Ωραία τα βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά...

 Ποιοι υποτίμησαν (και υποτιμούν) τον αντισυριζαϊσμό

Ωραία τα βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτουν ένα προς ένα τα ψέματα και τις κωλοτούμπες της κυβέρνησης. Μέσα στην ειλικρίνειά τους όμως, προδίδουν και μια αφέλεια. Στηρίζονται στην πεποίθηση ότι ο κόσμος ψήφισε ΝΔ επειδή εξαπατήθηκε από τα ψέματα και τις υποσχέσεις της. Και τώρα που τα ψέματα αποκαλύπτονται και οι υποσχέσεις διαψεύδονται, θα την εγκαταλείψουν.

Τα περισσότερα ωστόσο, από όσα «αποκαλύπτονται» στα βίντεο, ο κόσμος που ψήφισε ΝΔ τα ήξερε ή τα ανέμενε – την οικογενειοκρατία, τους κομματικούς διορισμούς, την ανικανότητα κλπ. Την ψήφισαν λοιπόν όχι επειδή δεν γνώριζαν, αλλά παρότι γνώριζαν και αυτό καθιστά πολύ πιο δύσκολη τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν αρκεί να υπενθυμίζει τις ανακολουθίες και τις διαψεύσεις της κυβέρνησης προκειμένου να διαρρήξει τους δεσμούς της με την εκλογική της βάση.

Οι δεσμοί αυτοί δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εκλογικού συμβολαίου – υπόσχομαι να κάνω αυτά και αν δεν τα κάνω είμαι ασυνεπής – αλλά πολλαπλών ιδεολογικών, ψυχικών, πολιτικών και πολιτισμικών ταυτίσεων που είναι βαθύτερες από τα επίδικα της συγκυρίας. Και κυρίως, σφυρηλατήθηκαν στο έδαφος ενός φανατικού αντισυριζαϊσμού ο οποίος ένωσε ένα εξαιρετικά πλατύ φάσμα – από κεντροαριστερούς μέχρι ακροδεξιούς και από προοδευτικούς δικαιωματιστές (πχ. Μπουτάρης) μέχρι χριστιανοταλιμπάν.

Αυτόν τον αντισυριζαϊσμό υποτίμησε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και συνεχίζει να τον υποτιμά και σήμερα. Το πρόβλημά του είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού απέναντι στο παγιωμένο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ εναντίον του δεν μπορεί να ορθώσει ένα ισάξιο αντίπαλο δέος. Διότι η κοινωνική συμμαχία που τον έφερε στην εξουσία και η οποία συγκροτήθηκε στην ελπίδα για σταμάτημα της μνημονιακής λιτότητας και απαλλαγή από το «παλιό» πολιτικό σύστημα, αποδιαρθρώθηκε ήδη από το τέλος του 2015.

Τα μνημόνια συνεχίστηκαν και παγιώθηκαν, έστω και με πιο ανθρώπινο πρόσωπο, ενώ η κυβερνητική του θητεία δεν σήμανε κάποια θεσμική ανατροπή που έφερε νέα ήθη και πρακτικές στη διακυβέρνηση. Στην πεπατημένη βάδισε, λόγω των μνημονιακών περιορισμών, αλλά όχι αποκλειστικά. Ως εκ τούτου εκλήφθηκε ως συνέχεια του παλιού πολιτικού συστήματος και όχι ως ρήξη με αυτό.

Η εξίσωση που έχει να λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Από σημαντικό μέρος των λαϊκών στρωμάτων, που είναι και η φυσική του βάση, λογίζεται ως «μία από τα ίδια», ως μέρος του συστήματος. Αντίθετα, από μεγάλο μέρος των μεσοστρωμάτων και του Κέντρου, που πρέπει να κερδίσει για να επανέλθει στην κυβέρνηση, εκλαμβάνεται ως ξένο σώμα, διαρκής απειλή. Πολύ συστημικός για τους μεν, υπερβολικά αντισυστημικός για τους δε.

Από εδώ απορρέει και η αντιφατική, σχεδόν σχιζοφρενική αντιπολιτευτική του τακτική, καθώς επίσης και η διαμάχη στο εσωτερικό του που μέχρι στιγμής εκδηλώνεται κυρίως οργανωτικά. Αριστερή και καταγγελτική ρητορική για να επανασυνδεθεί το κόμμα με τις λαϊκές μάζες, οργανωτικό άνοιγμα στα δίκτυα του πρώην ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με μετριοπαθές και θεσμικό προφίλ για να καθησυχαστεί το κέντρο και η μεσαία τάξη.

Δημήτρης Τσίρκας (fb)