Ο Αχιλλέας Μπέος ομιλητής σε συνέδριο για τα στημένα παιχνίδια.!

Η Ένωση Σηματούχων Εταιρειών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο για την Συνθήκη Μακολέν για την καταπολέμηση των Χειραγωγημένων Αγώνων – CLEAN SPORTS www.cleansports.net – διοργανώνουν το 1ο Διεθνές Συνέδριο με τίτλο «ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΑΚΟΛΕΝ (MACOLIN). ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ, ΑΘΛΗΤΙΚΟ, ΕΜΠΟΡΙΚΟ, ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ/Macolin Convention. IP, Sports and Commerce» στην Θεσσαλονίκη στις 7 Δεκεμβρίου 2019 στο Ξενοδοχείο THE MET HOTEL.

Το συνέδριο βρίσκεται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, της Διεθνούς Ένωσης Αθλητικού Δικαίου και του Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Βιομηχανικής και Πνευματικής Ιδιοκτησίας (EUINIP).

Με την ευγενική συμμετοχή και υποστήριξη της ΕΑΝΔΑ και της ΕΑΝΔΙΘ και με την υποστήριξη του ISDE- LAW BUSINESS SCHOOL – ΙΣΠΑΝΙΑ.

Μεταξύ των Keynote Speakers και ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, ο οποίος μέχρι πριν από λίγο χρονικό διάστημα ήταν εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο Κοριόπολις, που συγκλόνισε το ελληνικό ποδόσφαιρο, οπότε και αθωώθηκε, σε δεύτερο βαθμό. Συντονιστής θα είναι ο Κυριάκος Θωμαίδης, δημοσιογράφος και παρουσιαστής της αθλητικής εκπομπής Η ΔΙΚΗ.

Οι υπόλοιποι ομιλητές θα είναι :

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ – Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού καθώς επίσης διατελέσαντες υπουργοί παλαιότερων κυβερνήσεων και σχετικά πρόσφατων θα τοποθετηθούν αναφορικά με την χειραγώγηση των αγώνων

ANGELO RIGOPOULOS – Managing Director of Integrity & Regulatory της UEFA με θέμα: Χειραγώγηση Αγώνων – Το νομικό πλαίσιο της UEFA

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ – Επικεφαλής Μονάδας Ασφαλείας και Εταιρικών Κινδύνων του ΟΠΑΠ

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ- Εισαγγελέας Εφετών – Αθήνα, Διδάκτορας Ποινικού Δικαίου, Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών – Αποδεικτικές δυσχέρειες σε υποθέσεις χειραγωγημένων αγώνων για στοιχηματικούς λόγους

SALAZAR MENDIAZ PABLO – EUROPOL – Η καταπολέμηση των χειραγωγημένων αγώνων από την EUROPOL. Τακτικές και διαδικασίες.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ – Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και ΣτΕ , Πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Αθλητικού Δικαίου (IASL), Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας Αθλητικού Δικαίου (ΕΚΕΑΔ) πρ. Αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών του Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδας.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΟΝΤΑ – Δικηγόρος και Marketing Coordinator της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΤΣΙΑΝΤΟΣ – Νομικός Σύμβουλος NOVA: Πως τα στημένα παιχνίδια επηρεάζουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα

RANY SADER – Δικηγόρος, ο οποίος εκπροσωπεί την 5η γενιά του παλαιότερου και πιο διακεκριμένου οικογενειακού εκδοτικού οίκου Arab Legal (SADER Legal Publishing) που ιδρύθηκε το 1863 και αποτελεί τις πρώτες Δικηγορικές Εταιρείες του Λιβάνου

EMIN ÖZKURT – Δικηγόρος – Cas Arbitrator ΤΟΥΡΚΙΑ και Qatar Sports Arbitration Tribunal (Qsat). – Τουρκική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΠΕΟΣ – Δήμαρχος Βόλου 

πηγή

      

«Έκρυβε» πρόσφυγες κάτω από την (ελληνική) σημαία ο «Ελληναράς» διακινητής!

Ο 42χρονος ήταν «Ελληναράς», τόσο «Ελληναράς» που μετέφερε στο όχημα του πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο, σκεπασμένους με μια ελληνική σημαία! Συγκεκριμένα, όπως καταγράφεται στην ιστοσελίδα stonisi.gr, ο «Ελληναράς» συνελήφθη μετά από ελέγχους του Κεντρικού Λιμεναρχείου Χίου σε οχήματα που επρόκειτο να φορτωθούν στο πλοίο της γραμμής (το πλοίο ερχόταν από τη Μυτιλήνη και είχε προορισμό τον Πειραιά).

Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του Λιμενικού, στο αυτοκίνητο του εντοπίστηκε βαλίτσα με το χρηματικό ποσό των πέντε χιλιάδων πεντακοσίων ευρώ που ανήκει στον 42χρονο. Διενεργείται προανάκριση κατασχέθηκε το όχημα, τρία κινητά τηλέφωνα, το χρηματικό ποσό και – φανταζόμαστε – και η σημαία.. 

 πηγή  

Και ρουφιανεύεις και …πληρώνεις

Από την εποχή του Ιούδα μέχρι και τις μέρες μας ο «καταδότης» ή πιο λαϊκά ο «ρουφιάνος» αμειβόταν για τις …υπηρεσίες τους. Στην Ελλάδα όμως του 2019. Στην Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του αντικαπνιστικού νόμου, όταν «καρφώνεις» δεν λαμβάνεις τα «30 αργύρια» της προδοσίας. Σε αυτή την Ελλάδα πληρώνεις για να «προδώσεις»!

Η τηλεφωνική γραμμή «1142» που δημιούργησε το υπουργείου Υγείας για να καταγγέλλουν – καταδίδουν οι πολίτες άλλους συμπολίτες τους, επειδή …«έσπασαν» τον αντικαπνιστικό νόμο δεν είναι δωρεάν!!! Η χρέωση, ανάλογα με τον πάροχο που έχει κάθε υποψήφιος …«καταδότης» αρχίζει από 0,15 ευρώ /λεπτό και μπορεί να ξεπεράσει και τα 0,30 ευρώ/ λεπτό.

Ο υπουργός Υγείας συνδύασε από ότι φαίνεται τη διαπαιδαγώγηση του λαού στο «κάρφωμα» και με την εξασφάλιση εσόδων.  Προφανώς για να καλύψει τις «πάγιες ανάγκες» της επίσημης υπηρεσίας που συγκεντρώνει τις «ρουφιανιές». Η σκέψη του υπουργού στην μεταμνημονιακή Ελλάδα των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι κακή. Μπορεί να πάρει και καλό βαθμό στα «βαθμολόγια» του Μητσοτάκη για τους υπουργούς του…

Εμείς όμως άλλο αναρωτιόμαστε; Ποιοι πραγματικά είναι αυτοί οι πολίτες που …καίγονται τόσο πολύ για να «δώσουν» συμπολίτες τους που είναι διατεθειμένοι ακόμα και να πληρώσουν; Ρητορικό το ερώτημα. Φαίνεται ότι σε κάθε κοινωνία υπήρχαν και υπάρχουν αυτού τους είδους οι «πρόθυμοι». Όμως μέχρι σήμερα η …«κουκούλα» τους πρόσφερε και κάποια υλική ανταμοιβή. Τώρα πρέπει να πληρώσουν! Αλλά ο «εθισμός» βλέπετε είναι «εθισμός»…

Ένας από αυτούς τους «πρόθυμους» πλήρωσε λοιπόν στη Λαμία και πέτυχε το στόχο. Υπάλληλοι της Διεύθυνσης Υγείας και αστυνομικοί, ενεργώντας μετά από την καταγγελία του στην γραμμή «1142», έπιασαν το μεσημέρι της Τετάρτης «επ’ αυτοφώρω» πελάτη καφετέριας να καπνίζει και του επέβαλλαν το προβλεπόμενο πλέον πρόστιμο των 100 ευρώ!!!

Συνολικά τις δύο πρώτες μέρες της λειτουργίας του, το «ρουφιανο-τηλέφωνο» έλαβε 582 κλήσεις. Από αυτές οι 145 αφορούσαν καταγγελίες. Από ότι καταλαβαίνουμε οι δουλειές καλά άρχισαν εκεί στο υπουργείο Υγείας…

Όσο για τους «καταδότες» τι να πούμε; «Άξιοι» αφού σπάζοντας παραδόσεις αιώνων στη «σχολή της κατάδοσης» πληρώνουν για να γίνει η δουλειά… 

πηγή

Η δικογραφία στα χέρια αυτών που μας αρέσουν

γράφει η Άντα Ψαρρά

Ομολογία ωμής πολιτικής παρέμβασης στο έργο της Δικαιοσύνης συνιστά το άρθρο του -άψογα πληροφορημένου, φυσικά, για τα εσωτερικά της κυβέρνησης- Γιάννη Πρετεντέρη που προμηνύει την αφαίρεση της δικογραφίας για τη Novartis από τα χέρια της εισαγγελέως Ελένης Τουλουπάκη.

«Ενα δικαστικό κύκλωμα… ούτως ή άλλως η δικογραφία θα αφαιρεθεί σύντομα από τα χεριά των υπόπτων», γράφει μεταξύ άλλων, για το σκάνδαλο της Νovartis, σε ένα από τα καθημερινά του λιβελογραφήματα ο «στυλοβάτης» των εκδοτικών συγκροτημάτων Γ. Πρετεντέρης.

Εχει, λοιπόν, τις πληροφορίες του ο άνθρωπος και προφανώς διαθέτει καλές πηγές που τον διαβεβαιώνουν ότι η δικογραφία θα αφαιρεθεί -μετά την… παλαιάς κοπής πρωτοβουλία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου- από τα χέρια των «επίορκων», κατ’ αυτούς, εισαγγελικών λειτουργών. Σήμερα μάλιστα αναμένεται να συνεδριάσει η Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών προκειμένου να αποφασίσει αν θα πραγματοποιήσει τη φανερή επιθυμία της κυβερνητικής πλειοψηφίας και θα αφαιρέσει από τα χέρια της καθ’ ύλην αρμόδιας Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς την ογκώδη δικογραφία πριν ακόμα ολοκληρωθεί η προανακριτική διαδικασία.

Το λιγότερο άκομψη χαρακτηρίζεται ωστόσο η αιτιολογία της γρήγορης περάτωσης, η προσπάθεια να ανατεθεί σε ειδικό εφέτη ανακριτή, την ώρα μάλιστα που η έρευνα της εισαγγελέως κατά της Διαφθοράς εποπτεύεται από αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Κι εδώ φυσικά δεν πρόκειται για αφαίρεση κρίσιμης δικογραφίας από έναν πρωτοδίκη (που κι αυτό ενδεχομένως υποβαθμίζει το κύρος της Δικαιοσύνης) αλλά για την αφαίρεση δικογραφίας κατά παράβαση ειδικής διάταξης από ισότιμο ιεραρχικά εφέτη εισαγγελέα την οποία επανεξέλεξε το ανώτατο δικαστικό όργανο, ενώ πρόσφατα πάλι από 4 εφέτες κρίθηκε απαράδεκτο το αίτημα του κατηγορούμενου Ανδρέα Λοβέρδου για την εξαίρεση της Ελένης Τουλουπάκη.

Επικίνδυνο μονοπάτι

Η προπαγάνδα και οι καταγγελίες εναντίον των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς έστρωσαν ένα πολύ επικίνδυνο για τη Δικαιοσύνη χαλί και τώρα η νέα ηγεσία του Αρείου Πάγου φαίνεται ότι ξεκινάει τη θητεία της με την προσπάθεια απομάκρυνσης μη αρεστών (;) εισαγγελέων από την πολύκροτη υπόθεση.

Στο μεταξύ, αντίθετα από κάθε άλλη φορά οι συνδικαλιστικές Ενώσεις παραμένουν άλαλες μπροστά στις τόσο οφθαλμοφανείς προσπάθειες πολιτικής παρέμβασης της εκτελεστικής εξουσίας στη Δικαιοσύνη και θα ήταν ολέθριο ύστερα από πολλά χρόνια να χαρακτηριστεί ξανά ευάλωτος ο θεσμός.

«Η αρμοδιότητα του ανακριτή, ο οποίος διορίστηκε πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος κώδικα, εξακολουθεί μέχρι το πέρας της ανάκρισης ακόμα και έπειτα από συμπληρωματική παραγγελία του εισαγγελέα έστω κι αν αφορά εγκλήματα που κατά τον κώδικα αυτόν δεν υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητά του», αναφέρει η ειδική διάταξη που θωρακίζει το έργο της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς και όχι μόνο.

Μια θωράκιση που δεν επιτρέπει αφαίρεση δικογραφίας ακόμα κι αν κάποια εγκλήματα δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα που διενεργεί την προανάκριση. Πολύ περισσότερο τώρα που η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά εγκλήματα στα οποία φέρονται να εμπλέκονται και πρώην κυβερνητικοί παράγοντες και που κατ’ εξοχήν υπάγονται και μόνο στην αρμοδιότητα των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς.

Η μνήμη του σκανδάλου της Siemens και του τρόπου που ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς χειρίστηκε την υπόθεση είναι πολύ νωπή και φαίνεται ότι η ιστορία της χώρας με σκάνδαλα χωρίς βασικούς ενόχους επαναλαμβάνεται.

Η πρώτη προσπάθεια αφαίρεσης της επίμαχης δικογραφίας δεν ευοδώθηκε με την πρωτοφανή προσπάθεια συλλογής υπογραφών το 2018» («Οι περιπέτειες της δικογραφίας Novartis», «Εφ.Συν.» 12.11.2019), ενώ οι μηνύσεις κατά της Ελ. Τουλουπάκη από πολιτικά πρόσωπα τέθηκαν αρχικά στο αρχείο με τη σύμφωνη γνώμη αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Ωρα απόφασης

Σήμερα πάντως αναμένεται στη διάρκεια της Ολομέλειας να αποφασιστεί αν η πρωτοβουλία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλη Πλιώτα θα οδηγήσει σε μια προφανή παραβίαση των όσων προβλέπουν οι διατάξεις του νόμου με πρόσχημα την καλύτερη διεκπεραίωση της υπόθεσης του σκανδάλου Novartis και το αν και αυτή η δικογραφία θα έχει την πολύχρονη διαδικασία που ακολουθήθηκε με την υπόθεση Siemens και τους τότε «κολλητούς» της πολιτικής ελίτ που όχι μόνο το έσκασαν ανενόχλητοι, αλλά οδήγησαν τη χώρα σε έναν διεθνή περίγελο για τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης.

Η πιθανή αφαίρεση της δικογραφίας από τα χέρια των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς που διενεργούν την προκαταρκτική εξέταση (Ελ. Τουλουπάκη, Στ. Μανώλης και Χρ. Ντζούρας), άσχετα με τις όποιες τυχόν αβλεψίες ή ακόμα και παραλείψεις σε μια προανακριτική διαδικασία που δεν έχει όμως ολοκληρωθεί, θα αποτελέσει άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των υποθέσεων που με ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις και υπό το βάρος μιας ιδιότυπης σύμπραξης ΜΜΕ και κυβέρνησης θα οδηγήσει σε ακόμα ένα επικίνδυνο για τη Δικαιοσύνη μονοπάτι, ότι το σκάνδαλο της Novartis υπάγεται στον νόμο 4022/2011 για την εκδίκαση πράξεων διαφθοράς πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, υποθέσεων μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος και μείζονος δημοσίου συμφέροντος.

Πολύ περισσότερο όταν η δικογραφία για τα πολιτικά πρόσωπα παραμένει ανοιχτή ως προς τον νυν υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη και τον Ελληνα επίτροπο στην Ε.Ε. Δημήτρη Αβραμόπουλο, ενώ για τον πρώην υπουργό Ανδρέα Λοβέρδο κατέληξε στην άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του.

Ηδη για την αφαίρεση της δικογραφίας στο σύνολό της από τον φυσικό της ανακριτή και ύστερα από τόσες επίπονες προσπάθειες δύο χρόνων, εισαγγελικές πηγές μιλούν για ακυρότητα των δικονομικών ενεργειών που θα ακολουθήσουν. Θυμίζουμε εδώ ότι κάτι τέτοιο είχε επιχειρηθεί να γίνει και στην υπόθεση της Λαϊκής Τράπεζας, με κεντρικό εμπλεκόμενο πρόσωπο τον εκλιπόντα σήμερα Ανδρέα Βγενόπουλο, αλλά τελικά τον δρόμο… έφραξε η γνωμοδότηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Νίκου Παντελή, τότε προϊσταμένου των Εισαγγελιών κατά της Διαφθοράς και των οικονομικών εισαγγελέων. Με ειδική διάταξή του ο Νίκος Παντελής είχε αποφανθεί πως μόνο οι εισαγγελείς κατά της Διαφθοράς έχουν αρμοδιότητα ερευνών για τη διαφθορά.

Εν αναμονή της σημερινής απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου Εφετών, η οποία καλείται αρχικά να αποφανθεί για την ανάθεση σε εφέτη ανακριτή της υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι με τους 100 νεκρούς, και στη συνέχεια αν η Ολομέλεια δεν προλάβει να ασχοληθεί με το αίτημα Πλιώτα για τη Novartis θα το παραπέμψει στην επόμενη συνεδρίαση πιθανότατα στις 26 Νοεμβρίου.

Πυθαγόρειο θεώρημα

Του Παντελή Μπουκάλα

Για να μην τους παραβλέπουμε εσχάτως στα κανάλια και να μην τους παρακούμε στα ραδιόφωνα, ίσως αληθεύουν οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν. Οτι, δηλαδή, η απροσδόκητη σιωπή τους οφείλεται σε άνωθεν εντολή. Δεν προέκυψε επειδή αποφάσισαν ξαφνικά να αυτομαστιγωθούν, να γνωρίσουν τα αγαθά της ενάρετης ασκητικής σιωπής και να δηλώσουν λάτρεις του Πυθαγόρα, με μια ασήμαντη καθυστέρηση είκοσι έξι αιώνων.

Ο λόγος για την υφυπουργό Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου και τον βουλευτή Αθηνών Κωνσταντίνο Κυρανάκη. Οι απανωτές ατυχέστατες δηλώσεις τους έπληξαν σοβαρά το κόμμα τους και την κυβέρνησή τους. Δεν χωνεύεται εύκολα, η αλήθεια να λέγεται, ο ιερός κυρανάκειος πόλεμος υπέρ του ιερότατου δικαιώματος των Ελλήνων στο ψήσιμο χοιρινού. Ούτε οι γνωματεύσεις της υφυπουργού για την ψυχοπαθολογία των αντιδικτατορικών αγωνιστών και τη σχέση της 28ης Οκτωβρίου με τον «εθελοντισμό» ή οι διαβεβαιώσεις της ότι στην ΑΣΟΕΕ βρέθηκαν όπλα παρόμοια με των τζιχαντιστών στη Συρία. Λες και ο Ερντογάν εφοδιάζει τους συμμάχους του μόνο με άδεια μπουκάλια, για να φτιάχνουν μολότοφ.

Εξ ου και το λογοκριτικό επιτίμιον: δεκαήμερη σιγή, αποχή από τις γυάλινες πίστες της δημοσιότητας και μελέτη των «Χρυσών Επών» του Πυθαγόρα. Μήπως και κατανοήσουν γιατί ο εκ Σάμου σοφός επέβαλε πενταετή σιωπή σε όσους επιθυμούσαν να γίνουν μαθητές του. Οχι για να ’χει την ησυχία του, όπως σαρκάζει σε επίγραμμά του ο ποιητής του 5ου αιώνα μ.Χ. Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, αλλά για να γυμνάσουν το μυαλό και την ψυχή τους στα δύσκολα. Και τα πιο δύσκολα είναι πάντοτε τα απλούστερα, τα αυτονόητα. Οπως το να έπεται η ομιλία σου της σκέψης σου.

Θα μπορούσαν, πάντως, να παραπονεθούν οι δύο σιωπηρώς τιμωρηθέντες. Κι αν όχι για την καθαυτή τιμωρία, η οποία, αντιδημοκρατική κατά βάθος, δείχνει πως η ηγεσία τούς αντιμετωπίζει σαν πολιτικά ανώριμους, τουλάχιστον για την εις βάρος τους μεροληψία. Γιατί να τιμωρηθούν μόνο αυτοί;

Αδύναμοι κρίκοι είναι; Και ο αντιπρόεδρος κ. Γεωργιάδης; Που παραδέχτηκε στο ντοκιμαντέρ της ελβετικής τηλεόρασης ότι η κάθε Νοβάρτις το έχει παράδοση να χρηματίζει πολιτικούς, αλλά, τι να κάνουμε, «σώζει ζωές»; Και ο υπουργός της Αγροτιάς κ. Βορίδης, που με κάθε δήλωσή του πείθει ότι ο εμφύλιος δεν τέλειωσε ποτέ; Και ο βουλευτής των ΜΑΤ κ. Μπογδάνος, με τις πολεμικές δηλώσεις του περί ανακαταλήψεως των Εξαρχείων «από τας ημετέρας δυνάμεις»; Τι, δηλαδή, αυτοί έχουν μπαρμπάδες στην Κορώνη και παππούδες στη Μεθώνη;

Ανάρτηση κατά της τοποθέτησης ανεμογεννητριών στην Τήνο και συνολικά στις Κυκλάδες από τη Μάγια Τσόκλη

Σε ανάρτηση κατά της τοποθέτησης ανεμογεννητριών στην Τήνο στη θέση Πράσση, στου Πολέμου τον Κάμπο, προχώρησε η δημοσιογράφος Μάγια Τσόκλη, μία ημέρα πριν το μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στην επικείμενη εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο νησί.

Η Μ. Τσόκλη υπογραμμίζει ότι η βασικότατη αντίρρηση έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη χωροθέτηση των ανεμογεννητριών: «Για να τοποθετηθούν στις κορυφογραμμές και πάνω από παραδοσιακά χωριά, θα χρειαστούν διανοίξεις τεράστιας κλίμακας που θα καταστρέψουν ανεπανόρθωτα, μέρος του χειροποίητου τοπίου του νησιού, που αιώνες τώρα διαμορφώνεται με ανθρώπινο μόχθο».

«Υπάρχουν νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν τη δημιουργία θαλάσσιων αιολικών πάρκων, υπάρχουν βραχονησίδες που δέρνονται από τον αέρα, υπάρχουν σημεία στα νησιά των Κυκλάδων απομακρυσμένα, που δεν υποβαθμίζουν χυδαία το πολιτιστικό προϊόν τους. Όμως όλα αυτά κοστίζουν ακριβότερα! Ε. Τέλος, θα έπρεπε όλοι οι Έλληνες να βλέπουμε τις Κυκλάδες σαν έναν Εθνικό Θησαυρό και όχι ανταγωνιστικά», καταλήγει και παραθέτει μία εικόνα από το σημείο εγκατάστασης, η οποία απεικονίζει το μέγεθος της καταστροφής που πρόκειται να προκληθεί.

ΠΕΡΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Αύριο στην Τήνο, διοργανώνεται ένα μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στην επικείμενη εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο νησί. Για κάποιον ανόητο λόγο, η συζήτηση έχει υποβαθμιστεί σε τραγικό επίπεδο, με κάποιους να υποστηρίζουν «Εμείς στη Μακεδονία αναπνέουμε υπολείμματα καύσης λιγνίτη για να μη βλέπετε εσείς ανεμογεννήτριες. Αυτό τέλειωσε!»

Σε όσους επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται την ουσία του θέματος:

Α. δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιοι τόποι έχουν υποβαθμιστεί λόγω των λιγνιτικών εργοστασίων, πρέπει να υποβαθμιστούν και άλλοι για να είμαστε πάτσι!!!

Β. Δεν είναι όλοι οι τόποι ίδιοι. Οι Κυκλάδες είναι ένα μοναδικής πολιτιστικής σημασίας αρχιπέλαγος, περιουσία Ελληνική και παγκόσμια και οφείλει να προστατεύεται (και όχι μόνο από τις ανεμογεννήτριες). Συνεισφέρουν δε, λόγω της ιδιαίτερης πολιτιστικής και αισθητικής φυσιογνωμίας τους πολλαπλάσια στην Ελλάδα μέσω του τουρισμού. Καταστροφή του τοπίου τους, σημαίνει καταστροφή του «προϊόντος» τους, υποβάθμιση δηλαδή, για την ίδια τη χώρα.

Γ. Η βασικότατη αντίρρηση έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη χωροθέτηση των ανεμογεννητριών. Για να τοποθετηθούν στις κορυφογραμμές και πάνω από παραδοσιακά χωριά, θα χρειαστούν διανοίξεις τεράστιας κλίμακας που θα καταστρέψουν ανεπανόρθωτα, μέρος του χειροποίητου τοπίου του νησιού, που αιώνες τώρα διαμορφώνεται με ανθρώπινο μόχθο. Σε ό,τι αφορά στην Τήνο, το αγροτικό της τοπίο αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία που την χαρακτηρίζουν. Είναι δεδομένο ότι οι μελέτες χωροθέτησης έχουν γίνει για να διευκολύνουν οικονομικά τους επενδυτές (κοινώς να τους έρθει η επένδυση φθηνότερα) και όχι για να μειωθεί το ενεργειακό αποτύπωμα στη χώρα, διότι

Δ. Υπάρχουν νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν τη δημιουργία θαλάσσιων αιολικών πάρκων, υπάρχουν βραχονησίδες που δέρνονται από τον αέρα, υπάρχουν σημεία στα νησιά των Κυκλάδων απομακρυσμένα, που δεν υποβαθμίζουν χυδαία το πολιτιστικό προϊόν τους. Όμως όλα αυτά κοστίζουν ακριβότερα! Ε. Τέλος, θα έπρεπε όλοι οι Έλληνες να βλέπουμε τις Κυκλάδες σαν έναν Εθνικό Θησαυρό και όχι ανταγωνιστικά.

Η φωτό για να καταλάβουμε το εύρος της καταστροφής που πρόκειται να γίνει…

Αυτά…      

πηγή

Όλη τα ιδανικά της δεξιάς ξεκινάνε και τελειώνουν μέσα στο «θα τους γα@@@με»

Ξεκίνησα να γράφω ένα κείμενο για την ιστορία της δεξιάς και για το αν αγωνίστηκε τελικά ποτέ για τίποτα πέρα από το να ουρλιάζει για πατρίδες και θρησκείες και κατά πόσο κι εκεί ακόμα κατάφερε να ξεπεράσει τον κουτσαβακισμό της και να σταθεί με καθαρότητα έστω μπροστά στα βρώμικα ιδεώδη της, μα ήταν μάταιος κόπος, γιατί όλη η κουλτούρα της δεξιάς συμπυκνώνεται στο «θα τους γαμ@@@με».

Όταν ήμασταν φοιτητ(ρι)ες, την ώρα που τα συνθήματα των υπολοίπων μιλούσαν για αγώνες, για συλλογικά αγαθά, για νέους κόσμους, όλα τα ιδανικά της Δαπ, της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, συμπυκνώνονταν στο «Δαπ Δαπαρα γαμ@ τον Τσε Γκεβάρα» (τσουτσουριάσαμε) και στο «και α και ου και Δαπ Νδφκου».

Δε μαρεσει καθόλου να επικαλούμε ιστορίες από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας μια και πιστεύω ότι την εποχή σου και την εαυτή σου πρέπει να τα χτίσεις με τα χέρια σου και όχι με τα γαλόνια των προγόνων σου, όμως έτσι πάλι αυτές τις οργισμένες μέρες και επειδή είμαστε και συνέχεια του παρελθόντος αναπόφευκτα, θυμήθηκα τον παππού μου που λέγε για τη μέρα της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς. Στη στροφή του σπιτιού του 18 χρόνων μαζί με τον καλύτερο του φίλο είχαν βγει για να πανηγυρίσουν. Πέρασε ένα αμάξι δύο έτσι Ελλήνων πατριωτών και τους ρώτησε γιατί πανηγυρίζουν και με τι χαίρονται και απάντησαν τα αυτονόητα όπως φαντάζεστε. Ο Έλληνας ταγματασφαλίτης πατριώτης σήκωσε το όπλο, σκότωσε το φίλο του παππού μου λέγοντας «εμείς όμως δε χαιρόμαστε», συνέλαβαν και βασάνισαν τον παππού μου που γλύτωσε από μια άλλη δεξιά νονά που είχε.

Αυτή είναι η ιστορία σας φίλοι και φίλες δεξιοί. Ένα κοστούμι του παρακράτους με τσεκούρι μέσα από το σακάκι και δεν υπάρχει ίχνος σπόρου για να ανθίσει τίποτα άλλο πέρα από σήψη πάνω σε αυτό. Αυτή ήταν πάντα η ιστορία της δεξιάς. Ποια αριστεία, ποια νομιμότητα, ποια Εξάρχεια θα καθαρίσετε βρε ούγκανα του παρακράτους.

Όλα τα ιδανικά της δεξιάς ξεκινάνε και τελειώνουν μέσα στο «θα τους γα@@@με».

Το «θα τους γαμ@@@ε» δεν αντέχει να μην έχει την εξουσία γιατί δεν έχει κανέναν άλλο ιδανικό. Δεν ξέρει τίποτα άλλο, δεν μπορεί να ανθίσει πουθενά. Οι δεξιοί ήρθαν πάλι να μας θυμίσουν το μόνο πράγμα με το οποίο ξέρουν να ασχολούνται και εδώ δε θα μπω σε σεξιστικές λεπτομέρειες του εγκεφάλου τους. Δεν υπάρχει τίποτα να αντιτάξουν και αυτό δεν αντέχουν. Καμία αξία, κανενα ουσιώδες όνειρο, τίποτα να αφήσουν πίσω τους. Και το να χτίζεις μια ολόκληρη διακυβέρνηση πάνω στο "θα τους γαμήσουμε", στην πραγματικότητα είναι το πιο δουλοπρεπες, το πιο τζουφιο, το πιο κουτσαβακικό εργαλείο που υπάρχει.

Από τη σελίδα της ΒάλιαςΤσιριγώτη στο facebook     

Guardian: Έλληνας δημοσιογράφος «ισχυρός σύμμαχος» της Bayer.!

Στην επικαιρότητα ήρθε ξανά το όνομα του έλληνα δημοσιογράφου Θάνου Δημάδη που είχε απασχολήσει την επικαιρότητα το 2016, όταν τον είχαν εμπλέξει στο επονομαζόμενο «περούκα gate».

Τώρα η βρετανική εφημερίδα «Guardian επικαλούμενη email, τα οποία -όπως υποστηρίζει- περιήλθαν στην κατοχή της, υποστηρίζει ότι ο έλληνας δημοσιογράφος είχε.. επί δύο χρόνια συχνή επικοινωνία με επιτελικά στελέχη της φαρμακοβιομηχανίας Bayer.

«O Θάνος Δημάδης, ο οποίος από τον Νοέμβριο του 2017 έως και τον Απρίλιο του 2019 ήταν διευθύνων σύμβουλος της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών και του Ιδρύματος Ξένων Ανταποκριτών στη Νέα Υόρκη, την περίοδο εκείνη φέρεται να είχε συχνή επικοινωνία με τους αντιπροέδρους της φαρμακοβιομηχανίας», γράφει η βρετανική εφημερίδα.

Επίσης, όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, εμφανίζεται να προσφέρει τις υπηρεσίες του για τον σχεδιασμό της επικοινωνιακής πολιτικής της εταιρείας και την προώθηση των συμφερόντων της μέσω των δύο φορέων στους οποίους κατείχε επιτελική θέση.

Ο έλληνας δημοσιογράφος φέρεται να είχε επαφές με δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Bayer.

H γερμανική φαρμακοβιομηχανία προσέφερε σχέδια χρηματοδότησης με αντάλλαγμα την αύξηση της επιρροής της εταιρίας, μέσα από προστασία και προώθηση των επιχειρηματικών της συμφερόντων, όπως υποστηρίζει ο Guardian.

Η Bayer θα ήταν γενναιόδωρη στους φορείς, αλλά και τον ίδιο τον Θάνο Δημάδη, ο οποίος μάλιστα σε e-mail του τον Ιούλιο του 2018 ζήτησε από τους αντιπροέδρους της Bayer να τον βλέπουν ως «ισχυρό σύμμαχό» τους και να τον πληρώσουν χωριστά επιπλέον της χρηματοδότησης των φορέων.

Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα Guardian, o έλληνας δημοσιογράφος πρότεινε στην Bayer τα εξής:

1 .Ο Κρις Λόντερ, αντιπρόεδρος της φαρμακοβιομηχανίας, θα είχε μόνιμη θέση στο συμβούλιο του Ιδρύματος Ξένων Ανταποκριτών και θα συμμετείχε στις συνεδριάσεις του.

2. Η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών θα αναλάμβανε πολλές πρωτοβουλίες κάθε χρόνο για την προώθηση θεμάτων που ενδιέφεραν την Bayer και την Ένωση.

3. Η Bayer θα ενημερωνόταν εκ των προτέρων για τους νικητές των βραβείων του Ιδρύματος και «η επιλογή των βραβευθέντων δεν θα συγκρουόταν με τα σχέδια και τις πρωτοβουλίες στρατηγικής επικοινωνίας της Bayer.

4. Η Ένωση θα διοργάνωνε ημερίδες για δημοσιογράφους και «media influencers» σχετικά με θέματα τα οποία έπαιρναν το πράσινο φως της Bayer και ήταν σχετικά με τους στόχους της, «όπως για παράδειγμα η γεωργία ή οποιοδήποτε άλλο θέμα» σημαντικό για την Bayer.

Ο Guardian επικοινώνησε με τον Θάνο Δημάδη, με τον ίδιο να διατείνεται ότι δεν έκανε κάτι ανάρμοστο κι ότι όλα περνούσαν από τον πρόεδρο της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών, Ντέιβιντ Μάικλς.   

πηγή

Ρουφιάνος λόγω 1142 ή μήπως νωρίτερα;

Η κουλτουρα του ρουφιάνου καλλιεργείται. Δε γεννιέται κανείς ρουφιάνος.

Ρουφιάνος. Τι άγρια λέξη. Τη θυμάμαι από τα μικρά μου χρόνια στην έκφραση: Τη ρουφιάναααα και ήθελε να πει και καλά την καπάτσα αλλά και την με κάθε μέσο καταφερτζού.

Αλλά ας αφήσουμε τις δικές μου αναμνήσεις περί των γλωσσικών και ας έρθουμε στο νέο τρεντ της εποχής που είναι το ρουφιανιλίκι με την κλασική σημασία της λέξης: αυτός που προδίδει, ο καταδότης.

Βλέπεις τον καπνιστή, το λοιπόν, και παίρνεις το 1142 και κάνεις την καταγγελία σου. Λες δηλαδή ότι στο τάδε μαγαζί καπνίζουν ή κάτι τέτοιο ξέρω ‘γω.

Μμμμάλιστα! Εσύ ρουφιάνος – κατά πώς λέγεται  – αυτός που επιτρέπει το κάπνισμα παρανομεί.

Να πώς η εξίσωση αρχίσει να γίνεται πιο δύσκολη: Αν βγει ένα 1142 για τη φοροδιαφυγή θα καταγγείλεις τον εαυτό σου που πλήρωσες 40 ευρώ άνευ απόδειξης αντί 65 μετά παραστατικών στον υδραυλικό;

Είσαι ρουφιάνος αν πάρεις το 100 και πεις ότι το αυτοκίνητο τάδε κλείνει την είσοδο του πεζοδρόμου και δεν μπορεί να περάσει μια κυρία με το καρότσι του παιδιού της και το καροτσάκι του ανάπηρου φίλου σου;

Θέλω να πω ότι η κουλτούρα της ρουφιανιάς είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από την καταγγελία μιας παράνομης πράξης.

Καλό θα ήταν να μαθαίναμε ότι ο νόμος είναι προς τήρηση και να λειτουργούσαμε όλοι με ένα κοινωνικό κριτήριο και όχι μόνο «υπέρ πάρτης μας».

Οι πιο παλιοί θυμάστε τι είχε γίνει όταν έγιναν υποχρεωτικές οι ζώνες ασφαλείας; Πρώτα η αντίδραση, μετά τα πρόστιμα, μετά η διαφήμιση ε, τώρα μάλλον οι περισσότεροι φοράνε ζώνη για να προστατέψουν τη ζωή τους. Το κατάλαβαν.

Ναι, καταλαβαίνω ότι δεν είναι κάθε περίπτωση ίδια.

Όμως η τήρηση των νόμων είναι συστατικό της κοινωνίας που ζούμε. Φυσικά και η κοινωνία που ζούμε δεν μπορεί να είναι υπό «περιορισμό» ή υπό το άγρυπνο μάτι του κάθε λογής ρουφιάνου που μας καταγγείλει στο σύστημα.

Από την άλλη … εμείς μόνοι μας, έχεις σκεφτεί σε πόσους «ρουφιάνους» έχεις παραχωρήσει με την «υπογραφή» σου το δικαίωμα να σε παρακολουθούν και ελέγχοντας την συμπεριφορά σου να σε ποδηγετούν αναλόγως;

Αν δεν πιάνεις τι σου λέω κοίτα το κινητό και τις εφαρμογές που έχεις κατεβάσει.

Δες το λογαριασμό σου στο Facebook, Instagram, twitter. Για τόλμα να μην ακολουθήσεις τους νόμους και τις νόρμες τους και θα σου πω εγώ τι θα πει ρουφιάνος μετά! Για να μην τα πολυλογούμε: Η κουλτούρα του ρουφιάνου, του καταδότη έχει χτιστεί πολύ πριν τον τετραψήφιο αριθμό για το κάπνισμα. Απλώς δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει

Γιάννης Καφάτος

Ασφαλιστικό: Έρχεται ο λογαριασμός για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες

Η τακτική του Καραγκιόζη: Οι αγρότες «κερδίζουν» έως 173 ευρώ φόρο και πληρώνουν 1.000 ευρώ παραπάνω σε ασφάλιστρα!

Του Χρήστου Μέγα

Το σχέδιο των φοροελαφρύνσεων του περασμένου Σεπτεμβρίου, ακόμη και για τους μικρούς επαγγελματίες, έδειχνε αρκετά τολμηρό για να είναι πραγματικό επί… συντηρητικής διακυβέρνησης.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες θα πληρώνουν φόρο 9% για εισοδήματα μέχρι 10.000 ευρώ. Και έτσι θα έχουν κέρδος 1.300 ευρώ το χρόνο καθώς πλήρωναν 2.200 ευρώ αφού ο φορολογικός συντελεστής ήταν 22% (που θα διατηρηθεί και στο μέλλον για τα εισοδήματα όμως από 10.000 μέχρι 22.000 ευρώ). Για τους αγρότες το όφελος είναι μηδαμινό καθώς σπάνια αγρότης (κτηνοτρόφος ή καλλιεργητής) έχει καθαρά κέρδη πάνω από 8.636 ευρώ που αποτελεί το αφορολόγητο όριο. Και σε κάθε περίπτωση μιλάμε για «όφελος» 173 ευρώ (φορολογικός συντελεστής 9% από 22% για το τμήμα του εισοδήματος από 6.637 έως και 10.000 ευρώ).

Μέχρι που ήλθαν τα αποκαλυπτήρια: Οι ελεύθεροι επαγγελματίες με βάση το νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζει ο κ.Βρούτσης θα πληρώνουν από τις αρχές του 2020 ασφάλιστρα με νέες ασφαλιστικές πλάσεις. Οι οποίες θα κλιμακώνονται από 220 ευρώ το μήνα, η χαμηλότερη, συν 10 ευρώ για ασφάλιση έναντι του λουκέτου (για επιδότηση ανεργίας) και έως 550 ευρώ (ανώτερη ασφαλιστική κλάση).

Όπα! Μα σήμερα το 85% των ελευθέρων επαγγελματιών δηλώνει εισόδημα κάτω από 7.800 ευρώ το χρόνο (650 ευρώ το μήνα) και κατέβαλε ασφαλιστικές εισφορές κάθε μήνα 175 ευρώ, συν 10 για την προστασία από την ανεργία. Άιντε, 185 ευρώ στο σύνολο!

Και οι αγρότες με τους σχεδιασμούς Μητσοτάκη-Βρούτση από 114 ευρώ το μήνα το 2019, θα πληρώνουν πάνω από 176 ευρώ (σ.σ. στην καλύτερη περίπτωση που η ΝΔ επιλέξει ένα πιο ευνοϊκό υπολογισμό για τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα, ας πούμε μηνιαία ασφάλιστρα στο 80% της κατώτερης ασφαλιστικής κλάσης που τώρα θεσπίζεται για τους λοιπούς ασφαλισμένους).

Απλώς λοιπόν και προκειμένου να χρυσώσουν το χάπι στους μικρούς και πολύ μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες, πρώτα ανακοινώθηκαν οι φοροελαφρύνσεις (από τον πρωθυπουργό τον περασμένο Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ) και μετά θα φέρνουν το ασφαλιστικό μπουγιουρντί (με το νομοσχέδιο Βρούτση τον Ιανουάριο του 2020 ή και νωρίτερα με το νέο φορολογικό…)

Έτσι, με το ένα χέρι η κυβέρνηση εμφανίζεται να δίνει φορολογικές ελαφρύνσεις στους μικρούς επαγγελματίες της τάξης ακόμη και 1.300 ευρώ το χρόνο και από την άλλη τσέπη τους αυξάνει κατά 50 έως και 80 ευρώ το μήνα τις εισφορές υπέρ ΕΦΚΑ (560 έως και 720 ευρώ επιπλέον το χρόνο).

Και εάν ο λογαριασμός είναι, γκρόσο-μόντο, θετικός για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για του αγρότες όμως που «κερδίζουν» μόλις 173 ευρώ το χρόνο από τις φοροελαφρύνσεις Μητσοτάκη (σ.σ. και αυτά μόνο ελάχιστοι που έχουν καθαρό εισόδημα πάνω από 8.636 ευρώ το χρόνο) και επιβαρύνονται με 1.000 ευρώ το χρόνο από το ασφαλιστικό του Βρούτση, ποιος θα απολογηθεί; Εκτός και εάν η ΝΔ πιστεύει ότι οι αγρότες μας κονομάνε. Οπότε να περάσουν από τα χωράφια και τους στάβλους να τους δείξουν την… πραμάτεια τους.

Και γιατί τα κάνει όλα αυτά;

1.Γιατί κάποιος πρέπει να πληρώσει τις τεράστιες ασφαλιστικές ελαφρύνσεις στους πολύ μεγάλους επιχειρηματίες. Και εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «ξεσκίσει» οικονομικά όποιον ελεύθερο επαγγελματία έβγαζε πάνω από 12.000-15.000 ευρώ το χρόνο, τώρα ακόμη και όποιος κερδίζει 70.000 ευρώ (καθαρά) θα δύναται να πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές της τάξης των 220 ευρώ το μήνα (ελεύθερη επιλογή ασφαλίστρων και όχι με βάση τις παλαιές ασφαλιστικές κλάσεις του ΤΕΒΕ/ΟΑΕΕ οι οποίες αυξανόταν ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης).

Ουσιαστικά, έτσι η κυβέρνηση καταργεί την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση αφού μόνο κατ’ όνομα αυτή (η υποχρεωτικότητα) διατηρείται. Και αυτό γιατί ο «έχων και κατέχων» ελεύθερος επαγγελματίας θα μπορεί να ξεμπερδεύει με τον ΕΦΚΑ καταβάλλοντας απλώς ένα χαρτζιλίκι. Και η κύρια μάζα του 1,2 εκ. των μικρών και πολύ μικρών επαγγελματιών, επιστημόνων, μικρεμπόρων, επιτηδευματιών και αγροτών (από ένα σύνολο 1,5 εκ. ασφαλισμένων-ελευθέρων επαγγελματιών), θα κληθούν να πληρώσουν ακόμη και διπλάσια ποσά για να στηρίξουν τις συνταξιοδοτικές παροχές του ΕΦΚΑ (την ομαλή καταβολή των σημερινών συντάξεων).

Παράδειγμα: Επιχειρηματίες με εισόδημα 6.500 ευρώ καθαρά το μήνα (78.000 το χρόνο) θα πληρώνει ασφάλιστρα 220 ευρώ, εκ των οποίων μόνο τα 175 θα πηγαίνουν για κύρια σύνταξη (και 55 υπέρ ΕΟΠΥΥ-Υγεία). Δηλαδή στο εν λόγω παράδειγμα ο ασφαλισμένος θα πληρώνει το 2% των κερδών υπέρ ΕΦΚΑ όταν οι λοιποί ασφαλισμένοι θα πληρώνουν το 20%…

2.Οι “φοροελαφρύνσεις” του περασμένου Σεπτεμβρίου (φορολογικός συντελεστής 9% για εισόδημα έως 10.000 ευρώ) αποδεικνύονται τελικά προπέτασμα καπνού προκειμένου ο κ.Μητσοτάκης να περάσει την απαλλαγή των ραντιέρηδων και μετόχων οι οποίοι, πλέον, θα… επιβαρύνονται με φόρο 5% (και 29% μαζί με τον φόρο του 24% που πληρώνουν οι επιχειρήσεις επί των κερδών τους), από συνολικό φόρο 38% σήμερα (28% στις επιχειρήσεις και 10% στα διανεμόμενα κέρδη) και 44% (29% και 15% αντίστοιχα) πριν την προηγούμενη χάρη του ΣΥΡΙΖΑ προς τους μεγάλους επιχειρηματίες όταν τους μείωση το ποσοστό φορολόγησης των μερισμάτων από 15% στο 10%…

Βλέπετε η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να απαλλάξει του φόρου τα διανεμόμενα κέρδη (σ.σ. ενώ ένας μισθωτός πληρώνει φόρο έως και 44%, συν 10% τέλος αλληλεγγύης), αντί να απαλλαγούν της φορολογίας τα επενδυόμενα κέρδη που προκαλούν ανάπτυξη και δημιουργούν νέες θέσεις απασχόλησης!

Κοντολογίς, με το ασφαλιστικό Μητσοτάκη-Βρούτση έχουμε συν 55% στα ασφάλιστρα (τουλάχιστον για τους αγρότες που από 114 ευρώ θα πληρώνουν κατ ελάχιστον 176 ευρώ το μήνα). Και στην καλύτερη των περιπτώσεων οι ελεύθεροι επαγγελματίες μετά από 40 χρόνια ασφάλισης θα λαμβάνουν σύνταξη στα όρια της φτώχειας…

Απαγόρευση καπνίσματος: Τι κρύβεται πίσω από τον καπνό;

Δεν ενδιαφέρει η απαγόρευση του καπνίσματος καθεαυτή, εκείνο που ενδιαφέρει είναι η αλλαγή του "δημόσιου ήθους", η "αυτορρύθμιση της κοινωνίας" γράφει στο κύριο άρθρο της η φιλοκυβερνητική εφημερίδα "Καθημερινή". Το θέμα της υγείας συνεπώς είναι πρόφαση, ο στόχος είναι ευρύτερος. Το ίδιο ισχύει και με την αστυνομοκρατία. Τα Εξάρχεια και οι "μπαχαλάκηδες" είναι το πρόσχημα.

Αλλά πώς η κοινωνία θα αυτορρυθμιστεί; Η απάντηση προπαγανδίζεται ανενδοίαστα: Όχι δεν πρόκειται να υπάρξει διάλογος των κοινωνικών δρώντων, αλλά "κάρφωμα" -τώρα λέγεται καταγγελία- και στο τέλος η κοινωνική αυτορρύθμιση μέσω της κοινωνικής σύγκρουσης μεταξύ καπνιστών και αντικαπνιστών, δηλαδή της αλληλοεξουδετέρωσης. Ο "κοινωνικός εμφύλιος" μόλις άρχισε για ένα δευτερεύον ζήτημα και σε κάθε περίπτωση μη ταξικό. Η τεχνική αυτή της μετάθεσης της σύγκρουσης σε δευτερεύοντα ζητήματα είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη στις ΗΠΑ από πολύ παλιά. Γίνεται πρωτεύον θέμα ένα τριτεύον ζήτημα, το "τσιγάρο"! και όχι η διεύρυνση των ανισοτήτων, όχι η ασυλία της διαφθοράς των πάνω, όχι η υγεία και η ασφάλεια στους χώρους εργασίας, όχι η ανεργία, όχι τα προβλήματα πρόσβασης των φτωχών στο σύστημα υγείας... μόνο το τσιγάρο! 

*Η φωτογραφία δηλωτική του "ξυπνήματος" των κάτω από την ταινία του Κεν Λόουτς

Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου

          

Παραιτήθηκε ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο Ανατολικής Σάμου αντιδρώντας στη δημιουργία μεταναστατευτικού κέντρου (video)

Το βράδυ της Τετάρτης ο δήμαρχος Ανατολικής Σάμου, Γιώργος Στάντζος, και το δημοτικό συμβούλιο, αποφάσισαν να υποβάλλουν την παραίτησή τους αντιδρώντας στα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για τη δημιουργία κλειστού κέντρου στο νησί.  

Μάλιστα ο κ. Στάντζος αναμένεται την Πέμπτη να στείλει επιστολή στον πρωθυπουργό για να του γνωστοποιήσει την παραίτησή του ιδίου αλλά και του δημοτικού συμβουλίου. 

«Θέτω την παραίτησή μου αν δεν παρθεί πίσω η απόφαση μετατροπής ενός νησιού σε ανοιχτή φυλακή. Σταθείτε δίπλα μου. Ο κόσμος με έβγαλε δήμαρχο και θα με ρίξει το σύστημα. Νιώθω περήφανος που επί 2 ½ μήνες υπηρέτησα ως δήμαρχος» ανέφερε ο κ. Γιώργος Στάντζος κατά τη διάρκεια του έκτακτου δημοτικού συμβουλίου. 

«Παραιτούμαστε και εμείς αν παραιτηθεί ο δήμαρχος. Και η δική μας παραίτηση είναι δεδομένη» είπε από την πλευρά του και ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης κ. Νίκος Κατρακάζος. Να τονιστεί ότι νωρίτερα, τον πλήρη σχεδιασμό της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού/προσφυγικού προβλήματος παρουσίασαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας και ο υφυπουργός Άμυνας- ειδικός συντονιστής για το μεταναστευτικό Αλκιβιάδης Στεφανής. 

Μεταξύ άλλων, ο υφυπουργός Άμυνας είπε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να μεταφερθούν 20.000 πρόσφυγες από νησιά του Αιγαίου στην ενδοχώρα έως τις αρχές του 2020, ενώ όπως ανακοίνωσε δημιουργούνται κλειστά κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών σε πέντε νησιά και συγκεκριμένα σε Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Κω και Λέρο.        

πηγή

Ο Ησίοδος και το Πολυτεχνείο

Του Παντελή Μπουκάλα

Σχεδόν πάντα, η ανάγνωση της ιστορίας είναι ησιόδεια, τουλάχιστον από όσους δεν την προσεγγίζουν με επαγγελματική αυστηρότητα, αλλά επιτρέπουν στο συναίσθημα να τρυπώνει ανάμεσα στα εργαλεία τους. Το βλέπουμε αυτό σε κάθε επέτειο, ελληνική ή διεθνή· την επέτειο της Επανάστασης του 1821, λ.χ., ή κάποιας από τις επαναστάσεις της παραγωγικής Γαλλίας, 1789, 1848, 1968: Στις αναπαραστάσεις μας, όλα τα φωτεινά χρώματα αφορούν το παρελθόν (κι όσο πιο πίσω τόσο φωτεινότερο), όλα τα γκρίζα το παρόν, κι όλα τα σκοτεινά το μέλλον.

Ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε την πτωτική διαδρομή του ανθρώπινου γένους που εικονογράφησε ο Ησίοδος στο διδακτικό έπος «Εργα και Ημέραι» (να τη γνώριζε άραγε ο Φράνσις Φουκουγιάμα όταν κήρυσσε το «τέλος της ιστορίας»;), το μυθολογικό ποιητικό σχήμα ρυθμίζει τα συμπεράσματά μας και τα βαραίνει με τον πεσιμισμό του:

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε το «χρύσεον γένος μερόπων ανθρώπων», έπειτα ήρθε στη θέση του το «αργύρεον» και κατόπιν το «χάλκειον». Για να καταλήξουμε μοιραία, διαρκώς φθειρόμενοι (και παρά την προσωρινή παρεμβολή του «θείου γένους ανδρών ηρώων»), στο «σιδήρεον γένος» της παρακμής. Το ότι η ίδια η Ιστορία έχει το ελάττωμα να μη συνυπογράφει τα πορίσματα που την ακυρώνουν, και να επιμένει να μας εκπλήσσει με τα «άλματά της πάνω από τη φθορά», δεν μας ενοχλεί. Δεν μας ενδιαφέρει καν. Προσφεύγουμε έτσι στη μεταφυσική και στη θεολογία για να «εξηγήσουμε», λ.χ., την Επανάσταση του 1821, που «κανονικά» δεν θα έπρεπε να συμβεί, έπειτα από τέσσερις (και κατά τόπους πέντε και παραπάνω) αιώνες σκλαβιάς, φθοράς, κατιούσας πορείας.

Και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου η επέτειος, έγραφα εδώ περίπου ένα τέταρτο του αιώνα πριν, στις 17 Νοεμβρίου 1996, σε ανάλογες πεσιμιστικές διαδρομές μάς κατευθύνει συνήθως, στην αναπαραγωγή δηλαδή του ησιόδειου μοντέλου: τότε ο ηρωισμός, τώρα η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία· τότε η ανιδιοτέλεια, τώρα ο κυνισμός και ο αριβισμός· τότε το αίτημα της συλλογικότητας, τώρα η εγωπάθεια· τότε το δούναι, τώρα το λαβείν. Μ’ αυτή τη βίαιη τομή στον ιστορικό χρόνο όμως, που ανοίγει αυθαίρετα ένα χάσμα ανάμεσα στο Σπουδαίο Πριν και στο Ταπεινό

Τώρα, το Πολυτεχνείο, όπως και κάθε όντως εξαιρετικό συμβάν, μετατοπίζεται στα αδρανή Σύμβολα.

Ή εκτοπίζεται στην περιοχή των μύθων.

Η επιδίωξη απλή: Να σκεπαστεί κάτω από τον ηρωολογικό στόμφο ο πολιτικός πυρήνας της εξέγερσης, ώστε να φτάσει να σημαίνει κάτι το γενικώς αποδεκτό, δηλαδή κάτι το εύκολα αφομοιώσιμο, άρα και ακίνδυνο. Αυτό όμως προσβάλλει τα ειδοποιά γνωρίσματα της εξέγερσης, που δεν την έφεραν αντιμέτωπη μόνο με την «εθνοσωτήριο» χούντα και τους ασφαλίτες. Αυθόρμητη και ακηδεμόνευτη όπως ήταν, βρέθηκε απέναντι –καθαρά και ξάστερα– και στο προδικτατορικό πολιτικό κατεστημένο, το οποίο στην πλειονότητά του εξάντλησε τον αντιχουντισμό του σε σποραδικές δηλώσεις, συνήθως από την ασφάλεια ξένων χωρών. Αλλά απέναντι και στους κομματικούς μηχανισμούς της διασπασμένης πια Αριστεράς, που δρούσαν στην παρανομία, υπό ποικίλα «μετωπικά» ονόματα. Και προπάντων του δογματικού ΚΚΕ, που βιάστηκε να καταγγείλει τους «προβοκάτορες» διά της έντυπης «Πανσπουδαστικής» του.

Η μετατόπιση του Πολυτεχνείου στα Σύμβολα, η απόσπασή του από το πραγματικό, υλικό πλαίσιό του και η εξώθησή του στην επικράτεια των θαυμάτων ή των παραδόξων (μια ολιγόζωη ενσφήνωση ενός ολιγάριθμου «ηρωικού γένους» ανάμεσα στα γένη της ήττας και της φθοράς), βόλευε πολλούς. Και προπάντων τους πλήρως ή μερικώς απόντες. Ολους αυτούς, δηλαδή, που ήδη με τον πρώτο επετειακό εορτασμό άρχισαν να συμπεριφέρονται ακριβώς όπως τους ζωγράφισε στα δεκάχρονα του Πολυτεχνείου, στην «Αυγή», ο πικρός σαρκασμός του Μανόλη Αναγνωστάκη:

«Φοβάμαι / τους ανθρώπους που εφτά χρόνια / έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι / και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– / βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας / “Δώστε τη χούντα στο λαό”. / Φοβάμαι τους ανθρώπους / που με καταλερωμένη τη φωλιά / πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. /

Φοβάμαι τους ανθρώπους που σού ’κλειναν την πόρτα / μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια / και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο / να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν».

Οσο κι αν φοβόμαστε τις λέξεις, στις τρεις ημέρες του Πολυτεχνείου ανατυπώθηκε ο εμφύλιος, αλλά με τη δική του ανέκδοτη μορφή και όχι σαν αντίγραφο (όπως εμφύλιος ήταν, διπλός μάλιστα, όσα συνέβησαν στην Κύπρο μετά την εισβολή του τουρκικού «Αττίλα»: ανάμεσα σε Ελλαδίτες και Κύπριους, αλλά και ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς Ελληνοκύπριους). Φυσικά οι διαφορές ούτε λίγες είναι ούτε ασήμαντες: Οπλισμένη ήταν μόνο η μία πλευρά, των Ντερτιλήδων, που ήταν σάρκα από τη σάρκα της παράταξης που νίκησε στον μετακατοχικό εμφύλιο.

Η άλλη πλευρά ήταν άοπλη. «Είμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι» – αυτό θ’ ακούμε πάντα από τη φωνή του Δημήτρη Παπαχρήστου, που ήξερε βέβαια ότι διέθετε το μόνο όπλο που κανένας δεν μπορεί να σου στερήσει: τον έρωτα της ελευθερίας.

Παράδοξο ή όχι, τον θεμελιώδη πολιτικό χαρακτήρα του Πολυτεχνείου τον θυμούνται πρωτίστως, με βαθιά ενόχληση, οι κατεξοχήν αντίπαλοί του, όσοι παρέλαβαν από τους χουνταίους τη σκυτάλη της ύβρεως εναντίον του. Αυτοί πρωταγωνιστούν, δεκαετίες τώρα, στη συστηματική εκστρατεία κατασυκοφάντησής του. Αυτοί έσπευσαν πρώτοι να χλευάσουν την επέτειο σαν πανηγυράκι σουβλατζήδων, ώστε αναδρομικά να μειώσουν μέχρι μηδενισμού και τη σημασία της 17ης Νοέμβρη του 1973. Αυτοί χλευάζουν την «κεφάλα του Σβορώνου». Αυτοί αρνούνται ότι σκοτώθηκαν άνθρωποι εκείνες τις μέρες: «Μύθος οι νεκροί του Πολυτεχνείου». Αυτοί διακινούν την κακοήθη φήμη ότι η εξέγερση «στήθηκε από Αμερικανούς πράκτορες». Αυτοί εμπορεύονται πολιτικά τον κατάπτυστο ισχυρισμό ότι για τον διαμελισμό της Κύπρου δεν φταίνε άλλοι από τους ελεύθερους εγκλωβισμένους του Πολυτεχνείου.

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, είναι ολοφάνερη μια «ποιοτική διαφορά». Οι αρνητές του Πολυτεχνείου δεν πλασάρουν πια τη χολή τους αποκλειστικά από περιθωριακά ημίμαυρα κανάλια και από λαθρόβια κιτρινιάρικα έντυπα. Ορισμένοι από αυτούς έχουν αναρριχηθεί πλέον (τοκίζοντας πολιτικά και τη χλεύη τους κατά του Πολυτεχνείου) σε υψηλά αξιώματα. Μετατοπίστηκαν σταδιακά από την ακροδεξιά περιοχή του ιδεολογικού φάσματος (οπότε και υφυπούργευσαν ως στελέχη του ΛΑΟΣ) στη Δεξιά, και μάλιστα σε μια Δεξιά που πολύ θα ήθελε να πιστέψουν κι άλλοι –εκτός από τους υμνητές της στα Μέσα– ότι τυγχάνει Κεντροδεξιά. Κι έγιναν υπουργοί.

Και κομματικοί αντιπρόεδροι. Και μάλιστα ενός κόμματος του οποίου ηγείται ο κατά δήλωσή του νεαρότερος αντιστασιακός παγκοσμίως, αφού ήταν «πολιτικός κρατούμενος της χούντας σε ηλικία έξι μηνών». Και ο οποίος τώρα, διά του υπουργού Δημοσίας Τάξεως και Ασφαλείας, διατάζει τα ΜΑΤ να εισβάλουν στα πανεπιστήμια, με ποικίλες προφάσεις. Μα μήπως είχε δίκιο τελικά ο Ησίοδος;