Καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας: «Μπαίνουμε στον αιώνα των ιών» -Μοναδική λύση, δημόσια υγεία «ενιαία και παγκόσμια»

Tην ανάγκη μιας νέας ισορροπίας ανάμεσα στη δημόσια υγεία και την ιατρική περίθαλψη αναδεικνύει η πανδημία του COVID-19, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), Γιάννης Κυριόπουλος. Εξηγεί ότι αιτία της έλλειψης ετοιμότητας των συστημάτων υγείας είναι το γεγονός ότι δεν δίνουν την απαραίτητη έμφαση στον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου στις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Θεωρεί βέβαιο ότι η συζήτηση σε διεθνές επίπεδο πρόκειται να ενταθεί και να εστιαστεί κυρίως στα ζητήματα υγειονομικής ασφάλειας και διεθνούς συνεργασίας στον τομέα της δημόσιας υγείας και τονίζει ότι είναι «ευκταίο να ευδοκιμήσουν οι ιδέες που θέλουν τη δημόσια υγεία ‘ενιαία’ και ‘παγκόσμια’».

Κρίνει ικανοποιητική την αντίδραση στην Ελλάδα των δημόσιων υπηρεσιών υγείας στην παρούσα κρίση, παρά τα προβλήματα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι αποτελούν την «ατμομηχανή» του συστήματος υγείας στη χώρα μας.

Ο απόλυτος αιφνιδιασμός των συστημάτων υγείας

«Η πανδημία Covid-19 με τα ειδικά χαρακτηριστικά υψηλής μεταδοτικότητας του ιού, υπήρξε ο απόλυτος αιφνιδιασμός των συστημάτων υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε καμία χώρα δεν υπήρξε ίχνος αναμονής και στοιχεία προετοιμασίας για την αντιμετώπιση ενός ανάλογου συμβάντος. Παρά το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία υπήρξαν συχνές επιδημικές εξάρσεις (Η1Ν1, SARS, MERS, Ebola κά.) προειδοποιητικές -κατά κάποιον τρόπο- της εισόδου του κόσμου στον ‘αιώνα των ιών’».

Τα συστήματα υγείας , συνεχίζει, «στις ανεπτυγμένες χώρες είναι στην ουσία συστήματα ιατρικής περίθαλψης. Δηλαδή βασίζονται στην μονοτεχνική προσέγγιση της ατομιστικής θεραπευτικής ιατρικής και αποσκοπούν στην ίαση και την ανακούφιση των ασθενών. Όμως η υγεία είναι διαφορετικό πράγμα από την ιατρική περίθαλψη και έχει επενδυτικό και πολυπαραγοντικό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, η προσέγγιση του προβλήματος της πανδημίας γενικά παραπέμπει μάλλον στη δημόσια υγεία και η πανδημία Covid-19 αποτελεί ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα».

Σύμφωνα με τον κ. Κυριόπουλο, αιτία της έλλειψης ετοιμότητας των συστημάτων υγείας κυρίως των δυτικών χωρών είναι το γεγονός ότι δεν δίδουν την απαραίτητη έμφαση στην επιδημιολογική επιτήρηση, την πρόληψη και τη δημόσια υγεία για τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου στις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. «Μόνον μείζονα και δραματικής έντασης φαινόμενα, όπως η περίπτωση του Covid-19, επαναφέρουν στη συζήτηση την ανάγκη μιας νέας ισορροπίας ανάμεσα στη δημόσια υγεία και την ιατρική περίθαλψη. Πρόκειται για ένα φαινόμενο «αντίστροφης ιεράρχησης» των αναγκών και των προτεραιοτήτων που συνιστά ένα δομικό ζήτημα που σχετίζεται με τις αξιακές κοινωνικές προτιμήσεις».

Τι έφταιξε και χάνονται τόσες ζωές

«Έχει ειπωθεί ότι ο εικοστός πρώτος αιώνας είναι «ο αιώνας των ιών και της κατάθλιψης». Θα πρόσθετα: βεβαίως, υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης.

Η διεθνοποίηση και η ελεύθερη διακίνηση -χωρίς τους κατάλληλους κανόνες- ανθρώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων με ένταση του «χωρίς όρους και όρια» ανταγωνισμού διευκολύνει την ανάδυση «εκτροπών». Σε παγκόσμια κλίμακα, δεδομένου ότι δεν συνοδεύεται με τη λήψη μέτρων προσαρμογής των ανθρωπίνων κοινοτήτων.

Ο διεθνής ανταγωνισμός με διακύβευμα την γεωπολιτική ισορροπία και την προσδοκία μεταβολής του συσχετισμού των δυνάμεων είναι αδυσώπητος και παράγει «εκτροπές» του τύπου: κλιματική αλλαγή , υγειονομική απορρύθμιση, διατροφική κρίση, μετακίνηση πληθυσμών και κοινωνικές ανισότητες. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση τα υγειονομικά συστήματα οφείλουν επιτακτικά να αντιτάξουν ισχυρές δομές δημόσιας υγείας και μηχανισμούς ελέγχου και διαχείρισης των παραγόντων κινδύνου για την υγεία».

Το βάρος στον δημόσιο τομέα της υγείας

Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας και τα κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα επωμίζονται το κύριο βάρος αντιμετώπισης της πανδημίας Covid-19 διεθνώς και στη χώρα μας, υπογραμμίζει ο κ. Κυριόπουλος. «Παρά το γεγονός ότι ο δημόσιος τομέας υπέστη σοβαρά πλήγματα εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, στην διάρκεια της οικονομικής κρίσης, εντούτοις εξακολουθεί να αποτελεί την «ατμομηχανή» του συστήματος υγείας στη χώρα μας. Όμως η δημόσια δαπάνη για τη υγεία συνεχίζει να βρίσκεται στο «μνημονιακό» 5.1% του ΑΕΠ, τουλάχιστον δύο μονάδες κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτή η κατάσταση πρέπει άμεσα (αλλά σταδιακά) να αλλάξει, όπως επίσης πρέπει να σταματήσει και η διαρροή και η απώλεια του ιατρικού «διανοητικού» κεφαλαίου της χώρας.

Η θέσπιση κοινών κανόνων λειτουργίας ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και η επιδίωξη μιας παραγωγικής συνέργειας συνιστά την βασική προϋπόθεση ανάπτυξης και ανασυγκρότησης του συστήματος υγείας. Εξάλλου σε ολόκληρο τον κόσμο τα υγειονομικά συστήματα έχουν μεικτό χαρακτήρα.

Ανεξαρτήτως αυτών των παρατηρήσεων οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας είναι μια υπόθεση της κεντρικής διοίκησης -δηλαδή του πυρήνα του κράτους- για την άσκηση δημόσιων πολιτικών με σκοπό τον έλεγχο και τη διαχείριση των παραγόντων κινδύνου και η περίπτωση της πανδημίας Covid-19 είναι χαρακτηριστική».

Ικανοποιητική η αντίδραση των δημοσίων υπηρεσιών μας

Είναι γενικά παραδεκτό ότι η αντίδραση των δημοσίων υπηρεσιών στην παρούσα κρίση υπήρξε ικανοποιητική σε συνθήκες αβεβαιότητας και «σκότους» λόγω της έλλειψης δεδομένων σχετικά με την πανδημία, τονίζει ο Καθηγητής. Η απουσία διαγνωστικών ελέγχων αποτελεί εμπόδιο διαμόρφωσης ενός επιδημιολογικού οδικού χάρτη πορείας της πανδημίας. Αυτή η προσέγγιση είναι πλέον επείγουσα για δύο λόγους: ο πρώτος αφορά στην ολοκλήρωση του «βιογραφικού» του κορονοϊού και ο δεύτερος στον εντοπισμό των «θυλάκων» Covid-19 στη φάση της ενδημίας.

Διαφορετική αντιμετώπιση της πανδημίας από χώρα σε χώρα

«Η παγκόσμια κοινότητα, υπό τον μανδύα μιας διαφορετικής προσέγγισης στην επιδημιολογία, ανέδειξε ιδεολογικές, πολιτικές και οικονομικές διαφορές που συνδέονται με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ειδικότερα, με την επίκληση της ανάγκης για την επίτευξη της «ανοσίας αγέλης» χωρίς την ύπαρξη κατάλληλου εμβολίου, ο Αγγλοσαξωνικός άξονας έδειξε την προτίμησή του σε ένα σχήμα οιονεί «φυσικής επιλογής» και δι’ αυτής την προτεραιότητα που αποδίδεται στο «οικονομικό» έναντι του «υγειονομικού».

Με διαφορετική αφετηρία η Ευρωπαϊκή αντίδραση με βάση την στρατηγική «κοινωνικής αποστασιοποίησης» οδήγησε στην άρνηση έκφρασης της δέουσας αλληλεγγύης, με την πρόταξη επίσης του «οικονομικού» κριτηρίου.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι ήδη εμφανές ότι οι χώρες της ‘Απω Ασίας ανέδειξαν ταχέα αντανακλαστικά με μέτρα δημόσιας υγείας που οδήγησαν στον αποτελεσματικό έλεγχο και τη διαχείριση της πανδημίας. Ακόμη προέβαλαν την έκφραση αλληλεγγύης και υποστήριξης τρίτων όπου αυτό ήταν εφικτό.

Οι διαφορετικότητες αυτές εδράζονται αφενός στις διαφορές κουλτούρας και αφετέρου στις αποκλίνουσες πολιτικές επιδιώξεις, σχετικά με την υφιστάμενη γεωπολιτική ισορροπία και τον συσχετισμό των δυνάμεων.

Αναμφίβολα η πολιτική και η οικονομία συνιστά την κοινή βάση που αναδύεται από τις διαφορές στον τρόπο ελέγχου και διαχείρισης της πανδημίας. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί την αφορμή εμφάνισης των πρώτων εικόνων του αυριανού νέου «πολυπολικού κόσμου».

Η υγεία στη μετά τον κορονοϊό εποχή

«Είναι βέβαιο ότι η επιστημονική και πολιτική συζήτηση σε διεθνή κλίμακα πρόκειται να ενταθεί και να εστιαστεί κυρίως στα ζητήματα υγειονομικής ασφάλειας και διεθνούς συνεργασίας στον τομέα της δημόσιας υγείας. Επειδή η δοκιμασία αφορά στο σύνολο του τομέα της υγείας εξαιτίας της φύσης της πανδημίας Covid-19, η συζήτηση μπορεί να έχει διευρυμένο χαρακτήρα και να προσλάβει και πολιτικές διαστάσεις.

Υπό το πρίσμα αυτό, είναι ευκταίο να ευδοκιμήσουν οι ιδέες που θέλουν την δημόσια υγεία «ενιαία» και «παγκόσμια» και αυτή είναι μια δουλειά των κυβερνήσεων των ισχυρών χωρών και των διεθνών οργανισμών. Παρά τις αναμενόμενες αντιδράσεις, η ατζέντα οφείλει να αλλάξει ριζικά και η χρηματοδότηση της δημόσιας υγείας πρέπει να υποστηριχθεί σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα. Είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα.

Η πλευρά της ιατρικής περίθαλψης, δεν πρόκειται παρά μόνον οριακά και εμμέσως να επηρεαστεί δεδομένου ότι φαινόμενα αυτού του τύπου αντιμετωπίζονται κυρίως με μέτρα δημόσιας υγείας σε διεθνές επίπεδο.

Μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στη δημόσια υγεία και την ιατρική περίθαλψη είναι επιθυμητή και εφικτή παρά τις πρόσθετες δυσκολίες που θα επιφέρει η ύφεση που θα ακολουθήσει».

Συντονισμός των συστημάτων υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο

«Είναι αλήθεια ότι η λάμψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έχει «θαμπώσει» τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως λόγω της απουσίας υποστήριξης από τις ισχυρές χώρες του πλανήτη αλλά και της δύσκαμπτης δομής του. Παρά ταύτα η συμβολή του εξακολουθεί να είναι αναντικατάστατη και κορυφαία σε καταστάσεις όπως αυτές της παρούσας συγκυρίας.

Είναι παράδοξο το γεγονός ότι στις τρέχουσες συνθήκες παγκοσμιοποίησης και έντασης του ανταγωνισμού σε παγκόσμια κλίμακα η διεθνής συνεργασία και ο συντονισμός των δραστηριοτήτων για τον έλεγχο και τη διαχείριση των παραγόντων κινδύνου υποστρέφουν. Ενώ επιβάλλεται η αντίθετη φορά των πραγμάτων.

Στη παρούσα κρίση η διαχείριση της πανδημίας από την Κίνα έδωσε την ευκαιρία και τον χρόνο προετοιμασίας και αντίδρασης. Παρά ταύτα η συνεργασία και ο συντονισμός δεν «δούλεψε». Αυτό πρέπει να αλλάξει τώρα.

Η κλιματική αλλαγή, η διατροφική κρίση, η μετακίνηση πληθυσμών και οι αναδυόμενες πανδημίες δεν έχουν υψηλή θέση στη ιεράρχηση των προτεραιοτήτων στην διεθνή συνεργασία.

Η παγκόσμια κοινότητα ως «όλον» βρίσκεται μακριά από το ζήτημα αυτό και οι μηχανισμοί επιδημιολογικής επιτήρησης καθώς και οι παρεμβάσεις της δημόσιας υγείας είναι ανεπαρκείς σε εθνική κλίμακα και εξαιρετικά ασθενείς σε διεθνές επίπεδο.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Να δεις τι σου ‘χω για μετά…

του Γιώργου Καρελιά  

Οι επιδημίες και οι πανδημίες κάποτε τελειώνουν. Και τότε ξεπροβάλλει το «μετά». Βεβαίως, σήμερα βρισκόμαστε κοντά στην κορύφωσή της και είναι λογικό όλη η μέριμνα να είναι στραμμένη στην αντιμετώπισή της.

Όμως, οι σοβαρές κυβερνήσεις(πρέπει να) προετοιμάζονται γι’ αυτό που θα συμβεί όταν οι λοιμοξιωλόγοι περάσουν σε δεύτερη μοίρα και στο προσκήνιο έρθουν οι οικονομολόγοι, οι επιχειρηματίες, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι.

Ηδη οι διεθνείς προβλέψεις είναι κατάμαυρες.

Και το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι οι Οίκοι αυτής της κατηγορίας να πέσουν έξω, όπως έπεσαν το 2008, όταν έλεγαν ότι όλα πήγαιναν καλά και την επομένη κατέρρευσε η Lehman Brothers και μαζί της άρχισε η οικονομική κρίση, που γονάτισε και την Ελλάδα. Επειδή, όμως, αυτή τη φορά είναι πολύ πιθανό να μην πέσουν έξω, καλό είναι η κυβέρνηση να προσπαθήσει να υπολογίσει αυτό που έχει ξεκινήσει και πώς θα εξελιχθεί.

Τι έχει ξεκινήσει. Το πάγωμα (έως κατάρρευση) μεγάλων τομέων της οικονομίας, που απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες έως και εκατομμύρια εργαζομένους. Ηδη αυτοί είτε έχουν σταματήσει να εργάζονται και περιμένουν το κρατικό «οχτακοσάρι» για να βγάλουν ενάμιση μήνα είτε αντιμετωπίζουν πιέσεις για επιμήκυνση της εργασίας με μείωση αποδοχών.

Τι έρχεται. Ουδείς μπορεί να προβλέψει με, σχετική έστω, ακρίβεια. Αν, όμως, η κανονική ζωή δεν αποκατασταθεί, έστω στοιχειωδώς, πριν από το καλοκαίρι, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Η προβλεπόμενη ύφεση μπορεί να ξεφύγει και το ΑΕΠ της χώρας να υποστεί ανεξέλεγκτη καθίζηση. Και αυτό δεν είναι παιχνίδι αριθμών. Αντανακλά στους ανθρώπους.

Τα εισοδήματα εκατομμυρίων ανθρώπων θα υποστούν μειώσεις, το ίδιο τα δημόσια έσοδα και αυτά των ασφαλιστικών ταμείων. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους μισθούς του Δημοσίου και τις συντάξεις, το μόνο οικονομικό πεδίο που δεν έχει επηρεαστεί ακόμα. Αν επηρεαστεί και αυτό, θα γίνει υπαρκτός ο κίνδυνος η χώρα να επιστρέψει στη μνημονιακή εποχή.

Βεβαίως, υπάρχει ακόμα το μαξιλάρι των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, που είχε αφήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, για το οποίο τώρα πρέπει να την ευγνωμονεί η σημερινή και ας έλεγε άλλα όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Όμως, αν η «καραντίνα» της οικονομίας συνεχιστεί και μετά την, έστω σταδιακή, υποχώρηση της πανδημίας, οι εξελίξεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες.

Η πανδημία μπορεί να απειλήσει τη ζωή μερικών εκατοντάδων και την υγεία λίγων χιλιάδων Ελλήνων, με βάση το λεγόμενο «καλό σενάριο», που προβάλλουν οι ειδικοί και η κυβέρνηση. Μακάρι να συμβεί αυτό. Όμως, για να μην είμαστε επιμηθείς, είναι φρόνιμο η κυβέρνηση να σχεδιάσει από τώρα πώς θα αντιμετωπίσει το «κακό σενάριο»(όχι στην πανδημία, αλλά) στην οικονομία, στην επιχειρηματικότητα, στην εργασία. Και για να συμβεί αυτό ο πρωθυπουργός θα χρειαστεί τη βοήθεια ικανών υπουργών και όχι εκείνων που διαπρέπουν στην προπαγάνδα. Ούτε εκείνων των συμβούλων του που επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν το δικό του πορτρέτο ως νέου …Τσόρτσιλ, βάζοντάς τον να απαγγέλλει στη Βουλή ρήσεις του παλαιού Βρετανού πολιτικού.

Αν ο κ. Μητσοτάκης επιλέξει τον πρώτο δρόμο, θα μπορέσει να μετριάσει τις βαριές επιπτώσεις της πανδημίας στην εθνική οικονομία και στη ζωή των ανθρώπων. Αν αποτύχει σ’ αυτό και επιλέξει να αντισταθμίσει την αποτυχία με προπαγανδιστικές πιρουέτες, τότε ο τίτλος αυτού του άρθρου(από το ομώνυμο τραγούδι των Μαχαιρίτσα- Γκανά) θα μοιάζει πολύ αθώος μπροστά στο εφιαλτικό «μετά», που θα ζήσουμε.

Και αν αυτό το «μετά»- ο μη γένοιτο- έρθει, τότε οι πολλοί θα καταλάβουν αυτό που έχει πει ο Βρετανός συγγραφέας Τζον Λε Καρέ: «Σε κάθε κρίση τα θέματα είναι πολύ πιο περίπλοκα απ’ ό,τι αφήνουν στον κόσμο να μάθει».  

Ο Σταϊκούρας ζητάει προσαρμογή στο νέο εργασιακό περιβάλλον. Καληνύχτα σας!

γράφει ο Κώστας Λουλουδάκης

«Η κυβέρνηση έχει πλήρη συνείδηση των καθηκόντων της και αναμένει ότι αυτοί στους οποίους απευθύνεται το μήνυμα αυτό, θ’ αναλάβουν επίσης, ως ευσυνείδητοι πολίτες που οφείλουν να είναι, τις ευθύνες που τους αντιστοιχούν, λαμβάνοντας υπόψη τους ότι η απομόνωση στην οποία τώρα βρίσκονται συνιστά πράξη αλληλεγγύης προς το υπόλοιπο του έθνους μας. Η κυβέρνηση και το έθνος αναμένουν από τον καθένα σας να εκπληρώσει το χρέος του». Έγραφε ο Ζοζέ Σαραμάγκου στο εξαιρετικό βιβλίο του «Περί Τυφλότητος» όπου ένας ιός αρχίζει να μεταδίδεται πολύ γρήγορα οδηγώντας σταδιακά στο σκοτάδι της τυφλότητας τους πολίτες.

Ο κόσμος εγκλωβίζεται στις αυστηρές συνθήκες κυβερνητικής επιτήρησης η οποία σε μια διαρκή προσπάθεια εκμετάλλευσης του φόβου και χειραγώγησης, καταφέρνει να στρέψει τον ένα εναντίον του άλλου…

Όμως είναι ανοησία να προστρέχω σε μυθιστορήματα για να επιβεβαιώσω την πραγματικότητα!

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έκανε το χρέος της…

Τώρα είναι η σειρά μας! 

Να μια γεύση, από τον υπουργό Χρήστο Σταϊκούρα, του τι μας περιμένει:

«Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει την υποχρέωση, να προσαρμοστεί στο  δύσκολο εργασιακό περιβάλλον και να επιδείξει, υπομονή και αντοχή»

Μετά το πέρασμα του SARS-CoV-2, θα ξυπνήσουμε μέσα στην μαύρη νύχτα και τότε είναι που θα αντιληφθούμε ότι ο εφιάλτης είναι πραγματικός. Τόσο πραγματικός, όπως οι ομαδικές απολύσεις με sms, η εκ περιτροπής εργασία, και με μισό μισθό, η δουλειά τις Κυριακές, η περικοπή των μισθών στο δημόσιο, η μείωση των συντάξεων, σύνταξη στα 72 και  ανάλογα της προϋπάρχουσας «ασφαλιστικής κατάστασης», η μείωση των δημοσίων δαπανών για την υγεία και την παιδεία, η παραχώρηση της διαχείρισης των νοσοκομείων σε ιδιωτικές εταιρείες, η αναστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών, η οριοθέτηση της κοινωνικής συμπεριφοράς από την εξουσία, και άλλα πολλά τα οποία σήμερα φαντάζουν σαν μια κανονικότητα…

Λόγω εκτάκτων συνθηκών κινδύνου βεβαίως – βεβαίως…

Προσέξτε όμως εσείς που ελέγχετε τoν κόσμο των σημασιών και των ερμηνειών: Ό,τι ξεκινά με φόβο μ΄ αυτόν και θα τελειώσει…

Καληνύχτα σας.  

Καπιταλιστική σαπίλα: Ο “πόλεμος της μάσκας”…

Ένα απάνθρωπο παζάρι «ζωής και θανάτου» έχουν στήσει κράτη και μονοπώλια για αναπνευστήρες, μάσκες και τεστ 

“Ο θάνατος σου – η ζωή μου»… Δεν υπάρχει μάσκα, πια, που να μπορεί να κρύψει την σαπίλα τους. Ενα παγκόσμιο απάνθρωπο παζάρι, που συνοδεύεται από κλοπές και υπεξαιρέσεις, στήνεται από μονοπώλια και κράτη που «πατούν επί πτωμάτων» για να κλείσουν παραγγελίες και «μπίζνες». Μόνο που αυτή τη φορά τα “εμπορεύματα” είναι τα ‘εργαλεία” ζωής: Αναπνευστήρες και μάσκες.

Αισχροκέρδεια και απειλές, πολυεθνικές και μυστικές υπηρεσίες (!) βγάζουν όλα τα «όπλα» στο τραπέζι και σαν κοινοί μαφιόζοι μετράνε φράγκα πάνω στα πτώματα.

Στις 31 Μαρτίου 2020 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προειδοποίησε για παγκόσμια έλλειψη σε προστατευτικό εξοπλισμό και φαινόμενα αισχροκέρδειας στη μάχη για την καταπολέμηση του κορωνοϊού. Ζήτησε ταυτόχρονα από τις εταιρείες και τις κυβερνήσεις να αυξήσουν την παραγωγή τους κατά 40%, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων.

Η έκκληση του ΠΟΥ έγινε σε μια χρονική στιγμή που ήδη στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά και από την στιγμή που ξέσπασε η πανδημία, η… “αγορά” αντέδρασε έτσι:

— Οι τιμές των χειρουργικών μασκών αυξήθηκαν έξι φορές!

— Το κόστος των αναπνευστήρων N95 τριπλασιάστηκε!

— Οι τιμές των προστατευτικών στολών που χρησιμοποιούνται από γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό αυξήθηκαν κατά 100%!

Ο ΠΟΥ εκτίμησε ότι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης κάθε μήνα χρειάζονται 89 εκατομμύρια μάσκες, 76 εκατομμύρια γάντια και 1,6 εκατομμύρια ζευγάρια γυαλιά στον «πόλεμο» κατά του κορωνοϊού.

Οι εκκλήσεις του ΠΟΥ δεν θα ήταν δυνατόν μέσα σε αυτό το σύστημα να μεταφραστούν από τις κυβερνήσεις και τα μονοπώλια σε παγκόσμια συνεργασία, κεντρικό σχεδιασμό και καταμερισμό προϊόντων και εργασίας, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των συστημάτων υγείας στον πλανήτη.

Αυτό που κυριάρχησε ήταν ο καπιταλιστικός νόμος της ζούγκλας, της ασυδοσίας και της απανθρωπιάς. Ετσι ο ανταγωνισμός για την αγορά υγειονομικού υλικού κατά του ιού εξελίσσεται ανελέητος.

Θαυμάστε:

— Αμερικανοί πλειοδοτούν έναντι Γάλλων αγοραστών στην πίστα ενός κινεζικού αεροδρομίου και αρπάζουν τις μάσκες που προορίζονταν για το Παρίσι, σύμφωνα με Γάλλους περιφερειάρχες! Ο επικεφαλής της περιφέρειας Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή, Ρενό Μιζελιέ, περιγράφοντας τις συνθήκες, δηλώνει: «Στα κινεζικά αεροδρόμια, γύρω από εργοστάσια και πλατφόρμες μεταφόρτωσης, η ένταση είναι τεράστια εκεί. Οι κλέφτες (σ.σ: κράτη και εταιρείες) είναι πολλοί και διάφοροι»!

— Γάλλοι αρπάζουν χαρτοκιβώτια με μάσκες και γάντια τα οποία προορίζονται για άλλες χώρες…

— Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Figaro, η ισραηλινή μυστική υπηρεσία Μοσάντ πραγματοποίησε στη διάρκεια του Μαρτίου μυστική επιχείρηση σε άγνωστη χώρα για να πάρει διαγνωστικά κιτ για τον κορωνοϊό.

— Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό ζήτησε έρευνα γιατί ένα φορτίο με μάσκες, που είχε αγορασθεί στην Κίνα, παραδόθηκε σε μικρότερη ποσότητα απ’ αυτή που προβλεπόταν αφού ένα μέρος του επαναπωλήθηκε στις ΗΠΑ επειδή πρόσφεραν περισσότερα!

— Οι ΗΠΑ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του in.gr, «κατάσχεσαν» μάσκες προστασίας που είχε παραγγείλει η αστυνομία του Βερολίνου από την Κίνα και βρίσκονταν καθ’ οδόν προς τη Γερμανία, όπως επιβεβαίωσε ο υπουργός Εσωτερικών του Βερολίνου, Αντρέας Γκάιζελ. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η αστυνομία είχε παραγγείλει και προπληρώσει 400.000 μάσκες τύπου FFP-2 στην αμερικανική εταιρία 3Μ, στην Κίνα. Οι 200.000 από αυτές επρόκειτο να φθάσουν στο Βερολίνο μέσω Μπανγκόκ, αλλά παρενέβησαν άλλες…δυνάμεις και τις κατηύθυναν στις ΗΠΑ.

— «Είμαστε σε έναν πραγματικό πόλεμο για να πάρουμε αναπνευστήρες, μάσκες και κιτ για γρήγορα τεστ» δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος της Ισπανίας Μαρία Χεσούς Μοντέρο, όπως έγραψε το «Reuters». «Όλες οι χώρες μάχονται για την εξασφάλιση της εγχώριας παραγωγής, μάχονται για να πάρουν προμήθειες από την Κίνα», δήλωσε η ίδια. Σύμφωνα με το «Reuters» που επικαλείται ισπανικές διπλωματικές πηγές «οι τιμές έχουν δεκαπλασιαστεί και σε ορισμένες περιπτώσεις οι εταιρείες παραγωγής ζητούν να πληρωθούν προκαταβολικά»!

— Σύμφωνα με το Reuters «πηγή από υγειονομική ευρωπαϊκή αρχή δήλωσε ότι υπήρχαν ουρές αεροσκαφών σε μερικά κινεζικά αεροδρόμια μόνο για να αγοράσουν τέτοιες προμήθειες και πως οι μεσάζοντες συχνά εξαπατούσαν τους αγοραστές».

— Ο Ουκρανός βουλευτής Αντρίι Μοτοβιλόβετς, μετέβη τον Μάρτιο στην Κίνα για να συνοδεύσει ένα ιατρικό φορτίο και αφηγείται στον λογαριασμό του στο Facebook: “Τρομακτικός ανταγωνισμός για το ιατρικό υλικό. Οι πρόξενοί μας που πηγαίνουν σε (κινεζικά) εργοστάσια, συναντούν εκεί συναδέλφους τους από άλλες χώρες (Ρωσία, ΗΠΑ, Γαλλία) που θέλουν να παραλάβουν τις παραγγελίες μας. Πληρώνουμε τις παραγγελίες μας εκ των προτέρων με εμβάσματα και έχουμε υπογραμμένα συμβόλαια. Αυτοί έχουν περισσότερα χρήματα και μετρητά. Δίνουμε μάχη για κάθε φορτίο”.

— Η Γερμανία με διάταγμα απαγόρευσε την «εξαγωγή προστατευτικού ιατρικού εξοπλισμού (μάσκες, γάντια, στολές κλπ)» ενώ σύμφωνα με καταγγελίες φορτία με ιατρικό υλικό που προορίζονταν για άλλες χώρες δεσμεύτηκαν σε Γερμανικά αεροδρόμια και λιμάνια.

— Η Ρωσία ανέστειλε έως την 1η Ιουνίου, επίσης με διάταγμα, την εξαγωγή προστατευτικών μασκών, αντισηπτικών και ιατρικού εξοπλισμού, περιλαμβανομένων των προστατευτικών στολών.

Πως περιγράφονται όλα αυτά στην κομψή γλώσσα των φιλοσόφων: “Οι Πολιτείες είναι σε κατάσταση ανταγωνισμού, ακόμη και αντιπαλότητας μεταξύ τους. Είναι αυτό που η πολιτική φιλοσοφία ονομάζει “etat de nature'”, λέει ο ερευνητής Ζαν-Σιλβέστρ Μονγκρενιέ του γαλλοβελγικού ινστιτούτου “Thomas More” και προσθέτει: “Ενδημική ανασφάλεια ανάμεσα στις χώρες, ακόμη και, σε περίπτωση διάλυσης της διεθνούς δημόσιας τάξης, μια κατάσταση αναρχίας”…

Πως μεταφράζεται αυτό στην κανονική γλώσσα; Ο“νόμος της ζούγκλας”! Τι σημαίνει; Ότι έτσι λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Η παραγωγή των προϊόντων γίνεται «άναρχα» με μοναδικό στόχο την κάλυψη της ζήτησης σε μια συγκεκριμένη στιγμή και μοναδικό σκοπό το κέρδος. Από τη μια πλευρά βρίσκονται κράτη και λαοί και από την άλλη μια χούφτα μονοπώλια που αισχροκερδούν και τους αφαιμάζουν.

Μυρίστηκαν κέρδη και εφορμούν…

Η επιχείρηση «αρπαγή της μάσκας» είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει όμως και η άλλη, η οποία επίσης αποκαλύπτει το σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος.

Στη ναζιστική Γερμανία μερικά χρόνια πριν το ξέσπασμα του πολέμου με εντολή του Χίτλερ μια σειρά από τεράστιες γερμανικές βιομηχανίες στράφηκαν στην παραγωγή πολεμικού υλικού προσβλέποντας σε μεγάλα κέρδη από το ναζιστικό καθεστώς.

Σήμερα 80 και πλέον χρόνια μετά ενόψει ενός νέου «πολέμου» μεγάλα μονοπώλια «μυρίστηκαν» κέρδη και σπεύδουν να πάρουν μερίδιο ακολουθώντας την ίδια τακτική…  Προσοχή: Δεν μιλάμε για διάταξη των παραγωγικών δυνάμεων στην υπηρεσία του ανθρώπου, στο πλαίσιο της εθνικοποίησης των παραγωγικών μονάδων για την αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου, μιλάμε για τον αναπροσανατολισμό της παραγωγικής διαδικασίας με σκοπό την κερδοσκοπική αξιοποίηση του κινδύνου.

Ετσι:

1) Τα κινεζικά μονοπώλια δέχονται εκατοντάδες χιλιάδες παραγγελίες για υγειονομικό υλικό άμεσης ανάγκης. Τουλάχιστον οι μισές ιατρικές μάσκες του κόσμου κατασκευάζονταν στην Κίνα πολύ πριν την πανδημία Covid – 19. Πλέον έχουν πάρει φωτιά οι γραμμές παραγωγής. «Δεν υπάρχει κυριολεκτικά καμία χώρα στον κόσμο που δεν θέλει να αγοράσει έναν αναπνευστήρα από την Κίνα αυτή τη στιγμή. Έχουμε δεκάδες χιλιάδες παραγγελίες σε αναμονή. Το ζήτημα είναι πόσο γρήγορα μπορούμε να τους κάνουμε», δήλωσε ο Λι Κάι, διευθυντής της εταιρείας «Beijing Aeonmed» στο «Bloomberg» στις 23 Μαρτίου.

2) Τα ιλιγγιώδη ποσά που «πέφτουν» στην αγορά κάνουν πολλές πολυεθνικές, που δεν είχαν καμία σχέση με την συγκεκριμένη γραμμή παραγωγής να στρέφονται τώρα στην κατασκευή υγειονομικού υλικού προσβλέποντας σε μεγάλα κέρδη από την ανθρώπινη ανάγκη και φυσικά από την τεράστια ζήτηση για την κάλυψη μέρους των χρόνιων κενών στα συστήματα υγείας όπου Γης.

Σε αυτό το πλαίσιο, με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς να εντείνονται ακόμα και εν μέσω της πανδημίας, ο πόλεμος κατά του ιού γίνεται “ευκαιρία” ώστε:

 Ο Τραμπ να εγκρίνει με συνοπτικές διαδικασίες τις άδειες σε μεγαθήρια όπως η «Ford Motor Co.», «General Motors Co.» και «Tesla Inc»  για να αρχίσουν την παραγωγή αναπνευστήρων.

Η κυβέρνηση της Ιταλίας να καλέσει τη Fiat των Ανιέλι να προχωρήσει στην κατασκευή υγειονομικού υλικού.

Στη Γαλλία να δοθεί η έγκριση στη «Moët Hennessy Louis Vuitton» των πολυτελών ειδών ρουχισμού και αρωμάτων να φτιάχνει πλέον αντισηπτικά χεριών.

Η ισπανική εταιρεία μόδας «Zara» να έχει προσφερθεί να παράγει νοσοκομειακές φόρμες.

Ο  Μπόρις Τζόνσον να ζητήσει από την «Rolls Royce» να φτιάξει αναπνευστήρες.

Μια σειρά από μεγάλες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες (κυρίως Γαλλικές και Γερμανικές) να προχωρούν στην κατασκευή αναπνευστήρων.

Ο κατάλογος είναι μεγάλος και θα διευρυνθεί το επόμενο διάστημα. Σε κάθε περίπτωση η αλλαγή παραγωγής τόσων πολυεθνικών σε τόσο μεγάλη έκταση και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είχε να σημειωθεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τότε οι λαοί έχυναν το αίμα τους στα πεδία των μαχών και τα τραστ αυγάτιζαν τα κεφάλαια τους. Σήμερα τα κέρδη τους προκύπτουν από την θέλησή τους να μας… σώσουν, πουλώντας μάσκες και αναπνευστήρες που οι τιμές τους έχουν αυξηθεί από 3 έως και 6 φορές.  Είναι σίγουρο πως όταν οσμιστούν κέρδος στις κρεμάλες «οι καπιταλιστές (θα) είναι ικανοί να πουλήσουν στους προλετάριους ακόμα και το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουν» (Καρλ Μαρξ). 

πηγή

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η «επόμενη» μέρα ξεκίνησε. Και θα κουβαλάει τα βαρίδια του χτες:

Την θεωρία «ο καθένας για την πάρτη του» εκείνων που θυμούνται το «όλοι μαζί» σαν μετάθεση των ευθυνών τους.

Την πολιτική εμπορευματοποίησης δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών.

Την αδιαφορία στον αδύναμο, στον ευάλωτο, στον ανήμπορο ντόπιο και στον ικέτη πρόσφυγα.

Τον «κοινωνικό αυτοματισμό» απέναντι στον «βολεμένο» δημόσιο υπάλληλο, «τεμπελχανά» απεργό, «εισβολέα» ξένο, μη άνωθεν εγκεκριμένο «διαφορετικό».

Το «διαίρει και βασίλευε» μιας εξουσίας που σπεύδει να «κοινωνικοποιεί» τις κρίσεις για να διασφαλίζει τον υπέρ λίγων σφετερισμό των κερδών.

Την λογική της ελιτίστικης «αριστείας» κόντρα στην παροχή των δυνατοτήτων για ατομική ανύψωση μέσω της συλλογικής κοινωνικής ευημερίας.

Την επάνοδο της προπαγάνδας που ελεεινολογεί το δημόσιο, αλλά σήμερα το «χειροκροτά».

Τον βούρδουλα μιας δήθεν «ελεύθερης οικονομίας» που έχει απ’ όλα, αλλά μόνο για τους λίγους.

Την πολιτική της «δημιουργικής καταστροφής» που θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την καραντίνα της πανδημίας για να καταργήσει τη λέξη «μισθό» με τη λέξη «επίδομα» και δίπλα στην έννοια «εργασιακό δικαίωμα» να επιβάλλει την ένδειξη «αναστολή».

Την πλύση εγκεφάλου ότι δήθεν «δεν υπάρχει εναλλακτική» σε ένα σύστημα που δεν έχει για ΜΕΘ αλλά έχει για F-16 και για ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών.

Την επίθεση εναντίον όσων μιλούν για τα λαικά δίκαια με την κατηγορία του «λαϊκισμού».

Τον εξοβελισμό της έννοιας «αλληλεγγύη» από τους υπέρμαχους της νεοφιλελεύθερης ζούγκλας του «δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα».

Την μετατροπή της απαγόρευσης κυκλοφορίας σε αρμό «συμβίωσης» και σε προσομοίωση μιας δυστοπίας τύπου «αλτ τις ει;».

Την καταγγελία σαν «αναχρονισμό» του αιτήματος για κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό, με ιεραρχήσεις και κοινωνικές προτεραιότητες, κόντρα στον άναρχο καπιταλιστικό ανταγωνισμό, στον φιλοτομαρισμό, στη σπατάλη πόρων στο του εμπορίου της φιλαυτίας και της ανοησίας.

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε. Η’ θα είναι χτισμένη με πρόσημο τον Ανθρωπο ή θα είναι μια πρωτοφανής βαρβαρότητα με όρους περιφρόνησης και πειθαναγκασμού της «αγέλης».

Πηγή: realnews   

Ο πλανήτης Γη έτοιμος να φορέσει μάσκα

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Την ώρα που οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμη αν η μάσκα μπορεί να προστατέψει έναν υγιή οργανισμό από το να προσβληθεί από τον Covid-19, πληθαίνουν οι φωνές υπέρ της χρήσης. Ωστόσο, οι ελλείψεις σε προστατευτικά υλικά ακόμη και για τους υγειονομικούς, που τα έχουν περισσότερο ανάγκη, οδηγούν σε υπερτιμολογήσεις, «αρπαγές» υλικών, ενδεχομένως και σε συνθήκες μαύρης αγοράς και πλειοδοσίας.

Όλα αυτά, την ώρα που ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός βρίσκεται σε διάφορα επίπεδα καραντίνας, τα επιβεβαιωμένα κρούσματα της ασθένειας έχουν ξεπεράσει το 1,1 εκατομμύριο ανθρώπους και οι νεκροί της πανδημίας πλησιάζουν τις 60.000.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγεία και η πλειονότητα των αρχών υγείας ανά τον κόσμο επιμένουν ότι τη μάσκα έχει νόημα να την φορούν όσοι φροντίζουν ασθενείς με κορονοϊό και όσοι έχουν ασθενήσει, θέση που φαίνεται να ενστερνίζεται και το ελληνικό υπουργείο Υγείας, σύμφωνα με όσα έχει αναφέρει μέχρι στιγμής ο λοιμωξιολόγος και εκπρόσωπος του υπουργείου, Σωτήρης Τσιόδρας.

Ωστόσο υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι ο ιός μεταδίδεται μέσω της αναπνοής, από κάποιον που φέρει τον ιό χωρίς να έχει συμπτώματα, και όχι μόνο με τα σταγονίδια που φεύγουν στον αέρα όταν κάποιος φτερνίζεται ή βήχει.

Η θέση αυτή οδήγησε τις ομοσπονδιακές υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ να συστήνουν πλέον στους πολίτες να καλύπτουν το πρόσωπό τους όταν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους προκειμένου να περιοριστεί η εξάπλωση του κορονοϊού, πρακτική που ακολουθήθηκε ευρέως στην Κίνα και άλλες χώρες της Ασίας.

Ανάλογη σύσταση εξετάζουν και οι ισπανικές αρχές, όπως και άλλες χώρες. «Εξετάζουμε και τις μάσκες στο πλαίσιο των νέων μέτρων που θα λάβουμε» για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, δήλωσε ο υπουργός Υγείας της Ισπανίας, Σαλβαδόρ Ίγια. Ο πρωθυπουργός Σάντσεθ εμφανίστηκε δημόσια με μάσκα, ενώ στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ είπε ότι «το μέτρο είναι προαιρετικό» και πως ο ίδιος δεν θα φορέσει μάσκα.

«Πειρατεία» και «μαύρη αγορά»

Αναμφισβήτητα, η έκρηξη στις ανάγκες για υγειονομικό προστατευτικό υλικό έχει οδηγήσει σε έναν πόλεμο μεταξύ των χωρών για το ποιος θα καλύψει πρώτος τις ελλείψεις στο σύστημα υγείας, προστατεύοντας όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης: γιατρούς και νοσηλευτές και εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Άλλωστε οι περισσότερες χώρες «πιάστηκαν» στον ύπνο όσον αφορά την πανδημία, καθώς κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί -δεν θα έπρεπε;- την ταχύτητα διάδοση του Covid-19 και τους θανάτους που θα προκαλούσε σε χώρες του λεγόμενου πρώτου κόσμου.

Την Παρασκευή, η Γερμανία, η οποία εντός της Ε.Ε. έχει δεχθεί επικρίσεις για τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο αγοράζει προστατευτικό υλικό, ουσιαστικά «καπελώνοντας» άλλες χώρες, κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι χρησιμοποιούν «μεθόδους Άγριας Δύσης» για να εξασφαλίσουν μάσκες, στολές, αναπνευστήρες, κ.λπ.

Υποστήριξε ότι η Ουάσιγκτον «κατέσχεσε» στην Μπανγκόκ 200.000 χιλιάδες χειρουργικές μάσκες που είχαν ήδη αγοραστεί από τη Γερμανία, χαρακτηρίζοντας αυτή την ενέργεια «σύγχρονη πειρατεία». Μέρος των μασκών αυτών, τύπου FFP2 προορίζονταν για τους αστυνομικούς στο κρατίδιο του Βερολίνου.

Σε ανάλογη ενέργεια προέβη και η Τουρκία, με «πειρατεία» σε αεροσκάφος που κατευθυνόταν στην Ισπανία. Οι τουρκικές αρχές υποστήριξαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να κατάσχουν τις μάσκες και το άλλο υλικό, διότι έπρεπε να στηρίξουν το τουρκικό σύστημα υγείας.

Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, όπου καταμετρώνται τα περισσότερα κρούσματα και νεκροί στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι προτίθεται να προχωρήσει σε κατάσχεση αυτού του υλικού από τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τις εταιρείες, ώστε να καλύψει μέρος των αναγκών στα δημόσια νοσοκομεία που έχουν ξεπεράσει τα όρια αντοχής τους.

Γάλλος αξιωματούχος έχει χαρακτηρίσει τις προσπάθειες να εξασφαλιστούν μάσκες και προστατευτικές στολές «διεθνές κυνήγι θησαυρού», ενώ οι τιμές των κάποτε ευτελούς αξίας υλικών εκτοξεύονται. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί αν η χρήση μάσκας κριθεί απαραίτητη ώστε να μπορούν οι πολίτες, που παραμένουν στη συντριπτική πλειονότητά τους στο σπίτι, να βγουν έξω έστω και για τα απολύτως απαραίτητα ψώνια ή την επίσκεψη στο φαρμακείο.  

Σχέδιο για στήσιμο κάλπης πάνω στον φόβο

γράφει η Μαρίνα Αλεξανδρή

Τα σημερινά «ΝΕΑ» κυκλοφορούν με πρωτοσέλιδο τίτλο «Εγώ και η καραντίνα».  Οπου «εγώ» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και το story αφορά και περιγράφει «το 24ωρο του πρωθυπουργού στην εποχή του κορονοϊού».

Προφανώς το πώς έχει προσαρμοστεί και πώς αντιμετωπίζει το social distancing ο πρωθυπουργός είναι η κυρίαρχη αγωνία των πολιτών της χώρας – των ίδιων πολιτών που περνούν τα δικά τους 24ωρα με φόβο για την ζωή τους, τρόμο για την ζωή των δικών τους ανθρώπων και σε πλήρη αβεβαιότητα για το εάν, μετά τον κορονοϊό, θα επιβιώσουν και από την οικονομική κρίση.

Προφανώς επίσης, το πρωτοσέλιδο αυτό δεν είναι παρά ένας ακόμη κρίκος στο σχέδιο επικοινωνιακής και πολιτικής διαχείρισης, πάνω στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιλέξει να πορευτούν, από την πρώτη στιγμή της πανδημίας: Αντικατάσταση της πολιτικής και κρατικής ευθύνης από την «ατομική ευθύνη», χτίσιμο ηγετικού, έως «πατρικού» προφίλ, για τον πρωθυπουργό, κεφαλαιοποίηση του φόβου, εργαλειοποίησή του κοινωνικού σοκ ως μέσου συσπείρωσης γύρω από τον «εθνικό αρχηγό», και ενοχοποίηση ακόμη και της στοιχειώδους κριτικής.

Στο τέλος αυτού του σχεδίου, στο καλό του σενάριο τουλάχιστον, οι ίδιοι επικοινωνιολόγοι και διαμορφωτές της πολιτικής του Μαξίμου στήνουν κάλπες. Το εν λόγω καλό σενάριο βασίζεται στην εκτίμηση για ελεγχόμενη κλιμάκωση και, σχετικά σύντομη, αποκλιμάκωση της πανδημίας σ’ αυτή την φάση της τουλάχιστον. Ήτοι, μπορεί να είναι κυνικό, και πολιτικά μη ηθικό, όμως συμβαίνει: Στην χώρα των εγκλείστων, με τον «εθνικό γιατρό» να ανακοινώνει νεκρούς κάθε απόγευμα και τον «εθνικό χωροφύλακα» να μοιράζει ποινές στους «ατομικά ανεύθυνους», οι επιτελείς του Μαξίμου σχεδιάζουν διπλές κάλπες το φθινόπωρο.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες από το γαλάζιο στρατόπεδο, ο συγκεκριμένος σχεδιασμός προϋποθέτει την επιστημονική βεβαίωση του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα ότι η μετάδοση του ιού θα εμφανίσει ύφεση το καλοκαίρι και δεν θα υπάρξει ανεξέλεγκτη νέα έξαρση μέχρι τον επόμενο. Επί του παρόντος ουδείς δίνει τέτοια επιστημονική διαβεβαίωση, εάν οι σχετικές εκτιμήσεις όμως επιβεβαιωθούν στις αρχές του καλοκαιριού το εκλογικό πλάνο θα μπει στην τελική του ευθεία.

Το βασικό προεκλογικό αφήγημα θα είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο πρωθυπουργός που «έσωσε την χώρα», με μέτρο σύγκρισης πάντοτε τον τραγικό απολογισμό σε Ιταλία και Ισπανία. Και, πλέον, θα χρειάζεται ανανεωμένη λαϊκή εντολή για να την οδηγήσει και στην έξοδο από την οικονομική κρίση που έφερε η πανδημία – μια κρίση, το βάθος και την ένταση της οποίας δεν θα έχει προλάβει να συνειδητοποιήσει πλήρως έως το καλοκαίρι μια κοινωνία που ακόμη θα βρίσκεται υπό το σοκ της πανδημίας.

Οι εισηγήσεις που βρίσκονται στο Μαξίμου προσδιορίζουν τον ιδανικό χρόνο των εκλογών είτε τον Σεπτέμβριο, είτε τον Οκτώβριο. Ως στόχος τίθεται, σε πρώτο χρόνο, το «κάψιμο» της απλής αναλογικής και, αμέσως μετά σε  δεύτερες κάλπες ένα ποσοστό πάνω από 40% για την ΝΔ. Σ΄αυτό το ποσοστό οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού βλέπουν και την «στρατηγική ήττα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, μαζί με μια «άνετη οκταετία» - όπως λέει χαρακτηριστικά γαλάζιο στέλεχος - με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που βλέπουν στο σενάριο αυτό και μια παραλλαγή των πολιτικών εξελίξεων του 2015 και των εκλογών που είχε προκηρύξει και κερδίσει τότε, τον Σεπτέμβριο, ο Αλέξης Τσίπρας. Και οι ίδιοι επισημαίνουν ότι στον δρόμο προς τις κάλπες ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα κουβαλά μόνον τον τίτλο του «σωτήρα» αλλά πιθανώς και μια πιστωτική γραμμή από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης – κοινώς, ένα νέο Μνημόνιο καθώς αυτή είναι η κατεύθυνση στο οικονομικό επιτελείο για την υπέρβαση της ύφεσης και της νέας κρίσης.

Γι' αυτόν τον λόγο, και όχι μόνον, το εκλογικό σενάριο του Μαξίμου εμπεριέχει παγίδες και υψηλά ρίσκα – όσο κι εάν οι δημοσκοπήσεις της «καθολικής αποδοχής» σε μέρες γενικευμένου κοινωνικού φόβου επιχειρούν ήδη να διαμορφώσουν άλλη εικόνα.  

Έφυγε από τη ζωή ο πρόεδρος του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης Στέλιος Κιαγιαδάκης

Στο Ρέθυμνο η είδηση του θανάτου του, έσπειρε θλίψη δεδομένου ότι ο Στέλιος Κιαγιαδάκης, ήταν η εικόνα πέρα της Κρήτης και του Ρεθύμνου προς κάθε γωνιά της γης.

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο πρόεδρος του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης Στέλιος Κιαγιαδάκης μετά από μάχη που έδινε το τελευταίο διάστημα σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που ξεκινώντας δίπλα στον Παύλο Βαρδινογιάννη, έκανε σκοπό της ζωής του να μεταλαμπαδεύσει όπου γης την Κρητική Κουλτούρα, τη μουσική και τους χορούς της Κρήτης. Ήταν ο άνθρωπος που σε κάθε εθνική επέτειο, και γιορτές της ορθοδοξίας, με Κρήτες μουσικούς και χορευτές γέμιζε Κρήτη το Μέγαρο Μαξίμου και την Προεδρεία της Δημοκρατίας, στεκόμενος δίπλα σε κάθε πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Στο Ρέθυμνο η είδηση του θανάτου του, έσπειρε θλίψη δεδομένου ότι ο Στέλιος Κιαγιαδάκης, ήταν η εικόνα πέρα της Κρήτης και του Ρεθύμνου προς κάθε γωνιά της γης. Λόγω των συνθηκών η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί στον Ι.Ν. των Τεσσάρων Μαρτύρων κεκλεισμένων των θυρών και την παρουσία των απολύτως στενών συγγενών, ενώ η ταφή θα γίνει στη γενέτειρα του Αργυρούπολη Ρεθύμνου.

Ο Στέλιος Κιαγιαδάκης χαρακτηρίστηκε ως ο κορυφαίος πρεσβευτής του νησιού μέσω της θέσης του ως πρόεδρος του Όμιλου Βρακοφόρων Κρήτης. Ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Γιάννης Κεφαλογιάννης, έκανε την ακόλουθη συλλυπητήρια δήλωση για τον θάνατο του Στέλιου Κιαγιαδάκη: «Ένας ξεχωριστός άνθρωπος "έφυγε" από κοντά μας. Ο Στέλιος Κιαγιαδάκης, μετέτρεψε την αγάπη του για την κρητική παράδοση και του Ρέθυμνο σε διαχρονική προσφορά. Τον αποχαιρετούμε όλοι με βαθειά λύπη, εκφράζοντας τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και τους οικείους του».

Τα συλλυπητήρια του για τον θάνατο του Προέδρου του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης εξέφρασε και ο εριφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης αναφέροντας ότι: «Ο Στέλιος Κιαγιαδάκης υπηρέτησε με ζήλο τον πολιτισμό της Κρήτης. Συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση της κρητικής παράδοσης. Ως Πρόεδρος του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης εκπροσώπησε την Κρήτη σε σημαντικές διοργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η παρακαταθήκη που αφήνει είναι ιδιαίτερα σημαντική. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνης Μαρία Λιονή, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Με ιδιαίτερη λύπη πληροφορηθήκαμε σήμερα το θάνατο του αγαπητού συμπολίτη μας Στέλιου Κιαγιαδάκη, ενός γνήσιου Κρητικού και θιασώτη της τοπικής παράδοσης . Ο εκλιπών, ως Πρόεδρος επί σειρά ετών του ιστορικού Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης, γαλούχησε γενιές στην κρητική μουσική παράδοση και με τη δική του μοναδική συμβολή η κρητική μουσική και ο χορός έγιναν αναγνωρίσιμα στο πανελλήνιο και παράλληλα έγιναν το όχημα για να διαφημιστεί και να αγαπηθεί ο τόπος μας, και να ταξιδέψει ο πολιτισμός και η πλούσια ιστορία της Κρήτης σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο Στέλιος Κιαγιαδάκης θα μείνει στη μνήμη μας ως ένας περήφανος Κρητικός, που εργάστηκε με πάθος για το ιδεώδες της κρητικής παράδοσης, ώστε να μαθαίνουν οι νεότεροι και να διατηρείται στο ακέραιο η επαφή με τις ρίζες και την ταυτότητά μας».

Πηγή:  ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο θαυμαστός «καινούργιος» κόσμος

Φυσικά το μέγιστο επίδικο των ημερών, παγκοσμίως, είναι η ίδια η ζωή. Η ίδια η ζωή που με τραγικό, είναι αλήθεια, τρόπο διδάσκει ότι η ζωή είναι μία και αδιαίρετη για όλους κι ότι η ζωή του καθενός από το ίδιο ύφασμα της ύπαρξης είναι κομμένη. Και είναι αυτή η ίδια η ζωή που διδάσκει –καταρρίπτοντας όλα τα ενάντια επιχειρήματα και όλες τις ενάντιες αφηγήσεις (όπως δ.χ. του νεοφιλελευθερισμού) –ότι δεν υπάρχει ανώτερη και κατώτερη ζωή. Κανένας δεν είναι ανώτερος οργανισμός και επομένως ανώτερο πνεύμα, αφού όπως σοφά το διατύπωσε ο μέγας Μπωντλέρ, «το σώμα μας είναι το πνεύμα μας».

Και όχι μόνο αυτό. Η πανδημία του φονικού ιού έδειξε, με δύναμη πυρηνικού ολέθρου, ότι η ζωή του καθενός εξαρτάται απολύτως από την ζωή του άλλου. Από την ζωή όλων των άλλων χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς αποστάσεις, είτε οριζόντιες (πλούσιες και φτωχές χώρες) είτε κάθετες (ταξικοί διαχωρισμοί και ταξικές διαστρωματώσεις). Συνεπώς είναι απολύτως φονική η κατασκευή ανωτεροτήτων και κατωτεροτήτων οποιασδήποτε υφής διότι διασπά το αδιαίρετο του όντος και τον αφήνει έκθετο και απροστάτευτο στον ακατάσχετο θάνατο. Με λίγα λόγια ο ιός αποδεικνύει το φονικό ψεύδος αυτού του οικονομικού συστήματος που η πυρηνική του ύπαρξη είναι και η καταγωγική του ανωμαλία. Η ύπαρξη του κέρδους.

Και επομένως είναι φονική η στρεβλότητα της ποσοτικοποίησης των πάντων προκειμένου να καταμετρώνται κέρδη και ζημίες, κατακερματίζοντας το ενιαίο, δημιουργώντας δηλαδή ένα φαντασιακό στην θέση του πραγματικού. Η συνέχεια είναι γνωστή και πληρωμένη με αίμα. Ένα πελώριο ποτάμι από αίμα που δεν έχει σταματήσει να κυλάει ορμητικά. Ολόκληρους πολιτισμούς έχει καταπιεί στο διάβα του, όχι μόνο με την σφαγή αλλά και με την ασθένεια (θυμηθείτε πως ξεκληρίστηκαν οι πολιτισμοί των Ίνκας και των Αζτέκων) και πάντα βρίσκει τρόπους να συνεχίσει την πορεία του.

Δεν είναι λοιπόν ούτε πρωτοφανή, ούτε περίεργα τα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας. Ούτε οι ελλείψεις, ούτε η λαίλαπα στα εργασιακά, ούτε ο θαυμαστός «καινούργιος» κόσμος, δηλαδή ο κόσμος μιας ανανεωμένης αγριότητας που προετοιμάζεται για αύριο. Βλέπεις το σύστημα έχει τεράστια πείρα, στην φονική του στρεβλότητα και άπειρη ισχύ για να πετύχει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από τις ΗΠΑ: Επτά εκατομμύρια άνεργοι μέσα σε μια βδομάδα, 1169 νεκροί από τον κορωνοϊό μέσα σε μια μέρα. Η ζωή σε ποσότητες. Η οικονομία, το οικονομείν του ανθρώπου σε ποσότητες. Το μέγα ψεύδος του συστήματος με την οσμή του θανάτου.

Αυτό το απίστευτα πελώριο απαρτχάιντ που καταπίνει δια μιας τεράστιους πληθυσμούς πιασμένους στη μέγγενη των μετρήσιμων (ή απροσμέτρητων) κερδών. Πιασμένους στις «ιδιωτικές τυραννίες», κατά τον Νόαμ Τσόμσκι, των φαρμακοβιομηχανιών. Που προτιμούν να αναπτύξουν τις κρέμες προσώπου, παρά ένα φάρμακο θεραπείας επειδή παρουσιάζει μικρά περιθώρια κέρδους. Ήδη από τον SARS I, επισημαίνει ο Τσόμσκι, θα μπορούσαν να έχουν εργασθεί για την ανάπτυξη εμβολίου.

Και τώρα; Τώρα ο  Τραμπ, αυτό ο «κοινωνιοπαθής καραγκιόζης» (πάντα κατά τον Τσόμσκι), προσπάθησε να εξαγοράσει φάρμακο από τους Γερμανούς ώστε να χρησιμοποιηθεί «μόνο για Αμερικανούς». Αγορασμένο απαρτχάιντ!! Υπάρχει πιο τραγικά παράλογο, πιο τραγικά αποθηριωμένο; Αυτό να μην ξεχνάμε. Αυτό να βλέπουμε όπου κι αν υπάρχει.

Όπως ας πούμε στην ανατριχιαστική δήλωση του κυρίου Τσιόρδα, «καταγράφτηκαν 27 κρούσματα στον πληθυσμό, 23 στη δομή της Ριτσώνας (…)». Ο θαυμαστός «καινούργιος» κόσμος της αγριότητας είναι κιόλας εδώ. Και είναι άψογα ρυμοτομημένος από τις πλατειές λεωφόρους των καλών προσθέσεων. Φωτισμένες λεωφόρους από τα καινούργια απαρτχάιντ. Ντόπιοι εναντίον ξένων. Φιλήσυχοι εναντίον «οχλοποιών». Φτωχοί εναντίον απελπισμένων. Ευπειθείς εναντίον απείθαρχων. Υποταγμένοι εναντίον ανυπότακτων. Λευκοί εναντίον μαύρων. Βόρειοι εναντίον νότιων. «Ονειροπόλοι» εναντίον ρεαλιστών. Ακτιβιστές εναντίον θεωρησιακών. Νέοι εναντίον ηλικιωμένων. Και φυσικά οι «επάνω» εναντίον των «κάτω». Οι παραβάτες θα τιμωρούνται με την έσχατη ατομική ευθύνη διότι «ο θεός αγαπάει αυτούς που αγαπούν τον εαυτούς τους». Αυτός είναι ο θαυμαστός «καινούργιος»  κόσμος που ετοιμάζουν. Θα είναι βέβαια ένας ήσυχος κόσμος, όπου το να μη συναινείς θα είναι έγκλημα καθοσιώσεως. 

Γιατί θα επιτηρεί ο θάνατος και ζωντανοί θα θεωρούνται μόνο όσοι διαθέτουν ανοσία αγέλης.

Αυτό θέλουμε;  

Κώστας Καναβούρης

Επιστρέφει η ανησυχία στην Ουχάν: Επιβεβαιώθηκαν 126 νέα κρούσματα κορωνοϊού

Συστάσεις στους κατοίκους της Ουχάν να επιστρέψουν στα σπίτια τους - Κανένα νέο κρούσμα στις άλλες πόλεις της Χουμπέι

Επέστρεψε η ανησυχία στην Ουχάν, την κινεζική πόλη από την οποία ξεκίνησε το «ξέσπασμα» του κορωνοϊού, καθώς το προηγούμενο 24ωρο εντοπίστηκαν 126 νέα κρούσματα, τη στιγμή που κανένα άλλο κρούσμα δεν καταγράφηκε σε άλλες πόλεις της επαρχίας Χουμπέι, για πρώτη φορά μετά την έναρξη της «περιπέτειας».

Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Υγείας της Κίνας ανέφερε στην τελευταία της ενημέρωση πως από τους 30 τελευταίους θανάτους, οι 29 σημειώθηκαν στη Χουμπέι κι άλλος ένας στη νησιωτική επαρχία Χαϊνάν, ενώ τουλάχιστον 36 νέα κρούσματα προήλθαν από άλλες περιοχές.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι κάτοικοι στην Ουχάν τέθηκαν ξανά σε καθεστώς συναγερμού με τις αρχές να τους συστήνουν να «ενισχύσουν τα μέτρα αυτοπροστασίας» και να καθίσουν στο σπίτι, ώστε να αποφύγουν την εκ νέου εξάπλωση της επιδημίας.

Σε ανακοίνωσή του, ο τοπικός γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κπομματος, τόνισε πως «ο κίνδυνος να επιστρέψει η πανδημία παραμένει πολύ υψηλός, τόσο από εσωτερικούς όσο και από εξωτερικούς παράγοντες». Για αυτό το σκοπό «υπάρχει λόγος να διατηρηθούν τα μέτρα ελέγχου και πρόληψης». Σημειώνεται πως η πόλη θα χαλαρώσει το μέτρο απαγόρευσης ταξιδιών από τις 8 Απριλίου.  

πηγή

ΕΕ : Συστήνουν κορονο-Ταμείο αντί για κορονο-ομόλογο

Ανοίγει ο δρόμος για «μια κοινή δεξαμενή» πόρων (με συμμετοχή Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Κομισιόν, Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κ.λπ.), η οποία θα είναι διαθέσιμη για όλα τα κράτη-μέλη και συνδυαστικά θα καλύψει τις συνέπειες πριν και μετά το τέλος της επιδημικής έξαρσης.

Σάρκα και οστά φαίνεται να παίρνει η σολομώντεια λύση της δημιουργίας ενός κοινού ευρωπαϊκού Ταμείου αντί έκδοσης κορονο-ομολόγου, το οποίο θα εκδίδει χρέος, με τις κοινές εγγυήσεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε έγγραφο που κατέχουν «ΤΑ ΝΕΑ» περιλαμβάνονται οι προτάσεις τεσσάρων αξόνων που συζητούν οι θεσμοί σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων (EWG κ.λπ.), ενόψει της προσεχούς τηλεδιάσκεψης των υπουργών Οικονομικών την ερχόμενη Τρίτη. Σύμφωνα με πληροφορίες, το οικονομικό ευρωπαϊκό στρατηγείο εργάζεται παράλληλα σε τέσσερις επιλογές, συμπληρωματικές μεταξύ τους και συνολικές για όλα τα κράτη-μέλη, σε μια προσπάθεια να βρεθούν δραστικές λύσεις, παραλείποντας τη λέξη-ταμπού του ευρωομολόγου.

Ανοίγει εν ολίγοις ο δρόμος για «μια κοινή δεξαμενή» πόρων (με συμμετοχή Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Κομισιόν, Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κ.λπ.), η οποία θα είναι διαθέσιμη για όλα τα κράτη-μέλη και συνδυαστικά θα καλύψει τις συνέπειες πριν και μετά το τέλος της επιδημικής έξαρσης.

Στα όπλα των Βρυξελλών είναι η στήριξη (α) μέσω των πιστοληπτικών γραμμών του ESM (ECCL), (β) των νέων μέσων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, (γ) του ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλισης ανεργίας και (δ) του Ταμείου οικονομικής ανάκαμψης, με βάση την κοινή έκδοση χρεών για την αμοιβαιοποίηση του κόστους της κρίσης.

Η διαχείρισή του

Το «κλειδί» στις εισηγήσεις φαίνεται να είναι το κορωνο-Ταμείο, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, θα το διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα μπορούσε να χρηματοδοτεί προγράμματα που αποσκοπούν στην επανεκκίνηση της οικονομίας κατά τρόπο συνεπή με το σχέδιο «Πράσινη Συμφωνία» και τη βιομηχανική στρατηγική που πρότεινε η Επιτροπή στις 10 Μαρτίου. Θα μπορούσε επίσης να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες για την Υγεία, ενώ τα κριτήρια θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν την οικονομική ζημιά λόγω του COVID-19. Σύμφωνα με τις προτάσεις, ένα τέτοιο χρέος θα μπορούσε να επιστραφεί σε βάθος χρόνου μέσω μιας φόρμουλας, όπως για παράδειγμα ενός φόρου αλληλεγγύης ή από τους πόρους του προϋπολογισμού.

Χωρίς… στιγματισμούς

Σχετικά με τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας οι θεσμοί θέτουν βασικό στόχο να οριστικοποιήσουν γρήγορα τις προσαρμοσμένες, «ειδικού σκοπού» πιστοληπτικές γραμμές. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: θα είναι ανοιχτό σε όλα τα κράτη-μέλη, ενώ στις προτάσεις αναφέρεται χαρακτηριστικά η φράση «με ένα τυποποιημένο μνημόνιο συμφωνίας, χωρίς να στιγματίσει κανέναν». Επίσης, οι προϋποθέσεις θα εστιάζουν στη χρηματοδότηση των δαπανών κατά της πανδημίας, ενώ η έκθεση της βιωσιμότητας του χρέους DSA θα πρέπει να γίνει στο στάδιο της επιλεξιμότητας και βάσει ανάλυσης. Το μέγεθος θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο και τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ και η διάρκεια λήξης έως 10 έτη.

Ο τρίτος άξονας στήριξης, η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού προγράμματος εγγυήσεων, που θα κινητοποιήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το οποίο θα ενισχύει με περίπου 200 δισ. ευρώ τις επιχειρήσεις. Τέλος, μεγάλη βαρύτητα δίνεται στη στήριξη της απασχόλησης με ένα όχημα αντασφάλισης της ανεργίας ύψους έως 100 δισ. ευρώ, για να υποστηρίξει τα εθνικά συστήματα ασφάλισης.

Δείγμα της φιλοσοφίας των Βρυξελλών είναι οι δηλώσεις της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν την Πέμπτη, η οποία τόνισε πως ο επόμενος προϋπολογισμός της ΕΕ πρέπει να πάρει τη μορφή ενός σχεδίου Μάρσαλ.

tanea.gr