Όταν χρεοκόπησαν οι τράπεζες και τις πληρώσαμε εμείς

Είναι κοινός τόπος πως η χρεοκοπία της Ελλάδας ήταν η χρεοκοπία των τραπεζών. Ο τεράστιος δανεισμός που έγινε από το ελληνικό κράτος κατευθύνθηκε στη διάσωση των τραπεζών. Με άλλα λόγια, οι φορολογούμενοι πλήρωσαν ακριβά τη διάσωση των τραπεζών. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί οι ξένες τράπεζες ήταν 'ανοιγμένες' στις ελληνικές και η χρεοκοπία των τελευταίων θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στις πρώτες. Έτσι η διάσωση των ελληνικών τραπεζών σήμαινε τη διάσωση των ξένων... Ο ελληνικός λαός μάτωσε χάριν των τραπεζών. Κι όμως τώρα έρχεται ο κ. Σταϊκούρας για να απευθυνθεί σε αμνήμονες λωτοφάγους...

Ας θυμηθούμε δύο σημειώματα στο gpapaso.blogspot.com

 Αδιέξοδο (18 Φερβουαρίου 2011)

Τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, τα σχολεία συγχωνεύονται(δηλαδή κλείνουν), τα πανεπιστήμια βάζουν λουκέτο(Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), οι μαθητές των απομακρυσμένων χωριών δεν έχουν τρόπο να πάνε σχολείο, οι εθνικοί δρόμοι είναι οργωμένα χωράφια, αλλά ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου επαίρεται ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώνεται! Ενδεχομένως, ο υπουργός να πετύχει το στόχο του αλλά τότε το κράτος θα έχει διαλυθεί μαζί και η ελληνική οικονομία καθώς ο μεγαλύτερος μπαταχτσής, ο πιο πιστός οπαδός του κινήματος «Δεν πληρώνω» είναι το ίδιο το κράτος. Η μείωση, συνεπώς, του ελλείμματος είναι πλασματική καθώς το κράτος δεν πληρώνει τις οφειλές του ή καταργεί παντελώς τις παροχές, που είναι υποχρεωμένο να κάνει. Έτσι, η «εγχείριση» ως προς τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος μπορεί να επιτύχει αλλά ο ασθενής θα έχει πεθάνει. Τι θα έχει απομείνει; Μόνο οι τράπεζες, ελληνικές και ξένες, οι οποίες θα διατηρούν την ελληνική οικονομία σε κατάσταση τεχνητής αναπνοής, αφού ενδεχόμενη πτώχευση θα σήμαινε μεγάλη ζημία για τις ευρωπαϊκές και τις μη ευρωπαϊκές τράπεζες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Αυτό επισήμανε χθες ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ. Το ίδιο σημειώναμε κι εμείς προχθές, γράφοντας ότι «Για μία ακόμη φορά πίσω από την επιμονή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εκποίηση της περιουσίας του Ελληνικού δημοσίου ύψους 50 δις ευρώ βρίσκονται οι τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα(χρέος) και γνωρίζουν ότι τα κεφάλαια με το τοκογλυφικό επιτόκιο που συμφώνησαν στο πλαίσιο της διάσωσης της χώρας μας, είναι πολύ δύσκολο να επιστραφούν. Συγκεκριμένα, οι Γαλλικές τράπεζες συγκεντρώνουν ομόλογα ύψους 53 δις ευρώ, με πρώτη την Credit Agricole(30 δις ευρώ) και ακολουθούν οι BNP Paribas, Societe Generale και BPN. Ακολουθούν οι Γερμανικές τράπεζες με 45 δις δολάρια και οι Βρετανικές με 11,2 δις δολάρια. Συνολικά, οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατέχουν 141,8 δις ευρώ και οι πέραν της Ευρώπης τράπεζες 177,3 δις ευρώ από το ελληνικό χρέος». Όλες αυτές οι τράπεζες πιέζουν για να μη χάσουν τα χρήματά τους. Άρα, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να παίξει το χαρτί της πτώχευσης ή της αναδιάρθρωσης του χρέους, πιέζοντας με τη σειρά της τις τράπεζες για μία συμφωνία. Αλλά ποιος να το κάνει αυτό; Ο κ. Παπακωνσταντίνου ή ο κ. Παπανδρέου; Ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση ακολουθεί αλλοπρόσαλλες πολιτικές ή πολιτικές εμπαιγμού του ελληνικού λαού, όπως στην περίπτωση των ημιυπαίθριων. Επίσης, η επαναφορά του μέτρου της απόσυρσης παλαιών αυτοκινήτων, το οποίο είχε καταγγείλει με σφοδρότητα το ΠΑΣΟΚ όταν το εφάρμοσε η ΝΔ, για να ενισχύσει υποτίθεται την αγορά, το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύσει το εμπορικό πλεόνασμα της Γαλλίας και κυρίως της Γερμανίας. Όλα τούτα σε συνδυασμό με την συνολική αποτυχία του Μνημονίου αναπαράγουν και βαθαίνουν την ύφεση. Συνεπώς και το αδιέξοδο.

Μόνη διέξοδος η κοινωνική έκρηξη (22 Ιανουαρίου 2013)

Την ώρα που η Ελλάδα απειλείται και με νέα μέτρα λιτότητας, ενώ η φτώχεια και η ανεργία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, οι τράπεζες της Γουόλ Στρητ, αυτές που είναι υπεύθυνες για την κρίση, εμφανίζουν κέρδη ρεκόρ! Έτσι, μετά την JP Morgan που εμφάνισε καθαρά κέρδη 12 και πλέον δις δολάρια, η μεγα-τράπεζα Goldman Sachs ανακοίνωσε διπλασιασμό των κερδών της έναντι του προηγούμενου έτους, ενώ ο μέσος μισθός των εργαζομένων της είναι 400.000 δολάρια το χρόνο ή 26.000 ευρώ το μήνα! «Η Ελλάδα υποφέρει, αλλά η Goldman Sachs γεμίζει τις τσέπες της» διαβάζουμε σε άρθρο της ιστοσελίδας AgoraVox. Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο. Για την Ελλάδα αναφέρονται τα τεράστια ποσοστά της ανεργίας, ιδίως των νέων, η εξαθλίωση των συνταξιούχων και οι αυτοκτονίες. Σημειώνεται δε ένα απόσπασμα από την τελευταία επιστολή του αυτόχειρα συνταξιούχου του Συντάγματος, που έγραφε, «Δεν βρίσκω άλλη λύση παρά μόνο ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν ν’ αρχίσω να ψάχνω για τροφή στα σκουπίδια». Τώρα όλο και περισσότεροι αναζητούν φαγητό στα συσσίτια, ακόμα και στους κάδους απορριμμάτων.

Αλλά ποια είναι η Goldman Sachs και ποια η σχέση της με την Ελλάδα; Το 2001 υπογραμμίζει ο αρθρογράφος (σ.σ. επί κυβερνήσεως Κ. Σημίτη) η Goldman Sachs με αμοιβή 300 εκατομμύρια δολάρια προχώρησε στην τεχνητή απόκρυψη του ελληνικού δημόσιου χρέους με σκοπό την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ. Ο αρθρογράφος δεν σημειώνει ότι ανάλογες συμφωνίες είχαν κάνει κι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εν οις και η Γαλλία. Ούτε ότι η εκτόξευση στα ύψη του ελληνικού δημόσιου χρέους έγινε επί πρωθυπουργίας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, που αρνήθηκε να πληρώσει την τράπεζα για τη συνέχιση της απόκρυψης του χρέους της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος που το 2009 αποκαλύφθηκε το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, η οποία ακολούθως κατέστη ο αδύνατος κρίκος του ευρώ. Από εκείνη τη στιγμή η χώρα μας έγινε η «κερκόπορτα» της κατάρρευσης του ευρώ, στην οποία στοιχημάτιζαν οι «συνωμότες» του γνωστού δείπνου του Μανχάταν. Έκτοτε ολόκληρη η Γουόλ Στρητ αλλά και τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, κυρίως του Citi, θα επιδιδόταν σε μία άνευ προηγουμένου κερδοσκοπία.

Το χειρότερο όλων είναι πως οι τράπεζες σώθηκαν το 2008 από την κατάρρευση χάρη στην άφθονη κρατική χρηματοδότηση που τους παρείχε η αμερικανική κυβέρνηση. Δηλαδή με χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη, και κυρίως στην Ελλάδα, όπου η σωτηρία των τραπεζών γίνεται με ακριβά δάνεια, που αυξάνουν το δημόσιο χρέος, και τα οποία ξεπληρώνονται από τα επαχθέστατα μέτρα σε βάρος των φορολογουμένων. Αυτή η καταφανώς άδικη πολιτική επιβάλλεται γιατί οι τράπεζες ελέγχουν το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα. Όμως, πρόκειται για μία πολιτική, που εκτός από άδικη, είναι και αδιέξοδη. Γι’ αυτό η κοινωνική έκρηξη αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί. 

πηγή