H Γερμανία στήνει τη νέα κρίση χρέους

γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Τα προσχήματα διασώθηκαν, δεν ισχύει όμως απαραιτήτως το ίδιο και για την Ευρώπη. Διοτι το, γερμανικής πατρότητας, deal που έκλεισε στο Eurogroup έχει συνοπτικά ως εξής:

Η ευρωζώνη θα διαθέσει στα μέλη της, μέσω ενός τριπλού μηχανισμού, 540 δισ. ευρώ για την άμεση αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας. Ο ένας άξονας θα είναι το πρόγραμμα SURE της Κομισιόν, από το οποίο θα δοθούν δάνεια 100 δις ευρώ, κυρίως για την ανάσχεση της ανεργίας, έναντι εγγυήσεων. Κρίσιμη σημείωση: Για να λειτουργήσει το πρόγραμμα, τα κράτη - μέλη πρέπει προηγουμένως να καταθέσουν συνολικά εγγυήσεις 25 δισ. ευρώ.

Στο δεύτερο σκέλος του πακέτου, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων θα εγγυηθεί δάνεια έως και 200 δις ευρώ για την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Εξίσου κρίσιμη σημείωση: Τα εν λόγω δάνεια δεν είναι άμεσα διαθέσιμα, αλλά θα μοχλευθούν από την ΕΤΕπ αφού επίσης κατατεθούν επιπλέον εγγυήσεις 25 δισ. ευρώ.

Ο τρίτος άξονας είναι οι χρηματοδοτήσεις των 240 δισ. από τον ESM. Εδώ, τίποτα ουσιαστικά δεν άλλαξε από το γερμανο-ολλανδικό σχέδιο που είχε ξεσηκώσει τον ορυμαγδό στο προηγούμενο Eurogroup των 16 ωρών. Ο ESM θα παρέχει χαμηλότοκα δάνεια που θα μπορούν να φθάνουν στο 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας, και δεν θα περιλαμβάνουν όρους και conditionality, υπό την προϋπόθεση ότι θα αξιοποιηθούν για την, άμεση ή έμμεση, αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.

Ως προς τα περαιτέρω, δηλαδή, την αντιμετώπιση της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που ήδη προκαλεί η πανδημία και για την επανεκκίνηση των οικονομιών, ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο παρέπεμψε στις «κατευθύνσεις» που θα δώσει η σύνοδος κορυφής. Κι εάν ισχύουν τα όσα είπε ο «λαγός» του γερμανικού μπλοκ, ο ολλανδός υπουργός Οικονομικών, η συνταγή είναι απλή, γνωστή και δοκιμασμένη. «Η χρηματοδότηση από τον ESM», είπε ο Βόπκε Χέκστρα, «για υγειονομικούς λόγους δεν θα έχει όρους και δεσμεύσεις. Η χρηματοδότηση από τον ESM για οικονομικούς λόγους θα έχει μιας μορφής αιρεσιμότητα (conditionality). Ευρωομόλογο δεν θα υπάρξει». Ή άλλως, εάν κάποιες χώρες χρειαστούν την επόμενη μέρα - που είναι δεδομένο ότι θα χρειαστούν - ευρωπαϊκούς πόρους για να ανορθώσουν τις διαλυμένες οικονομίες τους θα τους πάρουν με ενισχυμένη πιστοληπτική γραμμή ή ECCL και με μνημονιακά προγράμματα.

Για να γίνει πιο… γλυκό το χάπι, και για να το καταπιεί πιο εύκολα η Ιταλία, η απόφαση του Eurogroup περιλαμβάνει την πρόβλεψη για την - μεταγενέστερη - δημιουργία ενός «Ειδικού Ταμείου Ανάκαμψης» μέσω του οποίου θα κινητοποιηθούν και «καινοτόμα χρηματοπιστωτικά εργαλεία». Ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Λουίτζι ντι Μάιο μπορεί να το μεταφράσει αυτό, απευθυνόμενος στην εξαγριωμένη κοινή γνώμη της χώρας του, ως κρυφή υπόσχεση για ευρωομόλογο.

Ο ολλανδός Χέκστρα όμως έσπευσε να το ξεκόψει: «Κάναμε έναν λεκτικό συμβιβασμό», είπε ευθέως, «για να είναι όλοι ικανοποιημένοι». Και παραπλεύρως το Βερολίνο διέρρευσε ότι το Ταμείο θα βαφτιστεί - με το αζημίωτο πάντοτε - «ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ», για να είναι όλοι ακόμη πιο ικανοποιημένοι και η Γερμανία ακόμη πιο κυρίαρχη.

Στο δια ταύτα, όταν η Αμερική έχει ήδη ρίξει στην οικονομία της 2 τρισ. δολάρια και ετοιμάζεται να ρίξει άλλα 3 τρισ., η Ευρώπη παίζει με τις λέξεις και τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς του κορονοϊού. Και ετοιμάζεται να χρηματοδοτήσει, από τα δάνεια των νοτίων, το τσεκ του 1 τρισ. ευρώ που έχει ήδη κόψει και η Γερμανία για την δική της οικονομία.

Ατυχώς στους υποψήφιους χρηματοδότες, και δη στην πρώτη γραμμή, βρίσκεται ξανά και η Ελλάδα. Μαζί με την Ιταλία και την Ισπανία εμφανίζεται, από όλους τους διεθνείς αναλυτές, στην πρώτη γραμμή των χωρών που θα υποστούν βαθύ οικονομικό σοκ λόγω υψηλού χρέους και εξίσου υψηλής εξάρτησης από τον τουρισμό. Η Unicredit υπολόγισε το βάθος της ύφεσης για την ελληνική οικονομία περίπου στο 20% και προέβλεψε εκτίναξη του χρέους στο 218,6% του ΑΕΠ. Διότι οι χρηματοδοτήσεις από τον ESM, ακόμη και οι άτοκες «υγειονομικές», δεν θα είναι ευθεία μεταφορά πόρων αλλά δάνεια, τα οποία θα φορτωθούν στο δημόσιο χρέος των ήδη υπερχρεωμένων χωρών όπως η Ιταλία και η Ελλάδα.

Κοινώς, δεν είναι η απλώς η ιστορική ύφεση που μας χτυπά την πόρτα, είναι η επόμενη κρίση χρέους. Με κοστούμι, και αυτή την φορά, made in Germany…   

Χρειάζεται σήμερα η πολιτική, η δημοκρατία και η κριτική;

Από το f/b του Νίκου Κοτζιά

 Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η εποχή απαιτεί την υποταγή στις δεξιές πρακτικές και θεωρίες. Την υποταγή στην αντίληψη ότι τάχα οι επιστήμες είναι σε κάθε τους μορφή "αταξικές" και αντικειμενικές. Ότι δεν υπάρχουν στις επιστήμες διαφορετικές απόψεις και σχολές, που καθιστούν αναγκαία τη συζήτηση και την κριτική.

Ζούμε στην εποχή που θέλουν να μας πείσουν ότι η κρίση απαιτεί την απομάκρυνση της πολιτικής από το γίγνεσθαι και όλα μπορούν να τα κοιτάμε χωρίς ιδεολογία, μακριά από τους δημοκρατικούς κανόνες του διαλόγου και της διαβούλευσης. Εκτός των θεσμών της Δημοκρατίας.

Αυτές οι τοποθετήσεις θέλουν μας κρύψουν τα πραγματικά προβλήματα. 

Διαφωνώ μαζί τους διότι:

α) Η επιστήμη είναι κατά κανόνα «τοποθετημένη». Λειτουργεί εντός πλαισίου των κυρίαρχων του συστήματος ή κριτικά προς αυτό.

β) Η θέση της απομάκρυνσης της πολιτικής από την καθημερινότητα και τα προβλήματά της είναι σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική άποψη και βαθιά αντιδημοκρατική. Γιατί η δημοκρατία είναι πολιτική, είναι και κριτική. Δεν είναι ασφαλώς κάθε πολιτική δημοκρατική. Κάθε άλλο.

γ) Η δεξιά κρύβει τις κοινωνικές διαστάσεις της πολιτικής της, επικαλούμενη την επιστήμη που την υπηρετεί, ενώ στην πραγματικότητα στηρίζεται σταθερά σε έναν ιδεολογικό συνδυασμό αυταρχισμού και νεοφιλελευθερισμού.

Φαίνεται, ότι τέτοιες αντιλήψεις της δεξιάς βρίσκουν σήμερα έδαφος «εξάπλωσης» ανάμεσα σε εκείνους που είναι ιδεολογικά αφοπλισμένοι, χωρίς ιστορική γνώση και συνείδηση.

Γίνονται “δουλίτσες” όσο εμείς “Μένουμε Σπίτι”: Με 3,37 εκ. ευρώ από τον κρατικό κορβανά ενισχύει το υπουργείο του Άδωνι την κατασκευή 9όροφου ξενοδοχείου που θα “κρύψει” την Ακρόπολη.!

Την ώρα της πανδημίας και ενώ οι πολίτες “Μένουν Σπίτι” και ενημερώνονται υπεύθυνα από τηλεοράσεως για σημαντικά θέματα όπως το κούρεμα του κυβερνητικού εκπροσώπου, οι “σωστές” δουλειές όπως φαίνεται συνεχίζονται απρόσκοπτα.

Όπως έγινε γνωστό την Τετάρτη, το Υπουργείο Ανάπτυξης του κ.Άδωνι Γεωργιάδη που θεωρεί λογική λειτουργία του καπιταλισμού την αισχροκέρδεια στις μάσκες και αναρωτιέται “πώς θα ζήσουν οι τράπεζες” αν μειωθούν οι χρεώσεις για μεταφορές χρημάτων, ενέταξε στον αναπτυξιακό νόμο την κατασκευή 9οροφου ξενοδοχείου στην περιοχή της Ακρόπολης, του οποίου η οικοδομική άδεια είχε ακυρωθεί με απόφαση  του ΣτΕ το Νοέμβριο, πράγμα που σημαίνει όπως καταγγέλλεται ότι από τα 11,2 εκ.ευρώ της επένδυσης, ο έλληνας φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει 3,37 εκ. ευρώ!

Όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ της στο tovima.gr η Μάχη Τράτσα, εν μέσω της πανδημίας, το Υπουργείο Ανάπτυξης εντάσσει στον αναπτυξιακό νόμο (ΦΕΚ 923/Β΄/18-03-2020) υπερμεγέθη ξενοδοχειακή μονάδα για οικονομική στήριξη από το κράτος. Η αδειοδότησή της, μετά από αίτηση ακυρώσεως της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) στο Συμβούλιο της Επικρατείας με αίτημα τον χαρακτηρισμό ως αντισυνταγματικών των όρων δόμησης και χρήσεων γης στου Μακρυγιάννη-Κουκάκι, κατέπεσε τον Νοέμβριο του 2019 στην Ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (απόφαση 2103/2019), με πρόεδρο την σημερινή Πρόεδρο της Δημοκρατίας κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.

Κατά την απόφαση, η ανάγκη ελέγχου της δόμησης ήταν εν προκειμένω επιτακτικότερη διότι η Διοίκηση, παρά την πάροδο μακρού χρόνου από την ένταξη της περιοχής, η οποία ευρίσκεται στις παρυφές του Ιερού Βράχου, στον αρχαιολογικό χώρο των Αθηνών (2004), δεν μερίμνησε για την θέσπιση ειδικών όρων δόμησης, με αποτέλεσμα την ελλιπή προστασία του σημαντικότερου μνημείου του κλασικού πολιτισμού.

Έτσι, μετά την απόφαση του ΣτΕ, οι όποιοι όροι δόμησης και χρήσεις γης στου Μακρυγιάννη-Κουκάκι δεν είναι σε ισχύ, λόγω της 14μηνης αναστολής έκδοσης οικοδομικών αδειών από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (από 12/03/2019 έως και 05/05/2020) ενώ έχουν ανακληθεί όλες οι διοικητικές πράξεις (Υ.Α. του Υπουργείου Πολιτισμού και προέγκριση οικοδομικής άδειας του Δήμου Αθηναίων) που αφορούν στην ανέγερση της συγκεκριμένης ξενοδοχειακής μονάδας,

Γι΄ αυτό η ΕΛΛΕΤ, σε επιστολή της επισημαίνει την έκπληξή της, βάσει ποιων στοιχείων προέκυψε από την συγκεκριμένη εταιρεία η εκτίμηση του κόστους επένδυσης των 11.200.000,00 ευρώ για το οποίο (βάσει του ΦΕΚ 923/Β΄/18-03-2020) καλείται ο Έλληνας φορολογούμενος να επιβαρυνθεί με το ποσό ενίσχυσης των 3.370.000 ευρώ.

«Η μονάδα αυτή δεν διαθέτει νομικό έρεισμα αν η Διοίκηση του ΥΠΕΝ δεν συμμορφωθεί προς την απόφαση του ΣΤΕ και προβεί σε αποσαφήνιση των ισχυόντων όρων δόμησης, ή ισχύουσα διοικητική πράξη αν δεν υποβληθεί νέος φάκελος συμμόρφωσης προς την απόφαση του ΣΤΕ, και οπωσδήποτε καμία νομιμοποίηση με βάση τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και το Άρθρο 24 του Συντάγματος. Το Άρθρο 24 επιτάσσει την προστασία της περιοχής Μακρυγιάννη, κηρυγμένης από το 2004 ως αρχαιολογικός χώρος της πόλης των Αθηνών, πόσο δε μάλλον του πολιτιστικού περιβάλλοντος του Παγκόσμιου Συμβόλου του Δυτικού Πολιτισμού, του Μνημείου της Ακρόπολης», σημειώνει η ΕΛΛΕΤ.

Μάλιστα, η οργάνωση έχει ήδη ενημερώσει σχετικά τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη ενώ έχει υποβάλλει από την Τρίτη (7 Απριλίου) ηλεκτρονικά στο Υπουργείο Ανάπτυξης αίτηση θεραπείας της σχετικής Υ.Α. όπως δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 923/Β΄/18-03- 2020.

«Σ’ αυτή την εποχή η προσοχή όλων μας είναι ορθά στραμμένη στο υπαρξιακό πρόβλημα του κορωνοϊού. Θεωρούμε σαφές ότι θέματα όπως η προστασία του -παγκόσμιας σημασίας Μνημείου της Ακροπόλεως- δεν πρέπει να συζητηθούν βεβιασμένα. Ο κορωνοϊός θα κάνει τον καταστρεπτικό του κύκλο και θα περάσει. Αποφάσεις που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε ούτε την Ακρόπολη, θα στοιχειώνουν τη χώρα μας για καιρό, στερώντας μας στα μάτια της διεθνούς Κοινότητας κάθε ηθικό έρεισμα για την δίκαιη εθνική διεκδίκηση της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα», καταλήγουν τα μέλη της ΕΛΛΕΤ. 

πηγή

Έτσι μεταδίδεται ο κορονοϊός μέσα στο σούπερ μάρκετ (video)

Φινλανδοί επιστήμονες δημιούργησαν ένα βίντεο σε προσομοιωτή στο οποίο παρουσιάζουν τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να εξαπλωθούν τα σταγονίδια του κορονοϊού μέσα στο σούπερ μάρκετ.

Βίντεο προσομοίωσης δημιούργησαν Φινλανδοί επιστήμονες στο οποίο παρουσιάζουν τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να εξαπλωθούν τα σταγονίδια από ένα άτομο που έχει κορονοϊό αν βήξει την ώρα που βρίσκεται στον διάδρομο ενός σούπερ μάρκετ.

Στο βίντεο που δημιούργησαν επιστήμονες του Πανεπιστημίου Aalto φαίνεται ότι τα σταγονίδια «ταξιδεύουν» μέχρι και σε δύο διαδρόμους, με τον ιό να παραμένει στον αέρα για αρκετά λεπτά.

«Κάποιος που έχει μολυνθεί από τον κορονοϊό, μπορεί να βήξει και να φύγει, όμως πίσω του θα αφήσει εξαιρετικά μικρά σωματίδια που φέρουν τον ιό. Αυτά τα σωματίδια θα μπορούσαν στη συνέχεια να καταλήξουν στην αναπνευστική οδό άλλων ανθρώπων που είναι σε κοντινή απόσταση» λέει ο Ville Vuorinen από το πανεπιστήμιο του Aalto.

Ο Φινλανδοί ερευνητές έφτιαξαν το βίντεο υπολογίζοντας μάλιστα πως ο εξαερισμός στον χώρο λειτουργεί κανονικά. 


δείτε το βίντεο ΕΔΩ  

πηγή

Αν κερδηθεί η μάχη, να μη χαθεί ο πόλεμος…

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Αν δεν γίνει κάποια χοντρή γκάφα, φαίνεται ότι η μάχη με την πανδημία μπορεί να κερδηθεί. Η έμφαση είναι στο υποθετικό «αν». Διότι το τελευταίο 24ωρο παρατηρήθηκαν μια-δυο απαράδεκτες «παροτρύνσεις» καταστρατήγησης των μέτρων και μάλιστα από υπεύθυνα-υποτίθεται-χείλη.

Πρώτα η επίσημη Εκκλησία, η οποία ανακοίνωσε επίσημα ότι οι ναοί θα μείνουν ανοικτοί συγκεκριμένες ώρες τη Μ. Εβδομάδα. Είναι σαν να έλεγε στους πιο τολμηρούς-ή πολύ πιστούς ή απλώς θρησκόληπτους- «μπορείτε να προσέλθετε». Ακολούθησε μια τουλάχιστον περίεργη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα.

Ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ παρότρυνε τους πιστούς, αφού δεν προβλέπεται εξαίρεση για μετάβαση στους ναούς, να χρησιμοποιήσουν κάποιον άλλον λόγο (πχ σούπερ μάρκετ ή φαρμακείο) και να πάνε για «ατομική προσευχή».

Η παρότρυνση αυτή είναι πρωτοφανής και θα μπορούσε να προκαλέσει φαινόμενα συνωστισμού έξω από τους ναούς και να τινάξει στον αέρα την-επιτυχημένη έως τώρα- προσπάθεια να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού. Γι’ αυτό και ακολούθησε η άρον άρον ανάκλησή της από τον υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά. Η δήλωση Πέτσα δεν μπορεί να θεωρηθεί γκάφα. Αποτυπώνει την αρχική πρόθεση της κυβέρνησης να μη συνεχίσει να συγκρούεται με το τμήμα εκείνο των πιο φανατικών πιστών που αντιτίθεται στις απαγορεύσεις.

Αν τους επόμενους δύο μήνες δεν έχουμε τέτοιες «παρασπονδίες» και ο αριθμός των κρουσμάτων και, κυρίως, των θυμάτων παραμείνει ελεγχόμενος, μπορεί η μάχη του κορονοϊού να κερδηθεί. Αλλά δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Θα είναι μόνο μία μάχη, πολύ σημαντική ασφαλώς, αφού αφορά ανθρώπινες ζωές. Όμως, ο «πόλεμος» θα είναι ακόμα εν εξελίξει.

Και ο «πόλεμος» αυτός θα αφορά όλες τις εκφάνσεις της ζωής, πέρα από την υγεία: την οικονομία της χώρας στο σύνολό της, την εργασία και την επιχειρηματικότητα, τις αμοιβές και την κοινωνική ασφάλιση. Μόνο το πλήγμα στην τουριστική βιομηχανία αναμένεται να σημάνει απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων στο εθνικό εισόδημα(ΑΕΠ) και εκατοντάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας.

Ετσι, κάποια στιγμή οι πάντες-εργαζόμενοι και άνεργοι, μεγάλοι και μικροί επιχειρηματίες-θα ζητούν τη βοήθεια τους κράτους. Το οποίο μπορεί να βρεθεί μπροστά σε σκληρά διλήμματα, αν οι κρατικοί πόροι δεν επαρκούν για όλους.

Βεβαίως, υπάρχει το γνωστό ως «μαξιλάρι ασφαλείας»(αρκετά δισεκατομμύρια), που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση στη σημερινή. Ένα μαξιλάρι που είχε επικριθεί έντονα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφού προερχόταν κυρίως από τα υπερπλεονάσματα. Αλλά να που σήμερα-σαν ένα οδυνηρό καπρίτσιο της τύχης-μπορεί να αποτελέσει ένα σωσίβιο. Βεβαίως, δεν γνωρίζουμε ακόμα το μέγεθος της κρίσης που θα ακολουθήσει. Όμως, η χώρα βρίσκεται σήμερα σε σαφώς καλύτερη θέση από το 2009, όταν έκλεισαν οι αγορές χρήματος και δεν μπορούσε να δανειστεί, με αποτέλεσμα να έρθουν τα Μνημόνια και η δεκαετής διεθνής επιτήρηση.

Αυτή στη στιγμή υπάρχουν κρατικοί πόροι- το «μαξιλάρι» που είπαμε. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη της διαχείρισής του. Το αν θα το κάνει με τη μέθοδο «βλέποντας και κάνοντας», όπως δείχνει να προτιμά ή αν θα το διαθέσει «εμπροσθοβαρώς», όπως ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι δική της επιλογή. Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει.

Όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρέπει να έχει καμία αυταπάτη. Η τύχη της δεν θα κριθεί από τη διαχείρισης της πανδημίας. Οσο καλά κι αν τα πάει σ’ αυτήν, η αποτυχία θα ελλοχεύει, αν δεν καταφέρει να περιορίσει-διότι να τις εξαλείψει είναι αδύνατον- τις επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία και στην κοινωνία.

Οσο καλά αποτελέσματα κι αν αφήσουν ο Χαρδαλιάς με τις απαγορεύσεις και ο Τσιόδρας με τον περιορισμό των κρουσμάτων και των θανάτων, η εικόνα θα μαυρίσει, αν χιλιάδες επιχειρήσεις κλείσουν ή υπολειτουργούν και εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια πολίτες μείνουν χωρίς δουλειά ή με μισό μισθό. Αν, δηλαδή, μόλις παραμερίσουν επιτυχώς οι λοιμωξιολόγοι, τα κάνουν ρόιδο ο Σταϊκούρας, ο Βρούτσης, ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης και όσοι άλλοι διαχειριστούν τους χειμαζόμενους τομείς.

Αν συμβεί- ο μη γένοιτο- το απευκταίο και δούμε το κακό σενάριο, η χώρα θα οπισθοδρομήσει για πολλά χρόνια. Και αυτό το «μετά» θα είναι τώρα πιο επώδυνο, αφού έχουν προηγηθεί τα δέκα χρόνια της παραλίγο χρεοκοπίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επωμίζεται τη βαριά ευθύνη να αποτραπεί το κακό σενάριο. Διαφορετικά, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ επώδυνα. Και για την ίδια θα ισχύει αυτό που αποτυπώνει η ρήση του Βρετανού νομπελίστα συγγραφέα Ράντγιαρντ Κίπλινγκ:

«Εχουμε σαράντα εκατομμύρια λόγους για την αποτυχία, αλλά καμιά δικαιολογία».

  

Ίος: Η εξαγορά ενός ολόκληρου νησιού μαζί με τους κατοίκους του

Όλοι ζούμε καθημερινά την διαφθορά στους δήμους, στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στις αστυνομίες, σε όλα τα σημεία επαφής μας με την ελληνική πολιτεία. Στις μεγάλες πόλεις η διαφθορά καλύπτεται από ένα νέφος ανθρώπων και πολυκατοικιών, και οι αποκαλύψεις ενόχων ανάβουν και σβήνουν στιγμιαία σε τηλεοπτικές εκπομπές ενημέρωσης κομματικών σκοπιμοτήτων.

Σε ένα μικρό όμως νησί, όπως η Ίος, ένα τουριστικό χωριό των δύο χιλιάδων κατοίκων, όλα είναι μόνιμα στο φως.

Ο ανασφάλιστος Αλβανός μετανάστης ξέρει τον εργοδότη του.

Τα ρέματα που βαφτίζονται δρόμοι είναι γνωστά.

Οι επιτυχημένοι νονοί της νύχτας και της ημέρας είναι επώνυμοι.

Οι οικοδομές χωρίς άδεια είναι γνωστές και στα κατσίκια.

Τα παράνομα βήματα του Δημάρχου τα ξέρει ακόμα και ο τρελός του χωριού.

Τα γαμήλια δώρα συναλλαγής εχόντων και εξουσίας προβάλλουν ξεδιάντροπα στο φως της ημέρας.

Όλοι ξέρουν από πού ανατέλλει και πού δύει ο ήλιος στο μικρό νησί. Ένα μικρό μέρος σαν την Ίο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.

Εδώ βλέπεις καθαρά ποιος διαφθείρει και ποιος διαφθείρεται, πώς αναπαράγεται η διαφθορά στην ελληνική κοινωνία.

Εδώ βλέπεις καθαρά χωρίς φίλτρα τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς διαχείρισης της εξουσίας που οδήγησαν την Ελλάδα στην παρακμή και τη χρεοκοπία…

Το κείμενο που ακολουθεί ακτινογραφεί τις δομές εξουσίας που νέμονται και καταπατούν την τουριστική Ελλάδα, χωρίς χωροταξικά, περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά κριτήρια και ηθικές αναστολές. Σκιαγραφεί την εξαγορά των κατοίκων και την παράδοση, άνευ όρων, ενός νησιού στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και πιστεύω ότι θα κάνει όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας που αγαπούν την πατρίδα τους να ντρέπονται που κατοικούν σε αυτόν τον τόπο αλλά ίσως τους κάνει και πιο σοφούς.

Το κείμενο περιγράφει πώς κακοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται και πωλούνται οι αιγιαλοί και παραλίες του Αιγαίου, πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της διαφθοράς στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών, πώς χορηγούνται παράνομες οικοδομικές άδειες και εγκρίσεις αρχιτεκτονικών μελετών, πώς νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα που έχουν κατασκευαστεί μετά το 2011, πώς οι εκλεγμένοι μας νομοθετούν χέρι χέρι με επιχειρηματικά ιδιωτικά συμφέροντα εκποιώντας κοινόχρηστους χώρους, πώς καταστρέφονται και παραδίδονται στην κερδοσκοπία τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους του Αιγαίου και πώς καταργείται κάθε έννοια προσπάθειας χωροταξικού σχεδιασμού και προστασίας του περιβάλλοντος σε αυτή τη χώρα.

Η απροκάλυπτη συγκάλυψη των αυθαιρεσιών και η σιωπή των αμνών όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτικών, στην υπόθεση της καταστροφής των παραλιών και του περιβάλλοντος της μικρής Ίου, ξεπερνάει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας κακοδιοίκησης πολιτείας και είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο προς διερεύνηση με πολλούς αποδέκτες στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες.

Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό με μια περιληπτική ιστορική αναδρομή της αγοράς από χρηματιστηριακά κεφάλαια του μεγαλύτερου μέρους της Ίου, που μπορεί χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστεί «η άλωση της Ίου».

Η άλωση της Ίου

Το 2007 ένα κότερο πλησιάζει τις ακτές της Ίου. Ο ιδιοκτήτης του είναι ένας πλούσιος χρηματιστής που λέγεται ότι είχε βγάλει πολλά λεφτά ποντάροντας με επιτυχία στο χρηματοπιστωτικό επιχειρηματικό καζίνο της Wall Street. Ο επιχειρηματίας μαγεύεται από την ομορφιά και τις παρθένες παραλίες του νησιού και αποφασίζει να τις αγοράσει και να τις εκμεταλλευτεί. Ανεβαίνει στο χωριό να διαπιστώσει αν υπάρχουν εκεί, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δημόσιες αρχές, χωροταξικές μελέτες, θεσμοθετημένοι περιβαλλοντικοί περιορισμοί, εκλεγμένοι δήμαρχοι που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Γυρνάει στο κότερο πανευτυχής. Η νήσος Ίος είναι ανοχύρωτη πολιτεία χωρίς κτηματολόγιο και χωρίς εγκεκριμένες χωροταξικές μελέτες στις εκτός σχεδίου περιοχές. Ιππότες με πανοπλίες, πρίγκιπες με άσπρα άλογα, αστοί, προεστοί του τόπου, αριστερό εργατικό κίνημα να υπερασπισθούν τον τόπο δεν υπάρχουν στο νησί. Οι δύο χιλιάδες ιθαγενείς κάτοικοι, παρόλο που έχουν βγάλει αρκετά χρήματα εκμεταλλευόμενοι οι ίδιοι το γνωστό από χρόνια τουριστικό νησί τους, δείχνουν επιρρεπείς σε εξαγορά, προσκυνητές στο χρήμα. Ίσως από τα προπολεμικά χρόνια της φτώχιας και της ανέχειας στο νησί η δίψα για το χρήμα να έχει ενσωματωθεί στο DNA τους. Στα στενά δρομάκια του χωριού πολλοί μεσίτες, πωλητές του τόπου τους, εμφανίζονται σε κάθε γωνία, σε κάθε νυχτερινό κέντρο. Πατριώτες να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της μονοπωλιακής επιχειρηματικής εκμετάλλευσης του νησιού από νεοφερμένους ξένους δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Ο επιχειρηματίας σίγουρος πια ότι ο τόπος είναι χωρίς υπερασπιστές τρίβει τα χέρια του και αποφασίζει να αγοράσει όλες τις νότιες παραλίες της όμορφης παρθένας Ίου με στόχο να τις εκδίδει αποκλειστικά σε ανά τον κόσμο πλούσιους, Σαουδάραβες, Ρώσους ολιγάρχες και άλλους, που πληρώνουν πλουσιοπάροχα για all inclusive αποκλειστικές χρήσεις και απολαύσεις. Η επιχείρηση εξαγοράς ενός ολόκληρου νησιού του Αιγαίου ξεκινά.

Η off shore εταιρεία Sharivan Limited ξεκινάει τις αγορές στη χαρακτηρισμένη παραμεθόρια περιοχή του Αιγαίου νήσο Ίο αλλά γρήγορα μεταβιβάζει ιδιοκτησίες και παραδίδει την σκυτάλη σε ανώνυμες ελληνικές εταιρείες. Ο στόχος είναι προφανής: να λαμβάνει επιδοτήσεις από ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Σύντομα ο επιχειρηματίας καταφέρνει με τους πολιτικούς του φίλους να εξασφαλίσει εγκρίσεις επιδοτήσεων των εταιρειών του συνολικά γύρω στα 24 εκατ. ευρώ. Έτσι με τις επιδοτήσεις αυτές και με τις κατάλληλες υπερτιμολογήσεις μπορεί να παρουσιάζεται σαν ευεργέτης επενδυτής χρησιμοποιώντας τα χρήματα του Έλληνα και Ευρωπαίου φορολογούμενου.

Για την αγορά της Ίου δημιουργούνται οι εταιρείες 105 Α.Ε., Λούκας Α.Ε., Νερό Α.Ε., Ίος Μαρίνα Α.Ε., Λούγια ΑΕ., Χαμόγελο Α.Ε. συμφερόντων του επιχειρηματία με ταυτόσημα διοικητικά συμβούλια. Αγοράζονται παραλιακές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων με, συχνά, μάρτυρες συμβολαίων τα κατσίκια. Τα εκατοντάδες στρέμματα που αναφέρονται στα συμβόλαια των εκτάσεων αγοράς από τους ιδιοκτήτες πωλητές γίνονται χιλιάδες με την επίκληση κτηνοτροφικής χρησικτησίας δημοσίων εκτάσεων. Ιδιοκτήτες εξ αδιαιρέτου εκτάσεων που δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τα πατρικά εδάφη εξαναγκάζονται να πουλήσουν τις πατρογονικές τους περιουσίες με την απειλή της πρωτόγνωρης στα νησιά των Κυκλάδων δικαστικής διαδικασίας «αγωγής διανομής». Οι ιδιοκτήτες των off shore και των ανωνύμων εταιρειών εκβιάζουν τους εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτες με αναγκαστικούς πλειστηριασμούς με αγωγές διανομής, αν δεν πουλήσουν στους νέους άρχοντες οικειοθελώς τα κτήματά τους.

Οι παραλίες ή τμήματα αυτών, που έχει αγοράσει μέχρι σήμερα το παραπάνω δίκτυο εταιρειών συμφερόντων του επιχειρηματία κ. Μιχαλόπουλου στη νήσο Ίο είναι συνολικά δεκατέσσερις:

Παραλία Καλάμου, παραλία Παπά, παραλία Τρεις Κλησιές, παραλία Μαγγανάρι (τμήμα), παραλία Τρυπητή, παραλία Μανούσου, παραλία Πέπα, παραλία Πικρί Νερό (βόρειο τμήμα), παραλία Μυλοπότα (τμήμα), παραλία Κολιτσάνι (τμήμα), παραλία Λιμανιού (τμήμα), παραλία Τζαμαρία (τμήμα), παραλία Κουμπάρα, νησάκι Διακοφτό.

Ο νέος σύγχρονος φεουδάρχης, κάτοχος πια με τις ανώνυμες εταιρείες του τού μεγαλύτερου μέρους της Ίου (17% κατά εκτίμηση) με τη συμπαράσταση των αστυνομικών, δημοτικών και κυβερνητικών αρχών, συμπεριφέρεται πλέον σαν ο υπεράνω κάθε νόμου αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης της Ίου.

Ο πρώην δήμαρχος της Ίου, Γιώργος Βολυκάκης αναλαμβάνει επιστάτης των συνεργείων του νέου άρχοντα. Μια στρατιά πληβείων εργαζομένων, στην πλειοψηφία ανασφάλιστοι αλλοδαποί, μεταφέρονται με φορτηγά στα κτήματα του νέου άρχοντα, μερικές φορές συνοδεία αστυνομικών οργάνων, για να περιφράξουν παράνομα, χωρίς άδειες περιτοίχισης, τις νέες ιδιοκτησίες και να ικανοποιήσουν τις εκκεντρικές αρχιτεκτονικές του επιθυμίες. Οι αρχιτεκτονικές αυτές επιθυμίες που ακροβατούν ανάμεσα στο στυλ Λας Βέγκας της Νεβάδα και το φοινικοκρατούμενο Palm Beach της Φλόριντας προσυπογράφονται, κατά παράβαση των διαταγμάτων προστασίας που ισχύουν, από τους εντεταλμένους για την προστασία της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του Αιγαίου αρμόδιους αρχιτέκτονες μηχανικούς. Το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο του νησιού αλλοιώνεται δραματικά και η κοινωνική δομή της Ίου αρχίζει να θυμίζει Μεξικό εποχής Ζαπάτα με τον επιχειρηματία Δον Μιχαλόπουλο να εξουσιάζει με το χρήμα του το νησί.

Η παραλία του Παπά

Η παραλία του Παπά, σύμβολο του νησιού που η φωτογραφία της συνοδεύει όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες για την τουριστική προβολή της Ίου ιδιωτικοποιείται και απαγορεύεται η επίσκεψη σε αυτή για τους κοινούς τουρίστες. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε νεόπλουτους κατόχους τζιπ άνω των 2000 κυβικών και φίλους του νέου άρχοντα. Το παραδοσιακό μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία από την πλαγιά σφραγίζεται με σιδερένιες πόρτες και αλυσίδες και όποιος τολμά να εμφανιστεί στην παραλία με φουσκωτό σκάφος τού κοινοποιείται από μπράβους ότι η παραλία είναι ιδιωτική. Κατά μήκος του δημόσιου δρόμου που οδηγεί στην παραλία του Καλάμου, ένας τεράστιος τοίχος δύο μέτρα ύψος και μήκους δύο περίπου χιλιόμετρων που θυμίζει το σινικό τοίχος απαγορεύει στον περίεργο περαστικό ακόμα και να βλέπει την παραλία του Παπά έστω και από εκεί ψηλά. 

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ