Ο άγιος της αμφισβήτησης

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Μπορεί να μην ήταν ακριβώς αμφισβήτηση και να ήταν απλή, ανθρώπινη αμφιβολία η αρχική απιστία του απόστολου Θωμά απέναντι στο θαύμα της Ανάστασης του Χριστού. Ηταν ο μόνος πάντως από τους έντεκα αποστόλους, τον οποίο ο αναστημένος Χριστός προέτρεψε να ψηλαφήσει τις πληγές από τα καρφιά της σταύρωσης (τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων), ώστε να μην του μείνει η παραμικρή αμφιβολία ότι πρώτα θανατώθηκε ως άνθρωπος και κατόπιν (τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς) αναστήθηκε, ως θεός πλέον.

 

Αναφέρθηκα σε «έντεκα αποστόλους» και όχι στους γνωστούς δώδεκα. Διότι η απιστία του Θωμά, κατά Ιωάννη, σημειώνεται στην έκτη από τις δώδεκα εν όλω εμφανίσεις του αναστημένου Χριστού στις σαράντα μέρες προ της Αναλήψεως, όταν πλέον ο δωδέκατος, ο Ιούδας, έχει απαγχονιστεί από τύψεις προδοσίας. Ενώ στην πρώτη εμφάνιση του Χριστού ενώπιον των αποστόλων φέρεται παρών. Αν και αυτό με τους «έντεκα» ή «δώδεκα» είναι –όπως είδα τώρα ψάχνοντας– κρίσιμο θεολογικό ζήτημα, που όμως δεν συνδέεται με την αμφισβήτηση του Θωμά, που ήταν το έναυσμα, ώστε, παραμονή του «αγίου της αμφισβήτησης», να ασχοληθώ με την αμφισβήτηση.

 

Ισως όμως έχουν ενδιαφέρον μια-δυο παρατηρήσεις, πάντα με βάση τις ευαγγελικές πηγές: Πρώτη εμφάνιση του αναστημένου Χριστού γίνεται στη Μαρία Μαγδαληνή, η οποία μάλιστα δεν τον αναγνωρίζει και την οποία ο Χριστός αποτρέπει με το γνωστό «Μη μου άπτου» («Μη με αγγίζεις»)· προφανώς η αγαπημένη του Χριστού επιχείρησε –και ήταν φυσικό– να τον αγγίξει, αλλιώς προς τι η αποτροπή; Αντίθετα δηλαδή από ό,τι θα κάνει, πέντε εμφανίσεις μετά, στον Θωμά, τον οποίο και εμμέσως επιτιμά: «…ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες».

 

 

Οι δε θεολόγοι απάλυναν την απιστία του Θωμά ως «καλή απιστία» και μέσον που οδηγεί στην αγνή πίστη· ενδεικτική, η διαπίστωση του υμνογράφου: «Ἀπιστία πίστιν βεβαίαν ἐγέννησε». Αυτή τη θωράκιση της πίστης με τη μαρτυρία/ομολογία του Θωμά, την τίμησε η Εκκλησία θεωρώντας την Κυριακή του Θωμά Αντιπάσχα. Παρέμεινε όμως ο Θωμάς, παρά τη μεταμέλειά του, στο «περιθώριο» της αγιοσύνης, μιας και καταγράφηκε στη συνείδηση των πιστών ως σκέτος Θωμάς: «Κυριακή του Θωμά», κυρίως δε ως «άπιστος Θωμάς»!

 

Και από τις αμφιβολίες του Θωμά, να περάσουμε στους σκεπτικιστές φιλόσοφους, αρχαίους, μεταγενέστερους και νεότερους, από τον Ηράκλειτο (6ος αιώνας π.Χ.) και τον Σέξτο τον Εμπειρικό (3ος μ.Χ.) μέχρι τον Καρτέσιο (17ος) και τους νεότερους του 20ού Βιτγκενστάιν, Πόπερ και άλλους, που μέσα από παράλληλες διαδρομές επιχείρησαν να δείξουν ότι κάθε «αιρετικό», από την απλή διαφωνία έως την αμφιβολία, τη ρευστότητα, την απροσδιοριστία μέχρι την αμφισβήτηση, δεν είναι ούτε «ιδιοτροπία» ούτε «σύμπτωμα καιρών», αλλά προέκταση είτε αντανάκλαση λογικής συμπεριφοράς του ανθρώπου, στην προσπάθειά του πρώτα να ερμηνεύσει τον κόσμο και μετά να τον αλλάξει και να τον κάνει καλύτερο.

 

Οι δε δικές μας ηλικίες –μην πω «η γενιά μας» που το βρίσκω και κάπως ξενέρωτο!– είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε (κάποιοι να ζήσουν κι από κοντά) το μεγαλύτερο κίνημα αμφισβήτησης στην παγκόσμια Ιστορία, που ξεκίνησε τέτοιες μέρες, αρχές Μαΐου του 1968, στο Παρίσι ως φοιτητικό και τέτοιες ώρες (8-10 Μαΐου) γινόταν πάνδημο, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Αντί επιλόγου ένα σύνθημα από τότε παντός καιρού, ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα! Απαγορεύεται το απαγορεύεται!

   

9 Μαΐου 1945: Ποτέ πια φασισμός

 

9 Μαΐου 1945: Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έληγε με τη νίκη των αντιφασιστικών δυνάμεων. Η χιτλερική Γερμανία είχε παραδοθεί άνευ όρων, μετά την κατάληψη του Βερολίνου από τα σοβιετικά στρατεύματα, λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 2 Μαΐου.

 

Στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, υπογράφεται η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Στις 30 Απριλίου 1945 και ενώ οι Σοβιετικοί είχαν φτάσει σε απόσταση αναπνοής από την Καγκελαρία ως αποτέλεσμα της Μάχης του Βερολίνου, ο Χίτλερ αυτοκτονεί και οι επιζώντες διάδοχοί του υπογράφουν την άνευ όρων συνθηκολόγηση.

 

Ύστερα από αυτή την εξέλιξη ο μεγαλύτερος και πιο αιματηρός πόλεμος που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα τερματίζεται στην Ευρώπη.

 

Αλλά, το σύνθημα «ποτέ πια πόλεμος–ποτέ πια φασισμός», που σφράγισε την αντιφασιστική νίκη των λαών και τη συντριβή του χιτλεροφασισμού, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα.   

πηγή

«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει»

 

Με αφορμή τη μέρα της Μητέρας

 

 

 

«….Κι ένα τέταρτο μητέρας

 

αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει.

 

Που να το ανακράξεις

 

σε στιγμή μεγάλου κινδύνου…»

 

 Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον

 

***

 

Μάννα μου, ἐγώ ᾽ μαι τ᾽ ἄμοιρο, τὸ σκοτεινὸ τρυγόνι

 

ὁποὺ τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος, βροχὴ ποὺ τὸ πληγώνει.

 

Τὸ δόλιο! ὅπου κι ἂν στραφεῖ κι ἀπ᾽ ὅπου κι ἂν περάσει,

 

δὲ βρίσκει πέτρα νὰ σταθεῖ κλωνάρι νὰ πλαγιάσει.

 

 

 

Ἐγὼ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ᾽ ἀποδαρμένη

 

μέσα σὲ πέλαγο ἀνοιχτό, σὲ θάλασσ᾽ ἀφρισμένη,

 

παλαίβω μὲ τὰ κύματα χωρὶς πανί, τιμόνι

 

κι ἄλλη δὲν ἔχω ἄγκουρα πλὴν τὴν εὐχή σου μόνη.

 

 

 

Στὴν ἀγκαλιά σου τὴ γλυκειά, μανούλα μου, ν᾽ ἀράξω

 

μὲς στὸ βαθὺ τὸ πέλαγο αὐτὸ πριχοῦ βουλιάξω.

 

 

 

Μανούλα μου, ἤθελα νὰ πάω, νὰ φύγω, νὰ μισέψω

 

τοῦ ριζικοῦ μου ἀπὸ μακρυὰ τὴ θύρα ν᾽ ἀγναντέψω.

 

Στὸ θλιβερὸ βασίλειο τῆς Μοίρας νὰ πατήσω

 

κι ἐκεῖ νὰ βρῶ τὴ μοίρα μου καὶ νὰ τὴν ἐρωτήσω.

 

 

 

Νὰ τῆς εἰπῶ: εἶναι πολλά, σκληρὰ τὰ βασανά μου

 

ὡσὰν τὸ δίχτυ ποὺ σφαλνᾶ θάλασσα, φύκια κι ἄμμο

 

εἶναι κι ἡ τύχη μου σκληρή, σὰν τὴv ψυχὴ τὴ µαύρη

 

π᾽ ἀρνήθηκε τὴν Παναγιὰ κι ὁ πόλεος δὲν θά ᾽βρει.

 

 

 

Κι ἐκείνη μ᾽ ἀποκρίθηκε κι ἐκείνη ἀπελογήθη:

 

Ἦτον ἀνήλιαστη, ἄτυχε, ἡ μέρα ποὺ γεννήθης

 

ἄλλοι ἐπῆραν τὸν ἀνθὸ καὶ σὺ τὴ ρίζα πῆρες

 

ὄντας σὲ ἒπλασ᾽ ὁ Θεὸς δὲν εἶχε ἄλλες μοῖρες.

 

Aλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Προς την μητέρα μου

 «…Γλυκέ μου, εσύ δεν χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.

Γιέ μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.

Δες, πλάγι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλλαραίοι, ―

όλοι στητοί και δυνατοί και σαν κ’ εσένα ωραίοι.

Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο, ―

το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.

Και γώ η φτωχή και γώ η λιγνή, μεγάλη μέσα σ’ όλους,

με τα μεγάλα νύχια μου κόβω τη γη σε σβώλους

Και τους πετάω κατάμουτρα στους λύκους και στ’ αγρίμια

που μούκαναν της όψης σου το κρούσταλλο συντρίμμια.

Κι ακολουθάς και συ νεκρός, κι ο κόμπος του λυγμού μας

δένεται κόμπος του σκοινιού για το λαιμό του οχτρού μας.

Κι ως τόθελες (ως τόλεγες τα βράδια με το λύχνο)

ασκώνω το σκεβρό κορμί και τη γροθιά μου δείχνω.

Κι αντίς τ’ άφταιγα στήθεια μου να γδέρνω, δες, βαδίζω

και πίσω από τα δάκρυα μου τον ήλιον αντικρύζω.

Γιέ μου, στ’ αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,

σου πήρα το ντουφέκι σου· κοιμήσου, εσύ, πουλί μου»

 

 Γιάννης Ρίτσος, Επιτάφιος

 

πηγή

Το ολικό άνοιγμα ας μην αποδειχθεί καταστροφικό

 

 Τις τελευταίες ημέρες τα πάντα εχουν ανατραπεί.

 

Αν και τα κρούσματα που καταγράφονται είναι χιλιάδες και η διασπορά του ιου ειναι μεγάλη, ενόψει και του ανοίγματος του τουρισμού αλλά και της μεγάλης ψυχολογικής κούρασης των πολιτών η κυβέρνηση αποφάσισε το άνοιγμα των δραστηριοτήτων επιταχύνοντας ταυτόχρονα τη διαδικασια των εμβολιασμών και ενσωματώντας τα rapid test στην καθημερινοτητα των πολιτών.

 

Τώρα, πρέπει να ειμαστε ειλικρινείς. Οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρες και δεν υπάρχουν εύκολες ή μαγικές λύσεις. Η κυβέρνηση βρισκεται σε μία θέση που καλείται να πάρει αποφάσεις με μεγάλο ρίσκο.

 

"

 

 

 

Ο κίνδυνος λοιπόν είναι υπαρκτός και ολοι όσοι λαμβάνουν τις αποφάσεις το γνωρίζουν. Ποιος είναι ο κίνδυνος; Η φυσιολογική χαλαρωση των πολιτών μαζι με την επικράτηση πιο επιθετικων μορφών του ιού και την κάθοδο τουριστών από διάφορες περιοχές του κόσμου οι οποίοι μπορεί να μεταφέρουν νέες μεταλλάξεις του ιού να διαμορφώσει στη χώρα μας ένα εκρηκτικό και εκτός ελέγχου μείγμα.

 

Λαμβάνοντας υπόψη την οριακή λειτουργια εδώ και μήνες και των ανθρώπων στο υποχρηματοδοτημενο και υποστελεχωμένο σύστημα υγείας, τα πράγματα μπορει να γινουν πολύ άσχημα. Γιατί και αυτός είναι ένας παράγοντας που εχει μπει στο περιθώριο της συζήτησης.

 

Ξεχάσαμε τους ήρωες! Ξεχάσαμε ότι στα νοσοκομεία της χώρας μας εδώ και ένα χρόνο οι άνθρωποι εκεί εργάζονται δίχως ρεπό και άδειες υπό συνθήκες τρομερής πίεσης και είναι λογικό και αυτοί να βρισκονται στα όρια τους. Ουδεις μπορεί να λειτουργεί διαρκώς στο 100% των ικανοτήτων του. Όταν επί μηνες οι συνθήκες εργασίες είναι άσχημες και το άγχος μεγάλο, θα αυξάνονται τα λάθη, θα καταρρέουν ψυχολογικά περισσότεροι, και όλο αυτό θα γιγαντώσει το κόστος.

 

Δε θέλουμε να γίνουμε προφήτες κακών μαντάτων, ομως καλό θα είναι οι πολίτες να γνωρίζουν ότι είμαστε πολύ μακριά από το να έχουμε ξεμπερδέψει από αυτή την ιστορία. Μπορούμε και πρεπει, είναι αναγκή να χαλαρώσουμε, όμως ας το κάνουμε τηρώντας οσο μπορούμε τα μέτρα.

 

Γιατί η εικόνα που διαπιστώνουμε τις τελευταίες ημέρες στα Χανιά προκαλεί ανησυχία.

 

Πάρα πολλοί έχουν πλέον πετάξει τις μάσκες, πάρα πολλοί τις φοράνε απλά για να τις φοράνε, λίγοι φαίνεται να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την τήρηση των μέτρων εκτός από τους καταστηματάρχες οι οποίοι γνωρίζουν ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες από τη μη τήρηση αλλά και τον κίνδυνο μεγάλων προστίμων.

 

Το ζητούμενο όλων πρέπει να είναι ένα: Το ολικό άνοιγμα να μην αποδειχθεί καταστροφικό, γιατί τις συνέπειες μίας τέτοιας καταστροφής δε θα τις βιώσουμε μόνο σε αριθμό νεκρών απο τον ιό αλλά και οικονομικά. Μια έκρηξη κρουσμάτων, μπορεί να οδηγήσει σε νέο κλείσιμο δραστηριοτήτων μια περίοδο που υπάρχει τεράστια ανάγκη να ανοίξουν οι επιχειρήσεις και να κυκλοφορήσει το χρήματα.

 

Και το να κυκλοφορεί χρήμα, το να βελτιωθεί οικονομικά η κατάσταση, δεν είναι παράγοντας ασύνδετος από την υγεία.    

πηγή   

Η ανατριχιαστική απλότητα του κ. Άδωνι Γεωργιάδη

 

γράφει η Κατέ Καζάντη

 

“Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε γι’ ανθρώπινες ζωές”: πίσω από το κλισέ ενός από τα συνθήματα που ακούγονται συχνότατα, όταν οι αδικημένοι κατακλύζουν τους δρόμους, κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Η μάλλον τραγική διάζευξη καταδείχνει δυο κόσμους ασύμπτωτους, δυο λογικές ερμηνείας της ανθρώπινης κοινωνίας, δυο τρόπους ανάγνωσης της προόδου. Μια τέτοια σχάση, δίχως ενδιάμεσες αποχρώσεις, είναι χαρακτηριστικό ιστορικών στιγμών όπως αυτή που ζούμε. Εκεί όπου οι ιδέες απογυμνώνονται από διανοητικές φιοριτούρες και μένουν ατόφιες, καθορίζοντας ευθέως τις ανθρώπινες ζωές.

 

Η λογική, λοιπόν, των ιδεών της δεξιάς, όπως τούτη εκφράστηκε δια στόματος Άδωνι Γεωργιάδη, μοιάζει, και είναι, ανατριχιαστικά απλή: αν πάρεις, σου λέει, τώρα τις πατέντες από τις φαρμακοβιομηχανίες, την ώρα δηλαδή που αυτές περιμένουν να βγάλουν κέρδος, σε μια επόμενη πανδημία ουδεμία θα δουλέψει για να βγάλει εμβόλια. Επίσης, σου λέει, ζούμε -ευτυχώς, κατά την άποψή του- σ’ ένα κόσμο όπου η ιδιοκτησία είναι υπέρτατο αγαθό σε κάθε της μορφή, η δε κλοπή έγκλημα καθοσιώσεως, οπότε τι, θα κλέψει το κράτος τον ιδιώτη; Δεν γίνονται αυτά! Εξάλλου, το κέρδος είναι το μέγα κίνητρο. Αυτό κινεί τον κόσμο, όχι η λαχτάρα να σώσεις ζωές ούτε κάποια άλλου είδους ηθική που υπαγορεύει τη συμπόνια. Θα προστατέψουμε την αγορά, λοιπόν, διότι σε τέτοιο κόσμο ζούμε. Άρα, μπορούμε να υποθέσουμε, είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων να πεθαίνουν κατά εκατομμύρια οι πολλοί των χαμηλών στρωμάτων προκειμένου να μην έχουν χασούρα οι λίγοι στα ψηλά, είναι ανθρώπινο και λογικό να υποτάσσονται οι πολιτικές των κυβερνήσεων στα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Το ότι βέβαια οι φαρμακοβιομηχανίες έλαβαν αδρή κρατική χρηματοδότηση τεχνηέντως παραλείπεται να ειπωθεί όπως επίσης και το ύψος των κερδών που τούτες θα λάβουν από τα εμβόλια.

 

Έτσι, το κράτος μπορεί να μεταβάλλεται σε υπηρέτη μεγαλοσυμφερόντων, ο κρατικός παρεμβατισμός, όμως, ή η έννοια της κρατικής πρόνοιας, μία διόλου αριστερή υπόθεση, για τη νέα σκληρή δεξιά αποτελούν άγνωστες λέξεις. Να ελέγχονται και να περιορίζονται τα κέρδη των επιχειρήσεων σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, όπως οι τωρινές, ούτε που τους περνά απ’ το μυαλό. Η κοσμοθεωρία που τοποθετεί το “περιουσιακό δικαίωμα” και τα εξ αυτού εκπορευόμενα κέρδη πάνω από την ίδια τη ζωή, παραδίδει στη χλεύη οποιαδήποτε άλλη άποψη ως ανήκουσα στον επάρατο κομμουνισμό. Οι δε, σε γραμμή Αδωνι, από το βήμα της Βουλής, αλήστου μνήμης, ειρωνείες του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ο δεύτερος διατύπωσε την πρόταση για τις πατέντες, ανήκουν στην ίδια πολιτική κουλτούρα.

 

Η κοινωνία ως ζούγκλα, η κοινωνία ως φύση, η κοινωνία ως κόλαση για τους αδύναμους, ως χώρος άλωσης για τους δυνατούς: τούτη τη συνθήκη μοναχά χωρά το μυαλό τους. Οι αρετές της αλληλέγγυας κοινωνίας, της αρχής της ισοτιμίας και του διαμοιρασμού, αρετές, θα έλεγε κανείς, ενός πρωτόλειου ανθρωπισμού, χριστιανικές, δεν υπάρχουν στο κάδρο: θυμίζουν αριστερά, μπορεί να παρεξηγηθούν. Το αυτάρεσκο κυρίαρχο μοντέλο δεν κάνει σκόντο υπέρ των από κάτω, φροντίζει δεν σκανδαλωδώς τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών από πάνω. Στην πολιτική φιλοσοφία της δεξιάς, δεν υπάρχουν επιτάξεις, παρά μόνο αυτές των δικαιωμάτων: αυτά μπορούν να τα περιορίζουν ασκώντας βιοπολιτική, διαιωνίζοντας την κατάσταση εξαίρεσης, ακόμα κι όταν τούτες οι πολιτικές αποτυγχάνουν παταγωδώς.

 

Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, ο τέως γραφικός βιβλιοπώλης, είναι το πουλέν της νέας εποχής. Με μια εκμοντερνισμένη όσο και εκχυδαϊσμένη μορφή δαρβινισμού, δίδει άλλοθι στις εκμεταλλευτικές παραδόσεις του παρελθόντος, επαναφέροντας στο παρόν και όσες καταργήθηκαν. Αλλά το πιο τρομακτικό δεν είναι ο χοντροκομμένος τρόπος να τοποθετούν την κερδοφορία των εκμεταλλευτριών τάξεων σε uber alles μοχλό της ιστορίας, υποβιβάζοντας τον κόσμο της εργασίας σε υποζύγια. Είναι που τούτο αναδείχτηκε, περίπου αναντίρρητα και για πολλούς λόγους, σε κυρίαρχη ιδεολογία.

 

Η νέα δεξιά είναι εδώ: η άρνηση της Γερμανίας στην πρόταση Μπάιντεν δείχνει πως η εγχώρια δεξιά δεν απέχει και πολύ από την εξωχώρια, τουναντίον. Η δε μητέρα των μαχών είναι, πρωτίστως, μάχη ιδεών. Που θα ανατρέπει στο συλλογικό ασυνείδητο τα εγκαθιδρυμένα δεξιά Αδώνεια αυτονόητα.

      

Σοβαρή φθορά γλυπτού στην Ακρόπολη από κομπρεσέρ .!

 

Δεν έχουν τέλος ως φαίνεται οι περιπέτειες της Ακρόπολης από την ώρα που βάλθηκε το υπουργείο Πολιτισμού να ξεκινήσει τις επεμβάσεις εφαρμόζοντας, όπως έχει καταγγελθεί από φορείς και επιστήμονες, ιδεοληπτικά σχέδια για την αναμόρφωση του Παρθενώνα αλλά και την πολιτική στρατηγική του για προσέλκυση τουριστικών μαζών.

 

Όπως αποκαλύπτει η Αυγή μετά το «τσιμέντωμα» και τη δρομολόγηση ειδικής μαρμάρινης πινακίδας με το όνομα του χορηγού και της υπουργού στον Βράχο, την τιμητική του είχε αρχαίο γλυπτό που έπεσε «θύμα» των εργασιών που πραγματοποιούνται στο μνημείο για την απορροή των ομβρίων υδάτων.

 

Ε, όχι και κομπρεσέρ στην Ακρόπολη, θα μπορούσε να αναφωνήσει κανείς. Κι όμως, στην εποχή των αρίστων, βαριά μηχανήματα χρησιμοποιούνται στο εμβληματικό μνημείο για να υλοποιηθεί ένα έργο κατόπιν εορτής. Όπως όλοι θυμόμαστε πρώτα πλημμύρισε η Ακρόπολη εξ’ αιτίας των τσιμεντοστρώσεων και μετά εκπονήθηκε η απαιτούμενη συμπληρωματική υδραυλική μελέτη, που είχε τεθεί ως αναγκαίος όρος για την υλοποίηση των εργασιών από την εγκριτική απόφαση. Ο αναστηλωτής των Προπυλαίων, δρ. αρχιτεκτονικής Τάσος Τανούλας είχε από νωρίς κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Ωστόσο για το υπουργείο Πολιτισμού, ήταν απλώς μέρα Σάββατο!

 

Για τη χρήση κομπρεσέρ όμως στην Ακρόπολη, θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε τις εξηγήσεις τόσο της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών όσο και της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεων, ακόμα περισσότερο της ίδιας της υπουργού Πολιτισμού και κατά τα άλλα αρχαιολόγου Λίνας Μενδώνη. Γιατί απ’ όσο γνωρίζουμε στους οργανωμένους αρχαιολογικούς χώρους, πόσο μάλλον σε ένα μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς οι εργασίες γίνονται χειρωνακτικά και με παρακολούθηση από αρχαιολόγο, πράγμα που επίσης δεν συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ας δώσουν λοιπόν οι αρμόδιοι τις δέουσες εξηγήσεις.

 

Ας μη θυμηθούμε βέβαια και την καταστροφή τριών πωρόλιθων από αρχαίο τοιχίο που βρέθηκε κατά τη θεμελίωση του ανελκυστήρα πλαγιάς όπως έχουν καταγγείλει στην Αυγή τόσο η πρόεδρος του ΣΕΑ Δέσποινα Κουτσούμπα όσο και ο αρχιτέκτονας, αναστηλωτής των Προπυλαίων Τάσος Τανούλας. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, σε δύο μόλις μήνες, μετράμε ήδη δύο  σοβαρές καταστροφές αρχαιοτήτων στην Ακρόπολη. Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να σταματήσουν οι εργασίες στο μνημείο; Να γκρεμιστεί ο Παρθενώνας;

 

Δυστυχώς όμως, οι περιπέτειες στο εμβληματικό μνημείο της χώρας και κηρυγμένο μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Ουνέσκο, δε σταματούν εδώ.

 

Ο πολυδιαφημισμένος νέος ανελκυστήρας πλαγιάς, που εγκαινιάστηκε με δόξα και τιμή από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό,  δυστυχώς έχει αρχίσει ήδη να παρουσιάζει προβλήματα. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, εδώ και καιρό έχει παρουσιαστεί πρόβλημα με την υπερθέρμανση ενός πηνείου, με αποτέλεσμα να σταματάει η λειτουργία του ανελκυστήρα έως ότου κρυώσει το συγκεκριμένο εξάρτημα. Το συγκεκριμένο πρόβλημα, μάλιστα, έχει προκαλέσει διχογνωμία ανάμεσα στην ιταλική εταιρεία MASPERO που υλοποίησε την εγκατάσταση του ανελκυστήρα πλαγιάς και της ελληνικής εταιρείας με την οποία συνεργάστηκε για το έργο. Η ελληνική εταιρεία αποδίδει το πρόβλημα στην τοποθέτηση του πηνείου από τη ΜASPERO, ενώ η ιταλική εταιρεία από την πλευρά της υποστηρίζει ότι υπάρχει άλλο πρόβλημα που προκαλεί τη δυσλειτουργία του πηνείου. Και το υπουργείο Πολιτισμού από τη δική του πλευρά τηρεί σιγή ιχθύος.

 

Μόνο που σε λίγες ημέρες ανοίγει ο τουρισμός και μαζί οι αρχαιολογικοί και άλλοι χώροι πολιτισμού. Τι εξηγήσεις θα δώσει τότε το υπουργείο, δεδομένου ότι η Ακρόπολη είναι το διασημότερο μνημείο της χώρας που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά, και τον νέο ανελκυστήρα που αποτελεί τον μοναδικό τρόπο πρόσβασης των ανάπηρων και εμποδιζόμενων επισκεπτών στο μνημείο.     

 πηγή

Εμβολιόδεντρα και πατέντες

 

γράφει  ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Η Ινδία, κι ας μην το επιβεβαιώνει ο χάρτης, ούτε ο γεωφυσικός ούτε ο πολιτικός, είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και συγχρόνως μία από τις πολιτείες των ΗΠΑ. Το ίδιο ισχύει για τη Βραζιλία ή τη Νότια Αφρική. Στρογγυλός παραμένει ο πλανήτης. Και τα τείχη ή οι φράχτες που χωρίζουν τα κράτη, αφορούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οχι τους ιούς και τα βακτήρια. Δεν έχουμε παρά να ρωτήσουμε τον SARS-CoV-2. Θα μας απαντήσει. Ή, μάλλον, μας έχει ήδη απαντήσει. Μια χαρά (για τον ίδιο και το σόι του) ταξιδεύει από το Ντουμπάι ή τους Αγίους Τόπους στην Αθήνα, από την Ινδία στις Βρυξέλλες, από τη Βραζιλία στη Νέα Υόρκη. Διαιωνίζοντας τη δεσποτεία του.

 

Απλοϊκά ηχούν όλ’ αυτά. Σε τέτοιες απλοϊκές σκέψεις, όμως, θεμελιώθηκε η πρόταση να μην ισχύουν τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στα εμβόλια κατά του κορωνοϊού. Το τείχος ανοσίας ή θα είναι παγκόσμιο ή δεν θα υπάρξει. Τόσο απλά – ή απλοϊκά. Πριν υιοθετήσει την πρόταση αυτή ο Τζο Μπάιντεν, τιμώντας (μυστήριο πράμα) άλλη μία προεκλογική υπόσχεσή του, την είχαν υποστηρίξει ο ΠΟΥ, γιατροί όπου γης, μη κυβερνητικές οργανώσεις, χώρες όπως η Ινδία και η Νότια Αφρική, και ορισμένοι πολιτικοί.

 

Ηταν ανάμεσά τους ο Ελληνας πρωθυπουργός; Ναι, αν πιστέψουμε  ειδησεογραφικό σάιτ που διαλάλησε χθες το εξής: «Σε μια σημαντική κίνηση προχώρησε η κυβέρνηση Μπάιντεν, υποστηρίζοντας την πρόταση που είχε θέσει πριν από καιρό επί τάπητος ο Ελληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για την απελευθέρωση της πατέντας εμβολίων». Μόνο που ο κ. Μητσοτάκης είχε προτείνει να αγοραστούν από την Ε.Ε. τα δικαιώματα, όχι να καταργηθούν. Και είχε ειρωνευτεί στη Βουλή –δεν πάει δα πολύς καιρός, δεν είναι τόσο γενικευμένο το πολιτικό Αλτσχάιμερ– τον κ. Τσίπρα και το «εμβολιόδεντρό» του.

 

Η τόση κολακεία, στα όρια της ειδωλολατρίας, κάνει κακό. Στην ειδωλολατρεύουσα δημοσιογραφία αλλά και στον ειδωλολατρευόμενο, που μπορεί να πάρει τοις μετρητοίς όσα υμνητικά τού απευθύνουν. Παρασυρμένος πιθανόν από το ειδησεογραφικό σάιτ που συγχέει με δημοκοπική επιμονή τους εμβολιασμούς με τους εμβολιασμένους (χθες βεβαίωνε ότι «εμβολιάστηκαν στην Ελλάδα: 3.309.788»!), ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε στο πασχαλινό διάγγελμά του ότι «ήδη, περισσότεροι από 3.000.000 πολίτες έχουν κάνει την πρώτη ή και τη δεύτερη δόση». Μόνο που ο σωστός αριθμός, όπως απέδειξαν τα hellinika hoaxes, ήταν το 2.170.847. Αρκετά μικρότερος. Αν ξαναπιστέψει το σάιτ, θα πιστέψει και ότι ο Μπάιντεν είναι μαθητής του.

 

   

Εκτός της βρετανικής λίστας για ταξίδι χωρίς καραντίνα η Ελλάδα

 

Μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για τον ελληνικό τουρισμό επιβεβαιώνεται, τη στιγμή που η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι σε δέκα ημέρες η χώρα ανοίγει τις... αγκάλες της για τους τουρίστες.

 

Τα ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκαν και η χώρα μας βρίσκεται εκτός της λίστας 12 κρατών στα οποία θα μπορούν να ταξιδέψουν οι κάτοικοι της Αγγλίας από τις 17 Μαΐου.  Εκτός από την Ελλάδα, η οποία παραδοσιακά αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για τους Βρετανούς, από τη λίστα απουσιάζουν τόσο η Ισπανία όσο και η Γαλλία.

 

Αναλυτικά οι 12 χώρες είναι:

 

Πορτογαλία

Ισραήλ

Σιγκαπούρη

Αυστραλία

Νέα Ζηλανδία

Μπρουνέι

Ισλανδία

Γιβραλτάρ

Νησιά Φόκλαντ

Νησιά Φερόε

Νησιά Νότιας Γεωργίας και Νότιου Σάντουιτς

Νησιά Αγία Ελένη, Ασενσίον

Όσοι κάτοικοι Αγγλίας επιστρέφουν από τις χώρας αυτές δεν θα είναι υποχρεωμένοι να μπουν σε καραντίνα. Τα αρνητικά τεστ Covid, πάντως, είναι υποχρεωτικά και κατά την αναχώρηση και κατά την επιστροφή στη χώρα.

 

«Η επιτυχία της Βρετανίας στη μάχη κατά του κορονοϊού, δεν είναι ίδια σε άλλες χώρες» δήλωσε σχετικά ο Γκραντ Σαρπς, υπουργός Μεταφορών της χώρας, εξηγώντας περαιτέρω τις ανακοινώσεις.

 

Η Ελλάδα και η Κύπρος παραμένουν στην «πορτοκαλί» λίστα, που σημαίνει ότι όσοι επιστρέφουν από αυτές τις χώρες στη Βρετανία θα πρέπει να μπαίνουν σε καραντίνα 10 ημερών και να υποβληθούν δύο φορές σε διαγνωστικό τεστ για την Covid-19. Οι ταξιδιώτες από χώρες που βρίσκονται στην «πράσινη» κατηγορία θα πρέπει να υποβάλλονται σε τεστ πριν από την αναχώρησή τους και δύο ημέρες μετά την άφιξή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Η λίστα θα αναθεωρείται κάθε τρεις εβδομάδες. Τρεις χώρες που σήμερα βρίσκονται στην «πορτοκαλί» κατηγορία, η Τουρκία, οι Μαλδίβες και το Νεπάλ, θα μετακινηθούν στην «κόκκινη» από την Τετάρτη, 12 Μαΐου.  

πηγή