Μήνυμα από τον Αμαζόνιο: Ο Μπολσονάρου θέλει να αποτελειώσει τη γενοκτονία των αυτοχθόνων

Την κατάσταση που επικρατεί τις κοινότητες των αυτοχθόνων του Αμαζονίου, όπου τα κρούσματα του κορωνοϊού αυξάνονται επικίνδυνα περιγράφει η αυτόχθονας, ακτιβίστρια και ηθοποιός Kay Sara.

Η ηθοποιός το Σάββατο 16 Μαΐου θα έκανε πρεμιέρα ως Αντιγόνη, στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Milo Rau στο φεστιβάλ της Βιέννης Wiener Festwochen.  Aντ’ αυτού έστειλε μέσω βίντεο το δικό της μήνυμα αντίστασης από την καρδιά του Αμαζονίου.

Όπως καταγγέλλει: «Ο Μπολσονάρου κάνει αυτό που έκανε πάντα: συγχαίρει τους υποστηρικτές του και χλευάζει τους νεκρούς. Έβαλε τους συνεργάτες του, απλώς να μας ενημερώσουν ότι έχει ξεσπάσει μια αρρώστια. Μας αφήνει να πεθάνουμε. Ο Μπολσονάρο θέλει να αποτελειώσει τη γενοκτονία των αυτοχθόνων που ξεκίνησε πριν 500 χρόνια».

Και καταλήγει: «Ας σταματήσουμε να είμαστε ο Κρέοντας. Ας γίνουμε η Αντιγόνη. Γιατί όταν η ανομία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται χρέος. Ας αντισταθούμε όλοι μαζί. Ας γίνουμε άνθρωποι».

Το μήνυμα της Kay Sara, όπως καταγράφηκε σε βίντεο και μεταφράστηκε από τους γερμανικούς υπότιτλους από την Κατερίνα Παπανδρέου:

«Αυτή η ομιλία ξεκινάει με πολλές υποθέσεις. Σήμερα θα έπρεπε να στέκομαι επάνω στη σκηνή του Burgtheater και να «ανοίγω» το Wiener Festwochen. Θα ήμουν η πρώτη αυτόχθονας που θα έβγαζε ποτέ λόγο σε αυτό το θέατρο, το πιο μεγάλο και πλούσιο στον κόσμο, όπως μου είπαν. Θα ξεκινούσα με μια φράση ενός ευρωπαϊκού κλασικού έργου, της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή: «Πολλά είναι τα φοβερά, πιο φοβερό απ’ όλα ο άνθρωπος».

Θα ερχόμουν απευθείας από τις πρόβες μας στον Αμαζόνιο για την ευρωπαϊκή-βραζιλιάνικη νέα παραγωγή της «Αντιγόνης». Θα έπαιζα την Αντιγόνη, που επαναστατεί ενάντια στον άρχοντα Κρέοντα, ο οποίος αρνείται να θάψει το νεκρό αδερφό της, γιατί θεωρείται εχθρός του κράτους. O Xορός θα αποτελούνταν από αυτόχθονες, επιζήσαντες μιας σφαγής οργανωμένης από την κυβέρνηση της Βραζιλίας. Θα παίζαμε αυτή τη νέα «Αντιγόνη» σε ένα δρόμο του Αμαζονίου, τα δάση του οποίου αυτή τη στιγμή τυλίγονται στις φλόγες. Δε θα ήταν κάποιο θεατρικό έργο, αλλά μία δράση. Όχι μία πράξη τέχνης, αλλά μία πράξη αντίστασης ενάντια στην κυβερνητική δύναμη που καταστρέφει τον Αμαζόνιο.

Αλλά τίποτα από αυτά δε συνέβη. Ο δρόμος του Αμαζονίου έμεινε άδειος, εγώ δεν έπαιξα την Αντιγόνη. Είμαστε διασκορπισμένοι στην υφήλιο και βλεπόμαστε μέσα από τις οθόνες μας – όπως τώρα. Οι φίλοι μου από την Ευρώπη με ρώτησαν πως είμαι. Είμαι καλά. Βρίσκομαι στο δάσος με τους δικούς μου ανθρώπους, στο βραζιλιάνικο βορρά, στις όχθες του ποταμού Oiapoque. H φύση με περιβάλλει, με προστατεύει και με θρέφει. Ζω με το ρυθμό του τραγουδίσματος των πουλιών, της βροχής και τις τελετουργίες που με κρατούν σε επαφή με τους προγόνους μου. Για πρώτη φορά μετά από 500 χρόνια, η Ευρώπη και η Αμερική έχουν χωριστεί.

Ανήκω στην τρίτη φυλή του λαού των Tariano, της Φυλής της Βροντής. Είμαι μια κόρη του Θεού της Βροντής, μια κόρη βασιλιά, όπως η Αντιγόνη. Ο μύθος λέει ότι παλιότερα, εμείς οι Tariano, ήμασταν άνθρωποι από πέτρα. Αλλά αργότερα αποκτήσαμε ανθρώπινη σάρκα και μορφή για να μπορούμε να επικοινωνούμε με αυτούς που έρχονταν σε επαφή μαζί μας. Η μητέρα μου, μία Tucana, μου έδωσε το όνομα Kay Sara. Σημαίνει «αυτή που νοιάζεται για τους άλλους». Από την πλευρά του πατέρα μου είμαι, λοιπόν, μια Tariana. Mιλάω όμως μαζί τους στη μητρική μου γλώσσα, στα Tucano. Όπως όλοι μας είμαι μια μίξη πολλών πραγμάτων: είμαι Tucana και Tariana, γυναίκα, ακτιβίστρια και καλλιτέχνης. Σας μιλάω σήμερα με όλες αυτές τις ιδιότητες.

Εμάς τους Tucano μας αποκαλούν Ινδιάνους. Εγώ όμως επιμένω να μας αποκαλούν αυτόχθονες. Γιατί αυτόχθονας θα πει ντόπιος. Έγινα ηθοποιός για να μπορώ να μιλάω για εμάς, τους αυτόχθονες. Για πολύ καιρό η ιστορία μας λεγόταν από τους ετερόχθονες. Τώρα είναι η ώρα να πούμε πάλι εμείς οι ίδιοι την ιστορία μας. Η δυστυχία μας ξεκίνησε όταν ήρθαν στα μέρη μας οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι. Στην αρχή ήρθαν οι στρατιώτες κι έπειτα οι κληρικοί. Μαζί με τους Ευρωπαίους ήρθαν σε εμάς και οι αρρώστιες. Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν. Και πόσοι ακόμη εκατομμύρια πέθαναν από τα χέρια των στρατιωτών και των κληρικών, στο όνομα του ενός Θεού, του ενός πολιτισμού, στο όνομα της προόδου και του κέρδους.

Κάποιοι εγκατέλειψαν τα δάση για να δουλέψουν στα χωράφια. Όμως μετά το τέλος της δουλειάς, τούς σκότωναν για να μην τους πληρώσουν. Σήμερα έχουμε απομείνει ελάχιστοι. Είμαι μία από τις τελευταίες Tariano. Και όμως πριν μερικές εβδομάδες ήρθε σε εμάς μια καινούργια αρρώστια από την Ευρώπη: ο κορονοϊός. Μπορεί να έχετε ακούσει ότι στο Manaus, την πρωτεύουσα του Αμαζονίου, η αρρώστια εξαπλώνεται ραγδαία. Δεν υπάρχει καιρός για κανονικές κηδείες, οι νεκροί ρίχνονται σε μαζικούς τάφους, τους οποίους κλείνουν τα τρακτέρ. Άλλοι κείτονται στο δρόμο άθαφτοι, όπως ο αδερφός της Αντιγόνης.

Οι λευκοί εκμεταλλεύονται το χάος για να εισβάλουν ακόμα πιο βαθιά στα δάση. Οι φωτιές δε σβήνονται πλέον. Kαι ποιος να τις σβήσει; Όποιος πέσει στα χέρια των υλοτόμων θα θανατωθεί. Και τι κάνει ο Μπολσονάρου; Αυτό που έκανε πάντα: συγχαίρει τους υποστηρικτές του και χλευάζει τους νεκρούς. Έβαλε τους συνεργάτες του, απλώς να μας ενημερώσουν ότι έχει ξεσπάσει μια αρρώστια. Μας αφήνει να πεθάνουμε. Ο Μπολσονάρου θέλει να αποτελειώσει τη γενοκτονία των αυτοχθόνων που ξεκίνησε πριν 500 χρόνια.

Ξέρω ότι είστε συνηθισμένοι σε λόγους σαν αυτόν. Πάντα, όταν είναι πια πολύ αργά, έρχεται κάποιος προφήτης σε εσάς. Στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες όταν εμφανίζεται η Κασσάνδρα ή ο Τειρεσίας, ξέρουμε ότι η συμφορά έχει ήδη πάρει το δρόμο της. Σας αρέσει να μας ακούτε να τραγουδάμε, αλλά δε σας αρέσει να μας ακούτε να μιλάμε. Και όταν μας ακούτε, δε μας καταλαβαίνετε. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δε γνωρίζετε ότι τα δάση μας καίγονται και οι άνθρωποί μας πεθαίνουν. Το πρόβλημα είναι ότι έχετε εξοικειωθεί πια με αυτή την πληροφορία.

Θα σας πω, λοιπόν, αυτό που όλοι ξέρετε. Πριν μερικά χρόνια στέρεψαν οι παραπόταμοι του Αμαζονίου, για πρώτη φορά από τότε που υπάρχει ανθρώπινη μνήμη. Σε δέκα χρόνια από τώρα το οικοσύστημα του Αμαζονίου θα καταρρεύσει, αν δε δράσουμε άμεσα. Η καρδιά αυτού του πλανήτη θα σταματήσει να χτυπάει. Αυτό το λένε τόσο οι δικοί μας, όσο και οι δικοί σας επιστήμονες, και ίσως είναι το μόνο στο οποίο συμφωνούν. Θα αφανιστούμε, αν δε δράσουμε.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε λάβει πολλά κείμενα διαμαρτυρίας, υπογεγραμμένα από διάφορες διασημότητες. Επιθυμείτε λιγότερους ρύπους, λιγότερες κλοπές, λιγότερους θανάτους. Μα πώς πιστεύετε ότι έπειτα από 500 χρόνια αποικιοκρατίας και χιλιάδες χρόνια υποδούλωσης του κόσμου, θα μπορούσατε να σκεφτείτε κάτι, χωρίς αυτό να περιέχει περαιτέρω καταστροφή; Αν ακούσετε τους εαυτούς σας, θα βρείτε μόνο τις ενοχές σας. Και όταν ταξιδεύετε ανά τον κόσμο, θα βρίσκετε μόνο τη βρομιά με την οποία εσείς το λερώσατε. Για εσάς δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής. Δε φοβάμαι για εμένα. Φοβάμαι για εσάς.

Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να σωπάσετε. Ήρθε η ώρα να ακούσετε. Μας χρειάζεστε, εμάς τους φυλακισμένους αυτού του κόσμου, για να κατανοήσετε τους εαυτούς σας. Γιατί το πράγμα είναι τόσο απλό: δεν υπάρχει κανένα κέρδος σε αυτόν τον κόσμο, υπάρχει μόνο η ζωή. Επομένως είναι καλό που δε στέκομαι αυτή τη στιγμή στη σκηνή του Burgtheater, που δε σας μιλάω ως ηθοποιός. Γιατί δεν έχει να κάνει πια με την τέχνη, δεν έχει να κάνει με το θέατρο. Η δική μας τραγωδία συμβαίνει τώρα εδώ, στον κόσμο, μπροστά στα μάτια μας.

Και ίσως αυτό να είναι που με ανησυχεί πιο πολύ όταν ακούω τον Κρέοντα να μιλάει. Ξέρει ότι έχει άδικο. Ξέρει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Είναι λάθος από κάθε άποψη. Θα επιφέρει την πτώση του, την πτώση της οικογένειάς του, την Αποκάλυψη. Και παρ’ όλα αυτά το κάνει. Κρίνει τον εαυτό του, μισεί τον εαυτό του, αλλά συνεχίζει να κάνει αυτό που μισεί.

Αυτή η τρέλα πρέπει να σταματήσει. Ας σταματήσουμε να είμαστε ο Κρέοντας. Ας γίνουμε η Αντιγόνη. Γιατί όταν η ανομία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται χρέος. Ας αντισταθούμε όλοι μαζί. Ας γίνουμε άνθρωποι. Ο καθένας με τον τρόπο του, όπου κι αν βρίσκεται, ενωμένοι με τη διαφορετικότητά μας και την αγάπη μας για τη ζωή, που μας ενώνει όλους.

Kay Sara, noted by Milo Rau

Mετάφραση από τα γερμανικά: Κατερίνα Παπανδρέου    

Ο πολιτισμός παράγει πολιτισμό

γράφει ο Κώστας Νάκος

Υπάρχει μια ευκολία με την οποία κάποιοι μπορούν να χαρακτηρίσουν συνανθρώπους μας ως διεφθαρμένους και απολίτιστους, που ξεπερνάει τα όρια της μέσης βαλκάνιας λογικής. Είναι μια αντιπαράθεση παλιού τύπου, που μπορεί να μην έχει ταξική αναφορά, αλλά έχει κυρίως πολιτιστική αναφορά, ίσως θρησκευτική και σίγουρα ηθικολογική-νομική.

Είναι  χαρακτηρισμοί που  χρησιμοποιούνται από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι λένε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς να λαϊκίζουν, χωρίς να χαϊδεύουν τα αυτιά του «κάθε καθυστερημένου». Ο λαϊκισμός βέβαια δεν κρύβεται μόνο στο ψέμα, αλλά συνήθως στην απλούστευση πολύπλευρων κοινωνικών φαινομένων. Ιδιαίτερα όταν αναφέρεται σε ορισμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά που έχουν ριζωθεί και αναπτυχθεί ιστορικά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ορισμένα μάλιστα από αυτά, τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν, αλλά χειροτέρεψαν γιατί άλλαξαν προς το χειρότερο αυτές οι συγκεκριμένες συνθήκες.

Όσο όμως η προσέγγιση κοινωνικών συμπεριφορών γίνεται με τους όρους του «καλού» και του «κακού», είναι ατελέσφορη και ψυχοφθόρα. Γιατί «ουδείς εκών κακός», για να θυμηθούμε και τον Σωκράτη, κανείς δηλαδή από όσους το πράττουν δεν πιστεύει ότι κάνει κάτι κακό. Έτσι, όσο σίγουρος για τις απόψεις του είναι ο κήρυκας του καλού, άλλο τόσο σίγουρος είναι και αυτός που πράττει το κακό για τις αγαθές του προθέσεις. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτούς που έχουν συνείδηση της πράξης τους, που γνωρίζουν το καλό, αλλά δεν έχουν την βούληση να το πράξουν (Εμμανουήλ Καντ). Και στις δυο περιπτώσεις το καλό και το κακό είναι παράγωγα. Θα έχουμε όμως φτωχό κυνήγι αν εστιάζουμε στα παράγωγα και όχι στον παραγωγό που τα εκτρέφει. Ιδιαίτερα όταν γίνεται αναφορά όχι σε κοινωνικές εξαιρέσεις και μεμονωμένα περιστατικά, αλλά σε μαζικές εκδηλώσεις, σε κοινωνικά φαινόμενα.

Για να ξεφύγουμε λοιπόν από τον αφόρητο υποκειμενισμό για το τι είναι  το δικαιολογημένο και τι το αδικαιολόγητο, τι το ηθικό και τι το ανήθικο, πρέπει να μιλήσουμε για κάτι που είναι έξω από εμάς και τις όποιες αντιλήψεις μας, για κάτι το υπαρκτό, το αντικειμενικό, το «ουδέτερο». Να αναζητήσουμε όχι το εμπαθές «ποιος φταίει», αλλά το ορθολογικό «τι φταίει». Αυτό που η ύπαρξή του ή μη, προσδιορίζει την ποιότητα μιας κοινωνίας, άρα και τις δικές μας συνήθειες και συμπεριφορές ως παράγωγά της. (Δεν) γνωρίζουμε το καλό, ή (δεν) έχουμε τη βούληση να το εφαρμόσουμε, γιατί αυτή τη συνείδηση αποκτήσαμε, γιατί εκεί οδηγηθήκαμε. Γιατί ο άνθρωπος χωρίς να ρωτηθεί, με μια ζωώδη διαδικασία, είναι αναγκασμένος να προσαρμόζεται, στο στενό αλλά κυρίως και στο ευρύτερο, κοινωνικό του περιβάλλον.

Ο άνθρωπος, βέβαια, δεν μένει αμέτοχος σε αυτήν την διαδικασία. Βελτιώνει το παραγόμενο, αναβαθμίζοντας όμως την παραγωγή. Γιατί το αντίθετο δεν μπορεί να γίνει. Γιατί το παραγόμενο είναι το αποτέλεσμα. Ο άνθρωπος είναι αυτός που με την παρέμβασή του αλλάζει τον τρόπο παραγωγής των φαινομένων (το αντικειμενικό περιβάλλον), για να αλλάξει μετά και αυτός, να αναμορφωθεί, μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσει με τα νέα δεδομένα.

Μια κοινωνία λοιπόν, δεν κρίνεται από τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους, αλλά από τις δομές της που διαμορφώνουν τις συγκεκριμένες συμπεριφορές. Για την ακρίβεια οι συνήθειες του ανθρώπου είναι το σύμπτωμα, ο πυρετός, που μπορεί να σε οδηγήσει στην καταπολέμηση του μικροβίου. Η συμπτωματολογία όμως από μόνη της είναι ένας κλάδος της κοινωνιολογίας που δεν προσφέρεται για εξαγωγή συμπερασμάτων. Δεν ψάχνουμε λοιπόν να διαμορφώσουμε τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων μέσα από κηρύγματα ηθικής και κυρώσεις, αλλά ερευνώντας, αλλάζοντας και εκσυγχρονίζοντας τις δομές της κοινωνίας. Και οι αναφορές βέβαια εδώ περιορίζονται στην κοινωνία που ζούμε και όχι στην κοινωνία που μπορεί ο καθένας να οραματίζεται. Γιατί αλλάζοντας τις δομές, αλλάζουν και οι άνθρωποι, όχι με μια μηχανιστική αντίληψη της αυτόματης προσαρμογής, αλλά σε βάθος χρόνου, ακόμη και γενεών.

ΞΥΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στο επίκεντρο μιας τέτοιας κριτικής στάσης βρίσκονται συνήθως αδύναμες ομάδες που είτε είναι ανήμπορες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, είτε δεν τους δίνονται οι ανάλογες δυνατότητες. Όταν γίνεται για παράδειγμα αναφορά σε φυλακισμένο, το μυαλό μας πάει στο «τι έκανε» και όχι στο τι βιώνει μέσα στη φυλακή, στο πώς μπορεί και επιβιώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Γιατί η κοινωνία των φυλακών θεωρείται ένας χώρος που δεν μπορεί να αφορά την «κυρίως» κοινωνία, παρά μόνο τους ίδιους τους φυλακισμένους.  Όπως γράφει όμως και ο Ντοστογιέφσκι «Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων».  Γιατί το μεγάλο έγκλημα δεν το έκαναν οι φυλακισμένοι, αλλά όλοι εμείς που τους θεωρούμε σαν να μην υπάρχουν.

Όπου βέβαια αντί για τους φυλακισμένους θα μπορούσαν να είναι οι Ρομά, οι πρόσφυγες ή και άλλες κοινότητες αδυνάμων. Ένα παράδειγμα είναι  οι Ρομά στον Δενδροπόταμο της Θεσσαλονίκης. Ένα γκέτο που οι υπόλοιποι Θεσσαλονικείς, μόλις αρχίσει να σουρουπώνει, φοβούνται να παραβρεθούν ακόμα και στα περίχωρα του. Και όμως μέσα σε αυτό το γκέτο μεγαλώνουν παιδιά και δημιουργούνται συνειδήσεις. Παιδιά που μεγαλώνουν στην πιο φτωχή, στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή  της Μακεδονίας, για να κατηγορηθούν a priori «για εγκλήματα που απ’ τη γέννα κάνανε κιόλας», όπως πολύ όμορφα λέει ο ράπερ Τζαμάλ.

Η μουσική φλέβα των Ρομά είναι γνωστή και αγγίζει τα όρια του μύθου. Το ίδιο και ο χορός. Μια φλέβα όμως που παραμένει στα ανεξερεύνητα έγκατα της ψυχής τους, χωρίς καμιά αξιοποίηση. Γιατί αυτός ο κόσμος έχει αφεθεί στην τύχη του. Χωρίς κάποιες στοχευμένες παρεμβάσεις που να μπορεί να τις αγκαλιάσει. Παρεμβάσεις πάνω στις συνήθειες, τον πολιτισμό, αλλά και τις ανάγκες αυτού του κόσμου. Ίσως ένα μουσικό σχολείο, μια σύγχρονη ακαδημία ποδοσφαίρου με παράλληλη μόρφωση, μία, κάποια θεσμική παρέμβαση στην καρδιά αυτών των γκέτο. Γιατί κάθε γκέτο, κάθε καταυλισμός, έχει τα δικά του προβλήματα. Παρεμβάσεις τέτοιες που να δώσουν τη δυνατότητα στο «γυφτάκι» να ξεφύγει από τις δαγκάνες της παρανομίας και να μην εθιστεί σε αυτές. Έτσι ώστε, να μη βρισκόμαστε εκ των υστέρων αντιμέτωποι με ένα ολοκληρωμένα παραβατικό άτομο.

Όσο εύκολα λοιπόν μάθαμε να κατακεραυνώνουμε τις βραζιλιάνικες φαβέλες, άλλο τόσο εύκολα μάθαμε να δικαιολογούμε τις ελληνικές φαβέλες. Γιατί ο «γύφτος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ». Γιατί ο φυλακισμένος «τα ‘θελε και τα ‘παθε». Έτσι ακριβώς όμως εκφράστηκε ιστορικά ο κοινωνικός ρατσισμός. Όπως τώρα με τους Ρομά. Να θεωρείται η παρανομία τους ως γονιδιακό, ως κληρονομικό τους χαρακτηριστικό και όχι ως επίκτητο. Να φταίει η ράτσα τους, η φυλή τους και όχι το κοινωνικό τους περιβάλλον.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ…

Ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου περνάει μέσα από την κατανόηση και την στήριξη των αδύναμων. Όσο υπάρχει απομάκρυνση από την διαδικασία εξανθρωπισμού, θα εμφανίζεται μπροστά μας το βασίλειο των δίποδων του απανθρωπισμού, το βασίλειο της παντοδυναμίας του ισχυρού.

Δυστυχώς πολλές φορές κάποιοι επιλέγουν την αναμέτρηση όχι με αυτόν που τους κάνει το κακό, αλλά με αυτόν που θεωρούν ότι μπορούν να νικήσουν. Όχι δηλαδή με αυτόν που τους έχει ρημάξει τη ζωή, αλλά με αυτόν που έχει αντικοινωνική συμπεριφορά. Όχι με τον εργοδότη που τους κατακλέβει στη δουλειά, αλλά με την γυναίκα τους στο σπίτι. Όχι με αυτόν που τους κλέβει το σπίτι, αλλά με αυτόν που τους κλέβει το πορτοφόλι. Όχι με τον οικονομικά ισχυρό που τους φαίνεται ανίκητος, αλλά με τον αδύναμο που τον θεωρούν του χεριού τους. Όχι με τον «αόρατο» ηθικό αυτουργό, αλλά με τον προσιτό φυσικό αυτουργό.

Συνηθίζεται η μη αναφορά στον ηθικό αυτουργό παρά μόνο στον φυσικό. Συνηθίζεται να λοιδορείται ο φυσικός αυτουργός, ο κάθε περιθωριακός, γιατί έτσι βολεύει. Όσο όμως και να καταδικάζεται αυτός, όσους και να φυλακίζουν από αυτούς, ο ηθικός αυτουργός θα έχει πάντα τη δυνατότητα να παράγει και άλλους, και άλλους… Γιατί όταν οι αναφορές έχουν να κάνουν μόνο με το «ποιος φταίει» και όχι με το «τι φταίει», αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θεριεύει μέσα σε αυτές τις φαβέλες ο «θεσμός» της παρατυπίας, της παρανομίας, του εγκλήματος. Στα γκέτο των Ρομά εξαίρεση είναι αυτός που ξεφεύγει και κανόνας η ενσωμάτωση στην κουτοπονηριά και στις αναγκαίες πολλές φορές παρανομίες της επιβίωσης.

Γιατί το έγκλημα παράγει έγκλημα και ο πολιτισμός πολιτισμό.

  

Γιατί ενδέχεται να μην υπάρξει εμβόλιο για τον κορονοϊό

Το εμβόλιο που έχει αναπτυχθεί πιο γρήγορα στην παγκόσμια ιστορία, χρειάστηκε τέσσερα χρόνια. Τώρα 100 και πλέον υποψήφια εμβόλια για τον κορονοϊό είναι σε εξέλιξη. Η πρόκληση της ασφάλειας, οι πιθανότητες αποτυχίας και ο ιός με τον οποίο πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του.

Ουκ ολίγες είναι οι προσπάθειες που γίνονται παγκοσμίως για την ανάπτυξη εμβολίου για τον κορονοϊό, το οποίο θεωρείται η "γρήγορη διαδρομή" για να επιστρέψει η ανθρωπότητα στην κανονική της ζωή.

Οι δοκιμές ορισμένων εξ αυτών των εμβολίων έχουν ήδη ξεκινήσει, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν την ανησυχία τους για την κατάληξη που θα έχει αυτός ο αγώνας σπριντ σε συνάρτηση και με την εξέλιξη του ίδιου του ιού.

Γιατί μπορεί να αποτύχει ένα εμβόλιο

Τα εμβόλια είναι απλά στη βάση τους αλλά πολύπλοκα στην πράξη, όπως αναφέρει ο Guardian. Το ιδανικό εμβόλιο προστατεύει από τη μόλυνση, αποτρέπει την εξάπλωσή της και αυτό το κάνει με ασφάλεια. Αλλά κανένα από αυτά δεν επιτυγχάνεται εύκολα, όπως δείχνουν τα χρονοδιαγράμματα εμβολίων.

Πάνω από 30 χρόνια αφότου οι επιστήμονες απομόνωσαν τον ιό HIV, τον ιό που προκαλεί το AIDS, δεν έχουμε εμβόλιο. Ο ιός του δάγκειου πυρετού εντοπίστηκε το 1943, αλλά το πρώτο εμβόλιο εγκρίθηκε μόλις πέρυσι και ακόμη και εν μέσω ανησυχιών ότι έκανε τη μόλυνση χειρότερη σε μερικούς ανθρώπους. Το εμβόλιο που αναπτύχθηκε πιο γρήγορα ποτέ ήταν για την παρωτίτιδα. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια.

Οι επιστήμονες έχουν εργαστεί στο παρελθόν για εμβόλια κορονοϊού, οπότε δεν ξεκινούν από την αρχή. Δύο κορονοϊοί έχουν προκαλέσει θανατηφόρες εκδηλώσεις στο παρελθόν, ο Sars και ο Mers, και η έρευνα για τα εμβόλια προχώρησε και για τα δύο. Αλλά κανένα δεν έχει λάβει άδεια, εν μέρει επειδή ο Sars "ξεθύμανε" και ο Mers "χτύπησε" κυρίως στη στη Μέση Ανατολή. Τα διδάγματα που θα αντληθούν θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα εμβόλιο για το Sars-CoV-2, αλλά υπάρχουν ακόμη πάρα πολλά να μάθουν για τον ιό.

Μια κύρια ανησυχία είναι ότι οι κορονοϊοί δεν τείνουν να προκαλούν μακροχρόνια ανοσία. Περίπου το ένα τέταρτο των κοινών κρυολογημάτων προκαλείται από ανθρώπινους κορονοϊούς, αλλά η ανοσοαπόκριση εξασθενεί τόσο γρήγορα που οι άνθρωποι μπορούν να μολυνθούν ξανά τον επόμενο χρόνο.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ανέλυσαν πρόσφατα αίμα από ιαθέντες ασθενείς Covid-19 και διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα των αντισωμάτων IgG - εκείνα που είναι υπεύθυνα για ανοσία μεγαλύτερης διάρκειας - αυξήθηκαν απότομα τον πρώτο μήνα της μόλυνσης, αλλά στη συνέχεια άρχισαν να μειώνονται ξανά.

Την περασμένη εβδομάδα, επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ανάρρωσαν από το Covid-19 χωρίς να πάνε στο νοσοκομείο δεν έκαναν πολλά αντισώματα κατά του ιού.

«Αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο», δήλωσε ο Stanley Perlman, βετεράνος ερευνητής κορονοϊών στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. "Εάν η φυσική λοίμωξη δεν σας δίνει τόσο μεγάλη ανοσία, εκτός εάν πρόκειται για σοβαρή λοίμωξη, τι θα κάνει το εμβόλιο; Θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά δεν ξέρουμε". Εάν ένα εμβόλιο προστατεύει μόνο για ένα χρόνο, ο ιός θα είναι μαζί μας για κάποιο χρονικό διάστημα.

Η γενετική σταθερότητα του ιού έχει επίσης σημασία. Μερικοί ιοί, όπως η γρίπη, μεταλλάσσονται τόσο γρήγορα ώστε οι παρασκευαστές εμβολίων πρέπει να κυκλοφορούν νέες συνταγοποιήσεις κάθε χρόνο. Η ταχεία εξέλιξη του HIV είναι ένας σημαντικός λόγος που δεν έχουμε εμβόλιο για την ασθένεια.

Μέχρι στιγμής, ο κορονοϊός Sars-CoV-2 φαίνεται αρκετά σταθερός, αλλά αποκτά μεταλλάξεις, όπως κάνουν όλοι οι ιοί. Ορισμένες γενετικές αλλαγές έχουν εντοπιστεί στις "αιχμές" της πρωτεΐνης του ιού που αποτελούν τη βάση των περισσότερων εμβολίων. Εάν η πρωτεϊνική ακίδα μεταλλάσσεται πάρα πολύ, τα αντισώματα που παράγονται από ένα εμβόλιο θα είναι ξεπερασμένα και ενδέχεται να μην δεσμεύουν τον ιό αρκετά αποτελεσματικά για την πρόληψη της μόλυνσης.

Ο Martin Hibberd, καθηγητής αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών στο London School of Hygiene and Tropical Medicine, ο οποίος βοήθησε στον εντοπισμό ορισμένων από των μεταλλάξεων του ιού, τους χαρακτήρισε «έγκαιρη προειδοποίηση».

 

Εικόνα από παραλία στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ σε καιρό κορονοϊού 

Άλλη πρόκληση: να είναι το εμβόλιο ασφαλές

Στη βιασύνη να αναπτυχθεί ένα εμβόλιο - τώρα αναπτύσσονται περισσότερα από 100 - η ασφάλεια πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα. Σε αντίθεση με τα πειραματικά φάρμακα για τους σοβαρά άρρωστους, το εμβόλιο θα δοθεί δυνητικά σε δισεκατομμύρια γενικά υγιείς ανθρώπους.

Αυτό σημαίνει ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να ελέγχουν εξαιρετικά προσεκτικά για σημάδια επικίνδυνων παρενεργειών. Κατά την αναζήτηση ενός εμβολίου για τον Sars το 2004, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ένα υποψήφιο προκάλεσε ηπατίτιδα στα κουνάβια. Μια άλλη σοβαρή ανησυχία είναι η «επαγόμενη από αντισώματα ενίσχυση» κατά την οποία τα αντισώματα που παράγονται από ένα εμβόλιο επιδεινώνουν τις μελλοντικές λοιμώξεις. Η επίδραση προκάλεσε σοβαρή πνευμονική βλάβη σε ζώα που έλαβαν πειραματικά εμβόλια τόσο για τον Sars όσο και για τον Mers.

Ο John McCauley, διευθυντής του Παγκόσμιου Κέντρου Γρίπης στο Francis Crick Institute, λέει ότι χρειάζεται χρόνος για να κατανοήσουμε τις ιδιαίτερες προκλήσεις κάθε εμβολίου. «Δεν γνωρίζετε τις δυσκολίες, τις συγκεκριμένες δυσκολίες που θα σας δώσει κάθε εμβόλιο», λέει. "Και δεν έχουμε εμπειρία στον χειρισμό αυτού του ιού ή των συστατικών του ιού."

Πρέπει να καταλήξουμε με κάτι αλλά τι σημαίνει αυτό;

Κατά πάσα πιθανότητα, ένα εμβόλιο κορονοϊού δεν θα είναι 100% αποτελεσματικό. Αυτά που είναι σε εξέλιξη βασίζονται σε τουλάχιστον οκτώ διαφορετικές προσεγγίσεις, από εξασθενημένους και αδρανοποιημένους ιούς έως τεχνολογίες που λαθρομετατρέπουν τον γενετικό κώδικα στα κύτταρα του παραλήπτη, οι οποίες στη συνέχεια δημιουργούν ακίδες πρωτεΐνης για το ανοσοποιητικό σύστημα για να κάνουν αντισώματα.

Στην ιδανική περίπτωση, ένα εμβόλιο θα δημιουργήσει επίμονα, υψηλά επίπεδα αντισωμάτων για την εξάλειψη του ιού και επίσης "Τ" κύτταρα για την καταστροφή μολυσμένων κυττάρων. Αλλά κάθε εμβόλιο είναι διαφορετικό και σήμερα κανείς δεν ξέρει τι είδους ανοσοαπόκριση είναι αρκετά καλή.

«Δεν γνωρίζουμε καν αν ένα εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει ανοσοαπόκριση που θα προστατεύει από μελλοντικές λοιμώξεις», λέει ο David Heymann, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στην επιδημία Sars.

Τα πρώτα αποτελέσματα από δύο πρωτοπόρα εμβόλια δείχνουν ότι μπορεί να έχουν κάποια χρήση. Η αμερικανική εταιρεία βιοτεχνολογίας Moderna ανέφερε επίπεδα αντισωμάτων παρόμοια με εκείνα που βρέθηκαν σε ασθενείς που ανάρρωσαν, σε 25 άτομα που έλαβαν το εμβόλιο.

Ένα άλλο εμβόλιο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν σταμάτησε τους πιθήκους να προσβάλλονται από τον ιό, αλλά φαίνεται να προλαμβάνει την πνευμονία, μια σημαντική αιτία θανάτου ασθενών με κορονοϊούς.

Εάν οι άνθρωποι αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, τα εμβολιασμένα άτομα θα εξαπλώσουν τον ιό, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να πεθάνουν από αυτόν.

Το πόσο καλά λειτουργεί ένα εμβόλιο καθορίζει τον τρόπο χρήσης του. Οπλισμένες με ένα πολύ αποτελεσματικό εμβόλιο που προστατεύει για αρκετά χρόνια, οι χώρες θα μπορούσαν να στοχεύουν στην ανοσία της αγέλης προστατεύοντας τουλάχιστον τα δύο τρίτα του πληθυσμού.

Οι ασθενείς με κορονοϊό μεταδίδουν τον ιό σε άλλους τρεις, κατά μέσο όρο, αλλά εάν δύο ή περισσότεροι είναι ανοσοποιημένοι, το ξέσπασμα θα εξαφανιστεί. Αυτό είναι το καλύτερο σενάριο. Πιθανότατα θα καταλήξουμε σε ένα εμβόλιο, ή έναν αριθμό εμβολίων, που είναι μόνο εν μέρει αποτελεσματικά.

Τα εμβόλια που περιέχουν εξασθενημένα στελέχη του ιού μπορεί να είναι επικίνδυνα για τους ηλικιωμένους, αλλά μπορεί να χορηγούνται σε νεότερα άτομα με πιο ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα για τη μείωση της εξάπλωσης της λοίμωξης.

Εν τω μεταξύ, οι ηλικιωμένοι ενδέχεται να λάβουν εμβόλια που απλώς αποτρέπουν τις λοιμώξεις να μεταδοθούν σε πνευμονία που απειλεί τη ζωή. "Εάν δεν έχετε την ικανότητα να προκαλέσετε ανοσία, πρέπει να αναπτύξετε μια στρατηγική για τη μείωση των σοβαρών αποτελεσμάτων της λοίμωξης", λέει ο McCauley.

Ωστόσο, τα μερικώς αποτελεσματικά εμβόλια έχουν τα δικά τους προβλήματα: ένα εμβόλιο που δεν σταματά την αναπαραγωγή του ιού μπορεί να ενθαρρύνει την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών, καθιστώντας το εμβόλιο περιττό.

 

Εικόνα από πάρκο στο Σαν Φρανσίσκο σε καιρό κορονοϊού 

Ο ιός ήρθε για να μείνει;

Η απλή απάντηση είναι ναι. Οι ελπίδες για την εξάλειψη του ιού ξεκινούν με ένα εμβόλιο, αλλά δεν τελειώνουν εκεί. «Εάν και όταν έχουμε ένα εμβόλιο, αυτό που παίρνετε δεν είναι ουράνιο τόξο και μονόκεροι», λέει ο Larry Brilliant, Διευθύνων Σύμβουλος της Pandefense Advisory, ο οποίος ηγήθηκε του προγράμματος εξάλειψης της ευλογιάς του ΠΟΥ. "Εάν είμαστε αναγκασμένοι να επιλέξουμε ένα εμβόλιο που παρέχει μόνο ένα χρόνο προστασίας, τότε είμαστε καταδικασμένοι να καταστήσουμε το Covid ενδημικό, μια μόλυνση που είναι πάντα μαζί μας".

Ο ιός θα είναι ακόμα δύσκολο να "δαμαστεί" με ένα εμβόλιο που διαρκεί χρόνια.

"Θα είναι πιο δύσκολο να απαλλαγούμε από το Covid από την ευλογιά", λέει ο Brilliant. Με την ευλογιά ήταν τουλάχιστον σαφές ποιος είχε μολυνθεί, ενώ τα άτομα με κορονοϊό μπορούν να το διαδώσουν χωρίς να το γνωρίζουν. Ένα ακανθώδες πρόβλημα είναι ότι όσο η λοίμωξη μαίνεται σε μια χώρα, όλα τα άλλα έθνη βρίσκονται σε κίνδυνο.

Όπως είπε ο David Salisbury, πρώην διευθυντής ανοσοποίησης στο Τμήμα Υγείας της Βρετανίας: «Αν δεν έχουμε διαθέσιμο εμβόλιο σε απίστευτες ποσότητες που θα μπορούσαν να χορηγηθούν εξαιρετικά γρήγορα σε όλες τις κοινότητες στον κόσμο, θα έχουμε κενά στην άμυνα μας στα οποία ο ιός μπορεί να συνεχίσει να κυκλοφορεί".

Ή όπως το θέτει ο Brilliant, ο ιός θα κάνει «πινγκ πονγκ μπρος-πίσω στο χρόνο και τη γεωγραφία».

Μία πρόταση του Gavi, της συμμαχίας για το εμβόλιο, είναι να ενισχυθεί η διαθεσιμότητα εμβολίων σε όλο τον κόσμο μέσω μιας «προωθημένης δέσμευσης της αγοράς». Και ο Brilliant πιστεύει ότι ένα είδος παγκόσμιας συμφωνίας πρέπει να γίνει τώρα. «Πρέπει να απαιτήσουμε, τώρα, ένα παγκόσμιο συνέδριο για το τι πρόκειται να κάνουμε όταν παίρνουμε ένα εμβόλιο ή αν δεν το κάνουμε», λέει.

«Εάν η διαδικασία λήψης εμβολίου, η δοκιμή, η απόδειξη, η παρασκευή του, ο προγραμματισμός για την παράδοσή του και η δημιουργία προγράμματος εμβολίων σε όλο τον κόσμο, αν αυτό θα διαρκέσει όσο νομίζουμε, ας αρχίσουμε να το σχεδιάζουμε τώρα. "

Ανθή Κουτσουμπού

Το σκάνδαλο, το κουκούλωμα και το «παράσημο»…

Του Γιώργου Καρελιά

H υπόθεση Novartis είναι ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα παγκοσμίως: το σκάνδαλο του φαρμάκου. Δυστυχώς, στην Ελλάδα θάφτηκε και(σχεδόν) ξεχάστηκε. Και ούτε η «υπόθεση Παπαγγελόπουλου», που αυτές τις μέρες απασχολεί τη Βουλή, είναι ικανή να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον γι’ αυτό. Άλλα θέματα κυριαρχούν στην επικαιρότητα.

Παρά ταύτα, αξίζει να πούμε μερικά πράγματα. Ως προς την ουσία του θέματος, τα λέει όλα ο παρακάτω πίνακας για τη φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα. Δείτε πώς διπλασιάστηκε μέσα σε πέντε χρόνια, για να φτάσει στο απόγειό της στην αρχή της οικονομικής κρίσης. Αν συνυπολογιστεί η επιβεβαιωμένη προνομιακή μεταχείριση της Novartis μέσα στην κρίση, σε συνδυασμό με τον καταλογισμό ποινών σε πλήθος χωρών, φτάνουμε σε ένα πρώτο συμπέρασμα: η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που το σκάνδαλο κουκουλώθηκε.

Το λεγόμενο παλιό πολιτικό σύστημα είχε κάθε λόγο να θάψει το σκάνδαλο. Αυτονόητο. Το ερώτημα είναι τι έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015. Όταν έγινε σαφές ότι ανέθεσε την υπόθεση στον-σημερινό κατηγορούμενο- Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, όσοι ήξεραν κάποια πράγματα από το παρελθόν «κουμπώθηκαν». Ο Παπαγγελόπουλος, πρώην εισαγγελέας, είχε χειριστεί αρκετές- σοβαρές- υποθέσεις, αλλά το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό.

Φαίνεται, όμως, ότι ο Αλέξης Τσίπρας και όσοι συνεργάτες του έπρεπε να γνωρίζουν είχαν μαύρα μεσάνυχτα. Ετσι, άφησαν ένα από τα σοβαρότερα σκάνδαλα στα χέρια ενός ακατάλληλου προσώπου. Οι χειρισμοί του Παπαγγελόπουλου ήταν παιδιαριώδεις και αποδυνάμωσαν και την δικαστική του πλευρά, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στο κουκούλωμα της ουσίας του σκανδάλου και στη σημερινή παραπομπή του ίδιου στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής.

Είναι φανερό ότι η νέα πλειοψηφία της Βουλής έχει επιλέξει τον Παπαγγελόπουλο ως αποδιοπομπαίο τράγο. Θέλουν να πάρουν ένα είδος ρεβάνς, επειδή ο πρώην υπουργός στοχοποίησε πολιτικά πρόσωπα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Όμως, τα στοιχεία που επικαλούνται-και οι αντιφατικές μαρτυρίες ορισμένων παλαιών ομοτέχνων του Παπαγγελόπουλου- είναι αδύναμα. Και είναι αμφίβολο αν μπορούν να σταθούν στο πενταμελές δικαστικό συμβούλιο, αποτελούμενο από ανώτατους δικαστές, το οποίο θα αποφασίσει για την παραπομπή του ή μη στο Ειδικό Δικαστήριο. Για να το πούμε απλά: ο κ. Μητσοτάκης, φρονίμως ποιών, έβγαλε τον κ. Τσίπρα από το κάδρο των ευθυνών, αφού η υπόθεση θα εξελισσόταν σε φιάσκο. Oμως, για να ικανοποιήσει μια πτέρυγα της ΝΔ-και ιδίως τον Αντώνη Σαμαρά- ήταν υποχρεωμένος να φορτώσει καμιά δεκαριά κατηγορίες στον «αδύναμο κρίκο»-Παπαγγελόπουλο.

ποια κατάληξη κι αν έχει η «υπόθεση Παπαγγελόπουλου», το σκάνδαλο Novartis κουκουλώθηκε. Και με δική του ευθύνη. Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης (πρέπει να) του χρωστάει χάρη. Αν το είχε χειριστεί κάποιος ικανότερος, μπορεί ο ίδιος και το κόμμα του να βρίσκονταν αλλού σήμερα. Γι’ αυτό θα μπορούσε να στείλει στον Παπαγγελόπουλο μια ωραία ανθοδέσμη.

Δεν θα λέγαμε το ίδιο και για τον κ. Τσίπρα. Αυτός, αφού υπερασπίστηκε (αναγκαστικά) στη Βουλή τον πρώην υπουργό του, ας τον φωνάξει κάποια στιγμή για να του υπενθυμίσει τη ρήση του Βενιαμίν Φραγκλίνου: «Οποιος είναι καλός στις δικαιολογίες σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο». Και μετά να του δώσει ένα παράσημο: το παράσημο της ανοιχτής παλάμης…    

Παραιτούμαι. Κερδίσατε

Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Δεν έχει νόημα να προσπαθώ καν. Παραιτούμαι. Κερδίσατε.

Πιστέψτε όποιο αφήγημα θέλετε, ακολουθήστε όποια λογική σας βολεύει, βάλτε προτεραιότητα ό,τι γουστάρετε, κάντε θυσίες στον Ξένιο Δία, προσευχηθείτε στο μεράκι του Έλληνα, και μπορεί να είστε τυχεροί και να σας κάτσει ακριβώς όπως το ονειρευτήκατε. Να έρθουν εκατομμύρια τουρίστες..

(πέρσι ήταν 31, φέτος ακόμα και το 1/3 να έρθουν είναι όσοι ο πληθυσμός της Ελλάδας). Να μην έχει κανένας τους Covid-19, κι αν έχει και δεν το ξέρει (ούτε τον τεστάρει κανείς για να το διαπιστώσει) να μην προλάβει να κολλήσει κόσμο σε αεροδρόμια, λιμάνια, ξενοδοχεία, παραλίες, ταβέρνες, κλαμπ και πανηγύρια. Κι αν τους κολλήσει να το περάσουν ελαφριά όλοι και να μην το μεταδώσουν σε άλλους, γιατί δεν μας ενδιαφέρει τι λένε τα επιδημιολογικά στοιχεία για το πώς συμπεριφέρεται ο κορονοϊός, αλλά το πώς εμείς θα θέλαμε να συμπεριφέρεται για να μη μας χαλάσει τη σεζόν.

Κι αν χρειαστεί κανείς (Έλληνας ή ξένος) νοσοκομείο σε νησί που έχει όλο κι όλο έναν γιατρό που κάνει το αγροτικό του, να κάνει το θαύμα η Παναγία και να αναρρώσει ο ασθενής χωρίς διασωληνώσεις, αερομετακομιδές και τέτοια ζόρικα. Και χωρίς να σκορπίσει τον τρόμο στους υπόλοιπους επισκέπτες και να θέλουν να φύγουν εσπευσμένα για να έχουν ελπίδες να γλιτώσουν από το θανατικό (που θα συνοδεύει μετά για χρόνια το τουριστικό θέρετρο, και δεν θα πατάει κανείς ακόμα κι όταν θα έχει εξαλειφθεί ο κίνδυνος).

Όχι αρνητικές σκέψεις. Όχι σκουπίδια σε ακτές. Όλοι να είμαστε καλά και να χαρούμε το υπέροχο ελληνικό καλοκαιράκι μας, να τονωθεί η οικονομία και να γίνει μακρινή ανάμνηση ο εφιάλτης της πανδημίας, η οποία εξακολουθεί να σκοτώνει κόσμο αβέρτα σε χώρες από τις οποίες ελπίζουμε να έρθουν αρκετοί τουρίστες για να ξελασπώσουμε κάπως από το κραχ που μόλις πάθαμε. Τίποτα κακό δεν θα μας συμβεί όμως, γιατί η μαγική σκέψη θα έχει κατατροπώσει την επιστήμη, και η φαντασία θα έχει εξαφανίσει την πραγματικότητα.

Και μη δίνετε σημασία στο ότι ξεκίνησαν οι καύσωνες από τον Μάιο και υπάρχει πιθανότητα να καεί όλη η Ευρώπη φέτος, όπως κάηκε η Αυστραλία πριν λίγους μήνες και το ξεχάσαμε κιόλας. Όλα θα πάνε τέλεια, κι αυτό το καλοκαίρι θα μας μείνει αξέχαστο.

Elikas / fb  

Τουρισμός ή θάνατος; Και τουρισμός και θάνατος!

του Χρήστου Ξανθάκη  

Όταν τεστ, μάσκες, καραντίνες πάνε μια βόλτα ως την παραλία

Ρε φίλε, μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω!

Κάτσε και μέτρα τώρα, άνευ φόβου και πάθους, από πότε τα μολογάω για τον τουρισμό και τις παραφυάδες του.

Στις 4 Μαρτίου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχα διατυπώσει την εξής απορία:

«Πάμε για πέντε μύρια τουρίστες το καλοκαίρι;

Ήρεμα ρωτάω».

Στις 23 Μαρτίου, σημείωνα :

«Καταλαβαίνει πολύ εύκολα κανείς για τι Αρμαγεδδώνα μιλάμε έτσι και σκάσουν μύτη τελικά όχι πέντε όχι οκτώ αλλά και δέκα ακόμη εκατομμύρια τουρίστες».

Στις 24 Απριλίου έλεγα, πάλι εδώ, για τον υπουργό Θεοχάρη:

«Ακόμη διατείνεται ο άνθρωπος ότι πάμε να χάσουμε μόνο το πενήντα τοις εκατό του περυσινού μας τουρισμού, ότι θα αφιχθούν δηλαδή φέτος στα μέρη μας δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες. Θα μου πεις, εδώ πίστευε ότι ο κορωνοϊός είναι ευκαιρία να τσουρνέψουμε πελατάκια κινέζικα από την αγορά της Άπω Ανατολής, θα κωλώσει να διαδίδει πως θα τη σκαπουλάρουμε από την κρίση;

Όλα αυτά την ώρα που δηλώνουμε εμείς, ο Θεοχάρης δηλαδή, ότι σιγά τα δύσκολα, θα κάνει ο υποψήφιος ταξιδιώτης το τεστ στη χώρα του και ύστερα θα φορτώνει βαλίτσες στο αεροπλάνο και θα έρχεται στην ασφαλή και σοβαρή και διδακτική Ελλάδα του Σωτήρη».

Και στις 14 τρέχοντος, στις οθόνες του Νewpost το καλούπωνα το στόρι:

«Στο δίλλημα τουρισμός ή θάνατος η απάντηση μοιάζει ξαφνικά πολύ απλή:

Και τουρισμός και θάνατος»!

Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:

Και τουρισμός και θάνατος είναι η απάντηση της κυβέρνησης. Ανοίγουμε τις πόρτες σε όποιον αλλοδαπό ή όποια αλλοδαπή μπορεί να επωμισθεί το κόστος των διακοπών στην Ελλάδα (θα εκπλαγείτε αν διαβάσετε τι αφραγκία έχει πέσει στο εξωτερικό…), δίχως τεστ, δίχως πιστοποιητικά υγείας, δίχως καραντίνες και με υποδομή η οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων κινείται στη σφαίρα του φανταστικού.

Δείτε παρακαλώ τα γραφήματα που παρουσιάστηκαν από τα επίσημα χείλη και θα κατανοήσετε πολύ εύκολα ότι στους τομείς «προσβασιμότητα σε δομές υγείας» και «δυνατότητα ελέγχου (testing)», αν εξαιρέσουμε την ηπειρωτική Ελλάδα, την Κρήτη και πεντέξι νησιά, όλοι οι υπόλοιποι τουριστικοί προορισμοί (και δεν είναι λίγοι!), δεν πληρούν σχεδόν καμία από τις προδιαγραφές.

Και τι μας νοιάζει ρε φίλε, εδώ ο Θεοχάρης ο υπουργός τη βρήκε τη λύση:

«Ο ξένος τουρίστας που θα μείνει 6-7 ημέρες στη χώρα μας  δεν θα προλάβει να αναπτύξει τα υγειονομικά συμπτώματα».

Όχι μόνο θα του πάρουμε τα μπικικίνια δηλαδή, αλλά δεν θα τον φορτωθούμε κιόλας. Στην πατρίδα του θα γυρίσει, να το γονατίσει το τοπικό Σύστημα Υγείας. Κι εδώ ούτε γάτα ούτε ζημιά, πεντακάθαροι σαν το τζάμι που το πέρασες αμμωνιαζόλ!

Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Γρηγόρης Τάσιος, βγαίνει και δηλώνει ευθαρσώς:

«Μας προβληματίζει η πρόβλεψη για συνεργαζόμενο γιατρό σε κάθε κατάλυμα, καθώς δεν υπάρχουν τόσοι γιατροί για να καλύψουν το πλήθος των ξενοδοχείων».

Αυτός δεν θέλει το καλό της πατρίδας μας; Αυτός δεν θέλει το καλό της πορτοφόλας του; Αυτός δεν νοιάζεται για τον σκληρό χειμώνα που θα μας συναντήσει εντός ολίγων μηνών;

Έλα μωρέ τώρα, το ελληνικό καλοκαιράκι θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν αποτέτοιαν. Ακόμη και ο Τσιόδρας ο άτεγκτος το κατάπιε που θα μας έρχονται χύμα οι τουρίστες δίχως τεστ και για τον Χαρδαλιά δεν το συζητάω καν. «Από τις 13 Μαΐου μόνο ένα τεστ ταξιδιώτη από το εξωτερικό ήταν θετικό σε 21 πτήσεις και συνολικά 2236 επιβάτες», βγήκε και δήλωσε και την καθάρισε την μπουγάδα. Και κάτσε ύστερα εσύ να αγχώνεσαι και να αναρωτιέσαι γιατί κάτσαμε δυο μήνες καραντίνα να κοιτάμε τους τέσσερεις τοίχους, τα φωτιστικά και τις τζαμόπορτες. Χώρια τα πιτσιρίκια στις πλατείες, που τα σαλτάρανε στη φάπα…

    

Είναι ενδοτικοί, άσχετοι και επικίνδυνοι.

Του Νίκου Κοτζιά

Είναι ενδοτικοί, άσχετοι και επικίνδυνοι. Και αυτό έχει μεγάλο κόστος για τη Χώρα, την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητά της.

Μπήκαν οι Τούρκοι στην ΑΟΖ και την Αιγιαλίτιδα ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας και η κυβέρνηση της ΝΔ, δια των Υπουργών των Εξωτερικών και της Άμυνας, χασκογελούσε λέγοντας ότι οι Τούρκοι πήγαν σε περιοχές που «έχει λάσπη» και όχι αέριο.

Κάναν τα τουρκικά αεροπλάνα μετά από δεκαετίες υπερπτήσεις πάνω από την ηπειρωτική Ελλάδα, ιδιαίτερα στον Έβρο, και σε μεγάλα ελληνικά νησιά, η Κυβέρνηση και πάλι χασκογελούσε. Ο Υπουργός Άμυνας δήλωνε ότι αυτό συνέβη «οριακά». Κάλεσα την κυβέρνηση τότε να ορίσει επιτέλους τις κόκκινες γραμμές της και κώφευε.

Έφτιαξε η Τουρκία παράνομη ΑΟΖ με τη Λιβύη και η Ελληνική πλευρά απάντησε με την μη άσκηση των δικαιωμάτων που της διασφαλίζει το Δίκαιο των Θαλασσών.

Κατέλαβαν οι Τούρκοι 16 στρέμματα ελληνικού εδάφους στον Έβρο. Τοποθέτησαν πάνω του Τουρκική Σημαία και 36 στρατιωτικούς. Έφτιαξαν σκηνές για εγκατάσταση και πάλι ο Υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι πρόκειται για λίγα μέτρα λάσπης που δεν αξίζουν τον κόπο για να διακινδυνεύσει επεισόδιο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί τη θεωρία της «ολίγον εγκύου» σε θέματα κυριαρχίας και εδαφική ακεραιότητας της Πατρίδας, γεγονός που την καθιστά πολύ επικίνδυνη. Χρειάζεται πανστρατιά της χώρας και του λαού για να σταματήσει ο κατήφορος. Όλοι οφείλουμε να υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή ελληνικής γης και θάλασσας.

ΥΓ Για αυτούς που έχουν αποφασίσει να μην κάνουν αντιπολίτευση στην Εξωτερική Πολιτική της Κυβέρνησης της ΝΔ και τα «ερωτήματά τους» προτιμώ να μη σχολιάσω.

Τραμπ: «Δεν θα δώσω τη χαρά στους δημοσιογράφους να με δουν με μάσκα»

O πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ διαβεβαίωσε ότι ενίοτε φοράει προστατευτική μάσκα, όταν το απαιτούν οι συνθήκες, πρόσθεσε όμως πως δεν σκοπεύει να το κάνει μπροστά στους δημοσιογράφους, για να μην τους «δώσει την ικανοποίηση» να τον δουν με αυτή.

Κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Υψηλάντη, στην πολιτεία Μίσιγκαν, όπου περιηγήθηκε σε εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford που επαναλειτουργεί, εν μέσω της πανδημίας, για να κατασκευάσει μηχανικούς αναπνευστήρες και μέσα ατομικής προστασίας, ο ένοικος του Λευκού Οίκου ρωτήθηκε γιατί δεν φόραγε μάσκα, όπως τα στελέχη της εταιρείας που τον ξεναγούσαν κατά την περιήγησή του στην εγκατάσταση.

«Φόραγα μία προηγουμένως. Φόραγα μία εκεί πίσω. Αλλά δεν ήθελα να δώσω στους δημοσιογράφους την ικανοποίηση να το δουν», απάντησε σαρκαστικά ο Αμερικανός πρόεδρος. Λίγο αργότερα, επέδειξε στους δημοσιογράφους τη μάσκα του, χωρίς να τη βάλει. «Μου αρέσει πολύ. Ειλικρινά, νομίζω είμαι πιο ωραίος με τη μάσκα», αστειεύτηκε.

Ο Τραμπ αψηφά συστηματικά συστάσεις των ομοσπονδιακών Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) προς τους Αμερικανούς για την αποτροπή της εξάπλωσης της πανδημίας του κορονοϊού, ειδικά ως προς τη χρήση μάσκας και γαντιών και την αποφυγή στενών επαφών. Το έκανε και στο εργοστάσιο της Φορντ, παρότι η εταιρεία έχει ξεκαθαρίσει πως η πολιτική της ορίζει ότι όλοι οι επισκέπτες πρέπει να φορούν μάσκα.

Ερωτηθείς εάν ειπώθηκε στον Τραμπ πως είναι αποδεκτό να μη φορέσει μάσκα στο εργοστάσιο, ο Μπιλ Φορντ, εκτελεστικός πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, απάντησε «από εκείνον εξαρτάται».

Σε δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε αργότερα, η Φορντ διαβεβαίωσε πως ο πρόεδρός της «ενεθάρρυνε» τον αρχηγό του κράτους να φορέσει μάσκα, πράγμα που ο Τραμπ έκανε αρχικά, ενόσω του παρουσιάζονταν μερικά διθέσια αυτοκίνητα GT, προτού τη βγάλει για το υπόλοιπο της επίσκεψης.

Ο Τραμπ, ο οποίος θα διεκδικήσει νέα θητεία στις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, καλεί τις πολιτείες να χαλαρώσουν τα μέτρα περιορισμού προκειμένου η αμερικανική οικονομία, που έχει υποστεί σκληρά χτυπήματα, να ανακάμψει, παρότι επιδημιολόγοι προειδοποιούν ότι αν τα μέτρα αρθούν πρόωρα, ελλοχεύει κίνδυνος δεύτερου κύματος μολύνσεων.

Η Δημοκρατική κυβερνήτρια του Μίσιγκαν Γκρέτσεν Γουίτμερ – κατά ορισμένους αναλυτές θα μπορούσε να είναι η υποψήφια αντιπρόεδρος του Τζο Μπάιντεν – βρέθηκε αντιμέτωπη με διαδηλώσεις για τα μέτρα περιορισμού που επέβαλε. Ο Τραμπ ενεθάρρυνε τις διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα της πολιτείας εναντίον των μέτρων της Γουίτμερ.

Η κυβερνήτρια, αντιμέτωπη ταυτόχρονα με καταστροφικές πλημμύρες, αποφάσισε χθες να αρχίσει να χαλαρώνει τα μέτρα.

Την Τετάρτη, ο Τραμπ απείλησε να αναστείλει την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση προς το Μίσιγκαν, εξαιτίας των σχεδίων της Γουίτμερ να επεκτείνει τη δυνατότητα συμμετοχής στις εκλογές επιστολικά, κάτι που ο Ρεπουμπλικάνος υποστήριξε, χωρίς να παρουσιάσει κάποια απόδειξη, πως σκοπό έχει να γίνει νοθεία. Αργότερα φάνηκε να υπαναχωρεί από την απειλή. Όμως στο εργοστάσιο, την επανέλαβε. «Η ψηφοφορία μέσω ταχυδρομείου είναι συνυφασμένη με απάτες και παρατυπίες», είπε. Μολαταύτα, υποσχέθηκε ότι η κυβέρνησή του θα διαθέσει βοήθεια στο Μίσιγκαν μετά την υποχώρηση φραγμάτων, που προκάλεσε πλημμύρες με αποτέλεσμα να εκτοπιστούν χιλιάδες κάτοικοι της πόλης Μίντλαντ.

Η Γουίτμερ χαρακτήρισε «απαράδεκτη» την απειλή του Τραμπ σε δηλώσεις της στο CBS, την ώρα που εκτυλίσσεται, όπως το έθεσε, «εθνική καταστροφή».

Ο Τραμπ εξάλλου διαβεβαίωσε χθες πως αναμένει τα CDC να επιτρέψουν την επαναλειτουργία χώρων λατρείας άμεσα. Ο Ρεπουμπλικάνος, η πολιτική βάση του οποίου συμπεριλαμβάνει χιλιάδες ευαγγελικούς χριστιανούς, διατρανώνει πως θέλει να ξανανοίξουν οι εκκλησίες.

Ο Τραμπ κέρδισε στο Μίσιγκαν στις εκλογές του 2016· ήταν ο πρώτος Ρεπουμπλικάνος που το κατάφερε από το 1988.

Ακόμη, ο Τραμπ, που αδημονεί να ξαναρχίσει την προεκλογική του εκστρατεία, είπε πως θέλει συγκεντρώσεις σε ανοικτούς χώρους. «Πρέπει να ξαναρχίσουμε τις συγκεντρώσεις», πράγμα που «νομίζω θα γίνει σύντομα», σημείωσε. Πέντε μήνες και κάτι πριν ανοίξουν οι κάλπες, ο Τραμπ βρίσκεται πολύ πίσω από τον Μπάιντεν, κατά δημοσκοπήσεις.

Κατά τον ένοικο του Λευκού Οίκου, θα μπορούσαν να γίνουν συγκεντρώσεις στη Φλόριντα, ή στη Τζόρτζια, «σε όποια ανοίξει πρώτη». «Θα μπορούσαμε να κάνουμε μεγάλες συγκεντρώσεις σε ανοικτούς χώρους ή να περιμένουμε να ανοίξουν κάποια από τα στάδια. Είναι απίστευτο πόσοι πολλοί μας ζητούν να ξαναρχίσουμε τις συγκεντρώσεις», συμπλήρωσε.

Ερωτηθείς αν ανησυχεί για το επαπειλούμενο δεύτερο κύμα της πανδημίας, ο Τραμπ ξεκαθάρισε πως δεν σκοπεύει να δώσει εντολή να επιβληθεί lockdown σε εθνικό επίπεδο σε τέτοια περίπτωση. «Θα σβήσουμε τις φωτιές. Δεν θα κλείσουμε την οικονομία. Θα σβήσουμε τις φωτιές», επέμεινε. «Το μόνιμο λοκντάουν δεν είναι στρατηγική για ένα υγιές κράτος ή μια υγιή χώρα. Η χώρα μας δεν φτιάχτηκε για να την κλειδώνουμε μέσα», συνέχισε. «Το μόνιμο λοκντάουν θα οδηγούσε σε καταστροφή για τη δημόσια υγεία. Για να προστατεύσουμε την υγεία του κόσμου πρέπει η οικονομία μας να λειτουργεί», έκρινε.

Αργότερα, ο Τραμπ γνωστοποίησε μέσω Twitter ότι έδωσε εντολή η αμερικανική σημαία να κυματίζει μεσίστια για τρεις ημέρες, σε ένδειξη τιμής στη μνήμη των θυμάτων της πανδημίας του κορονοϊού.

Οι ΗΠΑ θρηνούν μακράν τους περισσότερους θανάτους παγκοσμίως εξαιτίας της COVID-19 – πάνω από 94.000, σύμφωνα με την καταμέτρηση του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ     

Δεκτή «φωτογραφική» τροπολογία Πλεύρη: Παραγραφή ποινών για νοθεία σε συνδικαλιστικές εκλογές.!

Δεκτή «φωτογραφική» τροπολογία Πλεύρη: Παραγραφή ποινών για νοθεία σε συνδικαλιστικές εκλογές

  

Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε τροπολογία του βουλευτή της Ν.Δ. Θανάση Πλεύρη, με την οποία ουσιαστικά παραγράφονται οι ποινές για όσους έχουν καταδικαστεί για νοθεία σε συνδικαλιστικές εκλογές και έγινε δεκτή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα, με την αντιπολίτευση να αντιδρά έντονα μιλώντας για «φωτογραφική» διάταξη.

Η τροπολογία μειώνει την ποινή για νοθεία σε συνδικαλιστικές εκλογές στον ένα χρόνο, ενώ με βάση άλλη διάταξη του νομοσχεδίου οι ποινές μέχρι ένα χρόνο παραγράφονται. «Αυτά τα παραδείγματα θέλουμε να δείξουμε;» αναρωτήθηκε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Διονύσης Καλαματιανός.

Ο Θ. Πλεύρης υποστήριξε ότι η τροπολογία αποσκοπεί στην «εναρμόνιση» των ποινών για νοθεία στις συνδικαλιστικές εκλογές με αυτές για τις εθνικές εκλογές. Ο Κ. Τσιάρας ισχυρίστηκε ότι η τροπολογία είναι απαραίτητη για «να απελευθερώσουμε τη διαδικασία», δεδομένου ότι επίκεινται πολλές συνδικαλιστικές εκλογές που είχαν αναβληθεί λόγω της πανδημίας. Έντονη ήταν η αντίδραση και του ΚΙΝ.ΑΛΛ., ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης υπονόησε ότι η τροπολογία «ξελασπώνει» συγκεκριμένο στέλεχος της Ν.Δ. στη ΓΣΕΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρατέθηκε με τον Κ. Τσιάρα για τις εκλογές στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Ο Δ. Καλαματιανός αναρωτήθηκε αν η κυβέρνηση επιθυμεί η Ένωση να οδηγηθεί στη λύση της προσωρινής διοίκησης θέλοντας έτσι να της επιβάλει «σιωπητήριο», καθώς η «φωνή» της έχει υπάρξει αρκετές φορές «ενοχλητική».

ΑΥΓΗ