Η Μακρόνησος όπως την έζησε ο Μενέλαος Λουντέμης

 

Όποιος δεν έχει διαβάσει  την τριλογία «Σαρκοφάγοι» (Το κρασί των δειλών, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά), να το κάνει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! Κι όποιος την διάβασε, να την ξαναδιαβάσει και να την ξαναδιαβάσει και να την ξαναδιαβάσει…! Είναι από τα συγκλονιστικά εκείνα βιβλία εκείνα που σε σημαδεύουν για πάντα και σου αλλάζουν την ζωή…

 

…………………………………………..

 

(Θα ζήσω να τα φωνάξω όλα αυτά;  Θα ζήσω για να πω… κι αν ζήσω θα μπορέσω να ιστορήσω τα ανιστόρητα;).

 

[…]

 

1.

 

Η επέλαση υπήρξε κι εδώ απότομη, φουρτουνιασμένη. Τα ουρλιαχτά ξεκίνησαν απ’ όλα μαζί τα σημεία του ορίζοντα. Φαίνεται ότι είμασταν περικυκλωμένοι από νωρίς πριν ακόμη δοθεί το σύνθημα. Και δεν το καταλάβαμε.

 

Η ορμή τους όμως ήταν ατιθάσευτη. Δεν θα αντέχαμε κι αν είμασταν πέτρινοι. Δεν είχαμε κι από πού να φυλαχτούμε. Κεφάλια, κόκκαλα, έτριζαν σπάζοντας… Κραυγές ανακατώνονταν με ουρλιαχτά. Μέσα στην παραζάλη χαθήκαμε μεταξύ μας. Ένα ρόπαλο σφύριξε δίπλα μου, βρήκε το γερο-πατέρα. Ώσπου να τρέξω να τον στηρίξω ένοιωσα στη ράχη μου δυό χτυπήματα τόσο βαρειά που νόμισα πως έπεσαν απάνω μου ολόκληρα σπίτια… «Παιδί… παιδί…» άκουσα μόνο να παραδέρνει μέσα στη θύελλα η φωνή του μπάρμπα-Γιακείμη. «Μην πέφτετε! ξεφώνιζε κάποιος σαν τρελλός. Μην πέφτετε… Θα σας σπάσουν τα κεφάλια με τις αρβύλες!!» Δοκίμασα να σηκωθώ… Κάποιος μούδινε ένα χέρι. Κατόπι ένοιωσα να το χάνω. Είχε πέσει. Δοκίμασα να τον σηκώσω. Έπεσα κι εγώ. Τα ουρλιαχτά γύρω μου κορυφώνονταν. Από πού έπνεε αυτό το μίσος; «Θα πεθάνετε όλοι! Όλοι!… Όλοι!… Όλοι!…Πραγματικά τώρα πια η μόνη μας ελπίδα ήταν να πεθάνουμε…

 

[…]

 

2.

 

Δυό αξιωματικοί παρήλασαν απ’ τη φάλαγγα ρωτώντας ένα όνομα. Τάκουσα ξεκάθαρα. Ήταν το δικό μου. Ο διπλανός μου πήγε να πει «εδώ είναι». Τούκλεισα το στόμα. Ξαναπέρασαν άλλη μια φορά, ξαναρώτησαν πιο επίμονα.

 

Δεν απάντησε κανείς.

 

-Δεν είναι ούτε δω… είπε ένας απ’ τους δυο. Θα είναι παραπίσω. Πάμε. «Φάλαγξ!! Εμπρός μαρς!»

 

Αλήθεια… Τι με ήθελαν; Δεν ήταν ούτ’ ένας απ’ αυτούς τους συμπονετικούς που μούπαν τα παιδιά. Αυτοί τώρα κάτου θα τρελαίνονται ή θα κλαίνε. Ήταν από κείνους που είχαν το γενικό πρόσταγμα της βραδυάς.

 

-Σε γύρευαν απ’ την αρχή της βραδυάς… άκουσα να μου λέει ο διπλανός μου. Εγώ νόμιζα ότι σε βρήκαν.

 

-Ποιο είναι τόνομά σου φίλε μου, τον ρωτώ.

 

-Μήπως θα ζήσουμε για να το θυμάσαι; Ντίνου, δάσκαλος, απ’ την Ήπειρο.

 

Τώρα πια έγινε φανερό. Ώστε με ζητούσαν απ’ την αρχή. Όλα ήταν καθαρά: Δεν ήθελαν να δ ω. Ίσως και να μη σκοτωθώ, και τους βάλω σε μπελάδες. Και κατηγορηθούν μετά για «δολοφόνοι». Σάματι οι δήμιοι είναι άγγελοι και μόνο σαν σκοτώνουν συγγραφείς είναι δολοφόνοι. Αργότερα διαπίστωσα ότι η εξαίρεση δεν αφορούσε μόνο εμένα. Ήταν γενική για όλους της κατηγορίας μου. Εγώ «παρεισέφρησα». Ίσως από λάθος τους, ίσως από πείσμα μου απέτυχαν.

 

[…]

 

3.

 

Μας ρίξανε μέσα με κλωτσιές. Ο διάδρομος ήταν σκοτεινός. Σταματήσαμε μπρος σε μιαν άλλη πόρτα. Ένας απ’ τους συνοδούς χτύπησε με τη μαγγούρα. Τα δυο θυρόφυλλα άνοιξαν με πάταγο… Ένα δυνατό άσπρο φως μας έλουσε. Το σκηνικό ήταν λιτό, σκληρό.  Από πάνω δυο χοντρά δοκάρια απ’  όπου κρέμουνταν μερικά θύματα γεμάτα αιματώματα. Ένα καζάνι κρύο νερό ήταν έτοιμο για το ξελυγοθίμισμα. Πιο πέρα ένα καζάνι με βραστό νερό για τα ξεφλουδίσματα. Και γύρω-γύρω οι μισόγυμνοι δήμιοι με λυσσασμένα χαρακτηριστικά παίζανε ασταμάτητα με κάτι συρματόσκοινα. Στα δεξιά ένας μακρόστενος μπάγκος με ένα μπρίκι για καφέ και πέντε στίβες με «δηλώσεις μετανοίας».

 

…

 

Μόλις εμφανίσθηκε η δεκάδα μας έδωσε αμέσως διαταγή να μας υποδεχθούν με τιμητικά μαστιγώματα. Αλλά πού; Πάνω στα ανυπεράσπιστα κορμιά των κρεμασμένων!

 

Αυτό πούνοιωσα ξαφνικά ήταν πιο δυνατό απ’ τη ζωή μου… Και γι’ αυτό την ξέχασα. Κοίταξα πρώτα τα θύματα, ύστερα τους δημίους, όλην αυτή την κολασμένη ορχήστρα… Και το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου. Με μια φωνή που μόλις ξεχώρισα πως ήταν δική μου εξακόντισα καταπάνω στο «μαέστρο» της βραδυάς όλα τα επίθετα που μου ήρθαν στο στόμα. Όλους τους χαρακτηρισμούς που μάζευα απ’ την αρχή των παθών.

 

Ο μισοτρίβος  Αρχιδήμιος απόμεινε σα να κεραυνοβολήθηκε. Πρασίνισε… Άφρισε… Έψαξε για πιστόλι.. Ύστερα τάφησε κι έψαξε για λόγια. Δεν έβρισκε. Τότε άρχισε να βαδίζει, να βαδίζει… να βαδίζει. Τέλος κάτι άρχισε να αρθρώνει.

 

-Σε δυο λεπτά… είπε χλωμός ψελλίζοντας… σε δυο λεπτά θα πάψεις να μιλάς.

 

-Δε θα χρειαστεί κανένα λεπτό. Και η περιφρόνησή μου πάει πολύ. Τι περισσότερο μπορείς να μου κάνεις; Λέγε! Πέρα απ’ το να με σκοτώσεις, τι άλλο μπορείς να μου κάνεις;

 

Άρπαξε να καταξεσκίσει το ρούχο του.

 

-Ποιος είν’ αυτός; ξεφώνισε ουρλιάζοντας. Ποιος είν’ αυτός που τόλμησε; Ποιος; Τόνομά του! Γρήγορα τόνομά του!

 

Ένας λοχίας το είπε.

 

Ο αρχηγός δεν τον άφησε να τελειώσει.

 

-Αα… Ώστε ήρθες, ε; Ήρθες να δεις! Να καταγράψεις! Ε;

 

-Ήρθα να πεθάνω.

 

-Να πεθάνεις; Καλά πέθ… θα πεθ… Ώστε ήρθες για να…

 

-Είπα: Για να πεθάνω. Τι κατάντημα είν’ αυτό για ένα δήμιο να μην μπορεί να προφέρει μια «επαγγελματική» λέξη!

 

–Στους προλόγους κ. Συγγραφέα! Στους προλόγους! Μάταια ελπίζεις στον επίλογο. Θα κάνω ό, τι οφείλω. Αλλά πρώτα θα κάνω ό, τι επιθυμώ! Πρώτα θα σου αποδείξω την ασημαντότητά σου. Ναι. Θα αποδείξω ενώπιον όλων ότι είσαι ασήμαντος. Ότι σε αγνοούν! Όλοι!!

 

Στράφηκε στου δήμιους του:

 

-Ε, σεις! Απαντήστε του! Εσύ λοχαγέ Μακρυγιάννη!… Κι εσείς οι άλλοι αξιωματικοί… Είσθε όλοι αξιωματικοί μορφωμένοι. Τον ξ έ ρ ε τ ε τον κύριο αυτόν;  Άκουσε κανείς ποτέ αυτό τόνομα;

 

-Μπρρρ!… κάνανε περιφρονητικά όλοι.

 

-Ορίστε!… ξεφώνησε θριαμβευτικά. Απ’ όλους μόνο ένας, μόνον εγώ σε ξέρω.

 

-Θα ήταν αφύσικο να με γνωρίζουν αυτοί, του λέω.

 

-Και ποιοι τάχα θα πρέπει να σε γνωρίζουν;

 

-Οι ά ν θ ρ ω π ο ι!…

 

Άρχισε ξανά να πηγαίνει νευρικά απ’ τη μια άκρη του πάγκου στην άλλη. Το κορμί του όλο κλονίζονταν από σπασμούς.

 

-Καφέ!… ούρλιαξε σε κάποιον σα να τον έβριζε. Ε συ!… ρωτά τον γιατρό. Εσύ, τον γνωρίζεις; Στάσου. Και πρώτον πώς ονομάζεσαι;

 

-Νηφόρος Δημήτριος.

 

–Τον γνωρίζεις;

 

-Και τον τιμώ.

 

-Λιανίστε τον!

 

Ως δέκα πέσανε απάνω του. Μετά στράφηκε στο δάσκαλο.

 

-Κι εσύ; Τον ξέρεις;

 

-Και τον διδάσκω στα παιδιά μας.

 

-Πάρτε τον κι αυτόν. Πάρτε τον να τον θάψετε έξω! Ακόμη κείνος ο καφές;

 

-Έτοιμος κ. λοχαγἐ…

 

Τον πήρε, τον ρούφηξε, κάηκε, τον πέταξε…

 

Κατόπιν στράφηκε στους υπόλοιπους της δεκάδας μας και τους άρχισε ένα λογίδριο σαχλό, λυρικό, με κάτι νερόβραστα βιμπράτα.

 

-Ακούστε, τους λέει. Εσάς εγώ σας συμπαθώ… Όλους. Αλλά πέραν αυτού και σας λυπάμαι. Ναι σας συμπονώ. Σας συμπονώ διά την άχαρη τύχη να είσθε στην ίδια φάλαγγα με έναν φαρμακευτή. Η στωμυλία του θα πληρωθεί με αιώνια σιωπή… Εσάς… όμως, εσάς δεν σας εκάλεσα εδώ για να σας τιμωρήσω. Όχι. Σας εκάλεσα διά να σας αμείψω. Διότι είσθε θύματα, θύματά του. Έντιμοι χειρωνάκτες και είλωτες των αγρών. Πώς να υψώσω χέρι κατεπάνω σας; Από σας να ζητήσουμε δηλώσεις; Εμείς; Όχι. Θα φύγετε από εδώ τιμημένοι. Αλλά αφού πρώτα επιτελέσετε ένα ιερό χρέος. Το χρέος που έχετε απέναντι στον ίδιο σας τον εαυτό! Να φτύσετε καταπρόσωπο αυτόν τον άνθρωπο. Προσέκτε. Αν αρνηθήτε… Ιδού τι σας περιμένουν. Τα μαρτύρια. Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι δε θα λάβετε. Δεν θα με υποχρεώσετε να σας τα δώσω. Λοιπόν ένας-ένας να περνά, να τον φτύνει, και κατόπιν να προχωρεί και να ανεβαίνει εις το πλοίον για το σπίτι του. Χωρίς δηλώσεις, χωρίς ταπεινώσεις, χωρίς διασυρμούς. Μια φτυσιά προς τιμήν σας και προς ατίμωσίν του. Και τώρα εμπρός! Πέρασε συ ο πρώτος. Άφησε τη δήλωση κ. Μακρυγιάννη. Δεν θα κηλιδώσουμε το ιερό χέρι ενός εργάτη. Πέρασε αγαπητέ μου. Έτσι. Φτύσε. Πλήρωσε και φύγε!

 

Έσυραν έναν αδύνατο, τυραγνισμένον άνθρωπο. Τον φέρανε μπροστά μου πρόσωπο με πρόσωπο.

 

-Έλα, του φώναξε ο Ξηρουχάκης.

 

Έκλεισα τα μάτια… Όλη η ζωή μου πήγαινε χαμένη. Αφού δεν μπόρεσα να κερδίσω την ψυχή αυτουνού, που για χάρη του τάφησα όλα.

 

-Φτύστον! ξανάπε ο Ξηρουχάκης πιο αυστηρά.

 

(Τι αξία είχε μια φτυσιά μπροστά στη ζωή που του δίνουν πίσω; Μπροστά στη λευτεριά που του χαρίζουν;).

 

-Φτύστον είπα! ξαναφώναξε ο Αρχηγός.

 

Κοίταξα άλλη μια φορά τον άνθρωπο που έσυραν μπροστά μου.

 

-Σε συγχωρώ… του λέω.

 

Ο άνθρωπος μ’ ένα ξαφνικό ξέσπασμα στράφηκε κατά τον αρχιβασανιστή χωρίς παράπονο, χωρίς επίπληξη, ήμερα.

 

-Σκοτώστε με… του λέει. Δεν το κάνω.

 

Ο Ξηρουχάκης ζαλίστηκε. Είπε με πάνινα χείλη:

 

-Ο άλλος…

 

-Σκότωσέ με! είπε κι ο άλλος. Δεν το κάνω.

 

-Εσύ;

 

-Σκότωσέ με.

 

Ο Ξηρουχάκης δάγκασε τα χείλη του ως το μάτωμα. Ύστερα στράφηκε κατά τους σμπίρους του:

 

-Να κατασπαραχθούν όλοι! φώναξε. Κατόπι δείχνοντας εμένα! Θα του μάθω εγώ και ρητορεία και γυμναστική που θα την θυμάται ως την λίγη ώρα που έχει ακόμα να ζήσει.

 

Τόλεγε μ’ ένα ύφος που θα διάβαζες απάνω του τον οίκτο… ένα βαθύ οίκτο για τον εαυτό του. Μια αμηχανία, ένα θλιβερό κατάντημα.

 

[…]

 

4.

 

Η πόρτα μας ξαφνικά σκοτείνιασε. Ένας όμιλος από παράταιρους ανθρώπους… Δημοσιογράφοι, εκφωνητές, απεσταλμένοι του ξένου τύπου, αντιπρόσωποι του ΟΗΕ.

 

Έγινε φως! Να ποια έννοια είχαν οι γαλιφιές, οι τσαλαπετεινισμοί, και τα μειδιάματα.

 

Οι ξένοι μας έδωσαν με πόνο το χέρι. Κάτι κυρίες που ήταν μαζί έβγαλαν τα μαντηλάκια τους. Πραγματικά. Η θέα μας ήταν τρομακτική… Σκιές ντυμένες με χωματόχρωμα ταλαιπωρημένα ρούχα… Ο «Παρθενώνας» τους έγινε Μπούχεμβάλντ.

 

-Διετάχθην να σας χρησιμεύσω ως Διερμηνέας, μας λέει γλυκά ο συνοδός μας-αξιωματικός.

 

-Ευχαριστούμε. Εξυπηρετούμεθα μόνοι μας.

 

Ένας απ’ τους ξένους φαίνεται ότι κάτι μυρίστηκε.

 

-Είναι με την έγκρισή σας ο κύριος εδώ; μας ρωτά γαλλικά.

 

-Χωρίς την έγκρισή μας.

 

-Παρακαλούμε να αποσυρθεί, λέει ευγενικά.

 

-Είμαι ο Διερμηνέας τους.

 

-Οι κύριοι μιλούν γαλλικά.

 

-Τότε να μείνω για τα αγγλικά.

 

-Τα μιλά ο κ. Φωτιάδης , επεμβαίνω εγώ.

 

–Όπως βλέπετε… η παρουσία σας, κύριε, είναι περιττή, του λέει ο ξένος και με γαλατικήν αβρότητα του δείχνει την πόρτα.

 

Δεν ήταν πιο περίλυπος ο Αδάμ την ώρα που τον εξώσανε απ’ τον παράδεισο απ’ τον συνοδό-αξιωματικό μας. Σε λίγο άρχισε η «ανάκριση». Η καλοπροαίρετη, χωρίς παγίδες και στρεψόδικα κλωθογυρίσματα. Μας είπαν, στην αρχή, πως ήρθαν προσκεκλημένοι απ’ τον ανώτερο Διοικητή για να παρακολουθήσουν τη διεξαγωγή των εκλογών. Αλλά στο περιθώριο της δραστηριότητάς τους ζήτησαν νάχουν μια συνάντηση μαζί μας πρώτα για να δουν ό, τι γίνεται και δεύτερο να πάρουν από πρώτο χέρι μια εικόνα της ογδόης Δεκεμβρίου.

 

Τους δώσαμε την εικόνα. Ακριβώς με τα χρώματα που την ζήσαμε. Αλλά εσύ καλέ μου αναγνώστη την ξέρεις, την έζησες μαζί μου και δεν χρειάζεται να την διαβάσεις. Εξάλλου βιάζομαι. Βιάζομαι να φύγω απ’ αυτή τη μέρα, απ’ αυτόν τον τόπο. Βιάζομαι να ξαναγυρίσω στη ζωή. Αν υπάρχει πια για μένα ζωή, κι αν θα με γνωρίσει, αν θα με δεχθεί ανάμεσά της, ή θα με ξεπεράσει και θα φύγει.

 

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ-Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά (Σαρκοφάγοι ΙΙΙ)

 

……………………………………

 

Στην παραπάνω φωτογραφία, όπου εικονίζεται κάτω αριστερά ο Μενέλαος Λουντέμης, είναι από εδώ:

 

Πηγή

Πρωτοφανής αναγλησία: Έβαλαν πρόστιμο...για άσκοπη μετακίνηση, επειδή μέσα στον χιονιά έψαχνε να βρει καταφύγιο!

 

Είναι μια ακόμα απίστευτη ιστορία των έργων και των ημερών Μητσοτάκη, αυτή που αποκαλύπτει σήμερα το Candiadoc: η ΕΛΑΣ στο Ηράκλειο έγραψε άστεγο επειδή… δεν είχε χαρτί ή δεν έστειλε sms για να βρίσκεται έξω!

 

Πρόκειται για έναν 72χρονο, πολύ γνωστό στους ανθρώπους της πόλης που ασχολούνται με τα κοινωνικά θέματα, καθώς συχνά είναι σε επαφή μαζί τους και δέχεται τη βοήθειά τους. Ο άνθρωπος αυτές τις ημέρες του χιονιά βρήκε καταφύγιο κάπου στο ΚΤΕΛ, σε μια προσπάθεια να μην είναι στον δρόμο στο χιόνι και στη βροχή. Εκεί λοιπόν, στην είσοδο των εγκαταστάσεων, τον εντόπισε η ΕΛΑΣ και αφού ο άνθρωπος… δεν είχε χαρτί ή sms, του έκοψε πρόστιμο 300 ευρώ για… “άσκοπη μετακίνηση”! Δηλαδή, αντί η αστυνομία να βοηθήσει έναν άστεγο αυτές τις ημέρες, τον κυνηγά κιόλας…

 

Ιδού και η κλήση, η οποία κόπηκε λίγο πριν τις 6 το απόγευμα της Τετάρτης. Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς, η κλήση κόπηκε στο ΚΤΕΛ, εκεί δηλαδή όπου βρήκε καταφύγιο από τον χιονιά!

 

Τα στοιχεία του ανθρώπου (ταυτότητα κλπ) είναι σε γνώση του Candiadoc και στη διάθεση όποιου θα ήθελε να βοηθήσει. 

πηγή

Μακάβριο παζάρι της Pfizer με EE: Ποιο εξωφρενικό ποσό ζητούσε

 

Τιμή 54,08 ευρώ ανά δόση εμβολίου ζήτησαν οι BioNTech και Pfizer από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια αρχική πρόταση τον Ιούνιο του 2020, σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο που επικαλούνται η Sueddeutsche Zeitung και οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί NDR και WDR.

 

Η συνολική τιμή που θα καλείτο, συνεπώς, να πληρώσει η ΕΕ για 500 εκατομμύρια εμβόλια θα ήταν περίπου 27 δισεκατομμύρια ευρώ. Το εν λόγω εμβόλιο θα ήταν έτσι κατά 20 φορές ακριβότερο από αυτό της AstraZeneca.

 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι δύο εταιρίες κατάφεραν να φθάσουν σε συμφωνία μόνο τον Νοέμβριο, στα 15,50 ευρώ ανά εμβόλιο, τιμή περίπου ίδια με αυτήν που καταβάλλουν οι ΗΠΑ.

 

«Θεωρώ την τιμή μη-σοβαρή. Βλέπω σε αυτή μια προσπάθεια για κέρδος, η οποία στην τωρινή κατάσταση της πανδημίας δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο. Πιστεύω ότι δικαίως δίστασε η ΕΕ με μια τόσο υψηλή τιμή», δηλώνει ο επικεφαλής της Επιτροπής για τα Φάρμακα του Γερμανικού Ιατρικού Συλλόγου Βολφ Ντίτερ Λούντβιχ στην γερμανική εφημερίδα. 

πηγή

Διδώ Σωτηρίου: Αϊδίνιο, 18 Φεβρουαρίου 1909 – Αθήνα, 23 Σεπτεμβρίου 2004

 

Είδα κομμένα δέντρα που μάχονταν ν’ ανθίσουνε μέσα σε σκοτεινούς τάφους. Είδα πληγωμένα θεριά που παλεύανε ίσαμε την ύστατη πνοή τους να ζήσουνε. Μα σαν τη βουλή τ’ ανθρώπου να παλεύει για τη ζωή, δε γνώρισα άλλη.

 

ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ «ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ»

 

Η Διδώ Σωτηρίου, το γένος Παππά, γεννήθηκε στο Αιδίνι της Μικράς Ασίας, στις 18 Φεβρουαρίου του 1909. Το 1919 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Σμύρνη και μετά την καταστροφή του 1922 ήρθαν στην Ελλάδα.

 

Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της, σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι. Το 1933 παντρεύτηκε τον φωτισμένο εκπαιδευτικό Πλάτωνα Σωτηρίου.

 

Από το 1936 στράφηκε επαγγελματικά προς τη δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με τα έντυπα Νέος κόσμος της γυναίκας και Ριζοσπάστης αρχισυντάκτρια από το 1944 , κατείχε υπεύθυνες θέσεις στο Ρίζο της Δευτέρας, τη Γυνακεία Δράση, την Κομμουνιστική Επιθεώρηση.

 

Όταν διαγράφηκε από το ΚΚΕ συνεργάστηκε με την εφημερίδα Αυγή, και την Επιθεώρηση τέχνης. Συμμετείχε στις γυναικείες οργανώσεις του ΚΚΕ, ταξίδεψε ως ανταποκρίτρια των εντύπων τους, και στην Κατοχή έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, μαζί με την αδελφή της και σύντροφο του Νίκου Μπελογιάννη Έλλη Παππά, την Μέλπω Αξιώτη, την Έλλη Αλεξίου, την Ηλέκτρα Αποστόλου και άλλες Ελληνίδες.

 

Πήρε μέρος στο συνέδριο της Κοινωνίας των Εθνών στη Γενεύη το 1935, όπου γνωρίστηκε με τη σύντροφο του Λένιν Αλεξάνδρα Κολοντάι και στο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών το 1945 στο Παρίσι. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε δημοσιεύοντας κείμενά της στο περιοδικό της Αριστεράς Νέοι πρωτοπόροι, ενώ το πρώτο της μυθιστόρημα, ‘’Οι νεκροί περιμένουν’’, εκδόθηκε το 1959.

 

Εμβληματική γυναικεία μορφή της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας, η Διδώ Σωτηρίου αντλεί τα θέματά της από τη σύγχρονή της πραγματικότητα, τη μικρασιατική καταστροφή, τον Εμφύλιο, την μεταπολίτευση και στο επίκεντρο της αφήγησής της βρίσκεται η Ιστορία. Παρότι εμπλέκεται συναισθηματικά στις περιπέτειες των ηρώων της, διατηρεί την απαραίτητη απόσταση, ώστε ο αναγνώστης να συνδέει το γενικό με το ειδικό και να οδηγείται, απολαμβάνοντας την ανάγνωση, σε ένα ανώτερο επίπεδο κατανόησης.

 

Κείμενά της διδάσκονται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και το βιβλίο της Ματωμένα Χώματα έχει χαρακτηριστεί η ελληνική εκδοχή του τολστοικού Πόλεμος και ειρήνη (Δημ. Ραυτόπουλος). Έργα της μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Επιτροπής για την ελληνοτουρκική φιλία.

 

Βραβεύσεις

• Βραβείο Ελληνοτουρκικής Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί (1983)

• Βραβείο Ελληνοτουρκικής Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί (1985)

• Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (1989)

• Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1990)

• Βραβείο του Ελληνικού Ινστιτούτου της Αγγλίας (1993)

• Βραβείο από τον τότε πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Τιμής (1996)

• Βραβείο από τον τότε πρόεδρο της γαλλικής δημοκρατίας Ζάκ Σιράκ με το παράσημο Commandeur De l’Ondre Du Merite

 

Εργογραφία

• Οι νεκροί περιμένουν (1959)

• Ηλέκτρα (1961)

• Ματωμένα χώματα (1962)

• Η Μικρασιάτικη Καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο (1975)

• Εντολή (1976)

• Μέσα στις φλόγες (1978)

• Επισκέπτες (1979)

• Κατεδαφιζόμεθα (1982)

• Θέατρο (1995)

• Τυχαίο συναπάντημα και άλλες ιστορίες (2004)

• Ηλέκτρα (πρόλογος Νίκος Μπελογιάννης) Εκδόσεις Κέδρος 2014

 

Πηγή

Αυστραλία: Η Google δέχεται να πληρώσει, το Facebook όχι

  

Η Αυστραλία είναι χωρίς Facebook και Google. Οι κολοσσοί του διαδικτύου συνεχίζουν να παρεμβαίνουν είτε στο πολιτικό πεδίο (διαγραφή λογαριασμών) είτε στο οικονομικό, εκβιάζοντας κυβερνήσεις που επιδιώκουν να περιορίσουν την εμπορική ασυδοσία τους.

 

Αυτή τη φορά το Facebook και η Google αντιτίθενται στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Αυστραλίας που προβλέπει την πληρωμή των ΜΜΕ για το ειδησεογραφικό περιεχόμενό τους που χρησιμοποιούν οι κολοσσοί του διαδικτύου στις υπηρεσίες τους.

 

Tο Facebook απέκλεισε τους Αυστραλούς χρήστες του από κάθε πρόσβαση σε ειδησεογραφικό περιεχόμενο από το πρωί της Πέμπτης, εκβιάζοντας έτσι την αυστραλιανή κυβέρνηση.

 

Σύμφωνα με το Facebook, οι ειδήσεις αποτελούν μόλις το 4% αυτών που βλέπουν οι χρήστες στην υπηρεσία του. Ωστόσο, μελέτη του Πανεπιστημίου της Καμπέρα υποστηρίζει ότι το 21% των Αυστραλών χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως την κύρια πηγή ενημέρωσης, ενώ το 39% του πληθυσμού χρησιμοποιεί το Facebook για να λαμβάνει νέα και το 29% του αυστραλιανού περιεχομένου ειδησεογραφικών βίντεο διακινείται μέσω του Facebook.

 

Οι σελίδες Nine και News Corp Australia, που κυριαρχούν στην έντυπη δημοσιογραφία της Αυστραλίας, καθώς και της κρατικής ραδιοτηλεόρασης Australian Broadcasting Corp είναι από σήμερα κενές. Επηρεάστηκαν επίσης αρκετοί σημαντικοί λογαριασμοί της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παρέχουν συμβουλές σχετικά με την πανδημία και τον κίνδυνο πυρκαγιάς στο αποκορύφωμα της θερινής περιόδου, καθώς και δεκάδες λογαριασμοί φιλανθρωπικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων.

 

Κενές παρέμειναν και οι σελίδες κορυφαίων διεθνών ΜΜΕ, όπως των New York Times, BBC, Wall Street Journal, κ.λπ. Στην πορεία της ημέρας αποκαταστάθηκε η ροή σε κρατικές ιστοσελίδες ενημέρωσης, με το Facebook να δικαιολογείται με μεγάλη καθυστέρηση ότι η απαγόρευση δεν πρέπει να επηρεάζει κυβερνητικές σελίδες, αλλά «καθώς ο νόμος δεν παρέχει σαφείς οδηγίες σχετικά με τον ορισμό του περιεχομένου των ειδήσεων, έχουμε κάνει μία ευρεία ερμηνεία»!

 

Το Facebook θα γίνει«Fakebook»

 

Πέρα από τη μείωση της κίνησης στους ιστότοπους, πολλά αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης, όπως το The Australian Financial Review, ανησυχούν για την εξαφάνιση αξιόπιστων πληροφοριών στο δίκτυο. Η εφημερίδα πιστεύει ότι «το Facebook θυσιάζει την αυστραλιανή αλήθεια για τα [παγκόσμια] δολάρια»: «για να αποφύγει να δημιουργήσει ένα δαπανηρό παγκόσμιο προηγούμενο», και ότι η ομάδα του Mark Zuckerberg «αφήνει τους Αυστραλούς χρήστες ανίσχυρους μπροστά σε επικίνδυνες ψεύτικες ειδήσεις». 

πηγή

           

Υπόθεση Λιγνάδη: Από χτες ο φόβος άλλαξε μεριά

 

γράφει η Δέσποινα Κουτσούμπα

 

Σας έχει τύχει ποτέ να αισθάνεστε ότι για εβδομάδες κρατούσατε την αναπνοή σας; Να νομίζετε μερικές φορές ότι δεν αντέχετε άλλο κι ότι θα σκάσετε; Και μετά να γίνεται κάτι και να μπορείτε να ανασάνετε; Έτσι αισθάνομαι χτες, μετά τη συνέντευξη του Βασίλη Κ., που του χρωστάμε όλοι τεράστια ευγνωμοσύνη.

 

Από χτες μπορούμε επιτέλους να ανασάνουμε, μπορούμε να μαζέψουμε αέρα στα πνευμόνια και να ουρλιάξουμε: Σταματήστε τώρα! Σταματήστε εδώ την συγκάλυψη. Ανοίξτε τις υποθέσεις, παλιές και νέες. Στηρίξτε τα θύματα, βρείτε τους κακοποιητές (όλους) και βάλτε μπουρλότο σε αυτούς που συγκάλυπταν αυτό το διαρκές έγκλημα από το 1990 που ξεκίνησε. Σε αυτούς που μπορούσαν να το σταματήσουν εξαρχής κι όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά εκθείαζαν τον Δ. Λιγνάδη ή ρίχτηκαν στη μάχη για αν μη βγει τίποτα στη δημοσιότητα μέχρι και λίγες μέρες πριν.

 

Από χτες όλη η Ελλάδα γνωρίζει αυτό που εδώ και χρόνια ψιθυριζόταν στο Αρσάκειο και στο Κολλέγιο, εδώ και χρόνια γνώριζαν πολλοί ηθοποιοί και άλλοι εργαζόμενοι στο θέατρο. Αυτό που πολλοί και πολλές από μας μάθαμε εδώ και ένα μήνα: ότι ο γνωστός ως “παιδεραστής” στους κύκλους του θεάτρου έκανε ανενόχλητος για χρόνια καριέρα, συνεχίζοντας ακάθεκτος και ατιμώρητος τη δράση του!

 

Η ιστορία του Νίκου Σ., η ιστορία της 16χρονης μαθήτριας από το Αρσάκειο, η ιστορία του Χρήστου Πέρρου, και πάνω από όλες η ιστορία του Βασίλη Κ., όλα αυτά είναι κομμάτια του ίδιου παζλ. Ενός παζλ που δείχνει έναν άνθρωπο που ήξερε με αριστοτεχικό τρόπο να μανιπουλάρει τα θύματά του, με τρόπο που να κουβαλάνε πάντα τη δική τους ενοχή (ότι τον ερωτεύτηκαν, ότι έφταιγαν, ότι είναι ανίσχυρα μπροστά του) και να μη μιλήσουν ποτέ.

 

Έναν άνθρωπο που ήξερε να κινείται σε χώρους που θα τον προστάτευαν, σε χώρους όπου αυτός θα ήταν πάντα ο ισχυρός και τα θύματά του ανίσχυρα. Ενός ανθρώπου που είχε τόση σιγουριά ότι ποτέ τίποτα δεν θα έφτανε στο φως, ώστε δεν είχε πρόβλημα να την πέφτει σε ανήλικα ή σε 18χρονους ηθοποιούς που ήθελαν να δώσουν εξετάσεις για το Εθνικό μέρα μεσημέρι και μπροστά στα μάτια όλων. Και υπάρχουν κι άλλες ψηφίδες του παζλ που αφορούν κι άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα στα οποία έκανε “πάσα” τους ανήλικους και τις ανήλικες.

 

Όποιος-α έκανε τον κόπο να ασχοληθεί τον τελευταίο μήνα με το τι συνέβαινε με τον Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, μπορούσε να ακούσει πανομοιότυπες διηγήσεις σαν αυτές που ως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, από δεκάδες ανθρώπους. Όλα αυτά ξεκίνησαν από την προτροπή της Σοφίας Μπεκατώρου. Κι όμως, όλα λέγονταν χαμηλόφωνα, με τη συμπλήρωση “25 χρόνια το καλύπτουν, θα το καλύψουν και τώρα”. Ή με τη συμπλήρωση “δε θα βρεθεί κανένας να μιλήσει, ο Λιγνάδης έχει πολύ υψηλές διασυνδέσεις”.

 

Και είχαν δίκιο όσοι το έλεγαν αυτό! Επί 25 χρόνια δε μίλησε η Διοίκηση του Αρσακείου, αντιθέτως ο Γ. Μπαμπινιώτης τον εκθείαζε και το Αρσάκειο τον καλούσε μέχρι και πέρσι να βοηθήσει σε σχολικές παραστάσεις! Δε μίλησε κανείς από τους ιθύνοντες στο Εθνικό Θέατρο όπου δίδασκε από το 1999 (με μικρή διακοπή το διάστημα 2014-2016). Η κυβέρνηση τον επιβράβευσε με την σημαντικότερη θέση στον μεγαλύτερο δημόσιο καλλιτεχνικό φορέα. Ο Πρωθυπουργός τον επέλεξε να παραστεί σε πρόβα του όταν όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος ήταν σε αναβρασμό. Η Υπουργός Πολιτισμού μίλαγε μέχρι χτες για “φήμες” και “ανώνυμες καταγγελίες”, ενώ είχαν κατατεθεί μηνυτήριες αναφορές στον Εισαγγελέα και καταγγελίες στον ΣΕΗ. Ο Υφυπουργός Πολιτισμού προσπαθούσε να κλείσουν τα στόματα. Τα ΜΜΕ έκαναν εκστρατεία ξεπλύματος…

 

Όλοι αυτοί έχουν πολυ μεγαλύτερη ευθύνη από τα ίδια τα θύματα, που δεν είχαν καταφέρει να μιλήσουν ως τώρα. Για να μιλήσει ένα θύμα χρειάζεται τεράστιο θάρρος και ψυχικό απόθεμα. Χρειάζεται να ανοίξει ένα τραύμα που δεν ξέρουμε καν αν έκλεισε και ποτέ, χρειάζεται να ξαναζήσει τις κακοποιητικές συμπεριφορές, το πόσο ρόλο έπαιξαν στη ζωή του, να υποστεί τη χλεύη του κάθε κυρίου “γιατί πήγες σπίτι του;”. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, είχε να αντιμετωπίσει και ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας, από το Μαξίμου μέχρι τα ΜΜΕ, που του έλεγε με σαφήνεια: “αν μιλήσεις, θα είμαστε απέναντί σου”.

 

Δείτε τα ρεπορτάζ, δείτε τις δηλώσεις, δείτε τις σιωπές: όλοι ήταν συντονισμένοι για να τρομάξουν τα θύματα του παιδόφιλου κακοποιητή! Δείτε μία μία τις δηλώσεις της Υπουργού Πολιτισμού, δείτε το άρθρο της το Σάββατο στα ΝΕΑ: επιτρέπεται να πείτε για τον Κιμούλη, τον Φιλιππίδη, τον Σπυρόπουλο, τον Χαϊκάλη και καμπόσους άλλους.

 

Δεν επιτρέπεται να μιλήσετε για μια πολύ σοβαρή υπόθεση, μια υπόθεση παιδοφιλίας, γιατί αυτό σας κάνει κατήγορους των σόσιαλ μίντια που στήνουν “ευκαιριακές δίκες”. Και στην τελική τι θέλετε; έχουν παραγραφεί!

 

Μετά τη χτεσινή μαρτυρία του Βασίλη Κ. το κουκούλι της συγκάλυψης δεν αντέχει πια. Μετά τη διαβεβαίωση της δικηγόρου του Βασίλη Κ. ότι έχουν επικοινωνήσει μαζί της θύματα που έχουν να διηγηθούν ιστορίες από το 2014-2017, έσπασε και το κουκούλι του “δεν θα αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη”. Διαλύθηκε όλο το κακοστημένο σκηνικό της συγκάλυψης, σχεδόν ανατινάχτηκε.

 

Γι’ αυτό μπορέσαμε να ανασάνουμε. Ανασάναμε εμείς που ξέραμε απέξω και τώρα μπορούμε να βγούμε να μιλήσουμε ανοιχτά και να απαιτήσουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη στους κακοποιητές (δεν ήταν μόνος ο Δ. Λιγνάδης) και σε όσους συγκάλυπταν από το 1990 ως σήμερα. Από όλο το πολιτικό σύστημα -δεν αφορά μόνο τη ΝΔ.

 

Δεν ξέρω αν ανάσαναν τα εκατοντάδες θύματά του. Δεν ξέρω πόσα από αυτά θα μιλήσουν τώρα. Ξέρω, όμως, και το χω ξαναγράψει, ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι να μη μιλήσει ένα θύμα. Η εξουσία και η προστασία του θύτη, από όσο ψηλά κι αν προέρχονται, δεν είναι ένας από αυτούς. Γιατί αυτή η “προστασία” υπάρχει μόνο στα σκοτάδια, δεν αντέχει στο φως του ήλιου, δεν αντέχει την αλήθεια. Και τώρα η αλήθεια ήρθε στο φως. Το κουκούλι έσπασε.

 

Το χρωστάμε στον Βασίλη και όλα τα άλλα παιδιά. Το χρωστάμε στη Ναταλί, στη Φωτεινή, αλλά και στη Φαίη και στην Μελέτη (κι όμως!). Δεν πρέπει να ξεχάσουμε πώς στάθηκαν οι “κυρίες” του πολιτιστικού ρεπορτάζ, που τον εκθείαζαν τόσα χρόνια, ενώ ήξεραν. Θα τις ακολουθεί για πάντα αυτό. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε πώς στάλθηκαν οι δήθεν “σοβαροί” δημοσιογράφοι, οι “διαμορφωτές κοινής γνώμης”, όλοι αυτοί οι υποκριτές και οι υποκρίτριες που πρώτα έβαλαν στο προφίλ τους το #με_τη_Σοφία και μετά από μια βδομάδα άρχισαν να την πέφτουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο στα θύματα του Δ. Λιγνάδη και στους δημοσιογράφους που τα στήριξαν!

 

Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε όλοι και όλες εμείς: ΤΕΡΜΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ, πλήρη στήριξη στα θύματα και στις οικογένειές τους, πλήρη διερεύνηση όχι μόνο του Δ. Λιγνάδη αλλά και όσων δρούσαν μαζί του, παραίτηση όσων συγκάλυψαν από το Αρσάκειο μέχρι το Εθνικό Θέατρο.

 

Και μετά να βρουμε τους μηχανισμούς: εκείνους τους μηχανισμούς που κάνουν ένα σχολείο “των αρίστων” να αφήνει να συμβαίνει αυτό (σε κανένα σχολείο δεν πρέπει να αφήνουμε να συμβαίνει, αλλά η υποκρίσια στο Αρσάκειο και στο Κολλέγιο σπάει κόκκαλα πια!), τους μηχανισμούς που το Εθνικό Θέατρο (και όσες άλλες θεατρικές σκηνές) άφηναν να συμβαίνει αυτό. Να ξεριζωθούν οι μηχανισμοί συγκάλυψης για να μην έχουμε άλλα θύματα.

 

Κι επειδή το βασικό συναίσθημα των θυμάτων, όπως τα ίδια λένε, είναι όλα αυτά τα χρόνια ο φόβος, όλοι και όλες εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ σημαντικό: να φροντίσουμε ο φόβος να περάσει στην άλλη μεριά!

 

Νίκο Σ., Βασίλη Κ. σας ευχαριστώ για την ανάσα που μου δώσατε!   

Διακοπές ρεύματος: Δεν οφείλονται στα δέντρα που πέφτουν…

 

«Όλοι όμως εμείς οι εργαζόμενοι στον κλάδο της Ενέργειας γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι τα προβλήματα που βιώνουμε δεν οφείλονται στην κακοκαιρία, ούτε στα δέντρα που πέφτουν, “κυρίως τα πεύκα”,  αλλά στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού που βασίζεται στη λογική  του κόστους – οφέλους και με κριτήριο τα συμφέροντα των λίγων και όχι τις ανάγκες του λαού», σημειώνει το Σωματείο Εργαζομένων στην Ενέργεια Αττικής – Βοιωτίας – Εύβοιας – Κορινθίας για τις διακοπές ρεύματος.

 

Οι εργαζόμενοι ταυτόχρονα επισημαίνουν: «Η πείρα που έχουμε συσσωρεύσει από την πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ αυτό αποδεικνύει. Η δραματική μείωση του έμπειρου και εξειδικευμένου τεχνικού προσωπικού, η επιθεώρηση των δικτύων που δεν γίνεται λόγω έλλειψης προσωπικού, τα κλαδέματα που δεν γίνονται πάντα ούτε από τη ΔΕΗ ούτε από τους δήμους, τα απαρχαιωμένα και ασυντήρητα δίκτυα, η ευρεία εργολαβοποίηση των συντηρήσεων και των επισκευών των δικτύων με άθλιες συνθήκες εργασίας είναι η αιτία που είναι τόσο εκτεταμένο το πρόβλημα της ηλεκτροδότησης και όχι τα “ακραία” καιρικά φαινόμενα».     

διαβάστε τη συνέχεια εδώ 

Reuters: Κατά 30% λιγότερες οι παραδόσεις του εμβολίου της Pfizer στην Ε.Ε.

 

Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του Reuters, το οποίο επικαλείται αξιωματούχους της Ε.Ε., η Pfizer ακόμα δεν έχει παραδώσει στην Ε.Ε. περίπου 10 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου που θα έπρεπε να είχαν παραδοθεί τον περασμένο Δεκέμβριο.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, αυτό σημαίνει ότι περίπου το ένα τρίτο των ποσοτήτων εμβολίων που θα έπρεπε να έχει παραδώσει στην Ε.Ε. η αμερικανική φαρμακοβιομηχανία ακόμα αναμένεται. Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι ως τα μέσα της προηγούμενη εβδομάδας, η Pfizer είχε παραδώσει 23 εκατομμύρια δόσεις, κατά 10 εκατομμύρια λιγότερες από όσο προβλέπεται στη συμφωνία.

Οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. υποστήριξαν ότι η ροή των παραδόσεων έχει εξομαλυνθεί από τις αρχές Ιανουαρίου, ωστόσο, μένει ανοιχτό το ζήτημα των δόσεων που δεν παραδόθηκαν τον Δεκέμβριο και φαίνεται ότι η εταιρεία προτίθεται να καλύψει το κενό αυτό ως το τέλος Μαρτίου.

Η αποκάλυψη αυτή έρχεται μετά τη -πολύ δημόσια- σύγκρουση της Κομισιόν με την βρετανοσουηδική AstraZeneca σχετικά με καθυστερήσεις στις παραδόσεις των συμφωνημένων ποσοτήτων εμβολίων, ενώ, σύμφωνα με τους αξιωματούχους, ζητήματα έχουν παρουσιαστεί και με το εμβόλιο της Moderna.

Η κατάσταση αυτή προκαλεί αμφιβολίες και για την απόφαση της Κομισιόν να θέσει ελέγχους στις εξαγωγές των εμβολίων, σχέδιο που υποτίθεται ότι αποφασίστηκε στα τέλη Ιανουαρίου, αλλά ακόμα δεν έχει ενεργοποιηθεί.

Αντιθέτως, ήδη έχουν δοθεί 57 άδειες για εξαγωγές εμβολίων -κυρίως της Pfizer- σε χώρες όπως η Βρετανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), ενώ πριν τεθεί σε εφαρμογή ο έλεγχος εξαγωγών, πολλές δόσεις είχαν ταξιδέψει από Ευρώπη στο Ισραήλ και τον Καναδά, μεταξύ άλλων χωρών.

Ήδη στο Ισραήλ έχει κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου περίπου το 75% του πληθυσμού, στα ΗΑΕ το 50% και στη Βρετανία πάνω από το 20%, ενώ ο μέσος όρος της Ε.Ε. δεν ξεπερνά το 5%.

Πηγή

     

Όταν τα ΜΜΕ συγκαλύπτουν δίκτυα μαστροπείας ανηλίκων

 

γράφει ο  Άρης Χατζηστεφάνου

 

Στις αρχές Ιουλίου του 2020, σχεδόν έναν χρόνο από την ημέρα που ο διαβόητος προαγωγός ανηλίκων Τζέφρι Έπσταϊν βρέθηκε νεκρός στο κελί του, το αμερικανικό δίκτυο Fox news παρουσίασε μια παλαιότερη φωτογραφία του με τον Ντόναλντ και την Μελάνια Τραμπ.

 

Το πρόβλημα ήταν ότι το δίκτυο έκοψε τη φωτογραφία ώστε να μην φαίνεται ο τότε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο εκπρόσωπος του δικτύου απέδωσε το κόψιμο σε «ανθρώπινο λάθος» και ζήτησε συγγνώμη από τους τηλεθεατές του σταθμού.

 

Δυστυχώς, το περιστατικό ήταν απλώς μια... παρωνυχίδα μπροστά στη συντονισμένη προσπάθεια των μεγαλύτερων μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ να ξαναγράψουν την Ιστορία, συγκαλύπτοντας τις διασυνδέσεις του Τζέφρι Έπσταϊν με την οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας. Η ύπαρξη του συγκεκριμένου δικτύου διακίνησης ανηλίκων, το οποίο απευθυνόταν στην αφρόκρεμα της αμερικανικής κοινωνίας, αποτελούσε κοινό μυστικό στα δημοσιογραφικά γραφεία της Νέας Υόρκης και της Ουάσινγκτον.

  

Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, ο αστυνομικός διευθυντής του Παλμ Μπιτς στη Φλόριντα, είχε προσεγγίσει πολλές φορές δημοσιογράφους, προσφέροντάς τους «off the record» στοιχεία με τα οποία θα μπορούσαν να αποκαλύψουν το δαιδαλώδες δίκτυο που είχε στήσει ο Έπσταϊν. Καμία απ' αυτές τις πληροφορίες όμως δεν έφτασε στα τηλεοπτικά στούντιο και τα τυπογραφεία των μεγάλων εφημερίδων. Στο ίδιο καλάθι των αχρήστων, όμως, κατέληγαν και οι επώνυμες καταγγελίες των θυμάτων του Έπσταϊν, που με κίνδυνο της ζωής τους τολμούσαν να αποκαλύψουν όσα φρικτά συνέβαιναν στις επαύλεις του Αμερικανού μεγιστάνα.

 

Ανάμεσα στα δεκάδες περιστατικά ξεχώρισε η απόφαση του δικτύου ABC να μη μεταδώσει ποτέ μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η Βιρτζίνια Ρόμπερτς Τζιουφρέ. Πρόκειται για κομβικό μάρτυρα που έχει καταγγείλει ότι ο Έπσταϊν την εξώθησε να κάνει έρωτα, μεταξύ άλλων, με τον πρίγκιπα Άντριου της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, αλλά και τον Άλαν Ντέρσοβιτς, από τα προεξέχοντα μέλη του ισραηλινού λόμπι στην Ουάσινγκτον. Μιλώντας, κατά λάθος, μπροστά σε ένα ανοιχτό μικρόφωνο η δημοσιογράφος του ABC Εϊμι Ρόμπαχ υποστήριξε ότι το κανάλι δεν μετέδωσε τις καταγγελίες λόγω των ασφυκτικών πιέσεων που δέχθηκε από το παλάτι του Μπάκιγχαμ – καταγγελία την οποία διαψεύδει ο πρίγκιπας Άντριου.  

 

Πολύ πιο σκοτεινή ήταν η υπόθεση του περιοδικού Vanity Fair το οποίο είχε εξασφαλίσει αποκαλυπτική συνέντευξη δυο κοριτσιών που είχαν εκπορνευθεί από τον Έπσταϊν όταν ήταν ακόμη ανήλικα. Ο ίδιος ο Έπσταϊν επισκέφθηκε τον αρχισυντάκτη του περιοδικού για να αποτρέψει τη δημοσίευση της συνέντευξης, ενώ δημοσιογράφοι, που ασχολούνταν με το θέμα, βρήκαν έξω από τα σπίτια τους μια σφαίρα με το όνομά τους, αλλά και το κομμένο κεφάλι μιας γάτας! Αν και η αστυνομία δεν εντόπισε ποτέ τους δράστες, αρκετοί δημοσιογράφοι του NPR θεωρούσαν δεδομένο πως πίσω από τις απειλές βρισκόταν ο Έπσταϊν. Παρ' όλα αυτά, το Vanity Fair αντί να δημοσιεύσει τις καταγγελίες, προτίμησε να γράψει ένα διθυραμβικό κείμενο για τον παιδεραστή, στο οποίο έκανε λόγο για τα «σεξουαλικά του μικρο-πταίσματα».

 

 

Το τρίτο περιστατικό που ήρθε στο φως της δημοσιότητας αφορούσε τον δημοσιογράφο των «New York Times» Λάντον Τόμας Τζούνιορ, o οποίος όπως παραδέχθηκε είχε γίνει «στενός φίλος» του Έπσταϊν, ενώ τον χρησιμοποιούσε ως βασική πηγή στα θέματά του. Ήταν μάλιστα τόσο «φίλοι» ώστε είχε την άνεση να του ζητήσει να προσφέρει 30.000 ευρώ σε ένα κοινωφελές ίδρυμα στο Χάρλεμ.

 

Οι πλούσιες χορηγίες εκατομμυρίων δολαρίων ήταν ένα από τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο Έπσταϊν για να κρατά κλειστά τα στόματα όσων γνώριζαν τις πραγματικές του δραστηριότητες.

 

Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, που γνώριζαν, αλλά απέκρυπταν πληροφορίες για τις τραγικές συνθήκες εκπόρνευσης ανήλικων κοριτσιών, δεν συγκάλυπταν απλώς έναν εγκληματία. Συγκάλυπταν ένα ολόκληρο δίκτυο πολιτικών και επιχειρηματιών, το οποίο χρησιμοποιούσε είτε τις σεξουαλικές υπηρεσίες του Έπσταϊν είτε τις γνωριμίες και τις επαφές του με προσωπικότητες σε όλο τον κόσμο. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν -μεταξύ άλλων- οι πρώην Πρόεδροι Ντόναλντ Τραμπ και Μπιλ Κλίντον, αλλά και ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο Έλον Μάσκ, ο οποίος χρησιμοποιούσε τον Έπσταϊν σαν σύμβουλο για τις επιχειρήσεις του.

 

Η σιωπή των ΜΜΕ δεν καθυστέρησε απλώς την αποκάλυψη του σκανδάλου –γεγονός που για χρόνια άφησε εκτεθειμένα δεκάδες ανήλικα παιδιά–, αλλά αποτέλεσε ένα «δεύτερο βιασμό» για τις γυναίκες που έβρισκαν το θάρρος να μιλήσουν επώνυμα και δεν έβλεπαν ποτέ τις καταγγελίες τους να δημοσιεύονται. Και αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα καθώς απέτρεπε άλλες γυναίκες από το να αποκαλύψουν τις συνθήκες σεξουαλικής σκλαβιάς στις οποίες είχαν παγιδευτεί.

 

Αρχισυντάκτες που κόβουν τις φωτογραφίες επωνύμων, οι οποίοι συναγελάζονταν με έναν παιδεραστή. Δημοσιογράφοι που αποκαλούν «μικρο-πταίσμα» την ύπαρξη ενός δικτύου μαστροπείας ανηλίκων. Τηλεοπτικά δίκτυα που φέρονται να υποκύπτουν σε πιέσεις για να αποκρύψουν τα εγκλήματα ενός ανθρώπου που «ψάρευε» ανήλικα κοριτσάκια από φτωχογειτονιές και τα μετέτρεπε σε σεξουαλικούς σκλάβους για πολιτικούς και επιχειρηματίες.

 

Ευτυχώς όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.  

Τουλάχιστον 10.000 νοικοκυριά σε περιοχές της Αττικής χωρίς ρεύμα για τέταρτη μέρα

 

Τουλάχιστον 10.000 νοικοκυριά σε διάφορες περιοχές της Αττικής παραμένουν για τέταρτη μέρα χωρίς ρεύμα, με ένοχο της πολιτική «απελευθέρωσης» της ενέργειας που πιστά υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση αλλά και διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις

 

Οι εργασίες συνεχίζονται σήμερα για να αποκατασταθεί το δίκτυο σε όλες τις περιοχές. Έως αργά το βράδυ της Τετάρτης είχαν ηλεκτροδοτηθεί περίπου 60.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις, σύμφωνα με τον ΔΕΔΔΗΕ, ο οποίος ανακοίνωσε ότι τα συνεργεία του συνέχισαν καθ όλη τη διάρκεια της νύχτας τις εργασίες για την επανηλεκτροδότηση 5 γραμμών Μέσης Τάσης, σε τμήματα των περιοχών Διόνυσος, Αγ. Στέφανος, Κεφαλάρι, Πολιτεία, Γλυκά Νερά, Εκάλη και Νέα Ερυθραία.

 

Το συνολικό δυναμικό του ΔΕΔΔΗΕ στις πληγείσες από την κακοκαιρία περιοχές της Αττικής – που ανέρχεται σε περίπου 440 άτομα – θα ενισχυθεί περαιτέρω σήμερα με επιπλέον 25 συνεργεία (περίπου 60 άτομα) που θα προσέλθουν από την Περιφέρεια της Πελοποννήσου, Ηπείρου και της Κεντρικής Ελλάδος, καθώς έχουν αποκατασταθεί στις περιοχές αυτές οι ζημιές από την κακοκαιρία «Μήδεια».

 

Ακόμη πιο δραματική είναι η κατάσταση σε ορισμένα απομακρυσμένα χωριά της Εύβοιας, τα όποια έχουν σχεδόν «θαφτεί» στο χιόνι και οι κάτοικοι τους δεν έχουν ρεύμα για περισσότερα από τέσσερα 24ωρα. Από τον  ΔΕΔΔΗΕ υποστηρίζουν ότι μέσα στις επόμενες ώρες θα ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης των ζημιών στο δίκτυο στους τελευταίους τέσσερις οικισμούς που παραμένουν χωρίς ηλεκτροδότηση στη βόρεια Εύβοια.

 

Η τραγική υποστελέχωση του ΔΕΔΔΗΕ, οι εργολαβίες ως κεντρικός μηχανισμός για την αντιμετώπιση των βλαβών, οι περικοπές στη συντήρηση, που οδηγούν σε εκρήξεις στα σημεία διανομής, είναι συνειδητά εγκλήματα κατά του λαού και έχουν φέρει σε τραγική κατάσταση χιλιάδες  νοικοκυριά, τα οποία στον 21ο αιώνα καλούνται να ζήσουν χωρίς ρεύμα για δεκάδες ώρες και σε αρκετές περιπτώσεις και για μέρες! Και την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στην Ενέργεια, στους εργολάβους, του ΔΕΔΔΗΕ, του ΑΔΜΗΕ και αλλού, σε αντίξοες συνθήκες, με κίνδυνο πολλές φορές της υγείας τους, καλούνται να λύσουν τα προβλήματα που η κυβερνητική πολιτική δημιούργησε!

 

Πηγή: 902.gr

Το επιτελικό κράτος συνετρίβη στην… Εκάλη!

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Δεν θα έγραφα αυτό το άρθρο, αν δεν έπεφτα πάνω σ’ αυτήν τη χαριτωμένη ειδησούλα. Ο Στέφανος Μάνος, υπουργός του Μητσοτάκη (πατρός) πριν από 30 χρόνια και εμβληματική φυσιογνωμία του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, κάνει σκόνη το (πολυδιαφημισμένο) σημερινό «επιτελικό» κράτος μέσα σε λίγες λέξεις: 36 ώρες χωρίς ρεύμα και 12 χωρίς νερό! Στην Εκάλη!

 

 

 

Εντάξει η πλάκα που μπορεί να γίνει («το ηρωϊκό Αιγάλεω συμπαραστέκεται στην χειμαζόμενη Εκάλη»), αλλά είναι πέρα από κάθε λογική να μένει χωρίς ρεύμα οποιαδήποτε περιοχή επί τρία εικοσιτετράωρα. Αδιανόητο ειδικά για περιοχή της πρωτεύουσας- δεν είναι δα κάποιο χωριό θαμμένο σε τρία μέτρα χιόνι.

 

Το «επιτελικό» κράτος τα έκανε μούσκεμα. Και δεν υπάρχει δικαιολογία ότι αιφνιδιάστηκε. Εδώ και πολλές ημέρες ήξεραν για την κακοκαιρία "Μήδεια", το έλεγαν όλοι οι μετεωρολόγοι.

Η πρώτη ενέργεια που έκαναν ήταν να κλείσουν, με τις πρώτες νιφάδες, την εθνική οδό, με «προσωπική απόφαση» Χρυσοχοίδη. Ετσι όπως πάει με τα κλεισίματα και τις απαγορεύσεις ο ρέκτης υπουργός, την επόμενη φορά έχει καλύτερη λύση: να απαγορεύσει τη…χιονόπτωση!

 

Και άντε την έκλεισε την εθνική. Γιατί δεν ειδοποίησε τον παρακαθήμενό του, υφυπουργό Χαρδαλιά, να βάλει μπροστά το 112, ώστε να μην ταλαιπωρηθούν ξημερώματα χιλιάδες άνθρωποι κατευθυνόμενοι προς τα βόρεια; Αν δεν χρησιμοποιούν σε τόσο έκτακτες συνθήκες το 112, τι το θέλουν; Η δικαιολογία που εφηύρε ο Χαρδαλιάς (ότι είχαν ενημερωθεί από την Αστυνομία οι αρμόδιοι δημοσιογράφοι), είναι, επιεικώς, αστεία.

 

Αλλά, πέραν της εθνικής οδού, η Πολιτική Προστασία, η Πυροσβεστική, η Περιφέρεια, οι Δήμοι, η ΔΕΗ (δεν ξέρουμε ποια άλλη υπηρεσία είναι αρμόδια) δεν βλέπουν τις προγνώσεις; Χιόνι και αέρα περιμέναμε, γιατί δεν φρόντισαν να κόψουν όσα δέντρα ήταν κοντά σε κολώνες του δικτύου της ΔΕΗ; Εντάξει, σε κάθε κακοκαιρία έχουμε διακοπές ρεύματος, αλλά αυτή τη φορά έμεινε χωρίς ρεύμα η μισή Ελλάδα. Και- αυτό είναι το πλέον απαράδεκτο- υπήρξαν περιπτώσεις που κράτησαν πολλές ώρες, με αποτέλεσμα να χαθούν δύο ζωές και να κινδυνέψουν άλλες.

 

Καλές είναι οι «επιτελικές» συσκέψεις, αρκεί να έχουν αποτέλεσμα. Και αυτή τη φορά δεν είχαν. Επίσης, καλό είναι οι έχοντες ευθύνες για όσα έγιναν και δεν έγιναν χτες στην Αττική να μην ποζάρουν αυτάρεσκα μπροστά από τη Βουλή.

 

 

Και να σταματήσουν, επιτέλους-όλοι, όχι μόνο ο Πατούλης- να δηλώνουν διαρκώς «ικανοποιημένοι» από την «κινητοποίηση». Στο τέλος θα πιστέψουν και οι ίδιοι ότι έχουν διαρκώς επιτυχίες. Αλλά οι πολίτες κάποια στιγμή θα καταλάβουν ότι η πολλή επικοινωνία(προπαγάνδα) τρώει την ουσία.

 

Ο Γούντι Αλεν το έχει πει πολύ ωραία: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα»...