσμοθετήθηκε με το 4549/2018.

Εχει κοινωφελή, μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και «εξυπηρετεί την ομαλή λειτουργία της επένδυσης για την αξιοποίηση του ακινήτου, η οποία έχει χαρακτήρα έντονου δημοσίου συμφέροντος». Ο φορέας, στον οποίο η πλειοψηφία ανήκει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, έχει συγκροτηθεί από τις αρχές του χρόνου και έχει ήδη κάνει την πρώτη του δημόσια συνεδρίαση.

Η ΠΝΠ, που αντιστρατεύεται κάθε έννοια διαχείρισης δημόσιου χώρου, εκδόθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου, μόλις τρεις ημέρες μετά την κοινή υπουργική απόφαση για την πολεοδόμηση του ακινήτου, με την οποία κανονικά θα έπρεπε να ξεκινήσει τη διαδικασία μεταβίβασης των κοινόχρηστων εκτάσεων στον φορέα διαχείρισης του μητροπολιτικού πόλου.

Για να αποκτήσει η Πράξη νομική υπόσταση, θα πρέπει να κυρωθεί με νόμο έως τις 15 Νοεμβρίου, σε αντίθετη περίπτωση παύει να ισχύει. Με την ΠΝΠ αναστέλλεται η μεταβίβαση των κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων του Ελληνικού και ορίζεται ότι «παραμένουν στη διοίκηση, διαχείριση και λειτουργία της “Ελληνικόν Α.Ε.” έως την παράδοσή τους στον φορέα διαχείρισης [...], οπότε και περιέρχονται σε κοινή χρήση»!

Η πρωτοβουλία του υπουργείου Περιβάλλοντος δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνο τον Αδ. Γεωργιάδη. Ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης συναντήθηκε στις 18 Οκτωβρίου με τον δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης Γ. Κωνσταντάτο, που προεδρεύει στον φορέα διαχείρισης, και τον διαβεβαίωσε πως οι κοινόχρηστοι χώροι θα αποδοθούν άμεσα στον δήμο.

Εχει ενδιαφέρον πάντως ότι και οι δύο πλευρές αναφέρονται στις εκτάσεις που εντάσσονται στα διοικητικά όρια του συγκεκριμένου δήμου, δημιουργώντας ερωτήματα για το μέλλον των χώρων που ανήκουν σε Γλυφάδα και Αλιμο.   

Χαρά Τζαναβάρα

Θερίζει το Noor One...ακόμη άλλος ένας απρόσμενος θάνατος μάρτυρα .!

  

Βαριά σκιά στην εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης των 2,1 τόνων της ηρωίνης του «Noor One» ρίχνει η είδηση για τον απρόσμενο θάνατο ακόμα ενός προσώπου που σχετίζεται με την υπόθεση.

Πρόκειται για τον 46χρονο επιχειρηματία Κωνσταντίνο Καζινάκη, ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο την 21η Ιουνίου του 2018 σε δρόμο του Οντάριο στον Καναδά («Documento», 3.11.2019, «Βήμα» 10.7.2018).

Στο ίδιο όχημα, που εξετράπη για άγνωστο λόγο από την πορεία του και καρφώθηκε σε δέντρα, επέβαινε ο 32χρονος αδελφός του πρώην υπουργού Μεταφορών του Οντάριο, που έχασε επίσης τη ζωή του.

Ο Καζινάκης είχε κληθεί ως μάρτυρας στην πρώτη δίκη του «Noor One» αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ. Υπογραμμίζεται πως η πλειονότητα των συσχετιζόμενων με την ευρύτερη υπόθεση του «Noor One» θανάτων (εννιά συνολικά) έχουν συμβεί εκτός Ελλάδας, οι δε περισσότεροι δεν αφορούν μάρτυρες της υπόθεσης.

Το όνομα του Καζινάκη (σ.σ. δεν ήταν «βασικός μάρτυρας») είχε γίνει γνωστό πρωτόδικα από την κατάθεση του κατηγορούμενου Β. Κουρούβανη.

Ο τελευταίος στις καταθέσεις του υποστήριξε πως ο ίδιος μέσω της εταιρείας ΧΡΥΣΟΪΛ θα ήταν μεσάζοντας μεταξύ της εταιρείας Fairwinds (συμφερόντων Καζινάκη), της Gtankers (του καταδικασμένου ισόβια Γιαννουσάκη) και της Horizon (του επίσης καταδικασμένου με ισόβια Μπουρδούβαλη) για τη μεταφορά πετρελαίων από τη Λιβύη προς το Ρίο και στη συνέχεια σε διάφορα σημεία της Μεσογείου, πάντα μέσω του Noor One.

Σύμφωνα με την κατάθεση Κουρούβανη, η εταιρεία του Καζινάκη θα χρηματοδοτούσε την αγορά πετρελαίου, έχοντας την έγκριση μιας τράπεζας στο Λονδίνο.

Λαθραίος χρυσός

Το όνομα του νεκρού πλέον Καζινάκη απασχόλησε τις αρχές και για υποθέσεις παράνομης εξαγωγής λαθραίου χρυσού στη Γερμανία.

Τον Απρίλιο του 2013 οι γερμανικές αρχές είχαν ενημερώσει το ΣΔΟΕ πως «διεξάγουν έρευνα για οργανωμένη φοροδιαφυγή ύψους πολλών εκατομμυρίων σε συνδυασμό με την εμπορία πολύτιμων μετάλλων στο πλαίσιο της οποίας διερευνώνται, μεταξύ άλλων, δύο Ελληνες υπήκοοι». Ενας από αυτούς ήταν ο νεκρός πλέον Κων. Καζινάκης.

Ο τελευταίος, που στο παρελθόν είχε διατελέσει χρηματοδότης της ποδοσφαιρικής Χέρτα Βερολίνου, το επίμαχο διάστημα πριν από το τελευταίο ταξίδι του Noor One, είχε ταξιδέψει στο Ντουμπάι όπου συνάντησε ορισμένους από τους βασικούς κατηγορουμένους.

Η δίκη συνεχίζεται σήμερα το πρωί στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού.

Κώστας Ζαφειρόπουλος

Αόρατοι άνθρωποι

Του Παντελή Μπουκάλα

Εντάξει. Δεν είναι όλοι πρόσφυγες πολέμου. Δεν είναι όλοι Κούρδοι και Σύροι που φεύγουν από βομβαρδισμένες περιοχές και αγοράζουν με ό,τι τους απέμεινε την πιθανότητα να επιβιώσουν. Είναι και Ιρακινοί, Παλαιστίνιοι, Αφγανοί και Πακιστανοί, δηλαδή κάτοικοι χωρών που μόνο η ευρωπαϊκή μας βολή τις θεωρεί ασφαλείς. Είναι και Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες, που κινδυνεύουν στη «δημοκρατία» του Ερντογάν.

Τα ξέρουμε όλοι όλα αυτά. Και μολαταύτα, λυγίζουμε εντελώς το ραβδί από την άλλη μεριά και, βασισμένοι στην προκατάληψη και την καχυποψία, καταλήγουμε σε πορίσματα εντελώς αντίθετα από τα πορίσματα των «ιδεοληπτικών», δηλαδή του ΟΗΕ, της Διεθνούς Αμνηστίας, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα:

Είναι όλοι τους, πλην ελαχίστων, οικονομικοί μετανάστες (σε χυδαιότερες γλώσσες αποκαλούνται εισβολείς, λαθροεισβολείς, λαθροέποικοι ή σκέτο «λάθρο», με κορυφωμένη την περιφρόνηση). Επιπλέον, όλοι τους είναι πονηροί, παμπόνηροι, το ’χει η ράτσα τους και η ήπειρός τους. Ξεγελάνε τους γιατρούς παριστάνοντας πως έχουν σύνδρομο μετατραυματικού στρες, ενώ απλώς ξεπατικώνουν τα συμπτώματα από το Ίντερνετ. Και διαμαρτύρονται. Διαμαρτύρονται συνεχώς και για το παραμικρό. Μα δεν φτάνει το νερό, μα στριμώχνονται δέκα νομά σ’ ένα δωμά, μα δεν βλέπουν μέριμνα να μάθουν γράμματα τα παιδιά τους, μα η πρόσβασή τους στα νοσοκομεία είναι πια άθλος ακατόρθωτος.

Οπότε τι κάνουμε, έτσι που βρεθήκαμε στριμωγμένοι ανάμεσα σε μια Τουρκία τερατωδώς κυνική και σε μια Ευρώπη τερατωδώς συμφεροντολόγα, με τα φραχτάκια και τα τειχαλάκια της; Τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, ακόμα πιο δύσκολη απ’ όσο ήδη είναι. Ώστε να πάρουν το μήνυμα και να το στείλουν και στην πατρίδα τους, να αποθαρρυνθούν όσοι άλλοι πονηροί ετοιμάζουν εκεί τις βαλίτσες τους. Αυτή ήταν και προ εξουσίας η γραμμή της Ν.Δ. (δηλαδή του λαλίστατου τμήματός της, εκείνου που έδινε τον τηλεοπτικό τόνο, προς άγραν ψήφων), αυτή είναι και τώρα. Και μάλιστα, παρότι το κυβερνών κόμμα κατάλαβε εμβρόντητο ότι το μεταναστευτικό είναι λέει γεωπολιτικό πρόβλημα, άρα δεν λύνεται σε μια μέρα, όπως λύθηκε π.χ. το Ελληνικό.

Πώς θα τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη; Απλό: Ούτε ΑΜΚΑ, ούτε σχολεία, ούτε εκπρόσωπος του ΟΗΕ στις επιτροπές ασύλου, ούτε όριο χρόνου στην κράτηση, ούτε αληθινό δικαίωμα προσφυγής. Και συνεχείς εξετάσεις χρηστής συμπεριφοράς, για να αποδεικνύουν σε κάθε Κύριο Μικροεξουσιάδη πόσο υποταγμένοι είναι. Αλλιώς, άουτ. Ή ουστ. Ευρώπη είναι εδώ. Δεν είναι παίξε-γέλασε.