Όταν χρεοκόπησαν οι τράπεζες και τις πληρώσαμε εμείς

Είναι κοινός τόπος πως η χρεοκοπία της Ελλάδας ήταν η χρεοκοπία των τραπεζών. Ο τεράστιος δανεισμός που έγινε από το ελληνικό κράτος κατευθύνθηκε στη διάσωση των τραπεζών. Με άλλα λόγια, οι φορολογούμενοι πλήρωσαν ακριβά τη διάσωση των τραπεζών. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί οι ξένες τράπεζες ήταν 'ανοιγμένες' στις ελληνικές και η χρεοκοπία των τελευταίων θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στις πρώτες. Έτσι η διάσωση των ελληνικών τραπεζών σήμαινε τη διάσωση των ξένων... Ο ελληνικός λαός μάτωσε χάριν των τραπεζών. Κι όμως τώρα έρχεται ο κ. Σταϊκούρας για να απευθυνθεί σε αμνήμονες λωτοφάγους...

Ας θυμηθούμε δύο σημειώματα στο gpapaso.blogspot.com

 Αδιέξοδο (18 Φερβουαρίου 2011)

Τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, τα σχολεία συγχωνεύονται(δηλαδή κλείνουν), τα πανεπιστήμια βάζουν λουκέτο(Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), οι μαθητές των απομακρυσμένων χωριών δεν έχουν τρόπο να πάνε σχολείο, οι εθνικοί δρόμοι είναι οργωμένα χωράφια, αλλά ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου επαίρεται ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώνεται! Ενδεχομένως, ο υπουργός να πετύχει το στόχο του αλλά τότε το κράτος θα έχει διαλυθεί μαζί και η ελληνική οικονομία καθώς ο μεγαλύτερος μπαταχτσής, ο πιο πιστός οπαδός του κινήματος «Δεν πληρώνω» είναι το ίδιο το κράτος. Η μείωση, συνεπώς, του ελλείμματος είναι πλασματική καθώς το κράτος δεν πληρώνει τις οφειλές του ή καταργεί παντελώς τις παροχές, που είναι υποχρεωμένο να κάνει. Έτσι, η «εγχείριση» ως προς τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος μπορεί να επιτύχει αλλά ο ασθενής θα έχει πεθάνει. Τι θα έχει απομείνει; Μόνο οι τράπεζες, ελληνικές και ξένες, οι οποίες θα διατηρούν την ελληνική οικονομία σε κατάσταση τεχνητής αναπνοής, αφού ενδεχόμενη πτώχευση θα σήμαινε μεγάλη ζημία για τις ευρωπαϊκές και τις μη ευρωπαϊκές τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Αυτό επισήμανε χθες ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ. Το ίδιο σημειώναμε κι εμείς προχθές, γράφοντας ότι «Για μία ακόμη φορά πίσω από την επιμονή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εκποίηση της περιουσίας του Ελληνικού δημοσίου ύψους 50 δις ευρώ βρίσκονται οι τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα(χρέος) και γνωρίζουν ότι τα κεφάλαια με το τοκογλυφικό επιτόκιο που συμφώνησαν στο πλαίσιο της διάσωσης της χώρας μας, είναι πολύ δύσκολο να επιστραφούν. Συγκεκριμένα, οι Γαλλικές τράπεζες συγκεντρώνουν ομόλογα ύψους 53 δις ευρώ, με πρώτη την Credit Agricole(30 δις ευρώ) και ακολουθούν οι BNP Paribas, Societe Generale και BPN. Ακολουθούν οι Γερμανικές τράπεζες με 45 δις δολάρια και οι Βρετανικές με 11,2 δις δολάρια. Συνολικά, οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατέχουν 141,8 δις ευρώ και οι πέραν της Ευρώπης τράπεζες 177,3 δις ευρώ από το ελληνικό χρέος». Όλες αυτές οι τράπεζες πιέζουν για να μη χάσουν τα χρήματά τους. Άρα, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να παίξει το χαρτί της πτώχευσης ή της αναδιάρθρωσης του χρέους, πιέζοντας με τη σειρά της τις τράπεζες για μία συμφωνία. Αλλά ποιος να το κάνει αυτό; Ο κ. Παπακωνσταντίνου ή ο κ. Παπανδρέου; Ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση ακολουθεί αλλοπρόσαλλες πολιτικές ή πολιτικές εμπαιγμού του ελληνικού λαού, όπως στην περίπτωση των ημιυπαίθριων. Επίσης, η επαναφορά του μέτρου της απόσυρσης παλαιών αυτοκινήτων, το οποίο είχε καταγγείλει με σφοδρότητα το ΠΑΣΟΚ όταν το εφάρμοσε η ΝΔ, για να ενισχύσει υποτίθεται την αγορά, το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύσει το εμπορικό πλεόνασμα της Γαλλίας και κυρίως της Γερμανίας. Όλα τούτα σε συνδυασμό με την συνολική αποτυχία του Μνημονίου αναπαράγουν και βαθαίνουν την ύφεση. Συνεπώς και το αδιέξοδο.

Μόνη διέξοδος η κοινωνική έκρηξη (22 Ιανουαρίου 2013)

Την ώρα που η Ελλάδα απειλείται και με νέα μέτρα λιτότητας, ενώ η φτώχεια και η ανεργία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, οι τράπεζες της Γουόλ Στρητ, αυτές που είναι υπεύθυνες για την κρίση, εμφανίζουν κέρδη ρεκόρ! Έτσι, μετά την JP Morgan που εμφάνισε καθαρά κέρδη 12 και πλέον δις δολάρια, η μεγα-τράπεζα Goldman Sachs ανακοίνωσε διπλασιασμό των κερδών της έναντι του προηγούμενου έτους, ενώ ο μέσος μισθός των εργαζομένων της είναι 400.000 δολάρια το χρόνο ή 26.000 ευρώ το μήνα! «Η Ελλάδα υποφέρει, αλλά η Goldman Sachs γεμίζει τις τσέπες της» διαβάζουμε σε άρθρο της ιστοσελίδας AgoraVox. Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο. Για την Ελλάδα αναφέρονται τα τεράστια ποσοστά της ανεργίας, ιδίως των νέων, η εξαθλίωση των συνταξιούχων και οι αυτοκτονίες. Σημειώνεται δε ένα απόσπασμα από την τελευταία επιστολή του αυτόχειρα συνταξιούχου του Συντάγματος, που έγραφε, «Δεν βρίσκω άλλη λύση παρά μόνο ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν ν’ αρχίσω να ψάχνω για τροφή στα σκουπίδια». Τώρα όλο και περισσότεροι αναζητούν φαγητό στα συσσίτια, ακόμα και στους κάδους απορριμμάτων.

Αλλά ποια είναι η Goldman Sachs και ποια η σχέση της με την Ελλάδα; Το 2001 υπογραμμίζει ο αρθρογράφος (σ.σ. επί κυβερνήσεως Κ. Σημίτη) η Goldman Sachs με αμοιβή 300 εκατομμύρια δολάρια προχώρησε στην τεχνητή απόκρυψη του ελληνικού δημόσιου χρέους με σκοπό την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ. Ο αρθρογράφος δεν σημειώνει ότι ανάλογες συμφωνίες είχαν κάνει κι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εν οις και η Γαλλία. Ούτε ότι η εκτόξευση στα ύψη του ελληνικού δημόσιου χρέους έγινε επί πρωθυπουργίας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, που αρνήθηκε να πληρώσει την τράπεζα για τη συνέχιση της απόκρυψης του χρέους της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος που το 2009 αποκαλύφθηκε το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, η οποία ακολούθως κατέστη ο αδύνατος κρίκος του ευρώ. Από εκείνη τη στιγμή η χώρα μας έγινε η «κερκόπορτα» της κατάρρευσης του ευρώ, στην οποία στοιχημάτιζαν οι «συνωμότες» του γνωστού δείπνου του Μανχάταν. Έκτοτε ολόκληρη η Γουόλ Στρητ αλλά και τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, κυρίως του Citi, θα επιδιδόταν σε μία άνευ προηγουμένου κερδοσκοπία.

Το χειρότερο όλων είναι πως οι τράπεζες σώθηκαν το 2008 από την κατάρρευση χάρη στην άφθονη κρατική χρηματοδότηση που τους παρείχε η αμερικανική κυβέρνηση. Δηλαδή με χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη, και κυρίως στην Ελλάδα, όπου η σωτηρία των τραπεζών γίνεται με ακριβά δάνεια, που αυξάνουν το δημόσιο χρέος, και τα οποία ξεπληρώνονται από τα επαχθέστατα μέτρα σε βάρος των φορολογουμένων. Αυτή η καταφανώς άδικη πολιτική επιβάλλεται γιατί οι τράπεζες ελέγχουν το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα. Όμως, πρόκειται για μία πολιτική, που εκτός από άδικη, είναι και αδιέξοδη. Γι’ αυτό η κοινωνική έκρηξη αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί. 

πηγή

Γιατί ένα θερμό επεισόδιο δεν θα οδηγήσει σε πόλεμο

γράφει ο Γκαρτζονίκας Παναγιώτης

Το τελευταίο διάστημα το θερμό επεισόδιο βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη του δημοσίου διαλόγου που διεξάγεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους, στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς και πάσης φύσεως ειδικούς, με ή χωρίς εισαγωγικά. Αποτελεί ίσως το συχνότερο ερώτημα που τίθεται από τους δημοσιογράφους σε καλεσμένους τους: Θα γίνει θερμό επεισόδιο;

Αυτό που συζητείται είναι αν θα υπάρξει ένα ατύχημα μεταξύ των πολεμικών μέσων Ελλάδας και Τουρκίας, το οποίο στη συνέχεια θα οδηγήσει σε γενικευμένη σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών, δηλαδή σε πόλεμο. Με την παραπάνω άποψη υπονοείται ότι το θερμό επεισόδιο είναι κάτι σαν τροχαίο ατύχημα που οδηγεί ακούσια σε πόλεμο. Η θεωρία ότι ένα τυχαίο γεγονός μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο ξεκινά από τον A' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποστηρίζεται ότι κανείς δεν ήθελε τον πόλεμο, αυτός όμως ξέσπασε από μια αλληλουχία τυχαίων γεγονότων.

Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου το θερμό επεισόδιο αναφερόταν συχνά ως αίτιο έναρξης πολέμου, λόγω της ευκολίας με την οποία, με το πάτημα ενός κουμπιού, μπορούσαν να πυροδοτηθούν πυρηνικά όπλα. Στην Ελλάδα δε, άρχισε να χρησιμοποιείται κατά βάση μετά την κρίση στα Ίμια το 1996. Ωστόσο, κανένας πόλεμος δεν έχει ξεκινήσει τυχαία, μετά από κάποιο θερμό επεισόδιο, όσο και αν ορισμένοι υποστηρίζουν το αντίθετο.

Ακόμη και ο A' Παγκόσμιος Πόλεμος, για την έναρξη του οποίου ακόμη ερίζουν οι ιστορικοί, δεν ξέσπασε τυχαία. Μπορεί οι χώρες που ενεπλάκησαν στην έναρξή του να μην επιζητούσαν τον πόλεμο, όλες όμως ήθελαν την ειρήνη με τους δικούς τους όρους.

Ένας πόλεμος αρχίζει πάντα όταν κάποιος λέει όχι. Γι' αυτό οι πόλεμοι ξεκινούν με την επίθεση του ενός και την άμυνα του άλλου. Το ηχηρότερο "Όχι" είναι αυτό του Ιωάννη Μεταξά το 1940. Αν κάποιος δεν αντιδρά στις ενέργειες του αντιπάλου, δεν γίνεται ποτέ πόλεμος. Το θερμότερο όλων των επεισοδίων στη μεταπολεμική μας ιστορία, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, δεν κατέληξε σε γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Σιαλμάς και Ηλιάκης

Επί ένα σχεδόν μήνα η Τουρκία βομβάρδιζε, αποβίβαζε δυνάμεις και προήλαυνε στην Κύπρο, καταλαμβάνοντας περίπου το μισό νησί. Η Ελλάδα δεν αντέδρασε ούτε με τη δικτατορική, ούτε με τη δημοκρατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, εκλογικεύοντας την αδράνειά της με διάφορες δικαιολογίες. Στα Ίμια, επίσης, δεν αντιδράσαμε για να μην πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία για δύο βραχονησίδες, που κατοικούνταν μόνο από πρόβατα, όπως χλευαστικά ανέφερε ο τότε πρόεδρος Κλίντον.

Και σε κάποιες άλλες περιστάσεις, που ορισμένοι θεωρούν ως ορισμό του θερμού επεισοδίου κατόπιν ατυχήματος, τηρήσαμε την ίδια στάση. Τέτοια περιστατικά είναι όταν κατέπεσαν, λόγω της εμπλοκής τους με αντίστοιχα τουρκικά, τα αεροσκάφη του Νικολάου Σιαλμά και του Κωνσταντίνου Ηλιάκη. Δηλαδή σε διάστημα πενήντα περίπου ετών, είχαμε πολλά επεισόδια με διαφορετική "ένταση θερμότητας" που δεν οδήγησαν σε πόλεμο.

Αυτό συνέβη, επειδή επιλέξαμε τον κατευνασμό του αντιπάλου. Κατά τον Μακιαβέλι, τον πόλεμο τον αρχίζεις όποτε θέλεις, δεν τον τερματίζεις ωστόσο όποτε επιθυμείς. Για όλες αυτές πάντως τις περιπτώσεις, ορισμένοι θέτουν, εκ του πονηρού, το κατ’ εκείνους αφοπλιστικό ερώτημα: "καλά τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο;" Στο ερώτημα αυτό δεν αντιστοιχεί μια μονολεκτική απάντηση, ναι ή όχι. Θεωρούμε απαραίτητο να το εξετάσουμε διεξοδικότερα.

Η Τουρκία κερδίζει απειλώντας με θερμό επεισόδιο

Πρώτον, μεταξύ ειρήνης και πολέμου υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες επιλογές. Εκτός από την χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος καθ' αυτή, τον πόλεμο δηλαδή, υφίσταται και η διαχείριση της απειλής χρήσεως της στρατιωτικής ισχύος, που μπορεί να λάβει διάφορες μορφές.

Δεύτερον, αν δεν επιθυμούμε τον πόλεμο, επειδή συνεπάγεται κόστος, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως και η ειρήνη έχει τίμημα, δεν παρέχεται δωρεάν. Μπορεί κάποιος να επιδιώκει να αποφύγει την ήττα με πόλεμο, εν τούτοις όμως μπορεί και να ηττηθεί ειρηνικά, όπως συνέβη στην περίπτωσή μας στην Κύπρο και στα Ίμια. Η κατάσταση με την Τουρκία σήμερα θα ήταν σαφώς διαφορετική, τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στο Αιγαίο, αν είχαμε αντιδράσει στις δύο αυτές περιστάσεις.

Τρίτον, η Τουρκία έχει καταλάβει ότι φοβόμαστε τον πόλεμο και προσπαθεί να κερδίσει πλεονεκτήματα, επισείοντας την απειλή έναρξής του. Για να το διατυπώσουμε διαφορετικά, δεν τους δώσαμε ποτέ να καταλάβουν ότι είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε στα άκρα. Τις ελάχιστες φορές που το πράξαμε, όπως το 1976 και το 1987, το κατάλαβαν.

Τέταρτον, δεν είναι δυνατόν να μην αντιδρά κάποιος στις προκλήσεις και να πιστεύει ότι η αποτροπή λειτουργεί. Η αποτροπή χρησιμοποιείται συχνά από τους αρμόδιους σαν να είναι θυμιατό. Δεν αποτρέπει κανείς απλώς και μόνον επειδή υπάρχει, χρειάζεται να προβεί και σε ενέργειες.

Πέμπτον, ο πόλεμος είναι μια επιλογή, η ύστατη μεν αλλά ασφαλώς επιλογή, στα χέρια της κυβέρνησης κάθε χώρας. Αν εμείς έχουμε απεμπολήσει αυτή την επιλογή, κανείς δεν θα μας πάρει στα σοβαρά, ούτε οι αντίπαλοι ούτε οι φίλοι.

Έκτον και τελευταίο, εφόσον δεν έχουμε αποκλείσει τον πόλεμο ως πολιτική επιλογή, πρέπει να προετοιμάσουμε όχι μόνο τις ένοπλες δυνάμεις αλλά και την κοινωνία. Η προετοιμασία είναι επίσης κάτι που αντιλαμβάνονται οι εχθροί και οι σύμμαχοι.

Συμπερασματικά, το θερμό επεισόδιο δεν οδηγεί σε γενικευμένη σύρραξη αν δεν το επιθυμούμε, οπότε δεν χρειάζεται τόση ανησυχία. Εφόσον εμείς δεν προετοιμαζόμαστε για πόλεμο, οτιδήποτε και αν κάνει ο αντίπαλος, θα το αποδεχθούμε και θα ανακουφιστούμε και πάλι αφού θα έχουμε αποφύγει τον πόλεμο. Μόνο που και η ήττα χωρίς πόλεμο έχει πολύ βαρύ τίμημα κι ας μη φαίνεται εκ πρώτης όψεως...

πηγή

Ο Γιούνκερ «κάρφωσε» Καραμανλή για τη χρεοκοπία της Ελλάδας

Σαφείς αιχμές κατά της κυβέρνησης Καραμανλή άφησε ο τέως πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, σε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ. Ο Γιούνκερ αποκάλυψε την ύπαρξη non paper του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με αντικείμενο την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, ενώ μίλησε για τη θετική στάση της Μέρκελ στο Grexit,

Μιλώντας με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων της ΟΝΕ, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είπε: «Τον Οκτώβριο του 2009 η ελληνική κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επί χρόνια παρουσίαζαν παραποιημένο το πραγματικό ύψος του χρέους και του ελλείμματος . Η ελληνική κυβέρνηση αναθέωρησε την πρόβλεψη για το έλλειμμα του 2009 από 3,7% σε 12,% του ΑΕΠ. Το τελικό νούμερο ήταν άνω του 15%. Ομοίως ο αριθμός που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για το χρέος στα τέλη του 2009 αυξήθηκε από 272 δισ. ευρώ σε 301,1 δισ ευρώ, η υψηλότερη αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ για οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ. Αυτό πυροδότησε δυσπιστία και ανησυχία σε όλα τα επίπεδα και αποκάλυψε μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης. Η αλήθεια είναι ότι η Eurostat είχε στείλει από το 2004 μέχρι το 2010 δέκα αντιπροσωπείες στην Αθήνα για να βελτιώσουν την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων. Ωστόσο, κράτη μέλη αντιστέκονταν επί χρόνια σε αυστηρότερους κανόνες της ΕΕ για τα στατιστικά στοιχεία με πρωθυπουργούς, υπουργούς Οικονομικών και κυβερνήσεις να υποστηρίζουν ότι η εθνική κυριαρχία ήταν σημαντικότερη από την αξιοπιστία και τα συγκρίσιμα στοιχεία», τόνισε ο πρόεδρος της Κομισιόν.

Ο Γιούνκερ, κάνοντας την αυτοκριτική του πρόσθεσε: «Ήταν και δική μου ευθύνη που τότε ήμουν μεταξύ εκείνων που ψήφισαν κατά της αύξησης της ισχύος και του ανεξάρτητου ρόλου της Eurostat. Αν αυτό είχε γίνει νωρίτερα, δεν θα είχαμε ζήσει την ελληνική κρίση με τον τρόπο που την βιώσαμε».

Ο Πρόεδρος της Κομισιόν χαρακτήρισε την ελληνική κρίση ως ένα από τα σημαντικότερα «μαθήματα» της πορείας της Ευρωζώνης. Αναφερόμενος μάλιστα στο καλοκαίρι του 2015, όταν η Ελλάδα κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης Τσίπρα βρέθηκε κοντά στην έξοδο από το κοινό νόμισμα, τόνισε, μεταξύ άλλων: «Ήθελαν οι Γερμανοί να τιμωρήσουν την Ελλάδα; δεν είμαι τόσο σίγουρος, αλλά έδιναν αυτή την εντύπωση. Αυτό οφείλεται στην κοινή γνώμη, στη Γερμανία η εφημερίδα Bild, το δεξιό κομμάτι του CDU, ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως παράδειγμα... Δεν πρέπει ποτέ  να χρησιμοποιείς ένα έθνος ως παράδειγμα».

[...]

«Μερικές φορές η Μέρκελ έδινε την εντύπωση ότι ήταν υπέρ του Grexit παρόλο που ποτέ δεν πίεζε πολύ προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Σόιμπλε θα δημοσιοποιούσε ένα non paper που θα ζητούσε από την Ελλάδα να αποχωρήσει για ένα συγκεκριμένο διάστημα από την ευρωζώνη. Ήμουν έντονα αντίθετος σε αυτό, γιατί από τη στιγμή που θα φύγεις, έφυγες» τονίζει ο κ. Γιούνκερ. «Είναι εύκολο να φύγεις, παρόλο που αυτό θα συνεπαγόταν για την Ελλάδα τεράστια προβλήματα, όμως είναι πολύ δύσκολο να ξαναμπείς, οπότε ήμουν κάθετος αντίθετος σε αυτή την ιδέα» επισημαίνει. Ο τέως πρόεδρος της Κομισιόν αποκαλύπτει επίσης ότι «η Μέρκελ δεν ήταν ο πιο δύσκολος άνθρωπος στο δωμάτιο… Άλλοι ήταν μακράν πιο δύσκολοι. Οπότε οι Γερμανοί μέσα στη χώρα τους έδιναν την εντύπωση ότι ήταν σκληροί, ήταν αυστηροί, ήταν άκαμπτοι, ήταν, αλλά σε μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι άλλοι…».

«Για όσους από μας βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα επί μήνες οι διαπραγματεύσεις ήταν μακρές και έντονες. Αλλά γνωρίζαμε τη σημασία της μάχης [να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη]. Μιας μάχης για να αντιπαρέλθουμε χρόνια προκαταλήψεων, ιδεολογιών και κακοδιαχείρισης. Μιας μάχης για να βρούμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στην αλληλεγγύη και την υπευθυνότητα και να διασφαλίσουμε το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της (…) Το πρόβλημα δεν λύθηκε εν μιά νυκτί, παρά τα όσα νομίζουν μερικοί. Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι ακόμη και μετά τη λεγόμενη συμφωνία, η Ελλάδα ήταν έτοιμη να κηρύξει στάση πληρωμών για το χρέος της έναντι της ΕΚΤ. Γι’ άλλη μια φορά κάναμε ό,τι χρειαζόταν κι η Κομισιόν έβαλε μπροστά ένα βραχυπρόθεσμο γεφυρο-δάνειο 7 δισ. ευρώ υπό τον EFSF για να αποτραπεί μια κατά λάθος έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Σήμερα, μπορώ να πω με περηφάνεια, ότι η Ελλάδα βρίσκεται εκεί όπου ανήκει, στην καρδιά της Ευρώπης και του ευρώ. Δείξαμε ότι το ευρώ είναι ανεπίστροφο. Κι όλοι γνωρίζαμε ότι έτσι έπρεπε να είναι».    

πηγή

Τα απορρίμματα δεν είναι σκουπίδια

Να βγει από τον ρόλο του ουραγού όλων των εξελίξεων και να πραγματοποιήσει μια «επανάσταση» στον τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων καλείται πλέον η Ελλάδα. Μέσα στο έτος η χώρα θα ενσωματώσει πέντε νέες κοινοτικές οδηγίες, που περιλαμβάνουν καινούργιους, πιο δεσμευτικούς στόχους για τα διαφορετικά ρεύματα αποβλήτων και μια εντελώς διαφορετική λογική στη διαχείριση. Ολα αυτά ενώ η Ελλάδα πασχίζει ακόμα για τα βασικά, όπως το κλείσιμο των παράνομων χωματερών και την εισαγωγή στην ελληνική κοινωνία της χωριστής συλλογής των οικιακών βιοαποβλήτων. Οι νέες οδηγίες εστιάζουν στα αστικά απόβλητα. Ζητούμενο της νέας νομοθεσίας είναι η μετάβαση από την «κοινωνία της ανακύκλωσης» στην «κυκλική οικονομία», με νέους φιλόδοξους στόχους. Ας δούμε συνοπτικά τι προβλέπουν οι νέες οδηγίες, που πρέπει να ενσωματωθούν έως τον Ιούλιο (πλην της οδηγίας για τα πλαστικά μιας χρήσης που έχει περιθώριο έως το 2021).

1. Νέα οδηγία για τα απόβλητα (2018/851)

– Ορίζονται νέοι στόχοι για την επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση: Τουλάχιστον 55% κατά βάρος έως το 2025, 60% έως το 2030, 65% έως το 2035. Για να λάβουν παράταση έως 5 έτη τα κράτη θα πρέπει να υποβάλουν έως το 2023 αναλυτικό σχέδιο.

– Εως το τέλος του 2023 τα κράτη πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα βιολογικά απόβλητα δεν αναμειγνύονται με τα υπόλοιπα, αλλά συλλέγονται χωριστά.

– Οι χώρες θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι τα απόβλητα που έχουν υποβληθεί σε εργασίες ανάκτησης (λ.χ. διαλογή από σύμμεικτα ή ανακυκλώσιμα) θα είναι υψηλής ποιότητας, βάσει συγκεκριμένων προδιαγραφών.

– Θα πρέπει να ενισχυθεί η χωριστή συλλογή αποβλήτων τουλάχιστον για χαρτί, μέταλλα, πλαστικό και γυαλί (που τα κράτη-μέλη όφειλαν να έχουν καθιερώσει από το 2015).

– Γίνεται υποχρεωτική από την 1η Ιανουαρίου 2025 η χωριστή συλλογή επικίνδυνων οικιακών αποβλήτων, όπως χρώματα, βερνίκια, διαλύτες ή προϊόντα καθαρισμού και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων.

– Το υλικό που τοποθετείται για την κάλυψη των σκουπιδιών στους ΧΥΤΑ θα συνυπολογίζεται στις ποσότητες που θάβονται.

– Οι χώρες θα πρέπει να θεσπίσουν οικονομικά μέτρα όπως τέλος ταφής ή τέλος αποτέφρωσης, προγράμματα «πληρώνω όσο πετάω», διευκόλυνση της δωρεάς τροφίμων κ.ά.

– Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη μείωση των τροφίμων που απορρίπτονται, από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωσή τους. Τίθεται ενδεικτικός στόχος της μείωσης κατά 30% έως το 2025 και 50% έως το 2030. Ορίζεται η παροχή κινήτρων για τη συλλογή απούλητων προϊόντων διατροφής και την ασφαλή αναδιανομή τους λ.χ. σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.

– Στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, τα κράτη θα πρέπει να μεριμνήσουν για την επαναχρησιμοποίηση των πρώτων υλών που έχουν συμπεριληφθεί στον «κατάλογο κρίσιμης σημασίας» για την ευρωπαϊκή οικονομία.

2. Οδηγία 2018/852 για τα απόβλητα συσκευασίας

– Αναθεωρούνται οι στόχοι για τις συσκευασίες, προκειμένου να ανακυκλώνεται έως το 2025 το 50% των πλαστικών, το 20% του ξύλου, το 70% των σιδηρούχων μετάλλων, το 50% του αλουμινίου, το 70% του γυαλιού και το 75% του χαρτιού και χαρτονιού. Το 2030 τα αντίστοιχα ποσοστά ανακύκλωσης πρέπει να είναι 55% για τα πλαστικά, 30% για το ξύλο, 80% για τα σιδηρούχα μέταλλα, 60% για το αλουμίνιο, 75% για το γυαλί και 85% για το χαρτί και το χαρτόνι. Γενικώς έως το τέλος του 2030 πρέπει να ανακυκλώνεται το 70% των αποβλήτων συσκευασίας.

– Επιτρέπεται παράταση έως 5 έτη στην επίτευξη των στόχων, υπό προϋποθέσεις. Μέχρι το 2023 το ενδιαφερόμενο κράτος πρέπει να υποβάλει λεπτομερές σχέδιο.

– Τα κράτη θα πρέπει να θεσπίσουν οικονομικά και άλλα (αντι)κίνητρα, ενισχύοντας τη χρήση υλικών που είναι κατάλληλα για πολλαπλές ανακυκλώσεις.

– Οι ξύλινες συσκευασίες θα πρέπει να συνυπολογίζονται.

– Θα πρέπει να τεθούν χωριστοί στόχοι για την ανακύκλωση αλουμινίου.

– Τα κράτη θα πρέπει να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για να ενθαρρύνουν την επαναχρησιμοποίηση προϊόντων όπως τη χρήση οικονομικών κινήτρων και τον ορισμό ελάχιστου ποσοστού επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών που διατίθενται στην αγορά ανά είδος συσκευασίας.

Να σημειωθεί ότι η οδηγία έχει ενσωματωθεί μερικώς (με πολλές ελλείψεις) με τον ν.4496/17.

3. Οδηγία 2018/850 για την υγειονομική ταφή

– Τα κράτη εξασφαλίζουν ότι από το 2030 δεν θα θάβονται απόβλητα που είναι κατάλληλα για ανακύκλωση ή άλλου είδους ανάκτηση. Από το 2035 δεν πρέπει να θάβεται περισσότερο από το 10% των αποβλήτων κατά βάρος. Δίνεται η δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας κατά πέντε έτη, θα πρέπει όμως το οικείο κράτος-μέλος να διασφαλίσει ότι το 2035 θα θάβεται λιγότερο από 25%. Εξαιρούνται οι «απομονωμένοι» οικισμοί, δηλαδή με λιγότερους από 2.000 κατοίκους και απόσταση 100 χλμ. από το πλησιέστερο αστικό κέντρο.

4. Οδηγία 2018/849 για οχήματα, μπαταρίες, ηλεκτρικά/ηλεκτρονικά απόβλητα

– Ορίζεται ότι πρέπει να μειωθεί ο αδειοδοτικός φόρτος για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην ανακύκλωσή τους.

– Οι ποσοτικοί στόχοι δεν τροποποιούνται, εισάγονται όμως κίνητρα για την εφαρμογή της ιεράρχησης των αποβλήτων.

5. Οδηγία 2019/904 για τα πλαστικά μιας χρήσης

– Απαγορεύεται η κυκλοφορία συγκεκριμένων πλαστικών προϊόντων: μπατονέτες, μαχαιροπίρουνα, πιάτα, καλαμάκια, αναδευτήρες ποτών, περιέκτες τροφίμων από διογκωμένο πολυστυρένιο, περιέκτες ποτών και κυπελλάκια από το ίδιο υλικό.

– Εως το 2021 τα κράτη καταρτίζουν σειρά μέτρων για τη μείωση των πλαστικών μιας χρήσης έως το 2026.

– Τα πλαστικά μπουκάλια που έχουν πλαστικά καπάκια θα μπορούν να κυκλοφορούν μόνο εφόσον το καπάκι δεν αποσπάται.

– Εως το 2025 πρέπει να συλλέγονται χωριστά για ανακύκλωση το 77% των πλαστικών μιας χρήσης και έως το 2029 το 90%.

– Τα μπουκάλια από ΡΕΤ θα πρέπει να περιέχουν τουλάχιστον 25% ανακυκλωμένο πλαστικό.

– Διευρύνεται η ευθύνη των παραγωγών των προϊόντων αυτών. Οι παραγωγοί και εισαγωγείς πλαστικών προϊόντων πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος συλλογής και επεξεργασίας των προϊόντων τους, το κόστος καθαρισμού του περιβάλλοντος και ευαισθητοποίησης του κοινού. Το ίδιο ισχύει και για όσους παράγουν προϊόντα καπνού με φίλτρο ή φίλτρα.

Η κυκλική οικονομία απέναντι στο γραμμικό, μη βιώσιμο, μοντέλο

Η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητεί (και) από την Ελλάδα μία εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου που διαχειρίζεται τα απορρίμματά της. Μια αλλαγή που ξεκινά από το επίπεδο του σχεδιασμού των προϊόντων, επεκτείνεται στη βελτίωση των συστημάτων ανακύκλωσης και των επιδόσεων των μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων και αφορά βέβαια και την κοινωνία, που πάντα δείχνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων, των δήμων και των υπολοίπων εμπλεκόμενων στην υπόθεση αυτή.

«Η διαφορά του νέου μοντέλου από το υπάρχον είναι θεμελιώδης. Είναι ένα τεράστιο στοίχημα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη», εξηγεί στην «Κ» ο Γιώργος Κωνσταντινόπουλος, νομικός για θέματα περιβάλλοντος και αξιολογητής σε εκθέσεις συμμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Σύμφωνα με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ για τα απόβλητα, στόχος της Ενωσης ήταν η σταδιακή μετάβαση στη λεγόμενη “Κοινωνία της Ανακύκλωσης”. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι, παρά το γεγονός ότι η πρόληψη αποτελούσε την πρώτη επιλογή στην ιεράρχηση των μεθόδων διαχείρισης αποβλήτων, οι προσπάθειες εστιάζονταν κυρίως στην αποτελεσματικότερη τελική διαχείριση του παραγόμενου αποβλήτου. Η παλαιότερη στρατηγική και νομοθεσία δεν ενσωμάτωνε δηλαδή ουσιαστικές αλλαγές σε καταναλωτικές συμπεριφορές και συνήθειες, ούτε σηματοδοτούσε ριζικές παρεμβάσεις στον σχεδιασμό των προϊόντων, ούτε ανατροπές στα οικονομικά μοντέλα. Το νέο πακέτο κυκλικής οικονομίας φιλοδοξεί να σπάσει αυτή τη μη βιώσιμη αλυσίδα του γραμμικού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης: εξαγωγή πρώτων υλών, παραγωγή προϊόντων, χρήση του προϊόντος και απόρριψη του σχετικού αποβλήτου. Η κυκλική οικονομία αφορά τη μετάβαση σε ένα κυκλικό μοντέλο, όπου τα προϊόντα σχεδιάζονται εξαρχής κατά τρόπο που να μειώνεται στο ελάχιστο το τελικό απόβλητο, να μπορούν εύκολα και αποδοτικά να επαναχρησιμοποιηθούν ή να ανακυκλωθούν, διαφυλάσσοντας έτσι τους πόρους μέσω της πλήρους αξιοποίησης της υπεραξίας τους».

Στη χώρα μας ποσοστό άνω του 80% των αστικών αποβλήτων καταλήγει σήμερα –στην καλύτερη περίπτωση– σε ΧΥΤΑ.

 

Τι σημαίνει όμως αυτό στην πράξη; «Σημαίνει οικολογικό σχεδιασμό των προϊόντων με αξιολόγηση εξαρχής όλου του κύκλου ζωής τους, σημαίνει αλλαγή καταναλωτικών προτύπων, αναθεώρηση συμπεριφορών, δημιουργία κινήτρων και αντικινήτρων, ανάπτυξη αγορών για τα δευτερογενή υλικά, σημαίνει πράσινες δημόσιες συμβάσεις και σειρά άλλων μέτρων και παρεμβάσεων. Για τη μετάβαση αυτή στο κυκλικό μοντέλο δεν αρκούν φυσικά μόνο τα ευχολόγια. Υπάρχουν αυστηρές νομοθετικές υποχρεώσεις και πολύ συγκεκριμένοι ποσοτικοί και ποιοτικοί στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν από τα κράτη-μέλη», εκτιμά ο κ. Κωνσταντινόπουλος.

Η επίτευξη των στόχων αυτών βέβαια θα είναι ένας άθλος για την Ελλάδα. «Για τη χώρα μας, η πρόκληση είναι τιτάνια: Με την ανάκτηση/ανακύκλωση να κυμαίνεται σταθερά σε επίπεδα κάτω του 20% και με ποσοστό άνω του 80% των αστικών αποβλήτων να καταλήγει σήμερα –στην καλύτερη περίπτωση– σε ΧΥΤΑ, με ελάχιστες σύγχρονες μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων να βρίσκονται εν λειτουργία, η χώρα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να ολοκληρώσει το ταχύτερο όσες περισσότερες σύγχρονες και ολοκληρωμένες μονάδες επεξεργασίας γίνεται, χωρίς να χαθεί η κοινοτική χρηματοδότηση. Να σημειωθεί ότι στο επόμενο χρηματοδοτικό πλαίσιο 2021-2027 δεν θα είναι πλέον επιλέξιμες οι δαπάνες για χώρους υγειονομικής ταφής και για εργοστάσια διαχείρισης συμμείκτων απορριμμάτων (σ.σ. όπως αυτά που λειτουργούν σήμερα μέσω συμπράξεων με ιδιώτες), παρά μόνο για υποδομές που είναι συμβατές με το νέο μοντέλο της κυκλικής οικονομίας.

Στον τομέα της ανακύκλωσης και της χωριστής συλλογής έχουν γίνει σημαντικά βήματα, αλλά το κομμάτι που αφορά την ουσιαστική ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και συμμετοχή του κοινού φαίνεται ότι υπολείπεται σοβαρά. Τέλος, στον τομέα των βιομηχανικών αποβλήτων η κατάσταση δεν είναι απλώς αποκαρδιωτική, είναι επικίνδυνη», εκτιμά ο κ. Κωνσταντινόπουλος.

«Για την αντιστροφή της παρούσας κατάστασης δεν αρκεί ούτε η παραίνεση της Ε.Ε., ούτε το νομοθετικό πλαίσιο, ούτε καν η απειλή προστίμων. Απαιτείται μια νέα, οικολογική “επανάσταση” ενημέρωσης, γνώσης, επίγνωσης, αποδοχής, ευθύνης, συναινέσεων και συντονισμένης δράσης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Το 2030 μοιάζει μακρινό (όπως μας έμοιαζαν το 2008 οι προθεσμίες για το 2020), αλλά ο κίνδυνος να βρεθούμε θαμμένοι κάτω από τα ίδια μας τα σκουπίδια είναι πραγματικός», σημειώνει ο κ. Κωνσταντινόπουλος.

«Παρ’ όλα αυτά, παραμένω αισιόδοξος. Εχουμε μπροστά μας μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της νέας δεκαετίας και απομένει να αποδείξουμε, ο καθένας από το δικό του το μετερίζι, ότι ναι, τελικά μπορούμε να προχωρήσουμε αλλιώς».

Μεγάλες οι καθυστερήσεις

Ομάδα εργασίας για την ενσωμάτωση των κοινοτικών οδηγιών έχει συγκροτήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Η υπόθεση, ωστόσο, έχει καθυστερήσει, καθώς οι βασικές οδηγίες (πλην εκείνης που αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης) θα ήταν καλό να έχουν ήδη ενσωματωθεί, ώστε να προχωρά πλέον η αναθεώρηση του εθνικού αλλά και του περιφερειακού σχεδιασμού. Ελλείψει χρόνου, όπως φαίνεται, όλα αυτά θα προχωρήσουν παράλληλα: ήδη το υπουργείο πραγματοποίησε διαγωνισμό για να αναθέσει την αναθεώρηση του εθνικού σχεδιασμού. Οσον αφορά την οδηγία για τα πλαστικά μιας χρήσης, η πληροφόρηση του υπουργείου ήταν αρχικά λανθασμένη: όταν ανέλαβε, ο υπουργός μιλούσε για κατάργηση όλων των πλαστικών μιας χρήσης, μετά υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα ενσωματώσει νωρίτερα τη νομοθεσία (κάτι που δεν γίνεται), για να καταλήξει ότι θα την ενσωματώσει στα μέσα του καλοκαιριού. Τους τελευταίους μήνες έχει συσταθεί ομάδα υπό το Ιδρυμα Λασκαρίδη που συνομιλεί με την αγορά, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλους φορείς, προκειμένου να καταλήξει σε κοινή συνισταμένη. Φαίνεται όμως απίθανο η Ελλάδα να πρωτοπορήσει θέτοντας λ.χ. αυστηρότερους στόχους για συγκεκριμένες κατηγορίες πλαστικών μιας χρήσης.    

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ     

Νέα "βαφτίσια" από τον Π.Ο.Υ για τον κοροναϊό «Covid-19» - Σε 18 μήνες το εμβόλιο .!

Ο νέος κοροναϊός που έχει σκοτώσει περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στην Κίνα θα ονομάζεται «Covid-19», ανακοίνωσε σήμερα ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς, εξηγώντας ότι οι άλλες ονομασίες θα ήταν “ανακριβείς” και ότι είναι σημαντικό να αποφευχθεί ο στιγματισμός. Η ονομασία αυτή επιλέχθηκε ώστε να είναι “εύκολη στην προφορά” και ταυτόχρονα να μην στιγματίζει μια συγκεκριμένη χώρα ή έναν λαό, υπογράμμισε. Σύμφωνα με τον Τέντρος, το “co” παραπέμπει στη λέξη “κορόνα”, το “vi” στον “ιό” και το τελικό “d” στη λέξη “desease” (ασθένεια στα αγγλικά). Ο αριθμός 19 αναφέρεται στο έτος κατά το οποίο πρωτοεμφανίστηκε (2019).

Περίπου 400 επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο συμμετέχουν από σήμερα στη διήμερη συνάντηση, υπό την αιγίδα του ΠΟΥ, με στόχο την εντατικοποίηση της μάχης εναντίον της ασθένειας αυτής. Ο Τέντρος προειδοποίησε ότι το πρώτο εμβόλιο για την καταπολέμηση του Covid-19 ενδέχεται να είναι έτοιμο σε 18 μήνες. «Για αυτό πρέπει να κάνουμε τα πάντα σήμερα, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα όπλα για να αντιμετωπίσουμε τον ιό», πρόσθεσε κατά την καθημερινή πλέον ενημέρωση των δημοσιογράφων στη Γενεύη.

Παράλληλα, ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ απηύθυνε έκκληση σε όλον τον κόσμο να ενώσει τις προσπάθειές του ώστε να αποφευχθούν “και άλλα κρούσματα και πολύ υψηλότερο κόστος”. Εκτίμησε ωστόσο ότι “υπάρχει μια ρεαλιστική πιθανότητα να σταματήσουμε” την εξάπλωση του νέου ιού.

“Ζητούμε από τις χώρες να είναι όσο πιο επιθετικές γίνεται, ακόλουθούμε μια στρατηγική περιορισμού”, πρόσθεσε. “Αν ο κόσμος δεν θέλει να ξυπνήσει και να θεωρήσει τον ιό ως τον δημόσιο εχθρό υπ’ αριθμόν 1, δεν νομίζω ότι θα μάθουμε από τα μαθήματά μας”, προειδοποίησε.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Διακόπτει κάθε συνεργασία με την κυβέρνηση η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου

Σκληραίνει η κόντρα της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου με την κυβέρνηση για το ζήτημα της επίταξης εκτάσεων στα νησιά με σκοπό τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας.

Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, με ψήφισμα έκτακτης συνεδρίασης του συμβουλίου της σήμερα το απόγευμα, διακόπτει κάθε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση, μέχρι να ανακληθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία επιτάσσονται εκτάσεις γης στα νησιά για τη δημιουργία δομών φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών.

Με το ψήφισμα αυτό, καταδικάζεται η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ως αντιδημοκρατική ενέργεια, γίνεται γνωστή η προσφυγή εναντίον της στα αρμόδια δικαστήρια, και ζητείται να ξεκινήσει άμεσα ο απεγκλωβισμός και η αποσυμφόρηση των νησιών από όλους τους αιτούντες άσυλο που διαμένουν σε αυτά. Επίσης, αποφασίστηκε η ενημέρωση των κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων και του Ευρωκοινοβουλίου.

Τέλος με το ψήφισμα στηρίζονται οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων των δήμων του Βορείου Αιγαίου, με τα οποία, εκτός της αποσυμφόρησης, ζητείται να κλείσουν όλες οι δομές φιλοξενίας στα νησιά και να μην δημιουργηθεί καμία νέα.

Με τη σημερινή απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Βορείου Αιγαίου, υποστηρίζεται επίσης η προγραμματισμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας όλων των Αιγαιοπελαγιτών της Αθήνας έξω από το υπουργείο Εσωτερικών στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας.

Ομάδες περιφρούρησης και προσφυγές κατά της επίταξης εκτάσεων

Νωρίτερα, σειρά μέτρων κατά της κυβερνητικής απόφασης για επίταξη περιοχών σε δήμους νησιών του Β. Αιγαίου, λαμβάνουν δημοτικά συμβούλια με έκτακτες συνεδριάσεις τους.

Το δημοτικό συμβούλιο της Δ. Λέσβου αποφάσισε μεταξύ άλλων:

- Να δημιουργηθούν ομάδες περιφρούρησης της περιοχής κοντά στην Καράβα, όπου σχεδιάζεται να κατασκευασθεί η νέα δομή, και να δημιουργηθεί Επιτροπή Αγώνα.

- Να πραγματοποιηθεί λαϊκή συνέλευση στο Πολύκεντρο Μανταμάδου, αύριο Τετάρτη, το απόγευμα.

- Να κληθεί ο υπουργός Μετανάστευσης να παραστεί σε επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Δυτικής Λέσβου.

- Να υπάρξει προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια και στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης επίταξης της επίμαχης περιοχής.

Επίσης, την αντίθεση του με τη διαδικασία της επίταξης δημοτικής έκτασης στη θέση «17» εξέφρασε το δημοτικό συμβούλιο Χίου. Αποφασίστηκε η συγκρότηση επιτροπής με τη συνδρομή του Δικηγορικού Συλλόγου Χίου και του Τεχνικού Επιμελητηρίου, προκειμένου να υπάρξει προσφυγή κατά της διαδικασίας επίταξης και κατά κάθε άλλης δικαστικής πράξης που σχετίζεται με αυτή. Επίσης, αποφασίστηκε καμία υπηρεσία και κανένα νομικό πρόσωπο του δήμου να συμβάλει στη δημιουργία της δομής. Με την απόφαση του το δημοτικό συμβούλιο Χίου καλεί τους πολίτες σε εγρήγορση.

Τέλος, μετά την απόφαση του Συμβουλίου του Δήμου Μυτιλήνης να μην αποδεχτεί τη δημιουργία νέας δομής και να επιμείνει στο κλείσιμο των υπαρχόντων, ο δήμαρχος Μυτιλήνης Στρατής Κύτελης, προέβη στην παρακάτω δήλωση:

«Από την πρώτη στιγμή δήλωσα σε όλους τους τόνους, ότι ο Δήμος Μυτιλήνης υφίσταται το μεταναστευτικό πρόβλημα στην καθημερινότητα του, υποβαθμίζοντας την ζωή μας και την κανονικότητα μας. Έχοντας επίγνωση της ευθύνης μας στην επίλυση του προβλήματος αυτού, δήλωσα ότι θα είμαι παρών σε όλες τις κυβερνητικές συναντήσεις για να διαπραγματευτώ και να αξιώσω τα δίκαια για τον δήμο μας και το νησί μας, διασφαλίζοντας πρωτίστως τις ορθές προϋποθέσεις για τις συναντήσεις αυτές. Μη υπαρχόντων των προϋποθέσεων αυτών, η προγραμματισμένη συνάντηση της Πέμπτης στο Μέγαρο Μαξίμου ματαιώθηκε, δίνοντας με τον τρόπο αυτό, την καλύτερη απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι ο Δήμος Μυτιλήνης δεν θα πράξει στο ακέραιο το καθήκον του για όφελος των δημοτών μας και του νησιού μας. Σε κάθε περίπτωση, σεβόμενοι της αποφάσεις του δημοτικού μας συμβουλίου, θα είμαστε παρόντες στις κινητοποιήσεις των λεσβιακών και των αιγαιοπελαγίτικων Συλλόγων, την ερχόμενη Πέμπτη, στην προγραμματισμένη συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εσωτερικών».

Πηγή:  ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η μεγάλη απάτη: Που πάνε τα 4 δις ευρώ το χρόνο από τις εισπράξεις σε διόδια και τέλη κυκλοφορίας;

Από πρόχειρους υπολογισμούς για ένα χιλιόμετρο ενός τμήματος εθνικού δρόμου πλάτους 20m, το κόστος για την κατασκευή του ανέρχεται στο ποσό του 8.000.000 ευρώ, δηλαδή με απλά λόγια το κόστος κατασκευής είναι 100ευρώ/m2 , αν υπολογίσουμε για γεφυρώσεις αρδευτικά κλπ ένα διπλάσιο κόστος ανοιγμένο σε m2 τροποποιείται σε 200ευρώ/m2.

Αν διπλασιάσουμε το συνολικό κόστος για απρόβλεπτα και διάφορα ειδικά έργα το συνολικό κόστος τροποποιείται σε 400 ευρώ/m2.

Αυτό σημαίνει ότι για την κατασκευή ενός χιλιομέτρου απαιτείται κόστος 400Χ20Χ1000=8.000.000 ευρώ /km.

Επίσης από πρόχειρους υπολογισμούς τα έσοδα σε ετήσια βάση από τις εισπράξεις των διοδίων ανέρχονται σε περίπου 2.177.000.000 ευρώ.

Τα τμήματα του εθνικού μας δικτύου που μπορούν να ενώσουν ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια είναι:

1. ΑΘΗΝΑ-ΠΑΤΡΑ = 220km (εισπράξεις 50.000Χ6Χ366=110.000.000 ευρώ)

2. ΚΟΡΙΝΘΟΣ- ΚΑΛΑΜΑΤΑ= 250km (εισπράξεις 20.000Χ8Χ366=58.000.000 ευρώ)

3. ΠΑΤΡΑ-ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ=150km (εισπράξεις 20.000Χ4Χ366=30.000.000 ευρώ )

4. ΡΙΟ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ=225km (εισπράξεις 40.000Χ18Χ366=263.000.000 ευρώ)

5. ΕΓΝΑΝΤΙΑ( ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΑΛΕΞ/ΛΗ) = 566km (εισπράξεις 100.000Χ6Χ366=219.000.000 ευρώ)

6. ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣ/ΝΙΚΗ = 502km (εισπράξεις 150.000Χ23Χ366=1.262.000.000 ευρώ)

7. ΛΑΡΙΣΣΑ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ= 189km

8. ΛΑΜΙΑ-ΑΝΤΙΡΙΟ=170km

9. ΧΑΝΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ=202km

10. ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ=45km (εισπράξεις 200.000Χ4Χ366=235.000.000 ευρώ)

Το συνολικό μήκος του παραπάνω δικτύου είναι 2.519km

Αν δεχθούμε ότι στη χώρα μας τα ΙΧ επιβατηγά και φορτηγά που κυκλοφορούν είναι περίπου 8.000.000 με ένα μέσο όρο 200 ευρώ το χρόνο που πληρώνουν για τέλη κυκλοφορίας , το κράτος εισπράττει 8.000.000Χ200=1.600.000.000 δίς ευρώ.

Με τους παραπάνω υπολογισμούς συγκεντρώνονται περίπου 3,77 δίς ευρώ το χρόνο για την «συντήρηση» των δρόμων.

Αν δεχθούμε ότι δαπανάται ένα ποσόν περίπου 20% για την συντήρηση και την λειτουργία των δρόμων, δηλαδή 770.000.000 ευρώ περισσεύουν 3δίς ευρώ.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ – ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

Για την κατασκευή ολοκλήρου του εθνικού δικτύου εκ του μηδενός απαιτούνται 2.519Χ8.000.000=20.152.000.000 ευρώ.

Με τις παραπάνω εισπράξεις σε 7 χρόνια έχει ανακατασκευαστεί το εθνικό δίκτυο εξ, ολοκλήρου.

Γιατί σταμάτησαν οι εργασίες συνέχισης των δρόμων και ανακοινώνουν προγράμματα ΕΣΠΑ για την συνέχιση τους;

Γιατί αυξήθηκαν οι εισφορές στα διόδια;

Γιατί με την κατάργηση διοδίων η χώρα μας πλήρωσε πρόστιμο σε εργολάβους 7.000.000 ευρώ, και πως υπολογίστηκε η ανταποδοτικότητα;

Πόσα χρήματα έβαλαν οι εργολάβοι για την κατασκευή των οδών που ελέγχουν;

Γιατί το κόστος κατασκευής στην Ελλάδα είναι τριπλάσιο από αυτό των Ευρωπαϊκών χωρών;

Ποιος θα πληρώσει την ζημιά για την κακοτεχνία στο τμήμα ΤΡΙΠΟΛΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ που δεν λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια και ανέρχεται σε 200 εκατομμύρια ευρώ σαν κόστος και άλλα 100 εκατομμύρια περίπου από στέρηση εσόδων από τα διόδια, δηλαδή συνολικά 300.000.000 ευρώ…;

Πού πήγαν οι εισπράξεις περίπου 15.000.000.000 ευρώ την τελευταία πενταετία που δεν έχει κατασκευασθεί ούτε ένα μέτρο δρόμου ενώ αυτές γίνονται κανονικά;

Πόσα χρήματα πρέπει να προσθέσουμε στα παραπάνω που έχουν εισπραχθεί από την Ευρώπη από εθνικά προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ κλπ;

Πόσο μήκος δρόμου έχει κατασκευαστεί τα τελευταία 5 χρόνια και με ποιό κόστος;

Με πληροφορίες από Π. Παναγιωτόπουλο (Πολιτικός Μηχανικός) και ΕΣΥΠΡΟΤΑ (Εθελοντικός Σύλλογος Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων). Να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2012 στην ιστοσελίδα cretadrive.gr. Δυστυχώς, σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο πατώντας ΕΔΩ        

Κατάληψη ΕΣΗΕΑ: Να πληρώσει άμεσα ο Χατζηνικολάου τα χρωστούμενα στη συνάδελφο της «Real News»

Τα 3.400 ευρώ αγγίζουν τα δεδουλευμένα, που αρνείται να πληρώσει ο Νίκος Χατζηνικολάου σε δημοσιογράφο, η οποία επανειλημμένα έχει προχωρήσει σε κρούσεις προς τη διεύθυνση της εφημερίδας για την εξόφλησή της. Την καταγγελία δημοσιεύει η Κατάληψη ΕΣΗΕΑ, Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ, δηλώνοντας τη συμπαράστασή της στο πλευρό της συναδέλφου και ζητώντας την άμεση καταβολή των χρωστούμενων από την εργοδοσία του Real και τον Χατζηνικολάου.

***

«Εμείς πήραμε ψίχουλα, μόνο 30 χιλιάδες ευρώ ολόκληρο το χρόνο,

σε ένα έτος με τζίρο 35 εκατομμύρια»

Νίκος Χατζηνικολάου για τη διαφήμιση της Novartis

Όχι, δεν μας ενδιαφέρει να πάρουμε θέση στη διαμάχη που «συντάραξε» το πανελλήνιο ανάμεσα στους μιντιακούς εργοδότες Νίκο Χατζηνικολάου και Γιάννη Αλαφούζο για τα πάρε δώσε τους με τη Novartis – αν και είναι ενδεικτικό για το πώς εννοούν τα αφεντικά των ΜΜΕ την «ανεξαρτησία του Τύπου».

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι πως μπορεί «στον βούρκο που μαλώνουν τα βουβάλια» τα 30.000 ευρώ να θεωρούνται ψίχουλα, όταν όμως ανάλογα ή μικρότερα ποσά αφορούν χρωστούμενα σε εργαζόμενους, τότε τα αφεντικά προτιμούν να κρατήσουν τα «ψίχουλα» για τον εαυτό τους, για να πληρώσουν τα σπασμένα ως συνήθως … τα «βατράχια».

Χρωστούμενους μισθούς και δεδουλευμένα, τα οποία συστηματικά και κατ’ επανάληψη αρνείται να πληρώσει ο εργοδότης του ομίλου Real, κ. Χατζηνικολάου. Να υπενθυμίσουμε, πως τον Μάιο του 2017, η Συνέλευσή μας είχε πραγματοποιήσει παρέμβαση στα γραφεία του ομίλου Real στο Μαρούσι, καθώς οι εργαζόμενοι ήταν επί πέντε και πλέον μήνες απλήρωτοι, προκειμένου να μπορεί ο συγκεκριμένος εργοδότης να περηφανεύεται για τον επιτυχημένο του ρόλο ως μιντιάρχης/δημοσιογράφος/παρουσιαστής.

Μάλιστα, κατά ίδια περίοδο, ο Real Group άνοιξε τη νέα, καθημερινή εφημερίδα, τις «Αληθινές Ειδήσεις» με μηδενικό εργατικό κόστος, καθώς την «έτρεχαν» δωρεάν οι υπάρχοντες εργαζόμενοι από τα εβδομαδιαία φύλλα. Η συγκεκριμένη εφημερίδα έκλεισε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2017.

Αυτή τη φορά, μία νέα καταγγελία έφτασε στα χέρια μας, από πρώην μακροχρόνια εργαζόμενη -με μπλοκάκι- στην «Real News», τα δεδουλευμένα της οποίας αγγίζουν τα 3.400 ευρώ, ποσό που αρνείται να πληρώσει ο Νίκος Χατζηνικολάου παρά τις επίμονες κρούσεις της συναδέλφου προς την διεύθυνση της εφημερίδας για εξόφλησή της.

Ως γνωστό, κατά την απασχόληση με μπλοκάκι (στην περίπτωση της κρυφής μισθωτής σχέσης), τις ασφαλιστικές εισφορές τις καταβάλει ο εργαζόμενος και όχι το αφεντικό, ενώ ο εργοδότης δεν καταβάλει δώρα και επιδόματα, τακτική που στην προκειμένη περίπτωση επεκτάθηκε και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της συναδέλφου, όπως η ίδια αναφέρει.

Και, φυσικά, στην απαίτησή της για τα αυτονόητα δεν κωφεύει μόνον το αφεντικό, αλλά και το σωματείο της ΕΣΠΗΤ, στο οποίο είναι εγγεγραμμένο μέλος.

Αναλυτικά η καταγγελία της συναδέλφου Α.Σ:

«Ξεκίνησα να δουλεύω στην κυριακάτικη εφημερίδα Real News (Real.g)r ως κρυφή μισθωτή (με μπλοκάκι) το 2008 με την υπόσχεση πως σύντομα θα γινόταν πρόσληψη. Επί 9 περίπου χρόνια ο ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) βάρυνε εμένα, δώρα ή επιδόματα δεν δικαιούμουν ενώ ταυτόχρονα συμπεριλαμβανόμουν σε όλες τις μειώσεις μισθών. Εκτός αυτού για όσο διάστημα χρειάστηκε να λείψω κατά την περίοδο εγκυμοσύνης, έμεινα απλήρωτη. Αυτά ίσχυαν για όλους τους συναδέλφους με το ίδιο εργασιακό καθεστώς. Τα πρώτα χρόνια εργασίας μου η παρουσία μου στην εφημερίδα ήταν καθημερινή και για πολλές ώρες, κάτι που με τον καιρό άλλαξε καθώς η εταιρεία δεν προέβη ποτέ σε πρόσληψη όποτε έκρινα πως δεν υπάρχει λόγος να «χτυπάω κάρτα».

Οι καθυστερήσεις στη μισθοδοσία ξεκίνησαν το 2013. Ταυτόχρονα είχαν πραγματοποιηθεί 3-4 μειώσεις μισθών. Ο συνδυασμός αυτών των δυο κατέστησε αδύνατη τη πληρωμή του ΟΑΕΕ και του ΦΠΑ. Το 2017 τα μπλοκάκια μετρούσαν καθυστέρηση στο μισθό που έφτανε αθροιστικά μέχρι και τους 8-9 μήνες. Παράλληλα ανακοινώθηκε στους εργαζόμενους η έκδοση καθημερινού φύλλου κάτι που προϋπόθετε τη καθημερινή παρουσία και φυσικά την απλήρωτη επί της ουσίας εργασία, με μόνη υπόσχεση πως αν βάλουμε για ακόμη μια φορά πλάτη όλοι και εφόσον πάει καλά το νέο εγχείρημα θα μας δώσουν κάποια από τα δεδουλευμένα.

Τότε αποφάσισα να παραιτηθώ καθώς δεν μπορούσα να προσλάβω κάποιον/α να φροντίζει το παιδί μου, καθότι ήμουν απλήρωτη. Έφυγα με την υπόσχεση πως θα μου καταβάλλουν τα χρωστούμενα σε τρεις δόσεις εκ των οποίων καταβλήθηκε μόνο η μια. Στην Επιθεώρηση Εργασίας δεν μπορούσα να προσφύγω καθώς εργαζόμουν ως «μπλοκάκι». Προσέλαβα δικηγόρο, κατατέθηκε αγωγή, στο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε καν ο δικηγόρος της εταιρείας. Κέρδισα το δικαστήριο, ανταλλάχθηκαν διάφορα email με την εταιρεία, τα οποία κατέληξαν σε νέα συμφωνία για αποπληρωμή των δεδουλευμένων. Για ακόμη μια φορά η συμφωνία δεν τηρήθηκε.

Ο δικηγόρος μου επιχείρησε να προχωρήσει σε κατάσχεση εις χείρας τρίτου (κατάσχεση (συνήθως) χρημάτων και απαιτήσεων, που βρίσκονται στα χέρια τρίτων, αποτελεί μέσο διοικητικής εκτέλεσης για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων) στο πρακτορείο διανομής Άργος. Η επίσημη απάντηση ήταν πως προηγούνται πολλοί. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι η κατάσχεση σε ακίνητα στοιχεία της εταιρείας, κάτι όμως το οποίο είναι δαπανηρό για εμένα και με αμφίβολο αποτέλεσμα. Για την όλη κατάσταση έχει ενημερωθεί δύο φορές η ΕΣΠΗΤ (Ένωση Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου) της οποίας είμαι μέλος χωρίς καμία ανταπόκριση».

Είναι γνωστή η ζοφερή κατάσταση τόσο στα παραδοσιακά ΜΜΕ, όσο και σε αυτά του διαδικτύου, η οποία κορυφώθηκε κατά την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, όταν και ο κλάδος μας μετατράπηκε από τα αφεντικά μας -με την συνενοχή των σωματείων – σε πειραματικό σωλήνα για την εφαρμογή των νέων δυσμενών για τους εργαζόμενους μέτρων: μειώσεις μισθών, καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων και υπογραφή ατομικών, «εθελούσια» έξοδος, απολύσεις όσων δεν έσκυψαν το κεφάλι, συστηματικές καθυστερήσεις και μη καταβολή δεδουλευμένων.

Μια κατάσταση η οποία δεν έχει επ’ ουδενί αλλάξει στις μέρες μας. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι η εκμετάλλευση των εργαζομένων λαμβάνει χώρα σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί το αφήγημα της «εξόδου από την κρίση», όπως κόπτονται να καμαρώνουν πως πέτυχαν κυβερνήσεις και εργοδότες – η έξοδος από την κρίση προφανώς αφορά τους εαυτούς τους και τις τσέπες τους και μόνον.

Από την πλευρά μας, ως Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ, στεκόμαστε στο πλευρό της συναδέλφου και ζητάμε την άμεση καταβολή των χρωστούμενων από την εργοδοσία του Real και τον Χατζηνικολάου, τονίζοντας πως θα εξαντλήσουμε κάθε μέσο ώστε αυτό να γίνει αυτό εφικτό.

Γιατί, η αλληλεγγύη η συναδελφική στα αφεντικά φέρνει ταραχή!

Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στη συνάδελφο!

Συνέλευση Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών στα ΜΜΕ      

πηγή